Nr. 2201. vin. 1903. Kirchliches Kerordmmgs-Klntt für die Lavanter Discese. Slnljnlt. 51. Constitutio Apostolica circa novain Situationen! Insulae Cubanae. — 52. Decretum Constantien. et Abrincen. Bea-titicationis et Canonizationis Yen. Servae Dei Mariae Magdalenae I’ostel Iustitutricis Sororum scholarum cbristianarum a Misericordia super dubio. — oli. Indultum celebrandi missam votivam SS. Cordis lesu prima feria VI. cuiusque mensis. — 54. Indictio Indulgentiae plenariae a Sanctissimo Patre Leone Papa XIII. occasione celebrationis tertiae Synodi dioecesanae Lavantinao gratiosissime concessae. — 55. Decretum 8. 11. C. de Litaniis Lauretanis adiiciendo praeconio „Mater boni consilii, ora pro nobis.“ — 56. Erlaß des Ministers fiir Kultus und Unterricht vom 8. April 1903, bezüglich der Erlangung des theologischen Doktorats. — 57. XXIV. Jahresbericht der „Österreichischen Gesellschaft vom Roten Kreuze". — 58. Designatio cooperatorum pro quarta Synodo dioecesana. — 59. Erinnerung an die Bestimmungen betreffs der Beichtjurisdiktion. — 60. Ausschreibung Von Stiftsplützen im F. B. Knabenseminar Maximilianum-Viktorinum für das Schuljahr 1903/04. — 61. „Österreichischer Zentralanzeiger für das öffentliche Lieferungswesen." — 62. Pozivi za pomoč pogorelcem v Slovenjem-gradcu in njihov uspeh. — 63. Diözcsan-Nachrichtcn. 51. Constitutio Apostolica circa novain situationem Insulae Cubanae LEO PP. XIII. Ad futuram rei memoriam. Actum praeclare a divina Providentia cum Cubana insula est, quae regio praedives maximequc frugifera, quemadmodum immortali viro Christo-phoro Columbo patuit e primis, ita maturius lumini Christianae veritatis accessit. Quo Dei beneficio celerrime per eas gentes diffuso, Leo X, Decessor Noster, minime dubitavit parochialem ecclesiam 8. Iacobi de Cuba in cathedrae episcopalis honorem provehere. Aucto fidelium numero, eadem provinciae caput, seu metropolitana declarata est a Pio VII P. M., die XXIV mensis Septembris anno MDCCCIII, subiecta illi sede Avanensi, quam eiusdem nominis Decessor Pius VI instituerat. Haec vero Pontificum romanorum haud intermissa sollicitudo ah iisdemque permissum Hispaniae regibus munus tuendi tam felices insulas, rei catholicae apud Cubanos proxiraosquo incolas talia in dies incrementa attulerunt, qualia vix a confirmatis diuturna humanitate ac religione gentibus cxpectari possent. Nuperrime conversus bello reipublicae status in vices quoque religionis influxit. His de causis, et sublato hi-Hpaniensium regum dominio in Cubanam insulam, plano intelleximus Nostri muneris esse, pro ratione temporis earum regionum bono consulere. Itaque Von. Fratrem Placidum Lodovieum Chapelle, Archiepiscopum Novae Aureliae, illuc misimus cum munere Delegati Nostri Apostolici extraordinarii, qui, rebus diligenter inspectis, quae maxime °pus essent, de iis ad Nos accurate referret. Omnibus inde mature perpensis, maximeque animadverso Cubanam insulam inter ceterasque Americae latinac gentes affinitates esse quasdam mutuasque similitudines, idcirco edito pridie Nonas Septembris anui MCMI decreto providimus, ut Cubana Insula iisdem legibus contineretur, quae a plenario Concilio Americae latinac latae fuerant, Romae habito anno MDCCCXCIX. Ncque tamen per haec novis necessitatibus occurrisse satis habentes, Apostolicam sollicitudinem ad consilia convertimus rei catholicae in ea regione ordinandae loco aptius ac tempori. Quamobrcm, auditis sententiis nonnullorum 8. R. E. Cardinalium 8. Congregationis extraordinariis negotiis praepositae, quae religioni tuendae, provehendae in insula Cubana expedire in Domino visa sunt, per hanc Constitutionem supremo Nostro indicio pronuntiamus. Ac primum compertum habentes Cubae et A vanae tines tam late protendi, auctisque commerciis sic in dies catholicorum numero affluere, ut utrique episcopo eorum lustratio sit perdifficilis, multiplicandi p$r cos tractus antistites consilium cepimus. Itaque decernimus, ut Cubanae et Avanensi dioecesibus addantur, ex ipsis distrahendae, sedes Pinar de Rio et Cienfuegos. Harum priori, ad quam tota pertinebit eius nominis regio, fines constituimus ad septemtriones, mexicanum fretum; ad ortum, Avanam provinciam; ad meridiem, aequor antilarum; ad solem occidentem, Iucatan fretum. Dioeceseos autem Cienfuegos, iis definitae limitibus quibus provincia civilis 8. Clarae continetur, hi sunto fines: ad septemtriones, fretum Ba-kamae vetus ; ad ortum, provincia Portus Principis ; ad meridiem, aequor Antillarum ; ad occasum, provincia Matanzas. Princeps Cubanae insulae sedes eadem esto quae antea, id est 8. Iacobi, cui sedi erunt obnoxiae, seu suffra-gancae, praeter iam institutam, quam diximus, 8. Christoph ori de Avana, etiam novissimae duae, altera Cienfue-gos, altera Pinar de Rio. Portoricensem enim dioecesim a vinculo sublectionis metropolitanae ecclesiae 8. Iacobi de Cuba solutam, atque interim Apostolicac Sedi immediate sublectam declaramus. Suis autem iuribus, privilegiis, officiis metropolitanus antistes fruetur, tum quae communi sacrorum Canonum et apostolicarum Constitutionum vi ob-tiùent, tum quae a plenario American latinae Concilio descripta sunt. Quibus in exercendis in iisque omnibus quae pastoralis ministerii sunt, pro suo quisque munere, quum metropolitanus antistes tum ceteri episcopi illud maxime curent, ut mutua inter ipsos caritas vigeat, mens omnibus una sit, una in commune bonum conspiratio animorum atque voluntas. Ecclesia 8. Iacobi de Cuba itemque 8. Christophen de Avana sua Canonicorum collegia, seu capitula, servari iubemus, quum propter sacri cultus dignitatem, tum adiu-vandi episcopi causa ex praescripto 88. Canonum. Quod si res angustae non sinant eumdem in eo coctu haberi numerum qui antea, sic erunt partiendi redditus, ut in utroque collegio, post constitutos in dignitate, suppetat unde solvatur pro canonicis decem. Suis item Capitulis, ubi primum licuerit, ornari de-nuo constitutas dioeceses Pinar de Rio et Cienfucgos, atque utrumque consilium saltem canonicis decem constare volumus. Interim vero, Collegiis huiusmodi nondum canonice institutis, episcopi sibi deligent ex utroque clero consiliarios viros, qui pietate, doctrina et rerum gerendarum usu prae ceteris commendentur. Hi sacra obeunti solemniorc ritu episcopo adstabunt. In beneficiis ecclesiasticis conferendis vel Canonicis vel aliis sacri ordinis viris serventur leges plenarii Concilii latini Americani et authenticae earum declarationes editae a 8. Congregatione Negotiis ecclesiasticis extraordinariis praeposita; quibus legibus haud minus ac 88. Canonum decretis Canonici pareant in suis muneribus obeundis. Quandoquidem vero quae prius erant emolumenta pecuniae aut omnino desierint aut fuerint admodum deminuta, optime sacri cultus decori, cleri necessitatibus aliisque catholicis rebus dioecesium fuerit consultum, si ad 88. Canonum normam et ad memorati plenarii Concilii Americani praescripta provideatur et Ius catbedraticum restituatur ; cui quae certa pecuniae vis assignanda sit, in proximo Concilio provinciali aestimabitur. Quae de hierarchia ordinanda, quae de iuribus, privilegiis, honoribus eorum, qui sunt prae ceteris constituti, Nostris hisce Litteris decernimus, ea quidem et ad optimum christiani populi regimen et ad cultus divini amplitudinem opportuna sunt ac prope necessaria ; sunt tamen externa quodammodo. Illud autem interest maxime, ut quibus et fidelis cura gregis et ipsius domus Dei vigilantia commissa est „idonei comprobentur atque ita pietate ac castis moribus conspicui, ut praeclarum bonorum operum exemplum et vitae monita ab eis possint expectari“.1 — Nec pietate solum ac virtutibus Ecclesiae viros eminere necesse est, verum etiam tum sacra tum profana doctrina, conversis hoc maxime tempore ad abditissima quaeque hominum studiis. In hoc igitur episcopi collocanda peculiaris cura est, sacerdotes ut efforment gravissimo pares muneri, quorum opera iuvari maxime Christiana plebs possit, tot insidiis circumventa, tot obnoxia periculis. — E sacerdotali autem ordine sic instituto et comparato aequum est ad maiora negotia eos vocari : „qui, iu clericali ordine versati, doctrina ad suum munus exequendum necessaria ac morum integritate commendentur“2 ; ad regimen vero animarum, quos aetate, moribus, doctrina, prudentia et aliis rebus ad vacantem Ecclesiam gubernandam opportunis, magis idoneos Episcopi indicaverint3. — Ceterum sacri ordinis viri, in quovis versentur officio, studiis partium civilium omnino abstineant, iuxta illud Apostoli : „nemo militans Deo implicat se negotiis saecularibus4“ ; id que praesertim no religio sancta, quae cunctis rebus humanis supereminere debet et omnium civium animos mutuae caritatis et benevolentiae vinculo coni ungere, officio suo deesse videatur, eiusque salutare ministerium suspectum habeatur. — Etiam amotis huiusmodi concertationibus, patet sane campus catholicae rei juvandae, potissimum exemplo mutuae concordiae, qua invidia omni et aemulatione depulsa, sacerdotes omnis ordinis „caritate fraternitatis invicem diligentes“, possint in unum Christi corpus coalescere, prout habet Apostolus : „multi unum corpus sumus in Christo, singuli autem alter alterius membra“5. — Cui retinendae concordiae non minus ac pietati fovendae, a qua interdum externis tot rebus evagatus animus potest abduci, quum usui maximo sint piae illae exercitationes, quibus rerum divinarum contemplationi vacare licet impensius, curent antistites ut, statis anni diebus, Ecclesiae viri congregentur ad sanctissimae Religionis documenta et vitae sacerdotalis et officia secum reputanda. Ea commentatione, cui consilia succedent vitae sanctius degendae, atque usu sacramentorum frequenti roborentur, confirmentur. — Denique ut sacrae vigeat disciplinae cultus, habeantur coetus, in quibus quaestiones de moribus, de sacrisque ceremoniis agitentur. Magnum profecto negotium institutio sacri ordinis alumnorum, cuius rei spes ferme omnis est in Seminariis 1 Cone. Trid., De Ref. Sess. 23, C. XIV. 1 Cone. Trid., De Ref. Sess. 24, C. XII. 3 Cone. Trid., id. C. XVIII. 4 II Tim. II, 4. 6 Ad Rom XII, 5. reposita, In eiusmodi ergo domicilia excitanda incumbant episcopi, de iisque gerant sollicitam curam, caventes potissimum ne alii admittantur nisi „quorum indoles et voluntas spem afferat, eos ecclesiasticis ministeriis perpetuo inservituros“.1 Qua super re plura sunt a memorato Concilio plenario Americac latinae declarata sapienter et opportune sancita. Ad spiritualem autem utilitatem totius Cubanae insulae, enixe commendamus Seminarium Pio-Latiuum-Americanum, in quo multi et praeclari evangelici praecones et animarum rectores, in Urbe totius Christiani orbis principe et sub ipsis Romanorum Pontificum oculis, educati fuerunt, plurimiquc futurum illorum imitatores educantur. Quae volumus, quemadmodum a ceteris Ame-ricae dioecesibus, ita etiam ab unaquaque Cubanae insulae saltem binos adolescentes alendos in eo Collegio, non intermissa vice, collocari. Sedulam quoque sibi vindicent curam scholae adolescentium e populo, praesertim quo tempore imperitorum animi per tot inductos errores, per tot obiecta irritamenta vitiorum facile corrumpuntur. Agitur enim de hominum societate futura tali, qualis ab initio processerit, eoque maturius eripienda periculo, quo citius ac paene ab incunabulis impiorum fraudibus circumvenitur. Ex quo nemo est quin intclligat, quanti momenti sit ludos aperire quamplures, iisdem advigilare, in fidem, in mores docentium inspicere. E re autem erit scholas illas maiores, quibus magistri formantur, utriqui sexui constituere. Religiosas Familias, quae in Cubana versantur insula, tum bene de Ecclesia deque ipsa civili societate meritas, vix est ut moneamus, ne a pristina laude desciscant; quibus Deo sese votis obtrinxerunt, in iis constent! claustri legem ne frangant; audientes dicto sint praepositis; cum reliquo clero coniunctis viribus conspirent „in aedificationem corporis Christi“*. Quae vero ad ipsos fere pertinent ministeria, vulgo „missiones“, latissimi» per haec patet campus fidei adservandae, tuendae, morumque Christianae plebis continendorum. Verum, quo uberior inde fructus percipiatur, necesse est in frequentioribus locis religiosas constitui domos, saltem virorum octo, quorum sit munus, quum in urbibus tum in vicis, habere conciones ad populum, ipsumque docere. Ut actio concors episcoporum in Cubana insula va. Icat iis, quae communiter opus sint, occurrere satis atque prospicere, maximae erunt utilitatis episcopales coetus, seu Consilia, in quibus de dioecesium necessitatibus deliberetur. Huc spectant, quae per 8. R. E. Cardinalem a publicis negotiis declaranda curavimus datis Litteris Calendis Mai i an. MCM. Quae praesentibus Litteris constituimus, quae monuimus, procul dubio e sententia procedent suosque parient fructus, si sacri ordinis viri summo studio curaverint suo ministerio sese dignos exhibere, confirmantes exemplo doctrinam, vere „facti forma gregis ex animo“1. Oportet igitur iidem sic vitam moresque conforment, ut habitu, incessu nmnique re nihil ipsis redoleant nisi „bonum odorem Christi“. Itaque, ad ecclesiasticam disciplinam roborandam, praecipimus, ubi primum nova dioecesium circumscriptio fuerit promulgata, institutaeque sint novae sedes suisque pastoribus assignatae, ut Ven. Frater Noster Placidus Lodovieus Chapelle, Archiepiscopus Novae Aureliae, Delegatus Apostolicus Cubanae insulae, cui exeeutionem committimus praesentium Litterarum, convocet Provinciale Consilium, eique praesideat, cuius Acta ad hanc Aposto-licam Sedem iuxta canonicas praescriptiones mittat. Quod reliquum est, optima spes tenet, eum quem vehementer cupimus exitum res habituras, et quae Nostris bisce decreta sunt Litteris salutares fructus datura brevi. Hac exspectatione erecti, ad Cubauum populum extrema verba convertimus, eum enixe adhortantes ut in fide maiorum perstent invicti, servent unitatem in vinculo pacis, pro suae conditionis ratione, idest filiorum dicto audientium patribus, operà sua sacris Pastoribus praesto sint, Evangeli! praeceptis obtemperent, reipublieao praepositos debito honore prosequantur, „impleant gaudium Nostrum eamdem caritatem habentes unanimes, idipsum sentientes“-. Praesentes vero Litteras et quaecumque in ipsis continentur, nullo umquam tempore de subreptionis aut obreptionis sive intentionis Nostrae vitio aliove quovis defectu notari vel impugnari posse, sed sein per validas et in suo robore fore et esse, suosque effectus in omnibus obtinere atque ab omnibus cuiusvis gradus et dignitatis inviolabiliter in indicio et extra observari debere, decernimus, non obstantibus A postulici s atque in synodalibus, provincialibus et universalibus Conciliis editis generalibus vel specialibus sanctionibus, necnon veterum Sedum Cubanae Insulae et Missionum inibi constitutarum et quarumcumque Ecclesiarum ac piorum locorum juribus ac privilegiis, iuramento etiam, confirmatione apostolica aut alia quacumque firmitate roboratis, ceterisque contrariis quibuscumque, peculiari etiam mentione dignis; quibus omnibus quatenus supra dictis obstant, expresse derogamus. Irritum quoque et inane si secus super his a quoquam, quavis auctoritate vel praetextu, scienter vel ignoranter contigerit attentari declaramus. Volumus etiam et harum Litterarum exemplis, etiam impressis, manu tamen Notarii subscriptis et per constitutum in ecclesiastica dignitate virum sigillo munitis, eadem 1 Cone. Trid. Sess. XXIII. c. 18 de Eef. ' Ad Ephes. IV, 12. * I Petr. V, 3. 1 II Philip. II, 2. — lofi — habeatur fides, quae Nostrae voluntatis significationi, his praesentibus ostensis, haberetur. Nulli ergo hominum liceat hanc paginam Nostrae constitutionis, ordinationis, limitationis, derogationis, voluntatis infringere vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipo- tentis Dei ac beatorum Petri et Pauli apostolorum eius se noverit incursurum. Datum Romae apud Sanctum Petrum anno Incarnationis Dominicae millesimo nongentesimo tertio, die XX. Februarii, Pontificatus Nostri anno vicesimo quinto. L. S. Aloysius Card. Macchi. 52. Decretum Constantien. et Abrincen. Beatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Mariae Magdalenae Postel Institutricis Sororum scholarum Christianarum a Misericordia super dubio : A n contesi de virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate in Deum et Proximum ; itemque de cardinalibus Prudentia, Justitia, Fortitudine, Temperantia earumque adnexis in gradu heroico, in casu 6t ad effectum de quo agitur ? Multis dudum lentantibus catholicae religionis fundamenta divellere, atque hominum genus, obiccta specio sive honestatis sive sapientiae transversum agere, provi-dentissimus Deus opposuit identidem verae doctrinae ac sanctitatis exempla, confirmans utramque illam sententiam „qui nititur mendaciis hic pascit ventos (Prov. X, 4)“; contra vero : „labia iusti erudiunt plurimos (Prov. X 21)“. Quod cum saepe aliis in locis tum maximo in Gallia contigit quo tempore ab iis qui se philosophos iactabant, per simulationem intclligentiae, incredibilis malitia inducta est atque perversitas. Horum fraude circumventa praesertim juvenilis aetas institutoribus eguit quorum disciplinae summa esset: „initium Sapientiae timor Domini“. Iam ut puerorum institutioni divinitus consultum est per scholarum Christianarum patrem 8. Ioanncm Baptistam de la Salle, ita puellis mater et magistra data est Ven. Dei Famula MARIA MAGDALENA POSTEL, institutrix et ipsa novae Familiae cui titulus : „Sorores Scholarum Christianarum a Misericordia“. Barderei in Gallia quod oppidum est Constanticnsis Dioecesis IV Cai. Decembres anno MDCCLVI, honestis ac pientissimis parentibus edita in lucem est Ven. Dei Serva, inditis nominibus lulia, Francisca, Catharina, quibus post nuncupata vota religionis illa suffecit „Maria Magdalena“ innocentiae ac poenitentiae connubium conciliante caritate. A vitae primordiis divina gratia praeveniente talis extitit ut maturae fastigia* sanctitatis attigerit. Nondum enim septimum annum aetatis egressae aptari poterant Apostoli verba, „conversatio nostra in caelis est“. Iam tum sui afflictandi sollicita poterat regii vatis usurpare verba: „castigatio mea in matutinis“. A peccato fugiens „tamquam a facie colubri“, caelo tonante, gaudio gestiebat, spem fovens eo terrore perculsos errantes ad meliorem frugem redi- turos. Eadem duellum arrepta cruce, cum orantium puerorum manipulo deprecata est. Quasi uni sibi dictum putans : „frange esurienti panem tuum . . . cum videris nudum operi eum“ ad id caritatis processit, ut et saepe suas exuerit vestes et omni pene cibo abstinuerit. Apud virgines Bcnedictinas Valloniis degentes collocata ut institueretur, tam sancte se gessit, ut Filia Dei passim apellaretur. Jlis virtutibus, in primisque sedulo studio edocendorum rudium, mature significavit cui potissime ministerio esset a divina Providentia destinata. Anno vitae suae ferme XVIII ad paternum oppidum reversa puellis ludum aperuit, praesertim egenis, eas enuntriens et „quasi aquila provocans ad volandum pullos suos“. Inter haec, Europa vasto illo flagrare coepit incendio, quo subversis humanae societatis ordinibus, legibus, regnis, direpta templa sunt, expilatae aedes, foedata omnia rapinis, ludibrio, sanguine. Mediae procellae impavida virgo se obiecit; sacerdotes in excidium quaesitos, extorres, hospitio recepit; victum iisdem et locum sacris peragendis cum sui capitis periculo suppeditavit; naviculae ipsis eripiendis ut praesto essent, effecit. Urgente vero metu, ne sancta mysteria violarentur, cius puris manibus credita pyxis est Eucharistiae asservandae, et cetera sacrorum suppellex. Sic fere per decennium quo caecus ille perstitit furor, mulier ista fortis „de longe portans panem suum“ Apostolico plane munere functa est, iure gratulata quod par sibi, quae Deiparae, fortuna contigisset, gestandi Iesum in ulnis. Quum tempestas illa resedit, Caesaroburgum se contulit, ibique pauperum filiarum a misericordia fundamenta iecit, cui instituto propositum esset adolescentium optimis moribus imbuere, utilissimis erudire disciplinis, ut inde piae matresfamilias prodirent atque ita Christiana posset restaurari societas. Ac fuit ille quidem initio „vere pusillus grex“ coalescens sororibus tribus, duce Ven. MARIA MAGDALENA ; nec ante annum a sui ortu tricesimum per sexcentas aerumnas, per famem, per rerum omnium inopiam, mutatis crebro domiciliis, quasi deturbatum api- arium, nulla suppctcnte mundi fiducia, tandem aliquando succrevit ; ex eoque tempore sic est progressus ut per Yen. Dei Servam non modo Dominicus ager auctus fuerit nova Sororum Familia in primis numero et virtute fiorente, sed arti quoque ac religionis decori consultum per instauratum ingens illud aedificium quod olim Abbatia SS. Salvatoris le Vicomte appellabatur. Virtutibus omne genus ditatae virgini, quae, per diuturnum vitae cursum a summa animi puritate ne transversum quidem unguem discedens ad perfectionis fastigium divinitus excitata omnibus visa est, eidemque de Ecclesia ac de civili societate tam benemeritae per integri ferme saeculi spatium, nihil iam reliquum erat nisi ut requiesceret tandem a laboribus suis exciperetque vocem invitantis ad caelum : „ Veni sponsa Christi, accipe coronam quam tibi Dominus praeparavit“. Itaque die XVI mensis Iulii, anno MDCCCXLVI, quem diem postremum vitae suae fore praenuntiaverat existentibus Sororibus ad numerum CLIX, qua hora Christus emisit spiritum, et ipsa candidae instar columbae efflavit animam placidissime. Eius fama sanctitatis post obitum personanto adhuc et succrescente quotidie, eademque pluribus confirmata signis, penes Constantiensem Curiam testimonia collecta sunt et Processus ordinaria auctoritate institutus, ceterisque iure confectus Sanctissimus D. N. LEO XIII Commissionem introductionis causae Ven. Servae Dei sua manu signavit : initi mox Apostolici fuere processus quorum validitate comprobata de heroico virtutum gradu disceptari coeptum est penes 88. lfR. Congregationem; primum in antepraeparatorio Conventu in aedibus cl. m. Cardinalis Caietani Aloisi-Masella Causae Relatoris quinto cal. Martias anno MCMII; deinde in praeparatoriis Comitiis ad Vaticanum habitis decimotertio cal. Februariis volventis anni ; ac denique in generalibus coram Sanctissimo D. N. LEONE PAPA XIII in Aedibus Vaticanis quarto idus Maias eiusdem anni coactis, in quibus cum a Reverendissimo Cardinali Dominico Ferrata Causae Relatore dubium fuisset propositum : „An constet de Virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate in Deum et Proximum; nec non de cardinalibus Prudentia, lustitia, Fortitudine, Temperantia earumque adnexis Ven. Servae Dei MARIAE MAGDA-LENAE POSTEL in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur ?“ Reverendissimi PP. Cardinales SS. tuendis Ritibus praepositi et PatresConsultores suam ordine sentent am aperuere. Quibus perpensis Beatissimus Pater quamvis supersedendum censuit, adstantes hortatus ut caeleste lumen ad rite judicandum efflagitarent, his tamen verbis Conventum dimisit: „Altrice heroum Galliam quae hanc Ven. Dei Famulam MARIAM MAGDALENAM POSTEL feliciter edidit terris, felicius eduxit caelo, hodie commemorare licuit. Conventus enim hodiernus amplissimum consultoribus Vobisque campum aperuit ad testandam virtutum eius insignem Excellentiam. Vestris sententiis decretorii Nostri iudicii confirmationem accessuram. Dei numine adspirante, quantocius confidimus. Id unum optandum sperandumque restat ut Galliam suam Ven. MARIA MAGDALENA benigne respiciat; et cui vivens per calamitosa tempora largam misericordiae opem attulit, eidem eheu! asperrimae religionem procellae fluctibus exagitatae valida apud Deum deprecatione succurrat.“ Hodierna vero die, qua sollemnia recoluntur ob adventum Spiritus Sancti, idem Sanctissimus Dominus sacris in privato Sacello, nobiliorem hanc aulam Vaticanae Aedis ingressus est, et pontificio Solio assidens Reverendissimos Cardinales arcessivit Seraphinum Cretoni 88. Rituum Congregationi Praefectum, et Dominicum Ferrata Causae Relatorem, itemque R. P. Alexandrum Verde 8. Fidei Pro-motorem et me infrascriptum Secretarium, iisque adstanti-hus sollemniter pronuntiavit: „Ita constare de Virtutibus theologalibus Fide, Spe, Caritate in Deum et proximum; itemque de cardinalibus Prudentia, lustitia, Fortitudine, Temperantia earumqe adnexis Ven. Servae Dei MARIAE MAGDALENAE POSTEL in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur, ut procedi possit ad xdteriora, idest ad quatuor miraculorum discussionem.“ Hoc autem Decretum publici iuris fieri, et in Acta Sacrorum Rituum Congregationis referri iussit, pridie Cal. Iunias anno MCMIII. Seraphinus Card. Cretoni, S. lt. C. Praefectus. L. + 8. f Diomedes Panici, Archiep. Laodicen., S. B. C. Secretarius. 53. Indultum celebrandi missam votivam 88. Cordis Iesu prima feria VI. cuiusque mensis. 28. lun. 1889, Nr. 3712, indulsit, ut huiusmodi piis exercitationibus addi valeat Missa vot. 8. 8. Cordis Icsu. Haec missa vot. celebranda est cum Gloria et Credo In Ecclesiis et oratoriis, ubi feria VI. quae prima unoquoque in mense occurrit, peculiares pietatis exercitationes in bon. div. Cordis approbanto loci Ordinario mane peraguntur, Leo P. P. XIII. decreto Urbis et Orbis d. d. et unica oratione (S. R. C. 20. Maii 1890, Nr. 3731), sive cantatur, sive legitur (S. R. C. 20. Maii 1802, Nr. 3770), et omittenda sunt Alleluja extra tempus pasch, ad Introitum, Offert, et Commun. (S. R. C. 6 febr. 1892, Nr. 3764 et Ind.) Missa haec votiva celebrari potest etiam, si in illam fer. VI. quae prima in mense occurrit, incidat festum de praecepto; non tamen (iuxta decretum 28. Iunii 1889), si in illam diem incidat : a) festum aliquod Domini ; ideoque celebrari non potest in feriis Quadrag., quando Missa est de aliquo Mysterio seu Instrumento Passionis Domini; neque in feria VI infra Oeta v. Corp. Christi, quando Officium fit de dic oecurente infra octavam, nec in festo Purificationis B. M. V., quia mysterium eiusdem aequiparatur festo Domini. (S. R. C. 27. Mart. 1902.) b) festum I-mae classis. c) feria, vigilia, octava ex privilegiatis (scii, feria VI. in Parasceve, Vigilia Epiphaniae, integrae octavae Epiph. Pascli, et Pentec.) d) dies, quo fit Comm. omnium Fidei, def. (8. R. C. 10. Maii 1895, Nr. 3855.) e) nec admittitur, si in respecti va Ecclesia unicus tantum adest sacerdos, qui applicare tenetur pro populo, vel qui missam conventualem celebrare debet officio convenientem. (8. R. C. 27. Mart. 1902.) Nulla comm. feriae adiungenda est in Adventu, Quadrag. et fer. VI. Quat. temp. et in fine Missae semper dicitur Evang. s Ioannis. 54. Indictio Indulgentiae plenariae a Sanctissimo Patre Leone Papa XIII. occasione cele- brationis tertiae Synodi dioecesanae Libellus supplex Summo Pontifici Leoni, divina providentia Papae XIII., missus pro obtinenda facultate, plenariam concedendi Indulgentiam pastoribus et oviculis, nec non pro impetranda permissione, opus synodale dandi, donandi ac dedicandi felici recordationi argentei ut vocatur Pontificii Iubilaei, quod Sanctissimus Dominus noster Leo XIII. laeta die 3. mensis Martii 1903 toto orbo christiano applaudente sollemnissime celebravit. I. Eminentissime ac Reverendissime Domine Cardinalis ! Mi Observandissime ! Mei muneris est, ut Eminentiae Vestrae Reverendissimae pro singulari solertia, mihi omni tempore quidem at nuper potissimum occasione celebrationis gloriosissimi Iubilaei Pontificalis Sanctissimi Domini Nostri Leonis XIII. aestiman tissimis Litteris rescriptis Eximium gratulationis officium de die XXI. mensis Martii anni volventis Nr. 76.055 exhibita quas par est reddam grates summas et intimas. Praesentibus vero novam praestolor ab Eminentissima Dominatione Vestra gratiam, ut nempe adnexas Litteras supplices Sanctitati Suae substernere dignetur, apposita commendatione gravi et intercessione potenti. Excipiat, quaeso, Eminentia Vestra Colendissima singularis venerationis et observantiae sensa, quibus, dum Eminentissimo Domino fausta omnia a Domino adprecor, persisto devotissimus et addictissimus servus f Michael, Episcopus Lavantinus. Marburgi, Kalendis Maiis, 1903. Eminentissimo Domino Mariano Card. Rampolla del 'Pindare, Status Secretario. Romae. Vaticano. Lavantinae gratiosissime concessae. ii. Beatissime Pater! Pastoralis mei memor officii anno salutis 1896 primam et anno sacro 1900 secundam Deo favente celebravi Synodum dioecesanam. Prioris conventus synodalis gesta et statuta typis excusa in audientia privata, auspicato die 13. mensis Maii 1897 clementer mihi concessa, Sanctitati Vestrae humiliter obtuli. Alterius congressus synodalis actiones et constitutiones in audientia, memoriali die 8. mensis Octobris 1901 mihi benigne praestita, ad thronum Sanctitatis Vestrae reverenter ac obedienter detuli. Impraesentiarum iterum mihi in votis est et tum clero tum populo mihi credito utile ac necessarium esse censeo, a vesperis diei 24. usque ad diem 28. mensis Augusti anni dilabentis tertiam Synodum dioecesanam in ecclesia seminarii clericorum beato Aloysio dedicata quo sollemniori modo celebrare in maiorem Dei gloriam animarumque immortalium salutem. Ut vero opus tam sacrum quam arduum maiori cum animarum fructu perficiatur, enixe exoro, ut Sanctitas Vostra mihi clementer committere dignetur facultatem, Indulgentiam plenariam concedendi, uti moris est in congregata Synodo dioecesana, iis omnibus, qui rite perceptis Poenitentiae et Eucharistiae sacramentis, vel Ecclesiam s. Ioannis Bapt. cathcdralein, vel Templum beatissimae Virginis Mariae, Matris misericordiae, vel vero Sanctuarium beati Aloysii, durante sollemnitate synodali, visitabunt ibique iuxta Sanctitatis Vestrae mentem pias Deo preces effundent. Comitia synodalia, in quibus Deo duce et auspice ecclesiasticam disciplinam restituere, in Clero scientiae et pietatis studium promovere populique Lavanti ni mores restaurare cupio, consecranda esse ardenter desidero recolendae memoriae argentei ut vocatur lubilaei Pontificii Sanctitatis Vestrae. Adeo ergo cum fiducia ad Sanctam Sedem Aposto-licam, ut misericordiam consequar et gratiam inveniam in auxilio opportuno. Oro supplex et acclinis, ut Sanctitas Vestra convocandae Synodi dioecesanae opus acceptum habeat uti signum filialis nostrae pietatis et profundae venerationis ac exactae obedientiae. Vovemus et iuramus, nos dioecesis Lavantinae pastores et greges catholicae fidei veritatem impavide professuros et Sedi Apostolica^ totis viribus adhaesuros esse. Quo autem efficacius pium opus perficere valeam, pro me et meo Clero et universo populo Levantino instanter imploro Benedictionem Apostolicam, ad pedes prostratus Sanctitatis Vestrae humillimus, devotissimus ac ohe-dientissimus famulus et filius t Michael, Episcopus Lavantinus. Marburgi, in Festo sanctorum Philippi et Iacobi apostolorum, Kalendis Maiis 1903. Iit. ‘ ’ Responsum. Relate ad prostantes litteras supplices responsum rogatori redditum est die 15. mensis Mai i 1903, quo erat scriptum : Nr. 77.237. Illustrissime et Reverendissime Domine ! Quae de tertia dioecesana Synodo, mox celebranda, ad Beatissimum Patrem scribebas, ea quidem Illius animum iucundissime affecerunt. Probant haec enim constanti te efficacique studio in bonum commissi gregis incumbere, ncc susceptos in antecessum labores caruisse fructu. Quare, ut hac quoque vice, tibi cogendaeque synodo optime cedat Sanctitas Sua libenter admodum facultatem tibi facit Indulgentiam plenariam in ipsius synodi exordio concedendi, iis conditionibus, quas tu ipsemet indicasti. Faustissima quaeque tibi a Domino adprecatus singulari animi existimatione me profiteor Amplitudini Tuae Romae, 15. Mai i 1903. Addictissimum M. Card. Rampolla. Reverendissimo Domino Michaeli Napotnik, Episcopo Lavantinensi. 55. Decretum 8. R. C. de Litaniis Lauretanis adiiciendo praeconio „Mater boni consilii, ora pro nobis.“ Urbis et Orbis. Ex quo Beatissima Virgo Maria Spiritus Sancti gratia plena Eiusque luminis splendore illustrata, aeternum Dei consilium atque incarnati Verbi mysterium omni mentis et cordis obsequio atque affectu suscepit, Dei ge' netrix effecta, etiam Mater boni consilii meruit appellari' Insuper divinae sapientiae eloquiis instructa, ea vitae verba, quae a Filio suo acceperat et in corde servaverat, in proximos liberaliter effundebat. Ncque solum in nuptiis Canae Galileae huius novae Rebeecae consiliis acquievere ministri; sed et pias mulieres aliosque Domini discipulos atque ipsos sanctos Apostolos eam audisse consiliatricem credere fas est. Quam praerogativam Deiparae Virgini agnitam et confirmatam fuisse deprehendimus, cum Iesus prope moriturus videns iuxta crucem matrem et discipulum stantem quem diligebat, dixit matri suae : Mulier, ecce filius tuus. Deinde dixit discipulo : Ecce mater tua. Et ex dia hora accepit eam discipulus in sua. Ioannem autem °'unes Christifideles tunc repraesentasse ab Ecclesiae Patribus traditum est. Item approbante Apostolica Sede, ab antiquis temporibus tum a clero tum a populo christiano, opem simul implorante, ipsa Beatissima Virgo glorioso titulo Mater boni consilii consalutata est. Sanctissimus vero Dominus Noster Leo Papa XIII. ob suam et Fidelium singularem pietatem erga Matrem boni consilii sa-cramque eius Imaginem, quae in Sanctuario Genestani praecipue colitur, postquam per decreta Sacrorum Rituum i Congregationis anno 1884 novum Officium cum Missa pro die Festo approbaverit, et anno 1893 etiam scapolare proprium cum Indulgentiis concesserit ; hoc vertente anno 1903 ipsum Sanctuarium, antea novis aedibus hospitalibus suo aere ampliatum, ad Basilicae Minoris gradum et dignitatem cum omnibus iuribus et privilegiis, per Apostoli-cas Litteras in forma Brevis erexit. Tandem idem Sanctissimus Dominus noster, quo ipsimet Beatae Mariae Virgini enunciatus titulus maiori honore et cultu augeatur, ex Sacrorum Rituum Congregationis consulto, iufrascripto Cardinali Praefecto et Relatore statuit et decrevit, ut Litaniis Lauretanis post praeconium : Mater Admirabilis, adiiciatur alterum Mater boni consilii, ora pro nobis; hae quoque cogitatione et firma spe permotus, ut, in tot tan-tisque calamitatibus et tenebris, pia Mater, quae a sanetis Patribus coelestium gratiarum thesauraria et consiliatrix universalis vocatur, per totum catholicum orbem sub eo titulo rogata, omnibus monstret se esse matrem boni con- ilö — sitii, et illam Spiritus Sancti gratiam, quae sensus et corda illuminat, seu sanctum consilii donum sit impetratura. Contrariis non obstantibus quibuscumque die 22 Ap. 1903. L. + S. Seraphinus Card. Cretoni, S. R. C. Praefectus. f Diomedes Panici, Archiep. Laodicen., 8. R. C. Secretarius. Zufolge dieses Dekretes ist von nun an in der Laure-tanischen Litanei nach der Anrufung „Du wunderbare Mutter" beziehungsweise „Mati prečudežna“ anzufügen der Rnf „Du Mutter des guten Rates, bitte für uns", beziehungsweise „Mati dobrega svéta, prosi za nas“. 56. Verordnung des Ministers für Kultus und Unterricht vom 8. April 1903, durch wclcht für die theologischen Fakultäten der k. k. Nnivcrfttätrn in Wien, Prag, Graj, Innsbruck, Rrakau und remlierg sowie die k. k. theologischen Fakultäten in (Mrnük und Saljburg bemglich der Erlangung des theologischen Noktorates neue Srüiininungr» erlassen werde». Wom hohen f. f. Ministerium für Kultus und Unterricht ist unter dem 8. April 1903, Zl. 10.631, nachstehendes Schreiben anher gelangt: „Ich beehre mich dem Ordinariate im Anschlüsse ein Exemplar der auf Grund Allerhöchster Entschließung vom 1. April 1903 erflossenen und gleichzeitig im Reichsgesetzblatte kundgemachten hierortigen Verordnung vom 8. April 1903, Z. 10.631, betreffend die Erlassung neuer Bestimmungen behufs Erlangung des theologischen Doktorates an den katholischtheologischen Fakultäten zur gefälligen Kenntnisnahme zu übermitteln. Der Minister für Kultus und Unterricht: Harte! m. p." Die im Schreiben angezogene Verordnung hat folgenden Wortlaut: Auf Grund der mit allerhöchster Entschließung vom 1. April 1903 erhaltenen Ermächtigung erlasse ich für die obengenannten katholisch theologischen Fakultäten bezüglich der Erlangung des theologischen Doktorates die nachfolgenden Bestimmungen: § 1. Znr Erlangung des Doktorates der katholischen Theologie ist die Vorlage einer wissenschaftlichen Abhandlung und die Ablegung von drei strengen Prüfungen (Rigorosen) erforderlich. Zweck dieser Prüfungen ist, festzustellen, ob und in welchem Grade eine gründliche Kenntnis der theologischen Hauptfächer und die Befähigung zu wissenschaftlicher Forschung erreicht wurde. Sie umfassen daher folgende Fachgruppen: a) die spekulative und positive Dogmatik mit Apologetik; b) die biblischen Fächer; c) Kirchengeschichte und Kirchenrecht; d) Moral- und Pastoraltheologie. Die Zulassung zu diesen Prüfungen ist von dem Nachweise abhängig, daß der Kandidat die theologischen Studien als ordentlicher Hörer an einer theologischen Fakultät ordnungs- mäßig absolviert hat und der Vorschrift des zweiten, beziehungsweise dritten Absatzes des § 5 dieser Verordnung nach-gekommen ist. Die ausnahmsweise Zulassung solcher Kandidaten, welche diesen Nachweis nicht zu liefern vermögen, kann auf Antrag des betreffenden Professorenkollegiums von dem Unterrichtsminister bewilligt werden. Den Zöglingen des Pazmaneums in Wien bleibt die Ablegung des Rigorosnms ans dem Bibelstudinm im vierten Jahrgange des theologischen Studiums wie bisher gestattet; sie haben jedoch vor Zulassung zu dem nächsten Rigorosum die vorgeschriebene wissenschaftliche Abhandlung vorzulegen. Kandidaten, welche die theologischen Studien an einer gesetzmäßig organisierten Diözesan- oder Klosterlehranstalt absolviert haben, können an einer Universität oder theologischen Fakultät nach vorläufiger Immatrikulation zu den strengen Prüfungen zur Erlangung des Doktorgrades zugelassen werden, wenn sie in das Studium der Theologie auf Grundlage eines staatsgiltigen Maturitätszeugnisses ausgenommen worden sind. Wenn ein Kandidat an einer theologischen Fakultät bereits immatrikuliert mar, ist eine neue Immatrikulation an jener Fakultät, an welcher er die Rigorosen abzulegen beabsichtigt, nicht mehr erforderlich. § 2. Die geschriebene oder gedruckte Abhandlung hat mindestens drei Druckbogen zn umfassen und inuß, da die Fachgruppe der Dogmatik mit Apologetik stets der mündlichen Prüfung Vorbehalten bleibt, eine wissenschaftliche Untersuchung über ein freigewähltes, vom Dekane nach Einvernahme der betreffenden Fachprofessoren bestätigtes, eventuell näher bestimmtes Thema aus einer der im § 1 genannten Fachgruppen b), c) und d) enthalten. Das Thema ist in der Regel so zu wählen oder zn formulieren, daß die Abhandlung die Vertrautheit des Kandidaten mit der ganzen Fachgruppe, der es entnommen ist, oder wenigstens mit einem Hanptgegenstande derselben er- weisen kann. — Ili - § 3. Die vorgelegte Abhandlung wird von dem Dekane zwei Referenten zur Begutachtung zugewiesen und zwar den ordentlichen Professoren und in deren Ermanglung den außerordentlichen Professoren des betreffenden Faches. Eventuell kann der zweite Referent ein ordentlicher oder außerordentlicher Professor jenes Faches sein, dein die Abhandlung nach ihrem Inhalte zunächst steht. Der Dekan bestimmt für die Prüfung des wissenschaftlichen Wertes der Abhandlung einen entsprechenden Zeitraum. § 4. Die zur Beurteilung der Abhandlung berufenen Professoren erstatten ein motiviertes schriftliches Gutachten über dieselbe an das Professorenkolleginm, welches ansznsprechen hat, ob der Kandidat zu den mündlichen strengen Prüfungen zuzulassen sei oder nicht. Der Reprobativi! der Abhandlung kommt die gleiche Wirkung wie jener bei einer strengen Prüfung zu (§§ 13 und 14). § 5. Gegenstand der drei mündlichen strengen Prüfungen sind: a) die spekulative und positive Dogmatik mit Apologetik; b) die anderen im § 1 anfgezählten Fachgruppen b), c) und d), jedoch stets mit Ausschluß derjenigen, welcher das Thema der schriftlichen Abhandlung entnommen worden war. Um zu dem Rigorosnm aus den biblischen Fächern (das gesamte Bibelstndinm des Alten und Neuen Testamentes) zngelassen zu werden, muß der Kandidat die Vorlesungen über die semitischen Dialekte, nämlich Syrisch-Chaldäisch und Arabisch, sowie über die höhere Exegese des Alten und Neuen Testamentes wenigstens durch je ein Semester mit gutem Erfolge besucht haben. Von dem Besuche der ebengenannten Vorlesungen kann der Minister für Kultus und Unterricht in rücksichtswürdigen Fällen nach Einvernehmen des katholischen Professorenkolleginms eine Ausnahme gestatten; in diesem Falle hat jedoch der Kandidat an der theologischen Fakultät, an welcher er die Rigorosen ablegen will, sich einer Prüfung ans den semitischen Dialekten, beziehungsweise aus der höheren Exegese des Alten und Neuen Testamentes zu unterziehen. Die mit Erlaß vom 6. September 1895, Z. 171/K.-U.-M. M.-V.-Bl. Nr. 33, erflossenen Anordnungen, betreffend die Nostrifikation von an den päpstlichen Universitäten und Kollegien in Rom erworbenen theologischen Doktordiplomen haben auch weiterhin mit der Modifikation in Geltung zu bleiben, daß die Nostrifikativnswerber, welche sich nach Punkt 3 des obigen Erlasses einer strengen Prüfung ans dem Kirchenrechte und der Kirchengeschichte oder aus der Kirchengeschichte allein zu unterziehen haben, vor ihrer Zulassung zu diesen Rigorosen eine wissenschaftliche Abhandlung nach Maßgabe der Bestimmungen dieser Verordnung vorzulegen haben. § 6. Die drei Rigorosen können in beliebiger Reihenfolge, doch müssen sie sämtlich an derselben Fakultät abgelegt werden. Ausnahmsweise kann die Fortsetzung der Rigorosen an einer anderen theologischen Fakultät, als an der sie begonnen wurden, vom Minister für Kultus und Unterricht nach Einvernahme der betreffenden Professorenkollegien gestattet werden. Für die Zöglinge des höheren Priesterbildungsinstitutes zu St. Augustin in Wien bleiben die bestehenden besonderen Vorschriften in Geltung, wonach sie die an einer anderen theologischen Fakultät begonnenen Prüfungen zur Erlangung des Doktorates der Theologie an der Wiener Universität fortsetzen dürfen. § 7. Der Zutritt zu den Rigorosen steht nach Maßgabe des Raumes allen Professoren und Doktoren der Theologie sowie den Kandidaten des theologischen Doktorgrades frei und kann vom Vorsitzenden der Prüfungskommission auch anderen Personen gestattet werden. Jedes Rigorosnm dauert zwei Stunden. § 8. Der Dekan des Professorenkollegiums führt in der Prüfungskommission den Vorsitz. Im Verhinderungsfälle wird er von dem Prodekan, und wenn auch dieser verhindert ist, von dem rangältesten Professor vertreten. Die Prüfungskommission besteht für jedes Rigorosnm außer dem Vorsitzenden aus vier, beziehungsweise (§ 9) drei Mitgliedern nämlich aus den betreffenden Fachprofessoren und noch zwei anderen Prüfnngskommissären als Examinatoren. Letztere werden in Gemäßheit des Ministerialerlasses vom 30. Juni 1850, R.-G.-Bl. Nr. 319, von den betreffenden Diözesanbischöfen, in deren Diözese die Universität oder Fakultät sich befindet, aus den Professoren oder Doktoren der Theologie nach Einvernahme des theologischen Professorenkollegiums bestellt. In Ermangelung eines ordentlichen Professors für ein Prüfungsfach oder bei Verhinderung desselben, ist der außerordentliche Professor dieses Faches und beim Abgange eines solchen, der mit der Supplierung beauftragte Dozent, wenn er Doktor der Theologie ist, andernfalls der Professor des nächstverwandten Faches beizuziehen. § 9. Der Vorsitzende hat immer das Recht, aber nur dann die Pflicht, zu examinieren, wenn er Fachprofessor eines Prüfungsgegenstandes ist. Im letzteren Falle hat die Prüfungskommission nebst dem präsidierenden Dekan nur aus drei Mitgliedern zu bestehen. § 10. Wird die Zahl der Examinatoren durch die im § 8, beziehungsweise § 9 berufenen Vertreter der Prüfungsfächer nicht erschöpft, so ist dieselbe aus der Reihe der ordentlichen Professoren zu ergänzen. § 11. Jedes Mitglied der Prüfungskommission hat dem Rigorosnm vom Anfänge bis zum Ende beizuwohnen. Der Abstimmung und Schlußfassung geht eine Besprechung über das Ergebnis der Prüfung voraus. Die Abstimmung von Seite jedes einzelnen Mitgliedes erfolgt sodann mit dem Kalkül eminenter oder bene oder insufficienter. Der Gesamtkalkul ist durch die entsprechenden Beisätze auszudrücken. § 12. Die lateinische Sprache ist als Prüfungssprache bei den strengen Prüfungen ans der Dogmatik und Moraltheologie jederzeit, aus den übrigen Gegenständen aber in der Regel anzuwenden. Letzteres gilt auch von der Sprache, in welcher die wissenschaftliche Abhandlung abzufassen ist. Ausnahmen können von der Prüfungskommission aus wichtigen Gründen gewährt werden. § 13. Wird ein Kandidat bei einem Rigorosum repro-biert, so kann er zu keinem weiteren Rigorosum, sondern nur znr Wiederhohlung desselben Rigorosums und zwar nicht vor Ablauf von drei Monaten zngelassen werden. Wird er hiebei abermals reprobiert, so ist mit noch eine Wiederholung des Rigorosums und zwar nicht vor Ablauf eines Jahres zulässig. Bei nochmaliger (dritter) Reprobativi! ist der Kandidat von der Erlangung des theologischen Doktorgrades an einer theologischen Fakultät der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder wie auch von der Nostrifikation eines im Auslande erworbenen Doktordiplomes für immer ausgeschlossen. § 14. Die Taxe für die Begutachtung der vorgelegten Abhandlung beträgt 40 Kronen und wird zwischen den Begutachtern zu gleichen Teilen geteilt. Die Taxe für jedes Rigorosum beträgt 80 Kronen. Der Vorsitzende erhält hievon 12 Kronen jedes Mitglied der Kommission 10 Kronen. Weiters sind dort, wo ein Kanzleifonds besteht, 4 Kronen an denselben abzuführen. Der Vorsitzende erhält, wenn er zugleich Fachexaminator ist, auch die für einen solchen entfallende Taxe. Bei Wiederholung eines Rigorosums ist nur die Hälfte der Taxe zu entrichten; hievon erhält jedes beteiligte Mitglied der Prüfungskommission die Hälfte des oben angegebenen Taxbetrages. Der Betrag für den Kanzleifonds entfällt bei Wiederholungen. Der Rest aller Rigorosentaxbezüge wird unter sämtliche ordentliche Professoren der Fakultät verteilt. § 15. Die Einzeltaxbezüge haben die Natur von Präsenzgeldern und können daher auch nur für wirkliche Funktionen in Anspruch genommen werden. § 16. Nach mit Erfolg bestandenem dritten Rigorosum hat der Kandidat das tridentinisch - vatikanische Glaubensbekenntnis vor dem Diözesanbischvfe oder in Wien und Prag vor dein Kanzler der theologischen Fakultät abzulegen und sich hierüber beim Dekane des Professorenkollegiums auszuweisen. § 17. Die Promotion erfolgt unter dem Vorsitze des Rektors und im Beisein des Dekans des Professorenkollegiums, dann in Wien und Prag auch des Kanzlers der theologischen Fakultät, durch einen ordentlichen Professor (per turnum) in Form der herkömmlichen Sponsionen. Wenn der Rektor nicht der römisch-katholischen Kirche angehört, so hat die Promotion unter dem Vorsitze des Prorektors, beziehungsweise des Dekans der Fakultät, aus welcher der Rektor hervorgegangen ist, oder des gesetzlichen Vertreters dieses Dekans zu geschehen, und diese Funktionäre haben dann auch das Diplom zu unterschreiben. An den theologischen Fakultäten in Olmiitz und Salzburg erfolgt die Promotion unter dem Vorsitze des Dekans im Beisein des Prodekans durch einen ordentlichen Professor (per turnum). § 18. Die Promotionstaxe beträgt an allen theologischen Fakultäten 120 Kronen. Hievon beziehen der Rektor 30 Kronen, der Kanzler, der Dekan und der Promotor je 10 Kronen; an den theologischen Fakultäten in Olmütz und Salzburg beziehen der Dekan 30 Kronen, der Prodekan und Promotor je 10 Kronen. Ferner sind von dieser Taxe 10 Kronen an den Kauzleifonds, wo ein solcher besteht, abzuführen, aus welchem die an den verschiedenen Universitäten bisher bestehenden Zahlungen für die Anfertigung des Diplomes und die bisherigen Bezüge des Kanzleipersonales und der Dienerschaft zu bestreiten sind. Der Rest aller Promotionstaxbezüge wird unter sämtliche ordentliche Professoren der Fakultät zu gleichen Teilen verteilt. § 19. An jenen Universitäten, an welchen bisher feierliche Promotionsformen üblich waren, bleibt es dem Kandidaten freigestellt, statt der einfachen diese feierliche Promotivns-sorm gegen die hiefür üblichen Entrichtungen für sich in Anspruch zu nehmen. Doch kommt der im vorhergehenden Paragraphen bestimmte Taxbetrag auch in diesem Falle zu der dort augeordneteu Verwendung und Verteilung. 8 20. Diese Rigorosenordnung tritt mit Beginn des Studienjahres 1903/04 in Kraft. Jene Kandidaten, welche sich bis dahin den Rigorosen nach den bisher bestandenen Vorschriften bereits ganz oder teilweise unterzogen haben, sind auch fernerhin nach diesen Vorschriften zu behandeln. Hartcl m. p. 57. XXIV. Generalbericht der „Österreichischen Gesellschaft vom Katen Kreuze". Wie alljährlich, so hat auch Heuer die Bundesleitung der „Österreichischen Gesellschaft vom Roten Kreuze" wieder einen sehr instruktiven Generalbericht, den 24. seit ihrem Bestehen, über die vorbereitende Friedenstütigkeit für das Jahr 1903 zur Ausgabe gebracht, in welchem Berichte mit Worten des Lobes gedacht wird der Anerbietungen der hochivürdigen Geistlichkeit, sowie der patriotischen und Humanitären Mitwirkung derselben an der freiwilligen Sanitätspflege im Rahmen des Roten Krenzes. Die Österreichische Gesellschaft vom Roten Kreuze, deren definitive Konstituierung am 14. März 1880 in Wien erfolgte' und in der sich als Zentrale alle Landeshilfsvereine der ganzen Monarchie vereinen, gliedert sich dermalen in: 1. die Bundes- als Zentralleitung in Wien; 2. in 9 gemeinsame, aus Herren und Frauen gebildete Landeshilfsvcreine; 3. in 7 nur aus Herren gebildete Landeshilfsvereine; 4. in 6 Frauen-Landeshilfsvereine; zusammen in 22 Landcs-(Frauen-) Hilfsvereine, welche als Stammvereine fungieren und denen 5. 431 Zweigvereine asfiliirt sind. Die Zahl der den Bmidesvereiiien angehvrendcn ordentlichen Mitglieder beträgt 47.853, welche im Sinne der Statuten der Gesellschaft gleichzeitig ordentliche Mitglieder derselben sind. Nebst diesen weisen die verbündeten Vereine noch 3991 unterstützende und 358 Ehrenmitglieder aus, so daß mit Hinzurechnung der 7 Ehrenmitglieder der Gesellschaft die Gesamtzahl der Mitglieder des Österreichischen Roten Kreuzes 52.209 beträgt. Unter den Mitgliedern befinden sich 5506 Gemeinden, welche den Vereinen korporativ als moralische Personen beigetreten sind und welche sich auf die einzelnen Königreiche und Länder in nachstehender Weise verteilen: und zwar auf Böhmen 965, Bukowina 214, Dalmatien —, Galizien 541, Görz und Gradiška 83, Kärnten 99, Kram 112, Mähren 1307, Niederösterreich 540, Oberösterreich 149, Salzburg 14, Schlesien 373, Steiermark 1017 (+ 3), Tirol 6, Triest und Istrien 5, Vorarlberg 81. Die Vereinseinnahmen betrugen in der Zeit vom 1. März 1902 bis 28. Februar 1903 iti Barem 225.354 K 51 h, während sich die Ausgaben in eben diesem Zeiträume auf 103.645 K 72 h beliefen; es verbleibt somit für das Vereinsjahr 1903 ein Barüberschnß per 121.708 K 79 h. In sehr interessanter Weise sind in einer statistischen Übersicht, die in der Beilage XIV des Generalberichtes erscheint, sämtliche Einnahmen und Ausgaben, die sich über Millionen von Kronen erstrecken, sowie die gesamte Vermögens-gebahrung der Österreichischen Gesellschaft vom Roten Kreuze seit ihrem Bestände, sohin seit 24 Jahren, zusammcngestellt. Die Gesellschaft besitzt für einen eventuellen Krieg 33 vollständig ausgerüstete Blessierten-Tran sport-Kolo-nen zu je 15 Blessiertenwägen und einem mit einem Dvppel-Operationszelte und Sanitätsmateriale ausgerüsteten Fourgvn; 2 Feldspitäler zu je 14 Fuhrwerken, auf welchen alle für je 200 Kranke nötigen chirurgischen Instrumente, Spitalseinrichtungen, Apotheken, Verbandzeug, Labemittel, Doppelzelte, n. s. w. verladen sind; 12 Hilfsplätze für je 20 Man» I und 4 Reservespitüler zusammen für 420—570 Mann, sowie 5 Sanitätskvlvnnen für Gebirgskrieg (in Tirol); 2 m o b i l e V e r e i n s d e p 6 t s, ausgerüstet mit Ersatzmateriale jeglicher Art; 1 Seeambulanzschiff, das beim k. k. priv. österr. Llohd sichergestellt ist; eine sehr große Anzahl von Krankenhaltestationen auf Bahnen, um die durch« passierenden Kranken und Verwundeten zu laben, beziehungsweise bei Transportnnfähigkeit zu pflegen. Zur Aufnahme von kranken und verwundeten 2820 Offizieren und 10.191 Mann gelangen im Hiuterlande 175 Vereins- und sonstige Reservespitüler, 50 Rekonvaleszentenhänser, 3317 Pslegestätten seitens der Hilfsvereine vom Roten Kreuze in den Krottländern und in Wien zur Errichtung. Zu deren Aktivierung stehen derzeit 723 Ärzte, 25 Apotheker, über 900 geistliche und weltliche Pflegerinnen, 35 geistliche Pfleger und 1928 Landwehrsoldaten zum Spitalsdienste zur Verfügung. Die Mannschaft sämtlicher Feldanstalten, die teils vom Landivehr-Jnfanterie Regiment Nr. 1 in Wien, teils über Weisung des Lattdwehr-Trnppen-Divisions-Kommando in Wien von allen demselben unterstehenden Landwehr-Jnfanterie-Regimentern beigestellt wird, ist in Wien und in den Kronländern komplet demontiert und ausgerüstet. Der Landes- und Frauenhilfsverein für Steiermark verfügt überdies noch über 100 geistliche Schwestern und zwar 50 für den Kriegsschauplatz und 50 für Militär-Heilanstalten. Im abgelanfenen Vereinsjahre wurden wie im Vorjahre an hilfsbedürftige Militär-Invaliden, sowie deren Witwen und Waisen Unterstützungen aus den Fonden der Gesellschaft zusammen 31.494 K verliehen, womit 425 Personen, darunter in Steiermark 8 mit der Summe von 500 K, beteilt worden sind. Hingegen beteilte der Landes- und Frauenhilfs-verein in Steiermark 501 Personen mit jährlich wiederkehrenden und 67 Personen mit zeitlichen Unterstützungen, zusammen 568 Personen und zwar: 517 Invaliden, 51 Witwen im Gesamtbeträge von 29.944 K 20 lt. Großartig und aller Unterstützung wert ist somit die Tätigkeit der Österreichischen Gesellschaft vom Roten Kreuze und das F. B. Ordinariat kann nicht umhin, die hochw. Seelsorgegeistlichkeit anfznmuntern, die edlen Bestrebungen des Vereines auch künftighin nach Kräften zu unterstützen. 58. Designatio cooperatorum pro quarta Synodo dioecesana. Muter Bezugnahme auf die „Litterae decretales“ vom 1. Mai 1903 (Kirchl.-Verord.-Bl., 1903, VI, 44), mit welchen die Abhaltung der vierten Lavanter Divzesansynode angekündigt wurde und in welchen es auf Seite 85 unter anderein heißt: „Ex cooperatoribus sive capellanis pro opportunitate unum aliumve designabimus, ut in coetu synodali comparcat,“ erhalten hiemit nachbenannte Herren Vikare und Kapläne den Anftrag, bei der Synode zu erscheinen und hiebei nachstehende Dekanate zu vertreten: Herr Dom- und Stadtpfarrvikar Franz Simonič für die Dekanate Marburg l. D. U., Jaring, St. Leonhard in W.-B. und Mahrenberg; .Herr Kaplan Josef Žcfar in Altenmarkt für die Dekanate Altenmarkt, Saldenhofen und Schallthal; Herr Stadtpfarrvikar Johann Gorišek in Cilli für die Dekanate Cilli, Neukirchen und Tüffer; Herr Borftadtpfarr- kaplan Anton Kolarič in St. Magdalena für die Deka-kanate Draufeld und Marburg r. D. U.; Herr Kaplan Gotthard Ferme in Fraßlau für die Dekanate Frasilau und Oberburg; Herr Kaplan Jakob Korošak in Loče für das Dekanat Gonobitz; Herr Kaplan Franz Stuhee in St. Thomas für die Dekanate Großsonntag und Sauritsch; Herr Provisor Auto n Sra bvča n in Luttenberg für das Dekanat Lnttenberg; Herr Kaplan Dr. Josef Svmrek für das Dekanat St. Marein ; Herr Stadtpfarrvikar Friedrich Horvat in Pettau für die Dekanate Pettau und Rohitsch; Herr Stadtpfarrkaplan Franz Lom in Rann für die Dekanate Videm und Drachenburg und Herr Stadtpfarrkaplan Johann Grobelšek in Windifch-Feistriz für das Dekanat Windisch'Feistriz. 59. Erinnerung an die Bestimmungen betreffs der Keichtjnrisdilrtion. Hs kommt vor, daß Seelsorger, welche auf ihr bisheriges Amt resigniert haben, auch weiter das Sakrament der Buße spenden und die Absolution erteilen, als ob ihre bisherige Jurisdiktion auch weiter fortdauern würde, was doch nicht der Fall ist. Denn wer gesetzlicher Weise nach den kirchenrechtlichen Bestimmungen z. B. infolge der Resignation sein Amt verliert, verliert auch die mit demselben verbundene Jurisdiktion, so daß zum Beichthvren eine Erneuerung seiner Jurisdiktion notwendig ist. Mit Bezug darauf heißt es im Prager Provinzial-Konzil vom Jahre 1860, tit. IV., cap. 7, pag. 141: „Quaccurnque sit obtenta jurisdictio, et sivo scripto Ordinarii testimonio sive vocis eloquio detur, stric- tissimae interpretationis habenda est tum ratione loci et temporis, tum ratione personarum et casuum reservatorum, adeo ut praesumptivi consensus excusatio nemini patrocinatur. Quodsi vel provisus jurisdictione ordinaria munus, cui adnexa est, dimiserit vel delegata alterius sacerdotis jurisdictio ratione definiti tenoris et ambitus cessaverit : pro iterum obtinenda facultate ad Ordinarium loci recurrendum est.“ Daher mögen alle jene, die in den Ruhestand treten, beim F. B. Ordinariate um Erneuerung ihrer Jurisdiktion ansuchen und sich mit derselben bei dem zuständigen Pfarr-amte ihres neuen Wohnortes ausweisen. 60. Ausschreibung von Stistsplähen im F. A. Knabenseminar Warimilianum-Wtorinum für das Schuljahr 1903/04. M!it Bezug auf den hierämtlichen Erlaß vom 1. Juli 1897 Nr. 1994 (K.-V.-Bl. Nr. VIII ex 1897) werden nachstehende Stiftsplätze als erledigt zur Wiederbesetzung ausgeschrieben, und zwar: I. Für das V i k t o r i n u m : 1. Der vom Pfarrer Johann Weixl gestiftete Platz für Studierende aus der Verwandtschaft, in Ermanglung solcher, für Studierende aus der Pfarre St. Barbara bei Ankenstein, dann aus Kötsch, gegen eine Daraufzahlung von 60 K. 2. Der Dom Pfarrer Veit Rižner für einen Knaben aus der Pfarre St. Margareten unter Pettau gestiftete Platz, gegen eine jährliche Aufzahlung von 82 K. 3. Der Dom Haupt- und Stadpfarrer Jakob Standegge i- für einen Dom (Propst), Haupt- und Stadtpfarrer in Pettau in Vorschlag zu bringenden tauglichen Knaben gegen eine Aufzahlung oott 136 K. 4. Zwei Dom Ehrendoinherrn Franz Čepe gestiftete Plätze gegen eine Aufzahlung Don 40 K. 5. Drei Dom Pfarrer Stefan Pernavsel gestiftete Freiplätze für Knaben ans der Verwandtschaft des Stifters, in Ermanglung solcher aber für Kompetenten aus den Pfarren Gams, St. Lorenzen ob Marburg und Remšnik. 6. Der Dom Pfarrer Franc Klobasa gestiftete Platz für einen mittellosen Studierenden aus der Verwandtschaft des Stifters, in Ermangelung solcher, für Studierende aus St. Georgen a. d Stainz, in letzter Reihe für Sohne slo- Denischer Eltern aus dem ehemaligen Seckauer Anteile der Laoanter Diözese. 7. Der Dom Pfarrer Franz S lani <; gestiftete Freiplatz für Zöglinge aus der Pfarre St. Wolfgang bei Wisch und TrnoDec, St. Barbara oder St. Leonhard in W. B., endlich für Studierende ans dein neuen Anteile der Laoanter Diözese. 8. Ein Dom Dcrstorbenen Dompropst Georg Matjašič gestifteter Freiplatz, auf den Verwandte des Stifters, dann die aus der Pfarre St. Peter und Paul in Pettau gebürtigen Studierenden ein Vorrecht besitzen. II. Für das Maximilian« rn: 1. Der Dom Pfarrer Anton Dvoršak gestiftete Freiplatz für Studierende ans der Verwandtschaft des Stifters, dann aus der Pfarre Tainach oder der dortigen Umgebung, | endlich für Studierende aus der Pfarre St. Veit bei Montpreis gegen eine Daraufzahlnng Don 60 K. 2. Der Dom Pfarrer Xnton Fenne gestiftete Freiplatz, zu dessen Genüsse zunächst Studierende aus der Verwandtschaft des Stifters, dann solche aus der Pfarre St. Stefan bei Süßenheim, überhaupt würdige Bewerber berufen erscheinen, jedoch gegen eine Daraufzahlung ooit 50 K. • Außer diesen Stiftsplätzen werden noch einige andere freie Platze zur Besetzung gelangen, um die sich Studierende überhaupt bewerben können. Da jedoch das Knabenseminars-Vermögen zur Erhaltung sämtlicher Zöglinge, die darin ihre Unterkunft finden können, nicht aiisreicht, wird erwartet, daß Petenten, welche in der Lage sind, einen Beitrag zu leisten, bei Bewerbung um die Aufnahme erklären, welchen Beitrag sie für den Fall der Erhörung ihrer Bitte zu leisten willens sind. Desgleichen ist es zu wünschen, daß bei Stiftsplätzen, deren Erträgnis infolge des Zinsenrückganges zur Deckung der Siistentationskostcn der Stiftlinge nicht ausreicht, die Verwandten oder Wohltäter des Bewerbers das Fehlende ans Eigenem decken. Die Gesuche um Aufnahme in das F. B. Knabenseminar sind bei dem betreffenden F. B. Pfarramte längstens bis 10. Angnst l. I. einzureichen und Don diesem ungesäumt mit gewissenhafter gutachtlicher Einbegleitung dem F. B. Ordinariate Dorznlegen. Bei Hinweisung aus die im obzitierten Berordnungs-blatte (Nr. VIII ex 1807) angeführten Aufnahmsbedingungen muß noch besonders bemerkt werden, daß nur jene Gesuche auf besondere Berücksichtigung rechnen dürfen, die mit allen im Sinne des § 69 (pag. 456) der XLVI, Constitutio unserer III. Diözesansyiiode des Jahres 1900 geforderten Belegen und Reoersen ausgestattet sein werden. 61. „Österreichischer Zentralanzeiger für das öffentliche Kiefernngswefen.^ Im Nachhange zur Ankündigung des „Österreichischen Zentralanzeigers für das öffentliche Lieferungswesen" im Kirchlichen Veordnungs - Blatte, Jahrgang 1902, Nr. XI, Absatz 64, wird dem wohlehrwürdigen Seelsorgeklerus nachstehende Zuschrift der hochlöbl. k. k. Statthalterei in Graz Dom 14. Juni 1903, Z. 28.240, zur Kenntnis gebracht. „Infolge Erlasses des k. k. Ministerium für Kultus und Unterricht Dom 22. Mai 1903, Z. 13.069, wird an das hochwürdige F. B. Ordinariat unter Bezugnahme auf die H. ä. Zuschrift Dom 10. Juli 1902, Z. 29.157, das diensthöfliche Ersuchen gestellt, gefällig Deranlassen zu wollen, daß hinsichtlich aller auf Grund einer öffentlichen Offertöerhand-lung Don dem hochwürdigen F. B. Ordinariate oder den unterstehenden Pfarrämtern hintangegebenen Lieferungen und Arbeiten der Name des Erstehers und der Zuschlagspreis behufs Publizierung dieser Daten im „Österreichischen Zentralanzeiger für das öffentliche Liefernngswesen" regelmäßig und raschestens direkte an das Departement II. c des Handelsministeriums bekannt gegeben werden." 62. Pozivi za pomoč pogorelcem v Slovenj emgradcu. in njihov uspeh. Ko so prva poročila došla o groznem požaru, ki j j dne 10. maja 1903 uničil tretji del mesta Slovcnji-gradec s zvonikom mestne župnijske cerkve vred, je kn. šk. konzistorij takoj razposlal spodaj sledečo okrožnico našega prcmilostljivega knezoškofa Mihaela. Par dni pozneje je razdelil po škofiji podoben poziv, ki mu je bil došel dne 16. maja t. 1. od Nja ekscelence grofa Clary, c. kr. namestnika, iz Gradca v nemškem in slovenskem jeziku, da se je nabil na cerkvena vrata. Vže dne 15. maja 1903 so se prvi milodari oddali v kn. šk. konzistorialni pisarni, kjer seje do dne 21. junija t. 1. nabrala res znatna vsota 6014 K 74 v. Ves ta denar se je v dveh rokih odposlal vlč. kn. šk. mestno-župnijskemu uradu v Slovenjigradec za pomoč ubogim pogorelcem, posebno še, ko bodo stavili novo streho na starodavni zvonik. Za vedni spomin na veliko nesrečo, a tudi na sijajen pojav požrtvovalne ljubezni lavantinskih škoflja-nov naj shrani škofijski list zgoraj omenjeno oklice, pa tudi glavni izkaz milodarov, sestavljen po raznih dekanatih. I. Št. 1505. Okrožnica. Grozna nesreča je zadela v nedeljo, dne 10. maja t. 1. mesto Slovenjigradec. 45 hiš in še 24 drugih streh je v kratkih urah upepelil nenasitljivi ogenj. Pogorela je tudi streha na visokem zvoniku staroslavne župnijske cerkve. Božja previdnost se je poslužila starega zvestega cerkovnika, ki je s pomočjo vrlih sosedov otel zvonove in cerkev pretečega jim pogina. Zavarovalnina bode komaj najmanjši del stroškov za novo streho na stolpu poravnala. Večino potroškov za cerkev bodo pobožni častilci sv. Elizabete, patrone tretje-rednikov, morali pokriti. Beda je res velika, ker večina pogorel cev ni rešila nič od svojega imetja, kakor le obleko, katero je na sebi imela. Res, da so presvitli cesar v svoji očetovski ljubezni ubogim pogorelcem blagovolili poslati velikodušne podpore. Tudi gospod cesarski namestnik in gospod deželni glavar sta vsak po svojem prihitela nesrečnežem na pomoč. Pa to bo še vse premalo za toliko škodo, za toliko nesrečo. Kn. šk. ordinariat spozna, da je tukaj hitre pomoči treba. Bis dat, qui cito dat. Zato naročuje, da se naj v vsaki župnjiski cerkvi kmalu po prejemu te okrožnice oznani in opravi darovanje okoli altarja za pogorelce v Slovenjcmgradcu. Nabrani milodari se naj nemudoma pošljejo — potom mč. kn. šk. dekanijskega urada — kn. šk. konzi- storij u, ki bo skrbel, da ž njegovimi darovi vred pridejo v prave roke. Ker se je mč. duhovščina že tolikokrat izkazala izredno radodarno, se kn. šk. ordinariat z zaupanjem do nje obrača, češ, da bode tudi pri tej nesreči pridno zbirala milodarov in po svoji moči k njim prispevala. Nesreča je velika, zato naj bode tudi naše usmiljenje veliko. „Delajmo pa dobro in se nikar no utrudimo, ker ob svojem času bomo želi, ako se ne utrudimo.“ (Gal. 6, 9). Kn. šk. Lavantinski ordinariat v Mariboru, dne 13. maja 1903. f Mihael, knezoškof. II. Aufruf mi bic Vrvölktrung Steicrmarks! Eine schwere Heimsuchung ist über Windischgraz gekommen. Eine Brandkatastrophe ernstester Art hat diese Stadt betroffen. Das in den ersten Nachmittagsstunden des 10. d. M. zum Ausbruche gekommene Feuer hat, angefacht von einem heftigen Winde, mit so furchtbarer Schnelligkeit um sich gegriffen, daß ungeachtet beispielloser Aufopferung der Feuerwehren mehr als ein Dritteil der Stadt niedergebrannt ist. Dank dem Allmächtigen ist zwar ein Verlust an Menschenleben nicht zu beklagen, aber der Schade an Hab und Gut ist ungeheuer. Achtzig Häuser sind eingeäschert, viele Besitzer-Haben ihren Viehstand eingebüßt, einzelne haben ihr Letztes verloren. Rauchgeschwärzte schwanke Mauern, verkohltes Trümmcrwerk, zu Asche gewordene Fahrnisse, Elend und Not, Jammer und Wehklagen allerwärts. Seä)shnndert Personen sind buchstäblich obdachlos geworden. Der Schade beziffert sich auf 702.000 Kronen; die Verunglückten sind mit nur 147.000 Kronen versichert, erleiden somit einen Verlust im Werte von 555.000 Kronen. Der steiermärkische Notstandsfonds und das Land Steiermark haben für die Fälle schwerster Notlage Geldbeträge flüssig gemacht, mit deren Verteilung ein sofort konstituiertes Hilfs-Komitee betraut ist. Angesichts der erschreckenden Hohe der Schadenziffcr kann damit nur den Alleiärmsten für den Augenblick geholfen werden. Nimmer aber wird jene Hilfe gebracht werden können, welche die Große des Unglückes heischt, wenn außer Staat und Land nicht auch die P r i v a t w o h l t ä t i g k e i t Antritt in die hier gebotene außerordentliche Hilfsaktion. An die so oft bewährte Nächstenliebe wende ich mich deshalb vertrauensvollen Herzens, indem ich diesen Aufruf an die Bevölkerung Steiermarks erlasse mit der dringenden Bitte, daß Alle, Hoch und Nieder, Reich und Arm, jeder nach seinen Kräften, das Ihre beitragen, mit das Unglück lindern zu helfen, das die armen Windischgrazer erlitten haben. Spenden werden in meinem Präsidialbureau, bei den k. k. Bezirkshauptmannschasten und Exposituren und bei den Bürgermeisterämtern Graz, Marburg, Cilli und Pettan sowie bei den hochwürdigen Pfarrämtern entgegen-genoinme». Graz, am 12. Mai 1903. Der k. k. Statthalter. Clary m. p. III. Poziv na prebivalstvo dežele štajerske ! Grozna nesreča zadela je mesto S Io ve n j igra d c c. Požarna katastrofa povzročila je v tein mestu veliko nadlogo in stisko. Ogenj, ki je nastal dne 10. t. m. v prvih urah popoldne, razširil se je vsled močnega viharja tako grozno hitro, da je vkljub brezprimcrni požrtvovalnosti požarnih hramb pogorelo več nego tretjina mosta. Hvala Vsegamočnemu sc nobeden človek ni ponesrečil, ampak škoda na posestvu in premoženju je velikanska. Osemdeset hiš je upepeljenih, mnogo posestnikov izgubilo je vso živino, nekaterim je vse do zadnjega pogorelo. Kamor se oziraš, povsod vidiš od dima očrnelo zidovje, izogljcne podrtinc, upepeljene premičnine, revščino in siromaštvo, jok in stok slišiš povsod. Šeststo oseb je v pravem pomenu besede brez strehe. Škoda znaša 702.000 kron, nesrečneži so zavarovani samo na 147.000 kron, tako da imajo še škodo v znesku 555.000 kron. Pomožni zaklad štajerski in dežela Štajerska sta za slučaje naj večje stiske nakazala zneske, katere ima takoj sestavljeni pomožni odbor razdeliti. Vsled ogromno visoke škode se s tem le največjim revežem komaj za trenutek opomore. Nikakor pa se ne bode moglo v tej meri pomagati, kakor jo zahteva velikost nesreče, ako razun države in dežele ne stopi tudi zasebna dobrotljivost v ta izvanredni pomožni čin, ki je tukaj gotovo na pravem mestu. Zanašajoč se na že teli krat skušano ljubezen do bližnjega, obrnem se v tem pozivu do prebivalstva dežele štajersko z gorečo prošnjo, da si bi vsi, gospod in kmet, bogataš in siromak, po svojih močeh prizadevali, da se revnim Slovenjigradčanom olajša nesreča, ki jih je zadela. Darila se sprejemajo v moji predsedniški pisarni, pri c. kr. okrajnih glavarstvih in ekspoziturah in pri županstvih v Gradcu, Mariboru, Celju in Ptuju, kakor tudi v prečastitih župnijskih uradih. V Gradcu, dne 12. maja 1903. C. kr. namestnik : Clary 1. r. IV. Glavni izkaz milodarovza pogorelce v Sl. Gradcu nabranih do21.junijal903. Premilostlj. knezoškof Dr. Mihael Napotnik, nadpastir lavant. 100; P. T. Msgr. Laurencij Herg, stolni prošt 20; P. T. Msgr. Karol Hribovšek, stolni dekan 10; P. T. g. kanoniki Dr. Janez Mlakar 20, Jožef Majcen 20, Jernej Voli 20, Martin Matek 20; P. T. g. profesorji Dr. Franc Feuš 10, Jožef Zidanšek 10, Franc Kovačič 10, Janez Vreže 10, Avgust Stegenšek 2; čč. gospodje Anton Jerovšek, pridvorni kaplan, 10, Rudolf Janežič, Spiritual, 5, Alojz Haubenreich, kn. šk. odpravitelj, 5, Matej Štrakl, kn. šk. revident, 5; sp. Jakob Kolar, sluga, 20 kron. Skupaj 297 kron. I. Dekanat Maribor I. br. Stolna župnija 104 75, Predmestna župnija M. B. 53 59, Sveti Peter 30. — , Sv. Marjeta 74'—, Sv. Mnrtin 42'—, Kamca 18'—, Sv. Barbara 16'—, Sv. Kungota 7'—, Selnica 30'—, Sv. Križ 20 — kron. Skupaj 395 34 kron. II. Dekanat S tari trg. Staritrg 20'—, Šmiklavž 16'—, Sv. Vid 2'13, Sv. Florijan 8'—, Sv. lij 10 50; Podgorje 20 —, Razbor 6 37, Pameče 11'—, Sv. Peter 5'— kron. Skupaj 98 kron. III. Dekanat Celje. Celje 60'—, Žalec 84 40, Goto vij e 50'—, Grižo 34'—, Sv. Peter 28'—, Galicija 5010, Polzela 8382 kron. Skupaj 390 32 kron. IV. Dekanat Kozje. Kozje 4932, Sv. Peter 3340, Podsreda 14'80, Podčetrtek 24'50, Sv. Vid 51'—, Olimje 2 98, Dobje 18'—, Pilštanj 44'—, Buče 18'—, Polje 10' —, Zagorje 12'—, Prevorje 9'— kron. Skupaj 287'— kron. V. Dekanat D ra v s k o polj e. Hoče 50—, Fram 18 50, Sv. Lovrenc 30 —, Slivnica 43 —, Cirkovce 18 — Črna gora 1—, Sv. Janž 21'— kron. Skupaj 18150 kron. VI. Dekanat Braslovče. Braslovče 9053, Sv. Pavel 40'—, Sv. Andraž 20'—, Vransko 65 —, Paka 38 96, Gomilsko 20 76, Sv. Jurij 43 37 kron. Skupaj 318 62 kron. VII. Dekanat Konjice. Konjice 125'—, Prihova 20'—, Čadram 14 64, Sv. Kunigunda 25'—, Zreče 26.—, Špitalič 5'—, Sv. Jernej 15 60, Keblj 28'—, Loče 44 07, Skomre 16'—, Stranice 14 35 kron. Skupaj 333 66 kron. VIII. Dekanat V c 1 i k a n c d e 1 j a. Sv. Tomaž 14'55, Vel. Nedelja 3654, Ormož 1855, Sv. Miklavž 2113, Središče 40 —, Svetinje 17 38, Sv. Bolfcnk 7 40, Sv. Lenart 20'— kron. Skupaj 175 55 kron. IX. Dekanat Jarenina. Jarenina 81'—, Sv. Ilj 46'—, Sv. Jakob 50'—, Sp. Sv. Kungota 6 30, Sv. Jurij 6 40 kron. Skupaj 189.80 kron. X. Dekanat Sv. Lenart v Slo v. Gor. Sv. Lenart 56'—, Sv. Rupert 38'—, Sv. Trojica 10'—, Negova 20' —, Sv. Benedikt 28'49, Sv. Ana 25'—, Sv. Jurij 38'—, Sv. Bolfcnk 33'—, M. Snežna 13.20 kron. Skupaj 261'69 kron. XI. Dekanat Ljutomer. Kapelle 44'—, Ljutomer 64'—, Sv. Križ 52 40, Sv. Peter pri ltadgoni 38'—, Malanedelja 16'— kron. Skupaj 214'40 kron. XII. Dekanat Ma ren borg. Marenberg 1811, Muta 28'—, Remšnik 8'—, Pernice 4 35, Sobota 10—, Radvanje 7'—, Sv. Ožbald 17.10 kron. Skupaj 92 56 kron. XIII. Dekanat Maribor d. br. Sv. Magdalena 27'—, Lombali 20'—, Ruše 47'—, Sv. Lovrenc 52 23, M. Puščava 40'10 kron. Skupaj 186 33 kron. XIV. Dekanat Šmarij e. Šmarij e 36'—. Sv. Jurij 70'—, Ponikva 42'—, Zibika 10'—, Sladkagora 14'—, Dramlje 28' — , Kalobje 12 64, Slivnica 5'—, Sv. Štefan 23'—, Žusem 6'— kron. Skupaj 246'64 kron. XV. Dekanat Novacerkev. Novacerkev 2684, Vojnik 53'—, Šmartin 28'—, Črešnjice 10'—, Frankolovo 17 70, Sv. Jošt 4 50 kron. Skupaj 14004 kron. XVI. Dekanat Gornjigrad. Gornjigrad 47 55, Sv. Frančišek 23 05, Ljubno 55'48, Rečica 27'40, Luče 29'—, Novaštifta 2003, Šmartin 11'—, Šmihel 1320, Mozirje 38 50 kron. Skupaj 265 21 kron. XVII. Dekanat Ptuj. Ptuj 6021, Sv. Peter in Pavel 10'—, Hajdinja 40'—, Sv. Urban 50'—, Vurberg 10'—, Sv. Andraž 13 —, Sv. Lovrenc 34 94, Sv. Marko 10'—, Sv. Marjeta 20'—, Polcnšak 14.41 kron. Skupaj 262 56 kron XVIII. Dekanat Rogatec. Rogatec 2242, Sv. Križ 35 45, Kostrivnica 9'—, Sv. Florjan 5 40, Žetale 20'—, Stoprco 14'23, Sv. Rok 10'—, Sv. Ema 20'—, Sv. Peter 10'— kron. Skupaj 146'50 kron. XIX. Dekanat Vuzenica. Vuzenica 18'—, Trbonje 8'—, Ribnica 92 —, Sv. Anton 20'—, Vuhred 10'— kron. Skupaj 148'— kron. XX. Dekanat Z a vrče. Zavrče 3136, Sv. Barbara 14'—, Leskovec 26*75, Sv. Trojica 68'—, Sv. Vid 6'— kron. Skupaj 14611 kron. XXI. Dekanat Šaleška dolina. Škale 38'66, Šmartin 7'—, Šentjanž 12 60, Sv. IIj 14 03, Šmihel 38.—, Zg. Ponikva 484 kron. Skupaj 11513 kron. XXII. Dekanat Laško. Laško 28'—, Loka 35 —, Dol 64 85, Sv. Rupert 5—, Sv. Jedert 10'—, Razbor 5 —, Trbovlje 56 —, Sv. Miklavž 10'—, Sv. Marjeta 10 60, Sv. Lenart 8'—, Širje 8'—, Jurklošter 10— kron. Skupaj 250 45. XXIII. Dekanat Videm. Videm 50'—, Brežice 24 —, Rajhenburg 19' — , Sevnica 34 14, Pišcce 30 —, Bizeljsko 70 —, Dobova 38 60, Sromlje 42'—, Artiče 23.—, Koprivnica 12'—, Zabukovje 10.—, Zdole 40'—, Kapele 29 59 kron. Skupaj 422 33 kron. XXIV. Dekanat Slov. Bistrica. Slov. Bistrica 91—, Šmartin 6'—, Gornja Polskava 20'—, Spodnja Polskava 18'—, Črešnjevec 11'—, Majšberg 15'—, Poljčane 136'—, Laporje 16 — Makole 84'—, Studenice 24' — , Tinje 15'—, Venčesel 14'— kron. Skupaj 450'— kron. Glavna vsota 6014'74 kron.* Kn. šk. Lav. konzistorij v Mariboru, dne 22. jun. 1903. „Vam pa naj gospod namnoži in obilno stori Vašo ljubezen.“ (I. Tesal. 3, 12). * Svičina je še le 8. julija t. 1. poslala svoj (lar 2V40 kron, ki se pogorelcem poznej pošlje. (*>B. DiitzeslUl-Ulichrichten. Ernennungen: Seine kais. und königl. Apostolische Majestät hat den hochw. Herrn Johann Ev. Žuž a, Doct. Rom. Sac. Can., F. B. Konsistorialrat, Hauptpfarrer und Dechant in Tüffer, zum Ehren doin-Herrn des F. B. Satianter Domkapitel zu ernennen geruht. — Titl. Herr Matthäus Slokovec, ff. B. Geistlicher Rat und Pfarrer in St. Marxen, ist am 5. Juli 1003 zum Fürstbischöflichen Sa van ter Kon sistor i al rate ernannt morde». F.-B. Savauter Ordinariat zn Marburg, am 15. Juli 1903. Fürstbischof. St. EyrilluS-Bachdruckerei.