Nr. 171. I. 1889. Kirchliches Verordnungs-Blatt für die Lavanter Diöcese. Inhalt: I. Epistola Leonis PP. XIII. ad Patriarchas etc. — II. Pastoral - Conserenz - Fragen pro 1889. — III. Theologische Fragen pro 1889. — IV. Pfarrconcurs-Prüfungen im Jahre 1889. — V. Abholung der Hl. Cele am Gründonnerstage. — VI. Kundmachung, betr. die Einlösung der st. st. Doinestikal-Cbligationen. — VII. Anempfehlung der Broschüre „Die katholische Kirche und die Renaissance. — VIII. Knaben - Seminars ° Rechnung und Ausweis pro 1888. — IX. Diöcesan-Nachrichten. I. VENERABILIBVS FRATRI BVS PATRIARCHIS PRIMATIBVS ARCUI EPISCOPIS EPISCOPIS ET DILECTIS FILIIS CHRISTIFIDELIBVS VNIVERSIS PACEM ET COMMVNIONEM CVM APOSTOLICA SEDE HABENTI BVS LEO PP. XIII. VENERABILES FRATRES DILECTI FILII SALVTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM. Exeunte iam anno, cum natalem sacerdotii quinquagesimum, singulari munere beneficioque divino, incolumes egimus, sponte respicit mens Nostra spatium praeteritorum mensium, plurimumque totius huius intervalli recordatione delectatur. — Nec sane sine caussa : eventus enim, qui ad Nos privatim attinebat, idemque nec per se magnus, nec novitate mirabilis, studia tamen hominum inusitato modo commovit, tam perspicuis laetitiae signis, tot gratulationibus celebratus, ut nihil optari maius potuisset. — Quae res certe pergrata Nobis perque ineunda cecidit : sed quod in ea plurimi aestimamus, significatio voluntatum est, religionisque liberrime testata constantia. Ille enim Nos undique salutantium concentus id aperte loquebatur, ex omnibus locis mentes atque animos in Iesu Christi Vicarium esse intentos : tot passim prementibus malis, in Apostolicam Sedem, velut in salutis perennem incorruptumque fontem, fidenter homines intueri : et quibuscumque in oris catholicum viget nomen, Ecclesiam romanam, omnium Ecclesiarum matrem et magistram, coli observarique, ita ut aequum est, ardenti studio ac summa concordia. — His de caussis per superiores menses non semel in caelum suspeximus, Deo optimo atque immortali gratias acturi, quod et hanc Nobis vivendi usuram, et ea, quae commemorata sunt, curarum solatia benignissime tribuisset : per idemque tempus, cum sese occasio dedit, gratam voluntatem Nostram, in qnos oportebat, declaravimus. Nunc vero extrema anni ac celebritatis renovare admonent accepti beneficii memoriam : atque illud peroptato contingit, ut Nobiscum in iterandis Deo gratiis Ecclesia tota consentiat. Simul vero expetit animus per has litteras publice testari, id quod facimus, quemadmodum tot obsequii, humanitatis, et amoris testimonia ad leniendas curas molestiasque Nostras consolatione non mediocri valuerunt, ita eorum et memoriam in Nobis et gratiam semper esse victuram. — Sed maius ac sanctius restat officium. In hac enim affectione animorum, romanum Pontificem alacritate insueta colere atque honorare gestientium, numen videmur nutumque Eius agnoscere, qui saepe solet atque unus potest magnorum principia bonorum ex minimis momentis elicere. Nimirum providentissimus Deus voluisse videtur, in tanto opinionum errore, excitare fidem, opportunitatemque praebere studiis vitae potioris in populo christiano revocandis. — Quamobrein hoc est reliqui, dare operam ut, bene positis initiis, bene l cetera consequantur: cnitendumque, ut et intelligantur consilia divina, et re ipsa perficiantur. Tunc denique obsequium in Apostolicam Sedem plene erit cumulateque perfectum, si cum virtutum Christianarum laude eoniunctum ad salutem conducat animorum : qui fructus est unice expetendus perpetuoque mansurus. Ex hoc summo apostolici muneris gradu, in quo Nos Dei benignitas locavit, patrocinium veritatis saepenumero, ut oportuit, suscepimus, conatiquo sumus ea potissimum doctrinae capita exponere, quae maxime opportuna eque re publica viderentur esse, ut quisque, veritate perspecta, pestiferos errorum afflatus, vigilando cavendoque, defugeret. Nunc vero, uti liberos suos amantissimus parens, sic Nos alloqui christianos universos volumus, familiarique sermone hortari singulos ad vitam sancte instituendam. Nam omnino ad christianum nomen, praeter fidei professionem, necessariae sunt Christianorum artes exercitationcsque virtutum ; ex quibus non modo pendet sempiterna salus animorum, sed etiam germana prosperitas et firma tranquillitas convictus humani et societatis. — Iamvero si quaeritur qua passim ratione vita degatur, nemo est quin videat, valde ab evangelicis praeceptis publicos mores privatosque discrepare. Nimis apte cadere in hanc aetatem videtur illa Ioannis Apostoli sententia, ovine, quod in mundo est, concupiscentia carnis est, et concupiscentia oculorum, et superbia vitae ‘). Videlicet plerique, unde orti, quo vocentur, obliti, curas habent cogitationesque omnes in haec imbecilla et fluxa bona defixas: invita natura, perturlmtoque ordine, iis rebus sua voluntate serviunt, in quas dominari hominem ratio ipsa clamat oportere. — Appetentiae commodorum et deliciarum comitari proclive est cupiditatem rerum ad illa adipiscenda idonearum. Hinc effrenata pecuniae aviditas, quae efficit caecos quos complexa est, et ad explendum quod exoptat inflammata rapitur, nullo saepe aequi iniqui discrimine, nec raro cum alienae inopiae insolenti fastidio. Ita plurimi, quorum circumfluit vita divitiis, fraternitatis nomen cum multitudine usurpant, quam intimis sensibus superbe contemnunt. Similique modo elatus superbia animus non legi subesse ulli, nec ullam vereri potestatem conatur: merum amorem sui libertatem appellat. Tamquam pullum onagri se liberum natum putat2). — Accedunt vitiorum illecebrae ac perniciosa invitamenta peccandi : ludos sccnicos intelligimus impie ac licenter apparatos : volumina atque ephemeridas ludificandae virtuti, honestandae turpidini composita; artes ipsas, ad usum vitae honestam que oblectationem animi inventas, lenocinia cupiditatum ministrare iussas. Nec licet sine metu futura prospicere, quia nova malorum semina continenter vehit in sinum congeruntur adolescentis aetatis. Nostis morem scholarum publicarum : nihil in cis relinquitur ecclesiasticae auctoritati loci : et quo tempore maximo oporteret tenerrimos animos ad officia Christiana sedulo studioseque fingere, tum religionis praecepta plerumque silent. Grandiores natu periculum adeunt etiam maius, scilicet a vitio doctrinae: quae saepe est eiusmodi, ut non ad imbuendam cognitione veri, sed potius ad infatuandam valeat fallat ia sententiarum juventutem. In disciplinis enim tradendis permulti philosophari malunt solo rationis magisterio, omnino fide divina posthabita: quo firmamento maximo uberrimoque lumine remoto, in multis bibuntur, nec vera cernunt. Eorum illa sunt, omnia, quae in hoc mundo sint, esse corporea: hominum et pecudum easdem esse origines similemque naturam : nec desunt qui de ipso summo dominatore rerum, ac mundi opifice Deo dubitent, sit necne sit, vel in cius natura errent, ethnicorum more, deterrime. Hinc demutari necesse est ipsam speciem formamque virtutis, iuris, officii. Ita quidem, ut dum rationis principatum gloriose praedicant, ingeniique subtilitatem magnificentius efferunt, quam par est, debitas superbiae poenas rerum maximarum ignoratione luant. — Corrupto opinionibus animo, simul insidet tamquam in venis medullisque corruptela morum; eaque sanari in hoc genere hominum sine summa difficultate non potest, propterea quod ex una parte opiniones vitiosae adulterant indicium honestatis, ex altera lumen abest fidei christianae, quae omnis est principium ac fundamentum justitiae. Ex eiusmodi caussis quantas hominum societas calamitates contraxerit, quotidie oculis quodammodo contemplamur. Venena doctrinarum proclivi cursu in rationem vitae resipie publicas pervasere : rationalismus, materialismus, atheismus pepererc socialismum, communismum, nihilismum: tetras quidem funestasque pestes, sed quas cx iis principiis ingenerari non modo consentaneum erat, sed prope necessarium. — Sane, si religio catholica impune reiicitur, cuius origo divina tam illustribus est perspicua ‘) Ep. 11. 16. 8) lob. XI, 12. signis, quidni quaelibet religionis forma reiiciatur, quibus tales assentiendi notas abesse liquet? Si animus non est a corpore natura distinctus, proptereaque si, intereunte corpore, spes aevi beati aeter-nique nulla superest, quid erit caussae quamobrem labores molestiaeque in eo suscipiantur, ut appetitus obedientes fiant rationi? Summum hominis erit positum bonum in fruendis vitae commodis potiundisque voluptatibus. Cumque nemo unus sit, quin ad beate vivendum ipsius naturae admonitu impulsuque feratur, i ure quisque detraxerit quod cuique possit, ut aliorum spoliis facultatem quaerat beate vivendi. Nee potestas ulla frenos est habitura tantos, ut satis cohibere incitatas cupiditates queat; consequens enim est, ut vis frangatur legum et omnis debilitetur auctoritas, si summa atipie aeterna ratio bibentis vetantis Dei repudietur. Ita perturbari funditus neccssc est civilem hominum societatem, inexplebili cupiditate ad perenne certamen impellente singulos, contendentibus aliis quaesita tueri, aliis concupita adipisci. Huc ferme nostra inclinat aetas. — Est tamen, quo consolari conspectum praesentium malorum, animosque erigere spe meliore possimus. Deus enim creavit at essent omnia, et sanabiles fecit nationes orbis terrarum 1). Sed sicut omnis hic mundus non aliter conservari nisi numine providentiaque eius potest, cuius est nutu conditus, ita pariter sanari homines sola cius virtute queunt, cuius beneficio sunt ab interitu ad vitam revocati. Nam humanum genus semel quidem Iesus Christus profuso sanguine redemit, sed perennis ac perpetua est virtus tanti operis tantique muneris: et non est in alio aliquo salus*). Quare qui cupiditatum popularium crescentem flammam nituntur oppositu legum extinguere, ii quidem pro iustitia contendunt: sed intelligant, nullo se fructu aut certe perexiguo laborem consumpturos, quamdiu obstinaverint animo respuere virtutem Evangeli!, Ecclesiaeque nolle advocatam operam. In hoc posita malorum sanatio est, ut, mutatis consiliis, et privatim et publice remigretur ad Icsum Christum, christianamque vivendi viam. Iamvero totius vitae christianae summa et caput est, non indulgere corruptis saeculi moribus, sed repugnare ac resistere constanter oportere, lil auctoris fidei et consummatoris Icsu omnia dicta et facta, leges et instituta, vita et mors declarant. Igitur quantumvis pravitate naturae et morum longe trahamur alio, curramus oportet ad propositum nobis certamen armati et parati eodem animo eisdemque armis, quibus Ille, qui proposito sibi (/audio sustinuit crucem3). Proptereaque hoc primum videant homines atipie intelligant quam sit a professione christiani nominis alienum persequi, uti mos est, cuiusquemodi voluptates, horrere comites virtutis labores, nihilque recusare sibi, quod sensibus suaviter delicateque blandiatur. Qui sunt Christi, carnem suam crucifixerunt cum vitiis et concupiscentiis1): ita ut consequens sit, Christi non esse, in quibus 11011 exercitatio sit consuctudoque patiendi cum aspernatione mollium et delicatarum voluptatum. Revixit enim homo infinita Dei bonitate in spem bonorum immortalium, unde exciderat, sed ca consequi 11011 potest, nisi ipsis Christi vestigiis ingredi conetur, et cogitatione exemplorum eius mentem suam moresque conformet. Itaque 11011 consilium, sed officium, ncque eorum dumtaxat, qui perfectius vitae optaverint genus, sed plane omnium est, mortificationem Iesu in corpore quemque suo circumferre5). — Ipsa naturae lex, quae iubet hominem cum virtute vivere, qui secus posset salva consistere? Deletur enim sacro baptismate peccatum, quod est nascendo contractum, sed stirpes distortae ac pravae, quas peccatum insevit, nequaquam tolluntur. Pars hominis ea, quae expers rationis est, etsi resistentibus viriliterque per Iesu Christi gratiam repugnantibus nocere 11011 possit, tamen cum ratione de imperio pugnat, omnem animi statum perturbat, voluntatemque tyrannice a virtute detorquet tanta vi, ut ncc vitia fugere nee officia servare sine quotidiana dimicatione possimus. Manere autem in baptizatis concupiscentiam vel fomitem, haec sancta synodus fatetur ac sentit, quae cum ad ayonem relicta sit, nocere non consentientibus, sed viriliter per Iesu Christi yratium repugnantibus non valet; quinimo qui legitime certaverit coronabitur °). Est in hoc certamine gradus fortitudinis, quo virtus 11011 perveniat nisi ') Sap. I 14. а) Act. IV, 12. °) Heb. XII, 1, 2. 4) Galat,. V, 24. б) II. Cor. IV, 10. 6) Cone. Trid. Sesa. V. can. 5. excellens, eorum videlicet, qui in profligandis motibus a ratione aversis eo usque profecerunt, ut caelestem in terris vitam agere propemodum videantur. Esto, paucorum sit tanta praestantia : sed, quod ipsa philosophia veterum praecipiebat, domitas habere cupiditates nemo non debet: idque ii maiore etiam studio, quibus rerum mortalium quotidianus usus irritamenta maiora suppeditat : nisi qui stulte putet, minus esse vigilandum ubi praesentius imminet discrimen, aut, qui gravius aegrotant, eos minus egere medicina. — Is vero, qui in eiusmodi conflictu suscipitur, labor magnis compensatur, praeter caelestia atque immortalia, bonis : in primis quod isto modo, sedata perturbatione partium, plurimum restituitur naturae de dignitate pristina. Hac enim lege est atque hoc ordine generatus homo, ut animus imperaret corpori, appetitus mente consilioque regerentur : eoquc fit, ut non dedere se pessimis dominis cupiditatibus, prestantissima sit maximeque optanda libertas. — Praeterea in ipsa humani generis societate non apparet quid cxpectari ab homine sine hac animi affectione possit. Utrumne futurus est ad bene merendum propensus, qui facienda, fugienda, metiri amore sui consueverit ? Non magnanimus quisquam esse potest, non beneficus, non misericors, non abstinens, qui non se ipse vincere didicerit, atque humana omnia prae virtute contemnere. — Nec silebimus, id omnino videri divino provisum consilio, ut nulla afferri salus hominibus, nisi cum contentione et dolore queat. Revera si Deus liberationem culpae et errati veniam hominum generi dedit, hac lege dedit, ut Unigenitus suus poenas sibi debitas iustasque persolveret. Iustitiacque divinae cum Icsus Christus satisfacere alia atque alia ratione potuisset, maluit tamen per summos cruciatus profusa vita satisfacere. Atque ita alumnis ac sectatoribus suis hanc legem imposuit suo cruore sancitam, ut eorum esset vita cum morum ac temporum vitiis perpetua certatio. Quid Apostolos ad imbuendum veritate mundum fecit invictos, quid martyres innumerabiles in fidei christianae cruento testimonio roboravit, nisi affectio animi illi legi obtemperans sine timore ? Nec alia via ire perrexerunt, quotquot curae fuit vivere more christiano sibique virtute consulere : ncque igitur alia nobis eundum, si consultum saluti volumus vel nostrae singulorum, vel communi. Itaque, dominante procacitate libidinum, tueri se quemque viriliter nccesse est a blandimentis luxuriae : cumque passim sit in fruendis opibus et copiis tam insolens ostentatio, muniendus animus est contra divitiarum sumptuosas illecebras, ne his inhians animus, quae appellantur bona, quae nec satiare cum possunt, ac brevi sunt dilapsura, thesaurum amittat non deficientem in caelis. Denique illud etiam dolendum, quod opiniones atque exempla perniciosa tanto opere ad molliendos animos valuerunt, ut plurimos iam prope pudeat nominis vitaeque christianae : quod quidem aut perditae nequitiae est, aut segnitiae inertissimae. Utrumque detestabile, utrumque tale, ut nullum homini malum maius. Quaenam enim reliqua salus esset, aut qua spe niterentur homines, si gloriari in nomine Iesu Christi desierint, si vitam ex praeceptis cvangclicis constanter aper-teque agere recusarint? Vulgo queruntur viris fortibus sterile saeculum. Revocentur Christiani mores : simul erit gravitas et constantia ingeniis restituta. Sed tantorum magnitudini varietatique officiorum virtus hominum par esse sola non potest. Quo modo corpori, ut alatur, panem quotidianum, sic animae, ut ad virtutem confirmetur, nervos atque robur impetrare divinitus necesse est. Quare communis illa conditio lexque vitae, quam in perpetua quadam diximus dimicatione consistere, obsecrandi Deum habet adiunctain necessitatem. Etenim, quod est vere ab Augustino venusteque dictum, transcendit pia precatio intervalla mundi, divinamque devocat e caelo misericordiam. Contra cupiditatum turbidos motus, contra malorum daemonum insidias, ne circumventi in fraudem inducamur, adiumenta petere atque auxilia caelestia iubemur oraculo divino, orate ut non intretis in tentationem.l) Quanto id necessarium magis, si utilem dare operam alienae quoque saluti volumus ? Christus Dominus, unigenitus Filius Dei, fons omnis gratiae et virtutis, quod verbis praecepit, ipse prior demonstravit exemplo : erat pernoctans in oratione Dei :2) sacrificio que proximus prolixius orabat.s) — Profecto longe minus esset naturae extimescenda fragilitas, nec languore mores desidiaque diffluerent, si divinum istud praeceptum minus iaceret incuria ac prope fastidio intermissum. Est enim exorabilis Deus, gratificari vult hominibus, aperte pollicitus, sua se munera large copioseque petentibus daturum. Quin etiam invitat ipsemet petere, ac fere lacessit amantissimis verbis : ego dico vobis, petite ') Matth. XXVI, 41. a) Luc. VI, 12. ’) Luc. XXII, 43. et dabitur vobis, quaerite et, invenietis, pulsate et aperietur vobis. 1) Quod ut confidenter ac familiariter facere ne vereamur, maiestatem numinis sui similitudine atque imagine temperat parentis suavissimi cui nihil potius, quam caritas liberorum. Si ergo vos, cum sitis mali, nostis bona data dare filiis vestris, quanto magis Pater vester, qui in caelis est, dabit bona petentibus se? *) — Quae qui cogitaverit, non nimium mirabitur si efficientia precum humanarum Ioanni quidem Chrysostomo videatur tanta, ut cum ipsa potentia Dei comparari illam putet posse. Propterea quod sicut Deus universitatem rerum verbo creavit, sic homo impetrat, orando, quae velit. Nihil est rite adhibitis precibus impetrabilius, quia insunt in eis quaedam velut moventia, quibus placari se Deus atque exorari facile patiatur. Nam inter orandum revocamus ab rebus mortalibus animum, atque unius Dei cogitatione suspensi, conscientia tenemur infirmitatis humanae : ob eamque rem in bonitate et amplexu parentis nostri acquiescimus, in virtute conditoris perfugium quaerimus. Adire insistimus auctorem omnium bonorum, tamquam spectari ah eo velimus aegrum animum, imbecillas vires, inopiam nostram : plenique spe, tutelam atque opem cius imploramus, qui aegrotationum medicinam, infirmitatis miseriaeque solatia praebere solus potest. Tali habitu animi modeste de se, ut oportet, submisseque indicantis, mire flectitur Deus ad clementiam, quia quemadmodum superbis resistit, ita humilibus dat gratiam.3) — Sancta igitur sit apud omnes consuetudo precandi : mens, animus, vox procentur: unàque simul ratio vivendi consentiat, ut videlicet per legum divinarum custodiam perennis ad Deum ascensus vita nostra videatur. Quemadmodum virtutes ceterae, ita haec etiam, de qua loquimur, gignitur et sustentatur fide divina. Deus enim auctor est, quae sint homini vera atque unice per se expetenda bona: itemque infinitam Dei bonitatem, est Icsu redemptoris merita eodem auctore cognovimus. Sed vicissim pia precandi consuetudine nihil est ad alendam augendamque fidem aptius. Cuius quidem virtutis, in plerisquc debilitatae, in multis cxtinctac, apparet quanta sit hoc tempore necessitas. Illa enim est maxime, unde non modo vitae privatorum petenda correctio est, sed etiam carum rerum indicium expectandum, quarum conflictio quietas et securas esse civitates non sinit. Si aestuat multitudo immodicae libertatis siti, si erumpunt undique proletariorum minaces fremitus, si inhumana beatiorum cupiditas numquam se satis consecutam putat, et si quae sunt alia generis eiusdem incommoda, his profecto, quod alias uberius exposuimus, nihil subvenire melius aut certius, quam fides christiana, potest. Locus admonet, ad vos cogitationem orationemque convertere, quotquot Deus ad sua dispensanda mysteria, collata divinitus potestate, adiutores adseivit. Si caussae indagantur privatae publicaeque salutis, dubitandum non est, vitam moresque clericorum posse plurimum in utramque partem. — Meminerint, igitur, se lucem mundi a Icsu Christo appelatos, quod luminis instar universum orbem illustrantis, sacerdotis animam sqdendescere oportet.*) Lumen doctrinae, ncque illud vulgare, in sacerdote requiritur, quia muneris eius est implere sapientia ceteros, evellere errores, duceni esse multitudini per itinera vitae ancipitia et lubrica. In primis autem vitae innocentiam comitem doctrina desiderat, praesertim quod in emendatione hominum longe plus exemplo, quam peroratione proficitur. Luceat lux vestra coram hominibus, ut videant opera vestra bona.5) Cuius divinae sententiae ea profecto vis est, talem esse in sacerdotibus perfectionem oportere absolutionem,pie virtutis, ut se tamquam speculum praebere intuentibus queant. Nihil est, quod alios magis ad pietatem et Dei cultum assidue instruat, quam eorum vita et exemplum, qui se divino ministerio dedicarunt : cum enim a rebus saeculi in altiorem sublati locum con-spiciantur, in eos tamquam in speculum reliqui oculos coniiciunt, ex eisque sumunt, quod imitentur.6) Quare si omnes homines caveant vigilanter oportet, ne ad vitiorum scopulos adhaerescant, neu consec-tentur res caducas appetitione nimia, apparet quanto id efficere sacerdotes religiosius et constantius debeant. — Nisi quod ncc satis est non servire cupiditatibus : illud etiam sanctitudo dignitatis postulat ut ') Luc. XI, 9. ») Matth. VII, 11. s) I Petr. V, 5. 4) 8. Io. Crysost. De Sac. 1. 3. c. 1. °) Matth. V, 10. 6) Cone. Trid. Sess. XXII, c. 1, de lief. sibimetipsis acriter imperare assuescant, itemque omnes animi vires, praesertim intelligentiam ac voluntatem, quae summum in homine obtinent locum, in obsequium Christi cogere. Qui relinquere universa disponis, le quoque inter reliquenda connumerare memento, imo maxime et principaliter abnega temet-ipsum. ') Soluto ac libero ab omni cupidine animo, tum denique alacre ct generosum studium concipient salutis alienae, sine quo nee satis consulerent suae. Unus erit de subditis quaestus, una pompa, unaque voluptas, si quomodo possent parare plebem perfectam. Id omnibus satagent etiam multa contritione cordis et corporis, in labore et aerumna, in fume et siti, in frigore et nuditate.2) Cuiusmodi virtutem semper experrectam et ad ardua quaelibet, proximorum gratia, impavidam mire fovet et corroborat bonorum caelestium contemplatio frequens. In qua sane quanto plus posuerint, operae, tanto liquidius magnitudinem munerum sacerdotalium et excellentiam ct sanctitatem intelligent. Indicabunt illud quam sit miserum, tot homines per Iesum Christum redemptos, ruere tamen in interitum sempiternum : divinaeque cogitatione naturae in amorem Dei ct intendent sese vehementius ct ceteros excitabunt. Est eiusmodi cursus ad salutem communem certissimus. In quo tamen magnopere cavendum, ne qui magnitudine difficultatum terreatur, aut propter diuturnitatem malorum de sanatione desperet. I)ei aequissima immutabilisque institia et recte factis praemia reservat et supplicia peccatis. Gentes vero et nationes, quoniam ultra mortalis aevi spatium propagari non possunt, debitam factis mercedem ferant in terris necesse est. Utique non est novum, successus prosperos peccanti civitati contingere : idque insto Dei consilio, qui actiones laudabiles, neque enim est ulla gens omni laude vacans, eiusmodi beneficiorum genere interdum remuneratur : quod in populo romano indicat Augustinus contigisse. Rata tamen lex est, ad prosperam fortunam omnino plurimum interesse quemadmodum publice virtus, ac nominarim ea, quae parens est ceterarum, iustitia colatur. Iustitia elevat gentem: miseros autem facit, populos peccatum*'). Nihil attinet considerationem hoc loco intendere in victricia facinora : nee exquirere, ullanc imperia, salvis rebus suis et ad voluntatem fluentibus, gerant tamen velut in imis visceribus inclusum semen miseriarum. Unam rem intelligi volumus, cuius rei plena est exemplorum historia, iniuste facta aliquando esse luenda, coque gravius, quo fuerint diuturniora delicta. Nos quidem magnopere illa Pauli Apostoli sententia consolatur, Omnia enim vestra sunt: vos autem Christi, Christus autem Dei4). Videlicet arcano divinae providentiae nutu sic rerum mortalium regitur gubernaturque cursus, ut, quaecumque hominibus accidunt, omnia Dei ipsius gloriae asserviant, itemque sint eorum saluti qui Iesum Christum vere et ex animo sequuntur, conducibilia. Horum vero mater et altrix, dux et custos est Ecclesia : quae idcirco cum Christo sponso suo sicut intima atque incommutabili caritate copulatur, ita coniungitur societate certaminum ct communione victoriae. Nihil igitur anxii Ecclesiae caussa sumus, ncc esse possumus : sed valde pertimescimus de salute plurimorum, qui, Ecclesia superbe posthabita, errore vario in interitum aguntur : angimur earum caussa civitatum, quas spectare cogimur aversas a Deo, et summo rerum omnium discrimini stolida securitate indormientes. Nihil Ecclesiae par est. . . Quot Ecclesiam oppugnarunt, ipsique perierunt? Ecclesia vero caelos transcendit. Talis est Ecclesiae magnitudo: vincit impugnata, insidiis appetita superat. . . luctatur nee prosternitur, pugilatu certat, nec vincitur'''). Ncque solum non vincitur, sed illam, quam perenni haustu a Deo ipso derivat, emendatricem naturae ct efficientem salutis virtutem conservat integram, nee ulla temporum permutatione 'mutabilem. Quae virtus si senescentem vitiis et perditum superstitione mundum divinitus liberavit, quidni devium revocabit ? Conticescant aliquando suspiciones ac simultates : amotisque impedimentis, esto iurium suorum ubique compos Ecclesiae, cuius est tueri ac propagare parta per Iesum Christum beneficia. Tunc cnimvcro licebit experiendo cognoscere, quo lux Evangeli! pertineat, quid virtus Christi redemptoris possit. — Hic annus, qui est in exitu, non pauca, ut initio diximus, reviviscentis fidei indicia praetulit, litinam istiusmodi velut scintilla crescat in vehementem flammam, quae, absumptis vitiorum radicibus, viam celeriter expediat ad renovandos mores ') 8. Bernard, Deciam, c. 1. 2) Id. Lili. IV, de Consid. c. 2. 3) Prov. XIV, 34. *) Cor. III, 22-23. 6) 8. Io. Chrys. Or. post Entrop. captum habita n. 1. et salutaria capessenda. Nos quidem mystico Ecclesiae navigio tam adversa tempestate praepositi, mentem animumque in divinum gubernatorem defigimus, qui clavum tenens sedet non visus in puppi. Vides, Domine, ut undique eruperint venti, ut mare inhorrescat, magna vi excitatis fluctibus. Impera, quaesumus, qui solus potes, et ventis et mari. Redde hominum generi pacem veri nominis, quam mundus dare non potest, tranquillitatem ordinis. Scilicet munere impulsuque tuo referant sesc homines ad ordinem debitum, restituta, ut oportet, pietate in Deum, iustitia et caritate in proximos, temperantia in semetipsos, domitis ratione cupiditatibus. Adveniat regnum tuum, tibique subesse ac servire ii quoque intelligant oportere, qui veritatem et salutem, te procul, vano labore exquirunt. Inest in legibus tuis aequitas ac lenitudo paterna: ad easque servandas ultro nobis ipse suppeditas expeditam virtute tua facultatem. Militia est vita hominis super terram, sed ipse certamen inspectas, et adiuvas hominem ut vincat, et deficientem sublevas, et vincentem coronas1). Atque bis sensibus erecto in spem laetam firmamque animo, munerum caelestium auspicem et benevolentiae Nostrae testem, vobis, Venerabiles Fratres, et Clero populoque catholico universo aposto-licam benedictionem peramanter in Domino impertimus. Datum Romae apud 8. Petrum ipso dic natali D. N. Iesu, An. MDCCCLXXXVIII, Pontificatus Nostri Vndecimo. LEO PP. XIII. II. Pastoral - Conferonz - Fragen pro 1889. 1. Die Waffen, mit welchen die katholische Kirche, als die unfehlbare Hütherin ber göttlichen Offenbarung, in der Gegenwart befehdet wird, io wie die Versuche, die Gläubigen von ihr abwendig zu machen sind mitunter sehr verschieden von jenen der Vergangenheit. Welche sind es insbesondere? Können mitunter s. g. „polemische" Predigten und Christenlehren dagegen Gutes wirken? Wie müssen dieselben eingerichtet sein und wovor hat sich der Prediger zu hüthen, um nicht etwa mehr zu schaden, als zit nützen? 2. Die Klage, daß die Achtung vor der Autorität, der kirchlichen und staatlichen, und in den Familienkreisen it. d. gl. überhaupt mehr und mehr schwindet, ist eine ebenso fast allgemeine, als begründete. Welche mögen die Hauptursachen dieser sehr betrübenden Erscheinung sein? Was kann und soll der Seelsorger in seiner Gemeinde dawider thuii? Und wie kann er sein eigenes Amts-Ansehen am besten wahren und aufrecht halten? Anmerkung. Das Uebrige, wie sonst alljährlich. III. Theologische Fragen für das Jahr 1889. i. Quales errores, praesertim hodierno tempore, contra dogma catholicum de creatione m und i et hominis circumferri et propagari solent? — Refutentur hi errores tum ex ratione tum ex revelatione. ‘) Cf. 8. Aug. in Ps. 32. a — 8 — II. Quare graviter peccaret sacerdos, si libros aut ephemerides contra religionem aut ecclesiam catholicam tractantes, aut contra disciplinam ecclesiasticam directas aut moribus nocivas sponte, i. e. absque justa causa, legeret, aut talia scripta quocunque modo, sive pecunia sive sic dictis articulis et correspondentiis juvaret? III. Predigt in deutscher oder slovenischer Sprache über Ephes. C. V. v. 16: „Wandelt wie Weise und benützet die Zeit; denn die Tage sind böse". Ein lei tu ng. Der Christ soll die kurze Zeit seines Lebens zu seinem Heile benützen. IbljmtMimg. Erster T h e i l. Wer dies thut, ist in der Thal ein Weiser; wer nicht, ist ein Thor. — Warum? Zweiter Theil. Warum sind die Tage böse? Weil in der Gegenwart so viele Anlässe und Verlockungen u. dgl. zur T h orheit im christlichen Sinne vorhanden sind. Welche insbesondere? Wie kann und soll der Christ sich dagegen schützen, und — wie der Apostel Paulus im Vers 14 sagt, vorsichtig wandeln? Schluß. Anmerkung. Der zweite Theil ist vollständig anszuarbeiten; Das Uebrige aber zu skizziren. IV. Psarrconcnrs - Prüfungen. Dieselben werden Heuer, und zwar: Die erste am 7., 8. und 9. Mai, die zweite aber am 3., 4, und 5. September in der F. B. Residenz zu Marburg stattfinden. Die Gesuche um Zulassung zu dieser Prüfung sind durch das F. B. Decanalamt wenigstens 14 Tage vor der Prüfung an das F. B. Ordinariat vorzulegen. V. Die 1)1. Oele sind wie gewöhnlich am Gründonnerstage in der F. B. Ordinariatskanzlei abzuholen. Die Oelgefäße sind vorher sorgfältig zu reinigen. VI. Kundmachung. In Ausführung des mit Allerhöchster Entschließung vom 5. December 1888 sanctionirten Beschlusses des steierm. Landtages vom 25. September 1888 sind die noch im Umlaufe befindlichen steirisch-ständischen Domestical-Obligationen nunmehr umzulösen. Die Einlösung erfolgt zn Folge des citirten Landtagsbeschlusses zu nachstehenden Cnrsen: a) Die Einlösung der l3/v°/0tigeit Obligationen zum Curse pr...........13.23 d. H. für je 1(1(1 fl. Nominale in Bankozettel werden 13 fl. 23 kr. ö. W. bezahlt; b) Die Einlösung der 2°/„tigen Obligationen erfolgt zum Cnrse pr.15. 12 d. H. für je 100 fl. Nominale in Bankozettel werden 15 fl. 12 kr. ö. W. bezahlt; c) Die Einlösung der 21/, % Obligationen erfolgt zum Curse pr..........18.90 d. H. für je 100 fl. Nominale in Bankozettel werden 18 fl. 90 kr. ö. W. bezahlt; wornach also die Obligationen zu neuem Curse eingelöst werden, wodurch bei einer Umrechnung in österreichi- scher Währung der tatsächlich bezahlte Zinsenbetrag zu 5 "/„ capitalisirt erscheint. Im Sinne dieses Landtagsbefchlusses werden daher die vorbezeichneten Werthpapiere zum Behufe der Einlösung nach dem angegebenen Maaßstabe einbernfe». Die Obligationen sind daher vom Besitzer zum Behufe dieser Einlösung beim Landesvbereinnehmer-amte in Graz mittelst von der überreichenden Partei eigenhändig zu unterfertigenden Consignationen in 2facher Ausfertigung längstens bis 1. März 1889 zu überreichen. Die eine dieser Consignationen mit den Obligationen wird beim Landesobereinnehmeramte rück- behalten, während das 2te Paare der Consignationen mit der Bestätigungsklausel des Landesvbereinnehmer-amtes versehen der Partei rückgestellt wird. Die Drucksorte für diese Consignatio», welche die Stückzahl der Obligationen, die Namen, auf welche sie lauten, die Nummern, den Betrag, das Datum und die Verzinsung enthalten muß, liegt beim Landes- obereinnehmcramte auf und wird den Parteien zum Behufe der Anmeldung unentgeltlich erfolgt. Die Unterschrift des Ueberreichers der Anmeldung stimmt Adresse wolle in leserlicher und genauer Weise beigesetzt werden, damit, wenn sich bei der Liguidirung ein Anstand ergeben sollte, die weiteren Verhandlungen mit der Partei in deren Interesse möglichst ohne unnöthigen Aufschub eingeleitet werden können. Die Liguidirung der überreichten Anmeldungen erfolgt nach den Vorschriften der beim Landesobereinnehmeramte für die Verwaltung der landschaftlichen Creditcassen bereits bestehenden Instruction. Es wird daher insbesondere aufmerksam gemacht, daß hinsichtlich solcher Obligationen, welche zu einer Pflegschafts-, Fideiconimiß- oder Stiftnngsmasse gehören, oder auf welchem sonst was immer für ein Vinculum haftet, die Ueberreicher, insoferne sie nicht die betreffenden competente« Behörden selbst sind, auch diejenigen amtlichen Docilmente vorzulegen haben werden, wodurch die Aufhebung des auf der Obligation haftenden Vinculums »achgewiesen und die betreffende Persönlichkeit zur Anmeldung und Empfangnahme des entfallenden Geldbetrages ermächtigt wird. Die Auszahlung der liquidirten Betrüge wird vom 1. Mai 1889 an, beim Landesoberein -uehmeramte „ g e g e n R ü ck st ellung der bei d e r A n m e l d u n g de r P a r tei r ii ckg e st ellt e n in i t b e m A n m c l d n n g s v o r m e r k e des Landesoberein ne h m e r a m t e s v e r s e h c n e n Consignatio n erfolgen. Der Ueberbringer der Consignation wird durch den Besitz derselben als zur Behebung des entfallenden Betrages legitimirt angesehen. Die weitere Verzinsung der Obligationen wird mit 1. Mai 1889 eingestellt. Wegen allfälliger Auskünfte wollen sich die Parteien an das Landesobereinnehnieramt wenden, welches dieselben gegen vorherige Einsendung der entfallenden Briefmarken auch brieflich zu ertheilen und unter der gleichen Voraussetzung auch ans Wunsch die Consignationsblanquetten mittelst Post zuzusenden bereit ist. Sollten die Anmelder den liquidirten entfallenden Geldbetrag noch vor dem 1. Mai 1889 z» beheben wünschen, so ist das Landesobereinnehmeramt für diesen Fall ermächtiget den liquidirten Betrag nach Abzug einer 5%tigeit Escomptgebühr auf Verlangen der Partei auch vor dem 1. Mai 1889 flüssig zu machen. Graz, am 3. Jänner 1889. Dom lleierm Landesansschnsse. Diese Kundmachung wird zur genaue» Darnachachtung und mit dem besonderen Bemerken mitgetheilt, daß alle im Sinne dieser Kundmachung einzulösenden Domestical-Obligationen, ivelche einer Kirche, kirchlichen Stiftung, Pfründe oder einem Beneficium gehören, sammt den Consiguationen längstens bis 20. Februar 1. I. behufs ihrer Devinculirung au das f. b. Ordinariat vorzulegen sind. VII. Anempfehlung. Die hochwürdige Diöcesan-Geistlichkeit wird hiemit auf die mich von Seite der k. k. Ceutral-Commission für Erhaltung der Baudenkmale besonders empfohlene Abhandlung „die kath. Kirche und Renaissance" von Johann Graus, k. k. Conservator und Obmann des kirchlichen Kunstvereines, aufmerksam gemacht, welche in der Zeitschrift „Kirchenschmuck" erschienen und als Separat-Abdruck vom Verfasser im Priesterhause zu Graz, zu beziehen ist. VIII. lì i' rij it n n g über die Empfänge und Ausgaben des sürstbischvflichen Knabeuseminars „Warimiliannm" uunt 1. Jänner 1888 bis dahin 1889. Capitalien In Barem I. Empfänge: fl. kr. fl. fl. A. Kaffarelt mit 1 Jänner 1888. 1 In Barem — 2 An Capitalien 36224 26 — — B. Weue Empfänge. 1 3 Interessen von Activ-Capitalien 1841 10 4 Beitrag des Titl. Herrn Alari Hribovšek, F. B. geistl. Rath und Spiri- — tual in Marburg — 25 — 5 Beitrag des P. T. Herrn Martin Jvanz, Ehrendomherr und Dechant — 50 — 6 Ans der Sparkasse in Marburg erhoben — 2600 — ! 7 Legat des Titl. Herrn Anton Dvoröek, Jnbelpriester, Pfarrer zu St. Beit bei Montpreis, eine Silber-Rente Nr. 56.8.92 . 5000 — 323 50 i 8 An Erträgniß vom Weingarten in Hrenca — — — — 9 Steuerfreie Noten-Rente Nr. 5351 pr 2000 — — — Summe der Empfange . 43224 26 4839 60 II. Ausgabeu: 1 Für die Verpflegung der Zöglinge und des Hauspersonals . — — 1789 30 2 Der Abgang von Jahre 1887 — — 628 53° 3 Feuerversicherung für Hrenca — — 7 40 4 Die Bestellung des Weingartens in Hrenca und Reparaturen — — 248 20 5 Das Bitalicium der Barbara Obroä — — 77 70 ! 6 „ „ „ Rosa Koren — — 100 80 7 Pcrzentual-Gebühr für das Matthäus Novak'sche Legat .... — — 10 , 8 Steuerfreie Noten-Nente Nr. 5351 pr. 2000 fl., Cvurs 94 fl. 70 kr. — — 1894 1 9 Die ans der Sparkasse erhobenen Capitalien kommen in Abfall pr. . 2600 — 10 Coupon für die Noten-Nente pr. 2000 fl — — 26 60 11 Verschiedene Auslagen — 22 98 Summe der Ausgaben 2600 — 4805 51° Werden die Einnahmen entgegengehalten pr. . i 43224 26 4839 60 So ergibt sich mit 31. Dezember 1888: a) der Stand der Capitalien pr. 40624 26 — — b) ein Barrest pr — — 34 09'° Kapitalien des Marimiliannm: 1. Privatschuldbriefe 8374 26 2. Staatsschuld-Verschreibungen, steuerfrei 8000 — 3. „ „ (Silber-Rente) 10400 — 4. „ „ (Roten-Rente) 13150 — 5. Staatslose 1860 — 6. Grundentlastungs-Obligatiou . 100 — 7. Sparkassebüchel 100 — Zusammen obige . 1 40624 26 An Realitäten besitzt das Maximilian»!» einen Weingarten in Hrenca, Pfarre St. Peter bei Marburg. An Weinfechsuug wurde im Jahre 1888 erzielt 8 Halbstartin. Der Wein ist noch vorräthig. 11 c ri) n il n g über die Einnahmen und Ausgaben des fürstbischöflichen Knabenseminars „Pictoeinnm" vom 1. Jänner 1888 bis dahin 1889. I. Empfänge: Capitalien In Barem fl. kr. ; fi. kr. A. ßastarcst mit 1. Jänner 1888 1 In Barem — — 680 98** 2 An Capitalien — — B. Neue Hmpfäuge: 3 Interessen von Activ-Capitalien — — 2900 53 4 Miethzins vom Victorinum-Haus in Marburg — — 500 — 5 Aus dem Nachlasse des Titl. Herrn Franz Šrot, F. B. geiftl. Rath I und Pfarrer in Luttenberg — — 9088 55 I 6 Steuerfreie Noten-Rente Nr. 5142, 5383 pr 6700 — — — 7 Sparkasse-Buch, Luttenberg Nr. 1330 pr 1027 49 — — 8 Nr. 2382 pr 1417 50 — — 9 Für den Weingarten in Poleimak, Theilbetrag pr — — 100 — 10 Legat des Herrn Martin Kramberger, Pfarrer in Artič .... — — 154 46 1 11 „ „ „ Anton Suhač, Defizient-Priester — — 18 — 12 Beitrag des Herrn Johann Lenart, Pfarrer in Tainach.... — — 10 — 13 Theilbetrag für den 1887ger Wein in Allerheiligen — — 250 — 14 Verschiedene Einnahmen — . 102 16 Summe der Empfänge . 50.446 92 13.804 68--' II. Ausgaben: 1 Für die Verpflegung der Zöglinge und des Hauspersonales . — —r 2360 — 2 Vitalieinm der Maria Pernansl — 60 — 3 „ „ Josefa Smrečnik — 80 — 4 Steuern für das Victorinum-Haus in Marburg — 133 40 5 Aequivalentgebühr pro 1887 und 1888 — 86 9 6 Feuer-Assecuranz — 5 4 7 Die Bestellung des Weingartens zu Allerheiligen .... — 303 61 8 Für die steuerfreie Noten-Rente Nr. 5142 pr. 3400 fl., Conrs fl. 92-90 — 3158 60 1 9 Nr. 5383 pr. 3300 fl., „ fl. 94' 15 — 3106 95 Ì 10 „ „ „ „ „ Conpoii-Darauszahlnng .... — 81 95 j 11 In der Sparkasse zu Luttenberg angelegt, Nr. 1330, 2382 pr. . — 2444 99 ! 12 Der Theilbetrag für den Weingarten in Poteusaf kommt in Abfall pr. 100 — — 13 Verschiedene Ausgaben 22 20 Summe der Ausgaben . 100 11842 83 Werden die Einnahmen entgegengehalten pr. 50.446 92 1 13804 68-' So ergibt sich am 31. Dezember 1888 : a) der Stand der Capitalien pr. . 50.346 92 — 1>) an Barschaft pr i 1961 1 85'° A. Kapitalien des Diclorinnm: 1. Privatschuldbriefe................................ 2. Staatsschuld-Verschreibungen, Silber-Rente 3. „ „ Noten-Rente 4. „ steuerfreie . . 5. Staatslose vom Jahre 1860 ........................ 6. Grundentlastungs-Obligationen .... 7. Marburger Escompte-Bank........................... 8. In der Sparkasse zu Marburg .... 9. In der Sparkasse zu Luttenberg .... Capitalien , In Barem fl. 2.451 12.400 19.100 6.700 5.100 750 100 1.300 2.444 kr. 93 99 Zusammen obige . B. Mealitälen des Pictorinum: 1. Weingarten in Allerheiligen. Weiufechsung 5 Halbstart in. 2. Ein Haus in Marburg. Der Weingarten in Witschein zum Verlasse des Herrn Pfarrers Franz Šrot gehörig wurde verkauft um den Betrag pr. 3260 fl. 50.346 92 fl. kr. Marburg, am 13. Jänner 1889. Laurentius Herg, Domkapitular. Nechnnngs Abschluß brr Uorstcllnng de» Knaben-Seminars „Ularimilianum Pictorinnm ' für die Zeit vom 15. September 1887 bis 15. September 1888. „1 Gegenstand Betrag fl. fr. A. Empfänge: i Von dem hochwürdigsten Ordinariat auf Rechnung des: a) Maximilianums fl. 1789.30 b) Victorinnms „ 2360.— 2 Zusammen . Beiträge der Zöglinge: a) des Maximilianums fl. 567.— b) des Victorinnms „ 647.50 4149 30 3 Zusammen . Außerordentliche Einnahmen 1214 408 50 02 Summe aller Empfänge . 5771 82 B. Ausgaben: H (M CO ^ O O N CO Ci O t-H Caffa-Abgang im Jahre 1887 Verköstigung der Zöglinge und des Haus-Personales Wäsche der Zöglinge Beheizung und Beleuchtung Krankenpflege Hauserfordernisse und Reparaturen der Einrichtung Steuern und Feuer-Versicherung Renovirung der Hauskapelle Löhnung für das Dienstpersonalc Gesangs-Unterricht 62 3834 290 280 72 497 139 227 286 48 83 51 52 57 90 24 80 75 20 Summe aller Ausgaben . Hält man dieser Summe entgegen die der Einnahmen per . 5740 5771 32 82 so erweist sich ein Cassa-Rest von . . 31 50 Marburg, am 15. September 1888. Die Direction: yr. Johann Mlakar, Redens. Clirssifik ation der Zöglinge des fürstbischöflichen Knaben Seminars „Marimiiiannm Uictorinum" im II. Semester des Schuljahres 1887/8. iß -, |»|| u n IN e 3 Geburtsort e; 3=) 5 & <32 a <32 ’S O MO A it m e r h n u g 1 Cizerlj Alois VIII. St. Marxen Viri. I. 2 Gregore Pankraz V St. Veit bei Pettan „ Vorzug reif mit Auszeichn. 3 JodI Johann n St. Lorenzen a. d. K. B. „ I. 4 Kardinal' Josef r> Hl. Kreuz b. Luttenberg „ Vorzug reif mit Auszeichn. 5 Podvinski Anton TT Pifchätz Max. I. (> ! »Stellili Josef V Friedan Viri. I. reif 7 Vogrinc Valentin ri Schillern Max. I. „ 8 Živko Johann TT St. Leonhard in W. B. Viri. I. i) Belšak Stefan VII. Saurič I. 10 Čižck Alois « Peilenstein Max. I. 11 Kozar Jakob 7) Regan Biet. I. 12 Podgoršek Anton n Rann Max. II. 18 Tcrtinek Matthäus Remšnik Viet. I. 14 Križan Ferdinand VI. Regan 1. 15 Meško Josef » Großsonntag I. 1<> Oscnjak Matthäus St. Lorenzen am Dranfelde „ I. ‘ 17 Šket Michael D Hl. Kreuz b. Sauerb. Max. I. 18 Žmavc Johann > 7) Kapellen b. Rann „ Vorzug 19, Fekonja Anton V. St. Georgen a. d. St. Viel. I. 20 ! Kovačič Anton n St. Hemma Max. I. 21 Terstenjak Johann " Kötsch Viet. Vorzug 22 1 Gobce Josef IV. Rohič Max. 23 Hauptman Ignaz » Maria in der Wüste Viet. I. 24 Korošce Anton T) St. Georgen a. d. St. I. 25 Lorbek Johann V St. Leonhard in W. B. n II. 2ti Silvester Ignaz TT St. Barbara in Kollos I. 27 ! Sanda Johann » Rohič Max. I. 28 Boliak Franz III. Pöltschach Vorzug 29 Hohnjec Josef V St. Peter b. Königsberg „ „ 30 Jančič Johann V Laporje „ I. 31 Krule Josef V Rann Vorzug 32 Panič Josef TT Polsteran Viet. 1. 38 Pečar Alois TT Gams 1. 34 Somrek Josef 7) čabmtn Max. Vorzug 35 Terstenjak Martin N Polsteran Viet. 1. 36 ! Trop Franz TT Friedan I. 37 Žekar Josef TT Olimje Max. I. 38, Ivane Johann II. Reichenberg 1. 39 Jcrovšek Anton 7) W. Feistriz „ Vorzug 40 Krošel Franz TT Kapellen b. Rann „ 41 Kurnik Max V St. Anna am Kriechenberge Viet. 1. 42 Sebmirmaul Franz TT Jaring Vorzug — Iti — IX. Diöcesaii-Nachrichtell. Se. k. k. Apostolische Majestät haben den: Admonter Stistskapitular P. Emeran Šlander, Weingarten-Administrator zu St. Peter bei Radkersburg, das goldene Verdienstkreuz mit der Krone verliehe», und den P. T. Herrn Joses Jeraj, f. b. Kon-sistorialrath, Decanatsadministrator und Pfarrer zu Sachscnfeld, zum Ehrendomherrn des Lavanter Domkapitels ernannt. Bestellt wurde» Herr Joses Mešiček, als Pfarrprovisor zu St. Johann am Weinberge und P. Johann Pavec, Benediktincr-Ordenspriester als Spiritualprovisor zu St. Georgen an der Peßniz. Gestorben sind: Herr Heinrich Križan, Pfarrer zu St. Johann am Weinberge, am 1. Jänner und P. Corbinian Lajh, Benediktincr-Ordenspriester und Pfarradministrator zu St. Georgen an der Peßniz, am 9. Jänner. Unbesetzt ist geblieben die Kaplanei zu St. Martin bei Schalleck. ßr. A. Lavanter Ordinariat in Marburg ant 1!*. Jänner 188!). ela (sob Maximilian, Fürstbischof. Xrucf ber St. Cyrillu»-B»chbruckcre> in TOorbtivfl.