-44913  v***?*-

P O S I T I O NE S ?

E

DISCIPLINIS 1HE0L0GICIS,

QU AS

»

IN C. R. UNTVERSITATE VINDOBONENSI

FRO SUFREMIS IN THEOLOGIA HGNOR1BUS
OBTINE^DIS POBLICE DEEENDET

JACOBUS SUPPAN,

PRESEYTER DIOECESEOS LABACENSIS

E T

* C. R. CONVICTUS ALUMNUS.

I f Mcnse Septembri dic 6. M.,DCCC1X.

*- to

>S

*' ,v ' * »

449x3

Ex Historia Ecclesiastica.

Q,


'uamquam imperatores romani obices
posuerunt propagationi religionis christianae
maximos; id tamen haud parum eam adju-
visse censendum est, quod totus fere orbi«
tune quidem notus iisdem paruit.

2 .

SymboIum , quod Apostolorum dicimus,
quoad formam ab iis profectum haud est*

Rituum necessitatem praeter rationes
psychologicas praxisEccIesiae continua, ui¬
de a primis derivata seculis, commonstrat.

©

4 .

Modi propagationis religionis Christia-
nae et Mohammedanae toto caelo a se in¬
dicem distant.

5 -

Neque Pontificibus, neque Principibus
secularibus consilia secreta politica in ex-
peditionibus , ut voeant, cruciatis suscipien-
dis adfingi jure possunt.

Ex Jure Ecclesiastico.

6 .

RegimenEcclesiae christianae neqne de-
mocraticum est, neque omni ex parte ari-
stocraticum, neque monarchicum; non etiam
civitas composita , aut systema civitatum di-
ciEcclesia potest, sed modo proprio, aChri-
eto scilicet constituto, regi eam oportet.


5

7 -

Mensura jurium Papae primatialium
unitatis conservatio est.

8 -

Jurium civitatis circa sacra dno princi-
palia sunt : inspectio secularis et advocatia
ecclesiastica.

y.

Ih juribus ex inspectione prodeuntihus
jus quoque numeratur dandi recursum iis,
qui de manifesto abusu potestatis ecclesiasti-
cae conqueruntur.

10 .

Contractus matrimonialis, nullo obstan-
te impedimento ,  validus effieitur, quampri-
mum consensus in matrimonium coram pa-
rocho propido atqoe duobus teslibus a de-
sponsatis declaratus fuit.

il.

In impedimentis matrimonii dirimentibug
dispensandi jure gaudet princeps secularis.

12 ,

6

G>

13 .

Neque peccati ratio, neqne juramentum
«ontract.ui adjectum , neque negligentia ju-
dicis laici forum eccle§iasticum reddit com-
petens in causa civili.

13 -

Discrimina, quae secundum jus commu-
ne ratione praesentalionis inter patronum
ccclesiasticum et laicum obtinent, m terris
Austriacis ex parte tantum adliuc valent.

Ex Archaeologia Biblica.

14.

ArchaeoTogiae biblicae studium ad in-
telligendas sacras literas prorsus necessariunj
est.

15 -

Circumcisionem Ahrajhamo antiquiorem
«sse, termini docent, quibus ejus observatio
eidem praecipitur.

16.

o

7

16.

Hebraeis jus Belli in Canaanaeo* adsen
utique et potest et debet.

1 7 -

Peetiosa Aegyptiorum vaša Hebraei pe-
tiisse videntur tanquam pretium pro domi~
bus, quas in Aegypto reliquerunt.

18.

Sabbathnm ex Geneseos II. l—3. derl-
vandum esse , plura sunt argumenta, quae
probabilissimum saltim reddant.

Ex Introductione in V,  et N. Foedus.

19.

Divina librorum veteris foederis auctori-
tas testimonio Jesu et Apostolorum nititur.

20 .

Decretum ConeiliiTridentini de Vulgata
neque textum hebraeum, neque illius usum
reprobat.

8

©

21 .

Gertam solidamque linguae hehraeae
cognitionem nonnisi studio solerti dialecto-
rum cognatarum comparare nobis licet.

22 .

Quum a viris adprime doctis ars critica
sublimior nonnisi sumtna cautione in profa«
nos etiam auctores exercenda praecipiatur:
id multo magis de sacris bibliorum libris
valere , plures evincunt rationes.

a 3-

Scopus libri, Jonah inscripti, est, ut Ju-
daei odium in alias gentes deponant , dis-
cantque, non se golos Deo caros esse.

24.

Sublimi pocmati, Job dieto, vera subest
historia,

25.

Tantus est librorum novi foederis cum
adjunctis loči, temporis et personarum con-
sensus, ut hypothesis suppositionis summam
improbabilitatis speciera praeseferat.

26.

9

26.

Distinctio librorum sacrorum in proto-
canonicos et deuterocanonicos a concilio
Tridentino non commemoratur quidem ver-
Lis expressis, nihilo tamen minus ab eodem
implicite agnoscitur.

-• 7 -

Ex  locis Terlulliani de Praescript. Hae-
rctic. cap. XXXVI. et Ignatii epist. ad Phila-
delph. cap. VIII. demonstrari nequit, eo ad-
huc tempore ceuro^ctpa  aliqua Apostolorum
exstitisse.

28.

Historia texlus recepti novi foederis ma¬
nifeste docet, eum a perfectione critica ab-
esse.

sp.

Jam ante nostra Evangelia commenta«
rios quosdam rerum a Jesu gestarum exsti-
tisse , probabile admodum est.

SO.

Infegritas priornm duorum capitum E.
vangelii iVIatthaei sufficienter vindicari potest.

Ex

'I©

» Ex Hermeneutica Biblica.

3 1 -

Hermeneutica biblica est ea disciplina,
quae docet verum sensum. sacrorum aucto-
rum invenire, eumque aliis perspicue «xpo-
nere; verus autem senSus est is , qui usui
Ioquendi, orationis consiliu , et culturae lo-
quentis respondet, atque is semper unicus
est.

32 .

Dum conciliumTridentinum staluit, sa-
cram scripturam non esse interpretandam
contra unanimem consensum Patrum, inter-
pretationem minime servilem reddit.

33 -

Libri novi foederis sermone non pure
graeco , sed hebraizante exarati sunt.

34 -

Qnamdiu ex usu Ioquendi significatio
aliqua obtinetur, quae aptum ad contextum
sensum fundit , non licet amplius etymolo-
giam et analogiam linguae consulere.


Ex

Ex Theologia Dogmatica.

35 -

Religionis, in universum, fundamentum
ex causis externis quibus demum cunque re-
peti nequit; sed in ipsa hominis indole ra-
tionali quaerendum esi.

36.

Fru-ctus doctrinae revelatae ad omne
genus hominum omnis aetatis pertinent.

37 -

Ad dijudicandam et comprobandam in-
stitutionis cujusdani originem divinam ori-
teria revelationis externa necessario requi-
runtur,

38*

Pogmata fidei cum e sacris literis , tum

doctrina ab Apostolis coram tradita du-
cuntur.

39 -

Par est Ecclesiae in decidendis fidei et
?norum controversiis auctoritas, sive per or-
bem dispersa , sive in concilio universali
congregata sententiam ferat.

40.

12

©

40 .

Tolerantia theologica fini revelationis
recta adversatur , eamque vera Christi Ec-
clesia non potest non rejicere.

41 .

In enumerandis et digerendis perlectio-

mbus divinis sanctitas numinis primo loco
ponenda est.

42 .

Effeclum mortis Christi principalem
fuisse remissionem peccatorum, constanter
defendimus ; quamquam alia ejusdem con-
silia et beneficia minime excludamus.

43 -

Supplicia improborum aeq«e ac probo-
rum praemia aeternum duratura esse , sa-
crae literae clare docent; neque argumenta
Philosophorum , quae opponuntur , tanti
surd, ut de sententia moveamur.

£x

> 9 «

*3

Ex Ethica Christiana.

44.

Plus quam ferre vires humanae valeant,
€xigunt ii, qux poscunt, ut homo nullo fe-
iicitatis habito respectu, quae suj sunt ofti-
cii, praestet.

45 *

Inhaerere opinioni probabili , spreta
probabiliore vel certa , idem est, ac legem
ipsam vilipendere , et proinde adprobari
nunquam potest.

4 - 6 .

Falsum est illud Stoicorum 5r«?a&fa>:
aequalia esse peccata.

4 7-

>

Etsi religio sine cultu externo cogitari
absolute poss.it ; tamen pro hominum etiam
non  rudium conditione praesenti idem cul*
tus utilis atque emnin« necessarius est.

4S>

»4


4?!-

krecationi« et milita« et neces«itU5 ffra-
vilius nititur osrionum momenti« ex rationo
et Eliristi äi«ci^lins ässumti«.

49-

Inter meäia virtuti« exercenöse «eee«su«
ad dominum Ire^usntia »t^ue neFOtiorieM
mole , interäum «cldidenäu« , jure merits
rekeotur.

Aus der: PastoralrAnweisung.

.Lo.

Der Seelsorger soll, wie jeder denkende
Mann, welcher mit sichtbarem Erfolge auf andere
einwirkcn will, den Zeitgeist kennen, und sich
demselben, insoferne er ihn richtig findet, anbe-
quemcn.

5i-

Die christlichen Religionswahrheiten binnen
ohne großen Schaden für das Ehristenthum und
die Moralität selbst, vom Polksunterrichte nicht
«usgeschloffen werden.

Z2.

22-

Damit der Zweck des Krankenbesuches erreicht
werde, muß man denselben zu einer Zeit vorneh¬
men, wo der Kranke noch des Nachdenkens fähig
ist, Gefühl und Empfindung noch nicht verloren hat.

23-

Die Hausbesuche des Seelsorgers können nur
gebilligt werden , wenn sie bey schicklicher Veran¬
lassung geschehen, alles Zudringen vermieden wird,
die Unterredung von häuslichen Gegenständen be¬
ginnt, und nur allmählig auf den Zweck hinge-
leitet wird.

54-

Es ist kein Zweifel, daß die Beichtanstalt
von vortrefflicher Wirkung für die Christen sey,
wenn fie von Männern, die dem Geschäfte aller¬
seits gewachsen sind, auf eine dem Geiste dersel¬
ben gemäße Art verwaltet wird.

22-

Gewohnheitssünder, die in mehreren Beichten
die Besserung angelobet, aber ihr Versprechen alle«
Ermahnung des Beichtvaters ungeachtet nicht er¬
füllet haben, muß die Lossprechung so lange ver¬
schoben werden, bis man vernünftiger Weise schlie¬
ßen kann, daß vs ihnen mit der Besserung Ernst ist.