LJUBLJANSKI S K 0 F US KI LIST. Laibacher Dioecelanbsaü. xn XL3 St. V. Vseblna: 20. Litterae Ssmi Patris, quibus peculiares preces per Solemnia e] sacrae Pentecostes commendantur. — Pismo sv. Ofieta, s katerim priporoCajo B katoliöanom posebne molitve o binkoStib. — 21. Litterae Apost., quibus juvenum opificum societati in Germaniae, Austriae et Helvetiae dioecesibus peculiares in-dulgentiae ad Decennium conceduntur. — 22. Zakon o pokoju ob nedeljah in bi praznikih v obrtovanju. — Gesetz betreffend die Sonn- und Feiertagsruhe im Gewerbe-betriebe. — 23. Konkurzni razpis. — 24. Skofijska kronika. 20. LEO PP. XIII universis christifidelibus praesentes litteras inspecturis Salutem et Apostolicam Bencdictionem. Provida matris caritate dignum maxime est votum, quod Ecclesia rite Deo exhibere non cessat, ut populo christiano, quacumque ille patet, una sit fides mentium et pietas actionum. Similiter Nos, qui Pastoris divini ut personam in terris gerimus ita studemus animum imitari. idem propositum catholicas inter gentes fovere nullo modo inter-misimus, idemque nunc enixius apud gentes eas urgemus, quas Ecclesia ipsa iain diu ad se magno i'evocat desiderio. Hisce vevo consiliis cuvisque Nostris unde praecipue et auspicia petierimus et incrementa expectemus, non obscurum est aper-tiusque in dies extat: ab eo nimirum qui Pater misericordiarum iure oplimo invocatur, et cuius est illustrare mentes benigneque voluntates flectere m salutem. — Nec sane catholici non videre Possunt quanta sit susceptarum a Nobis rerum gi'avitas et praestantia; in eis namque, cum ampli-ßcatione divini honoris et christiani nominis gloria, salus plurimorum vertitur sempiterna. Quae ]psi si probe religioseque, ut aequum est, consi-derent, acriorem profecto sentient animis vim fl^rnmarnque supernae caritatis, nihil quidquam gratiä recusantis, nihil non enitentis pro fra-h'ibus. Ita fiet, quod magnopere optamus, ut Nobis- Papez Leon XIII. vsem vernikom, katerim pride to pismo pred oci, pozdrav in apostolski blagoslov. Materne skrbi svete cerkve popolnoma vredna je prosnja, katero neprenehoma posilja k Bogu, naj bi bilo krscansko ljudstvo vsepovsodi edino v veri in poboznosti. Tako tudi Mi, ki zastopamo osebo bozjega pastirja na zemlji ter skusamo tudi posnernati njegovo misljenje, nikakor nismo opu-scali pospesevati taistega misljenja v katoliskih narodih, ampak se ravnokar trudimo za tisto pri onih ljudstvih, katere sv. cerkev ze dolgo zeljno klice k sebi nazaj. Od kod pa si prosimo za svoje nainene in skrbi posebne pomoci ter pricakujemo posebni blagoslov, je jasno in postaja dan na dan jasneje; od tistega namrec, ki ga po vsej pravici klicemo oceta usmiljenja in v cegar oblasti je razsvetliti duhove in milostno nakloniti voljo k izvelicanju. — Katolicani pac ne morejo prezreti, kako vazna in vzvisena je naloga, katere smo se lotili; pri njej se gre namrec za razsirjenje bozje casti ter slave krscanskega imena in za vecno izvelicanje premnogib. Ako to, kakor se spodobi, dobro in vestno premislijo, cutili bodo gotovo ziveje moc in ogenj bozje ljubezni, ki se po bozji milosti nicesar ne ustrasi, nicesar ne opusti za brate. Tako se bode zgodilo, kar prav mocno zelimo, da ne bodo gojili z Nami samo upanja, cum illi coniungant alaores non modo secundi exitus fiduoiam, sed omnem etiam quam possint opem; eam in prirnis quam huiniles sanctaeque preces a Deo conciliant. — Cuiusmodi officio pie-tatis nullum videtur accommodatius esse tempus, quam quo olim Apostoli, post Domini aseensum in caelum, simul constiterunt perseverantes un-animiter in orationc cum . . . Maria Matre Jesu,1) promissam expectantes virtutcm ex alto omnium-que dona charismatum. In eo nempe Caenaculo augusto ex eoque Paracliti illabentis inysterio, Ecclesia, quae iam a Christo concepta, ipso moriente prodierat, tune feliciter, quodam veluti afflatu di-vinitus accedente. suum coepit obire munus per gentes omnes, in unarn fidem novitatemque ohri-stianae vitae adducendas. Brevique tempore fructus consecuti sunt uberes et insignes; in quibus ea voluntatum summa eoniunctio, nunquam satis ad immitationis laudem proposita: Multitudinis cre-dentium erat cor unum et anima una.2) Ob eam Nos causam censuimus chatolicorum pietatem hortatu atque invitatione excitare, ut per exempla Virginia Matris et Apostolorum sanctorum, proximis novendialibus ad sacrae Pentecostes sollen! nia, Deum velint uno animo et singulari studio adprecari, illa instantes obsecratione: Emitte Spi-ritum tuum, et creabuntur: et renovabis fadem terrae. — Maxima enimvero ac saluberrima bona ex eo sperare licet, qui spiritus est veritatis, arcana Dei sacris in Litteris elocutus, Ecclesiamque perpetuä praesentia confirmans; ex quo, vivo sanctitatis fonte, regeneratae animae in divinam adoptionem filiorum, mire ad aeterna augentur et perficiuntur. Liquidem ex multiformi Spiritus gratia divinum in eas lumen et ardor, sanatio et robur, levamen et requies, omnisque prosequendae bonitatis animus, sancteque factorum fecunditas perenni munere derivantur. Idem denique Spiritus virtute sua in Ecclesia sic agit, ut mystici buius corporis quem-admodum caput est Christus, ita ipsemet cor apta possit similitudine appellari: nam cor habet quam-dam influentiam occultam; et ideo cordi comparatur Spiritus Sanctus qui invisibiliter Ecclesium vivificat et mit.3) — Quoniam ille igitur omnino Caritas est eique opera amoris insigniter tribuuntur, valde idcirco sperandum, fore per ipsum ut, evagante ') Act. l. 14. — ') Ib. 32. 8) Summa th. S. Thomae, p. III, q. VIII, art. 1 ad 3. da se vse sreeno izide, ampak du bodo tudi sami storili vse, kar je v njihovi moci, pred vsein s pobozno in ponizno molitvijo. — Zdi se, da za to molitev ni bolj pripravnega casa, kot je tisti, v katerem so bili nekdaj apostoli, po Gospodovem vnebohodu zbrani enega duha v molitvi z ... . Mari jo, materjo Jezusovo, (Dej. ap. 1. 14), pri-cakujoc obljubljeno moc od zgoraj in darove sv. Duha. V oni slavni obednici in iz skrivnosti prihoda tolaznika zacela je takrat cerkev, ki je bila ze od Kristusa spoceta in z njegovo smrtjo rojena, nekako po bozjem dihu ozivljena sreeno resevat svojo nalogo, da vse narode pripelje k eni veri in k novemu krscanskemu zivljenju. V kratkem casu pokazali so se obilni in plemeniti sadovi, med katerimi se odlikuje popolna edinost v misljenju. ki se ne more nikdar dovolj toplo priporocati v posnemo: mnozica vernih pa je bila enega srea in enega dulia. (Dej. ap. 4, 32.) Zarad tega zdelo se Nam je primerno vspod-bujajoc in vabec vzdramiti poboznost katolicanov, naj po vzgledu deviske Matere in sv. apostolov devet dnij pred binkostnim praznikorn enodusno in gorece rnolijo k Bogu s prosecim klicem: l’oslji svojega duha in vstvarjeni bodo; in prenovil bodes oblicje zemlje. Najvecji in najzvelicavnejsi darovi so namrec upati od tistega, ki je duli resnice, ki je razodel skrivnosti bozje v sv. pismu in ki po-trjuje sv. cerkev s svojo neprestano navzoenostjo. Po njem, ki je ziv studenec svetosti, se duse, prerojene v otroke bozje, cudovito povzdignejo in spopolnijo za veenost, ker iz raznovrstnih mi-lostij sv. Duha vliva se vanje kot neprestan dar bozja luc in ogenj, zdravje in moc, tolazba in mir, vnema za vse dobro in o bi Inost dobrih del. Isti sv. Duh deluje slednjic v cerkvi tako s svojo moejo, da, kakor je Kristus glava skrivnostnega telesa, tako se more on cisto primerno imenovati sree tega telesa, ker sree ima nekako skrivno de-lavnost, in zato primerja se sreu sv. Duh, ki cerkev nevidno ozivlja in edini. (Summa th. S. Thomae p. III., q. VIII., art. 1. ad 3.) — Ker je on torej vseskozi ljubezen in ker se mu dela ljubezni v posebni meri prilastujejo, zato je zatrdno upati. da bo po njem zatrt duh zmote in brezboznosti, in da se bo, tesneje skleneno, razcvitala edinost duhov, ki se spodobi sinovom svete cerkve. Ker spiritu erroris et nequitiae cohibito. arctior fiat quae deeet Ecclesia e filios vigeatque consensio et societas animorum. Qui q ui dem, seeundum ad-monitioneni Apostoli. nihil per contentionem agant. ideru sapiant, eamdem habeant caritatem unanimes;1) atque ita Nostrum explent.es gaudium, civitatem quoque incolumem florentemqe non uno nomine efficiant. Ex hoc autem catholicorum inter se christianae concordiae specimine, ex hac impensa divini exorandi Paracliti religione, eo sperandum est vel maxime de reconciliatioue quam instituimus dissidentium fratrum provehenda; ut idem illi velint iu semetipsis sentire quod et in Christo Jesu}) eiusdem nobiscum fidei atque spei aliquando com-potes, vinculis coniuncti optatissimis perfectae caritatis. — At vero, praeter bona emolurnenta. quibus fideles, quotquot hortationi Nostrae libentes responderint, talern pietatis fraternique amoris sollertiain certe a Deo cumulatam habebunt, placet Nobis praemia sacrae indulgentiae ex thesauro Ecclesiae addere et largiri. Itaque Omnibus qui novem continuis diebus ante Pentecostem quotidie preces aliquas peculiares ad Spiritum Sanctum, publice vel privatim , pie fecerint, concedimus in singulos eos dies indul-gentiam septem annorum totidemque quadragena-rum; plenariam autem in uno quolibet eorumdem dierum vel festo ipso die Pentecostes vel quolibet ex octo insequentibus, modo rite confessione abluti sacraque communione refecti ad mentem Nostram, quam supra significavimus, supplicaverint Deo. Hoc praeterea tribuimus, ut si qui easdem precum «onditiones iterum pro pietate sua praestent per octo dies a Pentecoste proximos, ipsis liceat utramque consequi iterum indulgentiam. Quae beneficia etiarn animabus piis igni purgatorio addictis converti ad suffragium posse, atque in posteros item annos esse valitura auctoritate Nostra decernimus atque edicimus; iis ccterum salvis quaecumque de more sunt ac iure servanda. Datum Eomae apud Sanctum Petrum sub annulo Piscatoris die V Alaii anno MDCCOXCV, Pontificatus Nostri decimo octavo. 0. Card.