inilmdjcr ♦♦ oct lin Zcrhrgcrng 1892, Laiöach, 1892. Inr '25'erfage des fürflßifcßöfLtcßcn Ordinariates. Druck der Katholischen Buchdruckerei. Alphabetisches Register zum XVII. Jat-rgang 1892 des Seite Ap ostolica Encyclica de Mariae Virginis Rosario............................................ , 2 » Encyclica de prava duellorum consuetudine.......................................... » Epistola de Christoi'oro Columbo..................................... » Encyclica de Rosario Mariali................................................... Apostolicae litterae de constit. collegio clericorum Maronitarum........................... » litterae de conjugiis clandestinis.................................... » litterae de hierarchia in Japonia......................................... » litterae de Theol. in semin. Vaticano............................................ Almosensammlung für die Abbrändler in Rakitnik.............................................................. Ablaß, Decret Gong. Indul. de sensu clausulae »corde contrito«.............................................. Ap ostolica allocutio in Consistorio die 14. Dec. 1891.......................................... Amerika, Ausstellung in Madrid anläßlich der 400 jährigen Gedenkfeier der Entdecknng Amerikas Ausweise für den Diöcesan-Schematismus..................................................... 38 69 88 48 45 53 105 9 46 51 55 66 B Beamte, Vorschrift in Betreff der Anzeigen von Todesfällen der Pensionisten und Provisionisteu, und von Trauungen einer Witwe oder weibl. Waise von Civil- oder Militär-Beamten oder Officieren ... 39 Benedi ctio instrumentorum organi in ecclesia............................................................. 4g » vexilli processionalis.................................................................... 47 » viae ferreae et curruum....................................................................... gj Brücken manth, diesbezügliches Gesetz............................................................................. g4 Bisthum, Inventarisierung der bischöflichen Mensalgüter und Abteien. .........................................76 93oieni, Eheschließung zwischen österreichischen und baierischen Staatsangehörigen................................]14 o Concursverlautbarung für die Pfarren: Bostanj und Selca, 10; Sostro, 31; Öemsenik, Polhov Öradec mit) Kropa 50; Babno Polje, Podlipa und Trstenik 58; Stopiöe, Fara bei Kostei und für eine Chorherrnstelle in Novo Mesto 67; Ihan 79; Lozice 81; Banja Loka, Janöe, Nova Oselica, Stara Oseliea, Zgornji Tuhinj, Cerklje und St. Lorenc 92; Podbrezje, Jeziea und Osilnica, Kürchperg'sches Cauouicat und Stemberg'sches Beneficinm zum heil. Grabe nächst Laibach 116. Sensuren »Apostolicae Sedis«, responsum s. Gong. Inq. circa proposita dubia...............................61 Congrna-Fassionen, Erkenntniß des k. k. Reichsgerichtes bezüglich der Rechtsfolgen verspäteter Einreichung von Congrna-Fassionen......................................................................... ' g- Congrua, die stiftbriesmäßige Verpflichtung des Pfarrers zum Unterhalte seines Hilfspriesters betr. Entscheidung 91 » , die Nichtherauziehuug des Erträgnisses der Manual-Meßstipendien zur Einkommenstener-Bemessung 112 Christoph Columbus, Epistola apost. de eo................................................................................69 » » , Anordnung wegen der Columbusfeier.........................................................81 Cholera, Anordnung von Gebeten.......................................................................................... 72 » , Widerruf der Gebete.......................................................................................109 D Decretum s. R. et U. Inquisitionis de tau ul täte disp. urgente mortis art. super imped. matrim.; de imped. disparitatis cultus et de baptis. haeret. relate ad matrimonium.................................. 7 » s. Gong. Indulg. de sensu clausulae »corde contrito«...................................................46 » s. Rit. Gong, de oratione pro imperatore austr. in missis solemnibus..................................54 » s. Gong. Inq. circa probationem obitus alicujus conjugis........59 » s. Gong. Inq. quoad censuras »Apostolicae Sedis«............... 61 » s. Gong. Rit. de festo s. Josephi...............................89 » s. Gong. Rit. responsum ad 20 dubia episcopi Linciensis........106 1) u e 11 u m , Epistola apost. de prava duellorum consuetudine .........................................................33 Domicil, fremder und quiescirter Priester in der Laibacher Diöcese...................................................... 72 E Eheauflösung durch Scheidung, die Nachweisung solcher Ehen bei den statistischen Ausweisen über die Volks- bewegung hat künftighin zu entfallen............................................................... 9 Eheschließung geheime, Apost. litterae de conjugiis elandestinis.........................................................45 » zwischen österreichischen und baierischeu Staatsangehörigen.......................................114 Entscheidung des V.-G.-H. in Betreff der zu Kirchenzwecken gewidmeten Objecte........................................... 66 » des Reichsgerichtes bezüglich der Rechtsfolge« verspäteter Einreichung vou Eougrua-Fassiouen 65 » über die stiftbriesmäßige Verpflichtung des Pfarrers zum Unterhalt des Hilfspriesters ... 91 » bezüglich der Nichtheranziehung des Erträgnisses der Manual-Meßstipeudieu zur Einkommensteuer- Bemessung ................................•........................................................ 112 Exercitien, Einladung zu dcu Priester-Exercitieu.........................................................................57 Ehegatte, Decretum s. Gong, circa probationem obitus alicujus conjugis...................................................59 Eisenbahn, Formula benedicendi viam l'erream.............................................................................61 » Weisung bezüglich der Anlegung von Entschädignngscapitalieu für enteignete Grundstücke zu Eisen- bahuzwecken............................................................................................ 66 Epidemie, Anordnung vou Gebeten zur Abwendung der Cholera............................................................... 72 » Widerruf der Gebete...........................................................................................109 Ehe, Entscheidung über die Ungiltigkeit einer von einem kathol. österr. Staatsangehörigen bei Lebzeiten des anderen Ehegatten im Anslande geschlossene Ehe.................................................................. 89 F F a st e n m a n d a t für die Laibacher Diöcese für das Jahr 1892 ..................................................... 20 Firmung und kanonische Visitation in der Laibacher Diöcese im Jahre 1892 ....................................... 42, 50, 57 Fahne, Benedictio vexilli processionalis.................................................................................47 Cr Gesellschaft, Auszug aus den Statuten der Leo-Gesellschaft für das katholische Oesterreich.......................35 » vom rotheu Kreuze...................................................................39, 63 Gottschee, Effecten-Lotterie für das Missionshaus in Gottschee...........................................................41 Gesetz, betreffend die ärarifchen Brücken-, Straßen- und Ueberfahrtmanthen...............................................64 » betreffend die Verjährung der directen Stenern................................................................... 73 II Hirtenbrief anläßlich der vierzigtägigen Fastenzeit............................................................ 11 » der Erzbischöfe und Bischöfe Oesterreichs anläßlich des 50jährigen Priesterjubiläums Sr. Heiligkeit 98 H eimatrecht wird erworben durch Erlangung eines öffentlichen Amtes.............................................47 I Inventar, Inventarisierung der bischöflichen Mensalgüter und Abteien............................................76 •T H l. Josef, Decretum s. Cong. Rit. de feste» s. Josephi.........................................................89 Jubiläum Sr. Heiligkeit, Papst Leo XIII.........................................................................93 K Kaiser, Decret s. Cong. Rit. de oratione pro imperatore austr. in missis solemnibus.............................54 Kirchen-Capitalien, Weisung bezüglich der Anlegung von Entschädigungscapitalien für enteignete Grundstücke zu Eisenbahnzwecken......................................................................................66 I Literatur, Manuale für das Seelsorgeamt von Joachim Bazzanella................................................. 10 » Borbilder zur würdigen Ausschmückung unserer Kirchen, von Professor Heyberger....................10 » Christoph Anton Cardinal Migazzi von Dr. Cölestin Wolfsgruber....................................40 » Pot v nebesa. Spisal o. Nikolaj Meznaric.........................................................58 « Sveti Vincencij Pavljanski.......................................................................66 » Wandkarte von Palästina, Oböni zemljevid Kranjske................................................79 Leo-Gesellschaft für das katholische Oesterreich, Auszug aus den Statuten derselben.............................85 Lotterie, Bewilligung einer Effecten-Lotterie für das Missionshaus in Gottschee.................................41 Legitimations-Anmerkung per subsequens matrimonium..............................................................47 Linz, Rescriptum s. Cong. Rit. ad 20 dubia episcopi Linciensis.................................................106 M Militär, Vorschrift in Betreff der Anzeigen von Todfällen der Peufionisteu uud Provisionisten und von Trauungen einer Witwe oder weiblichen Waise vou Civil- oder Militär-Beamten oder Officieren ... 89 M ä ß i g k e i t s v e r e i n e in der Laibacher Diöcefe.............................................41, 49, 58 Marouiten, Apost. litt, de constit. eollegio elericorum Maronitarum.............................................43 Manth, Gesetz betreffs der ärarischen Brücken-, Straßen- und Ueberfahrtmanthen..................................64 Menfalgut, bischöfliches, dessen Inventarisierung...............................................................76 Militär-Seelsorge subsidiarische, Anleitung dazn durch den apostolischen Feldvicar.............................109 Meßstipendien, die Nichtheranziehung des Erträgnisses der Manual-Meßstipendien zur Einkommensteuer Bemessung betreffende Entscheidung des B.-G.-G...........................................112 IX Nachsuchuug nach Matrikenacten................................................................................. 10 Niederlassung fremder und qniescirter Priester in der Laibacher Diöcese.........................................72 o Orgelwerke, Beschlüsse des österr. - uug. Organisten- und Orgelbanertages zur Verbesserung der Orgelwerke 41 » Verordnung über deren Neuban und Reparatur...................................................76 Orgel, Formula benedict. instr. organi •........................................................................46 Oe st erreich, Eheschließung zwischen österreichischen und baierischen Staatsangehörigen.......................114 P P a p st, 50 jähriges Priesterjubiläum Sr. Heiligkeit Papst Leo XIII...............................................93 Pensionisten, Vorschrift in Betreff der Anzeigen von Todfällen der Pensionisten oder Provisionisten, und von Trauungen einer Witwe oder weiblichen Waise von Civil- und Militär - Beamten oder Ossicieren 39 P r i e st e r - E x e r c i t i e n im Jahre 1892 ............................................................... 57 Pfründeu-Capitalien, Weisung bezüglich der Anlegung der Entschädigungscapitalien für enteignete Grundstücke zu Eiseubahuzwecken.....................................................................................<56 P r i e ft e r, fremde und qniescirte, diesbez. Deeret des Ordinariates............................................72 11 Rosenkranz, Epistola encyc. de Mariae Virginis Rosario............................................................. 1 » Encyclica de Rosario Mariali.....................................................................83 » Erinnerung wegen der Rosenkranz - Andacht........................................................81 Religionsverschiedenheit in Bezug auf Eheschließungen.............................................................. 8 Rothes Kreuz, Gesellschaft vom rochen Kreuze.................................................................39, 63 Religionsfondsbeitrag für das Decennium 1890—1900 ................................................................ 62 Reichsgerichts- Erkenntniß bezüglich der Rechtsfolgen verspäteter Einreichung von Congrua-Fassionen . . 65 S a m m l u lt g für die Abbrändler iii Rakitnik................................................................... 9 Schlacker' sche Stiftung für Lehrerswitwen wird ausgeschrieben.....................................................57 Schematismus, Ausweise für den Diöcesan-Schematismus.........................................................66, 115 Seelsorge subsidiarische, des k. k. Militärs, Anleitung dazu durch den apost. Feldviear...........................109 T Taufe der Häretiker in Bezug auf Eheschließungen................................................................... 8 Todfall der Herren Franz Pavlin, Jakob Susnik, Anton Fine, Matthäus Fröhlich, Anton Domicelj und Johann Urevc, 31; Andreas Skrabec imd Johann Toman, 42; Johann Kapuz, 50; Ignaz Gregoriö, 58; Franz Sitar, Simon Loväin ititd Michael Gogala, 67; Autou Hoöevar, 92; Balentin Lavtar, Jakob Poliöar und Paul Ivramar, 116. » , Vorschrift in Betreff der Anzeigen von Todfällen der Pensionisten und Provisionisten, und von Trauungen einer Witwe oder weibl. Waise von Civil- und Militär - Beamten oder Osfieieren .... 39 » , Decrctum s. Gong, circa probationem obitus alicujus conjugis.......................................... 59 V Volksbewegung, bei deu statistischen Ausweisen über die Volksbewegung hat künftighin die Nachweisung der durch Scheidung aufgelösten Ehen zu entfallen............................................ 9 Verein, Leo - Gesellschaft für das katholische Oesterreich................................................ 35 » vom rochen Kreuze................................................................................... 39 Visitation und Firmung in der Laibacher Diöcese im Jahre 1892 ........................................ 42, 50, 57 Ve r w a l t n n g s g er i ch t sh o f, dessen Entscheidung betreffs der zu Kirchenzwecken gewidmeten Objecte . . 66 » , dessen Entscheidung bezüglich der stiftbriefmäßigeu Verpflichtung des Pfarrers znm Unterhalte seines Hilfspriesters........................................91 » , bezüglich der Nichtheranziehung des Erträgnisses der Mannal - Meßstipendien zur Einkommensteuer - Bemessung.............................................112 Verjährungs-Gesetz de 1878 73 Macher Dimsanblalt. m. i Inhalt: 1. Encycl. Pontificia de Rosario. — 2. Decreta S. R. Inquisitionis de facult. dispensandi in art. mortis; de impedim. dispar. cultus et de baptis. dubio relate ad matrimonium. — 3. Ministerial-Erlaß, wornach in Zukunft die Nachweisung über durch Scheidung aufgelöste Ehen zu entfallen hat. — 4. Sammlung für die Abbrändler von Rakitnik. — 5. Literatur. — 6. Nachsuchung. — 7. Coneurs-Verlautbarung. — 8. Chronik der Diöeese. Epistola Encyclica Leonis PP. XIII. de Mariae Virginis Rosario. VENERABILIBVS FRATEIBVS PATRIARCHIS, PRIMATIBVS, ARCHIEPISCOPIS, EPISCOPIS ALIISQVE LOCORVM ORDINARIIS PACEM ET COMMVNIONEM CVM APOSTOLICA SEDE HABENTIBVS. LEO PP. XIII. VENERABILES FRATRES SALVTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM. Octobri mense adventante, qui sacer Virgini beatissimae a Rosario dicatusque habetur, gratis-sima Nobis recordatione succurrit, quantopere hoc vobis, Venerabiles Fratres, superioribus annis commendaverimus, ut lidelium ubique greges, auctoritate sollertiaque vestra exeitati, pietatem intenderent et augerent suam erga magnam Bei Matrem, potentem christiani populi adiutrieem, ad eam toto ipso mense adirent suppliciter, eamque invoearent sanotissimo Rosarii ritu, quem Ecclesia, in dubiis praesertim rebus difficillimisque tempo-ribus, adhibere et celebrare, optato semper exitu, consuevit. — Eamdem voluntatem Nostram, hoc rursus anno, curae est patefacere, easdemque ad vos mittere atque etiam duplicare hortationes; id quod suadet urgetque Ecclesiae caritas, cuius labores, potius quam levamentum acceperint, et numero in dies et acerbitate ingravescunt. Mala omnibus cognita deploramus: quae custodit Ecclesia et tradit dogmata sacrosancta, oppugnata confixa; integritas quam tuetur christianae virtutis, derisui habita; in sacrorum antistitum ordinem, maxime autem in romanum Pontificem, multis modis obtrectatio instructa, invidia conflata; in ipsumque Christum Deum, per impudentissimam audaciam et nefarium scelus, impetus factus, quasi conantium redemptionis eius divinum opus, quod numquam vis ulla tollat et deleat, tollere funditus et delere. — Ista quidem haud nova accidunt militanti Ecclesiae: quae, praemonente apostolos Iesu, ut homines veritatem edoceat atque ad sa-lutem provehat sempiternam, in aciem quotidie dimicationemque venire debet; quaeque reapse per saeculorum tractus animosa ad martyrium depugnat, nulla re laetata et gloriata magis, quam quod suum possit cum Auctoris sui sanguine consecrare, in quo sibi promissae victoriae spes exploratissima continetur. — Neque tarnen diffitendum, quam gravi tristitia Optimum quemque afficiat haec assidua dimicandi contentio. Magnae nimirum tristitiae l causa, tarn esse multos, quos pravitates errorum et in Deum protervia longe abducant agantque praecipites; tarn multos, qui ad quamlibet religionis tormam se aeque habentes, divinam iamiam exuere fidem videantur; neque ita paucos esse homines catholicos, qui religionem nomine tenus retineant, non re debitisque colant officiis. Id praeterea multo gravius angit et vexat animum, reputare, tarn luctuosam malorum perniciem inde potissimum ortam, quod in temperatione civitatum vel nullo iam loco Ecclesia censetuv, vel saluberrimae virtuti eins deditä opera repugnatur; qua in re apparet magna quidem et iusta vindicis Dei animadversio, qui recedentes a se nationes miserrima mentium caecitate sinat hebescere. Quapropter res ipsa clamat, vehementius cla-mat in dies, necesse omnino catholicos homines precibus ad Deum et obsecrationibus uti alacres perseverantes, sine intermissione:1) idque non apud se quisque tantum, sed eo magis publice faciant oportet, sacris in aedibus congregati, enixe flagi-tantes, ut Ecclesiam providentissimus Deus ab im-portunis et malis hominibus2) liberet, perturba-tasque gentes ad sanitatem et meutern luce et caritate Christi reducat. — Res eniinvero supra hominum fidem mirabilis! Viam suam laboris plenam saeculum quidem insistit, fretum opibus, vi. armis, ingenio: sec uro Ecclesia plenoque gradu aetates deourrit, confisa unice Deo, ad quem diurna et nocturna prece oculos et manus attollit. Ipsa enirn, quamquam cetera, quaecumque ex Dei cura tempus affert humana praesidia, prudens non negligit, non in iis tarnen sed potius in orando, comprecando, obsecrandoque Deo, praecipuam sui spem reponit. Inde habet, quo vitalem spiritum alat et roboret, quia sibi assiduitate precandi con-tingit feliciter, ut, ab humanarum rerum vicissi-tudine Intacta et in perpetua divini Numinis coniunctione, vitam ipsam Christi Domini hauriat ac tranquille placideque traducat; fere ad Christi ipsius similitudinem, cui cruciatuum diritas, quos in commune est bonum perpesus, nihil admodum ») I. Thes. V, 17. ') II. Thes. HI, 2. de proprio sibi beatissimo 1 umine et gaudio neque minuit neque ademit. Quae quidem magna christianae sapientiae documenta tenuere semper religioseque coluerunt, quotquot christianum nomen digna sunt virtute professi: quorum ad Deum preces maiores cre-brioresque esse solebant, si qua Ecclesiae sanctae vel summo eius rectori calamitas ab nequissimorum hominum fraudibus et violentia incidisset. — Extat huius rei exemplum insigne in fidelibus exorientis Ecclesiae, dignum plane, quod omnibus deinceps futuris ad imitandum proponeretur. Petrus, vicarius Christi Domini, summus Ecclesiae antistes, in vincula, Herodis scelesti iussu, traditus erat cer-taeque destinatus morti; illinc ut evaderet, nihil in quoquam erat opis, nihil auxilii. At illud vero auxilii non deerat, quod precatio sancta a Deo conciliat: scilicet Ecclesia, quod divina refert historia, impensissimas pro illo preces kundebat: Oratio autem fiebat sine intermissione ab Ecclesia ad Deum pro eo:Q agebatque omnes eo ardentius precandi Studium, quo acrior aerumnae tantae sollicitudo mordebat. Ut vero orantibus vota suc-cesserint, comperta res est: Petrum mirifice libe-ratum christianus populus memori semper laetitia concelebrat. — Insignius autem exemplum divi-numque edidit Christus, quo Ecclesiam suam, non solum praeceptis, verum etiam de se ipse ad omnem erudiret et formaret sanctitatem. Qui namque in omni vita tarn frequentem et effusam precando operam dederat, ipsemet sub horas ex-tremas, quum in Gethsemani horto, perfuso im-mensa amaritie animo, oblangueret ad mortem, tum vero Patrem, non orabat modo, sed prolixius orabat,2) Neque sibi profeeto id fecit, nihil timenti, nihil egenti Deo; sed fecit nobis, fecit Ecclesiae suae; cuius futuras preces et lacrimas iam tum libens volensque in se recipiens fecundas gratiae efficiebat. Ubi vero per mysterium Crucis generis nostri salus peracta, atque eiusdem administra salutis, Ecclesia, triumphante Christo, condita in terris *) Act. XII, 5. ») Luc. XXII, 43. riteque constituta est, novus ex eo tempore in populum novum ordo providentis Dei incepit va-luitque. — Divina consilia addecet magna cum religione intueri. Filius Dei aeternus, quum, ad hominis redemptionem et decus, hominis naturam vellet suscipere, eaque re mysticum quoddam cum universo humano genere initurus esset connubium, non id ante perfecit, quam liberrima consensio accessisset designatae Matris, quae ipsius generis humani personam quodammodo agebat, ad eam illustrem verissimamque Aquinatis sententiam: Per annimtiationem expectabatur consensus Virginis, loco totius humanae naturae.1) Ex quo non minus vere proprieque affirmare licet, nihil prorsus de per-magno illo omnis gratiae thesauro, quem attulit Dominus, siquidem gratia et veritas per Iesum Christum facta est2), nihil nobis, nisi per Mari am, Deo sic volente, impertiri: ut, quo modo ad sum-mum Patrem, nisi per Filium, nemo potest accedere, ita fere, nisi per Matrem, accedere nemo possit ad Christum. — Quantum in hoc Dei consilio et sa-pientiae et misericordiae elucet! quanta ad imbe-cillitatem fragilitatemque hominis convenientia! Cuius namque bonitatem credimus laudamusque infinitam, eiusdem infinitam credimus et veremur iustitiam; et quem amantissimum Servatorem, sanguinis animaeque prodigum, redamamus, eumdem non exorabilem iudicem pertimescimus: quare factorum conscientia trepidis opus omnino depre-catore ac patrono, qui et magna ad Deum polleat gratia, et benignitate sit animi tanta, nullius ut recuset desperatissimi patrocinium, afflictosque iacentesque in spem erigat clementiae divinae. Ipsa praeclarissime Maria: potens ea quidem, Dei parens omnipotentis, sed, quod sapit dulcius, facilis, perbenigna, indul-gentissima. Talern nobis praestitit Deus, cui, hoc ipso quod Unigenae sui matrem elegit, maternos plane indidit sensus, aliud nihil spirantes nisi amorem et veniam; talem facto suo Iesus Christus ostendit, quum Mariae subesse et obtemperare ut matri filius sponte voluit: talem de cruce prae-dicavit, quum universitatem humani generis, in Ioanne discipulo, cu ran dam ei fovendamque com- 1) III. q. XXX, a. 1. -) Joan. I, 17. misit; talem denique 86 dedit ipsa, quae eam im-mensi laboris haereditatem, a moriente Filio re-lictam, magno complexa animo, materna in omnes officia confestim coepit impendere. — Tarn carae misericordiae consilium in Maria divinitus insti-tutum et Christi testamento ratum, inde ab initio sancti apostoli priscique fideles summa cum lae-titia senserunt; senserunt item et docuerunt vene-rabiles Ecclesiae Patres, omnesque in omni aetate christianae gentes unanimae consensere: idque ipsum, vel memoria omni litterisque silentibus, vox quaedam e cuiusque christiani hominis pectore erumpens, loquitur disertissima. Non aliunde est sane quam ex divina fide, quod nos praepotenti quodam impulsu agimur blandissimeque rapimur ad Mariam; quod nihil est antiquius vel optatius, quam ut nos in eins tutelam fidemque recipiamus, cui consilia et opera, integritatem et poenitentiam, angores et gaudia, preces et vota, nostra omnia plene credamus; quod omnes iucunda spes et fiducia tenet, fore ut, quae Deo minus grata a nobis exhiberentur indignis, ea, Matri sanctissimae commendata, sint grata quum maxime et accepta. Quarum veritate et suavitate rerum. quantam ani-mus capit consolationem, tanta eos aegritudine dolet, qui divina fide carentes, Mariam neque salutant neque habent matrem: eorumque amplius dolet miseriam, qui, lidei sanctae quum sint parti-cipes, bonos tarnen nimii in Mariam profusique cultus audent arguere: qua re pietatem, quae liberorum est, magnopere laedunt. Per hanc igitur, qua Ecclesia asperrime con-flictatur, malorum procellam, omnes filii eins pii facile vident, quam sancto officio adstringantur supplicandi vehementius Deo, et qua praecipue ratione niti debeant, ut eaedem supplicationes maximam efficacitatem sint habiturae. Eeligiosis-simorum patrum et maiorum persecuti exempla, ad Mariam sanctam Dominam nostram perfugi-amus; Mariam Matrem Christi et nostram appel-lemus concordesque obtestemur: Monstra te esse matrem, sumat per te preces, qui pro nobis natus, tulit esse tuus. *) — Iamvero. de variis divinae ’) Ex sacr. litnrg. Matris colendae formulis et rationibus, quum eae sint pvaeoptandae, quas et per se ipsas potiores et illi gratiores esse noverimus, Eosarium idcirco nominatim indicare plaeet impenseque inculcare. Huic precandi ritui nomen coronae communi ser-mone adliaesit, liac etiara causa, quod magna Iesu et Matris mysteria, gaudia, dolores, triumphos, felicibus reddat sertis connexa. Quae fldeles mysteria augusta, si pia commentatione ex ordine recolant et contemplentur, mirum quantum adiu-menti trahere sibi possunt tum ad fidem alendam et ab ignorantia aut errorum peste tutandam, tum etiam ad virtutem animi relevandam et sustinendam. Hoc etenim modo orantis cogitatio et memoria, fidei lumme praelucente, ad ea mysteria iucun-dissimo Studio feruntur, in eisque et defixae et discurrentes, satis admirari non queunt restitutae humanae salutis inenarrabile opus, tarn largo pretio rerumque tantarum serie confectum: tum vero animus super bis caritatis divinae argumentis amore et gratia exardescit, spem confirmat et äuget, cupidus arrectusque ad caelestia praemia, iis a Christo parata, qui se ad ipsum imitatione exempli et communione dolorum adiunxerint. Haec inter funditur verbis precatio, ab ipso Domino, a Gabriele Archangelo, ab Ecclesia tradita: quae, plena laudum et salutarium votorum, certo varioque ordine iterata continuata, novos usque habet dul-cesque fruetus pietatis. Magnam autem huiusmodi precationi caelestis ipsa Regina adiecisse virtutem ideo credenda est, quod suo numine et instinctu ab inclito patre Do-minico invecta sit et propagata. per aetatem ca-tholico nomini adversissimam, eamdemque huic nostrae parum dissimilem, quasi bellicum instru-mentum ad hostes fidei debellandos praevalidum. — Secta enim Albigensium haereticorum, qua clandestina qua manifesta, in regiones invaserat multas; teterrima Manichaeorum progenies, quorum immanes excitabat errores, simulationesque et caedes et capitale in Ecclesiam odium nimis mul-tum referebat. Hominum praesidiis contra perni-ciosissimam turbam et insolentem vix iam erat fidendum, quum praesens a Deo venit, Rosarii marialis ope, subsidium. Sic, favente Virgine, glo-riosa haeresum oranium victrice, vires impiorum labefactatae et perfractae, salva quam plurimis et incolumis fides. Similia multa apud quasque gentes vel depulsa pericula vel beneficia impetrata, satis pervagata sunt, quae vetus aeque recensque hi-storia luculentissimis testimoniis commemorat. — Id quoque illustre argumentnm accedit, quemad-modum, statim ab instituta Eosarii prece, eins passim apud omnes civium ordines usurpata sit et frequentata consuetudo. Enimvero divinae Matri, quae tot tantisque laudibus una omnium prae-cellentissima nitet, religio christiani populi titulis quidem insignibus modisque multis habet honorem: hunc tarnen Eosarii titulum. hunc modum orandi, in quo tamquam fidei tessera et summa debiti ei cultus inesse videtur. semper adamavit singulariter, eoque privatim et publice, in domo et familia, sodalitatibus constitutis, altaribus dedicatis, circum-ductis pompis, usa praecipue est, rata, nullo se posse meliore pacto ipsius vel sacra sollemnia ornare vel patrocinium et gratias demereri. Neque illud silentio praetermittendum, quod singulärem quandam Dominae nostrae providen-tiam in hac re illustrat. Nempe, quum, diutur-nitate temporis, Studium pietatis in quapiam gente deferbuisse visum est et nonnihil de hac ipsa precandi consuetudine esse remissum, quam mire postea, sive re publica in formidolosum discrimen adducta, sive qua necessitate premente, Eosarii institutum, prae ceteris religionis auxiliis, com-munibus votis revocatum atque in suum honoris locum restitutum est lateque rursus viguit salutare. Eius rei exempla nihil opus a praeterita aetate petisse, praeclarum hac nostra in promptu haben-tibus. Hac namque aetate, quae, uti principio mo-nuimus, acerba adeo Ecclesiae est, Nobis autem, ad gubernacula eius divino consilio sedentibus, acerbissima, spectare et admirari licet, quam erectis incensisque studiis, in omni loco et gente catho-lici nominis, mariale Eosarium colatur et cele-bratur: quod facti quum Deo verius, moderanti agentique homines, quam ulli hominum prudentiae et navitati recte sit tribuendum, animum Nostrum admodum solatur et reficit, magnaque coraplet fiducia de renovandis Ecclesiae atnplificandisque, auspice Maria, triumphis. Sunt autem, qui haec ipsa a Nobis comme-morata probe ii quidem sentiant, sed quia nihil adhuc de speratis rebus, de pace in primis et tranquillitate Ecclesiae impetratum, immo fortasse tempora deterius misceri vident, eam idcirco dili-gentiam et affectionem precandi velut defatigati et diffisi interrnittant. Homines istiusmodi videant ipsi ante et laborent, nt, quas Deo adhibeant preces, aptis virtutibus, ex Christi Domini praeceptione, ornentur: quae si tales faerint, considerent porro, indignum esse et nefas, veile se tempus subveni-endi modnmque constituere Deo, nobis nihil quid-quam debenti, ita nt, quum audit orantes et coronat merita nostra, nihil aliud Coronet quam munera sua1), et quum minus sententiae nostrae obse-cundat, providenter agat cum filiis pater bonus, eorum miserans insipientiam, consulens utilitati. — Quas vero preces, ut propitiemus Ecclesiae Deum, cum suffragiis coniunctas Caelitum san-ctorum, supplices deferimus, eas ipse numquam non benignissime admittit et explet Deus, tum quae bona Ecclesiae attingunt maxima et immortalia, tum quae attingunt minora et huius temporis. oppor-tuna tarnen ad illa. Quippe istis precibus pondus et gratiam, sane plurimam, precibus addit meri-tisque suis Christus Dominus, qui dilexit Ecclesiam et seipsum tradidit pro ea, ut illam sanctificaret . . . ut exliibcret ipse sibi (ßoriosam Ecclesiam2), idem summus eiusdem Pontifex, sanctus, innocens, semper vivens ad interpellandum pro nobis, cuius depre-cationem supplicationemque semper evenire divina fide tenemus. — Quod enim spectat ad bona Ecclesiae externa et huius vitae, palam est, rem ipsi saepius esse cum adversariis malevolentia et po-tentia acerrimis; ab eis nimium sibi dolendum facultates direptas, libertatem deminutam et opres-sam, lacessitam et despectam auctoritatem, damna postremo et hostilia omne genus multa. Quorum improbitas, si quaeritur, cur non eo usque iniuriae, *) S. August. Ep. 194 al. 105 ad Sixtum, c. v. n. 19. 2) Ephes. V, 25—27. quo deliberatum habent et connituntur, re tandem plena procedat; Ecclesia contra, tot inter rerum casus, eädem illa sua amplitudine et gloria, vario quamquam modo, emineat semper atque adeo increscat; utriusque rei praecipuam causam rectum est a virtute arcessere comprecantis Deum Ecclesiae: nec enim satis assequitur humana ratio. quomodo restrictis ita finibus imperiosa nequitia consistat, Ecclesia vero, in angustum compulsa. nihilominus tarn magnifioe vincat. Idem eo rectius existit in eo bonorum genere, quibus Ecclesia homines ad ultimi boni adeptionem proxime ad-ducit. Ad hoc enim munus quum nata sit, precibus suis posse multum debet, ut divina e in illos providentiae misericordiaeque ordo exitum habeat et perfectionem: atque ita homines cum Ecclesia et per Ecclesiam orantes, ea demum impetrant atque obtinent, quae Deus omnipotens ante saecula disposuit donare1). Ad alta providentis Dei con-silia mentis liumanae acies in praesentia deficit: sed aliquando erit, quum causas consecutionesque rerum Deo ipso apertas pro benignitate sua mon-strante, dilucidum patebit, orandi munus quantam in hoc rerum genere vim habuerit utilitatemque impetrandi. Inde effectum patebit, quod sese multi. in tanta depravati saeculi corruptela, integros praestiterint atque inviolatos ab omni inquinamento carnis et spiritus, perficientes sanctificationem in timoreDei2); quod alii, in eo dum essent, ut fla-gitio indulgerent, illico sibi temperaverint, ex ipso-que periculo et tentamine bonos ceperint auctus virtutis; quod prolapsis aliis impulsio quaedam permoverit animos, ut erigerent se et in complexum Dei miserentis occurrerent. — Haec igitur omnes apud se perpendentes, fallaciis antiqui hostis etiam atque etiam obsecramus, ne cedant, neve ullä omnino causa a studio cessent orandi: verum in eo perseveranter consistant, sine intermissione con-sistant. Prima sit illis cura de summo bono. aeterna omnium salute, deque incolumitate Ecclesiae exposcenda: tum licet cetera bona ad usum commoditatemque vitae petant a Deo, modo vo- *) S. Th. II—II, q. LXXXIII. a. 2, ex S. Greg. M. *) II. Corinth. VII, 1. luntatis eins aequissimae acquiescant, eidem pariter, optata vel concesserit vel abnuerit, agentes gratias, benefloentissimo patri: ea denique religione et pietate cum Deo versentur, qua decet maxima et oportet, qua viri sancti consueverunt et ipse egit sanctissimus Eedemptor et Magister noster, cum clamore valiclo et lacrimis 1). Hie officium et paterna caritas postulat, ut in universos Eeclesiae filios non precum modo, sed etiam poenitentiae sanctae a largitore bonorum Deo spiritum imploremus: quod dum toto animo facimus, omnes et singulos ad hanc ipsam virtutem, cum altera coniunctissimam, pari studio adhor-tamur. Scilicet facit precatio, ut animus susten-tetur, instruatur ad fortia, ad divina conscendat: facit poenitentia, ut nobismetipsis imperemus, cor-pori maxime, gravissimo, ex veteri noxa, rationis legisque evangelicae inimico. Quae virtutes, per-spicuum est, aptissime inter se cohaerent, inter se adiuvant, eodemque una conspirant, ut hominem, caelo natum, a rebus caducis abstrahant evehant-que propemodum ad caelestem cum Deo consue-tudinem ; fit contra, ut, cuius animus cupiditatibus aestuet illecebrisque sit emollitus, ieiunus ille fasti-diat suavitates rerum caelestium, neque alia sit precatio eius nisi frigida vox et languida, indigna saue, quam Deus excipiat. — Sunt ante oculos exempla poenitentiae hominum sanctorum, quorum preces et obsecrationes, ea ipsa causa, magnopere Deo placuisse atque etiam ad prodigia valuisse sacris fastis docemur. JVIentem illi et animum libi-dinesque assidue regebant, domabant: doctrinae Christi Ecclesiaeque eius documentis ac praeceptis summa solebant consensione et demissione ad-baerescere; veile nolle nihil, nisi Dei numine ex-plorato, nihil quidquam agendo spectare, nisi eius gloriae incrementa; cupiditates acriter coercere et frangere, corpus dure inclementerque habere, iucundis rebus neque iis noxiis virtutis gratia abstinere. Qua re merito poterant, quod Paulus Apostolus de se, idem ipsi usurpare: nostra autem conversatio in caelis est ~): eamdemque ob causam -) Hebr. V, 7. ‘) Philip. III, 20. tantum inerat in eorum obsecrationibus ad pro-pitiandum exorandumque Deum efficacitatis. — Non omnes omnino posse adeo nec debere appa-ret: attamen ut consentanea sibi affiictatione vitam moresque suos unusquisque castiget, rationes id exigunt iustitiae divinae, cui satis de commissis faciendum restricte est; praestat autem voluntariis, dum vita sit. id fecisse poenis, unde virtutis prae-mium accedat. — Ad haec, quando in mystico Christi corpore, quae est Ecclesia, omnes tam-quam membra coalescimus et vigemus, hoc, Paulo auctore, consequitur, ut, quemadmodum laetanti qua de re membro membra cetera collaetantur, ita pariter dolenti condoleant, hoc est christianis fratribus, vel animo aegris vel corpore, fratres ultro subveniant, et, quantum in ipsis est, cura-tionem adhibeant: Pro invicem sollicita sint membra. Et si quicl patitur unum membrum, compatiuntur omnia membra; sive gloriatur unum membrum, con-gaudent omnia membra. Vos autem estis corpus Christi et membra de membro 1). In hoc autem caritatis specimine, ut quis Christi exemplo insi-stens, qui vitam ad omnium nostrum redimenda peccata immenso amore profudit, luenda sibi ali-orum admissa suscipiat, in hoc demum illud con-tinetur magnum vinculum perfectionis, quo fideles inter sese et cum caelestibus civibus arctissimeque cum Deo iunguntur. — Ad summam, sanctae poenitentiae actio tarn varia atque industria est tamque late pertinet, ut eam quisque, pia modo et alacri voluntate, perfrequenti possit nec labo-riosa facultate exercere. Eestat, Venerabiles Fratres, ut, quae vestra est singularis et eximia quum in sanctissimam Dei Matrem pietas, tum in christianum gregem caritas et sollertia, commonitionis hortationisque Nostrae exitum. opera vestra, perquam Optimum, Nobis polliceamur; gestitque animus fructus eos, quos pluries splendide declarata catholicorum in Mariam religio tulit, iam nunc laetissimos uberri-mosque praecipere. Vobis igitur et vocantibus et excitantibus et praeeuntibus, fideles, hoc praesertim proximo mense, ad aras sollemnes augustae Eegi- J) I Corinth. XII, 25—27. nae et benignissimae Matris conveniant, concurrant, atque mystica ei serta, acceptissimo Rosarii ritu, flliorum more contexant et praebeant; integris per Nos atque ratis, quae antehac in hac re a Nobis-toetipsis praescripta edita et dona indulgentiae sacrae concessa1). — Quam praeclarum et quanti erit, in urbibus, in pagis, in villis, terra marique, quacumque patet catholieus orbis, multa piorum centena millia, sociatis laudibus foederatisque pre-cibus, una mente et voce singulis horis Mariam eonsalutare, Mariam implorare, per Mariam sperare omnia! Ab ipsa omnes fidentes contendant, ut, exorato Filio, aberrantes nationes ad christiana redeant instituta et praecepta, in quibus salutis publicae firmamentum consistit, unde et expetitae pacis et verae beatitatis copia efflorescit. Ab ipsa *) Cfr. Ep. Encycl. Supremi Apostolatus, die I sept. an. MDCCCLXXXIII: Ep. Encycl. Superiore anno, die XXX aug. an. MDCCCLXXXIV: Decret. S. R. C. Inter plurimos, die XX aug. an. MDCOCLXXXV: Ep. Encycl. Quamquam pluries, die XV aug. an. MDCCCLXXXIX. eo impensius contendant, quod bonis omnibus ex-optatissimum esse debet, ut Ecclesia mater liber-tate potiatur tranquilleque fruatur sua; quam non alio illa refert nisi ad summas hominum procu-randas rationes, a qua singuli et civitates nulla usquam damna, plurima omni tempore et maxima beneflcia senserunt. Iam vobis, Venerabiles Fratres, adprecante sacratissimi Eosarii Regina, largiatur Deus mu-nera bonorum caelestium, unde ad partes pasto-ralis offlcii sancte obeundas auxilia et vires sup-petant in dies ampliora: cuius rei esto auspicium et pignus Apostolica Benedictio, quam vobis ipsis et clero et populis cuiusque vestrum curae con-creditis peramanter impertimus. Datum Romae apud 8. Petrum die XXII Sep-tembris an. MDCCCXCI, Pontificatus Nostri De-cimoquarto. LEO FF. XIII. 2. Ex 8. R. et U. Inquisitione. I. De facultate dispensandi urgente mortis articulo super impedimentis matri-monialibus. Beatissime Pater! Vicarius generalis N. ad pedes Sanctitatis Tuae provolutus, se-quentium dubiorunt solutionem perhumiliter expo-stulat; nempe: Litteris 8. Officii datis die 20. Februarii anni 1888 *) concessa est locorum Ordinariis facultas dispensandi, sive per se sive per ecclesia-sticam personam sibi benevisam, aegrotos in gra-vissimo mortis periculo constitutos, quando non suppetit tempus recurrendi ad S. Sedem, super impedimentis quantumvis publicis matrimonium jure ecclesiastico dirimentibus, excepto sacro presby-teratus ordine et afflnitate lineae rectae ex co-pula licita proveniente. Decreto vero lato fer. IV. die 9. Januarii 1889 declaratum est, Ordinarios quibus memorata fa- *) Vide fol. dioec. a. 1888, p. 69. cultas praecitatis litteris diei 20. Februarii 1888 data fuit, posse illam subdelegare habitualiter pa-rochis tantum pro casibus, in quibus desit tempus ad ipsos Ordinarios recurrendi et periculum sit in mora. Iam igitur quaeritur: 1. Utrum 8. Congregatio per verba super impedimentis quantumvis publicis confirmare intenderit communem theologorum et praesertim 8. Alphonsi sententiam, quae habet posse Episcopos in casibus urgentis necessitatis dispensare super impedimentis occultis, eamque facultatem veluti ordinariam pro-babiliter delegare etiam generaliter, ita ut mens Congregationis fuerit significare, Episcopos a fortiori ab impedimentis occultis in praedictis ad-junctis dispensare posse? 2. Utrum in gravissimo mortis periculo co-adiutores parocbi, quando ob ingentem paro-chiarum illius dioecesis amplitudinem ad eum re- cuvrere non possunt, nomine parochi ab impedi-mentis publieis dispensare valeant? . . 3. Utrum in decreto die 9. Januarii 1889 nomine parochorum veniant etiam vicarii temporales, qui post obitum parochorum vel in eorum absentia sufficiuntur? Feria IV. die 23. Aprilis 1890. In Congrega-tione generali 8. E. et U. I. habita per Eminen-tissimos et Reverendissimos DD. Cardinales in rebus fidei et morum Inquisitores Generales pro-positis suprascriptis dubiis ac praehabito Beve-rendissimorum DD. Consultorum voto, iidem Emi-nentissimi ac Eeverendissimi Patres rescribi man-darunt: Ad I. Ex vi decreti, affirmative pro mortis articulo. Ad II. et III. Legatur responsum hac eadem feria datum E. P. D. Abbati Sanctissimae Trini-tati Caven., quod est sequens ; scilicet: Propositis a E. P. D. Abbate supra laudato sequentibus dubiis: I. An sub nomine parochorum in subdelega-tione facultatis, de qua in precibus, intelligendi sunt etiam vice parochi vel oeconomi curati ad nutum amovibiles, in quibus paroeciis parochi stricte sumpti ac vere nominis non sunt creati? Et quatenus negative: II. Utrum saltem in dioecesibus, in quibus, sicut et in Abbatia Nullius Sanctissimae Trinitatis Caven. ex privilegio vel ex antiquissima ac imme-morabili consuetudine, nonnullae sunt paroeciae, quarum curati tarn quam vicarii abbatis sunt insti-tuti sub nomine oeconomi vel archipresbyteri curati, ad nutum amovibiles, ad hos quoque possit extendi ? Eminentissimi Domini Cardinales in rebus fidei et morum Inquisitores Generales praedicta die ac feria rescribi mandarunt: Ad I. Comprehendi omnes, qui actu curam animarum exercent, exclusis capellanis. Ad II. Provisum in praecedenti. Eadem feria et die facta de his Sanctissimo D. N. Leoni Papae XIII. relatione, Sanctitas Sua resolutionem Eminentissiinorum PP. approbavit et confirmavit. I. Nlancini, S. E. et U. I. Not. II. Dispensat. a disparit. cultus. — Die 20. Februarii 1888 annuente Sanctitate Sua data est omnibus locorum Ordinariis facultas aegrotos in gravissimo mortis periculo constitutos, qui juxta civil es leges sunt conjuncti aut alias in concubi-natu vivunt, quando non suppetit tempus recur-rendi ad S. Sedem, dispensandi super impedi-mentis quantumvis publieis matrimonium iure eccle-siastico dirimentibus, excepto sacro presbyteratus ordine et affinitate lineae rectae ex copula licita proveniente, itaque etiam super cultus disparitate inter baptizatos et non baptizatos. Iam quod hocce impedimentum attinet, instante Eminentissimo Ordinario Pragensi S. Con-gregatio Inquisitionis die 5. Iunii 1889 quaedam in specie observanda praescripsit, quae sunt: 1. Ante dispensationem eoncedendam cautiones opportunae, quae pro matrimoniis mixtis praescri-buntur, praestari debent etiam in matrimoniis cum cultus disparitate, et dispensans moraliter certus sit de implemento cautionum, praecipue quoad prolem tarn natam, quam nascituram. 2. Si vero altera pars postea prolem natam baptizari et in religione catholica educari non permittat, curandum est tarn a parocho, quam a parte catholica totis viribus, ut cautiones obser-ventur. 3. Praestitis cautionibus opportunis in matrimoniis disparis cultus assistentia tantum passiva parochi locum habere potest. III. De baptismo haereticorum relate ad matrimonium. Pro praxi scitu necessarium est oraculum s. Officii quoad baptismum ab haere-ticis collatum respectu matrimonii contrahendi, videlicet: A Congregatione S. Officii seu Inquisitionis non pridem sequens destinatum est ad Archi-Eppum Monacensem rescriptum: Illustrissime ac Eeverendissime Domine! Li-teris datis die 18. Aprilis currentis anni Vicarius Oapitularis ad animarum quicti et securitati pro-spiciendum declarari rogabat a S. Sede, quod per dispensationem super impedimcnto mixtae reli-gionis, si dubium de baptismo haereticae partis persistat, ut istis in regionibns non raro contingit, etiam dispensatio super irnpedimento disparitatis cultus ad eautelam conoessa intelligenda sit. Ees ad hanv supremam Congregationem S. Of-ficii delata est, quae adprobante Sanctissimo D. N. Tibi pro norma communicanda sequentia decreta mandavit, seilicet: 1. Proposito dubio: An calvinistae et luthe-rani, quorum baptisma dubium et suspectum est, infideles habendi sint, ita ut inter eos et oatbolicos disparitatis cultus inipedimenturn dirimens ad esse censeatur? — Feria IV. die 17. Noveinbris 1830 responsum fuit: Quoad haereticos, quorum sectae ritualia praescribunt collationem baptismi absque necessario usu materiae et formae essentialis, exa- minari debet easus particularis: quoad alios, qui juxta eorum ritualia baptizant valide, validum censendum esse baptisma. Quod si dubium persistat, etiam in primo casu censendum est validum baptisma in ordine ad validitatem matrimonii; si autem certo cognoscatur null um baptisma ex con-suetudine actuali illius sectae, nullum est matri-inonium. 2. Proposito dubio, utrum si dubium de va-lore baptismi remaneat, et non visum sit oppor-tunum solvere dubium de bis, qui sic dubie bap-tizati sunt, in rebus quae ad matrimonium spe-ctant, habendi sint ac si vere et valide baptizati fuerint? — Feria IV. die 9. Septembris 1868. responsum fuit: Censendum est validum baptisma in ordine ad validitatem matrimonii. Fausta quaeque Tibi precor a Domino. Romae die 18. Septembris 1890. Amplitudinis Tuae ad-dictissimus in Domino E. Card. Monaco. Erlaß des k. k. Ministeriums des Innern vom 29. Sept. 1891, Z. 19.112, unmittdi bei den statistischen Ausweisen über die Volksbewegung die Uachweisnng der durch Scheidung aufgelösten Chen zu entfallen hat. Innern eine Aenderung und zugleich Vereinfachung in den vierteljährig zu erstattenden statistischen Ausweisen über die Bewegung der Bevölkerung dahin Nachdem die Gerichte mit der Verordnung des k. k. Justiz-Ministeriums vom 15. November 1885, Z. 21.160 ex 1884 (J.-M.-V.-Bl. Nr. 76 ex 1885) verpflichtet worden sind, in jedem einzelnen Falle der Aufhebung der ehelichen Gemeinschaft (Scheidung von Tisch und Bett, und zwar einverständliche oder pro-eefsnale, Trennung der Ehe, Eheungiltigkeitserklärung) umfassende Dateu der k. k. statistische» Eentral-Eom-mission einzusenden, findet das k. k. Ministerium des eintreten zu lassen, daß in Hinkunft in der Tabelle I über Trennung vou der bisherigen summarischen Noch-Weisung der durch Scheidung aufgelösten Eheu uud sonach der Ausfüllung der bezüglichen Rubrik Umgang genommen werde. 4. Sammlung. Das hochlöbliche k. k. Landespräsidium in Laibach theilte mit Zuschrift vom 29. Deeember 1891, Nr. 3363/Pr., anher nachstehenden Aufruf mit: „Am 20. Deeember l. I. brach in der Ortschaft Rakitnik des politischen Bezirkes Adelsberg eine Feuersbrunst aus, welche, begünstiget durch einen heftigen Borasturm, von den 33 Wohnhäusern des Dorfes binuen kurzer Zeit 26 Häuser und 16 Wirtschaftsgebäude einäscherte. Wegen des raschen Umsich- greifens der Flammen gelang es nur einen kleinen Theil der Hausgeräthe, der Futter- uud Lebeusmittel-vorräthe, sowie des übrigen Eigenthums der hart betroffenen Ortsinsassen zu retten. Au Vieh gingen zwei Pserde und acht Schweine zu Grunde. Der Schade wird mit mehr als 35.000 Gulden beziffert, welchem Betrage eine Versicherungssumme von nicht ganz 17.000 Gulden gegenübersteht. Ju Anbetracht, daß die ohnehin in den ärm- 10 1802. I. 4. 5. 6. 7. 8. lichsten Verhältnissen lebenden Bewohner der genannten, in der unfruchtbaren Karstgegend gelegenen Ortschaft in der gegenwärtigen kalten Jahreszeit ohne Obdach und entblößt von allen Mitteln dastehen, sehe ich mich veranlaßt, an den noch immer bewährten Mildthä-tigkeitssinn der Bewohner von Kram zu appellieren und eine allgemeine Sammlung milder Gaben im ganzen Kronlande auszuschreiben. Eingehende Spenden werden vom Landesprä-sidinm, vom Stadtmagistrate in Laibach und von den Bezirkshauptmannschaften entgegengenommen, durch die Landeszeitung veröffentlicht und ihrer Bestimmung zugeführt werden." Demzufolge werde» die hochtu. Herren Seelsorger hiemit angewiesen, die ausgeschriebene Sammlung durch Verkündigung von der Kanzel zu fördern und die einfließenden Spenden an die betreffende k. k. Bezirkshauptmannschaft, beziehungsweise an den Stadtmagistrat in Laibach einzusenden. o. Liier Ein sehr empfehlenswerthes Handbuch ist im Verlage der Buchhandlung der „Figli di Maria" iu Trieut erschienen, unter dem Titel: „Manuale für das Leclsorge-Ämt uoit Joachim Bazzanella, Pfarrer vou Castallo Tesino." Dieses Werk, das 1061 Seiten umfaßt, kann auch durch die Kathol. Buchhandlung bezogen werden. Preis geheftet 3 fl. 75 kr. Im Verlage der k. u. k. Hofbuchhandlung des Leo Woerl in Wien, Stadt, Spiegelgasse sJtr. 12, (ttnr. sind zwei Werke vom kgl. Professor Gregor H ey-berger erschienen, unter dem Titel: „Hörbilder zur würdigen Änsfchinückung unserer Kirchen, nach alten und neuen Entwürfen gezeichnet." Band 1. (8 Hefte ä Mk. 1. =60 kr., Preis broschiert Mk. 8 = ft. 4.80, gebunden Mk. 10.== fl. 6., und „2,. ß. L. des romanischen und gothischen Saustils." Lex. 8°. ü6 Seiten mit Fig. nnd 13 Doppeltafeln, cartonirt Mk. 4 = fl. 2.40/ 6. Aach such ung. Ueber Ansuchen des Sigismund Grafen von Attenis wolle in den pfarrlichen Matrifeit nach den Gebnrts- und Tanfaeten der Katharina Gräfin Uifttti v. t»lagai>, geboren um das Jahr 1748—1750, nnd des Wolfgang Daniel Baron v. Erberg, geboren am 27. August 1714, geforscht und im Auffindnugsfalle die bezüglichen Taufscheine an das Ordinariat eingesendet werden. 7. Goncurs -Werlattlöarung. Herr Franz Oantar, Pfarrer in Ccrmosnjicc, hat auf die ihm verliehene Pfarre Boütanj resignirt. Die Pfarre Bostanj, im Decanate Lcskovoc, wird in Folge dessen hiemit wiederum zur Bewerbung ausgeschrieben. Die Gesuche sind au die löbliche Jnhabnng des Patrouats-gutes Savenstein zu stylisireu. Die Pfarre Selca, im Decanate Loka, ist durch Beförderung iu Erledigung gekommen, und wird ebenfalls zur Bewerbung ausgefchriebeu. Die Gesuche sind an die wohlehrwürdige Juhabuug des Patronatsgutes Lack zu richten. Peremptorischer Conipetenzterrnin 27. Febr. 1892. Kßronik Dein Herrn Johann Gnjezda, f.- bifchöfl. geistlichen Nathe, Religions-Professor an der f f. Oberrcalschule uud Präses des fach. Gcfellenvereines in Laibach, wurde das goldene Berdienst-Kreuz mit der Krone verliehen. Der Pfarrer in Selca, Herr Johann Susnik, wurde zu in Schüflcr’fchcn Cauouicus au der Domkirche iu Laibach ernannt Dem Suppleuten der Lehrkanzel des Bibelstudiums des alten Bundes und der orientalischen Dialecte an der theologischen Lehranstalt iii Laibach, Dr. Josef Doloncc, wurde diese Lehrkanzel definitiv verliehe». 8. der Möcese. Uebersetzt wurden die Herren: Mathias Mrak, Pfarr-coop. in Rihnica, als solcher nach St. Jakob tu Laibach; Franz VrhovSek, Pfarreoop. iu Kranjska Gora, als solcher »ach Ribnica; Johann Cudcrman, Pfarreoop. iu Mirna Peö, als solcher nach Kranjska Gora, und Matthäus Konöar von Rudolfswerth nach Scmiö als II. Pfarrcooperator. Gestorben ist am 7. Jänner 1892 in Smlcdnik der Deficienteupriester, Herr Franz Pavlin, welcher dem Gebete des hochw. Diöcesan-Clerns empfohlen wird. llmii füistbilchöttichtn Ordinariate, Laibach am 15. Jänner 1892. Herausgeber nnd für die Redactio» verantwortlich: Martin Pogacar. — Druck der „Katholischen Buchdruckern" in Laibach.