Vir. 428«. XII. 1900. Kirchlicher, Uerordiiungs-Klatt für die Lavanter Diöccfe. Inhalt. 81. Constitutio apostolica PP. Leonis XIII. de Religiosulum institutis vota simplicia profitentium. — 82. Päpstliches Breve für de» katholischen Universitätsverein in Salzburg. — 83. Be- dingte Erlaubnis der Biuativ» in proxima festivitate Circumcisionis I). N. lesu Christi. — 84 Kundmachung, betreffend das Gebürenäquivalent. — 85. Das kirchliche Patronat der Religionsfonds-Herrschaft Sittich in Krain. 81. SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI LEONIS DIVINA PROVIDENTIA PAPAE XIII CONSTITVTIO APOSTOLICA DE RELIGIOSORVM INSTITVTIS VOTA SIMPLICIA PROEITENT1VM LEO EPISCOPVS SERVVS SERVORVM DEI AI) PFRPETUAM REI MEMORIAM Conditae a Christo Ecclesiae ea vis divinitus inest ac fecunditas, ut mullas anteactis temporibus, plurimas aetate hac elabente utri usque sexus tamquam familias ediderit, quae, sacro votorum simplicium suscepto vinculo, sese variis religionis ct misericordiae operibus sancte devovere contendunt. Quae quidem pleraeque, urgente caritate Christi, singularis civitatis vel dioecesis praetergressae angustias, adeptacque, unius eiusdemque vi legis communis-que regiminis, perfectae quamdam consociationis speciem, latius in dies proferuntur. — Duplex porro earum dem est ratio : aliae quae Episcoporum solummodo approbationem nactae, ob eam rem dioecesanae appellantur ; aliae vero de quibus praeterea romani Pontificis sententia intercessit, seu quod ipsarum leges ac statuta recognoverit, seu quod insuper commendationem ipsis approbationemve impertiverit. Iam in binas huiusmodi religiosarum Familiarum classes quacnam Episcoporum iura esse oporteat, quaeque vicissim illarum in Episcopos officia, sunt qui opinantur incertum controversumque manere. — Profecto, ad dioece-sanas consociationes quod attinet, res non ita se dat labo- riosam ad expediendum ; eae quippe una inductae sunt atque vigent Antistitum sacrorum auctoritate. At gravior sane quaestio de ceteris oritur, quae Apostolicae Sedis comprobatione sunt auctae. Quia nimirum in dioeceses plures propagantur, eodemque ubique iure unoque utuntur regimine; ideo Episcoporum in illas auctoritatem opus est temperationem quamdam admittere certosque limites. Qui limites, quatenus pertinere debeant, colligere licet ex ipsa decernendi ratione Sedi Apostolicae consueta in eius-modi consociationibus approbandis, scilicet certam aliquam Congregationem approbari ut piam Societatem votorum simplicium, sub regimine Moderatoris generalis, salva Ordinariorum iurisdictione, ad formam sacrorum canonum et Apostolicarum constitutionum. — Iamvero perspicuum inde fit, tales Consociationes ncque in dioecesanis censeri, ncque Episcopis subesse posse nisi intra fines dioecesis cuiusque, incolumi tamen supremi earumdein Moderatoris ad ministra-tione ac regimine. Qua igitur ratione summis societatum harum Praesidibus in Episcoporum iura et potestatem nefas est invadere ; eadem Episcopi prohibentur ne quid sibi de Praesidum ipsorum auctoritate arrogent. Secus enim si fieret, tot moderatores istis Congregationibus accederent, quot Episcopi, quorum in dioecesibus alumni earum versentur ; actumque esset de administrationis unitate ac regiminis. — Concordem atipie unanimem Praesidum Con- gvegationuni atque Episcoporum auctoritatem esse oportet ; at ideo necesse est alteros alterorum iura pernoscere atque integra custodire. Id autem ut, omni submota controversia, plene in posterum fiat, et ut Anstititum sacrorum potestas, quam Nos, uti par est, inviolatam usquequaque volumus, nihil uspiam detrimenti capiat, ex consulto sacri Consilii Episcopis ac Religiosorum ordinibus praepositi, duo praescriptionum capita edicere visum est; alterum de Sodalitatibus quae Sedis Apostolicae commendationem vel approbationem nondum sunt assecutae, alterum de ceteris, quarum Sedes Apostolica vel leges recognovit vel institutum commendavit aut approbavit. Caput primum haec habet servanda : I. Episcopi est quamlibet recens natam sodalitatem non prius in dioecesim recipere, quam leges eius consti-tutionesque cognorit itemque probarit ; si videlicet neque fidei honestative morum, neque sacris canonibus et Pontificum decretis adversentur, et si apte statuto fini conveniant. II. Domus nulla novarum sodalitatum iusto iure fundabitur, nisi annuente probante Episcopo. Episcopus vero fundandi veniam ne impertiat, nisi inquisitione diligenter acta quales sint, qui id poscant: an recte probe-que sentiant, an prudentia praediti, an studio divinae gloriae, suaeque et alienae salutis praecipue ducti. III. Episcopi, quoad fieri possit, potius quam novam in aliquo genere sodalitatem condant vel approbent, utilius unam quamdam adciscent de iam approbatis, quae actionis institutum profiteatur adsimilc. — Nullae fere, ni forte in Missionum regionibus, probentur sodalitates, quae, certo proprioque fine non praestituto, quaevis universae pietatis ac beneficentiae opera, etiamsi penitus inter se disiuncta, exercenda amplectantur. Episcopi sodalitatem condi ullam ne siverint, quae redditibus careat ad sodalium victum necessariis. Sodalitia, quae stipe collaticia vivant; item muliebres familias, quae aegrotis, domi ipsorum, interdiu noctuque adsint, cautissime, quin etiam difficulter comprobent. Si quae autem nova feminarum sodalitas eo spectet ut suis in aedibus valetudinaria aperiat viris promiscue mulieribusque excipiendis; vel similes domos excipiendis sacerdotibus, qui Sororum curà atque opera aegrotantes leventur; ciusmodi proposita Episcopi ne probent, nisi maturo adhibito seve-roque consilio. — Praeterea Episcopi religiosarum domus, ubi viris fcminisve peregre advenientibus hospitium victus-que accepto pretio suppeditetur, nequaquam permittant. IV. Sodalitas quaevis dioccesana ad dioeceses alias ne transgrediatur, nisi consentiente utroque Episcopo, tum loci unde excedat, tum loci quo velit commigrare. V. Sodalitatem dioccesana m si ad dioeceses alias propagari accidat, nihil dc ipsius natura ct legibus mutari liceat, nisi singulorum Episcoporum consensu, quorum in dioecesibus aedes habeat. VI. Semel approbatae sodalitates ne extinguantur, nisi gravibus de causis, et consentientibus Episcopis, quorum in ditione fuerint. Singulares tamen domos Episcopis, in sua cuique dioecesi, tollere fas est. VII. De puellis habitum religiosum petentibus, item de iis quae, probatione expleta, emissurae sint vota, Episcopus singulatim certior fiat: eiusdem erit illas et de more explorare et, nihil si obstet, admittere. VIII. Episcopo alumnas sodalitatum dioeccsanarum professas dimittendi potestas est, votis perpetuis aeque ac temporariis remissis, uno dempto (ex auctoritate saltem propria) colendae perpetuo castitatis. Cavendum tamen ne istiusmodi remissione ius alienum laedatur; laedetur autem, si insciis moderatoribus id fiat iusteque dissentientibus. IX. Antistitae, ex constitutionum iure, a Sororibus eligantur. Episcopus tamen, vel ipse vel delegato munere, suffragiis ferendis praeerit : peractam electionem confirmare vel rescindere integrum ipsi est pro conscientiae officio. X. Dioecesanac cuiusvis sodalitatis domos Episcopus invisendi ius habet, itemque dc virtutum studio, de disciplina, de oeconomicis rationibus cognoscendi. XI. Sacerdotes a sacris, a confessionibus, a concionibus designare, item de sacramentorum dispensatione statuere munus Episcoporum est, pro sodalitatibus dioe-ccsanis pariter ac pro ceteris ; id quod in capite consequenti (num. VIII) cxplicite praefinitur. Alterum praescriptionum caput, de Sodalitatibus, quarum Apostolica Sedes vel leges recognovit vel institutum commendavit aut approbavit, haec habet servanda : I. Candidatos cooptare, eosdem ad sacrum habitum vel ad profitenda vota admittere, partes sunt Praesidum sodalitatum ; integra tamen Episcopi facultate, a Synodo Tridentina tributa 1), ut, quum de feminis agitur, eas et ante suscipiendum habitum ct ante professionem emittendam ex officio exploret. Praesidum similtcr est familias singulas ordinare, tirones ac professos dimittere, iis tamen servatis quaecumque ex instituti legibus pontificiisque decretis servari oportet. — Demandandi munera et procurationes, tum quae ad universam sodalitatem pertinent, tum quae in domibus singulis exercentur, Conventus seu Capitula et Consilia propria ius habent. In muliebrium autem sodalidatum Conventibus ad munerum assignationem, Episcopus, cuius in dioecesi habentur, per se vel per alium praeerit, ut Sedis Apostolicae delegatus. II. Condonare vota, sive ea temporaria sint sive perpetua, unius est romani Pontificis. Immutandi constitutiones, utpote quae probatae a Sede Apostolica, nemini Epis- ') Se?s. XXV, cap. XVIII, de Rcgul. et Mouial, coporùm ins datur. Item regimen, quod penes moderatores est sive sodalitatis universae sive familiarum singularum ad constitutionum normam, Episcopis mutare, temperare ne liceat. III. Episcoporum sunt iura, in dioecesi cuiusque sua, permittere vel prohibere novas domos sodalitatum condi ; item nova ab illis templa excitari, oratoria seu publica seu semipublica aperiri, sacrum fieri in domesticis sacellis, Sacramentum augustum proponi palam venerationi fidelium. Episcoporum similiter est sollemnia et supplicationes, quae publica sint, ordinare. IV. Domus sodalitatum buiusmodi si clausura episcopali utantur, Episcopis iura manent integra, quae de hac re a pontificiis legibus tribuuntur. Si quae autem clausura, ut inquiunt, partiali, utantur, Episcopi erit curare ut rite servetur, et quidquid in eam irrepat vitii cohibere. V. Alumni alumnaeve sodalitatum harum, ad Jorum internum quod attinet, Episcopi potestati subsunt. In foro autem externo eidem subsunt quod spectat ad censuras, reservationem casuum, votorum relaxationem quae non sint uni summo Pontifici reservata, publicarum precum indictionem, dispensationes conccssionesquo ceteras, quas Antistites sacrorum fidelibus suis impertire queant. VI. Si qui vero ad sacros ordines promoveri postulent, eos Episcopus, etsi in dioecesi degentes, initiare caveat, nisi hisce conditionibus: ut a moderatoribus quisque suis proponantur; ut quae a i »re sacro sancita sunt de litteris dimissorialibus vel testimonialibus sint rite impleta; ut titulo sacrae ordinatioris ne careant, vel certe eo legitime eximantur; ut theologiae studiis operam dederint, secundum decretum Auctis admodum, die datum IV novembris anno MDCCCXCII. VII. In sodalitates, quae mendicato vivunt, ea Episcopis stent iura, quae habet decretum Singulare quidem, a sacro Consilio Episcopis et Religiosorum ordinibus praeposito promulgatum die XXVII martii anno MDCCCXCVI. VIII. Iu iis quae ad spiritualia pertinent subduntur sodalitates Episcopis dioecesium in quibus versantur. Horum igitur erit sacerdotes ipsis et a sacris designare et a concionibus probare. Quod si sodalitates muliebres sint, designabit item Episcopus sacerdotes a confessionibus tum ordinarios tum extra ordinem,| ad normam constitutionis Pastoralis curae, a Benedicto XIV. decessore Nostro editae, ac decreti Quemadmodum, dati a sacro Consilio Episcopis et Religiosorum ordinibus praeposito, die XVII decembris anno MDCCCXC, quod quidem decretum ad virorum etiam consociationes pertinet, qui sacris minime initiantur. IX. Bonorum, quibus Sodalitia singula potiuntur, administratio penes Moderatorem supremum maximatnve Antistitam eorumque Consilia esse debet: singularum vero familiarum redditus a praesidibus singulis administrari oportet, pro instituti cuiusque legibus. De iis nullam Epis- copus rationem potest exigere. Qui veroS fundi certae domui tributi legative sint ad Dei cultum bcneficcntiamvc eo'ipso loco impendendam; horum administrationem moderator quidem domus gerat, referat tamen ad Episcopum, eique se omnino praebeat obnoxium : ita nimirum ut ncque Praeposito neque Antistitae sodalitii universi liceat quidquam ex iis bonis Episcopo occultare, distrahere, vel in alienos usus convertere. Talium igitur bonorum Episcopus rationes accepti impensique, quoties videbitur, expendet; idem ne sortes minuantur, redditus ne perperam erogentur, curabit, X. Sicubi sodalitatum aedibus instituta curanda alliccia sint, uti gynaecea, orphanotrophia, valetudinaria, scholae, asyla pueris erudiendis Episcopali vigilantiae ea omnia subsint quod spectat ad religionis magisteria, honestatem morum, exercitationes pietatis, sacrorum administrationem, integris tamen privilegiis, quae collegiis, scholis, institu-tisve eiusmodi a Sede Apostolica sint tributa. XI. In quarumlibet sodalitatum domibus vota simplicia profitentium, Episcopis cuiusque dioecesis ilis est invisendi templa, sacraria, oratoria publica, sedes ad sacramentum poenitentiae, de iisque opportune statuendi, iubendi. In presbyterorum sodalitiis, de conscientia ac disciplina, item de re oeconomica uni praesides cognoscent. In consociationibus vero feminarum, aeque ac virorum qui sacerdotio abstinent, Episcopi erit inquirere num disciplina ad legum normam vigeat, num quid sana doctrina 1110-rumve probitas detrimenti ceperit, num contra clausuram peccatum, num sacramenta aequa statfique frequentia suscipiantur. — Reprehensione dignum si quid Episcopus forte offenderit, ne decernat illico: moderatores uti prospiciunt moneat; qui si neglexerint, ipse per se consulat. Si quae tamen maioris momenti occurrant quae moram non expectent, decernat statim: decretum vero ad sacrum Consilium deferat Episcopis ac Religiosorum ordinibus praepositum. Episcopus, in visitatione potissimum, iuribus, quae supra diximus, utatur suis quod spectat ad scholas, asyla ceteraque memorata instituta. — Ad rem vero oeconomicam quod attinet muliebrium sodalitatum itemque virorum sacerdotio carentium, Episcopus ne cognoscat nisi de fundorum legatorumve adniinistratione, quae sacris sint attributa, vel loci aut dioecesis incolis iuvandis. His porro, quae hactenus ediximus sancivimus, nihil penitus derogari volumus de ‘facultatibus vel privilegiis, tum Nostro aut quovis alio Sedis Apostolicae decreto concessis, tum immemorabili aut saeculari consuetudine confirmatis, tura etiam quae in alicuius Sodalitatis legibus a romano Pontifice approbatis contineantur. Praesentes vero litteras et quaecumque in ipsis habentur nullo unquam tempore de subreptionis aut obreptionis sive intentionis Nostrae vitio aliove quovis defectu notari vel impugnari posse, sed semper validas et in suo robore fore et esse, atque ab omnibus cuiusvis gradus et praeeminendae inviolabiliter in iudieio et extra observari debere decernimus : irritum quoque et inane declarantes si secus super his a quoquam, quavis auctoritate vel praetextu, scienter vel ignoranter contigerit attentari; contrariis non obstantibus quibuscumque. Volumus autem ut harum litterarum exemplis, etiam impressis, manu tamen Notarii subscriptis et per consti tutum in ecclesiastica dignitate virum sigillo munitis, eadem habeatur fides, quae Nostrae voluntatis significationi his praesentibus ostensis haberetur. Datum Romae apud Sanctum Petrum anno Incarnationis Dominicae millesimo noningentesimo, sexto idus decembres, Pontificatus Nostri vicesimo tertio. C. Darci. ALOISI MASELLA Pro-Dat. A. Card. MACCHI. Visa di«; cvniA i. di«; avvila e vicecomitibus Loco 4* Plumbi Reg. in Secret. Brevium I. CVGNONllJS. 82. Päpstliches Kreve für den Venerabili Fratri Ioanni electo Archiepiscopo Salisbur- gensium. Venerabilis frater, Salutem et apostol icam benedictionem ! Ad Franciscom Albertom tunc temporis Salisburgen-sium antistitem, litteras dedimus die 4. Martii anni 1885, quibus Comitiorum Ducatus istius Decretum laudabamus, Lycei magni istic per duo ferme saecula olim florentis, instaurandi. Eius enim Decreti occassione praestantium virorum coetus est constitutus, qui liberam catholicatnque Universitatem studiorum in civitate vestra erigendam curarent : utilissimum sane opus tum rei religiosae tum publicae. Nunc autem susceptae provinciae ncc memorati coetus diligentias defuisse nec spem fausti exitus deesse libenter novimus. Nam ex data nuper epistola comperire licuit, industriis non mediocrem pecuniae vim operi exequendo fuisse collatam. Ast avet animus rem quantocius perficere. Quamobrem ad tollendas moras, expeditiorem viam inire vobis visum est; ut videlicet, per universum Austriac im- kath. Dttiversttiitüvereitt. peri um praecipue vero per ecclesiasticas provincias Vindo-bonensem et Salisburgensem, certam sed perexiguam stipem singuli fideles conferant ; qua per quinquennium tributa ea colligatur pecuniae quantitas, quae par omnino sit operi. — Nos, quibus cordi est summopere Lycenm magnum Salisburgense fundari quam primum ac dedicari consilium hoc vestrum expediendae rei probamus plane ac commendamus. Venerabiles vero fratres, praedictarum dioecesium Episcopos, vehementer hortamur, ut populum de condendi Instituti utilitate doceant omnesque excitent ad conferendam pro viribus operam. Tibi autem et universis, qui coeptis vestris obsecundabant, Apostolicam benedictionem Nostrae caritatis testem ac munerum divinorum auspicem amantissime impertimus. Datum Romae apud S. Petrum die 17. Augusti anno 1900, Pontificatus Nostri vicesimo tertio LEO PP. XIII. m. p. 83. Bedingte Erlaubnis der Dittatimi in proxima festivitate Circumcisionis D. N. lesu Christi. An das Fürstbischvfliche Ordinariat zu Marburg gelangte biird) die zuständige Agentie am 19. December 1900 nachstehende Entscheidung der Sacra Congregatio Concilii vom 15. December 1900: Sanctissimus D. N. Leo VP. XIII. annuens precibus Episcopi Lavantini facultatem eidem benigtie concedit, ut pro suo arbitrio et conscientia, in proxima festivitate Circumcisionis D. N. lesu Christi, ubi unus tantum est sacerdos permittere possit, ut hic, praeter missam uiedia nocte, alte- ram die subsequenti celebret, vetita tamen cuiuscumque eleemosinae perceptione pro secunda missa. Es wird demnach allen Seelsorgèstationen und Klöstern, in denen wegen Nichlvvrhandenseins eines zweiten Priesters der gedachte Mitternachtgottesdienst entfallen musste, die Erlaubnis zur Binativi! in der oben bestimmten Weise gewährt, lim sv den hvchstweisen und liebevollen Intentionen des heilige» Vaters Lev XIII. genauest zu entsprechen. Kundmachung, betreffend Aie Hochlöbliche k. k. Finanz Landes-Direetioii hat unter dein 11. December 1900, Z. 31989 nachstehende Zuschrift anher gerichtet: Die k. k. Finanz-Landesdircctioii beehrt sich in Folge Erlasses des k. k. Finanzministeriums vorn 30. November 1900. Z. 72444, zu ersuchen, die mitfolgende Notiz, betreffend das Gebürenäquivalent für das VI. Decenninm, in das Diö-eesanblatt gefälligst anfnehmeu zu wollen. Die in Rede stehende Notiz lautet: „Mit Beziehung auf die unter Nr. 120 des R. G. Blattes enthaltene Verordnung des k. k. Finanz-Ministeriums vom 14. Juli 1900, betreffend die Einbekennur.g des dem Gebüreiiäguivalent unterliegenden Vermögens, dann die Bemessung und Entrichtung dieser Abgabe für das sechste Decennium (1901 bis 1910) wird hiemit darauf anfmerksam gemacht, dass die Einbekenntnisse für das unbewegliche und bewegliche Vermögen und für die dem Ge-bürenäquivalente unterliegenden Nutzungsrechte (Jagd-Fischerei-Mühl-Schank-Markt-Manth-Überfuhrsrechte und dgl.) ab gesondert nach den Bestimmungen der citierten Verordnung nach dem Vermögensstande vom 1. Jänner 1901 zu verfassen und spätestens bis Ende April 1901 bei der zuständige» Behörde zu überreichen sind. Die Äquivalentpflichtige» in der Stadt Graz und im Steuerbezirke Umgebung Graz haben ihre Ein-bekeiiiitnisse bei dem k. k. Geb ü reu bemessungsamte in Graz, alle übrigen Äquivaleutpflichtige bei jener k. k. Fiuanz-Bezirksdirectivn, zu welcher sie ihrem Sitze nach zuständig sind, einzubringen. Die Bekenntnisse über das der Gebür unterliegende, in Steiermark befindliche Vermögen solcher äqnivalentpflichtiger Subjecte, die ihren Sitz außerhalb der im Re ich s-rathe vertretenen Königreiche und Länder haben, sind gleichfalls bei den oben bezeichneten Bemessungsbehörden, in deren Bereich sich das äqnivalentplichtige Vermöge» befindet, wenn sich aber dieses Vermögen im Bereiche mehrerer Bemessungsbehörden befindet, bei denjenigen (eventuell außerhalb Steiermark gelegenen) »ach §. 32 der Finanz-Miiiisterial-Verordnung vom 14. Juli 1900 berufenen Behörde, in deren Bereich sich die Hauptmasse des Vermögens befindet, eventuell, falls hierüber ein Zweifel besteht, nach Wahl der Partei bei einer der betreffenden Behörden zu überreichen. Bis zum 30 April 1901 sind insbesondere auch die im §. 3 Absatz 3 und 4 und im §. 6 Absatz 2 der Verordnung vom 14. Juli 1900 erwähnten Nachweisunge» über das Vermögen, welches erst nach dem 1. Jänner 1901 äq nivale ntpflichtig wird, beziehungsweise über das Geburenaeifuivalent. den Zeitpunkt der Entstehung der am 1. Jänner 1901 nocki nicht zehn Jahre alten äquivalent-pflichtigen Subjecte einzubringen. Hiebei wird betont, dass nur solche Einbekenntnisse beziehungsweise Nachweis» n g e » augeno m m e n werden, welche ans den in der mehrfach bezogenen Verordnung des k. k. Finanz-Ministeriums angegebenen Drnck-sorten verfaßt sind. Diese Drucksorten können bei sämmtlichen hierländigen k. k. Hanptsteuerämtern und Stenerämtern und zwar die Kvpf-nnd Einstoßbögen für die Bekenntnisse A/1. (Grundbesitz s. Z) A/2. (Gebäude fantmt Z), 11 (bewegliches Vermögen) dann das Verzeichnis I) (nach dem am 1. Jänner 1901 äquivalentpflichtig werdendes Vermögen) und die Specificatimi II. (Passiven) um den Preis von 2 (zwei) Heller per Bogen, das Bekenntnis C Nutzungsrechte um 4 Heller per Doppelbogen bezogen werden. Bei diesen Ämtern sind auch Separatabdrücke der Finanz-ministerial-Verordnung vom 14. Juli 1900 Nr. 120 R.-G.-Bl. zum Preise von 10 Heller per Stück erhältlich. Die zur öffentlichen Rechnungslegung verpflichteten ge-büreiiüqnivalentpflichtigeu Rechts subjecte haben den Bekentnissen den letzten Rechnungsabschluss beiznlegen. Insofern' eine gesetzliche Befreiung vom Gebüren-äquivalente stattfindet, ist dieselbe geltend zu machen und deren Anerkennung durch die zuständige Finanzbehörde zu erwirken. Hiebei wird besonders bemerkt, dass die in der Anmerkung 1. zur Tarifpost 106. B. e. des Gesetzes vom 13. December 1862, vorgesehene Befreiung vom Gebürenäqnivalente nur dann auf Gesellschaften zu einem gemeinschaftlichen Erwerbe Anwendung findet, wenn der Gesellschaftsvertrag entweder : a) Ans eine bestimmte, 15 Jahre nicht überschreitende Dauer oder aber 1>) ausdrücklich nur auf die Lebensdauer der ursprünglicher Theilhaber oder für ihre Erben errichtet ist. Diese Befreiung erstreckt sich daher überhaupt nicht ans Gesellschaften, welche auf unbestimmte Zeit oder auf eine bestimmte Dauer von mehr als 15 Jahren errichtet sind, und wird verwirkt, wenn eine ursprünglich auf eine bestimmte Dauer von nicht mehr als • 15 Jahren errichtete Gesellschaft ausdrücklich oder stillschweigend auf unbestimmte Zeit, oder auf eine bestimmte Zeit, welche bei Hinzurechnung der bisherige» Gesellschaftsdaner 15 Jahre überschreitet, verlängert wird; ferner wenn einer ursprünglich ans die Lebensdauer der Theilhaber oder für ihre Erben errichteten Gesellschaft neue Gesellschafter, und zwar nicht in der Eigenschaft als Erben der ursprünglichen Theilhaber beitreten, ohne dass hiedurch der Nechtsbestaild der Gesellschaft berührt wird und eine Übertragung ihres unbeweglichen Vermögens stattfindet. D i e J » h a b e r v v n B e n efi c i e », welchen auf Grund des Gesetzes vom Iß. Februar 1877, Nr. 98, R.-G.-Bl., die persönliche Befreiung vom Gebürenäquivalente für das fünfte Decenni um zuerkannt worden ist, können für den Fall, dass die Bemessungsbehörde nach Durchsicht der ihr zu Gebote stehenden Behelfe keine Bedenke» gegen die Richtigkeit jenes behördlichen Ausspruches und gegen die Fortdauer der Befreiung im Hinblicke auf die Bestimmungen des §. 27 der Finanzministerialverordnung vom 14. Juli 1900, entdeckt, von der Borlage von Bekenntnissen über das Pfuindenvermögen für das VI. Decenium und von der neuerlichen Nachweisung des Befreinngstitels unter der Bedingung entbunden werden, dass sie im fortdauernden Genüsse einer Congrnaergänzung ans dem Neligivnsfonde stehen. Selbstverständlich sind auch die in Bezilg auf das Pfründenvermögen persönlich befreiten Beneficiate» zur Einbekennung der in ihrer Verwaltung stehenden besonderen Stiftungen, wenngleich deren Erträgnisse in die Congrua einrechenbar sind, verpflichtet. A ns die U n t e r l a s s n n g der r e ch t z e i t i g en E i n b e k e » » n n g i st ge m ä ß §. 33 d e r V e r o r d n u » g vom 14. Juli 1900 der §. 80 des Ge büre ngesetzes vom 9. Februar 1850 in der Art anznwenden, dass die zweifache G e b ü r während des ganzen zehnjährigen Z e i t r a n m e s, für welche» die B e-messung des Gebürenägui^valentes zu geschehen h at, e i ii z u h e be n i st. Die Verheimlichung oder unrichtige Angabe ber cinga b e kennende n G e g e »stände n n t e r-liegt nach tj. 84 Z. 3 des Gesetzes vom 9. Februar 1850 der Behandlung n a ch dem Strafgesetze über G e sä l lsü be rtretnng en. Di es gilt namentlich auch, wenn bei Sache», die an sich beweglich sind, deren Eigenschaft als Zugehör einer unbewegliche» Sache verschwiegen wird. (§. 11 d er Verordn n ng vom 14. Juli 1900)." 85. Das Kirchliche Patronat der Peligionsfonds-Herrschast Sittich in Kram. Jie Religionsfonds-Herrschaft Sittich in tirai» ist im Kauswege an den Cisterzienser Ordens-Convent in Sittich j übergegangen und ist in Folge dessen bezüglich des kirchlichen Patronates, das mit derselben verbunden ist, eine theilweise Änderung eingetreten. Die k. k. Forst- und Domänen-Directivn theilt dies unter dem 5. December 1900 Zahl 5739 anher, wie folgt, mit: „Im §. 3 des Kaufvertrages vom 28. März 1898, mit welchem das Eigenthllin der einstigen Religionsfondsdomäne Sittich an den Cisterzinser-Ordenseonvent in Sittich übergegangen ist, hat der unter der Verwaltung der krainischen Landesregierung in Laibach stehende krainische Religionsfvnd die mit der ehemaligen Religionsfondsdomäne Sittich verbunden gewesenen Patronate, jenes der Pfarre Sittich ausgenommen, mit allen mit demselben verbundenen Rechten und Pflichten übernommen. Hievon beehrt sich die k. k. Forst- und Dvmünen-Direction behufs entsprechender Berichtigung des nächsten „Catalogus Cleri“ Mittheilung zu machen mit dem Ersuchen, das Hochwürdigste Fürstbischöfliche Ordinariat wolle die Pfarrämter der unter dem Patronate der gewesenen Religionsfvnds-domäne Sittich gestandene» und nunmehr jenem des krainischen Religionsfondes stehenden Pfarren der dortigen Diöeese hievon mit dem Beisatze verständigen, 1. dass sie sich in allen Patronantsagelegen-heiten a» die krainische f. k. Landesregierung in Laibach zu wenden haben, an welche auch die jährlichen tiirchenrechnnngen zur Einsicht und Vidierung einzusenden sind, und 2. dass aber die Einzahlung der jährlichen Mensal-beiträge bis auf weiteres nach wie vor bei dem k. k. Steuer-amte in Sittich, resp. nach dessen Übersiedlung in Weixelbnrg stattznfinden hat." Es haben demnach jene Herren Seelsorger, die an Pfarren, welche bisher unter dem Patronate der Religionsfondsherrschaft Sittich standen, angestellt sind, diese Änderung in dem Pfründen -und Kirchen-Jnventar, sowie in der Pfarrchronik ersichtlich zu machen, im Übrigen aber an den oben angegebenen Modus sich zu halten. F.-B. Lavante»' Ordinariat zn Marburg, am 20. December 1900. Fnrftbischof. Druck der St. tLyrtlluS-^uNidrUllerei in Marburg.