Nr. 2997. VI. 1895. Kirchliches Derordmmgs-Klatt für die Lavanler 2)iöccfc. Inhalt: I. Epistola Apostolica de Rosario Mariali. — II. Adresse der österreichischen Bischöfe an den Hl. Vater. — III. De crematione corporum. Resolutiones. — IV. Ministerial-Verordnung, betreffend die Gestattung einiger gewerblicher Arbeiten am Sonntage. — V. Stempelfreiheit für kirchliche Calendarie» liturgischer Bücher. — VI. Ministeria! Erlass, betreffend die Nostrification römischer Doctor-Diplome. — VII. Diöccsan-Nachrichtcn. I. VENERABILIBUS FRATRIBUS PATRIARCHIS PRIMATIBUS ARCIIIEPISCOPIS EPISCOPIS ALTISQUE LOCORUM ORDINARIIS PACEM ET COMMUNIONEM CUM APOSTOLICA SEDE HABENTIBUS LEO PP. XIII. VENERA BILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM. Adiutricem populi christiani potentem et clementissimam, Virginem Dei Matrem, dignum est et magnificentiore in dies celebrare laude et acriore fiducia implorare. Siquidem argumenta fiduciae laudisque auget ea varia beneficiorum copia, quae per ipsam affluentior quotidie in commune bonum longe lateque diffunditur. Ncc beneficentiae tantae profecto a catholicis officia desunt deditissimae volun tatis ; quum, si unquam alias, his nimirum vel acerbis religioni temporibus, videre liceat amorem et cultum erga Virginem beatissimam excitatum in omni ordine atque incensum. Cui rei praeclaro sunt testimonio restitutae passim multiplicataeque in eius tutela sodalitates ; cius nomini augusto splendidae dedicatae aedes; peregrinationes ad sacratiora eius templa actae frequentia religiosissima ; convocati coetus, qui ad eius gloriae incrementa deliberando incumbant; alia id genus, per se optima fausteque in futurum significantia. Atque id singulare est Nobisque ad recordationem periueundum, quemadmodum multiplices inter formas eiusdem pietatis, iam ROSARIUM MARIALE, ille tam excellens orandi ritus, in opinione et consuetudine latius invalescat. Id Nobis, inquimus, periueundum est, qui, si partem curarum non minimam promovendo Rosarii instituto tribuimus, probe videmus quam benigna optatis Nostris adfuerit exorata Regina caelestis: camquo sic Nobis confidimus adfuturam, ut curas quoque acgritudincsque lenire velit quas proximi allaturi sunt dies. — Sed praecipue ad regnum Christi amplificandum uberiora Nobis adiumenta ex Rosarii virtute expectamus. Consilia quae studiosius in praesentia urgemus, de reconciliatione esse dissidentium ab Ecclesia nationum, haud semel ediximus ; simul professi, felicitatem eventus, orando obsecrandoque divino Numine, maxime quaeri oportere. Id etiam non multo antehac testati sumus, quum per sollemnia sacrae Pentecostes, peculiares preces in eam causam divino Spiritui adhibendas commendavimus: cui commendationi magna ubique alacritate obtemperatum est. At vero pro gravitate rei perarduae, proque debita omnis virtutis constantia, apte facit hortamentum Apostoli : Instate orationi;1) eo vel magis quod tali instantiae precandi suavius quoddam incitamentum bona ipsa coeptorum initia admovere videantur. Octobri igitur proximo nihil sane fuerit, Venerabiles Fratres, ncque proposito utilius, ncque acceptius Nobis, quam si toto mense vos populique ') Col. IV, 2. vestri, Rosarii prece cousuetisque praescriptis, Nobiscum apud Virginem Matrem pientissimi insistatis. Praeclare quidem sunt causae cur praesidio eius consilia et vota Nostra summa spe committamus. Eximiae in nos caritatis Christi mysterium ex eo quoque luculenter proditur, quod moriens Matrem ille suam loanni discipulo matrem voluit relictam, testamento memori: Ecce filius tuus. In Ioanne autem, quod perpetuo sensit Ecclesia, designavit Christus personam humani generis, eorum in primis qui sibi cx fide adhaerescerent: in qua sententia sanctus Anselmus cantuariensis: Quid, inquit, potest dignius aestimari, quam ut tu, Virgo, sis mater quorum Christus dignatur esse pater et frater“!1) Huius igitur singularis muneris et laboriosi partes ea suscepit obiitque magnanima, consecratis in Cenaculo auspiciis. Christianae gentis primitias iam tum sanctimonia exempli, auctoritate consilii, solatii suavitate, efficacitate sanctarum precum admirabiliter fovit; verissime quidem mater Ecclesiae atque magistra et regina Apostolorum, quibus largita etiam est de divinis oraculis quae conservabat in corde suo. — Ad haec vero dici vix potest quantum amplitudinis virtutisque tunc accesserit, quum ad fastigium caelestis gloriae, quod dignitatem cius claritatemque meritorum decebat, est apud Filium assumpta. Nam inde, divino consilio, sic illa coepit advigilare Ecclesiae, sic nobis adesse et favere mater, ut quae sacramenti humanae redemptionis patrandi administra fuerat, eadem gratiae cx illo in omne tempus derivandae esset, pariter administra, permissa ei paene immensa potestate. Hinc recte admodum ad Mariam, vel ut nativo quodam impulsu adductae, animae christianae feruntur; cum ipsa fidenter consilia et opera, angores et gaudia communicant: curaeque ac bonitati cius se suaque omnia filiorum more commendant. Hinc rectissime delata ei in omni gente omnique ritu ampla praeconia, suffragio crescentia saeculorum: inter multa, ipsam dominam nostram, mediatricem nostram,'1) ipsam reparatricem totius orbis,3) ipsam donorum Dei esse conciliatricem.4) — Et quoniam munerum divinorum, quibus homo supra naturae ordinem perficitur ad aeterna, fundamentum et caput est fides, ad hanc ideo assequendam salutaritorque excolendam i ure extollitur arcana quaedam eius actio, quae Auctorem edidit fidei, quaeque ob fidem beata est salutata: Nemo est, o sanctissima, qui Dei cognitione repleatur, nisi per te; nemo est qui salvetur, nisi per te, o Deipara; nemo, qui donum ex misericordia consequatur, nisi per te.3) Ncque is nimius certe videbitur qui affirmet, eius maxime ductu auxilioque factum ut sapientia et instituta evangelica, per asperitates offensionesque immanes, progressione tam celeri ad universitatem nationum pervaserint, novo ubique iustitiae et pacis ordine inducto. Quod quidem sancti Cyrilli alexandrini animum ct orationem permovit, ita Virginem alloquentis: Per te Apostoli salutem gentibus praedicarunt . . . .; per te Crux pretiosa celebratur toto orbe et adoratur ; per te fugantur daemones, et homo ipse ad coelum revocatur ; per te omnis creatura idolorum errore detenta, conversa est ad agnitionem veritatis ; per te fideles homines ad sanctum baptisma pervenerunt, atque ecclesiae sunt ubivis gentium fundatae.3) — Quin etiam sceptrum orthodoxae fidei, prout idem collaudavit doctor7) praestitit illa valuitque : quae fuit eius non intermissa cura ut fides catholica perstaret firma in populis atque integra et fecunda vigeret. Complura in hoc sunt satisque cognita monumenta rerum, miris praeterea modis nonnunquam declarata. Quibus maxime temporibus loeisque dolendum fuit, fidem vel socordia elanguisse vel peste nefaria errorum esse tentatane, magnae Virginis succurrentis benignitas apparuit praesens. Ipsàquc movente, reiterante, viri extiterunt sanctitate clari et apostolico spiritu, qui conata retunderent improborum, qui animos ad christianae vitae pietatem reducerent et inflammarent. Unus multorum instar Dominicus est Gusmanus, qui utnìque in re elaboravit, marialis Rosarii confisus ope, feliciter. Ncque dubium cuiquam erit, quantum redundet in eamdem Dei Genitricem de promeritis venerabilium Ecclesiae Patrum et Doctorum, qui veritati catholicae tuendae vel illustrandae operam tam egregiam dederunt. Ab ea nam- ') Or. XL VII, olim XL VI. *) 8. Bern ardus serm. II in adv. Domini n. 5. ”) S. Tharasius, or. in praesent. Deip. 4) In offic. graec., vili dee., (M)sOTCXfov post ode n IX. 6) S. Germanus constantinop. or. II in dormit. B. M. V. °) Hom. contra Nestorium. 7) Ib. que, sapientiae dirime Sede, grato ipsi fatentur animo copiam consilii optimi sibi defluxisse scribentibus; ab ipsa proptevea, non a se, nequitiam errorum esse devictam. Denique et Principes et Pontifices romani, custodes defensoresque tidci, alii sacris gerendis bellis, alii sollemnibus decretis ferendis, divinae Matris imploravere nomen, nunquam non praepotens ac propitium senserunt. — Quapropter non vere minus quam splendide Ecclesia et Patres gratulantur Mariae : Ave, os perpetuo eloquens Apo- stolorum, Fidei stabile firmamentum, propugnaculum Ecclesiae immotum;1) Ave, per quam inter unius, sanctae, catholicae atque apostolicae Ecclesiae cires descripti sumus;'*) Are, fons divinitus scaturiens, e quo divinae sapientiae fluvii, purissimis ac limpidissimis orthodoxiae undis defluentes, errorum agmen dispellunt;3) Gaude, quia cunctas haereses sola interemisti in universo mundo. *) Ista quae Virginis excelsae fuit atque est pars magna in cursu, in proeliis, in triumphis fidei catholicae, divinum de illa consilium facit illustrius, magnamque in spem bonos debet omnes erigere, ad ea quae nunc sunt in communibus votis. — Mariae fidendum, Mariae supplicandum ! Ut enim Christianas inter nationes una fidei professio concordes habeat mentes, una perfectae caritatis necessitudo copulet voluntates, hoc novum exoptatumque Religionis decus, sane quam illa poterit virtute sua ad exitum maturare. Ecquid autem non velit efficere, ut gentes, quarum maximam coniunctionem Unigena, suus impensissime a Patre flagitavit, quasque per unum ipse baptisma ad eamderu hereditatem salutis, pretio immenso partam, vocavit, eo omnes in admirabili eius lumine contendant unanimes ? Ecquid non impendere ipsa velit bonitatis providentiaeque, tum ut Ecclesiae, Sponsae Christi, diuturnos do hac re labores soletur, tum ut unitatis bonum perficiat in Christiana familia, quae suae matcrnitatis insignis est fructus ? — Auspiciumquc rei non longius eventurae ea videtur confirmari opinione et, fiducia quae in animis piorum calescit, Mariam nimirum felix vinculum fore, cuius firma lenique vi, eorum omnium, quotquot ubique sunt, qui diligunt Christum, unus fratrum populus liat, Vicario cius in terris, Pontifici romano, tamquam communi Patri obsequentium. Quo loco sponte revolat mens per Ecclesiae fastos ad priscae unitatis nobilissima exempla, atque in memoria Concilii magni cphesini libentior subsistit. Summa quippe consensio fidei et par sacrorum communio quae Orientem atque Occidentem per id tempus tenebat, ibi enimvero singulari quadam et stabilitate valuisse ct enituisse gloria visa est; quum Patribus dogma legitime sancientibus, sanctam Virginem esseDeiparam, eius facti nuncium a religiosissima civitate cxultartc manans, una eademque celeberrima laetitia totum christianum orbem complevit. — Quot igitur causis fiducia expetitarum rerum in potente ac perbenigna Virgine sustentatur et crescit, tot veluti stimulis acui oportet studium quod catholicis suademus in ea exoranda, lili porro apud sc reputent quam honestum hoc sit sibi-que ipsis fructuosum, quam eidem Virgini acceptum gratumque certe futurum. Nam, compotes ut sunt unitatis fidei, ita declarant et huius vim beneficii se magni pro merito facere, et idem se velle sanctius custodire. Nec vero queunt praestantiore ullo modo fraternum erga dissidentes probare animum, quam si eis ad bonum recuperandum unum omnium maximum enixe subveniant. Quae vere Christiana fraternitatis affectio, in omni vigens Ecclesiae memoria, praecipuam virtutem consuevit petere ex Deipara, tamquam fautrice optima pacis et unitatis. Eam sanctus Germanus constantinopolitauus his vocibus orabat : Christianorum memento, qui servi tui sunt: omnium preces commenda, spes omnium aditiva ; tu fidem solida, tu ecclesias in unum coniunge. °) Sic adhuc est Graecorum ad eam obtestatio : 0 purissima, cui datum accedere ad Filium tuum nullo metu repulsae, tu eum exora, o sanctissima, ut mundo pacem impertiat et eamdem ecclesiis omnibus mentem ad spiret: atque omnes magnificabimus te.6)— 1 lue propria quaedam accedit causa quamobrem nobis, dissentientium nationum gratia comprecantibus, annuat Maria indulgentius : egregia scilicet quae in ipsam fuerunt earum merita, in primisque orientalium. 1 lisce multum sane debetur de veneratione eius propagata et aucta : in his commemorabiles dignitatis eius assertores ') Ex hymno Gtraccor. ’AxàrrTCO;. *) 8. Ioannes Damasc. or. in annunc. Dei Genitricis, n. 9. 9) 8. Germanus constantinop. or. in Deip. praesentatione, n. 14. 4) In off. Ii. M. V. 6) Or. hist, in dormit. Deiparae. ®) Men. V maii, DeCiTOXIOV post od. IX. de S. Irene V. M. ct vindices, potestate scriptisve gravissimi ; laudatores ardore et suavitate eloquii insignes ; dilectissimae Deo imperatrices *) integerrimam Virginem imitatae exemplo, munificentia prosecutae ; aedes ac basilicae regali cultu excitatae. — Adiicere unum libet quod non abest a re, et est Deiparae sanctae gloriosum. Ignorat nemo, augustas eius imagines ex oriente, variis temporum casibus, in occidentem maximeque in Italiam et in hanc Urbem complures fuisse advectas : quas et summa cum religione exceperunt patres magnificeque coluerunt, et aemula nepotes pietate habere student sacerrimas. Hoc in facto gestit animus nutum quemdam et gratiam agnoscere studiosissimae matris. Significari enim videtur, imagines eas perinde extare apud nostros, quasi testes temporum quibus christiana familia omnino una ubique cohaerebat, et quasi communis hereditatis bene cara pignora : earumdem propterea adspectu, vel ut ipsa Virgine submonento, ad hoc etiam invitari animos, ut illorum pie meminerint quos Ecclesia catholica ad pristinam in complexu suo concordiam laetitiainque amantissime revocat. Itaque permagnum unitatis christianae praesidium divinitus oblatum est in Maria. Quod quidem, etsi non uno precationis modo demereri licet, attamen instituto Rosarii optime id fieri uberrime-que arbitramur. Monuimus alias, non ultimum in ipso emolumentum inesse, ut prompta ratione et facili habeat christianus homo quo fidem suam alat et ab ignorantia tutetur errorisve periculo: id quod vel ipsae Rosarii origines faciunt apertum. Iamvero huiusmodi quae exercetur fides, sive precibus voce iterandis, sive potissimum contemplandis mente mysteriis, palam est quam prope ad Mariam referatur. Nam quoties ante illam supplices coronam sacram rite versamus, sic nostrae salutis admirabile opus commemorando repetimus, ut, quasi praesenti re, ea explicata contueamur, quorum serie et effectu extitit illa simul Mater Dei, simul mater nostra. Utriusque magnitudo dignitatis, utriusque ministerii fructus vivo in lumine apparent, si quis Mariam religiose consideret mysteria gaudii, doloris, gloriae cum Filio sociantem. Inde profecto consequitur ut grati adversus illam amoris sensu animus exardescat, atque caduca omnia infra se habens, forti conetur proposito dignum se matre tanta beneficiisque eius probare. Hac autem ipsa mysteriorum crebra fidelique recordatione quum ea non possit non jucundissime affici, et misericordia in homines, longe omnium matrum optima, non commoveri, idcirco diximus Rosarii precem peropportunam fore ut fratrum causam dissidentium apud ipsam oremus. Ad spiritualis maternitatis eius officium proprie id attinet. Nam qui Christi sunt, eos Maria non peperit nee parere poterat, nisi in una fide unoque amore: numquid enim divisus et Christus?2) debemusque una omnes vitam Christi vivere, ut in uno eodemque corpore fructificemus Deo?2) Quotquot igitur ab ista unitate calamitas rerum funesta abduxit, illos oportet ut eadem mater, quae perpetua sanctae prolis fecunditate a Deo aucta est, rursus Christo quodammodo pariat. Hoc plane est quod ipsa praestare vehementer optat; sertisque donata a nobis acceptissimae precis, auxilia vivificantis Spiritus abunde illis impetrabit. Qui utinam miserentis matris voluntati obsecundare ne renuant, suaeque consulentes saluti, boni audiant blandissime invitantem : Filioli mei, quos iterum parturio, donec formetur Christus in vobis.*) — Tali marialis Rosarii virtute perspecta, immilli fuere decessores Nostri qui singulares quasdam curas eo converterunt ut per orientales nationes dilataretur. In primis Eugenius IV, constitutione Advesperascente, anno data MCCCCXXX1X, tum Innocentius XII et Clemens XI ; quorum auctoritate item privilegia ampla Ordini Praedicatorum, eius rei gratia, sunt attributa. Ncque fructus desiderati sunt, Sodalium eiusdem Ordinis contendente sollertia; iique extant multiplici et clara memoria testati: quamquam rei pogres-silms diuturnitas et adversitas temporum non parum deinde offecit. Hae vero aetate idem Rosarii colendi ardor quem initio excitatum laudavimus, similiter per eas regiones animis multorum incessit. Quod sane Nostris quantum respondet inceptis, tantum votis explendis perutile futurum speramus. — Coniungitur cum hac spe laetabile quoddam factum, aeque Orientem attingens atque Occidentem, eisdemque plane congruens votis. Illud spectamus propositum, Venerabiles Fratres, quod in pernobili Conventu euchari- ') 8. Cyril. alex, de fide ad Pulcheriam et sorores reginas. ») 1. Cor. I, 13. 8) Rom. VII, 4. Gal. IV, 19. stivo, Hierosolymis acto, initium (luxit, templi videlicet exaedificandi in honorem Reginae sacratissimi Rosarii ; idque Patrae in Achaia, non procul a locis, ubi olim nomen christianum, ea auspice, eluxit. Ut enim a Consilio quod rei provehendae curandoque operi, probantibus Nobis, constitutum est, perlibentes accepimus, iam plerique vestrum rogati, collaticiam stipem omni diligentia in id submiserunt ; etiam polliciti, se deinceps non dissimiliter ad fore usque ad operis perfectionem. Ex quo satis iam est consultum, ut ad molitionem quae amplitudini rei conveniat, aggredi liceat: factaquc est a Nobis potestas ut propediem auspicalis templi lapis sollemnibus caeremoniis ponatur. Stabit templum, nomine Christiani populi, monumentum perennis gratiae Adiutrici et Matri caelesti : quae ibi et latino et graeco ritu assidue invocabitur, ut vetera beneficia novis usque velit praesentior cumulare. Iam, Venerabiles Fratres, illuc unde egressa est Nostra redit hortatio. Eia, pastores greges-que omnes ad praesidium magnae Virginis, proximo praesertim mense, fiducia plena confugiant. Eam publice et privatim, laude, prece, votis compellare concordes ne desinant et obsecrare Matrem Dei et nostram : Monstra te esse Matrem! Maternae sit clementiae eius, familiam suam universam servare ab omni periculo incolumem, ad veri nominis prosperitatem adducere, praecipue in sancta unitate fundare. Ipsa catholicos cuiusvis gentis benigna respiciat ; et vinculis inter se caritatis obstrictos, alacriores faciat et constantiores ad sustinendum religionis decus, quo simul bona maxima continentur civitatis. Respiciat vero benignissima dissidentes, nationes magnas atipie illustres, animos nobiles ofticiique Christiani memores: saluberrima in illis desideria conciliet et conciliata foveat evcntuque perficiat. Eis qui dissident ex oriente, illa etiam valeat tam effusa quam profitentur erga ipsam religio, tamque multa in cius gloriam et praeclara facta maiorum. Eis qui dissident ex occidente, valeat beneficentissimi patrocinii memoria, quo ipsa pietatem in se omnium ordinum, per aetates multas eximiam, et probavit et muneravit. Utrisque et ceteris, ubicumque sunt, valeat vox una supplex catholicarum gentium, et vox valeat Nostra, ad extremum spiritum clamans : Monstra te esse Matrem! Interea divinorum munerum auspicem benevolentiaeque Nostra testem singulis vobis clero-que ac populo vestro Apostolicam benedictionem peramanter impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum die V Septembris anno MDCCCVC, Pontificatus Nostri decimo octavo. LEO PP. XIII. II. Adresse der österreichischen Kischöfe an den Ist. Dater. Beatissime Pater. Iam obstrepunt Tibi clamores effrenes eorum qui, luctuoso facinori applaudentes, gestiunt ob id quod ante lustra quinque patrimonium Sancti Petri direptum, summis Pontificibus regalis corona detracta, iidemque in ipsa Urbe veluti exilio mulctati fuere. Isthaec patrati malefacti clamosa ostentatio quantum amaritudinis Tibi, Sanctissime Pater, afferre debeat, nemo non videt; at iidem importuni clamores perperapi ovantium, nos quoque et nostros feriunt, qui Tibi per omnia consentimus obsequio, veneratione, pietate quae flecti nequeant. Scimus quidem Te animum invictum non despondere, nec spem deesse melioris eventùs ; agitur quippe non de re labili quaeque casui permissa sit, sed de Ecclesia; atqui „nihil Ecclesiae par est. . . Muri enim tempore deteruntur, Ecclesia nunquam senescit. Muros barbari demoliuntur, Ecclesiam ne daemones quidem vincunt. Quod haec non sint jactantiae verba, res ipsae testantur. Quot Ecclesiam oppugnarunt, ipsiquo perierunt? Ecclesia vero coelos transcendit. Talis est Ecclesiae magnitudo : vincit impugnata, insidiis apetita superat, contumeliis affecta splendidior evadit ; vulnera excipit, nec ulceribus cadit ; agitata fluctibus non demergitur, . . . luctatur nec prosternitur ; pugilatu certat, nec vincitur. “ Luculentissima verba, quae D. Joannis Chrysostomi *) sunt, quaeque omnium saeculorum experientia illustrantur, animum certe levant, etsi non ita ut praesentis tribulationis ') Homil. de capto Eutropio num. 1. moeror non urgeat. Ceterum alte haeret mentibus nostris id quod sub ipsum Pontificatfts exordium ‘) fortiter et disertissime edixisti in liaec verba : „Ut in primis eo quo possumus modo, jura libertatemque hujus sanctae Sedis adseramus, contendere nunquam desinemus, ut auctoritati Nostrae suum constet obsequium, ut obstacula amoveantur, quae plenam ministerii Nostri potestatisque libertatem impediunt, atque in eam rerum conditionem restituamur, in qua divinae Sapientiae consilium Romanos Antistites jampridem collocaverat. Ad hanc vero restitutionem postulandam movemur non ambitionis studio aut dominationis cupididate, sed officii Nostri ratione et religiosis juris jurandi vinculis quibus obstringimur ; ac praeterea non solum ex co, quod principatus hic ad plenam libertatem spiritualis potestatis tuendam conservandamque est necessarius ; sed etiam quod exploratissimum est, cum de temporali principatu Sedis Apostolicae agitur, publici etiam boni et salutis totius humanae societatis caussam agitari.“ Istam a Te tunc editam sententiam constanter gnaviterque postmodum tuitus es ; nos vero eandem, qua nihil verius aut lucidius dici poterat, firmo assensu complexi sumus, studiose retinuimus, et nunc quoque ultro profitemur. Ex hac itaque consentione nostra et nostrorum velimus Te, Beatissime Pater, nonnullum concipere tristitiae lenimentum, pronti et nobis id ipsum profari solatio est. Interim vero, dum Ecclesia in suo capite divexatur, nndenain nisi coeli tus quaeremus praesidium ct lutamentum? Jugiter quippe Deum adimus, qui „suavis et verus est, patiens, misericordia disponens omnia“,2) eas voces iterantes : „Innova signa, et immuta mirabilia, glorifica manum et brachium dextrum...; festina tempus, et memento finis, ut enarrent mirabilia tua.“ s) Pracprimis vero postulamus ut Te, Sanctissime Pater, quam diutissime sospitet, incolumem faciat, consolationibus cumulet : denique Benedictionem Tuam (eam scilicet humiliter eflagitamus) super nos confirmet uberemque esse velit. Datum mense Augusto MDCCCXCV. III. De crematione. Beatissime Pater! Archiepiscopus Friburgensis ad pedes S. V. provolutus humillime petit sequentium dubiorum resolutionem : I. Utrum liceat Sacramenta morientium ministrare fidelibus, qui massonicae quidem sectae non adbaerent nec ejus ducti principiis, sed aliis rationibus moti corpora sua post mortem cremanda mandarunt, si hoc mandatum retractare nolint? II. Utrum liceat pro fidelibus, quorum corpora non sine ipsorum culpa cremata sunt, Missae Sacrificium publice offerre vel etiam privatim applicare itemque fundationes ad hunc finem accipere? III. Utrum liceat cadaverum cremationi cooperari, sive mandato ac consilio, sive praestita opera, ut medicis, officialibus, operariis in crematorio inservientibus? et utrum hoc liceat saltem si fiat in quadam neccsitate aut ad evitandum magnum damnum ? IV. Utrum liceat taliter cooperantibus ministrare sacramenta, si ab hac cooperatione desistere nolunt aut desistere non posse affirmant? Feria IV. die 27. Iulii 1892. In Congregatione Generali 8. Rom. et Univ. Inquisitionis, propositis supra dictis dubiis praehabitoque Reverendissimorum DD. Consultorum voto Eminentissimi ac Reverendissimi Domini Cardinales in rebus fidei et morum Generales Inquisitores respondendum mandarunt : Ad I. Si moniti renuant : negative. Ut vero fiat aut omittatur monitio, serventur regulae a probatis auctoribus traditae, habita praesertim ratione scandali vitandi. Ad II. Circa publicam 8. Missae applicationem : Negative; circa privatam : Affirmative. Ad III. Nunquam licere formaliter cooperari mandato vel consilio. Tolerari autem aliquando posse materialem cooperationem, dummodo 1. crematio non habeatur pro signo protestativo massonicae sectae ; 2. non aliquid in ipsa contineatur, quod per se, directe, atque unice exprimat reprobationem catholicae doctrinae et approbationem sectae ; 3. ncque ') Encycl. Inscrutabili d. 21. April. 1878. ') Sap. XV. 1. ä) Eccli. XXXVI. 6, 7, 10. constet, officiales et operarios catholicos a. September 1895 Z. 1717 folgendes anher eröffnet: Behufs Erzielung eines einheitlichen Vorganges bei Festsetzling der Bedingungen für die nach Maßgabe der Bestimmungen des hierortigen Erlasses vom 6. Juni 1850, Z. 4513, R.-G.-Bl. Nr. 240 vorzunehmende Nostrification von an den päpstlichen Universitäten und Kollegien in Rom erworbenen theologischen Doctordiplomen finde ich Nachstehendes zu erlassen: Die theologischen Facultäten sind ermächtigt, die an der gregorianischen Universität, am römischen Seniinar bei St. Apollinar und an dem Collegium Urbanuni de propaganda fide erworbenen Dvctordiplvme ohne Einholung der gemäss § 3 des obcitierten Erlasses vorgeschriebenen hierortigen Genehmigung zu nostri-ficieren, wenn die Bewerber 1. Das Gymnasium ordnungsmäßig absolviert und ein staatsgiltiges Maturitätszeugnis vvrgelegt, 2. die theologischen Studien entweder an einer österreichischen theologischen Facnltät oder an einer der vbgenannten theologischen Anstalten in Rom ordnungsmäßig zurückgelegt haben und 3. sich an jener theologischen Facultät, an welcher sie die Nostrification anstreben, nach Maßgabe der geltenden theologischen Rigorosenordnung einer strengen Prüfung aus dem Kirchenrecht und der Kirchengeschichte oder, soferne sie das Doctorat oder Licentiat des Kirchenrechtes Nachweisen, lediglich aus Kirchengeschichte mit gutem Erfolge unterziehen. Im Falle des Vorhandenseins der unter 1. und 2. angeführten Voraussetzungen wird Candidateli, welche an dem Dominicaner-Collegium bei Santa Maria sopra Minerva den theologischen Doctorgrad erlangt haben, das Rigorosum ans der Fnndamentaltheologie und Dogmatik, und jenen, welche an der juridischen Facnltät bei St. Apollinar oder an der gregorianischen Universität das Doctorat juris canonici erworben haben, die strenge Prüfung ans dem Kirchcnrechte erlassen. In besonders rücksichtswerthen Fällen, wie insbesondere bei Nachweis hervorragender wissenschaftlicher Leistungen können weitergehende Begünstigungen hierorts in Antrag gebracht werden. Ueber die von den theologischen Facnltäten hiernach vollzogenen Nostrifikationen ist am Schlüsse eines jeden Studienjahres anher zu berichten. VII. Diocesan-Uachrichten. Ernennung: Titl. Herr Florian Kleine, F.-B. Gurker geistl. Rath, einer. Religionsprofessor und pcns. Pfarrer von St. Lorenzen bei Wisell, wurde zum Fürstbischöflichen Lavnntcr geistlichen Rathc ernannt. Investiert wurden: Herr Josef Mešiček auf die Stadtpfarre St. Lorenzen in Rann; Herr Paul Rath, Pfarrer in St. Nikolaus bei Wicderdries, auf die Pfarre St. Egidi bei Turiak; Herr Franz Ogrizek auf die Pfarre U. L. Frau in Kirch- stätten und Herr Josef Zagajäak auf die Pfarre St. Margarethen in Hohenmauten. Wiedcrangcstellt als Kapläne wurden die Herren Provisoren: Anton Ravšl in Süßenberg, Mathias Stoklas jun. in St. Peter bei Königsberg und Franz Hurt in Altenmarkt. Bestellt wurden: Herr Franz Vračun als Provisor in St. Nicolaus bei Wicderdries und Herr Valentin Vogrine als solcher in St. Margarethen bei Römerbad. — Herr Anton Ranöigaj wurde Stadtpfarrviear und Herr Johann Krančič II. Stadtpfarrkaplan in dilli. llcbersctzt wurde Herr Josef Potovšek, Kaplan in Videm, als III. Stadtpfarrkaplan nach dilli. Ncnaiigcstcllt wurden die absolvierten Herren Theologen; Josef Kolarič als Aushilsspriestcr in Greis und Johann Kozoderc als solcher in Doberna; ferner als Kapläne: Josef Čede zu St. Magdalena in Marburg, Rudolf Janežič in St. Egidi in W.-B., Anton Novale in Mvnsberg, Jakob Palir in Leskovcz, Andreas Bračič in St. Egidi bei Turiak, Franz Illastec in Weistcnstein, Karl Kumer in Vidcin und Josef Trafenik in St. Martin bei Windischgraz. Gcstorbcii sind: P. Athanasius Krajnik 0. 8. Fr., einer. Magister im Franciskanerkloster zu Maria Nazareth, am 24. Juli im 74. und Herr Johann Nep. Kunej, Pfarrer zu St. Margarethen bei Römerbad am 15. September im 60. Lebensjahre. Unbesetzt ist geblieben der Stadtpfarrkaplansposten in Rann. F. B. Lavanter Ordinariat in Marburg, am 30. September 1895. ' c Fürstbischof. Druck der St. Syrillud-Buchdruckerei in Marburg.