Nr. 1715. VI. 1905. Kirchliches Kerordnunas-Klatt für die Lavantor Z)iöcefe. Ällhnft. 44. Litterae encyclicae Pii PP. X. de cliristiana doctrina tradenda. — 45. Das Officium und Meßforinnlar dcs Hl. Bischofs und Märtyrers Valentinus, Patrons der Pfarrkirche in Sr. Valentin bei Süßenheini. — 46. Die Vertretung kirchlicher Institutionen bei Rechts-streitigkeitcn. — 47. Zur Behandlung dcs Webiihrenaquivalcntes in Jnter- kalarrcchunugcn. — 48. Bekanntgabe der Konservatoren für das Jahr 1905. — 49. Internationaler Kongreß für gregorianischen Gesang in Straßburg. — 50. Zur Frage des Pflanzenschutzes. — 51. Literatur. — 52. Diöcesan-Nachrichten. 44. Sanctissimi Domini nostri Pii divina Providentia Papae X. Litterae Encyclicae ad Sacros universi Catholici orbis antistites de Christiana Doctrina tradenda. VENERARI EIRVS FRATRIBVS PATRIARCHI» PRIMATI BVS ARCHIEPISCOPI» EPISCOPIS ALIISQUE LOCORVM ORDINARIIS CVM APOSTOLICA SEDE PACEM ET COMMVNIONEM IIABENTI BVS PIVS PP. X. V EN ERARI L ES F R A TR ES SALVTEM ET APOSTOL ICAM BENEDICTIONEM. Acerbo nimis ac difficili tempore ad supremi pastoris munus, in universum Christi gregem gerendum, arcanum Dei consilium tenuitatem Nostram evexit. Inimicus namque homo sic gregem ipsum i ani diu obambulat va-ferrimaque insidiatur astutia, ut nunc vel maxime illud factum esse videatur, quod senioribus Ecclesiae Ephesi praenuntiabat Apostolus : Ego scio quoniam intrabunt.. • lupi rapaces in vos, non parcentes gregi'. —Cuius quidem religiosae rei inclinationis, quicumque adhuc divinae gloriae studio feruntur, causas rationesque inquirunt ; quas dum alii alias afferunt, diversas, pro sua quisque sententia, ad Dei regnum in hisce terris tutandum restituendumque sequuntur vias. Nobis, Venerabiles Fratres, quamvis cetera non respuamus, iis maxime assentiendum videtur, quorum indicio et praesens animorum remissio ae velali imbecillitas, quaeque inde gravissima oriuntur mala, ex divinarum ignoratione rerum praecipue sunt repetenda. Congruit id plane cum eo, quod Deus ipse per Oscam prophetam dixit: ...Et non est scientia Dei in terra. Maledictum, et 1 Act. XX, 29. mendacium, et homicidium, et furtum, et adulterium, inundaverunt, et sanguis sanguinem tetigit. Propter hoc lugebit terra, et infirmabitur omnis, qui habitat in ea1. Et re quidem vera, aetate hac nostra esse quam-plurimos in christiano populo, qui in summa ignoratione eorum versantur, quae ad salutem aeternam nosse oportet, communes, eaeque proh dolor ! non iniustae sunt quaeri-moniae. — Quum vero christianum dicimus populum, non plebem tantum aut sequioris coetus homines significamus, qui saepenumero aliquam ignorantiae excusationem ex eo admittunt, quod immitium dominorum imperio cum pareant, vix sibi suisque temporibus servire queunt: sed illos etiam et maxime, qui etsi ingenio cultuque non carent, profana quidem eruditione affatim pollent, ad religionem tamen quod attinet, temere omnino atque imprudenter vivunt. Difficile dictu est quam crassis hi saepe tenebris obvolvantur; quodque magis dolendum est, in iis tranquille iaeent ! De summo rerum omnium auctore ae moderatore Deo, de Christianae fidei sapientia nulla fere ipsis cogitatio. Hinc vero lice de Verbi Dei incarnatione, nec de perfecta ab ipso humani generis restauratione quidquam norunt ; nihil de Gratia, quae potissimum est adiumentum ad aeternorum adeptionem, nihil de Sacrificio augusto aut de Sacramentis, quibus gratiam ipsam assequimur ac retinemus. Peccato autem quid nequitiae insit quid turpitudinis nullo pacto aestimatur; unde nec eius vitandi nec deponendi sollicitudo ulla: sic«pie ad supremum usque diem venitur, ut sacerdos, ne spes absit salutis, extrema agentium animam ' Os IV, I ss. momenta, quae fovendae maxime caritati in Deum impendi oporteret, edocendo summatim religionem tribuat : si tamen, quod fere usu ve» it, usque adeo culpabili ignorantia moriens non laboret ut et sacerdotis operam supervacaneam arbitretur et, minime placato Deo, tremendum aeternitatis viam securo animo ingrediendam putet. Unde merito scripsit Benedictus XIV. decessor Noster : Illud affirmamus, magnam earum partem, qui aeternis supliciis damnantur, eam calamitatem perpetuo subire oh ignorantiam mysteriorum fidei, quae scire et credere necessario debent, ut inter electos cooptenturb Haec quum ita sint, Venerabiles Fratres, quid quaeso mirabimur, si tanta sit modo inque dies augescat, non inter barbaras inquimus nationes, sed in ipsis gentibus quae christiano nomine feruntur, corruptela morum et consuetudinum depravatio? Paulus quidem apostolus ad Ephesios scribens haec edicebat : Fornicatio autem, et omnis immunditia, aut avaritia, nec nominetur in vobis, sicut decet sanctos; aut turpitudo, aut stultiloquiumAt vero sanctimoniae huic ac pudori cupiditatum moderatori divinarum rerum sapientiae fundamentum posuit : Videte itaque, fratres, quomodo caute ambuletis : non quasi insipientes, sed ut sapientes... Propterea nolite fieri imprudentes, sed intelligentes quae sit voluntas Dei*. Et plane id merito. Voluntas namque hominis inditum ab ipso auctore Deo honesti rectique amorem, quo in bonum non adumbratum sed sincerum voluti rapiebatur, vix retinet adhuc. Curruptelà primaevae labis depravata, ac Dei factoris sui quasi oblita, eo affectum omnem convertit ut diligat vanitatem et quaerat mendacium. Erranti igitur pravisque obcaecatae cupiditatibus voluntati duce opus est qui monstret viam, ut male desertas repetat justitiae semitas. Dux autem, non aliunde quaesitus, sed a natura comparatus, mens ipsa est : quae si germana carcat lucoi divinarum nempe rerum notitia, illud habebitur, quod coecus cocco ducatum praestabit et ambo in foveam cadent. Sanctus rex David, quum Deum de veritatis lumine laudaret, quod menti hominum indidisset: Signatum est, aiebat, super nos lumen vultus tui. Domine4. Quid porro ex hac largitione luminis sequatur addidit, inquiens: Dedisti lae. titiant in corde meo; laetitiam videlicet, qua dilatatum cor nostrum, viam mandatorum divinorum currat. Quod revera ita esse facile consideranti patet. Deum namque eiusque infinitas quas perfectiones nominamus, longe exploratius, quam naturae vires scrutentur, Christiana nobis sapientia manifestat. Quid porro ? lubet haec simul summum ipsum Deum officio fidei nos revereri, quae mentis est; spei quae voluntatis ; caritatis quae cordis : sicquc totum hominem supremo illi Auctori ac Moderatori ma»- 1 Inatit. XXVI, 18. — 8 Epkes. V, 3 s. — 3 Ep es V 15. ss - 4 Ps. IV, 7. cipat. Similiter una est lesu Christi doctrina, quae germanam praestabilemquc homines aperit dignitatem, quippe qui sit filius 1'atris caelestis qui in caelis est, ad imaginem cius factus cumque eo aeternum beateque victurus. At vero cx hac ipsa dignitate eiusdemque notitia infert Christus debere homines sc amare invicem ut fratres, vitam hoic degere, ut lucis filios decet, non in commessationibus, et ebrietatibus ; non in cubilibus, et impudicitiis ; non in contentione, et aemulatione'; iubet pariter omnem sollicitudinem nostram proiicere in Deum, quoniam ipsi cura est de nobis; iubet tribuere egenis, benefacere iis qui nos oderunt, aeternas animi utilitates fluxis huius temporis bonis anteponere. Nc autem omnia singulatim attingamus, nonne ex Christi institutione homini superbius audenti demissio animi, quae verae gloriae origo est, suadetur ac praecipitur ? Quicumque . . . humiliaverit se ..., hic est maior in regno caelorum". Ex ea prudentiam spiritus docemur, qua prudentiam carnis caveamus ; justitiam, qua ius tribuamus cuique suum ; fortitudinem, qua parati simus omnia perpeti, erectoque animo pro Deo sempiternaque beatitudine patiamur ; temperantiam denique, qua vel pauperiem pro regno Dei adamemus, quin et in ipsa cruce gloriemur, confusione contempta. Stat igitur, ab Christiana sapientia, non modo intellectum nostrum mutari lumen, quo veritatem assequatur, sed voluntatem etiam ardorem concipere, quo evehamur in Deum cumque Eo virtutis exercitatione iungamur. Longe equidem absumus ut ex his asseramus, pravitatem animi corruptionemque morum non posse cum religionis scientia coniitngi. Utinam non id plus nimio probarent facta ! Contendimus tamen, ubi crassae ignorantiae tenebris sit mens circumfusa, nullatenus posse aut rectam voluntatem esse aut mores bonos. Apertis namque oculis si quis incedat, poterit ille sane de recto tutoque itinere declinare : qui tamen caecitate laborat, huic periculum certe quidem imminet. — Adde porro : corruptionem morum, si fidei lumen penitus non sit extinctum, spem facere emendationis; quod si utrumque iungitur et morum pravitas et fidei ob ignorationem defectio, vix erit medicinae locus, patetque ad ruinam via. Quum igitur cx ignorantia religionis tam multa tamque gravia deriventur damna ; alia vero ex parte, quum tanta sit religiosae institutionis necessitas atipie utilitas, frustra enim Christiani hominis officia impleturus speratur qui illa ignoret : iam ulterius inquirendum venit, cuius demum sit perniciosissimam hanc ignorantiam cavere mentibus, adeoque necessaria scientia animos imbuere. — Quae res, Venerabiles Fratres, nullam habet dubitationem : gravissimum namque id munus ad omnes pertinet, quotquot sunt animarum pastores. Ili sane, ex Christi praecepto, creditas sibi oves agnoscere tenentur ac pascere ; pascere autem ' ltom. XIII, 13. — 8 Mattb. XVIII, 4. hoc primum est, docere. Dabo vobis, sie nempe Deus per lereiumi» promittebat, pastores iuxta cor meum, et pascent vos scientia et doctrina'. Unde et Apostolus Paulus aiebat: Non... misit me Christus baptizare sed evangelizare’-, indicans videlicet primas eorum partes, qui regendae aliquo modo Ecclesiae sunt positi, esse in instituendis ad sacra fidelibus. Cuius quidem institutionis laudes persequi supervacaneum ducimus, quantique ea sit apud Deum ostendere. Certe miseratio, quam pauperibus ad levandas angustias tribuimus, magnam a Deo habet laudem. At longe maiorem quis neget habere studium et laborem, quo, non fluxas corporibus utilitates, sed aeternas animis docendo monen-doque conciliamus ? Nihil profecto optatius, nihil gratius queat Iesu Christo animarum servatori accidere, qui de se per Isaiam professus est : Evamjelizare pauperibus misit me*. Hic tamen praestat, Venerabiles Fratres, hoc unum consectari atipie urgere, nullo sacerdotem quemlibet graviori officio teneri, nullo arctiori nexu obligari. Etenim in sacerdote ad vitae sanctimoniam debere scientiam adiici, quis neget? Labia... sacerdotis custodient scientiam'. Atque illam reapse severissime Ecclesia requirit in iis qui sint sacerdotio initiandi. Quorsum id vero? Quia scilicet ab eis divinae legis notitiam christiana plebs expcctat, illosquc ad eam impertiendam destinat Dens : Et legem requirent ex ore eius: quia angelus Domini exercituum est*. Quamobrem Episcopus, in sacra initiatione, sacerdotii candidatos allo-quens : Sit, inquit, doctrina vestra spiritualis medicina populo Dei; sint providi cooperatores ordinis nostri; ut in lege sua die ac nocte meditantes, quod legerint credant, quod crediderint doceant". Quod si nemo est sacerdos, ad quem haec non pertineant, quid porro de illis censebimus, qui, nomine ac potestate curionum aucti, animarum rectoris munere, vi dignitatis et quodam quasi pacto inito, funguntur: Hi quodammodo pastoribus et doctoribus sunt acccnsendi, quos dedit Christus ut fideles ini» non sint parvuli fluctuantes, et circumferantur omni vento doctrinae in nequitia hominum ; veritatem autem facientes in caritate, crescant in illo per omnia, qui est caput Christus7. Quapropter sacrosancta Tridentina Synodus, de animarum pastoribus agens, officium eorum hoc primum et maximum esse edicit, christianam plebem docere8. Hinc iubet illos, dominicis saltem diebus festisque sollemnioribus, de religione ad populum dicere, sacri vero Adventus tempore et Quadragesimae quotidie, vel saltem ter in hebdomada. Ncque id modo : addit namque teneri parochos, eisdem saltem dominicis festique diebus, per se vel per ' Ier. III, 15. — 8 I. Cor. I, 17. — 3 Luc. VI, 18. — 4 Malach. II, 7. — 6 Ib. — 0 Ponti f. Rom. — 7 Ephes. IV, 14. 15. — s Sess. V. cap. 2 de ref. ; Sess, XXII. oap. 8; Sess. XXIV. oap. 4 et 7 de ret'. alios, in fidei veritatibus erudire pueros, eosque ad obe-dientiam in Deum ac parentes instituere. Quum vero sacramenta fuerint administranda, praecipit, ut qui sunt suscepturi, de eorumdem vi, facili vulgarique sermone, doceantur. Quas sacrosanctae »Synodi praescriptiones Benedictus XIV. decessor Noster, in sua Constitutione Etsi minime, sic brevi complexus est ac distinctius definivit : Duo potissimum onera a Tridentina Sgnodo curatoribus animarum sunt imposita: alterum, ut festis diebus de rebus divinis sermones ad populum habeant ; alterum, ut pueros et rudiores quosque divinae legis fideique rudumentis informent. — Iurc autem sapientissimi^ Pontifex duplex hoc officium distinguit, sermonis videlicet habendi, quem vulgo Evangeli! explicationem vocitant, et christianae doctrinae tradendae. Non enim fortasse desint qui, minuendi laboris cupidi, persuadeant sibi homiliam pro cathechesi esse posse. Quod quam putetur perperam, consideranti patet. Qui enim sermo de sacro Evangelio habetur, ad eos instituitur, quos fidei elementis imbutos iam esse oportet. Panem diceres, qui adultis frangatur. Catechetica e contra institutio lac illud est, quod Petrus Apostolus concupisci sine dolo a fidelibus volebat, quasi a modo genitis infantibus. — Hoc scilicet catcchistac munus est, veritatem aliquam tractandam suscipere vel ad fidem vel ad christianos mores pertinentem, eamque omni ex parte illustrare : quoniam vero emendatio vitae tinis docendi esse debet, oportet catechista!» comparationem instituere ea inter quae Deus agenda praecipit quaeque homines reapse agunt ; post haec, exemplis opportune usum, quae vel e Scripturis sacris, vel ex Ecclesiastica historia, vel e sanctorum virorum vita sapienter hauserit, suadere auditores cisque, intento velati digito, commonstrare quo pacto componant mores; finem denique hortando facere, ut qui adstant horreant vitia ac declinent, virtutem sectentur. Scimus equidem eiusmodi tradendae christianae doctrinae munus haud paucis invidiosum esse, quod minoris vulgo aestimetur nec forte ad popularem laudem captandam aptum. Nos tamen hoc esse indicium eorum censemus, qui levitate magis quam veritate ducuntur. Oratores profecto »Sacros, qui, sincero divinae gloriae studio, vel vindicandae tuendacque fidei, vel Sanctorum laudationibus dent operam, probandos esse non recusamus. Verum illorum labor laborem alium praevium desiderat, scilicet catechistarum ; qui si deest, fundamenta desunt, atque in vanum laborant qui aedificant domum. Nimium saepe orationes ornatissimae, quae confertissimae concionis plausu excipiuntur, hoc unum assequuntur ut pruriant auribus ; animos nullatenus movent. E contra catechetica institutio, humilis quamvis et simplex, verbum iliud est, de quo Deus ipse testatur per Isaiam: Quomodo descendit imber, et nix de caelo, et illuc ultra non revertitur, sed inebriat terram, et infundit eam, et germinare eam facit, et dat semen serenti, et panem comedenti : sic erit verbum meum quod egredietur de ore meo : non revertetur ad me vacuum, sed faciet quaecumque volui, et prosperabitur in his, ad quae misi illud1. — Similiter arbitrandum putamus de sacerdotibus iis, qui, ad religionis veritates illustrandas, libros operosos conscribunt; digni plane «pii ideo commendatione multa exornentur. Quotus tamen quisque est, qui ei »smodi volumina verset, fructumque inde hauriat auctorum labori atipie optatis respondentem V Traditio autem Christianae doctrinae, si rite fiat, utilitatem audientibus nunquam non affert. Etenim (quod ad inflammandum studium ministrorum Dei iterum advertisse iuverit) ingens modo eorum est numerus atquc in dies augetur, qui de religione omnino ignorant, vel eam tantum de Deo christianaeque fidei notitiam habent, quae illos permittat, in media luce catholicae veritatis, idololatrarum more vivere. Quam multi eheu! sunt, non pueros dicimus, sed adulta, quin etiam devexa aetate, «pii praecipua fidei mysteria nesciant prorsus ; «pii Christi nomine audito, respondeant : Quis est, ...ut credam in eum?2 — Hinc odia in alios struere ac nutrire, pactiones conflare iniquissimas, inhonestas negotiorum procurationes gerere, aliena gravi foenore occupare, aliaquc id genus flagitiosa haud sibi vitio ducunt. Hinc Christi legem ignorantes, quae non modo turpia damnat facinora, sed vel ea cogitare scienter atipie optare ; etsi forte, qualibet demum de causa, obscocnis voluptatibus fere abstinent, inquinatissimas tamen cogitationes, nulla sibi religione iniecta, suscipiunt ; iniquitates super capillos capitis multiplicantes. Haec porro, iterasse iuvat, non in agris solum vel inter miseram plebeculam occurrunt, verum etiam ac forte frequentius inter homines amplioris ordinis, atipie adeo apud illos quos inflat scientia, qui vana freti eruditione religionem ridere posse autumant et quaecumque quidem ignorant, blasphemant.3 Iam, si frustra seges e terra speratur quae semen non exceperit, «pii demum bene moratas progenies cxpcctes, si non tempore fuerint Christiana doctrina institutae ? — Ex quo colligimus iure, quum fides id aetatis usque eo languerit ut in multis pene sit intermortua, sacrae catechesis tradendae officium vel negligentius persolvi, vel praetermitti omnino. Perperam enim ad habendam excusationem quis dixerit, esse fidem gratuito munere donatam nobis atquc in sacro baptismate cuique inditam. Equidem utique quotquot in Christo baptizati sumus fidei habitu augemur ; sed divinissimum hoc semen non ascendit... et facit ramos magnos4 permissum sibi ac veluti virtute insita. Est et in homine, ab exortu, intclligendi vis : ea tamen materno indiget verbo, quo quasi excitata in actum ut aiunt, ' Ia. LV. 10, 11. - » Ioan. IX, 30. — 3 Imi. 10. — 4 Marc. IV, 32. exeat. Haud aliter christiano homini accidit, «pii, renascens ex aqua et Spiritu Sancto, conceptam secum affert fidem ; eget tamen Ecclesiae institutione, ut ea ali augerique possit fructumque ferre. Idcirco Apostolus scribebat : Fides ex auditu, auditus autem per verbum Christi' ; institutionis autem necessitudinem ut ostenderet, addit: Quomodo... aiulient sine praedicante?2 Quod si, ex huc usque explicatis, religiosa populi eruditio quanti momenti sit ostenditur, curae Nobis quam quod maxime esse oportet, ut Doctrinae sacrae praeceptio, qua, ut Benedicti XIV. decessoris Nostri verbis utamur, ad Dei gloriam et ad animarum salutem nihil utilius est institutum3 vigeat semper aut, sicubi negligiti»1, restituatur. — Volentes igitur, Venerabiles fratres, buie gravissimo supremi apostolatus officio satisfacere, atque unum parem-que morem in re tanta ubique esse ; suprema Nostra auctoritate, quae sequuntur, in dioecesibus universis, observanda et excipienda constituimus districteque mandamus. I. Parochi universi, ac generatili! quotquot animarum curam gerunt, diebus dominicis ac festis per annum, nullo excepto, per integrum horae spatium, pueros et puellas de iis, quae quisque credere agereque debeant ad salutem adipiscendam, ex chatechismi libello erudiant. II. Iidcm, statis anni temporibus, pueros ac puellas ad Sacramenta Poenitentiae et Confirmationis rite suscipienda praeparent, continenti per dies plures institutione. III. Item, ac peculiari omnino studio, feriis omnibus Quadragesimae atquc aliis, si opus erit, diebus post festa Paschalia, aptis praeceptionibus et hortationibus adulescentulos et adulescentulas sic instruant, ut sancte sancta primum «le altari libent. IV. In omnibus et singulis paroeciis consociatio canonice instituatur, cui vulgo nomen Congregatio Doctrinae Christianae. EA parochi, praesertim ubi sacerdotum numerus sit exiguus, adiutore» in catechesi tradenda laicos habebunt, qui se huic dedent magisterio tum studio gloriae Dei, tum ad sacras lucrandas indulgentias, quas Romani Pontifices largissime tribuerunt. V. Maioribus in urbibus, inque iis praecipue ubi universitates studiorum, lycca, gymnasia patent, scholae religionis fundentur ad erudiendam fidei veritatibus vitaeque Christianae institutis inventam, quae publicas scholas celebrat, ubi religiosae rei mentio nulla inficitur. VI. Quoniam vero, hac praesertim tempestate, grandior aetas non secus ac puerilis religiosa eget institutione; parochi universi ceterique animarum curam gerentes, praeter consuetam homiliam «le Evangelio, quae festis diebus omnibus in parochia!i Sacro est habenda, ea hora quam opportuniorem duxerint ad populi frequentiam, illa tantum ' Rom. X, 17. — 2 II). 14. — 3 Constit. Etsi minime, 13. exceptä qua pueri erudiuntur, chatechesim ad fideles instituant, facili quidem sermone et ad captum accommodato. Qua in re Catechismo Tridentino utentar, eo utique ordine ut quadriennii vel quinquennii spatio totam materiam pertractent quae de »Symbolo est, de Sacramentis, de Decalogo, de Oratione et de praeceptis Ecclesiae Haec Nos quidem, Venerabiles Fratres, auctoritate apostolica constituimus et iubemus. Vestrum modo erit efficere ut, in vestra cuiusque dioecesi, nulla mora atque integre executioni mandentur ; vigilare porro et pro auctoritate vestra cavere, ne quae praecipimus oblivioni dentur, vel quod idem est, remisse oscitanterque impleantur. Quod ut reapse vitetur, illud assidue commendetis et urgeatis oportet, ut parochi ne imparati catechesis praeceptiones habeant, sed diligenti prius adhibita praeparatione ; ut ne loquantur humanae sapientiae verba, sed, in simplicitate coniis et sinceritate Dei,1 Christi exemplum sectentur, qui quamvis abscondita eructaret a constitutione mundi* loquebatur tamen omnia in parabolis ad turbas et sine parabolis non loquebatur eis*. Id ipsum et Apostolos, a Domino institutos, praestitisse novimus ; de quibus Gregorius Magnus aiebat : Curaverunt summopere rudibus populis plana, et capabilia non sumina atque ardua, praedicare‘. Ad religionem autem quod attinet, homines magnam partem rudibus, hac tempestate nostra, sunt acccnscndi. Nolimus porro, ne ex eiusmodi simplicitatis studio persuadeat quis sibi, in hoc genere tractando, nullo labore nidlaque meditatione opus esse : quin inumo maiorem plane, quam quodvis genus aliud, requirit. Facilius longe est reperire oratorem, qui copiose dicat ac splendide, quam catechistam qui praeceptionem habeat omni ex parte laudabilem. Quamcumque igitur facilitatem cogitandi et eloquendi quis a natura sit nactus, hoc probe teneat, nun- ' II, Cur. I, 12. — 2 Matih. XIII, 35. - " III. 34. - 4 Moral. 1. XVII, cap. 26. quam sc de Christiana doctrina ad pueros vel ad populum cum animi fructu esse dicturum, nisi multa commentatione paratum atque expeditum. Falluntur sane qui plebis imperitia ac tarditate fisi, hac in re negligentius agere se posse autumant. E contrario, quo quis rudiores nactus sit auditores, eo maiore studio ac diligentia utatur oportet, ut sublimissimas veritates, adeo a vulgari intelligentia remotas, ad obtusiorem imperitorum aciem accommodent, quibus aeque ac sapientibus, ad aeternam beatitatem adipiscendam sunt necessariae. Iam igitur, Venerabiles Fratres, Mosis verbis, in hac postrema litterarum Nostrarum parte, liceat vos alloqui : Si quis est Domini, iungatur mihi.1 Advertite, rogamus quaesumusque, quanta animarum clades ex una divinarum rerum ignoratione veniat. Multa forte utilia plancque laudatione digna, in vestra cuiusque dioecesi, sunt a vobis instituta in commissi gregis commodum : velitis tamen, prae omnibus, «pianta potestis contentione, quanto studio, quanta assiduitate boc curare atque urgere, ut doctrinae christianac notitia cunctorum pervadat animos penitusque imbuat. Unusquisque, Petri Apostoli utimur verbis, sicut accepit gratiam, in alterutrum illam administrantes, sicut boni dispensatores multiformis gratiae Dei* Diligentiam industriasque vestras, beatissima Virgine immaculata intercedente, fortunet vobis Apostolica benedictio, quam, testem caritatis Nostrae ac caelestium gratiarum auspicem, vobis et clero ac populo cuique credito amantissime impertimus. Datum Romae, apud »Sanctum Petrum die XV Aprilis MDGCCCV, Pontificatus Nostri anno secundo. Pius PP. X. Nähere Erläuterungen zur normiftchenben Enzyklika werden späterhin folgen. ' Exod. XXXII, 26. — 2 I, Petr. IV, 10. 45. Das Officium und Meßformular des Hl. Kilchofs und Märtyrers llnlcittimts, Patrons der Pfarrkirche in St. Valentin bei Süssenheim. Mater dein 90. November 1903, Z 131 hat das F. B. Pfarramt zn St. Valentin bei Süssenheim anher die Anfrage gerichtet, welches Officium und Meßsormnlar am Feste S. Valentini Episcopi Martyris (14. Febr.), des Patrons der dortigen Pfarrkirche, zn verwenden sei. Da dieser heilige Bischof und Märtyrer als Patron der Kathedralkirche in Terni (Interamna) in Umbrien verehrt wird, so wandte fid) das F. B. Ordinariat unter dem 20. März 1904, Z. 785 an das hochwürdigste Bischöfliche Ordinariat in Terni mit dem Ansuchen um Übermittlung je eines Exemplars des Officiums und der Messe dieses Heiligen, erhielt jedoä) keine Antwort. Infolge dessen richtete es an die hl. Kongregation der Nitrii das nachstehende Bittgesuch um gnädige Bestimmung, in welcher Weise das Officium cum Missa »S. Valentini Ep. Mart, zu verrichte» sei, beziehungsweise um Übermittlung eines Exemplars des bezüglichen Officiums und der Messe. Beatissime Pater! Ego devotissime subscriptus Episcopus Lavantinus »Sanctitati Vestrae humillime expono, quod sequitur : In dioecesi mea Lavantina una cxistit ecclesia pa-rochialis, dicata sancto Valentino Episcopo et Martyri, qui in Martyrologio Romano dic 14. Februarii commemoratur. Ad hanc ecclesiam li deles c dissitis etiam parochiis peregrinari solent, sanctum Valentinam tamquam auxiliatorem in morbo caduco scu epilepsia venerantes. Nuper vero parochus huius ecclesiae quaestionem mihi proposuit, quonam modo ipsi recitandum esset officium Patroni ecclesiae parochialis suae et quaenam Missa in festo huius Sancti esset celebranda. Quum festum s. Valentini Episcopi et Martyris ncque in Breviario ncque in Missali Romano inveniatur, litteris supplicibus de dic 20. Martii 1904 adii officium Episcopale Interamnae (Terni), ubi Sanctus hic speciali modo coli perhibetur, ut transmitteret mihi exemplar officii et Missae de s. Valentino Episcopo et Martyre, sed non accepi responsum. Quapropter ad Sanctitatem Vestram recurro, humillime supplicans, ut clementissime decernere dignetur, quo modo officium ordinandum ct quaenam Missa legenda sit in festo s. Valentini Episcopi Martyris, vel exemplar huius officii et Missae, si existat. mihi benignissime transmitti faciat. Ad pedes Sanctitatis Vestrae provolutus benedictionem Apostolicam enixe expeto Sanctitatis Vestrae humillimus est obsequentissimus tilius ct famulus f Michael, Episcopus Lavantiuus. Marburgi, dic 14. Octobris 1904. Auf Grund dieses Gesuches gestattete die Hl. Niten-Kongregatiou unter dem 11. November 1904 für die Pfarre St. Valentin bei Süsseuheim de» Gebrauch des Officiums und der Messe S. Valentini Ep. Mart., wie solche im Jahre 1882 für die Diözese Tenn genehmigt worden sind. Das betreffende Reskript lautet, wie folgt: N- 87 /k Lavantina. Ad enixas preces Reverendissimi Domini Michaelis Napotnik, Episcopi Levantini, Sacra Rituum Congregatio, utendo facultatibus sibi specialiter a Sanctissimo Domino Nostro Fio Papa X. tributis, benigne indulsit, ut a Clero Paraeciae S. Valentini Episcopi Martyris, quae extat intra' fines eiusdem Dioeccscos, in festo ipsius Sancti Titularis, dic 14. Februarii iuxta Martyrologium Romanum occurrente, in posterum adhiberi valeat Officium cum Missa proprium, quod anno 1882 Dioecesi In teram nen. concessum fuit : servatis Rubricis. Contrariis non obstantibus quibuscunque. Die 11. Novembris 1904. A. Card. Tripepi, Pro.-Pracf. D. Panici, Archicp. Laodicen., Secret. Ans diesen Bescheid hin ersuchte das F. B. Ordinariat mit dem Schreiben vom 6. Jänner 1905, Z (>8 neuerdings bei dem hochwürdigsten B. Ordinariat in Terni um Über-sendnng des in Rede stehenden Officiums und Meßformulars, jedoch mich diesmal vergebens Darum ersuchte es mit der Zuschrift vom 12. März 1905, Z. 985 den Hochivürdigen Monsignore Dr. Josef Lohuinger, Rektor des Institutes deli' Anima in Rom, Agenten für die LavaIIter Diözese, er möge bei der Hl. Rden-Kongregation eine beglaubigte Abschrift des erwähnten Officiums und Meszformnlars besorgen und anher übermitteln. Dies geschah. Am 4. April 1905 langte eine beglaubigte Kopie dieses Officiums cum Missa Hieramts ein und wird imdjstchcnb abgedruckt. Officium cum Missa proprium in festo S. Valentini Episcopi et Martyris. In festo 8. Valentini Episcopi et Martyris. Omnia de Communi Unius Martyris praeter sequ. In 1. Vesperis. Antiphon, de Laudibus. Hymnus. Troplmcn clara Martyris, Nomen decusquc Praesulis Laeto Nahertes cantico Festas ad aras personent. Athleta mox ut fulgurat, Numen profanum corruit, Erroris umbra solvitur, Arbor salutis emicat. Illo Indiente, mystico Delentur amne crimina Editque lympha Virgines Editque lympha Martyres. Sacris adauctus infulis Ovile ditat praelians, Lupi vel agnos deserant Vel victi in agnos transeant. O laxa sursum pectora Fides coruscans erigat Opus parentis inclyti In tiliis nc decidat. Laus ct perennis gloria Patri sit atipie Filio, Sancto simul Paraclito Nunc ct per omne sacculum. Arnen. Ad Magnificat. Ant. Signa apostolatus mei facta sunt super vos in omni patientia, in signis ct prodigiis et virtutibus. Oratio. Deus, qui Beato Valentino Martyri tuo atque Pontifici pastoralis ministerii sollicitudinem et fidei constantiam tribuisti : concede, ut qui eius patrocinio munimur in terris, cius quoque consortio aggregari mereamur in caelis. Per Dominum. Ad Matutinum. Lectio I. De Epistola secunda Reati Pauli Apostoli ad Corinthios. I V, 5. Fratres, non nosmetipsos praedicamus, sed lesum Christum Dominum Nostrum; nos autem servos vestros per lesum. Quoniam Deus, qui dixit de tenebris lumen splendescere, ipse illuxit in cordibus nostris ad illuminationem scientiae claritatis Dei, in facie Christi Iesu. Habemus autem thesaurum istum in vasis fictilibus, ut sublimitas sit virtutis Dei, et non ex nobis. In omnibus tribulationem patimur, sed non angustiamur; aporiamur, sed non destituimur; persecutionem patimur, sed non derelinquimur; dejicimur, sed non perimus : kSomper mortificationem lesu in corpore nostro circumferentes, ut et vita lesu manifestetur in corporibus nostris. Lectio 11. Semper enim nos, qui vivimus, in mortem tradimur propter lesum, ut et vita Iesu manifestetur in carne nostra mortali. Ergo mors in nobis operatur, vita autem in vobis. Habentes autem eum dem spiritum fidei, sicut scriptum est : Credidi propter quod locutus sum, et nos credimus, propter quod et loquimur: scientes quoniam qui suscitavit lesum, et nos cum Iesu suscitabit, et constituet vobiscum. Omnia enim propter vos ut gratia abundans per multos in gratiarum actione abundet in gloriam Dei. Lectio 111. De Epistola ad Hebraeos. XIII, 7. Mementote Praepositorum vestrorum, qui vobis locuti sunt verbum Dei; quorum intuentes exitum conversationis, imitamini fidem, lesus Christus heri et hodie, ipse et in saecula. Doctrinis variis et peregrinis nolite abduci. Optimum est enim gratia stabilire cor, non escis quae non profuerunt ambulantibus in eis. Habemus altare, de quo edere non habent potestatem qui tabernaculo deserviunt. Quorum enim animalium infertur sanguis pro peccato in Sancta per pontificem, horum corpora cremantur extra castra. Propter quod et lesus, ut sanctificaret per suum sanguinem populum, extra portam passus est. Exeamus igitur ad Eum extra castra improperium Eius portantes. In II. Nocturno. Lectio IV. Valentinus nobilibus et christianis parentibus Interamnae in Umbria natus, post exactam per plurima pietatis argumenta pueritiam, aetate ac virtutibus i am maturus ecclesiasticae militiae nomen dedit; in qua cum quasi lux splendens in dies procederet et cresceret, ac pastorali muneri idoneus appareret, a Reato Feliciano Fulginatensi Antistite, probante Saneto Victore Romano Pontifice, Patriae Episcopus consecratur, aliique nonnulli, quos ipse docuerat, per Domini inspirationem presbyteri sunt ordinati. Cum igitur ecclesiam gubernandam suscepisset, caelesti aspirante gratia, ita vixit, ut non pauci eius disciplina, pietate, ac constantia excellentes viri prodierint, inter quos praecipui Saturninus, Castulus, Magnus ac Lucius, qui omnes consummato martyrio, triumphum gloriae meruerunt. Sancta quoque Agapes ab ipso in doctrina Christi cum pluribus aliis Virginibus victricem martyrii coronam accepit. Lectio V. Cum vero, disseminandae fidei studio omnibus evangeli»»! praedicaret, factum est, ut Romam aliquando accedens, ibi patratis miraculis, plurimos ad Iesu Christi agnitionem perduceret, et sanctum Cratonem cum uxore sua, ct universa domo baptizaret; quem non multo post consortem etiam cum illis passionis habuit et triumphi. Hoc iniquo animo ferens Placidus Urbis Praefectus, Valentinam post diutinam caedem custodiae mancipavit; cumque nec suasionibus, ncc minis a fide Christi dimoveri umquam potuisset, mediae noctis silentio a carcere eiicitur ac demum impii Prae,sidis i ussu decollatus agonem suum feliciter consummavit. Lectio VI. Sancti Martyris reliquias Proculus, Ephebus, et Apollonius qui pridem videntes signa, quae fecerat, in Christo crediderant, et sacro fuerant baptismate ah ipso lustrati, Interamnani deferri, et in suburbano agello tumulari religiosissime curaverunt. Nec defuit pietati merces : nam cum vigilias ante sacrum corpus agerent, iussu Leontii Consularis comprehensi gladio caesi sunt. Reddita deinde Ecclesiae pace, ut studium suum Intcranmenses cives erga Sanctum Pastorem et Episcopum ostenderent, ex humili aedicula in novam quam construxerant, Basilicam transferri impetrarunt; quam Sanctus Zacharias Romanus Pontifex, compositis in ca cum Luithpramlo Longobardorum Rege concordiae legibus ac Sanctus Nicolaus primus itidem Romanus Pontifex pretiosis donariis locupletarunt. Hanc vetustate penitus fatiscentem, sub Paulo quinto iterum renovatam, conquisitis undique Sanctorum aliorum Reliquiis, Leopoldus primus Archi dux Austriae absolvit, ara maxima, sub qua Sancti Valentini ac ceterorum corpora magna veneratione asservantur munificentissime excitata. Ut autem festum eiusdem Sancti Valentini in civitate ac Dioecesi Fulginatac a clero saeculari et regulari celebraretur, Clemens decimus tertius benigne concessit. In 111. Noctuino. Lectio sancti Evangeli! secundum Matthaeum. Lectio VII. Cap. 10. b. In illo tempore: Dixit lesus discipulis suis: Ecco ego mitto vos sicut oves in medio luporum. Et reliqua. Ilomilia sancti loannis Chrysostomi. Homil. 34. in Matth. post initium. ('um Dominus omnem sollicitudinem a discipulorum cordibus eiecerit et ostensione signorum armaverit, atque ab omnibus negotiis saecularibus alienatos et ab omni temporalium rerum cura liberatos, ferreos quodammodo atque adamantinos fecerit, tum denique eventura illis adversa praedicit. Multa enim ex hac praedictione futurarum rerum commoda consequebantur. Primum ut eius praescientiae vim ediscerent. Denique ut nemo suspicaretur, ex magistri infirmitate tam gravia mala descendere. Praeterea ne qui ea passuri erant, subito atque inopinato rerum eventu perturbarentur. Denique ne cum ista sub ipsum passionis suae tempus audirent, nimium commoverentur. Lectio VII 1. Iam vero, ut intelligent novum hoc esse belli genus, et insolitum praeliandi morem, cum illos nudos mitteret, una indutos tunica, sine calceis absque virga et absque zona et pera et ab excipientibus ali iuberet, non fecit hic dicendi finem ; sed inexplicabilem virtutem suam proferens : Etiam sic euntes, inquit, mansuetudinem tamen ovium ostendite, quamvis ad lupos ituri, nec simpliciter ad lupos, sed etiam in medio luporum (ncque vero ovium tantum mansuetudinem habere iubet, sed etiam columbae simplicitatem), sic enim virtutem meam maxime ostendam, cum ab ovibus lupi superabuntur: et quamquam illae sint in medio luporum et innumeris morsibus lacerentur, 11011 modo non consumptae fuerint, verum etiam illos in sui naturam transmutaverint. Lectio IX. Maius certe atque admirabilius est mentem adversariorum commutare, et animum in diversum transferre quam illos occidere. Praesertim cum duodecim tantum essent, et lupis plenus esset orbis universus. Erubescamus igitur qui longe diversa facientes, tamquam lupi in adversarios ruimus. Nam quamdiu oves fuerimus, vincimus : etiam si mille circumstent lupi, superamus et victores sumus: quod si lupi fuerimus, vincimur. Tunc enim a nobis pastoris auxilium recedit, qui 11011 lupos, sed oves pascit. Te Deum laudamus. Ad Laudes et per Horas Antiph. 1. Ipse natus est homo firmamentum gentis, rector fratrum, stabilimentum populi. 2. Ossa ipsius visitata sunt, et post mortem prophetaverunt. 3. Lex veritatis fuit in ore eius, et multos avertit ab iniquitate. 4. Invocavit Dominum omnipotentem in oppugnando hostes circumstantes undique- in oblatione Agni inviolati. 5. Oculus Dei respexit illum in bono, et exaltavit caput eius. HYMNUS. Te, Pastor alme, turgidi Non terret ira praesidis, Non lictor, ensis, verbera, Non dira imago funerum. Noct is sub umbra, Fi bri dis Oras cruore purpuras : Palmas at ortas coelitus Portenta cunctis nuntiant. Cocio receptus patriae Iam rebus adsis asperis, Iram Dei flecte, hostium Vires dolosque deiice. Tuis sub alis, haeresum Cohors furorque concidat ; Ubique patrum pristinos Pax tuta mores excitet. Te dante, castra milites Christi triumphis augeant, Victisquc terrae praeliis Coeli coronis fulgeant. Laus et perennis gloria Patri sit atque Filio Sancto simul Paraclito Nunc et per omne saeculum. Arnen. Ad Benedictus. Ant. I11 Christo lesu per Evangelium ego vos genui : imitatores mei estote sicut et ego Christi. In II. Vesperis. Antiph. de Laudibus, liymnus ut in Laudibus. Ad Magnificat. Ant. Corona aurea super mitram eius expressa signo sanctitatis, et gloria honoris, opus virtutis. MISSA. Introitus. Eccli. 45, 19. Factum est illi testamentum aeternum : fungi sacerdotio, et habere laudem et glorificare populum suum in nomine Domini. Ps. 131. Memento, Domine, David, et omnis mansuetudinis eius. Gloria Patri. Factum est. Oratio. Deus, qui Beato Valentino Martyri tuo atque Pontifici pastoralis ministerii sollicitudinem et fidei constantiam tribuisti : concede, ut qui eius patrocinio munimur in terris, cius quoque consortio aggregari mercamur in caelis. Per Dominum. Lectio Epistolae Beati Pauli Apostoli ad Corinthios. I. Cor. 4, 9. Fratres, puto quod Deus nos Apostolos novissimos ostendit tamquam morti destinatos, quia spectaculum facti sumus mundo, et Angelis et hominibus. Nos stulti propter Christum, vos autem prudentes in Christo : nos infirmi, vos autem fortes : vos nobiles, nos autem ignobiles. Usque in hanc horam et esurimus et sitimus, et nudi sumus, et colaphis caedimur, et instabiles sumus, et laboramus operantes manibus nostris : maledicimur et benedicimus ; persecutionem patimur et sustinemus : blasphemamur et obsecramus : tamquam purgamenta huius mundi facti sumus, omnium peripsema usque adhuc. Non ut confundam vos haec scribo, sed ut filios meos carissimos moneo. Nam si decem millia paedagogorum habeatis in Christo, sed non multos patres. Nam in Christo lesu per Evangelium ego vos genui. Rogo ergo vos, imitatores mei estote, sicut et ego Christi. Graduale. Ps. 88. Posui adiutorium in potente, et exaltavi electum de plebe mea. V. Oleo sancto meo unxi cum, et brachium meum confortabit cum. Alleluia. Alleluia. IC Is. 37, 35. Protegam civitatem istam, ut salvem eam propter me, ct propter David servum meum, dicit Dominus. Alleluia. In Septuagesima. Tractus. Ps. 70, 17. Deus, docuisti me a inventate mea, ct usque nunc pronuntiabo mirabilia tua. Ps. 391 11. Iustitiam tuam non abscondi in corde meo: veritatem tuam ct salutaro tuum dixi. Ps. 22, 5. 6. Parasti in conspectu meo mensam adversus eos, qui tribulant me: Impinguasti in oleo caput meum, ct calix meus inebrians quam praeclarus est. Temp. Pascli. Alleluia. Alleluia. Eccli. 24, 3. In medio populi sui exaltabitur, ct in multitudine electorum habebit laudem. Alleluia. Saj). 10, 12. Certamen forte dedit illi Deus, ut vinceret, Alleluia, Sequentia Sancti Evangelii secundum Matthaeum. Matth. 10, 16. In illo tempore : Dixit Icsus discipulis suis : Ecce ego mitto vos sicut oves in medio luporum. Estote ergo prudentes sicut serpentes, ct simplices sicut columbae. Cavete autem ab hominibus. Tradent enim vos in conciliis, ct in synagogis suis flagellabunt vos : ct ad praesides ct ad reges ducemini propter me in testimonium illis ct gentibus. Cum autem tradent vos, nolite cogitare quomodo aut quid loquamini : dabitur enim vobis in illa hora quid loquamini. Non enim vos estis qui loquimini, sed Spiritus Patris vestri qui loquitur in vobis. Tradet autem frater fratrem in mortem, et pater filium : et insurgent filii in parentes, et morte cos afficient : et eritis odio omnibus propter nomen meum. Qui autem perseveraverit usque in iinem, hic salvus erit. Offertorium. Eccli. 50, 12. In ascensu altaris sancti gloriam dedit sanctitatis amictum : et effudit in fundamento altaris odorem divinum. Secreta. »Suscipe, Domine, quaesumus, pro peccatis nostris sanctam Unigeniti Filii tui oblationem, cuius virtute gloriosus Antistes et Martyr Valentinus hostiam se tibi placentem in odorem suavitatis exhibuit, Per eumdcin Dominum. Communio. Sap. 10,14. In vinculis non dereliquit illum Dominus, donec afferret illi sceptrum regni, et dedit illi claritatem aeternam. Postcommunio. Sumpto pignore salutis aeternae, te, Domine, humiliter exoramus : ut meritis ct precibus Beati Valentini Martyris tui atque Pontificis, quem Patronum colimus, in fide nos et caritate confirmes, et a sacculi iniquitate custodias. Per Dominum. Ita reperiti»' in Actis ct Regestis Secreta riac Sacrorum Rituum Congregationis. In fidem ctc. Ex eadem Secretaria hac die 31. Martii 1905. D. Panici, Archicp. Laodicen., Secret. ©elùftiKTftfliiblid) ist dieses Officium und Meßformular nur für die dem Bischof und Märtyrer Valentinus geweihte Pfarrkirche St. Valeutin bei Süssenheini genehmigt. 46. Die Vertretung Kirchlicher Institutionen bei UechtsstreitigKeiten. Du Gemäßheit des Erlasses der Hochlöblichen k. k. Statt Halterei vom 15. April 1905, Z 17.960 wird de» wohlehr-würdigeu Pfründen- und Kirchenvorstehuugeu Hiemit unter Hinweis auf die hierümtliche Verordnung vom 25. Oktober 1901, Z. 3500 (Kirchl. Verord.-Blatt Nr. XII, Abs. 72) in Erinnerung gebracht, daß in Fragen, welche das Stammver. mögen, (SiijentumSrcdst und Erbschaften von Pfründen, Kirchen und Stiftungen betreffen, die Vertretung dieser Institutionen auf Grund der Dienstes-Jnstrnktion (Verordnung des Gesamt- ntinisteriums vom 9. März 1898, Kirchl. Verord.-Bl. Nr. 41) der k f. Finanz-Prvknratnr zukommt. Nach § 1 a, Z 1, und § 2 b, Z. 9 der erwähnten Dienstes-Jnstrnktion sind die Finanz-Proknratnren ausschließlich berufen, Kirchen und Pfründen, soweit es sich um die Integrität des Stammvermögens handelt, vor Gericht insbesondere in Rechtsstreiten zn vertreten. Wenn nun in einzelnen Fällen den kirchlichen Organen die Bestellung eines Advokaten praktischer erscheinen sollte, so haben diese Organe, um die kirchlichen Institutionen vor möglichen Nachteilen zn bewahren (Verlust des Rechtsstreites wegen mangelnder Klagslegitimativn), rechtzeitig an die Finanzprokuratur wegen Bevollmächtigung des betreffenden Advokaten sich zn wenden. In Fällen, wo Gefahr in Verzug wäre, ist sich unmittelbar an die k. k. Finanzprokuratur zn wenden, wobei eine möglichst genaue Information mitzugeben ist, in anderen Fällen aber hat dies im hierämtlichen Wege zn geschehen. 47. Zur Behandlung des Geduhrenägnivalentes in Ittterlralarrechnngen. Wonseiten der hochlöblichen k. k. Statthalterei ist unter dem 11. April 1905, Z. 5655 nachstehender Erlaß behufs Veröffentlichung anher übersendet worden. „Anläßlich vorgekommener Fälle, daß in den Juterkalar-rechnnngen einiger weltgeistlicher Pfarrpfrnnden, deren Administrativkosten (Gehalte und Remunerationen der Provisoren) das Jnterkalarerträgnis weit übersteigen, das Gebühreuägui-valent als Ausgabe passiert und ans diese Weise dem Reli-gionsfond angelastet wurde, hat das k. k. Ministerium für Kultus und Unterricht mit dem Erlasse vom 23. Jänner 1905, Z. 4480 ex 1903 aufmerksam gemacht, daß das Gebühren-äquivalent an vakanten Pfründen nach Ablauf der Jnterkalar-zeit vom Religivnsfonde insoweit einzuheben ist, als vom Reinerträge des Benefiziums nach Abrechnung der für den Administrator bestimmten Entlohnung zn Gunsten des Fondes noch eine Quote erübrigt. Jedoch hat die Heranziehung des Religionsfondes zur Entrichtung des Gebührenägnivalentes nur rncksichtlich jener Knrat-Benefizien zn entfallen, welche» die persönliche Befreiung znerkannt ist. I» solchen Fällen ist daher von der Passierung einer Ausgabe für das Gebührenäquivalent in den Jnter-kalarrechnnngen schon ans diesem Grande abznsehen, während in den Fällen, in welchen die Pfründeninhaber eine gesetzliche Befreiung geltend zu machen unterlassen haben, seitens des k. k. Finanzministeriums an dem Grundsätze festgehalten wird, daß im Sinne des 8 29, alinea 2 der Verordnung vom 25. Mai 1890, Nr. 101, R.-G.-Bl. bezw. § 38, alinea 2 der Verord- nung vom 14. Jnli 1900, R.-G.-Bl. Nr. 120, das Gebühren-äquivalent in diesen Fällen nach Beendigung der Jnterkalar-zeit für die ganze Dauer derselben ans einmal dem Religivns-fvnde anfznerlegen sei. Auch in diesen Füllen hat hienach der Provisor eine Einzahlung überhaupt nicht zu leisten. Hievon beehrt sich die k. k. Statthalterei mit Beziehung ans das hierämtliche Schreibe» vom 23. November 1893, Z. 29.263 zur gefälligen entsprechenden Verlautbarung Mitteilung zu machen. Der k. k. Statthalter: Clary m. p." Demzufolge wollen die wohlerwürdigen Inhaber von im Erlasse berührten Pfarrpfründen darauf acht haben, daß sie sich rechtzeitig die Zuerkennung der persönlichen Befreiung von der Einzahlung des Gebührenäquivalentes verschaffen und die betreffende Urkunde sorgfältig anfbewahren. Dadurch werden Irrungen in den Jnterkalarrechnnngen vermieden und die Rechnungslegungen vereinfacht, da die Provisoren keine Ausgaben ans Rechnung des Gebührenäquivalentes zu machen haben. Bei Pfründen, die keinen Anspruch auf persönliche Befreiung des Inhabers machen können, ist aber das Gebühren-äquivalent nach wie vor auch für die Zeit der Vakatur derselben in den Jnterkalarrechnnngen in Ausgabe zu stellen, beziehungsweise wird bei der Prüfung der Jnterkalarrechnung passiert. 48. Bekanntgabe der Konservatoren für das Jahr 1905. Aie hochlöbliche k. k. Zentral-Kommission für Kunst-nnd historische Denkmale hat das Verzeichnis der zu Beginn des laufenden Jahres aktiven Konservatoren des Kronlandes Steiermark anher übermittelt, welches nachstehend der hoch-würdigen Seelsorgegeistlichkeit zur Kenntnis gebracht wird: „F. B. geistl. Rat Johann Grans, Weltpriester, Ehrendoktor der Wiener theologischen Fakultät, Dozent am F. B. Diözesanseminar in Graz (II für die Bezirkshanpt-mannschafte» Dentsch-Landsberg, Graz, Leibnitz, Voitsberg und die Stadt Graz) seit 1872, wiederbestätigt 3. Februar 1905, Z. 43.411 ex 1904. Baurat August G n nolt, Fachvoi stand und Direktor an der Staatsgewerbeschule in Graz (II für die Bezirkshanpt-inannschasten Bruck a. M., Feldbach, Hartberg, Mürzzuschlag und Weiz) seit 1894, wiederbestätigt 3. Februar 1905, Z. 43.411 ex 1904. Dr. Johann Gut scher, Ghmnasialprvfessor in Graz (I für die Bezirkshauptmannschaften Bruck a. M., Gröbming, Judenburg, Leoben, Liezen, Murati, Mürzzuschlag) ernannt 8. Februar 1905, Z 45.211 ex 190 l. Karl Lacher, Direktor des kulturhistorische» und kunstgewerblichen Museums in Graz (11 für die Bezirkshanptmann-schaftcn Gröbming, Judenburg, Leoben, Liezen und Mnrau) seit 1894, wiederbestätigt 3. Februar 1905/Z. 43.411 ex 1904. Professor Dr. Arnold Lu sch in Ritter von Eben-greuth, Ritter des Ordens der eisernen Krone, wirkliches Mitglied der fai). Akademie der Wissenschaften, Rektor und o. v. Professor an der Universität in Graz (II für die Bezirks-hanptniannschaften Lnltenberg, Marburg, Pettau und Radkers-bnrg sowie für die Städte Marburg und Pettau) seit 1875, wiederbestätigt 3. Februar 1905, Z. 43.411 ex 1904. Emanuel Riedl, Bergrat i. R., Cilli (I für die BHpt. Cilli, ^Gonobitz, Rann, Mindischgratz jund die Stadt Cilli) seit 1894, wiederbestätigt 9. August 1904, Z. 27.606. Johann Wist, Professor an der technischen Hochschule in Graz (II für die Bezirkshauptmannschaften Cilli, Gonobitz, Rami, Windischgratz und die Stadt Cilli) seit 1898, wiederbestätigt 26. Mai 1903, Z. 10.096. Reg.-Rat Dr. Josef von Zahn, Landesarchivar in Graz (III für das Kronland) seit 1875, wiederbestätigt 23. März 1900, Z. 3327. Internationaler Kongreß für greg Fant Mitteilung des Lokalkoniitees für de» internationalen Kongreß für gregorianischen Gesang in Straßbnrg in Elsaß vom 2. Februar 1905 wird auf Anregung der von Sr. Heiligkeit Papst Pius X. eingesetzten Päpstlichen Kommission für die vatikanische Ausgabe der gregorianische» liturgischen Bücher vom 16. bis 19. August d. I. unmittelbar vor der Generalversammlung der Katholiken Deutschlands in Straßbnrg ein international e r Kongreß f ü r g r e g o r i a n i s ch e n C h o r a l g e s a n g abgehalten werden. Da Seine Heiligkeit Papst Pins X. von dem Unternehmen Kenntnis hat und laut Apostolischen Breves vom 23. Jänner 1905 von demselben eine energische Förderung seiner Anordnungen erwartet, so soll sich der Kongreß zu einer imposanten Manifestation gestalten, die das Herz des Vaters der Christenheit mit Freude und reichem Trost zu erfüllen imstande ist. Insbesondere soll dem Heiligen Vater der Beweis geliefert werden, daß man allüberall bereit ist, wie bisher so auch in Hinkunft, seine Anordnungen für den Choralgesang in ernster kirchenmnsikalischer Arbeit zur Durchführung zu bringen. Erledigt die Stelle: I für die Bezirkshauptmannschaften Dentsch-Landsberg, Feldbach, Graz, Hartberg, Leibnitz, Luttenberg, Marburg, Pettau, Radkersburg, Voitsberg und Weiz, sowie für die Städte Graz, Marburg und Pettau." Bei dieser Gelegenheit werden die F. B. Pfarrämter im Sinne des Schreibens der hochlöblichen k. k. Statthalterei vom 9. Mürz 1905, Z. 8409 neuerdings nachdrücklich angewiesen, bei allen Restauricrungsarbeiten an historisch und künstlerisch bedeutsamen Kirchenbaulichkeite» genauestem^ darauf zu achten, daß derartige Arbeiten mir im Einvernehmen mit der k. k. Zentralkommission für Kunst- und historische Denkmale in Wien vorgenommen werden, zu welchem Zwecke ins-besonders immer die zuständige politische Behörde I. Instanz über die jeweilig projektierten Bauherstellnngen seitens des betreffenden Pfarramtes in Kenntnis zu setzen ist. manischen Gesang in Straßbnrg. Auch der Hochwürdigste Herr Bischof von Straßbnrg' Dr. Adolf Fritzen, hat der Veranstaltung von Anfang an seine wärmsten Shmpathien entgegengebracht und die Übernahme des Protektorates über den Kongreß gnädigst zugesichert Es wird gesorgt werden, um die Verhandlungen des Kongresses so fruchtbar und segensreich wie nur möglich zu gestalten; das vorbereitende internationale Komitee beabsichtigt insbesondere, durch Aufführungen des Straßburger Dvmchvres und durch Belehrungen anerkanntester Fachmänner die Kirchenmusiker in der Wertschätzung und Liebe des gregorianischen Choralgesanges miss neue zu befestigen, damit sie begeisteit »ach dem Willen des Heiligen Vaters in ihrem Wirkungskreis die Reform in Angriff nehmen und durchführen. Im Hinblick ans die Konstitution De cantu ecclesiastico et de musica sacra in Ecclesiae Lavantinae Synodus dioecesana anno 1903 celebrata. Marburgi, 1904. Cap. LXXVII. Pagg. 573—590 werden die hochw. Herren Diö-cesanpriester, die sich die Förderung des gregorianischen Choralgesanges angelegen sein lasse», ans diesen Kongreß aufmerksam gemacht. 50. Zur Frage des MaiiMfchuhes. pie löbliche k. Station Wien II. k. Vorstehnng der Pflanzenschutz-, Trunnerstraße 1, hat iin März d. I. anher das Ersuchen gestellt, nachstehenden Aufsatz ins Kirchliche Vervrdnnngs-Blatt anfzunehmen: „Bedeutende Werte gehen den Land- und Forstwirten, Wein- und Obstbautreibenden dadurch verloren, daß die zahl- reichen tierischen und pflanzlichen Feinde der Knltnrgewächse nicht erkannt, oder nicht rechtzeitig und mit den richtigen Mitteln bekämpft werden. Um diesem Übel einigermaßen ent-gegenzntreten, hat das k. k. Ackerbau-Ministerium die k. k. landwirtschaftlich-bakteriologische und Pstanzenschntz-Station in Wien ins Leben gerufen, welche angewiesen worden ist, kosten- frei Auskünfte in allen Angelegenheiten des Pflmizenschntzes zn erteilen. Die k. k. landwirtschaftlich-bakteriologische und Pflanzenschutz-Station bestimmt daher nicht nur die Art der eingesendeten Pflanzenschädlinge, sonder» erteilt auch Rat über deren Bekämpfung und leitet auf Wunsch etwa erforderliche größere Aktionen kür die Bekämpfung von Pflanzenschädlingen. Auch untersucht die k. k. landwirtschaftlich-bakteriologische und Pflanzenschutz-Station ihr eingesendete Bodenproben ans darin vorkommende Schädlinge oder die bakteriellen Eigenschaften. Um überflüssigen Briefwechsel und Verzögerungen zu vermeiden, ist es angezeigt, das der Station einzusendende Materiale je nach der Art desselben zn verpacken. So soll die Verpackung und Absendung kranker Pflanzen und eingesammelter Schädlinge, wenn dies irgendwie möglich ist, so geschehen, daß die Gegenstände noch im lebenden Zustand in der Anstalt eintreffen. Pflanzen werden am besten in feuchtem Moos, Insekten in gut verschlossenen Gläschen, eventuell in Alkohol versendet. Jeder Sendung ist eine möglichst eingehende Beschreibung der gemachten Beobachtungen bezüglich des Auftretens des Pflanzenschädlings beizulegen. Auf Wunsch werden in jedem einzelnen Falle Fragekarten gesendet, in denen die wichtigsten Fragen formuliert sind. Weil aber die k. k. landwirtschaftlich - bakteriologische und Pflanzenschutz-Station auch die Grundlagen für eine Statistik der Pflanzenkrankheiten zu lege» versuchen will, fordert sie alle Jene, welche sich in den Dienst des Pflanzenschutzes stellen wollen, ans, sich bei der k. k. landwirtschaftlich-bakteriologischen und Pflanzenschutz-Station als „ständige Mitarbeiter" zn melden. Die näheren Obliegenheiten dieses Ehrenamtes werden dann von Seite der k. k. landwirtschaftlich.bakteriologischen und Pflanzenschutz-Station den einzelnen Kompetenten mit-geteilt werden. Diese ständigen Berichterstatter können sich, insolange ihr Verhältnis zur Station fortdanert, „Berichterstatter der k. k. landwirtschaftlich - bakteriologischen und Pflanzenschutz-Station" nennen und haben ein Recht ans de» unentgeltlichen Bezug aller von dieser Anstalt ausgehenden Veröffentlichungen. Adresse: K. k. Pflanzenschutz-Station in Wien 11. Trunnerstraße 1. Wien, im März 1905. Der k. k. Vorsteher: Dr. Karl Stornanti)." 51. Literatur. Iur Bestellung und Weiterverbreitung werden hiemit dem hochlvürdigen Seelsorgeklerns empfohlen: 1. LiebeKinder, betet an! Ein für Kinder passendes Gebet- und Andachtsbuch, zusammengestellt von Martin ' Hölzl, Kooperator in Altenmarkt bei Radstadt (Salzburg). Druck und Verlag von Karl Ang. Seyfried & Komp. in München. 182 Seiten. 2. Magazin für volkstümliche Apologetik. Herausgeber Ern st H. Kley. Ravensburg. Verlag von Friedrich Alber. IV. Jahrgang. Zutreffend für gebildete katholische Vereine. Jährlich 12 Hefte. Preis Mark 3 20. 3. Katholische Zehnpfennigbibliothek. Zn beziehen durch die katholische Verlagshandlnng Eberle und Riekenbach in St. Ludwig (Elsaß). Die Wahl der Manuskripte befindet sich in den Händen eines um die Jugend und Volksliteratur hochverdienten geistlichen Schriftstellers. In der gleichen Verlagshandlnng erschien das von einem Ordensmann verfaßte Firmnngsbüchlein: Der Schüler des heiligen Ge i st es. 52. Wzeslin-Ulichrichten. Investiert wurde Herr Kaspar Zernko, Pfarrer in Stopcrzen, auf die Pfarre Hl. Maria in der Wüste. Bestellt wurde Herr Jakob Marinič, Pfarrer in Monsbcrg, als Mitprovisor der Pfarre St. Anton in Stopcrzen. Wicdcraiigcstellt wurde Herr Johann Lorbek, Provisor in hl Maria in der Wüste, als Kaplan in Greis. Übersetzt wurde Herr Kaplan Rudolf Kociper von Greis nach Schlciniz bei Siili. F. B. Lavante» Ordinariat zu Marburg, am 15. Mai 1905. t Fürstbischof. St. «LyrilluS-Buchdruckerei.