Jìr. 329. 1868. lìinliliriirs Ijmirìiiniiiip-IMatt für die LmmnliT Diözese. Inhalt: i. Fragen für die theologischen Elaborate im Jahre 18G8. II. Fragen für die Pastoral-Conferenzen im Jahre 1868. III. Bekanntgabe der Tage für die PfarrkonkilrSprüfungen im Jahre 1868. IV. Mittheilnng einer von Sr. Heiligkeit Papst Pius IX. gehaltenen Allocutio». V. Diözesan-Nachrichte». • I. Zur schriftlichen Beantwortung während des Jahres 1868 werden hiemit folgende theologische Fragen bestimmt, mit dem wiederholten Bemerken, daß jede Frage nur in jener Sprache zu beantworten sei, in welcher sie gegeben ist, mit Ausnahme der Predigt-Skizze, bei welcher die deutsche oder slovenische Sprache gewählt werden kann. 1. Quid inspiratio? Qualis differentia inter in spirationem et in-fallibilitatem ? Quomodo probatur, auctores librorum s. scripturae revera a Deo inspiratos fuisse. 2. Was versteht man unter der s. g. Civilehe? Welche Ansicht hat davon die katholische Kirche? Wodurch ist diese ihre Ansicht begründet? 3. Eine Abhandlung — in deutscher oder slovenischer Sprache — über das Thema: ,,Die Bolks-Schnle hat der Kirche viel zu verdanken, und soll daher nicht von der Kirche getrennt werden". Anmerkung. Der Eingang ist vollständig ausznarbeiten — das Uebrige kann stizziti werden. II. Für das Jahr 1868 finde ich abermals anzuordnen, daß in jedem Dekanate besonders die Pastoral-Conferenzen und zwar nach den im kirchlichen Verordnungsblatte vom Jahre 1867 Nr. I. ddo. 12. Jänner enthaltenen Bestimmungen abgehalten werden. Zur Besprechung bei den Henrigen Conferenze» haben nachstehende Fragen zu dienen: 1. Welcher Art ist die jurisdictio, welche dem Pfarrer oder Kumten über seine Pfarrkinder nach katholischem Kirchenrechte zusteht? Welche Befugnisse kann er demgemäß ausüben, welche nicht? 2. Darf der katholische Seelsorger irgendwann an der Stelle des nicht katholischen an einem Protestanten — Augsburger- oder Helvetischer-Confession — einen Mini-sterial°Akt, z. B. Taufakt verrichten? Wie lauten hierüber die kirchlichen Verordnungen? 3. Bei den Todteii-Offizien und anderen ähnlichen Gelegenheiten werden die Psalmen an einzelnen Orten verschieden, und zwar von den Choralnoten abweichend, gesungen. Woher kommt diese Verschiedenheit? Wie ist ihr abzuhelfen? Und wie kann ein gleichförmiger, richtiger Gesang erzielt werden? 4. Welche s. g. U n t e r s ch e i d n n g s l e h r e n wären dem slovenischen Volke vorzüglich hie und da in Kanzelvorträgen zu erläutern? Wie muß dies geschehen? III. Die allgemeine Pfarrkonkursprüfung wird auch im lausenden Jahre in der fürstbischöflichen Residenz zu Marburg zweimal -abgehalten werden, und zwar: vom inclusive 12.—14. Mai und 1.—3. September. Die Gesuche um Zulassung zur Konkursprüfung sind durch das betreffende Dekanalamt wenigstens 14 Tage früher anher einzusenden. IV. Seine Heiligkeit Papst Pins IX. haben in dem geheimen Consistorium am 20. Dezember 1867 folgende Allocution gehalten. VENERABILES FRATRES ! Dives in misericordia Deus, qui consolatur nos in omni tribulatione nostra moestis rebus iucunda permiscet, Venerabiles Fratres, ut in eo scraper sperantes, nullisque deterriti difficultatibus pergamus alacriori usque animo iustitiae iter insistere, et Ecclesiae suae sanctae causam impavide propugnare, omnesque vires ad Apostolici ministerii Nostri partes explendas intendere. Omnes profecto vident, quanta divinae suae bonitatis argumenta praebere dignetur elementissimus Dominus inter gravissimas calamitates, quibus in hac tanta temporum iniquitate ubique afflictatur Ecclesia, et haec Apostolica Sedes premitur, atque inter maxima, quibus undique cingimur, pericula. Et sane dum Satanas eiusque satellites, et filii horrendis quibusque modis contra divinam nostram religionem, contra Nos, et hanc Petri Cathedram furere, et saevire, ac infelicissimae Italiae populos, ex parte longe maxima Nobis devotissimos, divexare non cessant, misericors, ac miserator Dominus miris ostentis adest Ecclesiae suae, adest Nobis, et omnipotenti sua auxiliatur virtute. Enimvero, Venerabiles Fratres, omnes catholici orbis Sacrorum Antistites arctissimo fidei, caritatisque vinculo Nobis, et huic Sanctae Sedi in dies obstricti unanimes, et id ipsum sentientes qua voce, qua scriptis rei catholicae causam defendere, et Nos, et hanc Apostolicam Sedem omni ope iuvare non desinunt. Atque etiam laici viri in magnis, publicisque per Europam congressibus suam attollunt vocem ad catholicae Ecclesiae, et huius Sanctae Sedis iura tutanda, et ad civilem nostrum, eiusdemque Sedis Principatum vindicandum. Quae eiusdem civilis Principatus causa in Parisiensi praesertim Senatu, et in Collegio legibus ferendis nuper fuit unanimis prope suffragiis ac sententiis splendide et magnifice propugnata, bonis omnibus plaudentibus et exultantibus. Catholici autem populi abominandam inimicorum nostrorum perfidiam vehementer detestantes, publicis ac splendidis significationibus filialem suam erga Nos, et hanc Sanctam Sedem pie- tatem et venerationem declarare, et continuis largitionibus Nostras, eiusdemque Sedis angustias sublevare gaudent, atque utriusque sexus fideles, licet pauperes, suo aere Nobis opitulantur. Ac praesto sunt inter Ecclesiasticos Laicosque Viros tum clarissimi Scriptores, qui suis operibus, tum disertissimi oratores, qui suis sermonibus in publicis quoque conventibus veneranda, et inconcussa iustitiae, veritatis, et huius Apostolicae Sedis iura diligenter, sapienterque defendere, dt adversariorum mendacia refellere summopere gloriantur. Quamplurimi autem viri nobilissimo etiam genere nati ex omnibus fere regionibus religionis causa excitati, propriis familiis, ac etiam uxoribus, filiisque relictis, ad lianc urbem certatim concurrunt, et omnibus despectis incommodis ac periculis, Nostrae militiae nomen dare, et pro Ecclesia, pro Nobis, ac pro civilis Nostri, et hujus Sanctae Sedis Principatus defensione vitam ipsam profundere non dubitant. Nec desunt catholici parentes, qui religionis spiritu incensi filios suos etiam unigenitos ad huius Sanctae Sedis causam tuendam mittunt, et illustre Machabaeorum matris aemulantes exemplum, illos pro hac causa sanguinem fudisse gloriantur et gaudent. Accedit etiam, ut populi civili Nostrae ditioni subiecti, quamvis nefariis omnis generis insidiis, minis, damnisque a perditissimis hominibus exagitati, tamen stabiles et immoti in sua erga Nos, et hanc Sanctam Sedem fide permaneant. Quos inter profecto eminet Romanus Populus Nobis penitus dilectus, summisque laudibus decorandus, cum fere omnes cuiusque ordinis, gradus et conditionis huius Almae Urbis cives singulari Nos affectu et obsequio prosequi ac civili Nostro et Sanctae huius Sedis Imperio obtemperare, Nobisque succurrere summopere gestiant. Nostis autem, Venerabiles Fratres, qua fidelitate Nostri milites omni certe laude dignissimi excellant, et qua admirabili virtute ipsi contra scelestissimorum hominum turmas depugnarunt, et quanta cum gloria in acie mortem pro Ecclesia occubuere. Ac probe scitis, Serenissimum ac Potentissimum nobilis et generosae Gallicae Nationis Imperatorem gravissima Nostra considerantem pericula, strenuos suos misisse milites, qui cum praestantissimis eorum Ducibus omni alacritate et studio in Nomentano praesertim, et Eretino certamine Nostris militibus auxilium dare, et cum ipsis fortiter dimicare, et pro hac Sancta Sede cum summa sui nominis laude mortem oppetere laetati sunt. Ncque ignoratis quomodo in sacrarum praesertim expeditionum regionibus, Deo auxiliante, divina evangeli! lux quotidie magis effulgeat, ac sanctissima nostra religio maiora incrementa suscipiat, et sedentes in tenebris, et umbra mortis, depulsa mentis caligine, ad sanctae matris Ecclesiae sinum confugiant, et quomodo ubique varia pia instituta quibusque christianae, civilisque societatis classibus et necessitatibus vel maxime utilia in dies augeantur. Quae quidem omnia a Nobis breviter commemorata, ac multiplices impiorum hominum insidiae miro modo detectae, ac dissipatae luculenter ostendunt, quomodo omnipotens, et misericors Dominus, in cuius manu sunt hominum corda, Ecclesiam suam mirifice tueatur, defendat, et evidentissime confirmet, inferi portas nunquam adversus eam esse praevalituras, Ipsumque Nobiscum esse omnibus diebus usque ad consummationem saeculi. Itaque, Venerabiles Fratres, maximas, ac immortales cie- mentissimo misericordiarum Patri pro tot acceptis beneficiis semper agamus gratias, omnemque spem, et fiduciam in Eo unice collocantes non desistamus ferventissimi precibus Ipsum exorare, ut per merita Unigeniti Filii sui Domini nostri Iesu Christ, pergat Ecclesiam suam ab omnibus eripere calamitatibus, ac Nos liberare a Nostris-Suisque inimicis, eorumque impia consilia et desideria confundere, et dissipare. Atque etiam Eum deprecemur, ut eosdem inimicos atque etiam illos, qui contra Nos pugnantes in Nostrorum militum potestatem redacti, omnique caritate a Nobis tractati in sua pertinacia persistunt, ad salutarem poenitentiam, ac rectum iustitiae tramitem reducere dignetur. Quo vero facilius annuat Deus precibus nostris, deprecatores apud Eum indesinenter adhibeamus primum quidem Immaculatam Deiparam Virginem Mariam, quae omnium nostrum est amantissima mater, ac potentissimum Christianorum auxilium, quaeque quod quaerit invenit, et frustrari non potest ; deinde vero Beatissimum Petrum Apostolorum Principem, et Coapostolum eius Paulum, omnesque Sanctos Caelites, qui cum Christo regnant in caelo. Antequam vero dicendi finem faciamus Nobis temperare non possumus, quin meritas, amplissimasque laudes tribuamus, et gratissimi animi Nostri sensus iis omnibus, et singulis profiteamur, qui Nostram, huius Sanctae Sedis, Ecclesiaeque causam tum voce, tum scriptis, tum subsidiis, tum alia quavis opera, ac vel ipsius vitae discrimine tanta cum sui nominis gloria propugnare contendunt. Atque haud omittimus in omni oratione et obsecratiope cum gratiarum actione Deum, a quo omne datum optimum, et omne donum perfectum descendit, humiliter enixeque precari, ut istos omnes Ecclesiae suae filios Nobis carissimos, ac strenuissirnos eiusdem Ecclesiae defensores uberrimis quibusque divinae suae gratia donis, omnibusque caelestibus suis benedictionibus cumulare velit. V. Diözesan-Nach richten. a. Auszeichnungen. Der Titi. Heer Dechant zu Großsonntag Peter Dainka erhielt durch a. h. Entschließung Seiner kais. königl. Apostolischen Majestät Vom 6. November 1867 das goldene Verdicnstkrcuz mit der Krone. b. Ernennungen. Der Hochwürdige Herr Domkapitular Ignaz Droschen zum wirklichen Diözcsan-Schulen-Oberausseher. — .Herr Valentin Paar, Dechant in Mahrenberg, zum wirklichen Schuldistrikts-Ausseher im dortigen Schuldistriktc.— Titl. Herr Peter Dainko, Dechant in Großsonntag zum F. B. Konsistorialrath. — Herr Andreas Filcsch, Pfarrer zu St. Martin an der Pack, zum F. B. geistl. Rath. — Herr Anton Fröhlich, Kurat zu St. Wenzel wurde für die Hauptpfarre hl. Kreuz bei Saucrbrunn und Herr Anton Balon, Kaplan zu Doberna, für die Pfarre St. Margarethen bei Heilenstci» präsentirt. c. Uebersctzungen. Herr Simon Gabcrz als Provisor nach St. Wenzel. — Herr Franz Naprudnik als Kaplan nach Doberna. — Herr Peter Gostcntschnik als Kaplan nach Trifail. — Herr Johann N. Kunai wurde als Provisor zu St. Magdalena in Schleinitz und Herr Raimund Rcpototschnik als Provisor zu St. Martin bei Wurmberg bestellt. d. Todesfälle. Herr Matthäus Pintcr, Pfarrer zu St. Margarethen bei Hcilenstein, am 20. November 1867.— Herr Franz Mich klitsch, Pfarrer zu St. Martin bei Wurmbcrg, am 6. Dezember 1867. — Herr Gregor Spcngcr, Kaplan zu Trifail, am 3. Jänner 1868. — Herr Ferdinand Jobst, Jubelpriester, am 8. Jänner 1868. — Herr Franz Gornik, Pfarrer zu St. Magdalena in Schleimst, am 28. Jänner 1868. F. B. Lavanter-Ordinariat zu Marburg am 31. Immer 1868. Zakob Maximilian, Fürstbischof. Druck von E, Jauschitz in Marburg.