E X UNSVERSA THEOLOGIA DOGMATICA, Q U AS LABACI IN AEDIBUS DIV^E VIRGINI IN COELOS ADSUMTiE SACRIS Anno ./Er;e Vulgaris MDCCLXXXL MENSE SEPTEMBRI, DIE PUBLICE propugnandas susceperunt V. P. PLACIDUS ROSMANN, & R. F. MARCEL- LIANUS VODNIKH, Seraphici Ordinis Miaorum Striči. Obferv. SS. Theologias Studentes. PRiESIDE F« F« ViCTORE BRATTUSCH, Ejusdem S. Inflituti, & Facultatis Le&ore Generali* LAB A C I, LITERIS JOANNIS FRIDERICI EGER. Vrofundum Videi , Ji Jcrutemur , turbulentnim quidem ejl, tran- quillum vero ,]i Jimplici animo contemplemur ; non enim pa- titur profmdum Videi , quod ejl aqua oblivionis, ut curiojis cogitationibiis illucl contemplemur. Simphcitate ergo intelligentia in aquis ejus navigamns , ut Jtc ad portum voluntatis Dei perveniamus. Diadoch, Photic. L. de perfect. Špirit, c. 22. Sine dubio tenendum, quod Ecclefia ah Apojlolis , Apojloli a Cbrijlo , Cbrijlus a Deo accepit; omnem vero doclrinam de mendacio prajudicandam , quee fapiat contra veritatem Ec- clejiarum , Apofiokrum , ČS 5 Chrijii , & Dei. Tertul. L. de Prsecript. Haeret. c, 21. £ R./ 5 “»J****# R«:^ sy fa ‘4' *4? *4’-,_ yjf". •$? .£ W '& ^ ' W % '4'. I. *j ry x quo liomo fecundum totum fmiin effe, non fui, fed divi- JjLjVlli juriš, & ut divinus inijuit Plato, Dei pojjejjio ejt , inde intelligit, fe Ded obftringi Religmis officio, quod refia de eo exiftimatione, & tam in - quam externo obfeouio demum afa- folvitur. ' • H- Religio proinde nori a metu bom imun, n on a cauffanim igno- rantia , non ab ‘aftuto Legislatorum ingenio, ut fidenter ni- mium inculcant cimi Mirabaudb Increduli, fed n ata, fimul- cmn hoimne, abilloipfo, qtii hominis exftitit plafmator, originem traxit. III. Ea, q na ten us rationefola definitur, etfi vera fit, & fanfia, praRenti tamen hominum natune curandse , & ad felicitatem fuam perducendte, liaud fufficit. IV. Inde oritur in Religionis negocio Revehtmis neccffitas: qnam exfi ft ere ex hac ipfa neceffitate, j unči a divin« erga humanutn geniis providentise , veltit a priori, e dofirinae vero fanfiitate, fulgore mirnculorum, & impletis Prophetarum vaticiniis, tam- quain a pofteriori demonftramus. V. Revelationetn perperam j a fiat Sefia tam Pegana, quam Mu- liammedana; non lic Ecclefia Hebrsea. a z VI. Sed VI. Sed revelationes HebrKorum novam fpondent Legeiti, no- vumque Legislatorem, & pleniorem, uberioremque revelationem. VII. Gl uce tjtiuin im pleta re ipfa fint pel* Jesum Chriftum , pa- tet Judaifmum nune evanidum effe, & fuperflitiofum. VIII Continentur igitur divina: revelationes in Libris quuni V. tuift N. Teflamenti, quos Sacrofančla Tridentina Synodus jacros & ca- nonicos pronuntiavit. IX. Scriptura faerra comitem nadta eft Divino - Apoftolicam Tra< ditionem, tamquam alterum divinse revelationis fontem. X. Sed neque Scriptura, neque traditiones, aliter, quam legiti* ffla interpretante poteftate, indubia Fidei funt norma. XI. Hille Chriftus dedit Verin Dei, quum feripti, tum traditi, non modo Cuftodem, fed& Interpretem , ac Judicem Ecclejiam , XII. Gline fola, five per Orbem terrarum difperfa, five in Coli- ciliis Oecumenicis legi time congregata, perpetuo libi adfiften- tem liabet Spiritum veritatis, nullique in Fidei, & Moruin controverfiis finiendis errori eft obnoxia. XIII. Et vel liinc manifeflae falfitatis redarguuntur e« omnes Re* ligiones, quae, quum ceteroqnin ChriftiatlO npinine glorientur, reličlo legitimo Verbi Dei Interprete, & Judice, Scripturam vel ex humana ratione, vel ex privato interpretantur fpiritu. XIV. Exfiftere DE Ul k? non modo ex revelatione pnedidlis oba¬ ra,Fteribus confpicua, veruin etiam ex naturali ratione contra Atheos luculeatiun eft. XV. Hune ipfutn unicuin eflfe, & immultiplieabilem, & fide ite* rum divina certiffimum tenemus , & naturali ratione contra Polytheos demonftramus. XVI. Miramur propterea, deteftamurque, quum coscse Gentilita- tis velanatn Idololatriam , feu coluerint Idola ipfa, feu Idolis infidentia Numina, tum alterum Marcionis, Manichceorumque Deum, natura fua mlum, & malorum audlorem. XVII. Eft ZVII. Eft anteni Dens Ensa fe, neceffarium,'fpiritUale» iiinplet, immenfum, omnifcium, liberum, imrautabile, omnipotens, verbo: Ens omni perfeElionum geuere infinitum , quod ita cogitatur, ut alipuid , qm nihil melius /it , atque fublimtus, quodque independens fit a quovis alk , ceterorumque omnium origo , gubernator , čf finis, S. Aug. Lib. I. de Do6h\ Clirift. c. j. XVIII. Alucinati i£aque funt Antliropomorphitaj, Deo nonaliam, quam humanam adtribuentes formam , cum Spinoza Pantheiftse, Beum cum Univerfo hoc impie confundentes, M. Varro, qui Peum dixit animam Mundi, aliique non pauci ejusdem furfuris. XIX Nec ferendi Sociniani, Arminiani, & Beaufobrius, quod contendant, quseftionem de Del fpiritualitate adiaphoram ene. XX. Eadera Scriptura Sacra, quae tam luculenter teftatur, Deum effe, emnque unieum,.perfpicue non minus contra Sabelliano- rum, & Socinianorum errorem tradit, tres eife in unitate Ef- fentia; divinas Perfonas, realiter invieem d id in 61 a s : XXI. Quod Ss. Trinitatis myjierium, licet humanaj rationis capttun tranfcendat, neutiquam tamen cum eadein conftigit , quod poli Ethnicos, & Judžeos imperite admodum garri verunt Sabeiliani, Iiodieque gariiunt Sociniani. XXII. Filium itaque cum Cone. Nic. contra Arianam, & Socinia- nam luerefim , profitemur effe Deum de Deo, Lumen de Damine, Deum verum de Deo vero, genitum, non fnetim confub/lantialem Patri , XXIII. Q_uod dogma Divinitatis Verbi, refragentur licet cum Epifeopio Remonftrantes, firmiter adeo, con.ftanter.que confiten- dum pronuntiamus , ut nemini citra falutis difpendium fas lit illud deferere. XXIV. Defendimus dein adverfus Macedonianos, quos de more fequuntur Sockiiani, Spiritum S. quoque divinam effe Perfonam, Patri, Filioque O^oistcr, XXV, Qmi a Filio, non minus, quam a Patre, vere, interneque procedit. XXVI. Hic XXVI. Hic ipfe'Deus, cujus imitatem in trinkate, & 'trinitatem in unitate veneramur , Jiia omnipotenti virtute fmul dp initio utram • que de nih.Ho cmdidit creaturamfpii itnalem , £? corporalem, Angelicam videlicet, 6 3 mindanam. Cone. Lat. IV, cap- Finniter de fumma Trinitdte. XXVII. Mundus ifle perfečlus omnino ek in fuo gen ere , n on tamen abfolute perfečriiTnmis, & omniuni poflibilium optimus, ntut polt Piatonem liodie adliuc contra muffitent Optiinikae. XXVIII Deus Angeli s peccantibus mn pepercit , jed rudentihts in- feni ■detračlos in tartarum traMit cruciandos, o. Pet. 7. qtio- rum tamen plurimi in aere caliginofo degentes fexcentis nocendi artibus hominibus ilifidiantur. XXIX. Angeli vero, qui fervavenmt fuiiin princi pa tum, in gra- tia confirmati, etiam gloria nune frmmtur, ut rečle contra Origenem definitmn in V. & VI. 5 ynodo generali. XXX. I11 horum Hierarchia IX. Chori numerantur, atqne ex uno- quoque Ordine Angeli interdum ad nos mittuntur, qnum in minikerium Dei, tum in ctifiodiam liorainum. XXXI. Ab Angelis 'ipks paulo minus minoratus primus omnium hominum effičtus ek Adam, univerfi humani generis Protoparens. XXXII. Fecit autem Deus hominem ad imaginem & fmilitudinem fham , rečlum jukitia originali, gratia fančlificante illukrem, inex- terminabilem , ac omnigena rerum fcientia ornatum, XXXIII. dnem, ficut & res omnes creatas, quantumvis minimas', velint nolint fateri Tlieifts, adoranda fua providentia, & gu- bernatione, nunquam dekituit. XXXIV. Lapfus tamen invidia diaboli ek homo, lapfuque fuo nni- verfam humani generis maffam, heu quantum foedavit! non exemplo folum , ut placuit olim Pelagianis, fed reali peccati trans fulione. XXXV. Gum peccato protoparent-um reliqua quoque corruptio ki Filios ek propagata; inde enim cunčli nafeimur Filii ire, fupernaturalibus omnibus bonis fpoliati, & m,alis quibusvis ob- noxu> XXXVI. XXXVI. Immimuum ta ni en lapfii , non penitus extinchim cit JV benim hoiiiinis arbitrimn, XXXVII. At Deus, cujus natura bonitas, iufelix huinaiiun^Oe- n u s ; ftatiin, atoue danmationi s tern V evafit obnoxiitm, in fpem v eni at erexit, JVleffiam promittens, a quo liberaretur. XXXVIII. Promiffio luec Protoplaftis primum fafta Gen. 3. Pa- triar&his dein, & Proplietis multoties renovata, per Defcenden- tes Abralue ufcjtie ad Epoeliam Chrifannam eft propagata; XXXIX. Eaquepropter nemo unquam absque fide in divinitus promiffum liberatorem teternam falutem confequi potuit. XL. Hune jam dudum adveniffe evincunt impleta Jacobi Patri- archse Gen. 49. Danielis 9. Aggtei 2. & Malachiat 3. vaticinia. XLI. Idipfum pleniore in ] tunine collocant prtefens exiilium, dif- periio , & excoecatio Judatorum, celfatio Levitiei Sacrificii , extepininatio Idololatriae, & Pentium denique omniura ad veri Dei cultum peračta vocatio. XjLII. Eumdem effe J E 5 U M NAZARENUM , qui dicitur CHRISTUS, convincunt cliaračteres, de Mefiia per Prophetas enuntiati, qui eidem foli , & quidem exa£tiftime conveniunt. XLIII. I11 Chriito Jesu divinam, Iiumanamque naturas per veram unionem iiypoJtaticam coaluiffe in unitatem fuppofiti eximie con- trapertinaciam Socinianorum teftatum reliquit Joannes Evangelii fui c. 1. dicens: In Principu erat Veri um , e? Verinim erat apud Deurn , D e us erat Verinim . . . JEt Verbum Caro faclum ejt, & habitavit in nobis, XLIV. Q_uod myfterium omnium tnaximum, etli rationi imper- viuin, 11011 taineu repugnans eft. XLV. Fuit autem Caro Cliriiti 11011 pliantaftica, & umbratilis, lit polt Cerdonitas, Marcionitas, & Maiiichreos falfo opinati funt €Luackeri, non e coelo delata, nec fumta aliunde, fed origi- liem materna trahens ex‘čarne, anima rationali infonnata, & dolori, ceterisque hunianis adfečtionibus, feclufa tamen omili pravitate, & perturbatione, ad morteni ufque obnoxia. XLVI. XLVL Defgndimus itaque. contra Eutychen geminas in Chrifto, & inconfufas naturas, divinain fcilicet, & humanam , duas ifem contra Monothelitas naturales voluntates, duasque operationes, linam denique contra Neftorium perjouam , non unitate morali, fed reali, •& .pliyfica. XLVII. Sicut autem unica in Chrifto eft perfona , ita non duo, ’ ' fed linicus Patris eft Film; non adoptivus, fed proprius, XLVIII. Idemque Filius Matris : quae idcireo jure eft adpellata, XLIX, Ac fingulari inter Matres pramogativa Virgo ante parfum, in partu, & poft partum permanlit, quidquid obganniant Hel~ vidius, Bonofus, aliique Marian« integritatis hoftes. L. GLuemadmodura vero natura humana nonnifi in concreto, ut ajunt, & ut hypoftatice unita Verbo, fupremo Latri« cultu adoranda eft, ita communicatio Idiomatnm in Chrifto in concreto contra Neftorium admittenda, rejicienda contra Lutheranos in abftračto. LI. Cliriftus Do.minus, in ea, quam pro nobis adfumfit, humana čarne , poenas peccatis noftris, tam originali , quam aftuali- bus , debitas fuftinuit, vereque nos redemit, numerato pretio, quod prsefertiin Sacrificio Crucis folutum fuit. LIL Mortuus autem eft pro nobis liberrime, non obftante man- dato Patris, & mortuus non tantum pro prajdeftinatis, quod placuit Calvino, fed pro omnibus omnino horainibus, pro prše- deftinatis quidem peculiariter , aft iufficienter etiam pro reprobis. Lili. Fattus propterea veniš Mediator Dei , & hominum, addio- nes humanitatis ad cumulatiflimse fatisfa6bionis dignitatem ele~ vante Verbo. LIV. Mediationi liuic principi, ac prim ari« fruftra pavent Hae- retici , ne oblit Mediatio , & mocatio Santtorum , quum orane horum meritum , omnisque intercefho imi Chrifti innitatur virtuti. LV. Eos L V. Eos proinde fuppliciter invocare, colere, & venerari, non modo a fuperftitione quavis alienum, verum pium etiam, reli- giofum, ac utile eft. L VI, Religiofe non minus, ]iciteque veneramur, ut re ipfa ma- jores noftri jugiter venerati funt, facras »San ft or um Imagines, Reliquias, & Exuvias, Sign-um Dominicse Crucis, ceteraque facratifiimae Paffionis Instrumenta; qui tamencultus refpečtivus . duntaxat eft , totusque refertur ad prototvpa , quse šila repr*- fentant. LVII. NovusDei, hominumque Mediator, repudiata .Synagoga, & abrogato veteris Eegis jugo, novam Ecclejiam , feu Societa- tem colentium Deum inftituit, ufque ad finem Mundi duraturam, eui Leges faluberrimas prtefcripfit. L VIII. Ecclefise ab fe inftitutje contulit fotejlatem clavium, feu auttoritatem ligandi, & folvendi, determinanti, ac ferendi Leges, decidendi controverlias, cogendi privatione bonorum fpiritualium, & exclufione e Societate, feu excommunicatione. LIX. Imperium hoc Apoftolis concredidit, prše ceteris PETRO , cui & fupra reliquos Apoftolos, & fupra univerfam Ecclefiam Primtum, non folum Honoris, verum etiam Jurisdittionis, con- tulit. LX. Poteftas _ collata Petro , & Apoftolis ad eorum Succeffores ex Čhrifti inftitutione tranfit. LXI. Prseter Apoftolorum Principem, cujus locum defačto tenet jRomanus Pontifex, & Apoftolos, quibus in Ecclefia fuccedunt Epifcopi, Chriftus defignavit & alios LXXII. IHfcipulos, qui- . bus fucceflere Presbyteri fecundi ordinis. Inde in Ecclefta Hierarchia, LXII. Eft autem Ecclefia, a Clirifto inftituta, Ccetus homimim, ejusdem Chriftiana; Fidei profeflione, eorumdemque Sacramcn- torum communione colligatus, fub regimine legitimorum Pa- ftoruin, & prsefertim Romani Pontificis ejusdemin terris Vicarii. b LXIII, Ger« LXIIL Germani ejys charadleres, quibus ab adulterkiis difcerni- tiir, quosque in Proteftantipm Coetibus incaffum quteras, funt lJniias, SanSUtas, Catholicitas, & Flpojloliritas* LXIV, Ecclefia li*c fuo gremio complečlitur neque folos juftos, quod volebant Novatiani, Pelagiani, &Donatift*, neque folos Pnedeftinatos, quod vifum Wicleffo, fed infignes etiam pec- catores, ipfosque reprobos; LXV. Non tameil excommunicatos, Schifmaticos, aut Hsereticos; qui, li publici lint, neque ad animam, neque ad corpus ejus* dem pertinent, LXVI. Chriftus in Ecclefia ab fe fundata, fublata carnaliiim fa- crificiormn varietate, unum pro omili viftima Corporis , & Jan- guinis fui Sacrificium inflituit, LXVII. GLuod non modo latreuticum, & eueliarifticum, fed etiam propitiatorium , & impetratorium eft. LXV1II. Sacrificium iftud, eeu nobiliffimam Latri