Nr. 933. 1X1. 1891. Kirchliches Verordnungs-Blatt für die Lavanter Diacele. Inhalt: I. Die innere Seelenlcitung der Klostercongregationen. — II. Vorkehrungen zur dritten Centenarseier des Todestages des Hl. Aloysius von Gonzaga. — III. Die Erhebung der Cnratie» zu Pfarren. — IV. Drucklegung geistlicher Bücher. — V. Empfehlenswerthe Bücher. — VI. Diöcesan-Nachrichtcn. I. Die innere Seelenleitung in den Klostercongregationen. Am 17. December 1890 ist von der 8. Congr. Episcoporum et liegularium bezüglich der inneren Seelenleitnng in den Klostercongregationen ein sehr wichtiges Decret ergangen, welches seinem vollen Inhalte nach also lautet: „Quemadmodum omnium rerum lmmanarum, quantumvis honestae sanctaeque in se sint ; ita et legum sapienter conditarum ea conditio est, ut ah hominibus ad impropria et aliena ex abusu traduci ac pertrahi valeant ; ac propterea quandoque fit, ut intentum a legislatoribus finem haud amplius assequantur; imo et aliquando, ut contrarium sortiantur effectum. Idque dolendum vel maxime est obtigisse quoad leges pluvium Congregationum, Societatum aut Institutorum sive mulierum, quae vota simplicia aut solemnia nuncupant, sive virorum professione ac regimine penitus laicorum; quandoquidem aliquoties in illorum Constitutionibus conscientiae manifestatio permissa fuerat, ut facilius alumni arduam perfectionis viam ab expertis Superioribus in dubiis addiscerent ; e contra a nonnullis ex his intima conscientiae scrutatio, quae unice Sacramento Poenitentiae reservata est, inducta fuit. Itidem in Constitutionibus ad tramitem SS. Canonum praescriptum fuit, ut Sacramentalis Confessio in lmiusmodi Communitatibus fieret respectivis Confessariis ordinariis et extraordinariis ; aliunde Superiorum arbitrium eo usque devenit, ut subditis aliquem extraordinari u m C o n fessuri u m denegaverint, etiam in casu quo, ut propriae conscientiae consulerent, eo valde indigebant. Indita denique eis fuit discretionis ac prudentiae norma, ut suos subditos rite rectequc quoad peculiares poenitentias ac alia pietatis opera dirigerent ; sed et haec per abusionem extensa in id etiam extitit, ut eis ad Sacram Synaxim accedere vel pro lubitu permiserint, vel omnino interdum prohibuerint. Hinc factum est, ut huiusmodi dispositiones, quae ad spiritualem alumnorum profectum et ad unitatis pacem et Concordiam in Communitatibus servandam fovendamque salutariter ac sapienter constitutae i am fuerant, haud raro in animarum discrimen, in conscientiarum anxietatem, ac insuper in externae pacis turbationem versae fuerint, ceu subditorum recursus et querimoniae passim ad S. Sedem interiectae evidentissime comprobant. Quare SSmus 1). N. Leo divina providentia Papa XIII. pro qua praestat erga lectissimam hanc suis gregis portionem peculiari sollicitudine, in Audientia habita a me Cardinali Praefecto S. Congregationis Episcoporum et Regularium negotiis et consultationibus praepositae die decimaquarta Decembris 1890 omnibus sedulo diligenterque perpensis, haec quae sequuntur voluit, constituit atque decrevit. I. Sanctitas Sua irritat, abrogat, et nullius in posterum roboris declarat quascumque dispositiones Constitutionum, piarum Societatum, Institutorum mulierum sive votorum simplicium sive solemnium, nec non virorum omnimodo laicorum, etsi dictae Constitutiones approbationem ab Apostolica Sede retulerint in forma quacumque etiam quam aiunt specialissimam, in eo scilicet, quod cordis et 1 conscientiae intimam manifestationem quovis modo ac nomine respiciunt. Ita propterea serio iniungi Moderatoribus ac Moderatricibus buiusmodi Institutorum, Congregationum ac Societatum, ut ex propriis Constitutionibus, Directoriis ac Manualibus praefatae dispositiones omnino deleantur penitusque expungantur. Irritat pariter ac delet quoslibet ea de re usus et consuetudines etiam immemorabiles. II. Districte insuper prohibet memoratis Superioribus ac Supcriorissis, cuiuscumque gradus et praeeminendae sint, ne personas sibi subditas inducere pertentent directe aut indirecte, praecepto, consilio, timore, minis, aut blanditiis ad buiusmodi manifestationem conscientiae sibi peragendam; subditisque e converso praecipit, ut Superioribus maioribus denuncient Superiores minores, qui eos ad id inducere audeant; et si agatur de Moderatore vel Moderatrice Generali, denunciatio buie S. Congregationi ab iis fieri debeat. III. Hoc autem minime impedit, quominus subditi libere ac ultro aperire suum animum Superioribus valeant ad effectum ab illorum prudentia in dubiis ac anxietatibus consilium et directionem obtinendi pro virtutum acquisitione ac perfectionis progressu. IV. Praeterea firmo remanente quoad Confessarios ordinarios et extraordinarios Communitatum, quod a Sacrosancto Concilio Tridentino praescribitur in Se ss. 25. Cap. 10 de Re g ul. et a S. M. Benedicti XIV. statuitur in Constitutione quae incipit Pastoralis curae“ Sanctitas Sua Praesules Superioresque admonet, ne extraordinarium denegent subditis Confessarium, quoties ut propriae conscientiae consulant ad id subditi adigantur, quin i idem superiores ullo modo petitionis rationem inquirant, aut aegre id ferre demonstrent. Ac ne evanida tam provida dispositio fiat, Ordinarios exhortatur, ut in locis propriae Dioeceseos, in quibus Mulierum Communitates existunt, idoneos Sacerdotes facultatibus instructos designent, ad quos pro Sacramento poenitentiae recurrere eae facile queant. V. Quod vero attinet ad permissionem vel prohibitionem ad sacram Synaxim accedendi, Eadem Sanctitas Sua decernit, buiusmodi permissiones ve! prohibitiones dumtaxat ad C o n-fessarium ordinarium vel extraordinarium spectare, quin Superiores ullam habeant auctoritatem hac in re sese ingerendi, excepto casu quo aliquis ex eorum subditis post ultimam Sakramentalem Confessionem Communitati scandalo fuerit, aut gravem externam culpam patraverit, donec ad Poenitentiae sacramentum denuo accesserit. VI. Monentur bine omnes, ut ad Sacram Synaxim curent diligenter se praeparare et accedere diebus in propriis regulis /statutis; et quoties oli fervorem et spiritualem alicuius profectum Confessarius expedire indicaverit, ut frequentius accedat, id ei ab ipso Con fessario permitti poterit. Verum qui licentiam a Confessarlo obtinuerit frequentioris ac etiam quotidianae Communionis, de hoc certiorem reddere Superiorem teneatur; quod si hic instas gravesque causas se habere reputet contra frequentiores buiusmodi Communiones, eas Confessarlo manifestare teneatur, cuius indicio acquiescendum omnino erit. VII. Eadem Sanctitas Sua insuper mandat omnibus et singulis Superioribus Generalibus, Provincialibus et Localibus Institutorum de quibus supra sive virorum sive mulierum, ut studiose accu-rateque huius Decreti dispositiones observent sub poenis contra Superiores Apostolicae Sedis mandata violantes ipso facto incurrendis. VIII. Denique mandat, ut praesentis Decreti exemplaria in vernaculum sermonem versa inserantur Constitutionibus praedictorum piorum Institutorum, et saltem semel in anno, statuto tempore in unaquaque Domo, sive in publica mensa, sive in Capitulo ad hoc specialiter convocato alta et intelligibili voce legantur. Et ita Sanctitas Sua constituit atque decrevit, contrariis quibuscumque etiam speciali et individua mentione dignis minime obstantibus. Datum Romae ex Secretaria memoratae S. Congregationis Episcoporum et Regularium die 17. Decembris 1890. I. Cardinalis Verga, Praefectus, f Fr. Aloisius Episcopus Callinicen. Secretarius. Vorkehrungen M -ritten Centenarfeier -es To-estnges -es Hl. Iloysius von Gonzaga. Aus Anlaß der 300jührigen Gedächtnißfeier des Todes des Hl. Aloysius von Gonzaga, welche am 21. Juni l. I. festlich begangen wird, hat unser Hl. Pater Papst Lev XIII. am 1. Jänner 1891 nachstehendes Breve an alle Christgläubigen gerichtet: Opportune quidem et auspicato contigit, ut XI. Kalendas iulias hoc anno sacra sollemnia in honorem Sancti Aloisii Gonzagae tri um saeculorum a beatissimo exitu cius elapso spatio sint memori pietate peragenda. Nuntiatum Nobis est, ex faustitate huius eventus mirabili amore pietatisque studio exarsisse animos Christianorum adolescentium, quibus optima sane huiusinodi occasio visa est, ut suam in caelestem iuventutis Patronum voluntatem et reverentiam multiplici significatione testarentur. Et id quidem evenire videtur non in iis tantum regionibus, quae sanctum Aloisium terris caeloque genuere, sed late ubicumque Aloisii nomen et sanctitatis fama pcrcrebuit. Nos iam a tenera aetate angelicum Juvenem summo pietatis studio colere assueti, cum haec novimus, periucundo laetitiae sensu affecti sumus. Deo autem opitulanto confidimus, eiusmodi sollemnia non vacua futura fructu christiauis hominibus, nominatilo adolescentibus, qui Patrono tutelari suo honores cum habebunt, in cogitationem facile deducentur clarissimarum virtutum, quibus Ille, quoad vixit ceteris in exemplum enituit. Quas quidem virtutes cum secum cogitent et admirentur, sperandum est, fore, ut adiuvante Deo animum mentemque suam ad eas velint informare, studeantque fieri imitatione meliores. Ncque certe catholicis iuvenibus proponi potest praestantius ad imitandum exemplum illisque locupletius virtutibus, quarum laude florere iuvenilem aetatem desiderari maxime solet. Ex vita enim et moribus Aloisii possunt adolescentes documenta plurima capere, unde ediscant, qua cura et vigilantia vitae integritas et innocentia sit servanda, qua constantia castigandum corpus ad restinguendos cupiditatum ardores, quomodo despiciendae divitiae con-temnendique honores, qua mente atque animo tum studiis vacandum, tum cetera omnia aetatis suae officia et munia implenda, quodque his praesertim temporibus maximi est momenti, qua fide, quo amore sit Ecclesiae matri et Apostolicae Sedi adhaerendum. Siquidem angelicus Adolescens seu domesticos inter parietes degeret, seu nobilis ephebus in Aula Hispanica versaretur, seu animo virtute et doctrina excolendo operam daret, in Societatem Jesu abdicato principatu adseitus, ubi, quod in votis habuerat, et praeclusum dignitatibus aditum et vitam omnem proximorum saluti sibi unice impendendam esse gestiebat, talem in omni vitae genere sese impertiit, ut facile ceteris omni laude antecelleret et praeclara relinqueret sanctitatis argumenta. Quapropter sapienti sane consilio, qui christianae inventati instituendae et erudiendae praeficiuntur, sanctum Aloisium proponere solent tamquam nobilissimum ad imitandum exemplum, obsequentes consilio, Decessoris Nostri Benedicti XIII., qui inventati studiis deditae praecipuum Patronum caelestem Aloisium constituit. Quare egregiam sane meritorum laudem sibi comparare videntur illae catholicorum iuvenum societates, quae non modo in Italicis sed etiam in externis urbibus sunt institutae eo proposito, ut huiusmodi Aloisiana sollemnitas singulari cultu celebretur. Nos non latet, quantum studii operaeque illa contulerint in apparandis honoribus, qui toto orbe catholico Angelico Juveni deferentur et quantam adhibeant curam, ut catholicorum pietate pariter ac numero praestent piae peregrinationes vel ad natale solum Aloisii, vel ad hanc almam Urbem, quae castas cius exuvias asservat et colit, suscipiendae. Pueris etiam, ut accepimus, puellisque oblata est ratio testandi Aloisio puri amoris et pietatis suae quasi primitias : pagellae enim late sunt diffusae, augustis iam nobilitate nominibus, in quibus ipsi se parentesque tamquam famulos et clientes inscribant. Singulari lmic in re optima ardori et sanctis eiusmodi propositis et votis cupimus atque optamus, ut bonus faustusque iuvante Deo exitus obtingat. Interea cum admotae nuper sint ad Nos preces, ut in uberiorem animarum fructum caelestibus Ecclesiae thesauris hanc sollemnitatem ditare et decorare velimus, Nos piis hisce precibus benigne adnuendum censuimus. Quamobrem de Omnipotentis Dei misericordia ac BB. Petri et Pauli App. Eius auctoritate confisi, omnibus et singulis utriusque sexus Christi fidelibus, qui triduanas quotidie vel quiu- 1* quies saltem novendialibus supplicationibus, quae habendae sunt ante Aloisiana sollemnia diebus a respectivo loci Ordinario designandis, et vel ipso die festo vel uno ex dictis diebus ad cuiuscumque arbitrium sibi eligendo, vere poenitentes atque confessi ac S. Communione refecti quamlibet Ecclesiam seu Oratorium publicum, ubi festum 8. Aloisii celebrabitur, devote visitaverint, ibique pro Christianorum Principuin concordia, haeresum extirpatione, peccatorum conversione ac 8. Matris Ecclesiae exaltatione pias ad Deum preces effuderint, Plenariam omnium peccatorum suorum Indulgentiam et remissionem misericorditer in Domino concedimus. Iis vero fidelibus, qui corde saltem contriti pias peregrinationes ad memorata loca confecerint, et parvulis etiam pro eorum captu eorumque parentibus, qui nomina ad promerendum Aloisii patrocinium inscripserint, dummodo triduanis vel novendialibus supplicationibus, ut supra dictum est, adstiterint, septem annos totidemque quadragenas in forma Ecclesiae consueta relaxamus. Quas omnes et singulas indulgentias, peccatorum remissiones ac poenitentiarum relaxationes etiam animalius Christi fidelium, quae Deo in diari tate conjunctae ab hac luce migraverint, per modum suffragii applicari posse indulgemus. Praesentibus hoc anno tantum valituris. Volumus autem, ut praesentium Litterarum transsumptis seu exemplis etiam impressis, manu alicuius Notarii publici subscriptis et sigillo personae in ecclesiastica dignitate constitutae munitis, eadem prorsus fides adhibeatur, quae adhiberetur ipsis praesentibus, si forent exhibitae, vel ostensae. Datum Romae apud 8. Petrum sub annido Piscatoris dic I. Januarii MDCGCXCI. Pontificatus Nostri anno XIII. M. Card. Ledóchowski. (Siite ber lieblichsten Erscheinungen mit christlichen Sternenhimmel ist ber am 9. März bež Jahres 1568 zu Castiglione in Ober-Italien geborene mtb in ber Nacht vom 20. auf beit 21. Juni 1591 in seinem 26. Lebensjahre gestorbene Hl. Aloysius von Gonzaga. Seit beut denkwürdigen Jahre 1605, als Papst Paul V. biefeit gottbegnadeten Fnrstensohn als selig ttttb noch mehr seit 1726, als Ihn Papst Benedikt XIII. als heilig erklärte, gab mtb gibt es in aller Welf fromme Katholiken, welche diesen großen Heiligen mit dem größten Seelengewinne verehrten ttttb noch immer verehren. Vornehmlich ist es aber die katholische Jugend beiderlei Geschlechtes, welcher St. Aloysius, dieser engelgleiche Jüngling, als edelstes Vorbild ttttb als machtvoller Schutz-unb Schirmpatron vorgestellt ttttb anempfohlen wird. Einst galt der wunderschöne St. Aloysius-Tag als Fest- und Ferien tag an ben verschiedenen Schulen, gewiß mir zum Segen ttttb zum Wähle der katholischen Schuljugend. Wie viele Knaben und Mädchen, Jünglinge mtb Jungfrauen mochten wohl ihren Glauben und ihre Seelenttnschuld durch eifrige Verehrung mtb Nachahmung des hl. Schülers Aloysius unversehrt bewahrt haben! Aber seitdem die Verehrung dieses mhin-würdigen Schutzheiligen der katholischen Jugend nachgelassen, ist es auch beziehentlich des Glaubens mtb des Tugendlebens derselben anders geworden. „Du bist ein Aloysius", gilt Heute fast als Spottname, während es einst ber schönste Ehrenname war. Was Wunder, wenn der gute Geist von unserer Jugend weiche» und der böse Geist über selbe die Oberherrschaft erlangen will, wenn religiöse Gleichgiltigkeit, Geringachtnng der göttlichen Satzungen und Gebote, Ungehorsam, religiöser Zweifel, Unglaube, Sittenlosigkeit, ja Sünden und Laster, die zuvor nur sehr vereinzelt austraten, immer mehr und mehr um sich greifen. Man hört schon sogar von Selbstmorden unter der Jugend, welche doch vom drangsalsvollen und mühseligen Leben noch nichts erzählen kann. Diese jeden aufrichtigen Jugendfreund tief betrübende» Zustände könnten nebst anderen Hilfsmitteln auch durch Rückkehr zur innigwahren Verehrung des Hl. Aloysius von Gonzaga gebessert werden. Und zur nachhaltigen Verehrung des gefeierten Hl. Jünglings die katholische Jugend anznregen und zu begeistern, bietet sich im laufenden Jahre die beste Gelegenheit dar, indem am 21. Inni es gerade 300 Jahre fein werden, da St. Aloysius, dieser Engel in Menschengestalt, das irdische Leben mit dem himmlischen vertauschte. Es wird also mit be,zeichneten Jnnitage das 300jährige Jubiläum des Sterbetages des verehrnngs- mtb nachahmnngs-würdigen Fürstensohnes von Castiglione gefeiert. Zur würdigen Feier des seltenen Tages werden bereits in der ganzen katholischen Welt Vorbereitungen getroffen. Der Hl. Vater, unser glorreich regierender Papst Leo XIII., erließ das oben vollinhaltlich mit-getheilte apostolische Breve, in welchem er die katholische Jugend väterlich ermahnt, die denkwürdige Centenar-feier ihres macht- und ruhmvollen Schutzheiligen würdig zu begehen und verkündet Ablässe für alle Jene, welche an der Novene oder an dem Triduum, das um die Zeit des 21. Juni stattfinden soll, theilnehmen. Mit diesem apostolischen Schreiben ist das Deeret der Hl. Ritcncongregation vom 18. Jänner 1891 zu vergleichen, welches sich bereits im vorigen kirchlichen Verordnungs-Blatt II. S. 3 und 4 abgedruckt vorfindet. Große Festlichkeiten werben ferner geplant im Geburtsorte Castiglione delle Stiviere, sodann in Rom, allwv in der Kirche des Hl. Ignatius die kostbaren Ueberreste des Verewigten aufbewahrt werden. Im September dieses Jahres werden Pilgerzüge nach dem Heimatsorte Castiglione wie auch nach Rom veranstaltet werden. Auch in Oesterreich wetteifert man, um den ruhmgekrönten Jugendpatron nach Verdienst zu verherrlichen, wie ja auch schon bislang der hl. Aloysius in allen österreichischen Landen eifrige Verehrer fand, die nicht nur das Namensfest sondern auch die sogenannten sechs Aloysius-Sonntage durch Empfang des heiligen Buß- und des heiligen Altarssakramentes festlich zu begehen pflegten. In verschiedenen Vereinen, Bruderschaften, Instituten und Anstalten bereitet man diverte Festlichkeiten vor als Decorirung der Kirchen, Kapellen, Altäre, Aufstellung von St. Aloysius-Statuen und Bildern, Abhaltung von Exercitien, Novene», Tribuni, feierlicher Processione» und dergleichen mehr. Gewiß werden auch die Priester und die Gläubigen der Lavanter Diocesi, in welcher die Priester* seminars-Kirche dem hl. Aloysius geweiht ist und es sonst wohl nicht viele Kirchen gibt, in denen sich nicht ein Bild oder gar ein Altar des Heiligen befände, das Möglichste thun, um das bevorstehende Centenarium des erhabenen Jugend-Schutzheiligen auf das Festlichste zu begehen. Es möge nach Thunlichkeit dem erhebenden Feste ein Tridnum vorhergehen oder Nachfolgen, zu welchem Jünglinge und Jungfrauen, überhaupt Kinder mit ihren Eltern liebevoll einzuladen sind, und wobei denselben über die herrlichen, bewunderungswürdigen Tugenden des Hl. Aloysius zu predigen ist. Während dieser gnadenreichen Zeit soll die Jugend die Hl. Sakramente empfangen und am Hl. Jubelfeste das Taufgelübde erneuern. Gelegentlich dieser außerordentlichen Feier sollen die Eltern ihre Kinder dem Hl. Aloysius weihen, sollen sie zu dessen unablässiger Verehrung und Nachahmung anspornen, sie bitten und beschwören, daß sie den kostbarsten Schatz armer und reicher Kinder, die Herzensreinheit und Seelenunschuld, diese Blüthe der Tugenden, sich stets unversehrt bewahren. Wenn die katholische Jugend wieder nach dem Hl. Aloysius ihren Geist und ihr Herz zu bilden beginnt, so wird sie einen Garten von entzückender Schönheit bilden, in welchem die Lilie der Unschuld, das Veilchen der Demnth, die Rose des Gehorsams, die Palme der Entsagung und Selbstverleugnung im schönsten Flore zu finden sein werden! Dazu verleihe der dreimal heilige Gott auf die machtvolle Fürsprache des Hl. Aloysius seinen alles vermögenden Segen! III. Die Erhebung der Euralien nt Pfarren. Laut Mittheilung der k. k. Statthalterei in Graz ddo. 18. Februar d. I. Zahl 3187 hat der Herr Minister für Cnltns und Unterricht auf Grund Allerhöchster Ermächtigung vom 9. Jänner l. I. mit Erlaß vom 25. Jänner d. I. Zahl 555 erklärt, daß im Hinblicke auf die von sämmtlichen Ordinariaten der im Reichsrathe vertretenen Königreiche und Länder übereinstimmend vorgebrachten Anträge gegen die Verleihung des Pfarrertitels an Seelsorger, deren Stationen staatlicherseits als selbständig anerkannt sind, keine Einwendung gemacht wird. Demzufolge habe Ich unterm 1. April 1. I. Nr. 521 allen selbständigen, kanonisch investirteli Herren Curate» der Lavanter Diöcese den Pfarrerstitel verliehen, und wurden somit zu Pfarren erhoben die Curatien und Lokalien: St. Michael in Wernsee, St. Leonhard bei Großsonntag, Unter- St. Knnigund, Hl. Kreuz bei Marburg, St. Oswald im Dranwalde, St. Bartholomü in Rothwein, St. Jakob in Svbvt, St. Lorenzen in Wuchern, St. Primus am Pacher», St. Peter am Kronenberg, St. Rochus in Siele, St. Ulrich in Podgorje, St. Wenzel, St. Bartholomü bei Gvnvbiz, St. Lorenzen in Stranizen, St. Margareth in Kebel, St. Lambert in Skomer», St. Judvk am Kozjak, St. Peter in Zavodnje, St. Andrä in Weißwasser, St. Michael ob Praßberg, St. Maria in Nazareth, St. Martin bei Oberbnrg, St. Stefan in Gornilsko, St. Maria in Rief, St. Pankraz iti Ober-Ponikl, St. Leonhard bei Tüffer, St. Mauritius in Gairnch, St. Aèaria in Zagorje und St. Anna in Prcborje. IV. Drucklegung geistlicher Bücher. Da es vorgekomnien, daß Bücher geistlichen Inhaltes ohne ausdrückliche Erlaubniß des F.-B. Ordinariates herausgegeben wurden, so werden dein wohlehrwürdigen Diveesan-Clerns die kirchlichen Bestiin--mungen de lectione et editione librorum in Erinnerung gebracht, zufolge welcher es verboten ist, geistliche Bücher (libri de religione et rebus sacris tractantes) ohne zuvor eingeholte Erlaubnis; des F.-B. Ordinariates zu ediren. Gebetbücher müssen unbedingt die Approbation des Bischofes an der Stirne tragen. Die ertheilte Erlaubnis;, welche wie bekannt noch keine Anempfehlung des Buches, sondern nur das Zeichen ist, das; dasselbe nichts Glauben- und Sittenwidriges enthält, soll genau mit dem Datum des Tages und Jahres, ivie der Geschäftszahl an geeigneter Stelle im Bliche ersichtlich gemacht werden. V. Empfehlenswertste Bücher. Eine reichhaltige und recht praktische Sammlung der „kirchlichen Vorschriften und österreichischen Gesetze und Verordnungen in den Matriken-Angelegenheiten" ist bei Ulrich Moser's (I. Mayrhoff) Buchhandlung in Graz vom hochw. Domherrn Anton (1 riessi im l. Jahre erschienen, die den hvchwürdigen Matrikenführern bestens empfohlen wird. — Die Festschrift zum St. Aloysius-Jubiläum von P. Alois Viederreger S. J., Professor in Kalksburg bei Wien (Verlag von Dr. Fr. Datterers Verlagsanstalt und Druckerei in Freising) 84 S. 8° mit li Abbildungen, Preis Mk. 1.20, ist der katholischen studierenden Jugend gewidmet und verdient weiteste Verbreitung. VI. Diöcesau-Nachrichteil. Installici wurde Herr Jakob Caf auf die Pfarre St. Thomas bei Großsonntag. Bestellt wurden: liti. Herr Dr. Anton Suhafc, f.-b. geistl. Rath und Pfarrer zu St. Anna mit Kriechenberge, zum Administrator des Decanates St. Leonhard in W.-B. und Herr Ferdinand Šošterič zum Provisor in St. Leonhard in W.-B. Wicderangcstcllt wurde der gewesene Herr Provisor von St. Thomas bei Großsonntag, Jakob Očgerl, als Kaplan in St. Lorenzeu in W. B. Ucbcrsetzt wurden die Herren Kaplane: Anton Aškerc nach Weitenstein, Franz Bratkovič nach St. Leonhard in W.-B., Vinceuz Čepin nach Rctschach, Franz Kakuška nach Riez, Anton Kolar nach Mahrenberg, Joses Mlasko nach Saldenhosen, Franz Murkovie nach St. Martin bei Wind.-Graz, Johann Vreže nach Jaring, Peter Zadravec nach St. Jakob in W.-B. und Josef Zagajäek nach St. Magdalena in Marburg. In den zeitlichen Deficieiitenstand trat Herr Johann Tomanič, Kaplan in St. Georgen unter Tabor. Gestorben ist der Hochwürdige Herr Georg Tutele, Jubelpriester, Ehrendomherr des s.-b. Lavanter Domkapitels, f.-b. wirft. Konsistorialrath und Referent, Pfarrer und Dechant zu St. Leonhard in W.-B. am 6. April im 77. Lebensjahre. Unbesetzt sind geblieben die Kaplansposten zu St. Kunignnd am Pachern und Leskovez. K. M. Lavanter Ordinariat in Marburg, am 16. Mai 1891. Fürstbischof. Druck der St. CyrilluS-Buchdruckerei iit Mardurg.