Nr. 1929. V. 1888. Kirchliches Verordnungs-Blatt für die Lavanter Discese. Inhalt: I. Epistola Pontifìcia, womit ein am letzten Sonntage des Septembers zu haltender Seelengottesdienst angeordnet wird. — II. Decretum de festo, officio et recitatione Rosarii. — III. Decretum über die Ablässe für den Atonal November. IV. Concessio birreti violacei. — V. Das Schulgesetz vom 7. Jänner 1888. — VI. Reisebegüustiguugen seitens bež österr.-ung. Lloyd für Missionäre aus Bettelorden n. a. — VII. Anempfehlung: a) bež katholischen Büchervereines in Salzburg; b) bež Werkes: „Die Heiligen Deutschlands", und c) des Staatshandbuches der österreichischen Monarchie. — VIII. Diöeesan-Nachrichteu. I. Epistola Pontifìcia LEONIS PP. XIII. ad Patriarchas, Primates, Archiepiscopos et Episcopos catholici orbis universos gratiam et communionem cum apostolica sede habentes. Quod anniversarius Sacerdotii Nostri dies quinquagesimus nuper Ecclesiae peroptato illuxerit, acceptum, ut oportet, referimus summae Dei benignitati, cujus nutu arbitrioque previdentissimo omnis vita hominum regitur. Ac pari modo tantam ubique animorum consensionem in obsequiis, in effusa libe-ralitate, in publicis laetitiae significationibus nemo poterat nisi Ille excitare, cujus omnino imperium est in hominum mentes et voluntates et corda, quique eventus rerum ad christianae religionis gloriam dirigit et moderatur. — Praeclarum quidem et memorabile factum, ex quo ipsi Ecclesiae hostes, vel inviti et nolentes, suis ipsi oculis perspiciunt, quemadmodum divina ejus vita ac divinitus ingenita virtus vigeat semper, atque adeo persuadere sibi cogantur, insano prorsus conatu gentes impias fremere et inania meditari adversus Dominum et adversus Christum ejus. Jamvero, ut quam latissime hujus beneficii divini et memoria manaret et utilitas, caelestium gratiarum thesauros universo Nobis concredito gregi reclusimus : nec sane praetermisimus divinae pietatis munera iis ipsis implorare, qui extra unicam salutis Arcam adhuc versantur : quod hoc consilio fecimus, ut omnes gentes et populi, in fide caritatis vinculo sociati, unico ovili sub uno pastore citius aggregentur : ita sane Dominion nostrum Jesurn Christum cum gemitibus exoravimus in solemni Sacro Canonizationis mox celebratae. Nos enim et ad triumphantem Ecclesiam sublatis oculis, heroibus christianis, de quibus jam absoluta feliciter erat praestantissimarum virtutum ac miraculorum ad juris tramites cognitio, aliis sanctorum summos honores, aliis beatorum cultum solemniter decrevimus et tribuimus, ut ea, quae in caelis est Hierusalem, cum hac ipsa, quae in terris peregrinatur a Domino, communione laetitiae jungeretur. Verum quo huic ipsi rei vel uti cumulus, Deo adjuvante, imponatur, Apostoliche Nostrae caritatis officia, de plenitudine infiniti spiritualis thesauri, ad eos quoque dilectos Ecclesiae filios, largius quo fieri possit, proferre cupimus, qui morte justorum ohita de militia hujus vitae migrarunt cum signo fidei, ac mysticae vitis inserti propagini; ita tamen, ut prohibeantur ingressu in aeternam requiem usque dum divinae justitiae ultrici pro contractis debitis ad minimum reddant quadrantem. — Movemur autem tum piis catholicorum votis, quibus consilium hoc Nostrum pergratum esse scimus, tum lacrimabili poenarum, quibus defunctorum animae cruciantur, atrocitate: sed praeterea et maxime movemur consuetudine Fccle- 1 siae, quae, vel inter iucundiores per annum solemnitates, sanctam et salubrem agit defunctorum memoriam, ut a peccatis solvantur. Itaque cum ex catholica doctrina exploratum sit animas in purgatorio detentas Fidelium suffragiis, potissimum vero acceptabit i altaris Sacrificio, juvari, nullum censemus ncque utilius ncque optatius a Nobis proficisci ad eas posse pignus, quam si multiplicemus in locis omnibus pro satisfactione ipsarum oblationem mundam sacrosancti Sacrificii Mediatoris nostri divini. Quare statuimus, cum necessariis omnibus dispensationibus et derogationibus, ultimam Dominicam proxime ventini mensis Semptembris tamquam amplissimae expiationis diem, quo celebretur a Nobis, itemque a singulis fratribus Nostris Patriarchis, Archiepiscopis, Episcopis aliisque Praelatis Dioecesin, habentibus, in suis cujusque Ecclesiis Patriarchalihus, Metropolitanis et Cathedralibus, specialis missa defunctorum, majori qua fieri potest solemnitate, coque ritu qui in „fissali adsignatur in Commemoratione omnium fidelium defunctorum. Id ipsum fieri probamus in Parochialibus et Collegiatis Ecclesiis tam saecularium quam regularium, et ab omnibus sacerdotibus, dummodo ne omittatur missa officio diei respondens, ubicumque est obligatio. — Alios autem Christitideles vehementer hortamur ut, facta sacramentali confessione, ad purgantium animarum suffragium angelico pane se devote reficiant. — His vero plenariam Indulgentiam pro defunctis : singulis, ut dictum est supra, celebrantibus, Altaris privilegium, auctoritate Apostolica impertimur. Sic nimirum piae animae in quibus noxarum reliquiae terribili cruciatuum magnitudine cluuntur, peropportunum ac singulare solatimi, percipient ex Hostia salutari, quam Ecclesia universa, Capiti suo visibili conjuncta eodemque caritatis affectu infiammata, Deo est oblatura ut eis locum refrigerii, lucis et pacis indulgeat sempiternae. Interca Vobis, Venerabiles Fratres universoque Clero et populo curae vestrae concredito, Apostolica,,, benedictionem, caelestium munerum auspicem, peramanter in Domino impertimus. Datum llomae apud S. Petrum in die solenni Paschatis anno MDCCCLXXXVIII Pontificatus Nostri undecimo. Leo PP. XIII. II. Decretum Urbis et Orbis. Diuturnis Ecclesiae acerbitatibus, ac temporum quotidie invalesce,ite difficultate commotus, Sanctissimus Dominus Noster LEO PAPA XIII. cunctos a sui Pontificatus exordiis ubique christianos excitare non destitit ad Deiparam Virginem Mariani sacri Rosarii ritu colendam atque implorandam. Inter cetera quae praeclare edocuit in sua prima de Rosario Encyclica (1 Septembr. 1883) ait : Divini necessitas auxilii haud sane est hodie minor, quam cum magnus Dominicus, ad publica sananda vulnera, Marialis Rosarii usum invexit. Ille vero caelesti pervidit lumine, aetatis suae malis remedium nullum praesentius futurum, quam si homines ad Christum, qui VIA, VERITAS ET VITA EST, salutis per Eum nobis partae crebra commentatione rediissent; et Virginem illam, cui datum est cunctas haereses interimere, deprecatricem apud Deum adhibuissent. Idcirco sacri Rosarii formulam ita composuit, ut et salutis nostrae mysteria ordine recolerentur, et huic meditandi officio mysticum innecteretur sertum ex angelica salutatione contextum, interiecta oratione ad Deum et Patrem Domini Nostri lesa Christi. Nos igitur non absimili malo idem quaerentes remedium, non dubitamus quin eadem haec a beatissimo viro, tanto cum orbis catholici emolumento, inducta precatio, momenti plurimum habitura sit ad levandas nostrorum quoque temporum calamitates. Pontificiae voluntati permagna animorum alacritate et concordia ubique locorum obtemperatum est, ut luculenter apparuerit quantus religionis et pietatis ardor exstet in populo christiano, et quantam in caelesti Mariae Virginis patrocinio spem universi reponant (Encyclica 30. Augusti 1884). Uniusmodi porro spei voluti praeclarus fractus, iure nunc accense,-i debet memorabile factum quod hoc anno, sacerdotii eiusdem Sanctissimi Domini Nostri quinquagesimo, Deus ostendit : mirandum profecto publicae religionis et fidei exemplum, pulcherrimum honestissimumque pietatis certamen in toto christiano orbe inter omnigenas laetitiae significationes exhibitum. Omnes hominum ordines, vel ex dissitis terrarum partibus, gestierunt prosequi Pontificem Summum, beati Petri successorem, omni genere officii: legationibus, litteris, peregrinationibus etiam longinquis ultro susceptis, oblatisque ingenti munero et effusa magnificentia muneribus, de quibus verissime dictum est, materiam et opus propensione superari voluntatis. Qua scilicet in re admirabiliter fulget Dei benignitas et virtus, qui in magnis Ecclesiae laboribus vires eius confirmat ac fulcit: qui pro nomine suo certantibus solatia tribuit: qui providentiae suae consilio ex nudis fisis uberem bonorum messem educit: fulget item Ecclesiae gloria, quae originis vitaeque suae vim divinam ostendit, ac divinum quo regitur vivitque, spiritum : quo fit, ut fidelium mentes et voluntates uno eodemque vinculo invicem, itemqtie cum supremo Ecclesiae Pastore iungantur (Allocut. Consistor. 25 Novcmbr. 1887). Iamvero id perpendentes Catholicorum gentes, dum inferorum portae quotidie audaciores fiunt in bello adversus Ecclesiam urgendo, probe sentiunt quantopere oporteat in potentissimam Dei Matrem augere fervorem, augere fiduciam, ut per Rosarii preces exorata, nomini Christiano et Apostoli eae Cathedrae propitia succurrat : memores velle Deum donorum suorum continuationem atque implementum non solum bonitatis suae, sed etiam perseverantiae nostrae esse fructum (Breve A post. 24 Dcecmbr. 1883). Quapropter ad gratias agendas pro acceptis beneficiis, et pro concedendis enixius deprecandum Beatissimus Pater quae superioribus annis per Suas Encyclieas, et per Sacrorum Rituum Congregationis Decreta (20. Augusti 1885 — 20. Augusti 1886 — 11. Septembris 1887) de salutaris sacri Rosarii ritu, praesertim toto mense Octobri celebrando, statuit et hortatus est; eadem omnia hoc vertente anno fieri mandat ac vehementer hortatur. Et quoniam plura de ampliori cultu liturgico magnae Virgini sub titulo Rosarii exhibendo iam decrevit ; novum addere adhuc volens incrementum, sacrum festum eiusdem Rosarii solemnitatis, Dominicae primae Octobris adsignatum, OFFICIO PROPRIO CUM MISSA decoravit, illudque ab utroque Clero in posteram recitari praecepit, iuxta schema quod, a se recognitum et probatum, per eamdem Sacrorum Rituum Congregationem hac ipsa die edi mandavit. Nonis Augusti, in Festo B. Mariae Virginis ad Nives anno 1888. A. CARDINALIS BIANCHI S. II. C. Praefectus. L. 8. LAURENTIUS SALVATI S. R. C. Secretarius. III. Decretum Urbis et Orbis quo Universis Christifidel ibus conceduntur Indulgentiae mense integro Novembri piis exercitiis animabus Purgatorii opem el solamen laturis. Ex Audientia Sanctissimi diei 17. Januarii 1888. Inter cetera christianae pietatis officia illud etiam in permultis variarum Dioecesium Ecclesiis obtinuit mense integro Novembri juvandi quotidianis suffragiis animas piacularibus poenis excruciatas, immo et privatim a Christitidclibus hujusmodi pium exercitium frequentari coeptum est. Quamvis autem singulis petentibus Indulgentiarum munera pro hoc pio exercitio Romani Pontifices concedere non renuerint, nondum tamen harum Indulgentiarum concessio universalis evaserat. Modo vero quum supplicationes porrectae fuerint Sanctissimo Domino Nostro Leoni Papae XIII., quatenus universis Christifidelibus praefatum pium exercitium peragentibus Indulgentiarum thesaurum reserare dignaretur, Idem Sanctissimus, hisce petitionibus clementer exceptis, quo fer ventior erga defunctorum animas foveatur charitas, omnibus utriusque sexus Christifidelibus qui sive publice sive privatim peculiaribus piis exercitiis devotisque obsequiis animabus in Purgatorio detentis solamen per integrum mensem Novembrem quotidie afferre I* studuerint, Indulgentiam septem annorum totidemque quadragenarum semel in singulis praefati mensis diebus lucrandam, et iisdem pariter Plenariam Indulgentiam in una memorati mensis die uniuscujusque arbitrio eligenda, qua vere poenitentes, confessi ac sacra communione refecti fuerint et aliquam Ecclesiam vel publicum Sacellum adiverint, ibique ad mentem Sanctitatis Suae pie oraverint, clementer est impertitus ; quas Indulgentias eadem Sanctitas sua defunctis quoque applicabile» benigne declaravit. Praesenti in perpetuum valituro absque ulla Brevis expeditione. Datum Romae ex Secretaria 8. Congregationis Indulgentiis Sacrisque Reliquiis praepositae die 17. Januarii 188*. CAIETANUS Cani. ADDISI MASELLA, Praefectus. ALEXANDER Episcupus DENSIS, Secretarius. Die Herren Seelsorger werden beauftragt, die Gläubigen rechtzeitig auf diese Ablässe aufmerksam zu machen und dieselben zur Gewinnung derselben anzueifern. IV. Concessio birreti violacei LEO PP. XIII. Ad perpetuam rei memoriam. Praeclaro divinae gratiae munere effectum est, ut Sacerdotalis Nostrae consecrationis diem quinquagesimo anno redeuntem, frequenti Episcoporum Venerabilium fratrum Nostrorum corona septi, innumero fidelium coetu stipati, quin ct universo christiano orbe gestiente, celebrare potuerimus. Cui tantae celebritati fastigium impositum est maioribus caelitum honoribus, quos divino Spiritu adspirante suprema auctoritate Nostra nonnullis eximiae sanctitatis viris solemni ritu attribuimus. Quae quidem omnia non uno Nobis nomine grata et periucunda fuerunt. Primo enim in spem adducimur, fore ut fidelium precibus ac noveusilium Sanctorum intercessione propitiatus Deus, tot tantis-que, quibus humana premitur societas, malis opportuna afferat remedia, optatamque mundo pacem ac tranquillitatem largiatur. Deinde vero ex eo laetamur, quod innumarabiles observantiae et obsequi significationes, quibus Nos toto orbes fideles unanimi consensione prosecuti sunt, tum ostendunt et antiquam pietatem et Apostolicae Sedis amorem christianis pectoribus alte manere defixum, tum in summam Venerabilium Fratrum sacrorum Antistitum laudem cedunt, quorum opera ac virtute in populis sibi commendatis et concreditis in tanta temporum perversitate ita viget ac floret catholicae religionis cultus, et huic Sedi ac Romano Pontifici sunt animi addicti atque coniuncti. Nos ne fausti huius eventus memoria intercidat, atque ut publicum aliquod benevolentiae Nostrae testimonium Venerabilibus Fratribus exhibeamus, externo honoris insigni universos terrarum orbis Antistites exornandos consuimus. Quare hisce litteris Apostolica auctoritate Nostra perpetuum in modum concedimus, ut universi Patriarchae, Archiepiscopi et Episcopi birreto violacei coloris hoc futurisque temporibus uti libere et licite possint et valeant. Hoc ita illis proprium volumus, ut alius, qui Episcopali dignitate non sit insignitus, eiusmodi ornamento nullatenus potiri queat. Non obstantibus Constitutionibus et sanctionibus Apostolicis, ceterisque omnibus, licet speciali et individua mentione ac derogatione dignis, in contrarium facientibus quibuscumque. Datum Romae apud Sanctum Petrum sul) Annido Piscatoris die 3. Februarii, MDCCCLXXXVIII Pontiticatis Nostri Anno Decimo. M. Card. Ledóchowski. V. Gesetz mn 17. Inni 1888, betreffend die Abänderung des Gesetzes von» 20. Juni 1872 (R.-G.-Bl. Nr. 80), über die Besorgung des Religionsunterrichtes in de»» öffentlichen Volks- und Mittelschulen, sowie in de»» Leyrervild»»ngs- 21»»stulte»» und den Kostenaufwand für denselben. Mit Zustiiilmung der beiden Häuser des Reichsrathes finde ich anzuvrdnen, wie folgt: Artikel I. Die §§ 3 und 5 des Gesetzes vom 20. Juni 1872, R.-G.-Bl. Nr 86, treten in ihrer bisherigen Fassung außer Kraft und haben fortan zu lauten, wie folgt: § 3. Für die Besorgung des Religionsunterrichtes an den höheren Classen einer mehr als drei-classigen allgemeinen Volksschule oder an einer Bürgerschule ist entweder eine Remuneration zu ertheilen oder ein eigener Religionslehrer zu bestellen. Wenn der Religionsunterricht in Gemäßheit des § 5 des Gesetzes vom 14. Mai 1860, R.-G.-Bl. Nr. 62, durch einen weltlichen Lehrer ertheilt wird, ist demselben eine angemessene Remuneration zu bewilligen. Ist der Religionsunterricht außerhalb des Domicils des Religionslehrers zu ertheilen, so sind hiefür nach Erforderniß mit Rücksicht auf die Entfernung und sonstigen localen Verhältnisse angemessene Transport- mittel beizustellen oder billige Wegentschädigungen zu gewähren. § 5. Die für den Religionsunterricht nach §§ 3 und 4 erwachsenden Kosten gehören, wenn nicht eigene Fonde, Stiftungen oder Verpflichtungen einzelner Personen oder Corporatione» bestehen, zum Aufwande der betreffenden Schulen. Die Regelung der den Religionslehrern an allgemeinen Volksschulen und an Bürgerschulen zukommenden festen Bezüge und Remunerationen, die nähere Feststellung der Bedingungen ihrer Gewährung, ferner die Normirung der Wegentschädigung bleibt, wie dies in Betreff des Diensteinkonnnens der übrigen Lehrer der Fall ist (§§ 55, 57 des Gesetzes vom 14. Mai 1869, R-G.-Bl. Nr 62), der Landesgesetzgebung Vorbehalten. Artikel II. Die für den Religionsunterricht im Sinne dieses Gesetzes zu gewährenden Bezüge (§§ 3 und 5) sind jenen Seelsorgegeistlichen, die nach Gesetz vom 19. April 1885, R.-G.-Bl. Nr. 47, ans ein Minimal- einkommen (Congrua) Anspruch haben, in dasselbe nicht einzurechnen. Artikel III. Mit der Durchführung dieses Gesetzes ist Mein Minister für Cultus und Unterricht beauftragt. Budapest, 17. Juni 1888. Franz Josef, m. p. Taffe, m. p. (Onutici), m. p. VI. Circular -es Jdministratiansralhes der Dampffchifffahrts-Gesellschast des öftere.-»»»»g. Llotzd, betreffend die Reisebegiinstigungen für Missionäre aus Bettelorden, barmh. Schwestern, Seminaristen und Pilger. Die k. k. Statthalterei für Steiermark hat unter 21. Juli 1.888 Z. 15706 zu Folge Erlasses des k. k. Ministeriums für Cnltus und Unterricht vom 12. Juli 1888 Z. 12551 nachstehendes Circular anher mitgetheilt: Nachdem in dem neuen Schifffahrts- und Postvertrage mit der k. k. Regierung die Erleichterung der religiösen und jener Personen, die zu frommen Zwecken reisen, erneuert wurden, hat es der gefertigte Administrationsrath nöthig befunden, durch gegenwärtiges Circulare im Sinne des Protokolls ans XI, Abschnitt 5, die diesbezüglichen Bestimmungen als Norm für die oberwähnten Organe zum Nachverhalte neuerdings zu wiederholen. 1. Missionäre, die zu einem Mendikantenorden gehören, die in das heil. Land und die Länder der Ungläubigen im Dienste der Missionen über Weisung der H. Congregatimi de Propaganda fide zu Rom, des hochw. P. Generals des Franziskanerordens der niederen Brüder in Rom oder des General-Commissariats für Missionen im heil. Lande in Rom befördert werden, haben ans ihrer Reise, wenn sic dieselbe direct an den Ort ihrer Missionen unternehmen, Freifahrt vom II. Platz, indem sie nur die Kosten ihres Unterhaltes zu tragen haben. 2. Bei einer Fahrt können ans einem und demselben Dampssd)iffe nidst mehr als 2 unentgeltliche Plätze für die Missionäre im Orte ihrer Einschiffung eingerünmt werden. 3. Die Eigenschaft eines apost. Missionärs, die Zugehörigkeit zum Mendikantenorden und die Bestimmung in die Länder der Ungläubigen, müssen mit einer gedruckten Legitimation ausgewiesen sein, welche, wenn sie von der Propaganda ausgefolgt ist, — gefertigt sein muß, von Sr. Eminenz dem Cardinal- Präfecten und vom Herrn Secretar und wenn sie vom hochw. P. General des Franziskanerordens erfolgt wurde, von ihm selbst, und vom General-Sekretär gefertigt sein. In beiden Fällen muß die Legitimation versehen sein mit dem Großsiegel und die vorgenannten Unterschriften müssen legalisirt sein vom Staatssekretär und von der k. k. Gesandschast in Rom. 4. Die Missionäre, die vom General-Commissariate der Mission im h. Lande zu Wien abgesendet werden, müssen versehen sein mit einer Legitimation des Generales des Franziskanerordens in Rom, wie im Punkte 3. 5. Außer dem im Punkte 1 bestimmten Falle, in welchem die völlige Frachtfreiheit eingeräumt wurde, genießen die apost. Missionäre auf den Dampfschiffen der Gesellschaft bei allen ihren Reisen und auf ihrer Rückreise von der Mission die Erleichterung, daß sie den I. Platz gegen Zahlung des II. Platzes und den II. Platz gegen Zahlung des III. Platzes benützen können. Die Agentien der Gesellschaft und Cvmman-danten der Dampfschiffe sind verantwortlich für die pünktliche Befolgung dieser Verordnung, und es ist ihre Pflicht im Falle der Einschiffung eines Missionärs seine Identität zu verifiche« mit Hilfe der Einsicht in seinen Reisepaß und in dem bezüglichen Manifeste anzuführen, den Namen und den Bestimmungsort des Missionärs mit allen Daten, die Legitimation. 6. Religiösen und Laien, die zu einem Mendikantenorden gehören, wird auf allen Linien der II. Platz gegen Zahlung des III. zugestanden. 7. Franziskaner-Mendikanten in Dalmatien werden außer den sub 6 enthaltenen Erleichterungen, auf der Linie Triest—Cattaro zwölf unentgeltliche Plätze II. Classe im Jahre, für Hin- und Rückfahrt und dies unter nachstehenden Bedingungen gestattet: a) der Religiose muß mit einer schriftlichen Legitimation versehen sein, gefertigt von dem betreffenden P. Provinzial und vom Secretär und mit dem großen Siegel der Provinz versehen sein; b) es wird die Freiheit für ein und dasselbe Individuivi nur für einmal ertheilt, für den Lebensunterhalt muß nach der Tarifnorm gezahlt werden, wenn sich der Religiose nicht selbst verpflegt; c) die Fahrt von Triest nach Cattaro kann geschehen von demselben Individuum mit oder ohne Unter- brechung, es kann auch in dem Zwischenhafen ein anderer Religiose für den ersternt eintreten, jedoch muß er legitimirt sein, wie der Erste und muß die Fahrt von Station zu Station gehen und darf weder hin noch zurück, die festgesetzte Zahl von 12 überschreiten; d) jede Agentie führt eine genaue Vormerkung über die obangeführten Reisen und wird in ihrem diesbezüglichen Manifest die fortschreitende Zahl der Reisen mit der Bemerkung der Linie und mit Bezug auf die Legitimation (a) verzeichnen, und wird die Befreiung aufhebe», sobald im Laufe eines Jahres die Reisen im selben Jahre die Zahl 12 erreicht haben. H. Den barmherzigen Schwestern wird auf allen Linien der 1. Platz gegen Zahlung desìi. Platzes und der II. Platz gegen Zahlung des III. eingeräumt. 9. Seminaristen, wenn sie in Compagnie reisen, in einer Zahl von mindestens 10 wird ein 150/<,iger Nachlaß des vollen Frachtsatzes des entsprechenden Platzes eingeräumt. 10. Förmliche Pilger, die in Zügen von wenigstens 10 Personen geformt sind, genießen eine Ermäßigung wie im Punkte 9, — Züge, die ans mehr als 20 Personen bestehen, erhalten einen Nachlaß von ’/a vom vollen Frachtsätze. VII. Anempfehlung: a) des Katholischen Mchervereins in Salzburg. 1. Dieser Verein will dein Clerus und dein katholischen Volke alle guten katholischen Bücher und Schriften vermitteln. Er steht deßhalb mit ungefähr 50 Verlegern des In- und Auslandes im Geschäftsverkehr. 2. Jedes Mitglied des Vereines kann nach eigenem Ermessen ans dem Vercinskataloge, welcher-gegen 7000 Nummern enthält, und aus dem Gabenverzeichnisse wählen, was ihm erwünscht ist. 3. Der Verein richtet sein Augenmerk besonders auch dahin, möglichst billig die Sachen zu liefern. 4. Einen Vereinsbeitrag in dem Sinne, wie dies sonst bei Wohlthätigkeitsvereinen der Fall ist, hat niemand zu bezahlen; wohl aber haben Mitglieder wie auch Theilnehmer jährlich, je nach dem sie mehr- weniger Bücher zu erhalten wünschen, einen Beitrag von 3 fl. 50 kr., 2 fl., 1 fl. 50 fr. zu zahlen. 5. Ist der Verein von Sr. Heiligkeit mit vollkommenen Ablässen bedacht. b) des Werkes: „Die Heiligen Deutschlands". In der Bonifacius-Druckerei in Paderborn erschien jüngst das Werk: „Die Heiligen Deutschlands". Es wird hiemit auf dasselbe empfehlend aufmerksam gemacht, sowohl wegen des Inhaltes, als auch wegen der Widmung des Reinertrages für den wohlthätig wirkenden Bonifacius-Verein. Der Preis eines brochirten Exemplares beträgt nur 3 Mark (1 Mark = 60 kr. österr. Währ.); derjenige eines einfach gebundenen 4 Mark; eines elegant gebundenen Exemplars 4 Mark 80 Pfg. c) des Hof- und Staatshandbnches der österr.-ungar. Monarchie für das Jahr 1889, welches von der k. k. Hof- und Staatsdrnckerei in Wien im Supscriptionswege um 4 fl., sonst aber im Verschleiße um 5 fl. zu beziehen ist. VIII. Diöcesan-Nachrichleil. Ernannt wurde der Hochwiirdige Herr Canonicus Senior Franz Kosar zum Hausprälaten Sr. päpstlichen Heiligkeit. Zum f. b. Consistorialrath wurde ernannt der Titl. Herr Jakob Philipp Bohinc, Dechant und Pfarrer in Fratzlau. Zu geistlichen Rathen wurden ernnTmt die Herren: Anton Dvoršak, Pfarrer zu St. Veit bei Montpreis; Josef Ileržič, Pfarrer in Unter-Pulskau; Anton Šlander, Stadtpfarrer zu Mndischgraz; Michael Lendovšek, Pfarrer in Maxau; Dr. Anton Suliaü, Pfarrer in St. Anna am Krichcnbcrgc; Jakob Trstenjak, Pfarrer in St. Margarethen bei Pettau; Anton Belšak, Pfarrer in St. Peter bei Radkersburg; Josef Žehel, Pfarrer in Pratzberg, Mathias Arzenšek, Pfarrer in Greis und P. Victor Jerančič, Guardian zu M. Nazaret und Curat ebendort. Jnstallirt wurden als Pfarrer die Herren: Franz Hirti zu St. Maria in Schleim; und Anton Pajmon zu St. Martin in Sromlje. Bestellt wurden: Der Titl. Herr Lorenz Potočnik, Dechant und Pfarrer in Oberburg, als Mitprovisor der Pfarre Maria Neustift und Herr Johann Kapier als Spiritualprovisor in Reifnik. Ucbersetzt wurden die Herren Kapläne: Bartclinä Pemat nach St. Ruprecht bei Tüffer, Franz Nendel nach St. Egiden in W.-B., Josef Pečnik nach Cilli, Franz Pečnik nach Prihova, Jakob Vidovič nach Kleinsonntag und Jakob Pečnik nach St. Anton in W.-B. Neu angestclkt wurden als Kapläne die Herren: Alois Arzenšek in Oberburg, Josef Atteneder in Videin, Johann Krančič in Greis, Jakob Berglez in Trennenberg, Franz Cerjak in M. Rast, Jakob Cinglak in Zelniz, Franz Lekše in Mähren- de rg und Jakob Marinič in Laufen. Gestorben sind: Titl. Herr Franz Folm, Jubelpricster, geistl. Rath, pensionirtcr Pfarrer von Rast, am 28. Juli in Maria Schmölln in Oesterreich und P. Mariofil, Jubel- und Franziskaner-Ordenspriester zu Rann am 7. August. In de» Ruhestand ist getreten Herr Blasius Trunk, Pfarrer von Schlciniz. ßt. A. Lavanler Ordinariat in Marburg am 23. August 1888. Iiilfob Miiximiliiln, Fürstbischof. Druck der St. Cyrillui-Buchdruckerei in Marburg.