HOMAGIUM
S A N C T O
O A N N I
NEPOMUCENO,
LOQUENTI, ET TACENTI,
Pro fervato Sacramenti arcano
PROTO-MARTYRI,
Mutó Prxconió Ab
Eloquentia praeftitum
in Csefarea Cathedrali Bafilica Labacenfi,
XIV. Kal. Dccembris, Anno M. DCC, XXX.
Cum
Académica fupplicatio é Templo Soc. JE SU
ad tándem Cathedrakm Ecclefiam educeretur.
ORATORE
R. P* Antonio Mauriíperg éSoc. JhbU,
Collegü Archi - Ducalis Miniílro. LABACI, FormisJ.GeorgijMayr,Ind.Prov.Um, 1 ypog.
ORATIO.
f, quanta funt gloriofiffimi Proto-
Martyris Divi Joannis Nepomuceni virtutum decora, quantaEjufdem omnium ordinum, nationum, populorúmque venerado tanta mihi & virtutes, & cultum foret eloquendi facultas: crederem hodierná die non miníis San&i mentis, quam veftrae expe&ationi me fa&urumfatis.Ce//^//w3f ac Re-<verendif]ime Princeps ¿F Epifcope, ReverendiJJimum & Jllu-Jlriffimum Capitulum, Auditores fpettatiflimi. Ut enim de virtutum fingularium praerogativis nihil dicam: quis eft, qui ignoret, uno abhinc anno, chm Eidem íupremi honores in-ftruerentur in urbe, Caelum in terras migráíle, quando lu-mina, quae Joannem & nafcentem, & morientem excepe-re, pené innúmera, ceu totidem ftellae, Divi honoribus ar-debant in patrio folo Bohemia, in contermina Auftria, in Sty-ria, & hodienoftrae in Carniolix Cathedrali Bafilica. Qukm magnifice , qukm fapienter, quam religiosb, quámquepro-fufis fumptibus ad Divi cultum apparata hie omnia, nemo ullus eft, qui fuis non ufurpet oculis, pretiúmque operas fuiiFet, fed non vacat exaggeratis verbis commemorare, ne audiam adulator, qui laudator San&i JOANNIS eíTe de-bueram. Igitur in unurn aliquem campum vaftiilimum collatas & colle&as videre mihi videor StatuasDivi t Pario ,, patrióve marmore Daedaleá arte caelatas, manu Apellaeá expidas imagines, incredibili dexteritate Lyfipporum elaborates aras pretioíiífímas , pontibus Germaniae, portis, viifque ferfc omnibus aut fcalpro, aut penicillo artifice reverenter
a	im-
jmpofítas Sanfti effigies, congregates fub Divi Proto- Mar* tyris nomine 8c patrocinio film ma etiam de Nobilitate fide-lium cactus, cultum denique perbrevi temporis intervallo tarn amplum Divo impenfum, üt temporum noftroruma&a fide apud pofteros fint laboratura. Quid ? qubd 8c poenä illico vindice* hofce etiam recens inter parietes, caftigatos intellcximuSj vidimúfque eos, qui vel levi contemptu Sannum, Sanáíque exuVias afficiunt, vel ejufdem honori ad-verfum aliquid machinantuf. Me pariter in hodiernae fo-lemnitatis apparatu magnificentiífímo, inter conjuratos honori tuo clientes, tuum, dive Thaumaturge» cultorem ac encomiaftem eile oporteret; niii & k te fílete didiciílem, 8c, íi loquendum eft, pro ampiiore praconio tuo digniorem ali-quem cenfuifíem fubftituendum. Cedo itaque, 8c alteri encomia tua in medium adducenda lubens, Volénsque tran-fcribo. Cui fortaffe? Flexanima Regina Eloquentia os fuum aureum tibi commodat, genua fubfternit, 8c Linguamtuam, purpurate heros* tot donorum, prodigiorúmque fontem de-miííiífimfc venbratür. In eo duntaxat dubia* utrum loquen-do, an tacendo (nam ütrumque bene ordinate linguae, 8c viri Eccleiiaftici officium eft ) majorem DEO gloriam, tibi aeftimationem vindieäris ? Et loquentem* 8c tacentem Di-vum JOANNEM producet Eloquentia, mutö iicpraconiö debitum ei homagium praeftitura. Atientas aures praebete AA. 8c favete.
Vocalem primbm JOANNEM, bt olim Domini Prae-curforem, k quo nomen mutuabatur , audiamus. Cano-nicorum ad S. Viti in urbe Bohemia: principe adferiptus Col-legio, DEI egit adminiftrum, linguam 8c os DEI,Organum Spiritus ían&i, Evangelij tubam, divinarum legum Interpretern » Magiftrum populi, verbo Ecclefiaftem etiam auli-cum. Quiutut pientiiTimseReginae, bonisq;omnibus placuitj non ita iis, quibus virtus difplicebat. In ea enim nefafta in-cidit témpora, ubi WenceslausJV. Romanorum Imperator, ac Rex Bohemias rerum potiebatur: homo ex vitiorum coeno concretus, cujus potiíTimum latus infame íatellitiumLafcivia 8c Crudelitas ftipaverant; adeb ut& hicJO ANNES fuum ineo "Herodem reperiret. Veritas minimi celata odium in animo Regis concivit, odium apparavit tormenta, tormentis non fatur purpuratus latro mortem ipil parat certiffimam. NM
inde
índe commotus JOANNES, intrepid^ audet Regí obfiftere, fine fuco reprehendere, ausúsque nefarios damnare. En m linguam converterit ad mores barbaros Regís corrigendos, Accidit, ut auiae magirus capum minbs fortfe ad Regis gulam aííum tabulae Regias immitteret. Quid Rex ? inauditá cru-delitate magirum ipfumveru fuffigi&aflari imperat. JOANNES canis minimé mutus ad immanem hanc efcam Regis in confpectum penetrat ita loqui exorfus: Hoccinceft Regium faótum ? Quae gloria, imb quis furor, fanguinariá manu fae-vire, mediaftinum vita pro lubito deturbare? Num itacum humano Sanguine, acpilá, ludendum ? Judicem te con-ftituit Coeli, terraeque arbiter; led aequum defider^t: qua bilance morti adjudicas magirum, vivorum confuetudine, communísque aurae ufurá fecernis non reum, niíi obcarnem minbs forte aíTam, atque inde divinam Nemefim provocare non vereris? Qua temeritate, nedicam, amentia fanguinem profundi's ob rem tantillam? nunquid poena culpa? commen-furanda ? Scito coram divino Judice de iniquo judicatu tuo fe vera m te rationemredditurum. Non hccttibi, non licet ti hi, in diverfís alijs facrilegis aufibus, magna" vocis contentione immodico zelo fpiritüs, repetitis vicibus, at íurdo, intonat JOANNES nofter: quódq;maximkvoluit, minimfcvaluit cor durum obftinati Rrgis emollire; quanquam appofitiílimé di-xerit ad perfuadendum. Num ideo de praeftantiílimi Oratoris laude illiderogatum aliquid ? minime gentium. Nimirum a:thiops balneum & niger intrat, & egreditur niger. Ñeque in Oratoris, fed in audientis arbitrio vertitur humana libertas. Jmmortale fibi, &fuppar fere DEO encomium peperit JOANNES, qubd verax in loquendo veram doótrinam aulae tradidiíTet, ne verbo exerráílet unquam coram tam potente , támque crudeli Rege, purum putum DEI verbum non fine Oratoris clariíílmi tama praedicáílet. Cedat, cedat Joannaese linguae mare illud eloquenjtiae Tullij, cedat torrens fluvius Demofthenis. Tuüiani fermonis gloria fuit, nihil addi poíTe 5 Demofthenici ^ nihil demi. Utriufque Principis Oratorum praerogativam in fe complexa eft JOANNlSnoftri facundia: qua quid clarius, quid uberius, quid fanótius, quid ad artimorum motum potentius? Sacra fudit ex ambone ora-cula, non utpalparet, aut lenocinantibus verbis molle quid & effeminatum ingcreret auribust, aut jocis inficetis facram
)( 2	con-
eontaminaret cathcdram, aut levis populi captaret plan fu m 5 íed, iit res pofcebat, vitia perílringerct, juvaret inopes, fo laretur aegros, confirmaret debiles, ferocientes emolliret, no-lentes tráheret ad virtutem , duceret volentes. Qu&m fuá voceReginam ad omnigenaevirtutisamorem permovitl QuoC hortatu fuo b ícelerum & perennis ruinae barathro extraxit! Qu&m penb innúmeros ab erroribus ad Chriftianae juftitiae fe-mitas perduxit! Nunquid hi fruótus fuaves Joannaeae eloquen-tiae? Sit, per me licec, Tullius Senec2e,fummus&eloquen-tiílimus Orator 5 Livio, vir acer, magnus , memorabilis¿ Cornelio Severo, egregium patriae caput $ vir fani pe&oris, Se Romanorum omnium difertiííimus, Arnobio,- Princeps Romanae copiac, Perpiniano. His, pluribúsve titulis JOAN-NEM Oratorem eximium, Principum Eccleíiaftem, & Ec-clefíaftarum Principem exornabo: qui dixit & vixit ad deíi-derium aulae & populi paium , ad fru&us partos fatls, ad memoriam & venerationem poílerorum femper.
Siientium jam indicitur, aut ipíe indicie íibi vocalis ha&enus JOAN N ES. Cujus fi loquentis , plus tacentis virtutem admiremur. Quoniam & Mediolaneníium anti-ftiti mellifluo major eíl virtus tacendi, qu&m loquendi. Non unquam tacuiíTe nocet, nocet efle locutum. Ovant Ecclefia-# ítaede JOANN1S eloqüentia, de taciturnitatetriumphant: cb amplius, qub majoribus haec periculis & illiciis expoíita palmam tulit. Silentii caufam intelligite AA. Wences-laus importuno deíiderio cognofcendiReginac abdita,quae pro facro tribunali in aurem JOANNI animas fuae arbitro, & fpi-ritüs Magiftro deprompferát, quid egit, imb quid non egit? A JOANNE íecretb audita continub pandiíibi imperat: quid JOANNES? tacet. Obfecrat Wenceslaus: JOANNES tacet. Irá inflammatus Rex ( nam femper durum eft viris principibus non exorare, quod orare non gravantur ) in cu-ítodiam, & compedes innocentem conjici juíTerat: JOANNES tacet, carceris paedorem ridet, novúmque fe in vinculis laetus videt JOANNEM. Equuleo immaniíTimfc diftendi-tur: tacet. Nuda latera facibus fubje&is aduruntur: tacet. Cúmque tormenta non rupiflent íilentium, blanditiis tentat Wenceslaus, gratiam fpondet & favores Regios, mitras cum beneficiis opulentis defert, muñera ac dignitates accumulat:
quid JOANNES? tacet. Mortem denique acerbiffimam tyrannuscomminatur: JOANNES tacet; ncque confentit nequeconíentire videturiniquiíTimo poftulato. Fraude nullá'
nulto metu, nullis quamquäm importunis precibus ad figilium, utdici mus, violandum induciturSacerdosSan&us. Quid Pythagoricum filentium tantopere miraris fuperftitiofa antiques? TacebantPythagor*i difcipuli, ut vanum doótrin» recóndita: fumum ja&itarent. Tacuit JOANNES, ut gloria m DEO, Angelis l*titiam, fidelitatem proximo, juri humano, divm*que legi firmamentum,Religioni orthodox*de-cus aííereret. Ergo conticuit noftrae facundia linguz! k qua Velut ab ore aureo Conftantinopolitani patriarch* fummi, imique pendebant 5 quae nobis Ecclefiafticis non modb tacen-di, verum & loquendi re&iflima norma & regula fuerat. Conticuit inquam lingua ilia facundifllma ! Quin rurfus fo-lutamaudite. Cumreducem ä vifitata Boleslavienfi Deipara, ut, quae pro arcano tribunali dixiíTet Regina, prodat, fupre-mum impetiiííet Wenceslaus; vultu ad Catonis feveritatem compofito fie fbrfe JOANNES: Credis, Wenceslaé, Augufti nomine, Imperatoria Majeftate, purpur* fplendore, fceptri potentia, Regnorum amplitudine, & próxima Superis digni-
tate, minarum, tormentorúmque vi, ac mortis ipfius inténtate metu tenendum me, aut blanditiis, pr*miisque pro-miííis enervandum. At fallens! nullounquam pad:o,nullo tempore ex me feies, quodfcireDEí folius intereii impium, injuitum eft, quod pofcis. Natura,humane, divin*que leges id prohibent. TúnekSacerdoteSacrilegium? Injuriumvis DEO, perfid um Sc iniquum proximo ? fi unquam, gravis eirhlc culpa, tacenda loqui. Num te latere poíTunt peen* gravi ill mae a mitiffima c*teroquin matre Ecclefia fecretum hoc revelantibus ftatut* ? Lingua mihi antfc fuis cardinibus evelletur, quam ut ea, qu* petis, revelem. Lingua infuper cvulsa, lpiritu ipfo nefas tuum libertas mearedarguet. Inaliis Dominum meum agnofco, ac veneror, hlc objurgo, 8c cafti-go. Síque refiftendo non poílum, furorem tuum frangere conftitui cedendo, inauditö tametfi exemplö, lubens ca-dam victima pro fervato Sacramenti arcano. An Eloquen-tia aut alio influeret verborum ilumine , aut fulmine percel-leret? O hnguam JOAN NIS Silentiarii facundi lingúarum omnium prxconiis celebrandam ! Veneror Patavini Antonii
lia-
linmiam, quinqué omnino fécula corruption,s expertem,
«rodieiofumilluddiviniSpiritús organum: at venerar pan-tlx divi 10ANNIS Nepomucenilinguam, quae tribus jam,& medió tcrmc feculó perennal incorrupta .3 prod,gium íanfc Ww* mum compellandam, dum prodigia non ederet. JUud
maximum co p	Antonji ^ iodo>
mNNISíerb &qbquendgo, & taccndo, DEO, Eccleils, iibi glonam vendicarit immortalem.
Conticefco,ubi lingua JOAN NIStam difertfc loquitur, ^fam fan¿te tacet. Eninwerbqui loqui noluit, ne & dein-o nnífir nrfccipiti imperio curioíi & íurioii Regis mutis pi-objicitur, Moldavas flrfbbu. immerfus. Verilm & hi JOANNIS innocentiae pacones in Helias con-veríi fuleore O10, ceuclanáTimo fermone, docent nullo un. nuam temDore tacenda Divi fiientis encomia, fedpcrorbem Erfum peculiar, omnium affecfcu, & apparatu lingular, ^Vnlaanda On* íi & ego Alendó praeterirem hodie , faxa ipftaugu(talishnjus Baiilicae ioquerentur Apelleseloquen-Sus colore, & taciturnitatis umbra fuas tabulas illuftra-h\r Phidias utramque durabit inmarmorc. Polycletus fcal-nro defudabit, transmittétque pofteritati, ut vigeat memo-na & cultus Sandi thaumaturgi aere perennior. Atqueh.s !a nr^conió fuum Eloquentia praetfat homagium, quae ^Te Senté & tácente Divo JOANNE Nepomuceno
\