Kirchliches Kerordnungs-Klatt für die Lavante: Diöccfe. 3nl|rtlt: J. Piae consociationis sacrilo Kamiliao regnino. 11. Privilegia sacerdotibus in societatem a sacra Jesu infantia adseitis in perpetuum confirmata. III. Decretum S. ('. Ii. et Univ.' Inquisitionis ddo. 10. Martii 1893. — IV. Dankschreiben des Apostol. Pronnntins in Wien ob ber Feier des päpstl. Bischofsjubiläums. — V. Erlast der k. k. Statthalterei in Graz, betreffend die Quittungen zur Behebung der Colleeturablösungsbeträge. VI. Erlaß des f. k. Ministeriums für Cultus und Unterricht in Betreff der Verrechnung der Landesgoldmüuzen der Kronemvähruug. — VII. Erlaß der k. k. Statthalterei in Graz in Betreff der Legitimation der Kinder im Auslande getrauter Eltern. Vili. Warnung der f. f. Central Commission für Kunst und historische Denkmale in Wien vor Veräußerung kirchlicher Altcrthümer an herumreisendc Kunsthändler, IX. Klassifikation der Zöglinge des f.-b. Knabensemiuars pro 1891/D2. — X. Diöcesan-Nachrichteu. I. Piae consociationis sacrae Familiae regulae. I. FINIS. — In brevi Apostolico Neminem fugit,, a Sanctissimo D. N. Leone PP. XIII, die 14 mensis Iunii 1892 pro universo terrarum orbe promulgato, habetur, Piae Consociationi a S. Familia id esse propositum : „Familias cliristianas arctiori pietatis nexu Sacrae Familiae devincire, vel potius omnino devovere, eo etiam consilio, uti scilicet lesu, Maria, losepli familias sibi deditas tamquam rem propriam tueantur et foveant“ —; quare omnes, quicumque ad eam pertinent societatem, oportere contendere ut „inter se colligatis fide mentibus, caritate voluntatibus, in amore Dei atipie hominum, vitam ad propositum exigant exemplar“. — Ad liaec facilius ceftiusquc assequenda, Cardinalis vice sacra Urbis antistes, ali Ipso Pontifice Maximo Leone XIII Consociationis universae Praeses electus datusque Patronus, audito coetu a consiliis, haec quae sequuntur servanda decrevit. II. ADIMPLENDA MUNERA. — a) Cardinalis Praesidia erit, coetus virorum a consiliis, quando Ipsi opportunum videbitur, indicere cisquc piacesse, litteras ad Episcopos dioecesanos, pro suis quemque negotiis, itemque paginas aggregationis atipie eiusmodi alia subscribere. Eiusdem erit paroeciarum numerum ac familiarum, recipere, quare per varias orbis regiones in Piae Consociationis album fuerint adseriptae. Sacris coetibus ac religionis solemnibus, quae a Pia Consociatione celebrari ia urbe contigerit, vel Ipse praeerit, vel alitis ab Eo sufficiendus antistes. Sui denique muneris erit, de omnibus, quae piam hanc Societatem spectent, per consiliarios suos edoceri, praesertim in iis, quae ah his possent ex officio fieri, vel quae aliquam difficultatem praeseferre videantur. b) Trium (quorum alter est a secretis pro tempore S. Rituum Congregationis), quos Cardinalis Praeses sibi adseivit, urbanorum Antistitum erit diligenter conventibus interesse, suam sententiam dicere, significare Praesidi si quid noverint Piae Societati profuturum, in omnia, quae ad huius bonum referantur sedulo incumbere. Ilis accedit Sacerdos, qui fungatur munere Secretarii Piae Societatis, ad id electus a Cardinali Praeside. Huic curae erit, graviora, quae in conventibus occurrant pertractanda negotia, adnotare; quae ad rei incrementum collatura duxerit, proponere ; scriptis edendis a Pia Consociatione vigilem navare operam ; de omnibus ac singulis communicare cum Praeside, ut et necessaria adprobatione et duplici subscriptione muniantur. Porro Sacerdos a secretis adsciscere sibi in auxilium, poterit alium Presbyterum, a Praeside adprobandum qui Secretarii vices adimpleat. Ad eum itaque pertinebit dandas ad Episcopos aliosve litteras exarare eoruroque epistolis rescribere, prout a Cardinali Praeside fuerit edoctus, cui et Secretario postea tradet subscribendas. Penes ipsum erit pluteus, sive archivum, quo scripta, libellos, sacras imagines, aggregationis paginas ct alia eiusmodi servabit in usum Sodalium, prout Piae Consociationis consilium constituerit. Agendas sibi expensas ipse describat ct Praesidi referat, cui etiam rationem reddet. III. EXTRA URBEM. — a) Episcopi dioecesani erit aliquem c suis Sacerdotibus, quantum fieri• possit digniorem, eligere ad munus Moderatoris, huius studium excitare in bonum Piae Consociationis quo alacriorem operam in omnibus, quae ipsum spectaverint, afferat ; sedulo advigilare : ab ipso electo Moderatore de omnibus velle doceri quae ad Piae Consociationis bonum referantur. b) Ad dioecesanum Moderatorem pertinebit Moderatores paroehiales opera et consilio iuyare, ut pari alacritate ac prudentia sese in omnibus gerant. Ab unoquoque eorum saepe numerum et nomina exquiret familiarum, quae Piae Consociationi fuerint adseriptae, de quibus edoceri deinde possit. Ncque harum modo, sed et nomina descriptarum paroeciarum in tabulis recensenda curabit; mox earum exemplar ad Urbem mittet. c) Paroeciarum Rectores singuli Moderatoris officium inter oves sibi creditas assumant obeantque. De suae quisque Consociationis negotiis cum Moderatore dioeccsano communicet, cuius auctoritate, consilio, opera iuvari > »Assint. Familias paroeciae in sociorum numerum adscisci cupientes in tabulas referet, palamque Moderatori dioeccsano faciet. Quotannis, stato die, paroeciae familias recensere studebit novasque, si fieri possit, in album Societatis inscribendas curabit. Quo autem Sacrae Nazarethanae Familiae cultus honorque foveatur magis, sermonem interdum de Pia Consociatione ad oves suas habeat, quum in festis peculiaribus Domini, Deiparae ac S. Iosephi, tum maxime quum Sodalium pactum erit solemniter renovandum, vel etiam quum in parochiali Ecclesia religiosam aliquam eiusdem S. Familiae solemnitatem celebrari contingat, quam ct indicere ct dirigere prudenti eius arbitrio relinquitur. Idem, si opportunum videbitur, auxiliares viros ac mulieres moribus ct pietate praestantes in parte laboris adsumat, qui rei provehendae omni studio dent operam. d) Delecti ex utroque sexu rei provehendae, alteri inter viros, alterae inter mulieres, ab suo edocti Parocho, in Piae Consociationis incrementum magno studio prialentiaque incumbent, adhibitis, quae ad rem sunt validissima, precibus, hortationibus, virtutum exemplis. Praeterea in omnibus, pro quibus eorum opera uti Parochi in Domino indicaverint, dociles omnino sc praebeant. IV. SERVANDA A FAMILIIS ADSCRIPTIS. n) In honorem Nazarethanae Familiae studeat quicumque ei dederit nomen similitudinem aliquam earum virtutum adripere, quarum lesus, Maria, loscph praeclarissima in terris exempla prodiderunt, quum omnibus, tum maxime iis, qui labore manuum victum quaerunt. Sed ad illas in primis animum adiiciant, quae sanctitatem domesticae societatis spectant, uti sunt mutua caritatis officia, praesertim inter coniuges, filiorum recta institutio horumque obedientia et obsequium in parentes, pax et concordia domi aliaque Imiusmodi. Itaque a vitiis omnino caveant, ab iis maxime quae singularem infamiae notam Christiano homini inurant, quaeque Ipsi Sacrae Familiae iniuriam videantur afferre praecipuam, cuius generis sunt impia verba aut obscoena, ebrietates, incompositi mores, hisque similia. h) Ad Poenitentiae ct Eucharistiae Sacramenta solemnioribus saltem anni diebus pie accedent, praesertim quo die Familiarum consecratio renovabitur. c) Ecclesiae praecepta, in tanta morum demutatione ac corruptela tam parvi habita, suaviter observari curabunt, ea potissimum ex quorum custodia aliis bona exempla derivant uti auditio sacri festis diebus, abstinentia, praescripto tempore, a cibis vetitis, aliaque eiusmodi. d) Peculiari honore celebranda curabunt festa Piae Consociationis propria, quae plenaria indulgentia a Summo Pontifice fuere didata, in primjsquc solemnem constitutum diem in honorem Sacrae Familiae, qui dies erit per universum orbem Dominica infra octavam Epiphaniae, quo simul, nisi aliter expedire Moderatoribus parochiali bus in Domino visum fuerit, ritus consecrationis renovabitur. e) Dent operam ut, semel saltem in die, ante Sacrae familiae imaginem communes fundantur preces, in quibus praecipua ratione commendatur Rosarii in honorem Deiparae recitatio. /') Pietatis exercitationes, quas diximus, enixe commendantur iis, qui ad Piam Consociationem pertinent, nullatenus tamen eorum onerata conscientia. Datum Romae ex Aedibus Vicariatus, Dominica infra Octav. Epiph., die 8 Ianuarii 1893. L. M. Card. Vie., Praeses. C. Mancini a Secretis. II. Nonnulla privilegia sacerdotibus in societatem a sacra Jesu infantia adseitis jam alias ad tempus concessa in perpetuum confirmantur. Leo PP. XIII Ad perpetuam rei memoriam. Humani generis Ecclesia parens cum de omnibus filiis suis aeque sit sollicita, et pari caritate singulos complectatur, tum praecipuo quodam misericordiae sensu respicere solet ad infantes pueros, qui ex parentibus orti Evangelicae lucis expertibus, rcrumque omnium inopia plerumque vexatis, vel ab ipsis incunabulis in gravissimo et vitae et salutis aeternae discrimine versantur. Materna haec caritas non nova quidem ncque inusitata est in Ecclesia, sed tradita est ei et quasi Immeditate transmissa ab auctore Jesu Christo, qui mortalem dum vitam vixit pueros mirifice dilexit, et nunquam passus est eos ab se prohiberi. Quapropter non mirum est si Romani Pontifices summopere diligere omnique studio semper fovere soliti sunt quaecumque ad juvandam puerulorum salutem sunt in Ecclesia sancte instituta, llacc inter jure meritoque peculiarem Pontificum benevolentiam sibi comparavit, eximiaque apud omnes opinione floret Societas, quae Parisiis ad incolumitatem et bonum, Sinensium praesertim, puerorum, coaluit, sacra Jesu Christi infantia nomine et, auspicio felix. Hujus exordia cum Nos memoria repetimus, suavi quadam jucunditate et delectatione perfundimur. Quum enim faustis sed parvis exorta est initiis, Nos, «pii apud augustum Belgarum Regem Apostolica Legatione fungebamur, omni studio prosequuti sumus, omni, qua potuimus, ope juvimus; salutare enim jam tum visum est Nobis opus, plenum humanitatis et caritatis. Nunc vero Apostolicae Dignitatis, Deo volente, ad fastigium evecti Societatem sacrae Dei Infantiae et sociorum numero et recte factorum laude florentem veteri amore complectimur, et laetamur eam quinquagesimum natalem suum eodem hoc anno, quo Nos consecrationis Nostrae, celebrare. Quamobrem cum jam studium Nostrum in hac Societate provehenda anno tertio Pontificatus Nostri confirmaverimus, libet nunc in fausto hoc eventu perpetuum illi dilectionis Nostrae impertire testimonium. Propterea votis etiam obsecundantes dilecti Filii Nostri Vincenti! S. R. E. Cardinalis Vannutclli universae istius Societatis Patroni nonnulla privilegia dictae Societati ad tempus alias concessa perpetua esse volumus. Itaque de Omnipotentis Dei misericordia ac Beatorum Petri et Pauli Apostolorum ejus auctoritate confisi omnibus et singulis Sacerdotibus in quibuslibet Societatis Consiliis, directoribus, praefectis serici duodecim sociorum, et qui vel aere proprio consuetam duodecim sociorum eleemosynam persolverint, vel juxta Apostolica»! concessionem diei XV Julii MDCCCLXXXV statuta pecuniae vi semel soluta, inter socios, perpetuos nuncupatos, cooptati fuerint facultatem facimus de respectivi loci Ordinarii consensu (quem nisi quisque eorum obtinuerit hujus privilegii concessionem nullam esse volumus) in forma Ecclesiae consueta privatim benedicendi, extra Urbem, Cruces, Crucifixos, sancta Numismata,. Coronas precatorias, et parvas Domini Nostri Jesu Christi, Bmae Virginis Mariae, Sanctorumque alienas statuas cum applicatione omnium et singularum indulgentiarum, quae in elencho edito typis 8. Congregationis de Propaganda Fide die XX111 Februarii MDCCCLXXVlil numerantur, et quod ad coronas precatorias attinet non excepta Indulgentiarum applicatione, quae a S. Birgitta nomen habent, dummodo ipsi sacerdotes ad sacramentales confessiones exipiendas sint rite approbati. Praeterea omnibus et singulis sacerdotibus superius enumeratis, ut quandocumque sacrosanctum Missae sacrificium pro anima cujuscumque Christifidelis, quae Deo in diari tate conjuncta ab hac luce migraverit ad quodlibet Altare celebrabit, Missae sacrificium hujusmodi ter tantum singulis hebdomadis animae seu animalius, l* pro qua seu pro quibus celebratum fuerit, perinde suffragetur ac si ad privilegiatimi Altare fuisset celebratimi auctoritate Apostolica indulgemus, dummodo tamen alio simili indulto non fruantur. Insuper eisdem Presbyteris supra dictis facultatem tribuimus, cujus vi ipsi, dummodo sint confessarli ab Ordinario approbati, nec non praevia ejusdem Ordinarii licentia (quae si desit hujus privilegii concessio nulla sit) consueto ritu benedicere et fidelibus imponere valeant scapolarla Confraternitatum SSmae Trinitatis, B. M. V. de Monte Carmelo, et .Septem Dolorum, nec non Imm. Conceptionis ejusdem Deiparae Virginis cum communicatione privilegiorum et indulgentiarum, quibus adseripti memoratis sodalitatibus frumitur ct gaudent, sed eis tantum in locis in quibus non extent conventus Ordinum Religiosorum ad quos ex speciali privilegio Apostolicae Sedis pertinet praefata Scapolarla benedicere et imponere. Tandem singulis Presbyteris, quos superius ‘memoravimus, ut de respectivi Ordinarii consensu (quem nisi consequantur hoc indultum nullum decernimus) Christifidelibus in mortis articulo constitutis si vere poenitentes et confessi ac S. Communione refecti, vel quatenus id facere nequiverint saltem contriti nomen Jesu ore, si potuerint, sin minus corde devote invocaverint, et mortem tamquam peccati stipendium de manu Domini patienti animo susceperint, Benedictionem Apostolicam Nostro et Romani Pontificis pro tempore existentis nomine cum plenaria omnium peccatorum suorum indulgentia et remissione impertire possint, servatis tamen ritu ct formula a Benedicto XIV decessore Nostro praescriptis facultatem concedimus et indulgemus. In contrarium facientibus, etiam quoad Indulgentias ad instar, non obstantibus quibuscumque. Praesentibus valituris in perpetuum. Volunyts autem ut praesentium litterarum transumptis etiam impressis, manu alicujus Notarii publici subscriptis et sigillo personae in ecclesiastica dignitate constitutae munitis, eadem prorsus habeatur fides, que haberetur ipsis praesentibus si forent exhibitae vel ostensae. Datum Romae apud S. Petrum sub annido Piscatoris die III Februarii MDCCCXCIII. Pontificatus Nostri Anno Decimoquinto. L. j- S. S. Card. Vannutelli. Sacra III. Decretum Feria VI, die 10 Martii 1893. ('ongregatio Eminentissimorum ac Reverendissimorum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium a Sa net issi mo Domino nostro Leone Papa XIII Sanctaque Sede Apostolica Indici librorum pravae doctrinae, eorumdemquo proscriptioni, expurgationi ac permissioni in universa christiana Republica praepositorum et delegatorum, mandavit et mandat in Indicem librorum prohibitorum referri quod sequitur Opus a Sacra Romanae et Universalis Inquisitionis Congregatione damnatum atque proscriptum Decr. fer. IV, Die 1 Martii 1893. C. Maggio. — Pio IX accusato dai nemici di Rosmini. — Piacenza, Tipografia F. Solari di Gregorio Tononi 1892; sub hoc etiam alio titulo : C. Maggio. — Leone XIII si pub accordare con Pio IX nella causa Rosminiana? — Alla venerata memoria di Antonio Stoppani. — Lecco, Tipografia del Commercio dei Fratelli Grassi, Via Cavour, N. 15, 1893. Itaque nemo cuiuscumque gradus et conditionis praedictum Opus damnatum atque proscriptum, quocumque loco et quocumque idiomate, aut in posterum edere, aut editum legere vel retinere audeat, sed locorum Ordinariis, aut haereticae pravitatis Inquisitoribus illud tradere teneatur, sub poenis in Indice librorum vetitorum indictis. Quibus Sanctissimo Domino nostro Leoni Papae XIII per me infrascriptum S. I. C. a Secretis relatis, Sanctitas Sua Decretum probavit, et promulgari praecepit. In quorum fidem etc. Datum Romae die 10 Martii 1893. Camillus Card. Mazzella Praef. Fr. HYACINTHUS FRATI O. P. L. j" S. a Secretis. Die 13 Martii 1893 ego infrascriptus Mag. Cursorum testor supradictum Decretum affixum ct publicatum fuisse in Urbe. Vincendus Benaglia Mag. Curs. IV. Dankschreiben Sr. Eminenz dev Apostol. Pronuntius Kard. Alois Galimberti in Wien ob brr klirr brs piipülichcn Bifd|of6-3iibiliiums. Auf meinen unterm 24. Februar d. I. an die Hochwürdigste Apostolische Nuntiatur in Wien erstatteten summarischen Bericht über den Verlauf der Feierlichkeiten und über die katholische Ueberzeugung, mit welcher allenthalben in der Diärese die Erinnerung an das goldene Bischofsjubiläum Seiner Heiligkeit Papst Leo XIII. begangen wurde, erhielt ich unterm 2. März d. I. Nr. 5518 von Sr. Eminenz dem Kardinal Aloisius Galimberti, Apostol. Pronuntins in Wien, nachstehendes Schreiben, welches ich hiemit meinem hochw. Diveesanclerus mit freudigem Herzen vollinhaltlich mittheile. Excellentissime ae Reverendissime Domine! Mei duxi esse offieii statini certiorem reddendi Sanctitatem Suam de solemnitatilms quibus fideles Lavanti nae Dioeccseos Jubilaeum Summi Pontificis celebrarunt. Pergrato vero nunc fungor munere Excellentiae Vestrae repandendi consolationis ae paternae satisfactionis sensus quibus afficiebatur Sanctissimus Pater ob tot devotionis ac obsequii significationes istius Dioeccseos. Ac in pignus peculiaris benevolentiae Sanctitas Sua luhentissime Excellentiae Vestrae ac fidelibus Tuae curae concreditis Apostolieam impertitur benedictionem. Qui ceterum omni aestimatione ac observantia maneo Excellentiae Vestrae Addictissimus A. Cardinalis Galimberti, Pro-Nuntius Apostolicus. Nunziatura Apostolica Viennae Die 2. Martii 1893. V. Erlast der h. lr. Statthalterei in Graz. brtrrffniö Dir (Quittungen tut Brlidmng brr Lollrdurublöluiigsbdriige. Die hochlöbliche k. k. Statthalterei in Graz hat unterm 24. Jänner 1893 Z. 2404 Nachstehendes anher mitgetheilt: Ans Anlaß der mehrfach gemachten Wahrnehmung, daß die im Namen der Kirchenvorstehnng ausgestellten Quittungen, mit welchen die in Durchführung der weiteren Grundentlastung eingezahlten Cvllectnr-ablösungsbetrüge und Zinsen für Kirchen und kirchliche Organe als Organist, Meßner und dgl. behoben werden, lediglich vom jeweiligen Pfarrer unterschrieben sind, wird in Erinnerung gebracht, daß nach den der- malen bestehenden, die Verwaltung des Kirchenvermögens regelnden Vorschriften die Kirchenvorstehnng durch den jeweiligen Pfarrer ober Provisor und die beiden Kirchenpröbste (Kirchenkämmerer) gebildet wird, daher auch die im Namen der Kirchenvorstehnng ausgestellten Quittungen von den bezeichnten Functionären zu unterfertigen sind. Hiebei wird noch weiters darauf aufmerksam gemacht, daß sämmtliche in Angelegenheit der Collectnrs-ablösnng ausgestellten Quittungen auch von der betreffenden politischen Bezirksbehörde zu vidiren sind. Für den k. k. Statthalter: Chorinsky. Wird den Wohlehrw. Kirchenvorftehnngen zur Darnachachtung hiemit zur Kenntniß gebracht. — ti — VI. Erlaß der. k. k. Ministeriums für Gultus und Unterricht. lirtrrffrnb dir Urrridiiuinn brr Innbrsplbmiinmt brr Ertinrnmäliriing. ad 2595 « o/t.) OX 1 o. ('. II. M. CA Cant hierortiger Kundmachung vom I. November l. I. Z. 5845/F. M. Wiener Zeitung vom 4. November 1892) ist mit der Ausgabe der Zwanzig-Kronenstücke österreichischen Gepräges am 7. November l. I. begonnen worden. Ebenso werden zufolge Kundmachung des königlich-ungarischen Finanz-Ministeriums vom 2o. October 1892 Zwanzig-Kronenstücke ungarischen Gepräges ansgegebeu. Nach Artikel XVIII. des Gesetzes vom 2. August 1892 R.-G.-Bl. Nr. 127, können alle Zahlungen bei den Staats- und den übrigen öffentlichen Cassen und im Privatverkehr, welche gesetzlich in österreichischer Währung — sei es in klingender Münze oder nicht — zu leisten sind, in .beiden Staatsgebieten nach Wahl des Schuldners in Landesgoldmünzen der Kronenwährnng beiderlei Gepräges dergestalt geleistet werden, daß das Zwanzig-Kronenstück zum Werthe von zehn Gulden ö. W. und das Zehn-Kronenstück zum Werthe von fünf Gulden ö. W. gerechnet wird. Alle Empfänge und Zahlungen in Landesgoldmünzen sind daher zu diesen Wertheu in österreichischer Währung zur Verrechnung zu bringen. Ju Ausführung dieses Grundsatzes wird im Einvernehmen mit dem k. k. Obersten Rechnungshöfe für die im Reichsrathe vertretenen Königreiche und Länder bestimmt, daß vom 1. Jänner 18915 angefangen in der zufolge Finanz-Ministerial Erlasses vom 1.9. Juli 1877 Z. 3739, N-Bl. Nr. 14, eröffneten Colonne für die Gvldgebahrung die Gebahrnng mit Landesgoldmünzen zu den gesetzlichen Werthen in österreichischer Währung dnrchzuführen ist. Von diesem Tage angefangen ist auch der Cassawerth aller sonstigen zur Gebahrnng gelangenden Goldmünzen mit dem Werthverhältnisse in Ueberei ustim mnng zit bringen, nach welchem das Zwanzig-Kronenstück gleich 10 fl. ö. W. und das Zehn-Kronenstück gleich f> st. ö. W. gerechnet wird. Es sind daher in Abänderung des Finauz-Ministerial-Erlasses vom 23. November 1870 Z. 3449, V.-Bl. Nr. 43, die auf Grund des Gesetzes vom 9. März ls7o, R. - G. - Bl. Nr. 22, ausgeprägten Goldmünzen zu 8 fl. (20 Francs) mit 9 fl. 52 kr., jene zu 4 fl. (lo Francs) mit 4 fl. 70 fr. zu bewertheu, ferner wird in Abänderung des Finauz-Ministerial-Erlasses vom 18. Jänner 1879, Z. 398, V.-Bl. Nr. 9, der Cassawerth der Dueaten mit 5 fl. l»4 '/2 kr., jener der 20 Francs-Stücke mit 9 st. 52 fr., jener der 10 Francs-Stücke mit 4 st. 70 kr., jener der 5 Francs-Stücke mit 2 fl. 38 kr., der Cassawerth der 20 Markstücke mit 11 fl. 76 kr., der 10 Markstücke mit 5 fl. 88 kr. und der 5 Markstücke mit 2 fl. 94 kr. festgesetzt. Die Berechnung eines Münzgcivinnes und beziehungsweise Münzverlustes findet weiterhin nur insofern statt, als sich ein solcher aus einer Differenz des gesetzlichen Werthes der Landesgoldmünzen in österreichischer Währung und des Curses derselben an der Wiener Börse Herausstellen sollte. Die Verrechnung von Zahlungsverbindlichkeiten, ivclche tit österreichischen oder ungarischen Goldgulden effektiv zu leisten sind, insbesondere der Zoll-Zahlungen hat nach dem Gesetze vom 2. August 1892 R.-G.-Bl. Nr. 128 auch weiterhin in Goldgìilden zu deren Nennwerthe zu geschehen, es können jedoch diese Zahlungsverbindlichkeiten auch in Landesgoldmünzen der Kronenwährnng erfüllt werden, wobei je 42 österreichische oder ungarische Gvldgulden gleich 100 Kronen in Landesgoldmünzen zu rechnen sind. Die Differenzen, welche sich infolge dieser Verrechnung zivischen dem durch den Artikel XXIV des Gesetzes vom 2. August 1892 R.-G.-Bl. Nr. 126 festgesetzten Zahlwerthe der Landesgoldmünzen in österreichischer Währung (20 Kronen — 10 fl., 10 Kronen — 5 fl. ö. W.) und dem durch den Artikel II des Gesetzes vom 2. August 1892 R.-G.-Bl. Nr. 128, festgesetzten Zahlwerthe derselben bei Erfüllung von ans Goldgulden lautenden Verpflichtungen (20 Kronen — 8 fl. 40 tr., 10 Kronen —- 4 ft. 20 kr. in Gold) ergeben, sind als Einnahmen und beziehungsweise Ausgaben aus dem Grunde der Differenz der gesetzlichen Bewerthuug der Landesgoldmünzen nach Art. XXIV des Gesetzes vom 2. August 1892 R.-G.-Bl. Nr. 126, und nach Art. II des Gesetzes vom 2. August 1892 R.-G.-Bl. Nr. 128, unter einem besonderen Titel etatmäßig zu verrechnen. Die Differenzen, welche sich zwischen dem mit der Verordining der Ministerien der Finanzen und des Handels vom 27. December 1878 Z. 6295, V.-Bl. Nr. 45 festgesetzten Werthe der zu Zollzahluugen verwendbaren Goldmünzen nnd dein vbdezeichneten Werthe bei den Abfuhren in die Ländercassen beziehungs-weise an die Staats-Central-Casfe Herausstellen, sind, loie bisher, im Finanzetat als außerordentliche Bedeckung sub Capite! „Zoll" unter einem besonderen Titel als „Einnahmen ans der Tarifierung der zu Zollzahlungen verwendbaren Goldmünzen zu verrechnen. Pergleichungs-TabeUe. 1 Ducate» bei Zoll 4 fl. 74 kr. bei Cassa 5 st- 64 V, fr. . März 1893, Z. 3898 anher mit dem Bemerken mitgetheilt, daß vom k. k. Finanz-Ministerium im Einvernehmen mit dem f. f. Obersten Rechnungshöfe für die im Reichsrathe vertretenen Königreiche nnd Länder in Durchführung der Gesetze vom 2. August 1892, R -G.-Bl. Nr. 126, 127 und 128 nnd in weiterer Ausführung der Verfügung des k. k. Finanz-Ministeriums vom 29. December 1892 Z. 7004/F. M. eine allgemeine Vorschrift für die k. k. Cassen nnd Aemter, dann die f. f. Rechnnngs- nnd Controlbehörden erlassen wurde, welche in dem Verordnungsblatte für den Dienstbereich des ermähnten Ministeriums vom 26. Jänner 1. I., Z. 3, Seite 9, enthalten ist. VII. (Evinti der Ir. Ir. 5tnttl)nltmi in Prn; in Artrcss der Irgitimation brr Kinder im Auslmibr grtrwitcr (Eltern. Unterm 11. März 1893, Z. 6196 erhielt das F.-B. Ordinariat von der hochlöbl. t. f. Statthalterei in Graz folgendes Schreiben: Anläßlich eines speziellen Falles hat das hohe f. f. Ministerium des Innern im Einvernehmen mit dem hohen f. k. Ministerium für Cnltus und Unterricht in Angelegenheit der Durchführung von Legitimationen in den diesländigen Matriken in solchen Fällen, in welchen die Ehe der Kindeseltern im Auslände geschlossen worden ist, die Kindeseltern im Auslande wohnen, mit die Vaterschaftserklärnng vor einer anslän-digen Behörde in dem vorliegenden Falle vor dem Eivilftandsamte in Lausanne Schweiz abgegeben wurde, laut des Erlasses vom ;">. December 1892, Z. 17.325 Nachstehendes anher eröffnet. Bei Abgabe der behufs Eintragung der Legitimation eines vorehelichen in Oesterreich geborenen Kindes durch die nachgefolgte Ehe der Eltern in das Geburtsbuch erforderlichen Erklärungen der Eltern, kann, wenn diese im Auslande wohnen, nicht die Beobachtung der Hierlands geltenden diesbezüglichen Vorschriften gefordert werden, sondern hat das Begehren um Legitimationsvertheilung, beziehungsweise die Abgabe der erforderlichen Erklärungen in der Form und bei jener Behörde zu erfolgen, wie dies in dem Lande, wo die Eltern ihren Wohnort haben, gesetzlich vorgeschrieben ist. Nach den Bestimmungen des schweizerischen Bnndesgcsetzes vom 24. Dezember 1874, betreffend die Feststellung nnd Benrknndnng des Civilstandes und die Ehe, haben, sofern voreheliche Kinder durch die nachfolgende Ehe legitimirt werde», die Elter» diese Kinder dem Civilstandbeamten ihres Wohnortes anznzeigen nnd erscheint dieser berufen, die erforderlichen Erklärungen unter Beobachtung der dortlands bestehenden Vorschriften entgegenznnehmen, beziehungsweise die Legitimationsnrkunde zu errichten nnd die Anmerkung der erfolgte» Legitimation in dem betreffenden Gebnrtsbuche zu veranlassen. Es unterliegt daher auch in dem vorliegenden Falle die Anmerkung der stattgefundenen Legitimation des obengedachten Kindes in der Geburtsmatrik der Pfarre, in welcher dieser Geburtsfall eingetragen ist, auf Grund der vorliegenden beglaubigten Mittheilung des Civilstandsbeamten in Lausanne vom 2f>. Februar 1892 in der Voraussetzung keinem Anstande, daß die im Geburtsbnche enthaltenen Daten mit jenen in der amtlichen Mittheilung übereinstimmen. Hievon werden die Wohlehrw. Pfarrämter zur Wissenschaft in Kenntniß gesetzt. VIII. Zuschrift der k. k. Gentral-Gommission für Kunst- und Wünsche Denkmale in Wien InlrrtTrnb die ìlcriiukerung kirchlicher AlteriliiiiiuT an lirriimreifrnbt fiuiiÖliHiibler. Don der f. f. Central-Commissivn für Kunst und historische Denkmale wird unter dem ln. März L I., Z. 22f>, Folgendes anher mitgetheilt: „Der k. k. Central-Commissivn für Kunst- und historische Denkmale ist die ganz verläßliche Nach-rieht zugekommen, daß ein Antiquar, Namens Guggenheim, in Lindau etablirt ist, ivelcher systematische Streifzüge in den österreichischen Klöstern und Pfarrkirchen anstellt und dabei mit Empfehlungsschreiben ausgerüstet ist, worin ihn die bayrischen Klöster ». s. w. an den österreichischen Clerus recommandiren. Dieser Mann kauft, wie- so manche Andere es vor ihm gethan, vom Clerus alte, aber knnstwerthige und werthvolle Gegenstände oder tauscht sie gegen geringen Geldbetrag oder recht werthlose, aber äußerlich glitzernde und glänzende Gegengaben ein. Der traurigen Beispiele giebt es genug. Doch um eines anzuführen, sei des berühmten gothischen Kirchenlusters in Murnu gedacht, der gegen Ueberlassung eines modernen hcrausgelockt wurde, jenes bekannte Prachtstück, das durch viele Hände zu immer erhöhten Preisen ging, unt endlich in einer Wiener Sammlung einen vorläufigen Ruhepunkt zu finden. Die Central-Commissivn bringt diese Nachricht zur Kenntniß des hochwürdigsten Ordinariates, weil dieselbe auf diesen Unfug, ans diesen unwürdigen Antiquitätenschacher aufmerksam machen tvill und gerne erreichen würde, daß die Klöster und Pfarrherren, wie überhaupt der gesammte Clerus vor solchen Kauflustigen gewarnt werden, die in den betreffenden kirchlichen Objecten nichts als eine Marktwaare sehen und darin ein Geschäft mit entsprechendem Nutzen machen wollen." Demgemäß tvird dem Wohlehrwürdigen Diöcesan-Clerus neuerlich eingeschärft, von Veräußerungen kirchlicher Alterthümer und Kunstwerthstücke insbesondere an Private und herumreisende sogen. Kunsthändler sich gänzlich zu enthalten. Die Herren Kirchenvorsteher werden auf ihre Verantwortlichkeit für die Erhaltung des Besitzstandes der ihnen anvertrauten Kirchen aufmerksam gemacht, den einzelnen Kirchen erwächst durch solche Verkäufe gewiß kein Nutzen, sondern ein entschiedener Schaden. Desgleichen leidet dadurch Land und Reich, von der Schädigung des Ansehens der Kirche selbst nicht zu reden, wenn sie ihre Kostbarkeiten und werthvolleu Erinnerungen, Widmungsstücke, Geschenke u. s. w. gegen schlechte Zahlung oder noch schlechteren Tausch hintan gibt. Glassication der Zöglinge des fürstbischöflicheil Knakon-Semincrrs „Wa-kimikiannm IPictorinum“ Ende des Schuljahres 1891/92. ČS 51 11 n m e C & (0 e b n v t i> fl r t er. vo rr * '# 41. CT. 'zt C toö J n m e r Ii ii n g 1 Gobec Josef VIII. Rohitsch Max. Porzng reif mit Auszeichnung. 2 Hauptmann Ignaz n Maria in der Wüste Pitt. I. reif. 3 Korošec Anton yi St. Georgen a. d. Stainz It I. reif. 4 Schreiner Franz Y) Hl. Kreuz bei Luttenberg « - krank. 5 Sanda Johann n Rohitsch Max. I. reif. 6 Boliak Franz VII. Pöltschach 1 ; I. 7 Hohnjec Josef n St. Peter bei Königsberg » Vorzug ! 8 Jančič Johann n Laporje 1. 9 Krnlc Franz yi Rann I. 10 Pečar Alois Yl Gams Pikt. I. 11 Somrck Josef n (Jadram Max. I. 1 12 Trop Franz V Frieda» Pikt. I. 13 Ferme Gotthard VI. St. Gotthard in Krain Max. 1. i 14 Jerovšck Anton Y) Wind.-Feistritz Vorzug Ì 15 Jurko Johann Y) St. Lorenzen in W.-B. Pikt. I. 16 Kolarič Anton Yl St. Marxen I. i 17 Krošel Franz Y) Kapellen bei Rann Max. I. 18 Kurnik Max Yl St. Anna am Kriechenberg Pikt. 11. 19 Noroglav Friedrich 11 Marburg Max. Vorzug 20 Ozvalt Karl Y) Polstern n Pikt. I. 21 Rakuš Johann Y) Pettnu " 1. 22 Korošec Alois V. Hl. Kreuz bei Luttenberg I. 23 Krener Rudolf 1? Tüffer Max. I. 124 Kukovec Florian Yl Großsonntag Pikt. Vorzug 25 Majcen Martin Yl Polenšak I. 26 Ozvatič Franz St. Lorenzen in W.-U. I. 27 Skerbs Roman Yl Maria-Rast 1. 28 Stegenšek August Yl St. Leonhard bei Tüffer SRax. Vorzug 29 Žičkar Markus Yl Lichtenwald .. » 30 ■ Leskovar Josef IV. Cadram " I. 1. Preis a. d. steter. Gesch.1 31 Bosina Johann III. Dobova I. 32 Kukovec Alois Yl St. Thomas b. Großsvnntag Pikt. Vorzug 33 Kurbos Ignaz Yl St. Ruprecht in W.-B. „ 1. 34 Potrč Alois Yl St. Urban bei Pettnu „ I. 35 Slavič Mathias » Hl. Kreuz bei Luttenberg „ Vorzug 36 Vajda Franz V St. Marxen „ 37 Vargasou Matthäus V Polsterau .. 38 Cvetkovič Franz II. Dobova Max. 39 Jamšek Franz Y) Reichenburg „ i'. j 40 Krajne Andreas 11 St. Georgen a. d. Stainz Pikt. Vorzug 41 Lovrec Andreas Yl St. Lorenzen in W.-B. " I. X. Diöcesan-Uachrichten. (vriiciumitfi : Se. Majestät der Kaiser hat mit Allerhöchster Entschließung vom 2. März 1. I. den P. T. Monsignore Franz Kosar, .Hausprälat Sr. päpstl. Heiligkeit, F.-B. Konsistorialrath, Canonicus senior am F.-B. Lavanter Domkapitel, zum insiti. Domdcchaut ebengenannten Kapitels ernannt. tkriiaiint wurde Herr Joses Kralj, Pfarrer in Sauritsch, zum Dechant des gleichnamigen Dekanates. Jnvestirt wurden: Herr Josef Kralj, Pfarrer in Maria Wüste, ans die Pfarre Sanritsch, Herr Franz Murko vii-, Kaplan in Kleinsonntag, auf pie Psarre St. Barbara bei Ankcnstcin, Herr Martin Kralj, Kaplan in St. Johann am Draufelde, auf die Pfarre St. Andrä in Leskovec, Herr Franz Cizej, Pfarrer in ('iairnch, auf die Pfarre St. Martin bei Schalleck und Herr Georg Purgaj auf die Pfarre Stoperzen. Bestellt wurden: Herr Georg Solili als Provisor in Maria Wüste, Herr Josef Dekorti als Provisor in Gairach und Herr Johann Wolf als Provisor in Zabnkovje. Wiederangestellt wurden als Kapläne die Provisoren: Herr Andreas Keček in Mötsch, Herr Alois Vojsk in Kleinsonntag, Herr Josef Ozmec in Sauritsch und Herr Alois Šoba in Pischez. Neberselit wurden die Herren Kapläne: Josef Mlasko nach St. Johann am Dranfelde, Jakob Tajek nach Salden hofen, Franz Brglez jun. nach Windisch-Feistritzj Barthelniä Bogataj nach Tüffer, Anton šobat nach St. Jakob in Dol und Johann Doberšek nach St. Georgen unterm Tabor. In de» bauernden Ruhestand sind getreten: Herr Johann Antolič, Pfarrer in Maria Neustist bei Pettau und Herr Jakob Košar, Pfarrer in Oberpulskau. Gestorben sind: Herr Martin Kolenko, pens. Pfarrer von St. Ulrich in Podgorje, zu St. Martin bei Wurmberg, am 12. Mürz im 51. und Herr Alois Urban, Defizientpriester, zu Hel »an i» Aegypten am 24. März im 28. Lebensjahre. Unbesetzt sind gebliebe» die Kaplaneie» zu St. Andrä in Leskovec, zn St. Martin bei Schalleck, zu St. Laveri bei Oberburg und der zweite Kaplansposten in Weitenstein. F. B. Lavanter Ordinariat in Marburg, am 31. März 1893. Fürstbischof. ©f. Lyrillus-Buchdruckerei in Marburg.