' Nr. 2942. > . 1885. Kirchliches Verordnungs-Blatt für die Lavanter Diözese. Inhalt: I. Litterae Apostolicae Leonis PP. XIII., quibus s. Vincenti us a Paulo operum christianae charitatis Patronus Universalis declaratur. — II. Abrogatio decreti de invaliditate dispensationis super impedimentis matrimonii dirimentibus, ob reticitam copulam incestuosam. — III. Ministerial-Erlaß betr. die staatliche Aufgebots-DiSpeus behufs der Eheschließung am Sterbebette. — IV. Ministerial-Erlaß betr. die Betheiligung der Schulkinder an dem „Werke der Hl. Kindheit Jesu." — V. Des Wiener katholische» Studente» Bercincs „Austria“ Aufruf zur Unterstützung. — VI. Milde Sammlung für die durch Hochwässer beschädigte» Bewohner Kärntens. — VII. Milde Sammlung der Schnlfchwcsteiu de Notre Dame in Fiinshaiis bei Wien. — VIII. Diözefan-Nachrichteu. I. Sanctissimi Domini Nostri Leonis eli v. pro v. Pajjae Nili. Litterae Apostolicae quibus Sanctus Vincentius a Paulo operum christianae charitatis Patronus Universalis declaratur. Leo PP. XIII. In perpetuam rei memoriam. Cum multa Jesus Christus humano generi praecepta tradidit, quorum ope possent homines ad vitam rectam perduci, tum illud potissimum dare et commendare nunquam destitit, ut quisque diligeret proximum suum sicut seipsum. Ipse enim, qui caritas est, docuit caritatem esse quasi fundamentum, in quo lex tota consisteret, et notam quandam, qua Christianae sapientiae sectatores a ceteris distinguerentur. Quare 11011 mirum est si praeclara haec virtus aliis uata potius quam sibi, ceterarumque parens atque altrix virtutum, eorum praesertim animis insederit, qui Divini praeceptoris ingressi vestigiis, virtutum omnium perfectionem et absolutionem assequi studuerunt. Mirifice inter hos exeunte saeculo XVI. effulsit Vincentius a Paulo, magnum illud atque immortale christianae caritatis exemplar, qui hujusmodi virtutis laude quam maxime exeelluit. Nullum enim prope modum fuit aerumnarum genus, cui mira caritas ejus deesset; nullus labor, quem ad proximorum commodum atque utilitatem non ultro susciperet. Neque vero postquam Vincentius ex vita ad coelum demigravit rerum salutarium, quas instituerat, fons exaruit, sed in multos quasi rivulos deductus fluit adhuc large copioseque in Ecclesia. Vir enim sanctissimus ad hanc virtutem non modo contendit ipse, sed ad imitationem sui plurimos evocavit, quorum alios ad communem religiosae vitae disciplinam congregavit, alios in pias sodalitates a se legibus sapientis-simis constitutas recepit. Quod vero sint fructus, quos ab iis humana societas quotidie percepit. vel ex eo facile coniici potest, quod nondum altero a constitutione sua exacto saeculo i ani istiusmodi utriusque sexus societates per universas fere orbis terrarum partes se propagaverint, et ubique admirationem omnium sibi merito comparaverint. Neminem certe fugit 1 Vincentianos Sodales praesto esse egentibus omnibus: assidere aegrotis, in valetudinariis versari in ergastulis, in scholis, inter ipsa bellatorum arma, duplicantes ubique subsidium, corporibus nempe atque animis. Quibus de rebus Romani Pontifices Decessores Nostri Vincen-tianas Congregationes et Sodalitates, caeterasque omnes caritatis societates, quae etsi idem non habent nomen, ab eodem tamen capite originem ducunt, in honore habuerunt, et praecipua semper cura complexi sunt. Nos eorum inhaerentes vestigiis ut hujusmodi societates omnes auctoris et constitutoris sui spiritum largius haurirent, postulantibus praesertim Venerabilibus Fratribus Galliarum Episcopis, 8. Vincentium a Paulo praedictis Societatibus in Galliis vigentibus coelestem Patronum renuntiavimus et constituimus. Quod decretum proximo superiori anno ad Hyberniae Dioeceses, ut illorum Antistitum pia desideria explerentur extendimus. Nuper vero a plerisque 8. R. E. Cardinalibus et ex omnibus tere mundi regionibus Episcopis, et Regularium Ordinum supremis Moderatoribus admotae Nobis sunt preces, ut supradictum ad. omnis orbis Christiani partes, ubi eiusdem naturae societates et opera existunt extendere velimus. Nos audita etiam Congregationis 8. R. E. Cardinalium Sacris tuendis Ritibus praepositorum sententia, piis hisce precibus benigne annuendum censuimus. Quare, quod universae christianae reipublicae benevertat, Dei gloriam augeat, et studium caritatis erga proximum in omnibus excitet, Apostolica Auctoritate Nostra, his Litteris, 8. Vincentium a Paulo omnium Societatum caritatis in toto Catholico Orbe existentium, et ab eo quomodocumque promanantium, peculiarem apud Deum Patronum declaramus et constituimus eique volumus omnes honorificentias tribui coelestibus Patronis competentes. Decernentes has praesentes Litteras firmas, validas et efficaces existere ac fore, suosque plenarios et integros effectus sortiri obtinere, iisque, ad quos pertinet et pertinere poterit, plenissime suffragari. Non obstantibus Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis, ceterisque contrariis quibuscumque. Volumus autem ut praesentium Litterarum transumptis, seu exemplis, etiam impressis, manu alicuius Notarii publici subscriptis et sigillo personae in ecclesiastica dignitate Constitutae munitis, eadem prorsus fides adhibeatur quae adbiberetur ipsis praesentibus si forent exhibitae vel ostensae. Datum Romae apud 8. Petrum sub annulo Piscatoris die XII. Maii MDCCCCLXXXV. Pontificatus Nostri Anno Octavo. M. CARD. LEDOCHOWSKI. II. (Abrogatio decreti de invaliditate dispensationis super impedimentis matrimonii dirimentibus, ob reti citam copulam incestuosam.) Infandum incestus flagitium peculiari semper odio sancta Dei Ecclesia prosequuta est, et summi romani Pontifices statuerunt, ut qui eo sese temerare non erubuissent, si ad apostolicam Sedem confugerent petendae causa dispènsationis super impedimentis matrimonium dirimentibus, eorum preces, nisi in eis de admisso scelere mentio facta esset, obreptionis et subreptionis vitio infectae haberentur atque ideo dispensatio esset invalida; idque ea sanctissima de causa cautum fuit ut ab hoc gravissimo crimine christifideles arcerentur. Hanc s. Sedis mentem testantur tum alia documenta, tum decretum, quod novissime supremum sanctae romanae et universalis Inquisitionis consilium, ipso adprobante romano Pontifice feria IV. die I. Augusti 1866 tulit, quod est huiusmodi „subreptitias esse et nullibi „ac nullo modo valere dispensationes, quae sive directe ab apostolica Sede sive ex pontificia „delegatione super quibuscumque gradibus prohibitis consanguinitatis, affinitatis, cognationis „spiritualis nec non et publicae honestatis conceduntur, si sponsi ante earundem dispensationum „executionem, sive ante sive post earum impetrationem incestus reatum patraverint; et vel „interrogati, vel etiam non interrogati, malitiose vel etiam ignoranter reticuerint copulam „incestuosam inter eos initam sive publice ea nota sit sive etiam occulta, vel reticuerint „consilium et intentionem qua eandem copulam inierunt, ut dispensationem facilius assequerentur“. S. Poenitentiaria vestigiis insistens supremae Inquisitionis id ipsum die 20. Julii 1879 statuit. Verum cum plurimi sacrorum antistites sive seorsum singuli, sive coniunctim s. Sedi retulerint, maxima ea de causa oriri incommoda cum ad matrimonialium dispensationum executionem proceditur, et hisce praesertim miseris temporibus in fidelium perniciem non raro vergere quod in eorum salutem sapienter inductum fuerat, Sanctissimus D. N. D. Leo divina providentia Papa XIII. eorum postulationibus permotus, re diu ac mature perpensa, et suffragio adhaerens Eminentissimorum 8. R. E. Cardinalium in universa christiana republica una mecum inquisitorum generalium, hasce litteras omnibus locorum ordinariis dandas iussit quibus eis notum fieret, decretum superius relatum s. romanae et universalis Inquisitionis et s. Poenitentiariae, et quidquid in eundem sensum alias declaratum, statutum aut stylo Curiae inductum tuerit a se revocari, abrogari nulliusque roboris imposterum fore decerni; sinmlque statui et declarari, dispensationes matrimoniales posthac concedendas, etiamsi copula incestuosa vel consilium et intentio per eam facilius dispensationem impetrandi reticita fuerint, validas futuras: contrariis quibuscumque etiam speciali mentione dignis minime obstantibus. Dum tamen ob gravissima rationum momenta a pristino rigore hac super re Sanctissimus Pater benigne recedendum ducit, mens Ipsius est, ut nihil de horrore, «prod incestus crimen ingerere debet ex fidelium mentibus detrahatur ; imo vero summo studio excitandos vult animarum curatores, aliosque quibus fovendae inter christitideles morum honestatis cura demandata est, ut prudenter quidem, prout rei natura postulat, efficaciter tamen elaborent huic facinori insectando et fidelibus ab eodem, propositis poenis quibus obnoxii fiunt, deterrendis. Datum Romae ex cancellarla S. 0. die 25. Junii 1885. Addictissimus in Domino R. CARD. MONACO. III. Mmisteriiü-Erlaß betreffend die staatliche DiSpeus vom Aufgebote zum Behnfe der Eheschlietzung auf dem Sterbebette. Nach Mittheilung der k. k. Statthalter«! zu Prag an das bischöfliche Ordinariat zu Budweis hat anläßlich der Anfrage, ab zum Behufe der Eheschließung mit Sterbebette vor Vornahme derselben die staatliche Aufgebots-Dispens unbedingt abgewartet werden müsse, oder aber ausnahmweise vor deren Einlangung bei wirklich vorhandener unmittelbarer Todesgefahr des Ehewerbers die Trauung unter Abnahme des im § 86. a. b. G. B. vorgeschriebenen Eides erfolgen dürfe, das hohe k. f. Ministerium des Innern nach gepflogenem Einvernehmen mit den hohen Ministerien der Justiz und des Cultus und Unterrichtes laut des Erlasses vom 9. Jänner 1885, Z. 6164, eröffnet, daß in solchen Fällen vor der Eheschließung jedesmal die gedachte Dispens nachzusuchen und zu erwirken ist, wenn die besonderen Umstände dies nicht unbedingt verwehren. Hiervon geschieht die Verständigung unter Hinweis auf Absatz 2 des Gesetzes dom 4. Juli 1872 (R.-G.-Bl. Nr. 111, Kirchl. Verord.-Bl. Nr. IV. ex 1872), wornach die politischen Bezirksbehörden zur Ertheilnng dieser Dispens berufen sind. Erlaß -es k. k. Ministeriums für Cultus un- Unterricht vom it. Juli 1«85, Z. 7454, betreffend die Betheiligung der Schulkinder an dem Werke der hl. Kindheit Jesu, welcher also lautet: „Die in Betreff des .Werk der heil. Kindheit Jesu' (Kindheit-Jesu-Verein) gestellte Anfrage wird dahin beantwortet, das; die hieramtlichen Verordnungen vom 17. Juni 1873, Z. 7702, betreffend Geldsammlungen in Schulen, und vom 25. October 1873, Z. 14.472, betreffend die Theilnahmc der Schüler an Vereinen, hieraus keine Anwendung mehr finden, weil eine diesbezügliche Vereins-Organisation nicht mehr besteht und die Schulkinder am ,Werk der Kindheit Jesu' sich nur durch Gebet tun Almosengeben betheiligen. Um jedoch jedes Mistvcrständniß hintanzuhaltcn, wird das Almosensainnieln in den Schulen zu vermeiden fein." Dieser Erlaß wird hiemit bekannt gegeben, damit sich die Herren Schnlkatccheten und Seelsorger darnach zu benehmen wissen werden. V. Ausruf -es Wiener katholischen Hochschulen -Stn-enteu Vereines „Austria4 4. Lecturis salutem! Praesidium „Austriae“ sodalitatis catholicae in Universitate Yindobonensi literarum studio deditorum anno 1876 constitutae, cuius augustissimus protector est Sua Eminentia excellentissimus dominus Cardinalis Princeps atque Archiepiscopus S. 8. Theologiae doctor Coele-stinus Joseplius Grangelbauer, omnes dominos sacerdotes et praecipue dominos parochos cuiusvis dioeceseos A ustrio-Hungariae precibus petit, ut studiosorum sibi notorum animos ad „Austriam“ advertant eosque exhortentur, huic sodalitati catholicae accedere, immo per li teras commendaticias gressus civium academieorum ad „Austriam“ dirigant, „Austriae“ enim propositum est iuvenibus catholicam Religionem conlitentibus in Universitate Yindobonensi literarum laude celeberrima praesidio et tamquam propugnaculo esse, quo et religionis pietas et patriae amor confirmetur et defendatur. Absque dubio his precibus satisfacient omnes qui patriam nostram amant et Religionem catholicam ex animo sincere colunt. Nonne unitis viribus enitendum est, ut adolescentes literarum studio dediti religionis catholicae signa audacter et fortiter sequantur ac non solum viri docti, sed etiam strenui patriae et altaris Dei fiant propugnatores secundum sententiam nostram: „Pro aris et focis“ ? Quicunque ergo his „Austriae“ precibus verbo et opere praesto fuerit, simul sacrosanctis erga studiosos eorumque parentes nec non erga patriam et ecclesiam catholicam satisfaciet officiis. Si placuerit de „Austria“ quid quaerere, prompte respondebitur de sede huius sodalitatis. Vindobonae, I. Löwelstrasse Nr. 14. Favete Austriae ! lieber Ersuchen des Vereins-Voistandes wird dieser Ausruf dem Wvhlcrwürdigcn Diözesau-Elerus hiermit zur Kenntnis; gebracht und wird dieser löbliche Verein der Förderung bestens empfohlen. VI. Milde Sammlung für -ie -urch Hochmaster keschä-igten Uemohner Kärntens. Sc. Excellenz der Herr k. k. Statthalter für Steiermarck hat nachstehendes Schreiben vom 28. October 1885, Z. 3531, an das hiesige F. B. Ordinariat gerichtet: Das Herzogthum Kärnten ist zn Ende September l. I. von einer schweren elementaren Katastrophe heimgcsiicht worden. In Folge plötzlich eingetretener starker Niederschlägc sind Wildbüche und Flüsse bedeutend an-geschwollen und haben einen beträchtlichen Thcil des Landes überschwemmt, Brücken und Thalsperren fort-gerissen und Strassen und Wege meilenweit gänzlich nnfahrbar gemacht. Am 15. d. M. sind in einem großen Thcile des Landes abermals wolkcnbruchartige Gewitter nicdcrgcgangen, welche ein neuerliches Anschwellen der Gewässer in jenen Gegenden zur Folge hatte, welche durch die im Monate September stattgehabten Elementar-Ereignisse hart betroffen wurden. Infolge dessen sind nicht nur die inzwischen schon hergestclltcn Neconstructionsarbeiten wieder zerstört sondern auch neuerliche sehr arge Verwüstungen angerichtet und zahlreiche Gemeinden, die bei der ersten Katastrophe verschont geblieben sind, sehr hart mitgenommen worden. Der hiedurch auf einem ausgedehnten Gebiete verursachte Schaden ist sehr bedeutend und wird um so fühlbarer als das schwer geprüfte Land von den Folgen der großen Ueberschwemmnng des Jahres 1882 sich noch nicht zur Genüge erholt hat. Das Land ist unter diesen Umständen außer Stande ans sich allein die traurigen Folgen dieses Unglückes zn befestigen und ist daher ans die schon so oft erprobte und stets in glänzender Weise bewährte Mildthätigkeit der Bewohner der übrigen Kronländer angewiesen. lieber dringendes Ansuchen des Herrn Landespräsidenten von Kärnten und im Hinblicke auf die Größe des Unglückes hat sich der Herr Ministerpräsident als Leiter des 'Ministeriums des Innern zufolge Erlasses vom 24. d. M., Z. 4360/M. I. bestimmt gefunden, auch in Steiermark die Einleitung einer Samm-lnng freiwilliger Spenden zur Linderung des durch die vorgedachten llcbcrschwcmmnngcn herbeigeführten Noth-standes der Bevölkerung zu bewilligen. Ich beehre mich daher an das hochwürdige Ordinariat das Ersuchen zu stellen, durch die unterstehenden Pfarrämter eine milde Sammlung für die schwer betroffenen Bewohner Kärntens veranstalten und die Pfarrämter gefälligst anweisen zu wollen, die Sammelbeträge den k. k. Bezirkshauptmännern, in deren Verwaltungsgebiet die betreffenden Pfarren gelegen sind, zur weiteren Veranlassung zu übersenden. Hierüber werden die wohlerwürd. F. B. Pfarr- und Cnratialämtcr hiemit beauftragt, ungesäumt die obangcsnchte milde Sammlung in ihren Kirchen einzuleiten und den dabei erzielten Betrag an die k. k. Bezirkshauptmannschaft abzuführen. VII. Milde Sammlung für die Schulschmestern de Notre Dame in FünfHans dei Wien. Die k. k. Statthalterei in Graz hat laut Mittheilung vom 20. October 1885, Z. 20113, der Congregatio» der armen Schnlschwestcrn de Notre Dame in Fünfhans bei Wien die Vornahme einer Sammlung milder Spenden für die Zwecke der genannten Kongregation durch bewährte Mitglieder derselben im Kronlande Steiermark bis Ende Jänner 1886 und zwar bei solchen Personen und Corporatione», von welchen sich eine Unterstützung der gedachten Wohltätigkeitsanstalten voranssetzen läßt, bewilliget, wovon die wohlehrwürdige Diözesan-Geistlichkcit hiemit verständiget wird. VIII. Diözesan-Nachrichten. Ernannt wurde der Titl. Herr Dr. Josef Schutz zum F. B. geistlichen Nath und zum Dechant de» Dekanates St. Martin ob Windischgraz. z Jllstallirt wurden: Titl. Herr Dr. Joses Schutz als Hauptpfarrer zu St. Martin.àb Windischgraz und Herr Martin Kolenko als Kurat zu St. Ulrich in Podgorje. * Bestellt wurde Titl. Herr Martin Terstenjak, F. B. geistlicher Rath und Pfarrer zu Altenmarkt, als Mitprovisor der Stadtpfarre Windischgraz. Bestellt wurden als Kapläne die Herren: Josef Rostaher zu St. Martin ob Windischgraz, Binzen; Baumann zu St. Martin an der Pack und Jakob Pečnik in Zellniz. Ucbcrsctzt wurden die Herren Kapliine: Martin Kralj »ach St. Anton in W. B. und Johann Tomanič nach St. Georgen unter Tabor. In den Deficientenstand ist getreten der Herr Kaplan Georg Klančnik. A. A. Lavanter Ordinariat zu Marburg am 4. November 1885. Fürstbischof. Dvurt der St. Cyrillus itittdjt rutterei in Marburg.