Macher NölchMatt. »vL* «X» «sl-* *sU* Ir. III. .nniiin;:i!Uninin::i"!';.:im.i 11111■ i11■;i.• .. •'T'*^ -T* *T*r« Inhalt: lS.Adversus sectam massonumEpistola Pontif. ad Episcopos Italiae. — 14. Piae consociationis Sacrae Familiae Regulae. —15. Deere tum R. Gong, quoad cultum S. Familiae. — 16. Decreta circa cultum S. Josephi. — 17. Decretum 8. Gong. Inq. quoad Baptismum liaeretieorum. — 18. Dubia quoad Missas votivas. — 19. Erleichterungen des Fastengebotes für die Pilgerreise nach Rom. — 20. Verehelichung der Gagisten in der Reserve. — 21. Auswanderung nach Brasilien. — 22. Nachforschung in den Psarrmatriken. — 23. Literatur. — 24. Concurs-Verlaut-baruug. — 25. Chronik der Diöcese. 13. Sanctissimi Domini Nostri LEONIS Divina Providentia PAPAE XIII. Epistola ad Episcopos Italiae. V enerabilibus Fratribus Archiepiscopis et Episcopis Italiae. LEO PAPA XIII. Venerabiles Fratres Salutem et Apostolicam benedictionem! Inimica vis, instinctu impulsuque mali dae-monis cum Christiane nomine sueta confligere, certos homines sibi semper adiunxit in id conso-ciatos, ut traditas divinitus doctrinas deditä operä pervertere, ipsamque christianam rempublicam di-strahere funestis dissidiis conarentur. Atque istae velut compositae ad oppugnationem cohortes, nemo nescit quantam Ecclesiae cladem omni tempore attulerint. — Iamvero sectarum, quotquot antea fuere institutis catholicis infensae, in ea revixere spiritus, quae „secta JVJassonica“ nominatur, quae-quae virium et opum valida, acerrimam bello facem praeferens, quidquid usquam sacri est, aggreditur. Eam quidem, quod probe nostis, saeculi unius di-midiatique spatio, romanorum Pontificum decesso-rum Nostrorum non semel sed saepius sententia proscripsit: eamdem Nosmetipsi, ut oportebat, da-mnavimus, monitis vehementer populis christianis, ut eius insidias summa providentia caverent, co-natusque nefarios fortiter, ut asseclas Iesu Christi decet, refutarent. Quin etiam, ne obreperet ignavia et sopor, consulto studuimus sectae perniciosissimae aperire mysteria, et quibus artibus in excidium catholicae rei niteretur, velut intento digito de-monstravimus. — Nihilominus, si fateri volumus id quod res est, plurimos Italorum parum eautos parumque providos inconsiderata quaedam secu-ritas facit: ideo magnitudinem periculi aut omnino non vident, aut non ex veritate metiuntur. Atqui fides avita, parta hominibus per Jesum Christum salus, et quod consequens est, ipsa christianae humanitatis benefacta in discrimine vertuntur. Liquidem nihil timens, nemini cedens, maiora quoti-die audet secta Massonum: totas civitates velut contagio invasit omnibusque reipublicae institutis se implicare altius in dies nititur, coniurata, quod passim solet, catholicam religionem, principium et fontem bonorum maximorum, italico generi eri-pere. — Hinc adhibitae ad oppugnandam fidem divinam infinitae artes; hinc spreta, oppressa legibus, legitima Ecclesiae libertas. Receptum et doctrina et re, non vim non rationem in Ecclesia perfectae societatis inesse: antistare rempnblicam, sacraeque potestati principatum civilem antecedere. Ex qua doctrina perniciosa et falsa, Sedis Aposto-licae iudicio saepe damnata, cum mala multa con-sequuntur, tum hoc maxime, ut inferant se gu-bernatores rei civilis, quo minime fas est, nee vereantur ad se traducere quod Ecclesiae detra-xerint. — Videtis in benefleiis ecclesiasticis illud quäle sit, quod ius percipiendi fructus sibi arrogant dare, demere, ad arbitrium. Nee alterum minus insidiosum, quod CI er um inferioris ordinis permulcere pollicitando cogitant. Quae res quorsum pertineat, faeile est dispieere, maxime quia ipsi consilii auctores non satis curant oecultare quid velint. Volunt nimirum administros sacrorum in partes suas blande compellere, permistosque semel rebus novis ab obsequio legitimae potestatis di-vellere. Quamquam baud satis hac in re videntur Clericorum nostratium cognosse virtutem: qui sane tot iam annos, tarn multis modis exerciti, exempla abstinentiae et fidei edidere non obscura, ut omnino confidendum sit, in eadem religione officii, qualia-cumque tempora inciderint, Deo adiutore, con-stanter permansuros. At vero ex bis, quae perbreviter attigimus, facile apparet quid possit secta Massonum itemque quid expetat ut extremum. Quod autem äuget mal um, quodque cogitare sine magna animi sollicitudine non possumus, nimis multi etiam ex nostratibus numerantur, quos nomen sectae operamve dare, suarum spes utilitatum et misera ambitio subigit. — Quae cum ita sint, episcopalem earitatem ve-stram, urgente propositum conseientia officii, appel-lamus, Venerabiles Fratres, inprimisque petimus ut eorum, quos modo diximus, sit vobis propo-sita salus: in iis ab errore certissimoque interitu revoeandis assidue et constanter vestra certet in-dustria. Extricare posse, qui se Massonum impe-divit in plagas, res profecto est et multi negotii et exitu anceps, si sectae ingenium spectetur; nullius tarnen desperanda sanatio, quia caritatis apostolicae mira vis est, Deo nimirum opitulante, cuius in potestate arbitrioque ipsae sunt bominum voluntates, Dein excubandum in omnem occasionem, ut sanari ii quoque possint, qui timiditate in hoc genere peccant: qui videlicet non suopte ingenio pravo, sed mollitia animi atque inopia consilii ad favendum coeptis Massonicis delabuntur. Admodum gravis est illa Felicis III. decessoris Nostri in hanc rem sententia: Error, cui non resistitur, approbatur: et veritas, quae non defensaker, oppri-mitur . . . Non caret scrupulo societatis occultae, qui evidenti facinori desinit obviare. Fractos hör um spiritus attollere necesse est, traducendis cogita-tionibus ad exempla maiorum, ad custodem officii et dignitatis, fortitudinem, ut pigeat omnino ac pudeat facere quiequam aut fecisse non viriliter. Est enim vita nostra omnis cuidam dimieationi proposita, in qua maxime de salute decernitur, nihilque homini ebristiano turpius, quam claudi-eare in officio propter ignaviam. Pariter Omnibus modis fulciendi, qui per im-prudentiam ruunt; de iis intelligimus, nec exiguo numero, qui simulatione capti variisque illecebris deliniti, illigari se societate Massonica sinunt, inscii quid agant. De bis magna spes esse debet, Venerabiles Fratres, aliquando Deo aspirante posse errorem deponere et vera cernere, maxime si vos, quod vehementer rogamus, studueritis fictam sectae speciem detrahere et occulta consiliorum detegere. Quamquam haec ne occulta quidem nunc videri possunt, posteaquam ipsimet conscii multis modis prodidere. His ipsis postremis mensibus audita iterum per Italiam vox est consilia Massonum usque ad ostentationem vulgo enuncians. Re-pudiari funditus religionem Deo auctore constitu-tam, atque omnia cum privata tum publica meris naturalismi principiis administrari volunt: id-que instaurationem societatis civilis impie simul ac stulte appellant. Quo igitur praecipitatura civitas, si populus christianus non induxerit animum vi-gilare, laborare, saluti consulere ? Sed in tanta rerum malarum audacia nec satis est cavere sectae teterrimae insidias: illud quoque necessarium, capessere pugnam: idque sumptis a fide divina armis iis ipsis, quae olim contra ethnicismum valuerunt. Quapropter ve-strum est, Venerabiles Fratres, accendere suasione, hortatu, cxemplo animos: et in Clero populoque nostro Studium religionis salutisque fovere ope-rosum, constans, impavidum, cuiusmodi apud ca-tholicos ex gentibus ceteris in similibus causis haud raro videmus eniteseere. Ardorem animi pri-stinum in fide avita tuend», vulgo aiunt apud italas gentes deferbuisse. Nec fortasse falso: propter-ea quod si animorum habitus utrimque spectetur, plus quidem videntur adhibere oontentionis qui in-ferunt religioni bellum, quam qui propulsant. At vero salutem cupientibus nihil medium inter labo-riosum certamen aut interitum. Itaque in socor-dibus et languidis excitanda, vobis adnitentibus, virtus est: in strenuis, tuenda; pariterque omni dissidiorum extincto semine, efficiendum ut duotu auspiciisque vestris una omnes mente eademque disciplina in certamen animose descendant. Gravitate rei, prohibendique periculi neces-sitate perspecta, ipsum Italiae populum compellare litteris decrevimus. — Eas litteras una cum his ad vos, Venerabiles Fratres, curavimus perferen-das: eritque diligentiae vestrae quam latissime propagare in vulgus, itemque opportuna expla-natione, ubi opus esse videatur. populo interpre-tari. Qua ratione, ita adsit propitius Deus, spes est futurum, ut excitentur animi prementium con-templatione malorum, et ad remedia, quae indi-cavimus, sese sine cunlatione convertant. Divinorum munerum auspicem, et benevo-lentiae Nostrae testem, Vobis, Venerabiles Fratres, populisque fidei vestrae concreditis Apostolicam benedictionem peramenter impertimus. Datum ßomae apud S. Petrum die VIII. De-cembris anno MDCCCXCII, Pontificatus Nostri decimoquinto. LEO PAPA Zni. 14. Piae Consociationis Sacrae Familiae Regulae. 1. Finis. — In brevi Apostolico Neminem fugit, a SSmo D. N. Leone PP. XIII., die 14. mensis Iunii 1892 pro universo terrarum orbe promul-gato, habetur, Piae Consociationi a S, Familia id esse propositum: „Familias christianas arctiori pietatis nexu sacrae Familiae devincire, vel po-tius omnino devovere, eo etiam consilio, uti sci-licet Iesu, Maria, Joseph familias sibi deditas tara-quam rem propriam tueantur et foveant“ — ; quare omnes, quicumque ad eam pertinent so-cietatem, oportere contendere ut „inter se colli-gatis fide mentibus, caritate voluntatibus, in amore Dei atque hominum, vitam ad propositum exigant exemplar“. — Ad haec facilius certiusque asse-quenda, Cardinalis vice sacra Urbis antistes, ab Ipso Pontifice Maximo Leone XIII. Consociationis universae Praeses electus datusque Patronus, audito coetu a consiliis. haec quae sequuntur servanda decrevit. 2. Adimplenda Munera. — a) Cardinalis Prae-sidis erit, coetus virorum a consiliis, quando Ipsi opportunum videbitur, indicere eisque praeesse, litteras ad Episcopos dioecesanos, pro suis quem-que negotiis, itemque paginas aggregationis atque eiusmodi alia subscribere. Eiusdem erit paroe-ciarum numerum ac familiarum. recipere, quae per varias orbis regiones in Piae Consociationis album fuerint adscriptae. Sacris coetibus ac religionis solemnibus, quae a Pia Consociatione celebrari in urbe contigerit, vel Ipse praeerit. vel alius ab Eo sufficiendus antistes. Sui denique mu-neris erit, de omnibus, quae piam hanc Societatem spectent, per consiliarios suos edoceri, praesertim in iis, quae ab his possent ex officio fieri, 5* vel quae aliquam difficultatem praeseferre vi-deantur. 6) Tvium (quorum alter est a secretis pro tempore 8. Rituum Congregationis), quos Cardi-nalis Praeses sibi adsoivit. urbanorum Antistitum erit diligenter conventibus Interesse, suam sen-tentiarn dicere, significare Praesidi si quid no-verint Piae Soeietati profuturum, in omnia, quae ad huius bonuin referantur, sedulo incumbere. Bis acoedit Sacerdos, qui fungatur munere Secretarii Piae Societatis. ad id electus a Car-dinali Praeside. Huie curae erit, graviora, quae in conventibus occurrant pertraetanda negotia, adnotare; quae ad rei inorementum collatura duxerit, proponere; scriptis edendis a Pia Conso-ciatione vigilem navare operam; de oranibus ac siugulis comraunicare cum Praeside, ut et ne-cessaria adprobatione et duplici subscriptione mu-niantur. Porro Sacerdos a secretis adsciscere sibi in auxilium poterit, aliuin Presbyterum, a Praeside adprobandurn qui Secretarii vices adimpleat. Ad eum itaque pertinebit dandas ad Episcopos aliosve litteras exarare eorumque epistolis rescribere, prout a Oardinali Praeside fuerit edoctus, cui et Secre-tario postea tradet subscribendas. Penes ipsum erit pluteus, sive archivum. quo scripta, libellos. sacras imagines. aggregationis paginas et alia eiusmodi servabit in usum Sodalium, prout Piae Consociationis consilium constituerit. Agendas sibi expensas ipse describat et Praesidi referat, cui etiam rationem reddet. 3. Extra urbem. — a) Episcopi dioecesani erit aliquem e suis Sacerdotibus, quantum fieri possit digniorem, eligere ad munus Moderatoris, huius Studium excitare in bonum Piae Consociationis quo alacriorem operam in omnibus, quae ipsum spectaverint, afferat; sedulo advigilare: ab ipso eleeto Moderatore de omnibus veile doceri quae ad Piae Consociationis bonum referantur. b) Ad dioeeesanum Moderatoren) pertinebit Moderatores parochiales opera et consilio iuvare, ut pari alacritate ac prudentia sese in omnibus gerant. Ab unoquoque eorum saepe numerum et nomina exquiret familiarum, quae Piae Consocia-tioni fuerint adscriptae, de quibus edoeeri deinde possit. Neque darum modo, sed et nomina de-scriptarum paroeciarum in tabulis recensenda cu-rabit; mox earnm exemplar ad Urbem mittet. c) Paroeciarum Reetores singuli Moderatoris officium inter oves sibi creditas assumant obeantque. De suae quisque Consociationis negotiis cum Moderatore dioecesano communicet, cuius auctoritate. consilio, opera iuvari possint. Familias paroeciae in sociorum numerum adscisci cupientes in tabulas referet, palamque Moderatori dioecesano faciet. Quotannis, stato die. paroeciae familias recensere studebit novasque, si fieri possit, in album Societatis inscribendas curabit. Quo autem Sacrae Na-zarethanae Familiae cultus honorque foveatur magis. sermonem interdum de Pia Consociatione ad oves suas habeat, quum in festis peouliaribus Domini. Deiparae ac 8. Iosephi, tum maxi me quum Soda-liurn pactum erit solemniter renovandum, vel etiam quum in parochiali Ecclesia religiosam aliquam eiusdem S. Familiae solemnitatem celebrari con-tingat, quam et indicere et dirigere prudenti eius arbitrio relinquitur. Idem, si opportunum videbitur, auxiliares viros ac mulieres moribus et pietate praestantes in parte laboris adsumat, qui rei pro-vehendae omni Studio dent operam. d) Delecti ex utroque sexu rei provehendae, alteri inter viros, alterae inter mulieres, ab suo edocti Parocho. in Piae Consociationis incremen-tum magno studio prudentiaque incumbent, ad-liibitis, quae ad rem sunt validissima. precibus, hortationibus, virtutum exemplis. Praeterea in omnibus, pro quibus eorum opera uti Parochi in Domino iudicaverint, dociles omnino se praebeant. 4. Servanda a Familiis adscriptis. — a) In honorem Nazarethanae Familiae studeat quicum-que ei dederit nomen similitudinem aliquam earum virtutum adripere, quarum Iesus, Maria, Ioseph praeclarissima in terris exempla prodiderunt, quum omnibus, turn maxime iis, qui labore manuum victum quaerunt. Sed ad illas in primis animum adiiciant, quae sanctitatem domesticae societatis spectant, uti sunt mutua caritatis officia, prae- 86i tim inter coniuges, filiorum recta institutio horumque obedientia et obsequium in parentes, pax et concordia dorni aliaque huiusmodi. Itaque a vitiis omnino caveant, ab iis maxime quae singulärem infaraiae notam Christiane homini iniurant, quaeque Ipsi Sacrae Familiae iniuriam videantur afferre praeeipuam, cuius generis sunt irnpia verba aut obseoena, ebrietates, incompositi mores, his-que similia. b) Ad Poenitentiae et Euchavistiae Sacra-menta solemnioribus saltem anni diebus pie acce-dent, praesertim quo die Farniliarurn consecratio renovabitur c) Ecclesiae pvaecepta, in tanta worum de-mutatione ac corruptela tarn parvi habita suaviter observari curabunt, ea potissimum ex quorum custodia aliis bona exempla derivant, uti auditio sacri festis diebus, abstinentia, praescripto tempore, a cibis vetitis, aliaque eiusraodi. d) Peculiari honore celebranda curabunt festa Piae Consociationis propria, quae plenaria indul- gentia a Sumrno Pontifice fuere ditata, in primis-que solemnem constitutum diem in honorem Sacrae Familiae, qui dies erit per Universum orbem Dominica infra octavam Epiphaniae, quo simul, nisi aliter expedire Moderatoribus parochialibus in Domino visum fuerit. ritus consecrationis renovabitur. e) Dent operam ut, semel saltem in die, ante Sacrae Familiae imaginem communes fundantur preces, in quibus praeeipua ratione commendatur Rosarii in honorem Deiparae recitatio. f) Pietatis exereitationes, quas diximus, enixe commendantur iis, qui ad Piam Consociationem pertinent, nullatenus tarnen eorum onerata con-scientia. Datum Romae ex Aedibus Vicariatus, Dominica infra Octav. Epiph , die VIII. Ianuarii MDCCCXCIII. C. Mancini, a Secretis. L. M. Card. Vic., Praeses. 15. Ex 8. Rituiim Congregatioue Decretum. Dubia. Postquam litterae a Sacra Rituum Congregatione, die 10. Decembris 1890, de cultu Sacrae Familiae singularum Dioecesium Ordinariis trans-missae fuerunt, eidem Sacrae Congregationi se-quentia Dubia proposita sunt, nirnirum: I. An Seminaria, Collegia, Congregationes et Religiosae Familiae possint per formulam, no-vissime a Sanctissimo Domino Nostro Leone Papa XIII. approbatam, semet Sacrae Familiae consecrare, itemque Paroeciae, Dioeceses ac Re-giones ? II. Preces ab eodem Sanctissimo Domino Nostro itidern approbatae atque indulgentiis ditatae a singulis familiis coram imagine Sacrae Familiae recitandae, possuntne in Ecclesiis publicis usurpari? III. Licetne familiis, quae iam speciali ratione Sancto Ioseph se consecrarunt, semet Sacrae Familiae dedicare? IV. Quum permultae orationes, litaniae, for-mulae consecrationis Sacrae Familiae et alia huiusmodi in pluribus locis circumferantur, quomodo providendum ? Et Sacra eadem Congregatio in Ordinario Coetu ad Vaticanum subsignata die coadunata. referente me infrascripto Cardinali Praefecto, Omnibus rite perpensis. sic rescribere rata est: Ad I. Quoad Seminaria, Collegia et singulas Domos Congregationum ac Farniliarurn Religiosa-rum, Affirmative; quoad Paroecias, pro visum per consecrationem familiarum in singulis Paroeciis; quoad cetera Non expedire; Ad II. Affirmative, sed coram Imagine Sacrae Familiae; Ad III. Affirmative; Ad IV. Quoad Litanias, comprehendi sub universal! vetito Litaniarum, quae eiplicite appro-batae non fuerint a Sede Apostolica; quoad ora-tiones, formulas conseorationis aliasque preces sub quovis titulo ad Sacram Familiam honoran-dara adhibitas, mittendas esse ab Ordinariis lo-corum, nee non a Superioribus Religiosarum Con- | gregationum, ut debito examini subiiciantur; secus in posterum lioite usurpari nequeant. Die 13. Fe-bruarii 1892. De bis autera facta Sanctissimo Domino Nostro Leoni Papae XIII. per me infrascriptum Cardi-nalem Praefectum relatione, Sanctitas Sua reso-lutiones Sacrae eiusdem Congregationis ratas ha-buit, et confirmavit. Die 18. iisdem mense et anno. CAI. Card. Aloisi - Masella, 8. R. C. Praef. L.+ S. Vincentius Nussi, Secretarius. 16. Decreta duo 8. Officii Inquisitionis ddo 4. Maii 1892. A. De cultu S. Iosepld sub titulo .,Amicus SS. Cordis“. Diese Entscheidung lautet: Specialis examinis obiectum cultus 8. Ioseph sub titulo „Amicus 8. Cordis (Amico del 8. Cuore) factus est: Eminentissimi ac Reverendissimi Cardinales in rebus fidei ac morum generales Inquisitores, omnibus mature perpensis, circumstantiis maxime in casu occurrentibus, decreverunt cum approba-tione Sanctissimi D. N. Leonis PP. XIII. circa rem propositam interloquendum non esse. — Insuper praelaudati Eminentissimi Patres 8. R. Con-gregationem monendam mandarunt, ne in posterum decreta, rescripta, etc.. emanet, in quibus quomodocumque novus titulus, de quo supra, approbetur, aut etiam in quibus de eo simpliciter mentio fiat. B. De cultu S. Vultus erfolgte die Entscheidung nachstehender Fragen: Dubium I. Utrum approbari vel saltem per-mitti conveniat specialem cultum Vultui adorabili Divini Redemptoris, et ab illo consueto usque adhuc Sancti Vultus imagini tributo diversum. a Sacer-dotibus a Sancto Vultu (Sainte Face) dictis, Tu-ronibus institutis, maximopere propagatum per an-nales relativae Archisodalitatis ? Dubium II. Utrum ad propagandum stabi-liendumve cultum. de quo in altero quaesito, Eccle-siam aut publicum Oratorium dedicari, Sodalitates ac etiam aliquam religiosam Congregationem vel Institutum sub titulo SanctiVultus fundari conveniat ? Eminentissimi ac Reverendissimi Domini Cardinales in rebus fidei et morum generales Inquisitores, re mature perpensa, respondenduin mandarunt : Ad I. Non expedire. Ad ü. Negative: et ad mentem. Mens est: Sancta Sedes titulum adoptans Sancti Vultus, tum in Brevi diei 16. Decembris 1884, speciales Indulgentias Sodalitati sub tali titulo Turonibus erectae concedente, tum in Brevi diei 30. Martii 1885, Sodalitatem ad Archisodalitatis gradum elevante, favere minime intellexit, multo-que minus sive directe, sive indirecte approba-tionem dare speciali distinctoque cultui, adorabili Vultui Redemptoris tribuendo, eo modo, quo a Presbyteris a Vultu Sancto dictis speciatim pro-ponitur atque propagatur. Sancta Sedes unice venerationi favere intellexit, iam ab antiquis temporibus erga imaginem Vultus divini Redemptoris aut eiusdem imaginis exemplaria babitae; ut in fidelium mentibus, ei veneratione contemplationeque praediotae imaginis, Passionum Christi magis in dies memoria suc-crescat, eorumque in cordibus dolor culparum, ardensque desiderium iniuriis Divinae Maiestati illatis reparandi augeantur. Sequenti vero feria V. facta de bis Sanctis-simo D. N. Leoni PP. XIII. relatione in audientia E. P. D. Assessori S. Officii impertita, eadem Sanctitas Sua Eminentissimorum Patrum resolu-tionem approbare dignata est. 17. Decretum S. Congregationis Inquisitionis ddo. 20. Novembris 1878 quoad Baptismum haereticorum, qui ad fidem cath. convertuntur. Auf die Frage: Utrum conferri debeat Baptismus sub conditione baereticis, qui ad catholicam fidem convertuntur, e quocumque loco proveniant et ad quamcumque sectam pertineant? erfolgte die Entscheidung: Negative; sed in conversione haereticorum, a quocumque loco vel a quacumque secta venerint, inquirendum est de validitate baptismi in haeresi suscepti. Instituto igitur in singulis casibus examine, si compertum fuerit, aut nullum aut nulliter collatum fuisse, baptisandi erunt absolute. Si autem pro tempore et locorum ratione, investigatione peracta, nihil sive pro validitate, sive pro invaliditate detegatur. aut ad-huc probabile dubium de baptismi validitate su-persit, tune sub conditione secreto baptizentur. Demum si constiterit validum fuisse, recipiendi erunt tantummodo ad abjurationem seu fidei pro-fessionem. 18. Dubia quoad Missas votivas. 1. An sacerdos, cui ratione infirmitatis, aliave rationabili causa, a S. Sede potestas facta est celebrandi Missam votivam de Beatissima Virgine, possit huiusmodi Missam celebrare etiam in Festis solemnioribus vel diebus privilegiatis, ex gr. in Na-tivitate Domini, in festo Pentecostes, in Dominica Palmarum ? Et quatenus affirmative; 2. An teneatur adhibere semper colorem album, an respondentem Festo? 3. An in Festis solemnioribus, in huiusmodi Missa votiva, teneatur addere Credo vel Grloria sive privatim sive publice celebret? 4. Quando in die, praeter Festum Sancti ourrentis diei, recurrit alia collecta de Sancto simplici vel de Feria, tune Oratio eritne de Spi- ritu Sancto, prout praescribitur in Bubricis ge-neralibus vel de Sancto simplici aut de Feria? 5. Addenda ne erit huiusmodi Missae votivae collecta, si qua ab Ordinario loci praescripta est ? 6. In die Nativitatis Domini potestne hic sacerdos tres Missas celebrare de Beata Virgine? Ad 1. Affirmative. Ad 2. Debet semper uti colore albo iuxta alias decreta. Ad 3. Negative, praeter Grloria in sabbatis. Ad 4. Debet tantum illas Orationes legere quae Missae votivae conveniunt. Ad 5. Negative. Ad 6. Negative iuxta alias decreta. (S. Cong. Bit. die 28. Aprilis 1868.) 19. Erleichterungen des Kastengeöoles für die Pilgerreise nach Wom. Occasione qua ex Orbe catholico multi fideles Romain petunt eatisä iubilaei episcopalis Leonis Papae XIII. quaesitum est ab Apostolica Sede: I. Ut peregrini, itinere perdurante, eximantur a lege ieiunii et abstinentiae. II. Ut eisdem. tempore quo Romae degunt, liceat uti, quoad abstinentiam, legibus et indultis propriis suae cuiuslibet nationis. Feria IV. Die 18. Januarii 1893. SSmus D. N. Leo Div. Prov. Papa XIII. per facultates Emmo 36 Rmmo D. Cardinali Supreniae Univers. Inquis. Secretario iinpertitas, RR. DD. Consultorum S. Offioii voto, benigne annuit, pro gratia in omnibus. iuxta preces, contrariis non obstantibus quibus-cumque. I. Mancini, 8. R. U. I., Notarius. 20. Werefietichnng der Hagijten in der Keserve. Zufolge Erlasses des k. k. Ministeriums für Lan-desvertheidiguug vom 1. Deeember 1892, Z. 21.963, ist der vierte Theil der Wehrvorschriften, enthaltend die Evidenzvorschrift, betreffend die in eine Rangs-classe eingetheilten, in der Reserve (Seewehr) befindlichen Personen des Heeres und der Kriegsmarine, hinausgegeben worden und in Wirksamkeit getreten, mit welcher die bisherige Evidenzvorschrift „Gagisteu in der Reserve" vollständig außer Kraft gesetzt wird. Dadurch ist der § 40 der Evidenzvorschrift vom I. 1881 aufgehoben und es tritt an dessen Stelle der § 7 des vierten Theiles der Wehrvorschriften, welcher lautet: „Außer der Zeit der activeu Dienstleistung bedürfen die Gagisteu in der Reserve (Seewehr) zur Verehelichung keiuer militärbehördlichen Bewilligung. Die erfolgte Verehelichung ist seitens der Ga-gisten unmittelbar nach deren Vollzug dem evidenz- zuständigen Ergüuzuugsbezirks-Commaudo unter Anschluß des Trauscheines*) anzuzeigen. Die Ergäuzuugsbezirks-Commanden übermitteln die Trauscheine zur Ergänzung des Grundbuchsblattes, dann der sonstigen Personaldocumente und der Rang-nnd Eintheilnngsliste fallweise dem Standeskörper, beziehungsweise dem Militär - Territorial - Commando oder dem Hafen-Admiralate." Dies wird den Herren MatrifenfüHrem mit dem Beisatze mitgetheilt, daß diese Vorschrift nur auf jene Gagisten in der Reserve des k. k. Heeres und der k. k. Kriegsmarine Anwendung findet, welche in eine Diätenclasse eingereiht sind. *) Die beizulegenden Trauscheine unterliegen der Stempelpflicht und Ausfertigungsgebühr nicht; es ist jedoch bei deren Ausstellung von Seite des Matrikensührers an jener Stelle, an welcher sonst das Stempelzeichen angebracht wird, der Zweck der Urkunde mit den Worten: „Ausgefertigt für die militärische Evidenzhaltung" ersichtlich zu machen. Werden Abschriften allgemein gütiger Trauscheine beigebracht, so kommt selben die Stempelfreiheit nicht zu. Solche Abschriften müssen auch legalisirt sein. 21. Auswanderung nach Wraflkien. Das k. k. Landespräsidium in Kretin hat mit Zuschrift vom 15. März Id93, Nr. 500/Pr. nachstehende Warnung vor einer Auswanderung der Bevölkerung Krams nach Brasilien anher mitgetheilt: „Die starke Answandernngsbewegnng nach Brasilien einerseits und die nilgünstigen Berichte über das Elend und die traurige Lage der dorthiu Einge-wanderten andererseits veranlassen mich, die Bevölke- rung Krams auf diesem Wege vor einer Auswanderung nach Brasilien auf das Eindringlichste zu warnen. Die ©claüem ist in Brasilien abgeschafft worden und fehlt es daher dort seit dieser Zeit an Arbeitskräften für den Kaffeebau. Für deuselbeu sollen die Eingewanderten verwendet werden, weil die Einheimischen sich nicht mehr dazu hergeben. Den Vorspiegelungen der Auswauderungsagenten, welche großartige Versprechungen machen, ist kein Glauben zu schenken, denn sie erhalten für jeden nach Brasilien gelieferten Einwanderer eine Geldprämie, sie muntern also die Leute zu Auswanderung nur auf, um sich diese Prämie zu verdienen. Gerade jetzt sind die Verhältnisse in Brasilien sehr ungünstig und befinden sich die dorthin Eingewanderten im tiefsten Elend. Die Löhne, welche die Arbeiter dort erhalten, sind, da in Brasilien eine große Theuerung herrscht, nicht groß genug, um den Arbeitern die Anschaffung der nothwendigsten Lebensmittel möglich zu machen. Ersparnisse zurückzulegen erscheint unter solchen Verhältnissen unmöglich. Die Nahrungsmittel sind dort sehr theuer; die Einwanderer, die nicht besser daran sind als die Sclaven, müssen die härtesten Arbeiten verrichten und verdienen nicht so viel, um sich und ihre Familien erhalten zu können, und wenn einer in seine Heimat zurückkehren möchte, hat er nicht so viel, um die Reise bezahlen zu können. In den meisten dortigen Gegenden, insbesondere aber in den Staaten Pernambuco, Esperito santo und Bahia wirkt das Klima auf die Europäer tödtlich. Die brasilianische Regierung hat allerdings den Einwanderern bis zur ersten Ernte Vorschüsse aus Staatsmitteln versprochen, aber diese bestanden nur darin, dass die Einwanderer durch einige Zeit Straßenbauarbeiten für den Staat verrichten mußten, wofür sie einen Taglohn von ungefähr 2 fl. 84 kr. erhielten; doch gab man ihnen kein baares Geld, sondern nur Anweisungen darauf, für die sie aber beim Kaufmanne fast nichts erhielten. Im Mai 1892 hat in Brasilien eine Revolution stattgefunden, wodurch die alte Regierung gestürzt wurde; die neue gegenwärtige Regierung hält nun die Versprechungen, welche die frühere gemacht, nicht ein. Die Straßenbauarbeiten sind nun auch eingestellt worden und im abgelaufenen Jahre war in Brasilien eine große Missernte, wodurch natürlich Alles noch theurer wurde, so dass jetzt viele Einwanderer buchstäblich brodlos sind. In ihrer Noth wandten sie sich an die österreichische Behörde in Rio de Janeiro, doch diese konnte ihnen auch nicht helfen und die brasilianische Regierung, an welche sich die österreichische Gesandtschaft um Abhilfe gewendet, will nichts für die Einwanderer thun. Aus diesen Thatsachen ist also zu ersehen, dass die Einwanderer und ihre Familien in Brasilien nur die traurigste Zukunft und das tiefste Elend erwarten, indem, wie gesagt, nicht nur das ungewohnte Klima einen raschen Tod herbeiführt, sondern auch die niedrigen Löhne und die theueren Lebensmittel, die nicht eingehaltenen Versprechungen der Regierung, die elende Behandlung und der Mangel sonstiger Hilfsmittel in der kürzesten Zeit die größten Entbehrungen und die bitterste Nothlage ohne Aussicht aus Abhilfe oder auf eine Rückkehr in die Heimat, und sohin einen elenden Untergang voraussehen lassen. Daher warne ich nochmals die Bevölkerung auf das Eindringlichste in ihrem eigensten Interesse, den verlockenden Vorspiegelungen der Agenten, die nichts anderes als Menschenhandel betreiben. Gehör zu schenken und gebe Allen den wohlgemeinten Rath, lieber in der Heimat, wenn auch unter schwierigen Verhältnissen ihr Brot zu verdienen, als in der Hoffnung ans eine bessere Zukunft unbekannte Gegenden aufzusuchen, um sich dort in den Hoffnungen getäuscht und dem größten Elende preisgegeben zu sehen. Die im wehrpflichtigen Alter stehenden Personen werden insbesondere noch auf die strafrechtlichen Bestimmungen des Wehrgesetzes über die unerlaubte Auswanderung aufmerksam gemacht, wornach Derjenige, der in der Absicht, sich der Stellungspflicht zu entziehen, das Gebiet der österreichisch-ungarischen Monarchie verlässt, mit strengem Arreste von einem Monat bis zu einem Jahr und an Geld von 100 bis 1000 fl. bestraft wird, abgesehen davon, dass seine Liniendienstpflicht um ein, eventuell um zwei Jahre strafweise verlängert wird, wobei nicht zu übersehen ist, dass in allen diesen Fällen die Verjährung der strafbaren Handlung erst mit dem vollendeten 36. Lebensjahre beginnt." Hievon werden die hochw. Herren Seelsorger in Kenntniß gesetzt mit dem Beisatze, vorkommenden Falles die Auswanderer zu belehren und zu warnen. 22. Wachforschung in den Wfarrmalriken. Um einem anher gestellten Ansuchen zu willfahren, wollen die Herren Pfarrer in den Pfarr- matriken des vorigen Jahrhundertes folgende Taufund Trauacte aufsuchen, als: 1. den Taufact der am 14. Jänner 1737 in Graz mit dem Grafen Emmerich Gmtft Batthyäny getrauten Gräfin Anna Maria Sauer. — 2. Den Tanfact ihres Vaters des Grafen Franz Georg Leopold Sauer v. Quickenstain. — 3. Den Tranact des Grafen Franz Georg Leopold Sauer mit der Gräfin Maria Antonia Khüenburg. — 4. Den Tanfact der Gräfin Maria Antonia Khüenburg. — 5. Den Tranact des Grafen Sigismund Batthyäny mit der verwittweten Gräfin Jfabella Rosina Gailenberg ex 1695. — 6. Den Tanfact der Gräfin Jfabella Rosina Gallenberg (21. October 1670), Tochter des Grafen Georg Sigismund Gallen- berg und der Gräfin Katharina Schrottenbach. — 7. Den Taufact der Gräfin Maria Theresia Colloredo, welche um 1770 mit Grafen Michael Nädasdy getraut wurde. — 8. Den Taufact ihrer Mutter der Gräfin Maria Josefa Trautmannsdorff, nachmaligen Gemahlin des Grafen Leopold Flor. Nädasdy. Auch wolle »ach dem Tanfacte einer gewissen Maria Baraga, natürlichen Tochter der Amalia Ba-raga, geboren zwischen 1810—1820, geforscht werden. Im Anffinduugsfalle sind die betreffenden Ge-bnrts- und Tauf- resp. Trauscheine, mit Angabe der Schreib- und Taxgebühr, hieher einzusenden. 23. Literatur. In neuester Zeit siud zwei slovenische Werke erschiene«, welche mit dem Bemerken hiemit empfohlen werden, daß sie durch die „Katholische Buchhaudluug", respective „Katholische Druckerei" in Laibach bezogen werden können, als: Psalmi, metrisko prelozeni na slovenski jezik po gosp. Ivanu Vesel, zupniku in dekanu t Trnovem na Notranjskem. Komad 1 gld. 20 kr. Porocilo o I. slovenskem katoliskem shodu 1892. leta v Ljuhljani. — Cena 50 kr. Ueberdies wird empfohlen die Monatsschrift „die heilige Familie" zur Verbreituug des Vereines der heiligen Familie Jesus, Maria und Joses. Herans-gegeben von dem Redactenr des „Sendbote des hl. Joseph". — Preis mit Postbezug aus dem Verlage des „Sendboten", Weinhaus-Wien, ä 30 kr. 24. Koncurs -Werlautöarung. Die bisthümlichen Collations-Pfarren: Smartno pod Smarno Goro, im Decanate Ljubljana; Duplje, im Decanate Kranj, und Rovte, im Decanate Vrhnika, sind durch Resignation ; die Pfarre Motnik, im Decanate Kamnik, aber durch Beförderung in Erledigung gekommen. Die Gesuche um diese vier Pfarren sind an das hochwürdigste sürstbischofliche Ordinariat in Laibach zu sty-lisiren. Peremptorischer Competenztermin 12. Mai 1893. 25. Gfironik der Aiöcese. Die canonische Investitur erhielten die Herren: Anton Gabriö auf die Pfarre Cerklje bei KrSko, am 4. Februar; Matthäus Pintar auf die Pfarre Stara Oselica, und Johann Hromec auf die Pfarre Nova Oselica, am 27. Februar 1893. Dem Herrn Johann Golob, Pfarrer in Motnik, wurde die Pfarre Podbrezje, und dem Herrn Simon Zupan, Katechet an der Klostermädchenschule in Bischoflack, die Pfarre Je2ica verliehen. Der Stadtmagistrat von Fiume hat für das erledigte einfache Stemberg'sche Beneficium zum hl. Grabe in Stephans- dorf nächst Laibach den Herrn Constantin Ritter von Stein--berg, Pfarrprovisor zu Zwickenberg in Kärnten, präsentirt. Die Herren: Anton Namre, Pfarrer in Smartno pod Smarno Goro; Thomas Ölibar, Pfarrer in Duplje, und Ignaz Mali, Expositus in Ribno, sind über eigenes Ansuchen in den definitiven Ruhestand versetzt worden. Gestorben sind die Herren: Valentin Orehek, De-ficientenpriester in Buöka, am 9. Februar, und Bincenz Mayer, pens. Pfarrer in Zalog bei Cerkje, am 31. März 1893. — Dieselben werden dem Gebete des hochw. Diöcesan-Clerus empfohlen. vom fürstbischöflichen Ordinariate Laibach am 31. März 1893. Herausgeber und für die Redaction verantwortlich: Martin Pogacar. — Druck der „Katholischen Buchdruckerei" in Laibach.