GLAGOLI T A ® a ® a a ώ si ID Ε S T CODICIS GLAGOLITIGI INTER SUOS FACILE A!NTIQUISSiMl, O L I M, DUM INTEGER ERAT VEGLAE IN THESAURO FRANGEPANIANO, HABITI PRO S. HIERONYMI BIBLIIS CROATICIS, SUPPARISQUE AD MINIMUM EXARATO A · MLVH · CYRILLIANO OSTROMIRI NOVOGRADENSIS, ΛΕΙΨΑΝΟΝ FOLIORUM XII· MEMBRANEORUM, SERVATUM IN BIBLIOTHEC A ILLMI COMITIS PARIDIS CLOZ TRIDENTINI. littekis totidem ctrillicis transcriptum, amplissimis de alphabeti glagolitici remotiori antiquitate et liturgia 6lavica a. d. · dccclxx· primum coepta in ραννονιλ prolegomenis historicis et philolog1cis, monumentis item tribus dialecti carantanicae seculi ·χ· monachii 11epertis, itemque speciminibus slavicarum cis danubium dialectorum ab a. - mlvii-ad mdcccxxxv ·; calendario slavico a. mlvii· aliisque ineditis; addito graeco glagolitae interpretis προκειμενωι, lax1naque slavicorum. omnium interpretatione, linguae demum slavorum l/triusque r1tus ecclesiasticae brevi grammatica et lexico illustratum edidit et qualemcumque hanc editionem suo studio et peculio procuratam honoris et grati animi causa , quod in quinquennium tractandum edendumque sibi codicem concredidit, HiLM0 COMITI PARIDI CLOZ TRIDENTINO F Ε L I C I CODICIS DOMINO dedicavit Bartholomaeus Kopitar, aoglistissimo austriae imperatoni a bibliothecae palatinae ccstodia. -------||ΓΙ| - S. Paulus apostolus ad Romanos XIV, 11: K A I H A Σ A Γ A asu ΕΗΟΜΟΛΟΓΗΣΕΤΑΙ T Ω I Θ Ε Λ I. Εϊ Ο Μ Ν I S L I Ν G U Α CONFITEBITUR DE Ο. ^«IP^SA^ Sa-fa^ASUDrSgifi ^RPS. Glagolita Clozianus, h blctrk1* ^-ihk-i hcnob^feitkca γβη. Idem Glagolita Clozianus transcriptus cjrillicc. h b^c^ku α3ωκκ hcnob^cruta kbh. Cod. Bibl. Caes. bulg. Dragomirn. h b^cakk g3hiku η£π0β^«γι»εε kbh. Cod. Bibl. Caes. scrb. chart. CI. h bcak-s »713ωκτι hcnob^cruca γβη. Editio princeps, Ostrog. 1580. h BcAK-i ιζ^ωκ·» HtnoB^CTCA κγοβη. Editio vulgata (1816). CUM TABULIS Λ Ε Ν Ε IS DUABUS. VINDOBONAE, PROSTAT A P U D CAROLUM GEROLD Β I Β L I O P O L Λ M. MDCCCXXXVI. O P U S C U L I CONSPECTUS. 1) Prolegomena. Pag. I. Accidit in puncto, quod non speratur in anno......................ΙΠ II. Status rei glagoliticae ante inventum codicem Clozianum.............. III. Causa glagolitica in integrum restituitur.....................IV IV. Describitur codex Clozianus................... V. Continuatur descriptio..............................\ VI. An nostri quinterni sint pars codlcis olim Assemaniani, nune Vaticani. .... VI VII. Vestigia aliorum codicum glagoliticorum persequenda..................— VIII. Continuatur descriptio codicis Cloziani...................... IX. Scriptura codicis................................VII X. Contenta in codice........................< _ XI. Fructus ex illius editione redundaturus.................VIII XII. Slavorum linguae sacrae origines. ........... _ XIII. Slavorum linguae sacrae ejusdem varietas......................IX XIV. JNovissimi primi, et vice versa.........................XII XV. Glagolitarum status hodiernus.........................XM XVI. Missalis Glagolitici epoehae tres.........................XV XVII. Statistica Glagolitarum. .................XVII XVIII. Quae malo remedia quaerenda.............XVIII XIX. Ratio et consilium edendi codicis Gloziani......................XIX XX — XXVIII. Expositio tabularum aenearum hujus operis..................XX XXIX. In historiam Slavorum Pannoniae et Moesiae respeetus.........XXX XXX. Slavicarum cis Danubium dialeetorum contentio. ........XXXII XXXI. Specimen dialeeti carantanicae sec. X.: Monumenta Frisingensia tria, explicata etillustrata. XXXIII XXXII. Specimina Slavismi Cisdanubiani, ab A. 1057—1835........XLV1II XXXIII. Appendix prima: Kalendarium Ostromirianum A. 1057, cum latina interpretatione. Sub- seriptio codicis Evangeliorum Ostromiriani A. i057................LXI XXXIV. Appendix altera: de Moravis carantanis......................LXX XXXV. Appendix tertia: Sonus * Pseudocroatarum interamnensium..............LXX XXXVI. Appendix quarta: de S. Methodio superstite in Moravis anno adhuc 884. . . . LXXI XXXVII. Appendix quinta: Anonymi Salisburgensis A. 873 seriptoris, Historia Gonversionis Ga- rantanorum et de S. Methodio testimonium querulum quidem sed luculentum. (Edi- tio nova ope quinque codd. plenior et emendatior)........LXXII XXXVIII. Appendix sexta: Slavorum Cisdanubianorum historiae conspectus chronologicus usque _ ad A. 901................LXXVI XXXIX. Conclusio Prolegomencon. ··.... LXXX 2) Opus i p s u m. Codex glagoliticus Clozianus accurate transeriptus totidem litteris cyrillianis usitatioribus. . . 1 Graecum Hζοχείμενον Slavi interpretis; itemque slavicae versionis Interpretatio latina. ... 25 Locorum biblicorum collatio....................^ # 3) Epimetron. Collatio interpretationis ineditae psalmi CIII, 1 - 11, e codice sec. XI. glagolitocyrilliano, cum archetypo graeco ejusdem interpretationis, itidem inedito, e codd. Ambros. et Vindobonensi. . . 14 Slavorum linguae sacrae Grammatica brevis. . nn Ejusdem linguae sacrae breve Lexicon............ CORRIGENDA ET A D D Ε Ν D A. In T e χ t u Codicis Cloziani p. 1 — 24. Lin. g. Pro nocr-in^HTCA lege nocr-sn^HT-AcA. — 27. — nHfCNU Codex habet πΊίΕΝΆ. — Og. — ti»h lege t*ih. Sic et inLcxicop. 83 : cah o ων. —· g2. — οί)εμγα Codex habet oljemu. — gg. — ημϊτη Codex habet ϊμΊϊτη. 101. Inter -nitepumi et hjke Codex habet punetum. — 111. Col. 2- escidit titla in: ΛπΛον. — 138. Col. 2. excidit tilla in: cth. — 146. Pro οτ"ϊ βλΛ^άικά loge οτ-s ηλα^άηκ-ϊ. — 170. Post ογΒ^Μ-χ col. 2. dele comma. — 200. Post βϊ^οτΗ? col. 2. dele comma. — 203. Pro b'sceh ΦϊλοεοΦηϊ lege bkceh φϊλοεοφηϊ. — 227. Pro k-shbaiije lege ktihbaaliie , ex correctione. — 23Γ). Pro κογιΐΛΐΛ codex habet more suo κογπΛ*. — 240. Post προ'ΐϊηγΆ abest punetum in Codice. — 250. Pro nak^žbh lege: h na κρήΗ, ut est col. 2. — 255. Col. 2. pro ^ahh-ae lege: ^a^ahhue. — 261. Col. 2. junge οτϊ-^χ. — 270. Pro ejjorvra lege ejioiita, sine titla. — 305. Col. 2. junge 3λκάη - wa; et lege CTBopkWAro. 308. Col. 2. pro ^Ίϊτάλν lege ^Ίϊτ^λη. — 30g. Pro παματϊ lege παματκ. — 314. Lege: ^ bi» p ni'· h ι^κ^γϊ. 324. Col. 2. pro HjrNULjB lege -ferNJiLjk. — 341. Pro lege — 410. Post HM-iH Codex habet punetum. 41 β. Pro croiahhepeh lege: ctoiah Veoeh. — 420. Post cbatht-s punetum habet Codes. — 424. Pro ^αογά lege ^λετϊ. — 437. Col. 2. junge ΐκο-ίΚΕ. — 441. Pro νεγοτ'έ lege νε^οφα. — 471. Pro tbophth Codex habet tbo^hti'. — 475. Post TpAnEg^ Codex habet punetum. — 480. Pro μη η3γλλγολλ Codex habet mV η^γλαγολα. — 482. Pro pacn-tA-i lege pAcnAA-s. — 520. Col. 1. excidit ηνοιχ ante npA-. — 524. Post fEHENOE Codex habet duo puneta (:). — 533- ίί* (sic), non ^uja quod expectcs. — 560. Divide -,μη v\okj>otamh. — 502. Pro nkckoe Codex habet nekckoe, ut est col. 2. — 500. Pro rrfcckomi» trsb^b- lege rrfcc-akomu c%ba^ano. — 576. Pro εηλνΊϊη Codex habet chan^V. — 5g5. Lege c^an^l et πρφρτχπκΝΧιχ. — 0θ4. κά'η Codex habet kuh , diserte per κ! — 0θ5. Pro kECum^ltue Codex habet kecamjktke. — 618. Pro csMpiiTU Codex habet cumjutu. — 687. Pro cb^e- lege cBrfe^ri'TEAkCTBoyET'i. — 6gi. Pro cactabnhhe lege csctabunhhe. — 6g6. Pro npocrEfu lege riiiocTEfs. — 705. ično lege' ut est col. 2. ν ko, (id est neko). — 711. βεαηκάη Codex habet βελϊκάη. — 714. Divide npub^e ca. — 730. γλειιιη Codex habet γλειιιϊ. — 732·. Vocis Γι» vocalis evanida: γκ an (i. c. rtn)? — 733. Mfi»TBKLjU Codex habet MfATBtaju. — 734. B^^AEMU lege ΒΆ3£ΛΕΜΆ. — 735. Pro πεματε lege iiematV. - 730. Pro ke30ymnhhe lege ΚΕ3ογΛ\ι»νημε. — 747· KECiMfiTkK) Codex habet kecL/U^stmo. — 748. ι^μ^τβάη^ά Codex habet ι3λ\^άφβάη;(·α. — 754. Col. 2. pro crAnACNEH lege γαπΪκνεϊ. — 700. μλάβάη h γλαεη Codex habet μλάβάη ϊ taach. — 707. Col. 2· pro κάηκαιλιχιτα lege ^ahbai&ijjta. Lin. 771. Pro rogo^H col. 2. lege rofiopH. — 783. — εάβ^λιιια lege CIBA3AUJA. — 785. - ηνοπλεμεννηκάη lege ηνοπλεμεννηκάη. — 792. — eaVko βη^ημά Codex habet ελϊκο βϊ^ϊμά. — 7g4. — c0yr0K0 mkbko- lege coyrogo 'mbko-. — 804. — πλ^ννηκάη lege πλ^ννηκάη. - 81 g. — h c kaaa lege 4ckaa. — 835. — mhmo Codex seribit μϊμο. Sic et L. 836. — 850. — npHNOUJA)c^ Codex seribit ηρΪΝΟΐιΐΛ^*. — 858. — e3yrita lege ΕϊγπτΑ sine titla. — 877. Supra vocis po^iiCTBO recentior manus ad- seripsit glagoliticum jk^' μονόγρχμμον. — 8g2. βάβητι»λεμϊ Codex habet βά βΪτι»λεμϊ. — go4. no κ Codex habet no κ· ^ι»νά. — g23. βάνη^ε Codex habet bknh^e. - 931. πραβε^άνηκα Codcx habet πραβε^ιινϊκλ. — 937. βάηετηνλ Codex habet b^hctin*. — 945· ηοςηφ-ϊ Codex habet ϊοοηφ'Λ. — 953· ηοβϊ lege HcBi'(id est ncoycoBi').Et moxMOiiJT'»rai. In Pi e 1 i q u i s. In Tab. I. Specimine 7 pro sec. 1493 lege: ser. A. i4Q3-Nec te turbabit praepostere citatus Tabularum ordo. Pag. III, 2, 13: pro sesquisecuIo, lege: semiseculum. — XIII, 1,1: dele: plus. — XXX, 2, 13: pro: at, lege: ad. — XXXI, 1, 1: pro nono, lege: novum. — LI, 2, 5: pro Toj lege TAj· — LVIII. 1. 4- Pro A. i557 lege A. 1578. ■— LXX. Carantanorum hodieque vigentibus in voaim ipsis radicibus Λ pro aliarum dialeetorum oy, adde similes his Zagrabiensium Infmitivi per λ flexionibus Carniolani Truberi A. 1550 archaismos in h oz ho (^οη*) et veruj o (Β^ογιχ), pro quibus tamen non solum Carnioli hodierni, sed et ipsi Truberi aequales Bohorizh et Dalmatinhabent h o z h c m e t verujem. At durat adhuc o (.&) in reliqua declinat.Fem. et Verbi. — LXXI, 2, 41 : pro: inventum, lege: inventam. — LXXIV, 2, 14: pro: substixit, lege: substitit; — 50, 2,0: pro: numerac, lege: numerare. — 55. Dativo Sing. paradigmatis neko, pro NEKECoy lege nekech. Parad. III. Local. penes-u iac etiam in-e: hmene, obmate, nekece ; cf. Glagolitam L. 37 et 44. Dualis denique numeri Nom. Acc. et Voc. omnium ]Seutrorum paradigmatum pro -a corrige in -ffc et -n; caobffe, AHIjn, OyMENi'n, hmenrfe, οβηατφ, nekec^. — 50. Paradigmatis koctu Localem muta Instrumentali et vice versa, kocth^ postponerido τω kocth. — 00. Instrumentalem ^ebatnia emenda in ^εβατηιλ. -— 04. Pro: Quacdam in o^^ etc. lege: Quaedam οχ·ί (sine: in). ltemque post 6) : Usitatius nocT-imn, noy-ct'aujh adde: in libris Rccrntiorum minus correctis; nam verum πογιητΆηιη (i. e. noyipuiun) habes in ipso Glagolita. -— 05. De seriptione Adverbiorum ογΝ^ an oyNK, Toy-n^ an toynk, dubius haereas; recentioribus koae, ^aae, AoysE τω e faventibus, at mun^ et aliis τω φ. Cf. Dobr. Institt. p. 417. — 08. BAfiA significat: elixo, coquo(non: frixo). — 70. Ante BrATopHijEiA pone punetum. — 71. Pro r^tEMHLpA lege r^cENMLjA. — 84· τ ου cat's 2· pers. potius esset CAiun , quam cach, quippe verbi non ut v\ach ftc. syncopati, sed integri Ut est H MAM K , HM.UUH, ΗΜΛΤΙι (ΗΜΑΤΆ). P R A Ε F A T I O. L ACCIDIT lis PIJNCTO, QUOD NO Ν SPERATIR IN ANNO. Hujus barbari versus expertus ailctor ipse veritatem nonnisi grato animo testatur. Audi sis rem lector be-nevole. Attulerat nobis, Kal. Jun. 1830, melioris luti bibliopegus, Jos. Drexler, ex hereditate collegae, •volumen membranarum, sextante quidem jam mul-tatum a priore domino; quod nos, ad instar Tar-quinii, eo dignius putabamus^ervari. Erat illud ger-manica lingua conscriptum vetustissimum comitatus Tirolensis urbarium (licebit enim librum redituum medii aevi suo nomine appellare); in cujus fronte adnotatum legitur: Sub 111. principe, domino Mein-hardo duce Karinthiae et comite Tirolis confectus est iste liber. Posteaquam praeprimis tentaramus omnia ad recuperandos (si forte, jam quidem avulsi a codice, adhuc tam en salvi jacerent alicubi, sed heunimis vere deperditos, quippe conscissos irreparabiliter inligan-dorum Iibrorum dorsa lirmanda) extremos quaternio-nes , emimus aequo pretio reliquos Drexleri solertia feliciter servatos. Cumque probe sciremus, quantopere Excellen-tissimus Di-Pauli a Treuheim, per Tirolim juri dicundo Caesareus Praesidens, et historiae pa-triae studiosissimus, de hoc tam insperato ερμαίφ nobiscum esset gavisurus, nil habuimus antiquius, quam hanc Bibliothecae Gaesareae bonam fortunain cum ipso communicare. Sed ultus est vir summus illius officioli nostri importunitatem inexpectato plane, nobisque eo gra-tiore αντιδω^ω, indicato nempe nobis codice slavico, quem docti Itali seculo VI. adscriberent. Piogavimus ut saltim videndi codicis procuraret copiam. Persuasit ille, qua pollet apud omnes gratia et auctoritate, 111. Comiti Paridi Gloz, Tridentino, cimelii domino, utper autumni ferias visenti Urbem (Viennam) puhlico professori codicem concrederet, nobis ostendendum. II. STATUS CAtISAE GLAGOLITICAE ΑΝΤΕ IN\ENTtJM CODICEM CLOZIANUM. Quibus tum ego laetitiis incedebam, cum vi-derem glagoliticum, quem vocant, codicem si non antiqviiorem, saltim aequalem vetustissimo cy-rillia no Ostromiri Evangeliorum codici anni 1057! Nam cum Ulyrii quidem plerique semper man-serint in vulgari opinione, alphabetum glagoliticum cyrilliano esse antiquius, non parum tamen labefac-taverat apud mobilioris praesertim judicii homines hanc persuasionem κςιτικάτατος b. m. Dobrovius bo*· hemus, urgens et augens mille modis per sesqui-seculum conceptam a se et in publicum emissam hac de re bypothesin, esse hoc totum alphabetum glagoliticum pia fraude excogitatum intra annos 1θ6θ— 1222 a presbytero aliquo Slavo, aegre ferente sat inique ne dicam stolide damnatam a Concilio provinciali Spalatensi A. 1060 liturgiam cvrillianam, una cum ejus auctore Methodio graeco; adornasse eum ideo, lingua quidem eadem sed charactere de industria im-mutato (ne agnosceretur pro damnato), missamlatini ritus: huncque suvim foetum supposuisse S. Hiero-nymo ecclesiae doctori, nato Stridone Dalmatae, et mortuoA. Ghr. 420.— ''"fet successisse fraudem , noti solum apud rei sponte cupidos populares, sed et ip-sum ei summum Pontiiicem Innocentiuin IV. in tantum indulsisse, ut A. 1248 episcopo Seniensi „petitam li-centiam, sacra peragendi lingua slavcnica et liter a ^peciali, quam haberent a S. IIieronymo* concederet iis in locis, ubi de consuetudine ob ser-v a r e η t u r praemissae (lingua et litera specialis)." Ac primo quidem concedebat Dobrovius huic piae frau-dis invento seculum XI, utpote cujus excogitandi, a concilio A. 1000 damnante Methodium haereticum unacumsuis literis gothicis, sat urgens necessitas esset subnata. Sed jam tum (1780 —1792) ducentos fere annos superaddebat, quippe pro antiquissimo hujus literaturae monimento accepto psalterio Nicolai •presbyteri Arbensis A. 1222, quamvis Nicolaus ipse A expressis verbis testarelur, se illud descripsisse ex an-tiquioriTheodori ultimi SalonitaniArchiepiscopi. Doc-tissimus Assemanus, cum Cyrillum seculi IX. exeuntis Graecum crederet certo certius auctorem literarum Slavicarum, neglecto hac de causa vero ultimo Salo-nitano A. 640 Theodoro, nectamen aususfraudis ar-guere Nicolaum, alium indicarat A. 880 — 89O Theo-dorura Spalatensem, qui, ut mos est, antiquae me-tropoleos Salonitanae, in cujus eversae dignitatem successerat Spalatensis, titulum retinuisset. At longe illo audacior Dobrovius, sine justa, ut nobis qui-demvidetur, causa, praecepto quod probandum erat, descriptumaNicolao glagoliticis literispsal-terium Theodori χρχέγρχφον perhibuit scriptum fuisse cyrillianis! Ita ille in ultimis suis libris omnem et al-phabeti et liturgiae glagoliticae inventionem ad sec. XIII — XIV. detrusit, cyrillianis quatluor ad minimum seculis posteriorem. ~ IIW.....' * CAUSA GLAGOLITICA ININTEGRUM RESTITUITUR. Nos autem in hac re primo desideramus solitam Dobrovi! aequitatem, qui clericum Nicolaum, nil tale merentem, pro impostore habuerit, sine justa causa. Si enim pro sua cuique cupiditate liceat historiam de-lorquere, -quid intactum manebit et integrum? Sed, quodplus est, q5sejudexnoster J7T£^mxoiiniquaeplane sifspicioms convincitur, nostro praesertimnunc co-dice accedente ad Assemanianum et Parisinum, quo-rum nos hic in tab. I. accurata damus specimina. Quae, si cum glagoliticis codicibus conferantur sec. XrV(quos Dobrovius solos norat), iieri non potest, quin vel primo intuitu trecentis ad minimum annis antiquiores videantur omnibus qui talia intelligunt. Nam ut nil dicamus, Parisini codicis aetatem^Mau-rinis artis diplomaticae perfectoribus vel e literarum glagoliticarum lat in o charactere adscriptis denomi-nationibus, sat recte potuisse judicari (quem quidem latinum characterem ipsi sec. IX—X tribuunt, nec alius quisquam infra XII. ausit detrudere): annon codicem Vaticanum, a Caramano, o cula to teste, Suidae seculo, nempe XI, deputatum, frustra, ne dicam impudenter, ad sec. XIII. releget is, qui nec ipse viderit, nec aliunde possit arguere? Adde nune Clozianum hunc denique codicem, quem nostra dili-genli cura tideliter editum pro aequali antiquissimi A. 1057 Ostromiri ceterorumque supparium cyrillia-norum codicum lubentes agnoscent ipsi eruditi Pius-siae philologi. Quid, qviod in ipsis cyrillianis sec. XI. codicibus, quale habetur psalterium bulgaricum doc-tissimi Eugenii metropolitae Kieviensis, elegantissimae initiales literae glagoliticae apparent? Stat ergo firma sententia: literas Slavorum gla-goliticas, quoad aetatem, esse saltim aequales cyril-lianarum. An sint etiam antiquiores (quod qtiidem, praeter ipsos Illyrios plerosque, ipsi Dobrovii popu-lares Dobner, Durich et Alterus non sine ratione suspicabantur) nune non est nostrum serutari: sufFicit non videri recentiores, nulloque modorotundos, Ia-tinisque bonae aetatis simillimfs nostri codicis cha-racteres cum gothicae formae glagoliticis literis sec. XIV — XV, quales D*br»vius solas vidit, esse con-fundendos, nec quoad aetatem. Quod praeterea objicit Dobrovius, esse glagoli-ticum alphabetum imperfectius cyrilliano; codices longe pauciores, eosque nonnisi recentes, et litur-gicos tantum; ea omnia nune, partim plenissimo et antiquissimo Cloziani codicis alphabeto, partim ci-tatis ab ipso Dobrovio aliis quam liturgicis operibus, egregie confutantur. Ita, ut confidamus, ipsum Do-brovium, si viveret, a nobis fuisse staturum. Vix enim pro serio argumento habeas, quod longe plu-res, quam glagolitici, dentur codices cyrilliani. Ouid ad aetatem faciat numerus, quid ad bonitatem? Fa-cile nimirum erat novis cyrillianis literis per Daciae Sarmatiaeque patentissimos campos nullo obstante diffundi (nam juvenum ritu ilorent modo nata, vigentque), interea dum veteres glagoliticae, praeter hunc fratrem natu min orem et aemulum, etiam cum acerrimis simul et potentissimis latinae ecclesiae propugnatoribus, Germanis et Italis, impar nimis certamen sustinerent. Sed dehisplura dicemus infra. Nune ad codicem Clozianum propius accedainus. IV. DESCRIBITUR CODEX CLOZIANUS. Obvolutus nobis tradebatur codex membrana hanc prioris illius fortunae notitiam continente: „ Isti quinterni, hic intus ligati, seripti fuerunt de manu propria S. I h e r o ni m i, ecclesiae Dei doetoris acu-tissimi. Et sunt bibliae pars in ligwa (sic) Croatina seripta. Et mihi dono dedit D. Lucas de Pieynaldis, presbyter \ eglensis dioeceseos, qui habuit a Magnifico Domino Johanne deFrangepanibus, domino insulae praefatae Veglae, qui librum auro et argento ornatum pro reliquiis venerabatur. Et cum Venetiis mortuus, ac bona sua in praedam data ac distracta fuissent, etiam de hoc libro aurum et argentum amotum fuit, et p a rs libri praefato D. Lucae in manus venit, de qua michi Marquardo Breisaclier militi, et tunc temporis Gaesareo oratori, et pacis inter lllu-strissimum Dominum Sigismundum Archiducem Au-striae ex una, et Illustrissimum Venetiarum Domi-nium parcium (sic) ex altera confectori, illos inclu-sos duos quinternos pro speciali et grato munere de-dit. Anno a Nativitate Domini M. GGCG." Vides et hic, candide lector, communem opi-nionem de S. Hieronymo literaturae glagoliticae auc-tore; vides linguam Groatinam appellari; vides co-dicem longe pleniorem Vegliae olim, eumque auro et argento ornatum pro reliquiis fuisse; obtigisse e praeda defancti Venetiis (A. 1482) comitis Joh. deFrangepanibus presbytero Lucae de Reynaldis p ar tem libri, de qua ille sua par te hos duo quinternos Gaesareo oratori Marquardo Breisacher milili pro speciali et grato munere dedit. Gum annus hujus Brei-sacberi notae errore laboret, verebamur ne spuria esset: sed collata scriptura ad aliud diploma tabularii *iulici, ubi idem Breisacher testem se subscribit: „Ita |est. Ego Marquardus Breisacher miles ac Imperialis orator, manu propria, 13. Nov. 1487" nil dubitan-dum de manu ipsius Breisacher; quare, cumrasurae nullum inspicienti omnino appareat vestigium, ipse qui scribebat quintam Gliteram omiserit necesse est, aut alium quemcumque numerum addendum ad M. GGCG. Archiducis enim Sigismundi, Tirolis comitis, paxcum Venetis facta est 1487; Breisacher e vivis excessil ΙδΟφ. Intra hos ergo 22 annos referenda est haec Breisacheri militis nota. Post Breisacherum nactus est, cum reliquo ta-bularioarcis Maria -Stein (in Gomitatu Tirolensi nrope Kuffstein, sed in laeva Oeni parte) hos nostros quinternos Comes Schurff, quietipsein eadem, qua Breisacher, membrana sua manu et lingua ger-manica adnotavit: „Dises puech hat Sant Je-ronimufs mit aigner hant geschriben in Crabatischer sprach." Hodiernus demum arcis et codicis dominus, Illustriss. Gomes P a r i s Gloz, Tridentinus, tantum S. Hieronymi thesaurum examinaturus curiosius, mi-serat folii 9. r. primarum octo linearum diligentissi-mam in charta pellucida imitationem ad ipsos glago-litas dalmatas! Mirabuntur ipsi quidem, si suam lec-tionem cum hac nostra editione contulerint! sed sane magis etiam nos ipsi sumus mirati, cum prae-ter glagolitae opinionem Gomitis quoque Gar. Octavii Gastillionaei de codicis contentis legeremus senten-tiam. Nesciebamus enim, stupendum profecto hujus viri ingenium slavicarum etiam literarum aeque capax, ac sit cuficarum et gothicarum. Vide-bamusquejam nilopus esse nostra opera, si ille, qui prior explicasset, ipsevellet edere. Sediš, aliisiisque gravissimis et gloriosissimis occupatus, sponte con-cessit Slavo edendum codicem slavicum. Utinam 110η indigno! V. CONTINUATUR DESCRIPTIO. Gum presbyter Lucas e praeda Frangepanis (sive Venetiis ea praeda fuerit, sive, quodfacilius credas, Vegliae, connivente rectore) nactus" sit partem lvi-bliorum (ut ille quidem putabat) Slavicorum e versione diviHieronymi, quaeriturprimo, ubi reliquae parte s, ab aliis raptae, nune lateant. (Nam de in-dustria fuisse pessumdatas nemo credet, qui vel obi-ter norit Italorum solertiam; diripiunt illi prudentes thesauros non ut pessumdent, sed ut aut vendant bene, aut servent utendos). Quaeritur secundo, ubi ea i psa p ar s, dequa duos tantum quinternos Marquardo oratori Gaesareo pro speciali et grato munere dedit presbyter Lucas de l\eynaldis. Et ipsi hi q u i>i t e r η i, quos edimus, pro-prie ne quinterni quidem sunt, nec ("ut admittas a milite quinternos dici qui proprie sint quaterni) ipsi quaterni suntintegri. Sunt quidem fasciculi bini, sed inaequales: prior nimirum quattuor tantum folio-rum (intermediis quattuor deperditis), alter veroin-tegeroeto foliorum quaternio; idque, quod gratulere, continuo et prioris mutili quaternionis ambo ulti-ma, et se ipsa άμέ<ϊως excipientium foliorum. Prioris autem quaternionis intermedia non. nisi quattuor iolia deesse, patet e contentis, ut infra videbimus. Quamquamnescias', an miles Marquardus quinternos sensu strieto, an potius l.hiori dixerit. Equitlem putem latiori; nam proprie neuter fasci-culus est q u i η t e r η u s, sed rnutilus prior nune non-nisiduernus, alter vero et nune et ab origine, utpote priina sua pagina excipiens uiti m a m prio-Hs) verus quaternus, quatuor habens "διπΧάμΆτα. seu oeto folia. Potuit tamen tieri, vit etiam de Mafquardi pa rte aut ipse Venetus donator Lucas folia inter-media retraxerit, aut alius fur surripuerit. VI. AN NO STRI Qr INTERNI PA RS SINT CODICIS ASSEMANIANI. Possit quis quaerere: Quid si Assemani codex vetustissimus glagoliticus, nune in Vaticana biblio-theca servatus, quem ille dicitur A. 1736 IIierosoly-miscomparasse, parsmajot· fuerit illius codicis Fran-gepaniani direpti A. 1482, aut saltem, quod ad idem fere redit, pars partis Lucae presbyteri? Quantum quidem hucusque scimus de Assemani codice, cujus hic Tab. I. speeimen exhibemus, ne-gamus societatem. Nam ut nil dicamus de ip litera, quam Assemanianus habet, Noster plane non habet sed semper reddit per uit; praeterea Assemanianus non videtur multum excedere numerum lČO foll., in nostro autem major quidem quintcrnus caret signa-tura, sed in prioris margine superne existit numerus λακ , qui glagolitis valet 02; ut adeo, si pro signatura sumas hanc notam superne existentem, 61 quater-niones hunc praecessisse jure arbitrere, qui vel soli summain 488 foliorum praebent, longe ampliorem eodice Assemaniano. VII VESTIGIA AlJORUM CODD. ΥΕΤΤ. PERSEQUENDA. Quaerendus ergo reliquus codex Frange-p a η i a η u s (cujus hi nostri quinterni sunt parva tan-tum particula) per ditionem Venetam. Quaer?hdum item praefatum psalterium Nicolai Ar-bensis deseriptum A. 1222 ex antiquissimo codice Theo-dori Salonitani Archiepiscopi. Commodaverat Nicolai codicem Bosnensis episeopus Romae novam breviarii glagolitici recensionem curanti F. Raphaeli Levalco-vichio Ord. S. Francisci Croatae A. 1634. Dolendum omnino illum codicem, anni notam disertam habentem, ex illo tempore disparuisse. Nam miri-lice nos cum inreliquis, tu m praecipue in dehnienda a d a m u s s i m et Assemaniani et hujus Cloziani codicis aetate adjuvaret. Si enim jam nune, proba-bilissima quidem conjectura, ijjter recentiorum codd. glagoliticorum sec. XIV. duckisjjo thacos, et Assemaniani Nostrique rotundiores, (adeoqueab illis diversos, ut hodierni glagolitae, quibus C. Cloz mi-serat optimum faesimile, nec legere possent), trecentorum annorum spatium intercessisse jure per-hibere posse videamur, longe tamen fortior vis et omni exceptione major accederet huic conjecturae ex con-tentione codicis certa chronologica notalinsigniti. VIII. CONTiNLIATtlR DESCRIPTIO CODICIS CLOZIANI. Singulae membranarum noslraruuipagin.ie qua-dragenas (40) habent lineas sive versus malis dicere; ductas stylo ferreo in adversa tantum parte mem-branae; ita tamen ut satis, imo non raro plus quam satis etiam in aversa exprimantur, imo membranam quandoqueex parte secent, adeo vit et ego et mecum, quicumque post me traetabit codicem , cavere debeat ne fissuram styli imprudens augeat. Et primae qviidem, itemque postremae in qua-vis pagina binae lineae per totam membranae lati-tudinem ducunturintermediae 36 nonnisi perpendi-cvilares binas cujusque paginae lineas attingvmt. Sic: 3 —-- 4----- 5---- 39-—-- 40—----1 Scriptura ipsa non lineis insistit superne, vit ho-die solet, sed intra lineas , inque ipso spatio his lineis incluso continetur, superiori lineae propior, quam inferiori. In medli marginis ora existunt foramina facta circino ad exaequandam linearum ab invicem di-stantiam. In marginibus praeterea, tam inferiori et superiori, quam exteriori rcedio alia visuntur foramina, peculiaria huic codici, imo et tilorum sericeorum re- liquiae, quae olim memorata in Marquardi militis nota a ur i et argenti, imo et gemmarum margarita-rumque ornamenta lirmabant. IX. SCRIPTURA CODICIS. Scripturae specimen habes, quoad ejus fieri po-tuit, accuratissimum Tabulis I et II. Vocum compendia, quas abbreviaturas vocant, multo pauciora et rariora occurrunt, quam in codd. recentioribus. Semperque illa linea to ti syllabae aut syllabis abbreviatis impositd signantur. Est autem horum compendiorum genus duplex. Prins linea tantum simplici superducta indicatum; al-terum superpositae lineae subdita litera minoris moduli, lectionis quasi adjutrice. Prius genus ti tla vo-catur a grammalicis slavograecis, alterum titlae generali nomini praemittit nomen adjutricis literae. Sic e. g. in scriptione κ'λη , (quae est integrae vocis kihctu compendium), titla haec est proprio nomine ϊλοβοτητλλ, utpote quae literam c (slovo) habeat sub se subditam. Eodem modo subditum titlae indicavi-mus h lin. 702 vocis λ\ληενηκομά compendiatae, etalia alibi, in criticis nostris adnotatiunculis. Sedrepetimus adnotationem, vetustissimos codd. in genere, etiamque slavicos in specie, longe pau-ciores recentioribus habere abbreviationes. T e r t i u m, si veliš, compendii genus, qUod m o-nogrammon vocantquoque vicinarum utrinque literarum ductusmlem aut fere iidem (similes) semel tantum scripti pro binis utrinque valent, longe fre-quentissimum in Glagolitarum libris recentioribus (v. Dobr. Glagolitica, autlnstitutt.) in Cloziano codice nostro nonnisi bis terve očcurrif; prout vides in Tab. II, Nr o. 15 et 18 talibus monogrammis scripta μλ, et no. Literarum magnitudo it forma una tantum, ut in libris antiquissimis. Non v e r s a 1 e s, quas vocant, praecedunt minus cul a s, ut nune lit; e. g. in: Do-minus, Deus. Codex noster aut dominus, deus ejusdem plane magnitudinis et forma e primis d literis, cujus reliquis, aut in titulis sermonum DOMINUS, DEUS, eadern literarum unitate seribit. Initiales majoris moduli et quas florentes dicas, nonnisi duae occurrunt, initio sermonum tertii et quar-ti, β et m, quas pariter eshibuimusTab.I. Nro. 1 et 3. CONTENTA CODICIS CLOZIAN1, Innuimus jam a d finem praecedentis paragraphi, saerarum orationum partes contineri hoc codice. Et revera nune sic habet res. Ouamquam e Marquardi nota (cf. ex Assemano IV, 424, inventarium Veglense A. 1470) appareat, fuisse habitum codicem pro bibliis slavice versis a S. Hieronymo. Et poterat quidem co-dex, dum integer habebatur in domo comitum Frangepanum, continere aut tota biblia, aut saltim psalterium, aut Evangelia. Sed hi, quos edimus, quinterni Marquardo militi dono dati, partes tantum continent tri um sermonutn hebdomadis mag-nae, et unum integrum. Partem nimirum: I. Sermonis tribxiti S. Ghrysostomo, in festum Pal- marum (ed. Savil. CXL: in -9-χψάτων είς S-χψχτα) initio et line nmtilam; sed auetam e propria penu Slavi interpretis sat amplo eoque summi momenti additamento. II. Partem posteriorem genuini S. Cbrysostomi ser- monis, in proditionem Judae (ed. Savilii LXXIX: Ο'λίγα ανάγκη σήμερον). III. Integrum sermonem in magnam Parasceven, a Nostro itidem tributum S. Chrvsostorno, sed editum inter S. Atlianasii opera ; spurivun eum quidem, sed pustimi: Μέγα μεν ουζχνος ο-ψιουζ-γψζ (S. Alhanasii ορρ. II., 449)· ΙΥ. Priorem partem sermonis et a Nostro et al) aliis tributi S. Epiphanio, in Christi sepulturam: Ύ( τούτο; (Τ'ψερον οΊγη πο^λη. Et haec quidem omnia foliis membranaceis 12 ,^ adeoque paginis 24 con-tinentur; nosque in le čtorum' c o mm o dum et iidei causa totidein, quod habet άρχίγζαφον, foliis pa-ginisque repetendum censuimus. Quamquam nosquidem minime succensebimus, si quis malit, pro patrum spuriis sermonibus biblio-ram potius partes aeque antiquas inveniri, utpote religiosius plerumque versas, et intellectu collatuque faciliores. Ubi tamen non datur optio, hoc patienter admittamus solatium, exstitisse et orationum saerarum si non antiquiorem, at certe aeque veterem necessi-tatem; liberioremque earum versionem minus no-cuisse genio linguae slavicae. Ouid quod (p. 2. v. et 3. utraque) ut jam supra praemonuimus, Slavus e sua nobis penu adjeeit locum utilissimum, utpote testom gravissimum de rnoribus majorum nostrorum. Utinamque ille exstaret integer! Sed p. 3. v. abrum-pitur mutilus, deperditis heu foliis hujus quaterni in-termediis quattuor, continuationem iinemque gratis-simae interpolationis, et initium genuini S. Chryso stomi sermonis complexis. XI. FRUCTUS ΕΧ EDlTIONE HUJUS CODICIS. Praecipuus igitur fructus ex hoc codice publici j uriš facto continget linguae nostrae veteris et sacrae studiosis; nonnullus tamen et bibliorum collato-ribus, utpote cum citentur loci biblici complures, quos juverit cum recepto hodie Slavicae versionis textu, a Russis reficto, contendere. At linguae ma-xime, ut diximus, studiosi omnes habent quod trium-phent de hoc codice tam insperato e tenebrisprodeunte. Ut enimtaceamus vocum formas ubique vetustissimas, sunt etiam quae p rim o ex hoc codice innotescant, nec auditae nec lectae antea cuiquam. Tališ est: Passim cats, ι-espondens gr.λ·γϊ, respondens lat. custodia; vin cula. Tumalia, nota quidem ex aliis dialectis, sed inso- lita literali: Lin. 55. et saepius iicanue, βϊπεανο, ναγκανο forma Bohemis nune tantum usitata , pro πηεανκε. etc. Passim: ερλτ^χ, kjatju^ penes usitatiores veteri dia- lecto gfAT>i, KjATura. Lin. 100. kmotja Slovacis tantum Bohemisque et Po-lonisnota vox, facta ex lat. (compater et) comma-ter ; Germanis: Gevatter et Gevatterin. — i4o. ζ^Λογτο adj. slovacizans, a s^ao valde. — 218. ^HiT^Au (simplex) pro: facto, facinore. — 519. buhnnaHj ΰιψεκης f. adj. ah adverbio β·*ηνα assidue, continuo. — 436. hahckoflie citissime. Hactenus νληπαμε uni- cum hujus generis superlativi erat exemplum. Noslrum ergo hahcko^e auget numerum. Lin. 491. ca^n^h £enu dies (extremi) judicii, Carnioli» et Polonis notus, aliis dictus ctjaujnuh ιΉ^ί. — 495. oKAT^fciACA notum Polonis pro: irasci. — 533. BA3>s m. vinculum; alias ογ^ΐ. — 599- οτΐΐ^'χ χνηφάςμακον, compositumex οτίχτό, ab, et Ht^i venenum. — 677. tj^cApfOET^ Caesar est, regnat. — 682. kotejaet"s. Piussi nonnisi κοτο^λετ·* norunt. Cf. Dobrovii Institt. 343? -- 726. ochao n. laqueus. Male Ptussi faciunt mase. — 821. KAHCLjANIiE fulgor alias kahctahke, etKAEipAHUE. — 9ii. βίϊτ'κκ'ϊη μυ&ικως ·, adv. hucusque ignotum, notae radicis β^φϊ μι·9·ος. — 915. etc. nehatti etiam m. Pvussis πείατι» est f. tantum. Ut nil dicamus de graecis vocibus retentis: — 134. φροπΗΤ», τζοφητης. — 100. ολοκαβάτοματα, ολοκχυτάμχτχ. — 203. φΗΑΟίΟφΪΑ. Passim: τ^απε3Λ· Lin. 684 τηφλι», τίτλος. — 777 : ακ^ογονϊεη kameni» ακρογωνιαίος Χί&ος. — 939. oyci'A, ουσία. Quid tandem dices de voce obscurissimae ori-ginis ποτι»π^γα (sic enim in Nostro codice estscripta)? Aliicodd. et edd. veteres habent πο^ϊπ+γα·, itemnon-nulli russici etiam πο^κΊγγα. Ita ut nescias, an sit a noTEn^CA, quasinoTEnArArussice, i. e. pulsa, vagatrix ; an πο^άκϊγα quasi perfuga a no^KUrS; an denique a πο^π^γα quasi subvariegata, quae nempe for-tasse per legem quandam Slaviš prbpriam in poenam male servati conjugii vestis partem inferiorem vari a m debebatgeslare? Ouid tandem quarta seriptio ποτκκΊϊγα? quambis habet Ostromiri cod. A. 1057. Sed haec nonnisi pauca exempla sunt usus ex hoc codice publicato redundaturi in commune bo-num philologiae Slavicae. Plura, imo omnia lectores ipsi per otium invenient. "Nos in adjeeto editioni huic lexico asterisco notavimus vocabula, quae in Poly-carpovii, Alexjejevii et A c a demia e Russi-cae lexicis frustra quaesivimus. \ XII. SLAVORUM LINGUAE SACRAE ORIGINES. Slaviš omnino pannoniis, utpote primis om-nium christiana saera amplexis, prima deberi rerum chrislianarum vocabula , sponte jam dudum agnoverat ipse Dobrovius (v. Slovanka Α. I8I4, I. 72); nec nisi cavillans (ut erat ingenio luxuriante animoque victae causae succurrere gestiente) postremo maluit in ere-raoset latibula nescio cujus veter i S, nondumque comtnixtae dialecti serbo-. bulgaro - ma-cedonicae secedere (v. illius Gyrillum et Methodi-um, 1823, p. l3l —133). Poterat ille quidem jure abnuere propositam a Russo Kalajdovis (in: JoanneBulgariae exarcho, Mos-quae 1824) dialectum moravicam: sed aeque debe-bat nimis bene fundatam primam suam sententiam de pannoniorum Slavorum primatu aut servare, aut melioribus ipse argumentis evertere. Id quod nec fe-cit, nec puto potuisset facere. Namut taceamus, ho-diernam sesquimillionis reliquiarum Pannoniae et Norici Slavorum dialectum, pervarios casus, perque tot discrimina rerum, tamen hoc ipso adhuc die propius abesse a lingua sacra, quam aut reliquorum Pseudo - Illyriorum aut ipsorum Bulgarorum pessime a Dobrovio lllyriisaccensitorum; atque Illyrii quidem seu Serbi et Croatae S. Cyrilli tempore nondum ab adriatici maris ora in interiorem Moesiam se diffu-derant, (nam Belgrad quod hodie caput est Serbiae, eo tempore castrum erat Bulgarorum): ipsi autem Bulgari, Moesiae et Thraciae indigenis ex aequo, ut videtur, permixti, slavicam suam dialectum, primitus, quantumex certisadhuc signislicet colligere, Serbicaet Croatica longe propioremCarantanicae autPannonicae, ni jam prius, ex eo saltim tempore adeo immutarunt, ut ipsa ornnium slavicarumuna repraesentetspeciem linguae, qualemEuropaei langue romane vocant, aut potius r e i p s a, non verbis s i m i 1 e m tali linguae mixtae, utpote quae lexicon suae linguae ma-xima ex parte retinuerit, grammaticam autem sequa-tur Albanorum et Valachorum. Ac haec quidem rei peritis nos persuasisse contidimus in alio opusculo. Ilic autem pannonietatem (liceat sic appellare pannonicam originem patriamque) linguae Slavorum sacrae quilibet agnoscet, qui consideret, vocabula sacra Slavorum: tjpK·*! Kirche, οατλ^ι» Altar, ^ucrs et γjiicthth (recentius kpcns et'; k^cthth) Christ et christen, nocr·* Faste, πογγϊ phaph , πεκλ^ et πεκλο a pech Ale- mannis sec. IX pro inferno usitato; c^fe^A (medium) pro die mercurii cum Germanis, quibus est Mitt-woch; lj^caj u francica medii aevi pronuntiatione Cae-safis; itidemque ol]ut'& acetum, aliaque id genus plane non potuisseproticisci nisi a populo Germanis et Italis vicinissimo, ab iisque primitus chri-stianismum edocto. Atqui hoc nonnisi in Slavos Norici et Pannoniae (sive eos malis medii illius aevi voca-bulo universim Carantanos appellare) quadrat, dudum Christianos uno pluribusve ante Methodium seculis. Unde enim tuo Bulgaro - Serbo -Macedoni talia, sive materia, sive sono germanicissima ? Potius ille graeca vocabula haberet, qualia plu-rima immigrarunt in libros sacros Slavorum, postea-quam coepta in Pannonia a Pannoniensis ecclesiae per 30 annos Archiepiscopo S. Methodio sub ipsorum Romanoruin Pontiiicum auspicio liturgia Slavica, ex hacprima sua etpatria sede per Ilungarorum irruptio-nem et vastitatem ·) exul et extorris, ambabus ulnis excepta ab Illyriis et Moesiae Bulgaris, et mox a Rus-sis, etsi peregre, inter propinquos tamen et cogna-tos laetissime et latissime eflloruit. XIII. LINGUAE SACRAE VARiETAS. Solent enim omnes linguae, praesertim quae sint per vastius diffusae spatium, in dialectos abire. Imo et unius ejusdemque dialecti praesertim vivae aut vel semivivae codices, diversis temporibus aut locis descripti variare, et e vernacula inscii librarii vel inviti lingua sensim complura adsciscere. Quid quod etiam de industria jussuque superiorum vocabula subobscura mutantur magis obviis? Id quod e. g. disertis verbis narrat sibi mandatum Joannes clericus Russus, qui Izbornikum A. 1073 descripsit. Haec omnia si perpendamus, iacile judicabimus, deesse adhuc genuinos nobis codices p r i m o s, ip-sius S. Methodii aetate A. 870 — 9OO in ipsa Pannonia scriptos; nec tamen eos desperandos, quippe cum alii ejusdem aevi graeci latinique plurimi aetatem tu-lerint. Ipse ego , cumlegissem, Gallis A. 1800 callide, ut quidem putabat direptus Salisburgensis bibliothe-carius, fuisse traditum, germanici latinive loco co- l) Cf. literas episcoporum Bavariac ad Joh. IX., a. goo: „Ita, ut in lota Pannonia, nostra maxima provincia, tan-tum una non appareat ccclesia; prout ipsi cpiscopi vobis enarrare possunf, cpianfos dies Iransicrinl (Roma per-g^ntes per Pannoniam in Moraviam), et totam terrain vidcrint desolatam." % dicen* russicum, ratus fuisse illum fortasse codicem methodianuip, adlatum e Pannonia a remeante pres-bytero Salisburgensi pro corpore delicti etc., non quie-vi, doneč expiscarer, Monachii nune servatum. Sed erat ille revera codex russicus, isque sat recens, Proximi ab his metbodianis sunt codices, quos Methodii discipuli et successores in Bulgaris aut η o-v o s conscripsere, aut e primis d e s eri p s e r e; qua-lem hunc ipsum, quein edinrus, Clozianum puta-mus esse, sive is e cyrillico bulgarico sit glagolitice transscriptus (ut Dobrovius pertendisset), sive eum malis cuin coaevis et hodiernis Dobrovii in hac re scilicet una adversariis (Dobnero, Duricbio, Altero, Vostokovio nobisque ipsis) priinitus literis glagoliticisexaratum. NamapudBulgaros utrumque characteremsimulviguisseomniaclamant: p rimo co-dex Assemani glagoliticus, in quo subseriptio et alia plura literis cyrillianis sunt exarata(vide inipsonostro ex eo codice specimine inseriptiones cyrillicas pietae ini-tialisV, Jesum Cbristum et Caecumindicantes). Subseriptio monstrat, codicem seriptum esse in Macedbnia Clamat codex de in de Evangeliorum vetustis-simus Remensis ecclesiae, quem olim Galliae re-ges inaugurandi prensabant jurantes, le Texte du Sacre dietus, complexusque quattuor evangelia Sla-vica 1 i η g u a, charactere u t r o q u e, cum c y r i 1-liano tum glagolitico, conscripta. Remense illud cimelium, (heu civili Gallormn 17Q2 tumultu cum aliis ei furori invisis combustum), Alterus putabat 1204 e praeda captae Constantinopoleos in Galliam reportatum, Dobrovius contra ex dono Helenae Ser-biae reginae circa A. 1250; e pura puta conjectura uterque. Eodem fere jure quis dicat, fuisse codicem a S. Methodio ipso adornatum Romamque destinatum ad confundendos,,slavicae linguae calumniatores"; de-latum postea nescio quo casuRemos. Ponamusenim, allatum seu!204 seu 1250, ecquis credet, Capitulum Remensis ecclesiae codicem recentem et coae-vum tam solemni usui destinasse, cum to t aliis an-tiquioribus et ornatioribus abundaret? Utinam nobis existat Gallus aliquisPeignot, qui in patriis chartulariis exquiraf, si pote, historiamnunc combusti, olimcerte famigeratissimi cimelii et a compluribus memorati! Clamat ter ti o folium Parisino codici inserlum, ex quo Maurini alphabetum bulgaricum ediderunt, nosque bic Tab. I. integrum damus. Codex non male bulgaricum vocat „abecenarium," quod, ut vides, est glagoliticum. Ouarto clamat codex psalterii sec. XI bulgari-cus, thesaurus doctissimi Eugenii Kieviensis metro-politae, in quo plus uno loco singulae literae i niti a les glagoliticae praecedunt reliquas cyrillianas, e. g. ps. 97: vox R-scnoHTE habet β initialem floren-tem glagoliticam; cant. Is. 26, 9: H3N0LUTH, ibidem glagoliticamH; cant. Ann. 1 lleg.2, 1: OYtb^hcaglagoliticam initialem Oy etc. Clamat demum quinto cod. sec.XI. Supraslien-sis in provincia Rialvstok monasterii uniti, deseriptus in doctissimi P. Koppen εηβλϊ0γρλφη·ΐεεκωλ ahctu p. 189 et 533. Habet is codexinter cvrillianas literas pas-sim pro a Ostromiriani codicis post consonas glagoliticam figuram Nro. 33. Facile credas, nos nil inten-tatum reliquisse, ut ex illo vetustissimo codice, qui et nostrorumquattuor sermonum tre s integros con-tinet, horum apographum nancisceremur; sed frustra fuere omnia. Putes, codicem, sive furto, sive alia fraude subductum. Ut adeo, (non, nt. vult Dobrovius, jam ab initio pro sol is Glagolitis el ab i is ipsis per piam frau-dem excogitatuin sit, sed) posttrecentos demum an-nos času potius, rerumque vicibus postremo re-manserit quasi proprium et hereditarium rilui latino alphabetum glagoliticum, olim bulgaricum dietum, et communi passim jure cum cyrilliano cisDanubium dominatum. Quid si quis dicat, glagoliticum alpbabetum etiamsi non ab ipso S. Hieronymo, at ab alio quo-cumque demum, fuisse inventum jam ante S. Cy-rillum, sed nondum adhibitum ad saera , quae Slavi per Macedoniam Graecis Latinisque indigenis permisti nondum sua, sed indigenarum, quam aeque calle-bant, lingua celebrabant : prout hodieque faciunt Al-ban i, et, quosZinzaros vocant, Valaclii in iisdem plane locis et terris; Cyrillum autem et Methodium fratres, Slavorum linguam Pannonicae suae dioeceseos vernaculam adhibuisse etiam ad saera, eamque scripsissecommodioresibi, vitpote Graecis, cbaractere graeco, a s sum ti s e veteriore glagolitico, ignoti, ut in re veleri, auetoris, nonnullis signis sonorum Slaviš pro-priorum? Aut quid si ipse postea Methodius, advitan-dam graecizantis alphabeti Cvrilliani inter Latinos invi-diam, glagolitici auetor eistiterit? Vides, liane poste- riorem hypothesin nostram multum differre a Dob-neriana, quam Dobrovius cum aliis (Cyrill. et Method. p. 52) exagitat, argute magis quam vere. Siporro quisobjiciat, iingihaec, nec probariullo argumento historico, illi nos respondebimus, aeque iictam plane esse Dobrovii de origine alphabeti gla-golitici hypothesim, contraque dicentem lllyriorum communi plurium seculorum traditioni, et (quod ca-put rei est) nune emergentibus tribus quatuorve codd. glagoliticis longe antiquissimis convictam falsi, saltem quoad sec. XIII — XIV! Admonuitque nos hoc loco 111. Comes C. 0. Ca-stillionaeus μνςηριωδους Aethici, (sive tu Ethicum malis reetius scribere)Histrorumphilosophi, de quo ejusque literis citat Hieronymi locum Hrabanus Mau-rus, in ipsius S. Hieronymi opp. hodie non exstan-tein. Quid si Ε t h i c u s iste, cui etiam orbis deseriptio quarti ad summum seculi tribuitur, et Slavicarum li-terarum ante Cyrillum auetor exstiterit: cum illoque memoratus abHrabano presbyter Hieronymus ansam dederit alphabeti S. Hieronymo tribuendi? Mi-nime nos doetum in historia fastidium ignoramus quorumdam hominum, excolantium culicem, came-Ium autem glutientium. Illos rogamus, ut nobis ori-gines demonstrent literarum copticarum aut go-t h i c a r u m; quas cum non possint negare dato tem-pore exstitisse, earum tamen initii testem idoneum quique vero critico satisfaciat, nullum possunt addu-cere. Idem illis accidit quoad primum Slavorum in Pannoniam et Moesiam, Illyricumque adventum. Jure in illos quadrat Hamleti Shakespeariani effatum, multa fieri et in coelo et in terra, quorum nullum innostris libris vestigium. INos vero iterum iterumque rei e χ i s t e η t i s pro-babilem originem malumus conjectare, quam sine justa causa, imo sine j usta suspicione imposturae accusare clex'icum Nicolaum Arbensem, diserte seri-bentem, se psalteriurn suum A. 1222 descripsisse e vetustiori, exarato sub Theodoro ultimo Salonitano Archiepiscopo; (quod si fuisset, ut sine causa lingit Dobrovius, cyrillianis literis exaratum, naeipse Nico-laus, qui tot deseriptionis suae adjuneta enarrat, et hoc ipsum narrasset). Quidquid sit, hoc certe contidimus nos probasse, alphabetum glagoliticum, si non antiquius, ad minimum aequale esse ryrilliano; olimque cis Danu- bium apud Slavos utriusque ritus ex aequo fuisse dominatum; nec nisi seculo demum XIII exeunte la-tini ritus Glagolitis quasiin proprium cessisse; quam-quam muletatum ex parte et reiictum, (prout e. g. Russis accidit sub Petro I de alphabeto ecclesiastico). Sed ad codicum Slavicorum genera redeamus. Post Bulgaricos ettemporis et loci natura ter ti i es-sentSerborum etCroatarum codices saeri. Sed eorum antiquissimi aut periere, aut (quod malimus credere) adhuc latent ubicumque demum in tenebris, sicut no» ster Clozianus latuit per secula! Quare etiam atque etiam hortamur Slavicae gloriae studiosos populares, uteonentur in apricum proferre, qui aetateni tulerint, literarios hujusmodi thesauros, 111. comitis Paridis Cloz nobile et ελλβνο imitantes exemplum. Vetustis-simus, qui hucusque innotuit, (ed. Mosquae 1824. Ba-silii M. έξχμερον slavice versum inmonte Atho ab Joanne Bulgariae, ut ait, exarcho), Serborum codex cyril-lianus, est seriptus A. 1203; ergo annis 41 recentior Nicolai Arbensis psalterio A. 1222! lsque adeo est si-miliš et vix non idem quoad dialeetum omnibus re-centioribus, adeoque diversvis a bulgaricis, et ipsis Bussorura codicibus, ut proprium plane genuseonsti-tuat, proximum recentioribus, quos Dobrovius solos norat, Glagolitarum codicibus. Semperetilleet hi e habentpro Bulgarorum etRussorum a, etoypro tanta constantia, utnonpossisnonhabereprodia-lecto propria. Sed exspectandi sunt codices sec. X — XI ad ferendum justum plenumque hac de re judicium. Dum igitur e tenebris emergant codices Serborum et Croatarum seculi X — XI, nos recentioribus illorum codicibus hucusque solis notis, non injuria praeponemus Russorum codices, quorum plures medium sec. XI attingunt; quale est Ostromiri Evan-gelium 1057, autSvjatoslai Izbornik 1073 etc. Minime tamen diffitebimur, nos Serbicis Croaticisque codicibus, etiamsi recentioribus, vix praeferre russicos, quippe quos notum est, ipsisque codicibus testatum, jam primis illis temporibus, e. g. in Izbornik A. 1073 probasse nf ^μ^νογ t^tbof ηφη p^mh, ηνλκο nak^auite tork^uttbo ^ογμ'ϊ κγο (mutationem facere verborum, modoattendentes identitatemsensuum ejus). Etiamsi demus, Serbos eadem sibi permisisse, haectamen mutatio apud illos minus frequens etde-bebat et poterat esse, utpote familiariores linguae sa-erae vicinos. C RliSSI OLIM NOVISSIMI, NUNC PRIMI. Quod sapientissimus historicus Herodotus de Thracibus observavit, esse illos post Indos gentem raa-ximam, eamque si uni pareret aut sentiret inunum, invictam ipsamet omnibus longe fortiorem; sed hoc illi arduum esse, neque unquam evenisse *): hoc idem et de Thracum hodiernis, si minus directis ne-potibus, at patruelium nepolibus Slaviš valet. lVusso-rum, quamquam novissimorum, ideo maxima vis est, quia uni parent plurimi; reliquis Slaviš et inter se et diversissimos dominos divisis discerptisque. Eadem de caussa Russi maximum antiquorum codi-cum numerum habent, utpote ex omnibus Slavorum graeci praesertim ritus provinci is ipsoque Atho monte ad Russos quasi rerum slavicarum arbitros congesto-rum. Dumque nos ab hoc terrae umbilico remotiores in singulis membranis explicandis desudamus, illi totas horum cimeliorum bibliothecas pervolutant. (Utinam et editas nobiscum communicent!). Neque indigni sunt hac fortuna, ex quo Al e χ and rum habent Vostokovitim, paremplanehisstudiisneculli Occidentalium cedentem scienlia veri utriusque suae linguae philologi. Hic, cum primum edidisset notitiam antiquis-simi Evangeliorum codicis pro Novogrodensi consule Ostromiro A. 1057 scripti, (per eamque occasio-nem certum legitimumque in antiquissimis codicibus, adeoque etiam Nostro, discrimen literarum λ et a (similiumne Polonorum a et ζ , an potius Carniolorum ό et e?) primus indicasset, antea a nemine, neque ab ipso nostro sumino Dobrovio somniatum); tres fecit classes universorum inl\ussia codicum linguae sacrae : p r i m a m , diligenter descriptorum sec. X — XIII ex antiquioribus S. Methodii sec. IX; alte-ram sec. XIV — XVI leniter et locis nonnisi maxime necessariis immutatorum ad faciliorem intelligentiam; t e r t i a m denique sec. XVII in Polonia et Piuthenia a semidoctis sciolis sus deque habitorum. Similem fere fortunam et extra Piussiam plus mi-nusve habuere codices, nisi quod Slavi Danubiani et Adriatici, aliis et populiš et ritibus circumdati per- mixtique paucioribus codicibus operam impenderunt, quam toto orbe divisi llussi, unice suis intenti. XIV. RELIQUI OLIM PRIMI, NUNC NOVISSIMI. Paragrapho XII nos intelligentibus arbitramur (quod jarn aliis, ipsique olim Dobrovio (v. Slavin, p. 436) ex Joannis papae VIII epistolis ita videbatur) etiam e linguae sacrae natura satis comprobasse, S. Methodiuin populi suae Archidioeceseos linguam primum a foro ad aram evexisse; sive eam pannoni-corum Slavorum, sive bulgaricorum malis di-cere. Nam et Bulgaros in inferiori saltem Pannonia tunchabitasse, (seu potius imperasse Slaviš antiquitus ibi sedentibus, neque iis diversis a reliquaePannoniae Slaviš) inter Savum Dravumque lluvios, e Francicis chronicisnotum est, diserteque etluculentissimepro-bavit acutissimus Tbom. D o lli η er (Dolinarium , q. d. Vallensem, rectius scribas Slavum Carniolum) ad dissertationem inauguralem Fr. Oelsler: Historisch-kritischer Versuch iiber das angeblicbe Verhaltnifs der ostlichen Grenz - Provinz und Grenz-Grafen zu Bayern unter den Karolingern, VVien 17Q6. 8. pag. 17 etc. Imo bulgaricos olim Slavos ad Budam Pesthi-numque us sed A. 880 ab eodem, per praesentem llomae ipsum Methodium Archiepiscopum melius edocto una cum „literis slavinicis a Gonstantino quo dam philosopho repertis jureque laudatis " admissam esse. En ergo primum privilegium ipsius Romani pontificis infavoremlinguae Slavorum sacrae, litera-rumque Slovinicarum; idque minime subreptitium, sed a Methodio Archiepiscopo, accusato ab aemulis Germanis episeopis, canonice coram ipso Papa pro-pugnatum et obtentum et reportatum! Tamque avide omnes totius Illyrici Slavi hoc privilegium ipso adhuc Methodio superstite amplexierant, ut paucis postea annis, ineunte seculo X, Nonensi Groatarum episeopo Slavo omnes omnium dioece-secon Slavi undique affluerent ordinandi presbyteri; sicque laesis latinorum episeoporum juribus et emo-lumentis, concilio provinciali Spalatensi causamprae-berent injustae plane repressionis. Poterant nempe jure intra suam provinciamrelegare Nonensem reliqui Episcopi, quorum ille provincias quoad Slavica inva-serat; sed debebant simul in sua quisque provincia providere ordinandis a se ipsispresbyteris Slaviš. Sed illi maluere vetare liturgiam slavicam, quam-vis admissam et probatam ab Joh. papa VIII! Jure igitur suo contempserint Slavi tam injustum decretum, etiamsi A. 1056 fuerit repetitum. Ex hoc tamen tem-pore Dobrovius putabat subnatam esse occasionem excogitandarum literarum glagoliticarum, quae ut-pote diversae a cyrillicis, ut putatur, methodianis, summoque ecclesiae Doctori S. Hieronymo tributae, feliciorem fucum facerent liturgiae Slavicae inimicis. Et ille quidem putat successisse fraudem, adeo ut 1248 Innocentius papa IV. et literas'et liturgiam latinam his literis perseriptam, boniaequique consu-leret. Sic quidem Dobrovius. Nos autem satis nos in prioribus demonstrasse contidimus, rem aliter se liabere, literasque et liturgias utrasque saltim aeque antiquas esse, nisi glagoliticae etiam antiquiores fuerint. Sed ad hodiernum Glagolitarum statum acceda-mus, ex amplissimo restrictissimum, ex communi utrique ecclesiae nune proprium Gatholicorum Latinorum, ipsorumque olim longe plurium quam sint hodie ; ita ut plane agonizare videantur, perituri, ma-gis sua, quam aliorum culpa; nisi forte amicorum eam veliš esse, moleste potius sedulorum quam et lidorum et rei peritorum. Garamanum intelligi-mus. Audi rem. Ex quo Innocentius papa IV, A. 1248 Glagolitarum literas et ritum slavolatinum publica auetoritate in Istria et Dalmatia coniirmarat, tuti jam ab aemu-lorum calumniis Glagolitae sat laete fruebantur spe-ciosissimo hoc et unico per Occidentem privilegio; adornantes ubique pulehros Missalis et Breviarii Romani in lingua m Slavicam ecclesiasticam, (eandem plane cum Slavorum graeci ritus lingua ecclesiastica), con-versorum codices, e quibus et celebrarent missas et horas canonicas psallerent. Tales codices complures inVaticana bibliotheca repositos recenset Assemanus, alios in Vindobonensem nostra opera illatos Dobrovius. Juvabit horum vetustissimum A. 1368 a Gomite Novak, militeLudovici Magni, Hungariae regis, serip-tum, hucusque minus notum producere. Godicis specimen habes Tab. I, Nro. 6. Ejus missalis lingua non pejor est, quam in ejusdem aevi Serborum aut Piussorum codicibus. Sed subseriptio, ad eorumdem Serborum etRussorum instar, dialeeto seripta est librarii ipsius, vulgari iliius aevi proxima. Audi sis: ιΙΊϊτά γνη^ά s- τ. Ai. & 'k κνε3άν0βακά <νά kne3a ηίτρλ ΒΗΤΕ3Ά ΕΗΛΝΟΓΛ H ΒΕΛΗΚΟΓΑ Γ£ΝΑ lIOHUJA KfAAA OyrftKOrA ΝΕΓΑ ΠΟΛΑΜΕ ΒΗΤΕ3Ά. BTO BpME UlOArOhCKH. Λ ♦ » r· fc^AAMAlJHH HHNCKH NAflHCA^ TE ΚΝΗΓΕ 3A CBOK) £UJOy. H ONOH IJpKBH £A CE £A^Oy ΒΚΟΗ ΛΕΓΟγ ΒΕΚΗΒΗΝΗΜΆ ΛΕίΚΑ ΝΗΕΜΆ. η nOMHCAH BCAKH ^άΗϊΝΗΝ £Α CA ίΒ^Τ'Α NHlNTAfE ΝΗ EpE Γ^Ο ΓΑ BELJJE ΛΚ)ΚΗ ΤΑ ΓΑ ΚρίΚΕ "^ΓΟγΚΗ. ΝΟγΟψΕ « rr, ΠΟΜΗΕΛΗ BCAKH CA£A ΊΑ CE NAll^E O NAC'A TA^A. Γ^Α ce £LUA CTpA^OAfA C METE A ^ΗΛΛ ΜΜΐ CE CKpHTH Ν Ε T Ε. 3Λ TO KA^A ΝΜΆ CE^AA CKpHTH NE TE. TA£A BCAKH npH^H 3£0EpHA\H CTpAUlNOTA H CHAMOTA 6ΕΚΗΒΜΝΑΓ0 COyj\l|A. Λ CA^A npOIUOy BCAKOTA ΠΠΑ h ^'A^KA KH KOy^ETrA BA TE ΚΝΗΓΕ οφΗΙ^Η^ΤΗ A\OAH MHAOCTHBOTA H ^ρΑΓΟΓΑ H CAAT-ΚΟΓΑ Γ^ΝΑ BMATBAV M AMH Γ^ΝΑ ΚΑ 3A NK). (i. e.) Ann. Dni. 1363 ego Comes(KNE3>A) Novaklil. Comitis Petri, miles potentis et magni Domini Loisi Regis Ilungarici illius palatii miles, eo tempore Sol-goviensis, et in Dalmatia Nonensis, scripsi hunclibrum pro mea anima, et illi ecclesiae detur, in qua jaceat sempiterna mansione. Et perpendat omnis christia-nus, quia hic mundus nihil est; nam qui eum magis amat, ille eum citius perdit. Sed adhuc perpendat quisque nune, quid inveniatur nostri tunc, quando anima terrore confunditur, et opera nostra abseondi nolent! Quare eum opera nostra nolent abseondi t ergo quilibet veniat eum bonis operibus ante tremen-dum et potentem aeternum judicem. Et nune rogo quemlibet presbyterum et diaconum, qui in hoc libro officiabit (saera faciet), precetur misericordem et carum et dulcem dominum in orationibus suis et oret Dominum Deum pro ea (anima scil. Novaki). Hanc subseriptionem excipit alia, manu, si quidem fieri potest, etiam pulehriore: ΒΑ H ME BHiHE H C TE MpHE ΑΜΝΆ. ΛΦΤΪ ΓΝΗ^Ά H. Oy. BA BffcME Γ^ΗΝΑ ΠΑΤρΗ^ρχΑ ίΪΝΤΟΝΑ Γ£ΝΑ H £χΒΝΟΓΑ olj a cte MApHE OtaHjHCKE LJpKBE KH kuje ^omaiph γ^ηνά no NATOyfb ^ΕϊΚΕΛΗ <}>pwAcKE. ΚΟγΠΛΕΝΕ kuje te ΚΝΗΓΗ ot kn3a ΠΕΤρΑ, ΚΝΕ3Λ nobaka cna CKpKABE. 3a k 3aath)fi h ho h KOynH Ε £okp Μθγ?ΚΆ ίΚΟγΠΑΝΆ ΗΒΝΆ Π^Η^Φβ-ΚΟΑλΆ ΠΗρΗ^Ά cn"a £OKpA MOy»sa ΗρΝΚΑ. Η «ΪΟγΠΑΝΆ ΜΑ-ρΐΙΝΆ ΠρΗ^ΒΚΟΜΐ ΜΗΐηογΑΗΝΆ. Η bto BpME klije ΠΗρΗ)(ΓΑ ΗίΟγΠΑΝΆ ΒΝΟγΓΑ^. Η K^UJE ΟΚΑρΜΗΝΆ Η ^ρίΚΗΤΕΛΆ ΒΛ ΓΑ IjpKBE cte ΕΛΕΝΗ Η ctota ΠρΑ ΒΝΟγΓΑ^. Η ΠΛΑΤΜΤΑ Ε ΚΛΑΓΟΑλ'Α cte ΕΛΕΝΗ Η ctota ΠρΑ ΒΝΟγΓΛΦ. Α ca^a tocno^a pE^obnhljh Η j^fcljh kh ΚΟγ^ΕΤΕ ba te ΚΝΗΓΗ mah npOcHTE AUCTHBOrA Γ^ΗΝΑ ΚΑ H ΝΕΓΑ ΜΑΤΕρΆ TOCnOK) CTOy £BOy A\pHK> 3A £OyLUE BCE npAB0B»fcpNE ^iHiNCKE A NABAACTNO 3Λ ^UJE Bcfejfi ΟΝΗ^Ά KH COy nOyCTHAH KO ΚΛΓΟ ΜΑΛΟ ΑΛΗ ΒΕΛΗΚΟ ^^KB^ CTE ΕΛΕΝΗ H CTOTA ΠρΑ BNOyrA>fe. H TAKOE BCnOA\ENHTE BCBOH)fa matbajfά ^llj0y JKOynANA ΗΒΝΑ ΠρΗ^ΊίΒΚΟΜΆ nHfH)fA. H £UJOy J«OynANA MAJHNA nfH-£ΪΒΚΟΛ\Ά MHUIOyAHNA KA TE ΚΝΗΓΗ npHnfABHCTA BNOy-γλογ ΒΙ^ΪΚΒΆ CTE ΕΛΕΝΗ H CTOTA ΠΕΤ^Α KAKO E ^TOpE ρείενο. (i.e.)InnomineDeietS.Mariae, Amen. A,D.1405 tempore domini patriarchae Antonii, domini et spi-ritualis patris S. Mariae Aquilejensis ecclesiae, qui fuit domesticus dominus secundum naturam Terrae Forojuliensis, emtus fuit hic liber a Comite Petro, Comitis Novak lilio e Corbavia, pro 40 aureis et q u i η q u e. Et emit illum bonus -bomo n;upanus Joan-nes, cognomine Piri^, lilius boni-hominis mjnko, et aaipanus Marinus cognomine Miuiulin. Et eo tempore erat Pirij^ «upanus in Nugla , et erat Custos et Serva-tor pecuniae ecclesiae S. Ilelenae et S. Petri in Nugla. Et solverunt eum (librum) pecunia S. Helenae et S. Petri in Nugla. Et nune domini Pieligiosi et diaconi (clerici) qui legetis in hoc libro, orate misericordem dominum Deum et ejus matrem, dominam S. "Vir-ginem Mariam pro animabus omnium lidelium chri-stianorum et praecipue pro animabus omnium eorum qui reliquerunt (legaverunt) aliquam pecuniam, par-vam aut magnam, ecclesiae S. Helenae et S. Petri in Nugla. Et pariter mementote in vestris orationibus animae »supani Johannis cognonime Pirijf, etanimae župani Marini cognomine Mimvdini, qui-duo bunc librum eompararunt in Nuglam, in ecclesiam S. Helenae et S. Petri, sicut supra est dietum). "Vides, lector benevole, codicem pulcherrimum aknezoNovak Corbaviensi adornatum A. 13Č8,ab illius lilio A. 1405 fuisse venditum, 45 aureis, quaestori-bus ecclesiae Nuglensis (in Istria prope Pinguente) dioecesis Aquilejensi s; hosque quaestores semi-carniolanos et cognomine P i r i χ et vocibus hno atque ^εϊκελλ: piri^ enim Carniolis solis est ovum pasehale (a pyriti se Boliemis adhuc usitato; i. e. rubeo); hno Carniolanis est h (et); ^εγκελα autem iisdem Carniola-nis solis est regio, d iti o; imo etAAH Carn. est pro hah. "Vides Glagolitaspropagari a iinibus Carniolaeper ipsam Aquilejensem dioecesin perque Dahnaliam et Croatiam- MIS S Λ LIS G L Λ G O LITICI Ε P O C H A E. P r i η c e p s. Ouaesierat A. 1806 in publicum summus noster Dobrovius: „Frage. Welches ist das erste in Slo-vvenischer Sprache gedruckte Buch? oder in \velchem Lande und Orte war die erste mit cyrillischen Bucli-staben versehene Driickerey ?" (Slavin, p. 388). Adeo ille, Glagolitarum immemor, nil nisi cyrillica som-niabat: sed ipse cum vidisset in Caesarea Vindobo-nensi bibliotheca rarissimam missalis editionem prin-cipemA. 1483 (Venetam), lubens huic glagolitico missali primas partes adjudicavit; Cyrillianis nonnisi subsecutis 14gi Cracoviae, et 14Q3 Venetiis. Ac primi qnidem Glagolitae, qui Venetiis al) A. 1483, et mox in adjacentis Istriae et Dajmatiae oppi-dis, pro more illorum temporum, nidla facta Supe-riorum permissus mentione, pulcberrimis typis Ve-netorum artilicum, formaque commodissima impri-mebant missalia etbreviaria; et ignari penitus Moscovi-tarum, vix curabant ipsospopulares suos graeci ritus Serbos, qui eodem tempore et in eadem urbe Veneta, iisdemque, nisi nos omnia fallunt, utentes ar-tificibus Venetis, typos cyrillianos longeitidemin suo genere praestantissimos procurabant. Exprimebant quisque suos codices, quos putabant optimos, Glagolitae et Serbi Venetiis et per omne late Illyricum, imo in ipsa Dacia Trajani; R u t h e η i autem post illos Cracoviae et Leopoli et Ostroviae et Vilnae in Po-lonia , doneč tandem typographiae ars nova in ipsani Moscoviam penetraret. Secunda, recognitoris Levakovichii. Posteaquam vero, Summorum Pontiiicum cura restitutum et recognitum missale et breviarium ro-manum per totum Occidentem fuisset introductum, pro naturali rerum ordine aequum erat etiam Glagoli-tas, quibusunis in-to ta Romana ecclesia abhinc mille annis per complurium Pontiiicum privilegia licet lingua Slav ica in sacris uti, slavicos suos libros ad recognitum hoc exemplum Romanum conformare. Commiserat Congregatio de propaganda lide hoc negotium P.Ra-phaeli Levakovich, Franciscano Croatae. At cum con-staret, Glagolitas carere scholis discendae linguae sa-crae (distatenim a verna cula Croatarum hodierna sal-tim tempore mille fereannorum, nisi etiam loco concedas, utpole pannonicam veterem, distare; ideo-que eam discere debet, qui scire vult, ideoque scholis ad hoc est opus); et P. Raphael sponte fateretur, se non posse praestare rectam certamque veteris linguae rationem, coepit jam tum, scholae slavi-c a e loco, infausta potentioris quidem sed non doc-tioris Ruthenismi in glagoliticam linguam sacram vis et εϊςςονι; post seculum, duce ipso Dalmata Caramano Ruthenorum discipulo, inundatura et vix non suffo-catura verum glagolitismum! Additus nempe tum fuit Levakovichio adjutor, aut potius dominus, Epis-copus ruthenus (Terlecki), forte Unionis ergo Fiomae degens; is, ut solet esse hoc hominum genus, con-iidentiormagis quamdoctior, Levacovichii missale gla-goliticum ad ruthenicos, quos secum habebat et an-tiquissimos etincorruptos falso putabat, libros retxnxit. Sicque Croatae et Rutheni conjuncta opera prodiere missale et breviarium recognitum Romael63l — 1048, typis ab Austriacis Imperatoribus submini-stratis, quorum paterni animi intererat curare rem ecclesiasticam suorum per Istriam Glagolitartun; Do-minis Venetis, quibus longe plures Glagolitae pare-bant, talemcuram superbe negligentibus. Audi Slavicae literaturae quasi oecumenicum B· M. patriarcham Dobrovium de hac rutheni opise op i infausta interventione. „Terlecki, inquit ille, sine fun-damento praesumebat, codices ruthenicos semper im-mutatos mansisse; id quod aliter se habere n^nc vix opus est probare"; (adeo omnes periti consentiunt, et summus Russorum honestissimus Criticus Vo-stokov spontefatetur): sedabsolvamus, persupero-gationem, Dobroviiargumentum, dice^tis : „Quanto-pere miratus fuisset Terlecki, si quis illi ostendisset, in ipsa bibliorum editione Ostrogiensi A. Iq8l, adhuc haberi νλπαοφι» (tentatio) pro HCKoyujEHiE (periculum, experimentum)! Sed Terlecki temere antiquius νλ-nACTi», ut exemplum demus luculentissimum, ex ipsa oratione domin ica Glagolitarum expulit, utrecen-tiori suorum librorum hckovujenVe ruthenico locum faceret! Sic immerito arvogatae llutbeni auetoritati male obsecutus Levakovich complura mutavit in missali glagolitico (ut lenissime dicamus) praeter neces-sitatem" (Dobrovii Glagohtica p. 67). Secunda repetit.a', recognitoris Pastricii. ■Repetita fuit haec Levakovichii editio A. 1088 et 1706, operam praebente Pash-icio presbvtero Dal- Mata, sed pariter et lilo ipso solitis de incorrupta cerdoti (postea Apsorensi episcopo, ac demum ip- ruthenicorum codicum χν&εντία. praejudiciis innutrito sius Zmajevich in Jadertino Archiepiscopatu succes- etimbuto, ceterumque sat ingenue suam non so- sori, et qui juvenis cum Zmaje vi chii fratre, Piussicae lum linguae sacrae, sed ipsarum literarum ob- classis navarcho per plures annos Petropoli fuerat soletam notitiam coniitente. Ipsumaudi. „Ergo typis moratus ibique literalem linguam slavicam e Ptusso- inhaerere oportuit, inquit, ut quod in Levakovichii rum editionibus 3) perfecte, ut ille quidemputabat, erat impressione, iideliter recuderetur «). Quum vero ad ofTicia propria Sanctorum perventum esset, ibi ex penu propria haurienda eratmateries. Sedubinam expiscanda ? Nimirum videbatur (sic) intelligere, quod dicebam; at verene in literalem dialectum (sic), hic Opus, hic labor erat. Neque erat inj tota Dalmatia, qui nosset! Consului, utpotui; per rubricas emen-dando ad calcem breviarii officia propria, et interim quaerere(?)modum, ut, si iieriposset, regulas gram-maticae mihi elicerem, et voces. Longus tamen labor, et inceftus. Adjumento non modico fuit cha-racterum ruthenicorum peritia. Animadverti Raque, nostram breviarii linguam concordare penitus ruthenicae in libris sacris; characteres ipsos in sua varietate scribendi a modo Ruthenorum pen-dere et propterea (sic pro: praeterea) a graecalingua multatrahi; adeo ut graecam primum, tum ruthenicam et sic Slavonicam in Brevia-r i o possem ac deberem habere perspec-tam. Rutheni duo alumni, in sua lingua docti Sa-cerdotes, grammaticam slavonicam typis editam a) exstare retulere. Sed frustra expectarunt ex patria. Itaque coactus sum longum subire laboremin interro-gando ab eis (doctis ?) quae ad rem meam iieri (sic) videbantur." Retulimus iidei causa ex Assemani Ka-lendariis ipsius Pastricii sat soloecum locum. Quid boni expectes ab homine qui nec latine didicit, fide-literque fatetur se nec literas glagoliticas satis nosse; indoctorumque Ruthenorum admiratore etiam indoc-tiore! Tertia, reformator is Caramani. Tertia demum et ultima librorum liturgicorum pro Glagolitisrecognitio, motore etauctore Jadertino Archiepiscopo \inc. Zmajevich, demandata fuit 1741 —1745 Matth. Caramano Spalatensitunc sa- didicerat. „ls ergo, inquitAssemanus, immensumla-borem subiit in emendando fere toto missali, ser-vando proprietatem vocabulorum, et grammaticam literalis locutionis. Testes hujus rei sunt Ap-probatores quattuor Rutheni". Dignus omnino erat ruthenis laudatoribus Caramanus, utpote vitiorum etiam ruthenicorum εζ $μιμχ$είχς caecus admirator. Explosis enim prioris editionis illyr i c i s idiotismis ille ruthenicos itidem idiotismos substituit! Audi de millibus unum. Signum crucis inchoat Leva kovic h his verbis: V a ime otza etc. Caraman autem: V o imja otza. Sed utrumque, et V a et V o vulgare est, illud illyricae, hoc russic.ae dialecti, pro genuino V. (b-s). Audi iterum Dobrovium etiam de Caramano. „ Levakovichii missale A. 1031 sacerdotes Dalmatiae multo melius intelligebant, quia illius lingua propius aberat a domestica eorum dialecto. Sed Caramanus, falso čreden s, veterem linguam nonnisi in Piuthenorum libris ecclesiasticis incorruptam servari, tot russismos in suum missale invexit, ut clerus illyricus non potuerit non aegre ferre." Adde, russismos non singulorum modo vocabulorum, sed etaccentuum etproniintiationis, quibus ille primus libros glagoliticos oneravit et obruit magis quam illustravit; adeo ut quod Rutheno, quamvis incertum, quodam tamen modo placere possit (quia commodum et domesticum) , idem Glagolitam ad de-sperationem adducat, quia et incertum et incommo-dum et a sua dialecto alienissimum. Ante Carama-num e. g. oija , sine accentu, legebat όφι et Serbus et Glagolita; nune per Caramani olja cogitur legere russice! Uttaceamus de virgulis etpunctisetlineolis, quibus ille, ut ruthenicum alphabetum exaequaret, glagoliticum maluit deturpare, quam ex Assemani codice, (quem noratquidem, sed nec ille nec ejus ad-jutor S o v i c h intellexerat,utmoxpatebit), instaurare 1) Linguae ignarus homo necessario et σφάλμχτα repetierit fideliter! Qiri enim faciat aliter? — 2) Fuit ca Smo-triskiana A. 1619, aut Mosquensis 1648. — 3) Adverte sis, ipsam bibliorum Russicorum correctionem A. demum i75i fuisse absolutam, Caramano dudum reversoin Dalmatiam. Reliquos autem libros semiecclcsiasticos, ut sunt Prologi etc. adhuc scaterc ineptissimis mendis. &ntiquum plenumque alphabetum glagoliticum. Ac-centibusvero Glagolitae semper caruere, sicut Golhi. Non quidem negamus, accentus quandoque magno esse usui, sed sobrie eos adhiberi et simplicissimos esse jure bono volunt critici. Nonne, qui primam epocham cum subsecutis comparaverit, jure miretur non minus quam doleat, Glagolitas sub patrocinio et tutela doctissimae Ro-mae et a literariis thesauris per omne retro aevum in hodiernum usque diem instructissimae, quoad linguam sacram pependisse a semidoctorum Ruthe-norum judicione dicam an potius arbitrio! In causa erat defectus doctorum sacrae linguae Glagolitarum, nec reprehendenda erat Congregatio de Propaganda Fide, quod saltim in Ruthenorum vastis ditissimis-que provinciis huic rei melius provisum credebat. Benedictum quidem papam XIV scimus A. 1742 de-crevisse Sovič hi o, Caramani clienti cathedram linguae slavicae literalis in Collegio Urbano, utpote certissimam hujus mali medelam; sed nescio quo infelici Glagolitarum fato etiam haec cathedra citra elTectum mansit in decretis. XVII. STATISTICA GLAGOLITARUM. Operae esset pretium scire, quot hodie anima-rum catholicarum ritus hic Slavolatinus curam gerat ·, aliis verbis, quae ejus olim latissime per Illyricum dominati adhuc manserint reliquiae, nisi ruinas inalis dicere. Neque nos negleximus quaerere. Sed partim in rubricis statisticis Glagolitae non ritu sed linguae tantum privilegio differentes a reliquis Latinis con- funduntur cum his, ita ut eorum numerus non ap-pareat separatim. Partim amici, quos iterato eosque diversissimosinterrogavimus, quacumque demum de causa, nilnobis integri certique retulere. Notum est Segnienscin aliasquae Istriae et Dalmatiae dioe-ceses etiamnum plures habere ecclesias (dixere uni-versim plus centum), quae missam nonnisi glagolitice celebrant. Sed non si male nune, et olim sic erat. Narrat e Caramani dissertatione manuseripta As-semanus, A. 1596 Aquilejae patriarcham Franc. Bar-barum in concilio provinciali id egisse, ut „ qui Igricam oram colant Episcopi, in qua Breviarium et Missale lingua IIlyrica in usu habetur, curent, ut illa diligenter adhibitis doetis et piis viris, qui illam linguam callent, revideantur et emendentur. Optandum tamen esset, ut— sensim Breviariiromaniusus cum Missali item Rom. et Rituali Sacramentorum indu-ceretur." At vero his ejus optatis nec Dalmatas, η e c Roma η os Pontifices obsecundasse testatur idem Assemanus, Bibliotliecae olim Vaticanae praefectus Adfert porro Assemanus locum P. Mauri Urbini (l601) italice: I Slavi della Liburnia, che sono sotto-posti aH' arciduca de' Norici (nosfros ille vult Austria-cos archiduces intelligi), aneor essi celebrano la messa et altri divini officii nella lor lingua naliva, nonavendo alcuna cognizione della latina La messa stessa e con-servatanelle quattro diocesi deli' Istria, Gapodistria, Citta nuova, e Parenzo. L'abate Pastrizi numerava nella diocesi di Parenzo 19 paroehie, ed il Sinodo di quella chiesa 1' anno 1733, pag. 10. costituisce sette esaminatori2) periti per la lingua Illirica. Nella diocesi diPola, li Besiachi litorali del Seno Flanatico, e 1) En tibi mah fontem et causam. Litcrarum humaniorum sludiis suo damno carent saccrdotes glagolitae. Ouid enim P nasciturum, s,1 eodem modo Protestantium theologi, qui it idem suis linguis nativis utuntiir in saeris, iisouc longe slavica cultioribus et omnigena literatura praestantissimis, studia latina graecaque ignorent? Fiat applicatio. 2) Fuit quidem olim Jaderae, ni fallimur, et Almissae (omhumu), fortasse etiam in Poglizza, Seminarium glagoliticum, dicebanturque ibi et linguam literalem doceri clerici. Sed cum nullum exstet vestigium grammaticac ad hoc imprcssac, malumus abbati Fort is eredere, sic judicanti I, 91. Itincris stlt per Dalmatiam: I v " J ii°tt0' J"0' b.e"eil.co» ed ospitale Arcidiacono Matteo Sovich e passato da questa amigliorvita, verso la tine dcllo scaduto Febbra,o (1774?) con vero dolore di tutti i buoni, e gravissima perditaNazionale. La memoria α 1 quest uomo degnissimo di piii Iunghi anni, e di pili luminosa fortuna, non dovra perire, se i Dalmatini vorranno a ver a cuorc it propno onore e vantaggio. II Sovich nacque a Pietroburgo sul principio del secolo, da padrc etc. confunderetur. Ouod quo clarius pateret lectoribus, praemisi-mus in aenea tabula excusum ταζαϊΚ^Χκτμόν utriusque alphabeti, prout ea usu veniunt in optimis Codd. et libris impressis a nobis indicatis. Ope hujus tabulae, quicumque voluerit, poterit e nostrae editionis cyril-lianis literis denuo restituere codicem glagoliticum. Vin', candidelector, me duce et εζηγψη tabulam hanc perlustrare? XX. CONTINUATUR RATIO. TABULAE L EXPLICATI0. Jam vides ante omnia (columna 10) plenissimuni Ostromiri codicem cyrillianum exhibere literas 44. E Harum t r e s, in graecis tantum vocibus obvias (Nro.41, 42, 43), et tluas slavicas diphthongos (Nro. 35 et 36) vides deesse in codd. glagoliticis liucusque notis omnibus, earumque supervacuas tantum tres graecas a Caramano crassa Minerva et invito S. Methodii Genio suppletas barbarissime ope apicum similiumque πάρεργων, simplicibus literis inlposito-rum; slavicas vero ambas et ipsi Caramano, cum hodiernis llussis, quorum ille caecus imitator est, deesse. "Vides secundo, cum gr. i ur α (I) nunquam in diphthongum coeat cum sequente vocali, (quae con-tra diphthongus Latinae et Slavicae linguae familia-rissima est), graecum cyrilliani alphabeti auctorem, ut et Graecos primos suos discipulos, quidnietse iti— dem Graecum ipse admoneret, transverso quasi ba-cillo junctis I et sequejite vocali indicasse £ιφ-9-όγγονς syllabas: πι, κ, - , -, k>, ia, i»(Nro.35, 36, 34, 38, 40). Animadvertis in hac serie deesse signa syllabarum ji et j o. A c, rov j i quidem loco, h tantum scri-bunt cyrilliani, defectu magis j literae quam com-mode. Cum enim Trojae e. g. nomen Ν o m. scri-bas«rfora(autNostroglagolitaduceτροΦ), Gen. t^oia, A c c. τροιχ, D a ti vi scriptio tjoh pro Tpojn nonnisi defectu j excusari potest, non defendi; praesertim cum tfoh veteris Cyrilliani, destitutum recenti Kio-viensiumtAHTNArn(sic enim, i. e. liquantem vocant suumu impositum h literae signum prosodiacum bre-vitatis; quodValachi imitati sunt etiam in % et w et ίί plane α<Τυ)λάβοις) etiam μονο(Τν}λαβως legi possit: τροίι i. e. ternus. Imo Slavi adeo sunt amantes semivocalis j, ut et in fine vocumhabeant£;<^Vywijunclampraece-denti vocali, prout est in Virgilii Ecl. III, 96: Tityre, pascentis a llumine reice capellas. (Slavus scriberet rejce). Sed cum et Graeci habuerint eandem diphthongum r ου ι sequentis vocalem, nullo, ut vides, signo eamindicant codd. vett. nec cyrilliani, nec glagolitici; aeque enim scribunt moh (meus) ac moh (mei, 01 ψοι), quamvis prius moj sonet ΰιφ·8·άγ-γως, posterius autem moi aut potius moji hffffvfaa-βως. Vides ipse, quam bene hic intercederet latinum J addistinguendumsaltim moji (ψοί) a moi (meus) si quidem moi ΰιφά-όγγως malis scribere moreLatinis usitato aut Germanis, pro m o j Slavorum et Hunga-rorum; quae quidem slavica scribendi ratio hoc ha-hetcommodi, ut diphthongi accentus minime sitdu- bius in vocali, cum conlra germanica scriptio, moi, dubium relinquat, velisne moi legi, anmoi; ideoque summus Germanorum grammaticus Jacobus Grimm in his accentus locum coactus fuit disertim signare. XXI. CONTINUATUR TABULAE I. EXPLICATIO. Sed ex ordine perlustremus tabularn. Vides eam constare 14 columnis, praemisso initio Numero elementorum, et addito in fine Sono respondente linguarum recentiorum nobis omnibus familiarium. P rima colvimna est literarumNostri Cloziani codicis ; secunda folii Parisini nostra pecunia ab illatibus amicis procuratae diligentissimae delineationis (quain integram habes inTab.Il.) apographum; tertia est Assemaniani Evangeliorum codicis, e Sovi ch i i Smotriskio latino-slavo MS. nune publicae bibliothe-cae Labacensisimitatio (meliustamenordinatisliteris; nam nec Sovich nec Caramanus intellexerant diserimen^et oy, aut e et a, cujus accuratam etgra-vissimam notitiam Piusso debemus Vostokovio, ab ipso summo Dobrovio, nedum a nobis minorum gentium Slavistis antea neglectam). Atque hae quidem e codi-cibus vetustissimis repraesentanturliterarumgla-goliticarum ligurae. Sequuntur quarto figurae codicis Kopitariani membranacei in 4t0, sec. XIV; et quinto codicis Caesarei chartacei f. min. sec. XV exeuntis. Sexto typi missalis glagolitici impressi 1483, editionis omniumprincipis non glagolitici solum, sed et cyrilliani characteris. Nam Cyrillianos nonnisi 1491 Cracoviae, et mox 1493 Venetiis secutosesse Glagoli-tarum exemplum jam supra adnotavimus. Septimo habes typum Turresani typographi Veneti, minoris moduli sat elegantem, quo ille usus est c. 1498— 1501; qua de causa illi adseripsimus A. 1530, aeque fere redueto utrinque spatio. Octavus claudit agmen Caramanus, mala avi ad ruinam rei glagoliticae natus. Vides illius recenti-um Russorum diflicilium nugarum imitationem suo exemplo centies barbariorem, scilicet Nro. 6 του g, Nro. 11 rtv V et ίί, Nro. 17 rov w, Nro. 26 Serborum * ? Nro. 30 rov ω et rov u, Nro. 33 rov ΐ, Nro. 42 roZ f, Nro. 43 roZ &, et tandem Nro. 44 bino invento pro v Russorum! Naehilonge excusabiliusineptiunt, nonnisi simplicia variantes signa; dum ille, oblitus aut potius «Wii. Ego autem putem Ruthenos u recepisse a Serbis, et cum pro simplici litera haberent, non pro composita ex et V, sic adoptasse, nonanimadverso Ser-bismo seripturae. responderet vicario suo ·χι (seu ω). Et revera hanc ralionem sequitur Sovich Dalmata in explicatione alphabeti codicis Assemaniani, satisque probabilis videri possit haec opinio obiter inspicienti; at peni-tius rem scrutatus necesse est videat, pro nobis mi-litare omnia: vetustissimum nimirum alphabeti or-dinem, et valorem numeralem. Certo enim est cer-tius, hguram a nobis decimo loco positam Glago-litis et nune valere et semper valuisse d en ar ium (10), itemque undecimo positam valereproximum denarium i. e. 20. Sicqueporroduodecimae valorem ipse vides horum fragmentorum 1. 311, 230, 232, 291 rčev 30; itemque proximae ·κ· τάν 40 (lin. 904). Atqui scis, Glagolitas numerare ex ordine sui alphabeti, non vero, ut Cyrilliani faciunt, graeci. Adde prodire hinc et aliud. Nostrumnempe Gla-golitam figuras Nro. 31 nec habuisse pro elemento simplici, sed aperte pro diphthongo; id quod revera hodieque est in ipso Russorum ore, qui suum ω, nostri Nr. 3l vicarium, ΰιφ-9-όγγως proferunt ut ; quamquam, ut est leve etinconstans vulgus gram-maticorum, in grammatica tradunt pro vocali simplici, quae respondeat polonico y! Et re quidem vera Pius-sicum ^um Polonus seribit d y m. Sed audi utriusque pronunciationem; videbis convenire quidem sensu et χζτά ΰιχλεχτον, at sono minime. P r o p i u s russico ^kiMTi est bohemicum vulgare deym; quamquam et hic appareat subtilior adhuc dialeeti quoque diffe-rentiaeadem, quae Bohemum jubet integra plenaque vocali E, krew dicere, quod Slavo est k^bu, per-adi-midiam quasi tantum vocalem. Quodsi quis nobis ob-jiciat, eundem vetustissimum alphabeti ordinem, quem pro nobis supra diximus militare ad h et V, iti-dem videri favere simplici potius, quam ΰιφάόγγω του υ sono (eum diphthongi non soleant apparerein alphabetis), ei respondebimus, non valere conclu-sionem a graeco et latino tantum alphabetis illatam. Certe alphabetum Slavicum non solum s i m p 1 i c e s sonos, sed praeter plurium consonantium compen-dia, quae illi eum graeco et latino sunt communia, etiam diphthongos complures exhibet. Nam praeter \|r, £ (pro ps, ks) etiam ij possit esse compendium pro »rc, et s pro tuj , sicut est omnium sententia ψ pro ujt aut uis. Et iti, κ, κ>, κκ et ia nemo facile neget esse diphthongos, eandemque igitur etiam esse του ω ra-tionem. Si porro quis dicat, Russis ω certo certius esse vocalem simplicem, non diphthongum; quippe qui ^oEfuiH non sic sed ^οερη seriberent, siquidem ω (*ii, *ϊη) haberent pro diphthongo ex ϊ et h aut V. Sed ad haec jam supra respondimus, ubi parum sibi con stare vulgus grammaticorum diximus. Certe Rus-sus, qui vulgari sua dialeeto ^οκρoh et dicit et seribit, hoc satis ostendit, se slavicum nonnisi * more suo mutasse in 0 (prout bo, to, ko ex b«, t·*, κ·ϊ), neccurare quo devenerit reliquum τοΖ ω dimidium.— Gravior esset objeetio quaerentis, si diphthongus sit ω, qua ratione sit 1 e g e η d u m lin. 559: nebh^havshimh (hodierno more seriberetur nebh^hmuhmh cf.Dobrov. Institt. 502, sed fugiunt haec difficiliora hodierni). Re-spondendum tamen: eadem qua Homeri (Iliad. II, 20; II, 791: XVI. 177; gr. υίϊ (iilio), ubi pariter diphthongo υι vides subdi alterius syllabae 1. Re-staret quidem insoliti quid seribentibus, insuetis vi-dere seriptum sic: νεβη^ημ-ϊηϊμη , aut vel' nebh^h-m-ihhmh, h mediainter duas vocales, eum nonnisi post vocalem soliti sint videre. Sed animadvertimus jam prius, totum hoc i\ (h eum cahtnajti) esse recens Kiovi-ensium inventum, satquidem utiie, sed ut vides quan-doque et incommodum. Ex omni rationepraestaret J. Venio nune ad Nr. 12, liguram delicientem in Cyrillianorum alphabeto solito; višam tamen a Υ u k i o etiam in vetustissimo cyrilliano evangeliorum codice membranaceo monasterii νηκολπ» ad Moravum fl. in Serbia, usurpatam in vocibus plane iisdem, ad quas illam; Glagolitae quoque adhibent: ανΊ?ελη, ebanHjeaie. (Imo et Joh. XIX. 24: μεΊλΗαμ» jk^kVe plane serbica aut croatica dialeeto, quo loco reetius habet MEipHMb Mardarii editio 1552 et Vulgata Russorum μετνεμ'λ (pro μετνΊϊμά). Qui quidem Serbismus, qualem in nostro Glagolita minime invenias, licet dubiamreddat remotiorem codicis antiquitatem, gravis tamen et ido-neus est testis usurpatae etiam a Cyrillianis in saeris libris hujus literae, et vi et ligura si non ejusdem, saltem simillimae glagol. Nr. 12: areum enim quem Glagolita, altitudine, vix dimidium sequentis crucisne an unci, praejungit: ^ , Cyrillianus subjungit: . Nec male Serbi, suum ^ eum Υ suo inverso sivemalisprae-cipitato comparant, cnjus est illud emollitio. Quod enim Russis et Carantanis estnoMu, Serbis νοΊϊι» est, sono του ■ι quasi duplo emollitiore; nam semel jam mollierant illi (Russus et Carantanus) si noetem lat. conferas. Sed in me*hmu alteruter tantum Serborum τον * sonus nudi tur, (cujus quidem scriptionem non tentarunt veteres et genuini Glagolitae; at recentiores quasi aliud agendo, unp scribentes pro ip glagolitico, sat in-dicabant, sepraecursoresesseCaramani, quidenique corruptelam ab iis coeptam perfecit; idque contra suum jpsius propositum Russis omnia assentandi! Eccur tandem, si quidem statutum erat, Glagolitis indicare quasi locum peccandi, nempe legendo t pro ip), non intaminatam reliquit ip veterem figuram soni ψ, suumque potius vulgarem et profanum h sonum sig-navit suo tridente superne punctato, aut si mavis conspurcato: φ ? — Hunc ergo emolliti τ aut κ sonum Nostri quidem codicis lig. 12 nusquam reprae-sentat; verum alterum, aeque frequentem Serbis, iti— demque in Vukii Nicoliensi codice indicatum, emolliti nempe ^ aut r, ut auditur in vocibus ανΙ^ελη, eban-1)ελϊε-, (ipsoqueMagyarorumnomine, quod Serbi qui-dem aliter pronunciant quam ipsi Magyari; hi enim sibi sunt ma^ajh , Serbis contra μαι,ια^η , per ψ aequi-valens Anglorum j et Italorum gi, cum 1) potius valeat dj literas lenissiine colliquescentes. Liceat hic obiter notare, doctissimum Klaproth, Asiae poly-glottae auctorem, si forte ιμ literam in cyriIliano Vala-chorum alphabeto obviam novisset, non fuisse cora-binaturum russicas ^h;, cum a d eundem plane sonum indicandum simplicis literae pateret usus. Sed ad Serborum K eH) redeamus. Ut ex codice Nicoliensi apparet, Serbis una ^ figura valebat emol-litarum tam ^ aut r, quam τ aut κ literarum sonos sat diversos; doneč nostro hoc aevo idem Vukius lio-noris causa a nobis nominatus modica, quam vides, inflexione, distinxerit h et l), illi τ et κ emolliti re-licto valore, huic ^ et r emolliti, assignato. Et, quod est aptissimi inventi argumentum, adoptarunt id Serbi fere omnes, quamvis partim exosi reliquas Vukii novationes aeque plausibiles. Ignosce, amice lector, invito extra propositum huc illuc delato, exundante undique materil En nos tandem, quo tendebamus, in Glagolitarum ^ (Nro. 12). Recentioribus id Glagolitis est puruin putum J recentiorum itidem Latinorum (quoad figuram nempe recentiorum; nam sonum veris-simum recentioris J etiam Ciceronem protulisse in MAHA i. e. Maja [etiam glagoliticus Cicero possit, imo fere debeat scribere μλη-Ίϊ et ostromirianus ΜΑΗ-ra], e Quintiliano aliisque certo certius patet), quin tamen ausint eo libere uti ad hunc sonum scriben-dum! Sed jam Levakovich A. 1034 e Nicolai psal-terioanni 1222 observaverat, hanc figuram non satis respondere τφ J; „ quippe in Kalendario illi codici 1222 adnexo nominibus Georgii, Evangelistae, V i g i li i et J o v i t a e scriptis non glagolitica του J figura (Nro. 12, i. e. serb. 1)) sed per r et per h". Vides ho-rninem, theologum magis quam gi*ammaticum, non male miscere quadrata rotundis. Nos quidem spon-sione ausimus certare, aut deesse plane in Nicolai psalterio figuram Nro. 12, aut siadsit eam et ad scriptionem Evangelistae aeque usurpari ac in hoc, quemedimus, Clozianocodice. Quamquamde Geor-gio, Vigilio, nedum de Jovita credamusLevako-vichio, utpote de vocibus minus tritis, ideoque verum J et G habentibus, nondum emollitum subjecto j. Sic-que P. Piaphael Levakovich nolens volens auget no-stram suspicionem falsae τ ου J) interpretationis, tan-quam quod j valeret, cum proprie valeat colliquescen-tes dj, i. e. Serborum ij. Et eratnimispronumsicpec-careCroataslitorales, qui cum Carniolis, (inaliquibus etulterius progressis, ipsorumque Croatarum p r e d j a in preja emollientibus), Serborum ^ (dj) plane in purum j emollierunt: Serborum nempe ^ in £>ο1)ενά etc. illis nonnisi pojEN·* sonat. Adde, si quidem haec figura valuisset j, vix potuisse lieri, ut cum sonus J longe omnium frequentissimus sit et familiarissimus Slaviš, ea tamenoccurreret rarissima. Negat Levakovich eam usurpari a Nicolao clerico in vocibus Γεια^πη etc., in qualibus tamen ipse Caramanus eam s ub i η d e usurpat (e. g. in titulo Abecedarii sui caabenckVh uiti· ma ii litera redditur glagolitico Nro. 12; itemque in titulo Missalis Ρηλκκϊη), sed plerumque in ipso textu praefert suum Nr. 11, cum recens a se invecta CAHTNAm russica. Deberet glagoliticum Nro. 12 sig-num occurrere, ubicumque Cyrillianus habeat m, κ, h>; ah, eh, ϊμt oh, ογίί etc. Sedfrustraquaerasin tali-bus. Invenies in Nostro et supparibus nonnisi loco Serbici 1). Levakovichios, ipsos male sibi conscios, et άγρχμμχτονί Caramanos licebit negligere. — Adda-mus et hoc, praeter m, ip, φ, etiam hanc literae figur a m utrique alphabeto communem, te-stari communem utriusque originem, sive antiquio-rem, sive supparem SS. Cyrillo et Methodio. Adda-mus secundo, summum Dobrovium, si vetustissi-mam Nro. 12 figuram novisset, non fuisse dicturum F quod illi, rčcentiorem tantum intuenti, in mentem venit dicere (Slavirii p. 430) esse illam natam e Nr. 10 et 11 cyrillicis HI junctis. Potius putes esse grae-cam riEsyllabam (quae sono serbici ij, imoetlatini j proxima videatur) sic contractam; nisi iortasse malis praeferre Vukii opinionem, esse serbicum L natum e h subverso; glagoliticum autem e serbico, praejuncto, quem Serbus sub junxera t, arcu. Addamus denique ter ti o, nos bane glagoliticam Cloziani codicis figuram, non obstante justa nostra de illius sono et usu suspicione, non tamen ausos reddere serbica h aut J) in transci-ibendo literis cy-rillianis codice Cloziano glagolitico, sed obsecutos esse consuetudini abecedariorum, quae per J jubent reddi, literam et ipsam pulcherrimam, et Glagolitis etiam pro J) adeo peculiarem, ut certus sis, ubicum-que Serbus habeat 1), Glagolitae suflicere suum J; idque praeter immensum in reliquis J literae usum Serbo et Glagolitae communem. XXIV. CONTINUATUR EXPOSITIO T A Β U L A Ε I. Ad Nr. 13 observes velim, 1) rov κ figuram Glagoliticam antiquissimam de regula habere tria quasi erura; in Nostro tamen codice jam et apparere mul-tatam tertio, prout nune viget. In codice autem chartaceo A. 1493 redire quasi tertium erus, sed su-perne; ita ut haec recentior figura repraesentet ve-terem inversam. (Non tamen satis diligenter imitatus est chalcographus. In codice hoc solo differt re-centissima figura a media, quod superne est aliquando productior, direetione tamen proniore, non angulata; nec ejus inferius minusque erus de-scendit infra lineam). Nr. 14—21 nil egent commentario. At Nr. 22, oy glagoliticum vides aeque ac cyrillianum oy con-flatum ex 17 et 44, id est ex o et y; sed etsimplicem ejus U sonum a Glagolita indicari juneto superne utro-que signo; id quod non vides in cyrilliano quidem oy, at in et Nos tamen maluimus oy substituere, quam quia prior seriptio propius respondere vide-batur origini utriusque alphabeti communi. Russorum y simplex quidem est signum, sed aeque m an cum ac si Gallus CU seribat pro COU. Hac de causa malumus k, ipsumque oy, quam solum y, quod proprie latini y, graecique υ vim habet, non u aut ου. Nro. 23 jam diximus esse sat aperte graecum Φ, sicut est cyrillianum φ. Nro. 24 jam Dobrovius comparaverat cum lat. h. Quid autem, si Glagolita id e suo γ (Nro. 4) effor-maverit, omisso ejusannulo initiali? Certesonus gla„ golitici χ longe fortior est, quam lat. h, planeque idem qui germanici ch, aut hodierni graeci χ, cy-rilliani χ, hispani j aut x. Nro. 25, rarissimi usus, in Nostro certe codice nonnisi in particula exclamationis vocativi: cc. Vides esse figuram Nro. 17, auetam a fronte falcula, quasi circuli complemento. Nro. 26 vides ulrumque signum ex ordine; sic-que semper seribit Noster codex, cum plqrisque bul-garicis. Assemani tamen codex glagoliticus habet et compendium solitum ψ simillimum cyrilliano, nisi quod manubrium tridentis pro linea reeta habet cir-culum. Vide e. g. Tab II, speciminis Vaticani linea antepenultima vocem Νοιρ-χ. Bulgari hodieque pro-feruntut ujt', idemfaciunt Serbi seulllyrii, nisi quod in voce Noipu plurimisque aliis ex natura suae dialeeti h habent pro ip. Russi vero et Carnioli pro Bulgaro-rum ceahujte dicunt ceahujhe; haecque pronuntiatio, Russorum puto auetoritate, nune in abecedariis linguae ecclesiasticae pro vera et legitima traditur: ip sonare uih , non ujt. Ceterum etiam Russi et Carnioli non ubique habent ip, ubi Bulgari et lingua saera habet; quaeque Illyrio pro NOiprs est noKu, etiam in horum dialeetis pro νοίρ'λ est homi». Imo Carnio-lorumpars superior e ceahujne fecit ceahuje; at inferior retinuit ceahlume. Sed haec obiter dixisse licebit. De Nro. 27, 28, 29 sufTicit ultimae columnae ex-plicatio in ipsa Tab. I. Sed Nro. 30, 31, 32 ipse vides esse signa plane nova in abecedariis glagoliticis. Habet quidem MS. Sovichii Smotriskius in praefatione; ipseque adeo Dobrovius e Smotriskio in Tab. sua quarta p. 69 habet ultimo loco et haec signa utcumque sculpta, sed absque explicatione; ipsaque p. 689 illorum meminit cum injusto, quo ille teneba-tur, p r a e j u d i c i o fraudulenti inventi! Nos vero gau-demus, ad absolvendum falsi erimine Assemanianum codicem,praeter unum Parisinum, saltimnovae sive u, sive -i, glagoliticae figurae testem, nune e Nostro Cloziano codice duos nobisaccedere testes et k et ■» etiam a Glagolitis lueulenlissime signati. Sed hi prae- sentissimi tres testes etiam hoc nos docent, hodier-num Glagolitarum ι (pro Nro. 30) nil esse, nisi de-missumintra lineam sive ex parte sive totum (') cyril-lianum; hocque, ut tamen et superne restaret quale-cumqueTov (*)signum, signavere novo quasiinvento, špiritu leni (') sive malis apostroplio. Ita e. g. supra p. XIV, linea 2, vocum bhteg·* chanota prior in line habet i, altera λ (λ cum jerik). Et nescias, cum jerik (') Cyrillianis ipsis et του -a et του ι» vicibus fungatur, an Glagolitae recentiores distinxerint diligentius. Equi-dem putem, fungi hoc unum ι Glagolitis vicibus et Touiet τ ου u, more serbici κ, itemque (') more iti— dem serbici ('). Pagina tamen XIV debui sequi abe cedarii praecepta, quae ι dant pro i (non pro u). XXV. ABSOLVITUR EXPOSITIO ALPHABETI GLAGOLITICi. En nos tandem proximos τφ τέλει alphabeti glagoli-tici, sedparti vix non obscurissimaetotiusoperis. Qua-re eo magis necesse erit, nos ex ordine procedere. Acde Nro. quidem33 jam supra, §. XVIII. sumus conquesti, quod Glagolitae ei literae, quae bulga-ricae quidem dialecto, carenti fortasse diphthongo JA, ejusque loco proferenti JE (sicut e. g. eadem, si Dobrovio credas elegantia, cbhn^ e. g. pro cbhnhi di-cendi, laborat Bohemorum quidem, at non et patrue-lium Slovacorum dialectus) recte apteque uno JE fun-gebatur officio, duplex imposuerint munus, et του m et τ ου »fe. Caramanus quidem, turcica sua methodo, putabat se satis distinxisse Φ sonum ab ra, distin-guendo »fe sono imposita iigurae Nro. 33 superne sua musca (ut vides col. 8). Sed jam satis conlidimusnos probasse hujus methodi barbaram ineptiam. Adde, e Nostro codice aliam quoque et altiorem plane oriri indaginem. Nam ex una parte Caramani et in genere Recentiorum figura glagolitica Nro. 33 non solum cy-rillianae 'fe et ni, sed et a (glagolitici Nr. 37) est vi-caria! At Noster codex Clozianus diligentius ipso an-tiquissimo A. 1057 Ostromiri cyrilliano codice distin-guit Nro. 33 a 37; (vix Polonus faciat accuratius)! — Ceterum, cum vix possit dubitari veteres quoque Croatas, sicut hodiernos, dixisse Mora γβηηγπ (mea porca), non (cum Bohemis hodiernis et fortasse veteribus Bulgaris) mo^ cbhn^, apertum est p rim o, deesse, pro illis m hoc ipso uberrimo Cloziano codice signum saltem diphthongi ra, (imo et κ, siquidem Ostromirianum veliš aequare, et cum illo moh (meum) scribere pro moe et hujus Cloziani et russicorum codicum plurimorum, et librorum nune omnium). Secundo, Glagolitas recentiores abuti iigura 33, quae Ostromirianum Φ valet, etiam proiig. 37 quam ignorant, quaeque est Ostromiriana a , et usu et sono vero satis diversa a lig. 33. Atque usum quidem quod attinet, Polonis is facillime tra-ditur dicendo, esse vetus Slavorum a ubique ig po-lonicum: cAsif, HMAimif etc. Sed de sono plus est disputationis, cum et Poloni in mediis tantum voci-bus rhinesmum observent, in iine contra negligant; meridionales autem Slavi omnes et singuli, non modo Illyrii, sed et Bulgari et Carantani, quorum pro-pria olim fuit dialectus ecclesiastica, rhinesmum non ignorent tantum sed adeo abhorreant, ut et in alie-nis, siqua adoptent, emungant: Sontius il., Italis L'Isonzo, Slaviš est coma; Ancona γτικηνά '). 1) Nota obiter, in πικηνϊ, Anconae etiam w mutatuminH; cjuibus adde nhni e Ν ona, ckoa^hn« c Scardona, ut minus mireris, etiam ipsam Romam Slavo esse Phavs, per h, et masculini generis. Huic φχινομέj/φ accenseas et Piuthenorum (Microrussorum) kuni» pro konu, imo et khps pro κογά etc.; quamquam diversas ni fallimur aprio-ribus, quippe natas ex o μιχρφ in h mutationes. Sed nota et aliud, proprie huc pertinens. Audivit suis exercitatis-simis auribus doctissimus Matthias f&irs, Caesari nune a bibliotheca Lycei Labacensis, antebac bumaniorum lite— rarum professor publicus, a Slaviš Carinthiae cireum BIeyburg pro reliquorum omnium Carantanorum (seu quos Pannonicos Slavos appellamus) pot (oprodueta sicut est ingallico: Apotre) pronunciari cum ipsissimo Polonorum rhinesmo: pat, (id est: p on te, more gallico quoad η nasale). Habes ergo ad huncusque diem polonieum a in ipsa Carintbia, ipsorum antiquissima, si Kadlubkoni credimus, Polonorum patria. Sed haec per τζοΧ^ιν. Nam de polonieo i£ hic prior est quaestio. Vcrum etiam hujus hodieque in eadem Carinthia servati testem idoneum addu-cit idem M. 'ίχη'Λ doetissimum paroehum Urbanum Jarnik, Slavum natum ad fontes Dravi in valle Julia, testantem, illius vallis incolas adhuc dicere cum rhinesmo vere polonieo e. g. si£st;em, upri^HH pro reliquorum Carantanorum omnium γ^γκεμά, ογπρΊϊΗΗ. Haec si quis certa test i m oni a conferat cum plus mille vocum Slavicarum ab Hungaris in Pannonia adoptatarum cum rhinesmo (vide Leujkac Elenehum), et vetustissimo-rum codicum Slavicorum constanti diserimine του & ab oy, et του a ab ra aut vix, puto, dubitabit, bdeliter distinxisse et antiquissimos S. Methodii dioecesanosinter χ. et oy, itemqueinter a et ra et 'k. Sed alia est quacstio, utrum hoc diserimen gallico rhinesmo responderit, an potius vocalibus o et e produetis? Pro rhinesmo patrocinatur Polonorum et Hungarorum exemplum, et rhinesmi in ipsa Carintbia hodiequc vigentes rcliquiae: at contra stant reliquorum Caraotanorum omnium ct Bulgarorum et vel Serborum hodiernus usus et rhinesmi horror. De Nro. 34, vicario cyrilliani n> vix estquodmo-neamus, nisi esse ambos bos characteres ita similes invicem, uteteos adnumeremus memoratis superius testibus communis utriusque alphabeti originis. Pu-lamus nempe, aut unum eundemque auctorem esse utriusque, aut quemcumque demum alterutrius auctorem prae oculis habuisse alterutrum. Nro. 37 respondet a Ostromiriano; et Nro. 39 ejusdem ia. Sic et Nro. 39 ra«, itemque Nro. 40 τφ tu,. Vides igitur Nr. 38 et 40 nil esse, nisi 37 et 39 cum j praemissa diplithongos. De sono autem Nro. 37 et 39 vocalium sive p r o d u c t a r u m, sive η a s a-lium, vide momenta dubitationis in nota praemissa. Hoc tantum repetimus, in codicibus utriusque typi vetustissimis diligenter servari discrimen harum vocalium omnium, in recentioribus contra (praeprimis χ,ιχ, u) fere ignorari, aut veldisertim repudiaripro bulgaricis et valachicis. Sic quaeAntiquis κχ^*, Β'βρογιχ, ^^ικ^, Hodiernis ρογκΑ, κογ^ογ, Β^ρογκ», π^ωκ·* et Α3ωκ"ϊ scribuntur. m item et a Piussi plane detorserunt ut synonyma et aequipollentia ad aliud ministerium, sonumque unius m diphthougi. De Nro. 44 denique hoc unum adjiciemus, videri efformatum e latina y, sat etiamnunc transparente in Gloziani codicis figura, et magis etiam in Parisina. Nota et hoc, Parisinum folium solum hoc γ rece-pisse in alphabetum, idque hic (pro: yk) vocare; et ipsi lectori reliquisse combinationem τ ου 17 et hu-jus 44 ad formandam pseudodiphthongum similem graecae ου. Idem fecit, sibi constans, et ad Nr. 31, omissa u diphthongo. Itemque Nro. 26, omissa com-binatione τ ου uit. Sed minus bene omisit et alia ne-cessaria; ut de Nro. 12 taceamus, aegre feras omissa Nr. 37, 38, 39 ab eo, qui habeat Nr. 40. Sed putamus, quicumque in folio Parisino excepit sive e codice, sive ex ore ludimagistri bulgarici illud „abe-cenarium", id obiter et curiose potius quam diligenter et accurate voluisse facere. XXVI. IN C ARAM ANUM EPICRISIS. De Caramano jam supra questi sumus, eum more minime cyrilliano apicibus ceu muscarum ster-core inquinasse simplices literas glagoliticas, ut Rus-sorum difficiles nugas, ex parte quidem superfluas, omnes tamen ex tlieoria scripturae Caramanianis longe tolerabiliores, exaequaret. En hic conspectum sapientiae Caramanianae: Nro. 6 glagolitico imposuit signum prosodiacum longae vocalis, ut russ. g repraesentaret, quod non est per se longum. Idem fecit ad Nr. 11, ut russi-cum ϊ aeque anceps nancisceretur. Itemque ad Nr. 17 pro w, quodnec ipsum, non obstantegraeca figura, ubique est longum. Item ad Nr. 30, ut russicum u extunderet. Tandemque ad Nro. 44 pro υ graeco, (ut ille quidem ait, sed rectius pro υ graeca in diphthongo, ut est in πώλος; nam pro υ vocali habet aliud signum bis punctatuin superne). Ergo quin-quies abusus est hoc longitudinis prosodiaco signo ad diversissima ministeria! Ad Nr. 11 plane ipsissimam Piussorum cahtna-rnm suae I imposuit, pro ii nanciscendo. Eidemque suae I duobus punctis impositis voluit gr. y in hys-sopo etc. indicare. Eadem duo puncta Nro. 22 im-posita ex ογ debuere facere υ graecum, quod ille αγράμματος esse putabat in mensis Augusti voca-bulo (nam revera Augustus lat. idem gr. v habet, quod Paulus; tantum Italorum Paolo differt pri-mis syllabis ab illorum A gos to). Eadem turcica methodo ille e suo Nro. 30, im-posito illi accentu acuto, fecit u; bis male, si qui-dem ipsum Nro. 30 sit jam κ Serborum, quaeren-dumque aut creandum potius fuerit 1. De musca τφ Nro. 33 insidente jam supra dixi-mus, omnino quidem desiderari in alphabeto glagolitico signum pro m, sed damnari turcicam Caramani methodum. Hanc tamen ille continuavit usque ad κ», exae-quandum, suae τ imposito signo abbreviationis, ita-que illa transmutata in iO, ! Cumque oblitus sui repraesentandorum Russo-rum propositi, vero genuinoque 41, pro Serborum h esset abusus, etiam hanc litteram tribus muscis exornavit, ut illi genuinum pristinae simplicis redde-ret sonuml Nonneille, si quidem ineptiendum erat, minori scandalo suas muscas adhibuisset ad reprae-sentandum sonum, nec russicum, nec slavicum, sed quem se quidem cavere profitebatur, illyricuin vul- garem i. e. h? Nonne, ut uno verbo dicam omnia, (si quidem 1\ u s s i c a librorum sacrorum recensio erat invehenda ίη Glagolitarum ecclesias) nonne, inquam, satius erat, eam cum ipso plane alphabeto cyrilliano ipsis-que Russorum, ut supra diximus, longe tolerabilio-ribus novationibus invehi, quam glagoliticum alphabetum tot tamque inconsequentibus taediosissimis-que circumvallationibus deturpari et reddi illegibile? In has nostras querelas consentiat, quicumque prio-rem aliquam Missalis editionem, sive principem A. 1483, sive recentiorem Levakovichii, sive interme-dias contulerit cum Caramaniana. Pura ibi sunt omnia, et p 1 a η a, quasi pulchra aliqua lapidaris in-scriptio, sivelatina sive graeca , literis uncialibus: in Caramaniana contra obruta et conspurcata muscis linearum intervalla. Nec accipimus excusationem, illum sic fecisse ex altiori jussu. Aequi potius bonique consuluerint Su-periores, quae fecerat Caramanus illiusque adjutor S o v i c h, approbarintque quattuor Pvutheni (etiam-si revera non essent, tamen et ipsi sibi et aliis visi) reiperiti; j udi car e enim ipsi Superiores nondum poterant. Sed modo effectumhabuisset Benedicti XIV decreta 1742 linguae Slavicae sacrae cathedra, nae jam fortasse ipse Sovich quantumvis propensus Russorunj admirator, utpote apud illos natus, et (Fortisio familiari teste) splendide educatus, duce Assemaniano codice tamen resipuisset; aut certe illius primuš in illa cathedra successor extitisset Glagolitarum, aut potius genuinae Methodii linguae et scrip-tionis vindex et ultor! Quae omnia cum ita essent interea, facile vicit Caramani sat mala causa pejorem etiam S t e-phani Rosae, qui liodiernam Ragusinam dialec-tum volebat substituere Slavicae veteri, adeoque erat ignarus veteris, ut nec animadverteret Caramanianam inepte ραυσίζειν, praeter consilium et necessitatem. At parum profuit Caramano facilis ex imperito hoste victoria. Cum enim tot difficultalibus obstru-xisset glagoliticum suummissale, illius pertaesi lec-tores indies auxere contenta tolerati apud se libelli (χχτ άντίφζχσιν ?) Schiavetto dieti, qui primitus Epistolas et Evangelia lingua vulgari (in latina simi-liter ecclesia permissa) continebat; nune autem, quam prae oculis habeo, novissiina ejusdem edi-tio Fluminensis, (u Ptici 1824, Fol., 470 pagg.) non solum „ Epistolas et Evangelia, sed jam et" Oratio-n e s Sanctorum Feriarumque, nec non ceteras P r e- ces „continet, idque purissima lingua vulgari, li-terisque latinis modo sat simplici combinatis (quoad quidem ejus tieri potuit per šolam literarum latina-rum combinationem,non admisso, quod optabatLeib-nitius, novo alphabeti latini ad instar G, J, U no-varum literarum augmento). Putem, quae de stric-tissimo praecepto lingua veteri dicenda sint, ea haberi impressa aut deseripta aliarum editionum, ne-glecta Caramaniana utpote peregrina et] aliena, ideo-que et difficillima et ingratissimd. XXVII. AD TAB. I. PARTEM CYRIL LIANAM ADNOT ATIUNCUL AE. Prima cyrillianae partis columna repraesentat ve-tustissimum Ostromiriani Evangelii A. 1057 alphabetum. Secunda item vetustissimum Venetiis impressi Serboi^um libri Octoechi A. 1493. Vides utriusque columnae cliaracteres satis concordare, excepto: Nro. 30, qui in prima est , in secunda h Nro. 31 — — — — — ω Nro. 32 — — — u, — — 1». Sed causam scis ex prioribus; nimirum Serbos, quibus fortasse jam sec. IX perierat penitius diseri-men vocalium mutarum ά et 1», utrumque indicasse una i» (potuissent et una m 1 ad idem ministerium servare); itaque etiam pro Nr. 3l nonnisi ki remansisse. Mirere potius Russos in his diligentiores non animad-vertisse Serborum negligentiam, sed -s quidem requi-sisse, w vero et aMHNk citra erisin recepisse a Serbis. Vides praeterea, veras maximeque necessarias dialeeti methodianae vocales diphthongosque a, ia, itemque * et a recentioribus Serbis aeque ac recentioribus Glagolitis deesse. De Nro. 12 satis diximus in parte glagolitica. XXVIII. NOTA DE LITERARUM VALORE NUMERALf. Summus Dobrovius ex hoc capite, nescio an satis reete, primas tribuit Cyrillianis, quippe qui graecarum tantum literarum ordinem observent, sla-vico (utpote barbaro ?) nihili habito! Sedhaec quidem viderint Russi, an velint velificari notae graeculorum υπερηφάνεια.; nos quidem certe praeferimus Glagolitae reetitudinem, ex sui alphabeti ordine numerantis. G XXVIII. 'Γ A Β U L Α Ε II. EXPOSITIO. Speeimen 1. habes cyrillice transcriptum p. 14, lin. 554 — 560. Fuit hoc primum chalcographi nosti"i periculum. Satis tamen diligenter expressit uncia-les inšcriptionis literas, e quibus melius pleniusque videtur illucescere singularum character. Hac de causa alteram quoque uncialem inscriptionem vixnon in-tegram dedimus in Specimine 2. Speeimen denique 3. ejusdem Cloziani codicis initialem *i (vocis ηάτο p. 90 hujus editionis) re-praesentat accuratissime. Speeimen 4, a chalcographo attentalum primum omnium, in hoc differt a ΰιαγρχφφ (faesimili) nobis Romae procurato intercedente Oratoris Austriaci Se-cretario nobili Domino ab Ohms, quod plerique literarum duetus asperiores hic appareantin tabula quam in illo ΰιαγρχφφ, reliquo earum charactere sat lideliter servato. En hic simul speeimen transeriptio-nis cyrillianae nostrae, quam in hac totius codicis Cloziani glagolitici editione observavimus. Le-gendum est nimirum totum hoc glagoliticum speeimen 4. cyrillice sic: \ r* h r» Λ Ν m H R H5 β 6M O 10 Γ/Μ 03: «) r* (1) fira o (i. e. compendium pro: Β·& ono bffcma) nfH)fO- (2) £a It"*. (3) BH^ffe hka (4) ΓλΗϊΠΑ o po- (5) ^{«ΓΒΛ. I Β Ti- (6) n^OCHUlA I OySiN'l- (?) IJH tro TAIIJTE. oy- (8) MHTEAK). KTOCi- (9) rfblUH. tU ΛΗ, ΙΛΪ(ΙΟ) pO-^HTEA^f ΕΓ0. (11) CA^ITS pO^HCA. 0-(l2) B^ljJA It1*. HV tu (13) firfbuiH nV po^H- (14) τελΦ tro. νά ^a Φ- (15) ΒΑΤΆίΑ £"fcAA KO- (16) Η«ΪΑ NA NEM%. JVVS- (17) νφ Π0£0-KAET'4 (18) αλτη (19) riOtUAAB-SLUAArO (20) ΜΑ. £ONU£EH5E £Ε- (21) Νϊ ΕΙΤ"ί. Π£Μ£Ε- (22) Τ'Λ ΝΟψϊ. ΕΓ£Α νϊ- (23) κτ05κε NE ΜΟΤ* 2) ^ίί- (24) αλτη. gl*£A βϊ- Plura hic animadvertas velim. Primo pul-chram initialem fi, cum faciebus pietis Salvatoris et Caeci, cumque ίτιγξχφin codice glagolitico cyrillia-na: Servatoris nempe vides ipse solitum compendium iT χ (ίΜίογι-Λ ^pitTOt-s), Caeci autem parte poste-riori minus luculenta: tA^nuLji. S e c u η d o, abbre-viaturae signum per omnes compendiatae syllabae aut vocis reliquas literas continuatum. Ter ti o, quamquam plures jam adsint literae majusculae sive versales, omnes tamen a minusculis sola duetus amplitudine differre, non geminatione (ut postea usu venit, e. g. in majuscula τον a > r, M, π, p, χ, quales literas albas (blanches) Galli vocant. In spečim. 6. voce ultima: Pabh ipse vides tale P, gemi·» nato primo duetu. (Sed et cyrilliani codices similes habent geminationes, non receptas in libros). Q u a r-to, accentuumdiversasformas;quarumaliquaeviden* tur τον Jerik vicibusfungiut invoeeEr^a; aliae j soni, ut linea ultima in eadem voce εγ^α projegda? Sic et in nomine it1* quasi Jisus? Et lin. 6: BinpotMUiA Ϊ" quasi jn ? Sed haec alio loco quaere , e. g. in doctissi-mi Alex. Vostokovii deseriptione codicum Ostro-miriani et Suprasliensis. Hic sufficit adnotasse, junio-rem fortasse esse Assemanianum codicem qui ha-betaccentus, quam Clozianum qui iiscaret, autsaltim pauciores habet. Sed et hae, graeculorum nobis fere inutiles nugae alii tempori et loco sunt reservandae. Specimine 5. habes celebre folium Parisinum „abecenarii bulgarici"; cum literarum appellatione slavica latinis literis perseripta, quae nos plura docet. Primo iniquiorem fuisse Dobrovium in Maurinos de aetate codicis glagolitici, illo quidem judice, temere judicantes. Sed jam 1814 sciebat Dobrovius latinum quoque characterem adesse in illo folio. Nonne igitur poterant illi diplomaticae artis perfectores ex ejusdem seriptoris lati η o appellationum charactere sat legi-time judicare ? Docet s e c u η d o, Bulgaros accentu differre a Russis; quae enim hic literae γλαγολη, ^όερο, JKHBETE, s^ao, 3ΕΜΠ1, ηοκοΗ signantur accentu in pri-ma syllaba, eae Russis sunt paapcau , ^οκρό, jkhb^te , s^auj, 3ΕΜΛΑ (abusive a pro ra), ποκοη. Scimus hoc etaliunde. Eomagis reprehendendus est Caramanus, quod peregrinis accentibus voluerit adstringere assue-tos suis domesticis et verae linguae methodianae pro-ximis. Tertio, nescias, quid sibi velit peller no-men impositum literae praecedenti antepenultiinam, ipsique imperfecte expressae, utdubites, velitne -s an u? Vide, an tibi satisfaciat, quod nobis in men-tem venit, esse peller pro πα)^·*, id est glagoliticae literae recentioris (Nro. 30 columnarum 4 — 8) quam supra opinabamur e Serborum pajerk ortam, sig- i) Haec compendiata lege sic: νεαΗϊλρ 6. 6banreaie0t-il0anna, γλαβα 89. Animadverte sis veterem capitis numerum 89 eusebianura, qui hodiernum Joh. 9, 1 —5 comprehendit cum aliis. — 2) Sic aperto errore pro : ne μο»γ.ετ<α. mim veterlus, vice fungens et apud Glagolitas et apud Serbos recentiores tam τον i, quam τον k. Observa quarto, antepenultimam literam Hi appelari hiet i. e. jet, non πιτι» ut Russi appellant sibi ipsi contra-rii; nam illi nunquam *b pronunciant ut ra , sed sem-per ut je (et casU dato ut e)5 ex literae nomine infe-ras nec Bulgaros esse abusos hac figura pro ta; ita-que solos Glagolitas recentiores abuti una τουΑχ iigura etiam pro ra ob defectum proprii hujus diphthongi signaculi. Q u i η t o tandem vides, j u s appellari penul-timam literam; quo nomine eam Dobrovius quoque compellat, nondum distinguens oy et * , weti*, nec ra et a aut et ia. Sed proprie Russis j u s est appella-tio τον M ; nostro quidem judicio minus recta, quippe hoc signo minime respondente sono ju, sed aut o carn. aut a. pol.; i. e. aut τω p o t plurimorum Ga-rantanorum, aut τω ponte eorundem pauciorum >). Quidautem? Nihilne te movent vocabula latina jus et fert inter reliqua slavica literarum nomina? Et eadem latina etiam Cyrilliani habent. Nonne jure quis dicat, interlucere per haec latina vocabula re-motiorem S. Gyrillo aetatem inventi alphabeti slavici, et si minus propriam, certe propiorem S. Hierony-mo Ecclesiae latinae Patri? Specimen 6. sistit scripturam recentiorum (sec. XIII— XIV) codd. quales Dobrovius solos norat, et horum quidem antiquissimam A. 1308. Godicem de-scripsimus §. XV pro merito. En hic cyrillianam transcriptionem speciminis, quod exquisivimus idem quod habuisti in Assemaniano codice, ut saltem ini-tium, si veliš, conferre possis: (o)no bjme. Μϊμο-rft^v Ki Bi^vb HKA C/ΜΠΛ o po- (3) jfNrfe £Γ0. Ϊ enpotVujt h oy- (4) mnVljV tro rXwip£. Pabh k-. Vides iterum com-pendii notam toti voci impositam. Vides in BnpocHutE primae literae superscriptum jerik sive id pajerk malis dicere. Vides tandem initialium evangelii locum relictum vacuum, ornata litera explendum ab illuminatore. Cumque ornata litera nonnisi un a sit, putesscriptoremvoluissecani: Oho bffemt (illo tempore), non b% oho bfbme (in illo tempore). Syntaxis slavica utrumque probat. Antequam pergas, adverte et vocum forinas recentiores bfbme pro bj^ma; μϊ-morfe^v pro mhmorpa^&h, (λϊπα pro (λ^πα, o pojehl'^ pro οτΆ fOfK^EHVra; BnpocHtiiE pro BiipOCHiuA, rX»oqii pro γακψε. In specimine tandem 7 habes exemplum rečen» tissimi glagolitici codicis chartacei A. 14q3. Exem-plum cyrillianis literis transcribo sic: βλ hme γ£ηλ HAiuro ί Xa (2) αλλεηά. Ποητ« κβα^ηγε. . s . oy. ff. β . KOy^M κά c h. Resolutis compendiis: Eahme rocno^hha HAUlEro ICOyXpfTA, αμεν*ϊ. ΠοΗΕΤΕ κβα^ρηγε . M . Oy. »ff.b. soy^h εογϊ caabaeni , i. e. In nomine Domini nostri Jesu Ghristi, amen. Initium Quadrigae. M. GGCG. XC. III. Sit Deus gloriiicatus. Yides hic primam vocem βλ (in) vulgarem illyricam, cui Ιοκησίσοφος Garamanus in suo missali ubique substituit pejusetiam bo vulgare russicum. Slavus vetus verusque habet bh , vocali mutescente, sed adhuc vigente in Garantanis, partimque in Bul-garis. Hme pro hma et similia, itemque koy^h pro ka^h nosti e specimine 6. Hic etiam ameh« habes, per e, plane latinum pro αμηηκ graecoserbo. Specimen 8., omnium postremum, unumque cyrillianum, dedimus curiositatis causa, e codice Cae-sareo, Gonversationum SS. Patrum, membra-naceo elegantissimeque exarato, Scriptore Patkw pec» catore. Narrant S. Sabbam, άεΐμνηςον Serborum Ar-chiepiscopum, dum in laicis versaretur regius puer, habuisse nomen Pactko, Pauiko, Ρατϊκο aut paqno (ita haec tria quatuorye habet PahIi-s, satis dubia, II. 340). Quid si potius Patko (i. e. grammatice Pa^ko, a rad. pA^n lubens, quasi Gaudentius, gr. Χχιρέχς fue-rit, nosterque codex ipsius Sancti manu sit exara.-tus? Gerte notum est, eum fuisse hujusmodi rerum et lectorem et scriptorem maxime assiduum. Nosque l) ^A nobis stat Bibl. Vind. codex philol. gr. 233, scriptus A. M. 7025 (t5i 7), inter varia alphabeta continens (2) χλφχβητον ήτοι ςοιχείχ Βλ«%ων, Σε?/3ων, Βονλγάρ^ν κχ] Ρώσων. En illiusseriem: α, κ, β, r, ί, «<, s, 3, ϊ, Η, κ, λ, μ, η, ο, π, p,c, τ, Η, φ, χ, ι, w, U), ψ, s, ui, ψ, w, ra, a, Hoc tantum nota, i)Grae- culum hunc nonnisi habere, non t; 2) qi pronunciari vellc ςχ, ergo uit, non ujm. 3) w appellare γιονς, i. e« jus. 4) »b et jlli vocari lxτ\ ra vero /'α; a U, a denique Jo id est jo, non ju! 5) Maxime notabile hoc est, quod ϊ praeponit τφ h, contra graecum ordinem, sicque S ovicbio favet in glagolitico -iicombinando. 6) Suarum 37 literarum nonnisi 18 addit soni cxplicationem : κ μπ ι, β β, « s τζέλο, τ τ, S a, 1 γεξ, w ώτ, q τζι, η τζερβ, ui (Tcc, ψ ςχ, κ> γιους, »b Ιχτ, ra ίχ, α ίε , * 'ιό, Vides explicationem partim nomina, partim vim tan^· tum elementorum dare. — 2) Est igitur slavice versumjopus latinum Fr. Nicolai de Auximo, Ord. S. Francisci, Ouadriga sive tractatus de dccem praecepfis. Exstat cjusdcm operis et i t ali ca versio. hac ipsa de causa communicamua cum Eruditis ser bis, quibus aditus pateat ad diplomata S. Sabbae Ser-bici manu subscripta; ut, si quidem ex contentione coniirmetur spes autograpbi codicis, nobis in com-mune gratulemur talem tantumque tbesaurum. XXIX. iNHISTORIAM BULGAR1AE ET PANNONIAE RE SPE C TU S. Quo primum tempore (qui nune bulgarici dicun-tur) Slavi in Moesiam immigrarint, aeque supersti-tes nobis silent historici omnes, ac de Slaviš Panno-niis sive Carentanis. Nisi forte malis pro utrorumque cisDanubium pri-mordiis habere illa „ amplius trecenta millia " Sarma-tarum Limigantium, quos dominos a servis ejeetos e Dacia „libenter accepit Constantinus M. A. 334, per-queScythiam, Thraciam, Macedoniam, Moesiam, Pannoniam, Italiamque divisit"! Sive igitur ab his initiis putes , propria notaque gentis fecunditate et industria laete adolevisse, sive tacitis et lentis sed continuis ex antiquioribus in Dacia sedibus popularium accessionibus auetos, per trium fere seculorum intervallum omne qua late pa-tet Illyi'icum implevisse, perinde est. Majoris est momenti, antiquissimos hos Slavos cisdanubianos, νίχ'ηοη per totam Danubii dextram ripam, certe ab Aquileja Dravi que et Murae et Trunae fontibus, Oenique fereostiis Pontum usque Euxinum habitantes, jam c. 6l0 — 64O si quidem narratori Constantino Porphyrogenito ere-dimus, e regionibus, sitis ultra Bajivariam (εκεΤ$εν τν,ς (Βχγιβχρίάς), novis advenis, Chrobatis et Serbis, qua-si cuneo per medium adacto, fuisse diremptos. A. item 078 Slavos moesicos Bulgarorum tatarici populi im-perium subiisse (at tamen ita, ut domini ipsi sla-vice discerent, non Slavi bulgarice, quod aperto est indicio, Slavos et vitae genere cultiores fuisse et nu-mero plures; idemque eademque de causa scimus accidisse Germanis vietoribus in Italia, Gallia et Hi-spania). Eo tempore non dubitamus, Bulgarorum evitandorum causa, frequentes Slavos transcendisse Haemum, ita ut c. 687 — 758 Scriptores Byzantini Sla vin i a m vix non sui juris memorent inter Thes-salonicam et Haemum montem ; ex illaque ortus fuit BasiliusMacedo imperator, Slavusipsehistoria etidio- mate testantibus. Imo eorundem Slavorum, fortasse jam inde ab adventu Croatarumet Serborum, exami-na alia consedisse per Thessaliam, ipsamque adeo Peloponnesum: notusque est c. 746 — 799 census, quem Slavi Peloponnesii quotannis solvebantecclesiae S. Andreae apostoli Patrensi. Bulgarorum autem, adauctorum „septemgenerationibus Slavorum", quas in Moesia offenderant, imperium longe amplissimum potentissimumque ab anno inde 679 effloruisse a Dravi ostiis per Pannoniam inferiorem, Moesias, Darda-niam magnamque Macedoniae partem. Imo A. 976 Samuel Bulgarorum rex, Thraciam quoque, Thessaliam, Graeciam et Peloponnesum imperio suo ad-jecerat. Ex illoque putem tempore repetenda sunt tot Slavica locorum nomina etiam nune per totam Graeciam Peloponnesumque superstitia. Rectissime enim observat justissimus Germanus Herderus ex historiae testimonio, esse hoc quasi peculiare slavi-cae indolis, figere sedem, agrumque facere et c o 1 e r e , itaque minus quidem δημιουργεί]/, at iide-liter γεωργείν. Quique sedem ligat, eum et rebus circumdantibus nomina ligere per se patet. Suntque pri vat ae farni liaris que vitae justissima exem-pla Slavi, publicae contra tristissima: (non enim satis est, te non facere injuriam vicino, sed et propulsa-re oportetillatam sicque deterrere inferendam). Slavi vero rem rusticam, et vel civilem satis quidem reete exercebant, at mil i t are m plane neglexerant; e sua metientes aliorum aequitatem et justitiam, in-genti suo damno! Sed haec hactenus. Quid quod in ipsa Urbe Constantinopoli populi maximam partem videntur Slavi constituisse, cum ipsi Urbis doctissimi grammatici si a vi ci s vocabulis utantur at explican-doslocos Veterum, ut e. g. Euripidis scholiastes ΰόναξ redditper ρα,γάζιον (id est si. joro3,x); itemque Tze-tzes ϋφαλον πέτρχν (scopulum) explicat per tittcTuv σκάλα., quae est si. ckaaa, Serbis quidem ignota vox, sed notissima Slaviš Carantanis. Sed ad Bulgarorum historias redeamus. Post Samuelem, (cujus mortem praecipitarit Basilii II. erudelitas, qui quindecim millia captivorum Bulgarorum excaecarat, centesimo tantum cuique eorum altero oculo relieto, ut orbos sodales domum reduceret) conversai fortuna non so-lum novae omnes provinciae periere A. 1018 Bulga-ris, sed ipsa prima eorum sedes Moesia denuo Grae-cis subjeeta fuit plus sesquiseculo, doneč A. 1186 no- fcum exoriretur regnum sui j uri s bulgaricum in Moe-sia ihferiori (cui ex eo tempore mansit Bulgariae nornen), variis fatis perduraturum usque ad Turca-rura adventum. Et hactenus quidem de Slaviš moe-sicis. Pannonicis etiam Slaviš, moesicorum fra-tribus, et ipsis more patrio assuetis juste potius ex agro sua opera et labore facto cultoque quam exrapto vivere — (vides hinc quantopere sponte ex suaindole obviam iverint S. Paulo, 2 Thess. 3, 10: 'ότι ε'ίτις ου 3-ίλει εςγάζε<Τ&Λΐ, μβε ε<τ3·ιέτω, i. e. quoniam si quis non vult operari, nec manducet; licebitque hic obiter monere, applicasse jam S. Bonifacium Germanorum sec. VIII. apostolum cetera sat iniquum Slaviš, (epist. XIX. A. 745), alium S. Pauli locum, Rom. 2, 14. ad Sla-vorum suorum adhuc gentilium cordibus innatam honestatem) —, sat prospere successerat pedetentim sedes suas absque aliorum injuria, imo cum illorum commodo extendere a Savi ostiis ultra omnem undi-quaque Pannoniam usque ad mare adriaticum, Dravi-que et Murae Trunaeque in Norico fontes; partim tri-butariis partim liberis. (C. 630 novem millia familiarum bulgaricarum exulum in Franciam confugerant, foede-que proditorum ab hospitibus nocturnam caedem nonnisi 700 effugerant, „salvati in Marchia Vinidorum" sui j uri s teste Fredegario IX, 71). Certeque fre-quentissima cum indigenis et vicinis Christianis exer-centes pacis commercia, pannonici hi Slavi, primi omnium Slavorum Cbristo nomen dederant; hocque Fortunae beneficio gloriam immortalem sunt adepti, sua primum dialecto reddita Ghristianae lidei my-steria iisdem plane vocabulis Groatis ») primum, postea etiam reliquis omnibus Slavorum populiš imper-tiendij(Dobrowsky Slovanka I, 72). Neque enim primo favore contenta bona Fortuna etiam A. 870 Methodium graecum ab ipsa Romana Sede Apostolica constitutum Pannoniae Arcliiepisco-pum impulit, ut ad expungendos, tempore quidem temporisque jure potiores, sed et ferociores violentio-resque— (cf. ex epistola episcopp. Bavariae ad Joh. IX, anni 9OO: „Et sive velint, sive nolint, regno nostro subacti erunt". Item: „In servitium adegerunt." Aut: „ Jure proprio tributarios habere debent". Qui judici sic queritur, qualis in reum fuerit?)—ideoqueodio-sos, e nova sua Metropoli Pannoniensi rivales Salisbur-genses, „S 1 a v i η ž lingu3 cantaret missam", exemplo in Occidentali ecclesia novo 3) et inaudito, sed tam avide statim, obviisque, ut ajunt, ulnis arrepto ab omnibus undiquaque Slaviš aliarum quoque dioeceseon, ut A. 880 ipse Johannes papa VIII, iterumque A. 1248 Innocentius IV, mallent permittere novationem spe-ciosissimi unicique in Occidente privilegii, quam in periculum adducere salutem iidemque gentis in Euro-pa omnium numerosissimae. Quodsi quis divinis his rationibus humanas quoque velitaddere , necillae dee-rant. Ex Johannis VIII superstitibus Epistolis (utinam et illitis priores, Nicolaique et Hadriani II. hac de re haberemus Epistolas!) satis est manifestum, quan-tum inlerfuerit Romani Pontiiicis recuperare dioe-cesin Ulyrici universam; lubensque ille faverit Metho-dio etCyrillo, Graecis, philosophia et animo a Photio alienis, slavicae liturgiae obsequio et permissione cer-tam Bulgariae restaurationem promittentibus. Sed nec hostes, Arnulphus Photiusque, interea dormie-bant, paganosHungaroshinc evocantes, illinc immit-tentes nefario scelere in novam Methodii segetem, sicque Bulgariam asserentes Graecis! Ita jurisdictioni quidem Romani pontiiicis tunc periit interius Illyri-cum (post seculum tamen compensandum tota Hun-garia, Bohemia, Polonia et Germania septentrionali, nec Scandinavia ipsa excepta); eodemque fato pro-fugi pannonici S. Methodii libri sacri apud Bulgaros, l) Martinus ille, „vir maxime quidem pius, sed habitu seculari, imbecilllis admodum et pedibus nmtilatus ita ut a quattuor bajulis, quocumque vellet, dcferretur ", qui c. 837 Croatas in (ide Romana confirmavit (teste Constan-tino Porphyrogenito) ad illos venerat „e Francia, quae inter Chrobatiam et Venetiam media est", i. e. e Carniola seu Histria. ltemque postea Johannis papae VIII et Svatopluci Croatarumque communis internuncius erat quidam de Veneti a prcsbyter Joannes! — 2) Non temere apponimus A. 870, sed rite expensis omnibus rei ad-junetis. Vetus Cyrillianorum traditio inventionem alphabeti cyrilliani assignat nidictioni 111, quae A. 870 aptissime respondet; A. 872 e Pannonia remeat Salisburgum presbyterRichbaldus „ ferre non valens contemptum missae Intinae, no v it o r inventis slavinis literis adornata missa vernacula"; metrorolita Salisburgensis, hanc novationem sibi longe. incommodissimam sine mora c. 873 detulerit Romam , cum 878 Jobannem papam Vili videamus inhibuisse; nullum 111 Joh. VIII epistolis liturgiae slavicae apud Bulgaros vestigium etc. Ceterum jam notavimus antea, liturgiae. slavicae initium 11011 necessario cohaerere cum alphabeti inventione. — 3) Subit hicquaerere, halmerintne ct Gothi hturgiam suae linguae? Demus habuisse, sed cum Ariani fuerint, nil inde sequitur qnoad ecclesiam Romanam. Serbos et Croalas Dalmatasque, tandemque ipsos remotissimos Russos paratissimuin quidem receptum habuere, imo et profectum adnostra usque tempora continuatum: primae tamen originis, etpatriae sedis gloria manet aeternumque manebit Slaviš pan-noniis. In Pannonia enim, ipsaque pannonicorum Slavorum dialecto, Ghristianorum minime recenlium romanae ecclesiae, illiusque calendario utentium, liturgiam slavicam cepisse initia, praeter argumenta iirmissima, quae jam §. XII atlulimus l), accedit te-stimoniumluculentissimum Ostromiriani codicis, om-nium hucusque vetustissimi, A. 1057, in cujus syna-xario festum S. Silvestri papae assignatur ad d. pridie Kal. Jan., more occidentalis ecclesiae, cum orientalis illud assignet ad d. IV. Non. Jan. XXX. DIA L E C T O R U M SLAVICARUM CISDANURIA-NARUM C O ΝΤΕ ISTI O. Etiamsi ponas, Slavorum Danubium transgres-sorumsive Gonstantini M. sive posteriori aevo, unam fuisse linguam, tamen ipso temporis et locorum in-tervallo, mutuoque eorum commercio ex mille cau-sis plus minus interrupto per ipsam rei naturam ne-cesse erat, eam in dialectos abire. Ilarum dialectorum nune tres maxime vigent: bulgarica, illyrica Croalarum et Serborum, et slovenica Slavorum veteris Carantani (per hodier-namCarinthiam, Goritiam, Litorale, Carniolam, Sty-riam, Styriaeque adjacentes Hungariae et Groatiae partes). Carantani omnes, Croatarum e t Serborum major pars jam ducentis circiter ante SS. Cyrilli et Methodii adventum annis Christo nomen dede-rant, ope latinorum ex Italia potiusque Francia mo-naeborum missionariorum. De Β vil g ar i s certant Critici, utrum A. 861 an 863 — 865 acceperint baptismum; quamquam nostro quidem judicio hoc proprie de domin i s Bul-garis est intelligendum, nilque impediat, quo minus subjeeti illis Slavi et in Pannonia Savia et in Moesia jam antea, plus minus Christiani fuerint, veltacente historia 2). Utcunque fuerit, sive a subjeetis sibi Slaviš Bul-gari didicerint rerum christianarum vocabula, sive ea SS. Cyrillus et Methodius importarint e Pannonia , hoc certo est certius, esse necessario haec vocabula primitus profeeta a Germanis, quippe ipsa germani-cissima, deberique Slaviš Carantanis utpote unis cis Danubium historia teste Germanorum catechumenis. Quod autem plerique hujus rei studiosi, ipseque summus Dobrovius ultima sua sententia maluerit Bul-garis quam Carantanis Methodii dioecesanis propriam quasi mancipare linguam saeram, id equidem non tam dolo eorum malo puto tieri quam incuria. Scie-bant nempe Slavos bulgaricos Thessalonicam usque effusos; quid pronius, quam S. Cyrillum Thessalo-nicensem a puero scivisse, praeter suam graecam, etiam hanc (ut Dobrovii verbis utar, satis testantibus illius αμηχχνίαν et haesitationis angustiam) „nondum commixtam serbo-bulgaro-macedonicam linguam". At jure suo negat et pernegat diu inter Serbos mora-tus P. J. lllaffarik propior et diligentior harum dialectorum serulator, licere sic confundi linguam serbo-bulgaro-macedonicam: fuisse potius jam Cvrilli aevo, imo ab annoinde 550, dialeetum serbicamsat^a^a^r^-ξίςιχάς diversam sive a bulgarico-macedonica, sive reetius veliš dicere bulgaricam simpliciter. Et lJiafla-rik quidemBulgaris vindicat linguam saeram, Serbis abjudicat. IIoc quidem reete IIlafFarik; at de i 11 o viderit, an sat levia sua et vaga nimis argumenta possint su- l) Etiam vocabula nonnulla succurunt, c Bavarorum aperte lingua in slavicam saeram illata (praeter illa §. XII.): riENA^u c phening germaniro fecere Slavi, sicut k-zna^k e chuning, et jam olim in Sarmatia oycEpA3t> e gothico ausahrings (inauris, bodic Ohrring). Vides germanicum G rite mutatum 1113, scqucntc u; idemque postliminio redire in κ*ϊναγγλινγπ (αρχόντισσα) scquentc t. Sic ct κ^.μολλ ieccrc e car mul a, voce citata pro ba-varicain Lege Bajuvariorum mcdiiacvi; ubi itidem vides Slavum more suo pracmittere consonantes (κ^λ- pro car-) sicut facit in rpA^·*, Kpa^a, κροgh, 3λλ·γο, respondentibus germ. gard, bart, furt, gold elc. Vocabuli autem πεκλά m., aut πεκλο, π^κλο η., a Germ. pecb medii aevi, pro Infcrno, non quidem ipsum ctymon alc-mannicum, at vim tamen et notionem illius graecc redditam babes in ipsa vulgari hodiernorum Graccorum πίσσα (pix) pro majorum suorum et ccclesiastico Sic peregrinatum Germ. pecb ab Alnibus Carnicis per totam Adriatici maris oram Slavicam, tandem in ipsa Graecia Cretaque μεταμόρφ^σιν subiit, nisi αναμόρφ&σιν malis dicere pristinac suae πίσσνις sive p i cis. — 2) Nrque ipsa historia tacebit, si quis quaerat curiosius. In concilio Constantinopoli-tano A. 870 legati Bulgarorum confitebantur, populares suos, cum prirmim occupassent Moesiara, graecos lbi presbyteros invenis.se. Urge sis quae hinc consequantur. stinere longe lirrnioraet, nisi nos omnia fallunt, plane victricia allata supra §§. XII et XXIX, pro Pan-noniis seu Carantanis, utpote p rim i s auctoribus et quasi parentibus linguae Slavorum sacrae; post horum demum tristia fata quasi pupillae in na-turalem agnatorum tutelamreceptae et porro edu-catae apud Bulgaros, ab hisque postea emancipatae Serbis et l\utbenis. Certe Carantanorum nepotes longe facilius rationem reddent sonorum γκ^ et ujt, IHafFarikio quidem judice, solis plane Bulgarispro-priorum, quam ille i p s e germanismorum§§.citalis adlatorum e Bulgaris ostendatprobabilitatem. Nisiforte malit nobiscum acquiescere in Bulgaris Saviis, apud quos utpote Slavos Pannonios eosdemque cum Carantanis sicut ex una parte Germanis continuatos nemo miretur germanismos, ita ex altera pulchre concordent diversissimorum fontium narrationes, modo Bulgaros, modo Moravos, modo denique Slavos in genere, vo-cantes Methodii dioecesanos. Athaec concordia perit, sinml ac cum Dobrovio cavillante rem incipias ab ex-tremis Bulgaris Thessalonicensibus. Neque dubita-mus fatcri, nos e criticae Jegibus malle, cum Dobrovio anni 1806, carere plane Bulgaris inter Methodii discipulos, quam pro Bulgaris Saviis arcessere cum eodem 1823 nescio quos impei'mixtos Serbo-Bulgaro-Macedonas! Unde enim talibus obveniant germanismi §§. XII et XXIX. Cum contra Pannoniorum patronus jure possit dicere, pupillam suam methodianam eos a?^ et ujt sonos, qui revera sint solis Bulgarisproprii, non a prima sua natura pannonica habere sed ab educa-toribus Bulgaris didicisse; aut potius ita ei in Bulga-ria fuisse assutos hos bulgarismos »), sicut postea in Iiussia assuti sunt hodieque haerent in bibliis bo-fον*λ komu, μολοταψλ et iilii compluresrussismi; ideo-que quo antiquiores linguae sacrae codices pro-dierint, eo magis apparituram dialectum genui-nam ipsius S. Methodii dioeceseos et aetatis. Nonne enim e. g. jam hic ipse quem edimus, Clozianus co-dex, praeter inauditum antea catu (pro (pvfit, inquit) multa alia profert notatu dignissima ; e. g. β^ϊ (vin-culum) cum Carantano et Polono, quod alii codd. habent sine b; ipsiusque vocis ποτι^π^γλ in Pan-nonia usitatae forte fortuna invenimus monimentum superstesin nomine proprio doctissimi scriptoris medici, Dri· PodpetKnik, nati in Styria Slavi, liodieque viventis Graecii. Neve putes esse nomen a Germano parocho aut ludimagistro male exceptum, scito nos diligenter requisisse, certumque esse nomen Πο^πΊίίκ-nhk per ίκ, non per uj neque h. Sed de his hactenus. Ceterum Bulgarorum qui sec. X. longe poten-tissimi cum Byzantinis de imperio certabant, nune vix multo majores supersunt reliquiae, quam Caran-tanorum, inter sesquimillionem nempe et binos mil-liones; cum Serborum et Croatarum, (quos quidem utrosque communi et vulgatiori nomine Illyriorum commodius comprehendas, dialeeto utrosque plane eadem utentes), sint ad quinque fei*e milliones. Cumque et Carantanorum etIUyriorum dialeeti sa-tis sint notae, scito Bulgarorum contra dialectum vix obiter et ex parte tantum, et de superficie hucusque innotuisse, quippe omni fere car en tem literatura. Hoc tantum videmus, fecisse eam ex omnibus slavicis maxi-mam suae grammaticae jacturam, v o c a b u 1 i s q u e tantum slavicis uli, syntaxi contra plane valachi-ca, seu reetius albanica, quippe cum et valachica syntaxis albanicae sit filia. Nec male quis dicat cum IHaffarikio, hunc linguae bulgaricae statum vixnon ipso Cyrillo antiquio-rem videri; saltem in partibus Macedoniae, cumBelgra-denses e. g. et Syrmienses Bulgari (utpote sine vicinis alienigenis habitantes) manserint sinceriores. Sed vides et hanc observalionem stare contra Dobrovii „linguam nondum permixtam bulgaro- serbo-macedonicam".— Sed jam tandem ad ipsam dialeetorum conten-tionem promissam accedamus propius. XXXI. SPECIMEN DIALECTI C A R A Ν ΐ A Ν l C A E SEC. X. Praemonitum. Quicumque attenderit ad tot cimclia, Angelo ante omnes M a jo Italo rei auetore, c biblio-tneraium pulverc superioribus bis annis prolata, cxspes plane sit oportet, si de melhodiano saltim aliquo codice tavente forluna inveniendo desperet. En tibinunc, e. g. post 400 fere annorum captivitatcm quasi postliminio emancipatum ipsum Clozianum codicem, glagoliticorum omnium hucusque vctustissimum. l) Idque co facilius, quum a Bulgaro unum idemque signum ψ nonnisi sono ujt proferendum erat, a Carantano contra h; ita plane prout supra observavimus idem τω qj accidisse a Glagolitis, ipsoque Caramano. Adde in al-phabeto glagolitico ψ praemitti τω iu, quod vix factum foret, si 41 babuisseul prn compendio του ujt. Sic et Polonis emancipavimus e codice San-Florianensi Austriae Superiorisniipci* fcportum velustissinii trilingtfis psalterii pro Ludovici M. Hungariae regis matrc et lilia sec. Χ11Ϊ et XIV adornati partcm polonicam, quac Polonoruin rei literariae antiquitatem ad minimum seculo auget. Sic, cum Bavari abolitorum l803 vctustissimorum monastcriorum bibliothecas in mcdium collatas essent per-serutati, inter variosGermanicae literaturae thcsauros invenerant etiam in Frisingensisbibliothccac codice membranaceo tria monumenta slavica, quae pro germanica sua industria non cessarunt in publicum indicarc (Neuer Literar. Anzeiger A. 1807 Nro. 12). lndicium repetiit Dobrovius (Sloranka 1814), simulquenos, qua erat immensa in amicos liberalitate suo ipsius apographo beavit, beandos mox accuratissimo ipsius codicis seripturae ΰιχγράφω (facsimili) intercedente 111. Guill. L. B. ab Humboldt. Quid ? ipse tuncBibliothecac Monacensis Custos J. B.Bernhart, Papyri Fiavennatis editor peritis-simus, nobisque(dum in vivis esset) amicus bcnignissimus, nobis sponte paraverat totiusejus codicis frisingensis diligen-tissimam deseriptionem. Adeo omnes amici et patroni favebant proposito nostro edendorum illorum quantivis pro Ca-rantano pretii monumentorum. Sed decrat otium; nosque non invitos, imo gratulantes praevenere amicissimi Pius.si, P. Koppen et Al. Vostokov, qui A. 1827 inter alia Monumenta Slavica (Παματνηκη) etiam hacc Frisingensia sumtilms generosissimi tunc Maecenatis Piumanijovii edidere Pctropoli 1827, (pagg. 54 in f.) non solum sculpta omnia, sed ct explicata summo studio, ct scientia mirabili. Ita ut nobis vix restet aliud, quam illorum rarioris apud nos editionis nostris reliquismonumentis partem maximenecessariam fideliter e nostro ΰιχγρζφω adjiccre; hoc uno fortasse au-gentibus illorum praeclara reperta, quod historiaFrisingcnsi duce seriptorem codicis non dubilamus esse ipsum Frisingen-sem Episcopum Abrahamum, Carantanum, quiA. 957 — 994 sedit inFrisingensi cathedra. Audi sis argumenta, jam quidcm contenta in ipsa Koppenii editione, sed abseondita, a nobisque nonnisi elicienda. Quac neinpe in codice notantur de terminis donationis „ mihi" pertinentis in Gudago comitatus Tarvisini, manu sint seripta ipsius Abrahami necesse est, utpote cui soli (a. 972) ad vitae tempus obtigit haecTraditio, post obilum cessura ecclesiae Aguntinae (Inticensi). Cha-ractcrem vero hujus notae de Gudago oculatus et peritus testis J. B. Bernhart eundem statuit cum charactcre primae confessionis formulac, tantum paullo crassiorcm. Etnota, J. B. Bernhartum universim in codice distinguerc (idque non se sequentcs sed mixtim invicem discurrcntes) tre s characteres, omnes tamen ita similes inter se, ut si minus cidcm seriptori diversae aetatis aut pennae, saltim cidem seculo X. sint attribuendi. (Verbo, fuit codex ipsius Abrahami Ep. „vadcmecum"). — Sic de natali codicis tempore ct loco securi, scientesque Frisingensem ecclesiam sec. X — XI non alios quam c isdanub i a η o s Slavos habuisse dieto audiente.s, credimus Dobrovio, videri Slavica seripta pro Slaviš aut Carniolac conlinisve Istriae aut Carinthiae aut ipsius Bavariae, quae illoaevo ad Oeni fere ostiahabitabatur a Slaviš, teste contenta in ipso hoc Abrahami codice t". 147 v. constitutione, „venerabilis Heinrici ducis et omnium primatum, tam episeoporum cpiam comitum" de vindicandis servis fugitivis, conscripta eadem Abrahami manu, quae sic habet in fine: Scalvt (Slavi) etiam ejusdem coadunationis distrietioni subjaceant, aut exterminentur. Actum RantesHova leliciter. Amen". — (Fuere ergo hi Slavi liberi Bavarorum cohabitatores, sicut Pribislaus apparet in donationc (repetita A. 988, ipsius Russorum baptismi) tcrritorii Locopolitani inter Soram ct Savum in Carniola; volebatque „venerabilis dux Heinricus" cum primatibus, eo s eidem Germanorum in servos fugitivos „ coadunationi subjacere aut exterminari ". Vides cxterminatio-nem succcssisse decursu temporis a Juvavo inde fluminc usque ad Dravum). Sed cum supersit hoc tantulum paginae, liceat hic integram illam ducis Heinrici constitutionem, nondum editam, ex amici Krabirigeri, Bibliothecae Monac custodis apographo, in Historicorum commodum vel alieniore loco puhlici juris facere. Videbis maxime e postscripto, esse hoc primum constitutionis periculum i. c. quod nune conceptum vocant; quamquam et promnlgatam facile credat qui Abrahami nostri apud ducem Heinricum (-f- 995) noverit gratiam et auetoritatem. HAEC EST CONSTITUTIO VENEUABILIS DUCIS HEINRICI, ET OMNIUM PRIMATUM TAM EPISCOPORUM QUAM COMITUM. Si quis servus, vel ancilla, fugitivus absce.sserit, ct postmodum apud aliquem a proprio domino inventus fuerif; si ille, apud quem injuste sustentatur, proprio domino reddere noluerit: dominus servi cum juramento solus afFirmct, quod suus sit servus; ille autem, apud quem fugitivus servus inventus est, saeramento ccontra probet, quod eundem servum neque furto, neque fraude secum retincat, neque per aliquam inimicitiam suae scientiae eum ad juramenti di-strietionem cogat, ct sine aliqua dilatione domino reddat servum; si autem in sua potestate defensus, postca fugitivus absccsserit, compositionem ejusdem servi domino reddat. Quicunque vero his statutis obtemperare noluerit: si a d vo-catus sit ducis vel episeopi vel alicujus domini, non solum dlgnitate sua sed etiam beneiicio suo usque in praesentiam ducis privetur. Si autem praepositus alicujus domini hujusmodi causa culpabilis notetur, aut «XL percussionum poenae subjaccat, aut cum pretio unius librae ab exactorc se remediat (sic, pro: redimati"). Si clericus aliquis id ipsum egerit, eandem vindietam sustineat. Si csabinus (scabinus ?) fecerit, aut 111 cUslodiam carceris, quamdiu duci placeat, includatur, aut damnetur. Si autem inferior persona liberorum vel servorum id ipsum perpetraverit, depilatus excorticctur. Ut autem hujus vindietae distrietio in praesentia domini, cujus servus est, peragatur, modis omnibusjubc-mus. Si quis advena alicujus domcsticus factus fuerii ct suh ejus positus fuerit tuitione, furto vel alio aliquo erimine impelitus fuerit: aut ejus distrietione exactori satisiaciat, aut in pupliruni placitum comitis repraesentet. Si hoc parvi penderit, et interim sine exactione. debiti elTugeril, comcs pro eo id ipsum dehitum solvat. Si comes forbannil um in sua tuitione habuerit, et ad placitum ducerc neglexerit, vel in plačilo injuste defenderit, et si coram duce negare non poterit, neque gratiam ejus T!cquc comitatum habeat. Si centurio, vel advocatus id ipsum egerint, beneiicio pri-ventur. Si praepositus alicujus domni id fecerit, depilatus excorticetur. Si quis dominus probrium (sic pro: pro-prium) servum undecunque sit pro furto injuste defenderit, et ad placitum comitis, in cujus comitatu furtum fecit, praesentare noluerit, ct in hac re culpabilis invenitur, vel in carccre aut cxilio damnetur. Quando vero dux comites aut scabinos inpelierit, quod forpannitos aut fu res injuste vel in placito, vel alicubi defenderit, si saeramento se expur-garenequiverit, aut incarcerentur, aut cxilio damnentur. Scalvi etiam ejusdem ccadunationis distrietioni subjaceant aut Cxterminentur. ACTUM RANTES HOVA. FELIC1TER AMEN. Si autem ilicujus servitor furto aut aliquo erimine mpelilus fucri», in comitatu quo notatur, satisfaciat. Si quis homicidium fecerit, t sli constitutione, ul rmteafuit, uiatur. M o η u m e η t u m (Codicis Frising. C. 78i pag. litrarjue.) tfxttfs λ» (ϊΐχγρχφον codicis frisišg. accuhate exphessus. iGlagolitePonaz Redka Zlouez a. 2 Bose gozpodi milozti-uvi · otze bose · tebe iz- 3 povuede · j vuez rnoi greh· I zuetemu creztu-I 4 zuetei marii· I zue j temu michaelu· Iuuizemcri-latcem bosiem· I zuete- 5 mu pe|tru ♦ Iuzem želom bosiemJuzem mu- 6 senicom bosiem · | I u-zem vuernicombosiem· I uzem · devuam praud- 7 tlim · I uze j pr audni m · 1 tebe bosirabe · choku· biti · izpovueden · uzeh · 8 moih | greh · I vue-ruiu· dami· ie· nazem zuete beusi · iti se · na 9 on | zuet · pakise uztati · nazod ni den · Imeti 10 mi ie · sivuot \ pozem · Imeti mi ie · otpuztic 11 moih gre chou · Bose| miloztiuvi - primi moiv· izpo vued · moih gre- 12 chou · Ese | iezem ztuo-ril zla · pot den pon- 13 gese bih nazi zvuet-| vuuraken · ibih cris-ken · Ese pomngu · ili 14 ne pomngu-Ili | vuolu· ili ne vuolu · Ili vuede · ili ne vuede · Ili ύ ne 15 praud j nei rote · ili lilsi · Ili tatbe · ili zavuizti · 16 ili v uzmazi· (Ili v zini-stue · ili ese mizetomu. chotelo · emuse mi 17 bi· ne doz|talo·chote idem a noriš scr1ptus siaviciits. GLAGOLITE PO NAS REDKA SLOVESA. Boase, gospodi milosti-vhi,otieboiKe! Tebtbispo-vbdHj vks moj grblo, emurce mi bw ne dostalo ^otHi- idem εξωςρομηρωμένος avctorf λι.κχ. vostokov. ΓίΜΓΟίΙΊ5Τ& ΠΟ ΗίΙΟΈ P1iArLKiI G/IORi>Gil. ΕΟΪΚΕ ΓΟΕΠΟ^Η ΜΗΛΟΕΤΗΗΆΙΗ · OTU'« ΚΟΪΚΕ · ΦΕκΗϊ ΗςΠΟ-β^Φ BKCU MOH rfbjf1* · H CBATEM0y Kfl»CT0y· H CBAT^H MAfHH· H CBATEM0y MHJfAE-A0y· H BhfbM« KfHAATkLJEMTi ΚΟΪΚΗΚΜ1* · H CBATEM0y ΠΕ-Tpoy· H BkcbM« CSAOMIS K0-JKHKM-i · H BLCbM1* M*MENH-ΚΟΜΆ ΚΟΗΪΗΚΜ'Λ H BliHiM-i Β^ΚΝΗΚΟΜΆΚΟίΚΗΚΜΓΛ· H BU-ί^Μΐ ΠρΑΒΙ^Ν'ίΙΜ'ϊ H BUC^Mi nfABI^UN^IM1* · H ΦΕΚΐ KOJKHH JAKE· χΟψΛ KHI-TH HtnoBHi^UN^ BUcbjfS M0-Ηχ"ϊ Γ^Φ^Ά · H Brbj>OyiŠ ΜΗ K NA CEMI» CB^T^ Ε^ΒΆ-LUH ΗΦΗ5ΚΕ NA 0N% CBHJT^ · ΠΑΚΆΙ JKE B^CTATH NA C^li-ΝΆΙΗ ^UNK· ΗΛ\ΗίΤΗ ΜΗ K ΓΚΗ-ΒΟΤΆ Π0 CEMk· HM^TH Λ\Η K OT"Anoycr,iK,i ΛίοπγΆ rp^-γΟΒΆ · KOFKE MHAOCTHB^IH nj»HMH Μ0ΙΧ HCnOB^U ΜΟΗ^Ά γ^γοβά · k5«e kcmi» cstbo-^ΗΛΆ 3ΆΛΛ ΠΟ ΤΆ ^UNI« no-ΝΚ5ΚΕ ΚΆΙ^Ά NA Cl» ΕΒ^ΤΆ 0y- ρΟΓΚ^ΕΝΆ H ΚΆΙ^Ά KflilJJENi · K JKE Γ10ΛΛΚΝΙΛ ΗΛΗ NE ΠΟΜΙ»-NBS» · ΗΛΗ ΒΟΛΙΛ ΗΛΗ NE BO-ΛΙΧ · ΗΛΗ B^fb ΗΛΗ ΝΕΒ^ΐ· ΗΛΗ Β'S NEnjABU^UN^bn ^OT"b ΗΛΗ ΒΆ ΛΆΗΪΗ ΗΛΗ Βΐ ΦΑΤΙιΚΦ ΗΛΗ3ΛΒΗΕΤΗ· ΗΛΗ B'SOyCMAtH ΗΛΗ B'S MHNHCTBH? ΗΛΗ ΚΪΚΕ ΜΗ CA TOMOy γΟΤ^ΛΟ· KMOy HiE ΜΗ ΚΆΙ ΝΕ^ΟΓΤΑΛΟ F.irsnFM %η vkBbi·» iTrTFBPrtFTtfto. diciτ ε post nos r ara verba. Deus, Domine misericors, pater Deus, tibi coniiteor omne meum peceatum. Et Saneto (Joanni) Baptistae, etS.Mariae, etS. Michaeli, et omnibus alitibus (angelis alatis) Dei. Et S. Petro, ei omnibus legatis (apostolis) Dei. Et omnibus martyribus Dei. Et omnibus confessori-bus Dei. Et omnibus virgini-bus justis. Et omnibus Justis. Et tibi, Dei serve, volo esse confessus (de) omnibus meis peccatis. Et čredo, quod mi-hi est, in hoc mundo post-quam fuero, eundum in illum mundum, denuoquesurgen-dum ad judicii diem; haben-da mibi est vita post hanc, habenda mihi est remissio meorum peccatorum. Deus misericors! suscipe meam confessionem meorum peccatorum, quod feci mali ex eo die, quando fui in hunc mundum natus, et fui bap-tizatus. Quod memini au* non memini. Aut voluntate aut noluntate. Aut sciens, aut nesciens. Aut ininjusto jure-jurando, aut in mendacio, aut furto, aut invidia, aut in in-tempetantia aut in impudici-tia; aut si mihi id collibuit, quod mihi non dccebat colli- tfatus ad ΰΐάγρχφον codicis frisikg. accubate eifbessus. ti · Ili vpoglagolani . iii zpe · ili nezpe · Ili ese | 18 iezem · ne zpazal · nedela · ni ziieta vuecera · 19 ni mega [ pozta · 1 ino-ga · mnogoga · ese pro tiu bogu · i pro tiu me | 20 mu creztu · Ti edin bose · vuez · caco mi 21 iega potre I ba viielica · Bose gozpodi miloztiv i · 22 tebe ze mil | tuoriv · od · zih po ste nili greh · I odi 2 5 neb mnozeh · | I · viien-sih · i minsili - Ese iezem 24 ztvoril · teh ze · tebe | mil luo riv · I zve tei ma-rii· ί· vzem zvetim· || 25 I dabim nazem zuete · tacoga grecha poca- 26 zen vzel| acosetimi za-denes· ia co se tua mi- 27 lozt · itebe liubo | Bose ti pride zenebeze · vse ze da vmoku · za vuiz| 2« narod· Dabini zlo deiu otel · ot mirne vzem 20 zlo I deiem Miloztivui bose · tebe poronso 30 me telo . 1 · f mo du su · I · moia · slove-za · Ime delo · 1 mo 31 vuoliu· 11· mo vueru . imoi sivuot · I da bim 32 uzlissal nazodni | den tuci rnilozt vueliu · Z te- 33 mi iese vzovues tvoi|mi vzti · Pridete · ot za me· a'\ ga · izvuolieni·pri|mete viiecsne vuezelie · I νύ-ecsni si vuot Ese v | 35 iezt · ugo tou lieno · iz uueka v uuek · a men · idf3i a nobis sckiptus si.avicitjs, ti. lli v poglagolanii. Ili sp^, ili ne spHi. Ili cjkc jesum ne spasal nedela , ni svfeta venera, ni mega posta· I inoga mnogoga, ef»;e proti v bogu i protiv meniu krustu. Ti edin borce vks (vkui?), kako mi jega potreba velika. Borce gospodi milostivui, teb^b se mil tvorj* od poHtenui^ (pouitenu^ ?) gr^jf. I odimbjf ηιηοζφγ, i vami^ (\7rbHi)f P) i munuiijf. erce jesum stvoril. Τ^γ se teb^b mil tvorj*. 1 svfctej marii, I vs^m svbtuim I da buim na sem svfel-fe Lakoga gHi^a pokazun vzdil, akorce tu mi zad^fe nem , i akorce tva milost, i tebffe ljubo. Borce, tu pride su ne· bese, ime se da v nu-k.*,, za fius narod, da bui nui zlod'bju ot-fel. Otmi me vsHnn zkubk-jem. Mi· lostivuj borce, tebHi po me tHilo i mx du-i moja slovesa, i me d^blo, i m* volj* i m« vfcr* , i moj »ivot. I da buim usluiujal na s^dnui dun tv* milost veli j*, s t»bnn jerce vzoveui tuoimi ustuj: .Pridete otija rnega izvoljeni, primate vbine veselje, i vHiMnui rcivot, erce vui jest ugotovljeno iz vHjka vts vbk. amen. idem εξωςρομηρωμεΐόζ auctore ai.f.x. vostobov. ΤΗ · ΗΛΗ ΒΆ ΠΟΓΑΑΓΟΛΛΝΜΗ ΗΛΙΙ C'S Π A MAH ΝΕΕΆΠΑ · MAH ΙίΓΚΕ KCMU NE CArUCA.VA Nc-^4ι"ΛΓΠ NH cbata Β E li E J Λ · HH Λ1ΕΓΑ ΠΟΕΤΛ H ΗΝΟΓΑ ΜΆΝ0- γογα κγκε ποοτηβά κοτογ m Π^ΟΤΗΒΆ ΛΑΕΜΟγ KfUCTCy · ΤΆΙ Κ^ΗΝΆ K05KE B^CH KAKO MM ΚΓΛ nOTfkKA ΒΕΑΗΚΛ · ΚΟίΚΕ ΓΟίΠΟ^Η ΜΗΑΟ^ΓΜΒΆΙΜ TEK^ CA Λ\ΗαΆ TBOflft ΟΤΆ ΠΟ^ΤΕΝΆΐγΆ H ΟΤΆ ΗΝ^Ά ΜΆΝΟ'-i'k £ Ά H ΒΑψΜ^Ά H MKNUU!H\"A ΚΓΚΕ KCMU C'A-ΤΒ00ΗΑΆ · ·Γ·{<)(Ά C Α ΦΕΙίΊϊ ΜΗΑΆ TBOflA Η CBAT*kn ΜΑ-pHM Η ΒΙίί^ΜΆ ΓΒΑΤΆΙΛ\Ά Η £Λ ΚΆΙΜΆ ΝΛ CEA\U «ΐΗίτΊί ΤΑ-ΚΟΓΛ ΓρΦχ^Α ΠΟΚΛ^ΝΙ» ΒΆ^ΑΑΆ ΛΚΟΗίΕ ΤΆΙ Λ\Η '^A^diNEUJU Η ΛΚΟΗίΕ ΤΒΑ MHA0CTU Ιί ΤΕΚ^ί ΛΚ)Κ0 'KOŠKE ΤΪΙ Π^Η^Ε d ΝΕ-KECE , ΟγίΚΕ C Α ^Λ ΕΆ ΛλΛΚΛ 3Λ BUCU ΝΛ^Ο^Ά · ΚΆΙ ΝΆΙ '^ΆΛΟ^^ΙΟ ΟΤΑΛΆ· 0'ΓΆΛ\Η ΜΑ ΒΙιίΗϊΛΧΆ g^AO^^KA^A · ΜΗΛΟ-CTH ΒΆΙΗ ΙίΟΗϊΕ ΤΕΚ^ ΠΟρ^ΗΛ ΛΑΕ 'ΓΓ(ίΛΟ · Η ΜΟΕΚ ^^U)/^ Μ Λ\0Π1 CA0BECA · Η Λ\Ε Η ΜΟΙΛ ΒΟΛίίΛ Η Λ101Λ hdi^ Η ΜΟΗ ΗίΜΒΟΤΆ · Η ΚΆΙΜΙ» ΟγΕΑΆΙ-ΜΙΛΑΆ ΝΛ C&^UN'AIH ^UNU ΤΒΟ-1?ί» MHAOCTU ΗΕΛΜΙΛ C'A Τ^ΜΗ ΙΑ5ΚΕ BΆ^0BEUJU ΤΒΟΗΛλΜ Ογ-£ΤΆΙ · nj»H^rkTE OThljA A\E-ΓΛ Η3ΒΟΑΚΝΗ · nfHMrkTE B^SU-ΝΕ BEtEAHK Η Β^*ΙΙ»ΝΆΙΗ JKH-ΒΟΤΆ · Κ5ΚΕ ΒΆΙ KCTU Ογ-Γ0Τ0ΒΑΚΜ0 Η'^Β^ΚΑ ΒΆ Β^'ΚΆ ΛΛΑΕΝ · earsdea α d virbiim ι%τβιιμι>'τ4ττλ, bere. Aut in loqucndo (ob-trcctando), aut dormicndo, aut non dormiendo. Aut quod non servavi diem dominicam, nec sacrum vesperum, nec mouin jcjunium. Et aliud mu!-tum, quod contra Dcum, et contrameumBaptismum. Tu unus Deusscis, quantopcrc. mihi illius necessitas magna. Deus, Domine miscricors, tihi me bumilio de his recensitis peccatis, et de aliis multis, ct majoribus et minoribus, quae feci. De his me tibi liumilio, ct S. Mariac, et omnibus Sanctis. Et ut in hoc mundo tališ peccati punitionem acci-piam, quamtu mihi impones, prout tua misericordia, ct tibi placitum. Deus, tu venisti de coc-lo, imo te dedisti in suppli-cium pro omni populo, ut nos malefactori (diabolo) eri-peres. Eripe me omnibus ma-lefactoribus. Miscricors Domine, tibi commendo meum corpys, et meam animam, et mea vcrba, ct meum opus, ct meam voluutatcm, ct meam lidem, et meam λ-itam. Et ut cxaudiam in judicii dic luam misericordiam mag-nam, cum illis quos vocabis luo ore: Venitc patris mei electi, accipite aeternum gau-dium, et aetcrnam vitam, quod vobis est paratum e se-culo in seculum. Amen. VI t> ti u m e η t u m II. ^Codicis Frising. f. i58 v. — »6o r.) TKtTirs a» ύΙΧγΟΧφΜ comcis frisisg. a.cctoa.tr p.xpbessus. 1 ECC? bi detd nas neze 2 grešil tevuekigemube 3 siti starosti neprigem 4 lioki nikoligese pet 5 sali neimugi nislzna (i τ ielezeimoki nuuvug ki· ii geraubesiti bone [ se 9 zavuiztiubui nejpriiaz 10 nmu uvignanjOdszlau- 11 uibosigf Potoni [ nana 12 rodzlovuezki | strazti 13 Ipetzal! boi j do neimoki j 4 Ibzzre | duzemirt Ipagi 15 bra | tri i a pomenem 10 ze dai zinouuebosi na| 17 resemze botomuOz-11 18 stanem zichmirzcili | de 1Q Ese sinit dela soto|nina 20 Esetrebu tuorim | bra. 21 tra OclevuetamEsejta- 22 tuaEseraszboiEsepul- 23 ti j ugongenige Ese roti 24 Choi j se Ih ne pazem 2 3 nuge pre | stopam Ese ne 20 nauuizt [ nizce teh del 21 mirzene | pred bosima 28 ozima mo|sete potomu 29 zinci uvi|deti Izami ra- 30 zutneti 1 esebese priu- 31 uee zloujuezi Uliza ta- 32 zie aco|se imuigezim 33 tere ne j priiaznina uz- 34 nenauvi ] desse Abosiu 35 uzliubise || da botomu 30 nineUcircu| vah ich cla- 37 nam ze Iraod] lim ze im 38 Izesti ich | pigem I 39 obeli nasse im J nezem 40 Ozcepasgenige | telez 41 nasich idus nasich\'ϊχτ-gesemosem imui estpj ibesl λ no ms schtptcs slavioids. Eiie bui d-kd natu ne su· grdfLuil, tu v vbkki jemu b^k aiiti, starosti ne prijemi j i , nikoli j err,e penah neimui, ni slzna t»k-lese im*fci, η a υά vkkui jemu h'!? ikiti. Poneme zavistij* bu neprijaznin* vuignan od slavui boavije, potom na narod slovk-t-skui (m!ovrl?Luku ?) strasti i peiali pojd^, neimohi (i nemoKi ?) i po sr^du sk-murt. I pakw,brati'ija, po-mn-bm se, da i sumovebo-5κϋ naresem se. Potomu ostanem s i χ· murzijd^ d^kl, eifie s^t d-tla soto-nina : erce tr-fcb* tvorim, bratra oklevetam, ejue tat-va, ejnerazboj, ea;e pliti ugonjenije, e;t;e rotui koi-5Ke (koi^a;e?) ne pasem, η λ je prestopam, eaie nenavist. Niii jj;e d/kl murziTfce prHsd bojnima oMima. Morete potomu, suiniji, videti, i.sami razumeti , črne k dime pru-vbe slovfeiii u liija taLjie , akoa;e i mu jesum, tere ne-prijaznina v^znenavidHj-rne, abornij^ (autdeestvo-aut scribc·. boasija, sc. d*bla) vazljubime; da polomu ηωηΐ v ijrukva^ i χ1 klanjam se, i modlim se im, si»sti i)f pijem, i ob^ti name im nesem, o supasenije tdiles naniijc i dum nauii^. Tijeme mornem i nujemte idem εζωςρομηρίύμΐΐΌς auciork alf,x. vostokov. ΑψΕ K ΆI ^Ηϊ^Ά NAUIU NE CA- rfkllJH-Vi , TE B^K^I KMOy κΗϊ JKHTH, CTApOCTH NE Π^ΗΚΛΑΛΙϊΚ-ipoy· ΝΗΚΟΛΗΪΚ^Ε ΓΚΕ ΠΕΊΑΛΗ NE HAVilH NH CAU^NA T^AECE 11 ΛλΧΚΗ· ΝΆ Βΐ Β^ΚΆΙ KM0y κ-k ίΚΗΦΗ · Π0ΝΚ5ΚΕ 3ABHCTHlft KHI ΝΕΠ^ΗΙ^ΝΗΝΟΒϋ BTUCS-ΝΑΝ'Λ OT'S CAABTII Κ0ΪΚΗΙΑ· ΠΟ-ΦΟΛΜ» ΝΛ ΝΛ^Ο^Λ ΊΛΟΒ^ΊΚ· ίΚΆΙΜ CT^ACTH Η ΠΕΊΛΛΗ ΠΟΗ-NEMOLJIH Η ΚΕ3'& Ifb^OV CiMfUTU · Η ΠΛΚΤϋΙ Κ£ΛΦ£ΗΓ71 Π0ΛΑΑΝ4ίΛ\ΪΕΑ ^Λ Η C^INOBE ΚΟΓΚΗΗ ΝΛ^ΕΜΕΜΐεΑ, ΠΟ ΦΟΜογ ΟΕΤΛΝ^ΜΆ CHX"i Mlip3'iK'SI Ηγΐ^^ΛΪ t71HlE C^TU C0- Τ0ΝΗΝΛ· ΚΗ!Ε Τρ^ΓΚΛ ΤΒΟ^ΗΜ1* Κ^ΛΤ{»Λ' ΟΚΛΕΒΕΤΛΚΛλΐ · KfKE TATUKA · ΚΗϊΕ ^Λ3Κ0Η Κ»ΪΕ ΠΛΆΤΗ ΟνΓΟΝΚΝΗΚ · ΙΐΗίΕ ξΟ-ΦΆΙ ^ΟΓΚ^Ι^ΕΉ^ΆΝΕΠΑίΕΛΧΆ· ΝΆ ΙΑ Π^ίΤΛηΛΚΜΆ · ΚΗ1Ε ΝΕ-NABHtTh. NHMU Κ τΊ-ρ^ΛΙ a^k^un^k π^ηϊ^ά κ05κηημα ΟΊΗΜΛ · ΜΟΓΚΕΤΕ ΠΟ ΤΟΜΟγ CSINU1JH BH^TH H CAMH fA-^ΟΥΛαΗϊΤΗ· Κ5ΚΕ E^llJA Π^liB-kK MAObdilJH ΒΆ AHIJA TAlJHiK^E AKO iti Ε H MTil KCAt-i , TE^E NE-Π^Ηί713ΝΗΝΑ B^NENABH^/fcuiA A KODIH ΙΑ Β^ΛΙΟΕΗΙΠΑ, ^A ΠΟ ΤΟΜΟγ Ν Ά1Ν di ΒΆ LJUpK1* ΒΛ^Ά H)fi ΚΛΑΝίΤΙΚΛΐΆΟΑ Η ΜΟ^-AHAViCA HΛλΤι Η MUCTH Η^Ά ΠΗ-ΚΛλ'Λ Η ΟΚΐτΗ NAmA ΗΜ'Ϊ ΝΕ-c5a\'i Ο CSnACENHK tdfaecs ΝΑ" ujh^TI Η ^oymii. ΝΑΙΙΙΗ^Ά τΗ5«£ξ»;ε π Miir κιρε ejcsdf.m al! VKHBVM J\TERPRFTlTIO, Si avus noster non pcccas-set, tum in sccula ci erat vive-re; seneetutemnon capicnti, nunquamque curamhabenti, nec lacrimabile corpus ha-benti, sed in secula ci erat vivere. Posteaquam invidia fuit diaboli expulsus a gloria divina, tunc in genus huma-num passiones (πχ$η) et cu-rae incubuere, et morbi et ex ordine mors. Et iterum, fratres, recordemur, ut et filiiDei vocemur, ideo absti-neamus his abominabilibus operibus, quae sunt opera Satanae: quodsi (nempe) sa-crilicium facimus, fratrem ca-lumniamur, itemque furtUm, item latrocinium, item carnis exstimulatio, item juraju-randa quae non observamus sed illa transgredimur, item invidia. Nilque his operibus abominabilius ante oculos Dei. Potestis igitur, hlioli, perspicere et ipsi intelligere, quodfuere primi homines de faciehus tales quales ct nos sumus, et diaboli (quae sunt) oderunt ct divina dilexerunt. Ut itaque nune in ecclesiis eorum genuflectamus, et pre-cemur eis, et honores (ho-nori?) eorum bibamus et ob-lationes nostras illis feramus, pro salute corporum nostro-rum et animarum nostrarum. Tales possumus ef nos adhnc T«X*US A» διάγρχφον CODICIS FnmriG. ACCTTHATF. EIPBFSSUS. 42 buiti ecc£ tage dela j 43 nasnem delati iaseo| 44 45 ni delase Onibo las | na 40 natrovuechu seg|na na 47 boiachu bozza | obuia- 48 chu naga ode |achuma- 49 lo mogoncka | uime bo- 50 sie bozzekacho | mrzna 51 zigreahu stran | na bod 52 croyvizuoge|'uvedechu 53 Utim | nizah iuzelez- 54 tieh|vvosichUc.lepenihJ 55 bozcekachu I u ime| 50 57 bosie te utessahu|temi 58 temitize deli | bogubri- 59 plisazetaco | zinziinam 60 ze mod |liti tomuge 61 vuirch|nemo Otzu Goz- 03 podi dos | dani tamo 02 ge vzed|li vzezarstuo 04 suoge [ Ese iest ugo- 05 touleno iz | coni doconi 00 izvvo |lenicocom bosiem I 07 gezm | bratria bozuuani 08 ib | bgeni Egosenemo-0g sem || nikiTse liza ni 70 ucri| tinikakoseubega-| 71 72 ti nugestati pred | sto 73 lom bosigem ze|zopir- 74 nicom našim | zezlod- 75 gem starim J igestze 70 pred bosijma osima 77 vzaco|mu zuoimi vztij 78 79izuoim glagolom |izbo- 80 vuedati Esege | našem 81 zuete chisto j stuoril 82 libo bodi do|bro" libo 83 lizi zlo | Dactomudini 84 zinzi | muzlite ide ne 85"ca|moze vcloniti nu|> 80 ge pred bosima osima | 87 88 stati izio prio imeti | iuse 89 gezim bovvedal | Nas go gozbod zueti cruz | ise mrit a \oris schiptiis slavicivs. buiti, ese taje (take ?) d*b-la nasnem delati, jarce oni d^lauie. Oni bo lasna natrovbjf*; rcejna napoja^; bosa obujaj; naga od^ba^A; malomog*-fca ( malomog^Kuga ?) υί. ime bojKie pos^bha^; mruzna sugr^ba^; stran-na pod krovu svoje vave-dejf^; νϊ tumniLjajf i vi Htel^bzn^b^ v^ad^ viklepe-ηωγ pos^ha^, i vi ime bornietid ut^uja^! Umii, t*bmi ti se dHdi bogu pri-blirKauje! Tako, suiniji, i nam se modliti tomuje vrtnemu otqu gospodi, dojtida nu tamoje vsedli v Ljesarstvo svoje, ea;e jest ugotovleno izkoni dokoni izvolenikom bojtiiem. I je-sum, bratria, pozvani i po-bejeni (?), egon;e ne mo-jKemnikme liija mukruti, nikakorce ubogati, iu je stati pr^bd stolom bor«iem su s*purnikom namim, sii zlodjem staram , i jest se pr^bd bo»;ima osima vsakomu svoimi ustki i svoim glagolom ispovb-dati, erce je na sem svb-t-fe kuntido stvoril, libo b^di dobro, libolisi zlo. Da k tomu duni, sumji, mkislite, ide ne(ni)kamo se ukloniti, iu je pnbd bosima osima stati, i suj* prj* im^btij^JKe jesumpo-vbdal. Naui gospod svbtu krus(krust? anjf^us?) ijko IDF.N εξωςρομηρωμένοί auctor* AI,F.X. VOSTOKOV. K1ITH, ΛψΕ TAJK^E ^"bAA NASILNE,Wi ^ΦΛΑΤΗ ITIJKE ONH ΛΑΙΝΑ· ONH KO AASUNA NAT^O-Brajf^· HJA^UNA ΝΑΠΟΓΠγ^· KOČA 0Κ0γ»2ΐχΛ· ΝΛΓΛ Ο^Φγζι^*· ΜΑΛΟΜΟΓ^ψΑ BI ΗΜΑ ΚΟίΚΗΚ nocbipA^*· Μρι>3ΝΛ rarfbra- CTpANUNA Π0£1 Kj>0B1l CBOIA B"iBE^r71)fX, Β1* TkMU-NHl]A)fi Η Β1 ΗΪΕλΦ^^^Χ1* Β*5ΚΗγΐ ΒΙΚΛ^ΠΕΝΙΙΚΙ ΠΟ-cbipA^/fc · Η Β·* ΗΜΑ KOHiHK τιι ογτ^ιηΑ)^· τηϊμη· τϊμη ΤΗ CA ^ΦλΙΙ ΚΟΓΟγ ΠρΗΚΛΗ-5KHUIA · TAKO C1INULJH Η NAMI CA ΜΟ^ΛΗΤΗ ΤΟΛ\ργ Κ BfK)f& νεμογ OTklJOy TOCnO^H, £οϊκε Nil ΤΑΜΟΪΚ^Ε ΒΙΗ^ΛΗ Β1 IJECAf kCTHO CBOK ΚίΚΕ KCTk Ογ-ΓΟΤΟΒΛΚΝΟ HCKONH ^ΟΚΟΝΗ η^ΒΟΛΚΝΗΚΟΜΙ KOJKHKMl · Η KCM1 Κ£ΑΤ£ΗΓ71 nOg^BANH Η KKKMH ΚΓΟίΚΕ NE MOŠKEM1* NH- Kriifu»:E khsa n^i ογκριιτπ· ΝΗΚΑΚΟΓΚΕ ΟγΚ^ΓΑΤΗ · NI K CTATH Πρΐ^Ι CTOAOMU KOHiH-ΚΛ\Κ CS C^nUfNHKOMI» NAUJHMl» CA ^lAO^^bKMK CTAfSIAlU H KCTI» CE n^b^l KOfKHHAU OSH-Λ\Α ΒΚ(ί71Κ0Μ0γ CBOHMH Ογ-CTII H CBOHMli ΓΛΑΓΟΛΟΜΙ» HC-ΠΟΒ^ΑΤΗ ΚίΚΕ K NA CEA\U fB^-THj KIHi^O CiTBOfHAl ΛΗ-KO KX£H ^0KJ»0 ΛΗΚΟ ΛΗ CH 3-ΧΛΟ · KI ΤΟΜΟγ £KNH CilNKLJH ΛΜΙΓΛΗΤΕ H^E NE KA-MO CA σγΚΛΟΝΗΤΗ ΝΆ K ΠρΊϊ,^Χ KOfKHHMA OSHMA CTATH H Clllif» HMdiTH tAJKE KCMK IlOB-b^AAI · NALUI TOC-ΠΟ^Ι» CBATIIH KfHCTOyC'A HH!E S3VSPF1» AP νΐΚΗΓΐ IMFMMlATln . cvadcre, si cadcni opera cocpcrimus facerc quae illi facicbant. Illi enim esuricn-temcibabant, sitientem po-tionabant, nudipedem cal-ceabant, nudum vestiebant, aegrotum in Dei nominevi-sitabant, frigentem calfacic-bant, peregrinum sub teeta sua introduccbant, in car-ceribus et ferrcis compedibus vinetos invisebant, ct in Dei nominc eos solabantur. His, his illi operibus Deo appro-pinquabant. Sic, filioli, ct no-bis (est) cxorandus supremus pater, Dominus, doncc nos ibidem collocet inrcgnosuo, quod est paratum ab initio ad finem eleetis Dei. Etsumus, fratres, vocati et comput-si**, a cujus non possumus nullatenus nos facie abseon-derc, nec ullo modo cffugc-rc, Sed est standum ante thronum Dei cum adversa*-rio nostro, cummalcfactore antiquo, et est ante oculos Dei unicuique suo orcctsuo sermonc coniitendum, quod in boc mundo quisquc fccit, sive sit bouum sive malum. Sichujus diei, filioli, memen-totc, qua nonusquam est de-clinarš sed est ante Dei oculos standum et haec actio ha-bendaquamdixi. Noster Dominus, sanetus Christus qui TElltfS AD ΰΐχγρχφον CODICI* FRISIKO. ACCVRATF. F.IPRISSUS. 91 gest bali teleznassih | i zpasitel dusnassih ton| 92 bozzledine balouvani | 93 ge pozledge pozstavv| 94 iucazalge imsezenam| 95 dozstoi odgego zavue| 96 kati igemu zeoteti| 97 preise nassi zes ztoco| 98 stradacho nebo ie te| 99 pechu metlami ipri | 100 nizse ogni pecsachv | 101 imetsi tnachu ipolezv| 102 vuesachuiseleznicliusil| 103 ge raztrgachu atobac| 104 mui ninge nasu prau | 105 dnu vuerun ipraudnv| 106 izbovuediu toiemosimj 107 ztoriti eseoni to vue-| 108 lico strastiu stuorise| 109 dapotomu zinzi bosi | 110 raba prizzuause tere| 111 im grechi vuasa poste | 112 te iim izpovvedni bo| 113 dete grechov uuasih IDE» A NOIII.S SCBIPTliS SI.AVlCll S. jest balij tddes naiuijf, i spasitel duui nauiijf, ton poslednje balovanije fpo-sl^dje postaviv kazal je, im?Ke se nam dostoi od jego *) zavkhati, i jemu se oteti. Pnfcjuie nami »jestoko stradaj; nebo (?ibo?) je tep^jf* metlami, i pri nizLpfe ognji peita^, i me*ii tnjajf* i po bfcsu vbuiajf*, i mel^znu kij um i je rastrga^*. A to pak ηιω nhinje na in a pravdn* vbr* i pravdna ispovbd-j* toje moHiem storiti (stvoriti?), est;c oni t* velika strastij^. stvoriuie. Da potomu, suiniji, bo-»:ie rabki prizvavuie tere im grdi^u bauiA pont-kte (pouit^bte) i im ispovfcd-ni b^d^bte gr^ov vauiijf, ■') Primo scripseraf. od nego. IDEM ε^ωςφομηρωμί'/ί'; AV<.TORE αι.κχ. vostorov. KCTU ΕΑΛΗΗ T^AECS NAUIHJfi H CinACHTEAU ^0yUIU NAUIH^ · ΤΆΝΉ nOCA^J^kNK ΚΑΛ0ΒΑΝΗΚ ΠΟΓΛ^Η U0CTABH · ογΚλ^ΑΛΆ k hmljke CA ΝΑΜΉ £0CT0H 0T'S ΚΓο'^ΛΒ^ΐρΛΤΗ H KM0y CAOT/ft-TH · nf^Hi^UUlE HAIUH ifiECTOKO CT^A^A^*· NE KO h\ ΤΕΠΓΖΐγ*. ME-T"SAAMH H n£>HNI*3%UJE 0ΓΝΗ ΠΕΊΑ^Λ H ME4H Tl»NA)f^ H ΠΟ Λ^ίΟγ B^JUJA)^ H HiEA^k-ΝΊΙ KAIOMH fA pACTfKTAJf«· Λ TO ΠΑΚΑ Mil ΝΆΙΙΐΊί NAUIEIA Π^αβκ^κνοιλ βφροιλ H Π^α-BU£t»N0lS HCnOB^HlA TOfK^E μοϊκελλ'δ CiTBOfHTH ΚίΚΕ ONH T01JK ΒΕΛΗΚ0ΙΑ CTJACTHBR CA-TBOJ»HUJA«^A ΠΟ T0M0y C&INU-IJH · KOiKHm JAKA Π^Η^ΪΒΑ-BrSUIE · TEpEHAVS ΓρΗί^ΐΙ BAUIA ΠΟΗΙιτΗϊΤΕ H HOT ΗΟΠΟΒΊί^Κ-NH KA^TE Γ^Φ^ΟΒ'Λ BA-uiH)f Ti- ri I u m 11.1. f. ι6υ v. — 16» r.) CA 3ΑΓΛΑΓ0ΛΙΛ 3"ΪΛ0£^Κ> H BUcfeAVA ΚΓΟ ^ΛΟΜΆ H ΒΚΓ&Μ7ι ΚΓΟ Λ^ΠΟψΑΜΆ · TOfKE Β^^ΟγίΛ B-iKOrS BhCEMOr^ipb H Βΐ K ΓΑ CilNi H B'S CBATilM £0γχΊ· TA T£H HMENA· K^HN"S Κ0ΓΆ rOCflO^K CBAT"ilH hjke C4TB0JH NEKO H ^ΕΜΛΙΛ · Τ0ΓΚΕ HCKA ΚΓΑ MHAOCTH H CBAT^IIA MA^HIA· H CBATAPO MH^AEAA · H CBATATO ΠΕΤ£Α· H' BI»cfe)f'S κοηίηη^ά CiAi H BOJKHH^i ΛνΧΊΕΝΗΚΆ h bucfejfi k0jkhh^'a 3akonu-ΝΝΚΆ H BUcfeVr* CRATU^A E.llSDEH AD VEHRVM tlTERFRETATlU. est medicus corporum no-strorum et salvator anima-rum nostrarum, is ultimam medelam ultimo proposuit et monstravit, cui ob ipsum conveniat nos renunciare et illi nos eripere. IVJajorcs no-stri graviter sunt passi; nam eos verberabant virgis et ad humilem ignem torrebant, ct gladiis dccollabant et lig-no suspendebant et ferreis uncis eos lacerabant. At hoc nos nune nostra justa tide et justa confessionc idem pos-sumus facere, quod illi illa magna passione fecerunt. Er-go, lilioli, Dci servos advo-catc et eis peccata vestra enumerate ct eis conlitcmini peccata vestra. Ugo abrenuncio diabolo , ct omnibus cjus operibus, ct, omnibus ejus pompis. item eredo in Deum omnipoten-tem, ct in ejus lilium, etin sanetum spiritum.Quod haec trianomina unusDeus sanc-tus, qui creavit coelum et terram. Item imploro cjus misericordiam. Et S. Mariac, Et S. Michaclis. Et S. Petri. Et omnium Dci apostolo-rum. Et omniumDei marty-rum. Et omnium Dci fidcli-um. Et omnium sanetarum K 1. 2 Iazze zaglagolo | zlo- 3 deiu· I uzem iego | de- 4 lom·I uzem iego|lepo- 5 eam · Tose uuelruiu 6 u bog uze mo | goki · I 7 u iega zin; 11 u zuueti 8 duh · Data | tri imena · 9 edin bog | gozpod zu-10 ueti· I ise zuori nebo · lt. l2lz|emlo*Toseizcoie|ga 13 milozti · I sce | ma- 14 riae· I sce mic[hahela · 15 I sce pe | tra · Iuseh 16 bosih zil· I Iuzeh bosih 17.18moseI nic·Iuseh "6 za || 19 connic · Iuseh zu&ihl M o 11 u m e (Codicis Frising. laz se zaglagolo zloddjju; i vs^fem jego deblom; i vs^m jego l^poharn. To-?«e vbrujx v bog vserno gxhi; i v jega sum; i v svbtu du^. Da ta tri ime na edin bog gospod svk-tki, iwe stvori nebo i ženila. Ton;e isk^ jega milosti. 1 svbte inarie, i svfetega mi^aela , i svetega petra , i vs^ boj«i^ si»l, i vs^if borKi^ m^MC-nik, i vsdi^ bomi^ za-konnik, i vs^jf svfctu^ 1 l· xtl's ad ιίάγ^αφον codicis fbising. ί f.tprkssus. 10 deuuiz· Iuzeh i) moki| 20 Da mirasite napomo- 21 ki bili · Ki bogu moih 22 gre|chou· Dabim cisto 23 iz|pouued ztuoril· Iod| 24 puztic otboga priel ·;| 25 Bogu uze mogokemu| 26 izpouuede uze moie| 27 grecbe · Isce marie · | 28 Uzeh nepraudnih del»| 2Q inepraudnega pomisle- 30 Tja. | Ese iezem uuede 31 ztuojril · ili neuuede · 32 nudmi | ili lubmizpe ili 33 bde· ·| Uzpitnih rotab· 34 Vlisnih | rešili · vtatbi- 35 nah· Uznicistvf· || Ula-comztue · Vlicbogede ij · | 30 Vlicliopiti· Vuzmaztue·! 37 Iuuzemlicho diani· Ese | 38 iesem ztuoril yptiuuo| 39 bogu · odtogo dine| 40 ponese xpenbih· dase| 41 dodiniz negodine· To- 42 go I uzego izpouueden 43 bodo·I Bogu· Isce ma- 44 rii-I sco| laurenzugoz- 45 podi· I Iuzem zuelim.I 4 6 tebe | bosi rabe · CaiUze | 47 moih grecliou· Iradze| 48.49 chocu caiati· elicose | zi- 50 mizla imam ecbe ) me 51 bose postedisi· Daimi| 52 bose gozpodi· tuuoiu I1 53 milozt · dabim nez|ra- 54 men· i neztiden | nazu- 55 dinem dine· | predtui-50 maosima| ztoial-igdase 57 pri|des zodit. Siuuim.| 58.591 mrtuim· comusdo | po 00 zuem dele· Tebe | bose 01 milozlivui I poruso uza 02 moia | zlouuez Imoia | 63 dela · l moie pomisj idbm x nobis scniptus si.avicius. d-bviu, i vs^bjf borcijf mo-hij; da mi ranite na pomoti bkiti, ku bogu, moijf gr^b^ov; da buim nist* ispovbd stvoril, i odpu-stuk ot boga ρηΉ Bogu vsemog^hemu ispovbd^ vse moje gr^bjfe ; i svfetej marie; vsdi^ nepravdnu^ d"bl i nepravdnega pomki-mlenja; erce jesi»m vfed^ stvoril, ili nevbd^b; nudmi ili lubmi, sp^i ili bd^b, vs spilniti)f rotajf; vs li»rc-ηυγ ΐ'ΐπκγ; va tatbinajf; v snisistvfc; v» lakomstvb; vi li^ojedenii; vlijfopitii; v"i usmastvb, i vs vs^m li^od^bami. Erce jesi»m stvoril protiv* bogu, od togo dune, ponerce jcpen bki^, dame do diiiikujnje-go dune. Togo vsego is-povbdiai b^d* Bogu, i svfetej Marii, i svbtemu Lavreniju, gospodi, i vsffem svfetuim, i tebHj, borcij rabe. Kaj* se moi^ gHi^ov; i rad se ^ofcu kajati, elikorce simiuisla imam, ene me, borce, poujtediuji. Daj mi, borce gospodi, tvoj* milost, da bum nesramen, i ne-stuidun pred tvoima onima stojal, igdarce pridem s*dit rcivkim i mrutvuim, komurcdo po svem d^hb. Teb^fe, borce milosti vid, po-γλμλ vsa moja slovesa *), i moja dHda, i moje ροηιωω *) Codcx tnale: zlouuez pro: zlouuezci. idem ε ζοος ζ o ιι·ή ς u< μένος acotobk αι.γ.χ. vostohov. Η BUcfejfS ΚΟίΚΗΗ^'ί ΜΟίρΗΗ ΜΗ ρΛΗΗΦΕ ΝΑ ΠΟ-m01jju κϊιτη · κ'λ κογογ μ0-ΗγΆ ΓρΊϊ^ΟΗΤί · £Α ΚΐΙΜΙ» mhet/r hcnob^u ΓΆΦΒΟρΗΛΆ η οτΐπογίτΐκΐ 0t"i κογα ΠρΗΙΑΛΉ · ΚΟΓΟγ BIsCEMOrAUpE-ΜΟγ HCnOB-t^Hj BUCA MOIA rfHi-· Η {ΒΑΉΪΗ ΜΑ^ΗΗ, BLcfe^H ΝΕΠρΑΒΙ^Ν'Χΐγ'ϊ ^ΊϊΛΤί Η ΝΕ-ΠρΛΒΙ»£Ι»ΝΕΓΛ ΠΟΜΐΙΙΙΙΛΚΝΗΠΙ KrcE KCMI» βΊϊ^'ΛΙΗ CiTBOfHA-S ΗΛΗ NE B^TIIH· ΝΛ^ΚΛΗΙ ΗΛΗ ΛΚ)Κί»ΜΗ · CM1A ΗΛΗ Kb£A , Βΐ Cin^lTliNil^^ pOTA)fi, bi ΛΉΗίΚΝ'ϋγ'ϊ ^HiMliJCi ΒΆ tatl»-ehnajfs· ΒΉ ^hhhhctb^c, bt4 ΛΛ-KOMbCTB^ · ΒΆ AH)fORl^NHH, ΒΤΙ ΛΗ^ΟΠΗΤΗΗ · Β1* Οym\C-ΤΒΊ? Η Β"ϊ BKCEMN ΛΗγΟ^ΊίΙΤΙ-ΝΗΗ · ΚΗ!Ε KCAU» ΓΐΤΒΟρΗΛ'ί Π^ΟΤΗΒΛ ΚΟΓΟγ · ΟΤΐ ΦΟΓΟ ^UNE ΠΟΝ ΚΗϊΕ JffipEN^ KTUJfS · ^ArcE ^UNEUJiiNmro · ΦΟΓΟ BkCETO ΗΟΠΟΒ'Ιί^ΙιΝ'Λ ΚΛ-ΚΟΓΟγ H ΕΒΑτΊίΗ ΛλΛρΗΗ H ΓΒΑΤ0Λ\0γ ΛΛγ^ΕΝ^Ογ TOC-ΠΟ^Η Η BKC^M1* ΕΒΑ'Γ'ϊΙΛί'Χ · Η ΤΕΚΦ UOrcHH ρλΚΕ · ΚΛΕΜΑ Μ0-H^Ti rfrfe^0B'S Η ξΛ^'Β. CA ^ΟψΛ ΚΛΓ7ΙΤΗ KAHKOJKE CSAVSICAA Η-MAA\U ΑψΕ Λ^Α ΚΟΓΚΕ nOUlTA-^HIIJH-^AH ΜΗ KOrcE ΓΟΕΠΟ^Η •ΓΒΟΙΛ A\HA0CTU ^Λ Κ'ίΙΜ'Λ ΝΕ CJAMUN^ Η UECfSI^UN^ ΝΑ C*-^UN^MU ^UNH n^fe^Ti ΤΒΗΜΑ OMHMA CTOniAl ΚΓ^Α»Ε Π^Η-^EUJU Ο/ΐ^ΗΤ'ϊίΚΗΒ'ίΙΜΆΗ Mfh.-ΠΊ'ιΤϋΜΆ· Κ0ΛΛ0γ»5^0 ΠΟ CBtMU ^Ϊλ^· TEIi>b KorcE MHAOCTH-ΒΆΙΗ BKCm μ0π1 CAOBE- CA · H μ0γ71 ^ΊίΛΑ · »MOK nOM^IlU- ι.ατιλα ad vf.rbit» 1*tkhk»st\t10. virginum. Et omnium Dci virtutum (rcliquiarum). lit mihi dignemini auxilio cs.se ad Dcum de mcis peccatis. Ut puram confessionem faciam et remissionem a Deo accipiam. Dco om-nipotenti cOnliteor omnia meapeccata, etMariae; omnia iniqua opera et iniquas cogitationes. Quod sciens fcci, autinscius, coactusaut sponte, dormiens aut vigi-Ians. In gratuitis juramentis, in mcndacibus verbis, in fur-tis, in hmiria, in avaritia, in nimis edendo, in nimis bi-bendo. In intemperantia et omni immoderatione. Ouod feci contra Deum ex eo die posteaquam fui baptizatus usque ad hodiernum diem. Hoc omne coniiteor Deo et S. Mariae, et S. Laurcntio , Domine, et omnibus Sanc-tis, ettibi, Deiserve. Poeni-tet me meorum peccatorum, et libenter agam poeniten-tiamquantum habeo mcntis, si mihi Deus peperceris. Da mihi Deus Domine luam gra-tiam, ut sine pudore et ru-bore in judicii die ante tuos oculosstem; quando ventu-rus cs judicalum vi vos et mortuos, quemque secun-dum suum opus. Tibi Deus misericors commendo omnia mea' verba, et mea opera, et meas cogitationes, et racum χυ tmh« αο ϋΐχγξαφον codicis f«1š1*0. eipufssrs. 1ιιεμ a »ob1s scriptus si.a.v1cius. idem έξωςρομηρωμένος avct. a. vostohov. λκνηκ h mok cfk^m-je h mok φίϊλο · h moh ϊκηβοφ'ί h αλοηγ» ^OyillA*KpHCTE koskhh C"ilNoy ηη'ιε kch pahhara na cl» cb^t1* nphth · rffellllinhk^i Η3ΚΛ-BHTH OTl 3'ŽAO£rfcHN,il OK-aactm ®yxf anh μα ott5 buceta ^■ϊλλ· h caiiach ma b"s bucemi» kaa3rb * #men, amen· ι.ατιχα ab vf.rbvm ikterpnet.l HO. cor, et meum corpus, et mc-am vitam, ct meam animam. Christe, Dei fili, dignatuses in hunc mundum vcnirc; pec-catores liberare a malefacloris potestate, custodi mc ab om-ni malo , ct salva me in om-ni bon o. AMEN, amen. 04 lenie· I moie zridze · | 65 I moie telo· Imoi | siu- 66 uot · I moiu dusu· | 07.68 Criste bosi zinu · | ise 69 iezi razil · nazi || zu& to priti · gres|nike isbau· 71 uiti · ot j zlodeine ob 7-2 lazti · j Uchrani me ot 75 uzega J zla · Izpazimej 7ΰ.7ή vuzem blase · i AMEN. lenie, i moje srudije, i moje t^blo, i moj rcivot, i moj* duw#. Kriste, bo-j«ij suinu, iase jesi ranil na su svfet priti, grrfeui-nike izbaviti ot zlod^jne oblasti, ubrani me ot vsega zla, i spasi me vi vsfkm blaz^k. Amen, amen. 76 amen 1 Epilogus. Prae omnibus nolimus lectores ignorare de his monumentis ipsius summi Dobrovii sententiam. Quamquam enim subinde in nonnullis jure nostro ab illo discedimus, tantum tamen abest, ut illius vel obiter dicla contemnamus, ut potius tanti viri, cujus divino fere animo universa Slavorum omnium ct historia et lingua semper quasi praesens obvcrsabatur, vix non ipsa somnia censeamus audicnda. Audi ergo Dobrovium e literis ad d. XXI Nov. 1826 hac de re ad nos datis (ipsoque permittente publicandis, si vellemus) de Frisingensibus nostris monumentis sic ju-dicantem: „Putem ita disponenda esse haec tria monumcnta, utJazzezaglagolo quippe omnium antiquissimum po-natur primo loco; hoc excipiat Glagolite po na z, utpote unum illustrans alterum; tandemquc haec puriora Carantanica ultimo loco sequatur Ecce bi separatim , utpote bohemizans et alius originis. Quidni enim hoc ultimum Ecce bi putes primitus exaratum a Merseburgensi Episcopo Bosone c. 970, postea a S. Adalberto refictum pro Bohemis, denuoque ex hoc Adalbcrti exemplo a Frisingensi quocumque demum adaptatum pro Carantanis ? Cc-terum, etiamsi ultimam hanc Frisingcnsis scripturam τον Ecce bi ad annumusque i02o relegemus, erit tamen sat anti-quior antiquissimo Bohemorum viginti vocahulorum fragmento diplomatis A 1058, ipsoquc aureo Piussorum Ostro-miro A. 1057· Reliqua vero ambo monumenta putem esse primitus exarata c. 950, imo et vel c. 900." Haec ille. Nesciebat nempe tum virsummus, ab amicis Monacensibus nobisque ipsis explorata argumenta pro aevo, imosaltim ex parte etiam pro ipsa manu Episcopi Abrahami, supra eum lectoribuscommunicata. Hocquenunc magis gaudeas, et Dobrovio et aliis quamvis diversissime inquirentibus tam bene coire haec omnia. Nos enim nil dubi-tamus, Abrahamo nostro de facie notos, imo fortasse etiam familiares fuisse et Bosonem Bavarum ad S.Emeramni monachum Piatisbonensem, postea ab A. 969 —971 Merseburgensem Episcopum, et S. Adalbertum, bohemici dynastae filium, qualis et ipse erat Carniolus Abrahamus. Sed eum ipse Dobrovius, etiamsi illi ex parte videretur bo-hemizare Ecce bi, non tamen sit ausus id haberc αμέσως pro bohemico, sed propter lusaticum, ut primo quidem in tuitu videatur, pronomen ton (occurrensII, 91 ; de quo tamen cf. nostras adnotatiunculas) putarit primo dietatum sorabice, secundo e Sorabico vorsum bo h cm i ce, tertioque demum loco e bohemico refictum carantanice; omnisquc vis hujus argumentationis proprie sita sit in vocabulis butnan-s II, 9, et μο^λητη II, 6 et 59, juxta ipsius Dobrovii classi-ticationem dialectoriim tantum septentrionalium, pro meridionalium Slavorum ι^γναν1* et moahtii (sine ^ epenthetico ante a) : nae nos facile nimis abhac oi)jectione tuebimur ipsius etiam του Ecce bi carantanitatem, excipientes : 1) teste Urbano Jarnik, paroeho Solvcnsi prope Klagenfurt (Slaviš est ijHiAOBLj sive malis i^uaoblj) in Carinthia, χρτιχωτάτφ auetore Etymologici linguae Slovenicaeper Austriarn Interiorem (quae fere medii aevi Carantano respondet) editi Clagen-furti, i854, p.5s. adhodiernumusque diem et bui-pro h^-, et ^ epentheticum in ujh^ao, kjh^ao, motobh^ao etc. v -gere in ipsa Carinthia. 2) Abrahamum nostrum, aut quicumque demum in illius "Vadcmecum (εγχειρίΰιον) intulerit hunc episcopo haud indignum sermonem Ecce bi etc. si quidcm scierit c bohemico ita facere carantanicum, ut nune ha-bemus, nae eum minime indiguisse lam duplici duce et auetore. lino, si tres hos Episcopos aequales oporteat Slavica quemquesua sibi invicem quasi lampada tradidisse, cur 11011 potius Abrahamum, a parentibus carantanis natura ϋίγλωσ-σον, et natu majorem, credamus et Germano Bosoni, et ipsi longe minori Bohemo S. Adalberto praeivissc exemplo ? Addc et de Bosone et de S. Adalberto narrari, illos oviculis suismagnocumfervorczeloqueinculcassepcregrinum Krless {/.νξΐε ελεν^ον) , cujus nullum hic vestigium. Sic, rejeetis etiam Bohemis, sat amplus tamen campus manebit totius Carantani a Dravi Trunacqiiefontibus ad Istriam ct Slavoniam usque pro loco natali sive trium simul monumentorum sive singulorum separatim. Si cerlum cssct, Frisingensem cathedram olim et in Dalmatia habuisse latifundia, nos ob sonum h saepius recurrentem non dubitaremus huic potissimum provinciae vindicare haec monumenta: sed ignorante hanc inter Frisingenses provinciam Mcichelbeclio Frisingcnsis ecclesiae instructissimo historico; ignorantibus item Dalmatis et rhinesmum et carantanicum του fk sonum in his monumentis obvium; sonoque h jam nune inter Carniolos orientales (inter Crainburg, Stein et Labacum, inter Savum, K*kram, et Bistriijam fl.), itemque in Canalitis Carintliiae sponte memorato, et fortasse in posterum etiam aliunde prodituro; tutius intra proprii Carantani fines, hodieque plus scx septem ejusdem dialccti vnrietates roprae^ sentantes nos continebimus, sive ad Trunae Dravique sive ad Colapis fontes, Saviquc et Corcorae (luenta ca literis consignarit Frisingcnsis ecclesiae missionarius, sive ipse Abrahamus isfuerii , sive illius discipulus, aut vel magister. I)c soripttira diximus jam supra, si non plane unius ejusdcmque m anus «liversae ad sumnnunsivepennaesivfc uelatis, saltim videri ejusdcm aevi; ita ut ex. gr. Abrabamo dictante scripscrit imitata, ut solet, patrom ductus m anus Tironis. Nam manus, quae scripsit supra citatum „breve rccordationis de curle nostra Godigo elc." et „quantum mihi pertinet", itemque „ constitutionem venerabilis ducis Heinrici" eadem plane videtur, quae scripsit monumentum II et 111. Imo eadem fere germanica confusio Β et P sonorum in dieta« Constitutionis latinis vocibus probrium, puplicum, forpannitum et forbannitum etc. recurrit etiam in monumentis II et III. Monumentum I, lineis, quasvocant, longis estexaratum, id est per totam paginamcontinuatis, non distri-blitam in binas eolumnas; cum contra II et 111 binas in quavis pagina columnas exhibeant. Adde seriptorem τ ου 1 et 111 verba uno, ut putamus, špiritu effcrenda distinxisse punetis; contra eundem rov II, ab initio ad finem nullam habere interstinclionem, nisi forte veliš plura verba (Τυνεχως (uno tenore) seripta illi non inepte vim habere interstinrtionis. Nos pro officio nostro utrumque expressimus adlidem codicis. Atque hactenus de p rima el primaria nostrae editionis columna, quae codicem repraesentat ad ΰιάγρχφον nostrum. Quod columnam sccundam attinet, slavicioris seriptionis nostrae, praevie sic babe: i) admiratos nos esse fidem germani seriptoris, qui II, 5: slzna, io: mrzna, i03: r a z t r ga c h u etc. non reiormidavisset cxprimcrc, ut Bohemus non posset melius. 2) ubi simplicis soni deesset s i m p l c χ itidem vere latinum signaculum, hoc mutuatos esse ex cyrilliano, quod traetamus, alphabelo. 3) ubi Germanus pro muta sive malis dimidia vocali u, integram e aut /posuerit, reposuisse c linguae genio nostram itemque, ubi ille pro Ά posuerit integrum «, rcposuisse slavicum 4) rhinesmum, quem ille mox neglexit, mox indicavit per on, un, ubique scripsisse per λ, de hujus sono sive produ eti tantum o, sive etiam plus minusvc η as al is a, nil praejudicantes. De consonantium seriptione dicemus inferius. Columna tertia habes Carantanica monumenta nostra ad Ostromiriani codicis ορ&ογρχφίαν, utait, cyrillianam exacta ab ipso illius vetustissimi, qui hucusque innotuerit, codicis oustode Al. V o s t o ko vio Petropolitano. Qui perpenderit l) genuinos nobis S. Methodii codices adhuc dcesse, ipsumque Ostromiri codicem esse ducentis fere annis recentius nec id omnino immutatum bulgarici codicis apographum; 2) nostra Carantanica esse integro seculo recentiora S. Me-ihodio, cxcepta in opposito line Pannoniae, bodieque sexseptem sat diversas ejusdem linguae alentis υποδιχλέχτους, ut ipse mox videbis ex evangeliorum speciminibus a nobis propositis: is, puto, jam nune similitudinem potius mirabitur tam diverso et loco et tempore natorum quam differentiam. Quarta denique columna latinam habes ad verbum interpretationem Carantanicorum, quae commentarii vicibus utcumque fungetur; in quo, licet pleraque nobis praeceperit expeditior Vostokovius, nosqueipsi complura debeamus Dobrovii monitionibus, insunt tamen nonnulla nobis omnino propria. Ad singula descendamus. Ante omnia meminisse velimus lectores, hoc potissimum differre linguas non solumslavicas, sed universas totius Europae recentioris, quod sibilantibus praeprimis litteris, et vocalibus sive iis simplicibus sive diphthon-gis, superent antiquas, graecam latinamque. (Noruntque periti ipsam graecam hodiernam sat mendice seribi litteris Vcterum). Desunt nempe in classicis alphabetis, latino maximc, signacula sonorum universae fere hodiernae Europae communium : h;, v, ij, m, lu, u, >b, j, a; ad quos seribendos plerique Occidentales alii alios ex arbitrio applicuere vel singulorum vel p 1 ur i um si mul elementorum abusus. Uni omnium Slavorum apostoli, SS. Cy-rillus et Methodius fratres veram, augendi scilicct η o vi s signis simplicibus veter i s alphabeti viam sunt ingressi; (quamquam nec ipsi videantur in bene c o ep t o pcrseverasse usquc ad finem). Occidentales vero omnes plus minus, judicio lectoris linguae perili πολυ<Τψοτάτων (eontra veram scripturae-9-scojp/av) γραμμάτων pro re nata quoque loco verum necessariumque sonum permisere divinandum. Exemplo sit ipse Frisingensis noster, quoad rem quidem seriptam inaestimabilis, quoad ejus vero seriptionem unus de mullis. Nonne ille, ut minores errores confusi b et p etc. taceamus, oy modo seribit u, modo v. χ — — ch, h. ij — — c, z. 4 - - C, S, CS, Z , Is , t Z. uj — - S, SS, z. •h — — u. κ modo seribit u, uu, modo v, vu? j« — — s, modo z. 3 — — s, sz, z. i — — G S-κ — — c, k, ck? g;' c — — z, s, sz, zs, sc, /.z, Ut adeo c. g (id quod reete observat Vostokovius) una s et z littera l) modo ifi, 2) modo 3, 3) modo c, 4) modo lj, 5) modo h, 6) modo denique m sonet! Hanc illi appellant verborum e genio linguae lectionem (nacli Art der Sprache lesen). Sed de his hactenus. Ad commentanda ipsa monumenta progrediamur. •χι modo seribit i, modo ui, c. u — — e, i. •k — — e, K) — — iu pro ju. * — — u, o, un, on. a — — e, en, a. C O M M Ε Ν T AR I O L U S AD MONUMENTUM I. L. 1. Piara (redka) verba dicit, quac solemni lentaque voce vult, sc praeeunte, repeti a populo. Monendus est lcctor, nos hic more Carniolano et Ilussico efTerre per e farne Gallorum, non per je. Item s simplex hic nobis cum Bohemis, Polonis et Slavonis valerc s Gallorum Italorumque initiale, id est ς aut ss; z contra z galli-cum. Utrumqne sonum habes in gallico numero s e i z. e. — 1. 3. c r e z t u (KftCToy) jure pro (Joanne) baptista accipimus, prout et aliae confcssiones habent: quamquam Dalmaiafi nune Christum ipsum vocent Kcrst, et I s u k e r s t, ut videbis ex speciminibus, ipsoque Nostro inferius. — 1. 4. c r i 1 a t c c m ( κρΗΑΑτκ-uem») non male pro angel is, quos alis (κ^ηλλ) instruetos pingunt.— 7. cbokii (^ohoy); sic putavimus profcrri debere hic et alibi k, illyricc κοινώς, et ex parte tantum carantanice(nempe in valle Canali Carinthiae, ct inplanitie Carniolae superioris, cujus incolasPoljamjos (Campestres) vocant subalpini Gorikrnji, ultra K^kram habitantes. Si enim ^0K0y voluisset, potius suo c scripsisset: chocii. χοκογ autem pro Yoboy audimus quotidie dicere Valachos Macedoniae volentes loqui illyriee.— 1. 7; ispovbdun buti (cf. II. 112; lil, 42) jam monuit Vostokov, respondere german.: beichtig \verdeu, i. e. conliteor.— 1.8: beusi (kwbiuh), videtur to c: habere, ex analogia praet. fui, perpcram; (namgerund. pract. sequunlur participia prael.; haec vero inf.; quae ulraque kija ct kuth habent, non κεα, keth, nec s^a, Ε'Ϊτη); quamquam Polono suum byl, ct Bohcmo bcyti fcrc sonet ut bel, beti. Nos in Slavica scriptione restituimus rectum ω. — on, nune Carantano plane ύη svfet sonat pro Germani: jene Welt. cf. II, 3, nepri-jemljohi aeque notatum ό accedens ad ύ; sed oblitus est idem notare II, 6.— 1.13: vuuraken (ογς>ο1)ΕΝ) hoc uno loco k accipimus non ut alias pro emollita o· (h) sed ^ (tj) illyrica, Carantanis nune minus usitata, sed ejus loco simphciori j: rojen dicentibus pro antiquiori pol)EN Illyriorum et ipsorum Zagrabiensium, qui propric sunt ultirni Vinidi. Dobrovius volebat b f>a s ε n legi, quasi re ddi t u s, editus. (Nam ille nec h illyricum volebat in his, sed h Pseudocroatis Zagrabiensibus et Carantanis usitatius). Sed b^ahen non admittit signiiicatum rov editus, i. e. na tu s, genitus; red-dit us autem, quae propria vis est rov BpAifiEN (versus, reversus) plane caretsensu; nisi quis μετεμψι/'χωΛν hic quaerat. — 1. 14. ili vuolo— Vostokovius malit ver b um esse, ut praecedens πομνια; nobis potius utrumque videtur času instrumentali dietum. — 1. i5. uzmazie, n. accipimus pro peregrina voce, facta e phrasi germanica: uz der maže, extra modum, τ o εψετρον. Cf. III. 36- uzmaztvo, n.— 16. uzinistve cf. cum III. 54· locus difficilis. Dobrovius pulabat essepraepostere scriptumpro: u nizistuei. e. βά nehhctbih, in impudicitia. lllaffarik, spes altera Bohemiae, m novissimo suo optimoque opusculo: Serbische Lesekorner (Grana lcctionis Serbicae) i833. 8, adfert adj. cnhmab^ 1 Tim. 5, i5, περίεργοι, curiosae (quasi a cnhlja pro chnhi^a, parus, Meise, avicula moribus ct habitu curiosissiraa?) ex Apostolo Uliiuatovcensi A. 1324 ab ipso Dobrovio saepius laudato, ipsique huic loco nostri monumenti applicat, nescio an satis feliciter·, praesertim si e Dobrovii sententia conferatur cum monumenti nostri III, 34. ubi expressis verbis βά cnhmhctbHj eodem plane locohabetur. Adde ab adj. ενηηαβά expectari subst. cnhmabctbo, sicut est λλκλβεφβο a λ*κλβά. — 1. ι8· nedela. Cum lexica carantanica etiam nedieu (νε^λά, m.) habeant, nil opus est proponere lectionem nea^aa, ut sit genitivus vetus verusquepro vulgato νε^λη rov νε^ελιπ , f. — 1. 20. creztu (κρ^(τογ) vides h^c usurpari alio sensu, i. c. baptismi aut iidei christianae, aut ipsius Christi, quod vidisti supra 1. 3. usurpatum pro (Joanne) baptista.— vuez nescias B^tune credas dici, an B^kui ? Prius antiquius est, et menti ipsius fortasse seriptoris (qui plcrumque z seribit pro t) magis consentaneum, alterum melius respondet reliquis ejus neoterismis, h omittentis in verbi secunda persona sing. praesentis.— 1. 22. poštenih (nouJTENki^-s). Noli mirari ujt pro ht, cum omnes hodiernae dialecti revera sic loquantur, etiamsi ludimagistri urgeant 4t. Cf. Serborum ihto pro mto , ipsumque verbum uoujtenue pro πομτενι»ε cf. tandem mensuram ιητα^τηηά,e numerali ηετκι^η, ikTui^H derivatam, universo Carantano tam slavico quam ger-manico notissimam.— 1. 34. Nota Adj. n. viiecsne (βΦηηε) si hodiernum linguae statum speetes, plane bohemicum aut polonicum. Cisdanubiani omnes, puto, Bulgari, Illyrii et Carantani nonnisi b^hho dicerent, Veteres b^hnok. Nisi forte quis defendat pro Carniolico ct hoc vfcine (et infra II, 2: te), dicens, esse mutam in line vocalem, Ά, in quam Labacenses corrumpunt o ct u neutrorum. "Vide Gramm. nostrae p. 262. — Imo melius etiam habebit pro contractione rov βΊϊίηοκ , quales plures habet monumentum: me pro moje, mega pro mojega; ut de tva pro tvoja, m o pro mojo, tvo pro tvojo etc. nil dicamus.— Esev iezt. Pro v, slavicus aliquis Bentleius sine audaciae nota dicat, seribe meopcriculo: vi ezt, aut potius ut sibi constet librarius, vi iezt i. e. vu jest, vobis est. AD MONUMENTUM II. Lin. 1. Eccf, nune Carantanis me (si), absorpta, ut alias sexcenties, prima syllaba; cf. ske pro ογ«Ε, uie pro euime etc.—. detd est avus; hic pro primo avo, quem voce hibrida protoparentem Adamum appellant.— 1. 2. Notaparticulam te, Piussis το, Petronio tunc, ipsique Homero τω (tunc), respondentem germanicae: so, in apodosi, praeccdente wenn; Veteribus et hodiernis Slaviš de regula aeque cum Graecis Latinisque haud necessanam.— 1. i3: Ibzzredu sat probabiliter et Vostokovius et Dobr. corriguntin: Ipo srčdu, ut sit: et ex statuto; secundum lllud: Omnibus hominibus statutum est, semel mori. Nosque ipsi praeferimus aliorum explicationi, quae volebat: ΚΕ3Ά sine ordine; ut esset Horatii Carm. I, 28: Mixta< senuin ac juvenum densentur funera. — 1. 14. Nota pagi pro paku, cum alias illi g sonet j. — 1. 19. Nota adj. S o t ό n i η, subst. S o t o n a, facti c Germanorum Satan, sicut pop fecere e p h a p h, et p o s t e F a s t e. — 1. 20. t r e b a est sacrilicium idolis factum. An pertineat ad radie, t r e b - it i (cxen-tero), ipseque jkouij sacerdos ad fk^-^th (voro) videant alii. — 1. 22. raszbui primo exaraverat, sed ipse mox cor-rexit u in o. Similiter fecit mox lin. 25 prestopam e prestupam, ct infra lin. 5i krovvi e primitus seripto kruvvi. — 1. 26 nizce teh del mirzene etc.locus difficilis. Non male dedit Vostokov: Hhhu ϊκε-μ^η^ε (ml autem his operibus odiosius). Carantanus possit etiam dicere : nhujme (niliil) pro aliorum hhhto , et Vostokovii nhmi» jke. _I.57. sesti ijf pijem (honores, an: honori?eorumbibimus). Nosti morem medii aevi,, bibendi honorem Dei et Sancto- rum" non solum ex historia eccl. Germanorum, sed et nune vigentem in Serbis (v. Vukii lex. voce caaba). Ergo nil opus est recurrere ad bulgaricum pejem pro pojem (canto).— 1. 41. Tleske, signum, quod vides impositum i htterae, quid sibi velit, non assequor. Idem signum imposuit III, 32 gerundivo bde; et paullum diversum II, 69 nikrrne. Sensus in omnibus his locis nil indigere videtur hoc signo.— 1. 57. Salve, aptissima hoc loco repetitionis figura: temi t črniti se>— 1. 61. d o s: bibliopegus codicis etiam ipsius s litterae partem amputavit, ct fortasse quod sequebatur e.^Nos quamvis improbante Dobrovio, legimus ^oau» aut ^ογκε (doneč), conlirmante Vostokov io e Sborniko Α. , et lilaffarikio e doru illyrico.— 1. 64 Nota gratissimam Dobrovio phrasin hckohh ^okonh, altera sui parte nonnisi 111 hoc monumento servata.— 1.65· izvvolenico seripserat primum, sed emendavit sive ipse sive alius, c o m superseribens ultimae vocis syllabae co; plus acquo, cum nonnisi m adjicicndum esset, non com.— 1. 67 — 68 ibbgeni; et hoc loco bibliopegus prioris b , utpote fmalis in pagina litterae partem abscidit, ut tamen satis agnoscas b. Sed ct sic haercas. Vostokovius legit (quin tamen ipse sibi satisfaciat) russice: ki»enh (pro khknh veterum, ct reliquorum qui nune sunt Slavorum, praeter Russos, omnium) ipsaque quae sequuntur ut liza in biza violente nimis mutat. Dobrovius volebat legi: i p obe jeni, ut esset: et compulsi (pobejtideni); vide an non loco rov p obe j eni inalis Ι^νναμον et aperte corruptae seriptioni propius poj eni, part. carniol. verbi podim (si. πλ^ητη, boh. p ud it i, pol. pfdzič); ut prius b sit pro o, plane ut supra II, 15; ct sensus respondeat versui Sequentiac pro Defunctis: Tuba mirum spargcns sonum Per sepulera regionum Coget omnes ante thronum ctc. Podim enim Carniolis quidcm, quod sciamus, estpropello, sed Bohcmis et Polonis universim pello, inv pello, excito. Vix dubitamus fuisse probaturum Dobrovium hoc poj en i. Quamquam ct sic videatur deesse aliquid, ex.gr. a d tribun al judicis aut tale quid. Nisi forte nobis succurrat philologorum jurisperitissimus Jac. Grimm, ope germanici moriš in jus vocandi adversarium, qui impune ferebat absentiain, nisi in faciem sibi fuisset nunciata vocatio. Idco fortasse dicit Sermo, hicnonlicerc abseondere facicm, autfugere, sed esse apparendum ante Thronum Dei, et respondendum accusantiMalefactori antiquo.— 1. 74. Nota formam plane carniolicam hodiernam su zlod-j c m ~δι<Τ<ΤυϊΚχΙ3έος, non z l o d e j c m ut habet alias. — 1.84. in m u z 1 i t e putes excidisse i literam post u, pro m u i z 1 i t e. i. e. λμιΚλητε.— 1. 8g. z vet i eruz i. e. cb^tui k^sct, nobis est: derbeilige Christ Germanorum, nec opus est eruz habere pro compendio nulla titla indicato του Christus.— 1. 91. Nota t on (hic)pronominis formam solis nune Lusatisusitatam, pro t en Boh. etPol., et T"sVeterum ct Carantanorum. Hocque ton pronomen maxime fortasse mo-verat Dobrovium, ut sibi fmgerct primum hujus Sermonis auetorem fuisse Sorabum. Possit tamenreponere Carantanus: ante mille annos cum aliis Sorabismis (modlim) potuisse et hunc (ton) sibi communem cum Sorabis esse. Aut. quid, si ton non sit quod putatur ton (hic), sed aut to nu (hoc nobis), aut to simpliciter, abundante litera n, aut to on (hoc ille); aut dcnique, si dederimus Dobrovio esse apographum nescio quoturn, cur non t huc demigrarit c lineae 89 voce ultima c r u z t ubi nune deest ? Ceterum tantum abest, ut Carantani a Sorabis quid acceperint, ut potius (si minus noti ex historia S. Bonifacii Moyn-et R ad a η t z-Vinidi, quorum non exstant linguae reliquiae) certe Slavi Luneburgici linguae indicio prodantur coloni Carantanorum indubii.— 1. 99. pri nizse ogni Vostokovius ac-cepit: admotos igni, quasi π^ηνι^άιμε, gerundivo praet. verbi π^ηνι^/Κ., satis quidcm apte ad seriptionem , cui s plerumque est 5K , z vero c, notiLj: vide tamen, an liceat legere nobiscum nj»h nhciptr ογνη ; i. e. ad humilem (lentum) ignem, quod Galli vocant bruler quclqu'un a pet it feu; sensucertemeliori quam sit vostokovianaelectionis. Notae sunt c Prudentio prunae tepentes, harumque lenta flamma, qua ipse S. Laurentius nostri monumenti est ab-sumptus. — l.lo5· vuerun, noncredimus deberecorrigi in veruu, sed esse un seriptionemnasalisvocalisλ. — 1. no. quid dicas esse borci raba, ubi rabui aut rabe expectcs. Nam p 1 u r a 1 e m poscit mox sequens bis i m (illis). Dobrovius, ut erat promtissimus ad respondendum, provocaratad Russorum, ^ba, tjh, metuijm ηλοβΦκα; sed hic minime nu-merantur confessarii, quos tantum plures adfuissc patet ex ipso sermone, habito probabiliter ab ipso episeopo in loco populi religionis causa undique affluentis frequentia celebrato, tempore solemniori Paschatis, Pentecostes aut Dedica-tionis; aut potius, nostro quidem judicio, ab oratore enixe commendatur auditoribus confessariorum advocatio. AD MONUMENTUM III. Lin. 12. Nota latine abbreviatum sce. cf. infra I. 44. Quamquam etCarnioli germanizans Sant jam sibi apta-rint, dicentes ujunt-Jakop, uiunt-Janrc, uium-netup, imo et munhiopu pro munt-Jiir, et S. Mariae locos sacros vocant ujmapk, ita ut του ujunt in ujmaok n. nonnisi prima litera iu remanserit. Festa Mariae 15. Aug. ct 8. Sept. quae Illvriis sunt Velika Gospoja et Mala G o spoja (i. q. Germanis Gross-et Klein-Frauentag) Carniolis vo-cantur Veliki et Mali uima^un ^an (magnus ct parvus S. Mariae dies). Est in media Carniola templum celebre S. Mariae, monti alto ad Savi laevam ripam impositum, quod ipsi monti a Germanis vocato Kahlcnberg, slavicum nomen uima^na rofa (S. Mariae mons) procuravit. Adde in hujus ipsius ujma^ne roj>e vicinia habuisse praedia auetorem nostrorum mo-numCntorum Abrahamum episeopum!— I. 33. Uzpitnih rotah. Uni Dobrovio debemus prolatam e breviarii glagolitici codice vocem i s p ϊ t i ad ps. 118, 161, etps. ng, 7, pro lat. gratis, gr. ΰωρεχν, et vulgatae Russorum τογΝΕ (Ostromiro et antiquis τογΝκ). Sed deetymologia vocis, ct radice, utrum sit πητ an πωτ, ipse haerebat, propendens tamen ad πωτ. Nos unum hoc addemus, breviaria impressa, quaeinspeximus, nominatim ed. Venet. Torresani 1561, 8. habere tnhth non htnhth, ut adeo nil mutari oporteat in nostro monumento. Quamquam, cum et P. Stulli citet e br. glag. i spi t i, etiam in editis hoc invenerit necesse est.— 1. 34· de uznicistue monuimus ad I, 16.— 1. 36. Item de us-mastuead I, 14. — I.44. Nilagat, si quis forteex hac S.Laurentii mentionesperet expiscari locum natalem hujus Con-fessionis; adeo iniuiitus est numerus ccclesiarum huic celebratissimo S. archidiacono dedicatarum : — 1. 5θ· Nota poujte-diuii, servato hocuno loco i finali pers. 2. verbi pouitediti; servato etuiT pro ujm aut ip. — 1. 57. Nota supinum c^ht·*. Clausulae loco notasse licebit, facturuni omnino operae pretium, qui haec monumenta verterit in dialeetum Carantanicam hodiernam, (sensu latissimo, aut vel in diversas hodiernae Austriae interioris ιποΰιιχλέχτους); sed reete hoc nonnisi is faciet, qui per totam vitam in medio horum Slavorum fuerit versatus et adhuc versetur, non is, qui, ut nos, a decimo inde aetatis anno germanice didicit, et abhinc triginta fere annos remotus a Pauli diaconi „ patria Slavorum" vivit inter Germanos ad Dan ubi um (sic enimViennam vocant Slavi Carantani;; loco quidem cetera minime ingrato, imo et universac rei slavicae specula aptissima, at peculiaribus Carantanorum rebus rite serutandis alieniorc. Verumprius etiam rogandi erunt qui bibliothecas praeserlim germanicas traetant, ut duce hac nostra qualicumquc interpretatione exquirere velint sive latinum sive germanicum archetypon, cx quo haec nostra monumenta, omnium sui generis antiquissima fluxerint. Quo invento facile ct nostra interpretatio emendabitur, ct quae dubia aut controversa nobis amicisque fuere, liquido patescent. Adde quod mirere, homiliae Ecce bi vix non gemcllam exstarc in Russorum libro ccclesiastico Prologom m ad d. XXV. April, festum S. Marco. Sunt autem Russorum Prologi, breves vitae SS. addita singulis itidem brevi homilia (ποογΊΕΝΪΕ) c Patribus graecis Basilio, Chrysostomo ctc. ut vult Ale-xievii Lex. ecclesiasticum. Sed similemlibrum non solum frustra quaeras inter graecos universim, sed quod magis etiam mireris, ipsam hanc Ecce bi gemcllam diserlim negat Vostokov graecam indolem et rationem prae se ferre (ολογ-β h MaHepi. KaatyTcn He rpeiecicie). Quid si missus c. 960 Olgae ducissae Adalbertus Treverensis, dein Magdeburgensis Ar-chiepiscopus, Abrahami nostri aequalis, deseriptam cx hujus εγκολπίφ tulerit in Russiam, ibiquerelictam autperdilam a re-pulso, posthac invenerit Macarius metropolila? Quam([uam Macarius occidentalium doctrinae admirator poiuit alia etiam via ipse nancisci e Germania. Adde denique, eam 111 Prologi indicc I nbui nescio cui S.Macario! Sed en ipsam homiliant: E RUSSORUM PROLOGO, HOMILIA AD D. XXV. APRILIS, FESTUM S. MARCI EVANGELISTAE. Bi ToiiHie &enb (Απρ. 25) πογπεκίβ Ha naMaib CBaiaro AnocTCua Mapna. BpaTie * npncHO sca^aa Hauiero cnaceHia Γοεπο^β Βογ·β Hauib, HenpecTaHHO npimiBaeTb hli οβατημι· ebahre.iiemb b-b btlhyio jkh3h6; βθλη Hbl npHCHO , BCHKy CKBepHy h HtHTie hcthcto otbpem.h otti ce6e , h MHCTbIMb cep^uomb κι He-my nphctynhth, hb3hckath, π npifiTH oho hapctbo, h3t HeroJKe hcnaa0x0mt, npecTynjibme 3anobi£b fl}ke ^ npeat-^aha a^amy, npa^i^y HaiueMy, b-b pan ^pesjie, b03^epataHiii an^e 60 6bi hj cxpaHHJi-&, b-b κϊκμ »μλ-β 6bi 6e3-b neiajui h 6e3τ> cmepth, etapoeth ηβ πρΐβΜΛΐοιμ.η, ηη cjie3Ha tijia hmyn^n. Ho 3aBncTiio ^iabojie» OTJiymca caabbi Bo-jkih, heb03^epatahia pa^n. ΟττοΛ-fc Hana^ouia na po^-b lejlob-fcieckm neiajin h ctpacth h cmeptb npemi3haiom.h jkhbottj HeJiOB-hib. h τογο M-fecTa ate^aron^e cbhtih MyieHnii,H h npaBe^HHUH, κρίπκο npenoacama ipe^a cboh, h 6paHB npinMine HanpoTiiBHaro, nnogi^iiBuie ero, naKbi βηηαοηκι βί. nepByio nopo£y. h ηβιηϊ βχολητϊ , βοδρΜΜΗ yKpauibmeca, BAaCTB h GoraTBCTBO Β ti ΟΜβρΤΠ MtcTO ΠΟΒβρΓΗΙΘ θ!κβ CKOpO μημοχοβητβ H3MeHyH BpeMeHa h jrfeta. τϊμ3κβ ηβ ABCmilMCH, 6paTie , hh bko 6e3CMepTHH μηλπ^θοη, npe^aivibica ποχοτβΜ-b 3Κητϊη cero. Hace 60 acimio ceMy B^acrbca rp"fcX0BH0My, το spar-b Boatiii sbibaetb h nary6HHK-b Ayum CBoeii. Ho BcnpaH-feM-b ποηθ oTHbinfe , ^a He jihhihmch caMoxoTieMb cjiaBbi Bonci/i h pa^octh βϊιημη ; Ho bethrh-fcmea οτί. npeACCTH Mipa cero, HKoate o6iiu.axoMca Βογοβη, nopajk^aemn cbb-TblMB ΚρβΠΙ,βηϊβμβ , πρβ^-β μηογημη IIOCJiyXH chue rjlarojuolhe i OTpiIUaiOCH cotohbi ii bctx-b βγο. CeJKe CyTb aa cotohiiha: h^o^oc^yacehie, gpatohehabh^ihie, kjlebeta, rhibo^epatahie, 3aBiicTb , apocTb, hehabhctb, pa36oK, TaTb6a, πβηηβοτβο, o6bhaehie, ogn^a, nichh 6±coBCKbia, nAacame, xyλehie, cpamo^obie, BOJiuiBeHie, α^τοι^δλβηϊρ, ropaoetb, a3ka, κλβτβϊ npecTyn^eHie, h ejke kjihthch hmenemb BoatiiiM-b. Αις,βδο εηχϊβιϊλϊ. octahemca τη *) β3ηΐη.εμτ> βοηκοηαοδροα^τβλη, JiKoate imuieTCB, ykjiohhch οτΐ 3.ia, h CTBopii ^o6po : ^aan^e otcexi octahemca 3λβιχ·β #·6λ·β, to y^o6b naKH bhh^emi bi Tya?e nopo£y. Ίτο 6o ectb Mep3b*rfee Tan^-b a^ji-b ? TiMH 60 miši Eoariii πρπχοΛίιτΒ Ha hh. Ho cbepuihm^ 06it0bahia Harna sate ktb tocnoay Bory HauieMy, λιο6ηιι^.θ ero bctmb cepanemb nBceio Mbicjiiio cbo-ero, h 6λη»ηηγο CBoero aknncami ca; 6patojno6iem-b cbitun^eca, ctpahho^iogiemi u,bttyiu.e: bhh^emi pa^yion^e-ch β·β btihyio pafloctb, h B-b 6e3CMepTHbiH ΗίΗΒοτϊ h Bi Hen3peieHHyio KpacoTy, eBJKe 5κeΛafl, 6jia!KeHHbm Αποοτολχ XpicTOB"b MapKO no^bhrhycfl ηκητϊη cero c^acTH nonpaTH, GoraTbCTBO csoe pas^an hhihhmt, , h rio^nnrHycii bi. btihan jKn.unita, XpicTOBa ^aca pa^ocTiio nocjiyuiaBT., bko ate peie, bsbibaa hbi ki ce6i: Hey6oiiTecfl οττ. y6nBaioiij^iixl· τ^λο, ayuih aie He MOrynj.nx:b ητο ληχι ctbophth; ho na^e 3Ke y6oiiniecfl HMym;aro bλacτb no y6ieHin ΒΟΒρβιη,ιι b-b reehhy. ttmate , 6paTie, Kaa noab3a ecTb, an^e Becb μϊρ·β npiogpmitem-b, a ayuiy cboio nory6iiM'b , jih οτιη.βτΗΜ'β ? Ihmb HCKy-ππμι aymy cboio oti mykh, an^e 3^^ He ocTaHeMca 3Jia, He noKaeMca h κηπ^ημέ. He ^aiviBi ? Ho ποτπιμίμϋη OTcejii bhhth ttchbimh bpatm bi bihhyio jbh3hb, chpiib B03^ep®aHieMb, ποιμ,εηϊβμβ, ηβτοκμο οτ-β 6pamHa η οτ-β πητϊη BOe^epata-mecfl, ho οτ-b BCHKoro rpixa 6-fcraH, ry6fln^aro aymy tboio, h tomh njiorb cboio XpicTa pa^n, HKoate noctpa^a Ano-οτολ·β cbhtbih MapKO bchkbi mykbi π n0h0chyi0 cmeptb XpicTa pa^n Cbma Boatia. timate ciaeTb hbih-fe b-b cjiasi Bo-Htin naie coaheiharo ciflHia, h b-b namutb ero #ηβμη qy^eca 11 hcni^ehia ctbapaetb tocno^b bor^ Hauib. hace 60 bi-poio HTeTb naMHTb CBBTaro AnocToaa MapKa, το h ot-b rpixi H36aB^aeTCH 11 bchkoh HanacTii H36yAeTb. ToMy y6o, 6paTie, nopebhyhmii, h Taace flo6pafl ctbophm-b. h τοίί 60 ιβλοβ^κ-β ate 6i , HKoate h mbi , ho bchky 3Jio6y b03he- habha-ϋ, a Boaciio βολιο CTBopn; M>JKe h mm ποτπι,πμϋη ετβορπτη, 6y^em-b Cliiiobc cb^ta h nphiacthhuh HapcTBia Ero o XpicTi lHcyci. — *) Sic Vostokovius; vulgatus contra Prologus: το. I Ν T E R P R Ε T A T I O. Fratres, semper cupiens nostrae salutis Dominus Deus noster indesinenter invitat nos per sanctum Evangelium ad aeternam vitam; jubens nos semper omnem maculam et vitam immundam abjicere a nobis, et puro corde ad Illum accedere, et quaerere et accipere illud regnum, ex quo excidimus, transgressi man-datum, quod fuerat antehac datum Adamo, atavo nostro, in paradiso olim, continentiae causa. Si enim illud servasset, in aeternum vixisset, sine cura et sine morte, senectutem non capiens, nec lacrimosum corpus habens. Sed invidia Diaboli separatus est a gloria divina in-continentiae gratid. Ex eo tempore incubuere in genus humanum curae et passiones et mors, excipientes vitam hominis. Et bujus loci cupidi sancti Martyres et Justi, fortiter accin- \erunt femora-sua, et bello suscepto in Adversarium, et superato eo, rursus intrarunt in primam naturam. Et nune incedunt, operibus bonis ornati, potentia et divitiis, quae cito praetereunt mutantes tempora et annos, in mortis locum abjeetis (i. e. morte commutatis). Quare nolimus decipi, fratres, nec quasi im-mortales nos rati cupiditatibus hujus vitae nos dedamus. Qui enim huic vitae se dedit peccatrici, tunc inimicus Dei lit, et interfector animae suae. Sed evigilemus saltem a nune, ne privemur per contumaciam gloria divina, et gaudio sempiterno; sed abstineamus a fallacia mundi hujus, sicut promisimus Deo, renati per baptismum, coram multis testibus sic loquentes: Abrenuncio Satanae et omnibus operibus ejus. Haec autem sunt opera Satanae: idolorum-servitus, fratris - odium, obtrectatio , irae-retentio, invidia , iracundia, odium, latrocinium, furtum, ebrietas, comessatio, injuria, cantiones daemoniacae, saltatio, blasphemia, obsceni-sermones, magia, infanticidium, superbia, mendacium, jurisjurandi transgressio, et jurare per nomen Dei. Quodsi enim abstineamus ab his operibus, jam quaerimus omnigenam virtutem, prout serip-tum est: Declina a malo et fac bonum: ita, si ex nune abstinuerimus ab operibus malis, tunc facile iterum intrabimus in eandem naturam. Quid enim est abominabilius his operibus? Per haec enim ira Dei adventat super nos. Sed solvainus promissa nostra erga Dominum Deum nostrum, diligentes Eum ex toto corde et tota mente nostra, et proximum sicut nos ipsos; fra trum - amore splendentes, hospitum-amore floren-tes; ut intremus gaudentes in sempiternum gaudium et in immortalem vitam et in inenarrabilem pulchri-tudinem, quam cupiens beatus apostolus Christi Marcus suscepit vitae hujus voluptates conculcare, divitias suas distribuens pauperibus, et sublatus est in aeterna tabernacula; Christi voce laete exaudita, sicut dixit vocans nos ad se: Nolite timere eos-qui-occidunt corpus, animae autem non possunt quid mali facere, sed potius timete habentem potestatem post occisionem conjiciendi in gehennam. Quare, fratres, quid prodest, si universum mundum lucremur, animam vero nostram perdamus, aut laedamus? Ouo redimemus animam nostram ab Inferno, nisi hic abstinuerimus a malo, poenitentiam agamus, et pauperibus largia-mur. Sed satagamus ex nune intrare per angustam portamin vitam aeternam, nimirum continentia, jejunio, non solum a cibo et potu nos continentes, sed et ab onmi peccato fuge, perdente animam tuam, et castiga carnem tuam, Christi gratia, sicut perpessus est Apostolus Dei sanetus Marcus omnigena martyria et ig-nominiosam mortem Christi causa, lilii Dei. Per hoc ille nune fulget in gloria Dei super solis fulgorem, et in memoriam illius gloriosa miracula operatur Dominus Deus noster. Qui enim fide colit memoriam saneti Apostoli Marci, tunc et a peccatis liberalur et omni tentatione solvetur. Huic ergo, fratres, aemu-lemur et eadem bona opera faciamus. Et ille enim homo ipse erat, sicut et nos, sed omnem malitiam odit et Dei voluntatem fecit; quam et nos satagamus facere, ut simus lil «i lucis, et participes regni Ejus per Christum Jesum. Nota. Ilabcs hic, lector stavophilc, homiliam dialeclo quidcm ecclesiastica conscriptam, sed a doctissimo Vostokovio non ex edilo Prologo seculi superioris repetitam, sed collatam ad quattuor codices sec. XV—XVI, editamque, ut vides, typo Piussorum civili, ut ajunt, non ecclcsiastico; itcmque orthographia russicae pro-\ima, rejeetis non solum accentibus omnibus, sed ct grammaticis literarum e et g, itemque o ct w subtilitatibus, at servato τ ου κ usu in tertia singularis verborum persona, ct času instrumentali nominum ctc. Ut adeo, si quis vel in hoc nostro traetatu contulcrit, quac damus, cxcmpla linguae slavicae ecclcsiasti ca e singula, jure miretur ejusdem linguae, quae pro sacra ct emortua habcatur, seriptionis varietatem et inconstantiam. Nam primum omnium habes Ostromiri evangelia A. 1057, cxarata orthographia ct simplicissima ct accuralissim;i. Succcdit tum Glagolitarum ct Serborum τ ου b abusus pro li et >s, ct constans elementorum a et χ. in e ct oy conversio. Hanc quoad χ it i d cm adop-tavere Russi, at a cum tu fere confudcre; quibus et rcliquae debentur subtilitates τκ e ct g, o ct w, aliaeque, quas habcsp.4o. e Bibliorum correctioncA. 1 ^55. Harum nonnullas rcjecerc editores Bibliorum A. 1816; dcnique vix non omnes haec Vostokovii homiliae editio.— Atque de accentibus quidcm omissis vix dolebit philologus, qui sciat eos russicam potius prosodiam repraesentare quam slavicam veterem: at dolebit zelator unitatis ecclesiae slavicae, nccessario pcriturac, voces accentibus destitutas dissitarum regionum Slaviš pro suae cujusque dialeeti popularis ingenio elaturis, Scrbo cx. gr. rccitaturo: bo uma cija ctc. Piusso contra: bo ηλ\α olja ctc. Praeterea, si cum Ostromiriana vctustissima comparclur hacc novissima Russica seriptio linguae veteris, quanto haec illi inferior! quippe 1) rarens Λ elemento; 2) abutens a etiam pro tn; 5) carcns plane κ signo, ut taceamus τ ου y abusum pro oy et alia minora. Atquc de his hactcnus. Homiliae russoslavicae 7ταραλλ^λκΤμεν excipiat alius Confcssionis bohcmicac vctustissimae, repcrtac a summo Do-brovio in Novi. Test. lat. codircNr. 20 bibliotliccacR·"' Praclati Canonicorum S. Augustini Veteris Brunnae in Moravia, ab coque morilnro deseriptae, nobisquc missac. Audi sis bohemicum saccrdotem, loqucntcm ad populum suae curae commissum: PUBLICA CONFESSIO, BOHE MIC A, SECUL1 XIIl-XIV. Naboznye a pokornye pokleknucz na stvu kolenu dayte se tvynny panu Hospodynu wewssyech hrzyessyech rzkucz pomnyc naboznye a pokornye, a rzka kazdy sam od sebe. Ia hrziessny czlowyek zpo\vyedam se k bohu otczy, k synu, y k swatemu duchu, wssye gednomu Hospodynu, y k swate kralownye matczye bozye me welyke nadyegy, y ke wssyem swatym, y tobye knyezye, mych wssyech hrzyechow, czoz gsem shrzyessyl, z me mladosty, z me nemudrosti, z me smyelosti, az do dnessnyeho dne, toho my gyest wyernye zyel sprawu wyeru. Shrzyessyl sem a davvam sye \vinen panu hospodynu, we wssyech hrzyessyech mych, a zwlasstye vv desateru bozyem przykazany a naywyeczye we dwem, ze syein nemylowal pana boha ze wssyeho srdczye sweho, ze wssye dussye svve, ze wssye syly swe, ze wssye mysly swe nemylowal nade vvssyeczko stworzenye, a swelio blyznyeho iako sam sebe, gest my toho zyel wyernye a sprawu wyeru. Shrzyessyl syem w dewyety czyzych hrzyessyech, posuzuge zywych y mrtwych, swyetskych y duchownych, mnolio-krat lepssych nez syem sam. Shrzyessyl syem w syedmy smrtedlnych hrzyessyech w pyssye, w zawysty, w nenawysty, w lakomstwy, w lakotye, w smylstvvy, w lenosti, w teskonsty (sic), zyelem toho sprawu wyeru. Shrzyessyl sem wssyesteru mylosrdenstwy czyerkwye swate, toho mylosrdenstwye nykdy syem nemyel k swemu blyznyemu, kopoczestnemu, knahemu, k zyeznywemu, k lacznemu, k nemocznemu, y krtvvemu (sic), gest my toho welmy zel sprawu wyeru. Shrzyessyl sem w pyety smyslyech ziwota meho hrzyessneho, wydyenym, slyssyenym, promluwenym, doczyenym, pokussyenym, zlym pozadanym, gest my toho welmy zyel y spravvu wyeru. Shrzyessyl syem wuosmeru blahoslawenstwy y wsedmerzye swatosty czyerkwe swate, gest my toho wyernye zyel sprawu wyeru. Shrzyessyl syem w opussteny mnoho dobreho a dopussteny mnoho zleho, yakz sem kolywyk shrzyessyl, tak sye davvam wynen tobye vvssemo-huczy pane hospodyne a prosym twe swate my!osty by my raczyl mylostyw byti, by my raczyl me hrzyechy odpustyty, tebe na pomocz prosym ma naywyetczye nadyegye, dostoina pano marya by raczyla orudownicze byty se wssyemy swatymi za mye hrzyessneho, tebe knyezye prosym by mye rozhrzyessyl bozy moczy y twu moczy gessto mass od hospodyna, mych wssyech hrzyechow wyedomych y newye- h, 6,10 ι71£κ> i πιριο y y j j i i j i j i >. 'j 'j j h germ. — Γ t X X (0 h? h? — — h? h? j — — — — — gli ital. Al»? Al» Ab Al» Jb (?) gl g» Ij !y Ij •j >y iy •y — l,li li, 1- v gn ital. NI» ? NI» ΗΪ» NI» H) (?) gn gn "j ny "j nJ ny ny ny TI--Hi η, ni ni, ni, η nj | dj colliquescentitmi A\? Λ» h ^ (?) y· gj gy dj dj gy gy gy J — — tj colliquesceriiium TI»? j TI» Th h k (?) ch ch ch ch ch ch »y - — ch? 'i ! g it., j angl. A® 1 ΓΚ V 1 (?) I — — — — — — 1 — — — — — — EV Λ IS G E LIU M DE DUOBUS EUNTIBUS IN Ε M M A IT S. Lucae XXIV, 13-55. I. Dialeeto s 1 o v e η i c a veteri, ecclesiastica. i, E codice Ostro miri vi. ιη5γ. £γΔΒΛ ΟΤΆ ΝΗ)(Ά, K^CTA H^ALJJA ΒΆ ΤΆΓΚ^Ε ΒΆ BUCU OT^TOlAlJJAlSi CTA^HH lllECTIj^ECATi ΟΤΆ HE£OyCA-ΛΗΜΑ, KHJKE ΗΜΑ EMAOyfi. Η TA EEcfc^OBACTA ΚΆ CEK^fc Ο ΒΙ^ΐ^Ά HfHKAlOHkllJHH^CA αΐ^Ά. Η ΚΆΚΤΕ, KECfe^oy-ΙΧψΕΛλΛ ΗΜΑ Η CST^A^ipEMACA , CAMTi ίϊ*Ά n^HEAHrKECA , H^niAUJE CS ΝΗΜΑ. ΟΗΗΓΚΕ ΚΙΟ ^pUrKACTECA, £Α ΚΓΟ ΝΕ ΠΟ3ΝΛΚΤΛ· ρΕΊΕ 5ΚΕ ΚΆ ΝΗΜΑ: ΊΕΤΟ CATE*'CAOBECA CH, Ο ΝΗ^ΆΓΚΕ C/iTA^AKTACA ΚΆ CEK^fc H^AIJIA, Η KCTA £OA)fAA? ΟΤΕΒ^ΐμΑΒΆ ΓΚΕ Κ^ΗΝΆ, KMOyfKE ΗΜΑ ΚΛΕΟΠΑ, ^Ε'ΙΕ Κι NEMOy: TklAH Κ^ΗΝΆ nfHUJEAEljE KCH ΒΆ HEf OyCAAHMrfe > H NE HOy ΕΆΙΒΆΙΠΗΗ^Ά ΒΆ NEMI» ΒΆ £UNH CHA P H fE'IE ΗΜΑ: ΚΆΙΗ^Ά? ΟΝΛΓΚΕ f^CTA KA\Oy J Γ71ΓΚΕ O Vt^fc ΝΛ3Λ-^>Ι71ΝΗΝ^, ΗΓΚΕ ΚΆΚΤΕ ΜΑΓΚΕ Π^ΚΆ , CHAUN-i, ^ΑΆΜΕ H CAOBTiMI» Πρ^'Δ ΕΟΓΆΜΕ H BEC^AAH AK)£EMH ! KAKO H Π^Ηλ-£ALUA A^HEfEH H ΚΆΝΑ3Η NAUIH NA OCAHi^ENHK CiMfkTH , H JAtnAUlA H. Α\ΆΙ ΓΚΕ NA^^kmA^OM^CA I71KO CE KCTE \0-TAH Η3ΚΛΒΗΤΗ Η3ΛΛ. NI H ΝΑ£Ά BUcb^H CHMH TfETHH CENENE HMATE £ENECE, ΟΤΆ ΝΕΛΗΓΚΕ CH ΚΆΙ11ΙΑ. H ΓΚΕΝΆΙ ETEj>rAI ΟΤΆ NA Ci Oy5KACHWA ΝΆΙ, ΕΆΙΒΆΙΝΑ j>,JNO ΟΥ ΓρΟΚΑ, H NE OKffeT-iUJt T^iAECE ΚΓΟ , nj>H£OUIA ΓΛΛΓΟΛΙ&ίμΑ, H fTIBAKNHK ΑΝΕΓΕΛΑ BH^UJA, ΗΓΚΕ ΓΛΙΧΤΕ ΓΚΗΒΑ. H H£0-lilA Ε^ΗΝΗ ΟΤΪ NACS ΚΆ Tj>OKOy, H OEfbTOUJA TAKO, I71KO H [ΓΚΕ Η] ΓΚΕΝΆΙ ^EKOHIA, CAM0r0 ΓΚΕ NE BH^felUA. H ΤΆ fEME Κι ΝΗΜΑ : W ΝΕ^ΜΆΙ CAENA , H ME^EAENA CEp^ELJEME B^bfOBATH O ΒΕ^^Ά, Γ71ΓΚΕ ΓΛΑίΙΙΑ nj>Oj)OlJH. NE TAKO AH IIO^OEAUJE nOCTj»A(^A)TH \-oy H ΒΆΝΗΤΗ ΒΆ CAABA CBOKR. H ΝΑΗΕΝΆ OTl MOyCEA H ΟΤΆ RLCfc^-A Π£>0{>ΟΚΆ, CAKA^AAUIE HMA ΟΤΆ ΒΕ^^Ά ΚΆΝΗΓΆ, ΙΑ ΓΚΕ EI71A)fA Ο ΝΚΜΕ. Η ΠρΗ-EAHffiAUJACA ΒΆ BECE, ΒΆ NlftfKE H^IHACTA , Η ΤΆ ΤΒΟ^ΏΑ-UJECA^AAEHE ΗΤΗ . Η NAJK^AACTA Η ΓΑΛΓΟΛΙΛψΑ: ΟΕΛΑ3Η CA ΝΑΜΑ, ΓΖΙΚΟ ΠρΗ BEMEffe KCTE, Η ΠρΦκΑΟΝΗΛ^Α KCTE £ΕΝΕ. Η ΒΆΝΗ^Ε CA ΝΗΜΑ ΟΚΛΕψΕ. Η ΚΆΚΤΕ, Ι71ΚΟ ΒΆ^ΑΕΓΚΕ CrA ΝΗΛΧΑ, Η Π^ΗΗΜΓΑ γΑ^ίΚΆ, ΚΛΓΓΛΒΗ Η Π^ΛΟΜΑΚ ^At71UJE ΗΜΑ. ΟΝ^ΜΑ ίΚΕ ΟΤΆΒΙ»^OCTACA ΟΗΗ, Η ΠΟ^ΝΑΟΤΑ Η, Η ΤΆ HLJJE3E ΟΤΆ NEK). Η p^CTA ΚΆ CEK^fe Γ NE CKj>^b,LJE AH NAK) TOfA K^ ΒΆ ΝΑΚ» , ΚΓ^Α TAAALUE ΚΆ ΝΑΜΑ ΝΑ ΠΑΤΗ, η ι71κο γάκα3λλ111ε ΝΑΜΑ πη(ανηι71. η βάί'γαβάιιια βά ΤΆ μλεά , βά3β^ατηεταγα βά ηε^ονεααημά , η OKffeTOCTA tABΆKOyΠΛkUJΛtA κ^ηνογο NA ^ECATE, η ηγκε κι7ιλ)£Α ΓΆ νημη, γλιαψα! βά η ετη να ΒΆίΤΑ ^Ά: η γπβηεα CHMONOy. h TA nOB^ACTA ι7ιγκε ΚΆΙΙΝΑ NA ΠΑΤΗ, H 171 KO ca ΠΟ3ΝΛ ha\a, βά π^λομαενηη ^a^ka. (I). Dialeeto slovenica veteri, ecclesiastica. 2. E codice glagolitico A. i368. (Typi defeetu damus cyrUlice). ^BA OyMNKA Hc"bA K^CTA H^OyψA Β ^Nk BCKfttNH^ ΕΓΟ Β BACL» OCTOEt|IOy CTA^HH ·Μ· O EjlCAMA HMENEMU EM- MAOyci». H TA ΓΛΑ^ΟΤΑ MEK) COKOW O ΒΕΈ^ HfHKAlOM- f .a IIJH^CE O HcHi. H KH, KECrb^OyK5LJJHMA HMA MEH) COEOK), CAMU HCl» Π JHKAHrKHCE ΗΜΑ, H Η^ΠϊΙΝΕ ULJ Ν H ΜΑ · ΟΗΗΓΚΕ ΕΚ) ^prKACTACE ^A ΕΓΟ NE Π03ΝΑΕΤΑ. H fHE HMA Hc*U : HTO COVTI» CABECA ChHj ΗΜΗΓΚΕ CTE3AETACE MEK) COBOK) H EtTA ^^ECEAA? H OBEljJABli E^HHU, EMOy?KE HME ΚΛΕΟΠΑ, fHE EMOy : ΤΗΛΗ E^HNU n^HUJALJU ECH BU EJCAM^ H NE MoyAk * « ^ ^ 1 ECH KHHUJH^ RNEMk BCHE ^NH. ΟΝΓΚΕ fME HMA, KH^ f ΟΝΑΓΚΕ p^bcTA. ΪΓΚΕ O rnffe ΝΑ3ΛρΛΝΗΝΪ, ΗΓΚΕ κΤϊ MoyrKu npfKU, CHAANI» ^ΠίΑΟΜΙ» H CABOMI» Πρ^^ emu H nffe^ BC^bMH HKH. ΚΑΚΟ H nf^^AUJE A^HEf^fH H KNE3H NLUH NA 0C0yjENiE CEMfTH H Π^ΟΠΕΙΝΕ H. ΜΗΓΚΕ NA^^JfOMCi, 'fcKO TA ECTI» γΟΤΕ Η3ΚΛΒΗΤΗ Η3ΛΕ· H NNE NA^ BctiAiH T^>ETH ^Nl» ECTU, O ΝΕΛΗΓΚΕ CH^ KHUJE. NA H fKENH ETE- < 1 ♦ fHE oy!KACHUJE NH KHBUJEE JANO Oy Γ^ΟΚΑ H NE OK^ET- WE T^AECE ΕΓΟ nj»H^Oy PAfOLJJE. H BH^NHE ANJAU BH- ^diBUUE ΗΓΚΕ H ΓΛΚ)Τ1» ΓΚΗΒΑ. Η^ΟΙΤΙΕΓΚΕ ETEfH W NCI» KU rjoKoy, Η οκ^τογ ^ΚΟΓΚΕ ΓΚΕΝΗ ^buJE. CAMOrOFKE NE BH^LUE. H TA £ME KNHMA j O NECMHCANA H A^NA CpijMk Β^(>ΟΒΑΤΗ O BC^ *^ΓΚΕ TAUJE np^lJH. NE TAKO AH ΠΟ^ΟΚΛΙΝΕ nOCTfA^ATH \ΰγ H TKO BNHTH BCABOy CBOK). H NAHANI» O MOHcfe^ H O Bcfej^ Π^ΚΚ H CKA3OBAIJUE HMA O Bcfe^ ΚΝΗΓΙ» 'feiKE κΊϊγογ O NEMU. II Π^ΗΚΑΗΓΚΗΙΙΙΕΟΕ KU BCH ΒΝΙΟΓΚΕ TA H^^fcUIETA H TA TBOpAUlE CE ^ΑΛΕ HTH. H NOy)A^OTA H ΓΑΙΟψΑ EMOy: ΟΚΛΕ3Η CNAMA 'tfKO ΠρΗ BEHEfH TH ECTli, H ΠffeKAONHACE ECTK ΙΟΓΚΕ ^NU. H BNH^E UJNHMA· H KH ΕΓ£Λ ΒΑΕΓΚΕ UINHMA , Π^Η^ΑΛ ^A^KL KABH H nffeAOMH H ^A^UJE HMA. ΟΝ^ΜΑΓΚΕ OBp^CTACE ΟΗΗ H n03NACTA H. H TA ΗψΕ3Ε O OSHK) EK>. H ftcTA BCEK^. » « NE CjUJE AH NAK) B3rAfAUJECE ENAK» ΕΓ^Α TAAUJE NAMA NA xr « « HOyTH H CKA30BAIUE NAMA ΚΝΗΓΗ. H BTA HACU BCTABllJE B3BJATHCTA CE Bk EfCAM. H OKfHiTOCTA CABKOynAUJECE ·ΑΙ· H ΗΓΚΕ Ε^Ογ UINHMH TAfOljJE. Ί'ΚΟ BCKfCE ru BH- CTHNOy H >bBHCE CHMOyNOy. H TA nOB^ALUETA 'ferKE KfbuJE NA ΠΟγτΗ H KAKO Π03ΝΛΤΑ H Β nftfAOMAENH ^ΛΚΛ. EV ANGEL tU M DE DUOBUS EUNTIBUS IN EMMAUS. Lucae XXIV, 13 -55. (I). Dialecto slove 11 ica v eter i, ecclesiastica. 3. E codice Serbiano A. 1372. membranaceo. W NH)fU Ε'&ΤΑ Η^ΟγψΛ BU TUJSKE £NU, BU BUCU WCTOKlJJOy CTA^HH, I · W VEJAMA', KHfKE H ME 'E'M-MAOytK, H TA KEcb^OBACra' KI» CEK^b WBcfc)fK" CHJfU npHKAK>HLilH)fUCE. H EhJ KECb^OyK>lJJEMA HMA, H CUbUH^A-UJAKHjJEMACE, H CAMU 'it, npHEAHfKCE H^AHJE CNHMA· OHH fKE K tO ££UfKACTACE', ΚΓΟ NE ΠΟ^ΝΑΚΤΑ. fEHE fKE KNHMA , H TO COVTU CAOBECA CH, U> NH^fKE CTE^AKTACE KI» CEKrfc H^OyipA, H KCTA (Jb^iIJJABSKE K^HNl!, KMOyfKE »»/3/» » 1 ' ' » » HME ΚΛΕΟΠΑ, fEHE K NKMOy: TUIHAH K£HNU npHUJUAljU KCH BI» ΪΕ P mu h NE euibujh^ bi» Ν KM!» bi» £nh CHK· H fEME HMA, KbJH)f. WNAfKE pHiCTA KMOy, ΠΙίΚΕ O KΊί NA-3Aj>mNHNrfe, HfKE BbJ MOy?Kl»' n|fKU, CHAUNU £^ΛΟΜΐ! H CAOBWMU, nft^l» EMU h bcfemh AWMH, KAKO nffe^AUJE H Ap)fVEfEH H KNE^H NAI1JH NA U>COyfKENHK CUMpTH , H fACnEUJE ΚΓΟ. MU 5Ke' ΝΑ£^Πΐ'γ0Λ«Ε , ΓΓΚ0 ti» K ΧΟΤΕΗ h3kabhth Ica m· ν κ h na bcHjmh CHMH TfETU CE £NU h MAT i» £NU W NKAHJKE ch £WUJE\ NU h 5KENUJ N^KhJH U; NA Oy«ACHUJENH , EUIBIUE JAN.O Oy TJtOgA , H NE OEffcTUlE thjaece κγο, n^h^ollle γλιοψε. h ι71βλκνηκ αγγλε bh-^BUJE, HfKE TAtOTI» H γκηβα. H H^OUJe' N^LJH W NA KI» Γρο'κογ, H ΟΕρΊϊΤΟΙΙΙΕ TAKO, ΠΙΚΟίΚΕ H fKEtltJ yfe'iiJE, CA'-ΜΟΓΟ fKE NE BH^hsim. H TU fEHE KNHMa': w NECMUICAUNA H KUCHAA C£L|EA\U , KJKE B^OBATH W Bcfe^U f71fKE ΓΛΑΙΗε' nfflJH. NE TAKOAH HO^OEAUJE nOCTfA^ATH )fOy, H BUNHTH bu caaboy CBOHJ. h NAHUNU W MWCEA h W bcfe)fl» h^KU, H CKA3AUIE HMA W bcb^U nHCANHH 171JKE ΕΊΪ £Oy WNKMU. H npHKAHJKHUJECE BU bucu BU Ν K) fKE H^HiACTA, H tu TBO-fiaillECE £AAEHE HTH. H NOyfK£ACTA κγο, ΓΛΙΟψΑ, ΟΕΛΕ3Η f ΝΑΛ\Α, i71ko ΠρΗ BEMEffc K, H HffeKAONHACE K OyfKE £nu. H bunh£E cnhma ΟΕΛΕψΗ. H EUI I71KO BU3AEfKE cnhma, ΠρΗ-kmu JfA^KU K^\BH , H n^AOMHBU ^ARIUJE HMA. UJN^MAfKE WBfU^OCTACE' OHH H HO^nacta H. II TU NEBH^hmu kuj HMA. H fEKOCTA ku CE'^ , NE CplJE AH NAtO TOfK E^ BU NAIO ΚΓ^Α TAAUJE' NAMA NA ΠΟγΤΗ, H RKO CKA3AUIE' nama NHCANIA. H BUCTABUIA BU TU MA BU^BfATHCTACE BU IcpAMU, H okffctocta cubukoynaluekce Κ^ΗΝΟΓΟ NA REČETE, H H fKE CNHMH, γλκ)ΐμε , I71KO BU HCTHNOy BUCTA TU, H I71BHCE Ci'MΛ\-ΜΑ&Ά. H TKE ^OfT^BAJfA Π0Λ\ΕΓΚ£^ CH JA CHMKHTE TECS KOHTO CA CA^MH)fA. H KklAO KATC JfOfT^BA^A TKE H CA HC-ηωΤΒΑ^Α, H CAMCH IHCA CA ΠρΗΚΛΗΓΚΗ H^AUIE CA ΤΑ^Ά. ίϊ OMHTE T^NU CA ^EfiKA^A, ΓΟ NE Π03ΝΛΑΤΆ. H fEME ΗΜΆ: JJJO CA TECI CAOBECA, 3A KOHTO CA ΠΟΠΙιΙΤΒΛ^ΤΕ Π0-ME!K^ CH KATO BAfBE)fTE, H CT£ ΠΕΜΑΑΝΙιΙ ', fl KATO WTO-BCJH g^HHI, KOM^TO HMETO ΚΛΕΟΠΑ, pEME M§, Tli! (?£ΗΝΆ, AH CH Π^ ΗΙΗΕΛΕί|Ά BO ΙΕ^ΑΛΗΜΆ, H NE 3ΝΛ^ΗΙΙ* CTOfA-NHTE ΒΆ ΝΕΓΟ ΒΆ ^ENETE ΤΕΕΆ', H JE ME ΗΜΆ : KAKBHA TliE f^KOJfA; KOHT^fe 3Λ ΙίΚΛ ΗΑ^Λ^ΑΝΗΝΑ, KOHTO ΚΚΙΛΆ ΜΑΓΚΑ Π£θρθ'κΆ , ΕΗΛΕΝΆ ΒΆ ΝΑΠ^ΛβΑΤΑ Η CA CAOBOTO ΠρΕ^Ά ΕΓΑ Η Π{>Ε£Ά CHMKHTE : ΚΑΚΆ ΓΟ ΠρΕ^Λ^Ο^Α fl^VE^EHTE Η ΚΝΑ^ΚΙΤΕ NAUJH NA WC&K£ANl'£ NA CMEpTI», Η ^ΛΕΠΑΝΛ^Λ ΓΟ. ίί ΝΙΗ CA ΝΑ£ΑΒΛ)£ΜΕ , ΜΗ ΤΟ^Ά g KOHTO ψΕ £Α ΗβΚΑΒΗ ICfAHAA. NO Η ΗΑ^Ά CHMKHTE ΤΕΕΆ Τ^Ε'ΤΪΗ ToVs ^ENU ΗΜΑ ^NECli, ΚκΟΓΑΤΟ Τε'εΆ ΕΛΥΑ· NO Η ίΚΕΝΗ ΝΑΚΟΗ W NdlUHT^ ΟγΠΛΑΙΗΗ^Α ΝΑ, ΚΟΗτΊϊ Κα'^Α pANW ογ γ^οκα: η κατο νε ναμΗ^η^α τΊϊλοτο neVwbo, ^ο^οχά η η ι7ιβλεηϊε νλ λγγαιιιτε βη^ίίλε, κοητ^ γο ^ματά (μη g γκηβά). η wh£0)fa ηακοη w ναεά £0 γ{>θ'κλ, η nam^fh^a ταη, κακτο η jkenhtc p^ko^a, a camotw ne βη^ΐ^α. η τοη ημά je'me : w necmkkaenlh η καενϊη ή caj^ljeVo, ^ε'το £λ βαρβατε 3^ chmkhte, kohto μαγα npofcljhte. ne τεεά ah πρηλημειηε na χ^τα ^λ πο-ϊτρα^λε, η βλ^3ε βά ελαβλτα εβοα; η κα'γο name u} MW veea, η w chmkhte nj»0j>0l)hj KA3BAUJE h λα ά w chmkhte rihcanlh , kohto ka^a 3λ νεγο. h n^hkahjkh^aca £0 CE-aoto, βά koeto whba)fa : a toh ca ct^bauje £a whba πο^αλεμι». h nj»hkanba)fa γο, h ^ma^a : wctanh εά ναεά, μη να^ά Βε'με^ά g, h π^ημηναλά ca g ^ena. h ba^e εά τα^ά nfhnoljj^ba. h KUIAO kato e^na εά ταχ;ά, h kato πρϊε ^αϊκά κλλγοελοβη, h kato π^εμίοπη ^α'βλιηε ηλ\ά. h wbofh)fa ημά ca ο'μητε, h π03να^α γο: h toh ne βη^ενά κκιλά ταμά ! h p^ko^a πομείκ^^ ch: ne k^ ah caf^ljeto nai1ie γορηϊίπε βά να'εά, κογατο ^^μαηιε ναμα πο πατα, η katw (sic) KA3BAUJE νλ'μά πηεανϊητε ; η κατο ctana^a βά το^ά μα^ά, b03raj>hax;aca bo 'ie^caahm^ η ναμ^ηγα cok^ANkl g^hhahchte η κοητε κα'^λ cά τα^ά. κοητε ^μαχα, μη bohcthnna cta^aT^U, η ca 171ΒΗ νλ ciAUVNA. η τιιε κα^βλχ-α, kohto KA)fA πο πατα, η κακά ca π03να ταλλά βά Π^ΕΜ^πβανϊετο (s/c) νλ χά^ίκλ. JUS IN Ε Μ Μ Α U S. Lucae XXIV, 13 — 35. III. Dialecto illyrica, rectius Serbochrovatica, sive Chrovatoserbica. j. i? Vukii Speciminibus Version. Serb. Lips. 1824, ABOjHl|A 0£ Η,Η H^Ay y 'ΓΟ) £ΛΝ y CEAO, KOjE KHJAUJE ^aaeko 0^ JEJ»yCAAHMA UJECET I10TJKAAHI1ITA, H t^balue ce i>a\MAyC. H on H r'0B0j»Ay meb;y COUOM O CBHMA ΟΒΗΛΑ ^OrA^AJHAU. H ΚΛ^ CE ON H ij>A3rOBAj»Ay H 3ΛΠΗΤΛΒΛ.Υ )ΕΑΛΝ H Hcyc npHEAHFKHCE H H^AOIE C Η.ΗΜΛ- no OMH CE H.HOBE ^HiAy: £Λ ΓΑ ne n03NAUJE. Ά OH HM fEME: ΚΛΚΛΒ jE TO ^ΓΟΒΟρ , KOJH ΗΜΛΤΕ MEj)y ČOKOM H^yhH, H RITO CTE NEBECEAH? iT JE^AN, Π0 HMENy ΗαΕΟΠΛ, 0^rOBAfA)yIlH fEME My : 3Aj> CH TH CAM 0£ LJ^KBA^A y JE-pyCAAHMy, kojh NHJECH Myo, luta )E y JbEMy khao obhje ^λνλ? H j>eme hm: ujta ? ίί onh My pekohje; 3λ HcycA Ηλ3Α{>εΪϊλνηνλ, kojh k]euie προροκ: chaan y i^eay h y fHJEMH ΕΟΓΟΜ, H ΠρΕ^ CBHM NAf 0£0M; KAKO ΓΑ Π^Ε^Λ^ΟΙΗΕ ΠΟΓΑΛΒΗΤΗ CBEUJTENHLjH H KNE3OBH NAUJH , TE CE OCy£H HA CMf T, H fACnEUJE ? Δ ΜΗ CE NA^ACMO, ^Λ ]E ON ONAj, KO]HhE Η3ΚΛΒΗΤΗ H3j>AH^A ; NO CBj> CBETA ΤΟΓΑ, OBO ]E £ANAC TpEliH ^ΛΝ, KAKO TO KH. ίϊ H H5ENE NEKE 0£ NAUJH JE ynAAUJHUJE NAC, KOJE Cy KHAE fAHO NA rj»OKy, H NE NAUIABUIH TEAA Η.ΕΓΟΒΛ ^0J)0UJE ΓΟΒΟ^εΚη, ^A cy HM CE JABHAH ANt?EAH, KOJH Cy ΚΛ3ΛΛΗ, £A JE ON FKHB. H H^OIUE JE^NH 0^ NAUJHJE NA Tf OK, H NAi)OUJE TAKO, KAO JUTO H HiENE KA3AUIE, AAH Η.ΕΓΛ NE BH^EUJE. II ON fEME HM: O KE3yMNH H ClIOfOrA CfL|A 3A B^bfO-ΒΛΗ>Ε CBETA, UJTO TOBOpHUJE npOfOLJH ! NHJE AH TO ΒΛ^ΛΑΟ ^A PHCTOC nfETfnH , H £A yt;E y CAABy CBOj'y? H nOMEBJUH 0^ MOJCHJA, H CBHj'y Π^Ο^ΟΚΑ TOAKOBAUJE HM y CBEMy, UJTO JE O H>EMy. H nfHKAHfKHUJE CE K CEAy , y KOJE H^Ay, H OH MHH>ALUE CE , ^A ohE ^Λ·Ι·Ε ^A H^E. H ONH ΓΑ yCTA-BJbAy, ΓΟΒΟ£>ΕΪΪΗ: OCTANH C ΝΛΜΛ, JEJ JE ^ΛΝ ΝΛΓΑΟ, H KAH3y JE N0h. H yl;E C Η,ΗΜΛ ^A NOliH. H KA^ CJE^AUJE C Η.ΗΜΛ 3a Tj>nE30M, y3E ΛΕΚ, H KAArOCAOBHBUJH , nfE-AOMH ΓΑ, H HM. ΤΑ^Λ CE Η.ΗΜΛ OTBOfHJUE OMH, H n03NAUJE ΓΑ. H Η.ΕΓΛ NECTA^E. H ONH TOBOfAy JE^AN ΓΟΜΕ: NE TOfAUJE AH NAUIE Cj»L)E y NAMA, KA^ NAM ΓΟΒΟ-pAlUE nyTEM H KA^ NAM TOAKOBAUJE nHCMO ! H yCTABLUH TAJ MAC, BfATHUJE CE y JEj»yCAAHM, H NA^OUJE y CKyny jE^ANAECTOj»HLjy, h KOJ*H KHJAy C H.HMA', KojH TOBOj»Ay: 3AHCTA yCTA^E Tocno^, h JABH CE GHMONy. h onh κλ-3AUIE, LUTA KH NA JjyTy, H KAKO ΓΛ Π03ΗΑΙΗΕ, ΚΛ^ nfE-AOMH ΛΕΚ. ή KA^ ONH OBO T0B0fAy, H CAM Hcyc CTA^E AAEl;y HiHMA , H j»EME HM : MHJ ΒΑΛΑ ! N Ε V ANGELU! M DE DUOBUS EUNTIBUS IN EMMAUS LucaeXXIV, 13 — 35. (III). Dialecto illyrica, rectius Serbochrovatica sive Chrovatoserbica. i. E Truberi et Sociorum versionibus cyrill. et glago lit. Tubing. i553. 4· ΑΒΛ W£l» NH^I» rfE^H^OTA WNU HCTI £AN RKAUITEAI» ') , KH KHLUE ^ΑΛΕΚΟ CTA^HH ILIECT^ECETI» W KJ&COAHMA, HMENOMI» $>MMASCI». H U'NA r0B0j>A)f0TA MEW COKOMI» UITABCH^I» KACE 2) κΐχογ grO^HAA. H grO^HCE 3rOBAj>AK)LJJHCE TEfE MEK> COKOAAU HipHhi 3) , CAMI» T G nfHKAHJKAB-UJHCE rpE^HUJE LUNHMA 4) 3AK£NO. H OMH NH^I» ^»JKANH εΠί^Ογ , £ΑΓΑ NE-ΠΟ3ΝΑΤΑ. H {>EME KNHMl» : MTOtS S) OB1 3Γ0Β0ρί, KE MEK) COKOAU» CKAA^A-TA ^O^EIJJH, H KCTA HJAAOCTNA ? H W^rOBOj>HBUji K^ANl» KHCE f))30BHUIE HMENOMI» ΚΛΕοφΑΓΙ», fEME NKmS 7): TH CAMI» KCH llpHIJJALJI» 8) BI» KfScO-ΛΗΜΙ», H NHCH ΠΟ3ΝΛΛ WNA, KA SMHNKNA KC& α'Ν^ΐ ΒΑ OBHJfl» I» ? ΚΗΜΙ» 9) WNb j)EHE: ΚΑΠ1 ? H fEKOUJE NKM^ W£l» IG^GH NA3A£ANHNA , KH KHUIE M&UJI» (sic) 10) nj>Oj>OKI», Λ\ΟΓ&ψΙ» £^Λ0ΜΙ» H ^HMlitO11)» nfk^l» (Sl'c) ΚΟΓΟΜΙ» H npE^U (SIC) BCHMI» l2) ΠΛΚΟΜΙ» , H ΚΑΚΟΓΑ ΠρΕ^ΑΙΗΕ A£-HKj>EH H BAA^ABljH NAUIH HA OcSliNUK ,3) CMj>TH , H ΠρΟΠΕΙΝΕΓΑ. ίΐ MHCE ΝΑ£ΗΓ7Ι^ΟΜΟ, K *4) U'NI» KH HA\Hf71UIE W£KOynHTH H3£J>AEAA. il CA£A CBf^S BCH^I» «5) u>BH^I» TfETI £ANI» K ^ANACl», £AcV WBA SMHNKNA. £a h NHKE JKENE NAUJH^I» UIMAMHAEcS NACI» , KE tS EHAE BI» lOTfO ,6) fANO nj»H rfOK&, H NENAUIA^UIH Τ^ΛΟΝΚΓΟΒΟ, flpH^OUJE ΓΟΒΟ^ΕψΗ , C& H ANTEACKO '7) BH£ENl»K ΒΗ^ΕΛΦ (Sic) >8), KH ΓΟΒΟρΕ £AK WH fKHBl». H nOH^OUJE NHKH W£fc NAUIH)(I», KH "θ) CNAA\H KA Γ£ΟΚ*ί, TAKO KtS H WNH NAllJAH, KAKO JKENE liHi^S fEKAE , £ΑΛΗ ΝΚΓΑ NHcS BH-£EAH. ίϊ WNI» fEME KNHMl»: W BH KE3SMNH H ΛΕΝΑ Cf^lJA NA B^jtO-BANUK ao) BABlH^I» KAtS nfOfOLJH ΓΟΒΟρΗΛΪ. NEKHUIEAH ΠΟΤ^ΕΚΝΟ £A Kj>HCTOyCI» WBA TfflH, TE^E BCBOK KpAAKBCTBO BNH^E 21)· H 3AHANUJH U>£l» MOHCERI, H UUTABCH^U 22)| njtOpOKI» TAMAMAUJE 23) ΝΗΛΑΑ BABCHJ^I» , nHCM^^I» , ΚΑ 0£l» ΝΚΓΑ Β^^Ογ. H nfHKAHfKAUJECE ^KAOITEAS \·ΚΟΛ\^ rj»E-^ΗχΗ. H WNCE HHNIZIIIIE ^ΑΛΚ ΠΟΗΤΗ , H nfHCHAHUJErA ΓΟΒΟ^ΕψΗ : Π^Ε-KHBAH CNAMH, KfECE BEHEfU ΜΗΝΗ, (I NArNSTU KCTI» '4) £ANU. H WN1» BNH^E a5) ^A lil ΝΗΜΑ H ΠρΗΓΟ^ΗΕΕ , ^A 3Λ CTOAOMU LUNHMA CH- ^Εψί, BA3E KfS^K, H ΚΛΑΓΟΕΛΟΒΗΓΑ H ΡΛ3ΛΟΜ1', H ^ABAUJE ΝΗΜΑ. H WTBOj>HUJECE OMH NH^I», TEfE Π03ΝΑΙΗΕ ΝΚΓΑ BJ)A3AOMAKNI»W a6) KfS^A. H WNU ΙΝψΕ^ΝΗ (src) 27) WTI» OMHK) ΝΗχΊ». H ^)ΕΚΟΙΗΕ MEK3 COKOMI». NE ^rAfAUJEAH 28) Cp^lJE NAHIE BNAW, KA^ NAM ΓΟΒΟ^ΑΙΙΙΕ NA πΗτΚ, H HHCMA NAMU WTBAfAUJE ! H BCTABLUHCE ΒΛ ONOH Ηρΐ BfATHCTACE BI» KfS-COAHM1» , H NAH^OCTA CKHnAKNH)fl» K^ANA^^CTE (sic), H WNH)fl» KH UJNHMH K^^S, rOBOfELJJH: BHCTHNS BCKJCNSAI» KCTI» 29) TOCnO^HNI», H NfHKA3AAtE KCTI» 3o) £ΗΜ0γΝ0γ. ή WNA Π^ΑΒΛΑ^ΟΤΑ, ΚΑ 3ι) κΦγογ SMHNKNANA Π^Τ^, Η ΚΑΚΟΓΑ n03HACTA Bj>A3AOMAKNW3a) KfS^A. l) Glagolita babet: Skaujtea , koh. 2) KcfccE (koizice). 3) huj- aj&llih. 4) ujnhmh. δ) KOH ecS O. 3. ΚΟΕ m. C. 3ΛΛΓΛΤΑ. 6) KOHCE. 7) nems. 8) nSTNHK ΒΑ βρ. h n^ch HCA3NAA O. Kcfe. Q) kohm O. j.: kohH»? 10) kh k^uje mSjk, itcmque infra v. 33, kh uinhmh gr^^s, quodmirere, cum alias pracfcrat koh. ll) j»hmuk> peri» ante 10. Sed in line jam ille praccessit Dobrovium, omittens suam 1» littcram, aequivalentem Dobrovianae-i. 12) cbhm πηκομ. 13) na ocsenhe cm. 14) ^a χοψε κητη on koh οτκ^πητη h μα h3^faeaa· 15) cbh)f obhjf. l6) koe CS ΚΗΛΕ bi»i0tj>0. 17) AnJeACKO. 18) bh^eah KOH Γ.( ^a ]e on jkhb. Alias pro κ scribit e tantum. 19) koh cnamh. 20) b^^obane ba cbh)( KO^ cV. 21) tefe S CBOE Kp. BAHCTH !. 22) OTACBH^. 23) TSMAMAUI(E ΝΗΛΑ BABcfejf nHCMH)f ΚθΦ. f 24) ΝΛΓΝ&Τ Ε ^AN. 25)BAH3E. 20) b^AOMAENHK». sic et V. 35. BpA3AOMAENHK). 27) 3ΓΗΝΚ 28) ne K^IUEAH C. Ν. ΓΟ^ίρΕ bnak>. 29) BAEfŠcOAHM. 30) ScKJCnHa js. 3l) e. 32) A on H ΠρΑΒΛΑχ^, ΚθΦ. (III). Dialecto illyrica, rectius Serbochrovafica sive Chrovatoserbica. 3. E Schiavetto Glagolitarum, Flumine 1824, FoL Dva od ugenikah lfufovih idjahu ifti dan u grad, koi biase daleko od Jerufolima niiljaa fedam, imenomEmauf. I oni go-vorahumeu sobom od ovih fvih, kojafe biahudogodila. I ukinjeno bi, cirnse raz-govorabu, i meu fobom izifkivahu, i ifti Ifuf priblixajuchife gredise s-njimi; a Ofi njihove biahu zafinjene, dabiga nepozna-li. I re$e njima: kojafu ovo govorenja, koja razlaxete meu fobom hodechi, i jefte xalofini? I odgovarajuchi jedan, komu ime biase Kleofaf, re^e njemu : Tilifi fam inostranac u Jerufolimu, i niil poznao kojafu ukinjena u njemu ovih danaa? Kojim on rege: koja? I rekose: od Ifufa Nazaranina, koije bio fovik Pro-rok, moguch u dilovanju, i govorenju prid Bogom i fvakim pukom : I kako njega pridadose veliki popovi, i pogla-vice nasi na odiudjenje fmarti, i propese njega. A mife uzdafmo, dache on odkupiti Izraela: i fada fvarhu fvega ovoga , tretji jeft dan danaf, dafu ova ukinjena. Dali i xene nike od naših prifirasilefunaf kojefu prie dneva bile kod groba, i ne-nasadsi tilo njegovo, pridose govorechi, dafu one i vidjenje Anjelaa vidile, koji govore, da xiv jeft. I olidose niki od našihka grobu, i tako najdose kako xene rekose, a njega nenajdose. I on refe njimi : o ludi i kafni fardcem za virovati u fvemu, stofu govorili Proroci! Nebiseli potribno, da ova tarpi Karft, i tako da ulize u flavu fvoju? I po^amsi od Mojzie i od fvih Prorokah, tumafase njimi u fvih pifmih, koja od njega biahu. I pri-blixasefe ka gradu, k-komu gredihu; i onfe finih, dache dalje projti. I ufilo-vase njega, govorechi: Pribivaj f-nami, jerefe ve$er fini, i danfeje jurve nagnuo. I ulize s-njimi. I bi ukinjeno, fim fidjase s-njimi za ftolom, uze kruh i blagoflovi, ter razlomi i davase njimi. I otvorisefe οςΐ njihove, i poznase njega; a on izfez-nu f-ofiu njihovih. I rekose meu fobom; nebiaselifardcenase gorucheunami, kad govorase na putu, i tumagase nam pif-ma? Iuftavsifeu oni^af, vratisefeu Jeru-folim, i najdose fkupljenih jedanajlt i one, koji s-njima biahu, govorechi: daje uf-karfnuo Gofpodin doifiine, i dafeje uka-zao Simunu. I oni kazivahu, koja biahu ukinjena na putu, i kako poznase njega u razlomljenju kruha. EVANGELIUM DE DUOBUS EUNTIBUS IN EMMAUS. Lucae XXIV, 13 — 35. (HI). Dialecto illyrica, rectius Serbochrovatica sive Chrovatoserbica. 4· E P. Bernardini Spalat. Evangeliii chrovat. (II) ed. Venet, ι 386. 4· (cujus gothico typo subinviti substituimus romanum). Dua od vcenichof Issusouih gredihu oni dan vchastil chise zoue imenom Emaus: chi dalece bisce od Ye-ruzalema ocholo sedam migi. I ona dua govorahu meu sobom odasti chase bihu zgodilla. 1 oni tada razgovorayuchise meusobom: bivcignieno dase Issus priblixa, i gredisce scgnimi. A occi gnih tada bihu zasignieni: daga nepoznayu. I on yim rece: chasu to gouorenya: cha raschladate meu sobom hodechi: i yeste tako xalosni? Tada odgovori yedan chise zouisce imenom Cleofas: i rece. (sic) Ti sam buduchi putnich vyeruzalemu i nisi izaznal ona: chasu vci-gnena vgnem sih dan? Chim on rece. Clioya? Pie-choscemu tada oni. Od Issusa Nazaranina : chiye bio clouich proroch: moguch, i chripach stuaryu: i gouorenyem prid Bogom: i prid siim puchom. I choga pridasce poglauiti popove i poglaui^e nasci: na osucyenye (sic) smarti: i propesce gnega. Ami vffaho-mo dachie on biti odchupitegl izraelschi. A sada sfarhu suega treti dan yest danas: dasu oua vcigniena. Da iniche xene od nascih pristrascilesu nas, che su bile pridadnem pri grebu (sic): i nenascadsce tilo gne-gouo: pridosce gouorechi: dafu yoschie vidile i vi-dinye anyelof: choyi govore daxif: yest on. I poy-dosce niči od nascih kgrebu: tachosu i oni naseli, chako xene gouorahu: dali gnega nisu naseli. Aonyim tada rece. O ludi: i chasni sargem nauirouanye vsfem kasu gouorili proro^i. Nebisceli potribno to: da tarpi Issus, i tako da vlize vslauu sfoyu? Ipocamsce (sic) od Moizessa: i odaslih proroehof: tumacasce gnim vsiih pismih: cha od gnega bihu pisana. Ipriblixasce-se oni kchastillu kchomu gredihu, a onse cignasce dachie daglie poyti. Tada oni pritegnuscega molechi, i gouorechi. Pribiuay snami: yere yestkueceru: idan-seye yure nagnul. Aon tada vlize scgnimi. I bi vci-gneno da on blaguyuchi scgnimi uaze chruh; i bla-gosloui, i razlomi: i dauasce gnim. Itudye otuori-scese oci (sic) gnih: i poznasce gniega: vrazloniglienyu chruha. Aonse izmisli (sic) od ociyu gnih. Ionirechosce meu sobom: Nebisceli sar^e nasce goruchie vnas: chada nam gouorasce naputu, i otuarasce pisma? I vstafsci se oni hip vratiscese v yeruzalem, i naydosce schupglienih yedanadeste: i onih ki scgnimi bihu gouorechi. Dayevisto vseharsnul gospodin, i vchazal-seye Simunu. Aoni prafglihau (sic): choya bihu cigniena putem: i chachoga poznasce vi*azlomlglienyu chruha. (III). Dialecto illyrica. rectius Serbochrovatica sive Chrovatoserbica. 5. E P. T. Bandulavich Evang. slovinicit, Venet. Marco dinammi i64o. 4· Dua od vgenikou Issusouih grsedihu oni dan u Grad, koyi bijsce daleko od Ieruzolima miglija sedam, im-menom Emaus. I onni gouorahu meu sobom od suijh, koyase bijhu zgodila. I bij vcignieno gim besidouahu, i meu sobom iziskovahu, i isti Issus priblixayucchise, graedisce scgnimi. Ά o$gi gnih bijhu zasignyeni, daga nepoznauahu. I re^e gnimi. koyasu oua gouo-renya, koya razkladate meu sobom, hodecchi, ter yeste xalosni? I odgou;irayucchimu yedan, koyise zouisce immenom Cleofas, reqe gniemu: Tij sam puutnik yesi uleruzolim, i nijsipoznao, koyasu vcigniena u gniemu ouih danaa? koyim on reje: koya? I rekosce gniemu, od Issusa Nazaranina: koiye biyo ^ouikProrok, mogiich dil!ouanyem, i gouorenyem prid Bogom, i prid piikom. I kako pridadosce gniega velliclii popoui: i poglauife nasce na ossudyenye smarti: i propesce gniega. Ά miise vzdahomo, dachie on bitti odkupitegl Izraelschi. Ά sada suarhu suega ouoga, tretyi dan yest danas, dassu oua vcigniena. Da, i niche xaene od nascih pristrascilesu nas, koyesu bijle paruo dne na grebu: i nenascadsci tijlo gniegouo: prijdosce, gotiorecchi: dassu yoscter viddile Angeosko viddinye, koyi gouoree, da xiu yest. I poscadsci nichij od nascijh na greb: i take» naydosce, kako xaene rekosce: dali gniega nijsu naseli. I on re^e gnimi: o ludij, i kasnij sardgem virouati ύ suemu, setosu gouorili proroci. Nebisceli to potribno dh tarpij Issukarst, i tako, da vlizee u slauu suoyu? I pogansci od Moysia i od suijh pro-rokou tomagasce gnim u suijh pijsmijh, koya od nyega bijhu. I priblixascese k' gradu k' komu grsedihu, i onse fini, dachie daglie proyti. I vsilouascc gniega, gouorecchi: Pribiuay s' nami: yerese veger cinij, i danseye yurve nagnuo. I vlize scgnimi, i bii vfignieno, da sidecchi scgnimi za stolom; vzee kruh, i blagosouiga: razlomi, i dauascega gnimi. I otuori-scese ος'ι (sic) gnih, i poznasce gniega, a on iz^eznu s* offiu gnih. I rekosce meu sobom. Nebijsceli sardce nasce, goruchie u nas: dokle nam gouorasce na puutu, i otuorasce nam pijsma ? I vstauscise ύ onni fas vratiscese ii Ieruzolim: i naydosce skupglienih yeddanadeste: i onneekoyij scgnimi bijhu, gouorecchi: da vskarsnuo yest Gospodin doistinne, i dasseye vkazao Simunu. Ά onni pouidahu, koya bihu vfi-gniena na puutu: i kako poznasce gniega ύ razlom-glienyu kruha. EVANGELIUM DE DUOBUS E U Ν T (III). l)iakcto illyrica, rect. Serbochrovat., sive Chrovatoserb. 6. E P. Emerici Pavich Evang. ilfyr. ed. nov. Budae 1808. 8. Dva od Ucsenikah Isusovi, igjau oni dan u Grad, koi bishe daleko od Jeruzolima shesdeset terkalishta, imenom Emaus. I oni govorau medju sobom od onih svih kojasuse dogodila. I ucsinjeno bi, kadase razgovorau, i medju sobom iziskivau: i isti Isus priblixajuchse igjashe s-njimi: a ocsi njiovi zasinjene bishe, daga nepoznadu. I recse njimi: Kojasu ovo govorenja, koja rasloxite medju sobom hodechi, i jeste xalostni? I odgovarajuclii jedan, imenom Kleo-fas, recse njemu: Ti sam Putnik jesi u Jeruzolimu, i nisi poznao , kojasu ucsinjena u njemu ovi danah? kojima on rezhe: koja ? I rekoshe : od Isusa Nazara-nina, koije bio csovik Prorok moguchi u dillu i go-vorenju, prid Bogom i svim Pukom: I kako njega pridadoshe veliki Misnici i Poglavice na osudjenje smerti, i propeshe njega. A mise uffasmo, dache on odkupiti Izrael: i sada sverhu svih ovih, trechi dan jest danas kakosu ova ucsinjena. Alli i xene nike od nashih pristrashilesu nas, koje prie svitlosti bi-lesu na grobu, i nenashavshi tila njegovoga, doshle su, govorechi dasu vidile vidjenje Angjeosko, koi govore da xiv jest. I otishlisu niki od nashih na grob, i takosu naslili, kako xene rekoshe, a njega nisu nashli. Aon recse njimi: 0 budalasti, i docni sercem na virovanje vi svima, kojasu govorili Proroci! Nieli od potribe bilo da ova terpi Kerst, i tako da unigje u slavu svoju? I pocsevshi od Mojsie i svi Prorokah tolmacsashe njimi u svi pismih, koja od njega biu. I priblixishese Gradu, u koi igjau, a onse csinjashe ichi dalje. I usilovashe njega, govorechi: Ostani s-nami, zashto vecser jest, i jurveseje dan nagnuo. I unigje s-njima., I ucsinjeno bi kada side za terpezu s-njima, uze kruh, i blagosovi i razlomi i davashe njimi. I otvorilesuse ocsi njiove, i poznaslie njega: a on izcseznu od ocsiu njiovih. I rekoshe medju sobom : Nebiasheli serce goruche vi nami, kada govo-X'ashe na putu, i otvarashe nami pisma? I ustavshi istu uru vratilise jesu u Jeruzolim, i nagjoshe sku-pljeni jedanajest, i one, koji s-njima bishe, govorechi: Da je doisto uskersnuo Gospodin, i ukazaose Sliimunu. A oni kazivau, koja na putu ucsinjena bishe; i kako poznashe njega u razlomljenju kruha. I β U S IN E MM A LIS. Lucae XXIV, 13 — 35. (III).Dialecto illy nca , rect. Serbochrovat., sive Chrovatoserb. 7. E P. P. Katancsich Bibliis illyricis. Budae ι83ι , 8. Dva od njih idjau isti dan u kulu, koja bi daljinom terkalishta shestdeset od Jerusalema, imenom Em-maus. I oni govorau medjuse od sviu onih, kojase dogodila biau. I ucsinihse, kadbi pripovidali i sa sobom pitali, i Isus isti priblixajuchse idjashe slinjima. Ocsise pak njiu derxau, daga nebi poznali. I recse k' njima: koisu to razgovori, koje donosite medjuse hodech'i jeste xalostni? A adgovoriv' jedan, komu ime Kleofa, recsemu: tisi sam putnik u Jerusalemu, i ne znash kojase dogodishe u njemu ovih danah? Koim' on recse: koja? I rekoshe: od Isusa Naza-ranina, koi bih mux Prorok, moguch u dillu, i be-sidi pri Bogu, i svem puku. I kakoga pridadoshe veliki sveshtenici i poglavice nashi na odsudjenjesmerti, i propeshega. Mise pak ufasmo, dache on odkupit' Israela : a sadaje sverhu ovih sviu dan trechi danas, dasuse ova dogodila. Da i xene nike od nashi upla-shishe nas, koje prid svanutjem bishe kod groba. I ne nashav' tilo njegovo, dojdoshe velechi, dasu josh i vidjenje angjelah vidile, koi vele da xivi. I odoshe niki od nashi k' grobu, i tako najdoshe, kako xene rekoshe, njega pak ne najdoshe. A on recse k'njima: 0 ludi i kasni serdcem za verovat' u svima, koja go-vorishe Proroci! Nieli ova imade terpit' Kerst, i tako ulizti u slavu svoju? I pocsavshi od Moysesa, i svih Prorokah, tomacsaim u svima pismam', koja od njega biu. Ipriblixashese kuli, kamo idjau, a onse csinih dalje itji. I podmorashega rekav': ostani šmarni, buduch daje prid vecser, i danje jurve nagnut. 1 ulize shnjima. I ucsinihse, kadbi sidioshnjima, uze kruh, i blagosovih, i razlomih, i pruxashe njima. I otvorishe se ocsi njiu, i poznashega, a on izcseznu iz ocsiu njihovih. I rekoshe medjuse: nieli serce nashe goruche bishe u nami, kadbi govorio na putu, i otva-rao nam pisma. I ustavshi isti sat vratishese u Je-rusalem, i najdoshe skupljeneh jedanaest, i one, koi shnjima biu. Rekav': daje ustao Gospodin zaisto, i ukazaose Shimunu. I oni spovidau, kojase tvorishe na putu, i kakoga poznashe u lomljenju kruha. Nota. Qui versionem P.Katancsich cdidit, ejusdem ordinisliomo, j addidit emollitis d, l, n, t litteris pro_y, quod habebat ipse auctor more hungarico. Sed majus utriusque malum est h plane gottschcdia-nurn, loco ineptissirao imo αντκϊ&λαβίχάζ usurpatum. Ε V Λ Ν G ELI UM D E DUOBUS EUNTIBUS IN EMMAUS. Lncae XXIV, i3-35. (III). Dialecto illyrica, rect. Serbochrovat., sive Chrovaloserb. 8. Croatarum dictorum Bosnensium , Comitatus Soproniensis. (Ex Evang. ed. Sopronii 1806, 8). Issliszu dva od Ucsenikov Jesussevi na ni dan va mezta (sic) jimenom Emausz, ki na seszdeszet polyansz-ki putov od Jerusalema daleko bisse. I onisze dogo-varasse med szobum od szega onoga, csa sze je pripetilo. I ztalo sze je, kadszu sze dogovarali, i med szobum izpitkvali, da sze je Jesus k nyim priblisaval i s-nyimi putoval. Ali ocsi njihovi bissu zaszterti, daga niszu poznali. On pak recse nyim: csaszu to za ricsi, ke hodech med szobum govorite? I zacs jeszte tako turobni? I odgovorechi jedan, komu jime Kleo-fas bisse, recse nyemu: ti szam jeszi tujinacz va .Te-rusalemi, da niszi izvidil, csa s?e je va nyem ove dneve zgodalo ? Kiin on recse: csa ? Oni pak rekosse: csa sze je zgodalo z-Jesussem Nazarenszkim, ki je zmosan Prorok va csinyenyu, i va ricsa (sic) pred Bogom, i pred lyudih bil. I kakoszu nyega poglavari popovszki, i Poglavniki nassi na szmert odszudili, i krisevali. A mi szmosze uffali, dache on Izraelcze odkupiti. Szeda je ada jur treti dan od toga, csa sze je to zgodalo. I nike sene od nassih, jeszu nasz pre-sztrassile, ke pred dnevom pri grobi bissu. I pokidob da niszu nassle tela nvegovoga, dossleszu govorechi: daszu i szkazanye Angyelov vidile, kiszu rekli: da sivi. I prossliszu jedni od nasz k-grobu, i onako na-ssli, kot(j/c) szu senepovidale; ali nyega niszu nassli. I recse nyim: O nezpametni, i kosznoga szercza na verovanye szega onoga, csaszu govorili Proroki! Nili potribno bilo Kristussu ovo terpiti, i onaka (sic) nu-ter poiti va szlavu szvoju? I pocsne od Moyzessa, i szihProrcikov, i razlosil je nyirn va szem piszmuono, csa od nyega bisse. I kadszu sze priblisavali k-ineztu, kamo jeszu putovali, csinil sze je kot (sic) dabi otil dalye poiti. Oni pak szilovasse nyega govorechi: oszta-ni pri nasz; ar sze zamracsuje, i dan sze je jur nag-nul. I issal je nuter s-nyimi. I sztalo sze je, kadje s-nyimi pri sztoli szidil, zame kruh, blagoszloviga, razlomi, i nyim podaje. Onda szusze odperli ocsi nyihovi (sic), i poznaliszu nyega, a on je pak szkersz-nul pred nyihovimi ocsima. I rekosse med szobum: nili goruche bilo szercze nasse, kad je nam na puti govoril, i piszmo razlagal? 1 sztali szusze onu iztu uru, i povernulisze va Jerusalem, kadi szu onih je-dinaiszt, i one, ki s-nyimi bissu, szkupa nassli. Kiszu povidali: da sze je za jiszlinu Goszpodin gori sztal, ter sze Simonu izkazal. I oni povidasse, csa sze je na puti zgodalo, i kakoszu nvega va lamanvu kruha szpoznali. IV. Dialecto Slovenica hodierna. 1. Pseudocroatarum, rectius Slovenorum Zagrabiemium. (ex Evang. ed. I, Graecii i65i. 12). Dva zmegy vucsenikov Jesuseveh idehota on izti den vukastel, koteri na seztdeszet tecsaje.v dalko besse od Jerusalema, imenom Emmaus. I onedva pripo-vedahota jeden drugomu, od oneh vszeh kotera sze pripetila behu. I be, gdabisze pomenykuvali, temegv szobum zpitavali: i szam Jesus priblisavajucs idesse s-nyimi: a ocsi nyihove zdersavahusze, dabiga ne-poznali. I recse nyim: kakoveszu te recsi, kotere megy vami verssite hodecsi, tezte saloszni? 1 odgo-vorivssi jeden, komu ime besse Kleofas, recse nye-mu: Tiliszi szam prihodnik vu Jerusaleme, ki neszi zvedel, kaaszu vu nyem vcsinyena ove dni? Koterem on recse: kakova? I rekosse: od Jesusa Nazarenz-koga, kije bil cslovek Prorok, zmosen vu csineli i recseh pred Bogom, i vszem lyucztvom: I kak nyega predasse veliki Popi i poglavniki nassi na zkvarenje szmerti, i razpesse nyega. A miszmosze viifali da bi 011 imel bil oszloboditi Izraela. I vezda oberli vszeh oveh tretije den denesz, da szu ova vcsinyena. Da pacse i nekotere sene zmegy nasseh jeszu nasz pre-ztrassile, kotereszupredszvetombile pri grobe, i ne nassedssi tela nyegova , dosleszu govore'csi, daszu i Angyelzko vidyenje videle, kiiga povedaju sivoga. I possliszu nekoteri zmegy nasseh do groba : i onakszu nassli kakszu sene povedale, a nyega neszu nassli. On pak recse nyim: o norczi, i kesznoga szerdcza na veruvanje, vu vszeh oneh kaaszu govorili Proroki! Neli bilo potrebno ova terpeti Christusu, te onak vlezti vu diku szvoju ? I pocsevssiod Moisessa, i vszeh Prorokov davasse nyim na razmenje vu vszeh Pisz-mah, ona kotei'aszu bila od nyega. I pridosse blizu kastelu, kainszu issli: a onsze vcsini delye jti. I pri-morasse nyega, govorecsi: Oztani znami: ar vecser naztaje, i denszeje vre nagnul. I vle'zevnuter snyimi. I be, gdabi szedel snyimi, vze kruha, i blagoszloviga, i prelomiga , i nyim porivasse nyega. I odpressesze ocsi nyihove, i poznasse nyega: a onsze zmeknu zpred ocseh nyilioveh. I rekosse jeden drugomu: Neli goriicse bilo szerdcze nasse vu nasz, gdaje govoril napute, tenamjepiszma odpiral? I gore ztavssi onu iztu oru povernussesze vu Jerusalem: i naydosse jedennadezte zkupazpravlyene, i one kij snyimi behu, govorecse: Daje gore ztalGozpon doiztine, i zkazal-szeje Simunu. I oni povedahu kotera behu vcsinyena na pute: i kak szu nyega poznali vu lamanje kruha. O K V Α Ν G Ε LIU Μ DE DUOBUS EUNTIBUS iN Ε Μ Μ Α U S. Lucae XXIV, 15 — 35. (IV). Dialecto slovenica hodierna. i. Eorumlem Zagrabiensium. lin Evangel. Zagrabiac od. 1778. 8. Dv.'i zmed vuchenikov JEsusseveli issliszu ov iszli den vu Kastel, koj na ssesztdeszet techajev dalko bil je od Jerusalema, Imenom Emaus. Υ oni pripovedaliszu jeden drugomu, od oneh vszeh kojaszusze pripetila bila. Υ vcliinyeno je gdabisze spomenykuvali, ter med szobum szpitavali: y szain JEsus priblisavajuchi, issel je z-snyimi (sic): a ocbi nyihove zdersaneszu bile, dabiga nepoznali. Υ reclie nyim: kakoveszu to rechi, koje med vami imate, hodechi, terszte sa-losztni? Υ odgovorivssi jeden, komu ime jebiloKleo-fas, rekel je njemu: Tiszi szam Prihodnik vu Jeru-salemu, y neszi zvedel, kojaszu vu nyem vcliinyena ove dneve? kojem je 011 rekel: koja? Yrekliszu: od JEsussa Nazarenszkoga, koj je bil clilovek Prorok zmosen vu chineh, y recbeh pred Bogom y vszem Lvudcztvom (sic): Υ kakszu nyega prodali veliki Popi v Poglavniki nassi na szkvarjenye szmerti, y raszpe-liszu nvega. A miszmo sze vufali, da bi on imel bil oszloboditi Izraela. Υ vezda oberh vszeh oveh treti je den denesz, da szu ova vchinyena. Dapaclie v nekoje sene zmed nasseh, jeszu nasz presztrassile, koje szu pred szvetom bile pri Grobu, y ne nayduche Tela nye-govoga dossleszu govoreche: da szu yAngyelszko vi-dyenye videle, koj (sic pro: koi) szuga povedali da sive. Υ odissliszu nekoi zmed nasseh do groba; y onakszu nassli kakszu sene povedale, a (sic) nyega neszunassli. On pak rekel je nyim: Onorczi y kesznoga szerdcza na veruvanye vu vszeli oneh, kojaszu govorili Proroki! Neli bilo potrebno ova terpeti Kristussu, ter onak vleszti vu Diku szvoju? y pochevssi od Moj-sessa, y vszeh Prorokov davalje nvini na razmevanye vu vszeh Piszmah: ona kojaszu od nvega bila. Υ pri-hadyaliszu blizu k-Kastelu, kamszu issli, a on sze je vchinil dalve iti. Υ primoraliszuga govorechi: Osztani znami, ar vecher nasztaje, y den sze je vre nagnul. Υ issel jenuter s-nyimi. Υ vchinveno je gdabi szedel s-nyi-mi, vzel je Kruha, y blagoszlovil, y prelomilga. Υ od-perleszusze ocbi nyihovey poznaliszunvega: a nyega je nesztalo zpred ochih nyihovih. Υ rekliszu jeden drugomu: neli goruche bilo szerdcze nasse vu nasz, gda je govoril na putu; ter nam je Piszma odpiral? Υ gori sztavssi onu iszlu vurupovernuliszusze vu Jerusalem: y nassliszu jedenaizt (sic) szkupa szpravlyeneh, y one kojiszu s-nyimi bili, govoreche: Da je gorisztalGosz-pondo isztine, v szkazalsze je Simunu. Υ onipoveda-liszu koja bilaszu vchinyena na putu: y kakszu nyega poznali vu lamanvu Kruha. (IV.) 1) i a 1 ec t o slovenica hodierna. 3. Slovenorum ad lacum Bala t on, (Methodiauorum progeniei1.). E I.Nov. Tcstamento Kiiumicsii. (Sopronii) 1771. 8. Dva 'znyih szta sla vu onom dnevi vmeszto, stero je na sesztdesze.t bi'z;ijov od Jeru'za'Iema, komi je ime Emaus. I onedva szta szi zgucsavala med szebom od vszej tifzti, stera szo sze zgoudila. I prigoudilo sze je, gda bi szi zgucsavala i szpitavala, i szam Jezus sze pribli'zavsi knyima navkup je sou 'znyima. Ocsinvidva szo pa zdr'zavane bile, da bi ga ne poznala. Ercse panyima: kakse ricsi szotou, slere prouti edendrii-gomi mecseta hodecsa, i szta 'zalosztna? Odgovo-recsi pa eden, komi je ime Kleofas, ercse nyemi: ti szi szam tuhenecz vu Jeru'z;ilemi i neznas, stera szo sze zgoudila vnyem veti dnevi ? I ercse nyim: stera ? Oneva szta pa erkla nyemi. Od Jezusa Nazarenszkoga, ki je bio proroczki mou'z zmo'zen vu deli i vrejcsi pred Bogom i vszejm lusztvom. Kakda szo ga ta dali vladniczke popovszki i poglavmczke nasi na szoudbo /^szmerti, i raszpili szo ga. Mi szmo sze pa viipali, kaj on bode, ki odkupi Izraela. Ali zevszim etim ete je te tretyi den 'ze dnesz, kak szo eta vcsinyena. Ali i 'zene nike znasz szo nasz szaszile, stere szo vgojdno rano pri grobi bile. I, geto szo nej najsle tejlo njegovo, prišle szo govore.cse: ka szo videjnve angvelov vidile, ki szo pravili: ka on 'žive. I odisli szo niki onih, ki szo znami, k-grobi; i najsli szo tak, liki szo i te 'zene povedale ; nyega szo pa nej vidili. I on nyim je erkao: oh neszpametni i vukoga szrcza vorvati vsza, stera szo pravili proroczke! Nejli je potreibno bilou ta trpeti Krisztusi i tak notri idti vu diko szvo-jo? I, zacsnovsi od Moj'zesa i od vszej prorokou, raszkladao je nyim vsza ona piszma, stera szo od nyega piszana. I pribli'zavali szo sze kmeszti, vstero szo sli. I on sze je dr'zav liki dabi dale steo idti. I pripravlala szta ga gOAOrecsa: osztani znami; ar je szuncze 'ze kvecseri, i den sze je nagno. I notri je sou; dabi 'znyima osztano. I zgoudilo sze je, gda bi szi doli szeo 'znyima: vzeo je kriih, blagoszlovo ga je, vlomo ga je i dao ga je nyima. Nyidva ocsi szo sze pa oudprile i poznala szta ga; i on sze je nevi-doucsi napravo pred nyima. I erkla szta eden drii-gomi: Nej je naj szrcze gorelo vu nama; gda je nama giicsao na pouti, i gda nama je raszkladao piszma? I, gori sztanovsi vu onoj vijri, povrnola szta sze u Jeru'zalem: i najsla szta vkiip szpravlene ti edenaj-szet: i ki szo 'znvimi bili. Govorecsi: kaj je gori sztano Goszpoud zaisztino i szkazao sze je Simoni. I oneva szta prepovidavala, stera szo sze na pouti zgoudila, i kakda je szpoznani od nvidva vu lamanvi kruha. EVANGELIUM DE DUČBUS EUNTIBUS IN EMMAU S. Lucae XXIV , i3 —55. (IV). Dialecto si o ve niča hodierna. 4. Slovenorum Alurensium, vicinoruni Blatensibut. Ex Evang. a Dainko ed. Graecii 1826, 8. V'listemi Masi sta dva Jezuuiovih vyienikov na ravno tisti den rnla v' terg, po imeni Emaus, keri je bil uiestdeset teiajov od Jeruzalema. Ino sla med sobo govorila od vsega tega, kaj se je zgodilo. Ino nagodilo seje, kda sta tak govorila, ino se med sobo spita-vala, da se je Jezuui k' »ima priblixal, ino z'Hiima inel. H»yne oni pa so bile zaderxane, da sta ga ne spoznala. Ino on jima reie: kaj je to za govoreče, kero med sobo na poti imata ino sta xalostna ? Ino odgovoril je eden, keremi je bilo ime Kleopaui, ino jemi reie: Si ti satn neznanec v' Jeruzalemi, keri ne veni, kaj se je v' nemi v' totih dnevih zgodilo? On jima reie: kaj ? Ino povedala sta H>emi od Jezuiua Nazarenskega, keri je bil prerok, moien mox v' besedah ino delali pred Bogom ino vsimlystvom. Ino kak so ga nami predni dyhovniki ino oblastniki predali, ino na sinert obsodili, ino ga na krix raspeli. Mi pa smo se sanesli, da bode 011 Izrael odremil. Alipa je xe nad vsim tim dnes tretji den, kde se je to zgodilo. Tydi pa so naj neke xene iz namili postrauiile, kere so pred densko svetlobo pri grobi bile. Ino da so »egovega tela ne najuile, so primle, ino povedale, da so prikazale angelov (sic) vidile, keri so rekli, da on χίνί. Ino 111Γ1 so od nas neki k'grobi, ino so tak najuili, kak go xene povedale; nega pa ne so najuili. Ino Jezuui je jima rekel: O nepametna ino mydna v' serci, vse to verjeti, kaj so preroki govorili. Jeli je ne mogel Kristuui to terpeti, ino tak k' svoji nasti noter iti ? I110 saMel jima je od Mojzeuia ino od vsih px*erokov vu vsih pismah to razlagali, kaj je od »ega bilo. Ino nablixali so se tergi, v' ke-rega so mli. On pa seje zaderxal, kak da bi dale htel iti. Ona pa sta ga prisilila, rekoM: Ostani pri nama; kajti xe se mraMi', ino den se je xe naklonil. Ino on je z' nima notermel. Ino kda je z' nima pri mizi sedel, seje nagodilo, da je kryh vzel, ga blagoslavil, razlomil ino nima ponvdil. I110 odperle so se nyne omi', ino zpoznala sta ga; 011 pa je iz nvnih omi preminul. Ino govorila sta med sobo: Jeli je ne najno serce v' nama gorelo, kda je po poti z' nama govoril, ino nama pisme raslagal? Ino vstanula sta v' ravno tisti vyri ino se nazaj v' Jeruzalem obernula, ino najuila zebranih nih edenajst ino tiste, keri so bili z' nimi ino govorili, da je Gospod resniMno vsta-nul ino se lllymeni prikazal. Ino ona sta tvdi pravila, kaj se je na poti zgodilo, ino kak sta ga v' krvuinemi lonileni spoznala. Nota. Quaeliic vides russica signa, non eadcin liabetDainlio, nttamen s i in iti a, simplicia, latina magtsj sed quibus caret Tvpo-grapliu» »oster. (IV). Dialecto s loven! ca hodierna. 5. Slovenorum Carniolae, sen Carantanorum sensu itricCiori. E Truberi Nov. Test. Tubingae 1557. 4· Dua is shnih gresta na ta isti dan uen Cashlel, kir se imenuie Emaus, kateri je bil od Jerusaleina shestdesset moshkih vshtrizhtekou delezli, Inu sta vmei sebo perpouedala od vseh tih rizhi, kir so se bile sgudile. Inu pergudilu se ie, kadar sta taku ma-runouala, inu eden drusiga isuprashouala, Iesus se tudi knima perblislia, inu gre shnima, Ampag nyu ozhi so bile dershane, de ga ne sta sposnala. Inu on praui knima, kakoui so lety vayu sguuory, katere vmei sebo gredozh skladata, inu sta shalostna? Inu ta eden odgovori, katerimu jebiluime Cleofas, inu praui knemu, Ti si sam vmei teimi ptuimi utim Je-rusalemi, kir neisi ueidel, kakoue rizhi so se utih dneh unim slurile? Inu on praui knima, kakoue? Inu ona nemu prauila , Od Iesusa Nazarenskiga, kateri ie bil en mosh Prerok, mogozh steim dianem, inu slo bessedo, pred Bugom inu pred usemi ludmi, inu koku so nega ty nashy Vissnifari inu Regenti isdali utu ferdamnene te smerti inu so ga Gryfshali. Mi smo pag se sauupali, de ie on ta, kir bi imel ta Israel odreshiti. Inu zhes letu use ie, danas ta trety dan, kar so lete rizhi sturiene. Nas so tudi nekatere shene od tih nashih omamyle, katere so danas usgudo bile, per tim grobu, inu nesso neshle nega telessa, te prideio inu prauio, de so one tudi enu videne tih Angelou vidile, kateri so diali, de ie on sliiu. Inu nekateri kir so snami bili, ty so bili shli kiakai htimu grobu, inu so neshli koker so te shene prauile. Ampag nega ne so vidili. Tedai on knima rezhe, O ui neumni inu kasniga serza kuerouanu, usimutimu, kar so ty Preroki gouurili. Nei li moral Christus ter- fieti lete rizhi, inu puiti noter utu suie gospostuu? nu on sazhne od Moisesa inu od useh Prerokou, inu ie nim islagal po usim pismu tu kar ie od nega bilu. Inu oni se perblishaio htimu Cashtelu, kamer so shli. Inu on se ie hinil de hozhe dale poiti, inu ona sta nega permorala, inu diala, ostani per nama, sakai ushe na uezher gre, inu ta dan se ie naldunil. Inu on gre noter de bi ostal per nima. Inu pergudilu se ie, kadar ie on per misi shnima sidel, vsame ta kruh, inu sahuali, potle ga reslomi, inu ga nima poda, Inu nyu ozhi so bile odperte, inu ga spos-nata, inu on pogine prozh od nyu. Inu ona prauita umei sebo, Nei li nashe serze notri unayu gorelu, kadar ie on snama na tim potu gouuril, inu ie nama tu pismu odpiral? Inu onaustaneta gori to isto uro. inu se pouerneta spet utu Jerusalem, inu naideta te Ainaist ukupe sbrane, inu te kir soshnimi bili, kateri so diali, ta Gospud ie risnizhnu gori ustal, inu se ie timu Simonu prikasal. Inu ona sta tudi nim prauila, kai se ie bilu sgudilu na tim potu, inu koku ie bil od nih sposnan, is tiga kruha loinlenia. Ε Υ A Ν G Ε ϊ, IU M DE D DOKU S EUNT1BUS IN Ε M M A U S. I.ticae XXIV, i*. — .",.*>. (IV). Dialeeto slo veni ca hodierna. 6. Slovenorum Carniolae, seu Carantanorum sensu strietiori. E Postilla Seb. Crcllii, Labaci i557· 4' Dna vs mey nyh fta fhla ta ifti dan viedan Kafh-tel, kateri ie bil fhestdefet tezhaieu daleko od Jeru-salema, simenom Emmaus: Inu fta fe mei fabo ras-gouaryala od vfega tiga kai fe ie sgodillo. Inu fe ie sgodillo, kadar fta fe rasgouaryala, inu mei fabo fprafhouala, da fe ie Jesus priblishal knyma inu ie fhal shnvma, Alli nyh ozby fo darshane bile da ga neista posnala. Inu ie on rekel knyma: Kai ie to gouorenie katero mei fabo gredozh fkladata, inu fta shaloftna ? Tada ie odgouoril edan, kateritjiu ie bilo ime Cleofas, inuierekal: Ter fi ty fam Tuyn vleru-salemu, ker neueifh katere ftuari so storyene tukaye vleteh dneh? Inu on rezhe knyma, katere? Ona pak fta rekla kniemu: Od Iesufa Nasarenufa, kateri ie bil edan prorok, mogozli delom inu gouoreniem, pred Kogom inu vfemi liudmi: kako so ga nafhi vi-foki Fary inu poglauice isdali na obfoyenie kfmarti, inu fo ga krisliali, Mij pak fmo vpali da ie on ta kateri ima Israela odrefhiti. Inu zhes vfe to, ie danas trety dan, da ie to takouo ftoryeno. So nas tudi ni-katere shene smei nafhih preftrafhile, ker fo sgoda bile prifhle kGrobu, inu neifo nafhle niegouiga Telle-fa, fo prifhle rekozh: da fo Angelfko videnie videle, kateri fo rekli, 011 shyue. Inu fo nikateri smei nas fhli kgrobu, inu fo tako nafhli, kakor fo shene rekle: Alli niega neifo nafhli. Inu on rezhe knym: o vy Norzi inu kafniga farza kuerovaniu vfemu temu, kai fo Proroki gouorili. Neili moral Christustiga terpeti,inu j)oyti vfuoje Gofpodftuo? Inu ie sazlielod Moisefa inu vfeh Prorokou, Ter ie nym iskladal vfe pifmo, katero fe od niega billo Inu fo fe priblishali ktemu Kafhtelu Υkateri fta ona flila» Inu fta niega primorauala, rekozh: Oftani snama, sakai vslie ie kuezlieru inu fe ie dan nagilil. Inu ie fhal vnotar da oftane shnvma. Inu prigodillo fe ie kadar ie fidel shnyma, ie vsel Kruh inu ga ie shegnal ter rasloinil, inu dal nyma. Tadai fo fe nyh ozhy odperle inu ita ga posnala". Inu on ie sginil fpred nyo. Inu ona fta mei fabo rekla: Neili navu sarze gorelo vnayu, kadar ie nama gouoril na potu, inu nama odpiral pifma? Inu fta vftala to isto vro, inu fta fhla fpet vlerusalern, inu fta η a fhla te anaift vkup sbranih, inu one kateri fo shnymi bili, gouorezh: Gofpod ie refnizlmo vftal inu fe ie pri-kasal Simonu. Inu ona fta tudi prauila kai fe ie sgodillo na potu, inu kako fta ga poznala vlamaniu Kruha, (IV). Dialeeto slovenica hodierna. 7· Slovenorum Carniolae, seu Carantanorum sensu strietiori. E Bibliis Georg. Dalmatini4 tVitebergae ι584· F. Dva is mej nyh fta na taifti dan fhla Ven kafhtel, ta je bil od lerusaiema, fheftdefset v'fhtriz tekou delezh, tiga ime je Emaus, inu ona sta mej fabo perpovedala od vfeh letih rizhy. Inu pergudilu fe je, kadar fta taku perpovedala, inu fe vkup isprafhovala, fe je Iesus k'nyma perblishal, inu je shnynia fhel (sic): Ali nyu ozhy fo bile dershane, de ga nefta posnala. On je pak djal k'nyma : Kakovi fo tu sguvori, od katerih po poLi gredozh mej fabo perpovčdata, inu fta shaloftna? Na tu je odguvoril eden, simenom Kleo-phas, inu je djal k'njemu: Γι li ti fam mej temi ptuy-mi v'Ierusalemi, kir nev<:ni, kaj fe je te dnv notri sgodilu? Inu 011 je djal k'nyma : kateru? Ona fta pak k'njemu djala: Tu od Iesufa Nazarenfkiga, kateri je bil on Prerok, mogozh s'djanjem inu s'befsedami, pred Bugom inu pred vfem Folkom, koku fo niega nafhi Vifhi farji inu oblaftniki isdali, k'obfojenju te fmerti, inu fo ga krishali. My pak fmo vupanje imeli, de je on ta, kir bi imel Israela odrefhiti. Inu zhes letu vfe, je danas tretji dan, kar fe je tu sgodilu. Nas fo tudi preftrafhile ene shene teh nafhih, katere fo sguda bile per Grobu, inu riefo nafhle njegoviga telefsa, te fo prifhle inu pravio, de fo tudi eno pri-kasen teh Augelou vidile, kateri pravio, de je on shiu. Inu eni is mej nas fo tjakaj fhli h'grobu, inu fo laku nafhli, kakor fo shene pravile, ali njega nefo onv nafhli. Inu on je k'njima djal: 0 vy neumni, inu kafniga ferza k'verovanju vfimu timu, kar fo Preroki govurili: Ne li moral Criftus tu terpeti, inu v'fvojo zliaft noter pojti? Inu on je sazhel od Mosefsa inu vfeh Prerokou, inu je nyma vfa pifma islagal, katera fo od njega govorjena bila. Inu ony fo blisu perfhli h'timu Kafhtelu, v'kateri fo fhli. Inu on fe je taku dershal, kakor de bi hotil dajle pojti. Inu ona sta njega permorovala inu djala: Oftani per nas, sakaj vslie gre na vezlier, inu ta dan fe je nagnil. Inu on je fhal (sic) noter, de bi per nvma oftal, Inu pergudilu fe je, kadar je shnyma per misi fedil, je vsel Kruh, je sahvalil, ga je reslomil, inu ga je nyma dal. Tedaj fo fe nyu ozliy odperle, inu sta ga posnala, inu on je sginil spred nvu. Inu ona fta mej fabo djala: Nejli naju ferze v'nama gorelu, ker je on s'nama na poti govuril, kadar je nama Pismu odpiral? Inu ona fta vftala vteifti uri, fta fe supet v'Ierusalem verniki, inu fta nafhla te enajft vkup sbrane, inu te kateri fo per nyhbily, kateri fo djali: Gofpud je rifnizhnu gori vftal, inu fe Simonu prikasal. Inu ona fta nym po redi pravila, kaj fe je bilu na poti sgudilu, inu koku je 011 bil od nyh posnan per tem , ker je Kruh lomil. EVANGELIUM DE DUOBIIS EUNTIBUS IN Ε M M Λ IT S. Lucae XXIV, 15 -35. (IV). Dialecio slovenica hodierna, 8. Slovenorum Carinthiae. Ex Evang. ed. (a Gutsmann) Klagcnfurt 1780. 8· V'teiftem zhafi: fta dva is JEsufoveh Jogrouteifli den fhla v'en terg, te je biu od Jerusalema fhieftred te-kovneh potou delezh, s^imenam Eminaus. Inu ona fta fe med febo pogovarjala od vfeh teifteh rezhi, katire fo fe godile. Inupermerilufe je, kader fta taku vkup pounala (sic) inu fe fprafhuvala, fe je JEsus k'njima perblishau, inu je sh'njima fheu. Njih ozhi pak fo bile sadershane, da ga nifta fposnala. On je pak rekeu k' njima: kai fo ti sa eni pogovori, katire po poti gredejozha med febe dershita, inu fta sha-loftna? Inu eden, katiremu je bilu jime Kleofas, je njemu odgovoriu inu je rekeu k' njemu: al fi ti fam en ptuji v' Jerusalemi, inu nifi svedeu, kai fe je te dni notre godilu? h' katirem je on rekeu: kai takega? Inu ona fta djala: od JEsufa Nazarenfkega, katiri je biu en Prerok mogozhen v' djanji inu befiedi pred Bogam inu vfemi ludmi: inu kaku fo njega nafhi vifhi Farji, inu Oblaftniki isdali k' obfojenju te fmer-ti, inu fo ga krishali. Mi pak fmo vupanje imeli, da bi on imeu Israela odriefhiti. Inu zhes vfe tu, je do-nefs te tretki den, da fe je tu godilu. Nafs fo pak tudi preftrafhile ene sliene teb nafheh, katire fo sguda bile per pokopalifhi, inu nifo nafhle njegovega telefa: te fo prifhle, inu pravijo, da fo tudi en (i/c)per-kasen teh Angelou vidile katiri pravijo, da on shivi. Inu eni is nafheh fo totai fhli h'pokopalifhu, inu fo taku nafhli kaker fo sliene pravile, ali njega nifo nafhli. Inu on je k' njima djau: 0 neumna inu kefna v' ferzi k' veruvanju vfega tega, kar fo Preroki govorili. Al ni mureu Chriilus terpeti, inu taku v' fvojo zhaft noter jiti? Inu on je sazheu od Mojsefa inu vfeh Prerokou inu je njima vfe pifme islagau, katire fo od njega govorile. Inu onifo blisu prifhli h'tergu, v'katiri fo hodili. Inu on fe je dershau, kaker da bi oteu dele iti. Inu ona fta njega permurala, inu djala, oftani per nafs, kir fe she mrazhi, inu den fe je nagniu. Inu on je sh' njima noter fheu. Inu pergo-dilu fe je, kader je sh'njima per misi fedeu, je vseu kruh, ga fe pofvetiu inu reslomiu, inu ga je njima podau. Inu njih ozhi fo fe odperle, inu fta njega fposnala, inu on je sgeniu fpred njih ozhi. Inu ona fta med febo djala: al ninainu ferze v'nama gorezhu bilu kader je on nama na poti govoriu, inu je nama pifme reskladau ? Inu ona fta vftala v' teiftei vuri, fta fe fpet v' Jerusalem povernila, inu fta nafhla te ednaift vkup sbrane, inu te, katiri fo per njih bili, katiri fo djali: Gofpud je refnizhnu gorvftau, inu fe je jShimanu perkasau. Inu ona fta jim po redi pravila, kai fe je bilu na poti sgodilu: inu kaku je 011 biu od njih fposnan v'tem, ker je kruh reslomiu. (IV). Dialecto slovenica liodie»1 na. 9. Carniolanorum. Ex Japel ct Kumerdey Bibliis rcvisis t8oo. 8. Dva is njih fta ravnu taifti dan flila v' en terg s' imf-namEmaus, katfri je bil fhfftdefsft tekovnih ogra-dov od Jerusalema delezh. Inu ona fla med fabo govorila od vfiga tfga, kar fe je bilii sgodilu. Inu pergodilu fe je, kadar Ita fe pogovarjala, inu isprafho-vala : fe je tudi Jf sus (sic)k' njima perblishal, inu je s' njima fhal. Niju ozhy pak fo bilf sadershane, de ga nifta fposnala. Inu on je rfkal k'njima: Kakufhni fo ti pogovori, katere imata med fabo na poti, inu fta shaloftna? Eden pak, katfrimu je bilu iinf Kleophas, je odgovoril, inu djal k' njemu: 4Si ti fam en ptuj v' Jerusalemi, inu nifi flifhal, kaj fe je tf dny notri sgodilu? On je rfkal k' njima: kaj? Inu ona fta djala: Od Jfsufa Nazarenfkiga, katfri je bil en Prerok, mogozhen v' djanji, inu v' befsfdi pred Bogam, inu vfim ludftvam: Inu kakii fo njega vifhi farji inu nalhi oblaftniki v' obfojenje k' fmerti isdali, inu fo njega krishali. My pak fmo vupanje imf li, de bo 011 Israel odrffhil: ali zhes vfe to je vshf danas ta trftji dan, ker fe je tOMANOy. η croyMoy moceobh προροκογ. — ctjacti» ctoymoy προροκογ ^a^a^hh. - ctfacti» CT0yM0y Εγ^ΟΚ^ΗΚ). - CTfACTK C-ΓΑΑΓΟ MKA CO^ONTA ΠρΗ MAK CHMHHIN^f LJfH. H CT^H MLJH ^AflTN. — fOfKUCTBO CT^H Kij H. — ΠΑΜΑΤΙ» tf0yA\0y HOAKHMOy H AN^. —■ ΠΟΚΛΟΝΚΝΗΚ CT0yM0y H HUCTI»NOyMOy. KftTOy. - CTfACTU CT. MKA £HO£Oj»A. H ΓΤΆΙΑ MlJA ιβ,ΕΟ^ΟρΆΙ. h ποκλονκνηκ CT0yM0y h Ml»CTUNOyMOy KfCTOy. - ctjlacti» ct. MKOy Αβ'τΟΝΟΜΟγ, ΕΠΠΟγ. - ΓΙΑΜΑΤΙ» CTMOy MKOy CyMEONOy, ΠΟ ΠΛΆΤΗ *5ΚΗΙ^ ΓΝΚ>, ΛρχΗΕΠΠΟγ HEj(OyCAMUCKOy. - ΒΆ3Αβμη;ΕΝΗΚ CTAATO KfCTA. tt. — παματι» croyMoy MKoy νηκητΊ?. h croyMoy AKAKHK). si. - ctjactb, ct^h mljh ΕγφπΜΗΗ. 3». — CT^ACTI» cfoyMoy χα^αλαμπηκβη h παν'τελεον -τογ. h ^ρογίΚΗΝ'β kkj. E. »-· s. 3· r· H. r* I. Al. BI· r* r.i h A'· INTERPRETATIO NOSTRA. Synaxarius (liber) ccclesiasticus, incipit a mense Septembri (usque) ad mensem Augustum dietum (slavice) Za rev. I. mensis septembris. Memoria saneti Symeonis stylitae. Etsanctarum »XL ♦ mulierum monialium. Et saneti Am-monis. Et saneti martyris Aithalac. Et obdormitio Jesu Nave. EtNoviAnni et initium Indictionis. II. mensis ejusdem. Memoria S. Mamantis. Eodem die memoria S. Joannis et Pauli Episcoporum in urbe C011-slantinopolitana. III. Memoria S. consccratoris (episeopi) Athanasii Nico mediae. Et sanetae martyris Basilissae. IV. Passio SS. Martyrum Babylae ct Hermioncs et puero-rum. Et saneti Piomani. Et saneti Mosis prophetae. V. Passio saneti prophetae Zachariae. VI. Passio saneti Eudoxii. VII. Passio saneti martyris Sozontis, suh Maximiano im-peratore. Et saactae martyris Chariton (sic). VIII. Nativitas sanetae Deiparae. IX. Memoria saneti Joachirn et Annae. X. Adoratio sanetae et venerandae Crucis. XI. Passio S. Martyris Diodori. Et S. martyris Theodorae. Et adoratio sanetae et venerandae Crucis. XII. Passio S. martyris Autonomi episcopi. XIII. Memoria S. martyris Symeon, sccundum carncm propinqui Domini, arehiepiseopi Jerusalemitani. XIV. Exaltatio S. Crucis. XV. Memoria S. martyris Nicetae. Et S. Acacii. XVI. Passio S. martyris Euphemiae. XVII. Passio S. Charalampii et Pantcleontis et sociorum. ftl. MlJA «ΠΤΑΚρΑ. tTJACTK ΓΤΑΑΓΟ MKA cyMEONA Aj>)f ΗΕΠΠΑ HEj>OyCAMKCKA. H Π^ΠΟ^ΟΚΚΝΑΑΓΟ OLJA ΝΑΙ1ΙΕΓ0 H 'IfO^OTBOjtKlJA EyMENHt71 ΕΠΠΛ ΓΟΤΟγΗΕΚΑ (sic). ιΟ.Ι. - CTj>ACTK ΟΡΆΙΙΑ MLJA CyCANrAI. H CT^IH^ ΜΚ'Α TfO- φΗΛΧΛ H ^Ο^Ο^ΟΜΕ^ΟΝ'ΤΑ H CABUBATA. CT^ACTK ΟΤΑΑΓΟ ΜΚΛ Εγ'ίΤΛιβιΗΠΙ H ΪΚΕΝΆΙ ΚΓΟ ΟεΟΠΜΤΆΙΠΙ (sic) M ΗΑ^Ογ ΚΓΟ ιΟιΕΟΠΜΤΛ H ΑΓΑΠΗΙ7!. CTfACTK CTAArO MKA HCAKA ΕΤΙΠΛ ΚγΠ^ίΚΛΓΟ, H CyMEOHA ΛΓΚΗΚΆΙ ΓΝΓ71. H CBALjJENHK CT. MHN'61. H CT. ι0ιΕ0£0{>Λ ΗΆ ΠΕρΓΗΗ ΠΑΜφΗΛΚΕΙ^Η. — CTfACTK CT. ΜΚΆ llpHCKA, AtAJTMNA, H ΝΗΚΟΛΆΙ. H ίΤΑΑΓΟ ΜΚΛ φθΚΆΙ. - HOBOE Λ^ΤΟ, H ί}ΑΗΑΤΗΕ ΗΟΛΝΟγ KJtTAK». — CTfACTK t ΤΆΙΙΑ Ml J A «Ο,ΕΚΛΆΙ. - (TpACTK CTAArO MKA fOMANA· H C T ΆIA A\IJA HIA. - nfHiCTABAENHE CTAATO HOANA EBANTAHCTA H KO- CAOBKIJA BrA OTOljd? ΠΑΤΊΜΗί. H CT^H MljH py->|ΤΗΜΗΗ H ^ρογΓΚΗΝ^ KA. — ΠΑΜΑΤΚ CT^&IJfi ΜΚΆ KAAMCTpATA H ^ρΟγίΚΗΝΆΐ ΚΓΟ ΗΜίΛΆΜΙ» φ H I ΠρΗ £Η0ΚΛΜΤΚ171νΦ LjpH. CTfACTI» CTUJfS ΚΑΛΟγΝ'τΗΝΑ. ΑΛφΗ17Ι, ΑΛΕ^ΛΝ- (sic), 3OCHMHJ, NHKONA, ^ApHTONA. — CT^ACTK CTOyiO ΜΚΟγ ΤροφΜΜΑ H ^Ο^ΟγΜΕ^ΟΜ'ΓΛ. Λ. — ΠΑΛ\ΑΤΚ CTOyMOy Γ£ΗΓΟ£ΗΚ> Β'& AfiMENHH. K. — KA. — KB. ΚΓ. KAKE. KS. κ3· KH. — Γ. r» & t. S. r· r-» H. /Vl| j A OKTAKfA. CTfAtTK CTAATO ΑΠΛΑ ΛΜΛΝΗΙ71 Eli DA MACKOBA. H CTOyMOy £0Μ*ΝΗΝ0γ. H Λ^ΕΓΓΙ (ί/V) H ROMANO γ. λ\ΐ|α τογοικε. CTfACTU CTOyMOY κγηρηι7ΐνθγ, M ονεΤΗΜ'ί?. - ΠΛΜΑΤΚ ctoymoy ^honhchfo ΑρΕΟΠΛΓΗΤΑ (sic). - ctfactk ct'AI)fs ΜΚΆ ^ometa (sic) h ^ΗΟΓΕΝΛ, h CTAATO CljjENOA\KA ΠΕΤ^Λ ΚΛΠΕΤ0γΛΙ71ΗγΓΑ (sic), H CT^JH Kiju. H CTAATO ΗΕρΟτΊίΛ. CK K*fe ΝΛ ΠΟΓ^Ε-KENH CT'AlA KfjA. - CTfAtTK CTΊϊΗ HJAH^^. H CT4JH ΛΙΛΜΕΛ'ΧΗΤ4Γ. — mahenhk ctoymoy απλογ -οομίϊ. — ctjactk λχκογ cefrrn (sic) h βλκ'^α. - ΠΛΜΑΤΚ Π^ΠΟ^ΟΚΚΝ^Η ΠΕΛΑΓΗΗ TAffb (sic, sine βά) κηληκηια, π^η ^ηοκλητκπινφ l)pn h XVIII. mensis septembris. Passio S. martyris Symeonis archiepiscopi Jerusalemilani et S. (του οσίου ') Patris nostri ct thaumaturgi Eumcnii episcopi Gotuensis (sic pro: Gortyncnsis). XIX. Passio S. Martyris Sysanac (Susannac). et SS.MM. Trophimi et Dorodomedontis (sic) et Sabbatii). XX. Passio S. M. Eustathii et conjugis ejus Theopistiae (Theopistae) et liberorum ejus Thcopisti et Agapii. XXI. Passio S. M. Isaaci Episcopi Cypri, ct Symeonis pro-pinqui Domini. Et Festum S. Menae, et S.M. Theodori Pcrgae Parnphilicae. XXII. Passio SS. MM. Prisci, Martini, et Nicolai. Et S. M. Phocae. XXIII. Novus annus. Et conceptio Joannis Baptistac. XXIV. Passio S. M. Thcclac. XXV. Passio S. M. Piomani, et sanctac martyris ljae (lac). XXVI. Transitus S. Joannis cvangelistae et theologi in insula Patmo. Et sanctae martyris Rypsimiae (Piipsi-miae), et societatis ejus. XXVII. Memoria SS. MM. Callistrati ct Sociorum ejus, numero ·Ώ·61·ΕΧ· sub Diocletiano imperatore. «) XXVIII. Passio SS. MM. Caluntini, Alphii, Alezandri, Zosimae, Niconis, Charitonis (sic omnid). XXIX. Passio SS. MM. Trophimi et Dorumedontis. XXX. Memoria S. Gregorii in Armenia. I. mensis octobris. Passio S. Apostoli Ananiae episcopi Damasceni. Et S. Domnini ct Arei et Romani. II. Passio S. Cypriani et Ustinae (Justinae). III. Memoria S. Dionysii Areopagitae. IV. Passio SS. MM. Dometi (Domitii) et Diogenis. Et S. hieromartyris Petri Capetoli eorum (sic, male verlit pro: Capetoleorum sc. episcopi). Et S. Deiparac. Et S. Hierothei. Is fuit in sepultura S. Deiparae. V. Passio s. IraidisctMamclchitae (sic, pro: Mamelchtae). VI. Martyrium S. Apostoli Thomae. VII. Passio MM. Sergii et Bacchi. VIII. Memoria S. (της oV/«?)Pelagiae Tarsi in Cilicia, sub Diocletiano imperatore; ct alius Pelagiae Antiochiae. Graecis nune monachi salutantur οΰιόπμες, cp i s c o p i αγιότητες. Slaviš π^πο^οκκνϊη et cbatih. Sed hic nescio r.ur ipse episeopus est 'όσιος 2) Meriologium Basilii Imp. habet jn^ (184); alii aliter de sociis militibus. LXIII Γ'i IA ΠΕΛΑΓΗΑ ΒΉ ΑΝΤΗΟγ H , ΓΙ^Η ΝΟγΜΕρΗΠΙΝΊϊ 1|ρΗ , IftfKE h 3AATOOyCT'xih ΠΟ^ΒΑΛΑΜΗ nOHUTE. * ^ < r . \ «Οι. MljA ΟΚΤΑΚρΑ. nAMATU ABj)AMOy H (ί/c) ΛΟΤΟγ. H CT'kH ΛΝΝ^ί H EAHCABEiOil-l H ^ρΟγΓΚΗΝ^ H)f*. "i. — CT£ACTU CTAArO Λ1ΚΑ ΕΒΛΑΜΠΑ, H Ε Β ΛΑΜΠΗ ΙΑ ΠρΗ-CNTUMA EpATTSCECTpOMA ΠρΗ ΜΛ^ΗΜΗ(71ΝΪ LjpH Βΐ Ν Η ΚΟΛΛΗΣΗ Η C LJ Φ Γ^Α^Φ. ΑΙ - nAMATU ΕΤ'ϊΐγ'ϊ Olji«, NAlJJHJfK ΠΑΤρΗΛΟ^Ά lJApl71- Γ£Α£Λ. NEKTAfHITl. AfCAKA· ATHKA. H CHCHNA H CT"SIA MtJA gHNAH^^I H φΕΛΟΝΗΛΤΗ, CECTpTil KIA. BI. — CTJACTU (Ψΐΐχΐ ΜΚΆ TAfA\A. ΠρΟΒΑ. ΑΝ^ρΟΝΗΚΑ. ΠρΗ £ΗΟΚΛΗΤΙ»Ι71Ν^ LJJH ΑΤΗ Ε'ίΙΒ'ϊωΕ. ΓΙ. —- CTfACT^ CT^Tl MK"i ΠΑΠγΛΑ. ΚΑρΠΑ. ΑΝΑΒΛΑ* Η ^ΟγΓΚΗΝΪΙ |<Κ). Η croyA\oy MKOy τροφΗΜογ. £1. — CTJACTU CTUIJfA ΛλΚΐ Α^ΑρΗΙΤΙ. PEpfiACA. npOTACA Η KEACA , ΠρΗ NEfON^ IJ pM Β "Χ £ΗΜ. ΐΐ. - CTpACTU Γ'ΓΑΑΓΟ ΜΚΑ AOyKHI7!NA. SI. — ΙΤΑΑΓΟ ΜΚΑ ΛΑΓΗΝΑ (ί/V) C&TNHKA ϋ'δΙΒ'ϊωΛ ΠρΗ CTpAtTH ^»fe. 3'· - CLpENHK KIJ H Βΐ m^jcth? pEKOM^MU pAH. H Ap- ^ΑΝΓΕΛΑ ΓΑγρΗΛΑ. H CTpACTU CT-ilJfi ΜΚΐ ΛΕΟΝΤΑ, ^OMENTA. TEpdNTA. hi. — ΠΑΜΑΤΙ» ΕΦΑΛΓΟ ΑΠΛΑ h EyANTAHCTA (sic) AOyK"XI. i&l. — CTpACTU CTAArO MKA AINOCONA, ΕΠΠΑ KyiipUCKA. H HfKE Ci NHMU ·ρΚ· CPilJfi ΒΆ nEpCH^fe ΠρΗ CABOffe (sic) CjpH. κ. — ttf actu CToyho MKoy h H0y^0TB0puij0y ApiOiEMr&i, h abepkm (sic) nph ογληών^ nphictanunhipfe. KA. - nAMATU nprbnO^OKUNOyMOy HAApHONOy. kb. - CTpACTU CT^I^^ MKT1. HpAKAIfl (sic), EAHCABEiOiH (sic), H KSEO^OTHIA , H ΓΛΗΚΕρΗΙΑ : H CT^H flJH· KI. - CTpACTU CTAArO ΑΠΛΑ HI7IKOBA ΚρΑΤΑ ΓΝΓ71. K£. — HAMATU CTMOy ΠρΟΚΛΟγ ΕΠΠΟγ KOCTANTHNm rpA^A H CTMOy MKOy ΑρΕιΟιΐ. KE. - CTpACTU CTOy K) MKOy ΜΑρΚΗΙ71ΝΑ H MApTOy- pHI71 (sic). H CTOyMOy ΚΟγτΑρΗΚϋ (sic). KS. - CTpACTU CTMOy ^ΗΜΗΤρΟγ (sic), H BACHAHH), H ApTEMH£Opoy. K3. - CTJACTU CT^IA MLJA ΚΑΠΕΤΟγΛΗΝ'ΪΙ , H ΠΕρΟΤΗ- £11 ρΛΚΆΙ EA. ΠρΗ ^HOKAHTUANHi (sic) LjpH. ΒΉ T "i fKE £UNU ΑργΑΝΓΛΟγ MH^AHAOy B"S OBU1HH. KH. - nAMATU nffenO^OEUNOyMOy ABpAMHlO H ^pOy- fKHN-fe ΚΓΟ, HCnOH^^UNHK CT^IJfTl · O Γ · Κιθι. — CTpACTU CT'iiys ΑλΚ1* H ΑΠΛ'ί ΠΕΤρογ H HABUAOy. sub Numeriano imperatorc, quam ct Chrysoslomus laudibus honoravit. IX. Mensis octobris. Memoria Abraham ct Lot. Et S. Annae et Elisabeth et societatis earum. X. Passio S. M. Eulampii etEulampiae, gcrmanorum fra-tris-et-sororis, sub Maxioiiano imperatorc in Nicome-diensi urbe. XI. Memoria SS. Patrum Nostrorum Patriarcharum Con-stantinop. Nectarii, Arsacii, Attici, etSisinii etS. Mar-tyris Zenaidos ct Philonillae sororis ejus. XII. Passio SS. MM. Tarachi, Probi, Andronici qui sub Diocletiano impcratore capti fuerunt. XIII. Passio SS. MM. Papyli, Carpi, Anauli et Sociorum eorum. Et S. M. Trophimi. XIV. Passio SS. MM. Azariae, Gervasii, Protasii ct Celsi, sub Neronc imperatore Rom. XV. Passio S. M. Lviciani. XVI. S. M. Longini, centurionis, qui interfuit passioni Christi. XVII. Festum Deiparae in loco dieto Paradiso. Et ar-changeli Gabrielis. Et passio SS. MM. Lconis, Do-mentii, Terontis. XVIII. Memoria S. Apostoli et Evangelistae Lucae. XIX. Passio S. M. Mnosonis episeopi Cypri, et qui cum co «CXX· Sanctis in Perside sub Sabore imperatorc. XX. Passio SS· MM. et Thaumaturgorum Arthemae et Abercii sub Juliano transgressorc (apostata). XXI. Memoria S. (o(Tίου , venerabilis) Hilarionis. XXII. Passio SS. MM. Heraclii, Elisabeth ct Theodotes et Glyceriae. Et S. Deiparae. XXIII. Passio S. Apostoli Jacobi, fratris Domini. XXIV. Memoria S. Procli Episc. Constantinop. Et S. M. Arcthae. XXV. Passio SS. MM. Marciani et Marturii (Martyrii). Et S. Cutarii. (Quid si hic Cutarius exstiterit c nota-riis kal. Basiliani ?). XXVI. Passio S. Demetrii ct Basilii ct Artcmidori. XXVII. Passio S. M. Capetulinae et Perotidis (Erotidis) an-cillae ejus, sub Diocletiano imperatore. Eodem die Archangeli Michaelis in Probatio (?). XXVIII. Memoria S. (οσίου) Abramii et Sociorum ejus, Confessorum SS. LXXIII. XXIX. Passio SS. MM. et AA. Petri et Pauli· Joannis 0 ηολνογ KfCTAK). ηοεπφογ πατ^ηλ^ογ. κο3μϊ H ^ΛΛ\ΗΓ71Ν0γ. Τ£θφΗΜθγ. Λ. (MIJA ΟΚΤΑΚ^λ). CTfACTU ΕΦΆΙ^Ά ΜΚΆ ΚΗ^ΗΠΙΚΟγ (lATfH- ΛΡΧ°Υ Η 3ΗΝ0ΒΗΚ> εππογ. η 3hno6ha, εεγτράι ΚΓΟ. Η ACTEfHK). ΛΑ. — (TpAtTh {ΤΆΙΗΜΆ ΜΚΟΜΆ. ΠΛΝΤΕΛΕΟΝΤΟγ. HfA-ΚΛΗΙΟ. Η ΕΠΗΜΑ^Λ (sic ΟΤηηίά). MLJA ΝΟΙΑΚ^Λ. ΠΛΜΑΤΚ ΕΦΆΙΜΑ ^ΜΙ^Α^ΝΗΚΟΜΛ. Κ03Λ\Φ Η ^ΛΜΗΙΠΝΟγ. MIJA ΤΟΓΟΗ5Ε. CTfACTI» {ΤΛΛΓΟ ΜΚΛ ΠΟρφγρΛ· Ε. - ΠΛΜΑΤκ'ΐΤΜΟγ ΜΚΟγ ΓΛΛΛΚΤΗΟΝΟγ, Η £ΟΜΚΝΗ- ΝΑ (Sic) Η ΕΠΗΟΗΜΗΗ (sic). Bi ΤΆΗ5Ε CipENHE CTMOy ιθιΕ0^0ρ0γ ΒΆ CIlOfAKHH. Η ΝΕ^ΛΓΠ Π^ΚΒΟ^Ο-^ΙιΝΑΓΖΙ. S. - ΠΛΜΑΦΙ» CTΟγΜΟγ ΠΑΒΚΛΟγ ΠΕΠΟΒ^Ϊ^ΚΝΗΚΟγ. — CTpACTK IT^IJfS ΜΚΆ · Λ Γ · HHSE ΒΆ ΜΕΛΕΤΗΝΗ. Η. — ΕΆΝΚΜΆ Αρ^ΑΝΓΛΟγ ΜΗ)(ΛΗΛθγ ΒΆ Af ΚΑ^ΗΝ^Ά. ΑΙ. — CT^AfTU C "ΓΛΑΡΟ ΜΚΛ MHN1I. ΓΙ. — ΠΟΚΟΗ ΗΟΑΗΛ 3*ATOOyCTAArO ΛργΗΕΠΠΛ KOCTAN- ΤΗΝΙ71 TpA^A. Α'· — CTfACTK ΪΤΑΑΓΟ ΑΠΛΛ φΗΛΗΠΛ. ΕΙ. - CTfACTU ίΤΆΙΗΜΆ ΜΕΠΟΒ^^ΝΗΚΟΜΆ ΓΟγρΗΗ CA- ΜΟΝ^ Η ΛΒΗΒΟγ. si. — ctfactu ΕΤΛΛΓΟ ΑΠΛΑ η ΕγΛΝΤΕΛΜίΤΛ ΜΛΤιΟ,ΕΛ. 31. — ΠΑΜΑΤΙ* ίΤΜΟγ Γ^ΗΓΟ^Ογ HOy£OTBOJKLjA (sic uirumguc). Ml. — CT^ACTU ΪΤΑΛΓΟ ΜΚΛ ΠΛΛΤΟΝΛ. Κ. - IIAMATU ΙΤΜΟγ ΜΛΗΜΜΝΟγ Η ΓΕΝΑΡΗ). H CTΑΛΓΟ Γ^ΜΓΟ^Λ ΝΟΒΛΛΓΟ HOyAOTBOj)LLJA. ΚΑ· - ΒΆΗΕΓΕΝΗΕ CT^H KljH , ΕΓ^Λ ΒΆΝΕΕΕΝΑ ΚΆΙΕ'ΓΚ ΒΆ l-J^KBK ΓΝ». Γ Μ Ά Λ'βτΟΜΆ ΕΑψΗ. Η ΕΤ^Η ΗΟγ-ΛΗΓΓ.ΝΗΗ. ΚΕ. — CTOACTI» CTAATO ΜΚΛ ΚΛΗΜΕΝΤΛ. ρογΜ^Ά. Η ΠΕΤ^Ογ ΒΆ AAE^ANAfHH. H ΜΚΟγ ΜΕ^ΚΟγρΗΚ). ΚΗ· - CTfACTK ΕΤΟγΚ) ΜΚΟγ Κ03ΜΆΙ Η ^ΛΜΗΠΙΝΛ. ψΕΜΑ ΟΤΆ AfABHIA. Η ^ρογΓΆΜ^Ά ΜΆΝΟΓΆ. KH. - CTfACTKCTAArOMKA HEfHNAfJfA. Η ΠΛΜΑΤΚ ΚΛΓΟ- βΦ^ΚΝΆΙΗΜΑ ij^EMA ΚΟΕΤΛΝΦΗΝΟγ Η MABfHKH-Ι71Ν0γ Η ΗΑ^ΟΜΛ ΚΚ>. λ. — ΕΤρΛΕΤΙ» ΕΦΛΛΓΟ ΛΠΛΑ ΛΝ^ΕΑ. M^CAtjA ΑΕΚΑΚ?Λ· fTpACTK ΕΤΆΙΙΑ MLJA ΒΛ^ΒΑρΆΙ Η ΟγΛΗ-Ι7ί H Η Λ. Η Π^ΠΟ^ΟΚΆΝΑΛΓΟ OUA ΝΛΙΙΙΕΓΟ ΗΟΛΝΑ ΜΑΝίΟγ^Λ Π^Ε^ΒγΤΕρΑ- Baptislae. Josephi Patriarchac. Cosmae et Damiani. Tro-phimi. XXX. (mensis octobris). Passio SS. MM. Cyriaci Patriarchac ct Zcnobii Episcopi, ct Zcnobiae sororis cjus, ct Asterii. XXXI. Passio SS. MM. Pantclcontis, Heraclii ct Epimachi. I. mensis novembris. Memoria SS. atiargyrorum Cosmae ct Damiani. IV. Passio S. M. Porphyrii. V. Passio S. M. Galactionis ct Domnini ct Epistemes. Eodem die Celebratio S. Thcodori in Sporacio (sic). Et Dominica primogenita (hebdomas prima ante Nativi-tatem ?). VI. Memoria S. Pauli Confessoris. ΥΙΙ. Passio SS. MM. . XXXIII· qui Meletinae (fuere). VIlI.Synaxis (conventus) Archangeli Michaelis in Areadianis. XI. Passio S. M. Menac. XIII. Quies (obdormitio) Joannis Chrysostomi Archiepis-copi Constantinopolitani. XIV". Passio S. Apostoli Philippi. XV. Passio SS. Confessorum Guriae, Samonae et Abibi. XVI. Passio S. Apostoli et Evangelistae Matthaei. XVII. Memoria S. Gregorii Thaumaturgi. XVIII. Passio S. M. Platonis. XX. Memoria S. Maimini (?) et Gcnnadii. Et S. Gregorii novi Thaumaturgi. XXI. Illalio S. Dciparae, quando illata est intemplum Domini, tres annos nata. Et S. Julianac. XXV. Passio S. M. Clementis inPiumis(?). Et Petri Ale-xandriae. Et M. Mercurii. XXVII. Passio SS. MM. Cosmae et Damiani qui sunt cx Arabia. Et aliorum mullorum. XXVIII. Passio S. M. Ircnarchi. Et memoria fideliumim-peratorum Constantini ct Mauriciani et duorum libcro rum amborum. XXX. Passio S. Apostoli Andreae. i. Mensis decembris. Passio S. M. Barbarac et Julianac. Et S. (οσίου) Patris Nostri Joannis Mansuri presbyteri. LXV ε". («"fcČAlJA £ekakja). CTOyMOy oiJoy NALUEMOy abepkhtfc (sic). h ctoya\oy nactabunhkov cab^c. S. — PAMATU CTMOy oijOy NAUlEMOy ΝΗΚΟΛ^. ΝΕ^ΐ-ΛΠΙ · Β · np^fK^E fOiK^UCTBA χΒΑ. CTUJfi n^AOLjU. ΓΙ. - CTfACTU ^ΆΙ)(Ά ΜΚΆ EyCTfATA. EyKCENTA. ΕΒΓΕΝΑ. MAf^ApA. η o^ECTA. (sic omnia). £'· - CTfACTU ίΤΆΐχΆ ΜΚΆ TOyj)CA. ΛΕΒΆΚΗΠΙ. H KA- ΛΗΝΗΚΑ. φΗΑΗΜΟΝΑ H ΑΠΟΑΛΟΝΗΠΙ, H £j>Oy-5ΚΗΗΆΙ KK>. ei. — cfoyMoy oijoy naujemoy eaebtejhk). gl. - tlAA\atu ετάι^ά r ο'γ^οκά, ΛΙΙΛίΗΙΙΑ, A3AJH1A, mhcahaa, ΗΓΚΕ ΒΆ BAByAONrb OyrACHUIA heijju ΟΓΝΕΝΑ. Η ^ΑΝΗΛΑ (sic) ujofoka. hi. - cbijienhe l)'j»kbh c τ ά ια kija calfjaa κλη3ά beah- ΚΆΙΑ IjpKBE ΒΆ χΆΑΚΟΠρΑΤΗΗ^Ά. ιθλΙ. — CTfACTU ΪΤΆΙΗΜ ΜΚΟΜΆ. EyTy^A. φο^Φ. Η Ef- M0H0y Η ΓENHφΛToy (sic omnia). . KB. — CTfACTL. CTAATO ΑΠΛΑ ΤΗΜΟιΟ,ΕΑ H ANACTACHfTl. — CTfACTU CTMOy ΜΚΟγ ΚΛΗΜΕΝΤΟγ. KE.--nAMATU CTMOy TfHTOfHlO ιΟιΕΟΛΟΓΟγ. KS. — CTATO ΠΟΛΗΚΑ^ΠΑ Eli ΠΑ, H CTAATO «(ΕΝοφοΝΤΑ H fKENTil ΕΓΟ H OKOK) CNOBOy EN. H OfKA^A HOANA {sic omnia). KH- - ΠΑΜΑΤΙ» B^BfALpENHm ΜΟψΗΗ ΕΤΑΑΓΟ 3ΛΛΤΟ- Ογί'ΓΛΛΓΟ. KH. — ΠΑΜΑ'ΓΙ» ηρΦπΟ^ΟΚΙϊΝΟγΜΟγ ΕφρΕΜΟγ. ΚιΟν — ΠΑΜΑΤΙ» ΗΓΝΑΤΗΚ) KOTONOCULJOy. Βΐ T"XJKE £Ι»ΝΙ> ΠΛΜΑΤΙ» ΠρΦη0^0ΚΙ»ΝΑΓ0 ΗΙ71ΚΟΒΑ 3Λ,ΓΒ0ρΙ»ΝΗΚΑ. Λ. — OKp^TENHE ΛΛΟψΗ (SIC) HliCTUN^ "S CTAATO ΚΛΗ-ΜΕΝΤΑ ΠΛΠΕΗΪΑ j>HAtl»CKA ΠΟ ΑΠΛ^ riETffe. ΛΛ. — ΠΑΜΑΤΙ» ΓΤ'ΪΙΜΛΜΚΟΜΛ ΑΒΒΑ Kypoy. HOANOy(i/V). Α. β. Γ. r' Α'· ■SI. ΚΓ· κ Α /VUJA φΕΒ^γΑ^Α (SIC). ΠΑΜΑΤΙ» CTAATO ΜΚΑ ΤργφοΝΑ. - ΤΟΓΟΙΚΕ. Γί{>ΊίΤΕΝΗΕ ΓΑ ΝΑΙΧΙΕΓΟ HUy χΛ. - ΠΑΜΑΤΙ» CTMOy CyMEONOy Π^ΗΗΜ·ϊαΐθγ ΓΑ. — ΠΑΜΑΤΙ» n^fenO^OKliNArO Αγ^ΕΝΤΑ HOy£OTBOj>b-1JA Η n^bno^OKUNArO OLJA NAUJETO KOCTANTHNA φHΛOCOφΛ. ΝΑ^ΕΊΕΝΑ BrA HfUNUHUCTBO ΙΙΛ\ΕΙ1'ΔΛ\Ι> Κγ^ΗΛΑ. — CTfACTK CTATO ΜΚΑ ΠΑΜφΗΛΑ, Η HN^^i ΜΊΝΟΓΐ. — CTfACTI» CTATO ΜΚΑ ΠΟΛγΚΑρΠΑ ΕΠΠΛ 3MYfHNU- CKA (sit)· — ΠΑΜΑΤΙ» OKffeTENHK» ΓΛΑΒΆΙ CTATO HOANA ΠρΟ-pOKA Η Π^Ίί^ΜΓΕΜΑ Η KITARI· AtljA MAfTA. CTpACTU CT"SI)f& ΛΑΛΜΕΝΗΚΤΙ ·Μ· gi. — Τ0Γ05ΚΕ. ΠΑΛΧΑΤΙ» CTATO ΑΛΕ^Α', ΝΑρΗΊΕΜΑΑΓΟ ΗΛΚΑ K05t!Ht71. Η ΒΕΛΗΚΟγΜΟγ T£OyCOy. HI. — ΠΛΜΑ'ΓΙ» CTATO OLJA KypHAA ΑργΗΕΠΠΑ H ΜΚΑ. Χ. mensis januarii. Mcmoria Ρ. Ν. Joannis ct S. (οσίου) Ρ. Ν. Gregorii episcopi Nysscnsis. XIV. Mcmoria SS. PP. NN. et MM. occisorum in montc Sinai: Thcoduli, Nili, Joannis. Et Mcmoria S. Ab-badiae. XVI. Osculatio ct adoratio catenarum S. apostoli Petri. XVII. Mcmoria S. (οσίου vencrabilis?) Antonii. XVIII. S. Athanasii ct Cyrilli et Alexandri. XX. Memoria S. (οσίου) Euthy mu. XXII. Passio S. apostoli Timothei, ct Anastasii. XXIV. Passio S. M. Clementis. XXV. Memoria S. Gregorii Thcologi. XXVI. S. Polycarpi episcopi, ct S. Xenopbontis ei uxoris ejus ct uLriusque filii ejus Arcadii ct Joannis. XXVII. Mcmoria reditiis Reliquiarum S. Joannis Chry-sostomi. XXVIII. Mcmoria S. (οσίου, vencrabilis) Epliremi. XXIX. Memoria Ignatii dcifcri. Eodem die memoria S. (o ffίου) Jacobi clausoris (eremitae rcclusi). XXX. Inventio reliquiarum venerandarum S. Clementis, papae Romani IV post apostolum Pctrum. XXXI. Memoria SS. MM. Abbatis Cyri et Joannis. i. mensis februarji. Memoria S. M. Tryphonis. II. Occursus D. N. Jcsu Christi. III. Memoria S. Symeonis qui excepit Dominum. XIV. Memoria S. (οσίου) Auxcntii Thaumaturgi et S. (οσίου) P. N. Constantini philosophi, dieti in monachatu 110-mine Cyrilli. (Ergo pro monacho tantum agnoscit v ener ab ili S. Cyrillum). XVI. Passio S. M. Pamphili ct aliorum multorum. XXIII. Passio S. M. Polycarpi episcopi Smyrnensis. XXIV. Memoria inventionis capitis S. Joannis prophetac, et praecursoris et baptistae. I. Mensis martii. Passio SS. MM. XL. XVII. Mcmoria S. Alexii, vocitati hominis Dei. Et magni terrae motiis. XVIII. Mcmoria S. P. Cyrilli arehiepiseopi ct M. KB. (MljA ΜΑρΤλ). ΠΑΜΑΤΙ* ΕΤΑΓΟ ιΟ,ΕΜΙΙ (i/V) ΝΟΒΛΓΟ Α^ΗΕΠΠΛ LjfAr^A^A. (i/V) — CTJACT1» ΓΤΪΙ^Ά Η MKI Β "Λ KECAfHH. Η NABEHEfHE ΚΛΑΓΟΒΕίρΕΝΗΠΚ Kt> - ΚΛΛΓΟΒ^ψΕΝΗΕ CT"kH (i/V) KLjH. S. r* Al. — KB. - r-» ΚΓ. ■— KE. — r* KS. — K3. — H Λ. - mlja λπρηλγπ. ct^actk (tiij^i · pk · a i1amati» εψεναγο olja ναινεγο εγτγγα (i/V) α^ηειίπα κοεταφηηγζι (i/V) Γ£Α£Α. - τογοίκε. ctfactb, ctaato μκα anthitsi εγ1πα πε^- famucka (i/V). - παματιι π^πο^οκίλνογμογ ιθ,ε0£0£>0γ chkeoti»- ίκογΜογ {sic,pro\ ΕΗΚείκκογΜογ ex oppido Syceo). •— παματι» ΕΤΜογ/νΐκογ γεο^γηκ). (cf.supra /7.ΧΧΙΙΙ). - ctj>acti» γταγο απλα h εγγληγτα majka. — ctmoy Μκογ (sic, sine m superposito) h Εππογ βαεηληκ>βϊ amacom^ (i/V,pro: amachh, Amaseae). ctjacti» ctovk) ΜΚΟγ bachahio ΕΠΠΟγ amachh. h crααγο πεπληπι (i/V omnia). ctfactk ctaato απλα ηγ7ικοβα efata ίτααγο hoana εβανγεληίτα. M tj Λ K. & S. r» H. r» Al. A1· KA. KB. MAHm. ΠΑΜΑΤΙ* CrMC>Y προ^οκογ HEJEMHH. - ΤΟΓΟίΚΕ. CTAlJfA ΜΚΆ ECnEfHK) H 30CHH , H HtEN^ ΚΓΟ H ΜΑ^ογ EA Κγ^ΗΠΙΚΑ H ιΟ,ΕΟ^ΟΛΑ (i/V). B"S TlfKE ^UNI» A1O1ANACHK). - ΠΑΜΑΤ1» C-ΓθγΜθγ Αφ^Ο£Η£ΗΚ>. ΓΑΗΜΗ^Α (i/V). - tTfACTI» ΓΦΑΑΓΟ ^KMHTfA^NAKTA (i/V). - ΠΑΜΑΤΙ* Ε'ΓΑΓΟ ΑΠΛΑ H ΕγΓΛΗΓΤΑ HOANA ιΟιΕΟΛΟΓΑ. - ΠΑΜΑΤΙ* ΓΤΜΟγ ΓΕΝΕΤΛΗΚ) Η Μ1Ν03Γ^Χ'ί· Η ΠΑΜΑΤΙ» ίΤΜΟγ ΜΚΟγ ΜΟΚΗΚ)· — CTfACTK ίΤΜΟγ ίΗ^Ο^Ογ Η (ΙΤΜΟγ ΠΑ^ΟγΜΟγ. — ΠΑΜΑΤΙ» ΟΦΪΙΜΙ BACHAHK) (i/V) ΚΟίΤΑΝΤΗΝΟγ Η ΕΛΕΗΗΗ (i/V) MATEpH ΚΓΟ. — ΠΑΜΑΤΙ» ίΤΜΟγ ΒΑεΗΛΗίΚΟγ. mija ηιονπι (i/V). ctj>acti» mki ejmhaa, ct^atonhkA h mcthna φηλογοφα. Ε. — ΤΟΓΟίΚΕ. ΠΑΜΑΤΙ» ίΤΜΟγ Otjoγ ΝΑΙΠΕΜΟγ ΝΗΚΗ-φορογ. — παματι» CTAro olja ΝΑΙΙΙΕΓΟ μητ^οφΑΗΑ aj-γηεππλ ljpar^a^a (i/V). v. ctjatti» CTMoy ΜΚΟγ ΜΑ^ΚΗΑΝΟγ. XXII. mensis martii. Memoria S. Thomae Novi, archie- piscopi Constantinopoleos. ΧΧΙΥ. Passio SS. VIII. MM.Caesareae. Et vigilia Annun- ciationis. XXV. Annunciatio S. Deiparae. VI. mensis aprilis. Passio SS. CXX. Et memoria sancti-ficati P. N. Eutychii Archiepiscopi Constantinopolitanu XI. Passio S. M. Antipae episcopi Pergameni. XXII; Memoria S. (οσίου) Theodori Syceotae. XXIII- Memoria S. M. Georgii. XXV. Passio S. apostoli et evangelistae Marci. XXVI. S. M. et Episcopi Basilii in Amasea. XXVII. Passio SS. MM. Basilii episcopi Amasiae, et S. Peplii. (i/V, pro: Puplii i. e. Publii). XXX. Passio S. apostoli Jacobi, fratris S. Joannis Evang. I. mensis maji. Memoria S. prophctae Jeremiae. II. SS. MM. Hesperii et Zosiae et conjugis (sic, pro: He-Sperii et Zoes, conjugis) illius, et liberorum ejus Cy-riaci et Theoduli. Eodem die, Athanasii. IV. Memoria S. Aphrodisii. Ganymedis (?). VI. Passio S. Demetradnactis (?). VIII. Memoria S. apostol, et evangelistae Joannis Theologi XI. Memoria S. Genethlii et multorum. Et memoria S. M. Mocii. XIV. Passio S. Isidori et S. Pachomfi.-' XXI. Memoria SS. βασιλέων Constantini et Helenae ma-tris ejus. XXII. Memoria S. Basilisci. i. mensis JUNII. Passio MM. Hermylli, Stratonici et Justini philosophi. II. Memoria S. P, N. Nicephori. IV. Memoria S. P. N. Metrophanis Arcliiepiscopi Constantinopoleos. V. Passio S. M. Marciani, R S. (MlJA ΗΙ0ΝΓ71). CTpAETK ΕΤΆΙ](Ά ·Ε· MAJiOi^, ma- fHH, !0,ΕΚλΦ, nemmonhh (sic). ΠΑΜΑΤΚ CTOyK) ΛΜΛΟγ BAfi&OAOMEA Η BAfNAfe'AI. ΠΑΜΑΤΚ ΕΤΑΑΓΟ n^OfOKA ΕΛΗΕΕΛ. CTfACTK CTAArO ΒΗΤΑ» Η ME^OETA (sic) Π'βΕΤΟγ- ΝΑ Ε'ΓΟ. ΠΑΜΑΤΚ CTM0y ΜΚΟγ ΛΕΟΝΤΗΚ). fOSKKCTBO ΗΟΛΝΛ Π^ΤΕΙΑ Η Kf ΚΕΤΗΤΕΛΙΠ. ΠΑΜΑΤΚ CT^H φΕΒρΟΝΗΗ. ΠΑΜΑΤΚ Πρ^ΠΟ^ΟΕΚΝΟγΜΟγ ΕΑΜΠΕΟΝΟγ. KH. — ΟΚ^ΤΕΝΗΚΜΟψΕΜΆ ΕΤΆΙΜΆΚγρΟγ. H0AN0y(.«V). κιοι. - παματκ ετάιμα απλομα πετ^Ογ η ΠΛγΛΟγ. λ. — παματκ ετάιμά απαόμα (sic utrumgue) ·βι· ΑΙ. — Α1· — ψ* ΕΙ. - Η ι. Η κί. % AMJA Β. — 3· ~~ Η. — r* ΑΙ. — Α1, ~ r* ει. - SU - r-· Κ. — ΚΒ. — iir. — κ t. — KS. — ί<3· ~ — Η λα. >— ΗΚΆΗΓΠ (sic). ΠΑΜΑΤΚ ΕΤΆΙΜΛ ^A^^UNHKOMA K03.wfe Η ^ΑΜΗΓΠΝΟγ. — ΤΟΓΟΪΚΕ. ΠΟΛΟΗίΕΝΗΚ ρΗ3^ CT^IA KIJA. ΒΆ ΒΛΑ-JfEpNffe. ΠΑΜΑΤΚ CTMOy EyETAifcHW. ΠΟΑΗΚΑρΠΟγ. — ΠΑΜΑΤΚ CTMOy Π^ΟΚΟΠΗΚ). — ΕΆΚΟρΆ £τ4γΗ ΕγφΗΜΗΪ. — CTfACTK ΕΤΑΓΟ ΑΠΛΑ ΑΚγΛΆΙ. Η AA^HRl (sic). ΠΑΜΑΤΚ ΓΤΟγΜΟγ Κγ^ΗΚΟγ Η ΟγΛΗΤ^ MTEJH ΕΓΟ. ΠΑΜΑΤΚ (ΤΆΐχΆ Oljk ·£Λ· Η5ΚΕ ΒΆ JfAAKH^ON^. ΠΑΜΑΤΚ {ΤΟγΜΟγ HfOpOKOy ΗΛΗΗ. Η Ε'ΑΗΕΕΚ). ΠΑΜΑΤΚ ΙΤΆΙΛ Μγ^ΟΝΟΕΚΝΆΙΑ MAJHIA ΜΑΓ£Α-ΛΗΝΙΑ. ET^AETk CTAATO ΑΠΟΛΗΝΑρΠΙ (sic) Α^ΗΕΠΠΑ BKNKCKAArO. ΟγίΆΠΕΝΗΕ {"ΓΑΙΑ ΛΝΆΙ MTEfE ΚΟΓΟρΟ^ΗΊΗΝΆΐ. Η CT^iH ΕγΠρΑ^Η Η ΟΛγΜΠΗ. ΠΑΜΑΤΚ {ΤΜΟγ ΕγΜΕΟΝΟγ ΒΆ MAN^ffe. ΠΑΜΑΤΚ ΕΤΜΟγ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟγ. ΠΑΜΑΤΚ ΓΤΜΟγ ΜΚΟγ ΚΑΑΗΝΗΚΟγ. ΠΑΜΑΤΚ ΚΛΑΗΪΕΝΑΑΓΟ Ε^ΕΚΗΜΑ. Η ΠΑΜΑΤΚ ιβ,ΕΟ-^ΟίΗΙΑ ijjra Η ELjJENHE Lj^KBH ΕΤΆΙΑ KIJA. ΒΆ ΤΆΗ4Ε ^ΚΝΚ, ΠΟΚΛΟΝΕΝΗΕ (sic) ΗΚίΤΚΝΟγΜΟγ μ*βοΥ· MlJA AyroytTA. ΠΑΜΑΤΚ ίτΆΙΜΆ ΜΑΚΑΒΕΟΜΆ. Β. - ΤΟΓΟ?ΚΕ. ΠΑΜΑΤΚ ΕΤΆΙΜΆ -3· HJKE ΒΆ E^ECfe. ε. — ΠΑΜΑΤΚ ct^h HAcb (sic,pro aliorum:Eusignio M.) VI. Passio SS. quinque Virginum, Marthae, Mariae, Thcclae, Zenaidis, Nemmoniae (?). XI. Memoria SS. AA. Bartholomaei et Barnabae. XIV. Memoria S. prophetae Elisaei. XV. Passio S. Viti et Modesti pacdagogi ejus. (Est hic ce-lcbcr in Serborum historia Vidov dan A. 1589). XVIII. Memoria S. M. Leontii. 'XXIV. Nativitas Joannis Prodromi et BaptistaC. XXV. Memoria S. Febroniac. XXVII. Memoria S. (cffioi) Sampsonis. XXVIII. Inventio Reliquiarum SS. Cyri et Joannis. XXIX. Memoria SS. AA. Petri et Pauli. XXX. Memoria Sanctorum Apostolorum XII. I. mensis juhi. Memoria SS. Anargyrorum Cosmae e» Damiani. II. Dcpositio tunicae S. Deiparae in Blachernis. VII. Memoria S. Eustathii. Polycarpi. VIII. Memoria S. Procopii. XI. Synaxis S. Euphemiae. XIV. Passio S. apostoli Aquilae. Hilarii. XV. Memoria S. Cyrici et Julitae matris ejus. XVI. Memoria SS. PP. DC.XXX.qui Chaleedone (fuere). XX. Memoria S. prophetae Eliae et Elysaei. XXII. Memoria S. Mariae Magdalenae unguentifcrae. XXIII. Passio S. Apollinaris arehiepiseopi Ravennatis, XXV. Obdormitio S. Annae matris Deiparae. Et S. Eu-praxiae ct 01ympiac. XXVI. Memoria S. Symeonis in mandra. XXVII. Memoria S. Pantelcemonis. XXIX. Memoria S. M. Callinici. XXXI. Memoria beati Eudocimi. Et memoria Theodosii im-peratoris, et Gonsecratio ecclesiae S. Deiparae. Eodcm die, adoratio venerandi Ligni (Crucis). I. mensis augusti. Memoria SS. Macchabaeorum. II. Memoria SS. - Vil· Infantum qui Ephcsi (fucrunt). V. Memoria sanetae Iasae (sic, pro: S. M. Eusignii?). Š. (miJA AyroyCTA). nfboKfAJKENHE ΓΛ ΝΑΙΧΙΕΓΟ Κγχ-Α-ΠΑΜΑΤ1» CT>bH BApBAfb. B"i BAA^EpN^b. ΠΑΜΑΤΙ» CTMOy KOCTANTHNOy HATfHAfχογ. ΠΑΜΑΤΙ» ΪΤΜΟγ ΛΑγρΕΝΤΗΚ>. ΠΑΜΑΤΙ» CTMOy ΜΛρ'κΕΛθγ. Βί ΤΆίΚΕ £Ι»ΝΙ» ΝΑ-ΒΕΗΕρΜΕ nffcCTlIA KIJA. llffecTABAENHE CT^H KLJH. ΠΑΜΑΤΙ» CTMOy £HOMH£Oy. ΠΑΜΑΤΙ» Ε'ΓΑΓΟ φΛΟ^Α Η ΛΑΒ^Α. ΠΑΜΑΤΙ» CTMOy ΑΠΛθγ ιΟ,Λ£^Κ>. ΠΑΜΑΤΙ» CAMOHAOy njOpOKOy. ΠΑΜΑΤΙ» CTMoy MKoy (sic sine s superposiio) ΑΓΑι©ι0ΝΗΚ0γ. nUMATH. CTArO ΚΑΛΗΝΗΚΑ nATfHAf^A. ΠΑΜΑΤΙ» (ΤΑΓΟ OljA ΝΑ111ΕΓ0 ΚΑΛΗΝΗΚΑ HATfH- Af^A Lj^rfA^A (sic). CTJACTI» CTMOy ΛΠΛθγ ΤΗΤθγ. OycbKNOBENHE HOANA Πρ^ΤΕΗΑ H KJUCTHTEAI7I. tTpACTI» ΕΤΑΛΓΟ ΕρΜΟΓΕΝΑ H ^©Υ'/ΚΗΝΆΙ ΕΓΟ. H ΠΑΜΑΤΙ» CTOyK> OqATA CBOETO CTOA1* nOf AMH ΠρΑΒΗΤΗ KAH30K0y CBOEMOy OCTfCMHfOy ΝΟΒ^ΓΟρΟ^. Μ^ΝΟΓΑ «SE Λ^ίΤΑ £A(>OyH fo ClXTAiKA6riUJEM0y gyrAHE CE, NA ΟγΤ^ΙΙΙΕΝΗΕ ΜΆΝΟΓΑΜΐ ^UJAM* Kf tTHHlNI»CKAM1. £AH EAloy γι» κά kan h e cth)fi. εβανγληίτά. ηόλνα. ματιο,εα. λόγκοι. majka. η ίτϊΐχΐ nfaoijl». ilfifαμα. η VcAAKA. η ϊγπκοβα. (ΑΜΟΜΟγ. ΕΜΟγ. Η ΠΟ^^ΟγίΚΗΚ) ε'γΟ. ^,ΕοφΑΝ^. Η ΜΑ^ΟΜ'Ϊ ΕΚ». Η ΠΟ^ρΟγΓΚΗΕΜΆ MA^-i E'W. Ci^fABI»CTBOyHTE JKE Μ1ΝΟΓΛ A-bTA. Ci^fhlKAipE ΠΟρΟγΠΕΝΗΕ* CBOE. ίΙΜΗΗ'Β. Gloria tibi Domine Rex coelestis, quod dignatus, es me, seribere Evangelium hoc. Coepi autem id seribere A. 0504, et absolvi id A. 6565 (i. e. A. D. 1056 — 1057). Exaravi autem Evangelium hoc servo Dei dieto inbaptismo Josepho, atinseculo Ostro-111 i r o, propinquo Izjaslavi Ducis. Izja slavo autem Duce tunc obtinente utrumque imperium et patris svii Jaroslavi, et fratris sui Volodimiri. Ipse autem Izjaslavus Dux regebat sedem patris sui Jaroslavi Kievae, fratris vero sui sedem čommisit regendam propinquo suo Ostrorniro Novigradi. Multos autem annos largiatur Deus consecuto Evangelium hoc, in solatium multarum animarum christianarum. Det illi Dominus Deus benedietionem sanetorum Evan-gelistarum Joannis, Matthaei) Lucae et Marci; et sanetorum patriarcharum Abrahami et Isaaci et Jacobi; ipsi illi et conjugi ejus Theophanoni et liberis eorum et conjugibus liberorum eorum amborum. Et valea-tis multos annos, tenentes commissum (mandatum) vestrum. AMEN. ίϊ^Ί ΓρΗΓΟρΗH £HAK0N1. NAflHCA^Tl ΕΒΓΛΗΕ E' (i/c). HfKE Γ0ρΛ3Η^Ε' ČETO MAIlHUiE, TO NE MO3H 3Α3Ι»ρ^ΤΗ M k Νrlv rfbuJNHKOy. ΠΟΗΛγ'Λ fKE ΠΗΕΑΤΗ. Λ\ί)Λ OKTAK. KA. NA ΠΑΜΑ'ΓΙ». HAAfHONA. A OKONUHA)fi. MljA. ΜΑΗΓΖΙ. Br4. BI*. NA ΠΑΛλΑΤΙ» ε'πΗφΛΝΛ. Λ\ΟΛΚ> fKE BUCfe^fS ΠΟΜΗΤΑΙΑψΗΚ'ϊ NE MO^^TE ΚΛΑΤΗ. NI HCnpABAULUE. ΠΟΗΗΤΑΗΤΕ. TAKO KO H CTfcl ΑΠΛΆ ΠΑγΛΆ TAETU: EATE- A NE ΚΛΙ*νΗΪΤΕ. ίϊΜΗΗΊΐ. Ego Gregorias diaconus exaravi Evangelium hoc. Et qui meliushoc seripserit, nolit mihi succen-sere peccatori. Cocpi autem seribere mensis Octobris die XXI, in festo Hilarionis, et absolvi mensis Maji die XII, festo Epiphanii. Et rogo omnes lectores, nolite inaledicere, sed postquam correxeritis legite. Sic enim et sanetus Apostolus Paulus dicit: Bene-dicite, et non maledicite. AMEN. XXXIV. Appendix altera: De. Moravis carentanis. No tum est, complurcs historicos tribuisse Moravis parlem etiam Pannoniae; (e cjuorum numero sufficit Geb-h ar d i um nominasse, in cujus Ilistoria Picrump. Vene» dicarum (Gcschichte der wendisch-slavisehen Staaten) ca-put proprium occupat Moravia mi nor in Paimonia). At summus boc Dobrovius minime admittebat, ratus, Mo-ravos praedam ingentem egisse e Pannonia saepius invasa, vicissimquc dedissc e Moravia Gcrmanis, verum stabiles 111 Pannonia sedes Moravos nunquam obtinuisse. Obsta-bant quidem illius opinioni jam antea tot loeorum et rerum nomina per Paunoniam ipsumque Noricum praesefcrentia originem moravicam (Mahrcnbcrg, Mahrenfels, Mahrburg, Mabrwein etc. etc. ct in orientali Carniola plane amplum territorium Moravorum, Slaviš incolis Moravse f. pl., Gcrmanis Moriiutschcr Boden diclum): at nune e G. II. P ert z i i monumentorum Germanicorum T. I. auetiori Annalium Fuldensium editione pro Moravis carentanis prodit testis omni exceptione major, coaevus ct quasi oculatus. Sic enim habet ad A. 901. „Missi Moravorum pacem optantes pervenerunt (Piadesbonam). Quod mox, ut petierunt, com-placuit et juramento lirmatum est. lnde ob hoc ipsum Ri-charius (Pataviensis) episeopus ct Udalricus comes, Mara-haha missi sunt, qui eodemtcnorc, ut in Bavaria lirmatum fuit, ipsum ducem et omnes primates ejus eandem pacem se servaturos juramento constrinxerunt. Interdum vero Ungari australem parte m regni illorum, C ar un t a 1111 m, devastando invascrunl. Rex (Ludovicus Infans, Arnulphi nothi filius legitimus novennis) per Ale- manniam____Franciampotiit". Est igitur certo certius, etiam Pannoniae partem paruisse Moravis, tam Svatopluci quam Privinae cjusque iilii Hezilonis et (nepotis fortasse, saltim successoris) Vratislai >) (ab ArrabonisDraviqueostiis ad usque Carniolae Moravne)? Haecque ipsa Pannoniae m or a vi c a e pars, cum reliqua inferiori Pannonia interam-nensi bulgarica, theatrum erat apostolicorum SS. Cy-rilli ct Mcthodii laborum inter veteriores loci Slavos re-centiorcsque e Moravia transdanubiana colonos. Adde, etiam nune horum posteros, transdanubianos nempe Slo-vacos, sicut sedihus sunt contigui, ita et idiomate proxi-mos esse Slaviš carentanis; adeo ut cum his dicant oro-d o v η i ij a per o (a) contra Bohemorum orudowniqe quod habes p. XLV1 in confessione bohemica. (Imo vide ipse, critice lector, an non haec ipsa Moravocarantania i. e. Carantaniae pars Moravicorum ducum parens imperio, lateat sub AnonymiBelae regis notarii C ar en t in rs Mo-roanensibus, quos hactcnus plerique pro Carcntinis Murae fl. accolis sunt interpretati. Adde tamen, ditio-nem potius Moravorum cis Danubium viguissc, quam linguam; alias saera Melhodii dialectus, quae penitus cisdanubiani permansit ingenii, non careret omnino omnibus transdanubianorum Slavorum characteribus, qua-les sunt e. g. γβ^^α, κβΊϊτ'ϊ, τενή, noiji» pro ^b^sj^a, ι}β^τγα, t'i, notpi». Poterat ergo S. Met hod ius crean Archiepiscopus Pannoniensis ct Moravensis ecclesiae utrius-que cis Danubium sitae; quamquam etiam Wichingus alc-mannus Nitravae ultra Danubium episeopus latinissimus ejus csset sufFraganeus. Quid si ipsa civitas μωρχβας bio-graphi graeci S. Clementis aut eademfuerit, „quae noviter 2) Moscburch vocabatur A. 865 (non 876, ut deteriores babent codices), a Privina A. 85o, per submissos a Sa-lisburgensi Arcbiepiscopo „magistros muratores ct pietores, fabros et lignarios" cxstrucla in nemorc et palude S a-lae (non: palu Sellede 11. neque: palude Sanae il.) flu-minis", aut vel Marburg ad Dravum, qui eerte loeus et ipse Privinae parebat succcssorique Heziloni ? Qui Joan-nis VIII papae epistolas diligenter perlegerit, eum conli-dimus vix a nobis posse dissentire. XXXV. Appendix tertia : Sorius & Pseudocroatarum interamnensium. Operaenos pretium facturos arbitramur, si lectoribus in memoriam revocaverimus e Carniolanis Georgii Dalmatini Bibliis editis Witebergae 1584 f., sonum χ apud Vratislai Slovenos, qui nune e Ferdinandi I. tempore (l55o) γεωγρχφιχως tanlum Croatae dicuntur, sed proprie l) Brailavo (Vratislaus) dux secundum Annalcs Fuldenses A. 884 regnabat inter Savum et Dravum flumina, eique A. 896 fervente inter Bulgaros et Hungaros bello Arnulphus Imperator eommendavit urbem Paludarum. Recteque observant critici, nil opus fuisse commendari Vratislao urbem, si jure successionis fuisset sua. 1) Minus accurate Dobrovius, fretus adverbio hoviter credidit prius nomen fuisse Salaburg. Imo unicus hujus historiae fons Anonymus Saiisb., primo eam civitatem Privinae vocat, tum noviter Moseburg. Salaburg nonnisi corruptae lectioni debetur loci ad Sala· piugin (i. e. Salae flexum), diversi a Salavar (Moseburg). Ipsumque Salae vocabulum rivum denotat lente labentem Germanis, aut vet stagnantem; ut fere idem sit ac Moos (palus). Hinc latinum civitatis Moseburg nomen: urbis scil. Paludarum barbare. Slavicum BlatensU aeque est a blato (lutum) unde Hungari Balaton fecere. Adde idem Salae vocabulnm occurrere pro limite Austriae et Bavariae A. n36 (Roten Sala) explicarique pro Rubea Palude, hodiequc vocari das Salet (silvam nempe paludosam). Haec bavarica vox Salet (etiam Salat seribunt) ab Oeni ostiis perlala fuerit a colonis bavaris ad lacum Balaton, comitatus hine vocati Saladiensis. Imo eodem ipsissimo nominc in Salat populus appellat ngrum a Mura ad lacum usijueBlatenscm eitensum. suni ullimi Vinidorilm i aretilanorum > sat idoneo non liisloriae solum, sed, quod plus est., etiam linguae testi-«jonio. Hos Georgii Dalmatini tempore (i55o) Carnioli Besi a cos vocabanl , habetqueille in fine Bibliorum quod-dam quasi glossarium, quo vicinis Slaviš Carinthiae, Pseu-docroatiae et verae Groatiae carniolismos suos explicat. En titulum glossarii: REGISTER nekaterih befed, katere Crajnfki, Co-iofhki, Slovenflci ali Besjazhki, Hervazki, Dalmatinovi, Iftrianfki ali Crafhki, fe drugazhi govore (i. c. Index ali-quot (754) vocum, quae Carniolice, Carantanice, S 1 o-vcnice aut Β e z j a c i ce, Hervatice, Dalmatice, Istrice aut Carusadiee aliter dicuntur). Hasille dialeetos, ut vides, reducit ad qualtuor: l) Crajnfki, 2) Cor*fhki, 3) Slo-venfki ali Besjazhki, 4) Hervazki, Dalmatinfki, Iftrianfki, Crafliki. Vides ergo pro vera Croatica haberi eandem, quae et DalmAtica sit et Isirorum et Carusadii monlis ad australem occidentem Carniolae; at illam , quam hodie Croaticam appellamus, Zagrabiensium et reliquorum Croa-tarum provincialium, ct illi ct reliquis illius aevi seripto-ribus dici Slorenicam seu Vinidorum extremorum. Sic et ipse Zagrabiensis episeopus Petr. Petretics evangelia a se edita A. i65l pro sua dioecesi vocat Slovenska, non Horvaczka'. Sed ad Dalmatini glossarium redeamus. En exillo bona fide seripta per χ (o) quaehodierni Zagrabi-enses per oy (u) seribunt (i 11 y r i c e n e dicam, an bohemice). (d fh> Crainfki. Corosliki. Drob far jezha ispahnuti klagovanjc kunfhtno kufhati martra materniza maura nakriviti nevefta paliza pdft pozhylla (ona je) prepad proga savpyti tarzha tolashiti vervi (iii) Slovcnfki ali Besjazhki. volroba (i. e. b^t^oka) pop vosa, (b*3a) temniza isrinoti (HgfkiN^TH) toga (τλγλ) modro (m^^jo) kufbtnoti (κογωτΝΛτΗ) moka (μλκλ) votroba (b*tj>oka) poga (πχγα) trakazha, donda. nagnoti (νλγνλτη). fnaha, sarozhniza ( ^a- ^hnhija). fhzhap (ψαπ, ιιιηλπ). rokovet (jž^kob^tu). pozhinola (ποηηνχλλ). globofhzhina (γλΧκο- ψηνλ). modriza (m^^hlja) sakriknoti ^ακ^κικνατη) fhzhit (qiHTrs, ujmhts) ftegnoti (εταγνχτη). vosha, fhtrange (βλϊκκα, b*jka pl. n.). (IV) Dalmatinfki etc. vtroba (i. c. oy-t^oka)· vsa , tamniza (°Υ3Λ)· (mudro) celovati muka. losbefna duga (Serbis: uitah). (Serbis: uit h τ). Habes ergo sedecies o loco u Illyriorum ct Bohc-morum, et a Polonorum locis plane iisdem, ubi Ostromir habet*. Hisaddidimus pop methodianum; item fhzhap, globofhzhina, fhzhit pro iis, qui negant, cyrillia-11 um qi reete interpretari Piussos et Carniolos pro uih com-pendio, cumlllyrii etBulgari efferant per uit. Quamquam contrariae parti favere videtur non solum II , 5o: poiute-diuii, et III, 41: ciute Monumcntorum Frisingensium, sed quod plus est, quippe geographicum etiam StraiKiujta n. plur. praedium sub Crainburg in media Carniola A. 1002 donatum ab Henrico II Frisingensibus, hodieque existens, sed nomine magis Carniolano Strajniuie n. Haec ergo non-dum liquent. Donda tandem communicare voluimus cum Slovacis, quorum cantilenae populares vetustissimae cele-brant D u n d a m nescio quam mythicam, quae quidem nostris Bezjacis est Iris , ut vides. Liceat ct deipso vocabulo C r o a-tarura adnotare aliquid. Constantino Porphyrogenito (qui ipse quin sciret avum habuit Siavum, lmperatorem scili-cet Basilium Macedonem *), seribuntur χρωβχτοι i. e. )ff©BATH. Ipsissimum hoc nomen habent etiam a proximis vicinis Carniolanis: j^obat, pl. χροΒΑτκ. Cuiadamussim respondet Hungarorum Horvat; nam cum e suae linguae in gen i o non possint incipere vocem a binis consonis Hun-gari, primam vocis syllabam, ex γρο- mutarunt in χοξ-, sicut e brat (frater) fecere bar a t et sexcenta similia. Hunc hungarismum etiam Zagrabienses adoptavere, qui Horvat dicunt ct se ipsos nune, et antea Dahnatas di-xere. lllyrii contra H'rvat. efferunt, per H verum, non χ cyrillianum, et vocalem dimidiam inter II et r litteras. Sed omnes haeseriptiones satis evincunt, vocabulum H τον at nil habere negotii cum γρκκκτΐ, hr'b't, i. e. dorsum; imo ncque cum montibus Carpathiis, nisi si.fortemon-tium ipsorum vocabulum adulteratum sit aVeteribus grae-cis et latinis, quibus Carpathium mare familiarius fuerit, quam ^οβατογιιπι sive natio, sive montes. XXXVI. Appendix quarta: de S. Methodio superstite inter Moravos anno adhuc 884. Putabat Dobrovius, cum nullam amplius Methodii mentionem invenisset, illum A. 881, (quo consolatorias ad cum litteras dederat Johannes VIII. papa), aut e vita aut saltim e Moravia migrasse. Sed ecce mentionem a cl. olim ICto et professore Monse in tabularii Olomucensis Senatiis membrana codici juris magdeburgici adglutinata inventum, ct a doctissimo prof. Ant. Bosek Moravo cum aliis propediem edendam. Scribit nempe A. 1062 frater M. praepositus de Iiaygrad S. „(Severo) Pragensi episeopo, se invenisse in libro quodam, qui est ecclesiae S. Petri in Bruna ct inseribitur his verbis: Incipiunt traditio-nes et portiones ecclesiae S. Petri in monte — in cujus initiante charla prima conscriptus est sequens notitiae tenor in hunc modum: fC-f. In nomine patris ct filii et spiritus saneti, Amen. Anno ab incarnatione Domini nostri Jesu Chrisli DCCCLXXXIIII. consecrata est haec ecclesia in honore beatorum Petri et Pauli principum apostolorutn Dci per revet-endissimum in Christo patrem Methodium arehiepiseopum Maravensem, ipso eorun-dem festi^diedicato , ac prima ejus dos in Brne et Luže contirmabalur seripti tenore coram Zuatoplch duce glo-rioso et populo illegibili. Amen in aeternum. Amen, amen. — Et hic iinis. Aliud vero, quod vetustiora attin-geret tempora, neque in libro praefato, neque alibi serip-tura testante adnotatum reperi." *) Qucin Genesius ae.jualis auetor narrat gigantom Bulgarum vicisse lechna luctatoria, quac lingua Basilii patria (εγχωρίω) vocarctur ΧΧΤΖ Τοΰρξχν. Atqui ΠΟ^^Α νοχ est pure putc slavita, succisionem (siipplantationis genus) indicans S Vides hitic S. Melhodium aeslatc mini 884 adhuc in vivis fuisse, idque in diocccsi sua, non Piomae, ubi 882 Joannes VIII, Methodii de calumniis VViehingi (Alemanni ipsis Germanis invisi) consolator ipse perierat nefario sce-lcre „ propinquorum thesaurum illius ct episcopatus cul-men raparc anhelantium ". Hacc igilur c tcnebris protracta Olomucensis membrana mirum est quantum addat pon-dcris veteri S. Methodii biographo , e Prologo membr. sec. XIII, edito ad Kalajdovisii „Joannem Bulgariae exar-chum" p. 90, qui aperte dicit „ Melhodium obiissc in Moravia ct sepultum esse in magna Moravi ccclesia, ad laevum parietem post altare S. Deiparae". Vides hic et a Bulgaro sat liquido indigitari Moravi civitatcm, 11011 regionem, prout idem et Graecus biographus facit. Nos jam supra insinuavimus, aut in M o s e b u r g, aut in Mahrburg quaerendam esse hanc civitatcm Moravum (gr. μωρχβος της πχκνονίχς). Moscburg turbo hungari-cus convertit in Szalavar, Marburgi antiquior historia adhuc in tcnebris est. Hoc certc vix dubium, Ilcngist-fcldon, ubi A. 892 Arnulphus Svatopluco iratus cum slavico duce Brazlavone collocutus est, esse in media Styria ubi hodiedum est H c n g s t b e r g prope W i l d o n. Itemque locum O m u n t c s b c r r h, ubi 890 Arnulphus cum Zuentibaldo (Svatopluco) duce „convcntum habuit (aposto-licusquc Romae" Svatoplucum patronum nactus eral) vix alium esse ab Munzenberg superioris Styriae hodierno. XXXVII. Appendix quintas Anonymi Salisburgensis A. 873 seriptoris, Historia conversionis Carantanorum et de S. Methodio testimonium querulum. (editio plenior, collatis Rlblioth. Caes. codd. membran. quinque, quorum duo sec. XI —XII, tres XIII — XIV). „ Hactenus praenotatum est, qualitcr bavvari i facti sunt christiani, seu numerus episeoporum etabbatum con-seriptus in sede Juvavensi. Nune adiciendum est, qua-liter Sel a vi, qui dicuntur Quarantani et confi-nes ') eorum, iide saneta instrueti, christianique effecti sunt. Seu quomodo Huni Piomanos et Gothos atque Gepidos de inferiori Pannonia expulerunt, et illam posse-derunt regionem. Quoadusque franci et bawarii cum quarantanis continuis affligendo bellis superaverunt, cos autem qui obediebant hdei et baptismum sunt conse-cuti* tributarios fecerunt regum. Et terram quam possi-dent resi dui/adhuc pro tributo retinent regis usque in hodiernum diem. nunc recapitulandum est de quarantanis. Tcmporibus gloriosi regis franeorum dago-berti Samo quidain nomine, Sclavus manens in qua- rantanis, fuit d α χ gentis illius. Qui venientes negocin-tores dagoberti regis interticere jussit et regia cxspo!iavit pecunia. Quod dum comperit dagobertus rcx, misit excr-citum suum ct damnum quod ei idem Samo fecerat vindi-care jussit. Sicque fecerunt qui ab eo illuc missi sunt, et regis servitio subdiderunt illos. Non multo post tempore coepe-runt Huni eosdem Quarantanos hostili sedilione graviter affligere. Fuitque tude dux eorum nomine bo rut h, qui hunorum cxercitum contra eositurum bawariis nunciari fe-cit, eosque rogavit sibi in auxilium venire. lili quoque festinando venientes cxpugnavcrunt hunos, ct obfirmarunt Quarantanos scrvitutique eos regum subjeccrunt similiter-que con fine s eorum, duxeruntque inde secum obsides in bavvariam. Inter quos, erat filius boruth, nomine ca-catius, qucm pater ejus more christiano nutrire rogavit, et christianum facere; sicut ct factum est. Et de chctti-maro J)fdio fratris sui similiter postulavit. Mortuo autem boruth, per jussionem franeorum bawarii cacatium jam christianum factum petentibus cisdem selavis remiserunt, ct illi eum ducom sibi fecerunt. Sed ille tertio postea anno defunclus est Itcrum autem pcrmissionc domini pippini regis ipsis populiš petentibus, redditus est cis Chettimarus christianus fartus; cui etiam lupo presbyter ordinatus de Juvavensi sede in insulam Chemingi lacus, quae et auua vocatur, dedit ei nepotem suum, nomine majoranum ad presbyterum jam ordinatum. Et quia compater ejus erat idem lupo presbytcr, docuit cum, ut ad juvavense mona-sterium se devota mente ad rhristianitatis officium subdi-dissct. Quem suscipientes idem populi, ducatum illi de-derunt. Ille vero secum habens majoranum prcsbytcrum, in juvavensi monasterio ordinatum presbyterum, qui ad-monuit cum ad ipsum monasterium suum caput declinare in servitium dci. Et ille ila fecit ac promisit se ad ipsam sedem serviturum. Sic et fecit, atque annis singulis ibi-dem suum servitium persolvebat, ct inde semper doctri-nam et officium christianitatis percepit usque dum vixit. Pcractis aliquantis tcmporibus praenominatus dux Carantanorum petiit Virgilium episeopum visitare populum gentis illius cosque in lide lirmiter confortare. Quod ille tunc minime adimplere valuit, sed sua vice misso suo epis-copo nomine modesto ad doccndam illam plebem; et cum eo vvatonem, reginbcrtum, cozharium at-que 1 a t i 11 u m presbyteros suos, et e k i h a r d u m dia-conum, cum aliis clericis, dans cis licentiam ecclesias con-sperare et clericos ordinarc, juxta canonum diffinitionem, nihilque sibi usurparc quod decretis sanetorum patrum contrairct. Qui venientes carantanis, dedicaverunt ibi eccle-siam S. M a r i a e 3) et aliam in L i b u r n i a civitate, seu ad U n d r i m a s, et in aliis q u a m p I u r i m i s locis. Ibi— que permansit usque ad vitae suae iinem. Eo igitur de- t) Ex iis, quac sequuntur, patebit, horum „Carantanorum, et confinium eorum" nomine intelligi Slavos retiquos , qui c Norico releguH-tur per totain Pannoniam, eiceptis liodierna Slavonia et Sirmio in deitra ieferioris Dravi ripa, quippe tum Bulgarorum diliom pa-rcnlibus; eiceptisque ei parte etiam Staviš Carniolanis qui Aquilejensium patriarcharum opera fuerant conversi. Hic nonnisi Salis-burgcnsium missionariorum res gestac enarrantur; idque eo fine, ut ostendatur, iis injuria nune intrudi ab ipso summo pontificc graecum Methodium. Hanc illi querelam fusius etiam eitendunt in epistola A. 900 ad Joannem IX papam! Hujus quidem tum respon-sum intercepere pagani Pannoniae domini Hungari» at satis postea declaravere ct ipsi Salisburgcnses fundatione episeopatuum Secco. v i en s i s, Lavantini ct Curccnsis, et Hungari suam Pannoniae partem qu i n que episeopis committentes: Jaurinensi, Sabariersi, Aresprimiensi, Alba-RegalensietQuinque-ecclesiensi; utdeStrigoniensis parte itemque V »en n en si arehiepiseopatu taceamus. VidesSalisburgenscm dioecesin nune non inquinque (ut A. 900 lainentabantur Bavari) sed inbis quinquc episcopatus esse divisam, iommuni bono, ipsisque Salisburgensibus non nolentibus. Ex Joh. VIII autem papae Epistolis patet, Methodii dioecesin ex una parte ct ultra Dravum Savumquc Dalmatiam'versus fuisse protensam, ex altera ultra Danubium! Cumquc suis oculis usurpasset Chazariam Methodii frater Cyrillus, vil dubites his praesertim in Transdanubianos Slavos prospcetibus motum Joh. VIII et slavinicas jure laudasse litteras, ct Methodii dioecesin pro antiqua Sirmicnsi libenter instaurasse ct amplificasse. «) Alii codd. habent Chettumarus, Ciietmarus. Verumnomen putes ^OTHAUlfi (pacis amans). Patruclis item nomen qui hic est caca-ti.us , biographo S. Virgilii sonat car a s tu s; avunculi ct bor uc 1). 3) Cod.73. sec. XIII: S.Mariac in sol i o : Et mox: ad i m dri m n s. functo episcopo postulavil itcrum idcm Chettimarus dux Virgilium episcopum, si iieri posset ut ad se veniret.Quod ille rcnuit, orta seditione quod car mul a dicimus. Sed inito consilio misit ibidem Latinum presbyterum, et non multo post orta seditione alia exivit inde ipse Latinuspres-byter. Sedata autem carmula, misit itcrum Virgilius epis-copus ibidem Mada 1 h o hum presbyterum, et post eum W a r m a n u m presbyterum. Mortuo autem Chetlimaro, ct orta seditione, aliquot annis nullus presbytcr ibi erat; usque dum Waltunc dux eorum misit iterum ad virgilium episcopum, et petiit ibidem presbyteros mittere. Qui tunc misit cis heimo-nem presbyterum, et reginbaldum presbyterum, at-que majoranum diaconum eum aliis clericis. Et non multo post misit itcrum ibidem eumdem heimonem et duplitirum l) ac majoranum presbyteros, et alios clericos eum cis. Iterumque misit cis gozharium pres-bytcrum, majoranum et erchanbcrtum. Post cos reginbaldum et r e g i n h a r i u m presbyteros. Ac deindc majoranum et augustinum presbyteros. Iterumque reginbaldum et gundharium. Et hoc sub Virgilio iactum est episcopo. Item anacephalaeosis de Avaris. Antiquis enim temporibus ex meridiana parte danu-bii in plagis pannohiae inferioris et circa conlines regiones romani possederunt, ipsique ibi civitates et munitiones ad defensionem sui fecerunt, aliaque aedilicia multa, sicut adhuc apparet. Qui etiam Gothos et Gepidos suae ditioni sub-diderunt. Sed post annos nativitatis domini CCC. LXX. VII. et amplius huni ex sedibus sui s in aquilonis parte danubii in desertis locis habitantes, transfretantes danubium cxpulcrunt romanos et gothos atque gepidos. De gepidis autem quidam adhuc ibi resident. Tunc vero Sel a vi post hunos inde expulsos coeperunt istis partibus danubii di-versas regiones habitarc. Sed nune qualiter huni inde cxpulsi sunt, et Sclavi inhabitare cocperunt, et illa pars Pannoniae ad dioecesim Juvavcnsem conversa est, edi-ccndum putamus. Igitur Karolus imperator anno nativitatis domini DCC. XC. VI. aericum comitem destinavit et eum eo immensam multitudinem, hunos exterminare. Qui minime resistentes reddiderunt se per praefatum comitem Karolo imperatori. Eodem igitur anno misit Karolus p i p-pinum lilium suum in huniam eum exercitu multo, qui perveniens usque ad cclebrem eorum locum qui dicitur rincli, ubi iterum omnes eorum principes se reddiderunt pippino. Qui inde revertens partem Pannoniae circa lacum pellissa inferioris, ultra 2) lluvium qui dicitur h r a p a, ct sic usque ad dravum fluvium ct eo usque ubi dravus fluit in danubium, prout potestatem habuit, praenominavit eum doctrina et ecclesiastico officio procurarc populum qui remansitde hunis etselavis in illis partibus, arnoni Juvavensium episcopo usque ad praesentiam genitoris sui, Karoli imperatoris. Postmodum ergo anno DCCG. III. Karolus imperator bawariam intravit, et in mense Octobrio Salzpurc venit. Etpraefatam concessioncm filii sui iterans potestative multis astantibus lidelibus suis affirmavit, et in aevum inconvulsam licri conccssit. Simili modo etiam Arn episeopus, succcssorVirgilii, sedis Juvavensis deinceps curam gessit pastoralem, undiquc or-dinans preshyteros et mittens in Sciaviniam, in partes videlicet quarantanas atque inferioris Pannoniae illis ducibus atque comitibus , sicut pridem Virgilius fecit. Quorum unus Ingo vocabatur, multum carus populiš et amabilis propter suam prudentiam; cui tam obe-diens fuit omnis populus, ut si cuiquam vel charta sine. litteris ab eo diiecta fuit, nullus ausus est neglegere suum praeceptum. Qui etiam mirabiiiter fecit. Vere servos credentes secuni vocavit ad mensam, et qui eorum dominabantur inlidelcs foris quasi cancs sedere fecit, ponendo ante illos panem et carnes ct fusca vasacum vino, ut sic sumerent vietus: servis autem staupls deau-ratis propinare jussit. Tunc interrogantes primi de foris dixcrunt: cur facis nobis sic? At ille: Non estis digni, non ablutis corporibus eum sacro fonte rcnatis communicare, sed foris domum ut cancs sumere vietus. Hoc facto bde saneta instrueti certatim cucurrerunt baptizari. Etsicdcin-ccps religio christiana succrevit 3). Interim contigit, anno videlicet nativitatis domini DCC. XC. VIII. arn o nem jam arehiepiseopum a Leone papa accepto pallio remeando de Roma venisse ultra p a dum eique obviasse m is sum Karoli eum epi-stola sua, mandans illo4) ipso itinere in partes selavorum ire et exquircre voluntatem populi illius ct praedicare ibi verbum dei. Sed quia hoc iacere ncquivit, antequam responsum referret suae legationis, festine per-rexit ad imperatorem, et retulit ei quidquid per eum dom-nus Leo papa mandavit. Post explctam Iegationem ipse imperator praecepit arnoni arehiepiseopo pergerc in partes Selavorum ctprovidereom-nem illam regionem, et eccl es i as t icum o f f ίο i u m more episeopali eolere, populosquc in lidc et christianitate praedicando confortare. Sicut ille praecepit, fecit illuc veniendo; consecravit ecclesias, ordinavit presbytcros, populumque praedicando docuit. Et inde rc-diens nunciavit imperatori, quod magna utilitas ibi potuis-set effici si quis inde habuisset certamen 3). Tunc interro-gavit illum imperator, si aliquein habuisset ecclesiasti-cum virum, qui ibi Iucrum potuisset agere deo. Et ille dixit se habere talem, qui deo placuisset et illi populo pastor iieri potuisset. Tunc jussu imperatoris ordinatus est Theodericus episeopus ab Arnone arehiepiseopo Juvavensium; quem ipse arno et Geroldus comes perducen-tes in sciaviniam dederunt in manus principum, commcn-dantes illi episcopo regionem carantanorum et con-fines eorum occi d cn t ali f») parte dravi fluminis, us« que dum dravus fluit in amnem danubii, ut potestative populum regeret sua praedicatione et evangelica doctrina do-cerct servirc deo, ct ut ecclesias constructas dedicassct, prcsbyteros ordinando constituisset, totumque ecclesiasti-cum officium in illis partibus, prout canonicus ordo expos-cit pcrliceret, dominationem et subjeetionem habens juva-vensiuin reetorum; sicut ille fecit quamdiu vixit. 1) Cod. S. 79 dupticerum. 2) Nota ultra fl. brapa. Ergo et hinc 1iquct, perperam lacum pelissa haberi a quibusdam pro rccentius nato Neusiedler See. Auctor noster Blatensem intelligit. 3) Cod. S. 79, sec. XIII: crevit. Non male. 4) Codd. plerique: illi. 5) i. e. bujus rei diligentem curam. V. Cangii Glossarium. Idem quod Arno, sensit et Johannes VIII. papa. 6) Hanc occi-dentalem partem intelligimus eum doctissimo Consiliario aulico Th. Uolliner Dravi superioris per Carinthiara et Styriam et Croa-tiae hodicrnac partem, excepta hodierna Slavonia, quae Bulgarorurn erat. Nisi plane malis occidentalem Dravi partem negligentius dietam pro aquilonari, quam A. 8to Carolus M. adjudicavit Salisburgensibus, australi Aquilcjen3ibus relieta. Post dicm vero transilus de hocseclilo Arnonis archie-piseopi, anno nativitatis domini DCCC. XX. I. adalram-m u s piissimiis doetor sedem jnvavensem suscepit regen-dam; qui inter cetera bcneliciorum opera tinito cursu T h e o-derici episcopi, prout arno arehiepiseopus antea Theo-d e r i c o episeopo selavos commisit, ita et ipse o 11 o n c m constituit episeopum. Ipse enim Adalrammus anno nativitatis Christi DCCC. XX. Ill.pallium accepit ab Eu geni o papa rexitque gregem sibi commissum XV annos; coque snperna clcmentia vocante a nexibus corporis abso-Juto Liuprainmus veneral)ilis praedictae sedis pontili-catum accepit pastor, quem Gregorius pallio bonoravit DCCC. XXX. VI. qui innumerabilibus Deo placitis operi-bus peraetis sydereas conscendit sedesanno nativitatis Christi DCCC. L. VIII. Cui successor quem ipse nntrivit Adalwinus venerabilis praesul pallio honoratus a Nico-lao papa ad praesens en it et tempus , cum omni regens di-ligentia divinitus sibi gregem commissum. Quorum tempo-ribus, L iu p ram m i videlicet et Adalvvini arehiepis-coporiim , Osbaldus ») episeopus Sclavorum r egebat gentem prout jam priscis temporibus jam dieti episcopi fe-cerunt subjeeti episcopis juvavensium, et adhuc ipseAdal-winus arehiepiseopus per semetipsum regere stud c t illam gentem in noinine domini, sicut jam multis in illisregioni-bus c 1 are t lor.is. J Enumeratis itaquc episcopis Juvavensium conamur prout veracius in chronicis imperatorum et regum franco-rum et bavvariorum seriptum reperimus, scire volentibus manifestare. Postquam ergo Karolus imperator bunis re-jeetis episeopatus dignitatem Juvavensis ecclesiae reetori čommendavit, arnoni videlicet arehiepiseopo etsuis succes-soribus tenendi perpetualiter atque regendi perdonavit, coe-perunt populi sive sel a vi vel bavvarii inbabitare ter-ram, unde illi expulsi sunt huni, et multiplicari. Tunc primus ab imperatorc constitutus est con fini i comes goterammus, sccundus werinharius, I1IU8 albri-cus, IV08 gotefridus, Vua geroldus 2). Interim vero, dum praedieti'c o m it e s oricnlalcm procurabant plagam, aliqui duces babitaverunt in illis partibus ad jam dietam sedem pertinentibus, qui c o mi t i bus praefatis subditi fucrunt ad s e r v i t i u m i m p e r a t o r i s; quorum nomina sunt pri v v iz 1 auga , cemicas, ztoimar, etgar 3) Post istos vero duces bavvnrii coeperunt praedietam terram dato regum babere in c o m i t a t u m. ·Ν· 4) II e 1 m v v i n u s, albgarius, et pabo. His ita peraetis ratbodus suscepit defensionem termini. In cujus spacio temporis quidam privvina exulatus a moimaro duce maravorum supra danubium venit ad ralbodum, qui stalim illum praešentavit domno nostro regi Hludvico. Et suo jussu iide instruetus baptizatus est in ecclesia S. Martini loco treisma nuneupato, curte. videlicet pertinenti ad sedem juvavensem. Qui et postea ratbodo commissus aliquot cum illo fuit tempus. Interim exorta est inter illos aliqua 5) dissensio; quam Privina ti-mens fugam iaiit in regionern AVulgariam cum suis et chozil filius ejus cum eo. Et non mullo post de Wulgariis Ratimari ducis adiit regionem. llloque tem-pore Hludvicus rex Bavvariorum misit Ratbodum cum exercitu multo ad extermii.andum Ratimarum ducem; qui diffidens se defendi posse, in liigam conversus est cum suis qui caedem evaserunt Et praedietus Privvinus substixit, et cum suis pertransivit fluvium Sawa, ibique susceptus a S a 1 a c h o n e 7) comite pacilicatus est cum Ratbodo. Aliqua vero interim occasione percepta rogantibus praedieti regis fidelibus praestitit 8) rex P r i v i n a c aliqunm inferioris Pannoniae in beneficium partem circa fluvium qui dicitur Sala. Tunc coepit ibi ille habitare et munimen aedilicare in quodam nemore et palude Salae 9) flu-minis, et circumquaque populos congregare ac multum ampliariinterra illa: cui quondam Adalrammus arcbiepiscopus ultra danubium in sua proprietate loco vocato n i-trava consecravit ecelesiam. Sedpostquam praefatum mu-nimentum aedilicavit, construxit infra ,0) primitus eccle-siam, quam Liuprammus arcbiepiscopus, cum in illa regione ministerium sacerdotale potestative exercuit, in illud veniens castrum in bonore s. Dei genitricis Mariac consecravit anno videlicet DCCCL. Ibi fuerunt praesentes c h e z i 1, unzhat, chotemir, livvtemir, zcurben, sil i z, vvulkina, witemir, trebiz, brisnu/., zwemin, z e s k a, erimisin, goymer, z i s t i l o , amelrich, altvvart, wellebelm, fridepereht, serot, cunther, arfrit, nidrid,isanpero, rato, d e o t c r i h item deoterih, m a d a 1 p e r c h t, engel-hadt, waltker, deobald. Ipsi viderunt et audiverunt complacitalionem illo dic inler Liuprammum ct Privina m, quando ille dedicata est ecclesia, id est IX. Kal. Febr. Tunc dedit Privvina presbyterum suum, nomine. Dominicum, in manus et potestatem Liuprammi archie-piseopi, et Livvprammus illi presbytero licentiam conccssit in sua dioeccsi missam canendi; commendans illi ecclesiam illam et populum procurandum sicut ordo prcsbyteratus cxposc.it. Indeque rediens idem pontifex, et cum eo Hez-h i I, consecravit ecclesiam Sandrati") presbyteri, ad quam IIcz i 1 tcrritorium et silvam ac prata in praesentia prae-fatorum virorum tradidit et circumduxit in ipsum termi- i) Hinc frequens per Carinthiam ct Garniolam O sbal d i nomen Ad hunc „0 s b a 1 d u m C!iorcpiscopumQuadrantinum" cistantbinaein Corpcre Juris Canonici Nicolai papae dccretalcs (dist. 5o, cap. 6 ct 39), unde vidcas, maluissc illum papae proponere dubia, quam suo m«tro- politae. Hinc dcinceps plerumque maluerint „in nomino domini per semetipsos regere gentem illam" Salisburgenses. 2) Nos cum aliis sic intelligimus, hanc „maximam" provinciam a Carolo M. in quinque marcas fuisse ti i vi sam , singulis praefecto comite, prima c Gotcrammo , s c cun dae VVerinhario, t e r t i a e Albrico , quartae Gotefrido, q u i n t a e demum Geroldo. 3) Praeter bos quattuor posterioresque Nostri Ratimarum, Privinam, etllezilonem, ei Eginbardo aliisque novimus Hrazlavonem et Ljudevitum, quorum ultro citroque penitiorem liistoriam perquirendam relinquim«s Dalmatis et Croatis, Lucii et Rercselicsii succcssoribus. 4,)I-'eSe: nomine: 5)Sicomnes codd. Oporletergo male legisse „antiqua" editorem Juvaviae. 6) Ilunc Ratimarum ducem, praeter Nostrum nemini nominatum, praeclare illustravit Tli. Dolliner in laudata dissertatione p. 64* Habens illum pro Croatarum Duce Crasimere, filio Terpimeris, quo regnante Martinus ille podagricus e Francia Croatas in fide confortabat. Cf. nos supra p. XXXI. Clara hihc patescit Privinae fuga duples, et reditus. 7) Sic codd. omnes. Male legerit „ Juvaviae" auetor: Saladione. 8) Sic codd. S-4i4 sec. XII ct S. 76 sec. XIV. At Caes. vetustiss. lii s t. eccl. 148, caret boc folio: alter vero 73. sec. XIII. habet S a na. 9) Sic disertim codd. supradieti. Vides pallu sellede natum essc c praepostere collocato de, qnod prior codcxper correctionem habuerit superne aut in margine, utpote speetans ad pal u - de. Similis error e male intellecta glossa natus est in J o r d a ni s civitate Novi et Sclavi-norumunense pro civitate Novidunense, cui voci curiosus quidam superseripserat glossam Sclavinorum. 10) Sic omnes codd. sens). 865 Adalwin in castro Hezilonis, no vi ter Mose-burg vocato. (Male dicit Dobrovius, prius nomen fuisse Salaburg. Tolerabilius est alterum, quod nullo quidem teste proponit nomen, Belgrad sive Welgrad. Anonymus nonnisi Privinae civitatem appellat, tum novum edit sub Adalwino nomen Moseburg, cujus apud Fuldensium ) Ad hnnc annum pertinere videtur contcntum membranae a prof. Monse inventae Olomucii, nobisquc communicaiae a prof. Ant. ΒΟ'ΙΕΚ, ineditae, quae sic habet: „In nominc sanctae et individuae Trinitatis. Innotescat omnibus Cliristi cultoribus, qualitcr ego Severus dci gratia ecclesiae Pragensis episeopus, vidi quandam cliartulam mihi a decano et capellanis saneti Petri in Olomuti/. exiiibitain , eamque vetustani esse agnovi et perlegi in haec verba — Ratis dux tradidit in die consecrationis ecclesiae S. Petri per venerabilem fratreitf K y r i 11 u m omnes liomincs castelli et civitatis ad ripam usque Marave fltivii.— Z ua topi k vero dux tradidit ad aitare S- Petri in manus sacerdotis Ioannis scxtam partem omniuin quaecunque in supa olomutici ad castellum proveniunt.— Et ego frater sylvcster seri psi haec felicitcr. Amen. Quoniam vero haec chartula nimis parva et sigilli incapax existebat, quin immo humore et macerie non modice laesa cernebatur, ego praefatus dci gratia episeopus eandem, utpotc pium et post vastationem hungarorum unicum superstes monumentum christianitatis coeptae propria raanu depiii (sic) ct Otto dux moraviensis , ad cuius voluntatem boc feci , paginam meam sho »igillo ipsef liilarilcr roboravit. onnalium coatinuatorem ad A. 890, latina videtur intcr-prctalio: urbs Paludarum. Mos enim Bavaris idem est, cjuod Saxonibus Mor, i. e. locus palustris. 866 Bog o ris rcx Bulgarorum „ noviter conversus ad lidem ehristianam", mittit Piomam ct inBavariam, pe-tens saccrdotes. 867 Occiditur Michael III indignus imperator. Basi-lius Macedo regnat. Photius dejicitur 25. Scpt. 867, i5 Nov. Moritur Nicolaus papa, qui Constantinum et Methodium evocaverat Piomam. Advenicntes illos cxcipit novus a 14. Dec. papa Adrianus, qui utrumque consecrat episcopum. Sed Gonstantinus (factus monachus Cyrillus) A. 868, 13. Febr. moritur Piomae; Mcthodius solus abit in Pannoniam. 869 Vocatio Bulgarorum secundum Dobrovii Cyril-lum p. 47. Putes intelligi illorum ad graeci patriarchae obe-dientiam transitum. _ Rastices victus a Carolomanno, nepote Piasti- cis, Zuentipulch, suis rebus consulente. 870 Piasticem sibi insidiantem capit Zuentipulch, vinctumque tradit Bavaris, mox excoecandum. — Mcthodius „missam canit Slavina lingua ". Piich-baldus archiprcsbyter Saiisb. in Moseburg, „non fercns vilescere missam latinam prae slavina", sedem repetit Sa-lisburgensem. At certe manserint in statione latini prcsby-teri reliqui per loca Bavaris habitata colonis in Salapiug, L i η d o l v e s Kirchcn etc. 1) Juverit liic Joliannis VIII papae argumenta sub unum obtutum sistere cpistolarum Ime spectantium, quotquot bucusque inno-tuere; unius etiam ex amici communicatione a nobis nune pri-jn u m addito fragmento in fine. Patebit hinc ingens utriusquc partis aemulae eontentio populorumque Slavicorum a inari ad mare continua agitatio. A. D. 878 (indiet. XI, Apr. XVI). Joliannes VIII, epistolis 75 — 81, missis per Eugenium et Paul um cpp. ad Michaelem regem Bulgarorum: Dolet quod Graecos sequatur; hortatnr ad Boma-nae ecclcsiae gremium redeat; tum de dono misso gratias agit; postremo Sergium qucmdam per subreptionem ad saccrdotium et episeopatum Belgradensem promotum, depositum esse significat. — die eodem: Petrum comitem regis Bulgariae, hortatur, ut Regem ad Bomanae ecclesiae gremium revocet. — die eodem. (Propinquum aliquem regis) salutat de eodem argumente. — die eodem. Ad Ignatium patriarcliam. Tertio jam commo-net, ne Bulgarum regionein ad ecclesiam Romanam antiquitus pertinentem usurpet, et sive a se sive a suis suffragancis in ca consccratos episeopos intra 3o dies illinc educat; et nisi post duos jnenses paruerit, dominici corporis, et sanguiniscommunionc, ct si perseveraverit in contuinacia, patriarchali etiam dignitate privat. — eodem die. Ad Episeopos et clericos graecos. Declarat idem quod Ignatio. Ceteruin qui paruerit, restituendum ci episeopatum decernit quem in Graecia habebat. Et si nullum antea habebat, vacantem, si dignus est, eidem conferri jubet. — eodem die. Ad Basilium imperatorem. Dolet Constantinopo-litanam ecclesiam schismate adliuc laborare: qua de re legatos mittit. — die eodem. Adeundem, utlegatis a se missis fidembabcat, et opem ferat Bomanae ecclcsiae. (Sunt ergo litterae, quales ho-'die čredi ti vas vocant, legatorum). 879 (VI. Non. Maji, ind. XII) Epist. 174, 175, 176. Ad Michaelem regem Bulgarorum. Hortutur ut ad obedientiam Ro-manac ecclesiae, a qua seduetus recesscrat, cum sua gente re-vertatur. — die eodem. Ad consiliarios Regis. De eodem argumente. — die eodem. Ad Sedesclavum gloriosum Slavorum comitem. Praecipit ut legato , quein ad regem Bulgarorum mittit, iter tu-«um pracbeat, et neressaria suppcditet. 871 Suspectus ipse Svatopluk capilnra Bavaris. Sed cum inlidelitas illius non posset ostendi, cum cxercitu ba-varico remittitur ad recipicndum regnum. At ille Bavaros decipit „sclavisco more", comitesque Bavaros misere prodit. 872 — 873 Gliscit bellum inter Bavaros et Svatopluk. 374 Fit pax procurante Sualopluci legato, Joannef presbytero de Venetia; Svatopluco promittente ccnsum annuum. Svatopluk carissimus Arnulpho, cujus iilium suo nomine Zueutibaldum leva! a sacro fonte. 873 Scribitur libellus Anonymi pro Salisburgensium juribus in Pannoniam, perielitantibus imrnisso ab ipso Papa graeco Mcthodio. 874. Jo h. VIII novus ab A. 872 papa, seribit ad Ca-rolomannum Carantani ducem, ejusque patrem Ludovicum Bavariac regem, de Methodio suo in Pannonia Archiepis-copo. Et ad Croalarum ducem Muntimirum, „ut ad Pannoniensis episeopi Mcthodii pastoralem revertatur sollici-tudinem". Putes cum propendisse ad Constantinopolitanum. 875 Seribit Anaslasius bibliothecarius 1. Apr. ad Ca-rolum Calvum Franeiae regem, de S. Ciemcntis reliquiis adlatis Piomam sub Adriano papa (A. 867 — 872). Notum est, eas e Chersonc insula per Chazariam Bulgariamque et Pannoniam advcxisse nostrum Constantinum, postca Cv-rillumdictum in monachatu, mortuumque Ilomae 868. 877—879Moritur lgnatiuspatriarcha. Succedit Photius jure meliori. Cf. Job.Vlll debacre epistolas 199 — 205 »). 879 (IV die mensis Junii , ind. XII). Epist. i83. Ad Theodosium electum episeopum Nonensem: Laudat ejus erga Rom. ecclesiam observantiam et praeclaras ejus virtutes: testatur suam in cum be-nevolentiam : monet ut a se consecrationem episeopalem accipiat. (Non e. g. a Constantinopolitano, autAquilejensi). — (die VII mensis Junii, ind. XII), Epist. 184: AdBranimirum (Croataruin regem): suscipit eum ad Boinanae ecclesiae gremium redeuntem: monet ut in Dei amore perseveret: impartitur bene-dietionem apostolieam , quam petierat: hortatur ut pcrmittat legatum suumjoannem presbjterum epistolam (ad regem) Bulgarorum de-ferre. — (die eodem ind. XII). Ep. ι85 A d sacerdotes ct populos Branimiro subjeetos. Excipit eos ad Rom. eccl. gremium redeuntes: monet ut perseverent. — (VI id. Jun. iud. XII). Ep. 189. Ad Michaelem regem Bulgarorum. Agit Deo gratias quod legatos adse miserit, doctrinam cccle-siasticam et canonica instituta recepturos: hortatur, ut ad Rom. ecclesiam redeat; et si ciplacucrit, scei legatum missurum pollicctur. — (die X mensis Jun. ind. Χ1Γ). Epist. 190. Ad Salonitanos clericos. Monet ut ,, nil dubitantes de par le Graeco rum vel Sclavorum" ad gremium Rom. eccl. revertanturj et clcctus ab cis archiepiscopus consccrationein et pallium a se, et non ab al i o accipiat: utque legato quacdam verbis relaturo fidcin adhibeant. — (XVIII. Kal. Jul. ind. XII) Ep. 192. Ad Michaelem regem Bulgarorum. De legatione ac muneribus missis gratias agit : dolet cum de-fecisse ab eccl. Bom. ad quam monet ut revertatur: ostendit graecos Bulgarorum dioecesim, cuin sit Romani pontificis, contra ranones detinere. — (die ct indiet. iisdem). Ep. 194. Ad Tuvcntarum de Marauva. Hortatur ut omnein falsam doctrinam rejicicns in Bom. Ecclcsiae fide maneat; miratur Methodium aliter, quam fuerat professus, doccre ; ct propterea ad sc vocatum significat. — (die et indiet. iisdem). Ep. 195. Ad Methodium Arcliiepisco-puin Pannonienscm: Praecipit, ut ad se veniat, ut dc ejus doctrina cognoscere possit. Missas slavinica lingua eelebrari prohibet. 880. (mense Junio, ind. XIII) Ep. α47· Ad Sfentopulchum comitem. Gratulatur de ejus et subditorum illius observantia erga sedem apostolieam: recipit cos in fidcin suam: ostendit Methodium ar· chicpiscopum orthodoxam fidem fuisse professumj cujus jura et pri-vilegia confirmat, eumque ad eos regendos rcmittit. Nitricnsis ecclesiac episcopum (Wichinum) conseeratum significat, et alium ad se vult Btq Subscribit Photii svnodo Agat ti on των utcoct-βκν (inferiorum?) episcopus. 880· Methodius Romam pcrgit cum Slavorum legali,s, etiam Svatopluci Zcmizizno. Suam lidem ct liturgiam slavicam probat summo pontilici. Remittitur in Panno-niam cum approbationc ct eommcndationc papac. Wichiii-gum Alemannuni, Nilriac ultra Danubium episeopum a Papa consecratum accipit suffragancum, tcrliumque po-stulat sibi dirigi papa, ut sic per tres hos episeopos, Methodium scilicet arehiepiseopum ct Wicliingum cum tcrlio canonice ct alii in ipsa hac instaurata Pannoniae et Illyrici Daciaeque transdanubianac metropoli, quotquot postmo-dum obvenerint, ordinentur. Quas spes omnes turbo mox hutigaricus converrct misere, attamen rcsurrccturas post-liminio longe etiam ampliores. 881. Joh. Vili consolatur Methodium de calumniis VVichingi, huncque mcndacii arguit. Fuit hic VVichingus, seu Wichinus, seu ut graecus illum vocat S. Clementis biographus slavice potius Vichnicus, bomo turbulcntus et ambitiosus, ipsisque Bavaris invisus. Nam cum se A. 894 Arnulpho insinuasset pro Gancellario, isquc cum creasset episeopum Passavicnsem, A. 899 dejeetus est ex illa sede a Salisburgensi Archiepiscopo. 882 — 884 Iterum inimicantur Arnulphus etSvatopluk. Tantusque erat Svatopluci excrcitus, „ut uno in loco a solis orlu usque ad vesperum per integrum diem sibi sue-i:ederent illius milites transeuntes. I)ux Slavorum inter ,, Dravo et Savo" tlumina, Brazlavo, tunc stabat ab Arnulpho. — Johanncs VIII papa a propinquis suis venčno et malleo intcrlicitur. 884 Pax inter Carolum Calvum lmperatorem et Sva-toplucum in Tullina (Austriae). Nune non amplius est du-bium Svatopluco ct Pannoniae partem fuisse concessam, cum Fiildcnsis continuator ad 901 Caruntanum vocct Moraviac regni partem australem. 884 Methodius conseerat ecclcsiam SS. Petri et Pauli Brunae (ipsa membranae verba habes supra §. XXXV). Nec ergo c vita decesserat A. 881, nec e Moravia ; imo secun-dum omnes hiographos, graecos et slavos, 884-894mortuus est 111 Moravis, „in quorum magna ecclcsia fuit sepullus". 885 In paccm cum Arnulpho factam jurant Svatopluco Bavariae principes. 886 Arnulphum ferunt „SuatopIuco concessisse mar-cam dietam Avaricam". (Certe Suatopluci Magnae Mo-raviae regis potentia post centum adhuc annosresonat mitti, quem alii ecclesiac praeficiat („ut cum his duobus a nobis ordinatis episeopis praefatus arehiepiseopus vester per alia loca, in quibus episcopi honorificc debent ct possunt cxistere, postino-. Sine die et anno. Ep. ιΆ\. Ad Barnimcrum comitem, sacerdo-tes etc. Ostcndit sibi gratissimam fuisse eorum in sedem apostoli-cam observantiam; hortatur ad perseverantiam: jubet legatos ail se mitti , quibus revertentibus legatum suum se missuruin polli-eelur, cui ipsi fidelitatem juxta ecclcsiae ritum promittant. Sine dic ct anno. Ep. 287. A d Michaclcm Kegcin Bulgarorum. Miratur, quod legatos non miserit; inonet ut id quain primum faciat. Sine die et anno. Ep. 297. Ad Michaelcm Begem Bulgaroru n. in Constantino Porphvrogenilo, imo et in ipso Germano, propiorc loco et tempore remotiorc, Diethmaro Mersebur-gensi episeopo). Arnulphus (ilium sibi cx pellicc natum a Suatopluco voluit de sacro fonte levari, cx illoquc vocari Zucntibaldum. Tanta erat amborum mutua nccessitudo. Sperabatque Arnulphus, sibi succcssurum hunc nothum iililim, prout et ipse notlius succcsscrat Carolomanno: sed subnato sibi interea e legitima conjuge I i l i o Ludovico (I11-fante), spurio procuravit Lotharingiae ducatum. 886 Moritur Basilius Imperator. Succedit fililis Leo Sapiens. Photius ilerumdejicitur relcgaturque in monaste-rium. Patriarcha lit Stcphanus, Leonis imp. frater, 887 Germani Arnulphum Carolomanni cx pellice lilium sibi cligunt regem, annos tum natum 38. 888 Symeon, rcx Bulgarorum , Aristotelis non igna« rus, Byzantinis bcllum infert ob laesum SlavorumThes-salonicac commercium. Graeci contra, Hungaros in Atelcuzu sedentes in Bulgaros conducunt; hi vicissim Pacinacitas in illos. Sic turbatis undique rebus Arnulphus „Pannoniam cum urbe Paludarum" ad lacum Balaton, commendat duci suo Brazlavoni A. 896· 890 Arnulphus Suatopluco regi dat Bohemiae ducatum. 891 Arnulphus legalos miltit ad Suatoplucum ad lir-mandam paccm. 892 Arnulphus iratus Suatopluco, praeter Brazlavo-nem ct Bulgaros, novos etiam in Europam advenas Hungaros in illumconducit. llorrenda Pannoniae vastitas: „in tota Pannonia, nostra maxima provincia, non una appa-ret ecclcsia". cf. supra p. IX. 893. Sualoplucus dat obsidem lilium proprium. 894 Moritur Suatoplucus, diviso inter ambos filios, Moimarum et Suatoplucum, regno, mox perituro nutrita ct a vicinis fralerna diseordia ct Hungarorum a Pacinacitis ex Atelcuzu ejeetorum invasionc. 899 Bellum inter Suatopluci lilios, quorum alteri succurrunt Bavari. 900 Bavariae episcopi, „Theotmarus Juvav. eccl. archiep., Waldo Frisingensis, Erchenbaldus Eystatensis , Zacharias Sabionensis, Tutto Ratisbonensis, Piicharius Patavicnsis, nec non universus elerus et populus christia-nus per tolam Noricam quae ct Bavaria vocatur" lamen-tantur de papa, qui unum episeopatum Patavicnsem in quinque divisisset, missis Roma in Moraviam tribus episeopis, qui intrantes „in papac nomine denuo ordina-rint unum arehiepiseopum et tres episeopos". I)e Pata- Ilortatur ut ad fidem et obedientiam Rom. Ecclcsiae redeat, et legatos mi t ta t. Sine die ct anno. Ep. S12: „Joannes VIII Michaeli Regi Bulga roruin. „Si ab his quos excommunicatos habebamus, saeramenta quae-c»imquc suscipitis, constat quia idololatriam, non ut catholici essc-tis , sed ut schismatici cfficercmini, dcreliquissc videmini." 88ϋ Joh. VIII cx concilio III apud Ravennam: Cozili comiti, dc his qui uxorcs suas dimiserint vel ad alias illis viventibus migra-verint (nuptias). (Nune primum editur c membr. Capituli O I o m u c e n s i s). ,,Porro cos , qui uxorcs suas dimiserint, illis ad ad alias viventibus inigraverint nuptias, tamdiu cum conscntaneis eorum excoimnunicamus , quo\isquc posterioribus remotis priores poenitendo reoepcrint. Sicut enim nuptiac a Deo, ila divortiuin a diabolo est, teste S. Augustino, rcpcrtuin. Quod enim conjunxit Deus, liomo non separet. Praecipuc cum haec pessima consuetudo ex paganorum more remanserit, quorum in talibus non alius nisi ipse diabolus erat magister ct auetor." Annus concilii III. con venit nostro Cozili, et cf. infra p. 4, versu 120 seqq. sermonis I. addilamentuin notabile interpretis Slavi in eandem scntcntiain. υ >ie. nsis tantum episcopatiis parlc I r a n s rl anub i an a queruntur, Pannonia scilicct jam ita vastataper Hungaros, nt in ca „maxima provincia non ulla apparcret ecclesia'1. Negant se Hungaris, „ut in Italiam transircnt pecuniam dedisse pretiosae alicujus substantiae, sed tantum sua linea vestimenta donasse quatenus eorum aliquoties virilitatem demuloerent". Est dignissima quae legatur integra haec lamentalio, lam pro historia Slavorum quam Gcrmanorum et Ilungarorum. qoi Pax eum Moravis, quorum interim „partem austra-lem, Caruntanum", invadunt novas sedes quaerentes Huni ·, Germaniae rege puero (juvcnculo novenni) de Caran-tano tanquam re aliena minime sollicito Ratisbonn per Ale-manniam pergente in Franciam. C O N C L U S I O. in hac pracfalione, praeter historiam codicis Cloziani, duo nobis proposueramus pbilologiae Slavicae Zapita illustrare extraque oranem, si quidem possemus, dubitationem ponere. P rim um: alphabetum nune diclum glagoliticUln hodieque Slavorum tantum ritus latini reliquiis per Istriam Dalmatiamque quasi proprium, si minus antiquius, at saltem aequale esse antiquitate cyrilliano; olimejue raerito fuisse vo-eatura bulgaricum „ abecenarium", et communi passira jure eum cyrilliano cis Danubium per onrne late Illyricum fuisse dominatum. A Iterum: dialeetum Slavorum utriusque ritus saeram, nune emortuam, se-eulo nono fuisse vem a culam S. Methodii arehiepiseopi Pannoniensis dioecesanorum, Slavorum ni-mirum Pannoniae, seu (ut passimvocantur illius aevi annaliumseriptoribus) Carantani, pluribus ante S. Methodium et Cyrillum fratres seculis per missionarios alemannos seu bavaros cbristianis saeris initiato-rum. Hanc ergo suae dioeceseos dialeetum slavicam S. Methodium A. 870 in Pannonia primum evexisse ad aras, mox ingenti Slavorum reliquorum omnium applausu exceptam, primaeque patriae per Hungarorum vastitatem exulem pupillam paratum receptum habuisse apud cognatos Bulgaros, Croatas, Serbos tandem-que Russos, e quorum singidorum commercio etiam traxisse complura, quae ignorasset in Pannonia, ct vicissim aniisisse profugara quae domi habuisset. In cujus utriusque capitis summa quo longius a surami Dobrovii έτερων φροντίδων et quasi testamen-taria sententia discedimus (ille enim alphabeti glagolitici excogitationem seculo XIII assignat, linguam vero saeram Thessalonicensibus Slaviš), hoc impensius nobis rogandus es, candide lector, ut et tua ipsius et nostra causa sine ira et studio examines vim et pondus adlatorum utrinque argumentorum. Equidem in his etiam, sicut in reliquis omnibus, Quid verum atque decens curo et rogo et omnis in hoc sum. Neque veremur, ne apud aequos judices nobis officiat patria Carniola, ad cujus utpote Carantani et Pannoniae particulae gloriam haec conemur adstruere. I\epetirnusque, nos religiose quaesisse verum, paratos transire in contrariam sententiam, si quis nostris funditus eversis meliora pro ea attulerit argumenta. Quod interim tantum abest ut iieri posse credamus, ut potius confidamus cjuovis novo sive philologico sive hi-storico codice emergente nostram de utraque quaestione sententiam coniirmatum iri. Est igitur veris Cri-ticis sive linguae sive historiae palma proposita, minime tamen ea declamationis aut sycophantiae, sed ra-tionum et argumentorum. Jamque lector Vive, vale. si quid novisti rectius istis, candidus impertisi non, his utere mecum. Sed haec utcunque fuerint examinaturus per otium, tu interea ingredere in templum slavicum, auscul-talurus Chrysostomum slaviee perorantem! GLAGOLITA CL O Z I A N U S ACCURATE TRANSCRIPTUS L I T T E R I S C Υ R I L L I A Ν I S USITATIORIBUS. ίΟγΓΟΚΗΤΕΚΛΑΓΟΑ'βτΐ» ' 3ANETAKOBOAViOTpOKAVi · 1 ΑΟΕΤΟΗΝΗΚΆΗΕΤΕΟ^Η · HiKEHTAV^JKENEB^A''1 Jf/ftETApiJH · ΚΜΪΝΑΟγΗΕΝΝΒΆΕΠ^ΐυΑ · OKfATH ΤΕερΆΑ^ΛΒΛΙΙΙΛΚΆΜΑΑΟΛνΧ ' HNECSAffefKHTEO •IHKJBAUJEKJKiHCTHN^ · ΑΙΙΙΤΕΑΪΕΕΤΕΤΗΗ^ 5 EAMH · HAUJtOTAECTEAC^HIIlJEMAAA^NElJb · ΤΗΒΛΜΆΚ*Α*,Γ'*<*ΑΜΑΠΟΓΝθγίΛΟΒΕεΗ · ΑΟΚρΐογΚΟΕΕΓΟρΛΑΜΠρΟΓΛΛΕΗ . OBACSHCAH^ Π^ΟρΟΚΆΓΑΑ · ΝΕΝΆΗΝΦΐΊοετ'ΪΗΑΗΤΕΑΗ^ΚΟ ΒΆ · NHN-SHM^AHLJAnffeAOfKHT^HAt» · ΝΆΕΓ^Α 10 θγ31»^ΑΤΆΗΑΑΛΗ^ΆΑ^ΛΛΛ\θΦ · MEMEJA^H εΒΑΤΆΗΜΑΜΟΕ · ΗΟΕΤΑΤΆ^ΟΜΆΪ^ΚΟΒΑΙ» · ΗΚΑΗΑΒΑΟγΚΟΙΑΤΆεΑ · Η^ΟγΜ^ΙΛΤΆΑχΟ MUKA^AUJTEV ρΑ30γΜΆ · ΑρΆΠΆΙΝΤ/ΚΙΙΙΤΕΗ ΗΛΟγΗΑΤΆΕΑΠΟΕΛΟγίϋΛΤΪ · ΗΜ^ΆΗ^ΗΒΑΆ J5 CN&LUTEH · ΝΑΟγΗΑΤΆΕΑΓΛΑΤΪΜΗρΆ · ΕΑΆΗ αΐΗΐυ'ι'ΛΗΠ^ο^οκΑ · V^NECAM^HCALNHC^K ΑΚΙ^ΕΛΜ^ΪΚΗ^ΟΒΗΜΕ · ΚΑΚΟΗΕΠρΆΒΑΓΑΕΤΆΠρΟΤΪ ΒΛΕΗΚΕΒΛΙΙΙΕΗΛΟγΜΗΟΑ · ΟΤΆΝΕΓΟ · KAKOSOOHEN* irfetNUNAA^BAlUH^S · ^ΚΟΗ ΚΛΑίΚΕΝΆΗ^Λ^Ά 20 προποΒ^Α^ · Η3ογετΆΛΜΑΑΕΝΕΜΆΗΕΆε;κ.ιιιτϊ JfACiBfiUJHA^EfH^BAAAl · «^ΚΟΟγΚΟΗΓΒΟ^ΗΑ ΑΑΤΒΟρΑίηΤΕΤΛΚΟΗΠρΗΑΟΓΚΗΤΕΕΑεΒΑΤΆΗΝΗ |'χΆΗΚίΚΗρΛ30γΛ\^ · ΛΙΙΙΤΕΛΗΓΚΕΚΆίΚΗΒΟΤΟ · alokkljh · hnenabhaalllteaokfa · cshectb. 25 ΙΛΗΟΤρΟΚΆΗΝΑΜΆ ΑΛΑΗ>ΓΕ * ΗΜΆΗεΆΝΗ AliBticnOEi\\,SNOB'AHMUIA3'SHKOMKnrfccMI» ΕΒΑΝ5ΛΕΚΛΙΛΚ0ΝΑ0γ,<ΕΝ0γΐΧΚ00γΓ0ΑΆΗΛ · ΗΤΪΝΛΜ^ΛΗΆΝΛΤΆ · ΗΤΪΠρΟΓΛΛΕΑΤΆΝΟ BOlftirtENI» · ΕΙΗίΕΙΑΓΚΝΑΟγΗΗΛΆΕεΤΆεΗΚΟ 30 ΕΕΤΆΑΚΗΗΕΕΜΟγΗΕΕ'ΓΙ» · ΗΝΟΓΑΑΚΟεγΜΕΟΝΆ εΆ^ΤΕγΛ · ΗΝΑρΑΚθγπρϊΙΑΤΆΠρ'&ΒΗίΗΆΝΛΓθεΛ · •fcKOMAAA^NklJK ' HKAEAArOCAOBUTAfLJI» · AKNEEUJKEB-itTAfiH^iM^CTO · ΝΕΕΆΛλΆΗ εΑΆΝΆΗγΆΟΤρΟ^ΗεΆρ^ΤΧεΠεΗΤΕΛΊ? · ΦκΟεγ 35 ΜΕΟΝΆ · ΗΒ^ΤΒΚΕΠΟεΤΗΑΑΐυΑ · Η^ΚΟΚΛΚΛΓΕΒΪ UIAEAAAUlTArONAJKffeKATE · ^ΚΟΗΝΛΠ^'fesTOA^^E fOyBHMkELjrk,WK . ΐυεΑΝΑεΝΟγΑΒΆΓΑΑΙΙΙΙΤΕ · ΚΛΓΝΆΓρΑΑΑΗΒΆΗΜΑΓΝΕ · ΕΑΓ ΝΆΓρΑΑΑΗΚΆΟΤΆ ΚΑ · Πρ^Β^ΗΆΝΆΗΙ^ΆεΑΑΒΆΝΆΗ · 00γΚ05ΚΑΒΑΗ toyrOEHTE καλγοα^τκ; 3λνε τακοβομά οτ^οκμά ΑΟΕΤΟΗΝΗ ΚΆΗεΤΕ OljH, HfKE Η ΤΑ ϊγΆΗίΕ ΝΕ Β^^" Χ& ETAfljH, ΚΜΆ ΝΑΟγΗΕΝΗ ΒΆεπΊϊΙΙΙΑ . OKfATH-ΤΕ Cfi^LJA BAUIA ΚΆ ΜΑΝΟΛΙΑ, Η ΝΕ εΆΛ\ίίη5ητε 0-ΗΆΚ> BAUIEK) ΚΆ ΗεΤΗΝΐ . ΑΙΙΙΤΕΑΪ ΕΕΤΕ ΤΗίΚΑΕ (ΑΜΗ, Η ΑΙΝΙΟΤΆ ΕΕΤΕ Λ0γ·ΙΆ111Ε «AA^^NELjU , ΤΗ ΒΑΜΆ ΚΛΑ^ΤΆ ΕΛ^ΙΑ, ΠΟ ΓΝΟγ ΕΑΟΒΕΕΗ . AOK^fe ΟγΚΟ CEro fA^H ΠρΟΓΛΑΕΗ Ο ΒΑΕΆ HEAH-fe ΠρΟ^ΟΚΆ ΓΛΑ: ΝΕ ΝΆΗΝ^ ΠΟΕΤΆΗ^ΗΤΕΑ Η^ΚΟ-ΒΆ, ΝΗ ΝΆΗΝ^ AHLJA Π^ΑΟΪΚΗΤΆ HAU : ΝΆ ΕΓ^Λ 0γ3^ρΑΤΆ ΗΑ^Λ Η^Ά Α^ΛΑ ΜΟ^, ΜΕΝΕ fA^H εΒΑΤΆ ΗΛ\Α ΜΟΕ, Η ΟεΤΑΤΆ ΐ%ΚΟΒΛΙ», Η ΚΑ ΗΛΒΑ 0γΚ0ΙΑΤΆΕΑ; Η f Α30γΛ\ΦΐΧΤΆ , ΑΧ<> MU EA^AAmTEV, ρΑ30γΜΆ . Α ρΆΠΆΙΝΤΛΙΙΙΤΕΗ ΝΑΟγΜΑΤΆΕΑ ΠΟΕΛΟγίΟΑΤΐ" . Η M^HIJH ΒΑΆ-ENALUTEH ΝΑΟγΜΑΤΆΕΑ ΓΑΑΤΪ ΜΗρΆ . ΕΑΆΗ-UJHlIlV AH ΠρορΟΚΑ, U> ΝΕΕΆΜΆΗΕΑΚΝΗ CfU-AKLJEMK «Η^ΟΒΗΝΕ! ΚΑΚΟ ΗΕΠρΆΒΑ ΓΑΕΤΆ ΠρΟΤΪ-ΒΑΕΝΚΕ ΒΑΟΙΕ ΝΑΟγίΗΕΑ ΟΤΆ ΝΕΓΟ, ΚΑΚΟ KOOHENJK ΠΦΕΝΚ ΜΑ^Ά ΒΑΟΙΗ^Ά . ΊϊΚΟ H ΚΑΛΪΚΕΝΆΗ Α^Α** ΠρΟΠΟΒ^Α^: Η30γΕΤΆ ΜΛΑΑΕΝΕΗΆ Η ΕΆΕΧΙΙΙΤΪ-γΆ ΕΆΒρΆϋΙΗΑΆ ΕΕΗ £ΒΑΛ* . ΦκΟ ΟγΚΟ Η EBcfe SA-ΑΛ TBOfAUiTE TAKO Η Π^ΗΛΟίΚΗΤΕ CA ΓΒΑΤΆΗΝΗ ϊχΆ Η Κ5ΚΗ ρΑ3«>γΜ^ . AUJTEAHIKE ΚΆ JKHBOTO-AIOEULJH, Η NENABHAAUJTE Α0Κ?Λ » £>Λ ΗΕΕΤΚ-VK Η ΟΤρΟΚΆΗ ΝΑΜΆ ΑΛΑΗΤΕ' Η M,JH £<ί ΝΗ-ΜΪ ΒΆΕΠΟΕΜΆ ΝΟΒΆΗΜΚ ΙΑ-^ΆΗΚΟΛΜ» Π^ΕΝΚ ΕΒΑΝΪΛΕΚΛΙ» , ΚΟΝΑΟγΜΕΝΟγίΧ, ΚΟΟγΓΟΑ'ϊΝ* . Η ΤΪ ΝΑΜΆ 3ΛΙ,ΙχΝA'r"s, Η ΠρΟΓΛΑΕΑΤΆ ΝΟ-BOBfc rrfeCNU, ΕΙ TKE ΙΑ ΓΚ ΝΑΟγΜΗΛΆ ΕΕΤΆ . ΕΗ ΚΟ ΕΕΤΆ Α14"11 ΕΕ^θγ HEETk . ΗΝΟΓΑΛ ΚΟ ΕγΜΕΟΝΆ ΕΆ^ΤΕ jj*A, Η ΝΑ ^ΛΚΟγ Π^ΪΙΑΤΆ Π^Β^ΙΆΝΑΓΟ ΚΑ, ΦΚΟ MAAA^NKLJK, Η ΚΑ ΚΛΑΓΟΕΛΟΒΪ ETAfLJK . AKNEEK JKE, ΒΆ ΕΤΑρΆΗ^Ά Μ^ΕΤΟ ΝΕΕΆΜΆΗ-ΕΛΆΝΆΗ^Ά, 0TJ01JH ΕΆρ^ΤΛ ΕΠΕΗΤΕΑ^, ^ΚΟ εγ-ΜΕΟΝΆ, Η Β^ΤΒΚΕ ΠΟετΗΛΑΙΠΑ, Η 4ίΚθ ΚΑ ΚΛΓεΒΪ-UIA , εΑΑΑΙΙΙΤΑΓΟ NA iKj>^fKATE , ^ΚΟ Η ΝΑ nfbETOA^i ρΟγΒΗΜΚεΐ^^ΓΜΚ . ΙΙ'ίΛΝΛ CNOy ΑΒΆ ΓΑ/RUJTE . 40 ΚΑΓΝΆ ΓρΑΑΗ B>i ΓΝΕ · ΚΛΓΝΆ TfAAAH ΚΆ ΟΤΆ ΚΑ . Π^βΗϊΗΆΝΆΗ Η^Ά εΑΑΒΆΝΆΗ . ΟΟγΚΟΗίΑΒΑΗ adnotatiunculae chiticae. . Α· L,V' ?Ι0·: tcyr®KH,rE pro εογΓογκΗΤΕ?— καλγοα^τκ (gratiam) prodit, interprctem nostrum pro recto χαράν (gaudium) hic legisse χάριν. — οτ^οκμά, defectu puto spatii, pro οτροκοΜΆ.— lg. koohen* pro κοογΜΕΝΛ.— 21. η3ογετά sine ά post h3.— 24. κά »shbotoak)Kkljh certo errore librarii, sed medela incerta cum et graecus variet.— 28. Sic: hic ct alias, evangelica dicit angelica. — κ0νλ0γμεν0γΐλ pro-νλΐ»? Et mox I. 5θ. νοβοιλ pro, nob*ix? — 40. ελλβάνάη, ubi εΛΑΒΆΗ CxpCCteS, T^S Si^VJf. &ΆΓΒ0Η\*ΆΝΕ0γΚ0ΪΚΆΝ0ΝΑ£ΆρΑ£Η · ^ΑΝΆΗΟΚΟΓΑΤΗ ■ΓΙ · ΚΛΝΆΠρΗΙΗΕ^ΆΗΒΆΕΆΛλΦρΕΝΪΗ · ΗΠΑΚΆΗ ΓρΑβΑ ΗΒΆΕΑΑβΊϊ · npUB^ENAfKffeBULIH · ΟΤΆΒΗ^ΆφΑΓΗΙΑ · R'STOJ>HljEHXHAOKAAlJrbx;,iB,iHKtE · ΠρΆΒΟΕΚρΟΤΆΚΟ AUA^feNLJHJfBAaiAVS · ΒΆΤθρθΕΕΒΛΝΪ£ΚΆΗΛ\ΗΕΗ AAA\H · ΚΓΝΆΓρΑ^ΑΗΒΆΗΑλΑΓΝΕ · K1TOCUECTI» WKOOyiniNrbnTpOHlJH · ΗΚΟΒρΊϊΜΑΕΓΤΆΙΟίΚΕΗ 3^pEWTH · ΗΠρΗΟΕΆίητϊΤΗΝΆΗΤΛΗΝΑχΆ · ^KO ίΚΕΗΜΆΗΒΛ£ΆΛΗΚΛ£ΛΒΛΕΑΤΆ · £ΑΤΆΤΟΓ£Α ΓΑΑΛΗΕΗΒΗίρΝΑΓΟψίρΐΗΛΒΛ · ^ΒΆΝΆ^ΆΓΑ CAHKpALJANkHi · t^lUTArOHfKHErOLJfΦΗΓ^ · ΠΟ)(ΒΛλΗΪΙΧ11]ΤΑ · ^γΟΒΆΝΆΗΜΪΕΑΟΒΕΓΆΗ · H pA'^OyMOMk · ΕΕΓΟρΑ^ΗΪΛ^ΗΠΟΕΜΆ · A\E£0 ΤΟΜΆΝΆΗΙΑπΊίΕΝΗΓΛΑίηΤΕ · OCANACNOy^AB'i · ΚΓΝΆΓρΑ^ΑΗΒΆΗΜΑΓΝΕ · ΟΝΆ nCANUMA\KCr& Κρ0ΒΪΗ1ΤΕΠ0ΚρΗΒΑΜ.ΙΕΓΑΑ · ΟΓΗΓΓΚΗ · ΟΓΗΠΟίΠ^ UJH · ΚΛΓΟΝΆΓρΑ£ΑΗΒΆΗΛ*ΑΓΝΕ · ΚΆΓΆΗ ΠρΟίΒΚΤ^ΕΑΝΑΜΆ · NHCAKpOB HLLITEpACKOnABA ΕΛλΆ^ίΚΟΟΚρ^ΤΑΕΤΆΓΑ · NEHCKOyWAIXIiJTHAVS ΕΓΟΊϊΒΛ^ΕΤ'ίΕΑ · ΗΜΑΙΙΙΤΗΜΆΒ^ρΑΕΜΟγ · ΑΐηΤΕ0γΚ0ΑΚ>ΚΗΤΪΠρΑΒΆ£;ίΙΒΛΑ£ΆΗΚΑΜΆ · * SjEMAA · ΚΗ4ΙΕ(ΑΟΒΟΒΕΑΗΤΆ · ΗΠΑΚΆΗΠΟΝΠ/Κ ΤΟγΚΑΑΓΟγΤΒΟρΗΤΪΤΗΠρΑΒΕ^ΝΑΑ · ΗΕΟΟΤΆΠρΑ ΒΕ^ΆΝΆΗχΆ^ΑΝΗΪ^ΑΊΗΝΑΕΜΆΚΑΑίΚΕΝΟΕΙΚΪ TUE · £ABH£HAVACiCTj>A)fOA\U · ΗΆΤ0£ΕΛ\0γ HCTKA^NUE · ΚΙΚΗ3ΑΚ0ΝΆΓΆΚΑ3ΑΕΤΆ · HCEHj ΚΟΒΚΕ^ΚΟΓΟΠΑΑΜΕΝΕΠΛΑΜΕΝΝ^Ε · Η^ΟΒΪΤΟγ Oyfe^ENl»K» · rb^OBHTrbE^AOT'iKrbH!HM,i · ΠρΗ^Ε ΤΆΚ0Πρ0ρ0ΚΆΜ0Μ · ΟΤΆΚΑΝΑΟγίΕΝΆΙΚΗ · H ΚΆΒΑΑΑ^ΆΗΚΑΜΆΠρΆΒΆΗΓΛΑ · ΓΛΟγ^ΆΚΟΕΟγΕ ΤΚΝΆΕΑΤΆ · ΝΕΠρΗΑΙΕΙΙΙΗΗΆΤΟΙΑΓΛΑίΛΟγ ^ΆίΟγΕΤΚΝΆίΑΙΗΤΆ · Η£θγΕ'ΓΆΝΆΗΚΕ£ΆΒΊί ^«feTEAl» · ΗΚρθΑ\^ίΆΠΑΕΆΝΆΗΑ\Κ · Η^Β^ΟΤΆ ΝΆΗΜΚΗΕΠΆΗΤΑΝΚΕΛΗ^ΑΚΟΝΝΆΗΛΗ* · ΠρΗΕ ΛΙΑΑΠρ'ΙίίΚ^ΕΕΛΪΚΟΟΤΆΚΑΒΛΑίΤΚΠρΗΕΛλΆΙΙΐε · ^OKp^^B^AUJTEH · OKffeTAIXIUTV)f1CA · h'ACBOIAHA\'AAIO^H · TAHiECATfSn^AUCBO Λ\Ά · HC^AHTANLEMUNABKC^K^ENKpA^p^ ΙΗΑΙ&ΜΤΕ^ΑΆίΚΆΝΗΙΙΑΤΆΝΗΕ^ΗΝΟΓΟΜΚΛΠΟ ^UHHA\HC^[UTArO(OyArfeEHMrfeTVK»;HK>3AKONoy · 45 50 55 60 65 70 75 ΒΆ ΓΒΟΗ\*Ά NE 0γΚ05ΚΆΝ0 ΝΑΕΆ pA^H , ΝΆΗ ΟΚΟΓΑΤΗ-ΤΆ . ΚΑΝΆ ΠρΗΟΗ^ΆΗ ΒΆ CAM^ENIH , H ΠΑΚΆΗ ΓρΑ£Α-H ΒΆ CAAB^; npUfidiE NA JKfdiKkljH ΟΤΆ ΒΗ^ΆφΑΓΗΙΑ, ΒΆΤΟρΗφΙΧ NA ΟΚΑΑΙ^χΆ ΒΆ NKCE; ΠρΆΒΟΕ ΚρΟΤΆΚΟ, MAA^NIJH χΒΑΑΪΜΆ : ΒΆΤΟρΟΕ ΕΒΑνΛΚΆΗΜΗ CH-ΛΑΛ\Η . ΚΓΝΆ ΓρΑ^ΑΗ ΒΆ ΗΛ\Α ΓΝΕ . ΚΆΤΟ CU ECTK W ΚΟΟγΜ'λΝ^ΪΗ TpOHlJH . ΗΚΟ ΒρΗϊΜΑ ΕΕΤΆ HJfKE Η-^^pEUJTH, Η ΠρΗΟΚΆΙΗΤΪΤΗ ΝΆΗ ΤΛΗΝΑ^Ά . ^ΚΟ JKE Η Α\ΆΗ BACS ΛΗΚΑ £Α»Α, {ΑΤΆ , Ε*ΤΆ ΤΟΓ^Α ΓΑΛΑ Η CH Β^ρΝΑΓΟ Ljlcp^ ΗΑΒΑ , £χΒΆΝΆ)(Ά TACAH KpAlJANIiHi, CAIUTATO ΗΓΚΝΕΓΟ Ljp^ Η Γ^ ΠΟχΒΑΑΊίΙΧΙΙΙΤΛ, ^ΟΒΆΝΆΗΜΪ ΕΑΟΒΕίΆΗ Η pA30yA\OMU: CETO ρΑ^Η ϊ Λ\ΆΗ ΠΟΕΜΆ ΜΕ£0-ΤΟΗΆΝΆΗΙΑ rrfetNH ΓΑΑΙϋΤΕ : OCANA CNOy £ΑΒΆ . ΚΓΝΆ ΓρΑ^ΑΗ ΒΆ ΗΛΙΑ ΓΝΕ . ΟΝΆ nCANUHA\U ΓΆ-ΚρΟΒΪΙΙΙΤΕ ΠΟΚρΗΒΑΙΙΙΕ ΓΑΑ : Ο ΓΗ trifH , Ο ΓΗ ΠΟΓΠ^-LIIH . ΚΑΓΟΝΆ TpA^AH ΒΆ ΗΛ\Α γνε . ΚΆ ΓΆ Η tlpOCBkT^CA ΝΑΜΑ ΝΗ ίΆΚρΟΒΗΙΙΙΤΕ pACKOHABA-ΕΛλΆ, ^ΚΟ ΟΚρ^ΤΑΕΤΆΕΑ NEHCKOyCAIXUJTHAVi ΕΓΟ, ^ΒΑ^ΕΤΆίΑ ΗΜΛΙΗΤΗΜΆ Β^ρΑ ΕΛΑΟγ . AI1JTE OyKO ΛΚ)ΚΗΤΪ ΠρΑΒΆ^Α ΒΑΑ^ΆΗΚΑΜΆ ^ΕΛ\ΑΑ KfKIE CAOBO ΒΕΑΗΤΆ, Η ΠΑΚΆΗ ΠΟΝ ΠΑ-ΤΟγ ΚΑΛΓΟγ ΤΒΟρΗΤΪ ΤΗ ΠρΑΒΕ^ΝΑΑ . ΗΚΟ ΟΤΆ ΠρΑ-ΒΕ^ΆΝΆΗ^Ά ^ΦΑΝΗΪ 3Λ'ΙΗΝΛΕΑ\Ά ΚΑΑΪΚΕΝΟΕ ΙΚΪ-ΤΙ»Ε . ^Α ΒΗ^ΗΜΆ ίΆ CTpA)(OMU . ΜΆΤΟ CEMOy HCTUA^NUE KtKH 3ΛΚΟΝΆ ίΆΚΑ3ΑΕΤΆ . Η CE, KO BUcfeKOrO ΠΑΑΜΕΝΕ ΠΑΑΜΕΝΝ^Ε , Η ΐ^ΟΒΪΤΟγ Oyfe^ENUKJ ^ΟΒΗΤ^Ε ^Α ΟΤΆΚ^ΙΚΗΛλΆ . ΠρΗ^Ε-ΤΆ ΚΟ ΠρΟρΟΚΆ MOCH, ΟΤΆ ΚΑ ΝΑΟγΜΕΝΆ C1»H . Η ΚΆ ΒΛΛΛ^ΆΗΚΛΜΆ Πρ^Β^Η ΓΑΑ: CAOy^'A KO toyE-ΤΙ»ΝΆ , {ΑΤΆ, ΝΕΠρΗΜΕΙΙΙΗ . ΗΆΤΟ (Α ΓΑΑ CAOy-^Ά ΕθγΕΤΙ»ΝΆ (ΑΝΙΤΑ . Η {ΟγΕΤΆΝΆ Η ΕΕ{ΆΒ^-^'feTEAK . Η KpOAVfe ΕΆΠΑΕΆΝΆΗΛΜ» Η3Β^ΕΤΆ ΝΆΗΛΜν ΗΕΠΆΗΤΑΝ1ιΕΛ\Ι» 3Λ*<ΟΝΝΆΗΛΗ^ . ΠρΗΕ Λ\ΑΛ ΠρΐίΚ^Ε ΕΑΪΚΟ ΟΤΆ ΚΑ BAACTU ΠρΗΕΜΆΙΙΙΕ . £ΟΚρΦ Η3ΒΓ^ΑΛωΤΕΗ ' OKp^TABkUITIJfiCA . βά CBOIAHAVS AfO^H . TAJKE ιάτράπ^ακεβο λ\ά ηεπάητανκεμκ να βκί^κά ^enu pa3affe-ILIAlftlUTE ^αάίκάνη ελτά νη ε^ηνογο SKA πο- 80 £1» νηλλη cauitaro £0γα^ε ηα\ηίτϊ kfkhk) 34k0n0y, ADNOTATIUNCULAE CRITICAE. Lin. 44. ΒΆ nkce , ηοηΓΆ.— 47. Sic: w κοογπΆΝ^Η TpOHLjH, manifesto librarii crrorc, pro: u» κοογίΝΆΝΗ OTpoijH, i. c. ώ ·&εο()βχχτοι τχΐδες. Ibidcm nota h^p^ujth pro h^p^ujth , εχφρχσχι.— 5t. Nota ηγκνεγο, non H31 νεγο.— 5.^· Nota biccl sacpius ncAN-Moravismum pro πήγαν-— 5γ· Sic: γάpro γι». — 58. npotBUTiiCA, non npotB^T-. — 62. non ΠΑτογ, pro no πΛτογ. —τ 65, Sic: τΒορΗτϊτΗ.— 70. Sic: βλαλ^άηκαλ\ά, abundantc altera a, crrorc librarii.— 72· Sic; κεεάβΊϊ^Ηϊτελκ.— J J- Sic: τρΆπΊτΛΐ«ζΒ0Λ\Ά pro - ctboavj ? NHKfATpA · NHMA^O · ΝΗ^ρογΓΑ · ΝΗΪΝΟΓΟΝΗΚΟΕΓΟΙΚΕ · ^OKfbB^AUUTE · HnOAVAHUM^IttUJTE . ΕΗίΕΕΒΆ Είίΰ^ΑΚΟΝΆ · ΒΆΠεΛΝ0ΓΛΑΗ0Ϊ]κ>εΒ0ΕΛΑ0γ · HMTE pHCBOEH · ΝΕΒ^^ΆΤΑ · ΗΚρΑΤρΚΙΑεΒΟΕΙΑΝΕΠΟ 3ΝΑχΆ · ΗΓΜΆΗΪΒΟΙΑΗ^Α^ΟγΜΦχΆ · 3AKONATBOE ΓΟρΑ^ΗεΆγρΑΝΗχΆπρΑΒΆ^ΆΗΤΒΟΙΑ · ΠΟΤΟΛΑΚίΚΕ ΕΗίΕΕΒΆΠεΛΝΟΒΆεΤΑΕΒΝΪΛκΊί · AKJKAHOljAAlf ΛΑΑΤΕ^ΚΠΑΜΕΛΑΕΝΕ · Ν^εΤΆΛΑΪΝΑΠΟ^ΟΚΛ · 3ACE Γ0ρΑ£Η£ΛΆΗ;ΕΗΆΕεΦΆΒΚεΓ1ίΚΆΚΝΑ3Ά · ΝΕΟΚΗΝΟγ (ABkcfe^U · ΗίΚΕΠΟ^'ίΒΛΑΙΤΙιΙΑΕΜΟγΚίΚν ΐ'ΓΆΗ^0γ3ΛΚ0ΝΆ · ΗΠρορΟΚΟΛΑΆΗΑΗΟΛΑΆ · ΗΚΛΑ ΙΚΕΝΆΗΛΑΆΟΙ^ΕΛΑΆΠρΟΟγΗΑΤΪ · ΗΒΚεΗίΜΆΝΛΒΚ εΊϊΚΆ^ΕΝΙ» t ^An^lUTATiNEOKH^^TH · ΚΟΓΟΝΕ ΛΑΟΙΗΤΚΝΦΗΙΗΗχΆ · ΝΗΠΟΓΑΝΆεκΆΕ'ΓΕρΆΟΚΆΗΊΑ HCA^ATl" · ΝΗΠΟΓΑΝΆεΚΆΗΙΑΠρΗεΑΓΆΗ · Η ΑΗΪΝΟΊΆΤΌΚΛΛ^ΑΐυΤΕ · ΝΗΕ^ΗΝΟΚΟΠ^ΗΝΑ ΕΤΚΕεΒ^ΤΟγΚΆΤΆΛΑΐ · ΗεΝΟΛΑΆεΒ^ΤΟγ Κ^ΆετΚ^ΗΟΛΑΆ . ΗΠΟΓΑΝΟΜΆ · tTOEK^CTENUE ΒΆΗΆεΤΙ^ΒΕΑΚΙΑΗΛΑ^ΤΗ · ΑΝΕ0γΚ0ρΗ3ΗΊί TBOj>HTKE · ΗΚΆΛΑΟΤ$>ΛΛΑΪεΒΟΗΛΑΗ · Η£Ά υΐ'ΓΕ^ΜΪΗΜΕΟΤΆΕΤΑΓΟΚρΆΐυΤΕΝΙιΗϊΝΕΕΆ M^lIJATIEA · BkEEKOCECrΗΒΙ»ΕΕΛ\θγΜ|' ρογΟΚΚΗΙΤΪεΆΝΆΛΑΗΠρΟΚΛΑΛΗεΧΤΆ · ΝΆΗ Π031»ρΑΙ11ΤΑ1ΑΪχΆΚΆΝΑ3ΑΤΛΚ0ΒΙ»ΕΑΙΑΚΕ UITHNHLJA · ΗΝΕ^ΚΟΠΟ^ΟΚΑΕΤΆΠΟΚΛ^ΛΗϋ ΙΗΤΗ^Ά · {Ά^ΟΕΤΟ^ΝΟγΕΜΟγΠΟΕΤΟγ · ΒΆ JA 3ΛΗΜΕΝΙ»ΕΠρ0ΚΛΕΝΚΐυΕΒΆΒΪΗΆΝΆΗ0ΓΝΙ» · ΟΤΆΒρΆΓΧΕΑΚ^ΛΤίΑ · ΒΆΕφΟΕΗΕΠΕΛΙΛ ΐυΤΕΕΚ^ΆΙΙΙΤΕΗΚΕ^ΛΆίΚΕΝΆΕΕΤΆ · ΒΚΕ^ΚΆΚ^Ά ΐυΤΕΝΆΕΆΕΤρΑχΟΜΆ · ΗΦρΕΠΕΤΟΑΑΚχρΛΝΗΤΪ · ΤΟίΚΕεΤΟγΜΟγΗΚΛΛίΚΕΝΟγΜΟγΠΑΒΆΛΟγΛΠΛΟγ ΓΛ!ΛΐυΤΚ>ΚΆΒΦρΆΝΆΜΆ · ΛΙΟΚΟ^ΑΝΚΕΗίΕ ΗΒΚε^ΚΑΝΕΗΗεΤΟΤΛΒΆΒΑεΆ^ΑΝΕΗΜΕΝΟγ ΕΦΆΕΑ · ^ΚΟίΚΕΠΟ^ΟΚΑΕΤΆΪΤΆΗΛΑΆ · ΗΝΗΚΆ ΦΟΓΚΕΒΑεΆ^ΑΝΕΓΛΆΗΐυΗΤΆΤΆΙΧΙΤΗΜνΓΛΟ ΒΕεΆΗ · NEALOKO^HiHEONHKAEBETkNHLJH · ΝΗ0ΚΗ^ΚΑΗΒΪί|ερε,ΓΒΗΕΚΗ!ΗΕΝΑεΛ'&^ΆεΤΒ0γ ΙΧΤΆ · ίΗγΆΚΟρΛ^ΗΓρΑ^ΕΤΆ · ΓΝΠίΒΆΚίΚΗ · ΝΛ ?ΝΆΗΠρθΤΗΒΆΝΆΗΙΑ · ^ΑΆΓΚΕΝΆΕετΆΒΚεΊϊ ΚΆΚ^ΆΟΙΤΕΝΆΗ · εΑΜΆεΕΚΕΗΗεΤΑχρΛΝΪ'ΓΪ · ΝΗ KpATJA, ΝΗ ΗΑ£0 , ΝΗ £{>0γΓΛ , ΝΗ ΪΗΟΓΟ ΝΗΚΟΕΓΟΗ'.Ε'. ^OKjffc Β^ΛΙΗΤΕ, Η ΠΟΛΑΆΗΙΗΛ'βίΛΙΧΙΤΕ, EHiE Ε ΒΆ ΕίΚΗ 3ΛΚΟΝΆ ΒΆΙΚΑΝΟ: ΓΛΑΗ ΟψΟ ΕΒΟΕΛίΟγ, II ΛΑΤΕ-JH CBOEH NE Β^ΐχΆ ΤΑ', Η KpATpUlA ΕΒΟΕΙΑ ΝΕΠΟ- 85 3ΜΛΧ'Λ» Η ΕΝΆΗ ΕΒΟΙΑ ΝΕ^Λ30γΛλΗίχΆ . 3ΛΚΟΝΛ 'ΓΒΟΕ- ΓΟ pA^H ΕΆγ^ΛΝΗγΆ ΠρΛΒΆ^ΆΗ ΦΒΟΙΑ . ΠΟ ΤΟΛΑΚΙΚΕ ΕΙΚΕ Ε ΒΆΠΕΛΝΟ ΒΆ Ε "Γ Α ΕΒΝϋΑκΗί A LOKAH OljA ΑΪ ΛΑΑΤΕρί» ΠΑΗΕ ΛΑΕΝΕ , Ν^ΕΤΆ ΛΑΪ ΝΑ ΠΟ^ΟΚΑ . 3Α CE-ΓΟ ρΑ^Η ^ΛΆϊΚΕΝΆ ΕΕΤΆ ΒΚΕ^ΚΆ ΚΝΑ3Ά , ΝΕ ΟΚΗΗΟγ-90 ΙΑ ΒΚΕ^ΧΚ, HHiE ΠΟ^Ά ΒΑΛΕΤΙλΙΑ ΕΛΑΟγ, KfKl' ΪΤΆΗ χογ ς^ΑΚΟΝΆ, Η ΠρΟρΟΚΟΛΑΆ Η ΑΝΟΛ1Ά, Η ΚΛΑ-ΜΕΝΆΗΛΑΆ OljEMU ΠρΟΟγΗΑΤΪ . Η ΒΚΕ^ΛΧΆ, NA BU-Ε^ΚΆ £ENU, 3ΛΠ^ΗϊΐυΤΛΤν ΝΕ ΟΚΗ^ΦΗ ΚΟΓΟ ΝΕ-λαοιιιφκηηϊηιηηχά, ΝΗ ΠΟΓΑΗΆεΚΆ ΕΤΈρΆ ΟΚΆΗΜΑ-95 Η εά^Φλτϊ, ΝΗ ΠΟΓΑΝΆΕΚΆΗΙΑ ΠρΗεΑΓΆΗ, Η ΛΗ ΪΝΟ ΜΆΤΟ KAA^AUJTE . ΝΗ Ε^ΗΝΟ ΚΟ ΠρΗΗΑ-CTUE ΕΒ^ΤΟγ ΚΆ ΦΆΜΦ, Η VNOAVA ΕΒ^ΤΟγ ΚρΆΕΦκΗϊΝΟΛΑΆ Η ΠΟΓΑΝΟΛΑΆ . CTOE ΚρΆΕΤΕΝΚΕ ΒΆ ΗΆΕΤΚ ΒΕΛΜΚ ΗΛΑΠΪΦΗ , Α ΝΕ ΟγΚΟ^Η^Ν^-100 TBOpHTkE . Η ΚΆΛΑΟΤρΛΛΑΪ εΒΟΗΛΑΗ , Ν £Ά- ΙΗΤΕρΚΛΑΪ Η1ΚΕ ΟΤΆ ΐτΑΓΟ ΚρΆΗ1ΤΕΗΙ»ΐ, ΝΕ εΆ-Μ^ΗΙΛΤΪΕΑ . BbCE KO εΕ εφΗ ΒΚεΕΛΑΟγ ΛΑΪ-fOy ΟΚΚΙΗΦΪ εΆΝΆΛΑΗ Π^ΟΚΛΑΛΗ εΛΦΆ . ΝΆ Η n03KpAUJTAIA ϊχΆ ΚΆΝΑ3Α ΦΑΚΟΒΚΕΑΙΑ ΚΕ-105 UJTHNHLJA . Η ΝΕ 4ίΚΟ ΠΟ^ΟΚΛΕΤΆ ΠΟΚΑ3ΛΙΧ-ΙΙΙΤΗχΆ . ΕΆ ^ΟΕΤΟ^ΝΟγ ΕΜΟγ ΠΟεΤΟγ . ΒΆ 3ληίενκε n^OKAENKIUE ΒΆ Β^ΗΆΝΆΗ ΟΓ'ΝΚ . ΟΤΆΒ^ΆΓΛεΑ KfATKffc . ΒΆ ετΟΕ Η CnCAlft-UITEE Kf ΆΗΙΤΕΝΙιΕ ^ΛΆΗϊΕΝΆ ΕετΆ, ΒΚε^ΚΆ Κ^Ά-110 ΗΙΤΕΝΆ εΆ εΤ^ΑχΟΛΑΆ, Η Τ^ΕΠΕΤΟΛΑΚ χρΑΝΗΤΪ . ΤΟίΚΕ εΤΟγΜΟγ Η ΚΛΑΓΚΕΝΟγΛΑΟγ ΠΛΒΆΛΟγ ΑΠΛΟγ r-UAUITK· ΚΆ Β^ρΆΝΆΛΑΆ : AlOKO^^ANkE TKE Η ΒΚε^ΚΛ ΝΕΜΗεΦΟΤΑ ΒΆ ΒΑεΆ ^Α ΝΕ ΗΛΑΕΝΟγ-ΕΤΆεΑ, ^ΓΚΟίΚΕ ΠΟ^ΟΚΛΕΤΆ εΤΆΗΛΑΆ . Η ΝΗΚΆ-115 ΤΟΗίΕ ΒΑεΆ £Α ΝΕ εΛΆΗΙΗΗΤΆ ΦΆΠΙΤΗΛΑΪ εΛΟ-ΒΕεΆΗ . ΝΕ ΛΙΟΚΟ^Η KO ΝΗ KAEBETKNHLJH . ΝΗ ΟΚΗ^ΚΛΗΒΪ IJCJtTBHE KtKHE ΝΑεΛ^ΆεΦΒΟγ-ΙΛΤΆ . εΗγΆ ΚΟ ρΑ^Η ΓρΑ^ΕΦΆ ΓΝ^'ΒΆ KJKH ΝΑ εΝΆΙ ΙΐρΟΤΗΒΆΝΆΗΙΑ . ^ΛΆΗΪΕΗΆ ΕεΤ"ϊ ΒΙ»Ε^- 120 ΚΆ ΚρΆ^ΤΕΝΆΗ ΓΑΛΑΆ ΕΕΚΕ ΗΗΕΤΛ γρΛΝΪΤΪ ADNOTATIUR CUL Α Ε CHITICAE. aut Lin. 82. Sic: η λατε^η pro η λατε^η, id est λαλφε^η.— 87· Sic, et hic et alias, ut 1. 127. disertim t, non eetk e. Cf. idem ε (k) in Izborniko Cyrilliano A. 1076 quinquies disertim occurrens. — 100. Nota kmotda vocabulum Slovacicum aut Moravicum, ct cf. cum simili πεΑΝ-forma.— lo/j.Sic: τΑΚΟΒκεΑίΑ.— io6. Sic: ^οετο^πογ Et mos fa3ah'ienke pro ^λληενκϊ ? — i 1 2. Sic : b-fepάνάλαά. — 11 7. Sic : ijvfctbhe- -fekoljpkbekoyttx^ · hocboehjken^obladf ΦΪΕΑ · NHHIJKEHNO^AAUNEECiMIHLUAdiTH · NHBICKOTAM^CTOBICA^INECIMIHCAI νγ&ποχοτνημ'ϊχο^ητη · HJKEOyKOOT'itEArb KpllUTENICiH · TBOpAOKp^TAETTitAnOUJKHH) '^AKONOy · ^AOt^HT'itATOJKEKOyHCnCOy NAIUEMOyHC^OyB,SnpOUIENOyE,iHB,aWK> · A HITE ΕΛΙ»3^Π0γΐυΤΛΤνΓΚΕΝΛΕΒ0ΙΛ · NABUcbKOBpHi ΛΑΑ · HOTIfEKILUK) · BI»trfeK'XnOyU.ITAIAHJKENM CBOlApAgB^CAOBECEAlOEO^ANNArO · TBOfl' TIB&nffeAlOKIHTBOpHTH · HBkctKinpHA^ HArfeiAHtAnoTknrb3rbnprbAK)K,iH^'fcET'i · dfHSE KOKICiBEAlECTISKA · £ANEfA3AK>'IAETECA φρ0πητ0γ?κεμλλα)ςε0γ{'*η3β'β{τ0γΐλ11ιτκ> KBH · ΗΓΛΛΙϋΤΙΟ · HJKENXK>NOCTHTBOEIA · ^aneoctabuuh · νιαιντεβ^νεναβϊ^βι» OT*inoytTHlUH · HnOKpHETINEHCTUENATA · ΓΛΕΤΙΓΛ · TAKOJK^ECTHAnAH · HKAAJliENH Οψ CilfTIHMU^AKONOMkOTINA^I» · BEAUEH Λ^ΛΟγΤΟ · TAKOBOEnOCŽRSK^ENUEpEK-AUlEBEAUlO HCITiHTANkH) · HnOUlTENUtOCECinO^OKHllIA · H^AISKENlECTIBliCfcKIKfECTI^NU · CirOB^ NbEMkHCTfA^OMk. · pAHIUI/KIAHM^TinO KHiHK)3AKONOycTOyMOyci»IXC^HTi· · CiBI» cfcKOlAOKp^TABfcUlTIStATAJKK) · ^κοκοη^α ΚΟΝΙΠΗΙΙΙΕΤΙ · ^ΛΝΗΚΆΗΙΚΕΟγΚΟΟΤΆΒΛΑ^'ΪΙ K*i · ΟΤ·ΛΗΕΠρΗ^3ΝΗ · OKAA^AN'&C,S©yCT'iNA MACBOHMA · HCnOB^AlACEKEB^pNACp^tJE Ml» · ^AAEHEOTICTOHTIKA · ETEJOnCANIHMI» CHMk · OTITIMIHMI^AOCTH · HAHETEfOy HNOMOyNEB'feiK^rSCTBbK) · ΛΗΛΜΚ'ΛΒΗΠΛ'Ϊ T'itLJ'fcHNE)fpANHTHnOKOyilJAIAtA · ΝΕΙΊΟΒΗΝΝΑ CEKEB'feM,iNOyMOyOrNWOCX5«^ENkK) · ΝΕΠΙ» UJTK)ET'iHNACEMUCB,bT,bKH5VwrNrbBOy · Kffe rrskoiloavihuja^ia · kihbilue nprSBoyMoy lJpEBHHABOy · CAOyAOy · ηνε3αβελι»επρφ 3Ι»ρΐ»ρΪΝΙ»Ε · ΟΤΐΠρΟροΚΛΕΛΟγΛΑ · ΓΕΓΟρΛ^Ϊ TJACiHCAHTJEnEUlTA · ^AK&i^pANHTI 3AKOM"S · fE'UKOK'iNEMOyK'irAACOyiA · AUITE CETpdiK^rHOAOKABITOMATAH^AfiH · »fcKOOy · ΦκΟ IJpKBE BOy CT^IX . H O CBOEH JKENffc ^OBIA^C TicA . N H M rSft> Ε HNO ^AAUNEE CIMIHUJA^TH . NH ΒΪ CKOTA M^CTO BI CA^I NECžMIHCAl-ΝΊ ΠΟγΟΤΪΗΜΤΙ ^O^HTH . HH5E 0yK0 ΟΤΙ CEA^f 125 KfSUJTENTS CIH , TBOpA OEfkTAET^CA , ΠΟ ΒΗΐΗΙΟ 3AK0N0y £a oc^htica τοιίίΕ Eoy h ciuoy NAUIEA\Oy HCjfoy Β-ΪΠρΟΟΙΕΝΟγ KIHBILUIO: AUJTE Ε Λ^Φ noyLUTATI JKEN* CBOIvR NA BKffeKO Bj»^-a\a . h οτ'ϊρΕΚ'ϊΐυκ): Bi»ctKri noy uitaiah jkena 180 CBOI& ρΑ3Β^ CAOBECE ΑΙΟΚΟ^ΑΝΝΑΓΟ , TBOf i- T1 IX npdfAKJKIH TBOJHTH j H BkcfeKi ΠρΗΛ^-flA^IAHCA ΠΟΤΙ»Π^3^ nfkAtOKIH ^ΕΤ·Λ; "fciKE KO KI CiBEAl ECT1 MKA, £A NE fA3AK)MAETECA . φρΟΠΗΤΟγίΚΕ MAAA^EOy ΓΜ^Β^ΤΟγΚΜυτίΟ 185 KBH, H TA/SULITK): H JKEN* K5NOCTH TBOEIA NEOtTABVUJH . NI AUJTE Β^ΝΕΝΑβϊ^ΦβΙ» OTiriOyCTHUJH . H ΠΟΚρΗΕΤΙ NEH*iCTI»E na ta, ΓΛΕΤΉ ΓΊ . TAKOJK^E CTH ΑΠΛΗ, H ΚΛΑΤΚΕΝΗ Οΐ]ϊ CS CTIHMI» 3ΛΚΟΝΟΜΙ» ΟΤΙΝΧ^Ι» BE.\I»E H 140 5^Λ0γΤ0 TAKOBOE HOCttJK^ENUE , fEKlUlE ΒΕΛΜ0 HtniHTANUK), H IIOUJTENUKJ CE CinO^OKHUJA . H ^ΛΪΓΚΕΝΆ ECT"S BLCfeK« KfECTkdiNt» , Ci ΓΟΒ^Γ-NI»EMI» H CT£A)(OMI», JAHTILU^ l& ΗΜ^ΤΪ ΠΟ KfKHK) ^AK0N0y tToyMoy ci»ix c*£Hti' . c« Bk-145 rfeKOl» ΟΚρΐΤΛΙΧ11ΙΤΙΧ(Α ΤΑΛΚ) . 'feKOKOfKE 3A- KON-S ΠΗΟΙΕΤ-Ϊ . ^A NHKrAHJRE 0yK0 OT*i ΒΛΑ^ΪΙ-Kt, OTl NEnpH^NH ΟΚΛΑ^ΑΝΊ, ti ΟγΕΤΙΝΑ-Λ\Λ CBOHMA ΗΕΠΟΒ^ΑΙΑ CEKE B^fNA, tp^LJE-Mlt ^ΑΛΕΊΕ OTICTOHTI KA . ETEfO ΠίΑΝΙΗΜΙ» 150 CHMk, ΟΤΙ TIMII MI^AOCTH ΗΛΗ ETEfOy HNOMOy NEBdirK^ICTBLH) . AH ΛΙΟΚΙΒΗ ΠΛΊ-TIClj^H NE )fj»ANHTH nOKOyUJAIACA . NE ΠΟΒΗΝΝΑ CEKE Β^ΗΙΝΟγΜΟγ ΟΓΝΚ) OC^5«^ENkHJ ΝΕΠΙ»-UJTIOETI, H NA ČEMI» CB^T^ Κ»ίϊΚ) ΓΝ^ΒΟγ . Kffe- 155 Π1ΚΟ nOMIHUlA^IA kihbiuie np>SBoyMoy ijpEBH HABOy , CAOyAOy, H NE 3A BEAI»E nffe-3kpUffcNI»E, OT1 npOfOKA CAOyAA . CErO fA^V TpACiHCA H TfEnEUiTA ^A KW|' JfpANHTI 3AKONI . fEHE KO KI NEMOy KI TAACOyiA . AUITE 160 « TffeK^fc ΓΗ 0Λ0ΚΑΒ7ΤΟΜΑΤΑ N £AfiH . Η^ΚΟ Oy- adnotatiuncul ae criticae. Lin. 121. Sic: lj^kbe proijpKBU, cf.Dobrovii Instit.p.558. — 122. Sic: nhmi, cf. Carn. nhmi.— i33.Sic: ΡΛ3Λ10Η-pro ^ιλλη-? cf. rectius scriptum idem vcrbura 1.262. Ceterum vides, Slavum Matth. ig.6 aliterlegis.se aut intellexisse. — 134·Sic: ciH3BffecToyi*ujTK), non-CTBoy-.— 137. Sic. ποκοηετά, ηοη-κρίΗ-.— i4'· ποιιιτενι»ε, non noht-. — 145. Sic: taikk) per κ>. Ibidem 'bKOKOiKE, aut abundante altera ko syllaba, aut corrupta kojke pro koh;h '— 157. Sic: np^upkpdiNUE pro nprli3up'tNUE. Et mox CAoyAA pro CAMoyHAA.— De lacuna foliorum qualuor vide Praefationcm. koaumh · cb^ujtahcb^tvauhhk^hv · ΓΛΑΚΟΓΟΗ11ΙΦΕΦΕ · ΗΝΕ3ΝΛ^ΧΕ ΓΟΗίΕ^ΟτΗϊΛ^ΛΙΑΤΗ · ΦΟΛΙ»ΜΪ · ΗΚ>£ΑΝΕΜΟ «ΛΐυΕΕΓΟΠρ^^ΛΤΪ · ΛΐυΦΕΝΕΚΗΟΑΜ'ΧγΟΤ^Λ'ϊ · HTOrONEMOfKAAUJE3l»prbTH · ΕΓΟΓΚΕ^ΟΦ^ΛΙΙΙΕΠ^ £ΑΦΗ · HKOCBrbT'lAl4NHKOMl4C^UJT,EM'X HCBffelllTAM^TOAVKAM^ · CEKOCiKA^AtA EBANJAHCT"&j>EHE · 'feKOCB^THAUNHKTiH CB^UJTANOUJA^^. · ΗΦΑΚΟΕΓΟΝΕΟΕ^ΦΑΛ^Λ CAT'A · HilO^ACTO^lJUECiNHAM · ΤΪ^ΕΚΐΗ · M'iTO^OllJTETEMH^ATVHA3'SBAA\rAnf'b^A M ni · OCArfenHKOHA\'iOyA\ri · J^OTA^JBHTH CBOKSCHA* · H^OTACiTBOfHTH · ^AKA n^CTAAH · ΟΦ^ΉΛΟΕΉΜΒΟΕΙΑ · H^A ΚΛΟγΒ^ΠίΛΗ · ^ΚΟΝΕΒ'^ΜΟΓΚ'ϊΝΛ'ίίΝΛΗΗ ΝΛΙΧΦ'Ϊ · ΗΠΟΦΟΜΕ^ΛΟγΒ^Λνϊ · KEUJTHCAl ΝΛΙΛΕΓΟΕΗΛΛ · ΠΟΓΛΟγίΙΙΑΗΗ'ΛΤΟΓΑΤ'Λ EBANJAHCT^ · CA^HUJAB^lUECATTirAACi · Η^ΛΒ'ΪΕΠΑΤΙ» · ΗΠΑ^ΛΝΛ^ΕΜΗΝΗΙ^Η · ΝΕΜΟΓΟίυΤΕΕΛ'ϊΙΙΙΑ'ΓΗ · ΝΪΠΑ^ΛΙΙΚΕΜΙ» tB0liSNEA10lUTTSNAM'in0KA3ALUA · HCHAA ΗΕΠΟγίϋΤΐΙϋΛΓΟΓΛΛΓ'ϊ · ^kfHOySKEHKAIO ΚΙΛΦΒΙ^ΓΝΗϊ · ΠΟΝΕΓΚΕΝΕΠρ^ΦΛΗΚ^Λ · O ΦΉΦΟΓΟΰΦΟγ^Α · ΝΗΪΙΟ^ΐΗΟΤ'ΪΦΟΓΟΚΕ^Ογ M I» "t · CEKEflffe^ACTTk · Er^ACAT-iCBOECi ΦΒ0^Η)£Γ4 · CHA/S^BH^1* · ΠΟΚΑ3Αγ'ϊ'^ΚΟΝΕ Η'^ΛΧΟίΚ'ΖΝΟΝΛΜΗΝΛΚ&Φ'ϊ · ^ΟΦ^γ ΉΓΝ'ίίΒ'ϊ Η^ΉΟγΦΟΛΙΦΗ · NE^OTATiN^EUlTEII^K^H ΒΑΚΚΦ'Ϊ · B'i3'SA0KrfeCB0EH · CECAM^CA ΓψΦ^ΛΙΛ · CETA^A3'iN'iHN'k · ^ΛΝΕΟΚΛΕΒΕ ΦΑ(ΧΦ'4ΕΦΕ£ΗΪγΛΓΛ*ΐυΦΕΠ0,Ι,λΦ0ΝΕ0Ε£>Λ ΤΗ · ΗΙΟ^'ΪΗΟΦΆΦΟΙΑ^ΊΛΟΕ'Ϊ,Η · ΠΟΗ'ΪΦΟ ΝΕΓΦΒΟ^ΗΕΓΟΛΟγ-Ι'ΪΙΙΙΑ · fULJHMI- · ΚΑΚΟΠΟ ^OKAUJECTBO^ΗΦΗΛΟγΗ'ίΐυ'Χ « N*fK£EIX ΗΛΗΒΟΛΕΙ& · ΑΐηφΕΝΛΓΚ^ΕΙΛ · ΗΦΛΚΟΝΕΕΗ ΛΟγίΗΪΚ'ΪΗΛ'Λ · ΝΗΚΆΦΟΓΚΕΕΟΝΛαΚ^ΕΙΧ ΛΟγΜΗΪΚ'ϊΗΒΑΕΦ'Χ · ΑΙΗΦΕΒΟΛΕΙΧ · Η^Ο φΗίΝΗΪΛΜ» · ΒΙ»£ΑΠ0ΚΑ^ΑΕΛ\0γ · ΜΟΓΧΙΙΙΦΑ ΕΓΟ · ΛθγΗ·ϊΐυΑΓΦΒΟ^ΗΦΪ · ΑϋΙΦΕΛΗΟΝΆ νεβ'λ^οφφ · πρηιαφηκαλΐοφεα · ελλη ΚΟΛΙ»Α\Η , ΕβΠίΙΙΙΦΑ Η (Β'ίίΦΪΛΕΝΗΚ'ΪΗ V-ΜΛΟΙΦΕ . ΓΛΛ: ΚΟΓΟ ΗΐηΦΕΦΕ ? Η ΝΕ3ΝΑ^Λ Ε-TOJKE γΟΦ^Α^Λ ΙΑΦΗ . ΦΟΛΚΛύ" ΗΚ>£Λ NE ΜΟ-fKAUJE ΕΓΟ Π^^ΑΦΪ, ΑΙ1ΙΦΕ NE ΕΗ CAΛ\'Δ γΟφΗτΑΪ . 165 Η ΦΟΓΟ HE MOJKAAIUE ^Up-kTH, ΕΓΟίΚΕ ^ΟΦ^ίΑΙΠΕ n^fe-^ΑΦΗ; ΗΕΟ (Ή'ΪΦΪΛΕΝΗΚΟΜΚ ΕΧΙΙΙΦΕΜ'Ϊ, Η ΕΒΗΪΙΙΙΦΛΜ'Ϊ ΦΟΛΪΚΛΜ'Λ · CE KO CiKA3AIA εβλνμμφ'ϊ ^είε, ffeko £βφφηλενηκ·ϊη ΓΒ^ΟΙΦΑ ΝΟΟΙΛ^Λ, Η ΤΑΚΟ ΕΓΟ ΝΕ ΟΕ^ΦΛΑ^Λ , 170 {ΑΦΉ . Η ΪΚ>£Α ίφοΐΐυΕ C4 ΝΗΜΪ; Φ*ϊ ^ΕΚ'ϊΗ : ηΐφο ^οΐυφεφε λ\η £λφϊ η λ3"* βλμά nffe^A-μηϊ . ογλ^πη κο ΗΜ'ί ΟγΜΆ , \οφα φβηφη CBOHR CHA«·, η ^οφα γδφβο^ηφη, £Α ΕΑ π^ίφλλη οφϊ 3γαλ0κ,χη f βοειαη £λ 175 ΕΛ ΟγΒ^^ΛΗ, 'bKO NE Bfi3MoiK'iNAr^ NAHH- ΝΑΚϋΦ'Χ . H ΠΟΦΟΜΚ ΟγΒ^Λνί, ΕΕ11ΙΦΗ(ΛΆ-ΝΛΙΛ ΕΓΟ CHA«, ΠΟίΛΟγΟΙΑΗ Μ'ΛΦΟ ΙΑΦΐ ΕΒΛΝίΛΗςΦ'ϊ . CA^HUJAB^lliE , ΓΑΦΊ, ΓΛΑ{·Β , ΒΤΚΠΑΦΙ», Η NA 3ΕΜΗ NHLJH ', 180 ΝΕ ΜΟΓΟΙΙΙΦΕ ίΛΊΟΙΑΦΗ, ΝΉ ΠΑ^ΛΝΕΕΜΙ» CBOlSi NEMOUJT^ ΝΑΜΆ ΠΟΚΑ3Α1ΧΙΑ, Η CHA* ηγπογίυφάϋΐλγο γλλεά · 3bph °υηϊε ικλη)-ΕΙι,ΕΦΒίΑ ΓΝΐ! ΠΟΝΕίΚΕ ΝΕ ΠρΦθΦΛ ΗΚ>£Α 0-Φ>Χ ΦΟΓΟ εΦΟγ^Α, ΝΗ ΪΚ>£^Η Οφ'δ ΦΟΓΟ ΕΕ3<>γ-185 Ml»^, CEEE Πρ'Ιϊ^ΑϊΦΐ . ΕΓ£Λ, 0ΑΦΓ£, CBOE cra-ΦΒΟ^Η^'ϊ , £ΗΛΛ ',ΠϊΒΗγ'ϊ, nOK'A3A)CS ^ΚΟ ΝΕ-Βΐ^ΜΟΪΚΆΝΟ ΝΑΜΗΝΑΙΛΦ'ϊ, ^ΟΦ'Ιϊ^'ϊ ΓΝ^Β'Χ Η^Ή ΟγΦΟΛΪΦΗ; ΝΕ^ΟΦΑΦΪ NTi ΕΟΙΦΕ Πρ^Κ'ΛΗ-ΒΑΚϋΦ'ϊ Β'ϊ ^TiAOEffe CBOEH , CE CAM"i CA 190 Πρ^ΑΙΧ · CE ΓΛΛ A3"S Ν'δΗΝ'Ιί, ^Λ ΝΕ ΟΚΛΕΒΕ-ΦΑΚίϋΦ'ί ΕΦΕ^Η VjfA, ΓΛΛΙΙΙΦΕ; ΠΟΜΐφΟ NE OEJA-ΦΗ ΗΙΟ^ΆΗ ΟΦΐ ΦΟΙΑ ΠΟΜΤίΦΟ ΝΕ CΦBOj»H ΕΓΟ ΛΟγΜ'ϊΙΙΙΑ ? fbLJH ΜΪ: ΚΑΚΟ ΠΟ-^OKAUiE CΦB0pHΦH ΛΟγ'Ι'ϊΐυ'ϊ . ΝΛίΚ^ΕΙΛ 195 ΝΛΗ ΒΟΛΕΙΧ? Λ11ΙΦΕ ΝΛΓΚ^ΕΗΛ, Η ΦΑΚΟ NE ΚΗ ΛΟγΜΗΪ Ε'δΗΛ'Λ·, ΝΗΚ'ΔΦΟΗίΕ EO NAfK^Elft ΛΟγΜΗΪ Κ'ΪΗΒΑΕΦ'Λ . ΑϋΙΦΕ ΒΟΛΕΙΧ , Η Φ^ΝΗΪΜΚ , BKCA ΠΟΚΑ3Λ ΕΛλΟγ, ΛλΟΓΛΙΝΦΑ ΕΓΟ ΛΟγΜΪΙΝΑ CΦB0pHΦΪ . ΑΟΙΦΕ ΛΗ ΟΝΊ 200 νε β^^οφ^, π^ηιλφη εαλ'κφβα, ελλη ADNOTATIUNCULAE CUITICAE. Lin. ι6ι.Α(1κολεμη e praecedcnte folio , quod cum aliis tribus hujus quaternionis periit, supple : ^^ukoai. fustis.— 164· Sic: ne ehpro ne e^h. — 166· Sic: cb^vaunhkoaie per u in fine, reliquis ejusdem regiminis haben-tibus.— 168. Sic: ebanjahct·*, sine liila. Jtem post cbγbφhλenhκγλh deest aliud h (et). — 172· De ηρ^λμηϊ et alias iifk^amuhcf. Dobr.p. 24. — 173. Sic: ^a ka. Sic ct I. 175.— 179. Sic: na3emh, non 3εμλη.— i8o.Sic: νεμογο νφε γλ'ίιυαφη pro νελ^ογ^ωφε cλ'ihuιλφh.— ig5.Sic: ne eh,—· 200. Sic: καλη. ΝΕΠΟΒΗΝΆΝΕ · ΗίΚΕΝΕγΟΤ^ΠΟίΛΟγίυΑΤΪ · ΐυΤΕΟΙΗΛΗΟγΒΦ^^ΤΗ · KOAHKOCTBOpH · ΚΗΛΟγΜΗΚΆΗΛΆ · ΒΆΓΕΗφΪΛΟεοφΗΪ · ΒΕΙΗΤΆΛ\Ϊ · ΗΓ'ΛΗΝΑΟγΜΪΗ · ΟΚΛΑΓΤΆ^ΑΓΤΆ EA\OyNA^IiKrfec'iH · HHK>£ECAA\N0rACTB0j»H ΤΗ · ΝΗΗΆΤΟ?ΚΕΕΪΝΕΟ£ΤΛΛΟ · H)fΆίΚΕΝΕΠΟ^Ο KAET>iOyl!ENHKoynOKA3ATH · Η^ΑΟγΒ^Η · ΦκΟΕΗΛΆΝΆΕΆΗ · ΛΟγΗΗΕΆΗΤΪ · NEB"SC)fO Τ'β · ΝΆΓΒΟΕΙΛΜΆ^ΛΟΕΤΕΙΛ · BECECTBO pH * HNEHCTOB^CTBOCSKONEMA · 3ΛΝΕΠΡ'& ^ΑΓΤΆ · HnOBfirKE5'CifEKfUNHKri · ΓΛΑ · CUrfblllHJfS · nffe^AB^KfSBUNEnOBHNNA · ■ΙΆΤ0ΤΗΚΆΗ[ΤΆΗΚ>£0 · ΕΓ£ΑΒΗ$ΦΗΚ5 £OTBOj>ELJA · TOr^ANEfEHE · Πρ^ΑΒΆΚρΆΒΕΝΕΠΟΒΗΝΝΑ · ΝΆΊΆΦΟγΟ UJTETEMH^ATH · ΗΑ3ΆΒΑΑΛΕΠρΓ1ϊ^ΑΜΕΗ · n0NE5KEKECT0Y^'SNArfe^f'i30CT,SC'fi ΕΆΗΕΤΆΟΑ · H^T^AECiKONEHACA · TO Γ^ΛΛΗΟγΒ^^Γ^γΆ · ΤΪΜΙ^Λ30γΛ\4ίΕΛ\'ϊ · Η^Κ0ΕΓ£Α0γΝΆΗΕΑ\Ά · ΝΗΟγΊΕΝΕΕΝΑΜ'ΛΠΟ Al»3ATB0fΗΤΆ · NHKA3ANUE · ΕΓ^ΑΪΚΕΛΗ ΠΟΜΕΝΗΑ\Ά(Α · ΗΟΛΛ\ΗΟΕΕΚΦ · MOJKE Α\ΆΒΆΕΠρΑΝΑ'ΓΪ · £A3°yAvfcH0yKO · ΕΓ£Α Cy4AUJEH ' ΟΓΤΑΤΗ^ΆΛΑΓΟΝΑΊΑΤΚΛΤΟ ΓΟ · NEneC,\OyLlJA · ΝΗΠ^ΗΙΑΤΆΟγΜΕΝΕΊί · ΗΕΓ^ΛΝΕΕ^ΝΗΚΆΤΟϊΚΕΟγ'ΙΑΕΓΟ · ΤΟΓ^Α ΛΟγΗΆΗΚΆΗΒΑΙΙΙΕ · HnOBfiJKETf H^ECA THCipEEJUNHK'S · *ΙΆΤ0)£ ΟΟΙΤΕΤΕΜΪ^Α ΤΗ · ΗΛ3'ϊΒΛΛν*ΠρΦ<\ΛΛ\ΕΗ · ΗΠΟΕΤΛΒΪ ΗΙΛΕΜΟγ^ΛΤΗ · ί · CSfEKf ΕΝΗΚΆ · IJ^NA fSB^UJTAUJAKJCSBH · ΝΕΗΛ\ΑΙΙΙΤΗ|ϊ)·ίΓΗ'1Η · ΠΟΗΆΤΟΒΕ^ΗΜΑΕωΗΪΟΆ^ΕΕρΕΝΗΚΆ · < ΗΙΙΟ^Ο · ΤΟγΝΕΠ^Η^Εγε · Π^ΟΛΗΤΆΚρΆ S BECBCEIA · · ΟΝΕ Η ΙΚΕΤΆΗΕΆΒ^ΤΆΤΒΟρΗίηΗ · ΗΒΕίΤΟγ^ΆΝΑ ΙΛΚΟγΠΛΙΛ · ΚΆΤΟΒΗ^ΊίΗΛΗΚΆΤΟΕΛ'ϊΗΙΙΙΛ · ΟΚρΆΒΗΟΆβΦτΆΤΒΟρΗΛΧΆΚΟΛΪ · ΝΆ^ΑΝΑ ΒΆΗΚΝΕΜΕ^^Ν^ΕΤΒΕΕ · Πρ Ίί^ΑΒΑΤΕΛΕ ISO · ΗΟγ'ΙΕΝΗΚΆ^ΛΠΟΕΛΟγίυΛΕΛλ'ί · ΗΠρΟΜΪ H)f1 · BECEEOCRHCrmiTANHA\E · ΠΟΒ^^ΛΕ ΝίΠΟΒΗΝΆΝΕ, ΗΗίΕ ΝΕ £ΟτΦ ΠΟίΛΟγίΙΙΑΤΪ . \0 UJTELLIHAH ΟγΒ^^ΤΗ, ΚΟΛΗΚΟ CTBOJH , ΕΗ ΛΟγΜΗ ΕΪΗΛΆ? Β'ΚΕΗ φΪΛΟςοφΗΪ ΒΕΙΙΙΤ·ΖΛ\Ϊ Η ΓΆΗ ΝΛΟγΗΪ Η, ΟΚΛΑΙΤΆ £ΑίΤΆ 205 ΕΛ\θγ ΝΑ£Ά E^CZH, Η ΊΚ>£ΕΕΑ ΜΝΟΓΑ CTBOfH- ΤΗ; ΝΗΗΆΤΟΓΚΕ κΦ NE OCTAAO , H)fiJKE ΝΕ 110^0-ΕΑΕΤΆ Ογ'ΙΕΝΗΚΟγ ΠΟΚΛ3ΛΤΗ . Η ΟγΒ^ΓΗ , •tKO ΕΗΛΉΝΆ CSH ΛΟγΗΗ ΚΆΗΤΪ, NE B'iC)fO-Τ^ : Ν Ά CBOEMi ΛλΆ^ΛΟίΤΕΙΑ BECE CTBC-210 fH, Η NEHCTOB^CTBO C1K0NUHA, 3ΛΝΕ ΠρΊϊ-^ΑίΤΆ · Η nOBfSJKE J CrifEKj»ENHKri, ΓΛΑ: COTfblllHJfi, ΠρΦ^ΑΒΆ ΚρΆΒΕ ΝΕΠΟΒΗΝΝΛ . ΜΆΤΟ ΤΗ Κ'ΑΗίΤΆ ΗΚ>£0 ? ΕΓ^Α ΒΗ^ΐ ΊΚ5-^OTBOfLJEA, ΤΟΓ^Λ NE fEHE : Cr£rp'fcuiHJfS, 215 Π^Φ^ΑΒΆ KfiBE ΝΕΠΟΒΗΝΝΑ, ΝΆ: Μ'ΪΤΟ U1TETE ΜΗ £ΑΤΗ , Η Λ3Ά ΒΛΛ\Ε Πρ^ΑΜΕΗ . Π0ΝΕΪΚΕ ΕΕΟΤΟγ^ΆΝΛΊϊ ^ρ^ΟίΤΆ Cri~ ETiHCT^CA, Η ^ΤΗΪΛΕ ΕΆΚΟΝΕΗΑΕΑ, 'ΓΟ-Γ^ΛΛΗ ΟγΒ^Πϊ rffejfiP Τ^Λ\Ε φΑ^ΟγΜ'ίΐΜ'Λ, 220 ΊϊΚΟ, ΕΓ^Λ ΟγΝ'ίΗΕΜ'ζ, ΝΗ ΟγΜΕΝΕΕ ΝΛΛ\Ϊ ΠΟ-ΛΕ'^Α ΤΒΟ^ΗΤΪ, ΝΗ ΚΛ3ΛΝΕΕ 5 ΕΓ^ΛΓΚΕΛΗ ΠΟΛλΕΝΗΜ'ΖΓΑ, Η C ΑΛΙ Η Ο CEK^f MOHSE-ΜΓΑ ΒΆΕΠρΑΝΑΤΪ . ρΑ30γΜ^Η ΟγΕΟ : ΕΓ^Α ογίΛΪυΕ Η , OCTATH 3'£ΛΛΓ0 ΝΑΜΑΤΚΑ ΤΟ-225 ΓΟ, ΝΕΠΟίΛΟγίΧΙΑ, ΝΗ Π^ΗίΑΤΆ ΟγΜΕΝΕ^: Η ΕΓ^Α NE K^fc NHK^TOJKE ΟγΗΑ ΕΓΟ, ΤΟΓ^Α ΛΟγΜΆΗ E^HBAUJE, Η ΠΟΒ^ΪΓΚΕ TfH^ECA-ΤΗ CiJEEfliNHK^ . >Ι1Τ0 )fOUJTETE ΜΪ ^ΑΤΗ , Η Α^Ά ΒΑΜΆ Πρ^ΑΜΕΗ . Η ΠΟίΤΑΒΪ- 280 IJJA ΕΛ\θγ ^ΑΤΗ · 3' · CipEEfENHK-i J IJ^NA CžB^JUlTAlIlA KfžBH , NE ΗΜΑΟΙΤΗΪ Lj^N^H . ΠΟΜΊΤΟ BE3HMAEUIH 3" Cri^ΕΕ^ΕΝΗΚΆ, t ^ H 1(0^0 . ΤΟγΝΕ Π^Η^Ε χΕ, ΠρΟΛΗΤΆ Kft- BE CBOEIA 3Λ BECA ΒΕΟΕΛΕΝΑΙΛ, ONEH- 235 5KE T*iH TBOfHllJH, H ΕΕ(Τ0γ^ΆΝΑ h* ΚΟγΠΛΗϋ . ΚΆΤΟ BH^>t ΗΛΗ ΚΆΤΟ CA^HLllA O KfABH ΓΊΒ^ΤΆ ΤΒθρΗΛ\Ά ΚΟΛΪ! ΝΆ ^.A NA-B^HKNEME fA^NECTBEE ΠρΗϊ^ΑΒΑΤΕΛΕ-ΒΟ, Η ΟγΜΕΝΗΚΆ, ΠΟΕΛΟγίΗΑΕΛλΆ Η Π^ΟΜΪ-240 κχ11 · Βΐ1« HCITŽHTANHAUk ΠΟΒ^^ΑΕ- ADNOTATIUNCULAE CRITICAE. Lin. 201· Sic, νειίοβηνώνε scripsit sat male, et omisit necessario sequentem particulam νά (sed), ut sit: kaah νεποβην'&νά, νά HaiE—. — 2θ3· Sic: ^a EH per h solum, pro ^a εάη — 2o4· Γ'ίΗ lege γλαγολάη, verbis.- 206. HjfifKE ne πο^οεαετά videtur abundare ne particula.— 211. Adverte hic valorem numcricum j literae pro 3o. Et mox lin. 25ο. disertius . j·, itemque 1. 232,— 217. Sic: ΚΕίτογ^ΝΑ^ί, una c, non: eecct-.— 233. Sic: ^e, non ^e. — 234· Sic: BECEAtNAi/ft, per e. — 233· Sic: ^a ναβάηκνεμε per e, et 239· ποΕΛογωΑΕΑλΆ per ά ! τάελαικενάηεεεβλνϊεληετά · εγ^αγατά CHK^HUJA ♦ Er^Anffe^ANUECiKONUMACA · E Γ£ΛΠ0Γ0γΚΗΕΕΕΕΗΚ>£Λ · ΕΓ£ΑΕΆΒ^ΤΆΗΕΕ3ΛΚ0Ν N-AHtACSTBOfH · HKKAUJECATrAnO^OKNABffe MENE · ^ΑΠρ^ΑΛΕΤΆΗ · ΤΟΓ^ΑΠρΗ1ΤΛΠΗIIIA 245 KrSHEM0y0yHENHLJHEr0rA/RlIllrE · ΚΆ^Εχ1OUJTELUl' OyrOTOBAEA\ISTEKrferbt'THnAC)fA · ΒΗ^ΪΛΗ0γ ΊΕΝΗΚ'ΑΗ · ΒΗ£ΪΛΜθγΗΕΝΗΚΛ · ΟΝΆΟΠρ^ΑΝΕΗ · ΤΆΙΙΙΦΑΑΙΙΙΕΕΑ · ΑΕΗΪ0ΕΑ0γΓΚΆΕΪ · υΝΆΓΑΒ^ί ΤΐΗΤΒΟ^ΑΙΗΕ · ΝΑΚρΆΒΗβΛΛ^ΆΗΗΆΝΗ · IJ^f 250 NAB^HMAALUE · ΛΕΗΪΝΛΕΛ0γϊΚΆΚΑΓ0Τ0 B/VfeA^ACA · φΐ^'ΑίΚ^ΕΒΕΙΙΙΤΗΪΝΛΕΛΛ^ΗΙΙΙΑ CAHCHl' · HCU · T^-AfK^EHlO^ECS · φΐ^Ά JK£EOylIENH'i · ΤΌΓΟΗί^ΕΝΛΚΛβΛΝΙ^ · ΚΑ ^OyfKEAHpA3AHliUEK'SHCT,i · ΟΤΆΒΟΛΑ · 255 ΤΑΕΟΒΚΕΙ^ΕΝΑΛλΆΒΗΝΛΚΆΗΒΛΕΤΆ · £0 ΚρΆΗΜΆΗ3ΆΛΆΗΜΆ · ΚΆ£Ε^ΟΙΙΙΤΕΐυΗ0γΓΟ ΦΟΒΑΕΜΆΤΗΟΑΤΆ · ΊϋΕΤΉΠλΕ^Α · Τ'ΑΕ^ BElEfi · B'SNUiKEOy,IENHLJHCErAOAY^v · ΗΆΤΟΕεΤΆ · ΚΆ^Ε^ΟΙΙΙΤΕΙΙΙΗΟΥΓΟΤΌΒΛΕΜΆΦΪ 260 'kCTHIlAt^A · θγιΙΗΜΗΚΆΗΒΛΕΜΆΟΤΓΑ · rfeKONEHA\rbAUJE^OA\OyOnvSAAHE ΙΙΑ^'Α · ΕΝΆΕΟΕΑΤΆ'ΚΚΆΗ · ΝΕΗΜΑΤΆΚΆ χ\ΕΓΛΛΒΓΑΗΠΟ£ΆΚΛΟΝΗΤΗ · r^A^ANEH ΜΆΗ · ΕρΑΙΙΙΆΝΑΝΕΗΜΆΗ · ΒΛΑ^ΆΚΑΒΚΕΕΙΑ 265 TBAfH · ΛΪΛΜΆΗλρχΝΪΛΜΆ · UBIJAVA · B'SHllJ'iHHA\liCHAAA\,STBO(>LJI» · CETOpA^H ΓΛΛ^ΧΕΜθγ · Κ·Λ^Εγ01ίΙΦΕ11ΙΗ0γΓ0Τ0ΒΛΕ ΜΆΤΗΦΕΤΗΠΑχτχΆ · ΚΑΙΧΠΛΕ)(Α · ΗΙΟ^ΐ ΙΚΚΑΙΛ · ΗΜΑίΙΙΤΑΙΧΝΑΊΛη'ΚΆ · ΟΤ'ΪΕίΚ) 2tO ΠΤΑ · Τ0γΚ0ΝΑΜΑΤΚΆΠρΗΙΑΤΆ · HMECOpA^H Ι&ΤΒΟρΗΤΆ^Ά · rkK0^J0yrArfeBUCA3AK0NNArb CABfAUlH · TAKOHCUKKCSlINffcMHCiKONUHA · ΓΕΓΟρΛ^ΗΪΚΆΗΟΑΝΟΒΗΓΛΑΐυΕ · ΤΑΚΟΕΟΕΕΤΆ ΝΑΜΆΛ'ΙϊΠΟΕΆΚΟΝΕΗΑ'ΓΗΒΙ^ΚΟΠρλΒΆ^Α · 275 Ν ENAllJA0y ΚΟΠΑΖΑ · X;OTrfeA)f/R.OyMENHIJH OyrCTOBATH · ΝΆΗΙΟ^ΗΕΚΑ · ΤΑΕΟΤΗ OyrOTOBAUiA · ANAUJACAM,i^,SOyrOTOBA · ΝΆΗ£ΑΜΆΠΛΕγΛΕΆΗ<:ΤΆ · MAKOtffi .... ..........XOUJTEUJH 280 φϊ ΕΛΑΓΚΕΝΐΗ CU ΕΒΑΝί'ΕΛΗΕΤΆ . ΕΓ£Α, ΕΑΤ'Λ, CH ΕΆΗ11ΙΑ ΕΓ£Α Hffc^ANUE CAK0NU4ACA; E- γ^λ noroyEH ceee hio^a; εγ^α {ϊβΊϊτάη ee3ak0n- IIΆΙΙIX CATBOfH', H VCKAUJE, ΕΑΤΆ, ΠΟ^ΟΕΝΑ Bffe-MENE, £A np^AACT-A H '. ΤΟΓ^Α Π£Η£ΤΑΠΗ11ΙΑ ΚΆ NEMOy OyMENHLJH ΕΓΟ ΓΛΑΙΙΙΤΕ : Κ'Α^Ε ^OLUTEUll' 0γΓ0Τ0ΒΑΕΜΆ TEeHj ^CTH ΠΛΕ^α! ΒΗ^ΛΗ oy-ΊΕΝΗΚΆΗ? ΒΗ^ΦλΗ Oy4ENHKA? ΟΝΆ O njdi^ANUH ΤΆΙΗΦΑΑΙΙΙΕΕΑ : A CHl' O CAOyiK'SErk; ΟΝΆ CŽB^i-ΤΆΗ TBOpHiAUiE, H NA ΚρΆΒΗ ΒΛΑ^ΆΗΗΆΝΗ IJ^- na βά^ημααιιιε: a chV na ελουγκάκα γοτο-βλϊα^αεα! beiuthi" nacaa^huja- CA H ΕΗΪ, H Ck; φΦ^ΆΗί^Ε ΗΙΟ^ΕΕΆ, τΊϊ)(Ά-ίΚ£Ε OyMENHl', TOTOJK^E ΝΑΚΛ3ΑΝΕΪ . KA-^OyrKEAH fA^AHS^E ΕΆΗΕ'ΓΆ? ΟΤΆ ΒΟΛΑ . TA EO BkCU^E ΝΑΜΆ BHNA ΕΆΗΒΑΕΤΆ £0-Ε£>ΆΗΜΆ H 3ΆΛΆΗΜΆ . ΚΆ^Ε ^OLUTEllIH OyrO-ΤΟΒΑΕΜΆΤΗ, ΕΑ'ΓΆ, ^ETH ΓΙΛΕΚΑ . ΤΆ κΗϊ ΒΕΗΕρΆ, ΒΆΝΕΪΚΕ oyMENHLJH CE ΓΛΟΑ^Α . ΜΆΤΟ ΕΕΤΆ ΚΆ^Ε ^OUITEUIH 0γΓ0Τ0ΒΑΕΜΆΤ'ΐ' ΦίΤΗ ΠΑ£χΛ . OyHHA\H ΕΆΗΒΑΕΜΆ ΟΤΆ CA^A, ΪΚΟ NE HM^ALUE £0\\0γ ΟΦΆΛΛΗΕ-ΝΑ Υ1 . C Ν Ά ΕΟ, ΕΑΤϊ', πΐκΆΗ ΝΕ ΗΜΑΤΆ ΚΆ-^Ε ΓΛΑΒΆΗ ΠΟ^ΆΚΛΟΝΗΤΗ . Γ^Α^Λ NE Η-AVSH, ΕρΑΙΙΙΆΝΛ ΝΕ ΗΜΆΗ, ΒΛΑ^ΆΚΑ BUCEIA TBAfH , Α3"ΛΛ\γΑ Η Λρ^ΝΐΛΜΆ, H ΒΕΓ^ΜΆ Β'ΑΗΙίΙΆΝΜΛ\1\ CHAAAVA TBOfLJU . ČETO fA^H ΓΛΑ^Λ EAAOy: ΚΆ^Ε ^OlllTEUlH OyrOTOBAE-ΜΆ τη ίίετη nA^C^A . KAEft ΠΑΕ^Λ? HK)^^-HCKAIS, HMAIUTAI» ΝΑΗΑΤΚ'Α ΟΤΆ EJK> πτα; Toy eo νληατκά π^νιατά . h meco ja^ii ΙΛ ΤΒΟρΗΤΆ ^rA? H^KO BUCA 3ΛΚ0ΝΝΑΊΪ CABfilUH, TAKO H ClilX C*A ΗΝ'ΙϊΛΑΝ CAKONkMA . ČETO fA^H Ϊ ΚΆ HOANOBH ΓΛΑΙΙΙΕ TAKO KO ECT'A ΝΑΜΑ ΛΪΠΟ CAKONUMATH BkcfeKO Π^ΑΒΆ^Λ . NE NALUA 0yE0 ΠΑΕ^Λ ^ΟΤ^Α^Λ θγ·ΙΕΝΗί|ΙΙ OyrOTOBATH , ΝΆ HKJ^^HCKA . ΤΑ ΕΟ ΤΗ OyrOTOBALUA, A NAUIA ΕΑΛΑΆ ^Ά OyPOTOBA', Ν Ά Η CAAVA HAC^A ΕΆΗΕΤΆ Λ1ΑΚ0ΙΛ .... ..........ΚΆ^Ε ^OUITEUIH, ADNOTATIUNCULAE CRITICAE. Lin. 243. Adverte sis graecizantem Judae nominis pronunciationem trisyllabam: I j ud a, imo 1. 235. etiam quadri-syllabam: ηϊιο^ο; non more latino, Juda, dissyllabam. Praeterea εε^λκοννάηια, una non: εε^3ΑΚ0Ννάηηι.— 154. Sic: KA^oyperoy, sed cf. infra lin. 261. οτά ca^a. Imo quid si et hic omiserit οτά: οτάκα^α? Sicvideatur, obse-quens: οτάβολα.— 265. Sic: βλα^άκα pro βλα^άηκλ. — 269·Sic: lapsumanifeslo librarii.— 270.Sic: ejk>nn\\ per to; infra videbis EjynTA per y. — 275. Sic : buciko pro bucika. — 279. 280. Punctis nolala erasit ipse librarius. {ΑΤΗΟγΓΟΤΟΒΛΕΜ'ΧΤΗ'^ΤΗΠΛίχ.*. · ME COpA^HIft^CT^ · ΠρΗ^ΤΙΚΟΓΑΤΆΟΤ'ΪΚΛΑ TBrAH^AKCNH'iHfAOTATHpO£,XHCK,iH · ΕίΚΕΜΠΑΒΕΛΆΓΛΕΤΆ · K^CNACBOtTO ilocsaafahi^aemact-ihieh-sh · cau1jta 285 ΙΑΠσ^Ά^ΛΚΟΝΟΜΚΗΕΚΟγΠΗΤ-Χ · ΤΦΜΚ χ0ταπ^£ταβητη3ακ0νά · £ανεκ>ϊτο£ε ηετά · hikotero^a^hnffectabhl' · četo £>Λ£ΗΪΕΠ{>Λ3ΝΗΪ · 3ANENEMOrKEErOCa BfilUHTH · ί}ΛΝΕΝΕΜΟΓΚΕΕΓΟΗ£ΠρΑΒΗΤΪ · 290 ΊϊΚΟΤΑίΚΊΚΑΕΛνΙΙΙΤΑ · CErOfA^HCiKOHKMA Β'ΛΝ · BbCETOr^AfA^OfH · CErOpA^Hl' nAC^AHfO^HjUCK^CTBOfH · 3AKONNO KOnOBEA^NbEnAC^ffecTH · £OCTOH η"Χ0γΚ0ΒΛΛ\'£ · ^ΚΝΚΕΚΟγΒ'β^ΤΪ · ΊΕ 295 IOfA^H^AKONMOnOBEArbNHEHA\'Zlirb · Bfc^ANCnAtp^CTH · NEHM-feA^^BA ΛΊΗΚΟγΗίΟ,^Η · ΗΕΓ£ΛΠρΗΗΜΑ)(*£0Κρ0 ΟΤΉΝΕΓΟ · CK0J03 AKTIH Β Α^Λ · Η^ΑΟγΒ^Η Β'ΛΗΕΤΗΝΑ......Η3Η£ΕΗ3Ε.ΙΚ>ΠΤΛ 300 ΠρΟΗ^&ΗΊρΐΜΝΟΕ MOJE · ΒΗ^ΦϋΙΑΕρΑ^Φ AKUJECA · ΗΝΕΠΟΜΝΟ^ΪΓΛΛΤΉ · CTBCpH ΝΑΜΐΚΉ · · · HfKEflOH^ttTTinfb^-iNA ΜΗ · 1·ΧΤΟΓΛΕΐυΗ · ΊΚ^ΕΕΛΒΗ^ΐ AIECHTOAHKAHTAKOBAA · ΗΑΚΚΕΛΗ 305 3ΑΚΆΗΤΒ0ρΚ11ΙΛΓ0Ϊ · ΠΟΝΕίΚΕΟγΚΟ^ΑΚΊΗ ΙΙΙΑ^ΟΚρΊΗΙΑΕΓΟ^ΦτΐΛΗ · ΒΪΜ^ΙΤΗΚΊ UJTEHNE^CTAILITE · ΗΜΑΤ'ΛΠΑΛΙΑΤ'Λ . ΗΗΕ3ΛΚΛ^ΛΤ'Ϊ · ^ΟΚρΛΛΓΟΓΪ^ΦτΕΛ^ί ♦ 310 ΠΟίΚΚρΗίΑΤ'ΪΠΛίγΛ · ΠΟΊΉΤΟ · ^ΑΕΓ^Α B^nfCCHTUTACN^TBOH · Η'ΪΤΟΙΕΕΟΓΊ · £EHELIJHEMOy · 'feKOKJOBHKRCErOOBKHA TE · Π0ΜΛ3Λγ'ΧΠρΛΓ'4Η^ΒΚρΗΪ · Ϊ3ΚΪ rVKMfKTH · ΡΑίΚΕΓΟγΚΗΤΕΛΚΝΑΒΕ^Ε 315 NAEJKJriT^NHBUCA · HCEMftK^OBKH&NE B^MO^ebickohhth ' Η^3Β*ΝΛβΕ fth · krfefkenfa3aknhk'in'ja,'a,rhim'i * BIHNHA^ · H^ANE3AK'SHBAIXT1 · HHKO ahjkekihb-sluaarc « h3akch-ictbcph 320 t ΑΤΗ Oy ΓΟΤΟΒ ΑΕΛλΤίΤΗ »btTH ΠΛί^Λ, HE-CO fA^H nfH^I KO, ΓΑΤΆ , ΟΤΪ ΚΛΑ- TB-iH 3ΑΚΟΝΝΓΔΗ^ OTATH fO^Tl MCKTIH . ΕίΚΕ H ΠΑΒΕΑ'δ ΓΑΕΤ'ί : K*S CNA ΕΒΟΕΓΟ nOCiAA ^ΑΪΚ^ΛΕΜΛ ΟΤΐ IKEN-SH, t^LUTA-ΙΑ ΠΟ£Ί i}AKONOA\K ΗίΚΟγΠΗΤΊ . ΤΊΓΜΙ» χ·ΟΤΑ npdiCTABHTH 3ΛΚΟΝ·Χ . £Α ΗΕ ΚΉΤΟ fi-ΗΕΤΐ, ΦΚΟ ČETO fA^H llffcCTABH V «ΓΟ £α£η vcnj>a3"h V, 3λνε νε λ\οη;ε εγο m- BfililHTH, ^AHE NE ΜΟίΚΕ ΕΓΟ HCnpABHTl", ΦΚΟ TAJKIKA C^vllITA . ČETO fA^H CiKONUSA-B"iH BUCE, ·ΓΟΓ£Λ pA30fH . ČETO fA^H Ϊ ΠΑί^Λ HlO^HCK* CTBOfH . 3AKONNO KO ΠΟΒΕΛ^ϊΝΚΕ ΠΑίγΛ ^CTH . ^OCTOH-T"S ογκο ΒΑΜΆ ^KNkth ΟγΒ^^ΤΪ, HE-CO j)A^H 3ΛΚΟΝΝΟ ΠΟΒΕΛΗΪΝΗΕ ΗΛ\Ϊ Β*Ϊ^ΛΝΟ 'liCTH . NE ΗΛλ^Α^Λ ΛΉΗ ΚΟγ ΗΙΟ^'ΙίΗ; H ΕΓ£Α Π^ΗΗΜΑχ* £OKpO ΟΤ"ϊ ΝΕΓΟ, CKOfO 3λκιϊμΒΑ^Λ · Η £Α ΟγΒ^ίΗ ΒΪΗΕΤΗΝ*......"3ΗΑΕ H3EJh)nTA> Π^ΟΗ^Λ Η IjtTiΛ1ΝΟΕ MOj>E , ΒΗ^ΦΐΙΙΑ Ε akuieca; η νε πο μνο^Φ γαλτϊ . ctboj»h ΝΛΜΆ K"S . . . HfKE ΠΟΗ^ΛΤΐ Πρΐ^Ί ΝΑ-ΜΗ . ΜΆΤΟ ΓΑ ΕIIIΗ ? MK)^ECA ΒΗ^ΐ-Λ"Λ ECH ΤΟΛΗΚΛ Η ΤΑΚΟΒΑΑ, Η ΑΚΚΕΑΗ ^ΑΚΊΗ ΤΒΟ^ΚΙΗΑΓΟ »t ? ΠΟΝΕΗίΕ OyKO 3^K,SH LLIA ^OKfiHlA ΕΓΟ ^Τ^ίΛΗ , BIM^CTH K'S B"i ΠρΑ^^ΚΝΗΚ·ΧΗ Ι^'ίΓΤ'ΪΛΗ . Η JfOTA-UJTE Η NE^OTALLITE, ΗΜΧΤΪ ΠΑΛλΑΤΐ, Η ΝΕ ^ΟΚρΑΑΓΟ fi^ffeTEA^ . ΠΟίΚΚ^Η, ίΑΤ'ϊ, ΠΑΓ^Λ . ΠΟΜΉΤΟ? ^Α ΕΓ^Α ΒΐΠρΟΕΗΤ'Χ ΤΑ CΝ"Χ ΤΒΟΗ : ΗΆΤΟ CE ΕΙΤ'ϊ ? ^EHEIUH ΕΛ\θγ: ΪΚΟ KJOBHIS» ČETO ΟΒΚΜΑ-ΤΕ ΠΟΜΑ3Λχ,2. Π^ΑΓ^Η ^ΒΚ^ΗΪ, Ι^κΗί-Γΐ CiA\frSTH , ΙΧίΚΕ ΓΟγΚΗΤΕΛΚ NABERE NA EJKOriT^iNH BUCA . H CEItt ΚρΟΒΚΙΛ NE Βΐ^ΛΑΟίΚΕ Β'ίΕΚΟΗΗΤΗ, H ^ΒΛ NABE-CTH . Κ^ΪΚΕ n^AS^KNHKTi ΠΑΛίΑΤΗΪΛλ'Λ ΒΉΗΝΝΛΗϊ . H ^A NE 3ΑΚ'ΪΗΒΛΙΛΤ'Ϊ NHKO-AHfttE ΚΉΗΒΊΙΙΙΛΑΓΟ; H 3AKONri CTBOfH ADNOTATIUNCULAE CRITICAE. Lin. 28 1. Nota cath pro cat>s.— 2q6. nobeaffenhehmi in codirc ila ost csaratum , ul primo srripsoril nobeaffenhmti, postca vero eh literas ultimae m1» superne praemiserit.— 302. Sic: nami κϊ . . . erasis sequentibus, ut tamen vestigia appareant prius bene seripti: kotih, deos, ad quos reete refertur ηγκε ποη^λτ'χ.— 313. el 316 Nota κ^οβκμ per o, cum alias κ^ϊβκ habeat— 3ι4·NotaH^K^m pro H-^K'bro)(ri, cum nec praeposterum gerundivum, nedum rcccns praet. (a3'i) η3ΚΪγ·χ possis admitterc. — 319. Sic: πλματηϊμ·ϊ cf. supr. notam ad 1. 172· ΠΟΒΕΑ^ΝΙ»ΕΦΟ · ΚΆ^ΕχΟωΦΕωΗΙΑΦΆ · ΟγΓΟΤΟ ΒΛΕΜΆΦΗΪΕΦΗΠΛ£χ* · ΟΚ^ΆΕΗΪΤΑ · CEH AVOBLN^HnACLJ^ · Η£ΑΝΑΒΆΗΚΝΕΗ1Η ΚΟΑΗ ΚΟΟΚΆΙΙΙΦΕΝΚΕ · ΟΚρΛβΟγΚΆΗΕΤΗΗΠϊ · "ferNIilJI» · H^PNULjU · ΝΆΟΒΆΚ^ΝΕίΆΛνΑΗίΑΕΝΆ ΟΒΆ ίΆΜΆΗΕΑΙ^ΝΆ · OBUHAHOBKHA · ΝΆΟΒΆκΦ pAEKE · CEJKErNE · tT^NUHICTHNA · "feBHCA (ΑΆΝΆ^ΕΠρΑΒΕ^ΆΝΟΕ · ΕΕΓΟρΑ^ΗίφΐΝΚΠρΊί CTA · CA-iNTlLJfOKOC^UlTK) · ΙΦ^ΝΚΦΑΗ ΦΆίΑ · CErOpA^HNACEHTjlAn^^ . ΚΆΗΒΑΕ ΦΆΠΑ^Α · ΗΟΚρΑ^ΆΝΑΊί · HVCTHNNA^ » ΚΆ £Εχ01ΠΦΕωΗ0γΓ0Φ0ΒΑΕΜΆΦΪ,&ΦΗΠΑΕ)ςΑ · ΚΦΝΙΟ^ΗϊΗΕΚΑΠΛ^Λ · Ν^ΑΆΝΚΙ)Κ>ΠρΗΙΗΕ£Ά UUK> · ^ΛΝΕΗι^ΕΦΆίβΐφΗΛΚΝΗΚΆ * ΗΪΦΗΝΦ ΠρΗΙΠΕ^ΆΐΗΗ · Κ>Η5Ε£ΑΠρΑ3£ΆΝ0γΕΦΆ{ΦΓ& NU · ΓΗΚΆΗΙΟ^ΟΜΆΓΛΧ · ΠΟΝΕίΚΕΛΚίΤΑ UJTECA · ΜΝΑΦΆΠΑΓγ,ΚΦΒΟρΗΦΪ · H KO ϊΦΟγ^ΆΝΟΙΛΒΟΑΕΙΧ · ΟΠρ'βΕΝΆΚΆΗ'^Α ΦΆ · NHOKp^ANHCpK^KLjH · NHOyUJECrAll CBOHMH · pr4L)HMH . «ΛΊΟ^ΕΚΑΚΟΠΛΕγ* *fecH · Ι^ρΚΆΗρΑ^ΟρΕΝΑΕςΦΆ · Φρ^ΚΗΙΠΦΕΟ ΦΑΦΟΕΟΦΆ · £ΦΑΑΟΦΆΗ^ΆΠΟΠΚρΑΝΑΓ.*ΦΆ · ΒΜ,&Κ0ΙΑίΚρΆΦΒΆΗ0ΚρΛ3ΆρΛ30ρΕΝΆΕ£ΦΆ · ΊΕ0θρΑ£ΗθγΚΟΦΑΚΟΒΆΗΙΑΒΕωΦΗΚΕ3ΑΚΟ ΝΝΆΗ · CAM^EUJHTAKOTBOpHTH · ΗΝΟΓ^ΑΗΙΕ ΛΆΕΗΙΒΆΒΑΒΗΑΟΝΆ . ΗΓΑΑΙΠΦΕΜΆΚΆ ΒΛΜΆΠΑΦΝΜΗΗΜΆΒ·ΪΗ · ΠΟΗΦΕΝΑΜΆ Π'ύ CNUrNX · NE)fΟΤ^ίΛΆΕΓΗ · ΝΆΠρΟΦΗΒΗΑΆ CAECH · ΗίΕΓΛΑΚΛΛΓΚΕΝΆΗ^Λ^ΆΒΆΠΚΕ ΦΆ · NAp^lj^BABHAONkCLjffc · ΦΟγίΙϊ^Ο ΜΆΗΠΑΛΚΛ^ΟΜΆΓΑ · ΝΑΒρΆΕΗΪΠΟΕρ^ ^ΕΙΑΟΕ^ΕΗγΟΜΆΟρΓΑΝΆΗΝΑΐυΑ · ΓΗρΦ 4Ά · ΓΚΑΛΦΆΗρΆΗΓΛΚΛΗ · CHMH ΚΟ ΠΕΑΛΆΜΪΠΟ^* · ΒΆΒΕΦΆϋ^ΜΙ^ΑΚΟ Ν^ · ΗΕΪ0ρΓΛΝΆΗΒΙ»3Α11ΙΑ · ΕΓ^ΑΙΑΠΛ'ίί NHLUA · £ΑΗΜ*ΦΆΠΑΜΑΦΚ£ΟΜΑΐυΆ νΦγ05ΚΗΦΙ»Φ · ΗΕ^0ΦΑ11ΙΦΕΦ0γΠΓ&Φν · ΦΟγΚΟΟΑΦΆΒΆΠρΟΓΗΙΙΙΑΝΑίΆ · flA^JNKUJE ΗΝΆΗ · ΠΟΗΦΕΝΑΜΆΟΦΆΙΛΟΒΕίΆΠ^ΓΝΙ» ΝΆΗ^Ά · Ηρ^ΟΜΆ · ΚΑΚΟΠΟΕΜΆπΐΐΝΚ ΠΟΒΕλΦνκΕ ΦΟ . κά£Ε JfOliiTEUlH, ίΑΦΆ, ογΓΟΦΟ-ΒΛΕΜΆ ΦΗ ^£ΦΗ nacjf/ft . ΟΕρΑ3Ά ΕΪ ΦΑ ceh αχοβκν^ϊη haclj^ . η nabihkneujh , κολη-ΚΟ ΟΕΆΙΠΦΕΝΚΕ ΟΚ^Χ^Ογ ΚΆ ΗΕΦΗΝ^ί : 4τΗkLJB 825 η 'brnkljk, ΝΆ οβά k"k ΝΕΕΆΜΆΗΕΑΕΝΆ, ΟΒΆ ιάμάηελκνά; οβκηα η obuha, νά οβά κΊϊ pAKUE, CEJKE ΓΝΕ; ίΦ^ΝΚ Η ΪΕΦΗΝΑ: »feBHCA ΕΛΆΝΆ^Ε πραβε^ΆΝΟΕ, ΪΕΓΟ ρα£Η ίΦ^ΝΚ πρΐ-ΓΦΑ} ΓΛΆΝΆΙ^Κ) ΚΟ £ΛΙΝΦΚ), (Φ^ΝΚ ΦΑΗ-330 . ΙΕΓΟ pA£H NA CEH φρΑΠ^3^ ΚΆΗΒΑΕ- ΦΆ ΠΑΓ^Α, Η ΟΚρΑ3ΆΝΑ^ Η ΪΓΦΗΝΝΑΊΪ . ΚΆ-£Ε χΟΐυΦΕΙΙΙΗ ΟγΓΟΦΟΒΑΕΜΆ ΦΪ ΐ(ΦΗ ΠΑ^Λ · κΗϊ HIO^HCKA HAC^A, ΝΆ (ΛΆΝΆΙ]Κ) ΠρΗΟΙΕ^Ά" UHO, £Α ΝΕ ίΚ^ΕΦΆ ΕΒ^ΦΗΛΚΝΗΚΆ; Η£ΦΗΝΪ 335 npHUlEA^UIH, fOJKE £Α ΠρΑ3£·*Ν0γΕΦΆ ΝΚ . CH ΚΆ ΗΙΟ^ΦΟΜΆ ΓΑ*, ΠΟΝΕΗΙΕ ΛΚίΦΑ-ΐυφΕΓΑ ΜΝΑΦΆ ΠΑΓ^Α ΦΒΟρΗΦΪ, ΗΚΟ ίΦΟγ^ΆΝΟΙΑ BCAElft ΟΠρΦίΝΆΚΆΗ Ίϊ£Α-ΦΆ, ΝΗ ΟΚρ^3ΑΝΗ C^U^ULJH, ΝΗ 0γΗΙΕ(ΆΗ 340 CBOHMH! ρΆί)Η ΜΗ, W »Ο^ΊίΕ, KAKO ΠΑ^Λ »fecH ? 1|ρκάη pA30pENA ΕΕΦΆ, φρΗίΚΗ^ΦΕ 0-ΦΑΦΟ ΕίΦΆ, ΕΦΑΑ ΓΦΆΗ^Ά ΠΟΠΚρΑΝΑ ΙΛΦΆ, BKC^KOIA ΓΚρΆΦΒΆΗ 0ΚρΑ3Ά ρΑ30ρΕΝΆ ΕίφΆ: •IECO ρΑ£Η ογΕΟ ΦΑΚΟΒΆΗΙΑ ΒΕΗΙΦΗ ΚΕ3ΛΚΟ-345 ΝΝΆΗ C'A,\\HiEUIH ΦΑΚΟ ΦΒΟρΗΦΗ ? ΗΝΟΓ^Α UJΕΛΑ ECH ΒΆ ΒΛΒΗΛΟΝΆ, Η ΓΛΛΟΙΦΕΛ\Ά ΚΆ ΒΛΜΆ riA^NLUJHAVA ΒΆΗ : ΠΟΗΦΕ ΝΑΜΆ Π^-CNI» ΓΝΧ, ΝΕ^ΟΦ^ΛΆ ECH, ΝΆ ΠρΟΦΗΒΗΛΆ CA ECH j Η CE ΓΛΑ ΚΛΑΚΕΝΆΗ ^Λ^Ά ΒΆΠΚΕ- 350 Φ'ϊ: ΝΑ p^LJ^ BABHAONKCIJ^, ΦΟγ cfe^O- ΜΆ Η ΠΛΑΚΑ^ΟΜΆΪΑ, ΝΛ ΒρΆΚΗΪ HOCp^-^Ίί Ε ΙΑ ΟΚ^Η^ΟΜΆ ΟρΓΑΝΆΗ NALUA, CHpffe-ΜΆ ΠΓΑΛΦΆΗρΆ Η ΓΛΓΛΗ, CHMH ΚΟ ΠΕΑΛΆΜΪ ncb^* ΒΆ ΒΕΦΆΕ^ΜΚ 3ΑΚ0" 355 ΝΦ, Η C'i ΟρΓΑΝΆΗ BU3AUIA, ΕΓ^Α ΙΑ ΠαΦ- NHUIA, £Α ΗΜΛΦΆ ΠΑΜΑΦΙ» ^ΟΜΑΗΙΆ-Ν^ΤΟ ίΚΗΦΚ^5 ΝΕγΟΦΑΗΙΦΕ ΦΟγ Π^ΦΪ; ΦΟγ ΚΟ, ΪΑΦΆ, B'£npOCHUJA ΝΑίΆ UA^iNKUJE-Η ΝΆΗ : ΠΟΗΦΕ ΝΑΜΆ ΟΦΆ ΕΛΟΒΕΕΆ nHiCNK- 360 ΝΆΗ^Ά, Η ρΐ^ΟΜΆ, ΚΑΚΟ ΠΟΕΜΆ n^fNK adnotatiunculae criticae. Lin. 325. Nota νεεάμάηελενάetmox εάμάηελκνά.— 326· οβά εΦ ραεκε, σφάλμχpro: οβο.— 330. Notavariam vocisgr. τρχτεζα scriptionem slavicam: hic φρΑΠ^Α, lin. 392. φρΦπ^Α, 398. φρΑΠΕ3Λ.— 34'· Nota formam veterem ι^ρκάη pro rcc. ijpKOBu· lila propius abest a fonte gcrmanico: Kirche. 345· εε3ακοννάη. ^m^euih. Membrana satis quidemattrita, sat certumtamen punctum, non: κε3ακοννάηια, nec εε3ακοννάηα'— itemujeλά ech, non e. g. υΐάλά.— 350. ί^^ΟΜΆ, σφχλμχ pro: Ε^ογοΜΆ?— 355. Sic: bk^auja, non Br*3AUJA. FNANA3£A\HTOyfK^EH · H-ATOrAEUJHfS LjHMH · nrbtNHrNANEnOElIIHNA3EMH'rOy JK^EH · ΗΠΑΕγΛΛΗΓΝΧΤΒΟρΗΙΙΙΗ · NA3E ΜΗΤΟγϊΚ^ΕΗ · BH^rfeAHKE30yMl1EH^'i · BH ^'kAHKE3AK0NI»EH)fi · ET^AEf ANHE^UJA N*£AUITAUH)fA · NHilCAAAmiM^UJAjlE UITH · NA3EMHTOyiK^EH · HN-iHN^OtEK^T · ΝΗΕ£ΗΝ0Λ\0γΕ^£ΑΐηΤΚ> · NHE£HNOMOy N*£AUJTK> · Ε^ΑΝΚΤΒΟρΑΤΆΚΆΚΟγ · Η ΚΑ Α ίΚΕΝΆΗ^ΕφΑΝΆΓΛΑΟΙΕΚΆΝΗΜΆ · ΒΆΗ npHtNo^jfoycroyMoynpoTHBHTECA · BH ^HUJHAHKAKOCATANEHHCTHl' · OIlfkcNI» l]HKAKOKE3AKONN'iECT,inpA3^NHK,X · HKJ^fcHCKTi · ΚίΗΪΕΚΟΝ'^'Γ'ΑΠΛίγ'ΑΗΪΚ)^« ΙΚΆΗ · K^nACJfAHFO^feHCKAHNOr^A · ΝΆ ^Ο^ΕΝΑΕΆΜΤΆ · ΝΛΗ^ΕΚΟ^ΟΒΆΝΑ^ ' fOJKEnffc^A^UJEHC · ^/ΚΙΝΤΕΛνΑΕΟΗΜΆ » »ΑΤΆ · Π^ΗΪΜΆγΛ^ΕΆΠι^ΛΟ/ΗΚΪρΕΊΕ · fΕΕΕΤΓδτΊτΛΟΜΟΕ · ΛΟΛ\ΗΛ\ΟΕ3ΑΛ\ΝΟΓΆΗ · ΗΒ^ΑΤΆΝΑΟγΗΕΝΗΪΓΑΕΜΟΕ · ΗΠΑΚΆΗ ΗΑΙΝ^ΑΤΆ · £Α^ΙΝΕΗΛ\ΆΓΑΑ · CEHS^EH ΜΆΓΛΑ · CEECT^K^BU/HCfe · I^AHBA EAU^ABlHB-SOCTABAENUErffe^OMTi · Κ^ΙϋΕΤΟγΗΚ^Λ · ίΕΓΛΛ111ΤΗ5γθγ · CEECT^ KfZBkMOtfe · · ΙΧΗίΕΠ^Ίί^ΛΛ'ΛΕΕΗ NA5)fA · CApEE^ENHLJ^fJfA · CEECT^Kf ΆΒΙ» ΜθΊϊ · ONEHiKEnffejK^ECErO · ΕΕΕΤΟγ^'ΖΝ'ΪΗ · CiBHjTTiTBOpHiAllJE · Ε'ΧΕΕ^ΟγΛλΝ'ΪΗΜΗ ΦΑ^ΏΗΗΪΗ · WHKOAK>EECTBEE)fBO · WEE 30yMEEHW^0B0 · HNEHCTOBICTBO · ΟΒΆ ΕΟΠρΟ^Α^ΓΆΙΛ , Β^ΆΜΆΛΆρΕΕ^ΕΝΗ K "i · Ajf*4n0T0A\UNE0TJEMECA · T^Bi^EKfi BUn^^AN^t/J. · ΒΐΟΤΤΙΠΟγίυΤΕΝΚΕΓ^γΟ MTiB'i^ATHCAMOMOynpO^AB'iUIK)HS · AUITEEH3fOTrfeA'iTOyEOErfcHK>^A · ΗΠ^Η •lACThNHK^E^HBAUJEC-rfcHTjiHin^^ · tfcKOJKEN03rbEMOyoyM'iH · ΕΓ^ΑΗ^ΟγΓΆΗ ΜΆΟγΗΕΝΗΚΟΜΆ · TAKOHCTrfeH«Tj>AnE3rfe · njlHHACTI»NVKAHCTBOfH · ^ANHE^HNOIA ΗίΕΒΗΝΆΗΪΜ'βτΗΒΆΜΆΝΕΤΆ · AUJTEnfb ΓΝΛ NA 3EMH TOyJK£EH . ΜΆΤΟ ΓΛΕΙΙΙΗ, ρΆ-IJH Λ\Η : nffetNH ΓΝΑ NE flOEUJH NA 3EMH TOy-ίΚ^ΕΗ, H ΠΑΕ^Λ AH ΓΝΛ TBOfHLUH NA 3E-MH TOy»5^EH? ΒΗ^Φ AH EE30yMKE Η^Ά, BH-365 AH EE3AKONbE H)fA ! ΕΓ^Α EfANH κΊΐ LU A N^AUJTAIA Η^Ά, NH ΓΚΑΑΜΆ CAM^UJA fE-UJTH NA ^EMH TOyiK£EH : H ΝΆΗΝΊΪ O CEE^, NH Ε^ΗΝΟΜΟγ E^AIUTK), NH Ε^ΗΝΟΜΟγ ΝΛ^ΑΐυΤΚ), EfANl» ΤΒΟ^ΑΤΆ ΚΆ EOy . H EAA-370 ίΚΕΝΆΗ ίΤΕφΑΝΐ TAAUJE ΚΆ NHAVAI ΒΆΗ NfHCNO ^χογ CTOyMOy npOTHBHTEtA . ΒΗ-^hujh ah kako cawa nemhcthV on^fccNU-ijh , kako ΕΕ3ΛΚΟΝΝΆ ect^a Π^^ΝΗΚΐ ηκ)^ϊηγκά? tofkeeo ν^τά ιία^άη vto^^h- 375 CK-AH; fiAcjfA HKJ^HCKA ΗΝΟΓ^Α, NI fA30j»ENA ΕΆΜΤΆ; NAH^E KO ^ΟΒΆΝΛ^, K>JKE nfb^A^llJE lic; Hk^AllJTEAVA Ko HM1, (ΑΤΆ, Π^ΗΪΜΆ ΥΛΊΪΕΆ nfbAOMuV JEME: CE ECH^A T^AO Λ\ΟΕ, AOMHMOE ^A ΜΝΟΓΆΗ ; 380 H ΒΦ^ΑΤΆ ΝΑΟγΊΕΝΗΪ ΓΑΕΜΟΕ . H ΠΑΚΆΗ MALU/K., CAT*A, £Α^11ΙΕ HAVA ΓΑΑ, CEJK^E H-ΜΆ ΓΑΑ : CE ECT*S KfKBk MCfe, Η3ΛΗΒΛ-ΕΜΑΊΓ 3A B"iH Βΐ OCTABAENUE rffcjfOMI . κΐαίΕ τογ hk>^a, ce γαλιντκ) \ογ: ce ect^ 385 KfiBL Mcfe", W HIO^O, LJ^aSE nffe^AAli ECH NA CAfEEfENHLJffe^^·, CE ECT"4 KfiBI» MOffe, O NEHiKE njfbsK^E ČETO EECTOy^'iN,iH CiB^bT·* TBOf^AUlE CA EE30yMN*AHMH φAp,AHC'kH ! W 4KOAK)KI»CTBKE )fBO , W EE-390 ^0yMEE HW^OBO, H NEHCTOB^TBO ! ΟΒΆ EO npO^ACTS »Λ, ΒΆ3ΆΜΆ Ϊ CAfEEfENH-ΚΆ: A £·Ά nOTOA\K NE OTfEHECA ΤΛίΚ^Ε Κ£Ά-BU ΠρΗϊ^ΑΝΛΙΧ ΒΆ ΟΤΆΠΟγίΙΙΤΕΝΕΕ ΐγβ^Ο-ΜΆ ΒΆ^ΑΤΗ CAMOMOy ΠρΟ^ΑΒΆΙΙΙΚ» h«, 395 AUJTE ΕΗ ^ΟΤ^Αά! TOy KO Ε^ ΗΙΟ^Α, Η Π£Η- MACTUNHK'A ΕΆΗΒΑΙΙΙΕ CT^H Tfrbnrfe3'^ » •feKOJKE Ν03^ EMOy ΟγΜΆΗ, ΕΓ^Α Η ^^ογΓΆΗ-ΜΆ ΟγίΕΝΗΚΟΜΆ; ΦΑΚΟ Η CT^H Τ}ΑηΕ3^ njHHACTKNiKA Η CTBOfH, £Α ΝΗ Ε^ΗΝΟΙΑ-400 «Ε ΒΗΝΆΗ ΪΜ^ίΤΗ ΒΆΗΆΝΕΤΆ, AUJTE nffe- adnotatiuncul αε criticae. Lin. 361. et saepius, Nota formam 3EMH pro ^emah, moravicam? ltem toy»!^u formam cisdanubianam pro HK)fK^i» transdanubiana. — 365. k^anh (beFla) ostendunt, Slavum legisse πόλεμοι pro πολέμιοι.— 372. Sic: c^t-a nehhcthV; forma defmita, ubi praedicatam tantum exspectes: nemhcth.— 378. Nota moravismum π^αολλμ pro: n^AOMAu V, κλχσα,ζ αυτόν? cf. Dobrovii Instit. p. 554- — 384· h e^uje τογ hw^a. Graccus: κα.) πάρψ xxl IουΖας. Ergo deest h (xxi, ct) ante hk>£a- · ΕΆΗΒΑΕΤΆβΆ3ΆΛΟΕ·ί; · BUCEEOCBOEIIOKA 3AEM0y · ΟΝΆΓΚΕΠρ^ΕΆΗΒΑΙΙ^ΆΛΑΒΟΛΑ HM1H · ΝΆΒ^ΜΑΕίΤΆΜΗίΕ · ΚΆ(ΤΪΗ · HCTJA UJiN^HTpAnEgffenpHCTAnHTH · BECHOyEO £ΑΠρΗ£Τ.ΚΠΗΜΆ · ΰΆΟΗΗΙΙΙΤΕΝΕΕΜΕ · HCS 405 1]4ίΛΟΜ;&^ρΆ£ΤΒΗΕΜΙ»ΠΟ£ΟΕΝΟΜΙ» · ΗΓΆ ΜΝΟΓΟΜΕΟγΜΗΛΕΝΕΕΜΚ · ΝΕΕ&^ΗΝΗΚΆ TOIKECU^EHIO^ACSH · ΝΗΚΆΤΟίΚΕΛΑΚΑΒΕ νά · NHKrSTOfKEAHLJEMffefi · ΝΗΚΆΤΟΪΚΕ^Α ΗΜΆΗΒΆΟρΆ^Ι^ΗΕΆΚρΆΒΕΝΛ · ΝΕΗΝΟΒΆ 410 ΟγΕΤ^χΆΝΟΕΑ · HNOiKEB'iOyMrfc · ΗΝΆΗΝ^Πρ^ ίΤΟΗΤΆ^Ά · ΗΝΆΗΝ^Πρ^ΤΟΗΤΆ · ΟγΚ^ΑΟΙΕ ΗΤΟΓ^ΑΤΑΤρΑΓ^ΑΤΆΗίΕΙΛΝΆΗΝ^ ΚρΑίΗΤΆ · ΝΗ^ΤΆΕΟΗΚΆΤΒΟρΑΗΠρΐ^ΆΛΕ 5KALUTAA · ^ΑΕΛί^ΑΤΆΤ^ΛΟΗΚρΆΒΆγΒΑ · 415 ( ΝΆρΑ0ΠΑΤΆΗ3ΑΝΆΗχΆ · ΟΚρΑ^ΆΤΚΜΟΗ ΜΑΤΆΟΤΟΙΑΗΗΕρΗϊΗ · ΗΤΑΕΛΟΒΕίΑΓΛΕΤΆ · ΕϊΚΗΪ5ΚΕΕΛΛΓΟ£ΪΤΆΗ{ΗΛΑΕ£ΤΆ · ΐίΚΕ ΤΒΟρΗΤΆΒΜΕ · ΟΕΕΕΤΆΤ^ΛΟΜΟΕίΑΤΆ · CECAOBOnprfe^'SAEJ«AllJTAACBATH'r,S 420 'bKOJKETOr^ACirAALUTlH · pACTHTECA HMNOJKHTECA · ΗΪΠ1ΛΆΝΗΤΕ3ΕΜΛΛς · ρΕ4ΕΝ0ΕΆ11Ε£ΗΝ01Χ · ΒΆΗΝΑΝΑΒΙι^ΛΪΤΑ · CHA^AtT'ip0^0y4CK0y · ΠΛΟ^ΆΤΒΟρΗ ΤΗ · TAKOHCLrAACUE^HNOIftpEMEN^K^Tl · 425 ΗΝΑΒΕ^ΚΑΤ^ΑΠ^Α · ΒΆΒΙ*ΕΪγΆί|ρΆ ΚΒΑ^Ά · ΟΤΆΤΟΛΦ^Ο^ΕΝΕΟΕΝ^ΓΟ^ΕΝΕ · H ^OnpHUJECTBHffeErO · {ΒΑΤ-ΚΙΧΓΚρΆ TBACSBfSlUEN*TBOpHTrA · NHKTOiKE ΟγΕΟΕΛ^ΗΛΗ^ΕΜ^ρΆ · ΝΗΚΆΤΟΗίΕΝΕΗΜΆΗ 430 3ΆΛ0ΕΆΗΒΆ0γΜ^ · £ANEOCAH5^ENkEnpV ΗΜΕΤΆ · ΗΕΟΤΟΓ^Α · ΕΓ^ΑΠρΗΙΑΤΆτΊϊ ΛΟΗΚ>£Α · ΒΆ£Κ04ΗΒΆΝ1»£Ε4ΪΒ0λά · ΝΕΟ τΪΛΕ£ΗΓΝΝΝΕρθ^Α · ΝΆ0ΗΚ)£^ΝΕρ0£Α · ΕΕ^ΟΜΆΕΤΒΟ · H^AB^CH · ΗϊΚΟΠρΗΕΜΛ/Κ 485 ωΤΕΗΓΤΆΗχΆΤΑΗΝΆ · NE^OCTOHNO · ΒΆ · ΤΆΗΝΑΗίΚ0ρΓ&ΕΒΆ)(0£ΗΤΆ£Ε,ΐιβ0λά · »fcKO ΪΚΕΤΟΓ^ΛΒΆΗΚ)^* · npHEMAALUTEHEO ^οοτοηνοηεετεπολε^αμματά · ανα CAAJK^ABKUJTEHCANE^OCTOHNO · EOAEUJA 440 ΕΆΗΒΛΕΤΆ ΒΆ ! BKCE EO CBOE ΠΟΚΑ- 3Α ΕΜΟγ, ΟΝΆΗ5Ε Πρ4ίΕΆΗΒΑΙϋΕ 3^* ΒΟΛ* ΗΜΆΗ . ΝΆ BffeMA ΕΓΤΆ Κ)!ΚΕ ΚΆ CT^iH Η CTpA-ΙΙΙΆνΊϊΗ τρΑΠΕ3ΊΪ ηρΗΕΤΛΠΗΤΗ : BUCH oyEo £Α ΠρΗίΤΑΠΗΜΆ ti OHHUJTENEEAIE Η ίΆ IjffcAOMA^ACTBHEMU ΙΊΟ^ΟΕΝΟΜΕ , Η ΕΆ MNOTOMU OyMHAENl»EMI» · NE ΕΑ^Η ΝΗΚΆ-TOfKE CE£E ΗΚ)£Α ΕΆΗ . ΝΗΚΆΤΟίΚΕ ΛΛΚΑΒΕ-ΝΆ, ΝΗΚΆΤΟΓΚΕ ΛΗΙ^ΕΜ^Ά, ΝΗΚΆΤ05ΚΕ ΗΛ\ΆΗ ΒΆ Cf^ELJH ΕΆΚρΆΒΕΝΑ ; NE ΗΝΟ ΒΆ ΟγίΤ^χΆ NOCA, ΗΝ05ΚΕ ΒΆ ΟγΜ^ . Η ΝΆΗΝ^ flffc-(ΤΟΗΤΆ χι, Η ΝΆΗνΦ ΠρΠίΕΤΟΗΤΆ, 0yKfAUlE-Η ΤΟΓ^Α ΤΧ τρΑΠΕ3^, ^ Η ΝΆΗΝ^ ΚρΑΓΗΤΆ: ΝΗΪΕΤΆ ΕΟ ΊΚΆ TBOpAH Π^Ηί^ΆΛΕ-JKAU1TAA, £Α ΚΑΝΑΤΆ Τ^ΛΟ Η ΚρΆΒΆ χΒΑ, ΝΆ ρΛΕΠΑΤΆΗ 3Α ΝΆΗ χΆ', ΟΕ^Ά ΤΚΜΟ Η-ΛλΑΤΆ CTOHiH ΗΕρΊίΗ , Η ΤΑ CAOBECA ΓΛΕΤΆ : ΕίΚΗΠίϊΚΕ ΕΛΑΓΟ^ΤΆ Η CHAA ECTTS, ΊϊίΚΕ ΤΒΟ^ΗΤΆ BECE: CE ΕΕΤΆ Τ^ΛΟ Λ\ΟΕ, ίΑΤΆΪ tE CAOBO np^^lAEJKAUJTAA ίΒΑΤΗΤΆ, ffeKOfKE ΤΟΓ^Α ΕΆ ΓΛΑΙΙΙΤΪΗ : JACTHTECA Η MNOfKHTECA . Η ΪΕΠΛΆΝΗΤΕ 3ΕΜΛΛ · pEHENO ΕΆΗ Ε^ΗΝΟΙΛ, ΒΆΗΝΛ ΝΑ Bkffe Λ^ΤΑ CHAA ^Α£ΤΆ f0^0y 4CK0y ΠΛΟ^Ά ΤΒΟρΗ-ΤΗ : ΤΑΚΟ Η tU TAACU ε^ηνοιλ ρΕΜΕΝΆ ΕΆΗ . Η ΝΑ ΒΕίΗϊΚΛ ΤρΑΠ^3Λ» Β^^γΆ IJfi-ΚΒΑγΆ, ΟΤΆ ΤΟΛΊ} ^0 ^ENECUN^ro £Ι»ΝΕ, Η ^0 nfHUJECTBHffe ΕΓΟ, ΓΒΛΤΑΙΧ «ίρΆ-ΤΒΛ (ΆΒρΆΙΙΙΕΝΑ 'ΓΒΟρΗΤΆί NHKTOfKE OyEO ΕΑ^Η ΛΗ^ΕΜ^ρΆ, ΝΗΚΆΤΟΓΚΕ ΝΕ ΗΜΆΗ 3ΆΛΟΕΆΗ ΒΆ ΟγΜ^, ^Α ΝΕ ΟΕΧΗί^ΕΝΆΕ Πρϊ- ημετά; ηεο τογ^α, εγ^α π^ηιατά τ4γ- λο ηκ»^α, βάεκοηη βά nu ^εφβολά ; ne ο t^aech γνη ne po^a . νά ο ηκ»^4τ ne fo^a, ^α εε30μά{τβ0 : η ^α βίϊεη , ηϊκο γίρηελιλλ-11jteh {τάηχά ταηνά ne^octohno, βά τάη nahckop^e βά^ο^ητά ^ε^βολά, φκο hie τογ^α βά hhj^a j πρηεμλαΐυτεη εο £0ct0hn0 "iectu, π0λε3χ ημλτά; a να-caa5k^aixujtehca ne^octohno, eoaluja ADNOTATIUNCUL ΑΕ CRITICAE. Lin. 408.Notaβεπρηοηβπίλακλβεηά cum in prima, tum in ultima syllaba: ΛΧκ-ηοη Λογκ.—421. Sic: τογλα εά γαχϋΐτϊη. Cum graecus habeat: ij φωνή ή λίγουσχ, pro γά scribcndum est γλαεά; excidcrunt literac γλλ-. — Et minus recte hn.—425. ce taacu pro cu γλαεά. —427. ^o ^unecundiro ^ene. Mirere semidoctum ^unecun^bro pro ^εν=ιυνηίγ«:, c mutando m m ante N^b-.— 428. na bcfe λ^τα, εις πάντχς χρόνους, signiticatu neogracco vocis χρόνος.— 43o.he ηλχάη 3άλ0εάη. Videtur abundare ne.— 436. Nota superlativum nah ckofbe, bucusque nonnisi in nah παίε animadvcrsum. ΜΧΚΛΚΕΚΐπρΗΕΜΑΛΤΆ · £ΗΓΛ* · NE^OT^ OyCTfAUJHTH · ΝΆΟγΤΒ^Ά^ΗΤΗ · ΠΗΙΗΤΑΚΟ ΕΕΤΆ^χΟΒΆΝΑ'ίί · CTA^HKfATBA · ^ΚΟΗ!ΕΗτ4ί ΛΕίΆΝΑ^ΠΗΗΙΤΑ · ΕΓ£ΑΒΆΜρ4τΒΟΒΆΝΗ£Ε ΤΆ · ΗΜΛ11ΙΤΕΕ3ΆΛΛΚΟΛ,^3ΝΚ · ΕΟΛΗΪ 445 ΝΕ£ΑΓΆίΤΒΟ$> ΗΤΆ · NECBOElKCHAOIft · ΝΆ ΝΕ^ΚΓΟΜΚ · ΓΛΙΙΙΤΗΜΚΒΆΗρΊϊΒ'Ίί · ΤΑΚΟ ΗΓΤΆΗΙΑΤΛΗΝΆΗ · ΕΓ^Λ^χΟΒΆΝΛΦΠΗΙΙΙΦΛ > ΒΆΝΗ^ΕΤΆ · ΒΆ0γΜΆΠΛΆΝΆ3ΆΑ0ΚΆΗ · ΠΑΗΕΠΟΓΟγΚΗΤΆ · ΗΪΓΤΚΑΗΤΆ · NECBO 450 ElftCHAOIft · ΝΆ3ΑΝΕΝΕΜΟΙΗΤΆΝΑΕΓΤΆ ^UJAnfHEMA^UJTrb · ΜΟΛΛ«Α · ΝΕΗ Η Ν Η ΚΆΤΟ ΪΚ Ε Β Ά ΝΛΤρ Κ3ΆΛΆ Η ΜΆ Η CAH · ΝΆ^ΑΟΜΗΕΤΪΜΆΟΒΟΗίΆΜΆΗΕΑΆ · ΚΆΗΗΓΤ^ΚΟ · ΗψΆΤβΦπρΗΕΤΛΠΑΕΜΆ · 455 N^ACBT^CTBOpHAVACBOBft^UJ/R · ΜΟΓΚΕΜΆΚΟίΕΕΤΒΟρΗΤΪ · AUITE^OLUTE ΜΆ · Ε^ΗΝ^ίΜΙ^ΚΝΕΜΚ · ΚΑΚΟΗΚΆΗΜΚ OKJA30MK · ΑΗΙΤΕΗΜΑΙΗΗΗΆΤΟΝΑΒρΛΓΛ · ΗΗ!£ΕΝΗΓΝΦβΆ · HCl^AH^6* ' 460 3£frkuJHBpAJK'X£* · ^AHffcHMELUHlClJ^k ΛΕΝΚΕ0ΤΆΤρΑΠΕ3ΆΗ · ΚΆΓΤ'ΙίΗΚΟΓΤρΑΗΙΆ ΝΗϊΗΗίρΆΤΒΦ · ΠρΗίΤΧΠΑΕΠΙΗ · flOCJA aihcaok^a3a · cAMoronpΗΝοιιίΕΝκΗί · ογκκ ΕΝΆΛΕΗίΗΤΆχΆ · ^ΟγΜ^ΗΗΕΕΟρΑ^Η 465 ΗΠΟΝΆΤΟ · ^ACrAMHf ΗΤΆΝΕΚ0ΚΑΓΙϊΗ3ΕΜΚ CKA^ · Η^ΑΤΑ^ρΟγΓΑίΤΒΟ^ΗΤΆΑΪΛΜΆ · Η^ΑΤΑΠρΗΒΕ^ΕΤΆΚΆΚΟγ · BKcfemi ΙΚΆΗΜΆ · χΆίΚΕΑΪΛΟΜΆ · ΗΑρχΑΝΪΛΜΆ ΙΆΗΓΆ · ΤΕΚΕΒ^ΑΓΑΓΛίυΤΑ · ΗΠ^ΟΤΗ 470 ΒΗΑ · Ηχ0ΤΑΗ1ΤΛΓ£ρ0γΓΛ{ΆΤΒ0£ΗΤΗ · £ΐΙΐΛ«ΒΟΙΑΒΆ£Α(:ΤΆΤΕΚΕ£Δ£Η · ΤΆΗ JKE · ΗΜΆΗΒ^ΑΓΚΆ^ΛΝΑΚρΑΤΆΙΒΟΗ . ΚΑΚΟΜΟΪΚΕΙΠΗχΟ^ΗΤΗΚΆΜΗ^Ν^ΗΤ^ΑΠΕ 3^0ΝΆ*ΚΕΤΕΚΕρΑ£Η · ΝΕΟΕΛΑΚΗΛΆΕ 475 £ΤΆΗθγΜΚρΦτϊ · ΑΤΆΗΓΝ^ΒΑΓΒΟΕΜΟγ ΚρΑΤρογ · ΝΕΜΟΙΚΕΗΙΗΟΤΆΠΟγΕΤΪΤΗ · ■lECOfA^H · ΗΠΟΗ^ΤΟ · filjHMH · ΝΑΓΙΑ tTKKOA\HtTBOJ»HBEAKKR · TUUITET/K ΜΗίΆΤΒΟ^Η · ΜΝΟΓΟΜΗΗ3ΓΛΑΓΟΛΑ · 480 ΜΑΚΛ CEK^ Π£ΗΕΜΑ*ΤΆ: CH ΓΑΛ, NE ΟγΓτρΑΙΙΙΗΤΜ , ΝΆ ΟγΤΒ^Ά^ΗΤΗ ; ΠΗ111ΤΑ ΕΟ ECTrS ^χΟΒΆΝΑ^ CTA^ ΪΚ^ΆΤΒΑ , 'fcKOHiE Η Τ^-AECANA^fe ΠΗΙΙΙΤΑ; ΕΓ£Α ΒΆ Η^ΗΪΒΟ ΒΆΝΗ^Ε-ΤΆ, HMAUUTEE ΚΟΛ·^3Η|1» Κ0ΛΗ| ΝΕ£*ΓΆ ΪΤΒΟρΗΤΆ-, ΝΕ CBOEBfc ΕΗΛΟΙΛ, ΝΆ ΝΕ^ΑΓΟΜΙ* C^UJTHMK ΒΆ •JffcB^TAKO Η ετΆΗΙΑ ΤΑΗΝΆΗ : ΕΓ£Α ^χΟΒΆΝΑ^ ΠΗΙΙΙΤΑ ΒΆΝΗ^ΕΤΆ ΒΆ ΟγΜΆ ΠΛΆΝΑ 3'*Λ0ΚΆΗ , ΠΑΜΕ ΠΟΓΟγΕΗΤΆ Η ϊίΤΚΛΗΤΆ ; NE CB0-ΕΙΑ CHAOIS», ΝΆ 3ΑΝΕ ΝΕΜΟΙΗΤΆΝΑ Ε£ΤΆ ^ιΠΑ πρΗΕΜΛΛΗΙΤΪ^ : MOAACA, NE Η-Λ\^ιΗ ΝΗΚΆΤΟΪΚΕ ΒΆΝΑΤ^Κ ΜΆΗ- CAH, ΝΆ £Α ΟΊΗΙΤΪΜΆ CBOH ΓΆΜΆΗΙΑΆ; ΚΆ HHCT^ ΚΟ ΪΚρΆΤΒ^Ϊ Π^Η£Τ*ΠΑΕΜΆ ; ΝΆ £A CBT* CTBOfHAVA CBOIA £UJA : ΜΟΗίΕΜΆ KO CE CTBOJΗΤΪ, AUJTE JfOlUTE-ΜΆ, Ε^ΗΝ^ΛΜ» £ΚΝΕΜΚ . ΚΑΚΟ Η ΚΆΗΜΚ ΟΚ^Α3®ΛΜΙ ? AUJTE HMAU1H ΜΆΤΟ ΝΑ BfΑΓΑ , HJK^ENH ΓΝΦΒΆ, HCLjHiAH Ί^6*' ?Λ" ΒρΑίΚΆ^Λ, £Α nffcHMEUJH VCLJ-t— AENLE ΟΤΆ ΤρΛΠΕ3ΆΗ J ΚΆ CT^H ΚΟ ΓΤρΑΙΗΆ-Ν"1ίΗ ΗίρΆΤΒ^ Π^ΗΓΤΛΠΑΕΙΗΗ . HOCfA-MHCA OKJA3A CAMOrO ΠρΗΝΟΙΗΕΝΚ^ : ΟγΚΚ-ΕΝΆ ΛΕίΚΗΤΆ χΆ! ΝΆ f Α30γΜ^Η , HECO pA£H Η ΠΟΜΆΤΟ? ^Α ΓΆΜΗ^ΗΤΆ NEKCKA^ Η 3£Λ\Κ-CKA^, Η ^Α ΤΑ ^ρογΓΑ ΕΤΒΟ^ΗΤΆ Α3"ΛΛ\Ά , Η ^Α ΤΑ ηρΗΒΕ^Ε'ΓΆ ΚΆ ΚΟγ Bkcfell· ΓΚΆΗΜΆ: χΆ ίΚΕ, ΑΪΑΟΜΆ . Η ΑρχΑΝΪΜΆ ίΆΗ ΓΆ, ΤΕΚΕ ΒρΑΓΑ {ΛΙΗΤΑ, Η ΠρΟΤΗ-ΒΝΑ, Η χΟΤΑΗΙΤΑ Γ^ρογΓΛ ΪΆΤΒΟ^ΗΤΗ , ^ΙΗΛ CB0IA ΒΆ^ΑίΤΆ ΤΕΚΕ fA^H : ΤΆΗ-ΗΪΕ, ΗΜΆΗ Β^ΑΓΚΆ^Λ ΝΑ ΚρΑΤΆ CBOH, ΚΑΚΟ MOfKEHIH JfO^HTH ΚΆ ΜΗρΗΊϊΗ Τ^ΑΠΕ--^'fep ΟΝΆ5ΚΕ , ΤΕΚΕ f Α^Η , ΝΕ ΟΟΛΑΚΗΛΆ Ε-ΕΤΆ η 0γΛ\Ι»ρΦτϊ: Α ΤΆΗ ΓνΊϊΒΑ CBOEMOy Κ^ΑΤρΟγ NE MOJKEUJH ΟΤΆΠΟγίτΥτΗ ! HECO fA^H, Η ΠΟΗΆΤΟ, ρΆΙ)Η Α\Η . ΝΑΠΑ-CTK ΚΟ ΜΗ CTBOJH ΒΕΛΚΗ&, ΤΆΗΙΤΕΤΛ ΜΗ (ΆΤΒΟ^Η, ΜΝΟΓΟ ΜΗ Η3ΓΛΛΓΟΛΑ, ADNOTATIUNCULAE CRITICAE. Lin. 441· πρηεαίαατάet γλλ. Nota hic et alias pro kr scribi ^ solum. Sic et supra, lin. 348: γη* pro γνιλ et lin. 407: βολλ pro boahk , et alias 3ΕΜΛ* pro 3ΕΜΛΙΛ. Videtur ille post consonas praeferre^. — 446-Nota ΝΕ^ΛΓΆρεΓΛ, recte cum Slaviš Pannoniis, qui hodiedum habent nedog, et adj.nedoiKKn, cum Poloni habeantsimplex^oyjKk per oy.— 47°· ^ per ά , non ί-'κ!— 471. Quid sibi velit r in ^otaujta γ ^j>oyra, non assequor. Graecus editus nil habet horum.— Nota formam κοατ^ά et κ^ατά, utramque apud Nostrum occurrcntem promiscuc. £0ΓΛΑΒΆΗΜΗ3ΆΛ0(Ά£'βΛ · ^ΑΗΆΤΟ T^ME · ΝΆΝΕθγΤΕΕΕρΑ(Π^ϊΛΆΕ(ΤΆ · »fcKOiKE jfAfKH^OBE · ΝΆΒΕΕΐκΟίβΟΙϊϋΚρΆΒΒίΑΜΆ l&IKEONHnpOAHUJA · NACrKNEE£ACT'A ΠρΟΛΗΒΆΐηΗΜΆΙΑ · ·ΙΆΤ0(ΕΑ\0γρΑΒΆ ΝΟΜΟΓΚΕΙϋΗΙ^ΓΛΛΓΟΛΛΤΗ · AUITE NE CTH Π0γ(τ-ύηΗΒρΛΓ0γΤΒ0ΕΛ\0γ · ΝΕΤΟΓΟΕ (ΗΟΕΗ^ΛΆ · N'A(AM'ACEEE · ΟΝΟΜΟγΚΟ Α\ΆΝ0ΓΑΙΝΤΪΝΑ(ΕΜΕ5ΚΗΤΗΪ · ΙΊΑΚΟ(ΤΕ ΤΒθρΗΛΆΣ(Η · (ΑΜΆ?ΚΕ(ΕΚΕΕ(Η(ΤβΟρΗ ΛΆΒΕ30ΤΆΒΊϊΤΑ · NAfΑ^'ΛΝΆΝ^ΕΝΙ» · ΝΗΗΕ(ΟϊΚΕΗΝΟΓΟΝΕΝΑΒΗ£ΗΤΆΚΆ · HiKO ?ΚΕΤΟΓΟΗ?ΚΕ^ρΆ?ΚΗΤΆΓΝΪΒΆ · TAKOEOE (ΤΆ^ΚΟΪΚΕΝΑ£ΆΗΛίΑΙΑ(Α(ρΕ£1]Ε · HOEATp^httmTKA^UJA · Π0(Λ0γΐΝΑΗ ΕΟΗΆΤΟ(ΑΤΆ · ΕΓ^ΑΠρΗΝΟίΗΙΝΗ^ΑρΆ ΤΒΟΗ · ΗΤΟγΠΟΜ^ΝΕΙΝΗ'ΙίΚΟερΛΤρΆ ΤΒΟΗΗΜΑΤΆΗ^ΆΤΟΝΑΤΑ · ΟίΤΑΒΗ ΤΟγ^ΛρΆΤΒΟΗ · Η^ΗΠρΆΒΊίΕ^ΜΗρΗΤΆ CA · (ΆΒρ ATOM E( BOH ΛΑΕ · ΗΤΟΓ^ΑΙΝΕ^Ά ΠρΗΝΕ(Η^ΛρΆΤΒΟΗ · 4ΆΤ0ΓΛΕΙΝΗ · ΗίρΆ ΤΒΑΛΗΛ\ΗΒΕΛΗΙΝΗΟ(ΤΑΒΗΤΝ · ΕΙ · (ΑΤΆ · ΜΪρΑΕΟρΑ^ΗΚρΛΤρΕΝΊϊ · HCH ΓΚρΆΤΒΑΒΆΗ ΑωΤΕθγΕΟΜΗρΛρΛ£ΪΗ(ΗίΚρΆΤΒΛΕΆΗ · ΤΆΗΓΚΕΝΕΗ(ΠρΑΒΛΊϊΕΙΝΗΛΗΐρλΕΕ30γΛ\Α (ΑΠρΗΗΑΙΝΤΛΕΙΝΗΗίρΆΤΒ'Ιϊ · Η'κπρΑ ΒΛΕΝΕΕΝΕΠΟΛΕ3'&ΝΟΤΗΕΓΛΗ · (TBOpHOyEO Πρ^ΓΚ^Ε · ΟΝΕΜΕίΚΕΙΚρΆΤΒΑΠρΗΝΕ(ενλεάΐϊ · ΝΤΟΓ£ΑΝΛ(ΛΑ£ΗΙΝΗ(ΛΕΙΑ£ΟΕρΦ · (ΕΓΟρΑ £ΗΠρΗ£Η(ΝΆ4(ΚΆΗ · £ΑΠρΗΜνρΗΤΆρθ £ΆΝΑΙΝΆΚΆΒογ · (ΕΓ0ρΑ^ΗΝΕ(ΑΜΆΤΆΚΜ0 npH^E · ΝΆΗΪΝΆΗΤΒΟρΑΙΝΤΑΤΑΚΟΒΑΑ · (ΒΟΕΜθγΗΑ\εΝΗΟΕΕΙΝΤΆΝΗΚΆΗΤΒθρΗΤΆ · EAAJKENHCAT^ · CAAUIpdilSUJTEH · 'fcKOTH (ΝΟβΕΚ?ΚΙΙΝΛρΕΚΑΤΆ(Α · EFKECATBOpΙΙΛΆ Ε(ΤΆΗΝΟΜΑ£ΆΗ(ΝΆΕ|*Η · TOHi£EHT'AH (TBOpH · ΕΛΗΚΑ(ΗΛΑΜ(ΚΛΕ(ΤΆ · lljhmhpoyxo£atah · hcek^ihn^m^ · četo KOpA^HHCNABHRrfeNApHLJAET'i · A\HpOTBOpE IjA · (ΕΓΟρΑ^ΗΪΒΆΒρ'ίΐΜΑϊΚρΆΤβ'β · npA 485 490 495 500 £0 ΓΛΑΒΆΗ ΜΗ 3ΆΛ0 (Ά^ΦΛ . £A ΗΆΤΟ T^ME? NT» ΝΕθγ TEBE ρλ(Π^ΛΆ Εί'ΓΆ , Η^ΚΟΜΕ χΑ IKH^OBE : HI BEcfcKO (BOKS ΚρΆΒΕ ΓΑΜΆ Βϋ5ΚΕ ONH ΠρΟΑΗ UI A, NA CHCNEE £Α(ΤΆ ΠρΟΛΗΒΆΙΝΗΜΆ Ift . ΗΆΤΟ (EMOy ρΑΒΆ-ΝΟ ΛλΟίΚΕΙΙΙΜ Ι^ΓΛΑΓΟΛΑΤΗ ? AUITE ΝΕ ΟΤΆ-nOVCTVlJUH ΒΕΛΓΟΥ ΤΒ0ΕΜ0γ, ΝΕ ΤΟΓΟ Ε-CH ΟΒΗ^ΦΛΆ, ΝΆ CAAVA CEKE ', ONOMOy ΚΟ ΜΆΝΟΓΑΝΙΤΙ NA (ΕΜΕ ΪΚΗΤΗΪ ΠΑΚΟ(ΤΕ ΤΒΟρΗΛΆ ECH, (ΑΛΑΆΪΚΕ CEEE ECH (TBOpH-ΛΆ ΚΕ30ΤΆΒ^ίΤΑ ΝΑ (Λ^ΆΝΆΗ £ΕΝΕ ! ΝΗΗΕ(05ΚΕ ΗΝΟΓΟ ΝΕΝΑΒΗ^ΗΤΆ ΕΆ, Η^ΚΟ» ΓΚΕ ΤΟΓΟ HfKE ^ρΆ?ΚΗ'ΓΆ ΓΝ^ΙίΆ; rraKC) Κ0 f. (ΤΆ ^ΚΟΪΚΕ ΝΑ£ΆΗΜΑΙΑ(Α CfE^IJE , Η ΟΚΑΤρ^ΙΛΙΙΙΤΚΑ ^IIJA · nOCAOyiJJAH BO, ΊΆΤΟ (ΑΤΆ: ΕΓ^Α npHNOCHLUH £ΑρΆ ΤΒΟΗ , Η Τθγ ΠΟμΗιΝΕΙΙΙΗ ΪΚ0 ΚρΑΤρΆ ΤΒΟΗ ΗΛΑΑΤΆ Ν^ΗΆΤΟ NA ΤΑ, OCTABH Τθγ £ΑρΆ ΤΒΟΗ, Η£Η ΠρΆβΗίΕ (ΆΛΑΗρΗΤΆ (Α (Ά ΒρΑΤΟΛ\Ε CBOHME, Η ΤΟΓ^Α ΙΝΕ^Ά NpHNECH £ΑρΆ ΤΒΟΗ . ΗΆΤΟ ΓΛΕΙΝΗ ? $ΚρΆ-ΤΒΛ ΛΗ ΛίΗ BEAHUJH OCTABHTH Γ ΕΙ, (ΑΤΆ; AUpA ΒΟ ρΑ£Η ΕρΑΤρΕΝ^, Η CH ΙΚρΆΤΒΛ ΚΆΗ ; AUJTE 0γΒ0 Λ\ΗρΑ ρΑ^Ϊ Η CH ίΚρΆΤΒΛ ΚΆΗ, 505 ΤΆΗίΚΕ NE HtnpABA^ELUH ΜΗρΑ, ΕΕ^θγΛ\Α C Α npHMAUJTAELUH ΗίρΆΤΒ^, Η VcllpA-ΒΛΕΝΕΕ ΝΕ ΠΟΛΕ^ΆΝΟ ΤΗ ΒΆΗ.- CTBOpH 0γΚ0 Πρ^ΓΚ^Ε, ΟΝΕΜΕΪΚΕ ΓΚρΆΤΒΑ npHNECENA ΚΆΗ, Η ΤΟΓ^Λ NACAA^HUJHCA ΕΙΑ ^OKpdi . ΕΕΓΟ ρΑ- 510 ^Η npH^H ΕΝΆ ΜΟΚΆΗ, ^Α ΠρΗΛΜρΗΤΆ ρθ- ^Ά ΝΑΙΝΆ ΚΆ Κθγ: (ΕΓΟ ρΑ^Η ΝΕ 0αλ\Ά ΤΆΚΜΟ npH^E, ΝΆ Η ΪΝΆΗ, TBOpAUJTA ΤΑΚΟΒΑΑ, ΓΒ0ΕΜ0γ ΗΛ\ΕΝΗ ΟΕΕ11ΙΤΆΝΗΚΆΗ ΤΒΟρΗΤΆ: ελαγκίνη, (ΑΤΆ, ΐΆΜΗρ^ΙϋίΙΙΙΤΕΗ 5 ΗϊΚΟ ΤΗ 515 CNOBE EaiH ΝΑρΕΚΑΤΆΟΑ . EJKE ΕΆΤΒΟρΗΛΆ ΕΟΤΆ ΗΝΟΗΑ^άη (νά ΚίΚΗ , ΤΟίΚ^Ε Η ΤΆΗ (TBOpH: ΕΛΗΚΑ (ΗΛΑ ί(ΚΑ Ε(ΤΆ , ΒΑ^Ε-UIH Λ\Ηρθγ χΟ^ΛΤΑΗ, Η (ΕβΗϊ V ΗΝ^ΜΆ; (ΕΓΟ ΚΟ ρλ£Η Η (να εηίΐ ΝΑρΗΙ^ΑΕΤΆ MHpOTBOpE- 520 ija : (εγο pa^h v βά βρ^λλα ίκρ'ατβ^ ηνοια ΠρΑ- ADNOTATIUKCUL Α.Ε CRITICAE. Lin. 484· ha cfi(ne6, sic cofnpendiatum (πΑ(ενεε· Sic et 1. 591.— 486. η3γλλγολλτη, abnndante titla.— 493. tako — £oyiua. Valde differt a graeco. Et notaoKATp-tuiiCA φλεγμαίνω. Radix est ATpA jecur. — 502. Sic: !i, ε eum jerik solito, et i eum jerik rolundo et plane puneto. —509. ^οερφ, gr. καλώς. Sed jam Septuaginta sic utnntur κχλος pro bono. Gen i. 10.— 510. npn^H aperlum σφάλμα pro: npn^E. Cf, 512. BI^IHKOElANEnOM-feNA · NICMHpENUE EpATpkNE · ΠΟΚ^ΑΙΑ^ΪΚΟΕΟΑΕ 61»ΕΕΓ0Ε£ΤΆ · OT^TlEOAEUJIMHnpOCTli ffcTHCAOBECE · N-i^OBUAETIpEHENOE · ΠΟ CAOyilJAi*UJTHA\'i · ALUTEJfOTATI · A\OA*CA 525 OyKO ^AriOMNHMUlpHCNOCAOBECACH · CTA^AO K^ANE^ · CTpAUJINAfblJ^AOBANI»^ · 'kfKEME ΪΚ^ΚΚΟΕΟΙΛΗΜΑΜΆ · t H LJEEOCSnA'fcTAET,i · CKMIHCAIHNAUJA · ΜΤΒΟρΙΙΤΊΒΕΓΑΝΆΗ · £ΑΕ*£ΕΜΊΤ^ΑΟΕ£ΗΝΟ · nONEHlEBUCH · 530 ΟΤΙΕ^ΗΝΟΓΟΤ^ΑΛηρΜΕΜΑΕΜΙ · ^AEA^E AUBIHCTVN^T^AOE^HHO · NETdiAECAKI CEErfcCiAvkllJAljUnTE · Nl^liittKICEE^fc · ΓΊΒΛ 30ΜΕΑΚ5Ε0ΒΊΝ'ΪΜΜΕΓ0ΒϊΚ0γΠΛ^ΙΧΙΝΤΕ · flTAKOB^MOIKEMICl^p^NOBENUEMI · 585 NACAA^HTVCA « Iip^lCTOAUJTAlATpA ΠΕ3ΙΗ · AUJTEKOHTIM^HAUAVi^OKpiH Jfi^AI · ΓΝ^ΒΆΗίΕ^ρΐίΚΗΛΜ · BI\CEB'A ΓΟγΕΗΛΙϋΙΟΤΙ · HNHKOErOfKECnCENb/fe · CH AAHMOJKEMIOEffecTH · ΕΗΟγΚΟΒ^^ωΦΕ 540 B^AtOEAENAAEpATpkE · ΒΕΕΗίΚΊΓΝΗίΒΆ ^AOTIBpiHSEMI · ΟΜΗΐυτίΙϋΕΝΛΐυ'ίογΜ'Λ · HCiKpOTOCTEl» · HnOCAOyillANkEME · HMINOrOAMtrOB^NbEMfa. · £ΑΠρΝ(ΤΑΠΗ MinpHMACTHTHCA · CTIHJfiHCTpALUTi 545 N-iHJfiTAHNI · ^AHIKOAKJEELjUKI · ΓΆΒΆΗΙΙΙΕΒΗ^ΊίΒ'Δ · NEAHLJEM^f ΙΝΟΟΕίωΤΕ NKENAIUE · HCHAViEAAr-iHiAl-iN-iMCSnO ^OEHTI · HOErkuiTAN,AHM'i · ΕΛΑΓΟ^Φ TklS · HHKOAIOEUCTBUEMU · ΓΑΝΑΙΙΙΕΓΟΗί 550 · ClOLjMEKOyilNO · CiCTIHME^jfOME · t ΑΒΑ · ^ΆΪΚΛΒΛ · H1CTE · Ν1ΗΝ · ΗΠ£Η · HB"S fiffeKB^K · AA\NU · f» GRiftTUrO Οϋ,Λ ΗίϊΠΙβΓΟ · HOH · ίΚΤδΗΚβ · βΤι ββ/ΙΗΚΧΒϋ ΠϋΡΛΘΚββΙιΗΗΒϋ· 555 fiEAHKAOyBOECTETBAf'iNKOOT'iNEE'iH ΤΕ^ΒΙΕΙΗΤΕΕΕΜΕΠρί^'ϊΒΑΝΑ · ΒΕΑΗΚΊΗΙΚΕίΛΤΊ · HANSAlCKIM IACHA'AH · ΝΕΒΗ£ΗΛ\Τ1ΗΪ ΜΗ^ΟΕρΟΤΑΜΗΒ^ΝΕΗΑ 560 Β'ί^ΙΗ ΚΟΕΙΑ NE ΠΟΜ^Ν*, N"i CiMHJENIiE EfATfENE ; ΠΟΚΛ3ΛΙΑ »feKO EOAE BUCErO ECT1 . ^OT^fc^fi KOAEUJIMH npOCTE-1 ftTH CAOBECE, NI ^OBEAETI JEHENOE ΠΟ- CAOyiilAISWrHM1, AUJTE ^OTATI . MOAjRCA OyEO, ^A ΠΟΜΗΗΜ1 llfHCNO CAOBECA CH, CTA^ AO·· KI^ANU^b, CTpAUJINA^ LjHiAOB ΑΝ1»Ίϊ, "fcfKE ME- ΓΚ£Κ> COEOIS HMAMi; CHL)E EO CinA^TAETI CiMIHCAlH NAMA, H TBOfHTI BLCA ΝΊΗ, £A ΕΛ^ΕΜΙ T^AO E^HNO, ΠΟΝΕ5ΚΕ BECH OT"i Ε^ΗΝΟΓΟ THJAA flpHEMAEAVi . £A Ml BI HCTlVi* T^AO E^HHO NE THJAECA Ki CEEffe fiM^fclUABKiUJTE , ΝΊ ΚΊ CEE^ Ci BM- ^OMb, ΑΙΟΕΟΒΊΝΙΗΜΕ COB'iKOynAlrfcjXlUTE : H TAfiO ΒΙ^ΜΟΪΚΕΜΊ Ci ^f^NOBENKEAVS NAtAA^HTVCA nffe^lCTOlAUJTAlA T£A- nE3"iH . AUJTE EO H ΤΊΜ* ΗΜΛΜΐ £ΟΕρΊΗ- χΊ ΓΝ^ΒΙ ΪΚΕ ^ρΆϊΚΗΜΙ, BUCE lil COyE Η AUIIOTI, H ΝΗΚΟΕΓΟίΚΕ tnCENIiHi CH- MH MOSKEAVi OEffefTH . CH OyEO B^AllJTE, Βΐ^ΑΙΟΕΛΕΝΑΑ EfATpKE, BEcbKI ΓΝ^ΒΆ £A OTIBfiHSEMI, OIHUJTIUJE NAUI-i ΟγΜΆ, H Ci KpOTOCTEIft , H ΠΟΓΑΟγ LLIANUEMU . H MINOrOMU ΓΟΒΊΪΝΕΕΛΜ» . ^A ΠρΗΪΤΛΠΗ- Mt npHMACTHTHCA CTlHJfB H CTfAUJI- NIH^I TAHNi; ^A H SKOAIOEEIJU E'S, rs BIHIUE BH^^BI NEAHLJEM^fiNO OE11UTE- NUE NAUJE , H CHMI KAArUHiMI N-iH Cino- ^ΟΕΗΤΙ, H ΟΕΪΝΙΤΑΝΙΗΜΙ . ΕΛΑΓΟ^^- TI»IX H MKOAIOEECTBEEME ΓΑ NAIIJETO HC jfA . Ci OlJA\U KOynNO Ci CTIHMI» ^χΟΜΕ . C A ΒΑ t ^fiHSABA, MICTE, NIHN, H ΠρΗ, H B"i B^K ΒΪΚ . ΑΜΝΕ. r-* GRiftTiirO Ο^ϋ ΗίϊΠΙδΓΟ ΗΟΛ. ΊΐιΤβΗΐιβ. RT. ββιΙΗΚΧΚ MPilGKSRliHHKi. βΕΑΗΚΑ OyEO ECTE TBApI ΝΕΟ OT>i NEEIH-ΤΕ^Γ BI E"iHTEE KAM» ΠρΗ3·ΪΒΑΝΛ . ΒΕΑΗΚ'ΔΗ JKE ΓΛΤΙ . H ΑΝΪΑΐίΚΙΗ-IA CHAIH . ΝΕΒΗ^ΗΜΙΗΪ- MH^OEpOTAMH B^NEMA-ADN OTATIUNCULAE CRITICAE. Lin. 524· Sic: ^obkaet^proi^obea^eti?—528. chlje, sic.Ergolegit(male)οϋτκίpro οΐτος.— 533·Nota cx b^omr, non: ^30^1», nedum 0y30mt, nec k>30ME. Et Carn. b^ai, m. Sed nota contra 1.534. coB«Koy πα - formam Eussis propiorem. Item 1. 546 hkoaweelje.— 55l. ^a. cioijMi». Yidetur deesse: EMoyHiE, cui. Graccus paullo aliter: με-S-' ον τω τατρι.—552. Voces: caaba, ηιηηΦ, et βΦκιη β^κομ-ϊ ita seriptae sunt, ut titlatae g, d, et κ superne insideant. Sed tjpographus tantum nondumpotuitpraestare.— 557· neeihti^scripserat prirnum, sed ipse debililavit liri u. Et nfh3bana, non-no ! tMTiH · nO^OUHT^CAHCHMTiCA^N^LJE · BUN^HM^CACB^feTOMEOEAArAlANECKOETE ΜΕΝΕΕΓΟΝΑ · ^ΜΒΐτεορΗΤΆογΜογ · 3EMA4: ΒΐηΑωΤΗΠΟΒΕΛ'ίίΝΕΕΜΕΝΛΒΟ^Λγ'Α · ΑΤΑΗΪ'Λ KABEllJTICAUJTH · Η'ϊΤΟΓΚΕΚ'ΪΤΟρΕΊΕΤ'ϊ · MO 565 pEnpOCTp-ATOBH^A · Hll-tcKOMECiBdi^ANO « ΝΆΒΕ^ΟγΚΟ^ΟΕ^ΑΤΆ · H-^AO^OEfA · HTBO pEHAMA^OCTH^A^OfK-SCTBH-fc · nffecirfcjKE CElft^OKpOTA · ΗΚΆΠΟΜΆΤΕΝΕΕΜΕ · £OCA JK^ENUE · nOM-ATENEEMECTBO^E · ^ΗΒ'ΑΕΟΤΒΑ 570 pHn^HNECinp^Cfrfel/MJUT^ · M^ATBApH · NE CAABAM"ST'OM,AHM'AH3AUrk · ΤΑΚΟΕΆΪΪ TBApEAECTHMATVNEB^AUJTi * ΝΠΟΜΪ ΛΟΒΑΙ&ΕΆ · HNOCHT-AKjl^CT^ · nOCffe^^A 30y,WAK5Ki'rb · HK^ECTICiCA^-A · TBApH 575 BICElACHAM-tH · Κ^^ΛΑΟγΚΟΕ'ΪΗΝΕΚΟ · ΚΆΝΚΠ^ΑΒ ΛΕΝ ΕΚΟΝ ΕΜ^τΥ · HCArANM|E CTTiH^AUJECA · ηΟΚΛΑΝ^ΝΕΕΠ^ΗΕΜΛΑ · B^KfAN^TlCAnOKAAN^^LUTVMTlCANE • · · Λ\5ΙΚΕ · AlOpEOEAMHAAIllECA · AH)fO 580 CiHK^TpACTEAA^ · ΗΜΚ^λΦπΆ · np-fc^OfK^A AUJETBAfE · EA\l»a;ECAOYTriKNrkAUJE · ΚΛΑΝ^Γ ΑΐηΕίΑΕΜΟγΚΛΝΕΜΟΓ'ΧΗΟΚρΐίΤΗ · ΕΓΟ ΗίΕΒ'ΜΕΙΑΤΒΑρΗΝΛ^Ο^ΆΠρΟΠΟΒΊί^ΛΕΤΆ « NE ΕΆΗίΤΆ^ΟΒΕΛΕΝΆ · ΠρΗΝ0«ίΦΪ0γΜΕΝΕ^ · 585 ΟΕ^ΗΝΟΜΕΕ^Φ · NUETOfKENECTBOpHNEO · Κρ'ΚΤΆΒΤ^ΜΟΓΚΕ · ΗΕΓ0ΓΚΕ£ΛΪΝ1ιί|ΕΝΕΛ\0 ίΚΑΙΧΙΕΟγΛΟγίΗΤΐ' · KpCT^B-SCU^B^n^OtB^TV · H^f^BOOCA^N-iHCiCA^ · ΠΛΟ^-ΛΕΤΒΟ JH · OCAfK^EN-SHM^CBOEO^A · Τ^Ογ^Η 590 CABTiCntNEEHKOAfiTBAJE · HKpCT-inpH lUE^EAAHCA^Bl' · riONESKECAMp^TE^pE ΒΛΕ · ^j»'feBrfeN'SJKE3A,inj>Hi'M'SUlHiitKApO · KOJENEBfb^H · ΠΑΤΕΟΕρ'ΙίΤΆΐυΗΝΛ ■ ΆΝ^ΕΠρ^ΤΑΠΝΑΙΛ · ΕΓ^ΑΟΤΒρΆ 595 31ΐυΚΗΑΠΑΤΪ · ΤΑΚΟΒΆ^Μρ-ΑΤΕρΟ^Ά πΐκΆΒΆΓΙΛ,^Ε · HNACA^^ENHLjHK^HUJA MALjHi · ΠΟΛλΗΛΟΒΑΒΆΠρΊϊΛΕΙΝΤΕΝΆΗΙΑ TBOplJE · ^'ΙϊΒΟΟΤΆ^Ά · ^^ΒΆΝΟγΜΟγ £0£0γ£ΑΕΤΆ · HCTfACTEB-iBE^EHCljfbAENEE · 600 ΕΜΆΗ . flO^OEHT-ACA H CHMTi CA^N^LJE, £ΆΝΕ- ΒΆΝΆΝΜΆ CA CB^TOME ΟΕΑΑΓΑΙΑ, NEKCKOE TE* MENEE ΓΟΝΑ . ^HBft ΤΒΟ^ΗΤΆ ΟγΜΟγ 3EMArfe BHCALUTH ΠΟΒΕΛ^ΝΕΕΜΕ NA BO^AjfA, Λ ΤΑΗ5Ά- KA ΒΕΙΙΙΤΆ CA11JTH . ΗΆΤΟίΚΕ ΚΆΤΟ ρΕΗΕΤΆ MO- pE ΠρόίΤρΆΤΟ BH£A H irlfCKOME CAB^ANO . ΝΆ BErfe ΟγΕΟ £OEfd CAT^A, H 3^ΛΟ £OEpA, H TBO- fEHA MA^fOCTH ^A^OfKTiCTBH^r . Π^ηΐ fKE CEIX ^OEpOTA ΗΚΆ, ΠΟΗΆΤΕΝΕΕΜΕ £OCA- JK^ENEE ΠΟΗΆΤΕΝΕΕΜΕ CTBOJEΕΟ TBA- fH npHNECi, n^btn^BMJUT^ M^fA TBAfH , NE- CAABA ΗΆΤΟΑνΑΗΜΪ Η3ΛΕ^ . TAKO ΕΆΗ TBA^E AECTH ΜΑΤΪ ΝΕΒ^ΑΙΠΤΪ . H ΠΟΜΪ- ΛΟΒΑ IX ΕΆ, H NOCHT1* KfACT1* ΠΟ tfb^ffe, fA- 3©γΜΑ EtKrk ΗΚΆ ECTfe CACA^1*, TBAfH B^CEIA CHAN^H . ΕΕ3^ΛΑ OyBO ΕΆΙΪ NEKO K Ti ΗΚΠ^ΑΒΛΕΝΕΚ) NEHiCTV; H CArANElJE tT^H^^AUJECA , ΠΟΚΑΑΝ^ΝΕΕ Π^ΝΕΜΑΑ; B^EpAN^TKA riOKAAN^IJRUJTi^lCA NE . . . MOJKE . MOJE OEAHHAALUECA, AH^O CAH K "i CTpACTEM>A . H ΗΚΆ ίΛ^ΠΪ nffe^OfK^A- AUJE TBAfE . EMEfKE CA ογΦΪΚΝ^ΑΙϋΕ, KAAN^- ALUE CA ΕΜΟγ; EA NE MOTfSH OEffeCTH , ΕΓ0- JKE Β'ίΕΕΙΑ TBAfH NAf0^rA ΠρΟΠΟΒ^ΛΕΤΆ . NE K^HCT^S ^OBEAEN"i, ri^HNOCHTi ΟγίΕΝΕΊί O E^HNOME Κ3Ϊ . Ηΐ ΕΓΟΗ5Ε NE CTBOfH ΝΕΟ, KfscT-i B^MOJKE; Ν ΕΓΟΣΚΕ CA^NUIJE NE MO» JKALLIE ΟγΛΟγίΗΤΪ, KJCTi B^CU^B» npOCB^TI , H ^f^BO, OCA^-iN^H CICK^I, ΠΛΟ^1* CTBO- ^H OCAtK^ENIMM1« CBOKO^A . TfOy^H CA B"S CnCNEE ΊΚΟΜΆ TBAf Ε, H KfCT-S ΠρΗ- UUE£"i ΚΑΛΗ CA 4ΓΒΪ . ΠΟΝΕ?ΚΕ CSMfiTE ^fE- ΒΛΕ, ^^Β'ΪΝ'Ϊ 5ΚΕ3Λ*Ϊ ΠρΗΪΜΓ411ΙΗ, HCKA JO" ^A KOfENE ΒρΠϊ^Η} ΠΑΤΕ OEffeT-iUJH NA CiN^E nffcCTAnNABSi . ΕΓ^Α, OTBfJ- 3IJUJIOCA ΠΑΤΪ, TAKO Βΐ CTiMfžTE fO^1* Μ'ίΚ'ϊ ΒΐΠΑ^Ε, M NACA^ENHIJH K*iHUUA MALJ^', ΠΟΜΗΛΟΒΑΒΆ ΠρΊίΛΕΙΠΤΕΝ'ίΗΙΑ TBO^LJE, ^fiiBO ΟΤ·4^·2 ^ρ^ΒΐΝΟγΜΟγ ρο^ογ ^ΑΕΤΐ, Η CTfACTE Β'ίΒΕ^Ε HCLJ^AENEE « ADNOTATIUNCULAE CRITICAE. Lin. 569. Ε graeco vides, alterutrurh ποίτενεεμε esse mutandum in ποητεν-ϊημ·χ, τιμωμίνοις. Sic et 1. 575. hktl ect'i c-ica^-i, pro νκολλ'ί csca^i.— 58o· Ante μογκε ipse erasit, quod antescripserat, puto: ΒΆ3.— 58φΘΓ. par-ticipium^t/TTcovhabet, ubi SI.nponob^aet·*, indicativum. — 590. cboeo^a libertas, nec quoad etymon satis expedita, — 599. Nota TBopijE, nonTBopELjE. Item vocabulum οττιΗϊ^'λ, pro αντιφαςμάχφ, quasiquod demat venenum; Germano esset quasi Entgift, Gallo depoison (antidote). NAtA^OBANKECTfACTH · HNA^fEJKAUJTAro C4\\pkTE · ΟγΟρ^.ίΚΗΕ'ΧΜρΚΤΙ» · ΠΟεΊί ΙΚ^'ΛΙϋΛΛΓΟΦρΟγ^ν · ΗΠΑΚΤΙΜΕΒΟΕΟ^Ε E^HNKTl · HMUrKEHKrbtUBA3AAAC,SMfK TKT^MKJKEKECEAtpKTKEOKffcTE · H MEJKEK0K,fc0C*JK£EN,4 · T^MEJKECAHOTffc I1JAAUIE · WE»iH'fcB,iHCTHN*rip'fcM*£j>0 CTK « NEKCK^HKfECT^B^fAHiAUJECA . ΑΗ£0ΛΐαΚΑΪ£Λ0γ»;Γ4ΕΛρΑ30ρΕΝΛΚΆΜΒΑΙΙΙΕ · KfiCT^B^CTAAUJE · H^E^BOA^CHAAfA 30£ΕΝΑΕ·4ΗΒΑΐηΕ · H^CT-iB-i^f^IKEN-iEIH BAALUE · HKJ^vfeHCKArfS^^HMHnA^AAUJE · ^ANABUHKNEUJH · ^ΚΟΝΕ^ρΐβΟΠρΟΕΦΟΤΟ ΛΗΚΟγπω^ΕΕΊΕ^ΒΗΝΑ · ΝΪΠρHIMTiH^fb ΒΟΝΑΠΟΕ^Χ · MEOtEE^ECETlHCnCENAfb ΜΛΚΑ · Ν'ϊε,ΪΛ\ΟΤρΓ^Χϋ1ΤΪΗΛ\ϊΠΚΙ» ΝΛΙΛΜΛΚΟγ · ΝΕΕΤίΗίΤΆΕΟΓ^ΜρΚΤΪ ρΛ^ρΟγίηΕΝΚΕΟΐΜρΚΤΚ · ΝΪΠρ^ΛΐΊίΝΗ ΛΊΕΕΗΒΕΙΙΙΤί · Π^^ΗίΛΉΠΟΛΟίΚΉ · ♦ KjcTT>HM0yKAirB03£lE · HCIMfETK CHffiHBOTOy · EEC'ŽA\J>rAT'iNOyMOyE'iH ΒΛΙΛΤΉΠΕΛΕΝΐΗ · ΓΗΜΐΒΉΤΟ^ΤίΝ ■JKINAfKHBOTTiCApO^H · ΗΛ\ΗΗ4ΕΠ^Χ B1HA^AA\'SCBOEO^HCA · HMHfKENA «lATOK-iMCK-iHB^NOCHTUCA · £ENE ίΕΪ'Ήχ^ΒΟ^ΑΤΪ . HOT^CA^ANACA^U Ηί'ΜΛ'Γ'ϊ · HKAH^AOT^BiillJTABA ΙΤ'ϊ · HriHAAT^npHSHTAEfiCA · UME Ο'Γ'ΪΛνΙίΤΛΕΤ'ΚΑ^Λχ'Χ · £ΛρΛ3$ρΗϊωΗ •ΠΒΊΟΕΓΟΛΛΜ^ΑΚΛΑΤΒΛ · U^HB^NA 'kSKJ^ECA · ΠρΗΕΛλΛΕΤ^ΟΓΑϊΚ^ΕΝΚΕ ΙΛΜΤί · ΗΑΕΕΕ · BAfΒΑρΛΠΟγίϋΦΑΙΛΤ'ϊ · ΗΕΠρίΒΑΚρΕΕΤ'ΛΟΓΛίΚ^ΕΝ'ΧΗΜ'ίΝΛ «iAT^CBOBO^^A^Tl' · NEBI»3Efll ΪΚΕΝΑΓΚΗ^ΟΒ'ίΟΚΛΙ^'ϊΛΟΕΛ · ΝΗ^ί K0EAAr0£rfc'TEArfc0C/R.ft;£AIXUJTE · H3EABArfel».T,SOyEHljA · NTiHiKONASA TTlKTiOCAiK^ENElO · NAMAT^KIOCA HS^EN^HAVAKfcHCT^CBOKO^A ♦ ΝΛΜΑ Τ'ΧΚ'ϋ^ΚΟΟίΛίΚ^ΕΝ'ΛΗχ'ϊίΛ^Ί ♦ EECllpA NACA^OBANEE CTfACTH; Η ΝΑ ^ΕΗίΑΙϋΤΑΓΟ CiMfETl» ΟγΟ^ΛίΚΗ CiMJETU ΠΟΚ^-ΪΚ^ΆΙΙΙ ΛΑΓΟ τρογ^ϊ; Η ΠΛΚ'ΪΗ CBOEO^E Ε "s Η* ΊΚΪ; HMEJKE Η ΕΦ ΕΕΒΑ3ΛΛΑ CSMJU-605 ΤΙ», Τ^ΜΚίΚΕ EECUMfETEE OEj>diTE; Η- ΜΕίΚΕ ΕΟ K^ OC^iK^ENTi, T^tMEfKE CA Η OTffc-UJAAUJE . W EJKH^b Β"4 HCTHN/R ΠρΊίΜΛ^Ο-CTk! ΝΕΕΓΚΆΗ KfECTH B^f^JKAUJECA, A H^OAECKA^ ΙΛΟγίΚΤΙΕΑ ROJENA ΕΉΗΒΛΙϋΕ 610 KfiCT-i BTICTAALUE, H ^E^BOA^ CHAA fA- ^OfENA Ε^ΗΒΑΟΙΕ; Κρ'ϊίΤ'ϊ Β·4££ΛίΚΕΝΆ E^H-BAAUIE, H KJ^HCKA rfi^TiHNH ΠΑ^ΑΑΙΙΙΕ . £A NAB'AHKNEUJH , 'fcKO NE ^ffcBO npOCTO ΦΟ-ΛΗΚΟγ HW£EC'4 E^ BHNA, Ν·4 Π^ΗΪΛΜΗ 615 BO ΝΛ ηΟΕ^Λ . NE O CEE^ ΕΟ Ε·4Η CUCENA^ ΛΛΛΚΑ, ΝΓ4 CSMOTfblALIJTVHA\,i CMCU-ΝΛΙΛ Λ>ΛΚθγ . NE Ε'ΧΗίΤ'ϊ ΕΟ CTIMfETV fA3^pOyUJENUE C4MfkTb; Nr4 Π^Λλ^ΝΗ-Λΐ ECH BELUTl", nfffe^^A-S ΠΟΛΟίΚΆ: 620 HfCT-S H A\OyKA ϊ Γ603£ΪΕ H Cr4A\fl»T Ε , CH ΓΚΗΒΟΦΟγ EEf'4Mp,iT'4N0yA\0y E'4H-ΒΑΙΛΤΐ ΠΕΛΕΝΪΗ . CHAf4 BttTOfZH HKV NA fKHBOT1* CA f O^H , HA\HfKE nfi-B^H Α£ΑΛ\Γ4 CBOEO^HCA . Η,ΜΗίΚΕ ΝΛ- 625 MΑΤΟΚΪ ΜίΚ·4Η Β^ΝΟΙΜΤ'ΚΑ . £ENE CE Γ"4 χΊ BO^AT'4, H 0Τ·4 NA CM^rl· H Ε^ΛΛΤΪ; H ΚΛΗ^φΛ ΟΤΉΒ^ΟΙΤΛΒΑ-ΕΤ·4, H Ι1ΗΛΛΤ·4 n^HSHTAET^&CA; H NE ΟΤΪΜ^ΤΛΕΤΪ C^A \·λ, ^A 680 TIi B-4CErO MHj)A ΚΛΑΤΒΑ . W ^HB*4NA-Hi MHJ^ECA! nfHEAtAETi OC^fK^ENEE CAA\"4, H AEEE BAfBAfA ΠΟγίΙΙΤΛΙΛΤ^: Htnp'4BA KfECTi OCAffi^ENTlHMi ΝΛ-HAT1 ΓΒΟΚΟ^Λ ^Λ^ΦΪ . NE BE^E^H- 635 ME NA ΓΚΗ^ΟΒΉΓΚΛΙΧ 3>4Λ0Ε^, NH, KO EAAro^HjTEAdi OC^fK^AttULITE , ^ΕΛΒΛ^ΙΧΤΐ OyEHlJA, NI 4ίΚΟ ΝΛΗΑ-ΤΉΚΉ Ot^fK^ENEK) ΝΑΗΑΤ^Κΐ ΟΕΛ-Hi^EN^HM^ ΕΪΗΕΤΉ CBOEO^A NAMA-640 Tr4K>4, 'tKO ΟΓΛΓΚ^ΕΝ^Η^Ι EECnfA- ADNOTATIUNCULAE CRITICAE. Lin. 607. Nota variam scripluram: k^ect^, alias Kp"4cn"4, κροτ·4 et rtpcT^. — 6l5· ciuena^ pro tnAt^NA^. Hic abundat e, cum lin. 484 et 591 deiucrit. Rectius 1. 616.: cihen^kk. ; sed ΛίΛκογ minus recte pro — 621. Nota namatok^et cf. cum rectioribus namat^k^I. 658 ct 640.— 63o. eece λ\ h j γα , et simplicitcr Auif4mundus, cf. cum\eteri germ. Meri-gart.— 652. bajbaja pro βλ^λβλ aut βα^αβλ, ridicule.— 658. oyehlj*, una tantum h. De perperam yersis et mutilis locis 1. 602, 619, 624 ct 056 vide infcrius notas nostras fusiores ad slavicac versionis lnterpretationem. ΒΆ^ΆΗΠ^ΗΪΜΆΠρΑΒΕ^ΆΝΟ · H ΗΪΪΒ'ΑΠ ΜΆΗΜρΆΤΒΆΗΜΆΕ/(^ΗΤΕΛ!1'{ιΒΛ'& ΕΤΆΕΑ · ·&ΚΟϊΚΕΕεΤΆΠΟΕΤΛΒΗΛΓΑ£ΕΝΚ · BUNUiKE^OmTET^C^HTiK&BlsCEl^E ΜΗΠρΑΒΆ^ΟΙΧ · ΜΛΓΚΕΜΆ · ΗΜΪΗΪΕ Ν Λ pEHEBffep^^ATHBliCfeAi?» · ΒΆΕΚρ'ϊίωΆΗ ^Λίρ'ΔΤΒ'ΑΗγ'Α · ΗΚ^ΊϊΜίΚΕΟγΚΟ ΗΝΆΗ»! ΝΆΗΟΕΤΑΒΛΚΗΙΕ · NA'Kf ΆΕΤΆΕΑΟγΕΤ^Ά AtHlHA · ΕΤ^ΑΙΗΆΝΆΗΪΟγΚΟ^Ι^ΝΆΗ · ΠρΗ ΜΆΗΙΗΛΆΐηΕΕΆΜ^Ά · l^AKONN^Ift ΚΑΑΤΒΛ · ^ΊίΒΆΝΟΕΒΆΕΆΜρΚΤΚΙιΚΠρΐ ΛΑΓΑΙΛΤΆ · NACAMpUTU^OTAllITEB^BA ^ΑΤΪΤΑΓΟΤΛ · ΝΕ^ΟΜ[ΑΗαΐΛΪΛχ;Λ!ΚΕ CAKfCTA · ΠΟκΊϊ^ΆΝΆΗΙΑΟγΕΟγίΚ^ΛΚ&ΙΗΤΕ ΠρΗΚΛΛ^Ά · ΗΝΕ^ΟΕΕΓΟΓΚΕ^ΟΒΟΛΆΗΜΛ UJT Ε · Ν'ΔΗρΑ3Κ0ΗΝΗΚΆΗΝΛ^ΛΤΓΑ · Πρϊ ΜΗΤΑΙΧΙΗΤΕΕΆΛ^ΚΤΪΕΓΟ · ^ΑΕΗΕΆ ΜρΆ'ΓΆΗΟΕΠρHMAUJTiNUi · ΝΕΜΆΕΤΆ ΚΆΗΛΑΚΟΝΚιίΗΝΆΗΕΓΟ · ΝΕ^ΟΜΆΗΗΙαΊϊ ΑγΛίΚΕΕΑ^^ΚΟΗΝΗΚΆεΆ^ΛΜ^ΛεΠΗΝλ UR UIT Ε · HTBOpAUJTEHnponOBffe^ATF. AUljHiC pCTBHlO · ρΑεΠΑΤΑΓΟΠΟΜΊϊΝΗ ΚΟΜΑΕΑΤΆΓΗ · B^IJHJCAJCTBVTBOE A\U · *λ»ρΛ3Κ0ΗΜΗιΙΕΪΚ0ρΛ3Κ0ΗΝΗΚ'ΔΕή' · ρΑεΠΑΤΆ · ΗΕΒΛΝΪΛΪΕΤΆεΑΕΕΗΐΒΗΛΆ · ΠΟΜΗ^ΗΜΑΒΆΙ^εΑξίεΤΒΪΤΒΟΕΜΙ» ■ ΗΆ ΤΟΕεΤΆΟγΚΟ · WpA3KOHNHllE · NE'lh)EUJH ΛΗΜΆΤ0ετρΑ5Κ£ΕίΗΗ · ΝΕΠΟΛ\ΝΗΐηΗΛΪ ΓΒΟ^ΗΪ · 3AE'SHA,ŽAV£CHKOArb^NI» · ΊίΚΟΒΆΙ jpK ΒΗεΑΜΟΛΑ · NENA^pHiB^AH BHEAMOAHUJH · BH^dj^^CAT^LJpKBI» ΚΗΓΙΪΛ · HΜΟΛΪΤ H B rAK; E Arb χ ΓΑ · ΠΟ3ΝΑ ^ΆΟΤΆΠεΑΗκΊϊ ΒΪΝ/& · ΒΗ^^ΆΟεΛΤΚ^Ε NKEETEJO · Ij^CAjlCTBHEnpOnOB^b^AlA UJTE · ΒΗ^Ίί^ΆΟγΚΟ^^ΜΚΝΆΗΜΚΒ^ΝΙ» IjEMK · EAArO^TUCBUTAUITIACA · E ΛΗΚθρΑεΠΗΝΑΕΜΆί|ΐεΛρΚ)ΕΤΆ · KAKOE/S. ^ΕΤΆΒ^Ν[*ΜΛΕΜΆ '· 3HAET'SLJCpCTBi'EErO TBApk · εΛΆΝΙ^ΕρΑεΠΗΝΑΕΜΆΒΪ^ΗΤΆ · ΗεΚ^ΤΗΝΕεΆΜΪΕΤΆ · ΒΆ^ΕΜΑΑΕΒΦΤΆ ΒΆ^ΆΗ ΠρΗΪΜΆ, ΠρΑΒΕ^ΆΝΟ H ΗίΪΒΆΜ-Λ\Ά H ΜρΆΤΒΆΗΜΆ εΛ^ΗΤΕΛΙ» ET'ACA . diKOJKE EtTrA ΠΟεΤΑΒΗΛΆ £ENU, ΒΚΝΜΚΕ ^ΟΙΙΙΤΕΤΆ εΛ^ΗΤΪ ΚΆ B1»CEH 3£" 645 ΜΗ ΠρΑΒΆ^ΟΙΛ, Μ/ΚΗίΕΜΆ, ΗΜΆΪΚΕ ΝΑ- pEME B^ip/fc £ath ΒΚε^ΜΆ ; ΒΆεΚρ^ΙΗΆ Η-^ΜρΆΤΒΆΗ^Ά · HfO^hih ΪΚΕ ΟγΚΟ, ΗΝΆΗ ΒΪ-ΝΆΗ OCTABAUUJE, ΝΑ Κ^ΆΕΤΆ ca ΟγίΤρΆ-ΛΧΗΗΙΑ; ετρΛΗΙΆΝΆΗ V 0γΚ0ρΗ3ΝΆΜ Π^Η-650 ΛλΆΗΗΙΛΆΙΗΕ εΆε^Ά . Η ^AKONNAtft κλατβλ ^φβάνοε βάεάμ^τκιλ njcb-λαγαιλτά; να εάμρκτκ ^otaiute βά^βα-3λτϊ ταγοφ& : νε ^ομάπιπαφα^ηιε {α kfcta, ιίοκφ^άνάηια oycoyfk£ah>uite 655 ΠρΗΚΛΑ^Ά . Η ΝΕ £0 ΕΕΓΟ ΪΚΕ £ΟΒΟΑΆ ΗΜΛ- iute . ΝΆ Η £Λ3Ε0ΗΝΗΚΆΗ Ν^ΛΤΆ , Ιΐρϊ-shtaiaujte ΕΆΜρΐιΤΪ ΕΓΟ ΕΗ ΕΆ- ΜρΆΤΆΝΟΕ nphmau!teni»e ΝΕΜΆΕΤΆ ΚΆΗΑΑ ΚΟΝΚΗΗΝΆΗ ΕΓΟ . ΝΕ^ΟΜΆΗΙΗΛΊΪ-. 660 Α^ΛίΚΕΕΑ ρΑ3ΕΟΗΝΗΚΆ ΕΆ £MU ρΛΕΠΗΝΛ- I&UITE , Η TBOpALUTE Η ΠρΟΠΟΒ^ΑΤΕ" AU IJ^EpETBHK» ρΛΕΠΑΤΛΓΟ . ΠΟΜ^ΝΜ ΚΟ ΜΑ, ΕΑΤΆ, ΓΗ ΒΆ LjHtCAOCTBl' ΤΒΟΕ- Φ Λ\ U . W ρΑ3Κ0ΗΝΗΗΕ ! ΊϊΚΟ fA3KOHNHK'A Ε ΕΙ 665 ρΛΕΠΛΤΆ, Η ΕΒΛΝΪΛΪΕΤΆ ΕΑ ΕΕΗ ΊϊΒΗΛΆ . ΠΟΜ^ΝΗΜΑ Β1? Lj^EApETBI ΤΒΟΕΜΙ» . Μ ΑΤΟ ΕΕΤΆ ΟγΚΟ, W pA^KOHNHME, NE HfOEUlH AH TATO ETfAHi^EUJH; NE nOMNHUJH ΑΪ rBOg^Hl'; 3ΛΚΆΗΛΆΛΪ EEH KOA^NL·, 670 ^KO B'A IjpKBH ΕΑ ΜΟΛΑ ? NE NA ^ρφβ^ί AH BHEA MOAHUIH? BH^JfΆ, ΕΑΤΆ, IJfKBU K5C.'|>A, H ΜΟΑΪΤΗ ΒΆίΚ^ΕΑ^χΆ . ΠΟ^ΝΛ-XrA ΟΤΆ ΠΕΑΝίιΗϊ ΒΙΝΛ, ΒΗ^ΐ^'Α OC^Hi^E-NUE ΕΤΕρΟ Lj4iEApETBHE ΠρΟΠΟΒ^ΑΙΛ-675 HITE, ΒΗ^ΐγΆ 0γΚ0ρΗ3ΗΙιΝΆΗΛ\1» B^JNU-LjEMk ΚΑΛΓΟ^ΗϊΤΙ» EBUTAUITIAEA . ΕΛΗ ΚΟ ^ΑΟΠΗΝΑΕΜΆ Lj^CAj»ΙΟΕΤΆ, ΚΑΚΟ ϋ«*-^ΕΤΆ βΦνΚΜΑΕΜΆ . 3μΑΕΤΆ LjIČpETBVE ΕΓΟ TBApii ; EArANL\LJE ρΑΕΠΗΝΑΕΜΆ ΒΪ^ΗΤΆ, 680 Η EU^iTH ΝΕ εΓΑΜΪΕΤΆ; Β'Α^ΕΜΑΑ ΕΒ4ΤγΑ οηι- ADNOTATIUNCULAE CRITICAE. Lin.646. Sic: μ^ϊ«ελ\ά,ημάγκε napeieβ^ρλ ^ατη βι^εΊγμά. Cf. gr. etmalc vcrtit: viris,quibus indixilfidempraeberc nibus, postcaquam-excitavit cmortuis. yideGraecum.BΆEκprfeulΆH^MpΆTBrAH)fΆ, scriptumadelocutionem, pro BlCKpdiUiK h η^ά μράτβάηχ·ά, quod rcspondet graeco ad vcrbum.— 649. ctj»aujnrah ϊογκορηκνάη— εάελ^ά. Nota ετ^απινάη pro τιμωρ/χς acs 1 11 mor cm velit; Item ογκορΗ^ΝΆΗρΓΟ ογκορ3ΝΚΝΆΗ cf. lin. 675·— 651. Sic: ^ρ^ΒΆΝΟΕ ΒΆΕΆΜρκτκΐΛπρ4ίΛ-Apcrlc male , sedmedela longior. — 654. Sic: ογΓογικ^ΑΐΛίΠτΕper oy, quamvislin. 649 εάγλ^άcura Carniolisreete per ΟΦΆρ.ΜηΗΝΑΙΛίίΐΤίχΆ * ηοπεορΑΝοαιτι» » ΙΑ · ΚΕ^ΛΚΟΝΜΛΙΛ · KOTEpAET^figOCTK · E^AKONE^HIO^HCKA · 3ΕΛν\Φ3ΐΗΚΛ* ΙΗΤΗΕΑΜΑΤΕΤΆ · ΗΟΕ^ ΙΙΙΑΕΤΆτρΑΕΟΜΕ · OE^U^UJAlANAKpCCfcri» ' ΚΛΚΟΝΕΗΜΛΤΆ Β^ρΆΗ ' ^Κθί]ρΚΕ£ΦΆθγΚΛρΦΕΜΆΗ · ΤΜΤΕ ΛΕΒΆΠΕΕΦΆ · 'ΓΒΑρΕΕΆΒ'Ιϊ^ΕΦΕΛΕΓ'ΓΒΟγ £ΤΆ · 'ΙϊίΚΕΜΆΤΑΝΛΓΚΛΝΛ · 3ΝΑΙΑΒΕΐυΤΆ ΜΗ · rHilOMffeNHMAB^LJ^pCTBHTBOEMI» ' WpA3K0HNHMEnETf0y»10M0UJT,iNHHE · HtO ^ΠϊΟΜΆΟΚΛΗΗΗΦΕΛΚ) · ίΆίΤΑΒΝΗΜΕ ΓψΛΒΆ^Ίί · Wj»A3KOHNHMEKOynUMELJcptTBl'K) ΧρΛΝΗΤΈλΚίρΑΗ) · A£AMAH3BrbcTUNrbH · ΟΤΒΑρΗΠj>'XB0CTB0pENAr00TBpU3,iH · ΟΝΆ ΚΟΠρθΟ·ΓΕρΐ»ρΛΚΛΝΛ^ρΦΒΟΚΕ3Βρ^ΜΕΝΕ · ΟγκρΑ^ΕΝΆΕΆΗΕΤΆ ' ΦΆΗίΚΕΝΑΚρΆΓΤ^ΠρΟ tTEpLp^lJ^B^BfbMA · ΠΟΓΆΗΕΆΟΙΗΗ OKffeTEpAH · ΗρΟ^ΗΤΕΑΕΒΆΓΚ^ΕΗΠΟΓΆΗ ΕΆΙηΆ · KEcfe^Ol^npVoEffeTE · ΊίΚΟΠ ^ΆΒΊΓΕ IJCftTBHEHCnOB^^B^ · WfA3EOHNHHE IJ^tptTBHiOHCnOB^^ENHHE · ΟγΐΗΦί ΛΙΟΜΗΚΜΆ · HHiECAOBOMkMAAOMk · NEECA OTBf^E · Η^ΗβΆΝΟΙλπΊΗΝΚΙΛ · £ΗΒΆ HOCJKpOBHUlTEOEffeT^ · ΗΠΟ^ΊίΑΕΕΚ^Ε tTINOEENOCTBOpU · ΟΌγΗΠΤΕΑΙΟΊΚΟΜΆ · il03AK0HN0yM0y ' ΗΠΟ^ΒΛΑΕΝΟγΜΟγρΑ 3EOHCTB0y · ΗΝΑιίγΗΆΗΚΆΗΐρ^ΦΒΪΕ HCKpACTH · WpA3EOHNHME · ΓΚΕΛΗΪΕΜΛ ί*ΤΛΤΚΕΛ · Kf Α^ΟΜΟγ ΜΟγΜΠΟΒ^Λ ΙΑ · ΗΒΕΛΪΚΆΗΜΆ3£ΆΗ£>Α3ΕΟ™ΚΆΗΙΑ * t Ά11C Λ Ιΐ Ά * ΗβΕΛΗΚΆΗΠΛΟ,γΑΠΟΚΛ^ΛΙΑ · · HCflOB^ANU^ · Π03Α^ΒΓ^Ρ0ΒΛΒΓΑ ' ACKOfO ΗίΠΟΒ^ΦΒ'Χ · ηοίΑ^ίΚ^ΕΠρΗΝΙΕ^Ά · ΗΠρΕ BffeECAB^NEHABTl · H^BAUB^f ΆΝΑ1Λ»β ΒΗΪ^^Τ^ΛΕ · νϋΓΟ^ΕΚΆΗΗΙΟ^ΪΝΆΟΚΛΗΜΗ TEAK^BAECATAfKKHOCHAA · HCiHH>£(S »AnffeM^NECA · ΟΤΆ^Κ^ΒΟΛΑΚΆγογ · HCH Β^^ΗϊΤΕΑΕΗΜΦίΑΚρίΤΛ · H3MrkNHSKEK^i ίΤΆΓ^ΟΕΆ · NECiMfSTLNA^BECE · ΓρΟΕΆ BhCKp^CKNOECEAO * Γ^ΟΕΆ ' Γ^ΟΕΟΜΆ^Α ΟΤΆ pAtnHNAISllJTVjfS, ΠΟ ΓΪ EOpA NOIUTE-I* , Εί^ΑΚΟΝΝΑΙΛ KOTEf ΑΕΤΆ £^30CTE ΕΕ3λκονε^ HIO^HCKA; 3'ϊηκλλ" UITH CA ΑίΑΤΕΤΆ, Η ΟΕ^ΟΙΑΕΤΆ TfACOME 685 OE^lUiUJAlA ΝΑ KfCT^fe ΓΙ» . ΚΑΚΟ ΝΕ ΗΜΑΤΆ Β'βρΆΗ, ΪΚ0 LJfE ΕΓΤΆ ΟγΚΑ^ΕΜΆΗ? ΤΗΤΕ-ΛΕ ΒΆΠΕΕΦΆ, TBApE CŽB^^ETEAUCTBO^"-ΕΤΆ; 'fcjKE ΝΆΤΑ NAnCANA, 3ΝΑΙΧ ΒΕΙΙΙΦΆ-MH . ΓΗ ΠΟΜ^ΝΗ ΜΑ ΒΆ ipbcpCTBH TBOEME ' 690 W ρΑ^ΕΟΗΝΗΊΕ, llETfOy ΠΟΜΟΙΗΦΆΝΗΗΕ , ΗΚ>-^'feoME ΟΕΛΗΗΗΤΕΛΚ), CSCTABNHHE npAB-i^; W ΡΛ3ΚΟΗΝΗΜΕ, ΚθγΠΙ»ΜΕ LjcfCTBlKJ, χρΑΝΗΤΕΛΚ) fAK>, Α£ΑΜΑ · Ο TBApH nfiBOCTBOpENArO ΟΦΒ£Ε3ΆΗ . ΟΝΆ 695 ΕΟ npOCTEfE fAKA NA ^fHjBO ΕΕ3 BftfMENE, 6γΚρΑ£ΕΝΆ ΕΆΗ^ΓΆ: ΤΆΗΗΙΕ NA fcfSCT* flfO-CTEfU pAlj^ ΒΆ BffeA\A, ΠΟΓΆΗΕΆΙΗΗΗ OEffeTE fAH, Η ρΟ^ΗΤΕΛΕΒΆ JKffeEH Ι10ΓΆΗ-ΕΆΙΗΆ EEC^OIS ΠρϊΟΚρΐτΕ, "fcKO Π^ΆΒ^Ε 700 tjCfCTBHE ΗΕΠΟΒ^ΐΒΆ . W fA3KOHNHME, Ij^CptTbHK) HCflOB^EMHNE, 0γΜΗΤΕ-ΛΚ> ΜΗΚΑίΆ, ΗΓΚΕ CAOKOME ΜΑΛ0Λ1Ε NEECA ΟΤΒ^Ά3Ε, Η ^ΗΒΆΝΟΙΑ n^CNKl·» £ΗΒΆ-ΝΟ CiKjOBHUJTE ΟΕρΦτΆ, Η ΠΟ^ΛΚΕ KfK-705 CT"iN0E ΝΕΟ CTBOfU . W θγ'1ΗΤΕΛΚ) ΜΚΟΑΐΆ Π0^ΑΚ0ΝΝ0γΜ0γ, Η Π0χΒΑΛΕΝ0γΜ0γ fA-3Ε0ΗίΤΒ0γ, Η ΝΑθγΗΆ ΗΚΆΗ IJtfCTBVe HCKfACTH . W ρΛ3ΕΟΗΝΗΗΕ ΗίΕΛ"ΪΕΜΛ-tik TATEKA ΚρΑ^0Μ0γΜ0γ ΗΕΓΙΟΒ^Α- 710 ΙΑ, Η ΒΕΛΪΚΆΗ Μ^Α"31" ^ΚΟΗΙΚΆΗΙΑ ΕΆΠίΑΒΆ, Η ΒΕΛΗΚΆΗ ΓΙΛΟ^Ά ΠΟΚΛ3ΛΙΑ ΗίΠΟΒ^^ΑΝΕ^ . Β^ρΟΒΑΒΆ , A CKOpO ΗίΠΟΒ^^^ΒΆ', nOCA^JK^E ΠρΗΙΗΕ^Ά, Η Π$>Ε-B^ECA Β^ΝΕΜΑΒΆ, Η »feBAE Β^ρΆΝΛΙΛ 'fe- 715 Bffe ^ΦΤΦΑΙ» . W ΓΟ^ΕΚΆΗ HIO^Vn18 OEAHHN- TEAW, 'feBAECA TAIKUH OCHAA; H CS HKJ^O-ΙΛ n^fcM^NECA, O T Ά £Ε^ΒΟΛΛ ΚΆ \Cγ , Η £Ά-B^^TEAU ΗΜ^ΙΑ KfCTA . H3AvfcNH$EE Κ^Ά-£ΤΆ Γ^ΟΕΆ, ΝΕΟΆΛ\ρΆΤΕΝΑ^ BUCEΓ^ΟΕΆ 720 BECKffetENOE CEAO Γ^ΟΕΆ Γ^ΟΕΟΜΆ fA- ADNOTATIUNCUL Α. Ε CRITICAE. Lin.655.Sic: ^οβοΑΆ.— 671'Sic: ijfkbu, sine titla.—676. Sic: eah disertim pro : ecteah. Cf-priora.—681.Sic: κοτεραετά, non κο'γο^αετά. Etin ^άηεαλιιιτΗ ca ματετά videtur ca utrinque valere, et bis.— 681. kako ne ηματά ΒφρΆΗ, habent fidem. Graecus: lfabeam! — 6g3 — 694. Vide, meliusne capias quam ego, ope graeci, an mecum crcdas aliquid deesse.— 696. Sic: ογκ^Α^ενά, non e. g. οκρ-. Graecus aliter.— 702. μηκομά codex scribit μκομά , superne, snb titla, insidcnte i liteVa, adjntricc lectionis. Typographus sic nondnm potuit exhibere. — 707. MtfCTBiE, sine titla. $£fOyLUENEE · BliNE/MKB;ECAA\j»liTl» · Λ\ΕΝΪ *ΓΆ(ΑΚΆΝΤΗ · ΑΓΚΗΒΟΦΆΝΗΊΕΦΆ · KONELJANE ΗΜΊϊΙΑ · ^ΟΕ^ΕΙΤΆΓ^ΟΕΆΤΆΐυτΆ · ΠΟΙϋΚΪΚ) ΠΟΒΕΛ^ΝΕΚ) · ^ΛΛ^ΆΤΒΆΗ^ΆΜΝΟίΚΆΕ'ΓΒΟ « ΟΤΆΒΗ^ΤΑΒΆΗΆΝΕΤΆΝΕΗΜ^ΤΗ · ΟΒΆίΚ^ΜΆ 11ΙΗΪΛΜ» · ΗΠΛΚΆΗΗΚ>£^Η · ^ΛΝΕΠρΗΪΜΕΦΆ ΚΛΕΒΕΤΆΝΆΗΙΑΒΗΝΆΗ · ΤΆωΤΆΕ(ΤΆΒΪ£4ί ΤΪΓ£ΟΕΆΛΕΗ5Αΐυ'ΓΪ)(Ά · ΙΚΗ^ΟΒΕίΚΆΜ^ΆΗ Κ^ΛΤΒΛρΦίΛαΐΤ'ϊ · HfO^OKAHHAISlUT-S « Η'ΧΦΟΓ'ΛΕΐυΗ « IVKAEBETENIME · A^ETBELJAH ΝΟΓΟΝΕΒΪ^ΪΙΙΙΗ · ΠΟΚΛΟΝΗΓΑΟγΕΟΒΆΙΚ^Ά UlWMOy · ΒΗΪΚ^ΆΒΆίΤΑΒΆυυΑΑΓΟ ♦ ΗΓΕΠΟ 3MAH · MfUTBULJIiN^ECHn^^AATl · ΗίΗΒΆ ΤΪΗΒΆ3£ΑΕΜΕ · ΝΆΝΕ^ΟΒΆαΪΠΗΜ^ΊΪΟΜΆ · ΝΆΗΠΕΗΑΤΕΝΑΛΑΓΑΙΑΤΆΝΛΓρΟΕΆ · ΦΟγΜΝΆΗ KE30yMNHME · ^^ΐΐΙΙΑΙΑΪΕΟΛ^ΝΗίΕ ΜρΕΤΕΝΆΗΙΑ · ΠΕ4ΛΤΪΛΗΝΕρΛ3^^ωΜΤ'Λ · ΗΠ£ΟΓΆΝΛΒΆΗΛ£Α · ΠEMΑΤΊΛΗ f ΑΕΟΪ ΤΆ · 3Λ3ΝΛΜΕΝΑΗΓρθΚ'ϊ · ΒΟΪΝΆΗΠΟίΤΑ BH · ΟΙΦΛΠΗΓρΟΕΆ · ΕΟΛΕΙ1ΙΆΜΪΤΒΟ£>ΗΙ1ΙΗ HcnpABAENKE · ΠΟ3Ο£>ΕΝΗΚΆΗΒΆΕΚρΆ0£ΝΕΚ> ΕΓΟ · ΓΟΤΟΒΛΕΐυϊ · ίΆΒφ^ΤΕΛΐβΆίΤΛΝΕΙΟ · npHBO^JllJH · ΠρΟΠΟΒ^^ΛΤΕΛ^ ΜΟΪΜΆΗΚ) ^ECEA\'i · ΤΒΟΙΑίΛΟγΓΆΗΓΟΤΟΒΛΕΙΙΙΗ · flji ^ΤΕΟγΚΟΚ^ΛΤρί»^ · ΒΗ^ΪΜΆΕΟΛ^ΝΗΓ^Ο εάνάηια · bh£hwx;a.tpoeoyr£oeoy · μα τε^εεείάμράτεκ) · ποίκη^μ'ϊβϊ^τϊ χλ · ΠΟΕφΓΚ^ΆωΑΒΆΕΤΑΙΧΙΝΦΑΙ^ΜρΕΤΒΆΜ χά · νάηνΦβειελϊπ^ηγτ,λπημά · κά ΒΆΕΚ^ΕΓΆΙ1ΙΚ)Μ0γΒΕΓΕΛ0 · ΤΟΜΟγΕΟΕΠΓΆ CAABA · ΒΆΒ^Κ · ΑΜΪΝΜ ^ρογιιίενύε; βενεα\ κ it; ε (άληκτε μενϊ- T1CA ΕΆΗΦΗ, Α ΗίΗΒόφΆ ΝΗ'ΙΕΤΆ, KONELjA ΝΕ ΗΑ\ΊίΙΑ . ^ΟΕ^ΐ Εί*ΓΆ ΓρόΕΆ ΤΆΐυΦΆ, Πθ ΕίΚΪΙΰ ΠΟΒΕΑΗΪΝΕΚ), £Α ΛΧρΆΦΒΆΗ^Ά Λ\ΝΟίΚΆ(ΦΒΟ 725 ΟΤΆΒ^ΦΛ ΒΆΊΆΝΕΦΆ ΝΕ ΗΜ^ΦΗ 0 ΒΆέΚρΕίΆ-ΙΙΙΗΪΜΕ, Η ΠΑΚΆΗ HfO^H ΗΕ ΠρΗΪΜΕΤΆ ΚΛΕΒΕΤΆΝΆΗΙΑ ΒΗΝΆΗ . ΤΆΙΝΤΆ ΕίΦΆ ΒΪ^Φ-ΤΪ Γ^ΟΚΆ AEffiAUJTI^-i, ΪΚΗ^ΟΒΕ(ΚΆ ΙΑ^ΆΗ-ΚΆ 3ΛΤΒΑρΐΐΛΐυΤΆ , ΗΜ^Λ ΟΕΛΗΗΑΜΙΙΙφΆ . 780 ηΆ'γο paeujh, u> κλεβεφενϊηε ! Mjutbeija h- Noro NE Bl^VlilH ; nOKAONHCA OyEO BrAtKp'AC'AJ HJK)MOy . ΒΗΗί^Ά ΒΆΓΤΑΒΆΙΙΙΛΑΓΟ, H ΓΚ ne* 3ΝΛΗ . MfETBtLjk ΝΆ ECH llfΦ^ΑΑΆ , ΪΚΗΒΆ φΪ H βά3^αεα\ε! νά ne ^οβάλ^ ti ηιο^ΗϊοΜΆ, 785 ΝΆ H πεμαφε ναλαγαιμ^ά να Γ^ΟΕΆ . u* ΟγΛΧΝΆΗ EE30yMNHHE! ξρ^ΙΙΙΛΙΑΪ ΕΟλΠ^ΝΗ tK-μρεφενάηια, πε4αφϊ ah ne £ a3£fΐΐιιηφά ? Η ΙΐροΓΆΝΑΒΆΗ α£α , πεηαφϊ aH CA ΕΟΪ-φά? 3λ3ναλαεναη γ^οεά, βοϊνάη ποίφα-740 BH, οεφαπη ί^οεά-, ΕΟΛΕΐηΆΛΐϊ φβο^ηινη HtnpABAENEE, γ^ο^ενηκάη βάεκράίενμο ίΓΟ γ0φ0βαε11ιϊ, {άβφ^φτελ^ βάίφανεκ» npHBo^VuJH, n^onoB'fe^AirEA,fe Λ\οι'Λ\Ά MW·* £eceav1 φβοια ιλογγάη γ0φ0βλε11ιη . Πρϊ 745 ογκο Ε^ΑΦρΕ^, ΒΗ^ΪΜΆ Κ0λΗϊ'·^ΝΗ ΓρΟ- εάνάηια, βη^ηλλά at^oe0y tfoeoy μα-«tefe εείάλλράτεη), ποηϊη^^μά βΐ'^φφϊ )fa ποε^γκ^άοια, βάεφαβϋιιιτλ ΐ^λ^ετβάμ- ΝΆΗΝ^ BEtEAl" ΠρΗΕΤΛΠΗΜΆ ΚΆ ΒΆίΚ^ΕΕΆίΧΙΙΟΛλΟγ BEtEAO . TOA^V KO ECT'* 751 (ΛΑΒΑ ΒΆ Β^ίΚ . ΑΛΜΝΕ. ΟΤίΙΛΓΟβΠΙΦΛΗΗ'β· ΛΡχίβΠΗΘΚΟγΠΛ·KVEPLOH^ c^aaPo επιΦανη^ , Af)fiEnHcKoynA KynfkcKA-ίΙΓΟ - οπογρβεβηΐτμγη^ηβλμπιδγοίνχϋ.ηοη αγο, ο πογ^κενϊφ^λα Μ, η εα νλιχιεγο η^α ; η ο η-ΟΟίΦυ.ΗίΚ&ΟΤ'ΜΡΗΜίΙΤίΙΑ.ΗΗΙΚΟΑΗΜ^.ΗΟΟΙ» οίπφ^ ηϊκε οτά α^Ηματ^ια, η νηκοαμ«Φ ; η ο tu-ηηιγηηίιιπβγογροει.η^κ.ποο^πϋθμ'βΐμγ^αηβίι νηϊ γη ναοιεγο rfοεεν^με, πο {άηαενη?η /*yyEMN0r0 NAjE.MH · ■J,ATOCEKE3AiA,iBU ΕΛΙΝΟΓΟ · ΜΜΛΆΗΑΝ|»ΕΜΝΟΓΟ · KE -$ΜΛ'ΑΒ1»ΕΜΝύΓΟ · ^KOLJ^CA^ΜΆΠΗΦΆ · HEA\ArfeoyKO'tcA · ΗθγΜΛΆιΙΑ · ΐκΟΚΆΠΑΆ ·ΓΙ»Ι*θγίΆΠΕ . ΚΆΠΛΆΦΜ&ΟγΜ^ΦΆ · HA ,\'&B'£CTj>EnETA · κΆΒΆΛΧΑΛ^ΟγΓΆΠΕ · ΜίΆΠΑΙΙΙΦΛΙΑΟΤΆβφΚΛ · ΟΦΆΛ^ΛΜΑΒΆ CK^CH · ΚΆ^ΕΝΆΜΝΗΪΓΑΤΆ · ΒΆΗΕρΑΙΗΆ ΝλΙΑΜΛΆΒΆΗΗΓΛΑ:Η · ΗΓΟΒΟ^Η · ΚΆΗ ΗΛΙΑΙίΙΤΕΗΝΛγΛ · ΟΤΆ3ΑΚΟΝΟΠ ΙΙΙ.ΜΗΚΆ · ΚΆ^ΕΝΑ^Ο^Ϊ · ΗΚΟΒΪ · ΗΗΗΝΗ · ΙΙΟ^ΗίκΊϊ · Η^ΆΚΟΑΪ · ΚΆ£ΕΙ)ΦθΑ£Ε · ΗΪ EffeH · HC^UIAOCAJK^E^AHIA · ΚΆ ^ΕίβΦωΦΑΗΜΕΊΗ · HTOBOf HKEHJTl' ΓΛΆΙΗΙ ' ΚΆ^ΕΛΚ)^Ι»ΕΛ\ΙΗΑΦΛΝΙ»4ί · H Τ^&ΦΆΝΕΠ^ΑΒΕ£ΚΝΆΜΪ · ΒΆΗΕΦΪΝ* ΟγΚΟ'^ΐΛΟ · ΒΆΗΓΦΗΝ*ΛΚ)£Ι»ΕΠΟ Ογ'ΜΗΙΗΑΪΑΤΆωΤΕΤΆΗΆΗΜΆ · ΗΕΟγΕ ΤΆΝΆΗΜΆ · ΠΟΤΆΚΛΕΑΒΆΑΚρΟΓΟΗΪΕ · ΗΚΛΜΕΝΚχΆ · HCAAU^Kf OyiUHUJACA · ΠρΗΒ^ΆΓΛίΑ · ΒΆΤΒρΆ£ΆΗΚΛΛ\ΕΝΙ» · ΝΆΒΆΠ^ΝΆΗΒΑΆΝΆΗΪχΆ^Μ^ΛΓΑ · ΠΟ 'lMAKACAONAKOBAArbNEnOKrii^HA\'feEMK · H Ά C ΑΛ\Ϊ£Ά'Γ U J Ε Ν Η ΚΆΗ111 λ · ΒΆψΙ^ΈΑ IIA^O^BOKAMENK · ΗίΆΙΗΕ^ΆΟγΜρΆΦΒΪ ΙΑ · CSh^^AlUABEAiKAArOCAinCCA · CA'A ΝΜ]Λχ·Λ · ΝΆ^Λ3^{>ΓΙίΗΙΆΒΓΙϊΊΆΝΆΗΙΑ* Η · ΗΝΟΠΑΕΛΧΕΝΝΗΚΆΗ · Η3ΛΚΟΝΟΠρΦ ΐΦΛΠΚΝΗΚΆΗ · ΠΟΓΟγΚΗ · 3^Η^ΕΚΆ CAKN'AljE · ΠΟ^Ά3ΕΜΛΛ · ΗΦΆΜΧΠ^'Ιί Λλ^Α'ΙΆΝΛΗΛΗΙΟ^ΕΟΛλ'ΑΟΆΤΒΟ JH · £1» HECKCnVHKE · C Λ LU ΤI Λ\Ά Η Α3 Ε Μ Η · Η ΟΤ'ΆΒΓ^ΚΛΠΟ^Ά3ΕΜΛΕΙΛΓΆΠΑΙΗΦΙ Λ\Ά · ^UNECKCntEHUEBKCEMOYA\Vj!Oy · Ε ΛI ΚΟ Β Η ^ Η ΜΆ · ΗΕΛΪΚΟΝΕΒί'^ΗΜΆ · C0yr0yK0£KNECknfHUIECTHErNE · coy ΓΟγΚΟε'ΑΜΟΤJENKE · ΕΟγΓΟΚΟΗΚΒΚΟ AIOKUCTBHE · ΕΟγΓΟγΚΟΕΆΝΗ'ΓΚΕ · ΒΆΚΟγηΊίΚΕΗΕΆΜ'^ΕΝΚΕ · ΓΟγΓΟΚΟ ΚΆ 4ΆΤΟ CE £KNECk ΚΕ3Λ\ΑΆΒΙιΕ ΜΝΟΓΟ ΝΑ 3*Λ\Η? "ΙΆΤΟ CE ΚΕ3ΛΛΑΆΒΚ-Ε ΜΝΟΓΟ, Η ΜΛΆΊΑΝΚΕ ΜΝΟΓΟ? ΚΕ- 760 3M/VSBIlE Λ\ΝΟΓΟ, 'feKO LJ^CAJU ΓΆΠΗΦΆ . 3ΕΜΛ4ί ΟγΚΟ^ΕΑ, Η ΟγΜΛΆΜΑ, ΊϊΚΟ ΚΆ ΠΛΆ-ΦΚΙΛ ΟγίΆΠΕ', ΚΆ ΠΑΆΦΚΙΑ ΟγΜ^ΦΆ, Η Α- ΒΆίΤ^ΕΠΕΦΑ ", ΚΆ ΒΆ MAA*fc ΟγίΆΠΕ , Η ΓΆΠΑΙΙΙΤΑΙΑ ΟΤΆ Β^ΚΑ ΟΦΆ Α^ΑΑ\Α ΒΆ-765 EKffecH . ΚΆ£Ε ΝΆΗΗΦ ΙΑΦΆ ΒΆΗΕρΑΙΗΆ-ΝΛΙΑ ΜΑΆΒΆΗ, Η ΓΛΑΕΗ, Η ΓΟΒΟ^Η ΚΆΗ-ΚΛΙΑΙΗΤΕΗ ΝΛ χΛ ΟΤΆ 3ΑΚΟΝΟΠ£ "^ίΦ*-ΠΚΝΗΚΆ . ΚΆ£Ε NAfO^i, Η ΚΟΒΪ, Η ΗΗΝΗ , Η Η ££>ΆΚΟΛΪ . ΚΆ£Ε LUČAJE, Η V- 770 Efkh , Η C*£MA Ο^ΓΚ^ΕΝΆΙΑ . ΚΆ- £Ε fB^ilUTA Η ΜΕΜΗ, Η ΓΟΚΟ^Η ΚΕΙΗΦΪ ΓΛΆΝΗ; ΚΆ£Ε AKJ^kEM ΟΙΑΤΑΝκΦ, Η Φ£*ΦΆ ΝΕΠρΛΒΕ£1»ΝΆΗΪ . ΒΆ ΗΓΦΪΝ* ΟγΚΟ , ^ΑΟ ΒΆΗΕΤΗΝΧ ΑΚ)£ΚΕ ΠΟ-775 oyHHUJACA ΦΆΙΗΦΕΦΆΝΆΗΜΆ Η COyE- ΦΆΝΆΗΜΆ·, ΠΟΦΆΚΛίΑ ΒΆ ΛΚ^ΟΓΟΝΪΕ-Η KAMENI» jfrA Η CAMl' CAKfOyWHLUACA ΠρΗΒρΆΓΛΚΑ ΒΆ ΦΒρΆ^ΆΗ KAMENI», ΝΆ ΒΆ ΠΗΪΝΆΗ ΒΛΆΝΆΗ ϊχΐ . ΠΟ- 780 ΦΆΚ/RCA Ο ΝΛΚΟΒΛΑ^ ΝΕΠΟΚ^ΗΜ^ΕΜΚ, ΝΆ ίΑΜΪ ΕΆΦΚ^ίΝΗ ΚΆΗUJA . ΒΆ3Ν^£Α NA^ffeBO KAMENI», Η CrAUJE£rA ογΜ^ΆΦΒΪ ΙΑ . 0ΆβΦ3Λι1ίΑ ΒΕΛΪΚΑΛΓΟ CMnCCA, CArA NULJA jfA, ΝΆ ΒΗΪΗΆΝΆΗΙΑ /ϋ- 785 ΗΆΗ, ΗΝΟΠΑΕΜΕΝΝΗΚΆΗ Η 3AK0N0nffc-£ΦΛΠΙ»ΝΗΚΆΗ ΠΟΓΟγΚΗ . ΚΆ ΕΑΚΝΆί)Ε ΠΟ^Ά $ΕΜΛΧ., Η ΦΆΛ\Α Π^ΐ-ΛλρΛΗΆΗΛΙίϋ ΗΚ)ν^ΕΟΜΆ ΕΆΤΒΟJH . £1»-NECK ΕΠΕΝΚΕ ΟΛΗΙΦΪΜΆ ΝΛ 3ΕΜΗ ' Η 790 ΟΤ1« Β^ΚΑ ΠΟ^Ά 3εμΛΕΙΛ £ΆΠΑΗΙΦΪ ΜΆ; ^hNECk cficEMUE ΒΚΓΕΜογ ΜΪ^Ογ, ΕΛΪΚΟ ΒΗ^ΗΛλΆ Η ΕΑΪΚΟ ΝΕΒΪ^ΗΜΆ . ίΟγΓΟγΚΟ ^KNECK Π^ΗΙΗΕΓΦΗΕ ΓΝΕ . COy-ΓΟγΚΟ ίΆΜΟΦ^ΕΝΚΕ, ΓΟγΓΟΚΟ ΜΛΒΚΟ-795 ΛΙΟΚΚίΦΒΗΕ , ίΟγΓΟγΚΟ ΓΆΝΗΦΚΕ, ΒΆΚΟγη^ 5ΚΕ Η £ΆΛ\Φ^ΕΝ1»ΕCOyTOKO ΚΆ A D Κ Ο Τ Α ΤIU Ν C U L Α Ε CRITICAE. ga Lin. 764· Sic: οτΓί α^αλαλ , pro οτά λ^λ, ab Hadc, lnfcrno. — 773.Nota voccm φ^ατά, ct cf. cum allem. Transt, . transe, ct carn. φ^λνίλ :' Sed tutius cumruss. φρογφΗΦΗ premo, et germ.: Drudc, allem.: Trut. — 780. tMnccA σφίΧμα, pro cAA\ncoNA. — 784. Nota ^3'AH bic, ct confcr cum b*^omk lin. 553.— 7Q5-8oo. Sic variatur: coyrOYK-et royroK-, ul stalim ab initio cocperaf.— 775. κειιιτκλάνη , innumeri, praebet quidem sensum boiium, sca cum gr. luilioat «Txy.Tu, vide annon librarius volnerit εηιιιφηννη seribere, id est grammatice: εεϊμηννη; ηηνά enim est τχξις. HKOAVAnOffcuJTENUE · 0ΤΆΝΕΚΕεΕΝΑ3ΕΛ\ϊ · ΟΤ·Χ3ΕΛ\ΛΑΠΟ^·Χ3ΕΜΛΑ · ΚΆΠρΗγΟ^Ϊ ΤΆ · ΒρΑΤΑΑ^ΟΒΑΟΤΆΒρ^ΛΒΚΤΆΕΑ · ΕΆ ΠΑΙΝΤΕΪ0ΤΆΒΪΚΑρΑ£0γΗΤΕΕΑ · ffe^A ΐυΤΕΗΒΆΤΆΜ'ί? · ΗΒΆΕ^ΝΗΕΆΜρΚΤΕΝΦ · ΒΕΛΗΚΆΗΕΒ^ΤΆΠρΪΗΑΛΪΤΕ · ΕΆρΑΚΆΗΓΆ · ΕΆΜρΆΤΒΆΗΜΪΚΆ · ΙΆΟγΜΕρΆΟΙΗΛΑΪ ΪΚΗΒΟΤΆ · CinOBVNN^HMVMEnOBlNNTlH · ΕΆΕΑΙΝΤΪΜΪΒΆΤΆΛ\'& · ΝΕΛΐρΆΗΑΗ ΕΒ^ΤΆ · ΕΆΠΛ'βΝΝΗΚΆΗΕΒΟΚΟ^ΪΤΕλύ · ΕΆΠ^ΗΕΠΟ£Ι»ΝΪΛ\Η · Πρ^ΒΆΗΙΙΙΆΝΗΪ ΝΚΕΆ · j('iNA3EMH · Β^ϊρΟΒΑ^ΟΜΆ · χΆΒΆ ΛΑρΆΤΒΆΗγΆΕΆΝΗΜΙ»εΆΝΗ£^Λ\Ά · ΟγΒ^ΜΆΗΤΑΗΝΆΗ · ΙΑΣΚΕΤΟγ · ^Α^^ΟγΜ^Ϊ ΕΛ\ΆΚ!ΚΪΙΛ · ΤΛΗΝΛΠΟ^^ΕΜΛΕΚ&ΗΚ^Ε CA · ^ΛΟγβΦΜΆ ΚΛΚΟΗΕΑΙΝΤΪΜΆΒΆΛ^ · ΠρΟΕΒΐτΪΛΆΕΕΤΆΠρΟΠΟΒ^Ι«, · ΗΆΤΟΟγ ΚΟ · ΒΙ»ΕΑΛΪΠρΐηρθεΤΙ»εΠΕΑΕΤΆ · ^ΒΑΚΕΑ ΒΆΑ,^ΚΆ · ΝΪ · ΝΆΗΤΟγβΊϊρΟγΗΜυΤΑΙΑ · BTiHEfAJKE · ΕΆΜΟΤρΕΛΪΒΆΝΑΑΤΒΟρΑ · Α£Ι»ΝΕΕΚΒΛΑ£ΆΗΗΆΝ'ί?Α · ΒΆΗΙ{>ΛΠΛΆΤΙ» CKAA · A^KNECkrOtnO^litKAA^^IA · ΒΆΗΕ fAHEKAAA · ^ΚΝΕΕΚΚΗίΕΤΒΕΝΛΛ^ΕΤΆ · ΒΆΗΕ£Α3Αθγ)ςθθγ£ΑρΕΝΆΚΆΗΒΑΑΙΗΕ · £1» ΝΕΕΚΚΑΪΕΙ)ΑΝΗΛ\Ι»Κη;ΪΕΛ\ΚΛ£ΟΒΆεΚΟΕ Hi H Λ IlU TE KI» ΕΤΙ» · ΒΆΗΕρΑΕΆΒΑ3ΑΝΆ ΕΆΗΒΑΑΙΝΕ · ^ΕΝΕΕΕΝΕρΑΕ^ρΦίΗΕΝΆΗΛΰ' Α3ΛΜΗ · ΕΆΒΑ3ΑΕΤΆΓ0γΚΗΤΕΑΑ · ΒΆΗΕρΑΟΕ,*.!Κ£ΕΝΆΚΆΗΒΑΑ1ΝΕ · £UNEEK ΟΕΑΓΚ^ΕΝΆΗΑΧΆ · ΕΒΟΚΟ^Α^ΑρΆΕΤΒΟγ ΕΤΆ · ΒΕΗΕρΛΕΛΟγΓΆΗΠΗΛΛΤΟΒΆΗρΑ ΓΑΑχΑΕΑΕΜΟγ · ^ENEEkB pATKNHlJIA^O ΒΕΝΗΪ · BH^rfeB'ililEErOHlllTE3A · ΝΆΟγ ΚΟΕΛΆΗΙΙΙΗχ BNdiHMALjdi · ΒΆΗΙΝΆΝΕΕ ΕΛΟΒΟΕΛΆΗΙΝΗ · ΗΒΆΕΠΟΗ · ΕΑΆΗΙΝΗΪ npocAABH · CA*iHiimVnfοποβΦΗΪ^ι» · KSKHffcBEAKHiHlO^EEA · ΚΑΚ03ΛΚ0ΝΆ0εΤΑ ΠΛΕΤΆ · KAKOKAArO^TKnpOLJBiTAET^ · ΚΛΚ00ΚρΛ3ΪΜΗΜ0γ0^ΑΤΪ · ΚΑΚΟΗΕΤΪ HAnponOB^AETICA · ΚΑΚΟΕ^ϊΝΕΜΗΜΟγΟ^ΪΤΆ 800 μκολ\Ά riOcblilTENUE; OT1* NEKEEE na 3ΕΜΪ, ΟΤΆ 3ΕΜΛΑ ΠΟ£Ά 3EMAA ΚΆ ΤΆ . BfATA A^OBA ΟΤΆΒρ^ΑΙΛΤΆΕΑ; ΕΆ-ΙΙΑΙΙΙΤΕΪ ΟΤΆ ΒΦΚΛ £A£OyHTEEA, cfe^A-UJTEH ΒΆ ΤΆΜΪ: Η ΒΆ ΕΊΪΝΗ ΕΆΛίρΚΤΕΝ^ ΒΕΛΗΚΆΗ ΕΒ^ΤΆ ΠρΪΗΛίΦτΕ . ΕΆ ρΑΚΆΗ ΓΆ , ΕΆ Α\ρΆΤΒΆΗΛ\ϊ ΚΆ, ΕΆ ΟγΜΕρΆΙΝΗΛΑΪ ΪΚΗΒΟΤΆ, ΕΆ ΠΟΒΙΝΝΆΗΜΙ ΝΕΠΟΒΙΝΝΆΗ, 805 810 820 ΕΆ ΕΧΙΝΤΪΜΪ ΒΆ ΤΆΛ\ΐ ΝΕΛ^ΆΗΑΗ ΕΒΊΪΤΆ, ΕΆ ΠΑ^ΝΝΗΚΆΗ ΕΒΟΚΟ^ΪΤΕΑΙ», t'A Πρ^ΗΕΠΟ^ΚΝΪΜΗ ΠρΊίΒΆΗΙΝΆΝΗΪ Ν Κ C'A . ^Ά ΝΑ 3ελλη» Β^ρΟΒΑ^ΟΜΆ: χΆ ΒΆ ΜρΆΤΒΆΗ^Ά, ΕΆ ΝΗΛΛΙ» ΕΆΝΗ^ΦΜΆ, ΟγΒ^ΜΆΝ ΤΑΗΝΆΗ IAJKE Τθγ . £Α £Α30γΛ\^ ΕΜΆ Κ&ΪΙΧ TAHNA ΠΟ^Ά 3ΕΜΑΕΙΛ ΗΚ>£Ε-CA', £Α ογΒΪΛ\Ά, ΚΑΚΟ Η ΕΑΙΝΤΪΛΛΆ ΒΆ A^di ΓΐρΟΕΒΐτΪΛΆ ΕΕΤΆ ΠρΟΠΟΒ^Ι» . ΗΆΤΟ Ογ-ΚΟ, BUCA ΑΪ n^fenpOCTU ΕΠΕΑΕΤΆ, ΪΒΛΙ»ΕΑ 815 βά α^ίί κά ρ νϊ, νά η τθγ β^ογίλιηταια . ΒΆΗΕ£ΑΓΚΕ ΕΆΜΟΤ^ΚΑΪΒΆΝΑΑ TBOfA , Α £I»NECU ΒΑΑ^ΆΗΗΆΝΪΑ; ΒΆΗΕρΑ ΠΛΆΤΚ-CKAA, A £UNECK ΓΟΕΠΟ^ΚΕΚΛΑ ^ΦΐΑ: ΒΆΗΕ-JA ΗΕΚΑΛ, A £ΚΝΕ£Ι» KJKETBENAA ^ΕΤΆ : ΒΆΗΕρΑ 3Λ ΟΥΚ«) Ογ^Α^ΕΝΆ ΚΆΗΒΑΑΙϋΕ, £1» NEEU KAIELJANHMI» Κ5ΚΪΕΜΙ» Α^ΟΒΆΕΚΟΕ JKHAIllJTE ΚΚΕΤΚ: ΒΆΜΕρΛ £ΆΒΑ3ΛΝΆ ΚΆΗΒΑΑΙΝΕ, £UNEEK ΝΕ £ΛΕ^ρΐΐΗΕΝΆΗΜΪ Α3ΛΜΗ £ΆΒΑ3ΑΕΤΆ ΓΟγΚΗΤΕΑΑ t ΒΆ'ΙΕρΑ 0£ΑΗ!^ΕΝΆ ΚΆΝΒΑΑΙΙΙΕ, ^ΚΝΕ£Ι» 0£ΧΗ5^ΕΝΆΗΛ\Ά £ΒΟΚΟ^Α ^ΑρΆ£ΤΒ0γ-ΕΤΆ : ΒΚΊΕρΑ £Α0γΓΆΗ ΠΗΑΑΤΟΒΆΗ ΓΑΑ^Χ ΕΑ ΕΛ\θγ, ^Ι»ΝΕ£Κ BpATbNHtJI Α^Ο-BUNHI ΒΗ^ΒΆΙΝΕ ΕΓΟ HUJTE3A . ΝΆ OV-ΚΟ ΕΑΆΗΙΝΗ ^ΒΝ^Η ΒΆΗΙΝΆΝΕΕ ΕΛΟΒΟ, ΕΛΆΗΙΧΙΗ Η ΒΆΕΠΟΗ, ΕΑΆΗΙΝΗ ϊ ΠρΟΕΑΑΒΗ, ΕΑΆΗΙΝΗ ϊ ΠρΟΠΟΒ^ίίΚ^Κ ΚίΚΗ^ί BEAK^k ΗΙΟ^ΕΕΑ: ΚΑΚΟ 3ΛΚΟΝΆ ΟΕΤΑ-ΠΑΕΤΆ, ΚΑΚΟ ΚΑΑΓΟ^ΐτΐ» npOLJBlTAET'A, ΚΑΚΟ ΟΚρΑ3'ϊ ΑΙΗΜΟ^Ο^ΑΤΆ, ΚΑΚΟ ΗΕΤΪ-ΝΑ ΠρΟΠΟΒ^ΑΕΤΆΕΑ, ΚΑΚΟ εΠίΝΙ» MHMOJf0^'ίτΆ, 825 880 885 ADNOTATIUNCULAE CHITICAE. Lin. 811. κηΪ'νλ ταηνα π. 3· *·· manifesto errore pro: KJKi'rt, i. e. KOfKVm. Nisi malis quid omissum, ut sit κογκ'ιϊλ tahna, τληνλπ.3. h. Quamquam graccus cditus a nostra correctionc stat. 8ιδ· προεβΐτϊλΐ» εετά nponob^u, manifcstavit praedi-cationem, sat differt a graeco : ετεφάνη rcκνί^τ^μα passivo. 814. Sic: npdinpoETKper 1», pro gr. άτλως. 824. a^aavh cf. lin. 533. AdvcrteΓογκΗΤΕΑΑ, τον τυραννον, perperam, pro ΓογκΗΤΕΑ^ί i. e. ΓογκΗΤΕΛΓΠ ; siquidern graec. acc. sing. volucrit rcddcrc. Atrccte, si acc. plur. pcrditores. 834· ^ota npoijBiTAET^ per V; alias d? χτόνφ abeuntc in u, Imo cf.cliom. lin. 840. npo- 0 K.\KOCArAIILIJEbUCE.\EN;SIAHCnA1N'liET'A · ΚΑΚΟΒΕΦΤί^'ίΗ^ΛΚΟΝΊΟΚΕΦΊΙΙΙλ · ΚΑΚΟΝ© ΗΆΗΪ3Β^11ΙΤΑΕΤΆ(Α · ΚΑΚΟ^ρΕΒΝ^λ Γΐρ^Η^Λ · KAKOHOBAAnpOlJBICA · £ΆΒΟ HAIO^EEBECHON^ · ΒΆΒρ^ΜΑγΒΕΝΐϊ Μ^ΦηρΗ^Α · ϊΒρ^ΚψΗ · ΚΟγΠΆΝΟΪΚΕ ΙΙΠΟΓΑΝΕΓΙ)ΪΗ · ^IbAlJCffk · ΠΗΛΑΤΆ ΗΪρΟ^Ά · ^BAAp^Ep^AA · ΗΑΝΝΑΗΚΑΪΑφΑ · ^AOK^nACLjHi · ΒΆΚΟγίΐΗϊΕ^ΕΤε · OBA ΠρΊίΕΤλΙΛΙΙΙΤΪ · ΛγΒΆΝΛΝΑΊΗΝΛ^ΙΙΙΤΪ · ^"SB^fKfATB^ · ΒΆΤΆΒΕΊΕρΆ^ΑΐυΕΤΕίΛ · IIC Ν Ε Η1Ε U C ί 1C Ε H UE ΓΑ A · JK M b Ά H Λ\Ά H Λ\ p Ά ΤΒΆΗΛνΑΕΆΗΒΑΠΙΕ · ΗΙΟ^ΊϊΗΙΚΕΓΆΒ A 'JjAlAlllTEArNElJ^AKAAA^^ · ΑΗ5ΚΕΟΤΆΠΟ ΓΑΝΆ · ΒΆΠΛΆΤΜΪΑ · ΗΟΒΪΒΙ^φΝΕβΆ^Ϊ ρΑ^Λ ♦ ΟΒΗΓΚΕΚΆΕΑΆΝΆΙ|Η> · ΗΚΆΕΟγΠρΗ •Γ^ΚΑΛ^Λ · ΗΟΒΗίΆΒΑ^ΛΒΆΙΙΙΕ^Α · ΟΤΆ ΕΆΗΛΛχΛ; . ΑΗίΚΕΟΤΆΠΟΓΑΝΆΗΝΟ^ΐϋΆΝΟ ΕΓΟΠρΗΪΑ\Α^Α · ΗΟΒΜΚΟΤΆΝΑΚ&ϊΚρΆ •ΓΒΛ · 0ΒΗίΚΕΚ5ΚνΐΚ)τφΛ0γΐΚρΆΤΒΛηρΗ ΗΟαίΑ^Λ · ΝΆΗΚ>^ΊίΗΓχθ»ί£ΕΝΙ»Ε · EJKEO ΤΆΕΪγΠΤΑ ΠΟΜΝ^Α^Α · ΑΗίΚΕΟΤΆΠΟΓΑ ΜΆΗ3ΕΑΒΛΕΝΕΕ · ΗΙΚΕΟΤΆΛΆΓΤΗ · ΠρΟ ΠΟΒ^Α^Λ · ΗΕΕΚΆ^ΕΒΚΜΟΝΟΒΗϊΓρΛ^Φ · IjC^BEAlKArO · ΒΆΝΕΜΚΪΚΕΕΆΤΒΟρΗίΓΚΕΝΕΕΠΟ Γρ^^βΕΜΛΑ ' nOCffc^Hf^B^MAJKlBO ΤΟΛΧΑΠΟ^ΝΑΝΆΕΆΗΒΆ · ΗγΕΗΆΚίΚΪ · ΠΟ Cp-fi^HiOLJKHI^jfA . ΟΕΊϊΜΑίΚΪΒΟΤΟΜΑ · JKH ΓιΕΤΆ · ΟΤΆΗϊΗΒΟΤΑ · ΗίΤΪΝΝΕΪΚΗΒΟ ΦΆ^ΒΛ^ΙΑΕΑ · ΗηΟΓρ^ΊίΛΝΪΛΆΗΙΛΟ Β^ΚΆ · B-A^CAE^-AfASK^AlACA · ΗΠΟΕρ^Ίί ^ΆΒΟΗ)(ΆΛΚ>£Ϊ · ΚΑΜΕΝΚ&ΓΆΑΕΝΆΑΕΚΑ · ΗΠΟ£^^^3ΛΚύΝΛΗΠ?°ΡοΚ,;& ' ΒΆΚΟγπΦπρΟ ΙΐρΟΠΟΒφ^ΑΕΜΆ · Hnotfb^diMOC^A · ΗΪ ΑΗΙΑΒΆΓΟρΐ^ΒΛΗίΙΑΕΑ· · HnOtp'fc^rfeoK'fe Λ\ΛρΛ3ΚΟΗΝΗΚΟΜΑΚΆ · ρΑ30γΛ\ΆΝ0γΜ0γρλ 3KOHNHKOYrliBArfelACA · ΗΠΟΕρΐ^ΝΑίΤΟΙΑ IUTi'HH;H3NH · ΗΓρΑ^ΑΙΙΙΤΪΗ · CA^HB^ ΗΆΝΆί^Α · ΗΠΟΕρΊϊ^^ΕΝΆΕΆΗίΗΒΆΗΛίΆ ΗΛ\ρΆΤΒΆΗΛ\ΆΊίΒΛΊϊΙΜΑ · ΙΟγΓΟγΚΑ KAKO CVSMEIJE BUCEAENAIS ΜΠΛΆ^ΕΤΆ, ΚΑΚΟ βετά^άη 3ΛΚ011'& οεετάι1ια, ΚΑΚΟ νο-βάη ι^β^ιιιτλετάία; κακο ^pebn^fa 840 Πρ^Η^Α, ΚΑΚΟ ΝΟΒΑΑ Πρ0ΐ)βκα', £ΆΒΟ-Η ΛΚ>£Ι»Ε BU CHONrfe ΒΆ Bp^MA χΒΕΝ^Ϊ Al&Ljrfc ΠρΗ^Α, ΕΒρ^ΚΙ]ΪΗ ΚΟγΠΆΝΟΓΚΕ η nOrAHUtl|l'H'; £άβα ijcp^, πηλατά Η ΥρΟ^Ά; £ΒΑ Ap^Ep^AA, Η ΑΝΝΑ Η ΚΑ'ΙΑΦΑ 845 ΟΕ^ naCLJ-fe ΒΆΚΟγπΠϊ ΕΛΒΕΤΕ, OBA nfbcTAISUJTV Α χ&ΆΝΑ ΝΛΜΗΝΛΙΑΙϋΤΪ; ^ΆβΊϊ ΪΚρΆΤΒ^ ΒΆ ΤΆ ΒΕΗΕρΆ ^HiALLlETECA, ΠΟΝΕΪΚΕ H CnCENEE ΓΛΑ ίΚΗΒΆΗΜΆ Η Λ\ρΆ-ΤΒΆΗΜΆ ΚΆΗΒΑΙ1ΙΕ; HlO^diHSKE ΕΆΒΑ- 850 3Λ^Λ1Α,,ΓΕ ArNELJU 3^KAAA)fΛ, Λ ΗΪΚΕ ΟΤΆ ΠΟ-ΓΑΝΆ ΒΆ ΠΛΆτΕ ΚΑ; Μ ΟΒΪ BI» cHiNU ΒΆ3Ϊ-pA^A, OBHHiE ΚΆ (ΛΆΝΆΙ)Κ) Η ΚΆ ΚΟγ ΠρΗ-Τ^ίΚΑΛ^Α-, Η ΟΒΗ 0ΆΒΛ3ΛΒΆΙΙΙΕ ΟΤΆ-ΕΆΗΛΑ^Α, Α ΗΗ5Ε ΟΤΆ ΙΊΟΓΑΝΆ ΗΝΟ^ΐίΪΆΝΟ 855 ΕΓΟ ΠρΗΪΜΑ^ΑΗ ΟΒΗ ΕΚΟΤΆΝΑΙΧ ίΚρΆ- ΤΒΑ , OBHiKE ΕίΚΗΚ» τΊίΛΟγ ΪΚρΆΤΒΑ ΠρΗ-Ν011ΙΑχ·Λ . ΝΆ HHJ^HiHC^OiK^ENUE, ΕΓΚΕ ΟΤΆ ΕΪγΠΤΑ, ΠΟΜΗ^Λγ*, Λ ΗΗ!Ε ΟΤΆ ΠΟΓΑ-ΝΆ Η3ΕΑΒΛΕΝ1ΛΕ, ΗΠΪΕ ΟΤΆ ΛΆίΤΗ, ΠρΟ-860 ΠΟΒ^ΑγΛ . Η (Ε ΚΆ^Ε? BI» CHONOB^i Γ^Α^Φ LJCft ΒΕΛΪΚΑΓΟ, ΒΆ ΝΕΛ\Ι»Η»Ε (ΆΤΒΟρΗ CMCENUE ΠΟ ift^^b 3ΕΜΛΑ' Π0 ^Β^ΜΑ ίΚΪΒΟ- ΤΟΜΑ ΠΟ^ΝΑΝΆ ΕΆΗΒΆ ίίγ ΕΝΆ Ε&ϊ, ΠΟ Γρ^^φ oijK) Η ^jfA, OE^MA Η5ΪΒΟΤΟΛ\Α ΙΚΗ-865 ΒΕΤΆ, ΟΤΆ JKHBOTA HCTINHE ΗίΗΒΟ- ΤΆ ^BA^IACA, Η ΠΟ tp^^Hi ΛΗΪΛΆ Η ΊΛΟ-ΙίΗϊΚΆ, ΒΆ ΦΓΛΕ^Ά pAfK^AlAtAi Η ΠΟ iffe^^ ^ΆΒΟΗ\;Ά ΛΚ>^Ϊ, ΚΑΛλΕΝΕ ΑΓΆΛΕΝΆ ΛΕίΚΑ, Η ΠΟ Cffc^fe 3ΛΚ0ΝΛ Η π?°Ρ0ΚΓ* ΒΆΚΟγΠ^ ΠρΟ-870 ηρ0Π0Β^ΑΕΛ\Ά, Η ΠΟ Cfb^Hi A\OcfeA Η V- ΛΗΙΑ ΒΆ ΓΟρΐ 'feBAffelACA, Η ΠΟ Cf^^ ΟΚ^-Λ\Α fA3KOHNHKOA\A ΕΆ ρΑ30γΜΆΗ0γΛ\0γ ρΛ-3ΕΟΗΝΗΚθγ ^JBaHiIACA, Η ΠΟ Γρΐ^Ίί NACTOIA-ΙΙΙΤΪΗ fKH3NH Η ΓρΑ^ΛΙΠΤΪΗ C^^H ΒΊΪ-875 ΗΆΗΆ cb^A, Η ΠΟ CpHr^ffc ^Ι»ΝΆίΆ ΪΗΗΒΆΗΜΆ Η ΜρΆΤΒΆΗΜΆ ^BA^klAtA . ΓΟγΓΟγΕΑ ADNOTATIUNGUL ΑΕ CRITICAE. ijbVca, el similelin. 781 : βΆ3νΊ}ΓΑ?—844. Sic : α^ε^αα, pcrbina a, male.Et cf. hic Caiaphamcum prioreCa^plia-- 85l-Sic: BEcbnu, 11011ΒΆ c^bNurSicctlin. 860,865,885 et alias. — 856.Nota^-sccra^ov^υσ/avvcrsumsat slavicc, q.d.Divini cor-poris sacrificium: solilo dativo pro genitivo.— 857. Non separavimus ηκ^η^οηϊ^ενεε, utpote seriptum ex auditu, pro grammaticascriptione: hio^dch hc^ojk^enke.— 85g.Sic: η3Καβλεηι»ε ηϊκε, pro ejke.— 869. Sir: προπροβ^αεμά, abundante allero προ.—87? 88i.Nota formas moravicas p03utTB0 et nopc^EcTBO (σφάλμαenim— (ΤΒογ), ctrussicam porKECTfio πλκίμρλαϊκη^ΝΙ» · coyroyKopo3ucTBo · ΒΆ toyroyKOf03ktTBoy6EUJTi' · ΗΒΆΕΠΛΕ UJTVHK)^ECA · ΑΝΪΛΆΜΑρΪΗ · ΜΑΦΕρΗχΒ^ ♦ ρ0»;'ίεΤΒ0ΕΓ0ΚΛΛΓ0Β^£ΤΒ0ΒΛ · ΗΑΪΛΆ ΛλΑρΗΜΛΓ^ΑΑΆΗΝΪ · ΠΟ^ΟίΚ^ΕΝΙνΕΕΓΟ · ΕΓΚΕΟ ΦΆΓ^ΟΕΑ · ΚΑΑΓΟΒΪΕΤΆίΦΒΟΒΛ · ΝΟΙΙΙ^ΆΙΛ χΆΒΆΒΗΦΕΛΐοΑνΑρΑίΚ^ΛΕΦΆΕΑ · ΝΟΙΙΙΦΆΙΛ nAK'£HBKCHOHrb · ^ΜρΆΤΒΆΗχΆΠΟρΛΓΚ^ΑΕ • ΦΆΕΑ · BfΆΦΆΠΆΙΚΚΑΜΕΝΕ · Η^ΕίΚΕχΆΠΟ^Α Ηί^ΑΕΦΆΕΑ · ηΕΛΕΝΆΗΒΆρ0ϊΚ£ΆΕΦβ0ΠρΗΕΛ\ΛΕ ΦΆ · ΠΕΛΕΝΛΛλΗ · ΗΕΕ£ΕΠΟΒΚΪΕΦΆΕΑ · ΝΑ$>ΟίΚ£ΆΕΑΠρΗΙΑΦΆ · 3Mf ^ΝΑΜΒΆΠΟΓ^Ε ΕΕΝ ΕΕ · ΗΑΛΆΓΟγϊΠρΗΕΛΜΕΦΆ · ΦΟγΗΟΕϋφΆ · Κ Ε ^ ΜΑΙΚΆ Ν '4 H Λ\ ΑΗίΆ Μ Α J ΗIΝ Ά · CE^EHO ίΗφΆ · ΗϊΚΕΟΤΆΑρΗΜΑΦΪΗ · ΒΆΒΗΦΕΛ^ΛΜ · B^HiCAHJCfK^HCTBO · ΝΆΗΒΆΓρΟΕΆ · ΊϊΚΟΒΆ rkcAHA\rfectTO · nfUBHinACfiHfH^BOEKAA ΓΟΒΗϊΕΦΆΕΦΒΟγίΛΦΆρΟΗί^ΆΕΦΒΟ · ΝΆΙΙΠρΕΒΪΜ ΒΕ^ΜΆΠΑΕΦΆΗ^Η · χBl'oyHENHLjH · ΕΛΑΓΟβΗϊ ΕΦΗΙΙΙΑχΟΒΟεί^ΜρΆΦΒΆΗχΆΠΟρΟΙΚ^ΕΝΕΕ · TOy ρΑ£0γΪΕΑΑΝ3'ΛΆ£ΪΗΓ&ΗΒΆ3ΆΠΗ · EE£EpA£Oy ΝΦΕΕΑΒΕΛΙΊΚΑΕΆΒ'ΙϊΦΛΪΛΆ · χΆίΚΕΝΑΜΆΒΆ 3ΓΔΠΚ^ΐυΕ · ΒΆΠρΆΒ0Ερ0ΓΚ£ΓΑΕΦΒ0)(Ά · ΠΟΗΕ ΦΆΝρΕχΆ^ΕΕΑΦΕχΆ^ΕΝΕ · ΒΆΝΗ^ΕΜΆΝΆΗ il£AVABrAlj jj>KB Ε · ΗΠρ ΗΝΕΕΕΗϊΚΟΠρ EB^NELjk · ^ΆΒΑΓρΆΑΗΜΗΐυφΑΚογ · ΝΆΗΒΆΠΟΓρ EEENkE ΕΓΟΕΗίΕΟΦΆΜρΆΦΒΆΗχΆ · χΆΪ10Κ£ΕΝΕΒΕ3Ϊ ^ΕΒΆΒΆΗΕΠρΕΝΪΗΑΙΆ · ΙΧ^ογΓΚΕΝΕ^^ΛΑ Sit A · ΒΆΝΕΦίΝΝΑ^ετΛΕΒΑΦΆΗΛΙΆ · ^KO Π$>ΆΒΊίΝΕΙ}ΕΝΕΗΕΦΕΛ^ΝΕΝΆ · Η^Μ^ΆΦΒΆΗ χΆ · Hnj»HBE^EKBH · ΗΟψΟ^ΆΒΑΓρΆΛΪΗΗ UITA · ^ΐΰΑΗΠΛΆΦΆΝΑΙΙΙΑ · ΕΓΟΗίΕΗΠρίΙΙΑ Τϊ · ^ίΚΟΕΕΜΕΟΝΆΕΦΕ$>Ε · ΒΕΦΆχΆΗ£ΕΝΕΛ\Ά « ΕΆ ΗϊΚΟΒΆρΑΙ^ΕΒΟΗ · ΒΆΕΒοΦΐ^Λ · ΑΙΙ1ΤΕ ΛΪΒ^ΦΆΕΚΆΗΕΕ · ANEBrfc^'iNOCA'AHUUmilH · ΟΕΑΗΗΑΙΛΦΆΦΑ · ΝΕ^ΒΪΗίΗΛλϊΠΕΗΑΤΗ rocno^i»cKoyMoynoj»c>5K^ENKK) · ^ΒογΓροκογ * ΗϊΚΟΕθ3ΝΑΛ\ΕΝΑΝΟΜΆΠΕιίΑΦ0ΜΆ · ^φβΆΟΓΒΙ» ΝΆΝΛ\Ά3λΦΒ0ρΕΝ0Λ\Ά ' χΆΟΦΆ^ΒΆΗρΟ^ΪΕΑ · 88« 885 890 895 Ι1ΑΚΆΗ ΓΛΑ JKH3NU, ΕΟγΓΟγΚΟ ρΟ^ΕΕΦΒΟ ΒΆ-κογπΐί Η Π0ρ03ΕΕΦΒ0γ, H (ΑΆΗΙΙΙΗ ΒΆ ffcMH ίογί'ογκο j(03kctb0y beijutV η βάεπλε- LUTi ίιο^εεα . ανϊλά μαρϊη λλατε^η χβίί ροικάεφβο εγο ελλγοβ^εφβοβα , η αϊλά maph μαγ^αλάηνϊ ποροϊκ^ενεε εγο, ejke οφά γροκλ εαλγοβηϊεφάεφβοβα : νοιιιφάιχ χά βά ΒΗΦΕαίϊΟΛΧΆ ραγκ^αεφάεα , νοινφάια πακάη bk εηονφ η3λ\ράτβάηχά nofajk^ae-φάεα; β^άτάπά hckamene, η^εγκε χΆ πορα- Ηϊ^ΑΕΦΆΕΑ; ΠΕΑΕΝΆΗ ΒΆ ρΟΓΚ^ΆΕΦΒΟ Π£>ΗΕΜΑΕ-ΤΆ , ΠΕΛΕΝΑΛ\Η Η Ek£E ΠΟΒΕ^ΕΦΆΕΑ; ΝΑ £ΟΪΚ£ΆΕΑ Π^ΗΙΑΦΆ, Η ΒΆ ΠΟΓρΕ- ΕΕΝΕΕ , Η ΑΛΆΓΟγϊ ΠρΗΕΛΧΛΕΦΆ; TOy ΗΟΕΗφ'Α ΕΕ^ΛίΧϊΚΆΝΆΗ ΜΛ5ΚΆ ΜΑρΝΪΝΆ , ΕΕ^Ε Η0-CH(])'A ΝΓΚΕ ΟΦΆ Λ£ΗΜΑΦΪΗ ΒΆ ΕΜΦΕΛ^ΜΪ ΒΆ "fetAH ρΟΓΚ^ΆΕΦΒΟ, ΝΆ Η ΒΆ Γ^ΟΕΆ, ΚΟ ΒΆ ffeCAH Μ^ΕΦΟ; ΠρΕΒΗΪ ΠΑΕΦΆΗ^Η χΒΟΕ ΚΛΑ-ΓΟΒ^ΕΦΆΕΦΒΟγΒϋΦΆ ρΟΪΚ^ΆΕΦΒΟ, ΝΆ Η ΠρΚΒΪΗ ΒΕΕΪμΆ ΠΑίΦΆΗρΗ χΒΪ OyHENHlJH ΕΛΑΓΟΒ^ί-CTHUJA χΟΒΟΕ Ηί^ΛΑ^ΆΤΒΆΗχΆ Π0^05Κ^ΕΝΙ»Ε: T0y fA^oyi'tA ΑΝΪΛΆ ^ΒΪ Η ΒΆ3'ΪΠΗ, CU^E pA^oy- Η'ΓΕ CA ΒΕΛΗΚΑ ΕΆΒΐΤΑΪΛΆ χΆ 5ΚΕΙΙΑΜΆ ΒΆ-3ΆΠΙ»Γ4ιΐυΕ ; ΒΆ ηρΆΒΟΕ f 0»!^Ά£ΤΒ0 χΆ ΠΟ ΗΕ-ΤΆΗ^ΕχΆ ^ΕΕΑΤΕχΆ ΒΆΝΗ^ε 3ΕΛ\ΆΝΆΗ ΗΕΜΆ, ΒΆ tj^KBU, Η flJHNECE ΪΚΟ n^EB^NELJk ^ΆΒΑ Γ^ΆΛΗΗΗΟΙΤΑ Κυγ", ΝΆ Η ΒΆ ΠΟΓρΕΚΕΝΕΕ ΕΓΟ EJKE ΟΤΆ Μ^ΆΦΒΆΗχΆ ^Ά ΠΟ Κ ^kNk ^Ε ΒΆ ΒΆΗ(Π£)ΕΝΪ ΗΜΆ, ΚΚ^ΟγΗΙΕ NE fA^AA-MICA, ΒΆ HCTlNNA^b C'ΓΑ ΓΒΑΦΆΗΜΆ ΊίΚΟ n^AB^NELjk ΝΕΗίΦΙ.ΛΊίΝΕΝΆ Η3Λ\^ΆΦΒΆΗ-ΧΆ, Η Π^ΗΒΕ^Ε ΕΒΗ Η oijH> ^ΆΒΑ Γ^ΆΛ'ΠΗ-ΙΝΦΑ, ^ΐίΪΛ Η ΠΛΆΦΆ ΝΑ1Χ1Λ; ΕΓΟίΚΕ Η ΠρΗΙΑ-910 ΦΆ, Φκο ΕΕΜΕΟΝΆ ΕΦΕρΕ, ΒΕΦΆχΆΗ ^ΕΝΕΜΆ ΕΆ, 'feKO ΒΆ pALJffe CB0H, ΒΆ CBcfe Ηϊ^ρΑ . ΑΙΙΙΦΕ ΑΪ Β^φΆίΚΆΗ CE Λ ΝΕ Β^ρΆΝΟ (ΑΆΗΙΙΙΗΙΙΙΗ, ΟΕΑΗΗΑΚΚΦΆ ΦΑ NE^BViKHMV ΠΕΗΑΦΗ rOtnO^ECKOy.MOy ΠΟρΟϊΚ^ΕΝΕΚ) χΒΟγ τροκογ; ΗϊΚΟ ΕΟ 3ΝΑΜΕΝΑΝ0ΜΆ ΠΕΜΛΦΟΛΧΆ ^ΦβΆΕΦΕΒ-ΝΆΗΛ\Ά 3ΑΦΒ0ρΕΝ0Λ\Ά χΊ ΟΦΆ ^ΦβΆΗ fO^VtA, 900 905 915 ADNOTATIUNCULAE CRITICAE. pro ροΗί^ΜΦβο! Qiiam quidcm veriorem formam recentiorraanus lin.877. supernetentavitsemelrestaurare.— 878. (αΆμιιιμ BrA 9EHH t0yr0yE0 ρο^ΕΕΦΒογ βεινφϊ. Cf. graecum, ct videbis locum in mcdio corruptum.--885 et 884. νονιφά^.—883 Sic et hic, ct lin. 895: ΚΛΛΓΟΒΗίΕΦΆΕΦΒ-, abundante altero εφά?—884· β>ϊβηφελεολ\ά! cf. lin. 892. rectum: βάβηφελεμϊ.-886 β^άφάπά HtKAMEHE (specum c saxo) ignorat graecus editus. — 892. Adverte genit. οφά α^μμαφιμ, cum in titulo fuerit veterior forma ajιιλ\αφΊ;ια. — Sic: B-AnorfEEENUEpronofOfK^ENkE.—899.Sk: γάβΊϊφαΪλάex auditu, pro «βΦφλ αΪλά. —goD Nota ΤΑΚΟΝΕΟΤΒρΆΕΤΟΑνΑίΑΙΙΙΤΕΜΆ · ΓρΟΕΆ ΜΆΗΜΆΠΕΗΑΦΟΜΆ · jffiOnOfΟΗΪ^ΕΝΕΕΕΆΗ · ΚΑΚΟίΚΕΒΆΓρΟΕΆ ΗΚΟΓ^Α · ΗΟΤΆΚΆΗ^Ά · ^Ά }ΚΗ3ΝΙ»ΠΟΛΛΓΛΕΤ1ιΓΑ Ί ΕΒΑΤΆΗ^ΆΓΛΟΒΕίΆ ^ΑΠΟΕΛΟγίΗΛΕΜΆ · Π03£ΊϊίΚΕΚΆΗΒΆΐηΗΕΑ ΤΆ · ΠρΗ^ΕΗΚΆΕΟΓΑΤΆΗΜΕΝΕΜΕΗΟπφΆ · CA^f^HABi · ΒΆΝΗ^ΕΚΆΠΪΛΑΤΟγ · ΗΙίρΟ ΕΗΟΤΆΝΕΓΟτΗίΛΑΗγίΟΒΑ · ΒΆΝΗ^ΕΗΚΆΚΆ ΊΚΟγ · ΠρΟΕΑΠρΗΙΑΤΪΚΛ · ΗΛΟβΊϊΚΟΜΆ · ΠρΟΙΠΛ ΛΙ1ΙΕ ΕρΕΝΕΕΟγκρΕΝΕΊϊ · ΠρΗΙΑΤΗ3ΗΪΚ£ΗΤΕ ΛΦΒΕΕ^ΜΆ · ίΊϊΝΟΟΤΆΕ^ΝΑ ΠρΗΙΑΤΪΝΕΕΕΚΆΗ ΟΓΝΆ · ΚΑΠΛ^ΜΑΛΑΑΟΤΆΚΑΠΛΑΠρΗΙΑΤΪΕΕ · ΚΆΤΟΒΗ^Ίί · ΛΗΚΤΟΓΛΆΗΙΗΑ ΚΆ£Ε · ΗΚΆΗΚ0γΤΒ0ρΚί|ΑΗΚ0ΜΆ£ΛρΆ ίΤΒΟγίΛΐυΤΑ · ΕΕ3ΛΚΟΝΝΪΚΆΠρΛΒΕ£ΆΝΗ ΚΛ · ΗΤΒΟρΕΙ^ΛΚΟΝΟΜΆ · OE^UJTABAE ΤΆίΑ^ΛρΆΕΤΒΟΒΛΤΪ · ΓΑ^ΗΟΕΑΗί^ΕΝΆ ^ΚΟΟίΑΪΚ^ΕΝΛΓΑ^ΕΙΑΟΑ^Ε^ΜΆ · ΒΆ ΙΙΟΓρΕΕΕΝΕΕ^ΑΕΤΆ · ΠΟ3£^ΕΆΗΒΆΙΠΚ> · ΠρΗ^ΕΗΚΆΕΟΓΛΤΆΗΜΕΝΕΜΕΗΟίΗφΆ · ΒΆΠίΤΗΝΑΕΟΓΑΤΆ · ΦκΟΒΕίΕΕΆΛΟΓΚΕΝΟΕ Τ^ΛΟΓΝΕΠρΪΜΆ · ΒΆΗΕΤΗΝΑΕΟΓΑΤΆ · ΦκΟΓΟγΓΟγΕΑΙΛΟγίίΊΛγΒΑΟΤΆΠΗΛΛΤΛ ΙίρΗΙΑΤΆ · ΗΕΟΓΑΤΆ · ^ΚΟΕΕ31|ΗίΝΝΛΓΟΕΗ ϊΆρΑ · ^ΟΓΤΟΪΝΆΕΆΗΕΤΆΠρΗΙΑΤΪ · ΙιΆΗΓΤΗΝΑΕΟΓΑΤΆ · ΒΆΛΑΓΑΛΗΙΙΙΤΕΕΟ ΠΟΝΕΓΕ · ΠΛΆΝΟΕΗίΕΤΒΆΝΑΓΟΕΟΓΑΤΆΓΤΙΪΑ · ΚΑΚΟΕΟΝΕΕΟΓΑΤΆ · ΒΕΕΕΜΟγΜΪρΟγίΚΗ 3ΝΕ · ΗίΓΚΕΝΕΕΕΆΤΑΗΪΑΒΆ · ΚΑΚΟΝΕΕΟ ΓΛΤΆΗΗΟίΗφΆ · ^Αρ'ΑΠρΪΗΜΆ · ΠΗΤ^ΙΑ ΙΙΙΤΑΓΟΗΒΕΓΑ · HBEcfeMHOEAA^ABf.UJTA · Ι^Α^ΚΆΗΒΆΟΙΙΟ . Κ'ίΓΕ00γΕ03ΛΙΧΙΆΛ0ΒΆ Α£Ά · ll^ABE^'ANOECA'ANrAL|E · Τ^ΜΕΗίΕ ΙίρΗ^ΕΗΚΆΕΟΓΑΤΆ · ΗΜΕΝΕΜΕΗΟΙΙΗφΆ ΟΤΆΑρΗΜΑΤΪΗ · HJKEK-bKpHlACACTpA ^ApA^IHlO^HCKA · IlpH^EfKEHNHKO^V Μ Ά · ΠρΗΙΙΙΕ^ίΚ'ΑΗΟΒΪΝΟΙΙΙΤΆΙΑ ΤΛΗΝΆΗ · ΤΑΗΝΑΜΆΠΟΤΑΕΝΆΗ · ^ΒΑΠΟΤΑΕΝΑΟγΗΕΝΗ ΚΑ · CAKpHTIHCA · ΒΆΓρΟΕ^ · ΓρΑ^ΕΤΕ · ϊΆΚρ'ΑΒΕΝΑΙΑΒΆΑ^ΦτΛΗΝΑΙΑ · ΠΟΤΑΕΝΟγ ΤΑΚΟ ΝΕ ΟΤΒρΆΓΤΟΜΆ CAUJTEA^ ΓρΟΕΊ-ΝΆΗΜΆ ΠΕΗΑΤΟΜΆ J(BO ΓΙΟρΟΓΚ^ΕΝΕΕ ΕΆΗ . ΚΑΚΟίΚΕ ΒΆ ΓρΟΕΆ Η ΚΟΓ£Λ, Η ΟΤΆ ΚΆΗ^Ά ^Ά 920 JKH3NE ΠΟΛΛΓΛΕΤΆίΑ, ΓΒΑΤΆΗ^Ά CAOBECrA £Α ΠΟΕΛΟγίυ ΑΕΜΆ . Π03£^*ΚΕ ΕΆΗΒΆ11ΙΗ, f ΑΤΆ, ΠρΗ£Ε ΗΚΆ ΕΟΓΑΤΆ ΗΜΕΝΕΜΕ ΗΟύ'φΆ J ΓΆ ^ρΆ3ΝΛΒΆ ΒΆΝΗ^Ε ΚΆ ΠΙΛΑΤΟγ, Η ΠρΟ-CH ΟΤΆ ΝΕΓΟ ΤΊΪΛΑ HyCOBA, ΒΆΝΗ^Ε ΗΚΆ ΚΆ 925 πκογ, npotA πρπίΑτϊ ΚΑ ηλοβ^κομά; npoiuA- AI1JE KpENEE Ογ EpENE^k, npHIATH 3HJK£HTE-λΦ ΒΕ^ΜΆ·, ctNO ΟΤΆ cfeNA, ΠρΗΙΑΤΪ ΝΕΕΓΚΆΗ ΟΓΝΆ·, ΚΑΠΛ^ ΜΑΛΑΛ ΟΤΆ ΚΛΠΛΑ ΠρΗΙΑΤΪ ΕΕ-ΚΆΤΟ BH^fe, ΛΗ ΚΤΟ ΓΛΆΗΙΝΑ 930 ΚΆ£Ε, ΗΚΆ ΗΚΟγ TBOpEljA ΗΚΟΜΆ £ΑρΆ-ΕΤΒΟγίΛΐυΤΛ·, ΚΕ3ΛΚΟΝΝΪΚΆ ΠρΛΒΕ^ΆΝΗ-ΚΑ Η TBOpELJA 3ΑΚΟΝΟΜΆ OK^LUTABAE-ΤΆΕΑ ^ΑρΆΕΤΒΟΒΑΤΪ; CA£H ΟΟΑΪΚ^ΕΝΆ, ^ΚΟ OCAfK^ENA, CA^EVA ΕΑ^Ε^ΜΆ , ΒΆ 985 ΠΟΓρΕΕΕΝΕΕ £ΑΕΤά! Π03£^ ΕΆΗΒΆ111ΙΟ, ΠρΗ^Ε ΗΚΆ ΕΟΓΑΤΆ ΗΜΕΝΕΜΕ ΗΟΕΗφΆ . ΒΆ HCTHNA ΕΟΓΛΤΆ, ^ΚΟ BECE C%\OJKENOE Τ^ΛΟ ΓΝΕ ΠρΪΜΆ; ΒΆ HCTHNA ΕΟΓΛΤΆ, »tfKO ΓΟγΓΟγΕΑΙΑ ΟγΕΪΙΑ χΒΑ ΟΤΆ ΠΗΛΑΤΑ 940 ΠρΗΙΑΤΆ", Η ΕΟΓΑΤΆ, ΦΚΟ ΕΕ34^ΝΝΑΓΟ ΕΗ-ΓΆρΑ ^ΟΕΤΟΪΝΆ ΕΆΗΕΤΆ ΠρΗΙΑΤΪ; ΒΆ HCTHNA ΕΟΓΛΤΆ, ΒΆΛΑΓΛΛΗΙΗΤΕ ΕΟ HONECE ΠΛΆΝΟ ΕίΚΟΤΒΆΝΑΓΟ ΚΟΓΑΤΆΕΤΒΛ; ΚΑΚΟ ΕΟ ΝΕ ΕΟΓΛΤΆ, ΒΕΓΕΜΟγ ΜΪρογ JKH- 945 3NU Η CnCENEE ίΆΤΑΓΚΑΒΆ j ΚΑΚΟ ΝΕ Ε0- ΓΑΤΆΗ ΗΟΕΗφΆ, ^ΑρΆ ΠρΪΗΜΆ ΠΗΤ^ΙΑ-ΙΙΙΤΑΓΟ Η BECA Η BEcfcMH ΟΕΛΑ^ΑΙΧΙΠΤΛ . no^^ffe ΕΆΗΒΆΙΝΚ) ! εΦ ΕΟ ΟγΕΟ 3ΑΙΠΆΛΟ ΒΆ Λ£Ά Π^ΛΒΕ^ΆΝΟΕ ΕΛΆΝΆΙ^Ε ', T^MESKE 950 ΠρΗ^Ε ΗΚΆ ΕΟΓΑΤΆ, ΗΜΕΝΕΜΕ ΗΟΕΗφΆ ΟΤΆ ΑρΗΜΑΤΪΗ, ΗίΚΕ Κ^ KpHIACA CTpA-JfA ρΛ£Ϊ HIO^^HCKA; rifH^E ΗίΕ H ΝΗΚΟ^Ϊ-ΜΆ, ΠρΗΙΠΕ^Ά ΚΆ ΗΟΒΪ ΝΟΙΠΤΆΙΑ', ΤΛΗΝΆΗ ΤΛΗΝΑΜΆ ΠΟΤΑΕΝΆΗ, ^ΒΑ ΠΟΤΛΕΝΑ ΟγΗΕΝΗ- 955 ΚΑ ΙΆΚρΗΤΪ HCA ΒΆ Γ^ΟεΦ ΓρΑ^ΕΤΕ; ΕΆΚρ'ΑΒΕΝΑΙΑ ΒΆ ΤΑΗΝΑΙΑ ΠΟΤΑΕΝΟγ ADNOTATIUNCULAE CRITICAE. ν ' ΐΑ^ογϊΚΕ (sic) pro gr. c-3-εν.— 921. Sic: εάηβάιιιη, cum infra 935 ct 948habcat εάηβάοιιο.— 925. Sic ^εΆ ^ρ^ΝΑΒΆ. — 925. Nola ηλοβ^κομά, nonfcnnicc ηελοβ^κομά. Et c graeco vides, anteηλοβ^κομά dccssc altcrumEA, ut sil ea, ea ηλοβΦ-κολιά.— 928.Sic: ΟΓΝΆ per ά! — 958. Sic: πρΪΜΆ, una V. Cf. lin. 682. majh pro ΜΛρϊπ. Rectum lin. 946 πρϊΗΜΆ.— 959. Nola ογιϊΐΑ tj^v οι<Τίαν, sicut φροπιιτΆ et ολοκλβάτοματα habuit. — 940. Nota ΚΗ(ΆρΆ, quem nune ΚΗίΕρΆ voeant, ι firma, non mobili. — 951. KpHiACA per h, non κρΆΗ. διπλασιάσατε την χαράν, ct/ τοιούτων παίδων ηξιώ-9-ητε είναι ». duplicate gratiam (pro: laetitiam); quouiam talibus πατέρες, ο'Ιτινες κα) τα τοΐς πρεσ€υτέροις άγνοη-9-έντα 3-εο-διδάκτως ανύμνησαν. Έπιςρέψατε τ ας καρδίας ι μ ων επ) τα τέκνα, na) μη καμμΰσατε τους οφθαλμούς υμών προς την άλη-9-εΐχν. E/ Σε οί αυτοί εςε, και μάτην διαφέρεσ&ε προς τά νήπια, αυτοί υμών κριτα) έσονται, κατά τον του κυρίου λόγον. Καλώς τοίνυν προανεφώνησε περί υμών ο προφητης ίσαίας λέγων Ου νυν αΙσχυν-9-ησεται Ιακώβ, οιόέ νυν το πρόσωπον μεταβαλεί' α'λλ' 'όταν "ιδωσι τα τέκνα αϊτών τα έργα μου, δι' έμέ άγιάσουσι το 'όνομα μου , κα) άγιάσουσι τον άγιον του Ιακώβ, κα) τον -9-εον του Ισραήλ φοβη&ησονται, καί γ ν ω* σονται ο! τω πνευματι πλανώμενοι συνεσιν, ol δε γογγυ* ζοντεςμα-9-ησονται υπχκουειν, κα) αϊ γλώσσαι αί ψεϊλίξουσαι μα-9-ησονται λαλεΐν είρηνην, Κκοΰεις του προφήτου , ώ ανόητε τη καρδία. Ιουδαίε, πώς εκ προοιμίων αίσχύνην υμίν κηρύττει ο προφητης δια την άπεί&ειαν υμών; μά&ε παρ αϋτου, πώς •9-εοδίδακτον κηρύσσει την τών τέκνων υμών ωόν-v , ως κα) ο μακάριος Ααυ)δ προανεφωνησε λέγων Εκ ςόματος νηπίων κα) θηλαζόντων κατηρτίσω α'ινον« Η τοίνυν την οικειότητα όμολο-γουντες τών τέκνων, συγκατά&εσ&ε τη όσιότητι κα) -9-εο" γνωσία., η ως μισάγριοι (μισάγα-9-οι) και φιλοζημιοι, μετά της ευσεβείας κα) τους παίόας ημΐν χαρίσασ·3ε, και ημείς αυτοΐς συμ-ΐάϊλωμεν τη καινή γλώσση το άσμα το 3-εοδίδχκτον, το S-εάρεςον, κα) άυτο) ημΐν προάξουσιν κα) προαναφωνησουσιν το καινον άσμα, ο ο κύριος έδίδαξεν αυτους" επειδή τούτο της ημέρας το έτίσημον. Τότε μεν γαρ Χυμεών υπηντησε τω Χω-Τηρι, κα) ταΐς άγκάλαις υπεδέξατο τον προαιώνιον &εόν ως βρέφος, κα) -9-εον ηυλόγησεν ό πρεσβυτης· σήμερον δέ άντ) πρεσβυτέρων αγνωμόνων οι παίδες τω Χωτηρι ιπηντησαν, ως Χυμεών, κα) τά κλάδη υπέςρωσαν, κα) ως -9-εον ηυλόγησαν Τον επ) πώλου ως έπ) S-ρόνου χερουβικου κχ3·εζόμενον, Ω,σανά τφ υ'ιω Ααυ)δ (λέγοντες) , ευλογημενος ό ερχόμενος εν ονόματι κυρίου , ευλογημένος ό ερχόμενος εκ -9-εου -9-εός , ο προαιώνιος pueris digni facti estis patres, qui et ca, quae nescie-runt senes, a-Deo-docti concinuerunt, Convertite cordavestra ad liberos, etnon claudite oculos vestros ad veritatem. Si yero estis iidem ipsi, et frustra estis meliores (majores, praestantiores) juvenibus, illi vo-bis erunt judices, secundum Domini verbum. Bene igitur hac de causa pronunciavit de vobis Isaias pro-pheta, dicens; Non nune pudore-afficietur Jacob, neque nune vultum mutabit Israel: sed cum videbuntliberi e o r um opera m e a, mea causa sanctificabunt nomen meum, et sanctificabunt d o mu m Jacob, etDeum Israel timebunt; et cognoscent špiritu errantes intellectum, et murmurantes discent obedire, et linguae balbutientes discent loqui pacem, (Isaiae K), 22.) Audin' prophetam, o stupide corde Judaee! ut ab initio di-cit contumaciam vestram; disce ab illo quomodo a-Deo-doctumcanticumliberorumvestrorum***'). Sicut et beatus David praenunciavit, dicens: Ex ore in-f a η t i u m etlactentium per fe cisti 1 a u d e m. (Ps. 8, 3.). Aut igitur et vestros liberos facientes (illos vobis vindicantes), pariteret accommodatevossancti-moniae eorum, et divino intellectui; si vero vitae amantes 2), et odientes (exosi) bona, cum religione et pueros nobis date (concedite); et nos cum illis concinamus nova lingua canticum [ev]angelicum, a-Deo -traditum, deo-gratunv, et illi nobis incipient (praeibunt), et illi pronunciabunt novum canticum, quod illos Dominus docuit. Hic enim diei huic honor. olim enim Symeon occurrit Christo, et in ulnas sus-cepit praeaeternum Deum, ut puerura, et Deum benedixitsenex: hodie autem, senumloco stultorum, pueri occurrunt servatori, sicut Symeon, etramos ster-nebant, et ut Deum benedicebant, sedentem super pullo, sicut super throno cherubimico: Hosanna filio David, dicentes; Benedictus veniens in „ % x . ^ , , , , „ , nomen Domine (Matth, 21, g.) Benedictus veniens βασιλεύς της δόξης, o πτώχειας εν τοΐς Ιδίοις αυτου απτω. 2. Deus a Deo, praeaeternus rex gloriosus, depaupera- χευτως δι' ημάς, ha ημάς πλουτίση' ευλογημένος ό έλ-9-ών tus apud suos sine - paupertate (άπτωχευτως) nostra εν ταπεινώσει, κα) πάλιν ερχόμενος εν δ όζη· πρώτον επ) πώ. gratia, utnos ditaret. Benedictus qui-venit in humi. λον εκ Βη-9-σφχγη , δεύτερον εξ ουρανου επ) τών νεφελών litate' et iterum venturus in gloria; primum super pullo πρώτον πραύς υπ o νηπίων ευ φημουμενος, δεύτερον υπο αγγέλων BethPhage' secundum super nubibus in coelo; pri-XV ' v , , <, , , ', mummansuete, a-pueris laudatus; iterum [evl angeli- ξυμένος- ευλογημενος o ερχομενος εν ονομαr/ ds potestatibus 3) Be„edictus veniens in nomen Do- κυρίου. Τις ούτος, ώ&εοδίδακτοι παίδες; .Κα) γάρ καιρός ηδη mini. Quishicesto a-Deo-docti pueri? Etenimtempus 1) Decst versio verbi κηρύσσει, pracdicat. — 2) Sic utcumque reddimus locum corruptum. Codd. graeci habent μισχγριοι κχ, φιλοζημιοι, μισχγα&οι και φιλοζημιοι. In cdd. desunthaec. — 3) Slavus quidcmpossit et hancfcrre svnta-xm utsit: angelorum potcstat.bus: malo tamen omissum putare participium: s ti pat us. δορυφορουμενος. Impressus habeat cum codd. recentibus: caabhaua (glordicatus), cum KonVmocHMi, ad verbum δοανφοοοίαενος, sVntaxi slavicae repugnet; quamquam κοπϊενογει^ίι ausi sint Russi 2 Macc. 5. 23. pag. β β φρχσχι κχ) ϊυγχοινωνηο'χι ημΐν των μυςηρίιαν, χχ3·χπερ nx) ϊ. est jam eloqni, et accedere nos ad mysteria, sicut et ημείς ιμΐν της χορείας του ϊρωτ ου ψνν Δαυίδ τ χ ρήματα nos vos chorum David, inquit »), tunc dixere hi - η - η _ ^ ' τ'- h * - a.·' pium iidelem reeem Israel, spiritualnim lidium (spirat/ ευσεβους βχσιλεωςίϊρχηλ της τνευμχτικνς Χυτου κι&χρχς 1 n . . ' 1 , ν ,μ » Λ. „ . > ; , I, ritualis citharae) tinnitus, essentem ex eo regem et rev« λογούς τον εξ χυτου βχσιλεχ χχ, κυριον τροχνευφημουν. Dominum ceiebranles spiritualibus verbis et intel- τας τοις τνευμχτ,κοΐς λόγοις κχ) νοημχσιν. Διχ τούτο κχ) lectu> ideo et nos sonamus melliflua cantica dicentes: ημείς κελχδοΐμεν τα μελίρρυτα αϊμχτχ, λέγοντες' Ω,σανά Η ο s a η η a filio David, benedictus veniens τω υιίύ Δαυίδ' ευλογημένος ο ερχόμενος εν όνόμαΐι κυρίου· in nomen Domini. Ille scripto thesaurumabscon- Εκείνος υτό γράμματος Ζησχυρον εκάλυττε λέγκΐ Ζ κύριε dit' dicens : ο Domine salva, ο Domine pros- ^ τ - .v/ *'*,>■>, > <> / . p erare (Ps. 117,25.) Benedictus veniens in nomen (fuffov δη, to κύριε ευοδκσον ύη. Ευλογημένος ο ερχομενος εν ' . . jl L . ·,ι ·. ν \ *ι , Α , , , , Γ ·Ν ν Domini, Deus, Dominus, et illuxit nobis . nos·») the- ονομχτ, κυρίου , $εος κύριος, κχ, ετεψανεν ημΐν ημείς ϊε τον saumm effodiamus> quoniam invenitur non tentan-Sy'a-xvpay άνωρυττωμεν, κχ) τό γρχμμχ άνχκχλυττωμεν , tibuS eum, et manifestatur habentibus fidem illi. πιςως τον τλουτον τοις ττχΤιν κηρυττωμενι (Hucusqne dedimus graece hocfragment um, idque ad codice s mss. duos Vindol·., cum vider emuspropius abillis reče* dere interprelem Slavum, quam ab impressis, praesertim in postremis. Verum enimvero qui sequuntur versus a lin. 60—iOo, magni sane ad auctoris antiquitatem dijudicandam momenti, eos puto addidit Slavus e sua fortasse penu ad neophytos suos πχράίνεαΊν. Nos sallim per graecos SS. patrum indicesfrustra quaesivimus. Quare sufficit liane admo-nitionem latine tantum reddere, eamque pro munere interpretis nostro, quoad ejus fieri pot uit, eipressam ad verbum). Si igitur diligere justitiam dominis terrae divinum verbum praecipit, et iterum secundum viam bonam facere [tibi] justa: nam a justis ačtibus incipimus (incipiamus?) beatamvitam: videamus cumterrore, quod huic interitum (corruptionem) divina lex annunciat, et hoc ut omni flamma ardentius, et venenato morsu venenosius ut fugiamus. Venit enim propheta Moses, a Deo condocefactus existens, et ad dominos primus dicens: Rumorem vanum, inquit, nonaccipies. Quidse dicens rumor vanus existens? Et vanus ei sine testi-bus, et absque salutari, diligenti examine legitimo. Accipio antea quantum a Deo potestatem cum-acce-perint3), bene comperientes, illos-qui-reperiuntur in eorum propriis homines, eos cum patientia, examina-tione, in unumquemque diem dirimentes, tenentur nullum hominem suh illis existentem potiorem habere lege divina, 3.) nec fratrem, nec tilium, necamicum, nec alium quemquam; benescientes eteonsiderantes, quod est in divina lege seriptum: Dicens patri suo et matri suae: non novi te; et fratres suos (meos) non novi, et lilios suos (meos) non intellexi; legis tuae gratia custodivi justitias tuas. Posteaquam seriptum est in divino evangelio: Diligens patrem aut matrem plus quam me, non est mihi ad instar. Quare tenetur quilibet χρχων, non subterfiigieus, omnes, qui subsua potestate, divinam sanetam Christi legem, et in pro-phetis, et apostolis et beatis patribus edocere, et omnibus omni die comminari (vetare), ne injuria afficiant aliquem inferiorum; nec gentilem aliquem ritum perticiant; nec gentilia juramenta (jurajuranda T) aut aliud quid errantes (erronei). Nulla enim communio luci ad tenebras , et iiliis lucis christianis et paganis. Sanctum baptisma in honorem magnum habere, et non in ludibrium. Et matrinis suis et liliabus quae sunt a sacro baptismo non commisceri. Omnia enim haec sanetae universi orbissynodi damnarunt. Sed et videntes eorum principes tales inordinatos, etnon, sicut oportet, punienles, cum condigno ei jejunio, in separationem cum-condemnassent ad aeternum ignem *## abrenunciarunt fratribus. In sanctum et salutare baptisma (et tidem Chri-stianam) lenetur omnis christianus cum timore et tremore servare; idem saneto et beato Paulo apostolo dicente ad lideles: Fornicatio autem, et omnis immunditia in vobis non nominetur, sicut decet sanetos, etnemo vestrum audiat inanibus verbis; non enim fornicatores,neccalumnia. to res nec injuriosi regnum Dei haereditabunt. H o rum causa adventat iraDei in Γι 1 i os contumaces. Tenetur omnis Christianus seipsumcastumservare (Ρ-ε. 4.) sicuttemplumDeosaerum. Etsua uxorecontentus esse, nihilque aliudulterius excogitare, nequein pecudis locum sequi stolidas cupiditates. Qui ergo abhinc, Christianus existens, faciens deprehenditur 4) secundum divinam legem, judicetur idem Deo et Servatore nostra Jesu Christo cum fuissetinterrogalus, an liceat dimittere uxorem suam omni tempore, 1) Deest hic aliquid, aut perperam legit librarius. Vides enim sensum non quadrare. Nccgraecaperspicias, et putem ideo omissain editis.— 2) Cod. disertim habet nh, non attsh ut graeco νμεις respondeat. Sed nec nh (nec) quadrat. Quarc cum mutaredebeas, potius nh mula in m»/h , ad graernm ημείς.— 3) Verba reddo; sensui hujus et aliornm fragmenti loco-rum lux aflulgeat ex inlegriori codice. —/4) Aut dccst hic ne (non), aut»TAKOMA(talia), aut aliud quid, ut sanussit sensus. tt rčspondit: Omnis dimittens usorem suam praeter causain for n i ca t i on is, facit eam inoechari, et omnis adhaerens dimissae moechatur. Quos Deus conjunxit homines, (ii duo) non separe nt ur. (Matth. 5, 32·)· Propheta quoque Malachea connunciante Deo, et dicente: Et uxorem juventutis tua e nederelinquas, sedsi odisti dimitte, et op er i et iniquitatem super te, dicit Dominuš. (Malach. 2, 15.) Sic et S. Apostoli, et beati patres eum saneta lege omnino magnam et validam talem dijudicationem, idest magna examinatione et honore lioc dignati sunt, et tenetur omnis Christianus eum devotione et timore lubentius eam habere (et) seclindum divinam legem hanc judi-care, cumomni, quae deprehenditur, gravitate (molestia!), sicut (divina) Iex seribit. Nullus ergo dominorum, a diabolo circumventus, labiis quidem suis coniitens se lidelem, corde longe abstet a Deo, aliquid seripto hoc, a tenebris socordiae aut qua alia ignorantia, aut amore carnali non custodire attentans, non reum se ad aeternum ignem damnationis existimans> etinhoc mundo divinae irae; fortiter perpendens quod accidit primo regi Israel, Saulo, idque ob non magnam offensionem, a propheta Saulo (Samuel). Ideo tremens ct trepidans divinam custodiat legem; dixit enim ad eum Deus clamans: Si ecce opus Domine holocautomata et munera, quoniam-— (desunt hic , quae sequebanlur olirn, quatuor folia, finem hujus, et inilium Sequentis orationis complexa). GRAECUM ΠΡΟΚΕΙΜΕΤίΘΝ SLAVI INTERPRETIS. A d P°g' SLAVIGAE VERSIONIS INTERPRETATIO. (χχ) ζυ)λων, λχμπάδχς κχ) φανούς εχοντες. Αεγει χυτοΐς· 5· (fu)stibus, faces et lucernas habentes. Dixit, quem quaeritis? Et ignorabant quem volebant capere . adeo Judas non poterat eum tradere, nisi ipse voluisset, et eum non poterat aspicere quem volebat tradere, etsi lucernae adessent et faces tot. Haec enim nar-rans Evangelista inquit, quia faces et lucernas gesta-bant, etiam sic eum non inveniebant, ait, e t Ju d a s s t a-bat eum e i s, ille qui dixit: q u i d vultis mihi dare et ego vobis tradam eum. Excoe-cavit enim illis mentem, volens manifestare suam po-tentiam, et volens efTicere, ut desisterent a malitia sua et ut comperirent quia impossibilia incipiunt. Et secundum hoc ut cognoscamus innumerabilem ejus potentiam, audiquod ait Evangelista. Cum audissent, ait, vocem, iveruntretrorsum, eeciderunt in terra proni, non valentes audire, sed času suam imbecil-litatem ostenderunt, et potentiam ejus-qui-emiserat vocem. Vide jam φιλαν&ρωπίαν Domini. Posteaquam non destitit Judas abilloflagitio, nec Judaei ab illa de-mentia, se ipsum tradit! Cum, inquit, quod meum erat, fecerim, potentiam manifestarim, ostenderim quia impossibile aggrediuntur, volui iram eorum placare. Nolunt, sed adhuc perseverant in malitia sua. Ecce ipse me trado. Hoc dico ego nune, ne ca-lumnientur aliqui Jcsum Christum , dicentes: Quare non avertit Judam ab illa malitia, quare non fecit illum meliorem? Dic mihi, quomodo oportebat fa-cere meliorem? Vine ansponte? Sivi, etiam sic non fuisset melior; nemo enim vi melior redditur. Si sponte et voluntate, omnia monstravit illi, valentia τίνα ζητείτε; Κα/ ηγνόησαν ov ημέϊλον συ>λαμβάνειν. To. ■σουτον άπεΐχεν εκείνος του ΰυνη&ηναι πχρχδουνχι αυτόν , οτι ουδέ ορών χυτον ηδυνατο παρόντα , cy ημεϊλε παραδιδόναι, χχ) τχυτχ λχμπάδων ουσών κχ) φωτός τοσούτον: οτι γαρ τούτο χίνιττόμενος ε'ιπεν, οτι λχμπάδχς χχ) φανούς ε'ιχον , κχ) ου'δε ούτως χυτον ηιρισχον , φ ν <Τ ι, χχ) I ουδχς εΐςηκεν μετ ιχϋτών, εκείνος ειπων, εγώ υμίν παραδώσω χυτον. Επηρωσεγάρ Χυτών την"διάναΐΧν, βουλόμενος δεϊξαι την οίχείχν δννχμιν, χα) Ίνα μά&ωffiv, 'ότι άδυνάτοις επιχειρόίσιν. Είτα αχουσχντεςτην φωνην χυτον, απηλ-9-ον ύπτιοι, κχ) επεσον χχμχ). Είδες πώς ΰ'τε την φωνην ενεγχεΐν ηδυνη$ησχν, χΥΚχ δια της κχτχ. πτώσεως την ε χυτών χσ-9-ενειαν εναργώς χπέδειζχν \ ορχ δεσ-πότου φιλχν&ρωπίχν επειδή ουδέ ούτω κχ-9-ίχετο της χνχι-σχυντίχς του τροδότου^ ουτε της τών Ιουδαίων χγνωμοσννης' εαυτόν εχδίδωσι , κχ) φη<Τ)ν ό Κύριος· οτε εδειξα ώς άδυνάτοις έτιχειρουοτν, ηβονλη&ψ χυτών άναςεΐλαι την μχνίχν ου βουλον-τχι, αΤλ' ετι επιμένουσι τη πονηρία.· ιδού εμχυτον πχρχδίδωμι· τχυτχ λέγω υμΐν, Ίνχ μη κχτηγορησωσί τίνες του χριςον , λεγοντες· δίχ τί ου μετεβαλε τον Iονδχν\ δια τί ουκ εποίη. C εν αυτόν βελτ ίονα\ Κχ) πώς έδει ποιησαι τον I ονδαν σώφρονα χχ) επιεική; ανάγκη , η γνώμη; Ει' μεν γαρ ανάγκη, ουδέ ούτως εμεϊλεν εΰε σ$·αι βελτ ίων ου'δεις γαρ ανάγκη γίνεται βελτίων. Ε/ δε γνώμη κχ) προχιρεσεί' πάντα εισήγαγε τα. δυνάμενα αυτόν άναγαγεΧν. Ε/ δε μη ηβουλη-8-η Ιεξχσ$ζι εκείνος τα φάρμακα, ου του ϊχτρου το εγχλημχ . 6. illum meliorem eflicere. Quodsi ille noluit accipere ιΛϊ του την 3-εραπείαν διακρουομενου η κατηγορία' 3-ελεις medicinam, medicus non est in causa (sed is) qui μχ&είν, πόσα ε'ποίησεν, ώστε αυ'τον χνχκτησχσϊχι: Ιδί. noluit obedire· Quodsi vis rescire, quantum fecerit, ^^ . / ut mel,or evaderet, omnem philosophiam rebus et δχ,σχεν χυτον πασαν φιλοσοφ αν δια πραγμάτων, δια μ. ι · j , , . , vr Ύ ο,χ ρη. verbis edocvut eum, potestatem dedit ei super dae- μχτων, ανωτερον χυπν τών δαιμόνων εποίησεν, Ηυματα mones, Hmiracula multa faciendi; nihilque fuit re- τα εργχζεσθχι ποΥΚχ παρεσκεύασεν, χα) ουδέν ένέλει-πεν ων έχρην ε!ς μα&ητην έπιδείξχσθαι' καί Ίνα μάθης, 'ότι δυνατός ccy μεταβχλέσθχι ουκ ηθέλησεν, άλλα της αΰτου ραθυμίας τό πάν έγενετό, επειδή πχρέδωκεν αυτόν, και την μανίαν αυτου εις τέλος ηγαγεν, έρρι-φε τα. τριάκοντα αργύρια, λίγων' ημαρτον πχρχδούς αίμα αθωον. Ιίρο τ ου τ ου έλεγες' τί θέλετέ μοι "δουν χι καγω υμΐν παρα-δωσω αυτόν \ επειδή Ιτελέσθη η αμαρτία, τότε έγνω την άμαρτίχν! Εντευθεν μανθάνομεν, 'ότι οταν ραθυμωμεν, ουτε παραίνεσις ημάς ωφελεί, ου τε νουθεσία" 'όταν' δε σπουδάζω-μεν, και αυτοί αφ' εαυτών δυνάμεθα διαναςηναι· Εννόησαν γαρ, οτε πχρψει αυτόν, κχί άνέςεϊλεν αυτόν της κακής επιχειρήσεως, ουκ ηκουεν ου τε κατεδέζατο την νουθεσίαν . οτε £ε ουδείς ην ό παραινων, το οίκεΐον συνειδος έπανέςη, κχί ουδενός οντος του διδάσκοντος μετεβάλετ ο, κχί έ ρ ρίψε τα τριακοντα αργύρια. 'Εζησαν γαρ αυ'τω, φησι, τριάκοντα αργύρια, τιμήν κχτέβαλον χ'ίμχτος τιμήν ουκ έχοντος. Τί λαμβάνεις τριάκοντα αργύρια, ώ Ιούδα·, δωρεάν ηλθεν υπέρ της οικουμένης ό Χριςός έκχεαι το χΐμ,χ, υπέρ ού συμφωνά νυν ποιείς. Τί γαρ άν άνχισχυντότερον του συναλλάγματος τούτου; τις εϊδε, τις ηκουσέ ποτε·, ΑΤλ' "να μάθωμεν την διαφοράν του προδότου, κχί των μχθητων, άκούσωμεν . 'άπαντα γαρ μετ ακριβείας ημΐν διηγείται ό έυχγγελιςης . οτε τ αυτά, φησιν, εγένετο, οτε η προδοσία προεχωρησεν, οτε άπωλεσεν εαυτόν ό Ιούδας η 'ότετάς παρανόμους συνθηκας έποιησατο καί έξητει, φησίν, ευκαιρίαν, Ίνα αυτόν παραδω, τότε προσήλθαν αυτφ οι μαθητχί, λέγοντες· ΊΙου θέλεις έτοιμάσωμεν σοι φχγεΐν το πάσχα\ Είίες μαχητά ς, είδες μαθητην, εκείνος περί την προδοσίαν ησχολεΐτο, ούτοι περί την διακονίαν εκείνος συ μ. φωνχ έποίει, καί του αίματος του δεσποτικού την τιμήν λαμ. βάνειν έπεχείρει, οΰτοι περί την υπηρεσίαν παρασκευάζονται· των αυτών θαυμάτων άπηλαυσαν κχί ούτος κάκεΐνοι, των αυτών δίδαγμα των πόθεν ούν η διαφοράς άπό της προαιρέ σεως. Αυτη αιτία των κακών καί των αγαθών γίνεται. 'Η εσπέρα αύτη ην, κχθ'ην ol μχθητχί τχυτχ έλεγον . τί εςι, που θέλεις έτοιμάσωμεν σοι φχγεΐν τό πάσχα\ διδασκόμεθα εντεύθεν , "τι ουκ ε'ιχεν ο'ικίαν άφωρισμέ νην ό χριςός· άκουε τω-σαν ο! τάς λαμπρ&ς οΐκίχς οικοδομούντες, κχί τους μάκρους περιβόλους, 'ότι ό υιός του άνθρωπου ουκ έχει που την κεφαλήν κλΐναι. Διά τοι τούτο λέγουσιν χύτω οϊ μχθητχί, Που θέλεις έτοιμάσωμεν σοι φχγεΐν τό πάσχχ. ποίον πάσχχ\ το Ιουδαϊκόν, τό άπ' Αίγυπτου την άρχην έσχηκός . έκεΐ liquum eorum, quae oportet discipulo monstrare. Et ut scias, quia valens cum-esset, ut melior eva-deret, noluit, sed sua socordia omnia fecit, et in-saniam ad iinem perduxit, quoniam tradidit. Et pro-jecit triginta argenteos, dicens : Peccavi, tradens sanguinem in no cen tem. Ouid tibi factum est Juda? Quando vidisti thaumaturgon, tunc non di-xisti: Peccavi tradens s a n g u i n e m i η η o c e n-tem, sed: Ouid vultis mihi dare et ego v o bi s tradam eum. Postquam impudensaudacia perfecta est, et facinus ad tinem perductum est, an tunc comperisti peccatum? Per hoc intelligimus, quia quando segnescimus, nec doctrina nobis utili-tatein facit, nec praedicatio ; quando vero recorda-mur, etiam per nosmet ipsos possumus evigilare. Intellige igitur, quando docebat eum, desistere a malo incepto illo, non obedivit, nec accepit doctri-nam: et quando nemo fuit docens eum, tunc melior reddebatur, et abjecit triginta argenteos. Ouid vultis mihi dare et ego vobis tradam eum. Et constituerunt ei dare XXX argenteos, prelium decreverunt sanguinis non habentis pretium. Quare accipis XXX argenteos, Juda? Gratisvenisti «) Christe fusumsanguinemtuum pro universo orbe terrarum, de quo tu (o Juda) con-silium facis et impudentem mercaturam ! quis vidit aut audivit de sanguine consilium factum unquam. Sed ut discamus discrimen traditoris et discipulo-rum, audiamus et reliqua. Omnia enim cum exami-natione narrat beatus evangelista. Quando, ait, haec facta sunt, quando proditio ad tinem erat perducta, quando perdidit se ipsum Judas, quando consilia impia iniit, et quaerebat, ait, commodum tempus, ut traderet illum; tunc accesserunt ad eum discipuli ejus, dicentes: Ubi vis, paremus tibi manducare pascha. Vidistin'discipidos, vidistin'discipulum? Ille de proditione satagcbat, hi vero de ministerio; ille consilia faciebat, super sanguine dominico pretium accipiebat, et hi administerium parabantse. lisdem rebus recreati (delectati) sunt et hi et hic; iisdem miraculis, iisdem doctrinis, eadem institutione: un-denam igitur discrimen fuit? A voluntate! Haec enim ubique nobis causa est bonorum et malorum. Ubi vis paremus tibi, ait, manducare pascha. Hic erat vesper, quo discipuli haec locuti sunt. Ouid est: ubi vis paremus tibi comedere pascha? Docemur hinc, quia non habebat domum separatam Christus. Filius enim, ait, hominis non habet ubi caput reclinare, civitatem non habens, cibum non habens dominus omnis creaturae, angelis et archangelis et omnibus j) Slavus habet: Christe, vocativum. Ergo figura apostrophes : cui non obstat cboeia , quia cboh de omnibus personis valet. Ceterum propter sequentem aliam apostrophen in Judam bonus rhetor primam non admisissct. 4 πρέπον ημιν εςι πληρωσαι πασαν δικαιοσυνην. Ον τοινυν τ ο ,ί ,1 . ,. . , . . , ' ... r 1 , \ \ \ , , , oicut aha omnia legalia implevit, sic et hoc cum atris ήμέχερον πασχα, αλλ* τ β Ιουδαϊκον ετοίμασα, εβουλοντο ύ finivit I<]eQ et a(i Joannem disit: Ita enim nobis pul- μα&νρ«)· τοΖτο γαρ άυτο) ητοίμασαν, το δέ ήμέτερον αυτός cbrum, implere omnem justitiam. Non nostrum igi- παρεσκευασεν, ά>λάκα) αυτός πάσχα έγένετο δια του τιμίου tur pascha volebant discipuli parare, sed judaicum. πάγους- τίνος ουν ενεκεν επ) το πά&ος 'έρχεται-, 'ίνα j μας Hoc enim illi apparabant, nostrum ipse Christus pa- λυτρώνεται εκ της κατάρας τοΖ νόμου· διό κα) παΖλος έβόα' ravit' imo et Ψ8β Pascha factus est' Pev p^sionem. , „ . « Λ \ \ , > > \ ........ubi vis, ait, paremus tibi come- Εϊαπεςειλεν o Θεός τον υιον αυτου γενομενον εκ γυναικός, „ , ι η ·ι ,, ., , . s ν , ν , ν , - 8. dere pascha. Quare ία comedit.' Vemt >) enim, ait, a γενόμενον νπο νομον, 'ίνα τους υπο νομον εξαγοράς. Ινα οίν maledictione legis liberare genus humanum. Quod μή τις λίγη, οτιοια τούτο έπαυσεν, επειδή πληρωσαι αυτόν ουκ ήδίνατο ως φορτικόν κα) επαχθή κα} δυσκατόρ·9·ωτον, δια τούτο αυτόν πληρωσας απαντα, τότε αυτόν έλυσε- δια τούτο χα) πά<τχα έποίησε· νόμου γαρ έπίταγμα αυτοΧς ήν ή του πάσχα εορτή- άκουσον αγνώμονες ήσαν περ) τόν ευεργέτην οί 'Ιουδαίοι, και παραυτά έπελαν&άνοντο του ευεργέτου. Κα) 'ίνα μά-9-ης ακριβώς, έζήλ-9-ον εξ Αιγύπτου, διέβησαν τήν έρυ&ραν θάλασσαν, ε\όον αυτήν διαιρε&εΐσαν, κα) πάλιν συναπτομένην και μετ ου πολυ λέγουσι τω 'Ααρών, Ποίησον ήμΐν ·9·εους, οι προπορεύονται ήμων. τί λέγεις, ω άγνωμον 'Ιουδαίε·, είδες τοιαύτα &αυματα, κα) έπελά&ου 3-εου του τρέφοντας σε, κα) ουτε μνήμην ποιείς του ευεργέτου j Έπε) ουν έπελαν&άνοντο των ευεργεσιών αυτου , τη υπο&έσει των εορτών έγκατέδησε των δωρεων τά υπομνήματα ό Θεός, Ίνα κα) έκόντες καί άκοντες έναυλον έχωσι τήν μνήμην και εκείνοι μεν ου τω- δια τί\ "ΐν 'όταν επερώτηση σε ό ι/ιός σου, τί έςι τούτο, ε'ίπης, οτι τοίτου του προβάτζ τό αίμα επέχρισαν ταΐς φλιαΐς των -9-υρων, και διέφυγαν τόν 3-άνατον, ον ό ολο·9·ρευων έπήγαγε τοις κατά τήν Αίγυπτον άπασι- κα) δια τό αίμα τούτο ουκ 'ίσχυσεν είσπηδήσαι κα) τήν πληγήν έπα-γαγεΐν κα) ήν ή εορτή λοιπόν νπόμνησις σωτηρίας διηνεκής-εκείνοι ουν άκοντες, ωδεδέ έκων&υεται χριςός- δια τί, επειδή etPaulusdicit: Deus filiumsuum misitgenitum a mu-liere, eos-qui-sunt suh lege redemtum ').· Perhocvo-lens abolere (mutare) legein, ne quisdicat, quiaideo mutavit eam, ideo aboleviteam, quoniam non poterat eamimplere, quoniamnonpotuiteamexequi, utpote gravem α'ΰσαν. Ideo posteaquam implevit omnia, tum (demum) destruxit. Ideo et pascha Judaicum celebravit. Legale enim praeceptum pascha comedere. Oportet enim vos hodie rescire, quare legale eis praeceptum fuit datum, pascha comedere. Non habebant gratiam Deo Judaei, et quando accipiebant bonum ab eo, brevi obliviscebantur, et ut discasprofecto... egressi ex Aegypto trajecerant et rubrum mare, viderunt id divisum. Et non multo post dicunt: Fac nobis Deos, qui ibunt prae nobis. Quid dicis? Miracula vidisti tot ettalia, et statimne oblivisceris illum-qui-fecit ea ? Posteaquam igitur obliviscebantur bona illius facta, ap-tavit Deus in festa eorum (bene) facta (sua), ut et vo lentes et nolentes habeant memoriam, nec oblivis-caiftur bonum factorem. Celebra, ait, pascha. Quarci> ut, quando interrogabit te iilius tuus, qviid hoc est, dicas illi: Quia sanguine hujus agni unxi limina por-tae et effugi mortem, quam Exterminator intulit Aegvp-tiis omnibus: et per hunc sanguinem non poiuit in-silire etplagam inferre. Et erat festum memoria illis r , - „ „ continua, et ne obliviscerentur unquam quae fuerunt., τύπος ην εκείνα ταυ πνευματικου- και ινα f^-%, ορα οση η et legem fedt praeceptum hoc. Ubi vis, inquit, pa- συγγένεια- αμνός κα) αμνός- άλκ' ό μεν άλογος, ό δε λογικός· remustibi manducare pascha ? Figura erat illud hujus πρόβατον κα) πρόβατον, σκιά κα) άλή&εια- ά?λ' έπέφανεν ό της δικαιοσύνης ήλιος, κα) ή σκιά πέπαυται- ήλιου γάρ όντας κρύπτεται ή σκιά· διά τούτο άμνος κα) εν τ"ή τ ρ απ έξη τη μυςική , 'ίνα τω α."ματ ι αυτου άγιαζωμε-3-χ. Αι ά τούτο (διό) του ήλίαυ έλκοντας λύχνος μηκέτι φαινέτω· τύποι γάρ ήσαν των μελλόντων τά γεγονότα. Ύαυτα προς 'Ιουδαίους λέγω , pascna r Figura erat illud hujus spiritualis paschatis. Et ut discas, quanta communio figura e adveritatem: aguus et agnus, sed hic erat irrationalis, hic autem rationalis ·, ovicula et ovicula, sed haec erat servilis, haec autem herilis; umbra et veritas, apparuit sol justitiae, ideo umbra cessavit; sole enim praesente, umbra absconditur. Ideo in hac m«nsa iit pascha, et liguratum et verum. Ubi vis, i) n?W (nisi σφάλμα sh pro nfhae) esset proprie gerundivuspracteriti, sed deest apodosis. Quare πρηαε praeferamus, nisi quid desit.- 2) Redemtum, supino. Graecus plura habet, ut vides. c*ujtaia est genit. sine. f. sed et acc pluralis.; ut igitur ml opus sit putari omissum. t v χ μη χπχτωντες έχυτονς , ϋοκωσι πάσχα έπιτελεΐν , έτείΖη γνώμη άνχισχ υντφ τχ χζυμχ προλχμβ άνουσι , κ χ) τροβάλλον-τχι έορτην , οι χε) άπερίτμητοι τη καρδία., κχ) τοΐς ωσ) βαρείας ακουοντες. Πω«, είπέ μοι, πάσχα επιτελείς , co 'ίουΰχΐε; ο νχός κχτέσκαπτχι, ο βωμός άνηρηται, τχ αγια των αγίων πεπάτητχι, πάσα -9-υσία κχταλέλιται· τίνος ουν ένεκεν τολμάς 7ταρανομεΧν, AπηλSές ττοτε εις Βχβυλώνχ' ηκουσχς των αίχμχλωτισάντων υμχς λεγόντων "Κσχτε την ωΖην ημΐν του Κυρίου'κχ] ουκ ηνέσχου. Κα) όιά τίεξω-3-εν Ιεροσολύμων ποιείς το πάσχχ; συ ε'ιπχς· Πως άσωμεν την φδην κυρίου επ) γης αλλότριας; Και τχυτχ Ζήλων ο μχκάριος Αχυ)Ζ ελεγεν επ) τον ποταμόν βαβυλωνος, εκεί έκχ&ίσχμεν κχ) έκλαΰσαμεν επ) ταΐς Ιτέχις εν μέσω χυτής έκρεμάσχμεν τχ οργχνχ ημων, τουτεςι το ψχλτηριον, την κι&άραν, την λυρχν τούτοις γαρ το τχλχιον εκεχρηντο, κχι δια τούτων τους "J/Χλμους ιηΖον εκεΐ γαρ , φησιν , έπηρωτη σαν ημάς ο! χίχμχλωτίσχντες η μας λόγους ωΖων κχ) ε'ίπχμεν, Πως οίσωμεν την ωΖην Κυρίου έτι γης άλλοτρίας\ Τ ί λέγεις, είτε μοι; την φΰην Κυρίου ουκ αΖεις έτ) γης αλλότριας, κα) τό πάσχα επιτελείς έτι γης αλλότριας; ΈϊΖες άναισ-8-ησίχν 'ίουραίων \ οτε πολέμιοι ησχν 1 ο\ καταναγκάξοντες, ουτε -φαλμόν ε'ίλοντο εΙπεΐν έτ) γης αλλότριας, και νυν αφ' εαυτών , ουΖενός αναγκάζοντας , πόλε-μον ει'σχγουσι προς τόν S-εόν Ζιό κα) ό μχκάριος Στέφανος έλεγε προς αυτους· υμεΐς αε) τω πνευματι τω άγίω άντιπίπ-τετε. Οροίς ως χκχ&χρτχτχ άξυμα; πως παράνομος η έορτη η 'ίουΖχϊκη; ην πάσχα 'ίουΖαϊκόν ποτε, ά>λ' έλν-9-η. Τότε, φησιν, ό 'ΐησουςέσ&ιόντων αυτών κχ) πινόντων, λαβών αρτον έτι των αγίων κχ) αχράντων χυτου χειρών , ευχχριςησας κα) κλάσχς είπε τοις έχυτου μχ$·ηταΐς· λάβετε, φάγετε· τουτό μου έςι τό σωμχ τό υπέρ υμών κχ) πολλών κλωμενον εΙς χφε-σιν αμαρτιών κχ) τό ποτηριον πάλιν λαβών, έΖίΖου άυτοίς λέγων τούτο έςι τό α'ιμά μου τό υπέρ υμων έκχευόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. Κα) πχρην κχ) 'ίουΖας τούτο λέγοντος του Κυρίου. Τούτο έςι τό αίμα, ω 'ΐονΖχ, όπερ έπωλησας τριάκοντα αργυρίων' τούτο έςι τό α'ιμχ, υπέρ ου πρό μικρού τ£ άνχιύη συμφωνχ έποίου πρός τους χγνωμονχς φχρισχίους' ω πόση η τον χριςου φιλχν$ρωπίχ- ώ της του 'ίουΖχ άγνωμο. σΰνης· ό δεσπότης έτρεφε, κα) ό ό ούλος έτίτρχσκεν ο μέν γαρ έπωλησεν αυτόν λχβων τριάκοντχ χργΰριχ· ό Ζέ χριςός λυτρόν υπέρ ημων τό 'ίΖιον αίμα έξέχεε , κα) τω πεπρακότι Ιέόωκεν , είτε ρ η$έλησε· κχ) γαρ πχρην κχ) 'ίουΰχς πρό της προ<5οσίχς , κχ) της ίερχς τρχπέζης μετέσχε , κχ) του μνςι-κου δείπνου άπηλχυσεν ωσπερ γαρ τους ποόάς των μαθητών ένιίεν, ου τω κα) της Ιεράς τραπέζης μιτέσχεν 'ΐοί^χς, Ίνα jd "•g. paremus tibi manducare pasclia? Fuit Judaicnm pa-scba, sed posteaquam sol advenit, non luceat lucerna; posteaquam veritas advenit, jam ferietur umbra. Haec ad Judaeos dico, quoniam decipientes se ipsos arbitrantur (se)pascba facere; nampudendo consilio azyma comedunt, nec circumcisi cordibus, nec auri-bussuis. Dicmihi, oJudaee, quomodo pascha man-ducas? Templum dirutum est, altare ablatum est, sancta sanctorum conculcata sunt, omnis sacriticii forma destructa est: quare igitnr tales res impias audesitafacere? Olim ivistiBabvlonem, et dicentibus ad vos qui - ceperant vos: c a η t a t e nobis c a η t i. cum Domini, noluisti, sedrestitisti; et hocdiceus beatus David clamat: ad ilurnen Babylonis, illic sede-bamus et flebamus; in salicto in medio ejus suspen-dimus organa nostra, id est psalterium et iides (ci-tharam), his enim psaimos cantabant in veteri lege, ethaec organa acceperunt, quando eos captivos ab-duxere, ut haberent memoriam domesticae vitae; nolentes ibi cantare, ibienim, inquit, rogaruntnos qui-captivos-fecerant nos: Cantate nobis de ver-b i s c a η t i o η u m, et disimus: Quomodo cantabi- o.mus c a η t i c u m Domini in terra alie na. Quid loqueris, dicmihi? canticum Domini non cantas in terra aliena et pascha Domini facisne in terra aliena ? Viden' amentiam eorum, viden' impietatem eorum ! Ouando bella fuerunt cogentia illos, nec psalmum audebant dicere in terra aliena : et nune, ex se ipsis , nemine cogente, bellum faciunt ad Deum. Et S. Ste-phanus dicebat ad illos: Vos semper špiritu i s a η c t o a d v e r s a m i η i. Viden' quam sint impura azyma, quam impium sitfestum judaicum. Jam enim non est (nondatur)pascha judaicum; fuit pascha judaicum olim, sed destruetum est; successit enim spirituale, quod tradebat Jesus. Cum enim mandu-caret, inquit, accipiens panem fregit eum et dixit: Hoc est corpus meum, quod frangitur pro mul tis; et sciunt edocti dietum. Et iterum calicem, inquit, porrigebat illis dicens, idem iis dicens : hoc est san-guis meus, qui-effunditur pro omnibus in remissio-nem peccatorum. Fuit ibi Judas, hoc dicente Christo : hoc est sanguis meus; o Juda, quem tradidisti tri-ginta argenteis; hoc est sanguis meus, de quo ante-hac impudens consilium faciebas cum amentibus Pha-risaeis! Obenignitatem (φιλχν&ρωπίαν) Christi, o amentiam Judae, et insaniam. Hic enim vendidit illum, acceptis triginta argenteis: at Christus postea non recusavit eundem sanguinem traditum in remissio-nem peccatorum dare ipsi qui - vendiderat illum, si vellet. Ibi enim erat Judas, et particeps fiebat sacrae mensae; quoniam et pedes illi lavit quando et aliis discipulis, sic et sacrae mensae partieipem eum fecit. pii μηδεμίχν 'έχη χπολογίχν, α'λλ.ά κρίμχ ληψηται· επίμενε γχρ πονηροί γνώμη, χχ) εζελ-9-ών άντ) φιλήματος προδοσίαν » ιϊργάσχτο, μη μνησ$·ε)ς τών ευεργεσιών αύτου, κχ) μετχ την προδοσίαν έρρι·1ε τχ τριχχοντχ αργύρια λέγων "ΐίμχρ-τον, πχραδούς χ'ιμχ ά&ώον. ώ τύφλωσις , του δείπνου μετείχες, χχι τον εύεργέτην πχρέδωχχς, χχ) ο μεν Κύριος εκών -ίο γεγρχμμενον έπληρου' ούχ) δε δ/' ού το σχχνδχλον ηλ&εν. *Αλλά κχιρϊς λοιπόν τη φρικτή τχύτη και φοβέρα, τρχπεξη προσιένχι. πάντες τοίνυν μετχ κχ$κρου συνειδότος προσέλ&ω-μεν. μηΰέις έςω 'ΐούδας έντχυ$χ δολιευόμενος τον πλησίον αύτου, μηδε)ς πονηρός, μηδε)ς lov εχων έγκεκρυμμένον εν τη καρδία αύτου* πάρεςι κχ) νυν ί χριςός την τράπεξαν κόσμων ου γαρ avS-ρωπός εςιν ο ποιων τχ προκείμενα γενέσθαι σώμχ κχ) χίμχ του χριςοΐ·· (Τχημχ πλήρων μόνον εςηχεν ο ιερεύς, και δέησιν προσφέρει· η δε χάρις κχ) η δύναμίς εςιν η του Θεοΐί η πάντα εργαζομένη' τουτ'ο μου εςι το σωμχ, φησι· τούτο το ρημχ τχ προκείμενα μετχρρυ&μίζει- χα-3-άπερ εκείνη >5 «ωνη , ν« λέγουσα , Αυξάνεστε χαί πλη·$·ύνεσ$·ε κχ) πληρώσατε την γην, ρήμα ην κχ) έγένετο έργον, ένδυνχ. μοΰσχ την άν&ρω πίνην φύσιν προς παιδοποιΐαν ου τω κα) αύτη η φωνη η λέγουσα, διαπαντός χι ξ ει τη χάριτι τους άζίως μετέχοντας' μηδε'ις τοίνυν υπ ούλος έςω , μηδεις πονηρός, μηδέ) ς άρπχζ, μηδέ/? λοίδορος, μηδε)ς μισάδελφος, μηδε)ς φιλάργυρος, μηδε)ς μέ&υσος , μηδ ε) ς πλέον έκτης , (zi^Si? αρ. σενοχοίτης, μηδειςφ$ονηρός , μηδειςπορνεία, δουλευ'ετω, μηδεις χλέπτης, μη δεις επίβουλος, Ίνα μη κρίμα έχυτώ λη·1ητχι. Κχ) γαρ τότε ο 'ίουδας άναζίως μετέσχε του μυςιχου δείπνου , κχ) έζελ&αν πχρέδωκε τον Κυριον 'ίνα /χα-^ι^ς , 'ότι τοΐς , άνχζίως μετέχουσι των μυςηρίων , τούτοις μάλιςχ συνεχώς επιπηδα. ο διάβολος κα) εις μείξω τιμωρίαν εαυτούς έμβάϊλουσι. ταύτα λέγω, ούχ 'ίνα φοβησω μόνον, α'λλ' Ίνα χα) χσφχλε-ςέρους ποιήσω· χα&άπερ γαρ σωματική τροφή, 'όταν εις γα-ςέρχ χυμούς έχουσαν πονηρούς, έμπέση, πλεΐον επιτείνει την ν όσον , οΐ'τω και η πνευματική τροφή, 'όταν άναζίως μετέχη-τχι, πλεΐον κρίμα εχυτω σωρεύει. Μιλείς τοίνυν πονηρούς ένδον έχέτω λογισμούς , παρακαλώ , 'αλλ.' έχχχ3·άρωμεν ημών την καρδίαν χχ) γχρ νχο) Θεου έσμεν, εάν χχ&αρεύωμεν' χγνην ημών ποιησωμεν την -φυχηνκα) γχρ δυνατόν έςι τούτο ποιησχι έν μια. ημέρα.· πώς κα) τίνι τρόπω\ εάν έχης τι χχτά του εχθρού, έζελε την οργην , λύσον τηνεχ&ρχν, 'ίνχλάβης-9-ερα. πείαν αφέσεως από της τραπέζης. S-υσίφπροσέρχη φρικτή χα) αγία.· έσφχγμένος πρόχειτχι όχριςός. αλλ' εννόησον τίνος ένεκεν έσφάγη· ώ ποίων μυςηρίων έςερη^ης, 'ΐούδχ; χριςός έχων ετχ&εν, "να λύση τ ο μεσότ οιχον τοΖ φραγμού, κχ) ul nec ullam causam (excusationem)habere incipiat , ι. si perseverat in malitia. Onmia enim sua ostendit ei; ille aulem perseverabat malam volunlalem habens. Sed tempus est jam ad saeram et tremendam mensam accedere. Omnes igitur accedamus cum expui*gatione el modestia decente, et cum mulla liumilitate. Ne situllus bic .Tudas existens, nemo malus, nemo simulator, nemo venenum habens in corde abseondi-tum; non aliud in ore ferens, aliud vero in mente. Et nune adstat Christus, et nune adstat qui-ornavit lune illam mensam, ille et liane nune ornat. Non enim est bomo faciens proposita ut fiant corpus et sanguis Christi, sed crucilivus pro nobis Christus. Figuram tantum habet stans sacerdos, et ea verba dicit: Dei autem gratia et virtus estr quae facit oni· nia: hoc est corpus meum, inquit ; hoc verbum proposita consecrat (sanctiiicat) sicut tunc bic {pro: vox)dicens: Crescite et mul t i p li ca min i, el replete terram. Dictum fuit semel, (et) semper in omnes annos virtutem dedit generi humano frnc-tum facere: sic et haec vox semel dieta fuit, et in omnem mensam, in omnibus ecclesiis, ex illo (tempore) ad hodiernum diem, et usque ad adventum ejus, sanetum sacriiicium perfectum facit. Nemo igitur sit hypocrita r nemo [non] habens malitiam in mente, ne judicium accipiat. Namtum, cum accepit corpus Judas, insiluitin eum Diabolus; non de cor-pore Domini non curans, sed de Juda non curans, propter impudentiam. Et utscias, quia accipientes sacra mysteria indigne, in eos maxime-cito intrat Diabolus, sicut tunc in Judam: accipientes enim dig-ne communionem, utilitatem liabent; at fruentes .indigne, majus supplicium sibi accipiunt. Haec dico, non volens terrefacere, sed contirmare. Cibus enim est spiritualis sanetum sacriiicium, sicut el corpora-lis cibus. Quando in ventrem inlrat, habenlem malim morbum, majorem morbum facit, non sua vir-tule, sed quod morbus (jam prius) sit in ventre ; sic et sacra mvsleria; quando spiritualis cibus inlrat in mentem plenam malitiae, magis perdit et corrurn-pit, non sua virtute, sed quia aegrota est anima ac-cipiens. liogo, non habeat nemo intus malas cogita-tiones, sed expurgemus noslrammentem, adpurum enim sacriiicium accedimus; sed sanetam faciamus noslram animam. Possumus enim hoc facere, si vo-lumus, uno die. Qui et quo modo? Si hahes quid adversus inimicum, expelle iram , sanavulnus, solve inimieitian, ut accipias sanationem (medelam)a mensa. Ad sanetum enim tremendum sacriiicium accedis. Verere iiguram šolam sacriiicii: occisus jacet Christus, sed qua causa et cur? ut componat coelestia ct terrestria, et ut te socium faciat angelis, et ut te ένωση τ χ κάτω τοις ίνα' 'ίν& αγγέλων π οίηση κοινωνόν έχ-•9-ρόν οντα σε κχ) πολέμιον χα) ό μεν χρίζός την ψνχην αυτου έζέδΐύχενιπέρ σου· συ δέ τω Λινδουλω μένεις έχθραίνωνχα) τ: ως δυννση βχδίζειν ε t) την της είρηνης τράπεζαν; ό δεσ. πότης σου ου πχρητηφχτο πάνΤΧ υπομεΐνχι δια σου , συ δέ , ουδέ όργην άφιένχι άνέχη · τίνος ένεκεν, είπε μοι\ η άγάτη Ad ν ο s adducat ad Deum omnimode. Christus autem, an* gelis et Archangelis cum-sit dominus, te inimicum existentem et adversarium, et volentem «) socium fa-cere, animam suam dedit tua gratia: tu autem, ha-bens odium in fratrem tuum, quomodo potes ire ad paciiicam mensam; ille tua gratia non gravatus est et mori: at tu iram tuo fratri non potes remit· ρίξχ i, και τηγη, xtti μητηρ ες) πάντων των άγαμων. Έπη- tere. Qua de causa et cur, dic mihi? Insidias enim ρεχσε p/, φησι, τά μέγίςχ, μνρία ^δίκησέ με, τόν περί mihi iecit magnas, damnum intulit, multum mihi elocu- - o- » > > , v v , - . -,>'» W/ »3.tusest, de capite (vita) mihi malumfecit. Etqtiid inde? του ζψ εκρεμχσε μοι κινύυνον χχι τι τούτο, ουόεπω σε r \ / ίςχυρωσε, χχθάπερ τον Κυρίον οι 'Ιουδαίοι. ******* s) 'Ομοίως ο χριςόςχα) το αίμα, ό έζέχεχν εκείνοι, εις σωτηρίαν των εχχεόντων δέδωχε. ΊΥ τούτω 'ίσον 'έχεις ποιησαι; εάν μη αφής τω ε'χθρω, ουχ εκείνον ηδίχησας, ά>λά σαυτόν έχεΐνον μεν γαρ ποϊλάκις ε!ς τον παρόντα βίον έβλαψας' σαυτόν Ιέ άσΰγγνωςον εποιησω την τιμωρίαν εις την μέ?λουσαν ημερχν' ουδέν γαρ ου τω μισεί και άποςρέφετχ/ ό Θεός, ως μνησίχαχον άνθρωπον, ώί οΐδάνουσχν κχρδίαν χα) φλεγμχίνουσχν ψυχην άκουσον γ ου ν τίφησιν ό κύριος· εάν προσφέρεις τό δωρόν σου επί τό θυσιχςηριον , χφχεΐ μνησθης , οτι ό αδελφός σου έχει τι κατά σου , άφες εκεί τό δωρόν σου 'έμπροσθεν του θυσιχςη-ρίου , χα) άπελθε πρώτον κα) διαΤλάγηθι τω άδελφφ σου, κα) τότε ελθων πρόσφερε τό δωρόν σου. ΊΥ λέγεις \ αφήσω εκεΐ τό δωρον, ήγουν την θυσίαν; Να/, φησι' δια γαρ την εΐρηνην την πρός τον άδελφόν σου κα) αυτη η θυσία εγένετο' si τοίνυν δια την εΐρηνην την εις τον πλησίον η θυσία ες), συ δέ ου κατορθοίς την εΐρηνην, ει κα) μετέχεις της θυσίας , ανωφελής σοι η μετάληψις γέγονεν άνευ του κατορθώματος της είρηνης' ποίησαν Τοίνυν εκείνο πρώτον, λέγω δέ την εΐρηνην, δι' 'όπερ χαι η θυσία προσενηνεκται, κα) τότε αυτής απολαύσεις καλώς· δια γάρ τουΤο ηλθεν είς τόν κόσμον ό υϊός του θεού, Ίνα κχτχϊλάγη ημων την φυσιν τφ πατρ). Ως που κα) Πχυλός φησι' Τ$υν) δέ άποκατηλλαξεν έαυτω τχ πάντα διχ του ςχυρου, άποκτείνας την έχθραν εν χυτω, Διχ τούτο ουχ) χυτός μόνον ηλθε ποιων εΐρηνην , α'λλα κχ) ημάς μακαρίζει τους τά τοιαύτα ποιουντχς, κχ) ποιεί της αυτου προσηγορίας κοινωνούς' Sednondumte crucitixit, sicut Christum Judaei. Sed omnem suum sanguinem ipse, quem illi elTuderunt, in salutem dedtt illis»· qui -effuderant eum. Quidhuic par potes eloqui? Si non remittis inimico tuo, non eum laesisti, sed te ipsum; illi enim frequenter in hac vita vexationem fecisti, te autem ipsum fecisti sine-excusatione ad judicii diem! Niliil autem odit Deus, ut eum- qui-servat iram; ita enim esttumens cor, et turgens anima. Audi, quod dicit: Quando offers murtus tuum, e t ib i m em ini st i, quia frater tuus habet aliquid adversum te, relinque ibi munus tuum, vade prius re-conciliatum te cum iratre tuo, et tunc veniens offer munus tuum. (Matth 5, 25). Quid a is ? Sacrificiumne me jubes relinquere? Imo, ait. Pacis enim gratia fraternae et hoc sacrilicium factum est. Si igitur pacis gratia et hoc sacrilicium factum est, tu vero non efficis (perpetras) pacem, sine-ratione particeps - lis sacrilicii, et perpetratio inutilis tihi effecta est. Fac ergo antea, de quo sacrilicium oblatum est, et tunc frueris eo bene. Ideo venitiilius hominis, ut reconciliaretgenusnostrumad Deum; ideo non ipse tantum venit, sed et alios fa-cientes talia sui nominisparticipes facit. Beati sunt, inquit, pacifici, quoniam hi filii Dei vo-Cabuntur. Ouod fecit unigenitus iilius, idem et tu fac; quanta potestas hominis est, sis pacis eoncilia-tor, et tibi et aliis. Hac enim de causa et lilium Dei vocat pacificum. Ideo et tempore sacrilicii aUus justitiae cu-jusdam non meminit (mentionem facit) sed (memorat) reconciliationem (tantum) fraternam; ostendens quia Μακάριοι γαρ οι ειρηνοποιοί, 'ότι αυτο) ν'ιο) Θίοΰ κλη&ησον-14> major omnibus est. Volueram magis extendere ser-τχι· 'όπερ ουν έποίησεν ό χριςός, ο υιός του OžsC, τοντο κα) monem, sed svillicit dictum audientibus (et obedien-Cv ποίησον κατά δυναμιν άνθρωπίνην, είρηνης γενόμενος πρόξενος κα) σαυτφ κα) τω πλησίον σου· δια τούτο κχ) υ ιόν Θεού καλεΐ τόν ε!ρηνοποιόν\ δια τούτο εν τω καιρώ της θυσίας, ουδεμίας ετέρας έμνημόνευσε δικαιοσύνης, αΜ.' η της πρός τόν άδελφόν χατχϊλχγης, δειχνυς οτι πάσων αρετών μείζων η αγάπη έςίν. Έβουλόμην μεν ουν, αγαπητοί, επ) πλείςον πχ-ρατείναι τόν λόγον ά?λ' άρκεΐ κα) τχ είρημένχ τοις μετά προσοχής κα) συνέσεως δεχομένοις τόν στόρον της ευσεβείχς, κχ) προσέχειν έθέλουσι τοις λεγομένοίς' μνημονευωμεν τοίνυν , παρακαλώ, διχπαντος τούτων των ρημάτων χα) του φριχω- l) Dccst hic aliquid (diabolum?) quod addidcrat Slavus, cujusquc nonnisi fragmenltnn rcliquum est in nna litera r ? 3) Hic, quatuor lineas graeci textus, u Slavo ncglectas, spatii consa et ipsi omittimns. δεςάτου ασπασμού του προς αλλήλους' ούτος γαρ ό ασπασμός συμπλέκει τχς διχνοίχς ημών , κχ) ποιεί γενέσθαι σωμχ εν άπχντας, κχ) μέλη χριςου' επειδή κχ) ενός σώματος μετέ-χομεν άπαντες. Γ ενωμεθα ουν κχ τ χληθειχν σωμχ εν, ου τά σώματα αλληλοις άναφυροντες· αλλά τχς -φυχάς άλληλχις τω της χγάπης συνδεσμω συνάπτοντες· ου τω γάρ ποιουντες δυνη-σόμεθα μετά παρρησίας άπολχΖσχι της προκειμένης τ ρ απ ε-ζης· καν γαρ μυρίχ έχωμεν κχτορθωμχτχ, μνησίκχκοι δέ ωμεν, πάντχ είκη κχ) μάτην είργχσάμεθχ. Ταύτα ουν άπαντα είδότες, αγαπητοί, πχσχν κχταλυσωμεν όργην, κχ) κχθχί. ροντες εαυτών το συνειδός μετά πράυτητος κχ) επιεικείας πάσης προσέλθωμεν τη τραπέζη του χριςου, Ίνα χα) ό φιλάνθρωπος δεσπότης εποπτευσας ημων άνωθεν την είρηνικην κχτάςχ-σιν, κχ) την ανυπόκριτοι! άγάπην, κχ) την φιλάδελφον κοινω-νίαν , κχ) τόίτων των άγχθων κχ) των επηγγελμένων πάντχς ημάς αξίωση, χάρη ι κχ) φιλανθρωπία του Κυρίου ημων ' Ιησού χριςου, μεθ'οΰ τω πχτρ) άμα Τω χγίφ πν ευ ματ ι δόξα, κράτος, τιμη, νυν κχ) άε) κ α) ε'ις του« αιώνας των αίωνων. 'Αμην. ΤΟΤ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΤ ΑΝΑ- ΓΝΩΣίΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΤΗΝ. Μέγα μεν ουρανός δημιούργημα, κχ) της ορωμένης κτίσεως πρώτον υπό του ®εου εις το είναι κάλου'μενον. Μέγα δέ τι χα) θαυμαςον των αγγέλων η φΰσις, χοςάτοις ςεφχνωμένη τοις κάλλεσιν. άμιλλαται τοις ειρημένοις κχ) ήλιος τχς ημερι-νάς του φωτός λαμπάδας περιβαλλόμενος, κα) τον ουράνιον δρόμον έλαυνων εκπλήττει την διάνοιαν η γη , κρεμχμένη προστάγμχτι, κα) το βχρυ ςοιχείον τοις υδχσιν εποχουμενον. τι "ό αν τις ε'ίποι, θάλχττχν ηπλωμένην όρων, κχ) ψάμμφ μεν δεδεμένην , πνευμχσι δε κυβερνωμένην αλλά , πάντα μεν χαλά, κχ) λίχν καλά, κα) της του δημιουργοί! σοφίας τεχνάσματα' ησχυνε δε τούτων το κάλλος ό άνθρωπος, τη της τιμής υπερβολή, τοΓς τιμωμένοις την υβριν γεννησχς. Θαύμα γαρ τη κτίσει προσένεγκας υπερβαίνον τά μέτρα της κτίσεως, άδοζίχν τοις τιμωμένοις κχτέχεεν ου τω πλάνης μη τη ρ ηκτίσις άκουσα γεγονεν αλλ' ωκτειρε την πλχνωμένην ό θεός, κχ) φέρει ςχυρον εν μέσω , θεογνωσίας χνθρωποις όργανον, της κτίσεως δυνχτωτ ερον άπρακτος γ ουν c ουρχνός προς ασεβείας γέγονε διόρθωσιν χα) ήλιος μεν ησχΰνετο προσκυνουμενος, κωλυειν δε τους προσκυνουντχς ουκ Ίσχυσε· γη τά του σώματος φάρμχκχ βρυουσα, τη ψυχή νοσοΰση βοηθείν ουκ ηδυ- l) Graecus paullo aliler, nec multo melius: Quem om adducere non snfficicbat. tibus), si volunt. Precor igitur, ut meminerimus sem-per verba haec, (et) sancta oscula, tremendos am-plexus, quos invicem habemus. Ita enim connectit mentes nostras, et facit omnes nos, ut tiamus cor-pus unum, posteaquam omnes de uno corpore acci-pimus. Simus revera corpus unum, non corpora invicem commiscentes, sed animas invicem vinculoca-ritatis conjungentes. Et sic poterimus cum tiducia frui proposita mensa. Si enim et myriadem habeamus bonorum operum, iram autem servemus, omnia in cassum et vana, et nullam salutem his possumus invenire. Haec ergo scientes, dilecti fratres, omnem iramabjiciamus, purgata nostra mente, et cum man. suetudine etobedientia et multa devotione accedamus partem - capere sanctorum et tremendorum mysterio-rem; ut et hominum - amans Deus ex alto con-spicatus infucatam communionem nostram et his (praesentibus) bonis nos dignetur, et promissis; gratia et φιλανθρωπία. Domini nostri Jesu Chri-sti, (cui) cum patre, simul cum sancto špiritu glo-ria, imperium, honor, nune et semper (et) in secula seculorum. Amen. SANCTI PATPiIS NOSTRI JOANNIS LECTIO IN MAGNAM DIEM - VENERIS. Magnuin quidem est opiiicium, coelum a non-es-sentia in essentiam per Deum evocatum. Magnae vero sunt angelicae potestates invisibilibus bonitatibus (pulehritudinibus, virtutibus) coronatae. Contendit et cum his sol, diurno se splendore cingens, coe-lestem cursum concitans. Obstupefacit mentem terra, pendens jussu (Dei) super aquis, etiam gravis res cum-sit (οΰσχ). Quid autem quis dicet, mare expli-catum videns, et arena eolligatum, sed omnia qui-dem bona (pulehra) sunt, et valde bona, et creato-ris sapientiae artilicia. Superavit autem hanc pulchri-tudinem homo, cultu contumeliam cultis irrogans. Admirationem enim creaturae cum-obtulisset exce-dentem mensuram creaturae, dedecus honoratis in-fudit. Sic facta est creatura fraudis mater nescia, et misertus est illius Deus, et fert crucem in medio, cognitionis Dei homo est instrumentom creatura omni validius. Ineflicax (otiosum) itaque fuit coelum ad correctionem impietatis, et sol erubescebat, ado-rationem accipiens defendere se ab adorantibus ne-quibat. Mare arguebatur impar morhis. Homo coecus circuibat creaturam; in quod incidebat, illud adora-bat, Deum non volens invenire: quem omnis creaturae turba praedicat ·), non fuit sufficiens afferre ; rrealurac turba p r a cd i c a n s, ad unius Dei doctrinam ΑΛ Vui- νχτν θάλασσα περιττή προς το πάθος ηλέγχετο- κα) άνθρακος τυφλώττων περιηγε την κτίιΤιν, κχϊ τ ο προσπίπτον -ψη. λαφών προσεκΰνει, -9-εον ευρεΐν ου δυνάμενος' όν ό της κτίσεως 'όλης δήμος κήρυτταν προς την ενός -9-εου διδχσκχλίαν ΐτροσά-γειν ουκ εξηρκεσεν ά?λ' ο μη πεποίηκεν ό ουρανός, τοντο Ίσχισεν ό ςαυρός, και ον ό ήλιος ουκ έδίδαξε, ςαυρός άνχ-λάμψας έφωταγώγησε. Κχ) ξΰλον ευτελές ψυτευ-9-έν οίκου-μένην ασεβούσαν προς εΰσέβειχν εγεώργησε' ξΰλον καταδίκης όργανον τοΐς κχταδίκοις ελευθερίαν εκχρποφόρησεν. ητόνησε προς σωτηρίαν ανθρώπων η χτίσις, κα) ςχυρός ίίσελ-θών Ιατρός ανεδείχθη' επειδή γάρ ό Θάνατος ξΰλω τφ πάλαι ,β βακτηρία χρησάμενος την τών ανθρώπων ρίζαν έπολιόρκησεν, Ιδόν ευρών εις πχρείσδυι7ιν την εν 'βρώσει παράβασιν, τότε παρανοιχθείσης ου τω της οδού τω Θανάτω, τά γένη συνηπ-τετ ο, κα) ο'ι κοινωνοί της φύσεως έγίνοντο κληρονόμοι κολά-σεως· οίκτείρχς τους πλασθέντας ό πλάςης, ζΰλον άντιφάρ. μακον ξΰλου τη φΰσει χαρίζεται κα) πάθος οικονομίας είση-νεγκε άλεξιφάρμακον, κα) θανάτω κρατουντι θάνατον άν-θοπλίσας κατηγωνίσατο' κα) πάλιν ελεύθερος ό άνθρωπος, οίς έδέθη προς θάνατον , τοΰτοις την χθχνχσίχν εν ράμένος· δι' ών γάρ κατεκρίνετο , δια τούτων ελυετο' ω θείας αληθώς σοφίας κα) μηχχνης ουρανίου' ςχυρός επηγνυτο, κχ) ε'ιδωλο-λατρείχ κχτεςρέφετο' ςαυρός εγείρετο, κα) διαβολική δυ-ναςείχ κατεδικάζετο· ςχυρός επηγνυτ ο κα) 'Ιουδαίων ό τΰφος προς πτώσιν μεθίςατο' Ίνα μάθη ς , ότι μη ζΰλον τών τοσούτων θαυμάτων παραίτιον, αλλ' ό τω ξΰλφ προς την νίκην χρησάμενος· ου γάρ καθ' εαυτό τό πάθος σωτηριον, άϊλ' ό δια πάθους οικονόμεΐν την σωτηρίαν βουλόμένος' σο) μεν γάρ γίνεται θανάτου λΰσις ό θάνατος, αλλ' ημει-Ιε τών πραγμάτων την φΰσιν ό τη φΰσει τους ορούς πηξάμενος' ςχυρός κα) πάθος κα) λόγχη κα) ηλοι κχ) θάνατος, ταύτα ξωης αθανάτου γίνεται σπάργανα' τοΰτοις ό δεύτερος άνθρωπος ε!ς ζωην άπετέχθη· ο'ι ς ό πρώτος 'Αδάμ κατεκρίθη, τούτοις ό δεΰτερος 'Αδάμ ηλευθερώθη' υ φ' ών η άρχη τών ανθρώπων κατέπεσεν, υπό τούτων η απαρχή τών ανθρώπων άνυ\ίονται· 17 Χημερον ό δεσπότης κα) Κύριος κατάκριτος άγεται, κα) εκ δικαςηρίου προς δικχςηριον παραπέμπεται· κα) Καϊάφας αποφαίνεται , κα) πιλάτος την -ψηφον διαδέχεται, κα) ου παραιτείται την κρίσιν ό χρίϊος, "νχ λΰση την του κόσμου κατάκριση· ώ παραδόξων θαυμάτων, δέχεται την του θανάτου doctrinam de uno Deo. Sed quod non fecit coehim, crux potuit; et quem sol non poterat irradiare, crux alTulgens illuminavit. Et lignum·, damnatorium in-strumentum, fructuin tulit damuatis libertatem. Fati-gabat se ad salutem hominum creatura, et crux in-gressa medicum se manifestavit. Posteaquam mors olim, ligneo baculo accepto, humani generis radi-cem corrupit, via inventa ad manducationem trans-gressoriam, quando aperta via, ita inmortem genus liumanum incidit, et hercdes fuerunt supplicii: Mi-seratus deceptos Creator, lignum antipliarmacum ligneae naturae dedit, et passionem induxit medelam successionem passionis, et in tenentem mortem ar-mavit mortem, victorem fatigavit. Et iterum lib.er factus est bomo: quo illum ligaverat mors, eodem immortalitatem invenit: cjuo enim fuerat damnatus, eodem et absolvebatur. O divinaveresapientia! Coe-lestis crux erigebatur, et idolorum servitus destrue-batur ; crux surgebat, et diaboli potestas destrueba-tur; crux deligebatur, et Judaica superbia cadebat. Ut discas, quia 11011 lignum simpliciter tot miraculo-rum fuit causa, sed (ille) qui suscepit lignum ad vic-toriam. Non enim per se fuit salutare supplicium, sed per eum qui providit salutare supplicium. Non enim fuit morlis destructio mors, sed commutasli 2) res, termino posito. Crux et supplicium, et clavi, et mors, haec vitae immortali iiunt fasciae, his secun-dus homo ad vitam est progenitus quibus primus Adam 3) liberatus est, quibus initium humanum exal-tatum est. Hodie Dominum Christum (reum) agunt, et a tribunali ad tribunal eum mittunt, et Cajaphas respondet, et Pilatus se adnumerat. Nec recusat ju-dicium Christus; ut dissolvat mundi maledictionem. O stupenda miracula : accipit condemnationem ipse , et statim barbarum dimittunt. Primumcrux damnatis incipit libertatem dare. Ne autem respice adjudai-cammalitiam, necquod benefactorem condemnantes, liberanthomicidam , sed quia initium condemnationis initium condemnatis fuit lihertas [Initium]. Quoni-am condemnatorum judicium sine-justitia suscepit, , juste et vivorum et mortuorumjudexdeclaratur: eo quod statuit diem, inquojudicat,urusest Deus omnem terram in justitia, inviro, in quo statuit fidem praebere omnibus, suscitans eum a m o r tui s (Act. 17. 3l.) Judaei vero porro, aliis culpis relictis, in crucem concur-rerunt, tremendo et ignominioso excogitato instru- 2) Melius graccus: Sed commutavit rerum naturam qui naturae terminos fixit. — 3) Omisit hic Slavus aliquid. Audi graecum: Per quae primus Adam damnatus est, per ea secundus Adam liberatus est. — 4) Reo tius graccus: sed quia condemnationis initium, condemnatorum libertalis cxstitit initium. Trium ηαίατίκά unum seltim cxpungcndum: ct gracco quidcm judire primum. ψη, πεισθώ; βασιλέα τον ύβριζομένον ό τίτλος βοά, η κτίσις μχρτύρετχΓ άπερ χναγινωσκω τοΐς γράμμχσι, έπιγιγνωσκω] τοΐς πράγ-μασι· κύριε , μνησθητί μου 'όταν έλθης έν τη βασιλείς σου· ω ληςά Ιΐέτρου συςρχτιωτχ, των 'Ιουδαίων κατήγορε, δι. καησυνης συνήγορε· ωληςά βασιλείας έμπορε, ω ληςά, πα. ραδείσου φύλαξ, ω ληςά του 'Αθάμ περ) την κτίσιν βεβχιω-τερε, ω ληςχ του προγόνου περ) τον παράδεισον άσφχλέςερε· εκείνος άκαίρως έκτε ίνας την χεΐρχ έπ) τό ζυ'λον, θάνχτον ε·ς τον κόσμον είσηγχγε· συ δέ ευκχίρως έπ) τον ςχυρόν τάς χείρας άπλωσας τον άπολόμενον χνεκτησου παράδεισον ω λ'ΐςχ ην προγονικόν κληρον άτολόμενον δια μιας ευτυχίας Ad Vu8· mento, et legis maledictionem per- lignum neei ad-jiciunt, mortivolentesalligaregravitatem. Non autem auturnabant crucem se victoriaeadornare svmbolum, et neque hoc satis habenles, (sed) et latrones com-pellunt, adnumerantes morti ejus, ut mortis coni-munio dedecus esset exitus ejus. Non auturnabant autem, latronem cum Christo crucifigentes, se fa-cere eum praedicatorem regni Cruciiixi. Memento enim me i, ait, Domine, inregno t u o. (Luc. 23, 42.) O latro, tanquam latro es crucitixus, et evangelislam te manifestati. M e m e n t o m e i in regno tu o. Ouid namque est, o lalro? Nonne sentis quod pateris? Nonne meministi clavornm, oblitusne es doloris, sicut in temploorans? nonne in lignopendens oras? Vidi, inquit, ecclesiam Dei, et supplicare desideravi. Cognovi ex scriptura causam, vidi condemnationem aliquod regnum praedicantem , vidi contumeliosa corona gratiam f ulgentem. Si enim, dum crucifigitur, regnat, cjuomodo erit, dum-co-ronatur. Novit regnum ejus creatura, sol cruciiixum videt, et fulgere non audet, adimens Iucem a cruct-»8-ligentibus, pro Domino pugnans, nocte illegilima coarguit audaciam impietatis Judaicae. Terra con-cussa turbatur, et suspendit motu suspendentes in cruce Doininum, Quomodo non habentiidem, quia rex est qui - contumeliis - aflicitur. Titulus clamat, creatura testilicatur. Quae lego inscripta, cognosco rebus. Domine, memento mei in regno tuo. O latro, Petro adjulor, Judaeis exprohrator, advo-cate justitiae! O latro mercator regni, custosparadisi, Adamo certior circa creaturam proavo constantia (proavum qui aperuisti ?). Ille enim· extensa in arbo-rem manu intempestive, direptus est, tu autem in cruce extensis manibus in tempore, perdituni inve-nisti paradisum, et patris sortem perditam verbo re-cuperasti, utpote qui pi-imo regnum sis confessus. O latro regni confessor, magister martyrum, qui verboparvocoelos aperuisti, etmira cantilena mirum thesaurum invenisti, et πάρεργον crucis coelum effe-cisti, o doctor hominibus legitimi et laudabilis latro-cinii, et qui docuisti homines regnum furari. O latro, exoptatum direpto furtum coniitens, quique magnas mercedes latrociniorum conscripsisti, et magnum fructum ostendisti confessionis; qui sero credidisti et mox confessus es; postremo veuisti et primo es coronatus, et qui exhibuisti lidei aperte efficaciam. O acerbe Judae accusator, qui visus es (illi) gravior laqueo, et cum Juda commutalus a dtabolo ad Chri-stum, et testem habuisti Crucis (crucem ?). Excepit autem crucem sepulcrum, immortalitatis vicus, se-•9· pulcrum resurrectionis pagus. Sepulcrum sepulcro-rum destructio! In quo mors pulatur esse, et vila άνακτησάμενε· ώ λ^ζά πρώτος βασιλείας όμολογίαν κχρπω. germinat linem non habens. Bene est sepulcrum va~ σάμενε· » ληςά βασιλείας όμωλογητά και κληρόνομε, μας- cuura secundum Dei mandatum, ut mortuorum mul- τΰρων ζηλωτά- ž ληςά ρημχτι μικρώ τόν ούρχνόν ίπαιοίζας, titudo responsum incipiat non habere de resurgente, ^ f o/ ' r et rursum Judaei ne accipiant cahimniae occasionem, co ληςα ξένον επωόην προς ξένον Ο-ησαυαον μηχανησαμενε· ω . , , ...... I / „ \ , ν , - , vacuum est videre sepulcrum jacentibus, judaicam ληςα παρεργον άχυρου τον ουρανον ^ ποψχμενε- ώ λ^α νομί- linguam claudem, et Judam (!) compellans: Quid ais, μου ληςείας τοις άν$ρώποις διδάσκαλε, ω ληςά ληςείαν 0 calumniator, mortuum alium non vides, adora επαινουμίνην διδάζας. ώ ληςα διδάξας ανθρώπους, πώς β α- igitur illum qui resurrexit. Aspice resuscitatum, et σίλεια ληςεύετar ω ληςά πο-3-ουμένην τω κλεπτομένω κλο- Dominum agnosce; mortuum nobis tradidisti, vivum -r" ' -x illum tibi reddimus. Ad non satis haec Judaeis, sed πην υφηγουμενε- ω Αηςχ μεγχ οειξας το της ομολογίας γε- , _ / / , , , _ et signa apponunt sepulcro. O callide stulte, qui sol- coργιον ωλη,α βραδέως πι,ευσας, και ταχέως ομολογίας, ^ ^^ mortis? nQn solyet? Et qui fu. έσχατος ελ$ων κα) πρώτος ςεφ&εΐςτ ώ ληςά δείξας πίςεως gavit Haden, signane timet? Signa sepulcrum, mili- οζυτάτψ ενέργειαν ώ ληςά δείζας πίςεως ωδίνας χρόνου εις tes statue, obside sepulcrum, meliorem mihi facies τόκον μη δεομένας· ω ληςά πικρέ του 'Ιούδα κατήγορε, ω rem gestam. Spectatores resurrectionis illius adornas, ληςά τφ προδότη της αγχόνης φάνεις βαρύτερος■ ω ληςά 'ο lestes resuscitationi adducis, praedicatores meorum >T„„ v - „ v ^ . / f « \ iniraculorum tuos ministros praeparas. Agite ergo την Ιουοα προοοσίαν κατα του διάβολου μιμησαμενε· ω ληςα ., , , , . ., „ , / ο - > » / τ ν fratres, videamus dolores sepulcri, videamus ven- τη εκείνου τέχνη Ζαυμαης κατ εκείνου χρησαμενε- ω ληςα ^ ^^ matrem immortaHtatis> exspectemus δικαίως τον χριςόν άγοράσας κα) μάρτυρα της κτήσεως τον vi(jere Christum victorem, resurgentem a mortuis. ςαυρόν επαγόμενε. Αιεδεζατο δε τόν ςαυρόν ο τάφος, νεκρού Nune laeti accedamus ad resuscitatum laete, huic πεΐραν ουκ έχων ώ τάφος αθανασίας χωρίον, ώ τάφος dva- enim est gloria in secula. Amen. ςάσεως έργχςηριον, ώ τάφος τών τάφων κατάλυσις· ώ τάφος εν ω S-άνχτος του ε'ιναι S-άνατος παυ'εται· ώ τάφος, εν ώ ζωη φΰεται πέρας ουκ έχουσα. Καλώς ό τάφος καινός· τούτο της χάριτος βουλημα· Ίνα γαρ μη τών νεκρών τό πλήθος αμφί-βολον δείξη τόν άναςάντα, κα) πάλιν ό 'Ιουδαίος λάβη της συκοφαντίας τάς ϋλας· γυμνός όρχτχι τών κείμενων ό τάφος, γλώττχν 'ίουδαϊκην άφοπλίζων, μονονουχ) τοιαύτα προς τόν 'Ιουδαίο ν χποφΒ-εγγόμενος· Τ ί λέγεις, ώ συκοφάντχ\ νεκρόν 'έτερον ουχ οροί ς, ουκουν τω άνιςαμένω προσκύνησαν 3-έασαι αυτόν έγεγερμένον, κχ) την δεσποτε'ιαν επίγνω&ΐ' ον νεκρόν μοι πχρέδωκχς, ά$άνχτον άντιδίδωμι. Αϊλ' ουκ ηρκείτο τούτοις ό 'Ιουδαίος, επισυνάπτει δε τω τάφφ τάς σφραγίδας, ά&λιε κα) πανά-3-λιε, ό του S-ανάτου τάς όδυνας λυων, τάς σφραγίδας ου λύει-, ό σκυλεΰων τόν "Αδην, τα σήμαντρα φοβείται·· σφράγιζε τόν τάφον, επισημχίνου τόν λί&ον, ςρατιώτας ετίςησιν, πολιορκεί τό μνήμα· μείζον μου ποιείς τό κατόρθωμα, -9-εατάς της χνχςάσεως ευτρεπίζεις, μάρτυρας της εγέρσεως φέρεις- κήρυκας τών εμών θαυμάτων τους σους υπηρέτας κατασκευάζεις. Δεν ρ ο οι ν , αδελφό/, μείνωμεν τάς ώδίνχς του τάφου· είδωμεν τέως δωροφορουντχ τόν 'ίωσηφ, κχϊ τόν Νιχόδημον συντρέχοντχ, σινδόνι κα$αροί κα) ό-3-ονίοις κα) σουδαρίφ περιειλίσσοντας τόν του παντός κυριον , σμυρνχν τε κχ) άλόην, τά της αφθαρσίας σύμβολα, προσκομίζοντας· 'ίδωμεν κυοφορουμένην την άνάςχσιν 'ίδωμεν γαςέρα τάφου της άναςχ-σεως μητέρα· μείνωμεν ι'δείν τόν χριςόν τροπαιουχον εκ τάφου συνεγειρόμενον, κα) την κατά θανάτου κα) τυράννου νίκην ανα-δησάμενον. Τοίνυν φαιδρό) φαιδρφ τ$ ανιςαμένφ χριςώ προσέλάωμεν αυτφ γαρ πρέπει πάσα δόξχ, τιμη κα) προσκυνησις , συν τω πατρ) κχ) τω άγίφ πνεΰμχτι, ε/ς τους αιώνας τών αιώνων. 'Αμην. ΤΟΤ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΕΠΙΦΑΝΙΟΪ ΕΠίΣ- SANCTI ΕΡΙΡΗΑΝΙΙ ARCHIEPISCOPI GYPRI DE ΚΟΠΟΤΚΤΠΡΟΤ ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΣΩΜΟΝ ΤΑ- SEPULTURA CORPORIS DOMINI ET DEI ΝΟ-ΦΗΝ ΤΟΤ ΚΪΡΙΟΤ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ I. Χ. ΚΑΙ STRI JESU CHRISTI, ET DE JOSEPHO AB ARI-ΕΙΣ TON ΙΩΣΗΦ TON ΑΠΟ ΑΡΙΜΑΘΑΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΣ MATHAEA, ET NICODEMO, ET DE DESCENSU ΤΗΝ EN ΤΩ ΑΔΗ τοτ κτΡίοτ καταβαΣιν DOMINI NOSTRI SEPULCRALI POST SALUTI-META το ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΠΑΘΟΣ ΠΑΡΑΔΟΗΩΣ FERAM PASSIONEM MIRE FACTO. ΓΕΓΕΝΗΜΕΝΗΝ. Τι τόϋτο; σήμερον σιγη πο?λη εν τη γη- σιγη πολΚη κχ) 2ο. Ouid istud? Hodie silentiummagnumin terra ! Ouid ηρεμία πο^λη! σιγη πολλή οτι ό βασιλεύς υπνοί- γη εφοβη$η, istud silentium magnum et solitudo magna Silen-κοι) ησυχασεν οτι ό Θεός σαρκ) 'ύπνωσε, κχ) άπ αιώνος tium magnum, quoniam Rex dormit; Terra timuit P" υτνουντχς άνέςησεν o Θεός εν σαρκ) τέθνηκε κα) ό οίδης έτρό-μχξεν ό ®εός προς βραχύ ύτνωσε, χχ) τους εν τω χδη εξέγειρε. Π ου τοτε νυν εισιν χι τρό βρχχέος τχρχχχ) χχ) φωνχ) κχ) θόρυβοι κχτά του χριςου , ώ τχρανομοι, του οι δήμοι χχ) ένςάσεις, κχ) τάξεις, κχ) τχ "οτλα κχί δόρχτχ\ του ο\ βχ. σιλεΐς κχ) Ιερείς κχ) κριτχ) οι κχτάκριτοι \ του χ'ι λαμτάδες , κχ) μάχαιρα/ κχ) ο'ι θρύϊλοι οι άτακτοι; του οι λχο), κχ) τό φρύαγμα κχ) η κουςωδία η άσεμνος; άληθως 'όντως έτε) κχ) όντως άληθως λχο) έμελέτησχν κενά κχ) μάταια· τροσέ-κο-iav τω άχρογωνιαίω λίθω χρίζω, ά?λ' χυτοί συνετρίβησαν χχ) ε!ς άφρόν τχ κυμχτχ χυτών διελύθησχν τ ροσ έκοψαν τω άηττητω άκμονι, χχ) χυτό) κχτεχλάσθησχν 'ύψωσαν έτ) ξύλου την τέτρχν της ζωης, κχ) κχτελθουσχ χύτους έθχνά-τωσεν έδέσμησχν τόν μέγχν Χχμφων ηλιον Θεόν, ά?λά λύ. σχς τχ άτ χίωνος δεσμά τους χλλοφύτλους κχ) τχρχνόμους χτωλεσεν έδυ Θεός ήλιος χριςός ντο γην, κχ) σκότος τχ. νέστερον 'ίουδχίοις τετοίηχεν σήμερον σωτηρία τοις έτ) γης κχ) τοΐς ατ αιώνος ύτοκάτω της γης· σήμερον σωτηρία τω κόσμω, 'όσος ορατός κα) 'όσος αόρατος' διττή σήμερον Του δεστοτου τχρουσίχ , διττή η οικονομία, διττή φιλχνθρωτίχ , διττή ή κχτάβχσις ομού κα) συγκχτχβχσις· διττή τρός ανέρωτους έτίσκεψις, ατ ούρχνου έτ) την γην, ατό της γης υτοκάτω της γης c Θεός τχρχγίνετχι- τύλαι αδου ανοίγονται, ol ατ χίωνος κεκοιμημένοι άγάϊλεσθε, οι έν σκότει κα) σκια θανάτου καθήμενοι τό μέγχ φως υτοδέξχσθε· μετά των δούλων ό δεστότης· μετά των νεκρών ό Θεός· μετά των θνη. των η ζωη· μετά των ιτευθύνων ό χνεύθυνος· μετά- των εν σκότει τό χνέστερον φως· μετά των αιχμαλωτων ό ελευθερωτής- κα) μετά των κατωτάτω ό ιτεράνω των ούρχνων. Χριςός έτ) γης, τετιςεύκχμεν χριςός έν νεκροΐς, συγκατέλθωμεν κχ) θεάσω-μεν χχ) τά έκεΐ μυςηριχ· γνωμεν κρυττου κρυττά ντό γην θχυμάσιχ· μάθωμεν τως κχ) τοΐς έν αδου έτεφάνη τό κηρνγμχ· τί οΰν; τάντας άτλως σώζει έτιφχνε)ς έν φύη ®εός\ ουχί, άλλα χάκεΐ τους τιςεύσχντχς" χθες τχ της οίκομομίας, σήμερον τχ της εξουσίας- χθες τχ της ασθενείας, σήμερον τχ της αυθεντίας- χθέςτά της χνθρωτότητος, σήμερον τχ της θεότητος ένδείχνντχι· χθες έρρχτίζετο , σήμερον Τη χςρχτη της θεότητος τό τον αδου ρ χτίζει ο/κητηριον χθες εδεσμεΐτο, σήμερον χλύτοις δεσμοΐς κχτχδεσμεΐ τόν τύρχννον χθες κχτε-δικάζετο, σήμερον τοΐς κχταδίκοις έλευθερίχν χαρίζεται' χθες ύτονργο) τον ΊΙιλάτου αύτω ενέτχιζον , σήμερον ο! τυλωρο) του , ΐδόντες αυτόν, έφριξαν άλλχ γάρ άκουσον τον χριςου τάθονς λόγον άνωτερον' άκουσον χχ) υμνησον άκουσον XX) δόξασον, άκουσον κχ) χηρυξον Θεού μεγάλχ θχυμάσιχ' τως ό νόμος υποχωρεί, τως η χάρις έτανθεΐ' τως οι τύτοι et quievit, quoniam Deus in carne obdormivit. Deus in carne mortuus est, et Infernus contremuit. Deus paululum obdormivit, et dormientes a seculo al» Adamo (pro: ab Inferno) suscitavit. Ubi nune sunt besternae illae turbae a legis transgrissoribus ? et vociferationes, ettumultUs qui - fuerunt adversus Chri-stum. Ubi populi, etmachinationes, etordines, et ar-ma, etfustes? UbiReges etsacerdotes, et judices dam-nati? Ubi lampades etenses, et clamores innumeri Ubi hominum fremitus, et custodia injusta? Vere reipsa vere, populi meditati sunt inania et fatua. Im-pegerunt in angularem lapidem Christum, et ipsi contriti sunt; alliserunt petrae solidae, verum in spu-mam iluetus eorum dissoluti. Offenderunt in incu-dem insuperabilem, sed ipsi contriti sunt. Sustulerunt in ligno petram, et descendens occidit ipsos. Colli-garunt magnum Samsonem, solem Christum, sed solutis a seculo vinculis alienigenas et impios perdi-dit. Occidit deus sol sub terram, et tenebras prae-obscuras Judaeis fecit. Hodie salus his-qui-sunt in terra, et his-qui-dormiunt a seculo subtus terram. Hodie salus universo mundo, quantuscunque visili-bilis et quantus invisibilis. Duplex hodie adventus Domini, duplex oeconomia, duplex amor erga ho-mines, duplex descensus simul et sui demissio, du-plex hominum visitatio, e coelo in terra, e terra subtus terram Deus adventat. Portaelnferni panduntur, dormientes a seculo exultate; sedentes in tenehris et in umbra mortis ingentem lucem excipite. Cum servis Dominus, cum mortuis Devis, cum mortalibus vita, cum sontibus insons, cum his-qui-sunt in tenehris non vesperascens lux , cum captivis vindex li-bertatis, cum intimis qui-est-supra coelos. Chrislus injterra, credidimus: Christus inter mortuos, una descendamus ut cognoscamus divina occulta sub terra mirabilia; ut addiscamus quomodo et his-qui-sunt in Inferno, illucescere - fecit praeconium. Quid igi-tur? Omnes sic omnino salvat? Minime; sed et illic credentes. Ileri quae-erant - oeconomiae ficiens, et hodie quae dominii; heri carnalia et hodie dominica operans, heri humana, at hodie divina operatur. Herialapis pereutiebalur, hodie fulgore divino lnferni domicilium pereutit. Heri ligabatur, hodie insolubi-libus vinculis eolligat perditores. Heri condemna-batur, hodie condemnatis libertatem largitur. Heri ministri Pilati insultabant illi, hodie janitoreslnferni, conspicati eum evanuerunt. Verum enimvero audi Christi passionis sublimiorem rationem; audi et de-canta , audi et celebra , audi et praedica Dei magna mirabilia. Quomodo lex locum-cedit, quomodogra-tia efflorescit, quomodo ligurae praetereunt, quo- »,modo umbra transit, quomodo sol orbem-terraruin tO παρέρχονται' πώς αί σκιάi διαβαίνουσιν πως ό ήλιος τήν οίκου-μένην πληροί' πως ή παλαιά, πεπαλαίωται, πως ή καινή βε. βαιουται' πως τα αρχαία πχρήλ-3-εν, κα) πώς τά νέα έπήν-£ησε. Δίο λαο) εν "Χιών κατά τόν χριςου πί&ους καιρόν παρα-γεγόνασι· c εξ 'Ιουδαίων όμόυ κα) ό έξε&νων δυο βασιλείς, ΤΙιλάτος κα) 'Ηρώδης- δυο αρχιερείς, "Αννας] κα) Καΐαφας' Ινα τά δυο ομού πάσχα γένωντar τό μεν καταπαυόμενον, τό δέ του χριςον έναρχόμενον δυό S-νσίαι κατ' αυτήν τήν έσ-πέραν έπετελουντο' επειδή κα) σωτηρίαι, ζώντων λέγω κα) νεκρών, έπρχγμχτεΰοντο' κα) ό μεν 'Ιουδαίος έδέσμει $υ'ων άμνόν έπ) σφαγήν, οί δέ έζ s Sv ων S-εόν εν σαρκ) · κα) ό μεν τή σκι α. ήτένιζεν , ό δέ τω ήλίω Θεω προσέτρεχε- και οί μέν δήσαντες χριςόν άπεπέμποντο, οί δέ έζ έ&νων προ^υμως αυτόν έδέχοντο' κα) οί μέν κτηνό$υτον, οί δέ S-εόσωμον $υσίαν προσέφεραν α'λλ' οί μέν 'Ιουδαίοι τήν έζ 'Αιγυπτου έμνημό-νευον, οί δέ έζ t-9-νων τήν έκ της πλάνης λυτρωσιν προσε-κηρυττοντο. Κα) ταύτα που-, έν Χιων τή πόλει του βασιλέως τον μεγάλου , έν ή είργάσατο σωτηρίαν έν μέσφ της γης' έν μέσω δυο ζώων γνωσ3·ε)ς 'ΐησους ό Θεόπαις' έν μέσω πα. τρός των δυο ξωων ζωή, έκ ζωής φησΊ ξωός γνωριξόμενος' κα) εν μέσω αγγέλων κα) άν-8-ρωπων τή φάτνη τικτόμενος' κα) εν μέσω δυο λαων λί·3-ος ακρογωνιαίος κείμενος· κα) έν μέσω νόμου κα) προφητών ό μου κηρυττόμένος' κα) έν μέσω Μωϋσή κα) 'Ηλ/α έπ) τον όρους ιπτάμενος, κα) έν μέσω των δυο ληςων Θεός τφ ευγνώμονι ληςή γνωριξόμενος , κα) έν μέσω της παρούσης ζωής κα) της με?λόυσης κριτής αιώνιος κα3·ε-ζόμενος' κα) έν μέσφ σήμερον ζώντων κα) νεκρών διττνν ζωήν κα) σωτηρίαν ποιησάμενος' διττήν πάλιν λέγω , διττνν γέννησιν όμου- κα) άναγέννησιν κα) άκουσον χριςου διττού τόκου τά πράγματα' κα) κρότει τά θαύματα' "Αγγελος μέν τή Μχρίρ του χριςον γέννησιν ευηγγελίσχτο- άγγελος δε τή Μχρίφ τή Μαγδαληνή τήν έκ τον τάφου φρικτήν άναγέννησιν ευηγγελίσατο· νυκτ) χριςός έν βη$λεέμ γεννάται, νυκτ) πάλιν έν τή Χιων αναγεννάται· σπάργανα εις τήν γέν. νησιν καταδέχεται· σπάργανα κα) έντα,υ&α κατατυλίττεται· σμυρναν γεννήσεις έδέζατο, σμυρναν κα) έν τή ταφή κα) άλόην καταδέχεται· εκεί 'Ιωσήφ άνανδρος άνήρ της Μαρίας προσηγόρευται- αλλ' ώδε 'Ιωσήφ ό έξ 'Αριμα&αίας κηδευτής της ζωής ημών άναδείκνυται· έν βηθλεέμ κα) έν φάτνη ό τό. κος , αλλά κα) έν τφ τάφφ ως έν τή φάτνη ό τόπος· πρώτοι πάντων ποιμένες τήν χριςοΰ ευηγγελίζοντο γέννησιν α'λλά κα) πρώτοι πάντων ποιμένες χριςου μα-9-ητα) ευ\<ιγγελίσ$ησαν implet: quomodo vetus Testamentum antiquatum ost, quoinodo novum stabilitur; quomodo vetera transierunt, quomodo nova eflloruerunt. Bini populi tempore passionis Christi in Sion adfuerunt: hebraici simul et paganici; duo Reges, Pilatus et He-rodes; duo prineipes-sacerdotum, Annas et Caia. phas ; ut duo simul pascha iierent, illud quidem ces-sans, at Christi initium - sumens y duae victimae suh eum vesperum periiciebantur, quoniam et (duplex) salus, vivorum, inquam, et mortuorum conlicieba-tur: ac Judaei quidem colligantes agnum mactarunt; populus vero ex gentibus in carne Deum. Illi um-bram intuebantur; hi autem ad solem et ad Deum accurrebant. Illi Christum cum-vinxissent alter alteri transmittebant ·, isti vero ex gentibus unanimiter eum suscipiebant. Illi ex pecoribus victimam, hi vero di-vini corporis hostiam offerebant. Sed Judaei exitus ex Aegypto memoriam-recolebant; hi qui ex gentibus, liberationem ex errore (dolo) praedicabant. Et haec ubi? In Sion civitate regis magni, in qua ope-ratus est salutem in medio terrae. In medio duarum vitarum i) cognitus Jesus Dei iilius: in medio Patris et Spiritus ambabus vitis vivit, ex vita veram vitam se manifestans, et in medio Angelorum et hominum in praesepi nascens. Et in medio duorum populorum lapis angularis jacens, et in medio legis et propheta-rum simul praedicatus, et in medio Mosis et Eliae in monte conspectus; et in medio duorum latronum Deus prudenti latroni cognitus, et in medio praesentis vitae et futurae judex aeternus sedens: atque in medio liodie vivorum et mortuorum cognitus duplicem i) rursum dico vitam, duplicem generationem, simul-que regenerationem. Et audi in sermone (pro: Christi) duplicis nativitatis opera, et plaude ob miracula. An-gelus quidem Mariae matri Christi, generationem ejus nunciavit; et item angelus Mariae Magdalenae regnerationem ejus e sepulchro annunciavit. Noctu Christus in Bethleemnascitur, noctu rursum in Sion a mortuis renascitur. Specus e saxo, ubi Christus renascitur. Fasciascirca nativitatem suscipit, fasciiset hic involvitur. Mirrham natus accepit, mirrham et in funere aloenque recipit. Ulic Joseph nec-maritus maritus Mariae, hic Joseph ex Arimathea. In Beth-leem in praesepi generatio, verum et in sepulcro tanquam in praesepi locus. Primi pastores nunciant Christi generationem, sed et primi omnium pastores Christi discipuli annunciaverunt Christi a mortuis regnerationem. Ulic Ave angelus ad virginem excla-mavit, et hic Avete magni consilii angelus Christus 2) E graeco vides, Slavumhic, utsoletlieri όμοιοτελευτω abductum, omisisse: duplicem hodie vitam et salutem pericah. Duplicem, irujuam, vitam etc. τον χριςοΖ την έχ νεκρών άνχγέννηύΊν έχει, χαίρε, ό άγγελος τη παρθένφ έβόησε, κχ) έντχΖθχ, χαίρετε, ό της μεγάλης βουλής άγγελος χριςός τχΐς γυναιξί άνχχέχραζεν εν τη πρώτη γεννήσει χριςός μετχ τεσσχράκοντχ ημέρας είσηλθεν εις την επίγειον 'Ιερουσαλήμ t, ε/ς τον ναόν, χχ)προ-σηγαγεν ως προτότοκος ζεύγος τρυγόνων Θεώ, αλλα κα) εν τη εκ νεκρών άναςάσει χριςός μετχ τεσσχράκοντα ημέρας άνηλθεν ε!ς την άνω Ίερ&ταλημ , 'όθεν ούχ έχωρίζετο, κα) εις τα όντως αγία τών άγιων d:ς πρωτότοκος άφθαρτος εκ νεκρών , κχ) προσηγαγε τω Θεώ κα) πχτρ) , ως δύο άμωμους τρυγόνας , την ψυχην χχ) Την σάρκα την ημεΐέρΧν: ον χα) ύπεοεζχτο ως Χυμεών τις ό παλαιός τών ημερών Θεός κχ} πατήρ , ώς εν χγχχλαις έ> Ιδίοις κόλποι ς απεριγράπτως. Εαν ji P«t mulieribus acclamavit. In prima g^neratione Christus post quadraginta dies ingressus est terrestrem Jero-soljmam, in templum; et obtulit ut primogenitus par turturum Deo: verum et in sepultura (pro: re-surrectione) amortuis Christus post quadraginta dies ascendit in superara Hierosolymam, a qua non erat separatus, in vere sancta sanctorum, ut primo geiri-tus, incorruptus a mortuis, et obtulit Deo et patri, duos turtures, animam et carnem noslram; quein etiam suscepit, veluti Symeon quidam, antiquus dierum Deus et Pater, tanquamin ulnas, inproprios sinus. Si vero fabulose hoc, et non iidei - gratia audis, accusant te non dissoluta sigilla regenerationis Chri-sti sepulcri. Quemadmodum enim obsignatis sigillis virginitatis clausis >), Christus ex virgine natus est, ΤΟυ Tov δέ μυθιχώς ταΖτα , χα) ου πιςώς, άχούεις, χατηγοροΖσι σου SIC (1αίη" essent aperta sepulchri sigilta, Christi rege-al άλυτοι σφραγίδες του δεσποτικού της αναγεννήσεως χρι-ςοΖ μνήματος' ώσπερ γαρ εσφραγισμένων των παρεμφύτων μητρχνοίκτων κλείθρων της παρθενικής φύσεως χριςός ίχ παρθένου γεγέννητχι· οϋτως άδιχνοίχτων 'όντων τών του τάφου σφραγίδων η χριςου άναγέννησις πέπρχχτχι. Πως δέ εν τχφω χχ) πότε, χχ) υπό τίνων χριςός η ζωη χατατίθετα/; τών ΐερών λογίων άχούσωμεν ό-φίας γενομένης , φησιν, ηλθεν άνθρωπος πλούσιος Τούνομχ Ίωσηφ, ούτος τολμησας είσηλθεν προς Πιλάτόν , κα) ητησατο παρ' χύτοΖ ΐό σώμχ 'Ιησού. Είσηλθεν βροτός προς βροτόν , αιτούμενος λχβεΐν Θεόν, τον Θεόν τών βροτών αιτείται πηλός προς πηλού λαβείν τον πάντων πλχςουργόν ό χόρτος παρά χόρτου κο-μίσχσθχι τό ουράνιον πΖρ- η ςχγών η οίκτρά παρά λαγόνος οίχτρχς λαμβάνει την άβυσσον! Τις τί( ηχούσε πώποτε; άνθρωπος άνθρώπψ τον ποιητην τών ανθρώπων χαρίζεται-άνομος τών ανόμων τον ορον χχ) του νόμου ύπισχνειτχι χχρί-ζεσθχι· κριτής χχριτος ώς χχτάχριτον τον χριτην τών κριτών εις τχφην άφίησιν. 'Ο-φίχς γενομένης * φησιν , ηλθεν άνθρω. πος πλούσιος , τούνομχ Ίωσηφ- όντως πλούσιός, πχσχν την συνθετον τοΖ Κυρίου ύπόςασιν χομισάμενος- αληθώς πλούσιος, ΟΤΙ την διττην ου'σίχν τοΖ χριςον παρά Ή,ιλάτου έλαβε· χχ) γχρ πλούσιος, 'ότι τόν άτίμητον μαργχρίτην ηξιώθη κομί-σχσθαι· όντως πλούσιος- βχλάντιον γαρ εβάςχσε γέμον τοΖ θησαυροΖ της θίότητος- πώς γαρ ού ό την ΤοΖ κόσμου neratio facta est. Qua autem ratione, et quando et a quibus in sepulchro Christus vita conditur, sacra verba audiamus. V e s p e r e, inquit, fa c t o , v e n i t bomo dives, nomine Joseph. Hic sumta-audacia ingressus est ad Pilatum, etpetiit ab eo corpus Jesti. Ingressus est mortalis admortalem, petens ut-accipiat Deum, Deum hominum. Petebat lutum apud lutum, accipere conditorem omnium; foenum a foeno, accipere coelestem ignem; gutta parva a gutta, accipere abjssum! Quisvidit, aut quis audi-vit unquam, liominem homini factorem hominum largientem. Impius justum et conditorem legum pol licetur donare. Judex danmatus, tanquam condem-natum, judicem judicum, sepeliendum dat. V e s p e r e facto, ven it bomo dives nomine Joseph. Vere dives, ulpote qui omne compositum corpus Domini retulit. Vere dives, quoniam duplicem sub-stantiam (ούσίαν) Christi a Pilalo accepit: et dives, quoniam inaestimabilem margaritam dignus habitus est referre. Vere dives, loculos enim retulit plenos. divinarum divitiarum. Quomoclo non dives, universi mundivitam et salutem nactus? quomodo non dives Joseph, dono accepto eo, qui et alit omnes et omnibus dominatur. Ve s pere facto, occiderat enim jam in Infernum justitiae sol. Quapropter ven it ho-mo dives nomine Joseph ab Arimathea, qui erat occultus discipulus, ob metum Judaeorum. Venit autem ct Nicodemus, χαί σωτηρίαν χτησάμενος- πώς δέ ού πλούσιος Ίωσ^φ δώρον Γ· Venei;at adrJesuif noct«·. Mysterium my-v ι* / \ / , , , steriorum absconditum; duo occulti discipuh, occu-, δεξαμενος τον παντχ τρεφοντχ χχ) πχντα δεσΐ:οζοντα; Ο^ίας ]ere Jesum in sepulcro veniunt. occultum in InfernQ γενόμενης· ην γαρ λοιπά δύσας εν φδη I της δικαιοσύνης ήλιος- mysterium occulti- (religu α I desunf). h\ πλούσιος τούνομχ Ίωσηφ άπό 'Αριμαθαίας, ός ην χρυβόμενος δια τόν φόβον τών Ιουδαίων ξλ^ε θέ χα) Νιχοδημος, ό έλθών προς τόν ΊησοΖν νυκτός- μυςηριον μυςηρίων άπόχρυφον δύο κρυπτό) μαθητχ) χαταχρύ^αι ΊησοΖν 2) Obscura haec per iibrarii oscitantiam, c graeco melius patehunt. Sine dubio omisit aliqtia. iv τκφω έρχονται· τό κρυπτό* εν τω αΖη μνςηριον τον χρντττον Θεον εν (Ταρχ) cia της ίοιάς χρν-ΙείΛς (Cum cod. slavicus hic tinem habeat, aeque et graeca abrumpimus). L O C O R U M Β I Β L 1 C O R U M C O L L A T I O. c o d ε x c l o z i a ν u s. Lin. 9. ne nihnHj ποεφάη^ηφάεα ηΗιΚΟΒΆ, nh νάηνΊϊ AHIJA nffeAOHtHTrA H Λ I» : HI ΕΓ^Λ 0γ3Ε£ΑΦΆ HA^A η^ά ^φλα mcfc, λ\ενε fa^h εβαφαφά ημα μοε, η οεβαφαφά £ομά ϊφκοβλε, η κα ηαβλ ογεοιαφάεα. Η ρΑ^ογΜ^ΙΚΤΆ ££ΟΜΕ ΕΛΑ^αΐυφεϊ {^ΟγΜΆ , Λ ^άπάινταιηφεη νλογηαφάεα γλαφϊ μη^ά. Lin. 21. Μ30γΕΦΆ ΜΛΛ^ΕΝΕΗΕ Η ΕΆΕΑίΗΦΗχΆ ΕΆΒρΆΙΝΗΛΆ EEH χΒΑΛΑ. Lin. 59· u>cana ciioy £βά, κλγνά γ^α^αη βά ηλ\α γνε. Lin. 56. ο γη cncH, ο γη nocirfeuiH. Lin. 70. ΕΛΟγγΆ ΕΟγΕΦΕΝΆ NE HfHMEUJH. Lin. 86. AfOKAH OLJA AH ΜΑΦΕ^Ε ΠΑΜΕ Λ\ΕΝΕ , Ν^ΕΦΆ Α\Η ΝΑ ΠΟ^ΟΕΑ. Lin. 117. ΛΚ)ΕΟ^ΑΝΕΕ ίΚΕ Η BEcfeKA ΝΕΗΗΕΦΟΦΑ ΒΆ ΒΛΕΆ ΝΕ ΗΜΕΝΟγΕφΆΕΑ , ffcKOJKE ΠΟ^ΟΚΑΕΦΆ ΕΒΑΦΆΗΜΆ. Η ΝΗΚΆΦΟΙΗΕ ΒΛΕΆ £Α ΝΕ ΕΛΆΗΙίΙΗΦΆ ΦΆΙΝΦΗΜΪ ΕΛΟ-ΒΕΕΆΗ ; ΝΕ ΛΚ>ΕΟ^ΗίΗ ΕΟ , ΝΗ ΚΑΕΒΕΦΕΝΗ^Η , ΝΗ ΟΕΗ^Ε-ΛΗΒΪ Ι^'ρΕΦΒΗΕ ΕΪΚΗΕ ΝΑΕΛ^ΆΕΦΒΟγίΑΦΆ. ΕΗ^Ά KO pA£H rj»Α£ΕΦΆ ΓΝ^ΒΆ KfKH NA ΕΝΆΙ ΠρΟΦΗΒΆΝΆΗΙΑ. Lin. 129· ΒΕΕ^ΚΆ ηογυίΦΑΙΑΗ JKENA ebohk £λ3β^ caobece ΛΚ>ΚΟ^ΪΑΝΝΑΓΟ, ΦΒΟ^ΗΦΆ ΙΛ Ι1^ΛΗ>ΚΆΗ ΦΒΟρΗΦΗ. Η ΒΕίΠϊΚΆ npHA^riAffclAHCA ΠΟΦΕΠ^^ > Π^ΛΚ)ΚΆΗ ^ΊίΕΦΆ. »fcfKE KO ΚΆ ΕΆΒΕΛΆ ΕΕΦΆ ιΙΚΑ, £Α ΝΕ ^ΛΚ)-ΜΑΕΦΕΕΑ. Lin. ιδφ φ^οιίΗΦογικε μαλα^εογ ctc.: η »ena κ>νοεφη ΦΒΟΕΙΑ £Α ΝΕ ΟΕΦΑΒΪΙΙΙΗ. ΝΆ ΑΟΙφΕ ΒΆ3ΝΕΝΑΒΗ^^ΒΕ ΟΦΆΠΟγΕΦΗΙΝΗ· Η ΠΟΚ^ΗΕΦΆ ΝΕΗΆΕΦΕΕ ΝΑ ΦΑ, ΓΛΕΦΆ ΓΆ. Lin. 162. κογο ηιιιφεφε ? Lin. 170. Η ΗΚ>£Α ΕΦΟ^ΙΝΕ ΕΆ ΝΗΜΪ, ΦΆ £ΕΚΆΗ : ΗΆΦΟ χοηίΦΕΦΕ ΜΗ £ΛΦΪ, Η Α^Ά ΒΑΜΆ nffc^AMHl'. Lin. 178. ΕΛΆΠΙΠΑΒΆΙΝΕ ΓΛΑΕΆ, Η^Α ΒΆΕΙΊΑΦΕ Η ΠΑ^Α ΝΛ 3ΕΜΗ NHLjH. Lin. 2ti. εάγ^ινηχά, πρ^^αβά κρ'αβε νεποβηννα. Lin. 229· Η ΠΟΕΦΑΒΗΙΗΑ ΕΜΟγ £ΑΦΗ ·ϊ· {ρΕΚ^ΕΝΗΚΆ. Lin. 245. ΦΟΓ^Α ιίρηεφαπηίυα ΚΆ ΝΕΜογ oyhenhljh ΕΓΟ γλαυίφε: ΚΆ^ε χοωφεωϊ ΟγΓΟΦΟΒΑΕΜΆ φεβ^ φεφη πλε\*α ? Lin. 274· ΤΑΚΟ ΚΟ ΕΕΦΆ ΝΑΜΆ Λ^ΠΟ ΕΆΚΟΝΕΊΑΦΗ BEE^KA npABU^A. Lin. 284. εά ενα εβοεγο ι10εάλλ, fαγκ^λελαλ οφά ηίεν'ίη . ΕΑωΦΑΐΑ netyA 3ΛΚΟΝΟΜΕ ΗεκογπΗΤΆ (Supino). recepta russorum vulgata. (Ed. Kiev. 1758. fol.) (Isaiac 29, 22.): ne νει'νϊ ποεφει^ηφεα 'Ιλκινβά , νηγκε νείν^ί ahlje εβοε η3μ^νηφά ηηλε. ho gp^a ΟγΒΗ-£αφά μλ^α η^ά ^ίϊλα μοα , mene fa£h μχφαφά hma ΜΟΕ, ηΒγαΗηΛΕΒΛ ΟγΕΟΑΦΕΑ. 'Η Oyf Α3^Μ4ίΚ3ΦΆ 3Λ-ΚΛ^^ΓΚ^ΛΚίΐρΪΗ ^Η'χΟΜΆ, ΕΛΧΕΙΕΛΆ, Η JOnipSipiH ΝΛ^ΊΛΦΕΑ ποελ^ΙΝΛΦΗ , η m^ejljuj ΝΪΜΟΦΕΤΚ^Κ5ψΪΗ ΝΑ&ΗΛΦΕΑ ΓΛΛΓΟΛΛΦΗ ΜΗ^Ά. (Ps. 8, 5.): Η3 ογΕΦΆ μλα^ε'νει]ά η εε^ψπχά εοβε^νλά eCH)CBAAi.. (Mattb. 21 , 9·): *α'ελννα enS καγβενά γ^α^ειη βο ηλχα γ^ηε . .. (Ps. 117, 25·): ΐυγ^η επαεη ϊκε, w γ^η hoen^ujli fke. (Εχ. 23, 1·): ^Λ ΝΕ ΠρΪΗΜΕΐυΗ EAS^A εSEΦNΛ. (Mattb. 10, 57·): ΗΗίΕ ΛΙίΚΗΦΆ 01JA ΗΛΗ ΜΑΦΕ^Ε ΠΑΜΕ ΜΕΝΕ , ν4έφκ μενε ^οεφοηνά. (Eph. 5, 3.): ea^ajke η βεακανεηηεφοφληληχοηλλεφβο νη5κε £λ ηλχεν^εφεα β βλεά, γπκοηιε πο^οελεφά εφειμά. ... νηκφογκε βλεά ^α λεφηφά ε^εφνειμη eaobeee/; βεακά εαη^νηκά, ηλη νεμηεφά, ηλη ληγθημει)ά.. νε ημαφά ^οεφο-ανϊα ε ΐ|"ρεφβϊη χ^φλ η κγα· εη>(ά εο ρλ^η γ^α^ε'φά γνφ'βά e»;vh νλ εΐύνει νεποκο^ηβεια. (Matth. 5, 52): βεακά wnSipα'αη ϊκεν1» ebow, ελο- βεεε λκίεο^'ιίηνλγφ, φβο^νίφά κ> πρελκ>εο^ηεφβο-βλφη. η hjke nsipenhl|s ποημεφά, πρελκ>εο^ηεφ-βηεφά (μι. 19, 6.): gike ογκοΚΓΆ εομεφα, ηελοβίϊκά ^Α ΝΕ ρΛ3Λ^ΗΛΕΦΆ. (Malacb. 2, 15.): η η5ενει μνοιφη φβοεα ^α ne wcta- bhujh: no λψε β03νενλβη^ίϊβά ζΰπ^εφηηιη κ) η πο-κρείεφά νείεεφϊε πομειηιαενϊα φβοα, γλλγολεφά Γ^Ε βΕΕ^ΕρίΚΗΦΕΛΕ. (Jo. 18, 4·): k0rw ηψεφε? (Mattb. 26, 15.): εφοαηιεγκε h"is'^a... εά νημη, ·.ηφο ΜΗ χΟψΕΦΕ ^ΛΦΗ, Η λΐ,Ί* ΒΑΜΆ Π^Ε^ΛΜΆ ΕΓΟ. (Jo. 18, 6·): ...h^ouja ΒΕΠΑΦΕ, Η ΠΛ^ΟΗΙΑ ΝΑ 3ΕΜΛΗ. (Matth. 25, 4): ίογ^ωπγά π^ιε^λβά kj»obe neiiokhnnSk» (Matth. 26, ι5·): ο'νη »je ποεφαβη^α gm1« φ^η^εεαφε ερεερβνηκά. (Matth. 26, 17·): nphet^rihuja o^hnijei' ko 'ihes, ΓΛίοιρε g m^ : Γ^Ηί jfotpeujh ΟγΓΟΦΟΒΑΕΛλΆ ΦΗ ΓΠΕΦΗ nae)fS ? (Matih. 3, 15.): φλκίυ κο πο^οελεφά νλμά η'επολνηφη BEAks npab^k (Gal. 4,4.): ποελαΒγάΟνλ εβοεγο, ραϊκ^λεμαγο ίΰ jkenei, ΕΕΙΒΑΕΛΜΠΟ^ 3AKCN0Mrs: n0^3AK0NNWAHCK.bnHTH. Lin.:502; CATSOf H ΝΑΜΆ ΚΓ'ΆΗ, HJtii I10Ht\*TrA flffe^l NAM H· Lin. 311. ^A ΕΓ^Α ΒΆΠ jtOCHT'ATA CNTi TBOH , MliTO C E ΕΰΤΆ, fEHEUJH EMOy: 4ϊΚΟ KpOBUlJU CEPO OBIRATE ΠΟΛ^Α^Ά Π^αγάη ^BUpH V η3κ^γά CAMfKTH , ix5«ε γογκητελκ NABERE NA ε.ικ)ΠτΊϊΝΗ BUČA. H CEliK KfObKKf. NE B'A'-i~ ΜΟΓΚΕ B^CKOHHTH, H Ϊ3ΒΧ NA6ECTH. Lin. 55ο. na βαβηλονκπ^ , toy ck^o^om-a h πλα- KA^OMICA, NA BfUKHl" noCfk^di E(A OK^iCH^OM'* Oy>-ΓΑΝΪΗ NALUA. TOy B'AnpOCHUlA NACrA nAdiNUUlEH N7H : ΠΟΝΤΕ ΝΑΜΆ O T Ά CAOBECA nrt»CNIiNriH^'i, H ^'Ιί^ΟΜΆ, KAKO ΠΟΕΜΆ n^CNU ΓΝ/Κ NA 3EMH TOySK£EH Lin. 570. βάη nphcno ctoymoy π^οτηβητεοα. Lin. 579. CE ECTrA T^AO M3E , ΛΟΜΗΜΟΕ ^Λ ΜΝΟΓ'ΑΗ. CE ECTrA KjCABU Λ\θΦ, H3AHBAEMArk 3A F.'AH 6ΆOCTABAENUE Γ^χΟΜΆ. Lin. 421. fACTHTECA, H MNOH5HTECA, H ΚΠΛΆΝΗΤΕ 3ΕΜΛΛ. Lin. 4g6. ΕΓ^Α nj»HNOCHUIH ^Af* TBOH, H TOy ΠΟΛλΊϊΝΕΙΙΙΗ diKO KfATfA TBOH ΗΜΑΤ'Α Ν^Μ'ΑΤΟ NA ΤΑ, OCTABH TOy £AfA TBOH , H£H Π^ΆΒ^ίΕ C'AA\HjHTrACA CA UfATOAU» CROHMK, H ΤΟΓ^Λ ΙΙΙΕ^Ά H^HNECH £Af'A TBOH. Lin. 514. ΚΛΑΜΕΝΗ CAMHffet&UJTEH , ffeKO TH CNORE K05KH NAj»EKATrAf A. (Ex. 52, 1.) .. fOTBOpH 11 JAVA ΚοΥη, HJKE ποη^τά Γψ^ ΝΑΛΗΙ. (Εχ. 12, 27.) . . (.'Γ^Α Β03ΓΛΛΓ0ΛΚ)ΤΆ ΒΑΛ\·Α CklNOBE ΒΛ11ΙΗ , ΗΤΟ (?ίτι» CASJKENVE CVE ? Η ρφϋΤΕ ΗΜΆ: ΗΪΕ'^ΤΒΑ ΠΑΕ^Λ cia r^S, ηικε ποκ^ώ ^ΟΜΜ cnu>b'a 'Ihaebui^a ro grvn-•rfe, £Γ^ΑΠ0ΚΗ grvnTANk). Pieliqua minus etiam con-cordant (quia Noster c memoria citat ?) (Ps. 156, 1.): ΝΛ ρ^ΚΑχ'Α R.\KV;AWNCKH)fA TAMW ffc^O-χΟΜΆ H ΠΛΑΚΑχοΜΆ, ΒΝΕΓ^Λ ΠΟΜΑΝ^ΤΗ NAMI GlWNA: να βερκϊηχ'α nocft^di £γ«) ujk^chjcoava ο'^γανω να-LUA. MKW TAA\W BonjiocHiUA nuj ΠΛΪΝΟΙΪΗ NAC'A U' ΕΛΟΒΕΕ'ιίχά n^CNEH , H be^UilH NAC-A w πΊϊΝΪΗ ; boc-ΠΟΗΤΕ ΝΑΛΧΆ W n^CNEH GKUNCKH^-S: KAKW ΒΟΕΠΟίΜΆ nHiCNIi Γ^ΝΗ) NA 3ΕΜΛΗ HtOJK^EH? (Act. 7, 51.): BUJ npHCNU) ©TOM^ npOTHBHTECA. (Matth. 26, 26.): cVf gcTK t^ao moe... cia gcTU kjobu MOA rciHiE 3A ΜΝΟΓΪΑ H3AHBAEMA BO UiCTABAENlE Tfb-χΦΒΆ. (Gen. t, 28.): JACTHTECA H' MNOJRHTECA , H' ΝΑΠΟΑΝΗΤΕ ^ΕΛΛΛΙΟ. (Matth. 5, 23.): Αψε nj HNECEUJH TBOH KO ο'ΛΤΑριο H TS nOMANEUlH, MKO ΚρΑΤΆ TBOH ΗΜΑΤΆ N^JMTO NA TA: U'CTABH Te ^AfA TBOH NpE^ ΟΛΤΑ^ΕΛλΆ, H ΙΙΙΕ^Ά npEJtS^E CMHpHCA t Kf ΑΤΟΜΑ ΤΒΟΗΜΆ , H ΤΟΓ^Λ ΙΙρίηΐΙΕ^Ά n^HNECH ^AfA TBOH. (Matih. 5, 9.): KAAJKENH MHfOTBOflJU, tnKW TIH ChJNOBr ΚίΚΪΗ NAfEK^TCA. Lin. 643. *κογκε ε£τά hoctabha-a ^eni, hunkjke χ-ουιτετΆ (Act 17. 3ι·): 3λνε o^ctabha-a gctu ^ε'νκ, βά onkjke *) c^hth k'a bkceh 3EMH πραβά^οιλ μλγκεμά hm'afke γοψετ'α c^hth bceaenn^h βά ποαβ^, w λ^ηίίί, ' (j, / ■ j! u \ ι' r fTOfKE njE^StTABH," B^fii ΠΟ^ΑΑ BcfeAVA BOCKfECHB'* gl'0 W ΜΕ^ΤΒΚίχΆ. (Luc. 25, 42.): πομανη μαΓ^η, (,τ^λ nf iii^euin bo ijf- CTBrH CH. (Matth. 27, 57.): ik^^bfke kiubuiH ηρϊη^ε ηλβΗϊκ κογατά W 'Λ^ϊμακλεα (sic), ημεηεμά 'ΐα'εηφγα. Ν D I Χ. nafeme ^ατη bkcfem-a , b'ack^m'ah3a^'at- βάη^ά. Lin. 663. πομΦνη μα γη βά ij^cajctbh τβοεμβ. Lin. 921. Π03Α'ίϊΓ«Ε κάηβάοικ) nj>h^e ηλοβ^κά κογατά. Α Ρ Ρ Ε Mentionem fecimus praeE ρ. Χ. psalterii cyrillianis litteris exarati, at initialibus nonnullis gla-goliticis, mcmbranacei sec. «XI. (Huicque seculo codicem deputavit non cupidior fortasse cimelii sui do-minus, sed peritissimus talium thesaurorum aestimator omni exceptione major Al. Vos to ko vius. Unde necessario consequitur, prout jam supra docuimus, litteras glagoliticas, utpote quae jam in codice sec. XI habeantur, falso dici excogitatas seculo demum XIII —XIV) Sed en tihi jam etiam hujus psalterii specimen, foliumnobiscum communicatum a doctissimo Petro Koppen, parentibus Ghattis prognato in IVussia Gerinano, „ doctoque sermones utriusque linguae". Est iragineutum ps. CIII, i — 11, cum brevi expositione allegorica, qualem et Bononiensi codici, ejusdem fortasse aetatis, inesse suspjeatur Vostokovius, in ipsis codicibus tam slavico quam graecis i n e d i t i s tributarn S. Athanasio; non tamen diserte S. Athanasio M a g η o seu Alexan dr ino, sed aut alii cuicumque demum S. Athanasio recentiori, aut cum Montefalconio S. nes-cio ltidem cui Cyrillo tribuendam. InvenimUs tantiem ejusdem expOsitionis tertium codicem, membra-naceum, secuh XII —XIII, in ipsa Gaesarea bibliotheca. Isque codes Cacsareus disertis verbis hanc ίξηγηϊιν dicit esse Origenis. Ex hoc ergo insperato foptunae dono babes hic šimul in e d i tu ni archetvpon graecum e Caesareo codice, collatum cum Ambrosiano IMmi Car.Oct. Cornitis Castillionaei humanitate nobis submisso penes ineditam Slavicam versionem cum latina Interpretatione nostra. Taleque psalterium interpretatum toakobari ncAATHfK vocatur Russis. Audi jam veterein codicem, comparaque, si lubet, cum vulgato textu Uih-liorum ed. Petrop. 1816, 8. hic in tuum commodum apposito e regione. (.oni. I)ohr. Institt. p. 21 , 498 et 65g, qui haec improbat, pro bonmke , q. d. bo nuwi, in quem. 11 Jfsalmi interpretati archetypon graecum ineditum. ... πάσα γάρ πνοή! μεγαλΰνη τον κΰριον. 'Εζομολόγησιν κχ) εΰπρέπειαν ενεδΰσω. "Οτχν εζομολόγησις προσάγηται τω θεώ, τότε (ΰπρέπειχν ενδύεται, ως φιλών την εΰπρέπειαν κχ) την έπίςροφην τω άν-θρώπω (sic Vind. at Α. του ανθρώπου). 'Αναβαϊλόμενος φώς ώς Ιμάτιον , Φω? υπάρχει 'όλως (Α. 'όλος) κα) εκ φωτός, κα) τό φώς περιβέβληται· θεω \ » _ / γαρ αμφότερα προσεςιν. 'Εκτείνων τ όν ουρανόν ώσε) δέρριν ΑείκνυαΊ την δίναμιν του θεον , οποία εςίν έτάνυσε λογω τον ουρανόν ώς Ιμάτιον απλούν, 'θ ςεγάζων εν ϋδασι τά υπερώα αΰτου' Κα) τούτο της δυνάμεως του θεού , τό προσκαλείσαι τό υδωρ της θαλάσσης χα) δίκην οροφής περιτιθένχι τώ οΰρα-νώ χα) έκχέει (Α. εκχεειν) $π) πρόσωπον της γης. 'θ τιθεις νέφη την επίβασιν αΰτου· 'Επέβη γάρ τοΐς απ ος όλο ι ς εν νεφέλαις 'ίνα Την οϊκουμένην φωτίση. επέβη δε χα) τη νεφέλη τότε τφ χχιρώ της αναβάσεως. επέβη δέ τη νεφέλη τη θεο-τόκω δηλονότι. *0 περιπατών έπ) πτερΰγων άνεμων. 'Επιβαίνει γάρ κχ) τοΐς άνέμοις οπότε βοΰλεται. Λέγει δέ κα) τά σαρκός μυςηρια. "θ ποιών τους αγγέλους αΰτου πνεΰμχτχ· Ου μόνον εν οΰρχνφ, άϊλχκχ) τους επ) γης αγίους άγωνισαμένους· χα) τοΰτους νοερούς άποτελών. Και τους λειτουργους αΰτου πυρ φλέγον 'Οπότχν γάρ θέλοι, κχ) εις πυρ μεταβάλλονται οι άγιοι, τφ πυρ) του πνεΰμχτος νευροΰμενοι. 'θ θεμελίων την γην επ) την ά,σφάλειαν χΰτης , Fragmentum Psalterii interprelati e codiee seculi XI. ... bbcako ko £άι£ανι»ε £a jfbaahtk γα * ΒάκποβΦ^ανκκ h βΐ»λί»ποτογ (sic) ok- a^jheca * εγ£α ko η010βίϊ£ανι»ε' nfhnochtuca κογ. τογ^λ βά βελκλ^ποτλ οκλλ-mhtiica γ71κο ak)ka okfaujtankk mahe* o^diahca cb^toava (j/c)mko h ^«30® * cb^ta kctk bučk η3ά cbhita h βά tB"btra οκαάμενά (sic). KOy OEOK π0-^OEAKTK * προπηναα nko γ71κο h κογκλ * ποκα3λετι» i^ic) chaa kftihift hikobajse kctk. προταίκε caobomu (sic rec-tius)... Γϊίκο h npOCT^ * ποκράιβαα βο^αμη πρ^βάκπρκνιαλγο (sic pro: εγο) * h ce cha'ai kfkha ejke πρη3άιβλτη bo-moj>uck*wf.. h γ71κο ποκ£οβολ\ά (sic) οκααγατη nko h προαηβατη na ahlje 3εμλη * ποααγαα h οκαακάι βά bit^ofk^enuk CBOK * βά3η£ε ko na αηαάι i71ko na οκαακάι. aa bivteaknixw (sic, idque e correctura ν w SIC'. buceak ιλ ) προίβέτητκ. b^h^e γκε h οκαακά. φογ^α βά bfema βά{κ-pucenhia {sic). βάνη^ε h ηά kflj* γ71κο οκαακά * £0£AH NA KpHAOy B^TfUNfOK) * ΒΆ^Ο^ΗΤΚ KO H NA Β^Τ^ΆΙ EV^AJKE jfoujteti». γακτκ w>e πλάτι»νάια tah-νάι * TBOf AH ανγλάι CBOA (SIC) * ne τάμηηι νκεκνάιια νά h 3εμι1νάι-ια (τάιια πο^βη3αβάιηγλ{α h chia Oy-mknh ΐάβρκαΐαα (sic omnia) * h tAoyrsi cboa ογνκ παααιητκ ΕΓ^ΑίΚΕ JfOUJTETI» H ΒΆ ΟΓΝΚ ΒΆΜΊγ-TAHSTUCA CTH ΟΓΝΕΜΚ ^OyNOBK-ΝΆΗΜΆ (sic) Ογκρ^ΠΑΑΕΜΗ (sic) * ΟίΝΆΙΒΑΑΗ 3EMAfO (sic) NA TBUf^H CBOKH * Textus Psalmi slavieusVulgatu», inedi-taeque expositionis Interpretat. nostra. ... omnis enim spiratio (spifttus) Iau-dct Dominum. (>) BO ΗΕΠΟΒΗΓ^ΛΝΪΕ H Β ΒΕΑΕΛ^ΠΟ- tS «jdkaekaca gen: Cor.fessionem et decorem induisti: Quando enim confessio oflertur Deo, tunc in decorem vesiit se (decorem induit) utpote amans conversionem hominis. (-) OI^ffcAHCA ΓΒ^ΤΟΜΆ mKU> J>H^OK>, Amictus lumine sicut vestirnento: Lumen est omnino ct c lumine, et lumine amictus. Deo utrum-que convenit. nfOCTHpAAH NKO r71KW kojkS: Extendens coelum sicut pellem : Ostenditpotentiam Dei qualis est. Extendit verbo (coelum), sicut vestimentum simplex. (3) UOKfUBAAH ΒΟ^ΑΛΙΗ n^EBlJc-npENNAA CBOA, qui tegis aguis superiora ejus: Etiam hoc potentiac divinae, ad-vocarc aquam marinam, et sicut tegumento tegere coelum et cffun-dere in faciem tcrrae. ΠΟΑΑΓΛΑΗ ΟΚΑΑΚΗ NA BOC^OHi^EVfE cboe\ aui ponis nubem ascensum tuum : Asccndit enim in Apostolos sicut in nubes, ut orbem universum (την οϊκουμένην) illuminarct. Asccndit et nubes tunc tempore resurrcctio-nis. Intravit et in Deiparam sicut nubes. £0£AH NA ΚρΗΑΫ βΊίΤρΕΝΚΙ Γ Qui ambulas super pennas vento-rum. Ambulat enim et super ven-tos, quando vult; dicit et carnis mysteria. (4) TBOpAH ilrrAUI CBOA ^VH, qui facis angelos tuos spiritus: Non solum coelestes sed et terrc-stres sanetos procliatos et hos in-tclligcntcs perficicns. H CAOyrH CBOA ΠΑΑΜΕΝΚ o'rNENNUH: Et ministros tuos ignem urentem. Quando vult ct in ignem conjiciun-tur saneti, ignespirituali confortati. (5) UJCNOBAAH 3E'MAW NA «ΓΒΕ'^Η gA: qui fundasti terram super stabili-taiem ejus. Psalmi interpretati archetypon graecnm ineditum. 'Et) υδάτων γάρ ηδρ άςχι χειρ) θεου, κχ} μένει ασάλευτος· το δ' χυτό κχ) ό άν~ θρωπος ως γη ων έπ) του ύδατος θε-μελιουτχι του βαπτίσματος. Ου χλιθησεται εις τόν αΙωνα του αιώνος. Ου κινείται κχ) ταύτα έπ) των υδάτων έςηριγμένη- βουλή γάρ θεου έςηρικται κα) διαμένει. "Αβυσσος ως ΐμάτιον περιβόλχιον αυτου, Το άκατάληπτον λέγει του μυςηρίου της σαρκώσεως αβυσσον (nil ultra). *Ετ) των ορέων ζησονται ύδατα. έτι των δογμάτων των προφητών ςη-σονται τα ύδατα του βαπτίσματος. 'Από έπιτιμησεως σου φευζονται, οι δαίμονες, έχ) των υδάτων του βαπτίσματος· έπιτιμωντχι γαρ τη σφρα. γίδι του ςχυρου. 'Από φωνής βροντής σου δειλιάσουσιν. 'Από φωνής του ευαγγελικοί! κηρύγματος φοβηθησοντχι πάντα τχ πονηρά πνεύματα. 'Αναβαίνουσιν όρη και καταβαίνουσι πεδία Οι δαίμονες· υ-φηλουνται γάρ ως ορη, χα) τχπεινουντχι δέ ως πεδίον αφανισμού· καθώς γέγραπται· λέγει is χα) τά κύματα της θαλάσσης. Έίς τόπον cv εθεμελίωσχς χυτοίς. Έκεΐ γαρ επορευθησαν εις τόν τόπον τόν ορισθέντα αυτοίς υπό θεου. λέγει δέ κα) τά κύματα της θαλάσσης κχ) της αϊσθητης κα) της νοητης. 'Ορίον έθου ο ου παρελευσοντχι, τη γάρ θ αλά σ ση όρίον την -ψάμμον ίθετο, ά?λά χα) τοίς δχίμοσι τόν ςχυ-ρόν 'όπου γάρ licco"/, φρίττουσιν. Ουδέ επιςρέ-φουσι κχλυ-φχι την γ ην. Ουτί γάρ τά κύματα της θαλάσσης FragmentumPsalterii interpretati e codir.e seculi XI. ΝΛ ΒΟ^Λ^Ά ko ΟγΦΒΚρ^Η ca ρΑΚΟΙΛ KSKHKM. H nffeKIIBAETK ΝΕΠΟ^ΒΗ-ΪΚΗΜΛ. TAK05K£E H ΗΛΚΆ 3ΕΜΛΑ (SIC) ΕΆΙ. ΝΛ BO^ffe ΟεΝΆΙΒΑΕΜΆ ectk. Kpk-UJTENkA (sic). NE np^KAONHTKEA ΒΆ βΊϊΚΆ Β^ίΚΛ * NE ^BHSKHTk KO ca H EH NA BO^AJfi. OyTBkpiK£ENA ΒΟΛΚΙΑ K5KHKBI» Oy-TBkp£WA h Πρ^ΚΆΙΒΛΚΤΚ * KE^^kNA IAKO (sic) H fH^A Ο^ΝΚΚ Ε A * NEnOCTHJfiUNOK ΓΛΚΤΚ ΤΑΗΝΆ Ν ΒΆ-ΠΛΆΙΙΙΤΕΝΚΑ (SIC) KE^kNA. Π1ΚΟ H3-Μ^ρΗΤΗ ΝΕΒΪ3ΜΟΙΚΚΝΑ * ΝΛ ΓθρΛ)(Ά CTANATK ΒΟ^ΆΙ. NA £ΆΓΜΑτ4'χΆ (sic) nfOj»OlIKfL)'fcX'i ctanatk βο^άι k^kiiitenka (sic) * ΟΤΆ 3Anprfeuj'TENkA (sic) ΤΒΟΕΓΟ NO-Κ^ΓΝΑΤΚ K^COBE οτά βο£άι KpkIlITENkA. ΠρΟΓΟ-NHMH KO EATI». 3νλλ\ενι»ελ\κ KpkETk-NOMU. ΟΤΆ ΓΛΑΕΑ rpOMA ΤΒΟΚΓΟ ογίΤρΑ-uiraTKCA (sic) ΟΤΆ ΓΛΑΕΑ ΑΝΓΛΕΚΆΙ (sic) ηρΟΠΟΒ^Η H ΟγΚΟΑΤΚΕΑ BkCH AAKABkNH κΗϊΕΗ * ΒΆεγΟ^ΑΤΚ ΓΟρΆΙ H ΝΗ3Άχ;0^ΑΤΙ» ΠΟΛΙΑ (sic) ^εμονη β^βάιιναιχτκ KO ΕΑ γ7ικο ΓΟρΆΙ, ΝΗ3ΐρ^ΙΛ'ΓΚΗ;Ε ΓΖΙΚΟ ΠΟΛΕΠρο-EMpAfK^ENH PKOJKE KETU ΠΕΑΝΟ (sic) ΓΛΚΤΚίΚΕ Η ΒΛΆΝΆΙ ΛλΟρΚΕΚΆΙΙΑ * ΒΆ Μ^ΕΤΑ AJKE ΕΕΗ ΟΕΝΟΒΑΛ'α ημά * «ΓΑΜΟ noH^OUjm (sic) ΒΆ μΊϊΕΤΟ ΝΑρΕ-ΜΕΝΟ ΗΜΆ ΟΤΆ ΚΑ. ΓΛΚΤΚΗ5Ε Η ΒΛΆΝΆΙ ΜΟρΑ Η HKJBkETBkNAArO Η pA30yMk-ΝΛΑΓΟ* πρΦ^ΗίΛΆ πολοϊκη. λΆ. ε (sic haec tria) k>jke (?) ne np^h^atk . . . ΠρΗί^ΊϊΛΆ πΗίΕΆΚΑ ΠΟΛΟΙΚΗ. ΝΆ Η Κ^ΕΟΜΆ ΚρΕΤΑ. ΗΓΚΕ ΗΒΗ^Ίν'Β'λΐυΕ ΤρΕΠΕΙΙΙΤΑΤΚ * Textus Psalmi slavicu» vulgatus, inedi-taeque expositiorns Interpretat. nostra Super aquis enim stabilita est ma-nu Dei ctpcrmanet immobilis. Sic etbomo,terra cum-sit, in aqua fundatus est baplismi. NE ηρΕΚΛΟΝΗΤΕΑ b Β^ΚΆ B^KA· Non inclinabitur in scculuvi seculi. Non enim movetur etiamsi est super aquis. Stabilita voluntate di-\ina, iirmata est et permanet. (6) KE^^NA niKU) pH3A Ο^ΪΑΝι'ε gA, Abyssus, sicut vestimenium amic-tus ejus: Incomprebensibile dicit mysterio-rum , ct incarnationis abyssum , quippe quam emetiri non possis. NA ΓΟρΛ^Ά ΕΤΑΝ^ΤΆ BO^W : Super montes stabunt aquae. Super dogmatibus prophetarum stant aquae baptismi. (7) W 3AnpEqiENIA ΤΒΟΕΠλ) ΠΟκΗϊ-γνΗτά Ab increpatione tua fugient Daemones ab aqua baptismi. Fu» gantur enim signo crucis. ΝΗ ΟΚρΑΤΗΤΚεΑ ΠΟΚρΆΙΤΆ 3ΕΜΛ1Α * ΝΗ ΒΛΆΝΆΙ ΜΟρΚεΚΆΝΑ ΜΟΓΛΤΙ» Πθ- W ΓΛΑεΑ rpOMA ΤΒΟΕΓΟΙ γΚΟΑΤΕΑ. Α voce tonitrui tui formidabunt. a voce angelicae (sic, erore obvio , pro: evangelicae) praedicationis, Et formidabunt omnes maligni daemones. (8) Βοεχο^ΑτΆ ropfc/, h ΝΗ3χο- ^ΑΤΆ ΠΟΛΑ. Ascendunt montes et descendunt campi daemones. Ascendunt enim sinit montes, defluuntque sicut cam-pus faetore infeeti, sicut est serip-tum. Dicit vero ct fluetus marino*. Β M^CTO g(«E υυεΝΟΒΛΛΆ gεH ΗΜΆ. in locum quem fundasti eis. Illuc ierunt in locum indietum eis a Deo. Dicit vero ct fluetus maris tam sensibilis quam intelleCtualis. (9) ΠρΕ^ΛΆ ΠΟΛΟίΚΗΛΆ gεH, grU'-jke na ηρεη^τά, Terminum posuisti, quem non transgredientur. (Mari) terminum arenae posuit. Sed et dacmonibus (terminum) crucis, quam conspicati contremiscunt. NHfKE »ΑίΚρΑΤΑΤεΑ IlOKpklTH 3ΕΜΛΙ0. Ner/ue convertentur operire terram. Fraginentum Psalterii interpretati β codice. seculi XI. Textus Paalrai »lavieus vulkjatu», inedi-taeque exposilionis Interpretat. nostra. Nec lluctus marini possunt tegere terram, nec iterum daemones domi-nari liomini. lnanc.s enim facti sunt. (10) IIOCHAAAH HCTOMNHKH h ^ΕΚ^Ε^'Α ()ui emittis fontes in convallibus: I)icit nimirum convalles montium, quia in his aquae murmurantes. Suni vero et lacrymac poeniten-ttac, convallcs specus oculorum. nOCf^^i TWprA Προίί^ΤΆ BO^Ui. Intermedium montium periransi-bunt aijuae. Prophetas dicit etapostolos. Mon-tes enim saneti et illi ct hi sunt, in medio autem horum aquae bap-tismi. (") ναπλαιοτά bca sb^fh ceanuja. Po/abunt omnes bestiae agri: Effcratos gentili sapientia sicut fe-rac, (et qui) in luco daemonum pas-cuntur. Nam et hi ad baptismum accedent gaudentes et potati gratia. οναγρη β jkajk^h cbofc. Eipeciabunt onagri in si(ti sua). δύνανται κχλύ-φχι την γην, ουδέ πάλιν σι δαίμονες κχτακυριευσχι του αν. θρωπου· κατηργηθησαν γάρ. 'θ έξαποςέλλων πηγάς εν φάραγξιν, Αεγει μεν τάς φάραγγας των ορέων ως εν αύτοΐς τα ύδατα οιχόμενα. ες) δέ κα) τα δάκρυα της μετανοίας, φά-ςαγγες δέ όπα) των οφθαλμών. 'Αναμέσον των ορέων διελεύσοντχι ύδατα· προφητών λέγει κα) άποςόλων όρη γάρ άγια κάκεΐνοι κα) ούτοι· μέσον δέ τούτων τα ύδατα του βαπτίσματος. (Cod. Ambros.*): Tov« άπηγριωμένος τη ελληνικη σοφίφ κα) ως θηρία έν τφ δρυμφ των δαιμόνων νεμομένους· κα) ούτοι γάρ τω βαπτίσματι προσελευ-σονται χαίροντες (nil ultra). ΤΙροσδέζοντχι όναγροι εΙς δίψαν αυτών. κρ'αιτη 3ελ*λια· η μ πακάι k^cobe· ογ-^οκλατη (sic) ηλοβίίκογ. ογπ^νη-LLim (sic) KO CA. ι10γαιλαια HCTOHUNHK'ai βά ^UK^E^a ΓΛΚΤΚ ογκο ^UKfH rOpUCK*aiia. mKo βά τπϊγά βο£άι UltOMAipA (sic). C*TU H4E H CA'a3'ai ποκλλνκα: ^UKpH JKE £ΟΛΗ OHECUNHH * nOCffe^^ TOfA npOH^TU ΒΟ^ΆΙ * ηροκά tatu. h λ πλάι (sic) γορ'αι ko ϊφάη (sic) H ONH H CH C*TU. Iffc^ffc-JKE CH)fra ΒΟ^ΆΙ K^UipENUA * ΒΆ'^^ΗΒΕΑΒΆϋΙΛΙΑ (sic TO UJAIA eX Cor-reetione) eahnuckolk np^m^pocthift ^κο (sic ex correctione) 3β^ρπκ βά Λ/^Ίϊ ^EMONUCL|diEA\U iKHpOyi&TU H ch ko K'A KfUUJTENUK) nphct^nATU pa^oytoluteca (sic). h ναπααεμη ελγ-£ATHIft * HSH^ATU αναγκη (sic) βά JKA . . . *) Hoc loco V i n d o h o n e n s i s codex plane alia habet quam aut A m b r o si a n u s , aut ei vix non ^ad amussim respondens Slavus. Audi sis ipse. ,,ΤΙοτιουσι πάντα τά θηρία τ ονάγρου, προσδένονται όναγροι είςδί-ΐχν χυτών. Καί τούτο της θείας προνοίας μέγιςον, τό μη μόνον των άνθρωπων χρείαν άλλα κα) την αλόγων πληρούν. Αια τούτο ορη τέμνων πχρχ-δους τοΐς υδχσιν έτεκτηνχτο· 'ώστε μη μόνον τους ανθρώπους έχειν άφθόνως τά νάματα των πηγών, άλλα και των χερσαίων κα) των αεροπόρων ζωων τά γένη. είτχ την τούτων άποδείκνυσι χρείαν. I. e. Et hoc divinae providentiae maximum, non ho-minum solum necessitatcm sed et brutorum implere. Idco montes secans tradens aquis fabricavit, ut non solum homines haberent abundanter iluenta fontium, sed ct terrestrium ct aerivagorum animalium genera. T um eorum ostendit necessitatcm (usum)—. Obiter indicamus, Ambrosianum codicem esse recens apographum Escorialcnsis mcmbranacei. Nota. Vides ipse, candide lector, jam in hoc codice seculi XI, pro substantivorum terminationibus dtsjllabis -hk, -hm, usurpari hodiernorum Slavorum omnium monosyllabas -ue, -ua (je, ja), sicut in Cloziano nostro: al non solum hujus psalterii deseriptorem ignotum Russum, sed ipsuin adeo Evangelioruin Ostromiri seriptorem , Grcgorium diaconum, longe superari a Cloziano glagolita quoad accuratum vocalium a et a usum, Bulgaro sive cvrdhano sive gla-golitae popularem et patrium et quasi viventem, Russis contra peregrinum et cmortuum, cujusquc loco Russt quidcm ra ct ογ, lllyrii autem e et ογ pro ratione vernaculae quisque suae dialeeti habent. Hinc mira in hoc psalterii frag-mento, sinedubio seribae russi e codice bulgarico apographo, signorum m et a et ia , ογ et«, itemquc to et t* confusio. Adverte sis etiam cum in Ostromiri codice, tum in hoc fragmento spiritus asperi (') usum pro J consona, quam si habuisset graecus alphabeti cyrilliani auetor, nae ille ingenti suo et lectorum commodo carere potuisset et hoc lp^so špiritu aspero, (quo quidem Ostromiri diaconus etiam pro Ά utitur prout vidisti in Kalendario) sive malispro hodierno( ), aut Glagolitae Serbique nostri A. 1372 ('), et των m, κ, to, t*, ia, itemque illiusposteri ah , eh, Vh, oh, ογΗ, hi et ue, ua, uh, e, ίο aliisque duodenis ambagibus. Sed haec hactenus. Jam ad ipsius linguae sacrae grammaficam «t lexicou accedamus συν θεφ. V O R U M LINGUAE SACRAE B R E V i s GRAM MATICA Ε T L Ε Χ I C O N. It • && r- ΐί O a I J I J Tu A α IX A k * / ■ * * ' · Ψ: m * C A P U T I. I) eoque humanissimo hospitio exceptis magis etiam et templum S. Sophiae ad-mirabile et liturgiae magnas tremendasque cerimonias placuisse: et humanam plane naturam visos exsu-perare „ juvenes alatos, specioso nec consueto amictu, qui pavimentum minime contingebant, sed per aera lerebantur psallentes: Sanctus, Sanctus, Sonetu s. Graeci tunc πρόξενοι ad stupentes hospites Russos: Nescitis fortasse, ipsos angelos de coelo descendere et cum sacerdotibus nostris λειτουργείν? Quae cum re-versi legati Ptegi suo retulissent, nulla interposita mora Constantinopolin legatos misit, qui episeopum peter en t, ut innumeram ibi populi multiludinem doctrina imbueret et baptizaret. Basilius Imperator magno cum gaudio episeopum (anonymum) misit pietate et virtute clarum, cum comitibus duobus, Cyrillo et Athanasio, qui et ipsi virtute, eruditione et prudentia ornatissimi erant.— Eo profeeti illi omnes edocuerunt et baptizarunt, et Christianae pietatis rudimentis imbuerunt. Cum autem gentem eam omnino barbaram et rudem cernerent, ac nullo modo possent doctissimi viri vi· g i α t i quattuor graecorum litteras ipsos edocere; ne rursus a pia religione deflec-terent, triginta quinque litteras ab se in ven ta s et exaratas iisdem tradidere, qua-, rum noraina haec sunt: χς, μπουχη, βετδ (βεδΰ?), γλχωδ (γλχωλ?) , δοπρόύ, γέεςι, ζηβήτ t ζελω, ζεπλίχ, ηζε, ζ, κάκω, λουδίΧ , μ ή (sic), νχς , άν, ποχόη , ριτζίη, (rS-λόβω, ντεβερδο , ήχ , φέρωτ , χέ ρ , ωτ , τζή, tζερβή, <τχχ, <Τ$ί£, γεορ, γερή, γέρ, γέχτ, γ ίου , γεους, γέχ. Ilae sunt 35 Russorum litterae, quas hactenus omnes ediscunt, atque reetam piae religionis notitiam obtinent". Nota hic primo, videri fabul o sam totam historiolam hanc Pmssis ipsis, quippe quibus post inte-grum demum a Basilio seculum illuxerit Christi iides. Et quis praeterea non r i de a t auetorem, aut se putet ab illo rideri narrante, Russos indociles primum 24 litterarum, paulo post 35 (adeoque dimidio fere p l ure s) didicisse nullo negotio! At penitius serutanti satis appareat sanus veteris famae sensus: grae-| cum nempe alphabetum, sonos tantum 24 repraesentans non suffecisse repraesentandis dimidio pluribus linguae slavicae sonis; ideoque Slavos, conantes primo magistrorum graecorum jussu graecis litteris reprae-I sentare sua m linguam, ob signorum defeetum ad primum jam passum offendisse et claudicasse (cf. ipsum , 1 qui haec narrat, graeculum ridicule claudicantem in slavicarum litterarum nominibus seribendis; aut pone a dietari seribendum: kojke, ο·ϊε maujii; nonne Slavus in tribus vocabulis haerebit quater, solo graeculi al-I phabeto instruetus, pe j us que seribet slavica quam vel noster Frisingensis p.XXXV, sive ~Άοζε, ότζε νχς serip-I serit, sive etiam ΤΛπόζε, ggtCž νχς?)— sicque pertaesos vano labori renunciasse: at mox adaucto per intelli-1 gentem rei Cyrillum iis, quae antea deiiciebant, novi s signis alphabeto eodem graeco, denuo reete et ex ι ordine processisse contentissimos et laetissimos, sic confutantes reipsa scholasticorum verba negantium I posse bene convenire simul graecis litteris etquas vocant barbaricas. Et jure mirere, hanc naluralem i mali medelatn venisse in mentem cuicumque demum alphabeti dieti C op tiči auetori, itemque Ulphilae iGotho sec. IV, et Armeno Mjesrob sec. item IV, noslroque Cyrillo sec. IX; fugisse contra omnes fere I litterarum la tin a rum apostolos; imo hodie et Russos, in reliqua Occidentis cultura Latinorum discipulos, ip-i sos quoque cum recentiori Europa claudicare (seribentes με^ά pro aut muo^1», ελκλ pro joaka etc. quam- I vis Cyrilli habeant luculentissimum esemplum methodi rect;oris). Sed jam ad alphabetum ipsum accedamus. A L P 11 A Β Ε T A 1ί i A SLAVO U U M C O M P A 1\ A T A. Lilte ranim Ν o m i η a , parlern significati maximam Figura jI. S o η u s r e s p o η d e t E j u s d e m litterae s e u s 0 11 i stri p t i υ vel notatio a ρ u d va. Glag. vide Teb. Nro. Cjrillian. SI a v 0 s Cisdanubianos 111 y r i 0 s. Cisd. Carcntanos. Slavos Transdamibianos. Vctcra Vtilgata tnlerprclat. Serb. 8chU-vetto 18*4· P. Micalia. 1 659 P. dclln ličila 1717 P. Stulli 1 800. Slavon. Croat.l Zagr. j Carn. Sloven. Blaten·. Boh. L u s a 10 s guper. | infer. Polono« 1 A3/A cgo 1 il, A a laiino a a a a a a a a a a a Λ i a 2 κογκ'ϋ ti S K H iagus 0 li, K l) — ... 6 b b b 1) b b b b b b b b 3 Bti^H scilo 3 β, Β v — ... Β v v v v v v v v w tu ro w 4 ΓΛΑΓ0ΛΆ ΓΛΛΓ0ΛΚ vcrbum 4 Γ, r g — ... Γ g g' gh g- g}l p b g g g g 00 (b) cb) g 5 ^οκρο AOKfO bornim 5 A, A d — ... A d d d d d d d d d t» 6 d f) ECTK gCTl^ est G β. e c, je — e, je e, je C, je e, je c, je e, je e, je e, je e, je e^ge c, je e',e e, ie, je - JKHhrliTE fKHB^TE vivite 7 Hi, H; j gallico JK X s§ X X X s sli z z 3 3' /. H SHJAO sdiAui val de 8 S, s 9 '^EAUm 3EMAA terra 9 S, 3 z — ... 3 z 3 3 z z z s z z f f z 10 iih;e h»;e qui 10 H, H i latino H i i i i i i i i i t i i 1 1 i' ΐ ct 11 i,v i — ... 12 — — — 12 vide infra 46, 47 . b ; i) ch; dj chj: ghj chj; ghj cliia; gia ch;gj -·' gy — — t'; d' — — c? dz? 13 ΚΛΚΟ KAKW quomodo 13 K, κ k latino K k k k k k k k k k f E k 14 AIO^H AIO^H homines 14 il, A l — ... Λ 1 1 1 1 1 1 1 1 1 l l 1 15 AVAlCA^iTE MUKAJTE cogitate 15 Λ\ , M m — ... M m m m m m m m m m m m m ιΌ H Λ111U HALUU η oster 10 H, H 11 — . ... H 11 η 11 11 η η η η η η ti η 1 T OH Ά ΟΝΆ ille 17 0,0 0 — ... 0 0 0 0 0 o 0 0 0 0 0 0 0 18 Π0Κ0Η 11 OKO H pax 18 Π, η p — ... n' P P P P P P P P P V V P 19 p bi] H piju dic U) p, p r — ... P r r r r r r r r r r r r 20 CAOBO CAOBO sermo 20 c s(ss)— C f s s s s sz f s z s B Č s 21 TBUp,3>0 TBEp^O firmum 21 T, τ t — ... T t t t t t t t t t t t t . *> η ογκΆ oyK'i doctrina 22 OV,oy,S u — (ou gallico) y u u u u u u u u u u u u 23 φΕρΤΆ φΕρΤΆ ferl 23 Φ, φ f — . . Φ f f f f f f f f f f f f 24 χ^ρΆ lama 24 ch germ., j hisp. . X h b V h b h b h h ch Φ Φ ch 25 <λ"ΓΆ ΟΤΆ abs 25 lx), U> 0 lat in., ce graeco . fhzh st' fct>c3' ΓΦί3 20 uiha(uita) lllMA — 20 m. ψ compendium TOV 2g-f-28anl + 2i UIT st set set set sbt st ses SZCZ 27 tj H IjfcJ — ! 27 U. 4 tz, z -germ. . u C ca! z c c cz z cz c 3, C 28 MpkbK •lEpBU vermis 28 4, H cc it al. 1 9 cj, 91· cj cs cs ch zh cs e, cz C3 c3 CZ 2Q lllA 111A — 29 m, ui sce Hal., seli germ. UI s sc S C sc sb s, ss fh s s, ss ΓΦ ΓΦ sz 30 ΚρΆ (R forte?) 30 -h, -i vocalis 0 (u) mutescens . — — (rr)i? (a) Λ Λ a, c A a e X e — — — — (a) 31 ΚρΆΙ — 31 -αϊ (r. u) diphthongus τoZ 30 + 10 O 1 32 KpU (R lene?) 32 -Il C") 0 33 (HkTU!) RITIs — 33 13, di aut e gall, aut je lat in. . e, je e, je je je je je je e je ge, e — e ie 34 ΚΚΆ tO jus 34 PO, to ju svllaba jy ju iu iu j" iu iu ju j" gu — — ju 35 1 ra eos ambos 35 M, ni ja — . . Ja Ja ja ja ja j a j a ja ja ga — — Ja 30 K (l e) id 30 e je — . . . je je je ie je je Jc jc je ge — — je 31 A — 37 vocalis produeta (nasalis?) e (a) ?? 58 IA — eos 38 — j + 07 . , . — — — — — — — ή — •— — — i?? 39 A — — 39 — vocalis produeta (nasalis?) 0 a? 40 ΙΛ — eam 40 — j + 39 . . — — — — — — — j° — — — — la? c 41 & KtH — 41 k χ lalin. . 4 KC kf ks ks ks ks ksz kf ksz ks fg ks 42 fi ncH — 42 ψ ps —.; \f, graeco . nc Pf, Ps„ P sr Psr Pr psz psz ps ps 43 KSHTA φΗΤΛ — 43 -o tli —: Russis sonat f. . τ: Φ t; f t; f t; f f, f t; f f, f t; f t; f t; f t;f t; f t; f 44 ! (VKU?) H iti H IJ A πϊΚΕ minus 44 V,y(rv) υ gracco — — — — — — — — — — — — — Λ ulcs ipse, candide lector, eshibcri jam hucusquc, in hac communi Abeccdariorum Slavicorum Tabuia, praeter elementa vera, id est sonorum sirnplicium signa itidem simplicia, etiam sj llabas integras, quas diphthon-gos voces, et binorum sonorum cornpendia. Qaare non mirabeiis, nos tantae summae adjicere insuper nonnulla signa cyrilliana, partim nescias ulrum ab origine servata an posterius subnata apud Valacbos, partim nostro aevo neque inepte excogitata a Serbis bodiernis. En illa : 45 Valach. et Serb. V 40 — — __ * h 47 Serbor. . . 48 — . . h 49 • · Jb 50 • · H, 51 • · J respondens gi ital., j anglico. — — in gallico . . . . dj intime colliquescentibus; . . . . tj — — — τ h • « . Ij — — — AU . . . . nj — — — Nt . . . . j Iatino — — i, russ.; d' boh.similis dz polon. n g aequalis n — i ADNOTAT1UNCULAE IN TABULAM. 1) Litterarum appellationes plerasque vides esse vocabula slavicae linguae incipientia ab ipsa sua littcra. Di-cimus plerasque; nam nonnullae graecac sunt, aliac plane technicae sicut latinae omnes. Ac slavicis qui-dem plerisque vim intulit Clemens Grubissich, utinte-gras cxtorqucret sententias per alpbabetum derurrentcs: ίι^ά κογλ βη^ά γλλγολιλ, £0kj>0 £ctk ηϊηβφφ-ο (!) ■shiao (?) 3εμλα, (cxpunclo pro noviter invento ηγκε ad proposituin minus quadrantc) v kako λκ>^η m^icahth. naulik ονά ποκοη. ^>uijh caobo tbef^o OyK'S. (i. C. EgO Deus Vitus ajo, bonum est vivere de rure (!) terrae,— et quomodo viri cogitare; nostra illud (!) reqnies. Dic lit-teram (!) fortiter u). Nequc sic progredi potuit ultra lit-teram 21. Neque vel Ilebraci in sententiam coegere sua Aleph, Beth, Gimel; multo minus Graeci detorta inde Αλφχ, Β^τα, Γχμμχ^ nec Germani runarum nnmina, Scis Graecos pboenicias appellationes paullulum detortas retinuisse; Germanos contra veteres suas runa s appcllasse vocabulis suae linguae, plane ut vides fecisse et Slavos. Gothorum quidem in bac re metbodus ignoratur; pu-tes tamen servasse cum runis nonnuilis etiam appellandi morem velcrem. 2) Vocabula plane lat ina fert et ju s mirum est quan-tum faveant veteri traditioni inventi alphabeti slavici jam ante CyriIIum graecum. Adde utriusque litterae figuras ambas esse sicut του ui ct ψ plane easdem in utroque alphabeto, tam glagolitico quam cyrilliano: glagoliticam-que videri e latinis j v natam. Quod adstruit Dobrovius, esse cyrillianum w abbreviatum ex K>y, omni carct vetu-stissimorum codicum testimonio; id quod jam Vostokovius animadverlit. 3) Appellnlionum s c r i p t i o in columna sccunda Russorum est bodiernorum, prima codicum veterum. Mirere c. g. γλαγολκ seribi, per κ, nec siavice, imo nec russice, pro γλαγολϊ. Quid si Russi habcant cum amhnk et aliis, ipsaque sibi contraria incptaque κι pro 11 figura invec-tum a Cvpriano metropolila A. 1376— 1406 lilerarum in Russia post captivitatem tataricam restauratore Serbo? In aliis nempe, quae russi ca simul cssent, potuere Russi e sua dialcclo rcslituere diserimen Ά et u, in his extcris non itein, Mirere praeterea λ'^ά seribi, 11011 λ^κ, quamvis si λ31» conleras rum gr. έγω~ηι\{ Iatino ego, 7>p-pareat esse natum r mutato in 3 ante κ, sicut in ΚΆΝΑ3Κ, (vt;N.A3h natis egerm.kunig, phenig. Sed cum ct in Ostro-miro habeatur Λ3Ά, non A3K, non ausi suraus recedere a reccplo. Imo cf. infra notam 8. 4) Cliaractcris 44 nomen v k habes in vetustissimo codice Parisino; ex quo ct hoc vides, veteres pressius in-Plitisse graeco alphabeto, in quo post τ scquifur υ, non ov, haec enim olim diphthongus, quamvis fortasse jam a Christo nato non amplius ΰιφδόγγως sonaret sed simpli-citer u latinum, tamen in alphabeto graeco non apparet sic cum o combinata. Russi, impatientes putem signi duplicis oy pro sono simplici u, sat male abjeetopriori o rctinuere solum y (quod idem est ac si Gallus pro ou repente seri-bat 11); idque jam in Ostromiri Kalendario sec. XI inve-nias, attamen per exceptionem potius quam de regula sic usurpatum. Sic cum illis opus esset vero graeco u ad nominapropria Symeon etc. effinsere novum suumque v: tVMEWNrA. Sic ct cum e verum abinitio je pronuncient, invenerc a suum pro e -ψ/λφ, non jotato. 5) Notum est, Graecorum veterum / et υ n u n q u a in in diphthongum coalescere cum vocali insequente, Latino-rum contra saepissime. Hinc factum est, ut tribus ab-hinc seculis tandem ab hominibus barbaris succurreretur Quintiliano querenti defeetum signaculi I ct V conso-11 an t iu m diversi ab eorundem vocali um signaculis; Modemi nempe Europaei duplices litterarum 1 et V figuras in Codicibus obvias ita distribuerunt ut 1 et U voca-lium, J contra et V consonantium munera obirent. Sed ignota erat nova haeemedela tam Glagolitae quam Cyrillo; vidcsque pro V consonante alteri praesto fuisse latinum V, vix ab illo mutatum, Cyrillo vero graecum B quod jam tum sonabat v latinum , 110η amplius b ut ante Chri-stum natum. At de J, dii boni, quantum laborabat uter-quc! Graecus ut moneret in candem syllabam coirc cum vocali sequente, transverso quasi bacillo suum I alligavit ad sequentem vocalem sic: m, κ, κ>, ia , ιλ. Hocque ct in fine imitalus est Ostromirilibrarius, incujus ·χι itidem bacillo interdum conjugatur 1 cum praeccdentc Hacc tamen exccptio potius est quam regula, cum nec in ni sem-per, in reliquis plane nunquam apparcat bacillus. Nam cum Graecis I post vocalem de regula faciat diphthongum, putavit nec Slavum signo ad id egere peculiari. (At viderunt postmodum Kiovienses moh (ol εμοί) longe aliter sonare quam moh (mcus), sicque suum moh dislin-serunt a moh ; Cisdanubianis est moh ct moh). Glagolita vero m et κ si non plane ncglcxit, certe ni confudit cum »fe , et suis κ), ι a , ιλ singulis singula J signa praelixit; j finali acque cum graeco neglecto. Est autem J consona Slavicae linguae longe familiarissima, ideoquc ejus signum maximc 11 c c c s s a r i u m: quo assumto Serbus Vuk expeditissimam reddidit popularibus suis seriptionem. Nota autem, Slavum, plane ut graecum, non alias habere diphthongos quam quas 1 ct Υ faciant cum reliquis vocalibus. Idem de Hungaro valet, quem ajunt carcre diphthongis (j nempe jure merilo reputata pro consona). 6) Vides, nos cum veteribus vindicasse του jus ap-pellationem litterae 34, contra Lithuani Zizaniac recentio-rnmque Russorum sententiam litteram 39 sir vocantium, 13 eanique Valachis et Serbis propriam dicanlium. Nec enim λ nec ipsum hj> Slavo veteri sonat ju, sed ut habes in Tabula, alterum ό producto aut vel fortasse nasali a. rc-spondet, alterum eidem cum j praelixa, ergo jo aut ja. Nec obstat, Russorum aut vel Serborum Glagolitarumque dialeetis nuncefferri ρογκΛ, ογ3Λ etc. quae Methodio fucre Ρ^κλ, βλ'^λ etc. Nos genuinam veterem Methodii dialectum traetamus, non adidteratam Piussorum aut Illyriorum, sive Serbi fuerint sive Glagolitae. 7) Sic et m et a bodiernis Piussis confusa pro acqui-pollentibus, non solum noslro Glagolita sed et ipso Piussorum Ostromiro duce, diserte distinximus; prius enim (ri) veteri Slavo valet j a, in codicibus bul g ar i c is nostroque glagol i tico vix non ubique confusum cum Ηϊ (je), quum a Methodio ipsisque Serborum codicibus value-rit aut e produetum, aut vel e forme Gallorum. Ccrte vocabula slavica, quae Gol hi e nostra lingua sunt 11111-tuati, illis sonant non modo per e feririe, sed plane per i vocalem; c nostro πααελφη e. g. Golili fecere plin-sjan, (saltare, Carniolis plefali), nosquc vicissim ex eorum phenig, phening π^να^ι», ex eorum koning κάνα^ι», cx ausahriggs (i. e. Ohrring) fecimusoycEpA'^K.Pessime crgo et contra Ostromiri exemplum Russi confundunt m et a, ut vi sonoque aequipollentia(ad exemplum τοΖν\ et i*, aut vel v), quacquc nonnisi pro Gottschediorum arbitrio alternent idem officium. 8) Ex ά et u soni differentia in cisdanubianis codicibus minus accurate servata jure tuo suspiceris aut jam Methodii aevo periisse Cisdanubianis hanc Sarmaticam ele-gantiam, aut quod feremalimus, plane adiam fuisse vim illo aevo horum elementorum , quam quae nune tradatur in Russorum scholis. Quidni enim, sicut Graeci ho d i er ni falso gloriantur de servata omnino lideliter majorum suo-rum pronunciatione, ita el Piussi sua nune vendilenl pro Methodianis ? Cei te nemo Cisdanubianorum (neque Caran-tanus, neque lllyrius, neque Bulgarus) iuti» pronunciat ut n^h, sed omnibus τ sonus auditur distinctissimus, a ita produclo, ut post τ resonare adhuc videalur e muet g a 1 1 i c u m. Pariterque in nionosyllabo η-» n c ε^λτά audis τ proprium, sed praecedenli λ corrcpto, ac si Gallus scripsisset bra t te. Idem valet de-ΑΆ, quod Piussi cffe-runt ut 1 polonicum, ai» vero ut Iy liungaricum seu Ij illy-ricum aut λ serbicum Vukii; ut adeo Slaviš nullum fere reliquum sit / proprium! Ecquis credat, alphabeti Slavici auetorem ak>^h appellaturum fuisse e. g. 1 polonicum ? — Quas quidem Cisdanubiani nune haberit colliqucsccntes cum j insequente consonas τ, a, h, iis consenlanea signa fclicitcr impertiit Vuk: 1), h, λ , h., parlim resumto ab hominum rnemoria signo lv, eodemque paullulum de-torto i), partim αμέσως juneta u τοις .i>, ib factis ex Russorum a κ, hi». Ctinainque Illyrii latini ritus similem Vuk haberent! Sed haec a d d ubit as se nune sufficiat, de-claranda fortasse alias. 9) De ui jam ipse arutissimus Vostokovius observa-vit, esse. composilum ex ά ct ϊ seu h. Hocque facto conlirmat noster Glagolita, seribens ά h, non άι. Sed quod non est ausus hinc concludcrc Vostokovius, nos con-cludamus oportel: esse igitur ui seu άι seu άη non vocalem simplirem, sed dipblhongum; ideoquc seribendam non jam άη , sed Kioviensium more ad reliquas dipbthongos usitato Ά h , perperamauc Russos huic jam diphlhongo addere insuper alterum ii, ^OEfUiii seribentes pro ^οε^άη (ut saepc. habet Oslromir) id est russice.^οκροΗ quod revera iic seribunt non ^οκροϊίί. Sed haec hactenus. 10) Nota denique Is antiquissimum, Piussis quidem una cum ψ Valachorum ignotum, at commune Cisdanubianorum utrique alphabeto sacro, Levacovichio quideu» aenigmalicum pro J, sed a Vukio Serbo rectissime am-pliatum in h et 1), priori figura repraesentante tj colliqucs-centes, altera colliquescentes dj. 11) Vidisti graeculum Bandurii numerae litteras Sla-vicas 55: Λ, κ, β, r, e, ffi, 5, 3, h, V, κ, λ, m, h, o, n, p, c, τ, y, φ, χ, w, ij, "i, uj, ψ, ά, ω, h, df, a, m. At Vindobonensis seriptus A. i5i7 in Graecia (cf. Praef. p. XXIX) numerat 07: a, k, b, r, E, Hi, S, 3, V, H, K, A, M, Ν, O, Π, p, t, Φ, φ, χ, ra, w,*w, \|r, q, m, ui , qi, 10, 4ί, m, a, *, _ g. Suni et qui usque ad 48 numerent: A, β, β, γ hi no exemplo, ^, e, a;, s, 3 bino exemplo, h, 'i, k, a, m, M, o, u, p. c, τ, ©γ et fc, φ, χ, q, s, uj, uj, ά, ui, ι», ΐ, g seu κ, kt seu a, ni seu a, w bino cxemplo \|r, .o,, v, Sed mox videbis, quanto pau-eioribus fuerit contentns Ostromiri diaconus, adeoque et illius codex archetypus ex quo deseripsit evangelia. 12) Si forte mireris, quod ψ compendium praepo-suimus tta uj, scito nos in hoc secutos Glagolitam, cut ip indicat 800, m contra jam caret vi numerali. Vide sis Tabulam aeneam. 10) Glagolita Cfozianus exhibet litteras 57: A, κ, r, γ, e, hi, S, 3, h , ϊ, j (k, 1)?), k, a, al, h, o, π , fr c, τ,ογ,'φ, χ, w, l) , h , ui, ά, t, k), a, ία, m, ία, γ. Assemanianus etiam ψ habet compendium, Clo/.iano ubique resolulum in hit (non ujm). Addito ergo hoc ψ erunt universa elementa 38. Ponamus seru-tanti occursura in Assemaniano etiam reliqua seribendi graeca compendia >Jr, 1O1: erunt tunc 41. Quae si ad cyrillianos codices e. g. Ostromiri exigas, desiderabis qui-d"cm 171 et κ syllabas, quas Glagolita non distinguit ab »fe ct e ; et fortasse άι seu recentius Serborussicum y sig-num, quod Dobrovius cum Russorum vulgo minus recle pro vocali habet, noster autem ubique pro diphthongo ex ά ct n conilata; ut adeo, cum 11 potestate ct sono nil prorsus differat ab ϊ, rsn idem plane vateat quod n seu deterius etiam u; liocque cx ά ct h esse compositum, ipSc jam summus Russorum Priscianus, Al. Vostokovius aperte fatetur in Grammatica sua fusiori i83i,p. 544» inscius adhuc hujus novi testis oculati e Cloziano codicc superventuri. Nec obstat, dialectum polonicam pro nostra άη aul ·αι aut ui diplilhongo seribere unam y vocalem : byk pro κάικά, cum tesle Adelung ex una parte ipsum hoc / medii aevi sit cx ij natum , cx altera autem et Russi, imo et Bohemi sat clare diphthongum sonent, tjuasi bujk et bejk; carentes nimirum uterque sono et signo του άη. Pro monophlbongo etiam sono facile ha-bucrit-Cvprianus Serbus, Russorum quasi Esdras, ut-pote cujus illyrica dialectus una cum nostra caran-tanica nune u sono plane nil distinguat ab Ϊ aut h. Sed a pud Carantanos decimo adhuc seculo άη viguisse, testantur monumenta Frisingensia, mui, bui, buitietc. reddentia vocabula α\άι , κάι, κάιτη sive malis cum Cloziano ct Vostokovio : μάη, κάη , κάητη etc. Russorum-que etiam seriptio ^ΟΕροίί pro ^οκρωίι a nobis stat; o enim in medio vocis apud illos fungilur vice ά tantum, ut adeo combinati άη (=άι—ui) aul ϊ abundet aut ίί; poterant enim simplicius ad suum usum seribere ^οκρΆΗ, vulgo ^οκροΗ. (Nec desunt in ipso Ostromiro tales seriptiones). Sed ad Glagolilas redeamus, qui jure triumphent, pro-dire nune tandem (quod jam 1763 cum Caramani Abe-cedario potuisset prodire) cx antiquissimis codicibus al-phabelum glngoliticum aeque plenum, ac fuerit priimim ι S. Cyrilli. Ipse o u i in Dobrovius jam vidit (Institt. pi 25—20) eliam cyrillianos codices pro m habere 'b, plane sicut 110-ster habet; κ vero nec ille desiderabat penes e. Cyrillum praeterea veteresquc codices omnes ignorasse Kioviensium h (e talina prosodia imitatum quoad impositum u signum brcvitatis), spontefatentur Cyrilliani! Ut adeo jam frustra sit Dobrovii objeetio, carere Glagolitas alterutro signo sive Ά sive u; itemque iu; ut de * et ι*, itcmque dc a et ia taceamus, quorum veram vim verumque usum cum Asse-mano, Caramano ct Sovichio Dobrovius ipse nondum per-speserat, proxime indicandum a Vostokovio: pro abusu potius Bulgarorum ct Valachorum habens cum Lithuano Zizania! Quae cum ita esscnt, potuimus interim, typis glagoliticis destituti, ceterisque de causis supra p, XIX allatis, i u edendis his antiquissimis fragmentis si η gu lis codicis glagolitici elcmentis substituCre ad amussim a e-quipollentia cyrillica, ita ut quilibet hanc nostram edi-tionem, typos glagoliticos ad Tabulam nostram redingra-tos 38 si habeat, quin videat ipsum codicem, nullo ne-gotio possit denuo convcrtere in genuinam glagoliticam. Quamquam optimarn partem censeamus eleeturum eum, qui positis pro fundamento luculentissimis ct pulcherrimis latinis litteris rcliquas, quae defucrint ad sonos slavicos, ex alterutro alphabelo, sive cyrilliano sive glagolitico, prout quaeque digniores videbuntur, aut, si malit, etiam reccns sed solerter affabrcquc. a se ipso efformatas adjccerit. RECAPITULATIO ALPHABETI SLAVORUM SACRI. Jam de loto hoc acervo, sat magno et confuso, si veliš cxquirere proprie quac sint vereque elementa, habebis I) Vocales simplices et proprias quinque aut scx: Λ, ε, h (Υ), o (w), oy (S), et fortasse*) -t. *) Dicimus fortasse; quia omnes hucusque gram-matici, nec acutissimo Vostokovio, nedum scxcentis ali is distento Dobro vio excepto , di habent pro je. Nos vero negamus et pernegamus, dj unquam confundi ab An-tiquis cum g aut κ, imo a recentioribus non nisi cum e; benc vero di, si χτονον sit, mutari ab Antiquis in u: τρκ-Γογκ-ί triplcx etc.; ex quibus omnibus inferimus, rfe potius Mcthod io fuisse, ut est hodieque Carniolis ct Zagra-biensibus, e ferme Gallorum, ct οΗϊκλ c. g. non tam so-narc rjeka, quam potius reka. Cf. idem fere signum et e 1 c m c η t u m Armenorum. Cumque Carniolani et o duplcx habeant, apertum propiusquc ad a in wma (pater, H u η ga ris plane atya), et alterum, clausum et ad ό Gallorum proximum, possit quis dubitare, an non ethacc-o distinxerit Cyrillus per o ct w. Sed earemus ad haec aut testibus, aut codicibus antiquissimis; quf si adessent, w non confundendum esset cum o utpote soni diversi signo. At h ct V esse abundantia ejusdem i soni, itemque oy ct S ct pejus russicum y ejusdem u soni signa certum est, a \re ter i bu s pro lubitu usurpata, ct a Piussorum postea Technicis ila circumscripta, ut ϊ nonnisi in graecis vocibus itidem per ι seriptis servaretur, tu m et in slavicis scquente vocali jilia, denique in spurio ω, c eter um H fungeretur του i officio. Simililer oy initiis vocum, S medio et lini destinavere; Sic et de g ct w similes cxco-gitaverc nugas et difficilcs et inutiles / utpote quae vel in r c 1 i q u i s vocalibus deliccrcnt. II) Vocales mul es cen les duas: ά et u, quae. in m cd i a vocc fere sonant ut Ilebraeorum Seliva (.), syl-labam tamen plerumcjue etiam integram constitucntes: βλάκά Χΰκος, bucu vicus; in fine vero, cx usu hodierno (qucm tamen peritus non facile admittet pro veteri ge-nuino) nec syllabam constituunt amplius sed praecedentcm tantum sibi consonantcm afficiunt, prioi ut durius sonet, posterior ut mollius: κρΑΤ-ί Icgegallice: brat te, ΠΛτίι contra pole aut vel p o η t e. III) Vocales, sive productas tantum, sive etiam η a s a 1 c s duas: A ct λ ; quibus addc sis Valachorum .je pro του in gallico sono. IV) Diphthongos (subnatas per defeetum J litterae, qua una addita suo alphabcto Vuk Scrbus facillime caret omnibus diphthongis): ta, κ, (desunt ji et jo), fO y y HI» ct (teste cum nostro Glagolita tum Cyrilliano Vostokovio) άι, quam nune Ilussi perperam cdocti a Cy-priano Sc.rbo seribunt quidcm ω, at reete effcrunt φ-9-όγγως ut -γλη , id est -^j. V) C o ns on a η t cs slavicas 16: κ, B, r, ■S Ct 3 , K, Λ, M, Ν, Π, p, C, T, Ul. VI) Ad gracca nomina seribenda retinuit et Glagolita etCyrillus: φ, >Jr, κ*, y (v) et Sed jam Ostro-miri diaconus A. 1057 slavice plerumque seribebat gracca, ut vides in Kalcndario : ΗΕροτΦΛ pro ΪΕρσιΟ,ΕΠί etc. VII) A d cxemplum compendiorum graecorum ψ ctc. putes inventa etiam slavica ψ pro ui'i aut uit, lj pro tc, M pro tui; quibus adde sis Valachorum et Serborum y pro ^ίκ, Vukiique cum glagolitici tum cyrilliani h veteris reccntem ampliationem in h et ^ pro tj et dj, itemque illius Jb, h>, 3. Sed ad Slavica vetera redcamus elementa, quae ba-bita ratione organorum post Dobrovium ila disponimus: Vocales 1. l) dimidiae: -Ά, -1». 2) purae: a, ε, h (V), o (w), oy (S), d», 3) (nasales?): A j 4) affectae ab initio j sono: m, κ (dcest ju, jo) 10, Mi, 1*. 5) affectae a line j sono: ah, eh, ϊίί, oh, Sh , '*» (■aj). Ultimas duodecim addita alphabcto una J littcra cxauctorasset! C o 11 s o η a 111 c s II. β, φ; κ, ri; m. III. h; Λ , p- IV. τ- V. 3, $k; c, uj, (ψ): ij: 'i. VI. >, χ, κ. Nola. Audiamus ct Russum Voslokovium, p. 542 fusioris suae Grammaticae Russicae sic dividentem elementa : I. Vocales et semivocales in: erassas: a, a, h j), o, y, %. tenues: a, e (i), 11 aut i, e in mjod, 10, 6 aut h. (quas fortasse reetius d ura s ct praejotatas dixisscl). II. Consonantesin molles: β, κ, 3, γκ, γ. — — — duras: φ, π, τ , t, uj, κ, χ, ijy μ, ψ. — — — liquidas: μ, ν, λ, ρ. Additque τω r molli respondere binas duras, pro du-plici illius sono, nimirum του g veri et του h; prioris f) Nam ille, quamvis viderit esse u composi.tam cx -s et h, tamen non ausus est fateri diphthongum, sed pro v o c a I i habet. duram essc κ, alterius γ. Ilcm «1 tir aru 111 tj, «:, ιμ dccsse analogas mollcs ^3, ^jk, jk^h;. Rectc quidem dicit de Piussis quibus et s on i lii molliores desunt, at Va-iacliis itidem cyrillianis vides esse y pro ^jk. Slovaci et Poloni habent dz; et Marki Valachus Bucovinensis putat cyrilliantim s nune plane cTi'μφωνον τω 3, sonnisse d/., aut saltem nune so n are Moldavis (cujus quidcm rei fides penes auetorem sit). Qui»mvis s o η n s fiterarum jam c Tabula cornpa-fativa aliisque bucusque dietis safis videatur patere, ju-verit tamen adbuc stibnotasser alicjua: j) signa s el u, s o η o nune nil differunt, sed valore tantum nuinerali. Idem valet de h et V, et de o atquc u·. Et w quidem in Glagolila Cloziano plane non aliler tibi orcurrit quam in exclamatione vocativi, graeeae ώ gcmclla; ad reli-qua omnia eliam cyrilliani codice» antiquissimi, ut vi-disti in Oslromiro, plerumquco, (in ipso littcrac nomine οτ'δ) utuntur, contemptis aut potius sine damno ignora-tis recentiorum Kioviensium moleste sedulorum difficilibus migis circa o cl u>, itemque e cl g ct V alquc n; ut de eorumdem plane abusu τ ου a pro m taccamus. 2) Quam-vis e Glagolita Cloziano aliisquc vetustissimis hic se χ lit-teris auctius cxhibcamus alpbabcium glagoliticum, adhuc tamen desunt ad cxacquandum plene Ostromirum, m ct κ affectae; quas interea, dum ex occulto aliquo codice pro-siliant ct ipsae (ad cxcmpfum obliteratarum plus milic annis usquc ad nostra tempora nuncque denuo prodennlium c Cloziano codice a, ia; λ, ia; γλ ct t»), in boc gramma-ticae sacrae compendio per prolepsin anticipavimus, ulrum-que alphabctum venerati. 5) Sonum u vocalis noster et reliqui Glagolitae omnes graeca (ct gallica) combinatione ovnotant, sono tamen minime dipblbongo sed simplici τ ου u gcrmanici aul italici. Et videsis, Glagolitam arclio-rem utriusque signi juneturam, imo utramque plane superne c oh a c r eni e m exhibere, cum Cyrillianus oy quidem cum Gracco habcat sine junetura, at meliorem etiam juneturam cum eodem Gracco exhibeat in $ ma-juscula ct & minuscula. Nec aliam figuram oy lilterae no-runt Glagolitae pracler bane unam; in hoč'diversi a Cy-rillianis, qui graecam utramque oy et S reccperunt, simi-lesquc per olium reccntiores scioli ne nil sapere viderentur cxcogitarunt de utriusquc usu nugas , ac de o et w, g ct e. Russorum dcniquc y pro oy condonandum fortassc est sanae illorum 1 o g i c a e , nolcntium clcmcnlum s i m p 1 e χ signari signis binis, sed dolendum placuisse mutilum y prac p len i or i S. Athcnicnses diu o seripserant pro ου, Aeolcsquc ου pro u etiam brevi: Russi contra γ id est υ nune seribunt pro m sive produeto sive brevi. Adeo sunt conlrarii Graecis! Et quid si Gallus pro cou repente seri-bat cu \ 4) Quod adhuc fecit summus Dobrovius, non licct amplius conCuiulerc ta cum a aut ia, nec * cum oy, nec »a cum 10, cx quo doclissimus Ostromiri Aristarchus, Al. Vos tokov, primus e suo Ostromiro monstravit lucu-lentissime, intercedere acque certum legitimumquc inter has Vocales diphlhongosquc discrimen, ac sit inler Polonorum ξ, i£ ilcmque a, ia et ia, ja, u, in, ju. In hoc tamen nos quidem a Vostokovio disccdimtis, quodille a ct λ nasales jam eredal vocales, itemque ia et ia na-s a I c s diphthongos Nos 11 o n d u 111 < redimus : a) quia ipse Polonorum rhinesmus duplex a cl ς videtur sat reeens, ulpote qui in edilo nostra opera cl studio anti-quissimo dialerti polonicae monumento, psalterio trilingui pro Hcdvvige Ilungara seriplo c. l38o, ct in fine explcto seculo fere inlegro velusliori fragmcnlo nonnisi unus fue-rit , "signalus c, i3oo ati syllaha (san enim seribilur pro ca), c. ι38ϋ vero ψ (sej) — ca, vego sw<|>te yn^ = kt*c čbatok ηλ\α, szt|)dz$-n;aw:£a etr.) b) ipse Dobrovius negabal Bohcmis unquam not 11 m fuisse rhinesmum, ct Zvcntibaldi Wenceslaiquc ct similia nomina Ger-manorum tantum corruptelas pulabat, pro reetioribus Svva-topluk, Waclaw. c) Abhorrent hodiedum a rhinesmo non modo Russi et Bohcmi, sed ct Cisdanubiani omnes adeot, ut ct in peregrinis vocibus caveant, S o h a m q u c appel-lent Sontium flumen in Venetis, cl Jakin Anconam etc. d) Et quod caput est, vocabula quae lingua saera seribit per a aut a, nune sonant sine mi ni m o r h i-nesmi vestigio Bulgaris, lllyriis, Carantanis omnibus; tantumque producuntnr vocales a et λ: KNA3f», nune Carniolis sonant knez, roka, ccleris knez, ruka. Sed de his cf. quae disputavimus supra p. XXV; nequc negamus, etiam pro rhinesmo militarc plura, in ipsa Pannonia monumenta. lpsum c. g. Carantani no-mcnhuc pertinet, quod in German o rum chronicis omnibus habet n: Carantanum, Carentanum, Carintanum, Caruntanum. Carniolis sonat Koratan regio, ct Kortnuutj (Kop^uiuiju) bomo e Carantano; Nestori Piulheno Ko-p«utt)H nosili sunt γορΛΤΛΝΕ. 5) Figuram J lalinam substituimus glagoliticae Nro. 15 in Tabula; usum potius et communem omnium gramma-ticorutn sententiam seeuti quam nostram persuasionem. Fatcmur enim nobis cx hoc codice similem ac olim Lcva-covichio e psalterio A. 1222 subnasci suspicioncm, re-ccntiores glogolitas minus reete uti hoc signo. Sed quod vel ignoravit vel tacuit Levacovicbius, nos diccmus libcrc: Quid si hoc signum non sonet J, sed potius h (id est 1) scu dy hungaricum croatieumquc, id est d colliquescens cum j subjecla? Vidit tale D. Vuk in vetustissimo Evan-geliorum codice cyrilliano monasterii Nicolja ad Mora-vam in intima Dardania, usurpatum in vocibus Sban^e-λικτά, ^ν^ελά (ipsumque ΐ pro rzi ita plane ut utrumque Glagolita noster habet ubiquc). Hincque patet causa, cur in psalterio glagolitico A. 1222 seribatur ΓΕορπ'η, non Ge-orgij aut ut Kalendaria glagolilica habent Eorjije; si enim signum J sonabat i), seriptura Georgij pronuncianda fuisset Gcorgil) quod nolebat Nicolaus presbyter, psalterii seriptor. In nostro codice, praeter usum nnmeralem pro XXX, nonnisi in vocibus Evangelistae, Angeli, ct Acgypti occurrit; ergo ante vocales liquidas e et /', ubi plerique hodierni populi emollicruut sonum g primum in i), postea et in ge italicum. 6) Quamquam vetustissimi codices utriusque alpha-beti careant v\ figura diphthongi indicandae, nos tamen iu lectorum commodum hic eam adhibebimus eodem priviie-gio, quo Grimmius accentus intulit 111 suam grammaticam cum ad dipbthongos indicandas tum ad quantitalem. Ita e. g. quod in codicis transeriptione lidci debitae causa rc-liquimus moh sine accentu, in grammatica habebis λ\οη (pro meus) ct moh (pro 0! ψοί). Toni accentus non ad-jccimus, quia v ero s cisdanubianos nondum scimus, t r a n s d a 11 u b i a η o s utpote a 11 u s dialccti noluimus sub-stituere. EUPHONIAE SLAVICAE LEGES. Sicut Gracci e λέγω faciunt λεχτ'ος et λεχθείς, et substantivum λίγος\ eodem fere modo Slavorum jek* (dico) abit in pEHENT. et ρθκΓΑ. Sed longum foret haec per-sequi. Tu interim haec nota, ad tlexionem maxime ne-cessaria. 1) Vocuin compositarum cum praepositionibus H3-, βά^-» ke'^-, mh^-, όλη- sibilantem lenem 3 abire in t, quolie^ ctmsona durior π, κ, τ sequatur: ηγπλεφα etc. Sic ct becth inf. a be^a. Contra nune γ^Ηϊ pro veteri κά^ε, pro ca^e , pro ΕΆ^ρΛΒΆ. II) Sed major etiam accidit sibdantibus permutatio. So-lent nempe ί}, c, t) in densiores cognatas ϊκ , ui, s mn-tari, ^ in jk^, t et ct et ck in qi, r in ^ et hs, χ in c ct ui, κ in q ct i, sequentibits vocalibus m, κ, 'b, ε, h. Fitque ccrtis legibus haec permutatio: 1) in Vocativo substantivorum mase. ante ε: κογά, k05ke ; £0γχά, ^OyuiE; OTpOK-A, OTpOHE; kna3i4, κ hajke ; OTi»qu, oThSE: Aliae littCrae praet. has, in hoc Času non mul antur. 2) Ante e Praeteriti, antcEUJH, eti» Pracsentis, ante ενά Participii pract. pass. verborum in a: BuprA, bucike, BupJKEUJH, BUpJKETU, BkpiKENi; ΗΗΆχΝΑ, hccauje; pEKA , pEHE. 5) Anle en (kn^part. pract. pass. verborum in hTh littcrae τ, 3, c, ct mutationem subeunt: ca^hth, CAJK^EN«; MATHTH, ΜΑίρΕΝΆ (μΑΙΗΤΕΝΆ) ; ΚΛ3ΗΤΗ, KA-Η:εΝΆ; npOCHTH, ΠρΟΙΙΙΕΝΆ; npOCTHTH, npoqJENrA; πογ-CTHTH, ηογψΕΝΆ. Sic Ct Ι7Ι!Κ^ΕΝΗΚ a I713£HTH , CAKAA-ΗίΝΚΝΆ a C'AUAA^NHTH ; 0γΜρΙ»ΐρΒΛΚΝΆ ab OyMpi»TBHTH , πομάΐϋΐλκνά a πομάκλητη ; oqipENrA ab oCTpHTH. Vides ergo, non solum immediate praecedentem litleram sed et interpositie aliis affici. 4) Ante h Nominativi plur. et ante Dualis, porro ante ds Dativi et Localis, ante h et Hi Imperativi, muta-tur r in 3, χ in c, K in tj: ^ρογΓΆ, £poy3H, Tipu £poy-3^ ; ΓρΦχΆ, rpHiCH, U» ΓρΊί^χΆ; ΒΝΟγΚΆ, BNOyLJH , βνθγΐ)φ)£ά; ρΗϊΚΑ, p'bqrb; νογα, ν03^, pAKA, pALJ^ (Duales); πομογα, π0μ03η, πομο3^τε; teka, teljh, teij^te. At in formatione primae personae verborum opc tt, deinde in derivatione nominum tam ante vocalcs m, κ, ΐ quam ante ι»ηά (ενά) mutantur r, χ, κ in densiores sibilantes ϊκ, uj, m: porA cornu, ροπϊανά Corncus; κνηγλ, κνηικκνά; CTpA^-A, CTpAUlUN-A; ογχο, OK0yiUHK ; βΗϊΚΆ, βΦίΚΝΆ; ΒΕΛΗΚΆ, ΒΕΛΗΗΗκ; nAECKATH, ΠΛΕίρΐίΛ. Similiter mutatur lj ante unt» et hna in h: ahlje, λημκνά; KONbljK, KON!»HHNA- 5) Litterae^, τ, ct, et 3 ac c mutantur ante kr primae personae, etante m in formatione Femininorum ut supra ad 3) monuimus: να^ητη, ναϊκ^ιλ; pu^TH , ptJK^A; ιβ^τά, cbrkqia; πητατη, πηψλ', tkctli, τΐιΐρΑ(-πι); npdiaucthth, npdjauipia; ΛΛ3ΗΤΗ , aajkis; ΛΗ3ΑΤΗ, ΛΗ- jkia ; iiaacath, πλαιιιιχ; tachth, γλ1χιιλ. 6) Littcrae gutturales, si ante τ Iniinitivi immediate poni debeant, una cum τ mutantur in ψ; μογα, \\oqiH; TEKA, ΤΕψΗ; pEKA, ρΕψΗ ; ΠΕΚΑ, ΠΕψΗ. γ) Nota denique N praeponi pronomini h (is) prae-cedente praepositione: κγο iilius, οτά νκγο ab illo, κΆ NK , hocque ex partc jam praeivisse nostrum Glagolitam: at Ostromir constantcr habet -Mk tam in Subst. quam Adjectivis. BJAHA KNA3RI MJABIII7I BJAHOy KNA310 MJABHK) BJAHEMA ΚΝΑ3ΕΜΛ AtJABHKMA BJAHA KNA3t71 MJABHm BJAHA KNA3RI MJABHI71 BJAHOy KNA3H) MJABHK) BJAHEMA KNA3EMA MJABHKMA BJAHEBE KNA3H MJABHK BJΛHEBΆ KNA3I» MJABIH BJΛHEMΆ ΚΝΑ3ΕΜΆ MJABHKM'& BJAHA KNA3A MJEBHM BJAHEBE KNA3H MJABHK BJAHEJ^ ΚΝΑ3ΕΧΆ MJABHKj^A BJAHH KNA3H MJABlH Anomala masculina. Sine ularis Nom. Gen. Dat. Acc. Voc. Loc. lnstr. Nom. Gen. Dat. Acc. Voc. Loc. lnstr. Nom. Gen. Dat. Acc. Voc. Loc. lnstr. (via) n*Tk ΠΑΤΗ ΠΛΤΗ n*Tk ΠΑΤΗ ΠΑΤΗ πλτεμι» ΠΧΤΗ πχ'γηιο πλτημλ ΠλΤΗ IUTH Ι1ΧΤΗΗ) πατηλ\λ πλτηκ ηλτϊη πλτεμά π*τη πατηκ ΠΛΤΕγΆ πλτκμη fdies) (dominue) ^kNk rotno^k £kNE rOtnO^A (et-^H) AkNH rocnoAoy ^kNk roeno^k £I»NH rOCUO^M £KNH rotno^^c ^kNEMk fOCHO^EMk Dualis. £kNH ^kNHK) ^kNHAU £kNH vy»NH ^kNHKJ ^kNHMA P 1 u r a 1 i s. rocno^A rocnd^Hio ΓΟίΠΟ^ΕΜΛ ΓΟΓΠΟ^Α rocno^A rotno^HK) roeno^EMA ^kNHK ^kNlH ^ΚΝΕΜΆ £kNH £kNHK ^kNEX1 ^kNkMH TOCnO^HK rocno^Vii ΓΟΕΠΟ^ΕΜΆ rocno^ki rOCnO^HK nOCnO^E)fA rocno^kMH (homine») AW^HK AtO^IH ΛΙΟ^ΕΜΆ AW^H AK5^HK ΑΙΟ^ΕχΆ AlO^kMH aknk seu ^enk sequuntur omnia in -eni» terminata, ut kameni» lapis, naamenk llamma, kojenk radix. ογάνκ rcgulariter inllectitur: ογάνπι , ογάηκ» etc.— rotTk hospe» in plur. sequilur λκ\\ηκ· IS o l a e in s i n g u I o s cnsus dcclinal ionis I ct II. Gcnitivus Sing. in I decl. est etiam inanimatoruais ιιλο^λ, me^a, mocta, udika. Subindc tamen ογ: £0μ0γ, ^ΛΆΜογ, ηοΛογ, με^ογ, Μοιτογ. In II. praeter ε (καμεΝε) etiam η: sb^jh prosb^pm, γο^φανη , αακφη. Dativus in II etiam η: sb^ph, πλλλαενη, καλαενη, γορφανη· Vocativus I. regularis est in e, raro in oy: est" ho γ, ΛΑΑρκογ. In II quaedam rcspuunt κ>, malentia e: kn ahie. Sic omnia in mju(elju) terminata: ©φκίε, ctajuhe ab 0tt»L)u, ttapuijk. Adde Nom. propr. in ίί: hhkoaak, rpnropHK. Localis »fe in i. etiam inanimatis convenit; na ciNUM-b, β» ίΦΑρΆΙΜΆ gab^t^. Quaedam tamen ογ ad-mitlunt: βά rposoy penes rpoK^; βά λγαογ et ΒΆ ^οΜογ, 3*κονογ, ίταμογ, να ονομά ποΑογ etc. lnstrum. in II εμκ: εαεΚμκ. Subinde tamen ct ομκ: ΪΕρΕοΜκ; quamquam hoc vitium potius videatur e rccen-tiori dialeeto. P1 ur. Nom. in h etiam inanimatis communis est, ita ut ui apertus sit russismus: cn^h non cn^ui, okaaljh non okaaiju. Gentilia amant ε: Γαααφε, κρΗΦΠίΝΕ. Pro hk II· desinentia in kiju habent h: οφκι}η, hjnkljh, konk-ijh, atnuljh, εΦΑρκ^Η,teaetjh. ImO et alia, ut: mehh, boh. Desinentia in h pro hI« aut i'e amant ε (κ): ^ο^αφακ, Vejek, φΑρποΊίΚ. Sic et terminata in teai» subinde invenias in aK pro ληκ: ογμητελκ pro ογμητεληκ. Cf. SUpra p. 44 notam nostram de fragm. psalterii. P lur. Gen. sine augmento οβά in I valde frcquens est, praecipuc cum praepositionibus (quac tonum attra- hunt)» Scis tales Genitivos plur. ab hodierniš grammaticis distingui a Nom. sing. ope g ct w, ubi Sing. habuit e ct o, in aliis ope camorac(camcrae scil. n)nvocali pluralis im-positae! otgljti, προρυϋΚΆ, baaca, Β·^φρΆ, sunt tales Gcnit. plur. distineti a Nom. sing. οφε^ά, ηροροκΆ, baaca, Β^φρΆ, Sed Veteres ignorant difficiles has nugas, coutenti sonum vocum reddere seribendo, non grammaticam. Pro ϊίί, Piussi praesertitn, amant eh : ^neh pro ^νϊη; akj^eh, ijajeh, αακφεη etc. Plur. Dat. I in ομά, 11 in εμά nune sola vocali gottschedica u» ct g diffcrt ab Instrumcntali sing. At in antiquis codd. Instrumentalis mi» habet, Dativ. contrapl. μά. Plur. Acc. in 1. semper est u, maleque Russi post r, κ, Polonosimitati, seribunt h. In II. est in a (Serbi e seribunt cum Carniolis): ρο^ηφελία, μλϊκα, όφειλα. Subinde tamen et h: konh pro kona, uti in anomalis π/κφη, λκ>£η, γ0£φη> £knh. atoymhteah, καμενη, ouu, HtEpLju apud Mrazovih russismi sunt. Plur. L o c. exit in ^γΆ aut ε^ά. Nonnunquam Ct in ο^ά: £0ΐΛ0χ·&, ciiNO^-i. Plur. In str. in I proprie est in άι, non μη , nc-dum amh russice. In II plura sunt quac λαη admittant: moaumh, sb^jkmh, γβ©3£ΚΜη; praecipue anomala: ^kNkmh. In Duali hoc času oma et ema regularis est in-* flexio. κρλΦΆ tandem in Singulari I, in Plur. II potius est declinationis: κρΑΦΆ, ΚρΑΦΑ, κρΑΦογ etc. Plur. κρΑΦΗκ, κρλΦΪΗ, aCC. κρΛΦΪΐΑ; quamquam in Plur. collectivum potius femininum vigcat: κρΛΦΗίτι, κρΑΦΗίΑ, κρΑΦΗΗ, κρΑ-φηβκ, κ^αφηκ etc. (Scrbis 6paha> 11. N e u t r o r u m. 111. (sermo) (facics) Nom. caobo ahije Gcu. caoba ahlja Dat. caoboy ahijoy Acc. caobo ahlje Voc. caobo ahije Loc. caobHj mhijh Instr. caobomu AHljEMU Nom. caoba ahlja Gen. caoboy ληι)θγ Dat. (λοβομα ahljema Acc. caoba ahija Voc. caoba ahlja Loc. caob©y αηι)θγ Jnstr. caoboma ahljema Nom. caoba ahija Gen. caob1 ahijti Dat. caobom"* ahljema Acc. caoba ahlja Voc. caoba ahlja Loc. caob^^fs ahljhj^tt Instr. caobrai ahljh ΗΛΑΑ h λαε ne ηλαενη hma hma HMENH S i n g u I a r i s. (doctrina) (nomen) ΟγΗΕΝΗΚ (-ni»e) Ογ'ΙΕΝΗΙΤΙ (-nua) ΟγίΕΝΗΙΟ (-nuk>) Ογ'ΙΕΝΗΚ θγιΙΕΝΗΚ ΟγΜΕΝΪΗ (-ΝΗ) ΟγίΕΝΗΚΜΙ» (ΝΗΜΚ) hmenemu D u a 1 i s. ογιΙΕΝΗΙ7Ι (-nua) hmena ΟγΜΕΝΗΚ) (-ΝΚΚ>) ΗΜΕΝΟγ ΟγΜΕΝΗΚΜΑ (ΝΚΕΜΛ) hmenema ΟγΜΕΝΗΓΠ hmena ΟγΗΕΝΗΓΠ hmena ΟγΊΕΝΗΝ) ΗΜΕΝΟγ ΟγΜΕΝΗΚΜΑ hmenema Pluralis. ΟγΊΕΝΗΠΙ (ni«a) hmena ΟγίΕΝΗΗ ΗΜΕΝΆ ΟγΊΕΝΗΚΜΆ ΓΝΙιΕΛΑΆ) ΗΜΕΝΕΜΆ ΟγΗΕΝΗΙΠ hmena ΟγΗΕΝΗΙΖΙ hmena ΟγΊΕΝΗΗ^Ά ΗΜΕΝΕΜΆ ΟγΗΕΝΗΗ ΗΜΕΝΆΙ (pUttus ovillus) ΟΒΊΑ ΟΒΜΑΤΕ οβίαφη ΟΒΜΑ οβία οβίαφη οβίαφεμι» οβίαφλ ΟΒΊΑΦΟγ οβίαφεμα οβμαφα οβίαφλ ΟΒΊΑΦΟγ οβίαφεμα οβίαφλ οβίαφά οβίαφεμα οβίαφα οβίαφλ οβίαφεμα οβίαφίι (coelnrti) Neko nekece νεκεγογ neko neko nekech nekeceaau nekeca νεκεεογ νεκεοελαΛ nekeca Nekeca ΝΕΚΕΕΟγ NEKECEAAA nekeca nekeca nekeceaa% nekeca nekeca NEKECbj^Ti NEKECAI Notaegeneralcs: 1) Hucpertinent etiampluralia -en-augentur omnia in λαα terminata; imo cikamo invenias tantum: β^αφα, ογεφα, ad 1, αα^βηρ adll. 2) Epenthcsi a>uctum jamene etc. (quasi a jama): in Duali tamen non- nisi jAAvb. 3) Epenthesin -at- (11011 russ. -at-) accipiunt derivata pullorum aninialium nomina: sKjrfcKA, otAA, obma, τελα. Sic et otjoha puellus et ^ta infans. 4) Epen-theseos -ec- plurima in o capacia sunt; ipsum caobo e. g. penes caoba habet et caobece; sic et ^aece; hkj^o, hk>^ece; ^jubo, ljubeče. Invenias et ov^eca, membra, quasi ab oy^o, cum alias oy^"A in sing. masculinum sit. A κο-aeca Russi novum Nominativum koaeco fecere, cum alias sit κολο. 5) Genere anomala sunt oko et oyvo; in Duali enim omh et oyujH sunt feminina, in plur. rcaeunt ad neu-tra: omeca, oyuiEtA. Sic et ^ϊτα, ^tate in plur. est femin. ^th. Notac in quosdam casus particulares. 1) ln hodiernis libris λε, je terminata (pro vetustiori λκ, jk) in casibus in ra et κ> exeuntibus, neglcctas vocales jotatas reducunt: moje, Mojra, mojkv, πόλε, πολπ, πολκ». 2) Gcnitivi sunt russici ηλ«νμ, cbmenh pro Mahne, cHiMene veris. 5) Loc. II vcrus est in h: cvanljh, tju^iju, non coanlj^ , ce^lj^ russice. 4) Plur. gen it. in 'm eorum est, quae in hk seu Ve exeunt: κοπϊη a κοπϊε; ojajkih ab oj^jkVe. a cto, centum, fit ιάτά , russ. ιοτά : iiatu γατά quingenti. Euphonicam vocalem o et e Russi inse-runt in talibus; Veteres ά et u retinebant: pro tju^Lju cordium, Russi cej^eljti fecere. 5) Plur. Dat. in \\vi pro ομά et εμά, Russorum est. Sic et Instr. in amh pro άι et h. 6) Loc. Plur. e)f's invenies etffejfA; rarius o)("A. Postip etiam ε^ά occurrit pro H)fi; at post V seu h omnnio legitimum est: na jatnatvhjfa reetius quam βά ja-cnSTi'A^"S vulgati textus. 7) In Instr. plur. desinentia in Ve admittunt quandoque mh : 3namenumh, ke33akonumh Adde et bjatmh inveniri pro bjat*ai ct bj^menumh pro bffeMENm. I) e c 1 i n a t i o Femin inor um. S i n g u 1 a r i s. Nom. Gen. Dat. Acc. Voc. Loc. Instr. Nom. Gen. Dat. Acc. Voc. Loc. Instr. Nom. Gen. Dat. Acc. Voc. Loc. Instr. ΒΟ^ΆΙ ΒΟ^'ΑΙ ΒΟ^ΛΧ'Α ΗΟ^ΑΜΗ II BO^A ΒΟΑΓΠ ΒΟ^'ΑΙ ΒΟΛΙΑ BO^^fe ΒΟΛΗ ΒΟ^Λ ΒΟΛΙΛ BO^O ΒΟΑΚ ΒΟ^ΐ ΒΟΛΗ ΒΟ^ΟΙΛ BOAKtft ΒΟΛΗ BoA°y ΒΟΑΚ) BO^AAU ΒΟΛΓ7ΙΜΑ BO^^ ΒΟΛΗ ΒΟ^Φ ΒΟΛΗ BoAoy ΒΟΑΚ) BO^AMA ΒΟΛΙΤΙΑΙΑ ΒΟ^ΆΙ ΒΟΛΙΑ ΒΟ^'Α BOAU ΒΟ^ΑΜ'Α ΒΟΛΙ71ΛΧΆ III IV. aa^hri ljjukb'a (ijjukobu) KOtTU αα^ηια ljjukbe kofth λα^ηη ijjukbh KOCTH λα^ηια ijjukbu (ljjukobu) KOtTU αα^ηκ ijjukbh KOtTH αα^ϊη l| jubkbh KOtTHHfc λλ^ηκβϊ. Ij JUKBHI& KOtTH Duali s. αα^ϊη IJJUKBH KOtTH λα^ηιο ijjukbh h) kottu) αα^ηι71μα l| jukbama KOtTUMA λα^ϊη ijjukb" KOtTH ΛΛ^ΪΗ IJJUKBH KOtTH αλ^ηκ) ijjukbh 10 KotTUK» aa^hrma IJJUKBAAVA koctuma βολια βολια boai71)f'a ΒΟΛΙ71ΜΗ Ρ I u r a 1 i s. AA^HIA ΛΑ£ΪΗ ΛΑ£ΗΓ71ΜΆ ΛΑ^ΗΙΑ ΛΑ^ΗΙΑ ΛΑ£ΗΙ7ΐγΓΑ ΛΑ£Ηί71ΜΗ IJJUKBE ij jukbih IJJUKBAMn IJJUKBE IJJUKBE IJJUKBAJfA ljjukbamh KOtTH koctih KOtTEM*A KOtTH KOtTH KOtTE)fA KOCTUMH N o t a e g c n e r a 1 c s. 1) ad I. speetant et masculina a terminata: bokbo^a, ionota, tAoyrA. 2) ad II. Feminina et Mase. in ra; hinc et in jk^a (jka) , jka, uja, ha, ija, ψΑ, utpote quorum ra cum praecedenti consona coaluit: NAUK^A, TOtnOHi^A, KOJKA, MjdiHSA, tTJAJKA , £OyiJUA , ίαιηλ , OBIjA, M*AIUILjA, πτη LJA, IIHIJIA (iIHUITA); etMaS-culina: beaumoka, kjnouja, nj^-ateha. Ista ct in Acc. admittunt * pro H.: ^oyiu^ pro ^oyuus. 3) Huc per-tinent etiam Fem. formae -άινη veteris, penes -%ινπι : κάναγάινη, jab*ainh. Horum Voc. similis est Nomina-tivo; Plur. κάναγϊινια , jak'ainia. 4) Russ> mascul. ^hra, ionouia i« Genit. sing. et Nom. plur. infleetunt in h: toy^i'h, k>nouih. At vetus et genuina inflexio est in a et ia. 5) ad 111. speetant desinentia in "Abu seu *abh : κ j'abu seu κ^ϊβη, i)j uk'abu seu lj jukbh. Feminina formae άι ut λιοκάι , ιατλάι, tBEKj'Ai, Carniol. k^si (sanguis) casus obliquos pe-tunl a ak>krABU , wtjrABU , tftEKfABk Sir ct νεπλο^άι, Acc. νεπλο^άβι», Genit. νεπαο^άβε. Nota cttjjuk^ tormam antiquamproximam fontisuo germanico Kirche. 6) math et ^άψη inserunt epenthesin -ej-: math, matere, ma- tejh , mateju, math, matej» h , matejhbfc. Plur. mateje Ct matejh; matejih, matejem1*, mateje (-jh) mateje (-jh), matejejfa, matejumh. SlC et £άψη, ^ijieje , ^■iijJEjH etc. In plur. penes ^ijieje et ^ijjejh etiam ^aijjeja, Dat. ^άι^πιμά invenias, conformiter Itdae. 7) ad IV. pertinent Feminina in consonas liquidas desinentia (exceptis quae sunt III in >xbu): tK'AjKU, ^anu, ffenu, MT4ICAU, AUtTU, jA^otTU, j^nu, tniAS, Noipu. Pluralia: ratah, r^vtAH, ^bujh, ^th, nujtH. Kj-ibu tertiae, plur. facit kj^bh. Notae particulares in quosdam casus. Genit. sing. II in h , et D a t. in »b (pro vero m et h) est russica inflexio, in editionibus librorum sacrorum Λ Russis curatis passim obvia: 3ελμη, τλη, cte3h, ulh pro 3εμλια, τλια , ctk3»a , £oyuja; ct βολίϊ , ργκφ , nthtj^pro βολη (i. e. βολή", pSKH, nTHLjH). Instr. -ειχ et -hi* Russi in -κκ> contrahunt: cmejtkk) pro ςάμρκτηΐχ; Cf. quae de codicis sec. XI. -ke pro-ηκ adnotavimus p. 45. G en i t. plur. si plures consonae concurrant, insercre nune euphonicam vocalem e jamscis: sed Veteres, qui-bus ά et κ vocalcs erant (sicut hodiequc sunt Carmo-lanis) nil opus babebant boc remedio: tem·* Genit. plur. antiqui seribebant τκμά, sicut tkma Nominativi. Eodem plane modo et Carnioli haec effcrunt in hodiernum dicm. C A P U A D J E C T I V O R U M Praemonita. Adjectivum slavicum universim du-plexest, scil. aut praedicatum tantum, aut cone r οι um. Prius de regula sequitur substantivum et copu-lain; alterum sive praemissum sive subditum sine copula, substantivi quasi partem integrantem constituit. Sed haec generalis divisio etiam aliis quasi usibus subservit. Adjectiva e. g. possessiva moh, tboh , naujk, bauik, £λβη-^οβά, ε^ατοβά etc. praedicatam tantum formam ad- T III. D E C L I Ν A T I O mittunt: numeralia contra π^βάιη, βτοράΐη, tjetih non-nisi c o η c r e t a m. P r a c d i c a t a substantiva imitantur declinatione, concreta magis sui quasi sunt juris. Pri-mum genus russicis grammaticis est adjeetivi apocopati (quod nempe brcviorem formam exhibeat quam) alterum integri adjeetivi. Dobrovius brevius vocat indefi-nitum, alterum de fini t um adjectivum. En paradig-mata. I. Adjectivorum indefinitorum declinatio. 11. Mase. Fem. Neutr. Nom. ΠΑΒΛΟΒΆ ΠΛΒΛΟΒΛ ΠΑΒΛΟΒΟ Gen. ΠΑΒΛΟΒΑ ΠΑΒΛΟΒΆΙ ΠΑΒΛΟΒΑ Dat. ΠΛΒΛΟΒΟγ ΠΛΒΛΟΒ^ ΠΛΒΛΟΒΟγ Acc. πλβλ0βά(-βλ)παβλ0βα ΠΑΒΛΟΒΟ Voc. παβλοβά ΠΑΒΛΟΒΑ ΠΑΒΛΟΒΟ Loc. πλβλοβ^ παβλοβΊϊ ΠΑΒΛΟΒ^ Instr. πλβλοβομκ παβλοβοιλ πλβλοβομκ Nom. πλβλοβλ παβλοβΗϊ Gen. Dat. Acc. Voc. ΠΛΒΛΟΒΟγ πλβλοβομα ΠΛΒΛΟΒΛ ΠΑΒΛΟΒΑ ΠΛΒΛΟΒΟγ πλβλοβαμα ΠΛΒΛΟΒ^ παβλοβη? Loc. Instr. ΠΛΒΛΟΒΟγ ΠΛΒΛΟΒΟΜΑ ΠΛΒΛΟΒΟγ ΠΑΒΛΟΒΑΜΑ Nom. ΠΑΒΛΟΒΗ ΠΑΒΛΟΒΆΙ Gen. ΠΑΒΛΟΒΆ ΠΑΒΛΟΒΆ Dat. ΠΛΒΛΟΒΟΜΑ ΠΛΒΛΟΒΛΜΆ Acc. ΠΑΒΛΟΒΆΙ ΠΑΒΛΟΒΆΙ Voc. ΠΑΒΛΟΒΗ ΠΑΒΛΟΒΆΙ Loc. Instr. ΠΛΒΛΟΒ^Ά ΠΑΒΛΟΒΆΙ ΠΛΒΛΟΒΑχΆ ΠΛΒΛΟΒΛΜΗ ΠΛΒΛΟΒ^ (-ΒΛ) ΠΛΒΛΟΒΟγ ΠΛΒΛΟΒΟΜΑ ΠΑΒΛΟΒ^ (-ΒΛ) ΠΛΒΛΟΒ^ (-ΒΑ) ΠΛΒΛΟΒΟγ ΠΛΒΛΟΒΟΜΑ ΠΑΒΛΟΒΑ ΠΑΒΛΟΒΆ ΠΛΗΛΟΒΟΜΆ ΠΑΒΛΟΒΑ ΠΛΒΛΟΒΛ ΠΑΒΛΟΒ-ί^Ά ΠΑΒΛΟΒΆΙ S i η g u 1 a r i s. Mase. Fem. Neutr. Mase. Fem. Neutr. ΠΛΒΛΚ ΠΑΒΛΓΠ ΠΛΒΛΚ ΝΗψΚ HHljJA Ν Hip Ε ΠΑΒΛΙ71 ΠΑΒΛΙΑ ΠΛΒΛΓΖΙ ΝΗψΑ Ν Hip Α ΝΗψΑ ΠΑΒΛΚ) ΠΛΒΛΗ ΠΑΒΛΚ) ΜΗψΟγ Ν Hip Η ΝΗΐρΟγ ΠΑΒΛΚ (-ΛΓ7ΐ) I ΠΛΒΛΒΚ ΠΛΒΛΚ ΝΗψκ(ψΑ) ΝΗψΧ ΝΗίρΕ ΠΑΒΛΚ ΠΛΒΛΙ71 ΠΛΒΛΚ NHipu Ν Η ψ Α ΝΗψΕ ΠΛΒΛΗ ΠΛΒΛΗ ΠΛΒΛΗ NHljJH NHljJH ΝΗψΗ ΠΑΒΛΚΜΚ ΠΛΒΛΚΙΛ ΠΑΒΛΚΜΚ ΝΗψΕΜΚ ΜΗφΕΙΛ HHIJlEAMt D u a 1 i S. * ΠΛΒΛΓΤΙ ΠΛΒΛΗ ΠΛΒΛΗ Μ Hl[l 11 NHLpil NHljJH ΠΑΒΛΚ) ΠΑΒΛΚ) ΙΙΑΒΛΚ) NHipK» ΝΗψΚ) ΝΗψΚ) ΠΑΒΛΚΜΛ ΠΛΒΛΙ7ΙΜΛ ΠΑΒΛΚΜΛ ΗΗψΕΛλΑ ΝΗψΑΜΑ ΝΗψΕΛΊΛ ΠΛΒΛΓΤΙ ΠΛΒΛΗ ΠΛΒΛΗ ΝΗψΑ ΝΗψΗ ΗΗψΛ ΠΛΒΛΠ1 ΠΛΒΛΗ ΠΛΒΛΗ NHIJIA ΝΗψΗ ΝΗψΑ ΠΑΒΛΚ) ΠΑΒΛΚ) ΠΛΒΛΚ) ΗΗψΚ) ΝΗψΚ) ΝΗψΚ) ΠΑΒΛΚΜΛ ΠΛΒΛΙ21 ΜΑ ΠΑΒΛΚΜΛ Η ΗI ρ Ε Μ Α ΗΗψΑΛΙΛ ΝΗψΕΜΑ Plur a 1 i s. ΠΛΒΛΗ ΠΑΒΛΙΑ ΠΛΒΛΏ ΝΗψΗ ΝΗψΑ ΝΗψΑ ΠΑΒΛΚ ΠΑΒΛΚ ΠΑΒΛΚ ΗΗψΚ ΝΗψΚ ΝΗψΚ ΠΛΒΛΚΜΆ ΠΛΒΛΓΖ1ΜΆ ΠΛΒΛΚΜΆ ΝΗψΕΜΆ ΝΗψΑΜΆ ΝΗψΕΛ\Ά ΠΛΒΛΑ ΠΑΒΛΙΑ ΠΑΒΛΓΤ) HHIJJA ΜΗψΑ HHljlA ΠΛΒΛΗ ΠΑΒΛΙΑ ΠΛΒΛΙ71 ΗΗψΑ ΝΗψΑ ΝΗψΑ ΠΑΒΛ^^Ά ΠΑΒΛΓ7Ι^Ά ΠΛΒΛΗϊγΆ ΝΜψΕχ"Α ΝΗψΛ^Ά ΝΗψΕ^'Α ΠΛΒΛΗ ΠΛΒΛΙ71ΜΗ παβλη nhtjih ΝΗΐρΛΜΗ ΝΗψΗ Sin gularis. Ν. ΓΒΑΤΆΙΗ ΓΒΑΤΛΠ) CBATOK G. — ΤΑΓΟ — ΤΆΠΑ — ΤΑΓΟ D. - TOMOy - ΤΟΗ — Τ0Μ0γ Α. -ΤΆΙΗ(ΑΓΟ)— TAIS — TOK V. - ΤΆΙΗ - TAI7J — TOK L. — TOMI» - TOH — TOMU I. - ΤΆΙΜΚ — ΤΟΒϋ — ΤΆΙΜΚ Adjeetivi definiti declinatio I. Dualis. Pluralis. N. CBATAta cbatHjh cbat^h N. cbatih γβατάιια cbatarl G. — τογκ> — τογκ> — τογκ) G. — τάι^ά — τάι^ά — τάι^ά d. — τάιμα — τάιμα - τάιμα D. — τάιμά - 'γάιμά — τάιμά α. _ φλγτι — τίϊη - τφη α. - τάιια - τάιια — τλι71 y. __- φγ^η - τϊη v. - τάιη - τάιια - ται7ι L. - Τ0γκ» - ΤθγΚ> - ΤθγΗ5 L. — ΤΆΙ^Ά — τάΐχά — τάι^ά i. — τάιμα - τάιμλ - τάιμλ i. - τάιμη - τάιμη — τάιλιη Adnotatio. VeteresMasculinum magis etiam elongabant, ut habes in Ostromiri ct Nostro codd. εβαταλγο, CBAToyoyMoy, εβατάιημκ et plur. εβατάιη^ά, οβατάιημά, cbat-siha^h. Similiterque II. dcchnationis -ηγά( hmh di-rtrahebant in -hhys, -ηημά, -hhmh. Itcm Sing. Dat. et Loc. f. etiam cbatHjh, Loc. m. εβατΗϊλ^ faciebanl. 15 Adjectivi de fin iti declinatio II. βάιοινϊη S i n g u 1 a r i s. b) Nom. ηάι11ιη171171 βάιιιινκκ beaih beahftl ΒΕΛΗΚ Gen. — uiNtnro - iunhia - lil h171 ro -αηι71γο -ahia — ΛΗΙ71ΓΟ Dat. — UJNKMOy - iunkh —· uihka\0y -AHKM0y — ahkh — ΛΗΚΜΟγ Acc. - UJHIH (-ITiro) - ηιηιλιλ — ujh k k -A l H (-ΑΗΙ71ΓΟ) — AHlJfi — ΛΗΚ Voc. — uinVh — uini71i71 — uinkk -αϊη -αηι71 -ΛΗΚ Loc. - UlNKAMv - UINKH - ujh kam» -AHKMK -AHKH -AHKMI» Instr. — UJHHMk - UIMKIA - uinhaie -αϊημκ -ahkia -λϊη m k D u a 1 i s. !Nom. βάιϋινιζιπι βάιuinih βάι UINlH beahi71 βελϊη ΒΕΛΪΗ Gen. - IHHIOIO — ujh 10 k) - uintok) -AHK) -ahk) -ΛΗΚ> Dat. - IUNHA\A - UINHMA - IUNHMA -λϊημα -ΑΪΗΜΑ — αϊημα Acc. — uj ii in ra - ui νϊη - uinih — AHI71 -ΛΪΗ — ΛΪΗ Voc. — u1ni71i71 - uinlh - ιιινϊη -ληι71 — ΑΪΗ — ΛΪΗ Loc. - lil n k) 10 — ujh k) 10 — uihloho — αϊιο -ΛΪΚ) — ΛΪΚ> Instr. - 11 lil H Αλ Λ — UINHMA — UINHMA -αϊημα — ΑΪΗΜΑ — ΛΪΗΜΑ P 1 u r a 1 i s. Nom. βάιιιινϊη b'siujhhia* βάιηινι7ιι7ι BEAVH BEAHIA βεληι71 Gen. — IUNH)frA - νη^ά - ηη^ά -αιη^ά — ΛΪΗ χ ά -λϊηχά Dat. - ui ν H μά - νημά - νημά -λϊημά — αϊημά — λϊημά Acc. - lil 11h1a (-niaia) - νηια (-ηιαια) — ν171171 •—ληια -ahia -ληι7ι Voc. — iunih — ΝΪΗ — nitira -λϊη -AHIA -ληι71 Loc. — UJNH^'A - νη^ά -- ΝΗχ·ά -αϊηγά -ΑΪΗχΆ -λϊη γ ά instr. - ujnhmh - ν η λ\ η — ΝΗΜΗ -λϊη M H — λϊη M H -λϊη Μ η G r a d u s Comparationis Adjectivorum. C o m p a r a t i v u m Slavi formant tribus modis: I) M. -ϊη , F. -ujh, N. dfk, ex. gr. ογνϊη, oyNi»uiH, ογν^ίκ ab adv. ογνκ (mclius) α\κηϊη , λ1κημ1ιη, mlihdik - munk - εολϊη, koamuh, koa^k - koak — Pro m srribilur et »fen: κοα^η, κ^πλ^η. II) M. -ιιιϊη, F. -wai71 (iiih) , N -UIEK (UJE). ΛΟγΜΕΙίΙϊίί, AOyHklUAt71 , A0y4l»UlEK Hujus formae etiam ογπίπ, munih, κολϊη sunt capacia: oyNLtu'iH, AUiUULuiH, koakuuh. Praecipue^autem adjectiva in -οκά et άκά, abjocta bac terminatione, amant radici suae boe umi alTigere: γλ&κμηϊη , ^aauujih , uiHOkiunt , mettuuiih a γαλκοκά, ^ααεκά, υιπροΚΆ, γκεοτοκά; item-que κρίίπάκά, ΤΆΝΆΚΆ, caa^k'a, ΚρΑΤΆΚΆ, ΚρΟΤΆΚΆ, κρΊ?nuiiih et κ^κπλκοιη , caa^kuih , Κοατι»- CAP ΤΑΗίΚΚΆ : ιιι Η etr. III. Μ. Φηοιϊη; et post «ί, ui, ι: αηιηϊη (i. e. ηιηιιιϊη): ion^huhh junior, chan^hujVh fortior; nhjkah-uiih inferior, kahhsahuhh propior, ογκοηίαηΐηϊη pau-perior. lpsaque formae II adjectiva etiam hanc possunt formam induere: γλακοηαηιηϊη ^αλεμαηιχιϊη. Superlativus plerumque suppleturtertiahacforma Comparativi: μχ^^ηιηϊη sapientissimus (nisi malis ha-bere pro neograecismo, qui Cyrilli aevo jam erat καλύτερος pro χά/λιςος, (Τοψωτερος pro (τοφώτατος). Vides tamen jam illi in ηαηπαηε ct nostro Glagolitae in hahcko^k fuisse notam hodiernorum Cisdanubianorum formam Su-perlativi. Yideturque haec nam particula nata ex na^i» (supra), ut adeo NAHcKOffeK sit quasi supra citius, aut germ. a m (i. e. an dem) schne listen. Nota jam hic, Adverbia ab Adjectivis derivata et Comparationis capacia, inflecti non aliter ac neutra, quae hic vides, Adjectivorum: nah ckofke citissime. (rg'>) Ν. Α3Ά G. MENE (M A i D. AiNdi (Mil) a. mene (a\a) V. Δ3Ά L. μνΊ; 1. Α\ΝΟΙΛ S i 11 g π I a r i s, (tu) ΤΆΙ TEKE (TA) τεκΦ (ΤΗ) TEKE (TA) ΤΆΙ ΤΕκΊί ΤΟΚΟΚί U T IV. PRO ISO MIN U Μ PERSONALIUM DECLINATIO. P1 u r a 1 i s. (sui, sibi, se) (nos ambo) (vos ambo) (sui, sibi, sc) (vos) (nos) (sui, sibi, se) λ\άι βάι - ηλγά βαεά ceke (ca) ναμά (νάι) βαμά (βάι) cek^c (ch) ηαεά, (νάι) βαίά , (βάι) ceke (ca) ceke (ca) cekHj (ch) ceke (ca) CEK^i COKOI/K D u a 1 i s. (nos ambo) (vos ambo) (sui, sibi, sc) Ν. ΒΑ, ί. ΒΗΪ - G. NAIO BAK) D. HAA\A BAMA A. BA f. Β H? — V. BA f. βΦ — L. NAK) BAK) CEEffe i. nama bama COKOtft ceke (ca) cek^fc (ch) ceke (ca) N. G. D. A. V. L. I. μάι NAC'A NAMH. βάι BACΆ BAMH cekH? coko» Nota. Nosti Italorum et Galloruin pronominapersona-lia ex parte duplicia: Datemi, donnez-moi ct Date a me, donnez a moi; Yi cerco, je vous cherche, ct Cerco voi, c'est vous que je cherche. Eodein feremodo Slavi veteres, et hodierni omnes, utuntur empha-tica forma anle praepositiones et initio Constructionis, bre-viori et quasi enclitica alias. Quamquam haec ad syntaxin pertineant, lieebit tamen vacuumhocce spatium nonnullis rei exemplis e Glagolila nostro petitis explerc: L. 665 : πομ^ηη AtAmemento mei. L. 11: mene fa^h mea gratia. L. 87: akjkah olja ah materi» παμε mene, nHjctk μη na πο^οκα: Amans patrem aut matrem plus quam me, non est me dignus. L. 84: ne β^φχά ta non te novi. L. 470: teke β^αγα cauita te inimicnm. L. 248: ογγθτθβλεμά τεκΊι »fetTH πΛ^χ-χ et 258: ογΓοτοΒΑΕΑίΆ ΤΗ »fccTH nAc^prae-paremus tibi manducare pascha. L. 187 camά ca nffe^ak. ipse me trado. l85: čeki ηρ^^αετά sc tradit. 222: camh o cekHj ipsi per se (sponte). D edina t iti pronominum tertiae personae. II. Nom. Gen. Dat. Acc. Voc. Loc. lnstr. Nom. Gen. Dat. Acc. Voc. Loc. lnstr. Nom. Gen. Dat. Acc. Voc. Loc. lnstr. (ille) (ilta) ΟΝΆ ONA ΟΝΟΓΟ ONOIA ΟΜΟΜΟγ ONOH 0ΝΆ(-0Γ0)0ΝΑ Otll ONA ΟΝΟΛΜ» ONO» ΟΝ^ίΛΜ» ΟΝΟΙΧ S i η g u 1 a (illud) ONO ΟΝΟΓΟ ONOMOy ONO ONO ONOMk ονΗϊλ\ι» Duali ON^fc ris. (is) (θΝΆ) ΚΓΟ ΚΛΑΟγ H KMK HMk S. (ona) KK) h μλ m kh) ηλ\λ P 1 u r a 1 i s. onh ονάι ona (onh) on^jfi ον^ά ον^ά η)£ά ΟΝ^ΜΪ ΟΝ^ΜΆ ΟΝΪΛ\Ά ΗΜΆ ονάι ονάι ona ια ονη ονάι ona - ΟΝ^Ά ΟΝ^Ά ΟΝ^^Ά Η^Ά ον^ΐμη ονίϊμη ονίϊμη ημη (ea> (id) (ona) (ono) κια κγο KM ΚΜΟγ κ ΚΗ ΚΙΛ ΚΜΚ HMk ONA ΟΝΊί ΟΝΟγ ΟΝΟγ ΟΝΟγ ΟΝ^ίΜΛ ΟΝΊΪΜΑ ON^AU ONA ΟμΊϊ ONffe ONA ΟΝ^ ΟΝΦ ΟΝΟγ ΟΝΟγ ΟΝΟγ ΟΝ^ΜΑ ΟΝ^ΛλΑ ΟΝ^ΜΑ (ον^) (on^fc) ΚΚ) ΗΜΑ Η ΚΚ) ΗΜΑ ΚΚ) ΗΜΑ 171 ΚΚ) ΗΜΑ (ΟΝΆΙ) (ΟΝΛ) Η^Ά Η^Ά ημά ια ημά ΠΙ Η^Ά Η^Ά ΗΜΗ ΗΜΗ Sccundum η etiam relativum ηγκε (qui) declinatur : ΚΓ05ΚΕ, KMoyniE etc. Nam ίΚΕ particula est indcclinabilis, sicut e. g. graecum τερ in οΰτερ, οΰτερ, ζτερ etc. Cete-rum cf. hoc nostrum h (ji) cum lat. is, ca, id. et gr. " nune nostro h denuo confirmato. Βκερκά (omnis) sicut ονά declinatur. Et κάτο (quis) in reliqua declinatione abjeeto το (sicut e. g. Jupiter in obliquis casibus abjicit p a trem) sequitur ονά declinationem: κάτο, κογο , κοΜογ; at lnstr. facit more Adjectivorum κάιλμ» non k^mi». Similiter τ ου κάϊκ^ο (quisque) prior tantum pars declinatur, ut lat. quis-que, cujusque etc. κογογκ^ο, κομογϊκ^ο etc. Neutrum •ιάτο (q»id), utM. κάτο, rejeeto το scquitur declinationem του h: μάτο, μεγο et ieco, ΗΕΜογetc. Eodem modo et pos-sessiva fleetuntur: μοη,μοιπ, mok; μοκγο, mokia, μοκγο; ΜΟΚΜΟγ, ΜΟΚΗ , ΜΟΚΜΟγ etc. NAUJk, NAUIA, NAUJE; NA-η1εγο, NALUEIA, NAUlErOCtC. EtK'aih, KAI7I , κοκ , (qili quaequod) nonnisi in paucis differt: Ν. κάιη, καπι, κοκ ; G. κοκγο, kokia, κοκγο ; D. κοκΜογ, κοκη; Loc. κοκμά, κοκη; lnstr. κάιημκ et κοημι» , κοκιχ. — μϊη , μηι71, ηηκ (cujus proprium) infleetitur ut moh, moiti, mok. Denique κτε^ά, A, o (aliquis) declinatur ut adjeetiva indefinita. His simillimae sunt pronominum τά et ck (hic) declinationes, quorum partim duplex forma respondere videtur duplici Adjectivorum. S i n gula r i s. (Tiie) f haec) (hoc) (liic) (baec) (hoc) Ν. τά (τάη) ta (ταπί) to (tok) ck(cih) ch (cnra) ce (ciik) G. τογο toia τογο {εγο ceia εεγο D. ΤΟΜΟγ toh ΤΟΜΟγ ΓΕΛΥΟγ ceh cemoy α. τά(τάη) τα (τακκ) το ci» (cih) chιλ ce L. TOMk TOH TOMU 1. τίίμκ τοι* τίγμκ CEMk CHAtk ceh c ε i/vi D u a lis. Nom. ta τΊί τε- ci'l7l cVh ClH Gen. tok) tok) τοιο cek) ce 10 cek) Dat. τΦμα τΦμλ τΗϊμλ chaaa chma cha\a Acc. ta Voc. _ τΦ τΦ chi7i ClH ClH Loc. tok) tok) tok) cek) cek) CEK) lnstr. t^ma τΊγλϊα τΦμλ chma chma chma Ρ1 u r a 1 i s. N. th (tih) τά|(τάιια)τλ (τΑΪ7ΐ) c h (c Vh) chia cum G. τΊί^ά τ^χά τΦ^ά ch)fά ch£ra CH^rA D. τΦμά τ^μά τΦμά chmra chm'a CHMΆ Α. τά|(τάιια)τά|(τάιια)τλ (τΑΓ7ΐ) chia chia chp L. ΤΗΪ^Ά Τ^Ά Τ^^Ά ίΗγΆ επγΆ CH^ 1. τίίμη τπ^μη τ^μη CHMH CHMH CHMH Nota. SicetoB^ a, ο hic, ονά, α, ο ille, caava, a, ο ipse, declinantur; nisi quod Dualis Genit. penes -οκ> etiam in -oy formare possunt: οεογ et obok> etc. NUMERALIUM DECLINATIO- Quae substantiva sunt, ut cto, τάιγαι]ιλ, tkma (my-rias, proprie tenebrae, nam avium e. g. aut locustarum volantium in fini t a multitudo obscurat coclum; ipsa-que graecorum μυριάς a μυω est fortassis) substantivorum declinationem sequuntur; ordinalia πκ^βάιη, βτο^άιη , τ^ετϊη adjectivorum; okoh , £boh , tjoh (uterque, binus, ternus) ut moh declinantur. κ^ηνά (unus) ct bkck (omnis) ad demonstrativorum fere declinationem se confor-mant: S i n g u I a r i s. K^HNA K^HNO BkCk BkCITl -NOIA -νογο BKCErO BUCEIA -NOH -ΝΟΜΟγ HUCEMOy BkCEH ν. κ^ηνά G. — Noro D. — ΝΟΜΟγ a.- νά (noro")-na V.— _-- l.- nomk i. — νίϊμι» no BkCk bucia BkCE BkCErO BI»CEMOy BkCE -NOH -NOMk — νοιλ — n^mi» Duali Ν. k^hna κ^ηνΊϊ f. et n. G. — NO γ (-NOK)) — ΝΟγ (-NOK)) D. -N^MA -N^MA A. — NA — NA V. — NA -NA L. —Noy (noio) —Νογ (nok>) I. — ΝΊΪΜΑ — N^JMA P I u r a 1 BkCEMk BkCEH BkCEMk BkCEMk CkCElJIft BUCEAM» S. BkCH m. BkCEK) BkCHMA BkCH BkCH BkCEK) BkCHMA f. et n. s. N. K^HNH Κ^Η ΝΆΙ Κ^ΗΝΑ BkCH BkCA Bucin G. — ΝΊΪ^Ά - Ν^^Ά Bkcfe)fΆ BkC'bχΆ Bkcfe^'* D. — Ν^ΜΆ — νΗϊμά BkCΓ^ίMΆ BkcfeM'A BkcfeAVA A. v -ΝΆΙ -ΝΆΙ BkCA BkCA Bkcm v. L. - Ν^χ·Ά — ν^γά BkCrfeyrA Bkcfc)^ BkcfeY"A I. — ΝΗΪΜΗ — νΊγμη BkCGMH BkcbMH BkCrliA\H CEMk CHA»k J^ba (duo) illique affine oka (ambo) sic declinatur, duali tantum per naturam rei: Dualis. Nom. et Acc. ^ba, oka, fem. ct neutr. ^b^ , οκΦ. Gen. et Loc. a bok» (abov), okok). i „ ■ τ-, , . -r , ^ ι " 'j. ecnens omnis. Dat. et lnstr. ^βέλϊα, οεέμι J ° Sicque ct^ (ducenti), ^boio cToy, ^βΦλ^α ctoma. At tjh cta, tjih (τ^Ε^ά) (άτά , τρπϊλ\ά (τολ\ά, τ^ε^ά cte\"a , tjeath (τάι (trCCCIltis). N φρΗΙί(φρϊί), i. TpH (ί. Π'ρΪΗ (TJiEH) TflH I). φρΗΚΛΧϊ(φρΕΛ\'Δ) φρΜΚΛ\'Α \. φρΗ Φ^Η Ν . TfH TpH L. TpHrtJfa (φ^Ά) TJEJfi I •ΙΕΦΆΙρΗΚ, ιΙΕΦΆΐρΐ» ΗΕΦΆψΕΛνΑ ΗΕΦΆΙ j>H ΗΕΦΆψΗ 4ΕΦΆΐρΕ)£Ά ΊΕΦ'ΑΐρΜ Φ£Η ΚΛ\Η Φ^ΕΜΗ (φρΚΛΛΗ) ΊΕΦΆίρΚΜΗ ΠΑΦΚ , 1iiecpk, ce^mk, ocmk , £εβαφι», ^είαφι» ρΓΟ- pric sunt substantiva feminina (idcoque nuincrati scquilur Genitivus, sicut lat. post millia) quartae dcclinationis, ita— quc dcclinantur de regula: Ν. Λ. παπί» G.D.L. παφη lllectk iuectm CE^MK CE^MH ΟΕΛ\Κ OC,\\H ^εβαφκ ^εβαφη £ΕΓΑΦΚ ^ΕΓΑΦΗ Insir. γιαφηιλ ωΕΕΦΗΙΛ CE^MHtffc ocmhbfc ^εβαφημι ^ΕίΑΦΗΚΛ Solcnt tamen quandoqucquasi oblivisci naturam suam, rt adjeetivorum flexionem scqui ut et invenias οφά πα- φλι|ά ^λ^β'α , 110 ^κνε^ά ocmhjfa, ^κνκμη ήφάίρε^ε-αφμμ. C Α Ρ U Τ V. D Ε Υ Ε R Β Ο. hmuimus jam supra ρ. 55 verbi Slavici indolem pc-culiarem. Non tamen abs re putamus fore, imo ferc ne-cessarium, penitiori verbi considerationi vacuum hujus pa-ginac spatium destinari. Cum enim priores Ruthenorum grammatici, ad excmplum fortasse Graecorum, diversis verborum formis ad unam candemque conjugationem con-gestis, vix non infinit am reddidissent verbi conjugationem, tandem Dobrovius finem fecit hujus confusio-nis, universis verborum formis in scx quasi ctasses tribu-lis, singularum usti ad syntaxin delegato. En sex Do* brovii classes: I. Prima comprehendit ea verba, quae nullam cha-r a c t c r i s t i c a m voealcm habent ante -φη Infinitivi. Sunt-quc horum duo genera: i) Eorum, quorum syllaba radi-ealis \ očali terminatur, uti ια-φη capcre, h-th ire, κη-φη caedere, π^-φη canere, λ\άι-φη lavare, ηκ>-φη sentire. (Moneris autem lector, Dobrovio appcllari syllabam radica-Icm, aut vel disyllabam radicem, quae superest post-quam omnia detraxeris, quac si ve per e o m p o s i t i o n e m, sive per moti onem sive per dcclinationem aut quamcumquc demum flexioncm grammaticam acces-serant. En rci excmplum: νοχ κλλγοβ^φβοβληϊε evange-lium, composita est e κλλγο (bene) et β^φβοβλνϊε (an-nunciatio) : in κλλγο ipso o est vocalis mediatrix com-positionis, relinquitur ergo syllaba radicalis primae partis κλαγ, sufficiens interca anatomo pure pute grammatico infimii gradus; ad altiores gradus nune nondum aspiramus. Altcrius partis βΦιφβοβλνϊε est verbale derivatum immediate a participio praet. passivo β^γφβοβλνά (annunciatus) verbi Β^ΓΦΒογι««·, cujus proximus fons β^φκ, ipse pri-mitus derivalus a radice, , monosyllaba. Accipiamus vice versa syllabam nudam γκη, quae vestita dabit ϊκη-τη vivere, γκη-φελκ incola, ηιηβά vivus, $κηβοφά vita, ϊκηφϊε vita, h;m3unk vita, ικηφο frumentum (σίτος), 5«ητνμ|Α horreum; πλη;ιιφκ pnscuum ete. Sic a syUaba radicali formatur Fut. ^amk dabo, Inf. ^λφη dare, itemque lnf. Frcq. ^λιτιφη solerc dare, Praes. Ind. solco dare, Impe-rat. ^λμ da, Partic. praet. act. ^αλά δεδωχως, ^.ανά δεδομένος ; itemque Subst. £Αρΐ donum, ^ank tributum etc. etc. Vides Dobrovii etymologiam esse potius anatomiam, quam analysin, sed hoc habere boni, quod certa sit et demonstrabilis, ct n e c e s s a r i u m fundamen-tum omnis altioris etymologiae, qualis c. g. est Grim-mii linguae germanicac). Classis ergo I. verba nullam habent characteristicam vocalemante -φη Infinitivi, sed nudac radices αμέσωςpraepositaeτω-φη Infinitivi jam integrum verumque verbi Infinitivum efficiunt. 2) Alterum genus pariter nudam radicem αμέσως τω-φη praemit-tit, in hoc tantum diversam a priori, quod haec voealem in medio habet, duabus consonis inclusam: πΛ(-φη pasccrc,. nec-φη ferre, pac-φη crescere, quorun\ Pracsentia sunt πλε-α pasco, nec -a fero, j>ac-a ereseo. II. Secunda complectitur ea Verba, quac in Prae-senti (seu Futuro) -na, in Infinitivo -ναφη affigunt sylla-bae radicali itidem nudae: ^oy-NA, ^ογ-ΝΑΦΗ spiro; εφανα, εφλναφη. Habentque plerumque praefixas etiam praepositiones: πομανα rccordabor, h3jhna extrudam> HCCoyNA extrudam, oyKACNA cxterrebo. III. Tcrtia eorum est, quae characteristicam *b affigendo syllabae radicali formant Practeriti personam tertiam, cthuic addito φη Infinilivum: ρα3ογλ\-ΐ intellc-xit, pa3oym - 'b - φη intelligerc a (composita) radice 0λ3-oyM-; Sic et ποβελ^, ποβελ^φη juberc; βη^Φ, βη^έφη videre; γλα^, γλα^Ηϊφη aspicere; cφ,al£'feca, cφ«sι^'b-ΦHCA pudore affici. Horum quaedam m amant prae 'b: cφ0π1φh stare, κογζιφ™α timerc, ^ρκίκαφη servare, ca-ai-ιιιλτη audire. IV. Quarta eorum, quae characteristiea h gaudent: φλ-η, φα-η-φη celare; koh, κοηφη pacare; γζιβη, πιβηφη manifestare: πρηϊλομη, π£Ηϊλολ\ηφη diffringere; κλονη, κλονηφη clinare: ca^h, οα^ηφη judicarc; ^άιφη, χ·αΐ-φηφη rapere. V. Quinta eorum, quac characteristicam a atrf ta pracmittunt ante φη: čira, £ϊγπφη fulgerc; γν4γβλφ^α irasci; 30ΚΑΦΗ manducarc grana frugum, sicut cquus ave-nam; κοπλφη fodere; γλα^λφη speetare. VI. S e χ t a denique eorum, quae characteristicam -o&a-ct past jotalas radices-kba (-eba-) assumunt ante-φη Infinitivi: Koyn - oba , κογπ - oba - φη mercari; λχηλοβαφη amare; ρα^οβαφ^α gaudere ·, bokba, βοκβλφη bellare; cabfktue-βλφη esse in absolvendo; ΝΕΠκψΕΒΑΦΗ arbitrari. Jam e. g. verba formae V. p 1 c r a q u e, formae autem VI. omnia sunt Frequcntativa, ut lat. ito, ventito, dietito, lectito, tetrito: II. contra omnia ct I. plc-raquc unius tantum aetionis perfectae, ut lat. exsur g o, v c n i o , p c r fi ci o. Quis non rideat Grammaticum, conju-gantemsimul co, ito, itito;ago, agito; venio, ventito etc. ut ejusdem verbi partes? Quod ncc Hebraei faciunt, qui jam pridem suorum verborum forma s distin-xere, utpote cognatas quidem radice attamen diversas invi-cem et significatu et figura, sicut etiam sunt Slavicac. Et eave credas, omne verburn Slavicum esse capax omnium for-marum; sunt nonnisi pauca quae quattuo r, plura, quae tres, pleraquequae bi nas tantum admittant. Sedsic, per naturam pierumquc significalus sui, carentibus una alterave forma verbis veteres illi grammaticastri defec-tum et irrcgularitatem cxprobraba«t; quae vitia potius erant perversac methodi, non verborum. Sed haec hactenus, Ad f 1 c χ i o n e m· redeamus. Conjugatio I. I. A. Sing. ι. κιιιλ cacdo 2· ehkluh 3. khktk Dual. 1. EHKBA, f· -Bdi 2· EHKTA, -T^ 3. khkta, -t^f Plur. i. ehkavs 2. KHKTE 3· κηιχτι» Sing. 1. — 2. εϊη 3. κϊη Dual. i. kvhba, -b^ 2. κϊητα, -τΐ 3. κϊη ta, -t^ Plur. i. κϊημά 2· κϊηtε 3. κϊητε 1. 2. Β. ΓΛΑΓΟΛΗ& dico — AKUJH - AKTI» - ΛΚΒΑ, -Bffc - AKTA, -τΐ - AKTA, -τ4τ - ΑΚΜΆ — AKTE — ΛΙΛΤΚ VER ί. 3. AtAJR* ungo MAHiEUlH MAHSETE MAtKEBA, -BH? MAHiETA, -Tffe MAJKETA, -T»fe ΜΑΗίΕΜΆ MAJtiETE MAJKATE ΓΑΑΓΟΑΗ MAJKH — AH MAHiH --ΛΗΪΒΑ , -ΒΊΪ MAfK^BA, -Bffe — AdfTA , -T^ MASKOTA , -Tffc --a^ta, -τηϊ μαγκ^τα, -τΊϊ — Λ^ΜΪ - ΜΛΪΚ^ΜΆ — Λ^ΤΕ MASKOTE --λ^τε μαϊκίίτε Β I D Ε C II. ι. C. Praesens I η ι necx porto neceuih necetk heceba , -bdi neceta, -τ4ί mečeta, -t^ νεεεμά hecete nec*tk Praesens Im NECH NECH NEcdiBA t -B^ NEcliTA, -Tfk NEcdfTA, -τΦ ΝΕ^ΜΆ NEcfcTE NEC^TE L I Ν A ϊ I O. II. 2. D. I i c a t ϊ v i. bhn& vieo bhneujh bhnete bhneba, -B^ βημετα , -*γηϊ ΒΗΝΕΤΑ , -τΊί βηνεμά ΒΗΝΕΤΕ βηνλτε perativi. BHNH ΒΗΝΗ bhneba, -b>b BHN^TA, -Tffe βηνΊϊτα, -τφ βηνφμά βηνετε βηνφτε Sing. Dual. Plur. Sing. Dual. Plur. EHIA, f. KH(3>LJJH ΕΗΙΧψΑ, — ψΗ ΕΗΙΑψΕ ΕΗΚΜΆ, Α,0 ΕΗΚΜΑ, *fe, 4f ΚΗΚΜΗ, "»Ι, Α ΚΗΤΗ ΚΗΤΆ Praesens Gerundivi. γλαγολια, f. ΑΙΛίμΗ μαγκα, f.-Ht*LJJH necai, f. nec/iUpH ΒΗΝΆΙ, f. ΒΗΝ&ψΗ — ΛΙΛψΑ,—ψΗ aaafk/KLJJA, f.—ipH nec^ijja, - ψΗ ΒΗΝΛψΑ, — ψΗ III. ,. Ε. 3Εριχ video 3!»pHUIH 3EfHTE 3EfHBA, -B"fc 3EJHTA, -τΊϊ 3EfHTA, -τΊϊ 3Ε£ΗΜΆ 3EJHTE 3EJIATE 3EJH 3 Up H 3Ερ^ΒΑ, ·ΒΪ 3EfkTA, -φΊϊ 3Ερ^ΤΑ, -Τ^ 3EfrfcM'i 3Ερ^ΤΕ 3EfbTE Ο Sing. ι. κη^ά 2. ΕΗ 3- kh Dual. i. kh)foba, f. -b*b 2. khcta , -ct^ 3. khcta, -ct^ Plur. i. κη^ομά 2. khcte 3. khuja — ΛΙΛψΕ ΓΛΑΓΟΑΚΜΆ, Α, 0 — ΛΚΜΑ , dr - ΑΚΜΗ, ΆΙ, Α ΓΛΑΓΟΑΑΤΗ ΓΛΑΓΟΛΑΤΆ ΓΛΑΓΟΛΑχ"* ΓΛΑΓΟΑΑ ΓΑΛΓΟΛΛ MA!fi*ipE ΜΑΗ5ΕΜΆ, Α, Ο ΜΑΗίΕΜΑ, Φ, Φ ΜΑ5ΚΕΜΗ , ΆΙ, Α ΜΑ3ΑΤΗ ΜΑ3ΑΤΆ ΜΛ3ΛχΆ ΜΑ3Α ΜΑ3Α --λαγοβα, -bdi μα3αχθβα, -βίτ — aacta , -ct^ MA3ACTA , -ct^ --aacta, -ct^ ma3acta, -ctdi --λα^ομά μα3α)^0μά — aacte ma3acte — AAUJA(-AAX^) MA3AUJA ("3ΛΚΛ) HEC^IJIE ΒΗΝ/ϋψΕ Praesens participii pass. ηεγομά, a, o βηνομά, a, o necoma, 'fe, Φ bhhoma, Ίϊ , 'fe necomh, άι, α βηνομη, άι, a Praesens Infinitivi. necth βην&τη S u p i n u m. νε£τά βηνλτά Praeteritum Indicativi. ΝΕΕΟ^Ά ΗΗΝ/ϋγΆ nece βηνλ nece bhn^ neco)fOBA, -B^ necocta, -ctdi necocta , -ct"fe ΝΕΕΟχΟΜΆ 3KplA, f. -ΙΑψΗ 3Ej>IAipA,-ψΗ ^EpHiipE 3Ε^ΗΜΆ , A , O 3KpHMA, »fe, Φ 3EJHMH, ΆΙ, A ΤΗ NECOCTE NECOUJA ΒΗΝ^γΟΒΑ, -βφ bhn^cta, -ctffe bhn^cta, -cth? ΒΗΗΛ^ΟΜΆ bhn^cte bhn*uja 3Ε?ΐχΆ ^ΕρΦχΟΒΑ, -Bdi 3EfdiCTA, -CT^ ^EjdiCTA, -CTdt 3ΕρΦχ0Λ\Ά 3Ερ4ίΕΤΕ 3EfbiuA (-χ·^,) III. 2. AEFK& jaceo AEHiHUlH AEJKHTE AEfKHBA, -B^ ΛϊΗϊΗΤΑ , -τΊϊ AEHSHTA, -T^ ΛΕ«5ΗΜΆ AEfKHTE AEJKATE AEJKH ΛΕίΚΗ AEfK^BA, "fidf ΛΕίκΦτΑ, -T^ AEJK^TA, -T»fe ΛΕίΚ^ΜΆ AEftidiT E ΛΕίκΊϊΤΕ AEH5A, f. -FKAipH - ipA ,- ψΗ - ψΕ ΑΕίΚΗΜΆ, A, O - ΜΑ , Ίϊ, Ίϊ - ΜΗ, ΆΙ, Λ ΛΕίΚΑΤΗ ΛΕΗΪΛΤΆ ΑΕίΚΑχ1 ΛΕΓΚΑ AEJKA AEfKAJfOBA , -Β^ AE5KACTA , -CT^ AEfKACTA, -ΓτΦ AEJKAJf ΟΜΆ AEIKACTE AEJKAUIA (-JC*) 111. 3. F. BOAHf. Volt) BOAHUIH BOAHTU ΒΟΛΗΒΑ, iBdc BOAHTA, -Tdi boahta , -«rdi ΒΟΛΗΜΆ ΒΟΛΗΤΕ ΒΟΛΙΑΤΚ ΒΟΛΗ ΒΟΛΗ βολίϊτα , -bdi βολ^ΤΑ , -τΊϊ βολ^ΤΑ, -Td? ΒΟΛΕΜΑ ΒΟΛΗΤΕ βολίγτε ΒΟΛΙΑ, -ΛΙΑίρΗ ΒΟΛΙΑΐρΛ ,-ψΗ ΒΟΛΙΑψΕ ΒΟΛΗΜΆ, Λ, C ΒΟΛΗΛΑΑ , 'fc , dc ΒΟΛΗ ΜΗ, ΆΙ, Λ ROAHTH ΒΟΛΗΤΆ ΒΟΛΗΜΆ ΒΟΛΗ ΒΟΛΗ ΒΟΛΗγΟΒΑ, -fidi BOAHCTA , -CTdi BOAHCTA, -CTdf ΒΟΛΗγΟΛΑΆ ΒΟΛΗCTE BOAHUIA 1 ο 1 ■s 2 s 15 3 η β 3 «rč'.1 s < I 3 4 |.3 «Ι 2 « a;a Conjugalio vcrbi substantivi KfMk·, κU^itm. J r> ga ] ^ ^ ^ Š6 0 Ο S ^ C? g «.p S S ° ί s'2 I"5 Pracscn* Indicat ivi. 5 « x g I I ί i i lll^-l« « Sing. , kcmu (sum) s = i £££ Ιξξ ll&a 2 "CH οδ| sss lil "Ι/-Ϊ® I -a "S ir* 5 kcti» - « - - - 2 SSS J § fc »fi | | Dual. 1 kcba, -b-b si gs "P sT I e^l 2 KCTA, -T-fe 6*« if o-P« * e " | ·Ξ ft 1 Ί 2 Škota,-** i Si- —3 t< ·Ξ S '5 ·| s -s V -s I § Plur. ι kcm* (kcaw) r** 'Ji s sl-sJ S «-s J "-S * 2 Ξ £ Š £ £ *= Ss^S^siSSsa 3 t**«» «2« S T T - s 5 a §,8 S Praescns Gerundivi. lil |ll ||| g d iJ-S^i J § SSeli Sing. ™,ε««ψΜ s = 1 s & § 0 s o 1 <1 s dua1· ίλψη i? s is a gs: piur· «ψ» Pl 1 °^ o 3 " ® si ' s Futurum, t£3 , · w i— _ ^^ ^ _ «Γ-Ρ 5 Js | » 1 0 B = O u| § Silig. ι (ero) * « s g g 5 g « s J 1 % 'gn-s-ξ § S -S ^ 2 s*AEIUI1 i« £££ ι JI I «n , 3 ^ TTT TTT -1-i 2 Dual. i e*aeba, -b* fficrjcn r, rrj XI co^m 2 Κ*ΑΕ*ΓΑ, = ξ ·-· uScr, «-o^g«"«! 3 ΚΧΑΕΤΑ, -T* 2 o* « -· 1 f SLHil :<·§ 111 Plur. t εχΑελ\ί 3 - - 3 j· o -p «s - ° 0 C C3> - - - - | š 2 z z « I i-g S ^ S iS -C 2 kHjcta, -cn-dr (κ^χοτα, -t-fe) <<< i h 3.8 3 e-fecta, cthl (ε^χοτα, -p+) Sli S M -II - i^-i3 o ".s s pi«. . i « s > 1 s 3§ s 2 Ehjcte s S ' Š! 3 Ε^χχ (EfbuiA). 3 g « £ S s fe g .S ^ « Pra eteritum iterativum. je" S . o-P" Svne. i E-buivi, ΕπιχΆ (eram, sotebam esse) S 1 <> 5 S l^icl S i^S α v§ 2 rtrauiE, KrnuiE <-P e> uj < u, ... »j S K S « S g-S 3 E^rauiE, euiuie tf < S t? i I z Z Z «il^^e^^ee« Dual. ι Ε^ΠίχΟΒΑ, -B-fe, ΕΓΠχΟΒΑ ct KRlfBA ssš Sxš xsx o «S «.2'a 2 E^nitTA, -tT"fe (K^tTlUJETA, -T+) UJ t<3 u: «lili M li li K^s^aTSj-Js«! 3 E^ratTA, t-rdi (EdsrnujETA , -τΊ?) I 2 2 "a t,!? ž).- w Ρ1"Γ· 1 rtraxows, επιχοΜΆ tt ύ ύ š i.a.^^a S "S 1 S J 2 Krat,rt leflS -J5PS S 3 8Si S 3rti»X*, b«X* C3 O- (β «s s £0 < < < aujh. Part. act. ιζιλά, a, o (pro ρι^λά, quod ct Carnioli et Poloni retinuere: jedi, jedla, jedlo). Part. pass. ri^en-a. Imperat. risk^u, rukaum«!, ruk^ute mutato h regula-ris imperativi in κ, ideoquc ^ mutato in ϊκ^ cx lege cuphoniae ut vidisti supra: sed Reccntiores etiam regula-rem habent imperativum: ra^h, ri^hte (pro ri^jte). Idem jam habcs apud Glagolitam nostrum: ^a^hte 26. Praeteritum ra^ojfs etiam in rijfi contrahitilr: itcrativuin est ra^rijfi. VI) βΊ?μι* : Inf. βΦ^Ηϊτη et b^cth. Praet. b4c- Gcrund. praes. B^-iif. ΒΦ^ΛψΗ; Imperat. B^fK^t. Nota praet. b^^ etiam de p rima persona usurpari, penes B^^fejfi; (idque in Frisingensibus quoque habes monumentis). VII) ^aau»: Inf. ^ath. Praet.; ^A)frA ; Praes. 3 plur. ^a^atu et ^a^ati» quod est a ^α^λ. Impera-livum jam 11011 amplius miraberis. VIII) hmamu (habeo), hmaujh (non e. g. hmach ut rc-liqua anomala), hmati». sed 3 pl. hm&tk. inde et Gerund. ΗΜΐΐ, ΗΜΛψΗ. Alia contra tempora a forma regulari ηλλΊϊτη deducit: Imperat. ηλ\>^η, ημ^ημά, ημ^ητε; Gcrund. ηλ\4για; Praet. ημ^ά; Part. act. ημϊλϊ; Gcrund. praet. ημϊβϊ; Part. praet. pass. ημ^νά; unde hm^hhk vcrbale; Praes. iterat. hm^riv« ct contractum hmri^», HMRiuiE etc. Tertio deniqucloco ab ηλ\λ, quod non solum forma sed etiam significatu diffcrt ab hmamu, for-inatur Imperat. mmh, hm^te, Praet. gcrund. κμά (pro hava) km"aiuh: Inlinit. iath, inde Praet. ια^ά, ia, ια^ομά, part. act. ιαλά (quod quidem, polonice seriplum jat, qui commode protulerit, nobis quidem erit magnus Apollo). part. pass. ιατά. Lalinam phrasin: fidem babe o, red-dunt Slavici libri triplici simtil hujus verbi forma: βΊγ^« κλλλιλ», b^bp« ημλ, et b^bpa hmamk. IX. Alia item anomala, ut in gracco, quacdam tempora mutuantur ab alio themate. A Defcctivo η^λ (eo) est Imperat. h^h, h^^te; praes gerund. η^άι, Η^Μίρπ; praet. η^ο^ά, h^e ; praet. iterativum h^ri^i, Inf. hth (11011 h^th , ut Gottschediis russicis placuit). Alia tempora petuntur ab obsoleto uik^a (r. uie^S) : pračt. gcrund, υικ^ά, utι»^άιιιη*, part. praet. act. ινάλά, πιάλα, ui"Aao. Et a part. pass. ηικτά derivat Dobrovius uikctbhk (pro uietuctbhk), in nj»huiucti»bhk (adventus). X) rpA^M venio, advento, habet Gcrund. Γ^α^άι , -^χψΗ; praet. rpA^E·, praet. iterativum rpA^RijfA. Rcli-qua tempora muluahir ab (eo) et ^ογκ^ιλ (advčnto). Nota Carniolis , r^kiuu, rj'L' adluic ossc in usu tjuotidiano: καα\ά rffeuii» quo vadiš ? XI) jeka (j^ka) pract. jeko)^, jeme, jeko^oava, jekocte, jekouia sat rcgularitcr infleetitur: liabet tamen et jffcjfOAVA, jdicn^k, fbiuA ab absoleto ffca, (juod vix nou idem est ac gr. ρέω, unde p η μα (verbum). XII) Quae de lege ob Inlinitivi formam ex 11110 ad aliud CoiijugationUm paradigma migrant quoad tempora ab Inlinitivi cxcmplo pendentia, ca propric 11011 possunt pro irregularibus haberi. His tamen acccdunt verba ηλ\λ capio, !κμλ (bumorem cxtorquco, germ. ausringcn, aus-windcn) πνχ tendo, η;νιλ meto, ναίάνχ incipio, quo-rum Inlinitivi sunt iath, hsath, πατη, ϊκατη, ναίατιι ; (quibuscum cf. gr. λαμβάνω et λάβειν, μχνθάνω ct μχ-$εΐν etc ). Haec enim quoad reliqua Infinitivum sequcntia ad conjugationem I pertinent, Practcriti tamen gerundivum inflectunt: κα\ά, jacnunft, ναηκνά, η;κνά. Excmpla ha-besinipso, qacm edimus, Glagolita nostro, plurima. XIII) Alia demum nonnisi quoad unam alteramvc personam dcllectunt a regula: τ ου )foqji» c. g. tertia pl. est jfOTATi», praes. gerund. jfOTA, Imperat. ^otHjh, lnf. ρτΐτΗ . Praet. γοτΦ, ct alia tempora his analoga sc-quuntur paradigma E. XIV) huta lego, lnf. hkcth Praet. ιιι»τογά, part. act, μΐίλά, ηι»λλ , ηκλο (cliso τ, sicut £ 111 ιηάλά) rcgularitcr inllcctitur. At a ιιτλ h o nor o Russi more Gott-schediano finxerc lnf. ίτητη; cum libri antiqui minime distinguant; nec opus erat, cum proprius τ ου μκτλ sig-nificatus sit in numero habeo, hincquc mhcao numerus. XV. Subinde tempora reperias, quae anomala videan-tur, quod a formis obsoletis quasi reliquiae remanserint. Sic βλλ^άι (dominatus) a baa^a, baacth, cui formae in lnf. substituerunt βλάστη, cujus iterum piacs. gerund. rc-gularis est baa^a. Sic ηγκάι ct nckoava v ideantur anomala ei, qui ab ΗψΐΛ velit dcducerc, non vero ei qui ab HCK/&. Ex hoc praeprimis capite in Slavorum grammaticos quadrat illud Virgilianum: O FQRTUNATOS NIM1UM SUA SI BONA NORINT! Utpote quibus nil opus sit, fingcrc themata (qualia Butt-mannus in graecis subministrat uncialibus seripta): sed nonnisi cxquircrc cx incxhausto duodecim dialeetorum gazopbylacio. Acciditque 11011 raro, ut quod superbissimis periit Russis aut Polonis, vigeat superstes apud Lusatos aut Carniolos, quos illi jam vix pro Slaviš agnoscunt. ΧΛΊ) I mp c r s 011 al ium conjugatio, ut apud lati-nos ct graccos, minime difTcrt a personalium tertia pers. sing.: πο^οκακφι» decet, a^tu kctu licet (propius respondet gr. 'έξεςι: aqie εάι aHjtu κάιαο εάν έζψ. XVII) Passivo, praeter participia praes. et praet. ca-ret verbum Slavicum. Audi quomodo reddat Passivum lat. aut graecum. Scis jam ltalos habere si dicc, si fa etc.itemque Gallos: ccla ne se dit pas, pro lat. dici-tur, pcrficitur. E11 jam coeptam rem ab Italo, sed a Slavo, ope unius ca pronorninis, applicatam non solum tertiae, sed et primac ct secundae personae: ίι»τλ«α ho-noror, hmceiuhca honoraris, mutetuca honoratur, hlte-baca etc. XVIII. Optat ivum vidisti in Conjugatione του kctu. Sic ct Praeteritum ct Plusquamperfcclum optativum cir-eumseriptum formabis: ^a κάι^ά ηααϊαά habucrim, ha-buisscm. Notae in Conjugatione s. t) Imperativi pluralis in ώ verus est ct antiquissimus. Invenias tamen in libris sat autiqui$," ipsoqUe nostro Glagolita et Ostromiro ^a^hte , kmahte. 2) de mutatione litterarum euphonica, Π0Μ03Η a no-ΜΟΓΛ, TElJH a TEK*, BUJJKEN-A a BUJ Γ*, fOJK^EN'A a JO' ^HTH, IlJrBKJAqiEN'A Ct nj^KJAlJJU a lljdiKJATHTH , H3O-ipjEH-A ab h^octjhth etc. etc. relege quae supra monuiinus. 3) Conjug. 11, paradigmatis D, tertia quandoque amittit n ante -etu sing. et -atu plur.: hr-a^-auieth pro Η'^Ά^Ά^ΝΕΤΚ·, HCCrAUlXTU Ct HCEAHATls ab HCC^NA et hccakn*. 4) \crbum jek* in Imperat. -je (aut jdi poiius) mu-tat in u: jkljh , ut vidisti in ipso literae j nomine. Sic ct alia analoga invenias, nuijhca a πεκ/sc a sollicitus sum ctkljffe.mca concurramus a ctekaca. Tono nempe trans-migrante Ίϊ abit in u, ut jam saepius monuimus. 5) Praes. gerundivi 11. Conj. exit in άι, f. aijjh: νε£Άι, havai, η^άι. Hinc formatur adjcctivum parti-cipialc addita h : necaih quod et ipsum pro gerundivo usur-patur. Sed haec ad syntaxin poiius pertinent. 6) Pract. gerundivi III. conj. solet ηβά contrahere in u; at tum poscit anLe u solitam euphoniae ergo epentlie-sin ct mulalionem litterarum: octabai» pro ocTABHb'a, nj^aomak, jofk^lv ποψι» pro πj'bλoλ^hbά, ρο^ηβά, iic-cthβά. Huic porro gerundivo Femininum et casus obliqui solitum uih et uie, et participialc uiih suffigunt: octabau-uih, joHi^uiun: at usitatius ποίτΆιυ», ηογΰΤΆΐιΐΗ. γ) Practcrita II conjug. paradigm. C , quamvis de regula sint ογΓΑ, e, tamen ea quac sunt a praes. -j*, -jdiTH, etiam in praeterito »fe praeferunt: ογΛ^^γΆ, ογΛν^ΐ pro oyMjoYrA, oyMjE. 8) In pract. quaedam in οχι rejiciunt, cademquc pio ouja habens λ tantum: η^ά, h^e, η^οχόβα, η^ο^ολχά, h^octe, η^λ. Sicque Glagolita noster lin. 314: hgr^rs pro Η^κΊίΓΟ^Ά, quod suo loco nos ipsi prius male mira-bamur. 9) Praet. part. act. conj. II ab ο^ά primac faciunt αά: μογουά: λ\ογαά; jeko^n, jekλά; sic et oymjl·^ seu oyΛ^uJΛΆ (rcccntioribus oyΛ^EJΛΆ) ab cyΛ^JO)fΆ; njo-ετ^καά, πoa:juλά; γκι»γαά a jkur^. Fiecentiorum pariter sunt praet. gerundiva ναμενά, oymej^ wτejά, njocrn) tcctus a noKj'AiiA. -τά pro -ενά postulat ηα\λ ct verba in -na, quae lnf. faciunt in -ατη: ιατά (cum compositis ΠΟΙΑΤΆ , ΟΤΑΦ'Α,ΒΆ^ΑΤΆ) , JACIlAT^, ΤΑΤΆ a ΤΝΛ, IK ΑΤΆ a ϊκνιλ et 5κμλ, ποματά, ^οκλατά. His adde supra jam adlatum πητά; itcmquc π^·γά a ποια cano (quamvis Piussorum verbale πΦνηκ etiam formam π^νά testetur; sed et pro ndiNHK Cisdanubiani habent π^τηκ, sicut nH-THK a πηι&. t 11) Sunt et II Conj. quaedam, quac penes ενά etiam τά admittant: πo^ΆΠJrfeNΆ ct no^njUT^, jAcnjotTj ι^τά. 12) Paradigm. D. partic. praet. pass. amat. οβενά: wjhnoben'a ab uSjHNA, (λέηνοβενά ab lukhn^, πολ\α-νοβενά, ^ά^νοβενά. At noniiulla mahnit sequi parad. C.: ν3μκηενά ab h^mukna, {άγάκενά COmplicalUS Ά {άγάικν^. Quacdam n pra"čs. servant ante ΕΝΆρΒΓίϊ^ρ. βάα^βηγνκν' Α. C A P ϋ T VI. DE P H A Ε P O S I T I O Β U S, Quamquam Praepositiones non d e cl i n e n t ur, ideo-qu<* lexico possint delcgari, tamen ct hic aliqua praemo-nčri cxpcctabunt lcctOres. Pracpositionum nonnullae sunt in s ep a rab i I es et nonnisi in Compositis obviae; pleraeque tamen verae sunt praepositiones separabiles. Nos inseparabilibus addidimus το-, (quasi compositionis in* diccm): κε3ά absque, βά3ά sursum , βά in, βάι- ex, ^o usque ad, 3λ pro, post;"«31 ex, κά ad, νλ in, supra, να^ά superne, νη3ά infra, o (w) de, οκά circa, οτά ab, πα- post, no post, ιιο^ά sub, npA- ante, np*fe- trans, nffc^&antc, πρ^3Ά per, npH apud, προ- pro-, ρΛ3Ά- dis-, r& cum, γά de, ca- cum, oy apud, ιρ^ά trans. Prac-positionalcm etiam usum habent adverbfa: ΕΛΗ3Ά prope, BM^CTO loco ΒΝΑτρκ intra, BN*fe extra, ^λα ob", KpOM^ praeter, mejk^a inter, mhaao praeter, nocA^ post, npo-THBAContra, pA^Hgratia, εκβο3Ά per, q*fcipA propter, et alia. De regiminc vide Syntaxin. C A P U T VIL DE A D V E R Β I O, Etiam Advcrbia ex parte sunt inseparabilia; longe major tamen pars est separabilium. En illa uno obtutti: akVe (Gl. akke) statim «undc minus ΑΚΆΙ aesi MEJK^EA inter alufotk in cassum nah- maxime ΚΛΗ3Ά prope ne non koae magis nkhie quam beaE val de Nrfe_ ali- rffe- valde (?) νάινΦ nune βάνά foras νη3ά, nh3oy infra bn^ foris nhljk pronus, demisso vultu βάινα semper oy (NEoy nondum, oyrKE jam) βάιινε superius oyndi melius b'4icnpu sursum πακάι iterum BAtpE plus ΠΑΜΕ potius Βρκ^ογ in summitate np^t», npdjfK^E ante ^'b ubi πρεκΆΐ sursum rop"b supra ηροτΗΒΑ contra ro^ volupc pa^H gratia £ΑΛΕ longius ^nuu mane -^e (loci) chije sic ^oa^ infra · cb^ne excepto £0A0y in profundum cp^^fc in medio ^pdiBAE anticjuitus CKopu» mox ^^aa, ^aa ob CKBO^d? per -«e (relat.) τκρο^φ per -jk^e (relat.) , raKU', ΚΛΚιυ, takU' nil sunt nisi Ncutra Adjcctivorum iti o; spcctatque eorum u» terminatio (imitans quasi Graccum-ώς in καλώς etc.) ad nugas grammaticorum, quas codd, anliqui ignorant. Alia ab Adjectivis dedueta malunt ^οκρΦ, MA^pdr, κλλ3^. Dedueta ab Adj. in ck>s amant άι: ρΗΑΜΚΆΐ romane, οαοβενκγκάι Slavice. Advcrbia numeri ope «;^άι aut ψΗ formantur: τρΗΗί^Άΐ aut τρπψπ ter; aut ope Instrumentalis fcm.: κ^ηνοιλ scmcl. Sed haec ad forma t i o n e m vocum speetant, non ad f I e χ i o n c m quam šolam hic tractaamus. C A P U T VIII. DE CONJUNCTIONIBUS. Conjunctioncs simplices sunt: a al, h ct , ko enim, νά sed, nh ncc, λη an? ^aut, το lunc(rwgr.; sogerm.), «e vero; ογκοigitur, awko aut, αψε si. Compositae: h ko etenim, hah aut, h^e etsi, ληκο aut. Sed bas om-nes et I nt e r j e c ti o n e s invenies in Lexico. C A P U T IX. NOTATIONES DE SYNTAXI LINGUAE SLAVICAE 1) Dual c m diligenter usurpaiit Slavi veteres, ct ipsi hodierni Carantani. Cf. Specimen quod dedimus p. XLIX —LX e Lucae XXIV, i3 —35, 2) Substantivo collectivo ut in aliis linguis, ita ct in slavica quandoque plur al cm verbi subdi posse, non mirabere: kto catk KpATHra Mota qui sunt fratres mei. At Neutri plurali junetum verbum singulare servilis est sciolorum reccntium graccismus: Deut. 32, 2: £a cnh-^ετά i7ikw pocA γλαγολκι moh (κχτχβητω- τά ρήματα); HAUIA BAUIA catk TCC ημών ΐμΐν hlV. RcctlUS alii cnh-£ατκ γλαγοαη ; t7lJKE nauia BAUIA CATU. 3) Pronomina Slavus aeque parce usurpat in con-jugatione ac Latinus aut Graccus, utpote aeque plenam habens verbi (lexionem: ρΛΚΆΤΒΟΗ kcam» servus tuus sum, sine α^ά. Sed differt ab omnibus, quod sciamus, linguis in hoc, quod, uti jam supra monuimus, per ca aut ceke, itemquc ch et cEK"b, cokoks, (sui sibi, se) omnium perso-narum reflexionem indieat: koiaca timeo, kohujhca times, kohtkca timet, kohbaca, kohb^ca, κοημάεα ctc. ne μογα λ3ά w cei;^ TBopHTHnon possum a me ipso facere; MApKA npHBE^H ΰΆ COKOIA (tCCUm), BKCEr^A ΝΗψΗ^Ά HMATE c ά cokoia pauperes semper habebitis vobiseum. Similitcrque cboh (suus) omnium personarum est, ubi ad idem subjcc-tum refertur: πεποβ-ϊϊ^λκμά γρΐχ·άΐ cboia conlitcmur pec-cata nostra; oy^upfkh ια^άικά cboh contine linguam tuam. 4) Pro moh, tboii, cboh, Slavi etiam Dativo mh, τη , ch personalium utuntur: ρεμε κά o[joy ch ad patrem suum; ^ah βφρνομογ ch ρλκογ ijdiCAp«) nauie-Moy etc. da fideli tuo servo, Imperatori nostro —, κγ^α iipih^eujh β"2 ijdicapkctbih ch quando veneris in regnum tuum. Cf. specimen bulgaricum superius p. L, 5) P o s s e s s i v a, tam c o m m u n i a quam Slaviš p r o-pria, respuunt terminationem definitam: κρΑτΟΒΆ, ΒΗ^ΟΒΆ, npopohi», knajku, k^hnopof«^u , noil ΚρΑΤΟΒΆΙΗ etc. exceptis koških, bpajkih, κρΛΒΪΗ et paucis aliis. Hinc ct locorum'nomina russica cmoaenc^, Koy^HAUU, rapoc-aabak. De usu adjcctivorum posscssivorum cape cxcm-pla: ropA Komnia mons Dei., εάινά kofkih lilrus Dci, caobo rocno^nk verbum Domini, ^ολ\ά ^αβη^οβά domus David, Χοααά ϊακά'κλκ domus jacob, aono αβρααλ\,\κ sinus 11 Abraham, c'fe«ru ^ϊαβοακι laqueus diaboli, εάν^ίί» κρκ-ctna mors crucis (in cruce; ctc. 6) Numeralia κ^ηηί, ^ba, τρηκ, μετάι^ηκ ad-jectivorum more construntur. At a παφκ usquc ad cro, ct ΦΆΚΛψΛ, TKma, substantiva sunt singularia, ideoque et verbum siugulare postulant, at (quod mirere) ncutrum: πατι» M)fi ιιλλΟ (non πλλα) quinque cecidcre. 7) Rclativum ηη»ε, πυκε, kjke qui quae quod, SCr-vilibus intCrpretibus (utpotc qui in graecis grammaticis o, η, τό ct cs, η, o audicrant tradi pro ar t i cul i s, altero praepositivo, postpositivo altero) etiam pro graecorum a, vj, τό inserviit: hk;e βά εβΑτΆι^ά oijA naujeto etc. tov έν χγίοις πχτρος ημών etc. Notaque omnes sanctos episeopos appellari Patres nos t ros (utpotc Christianorum), adeoque nil valere Dobrovii syllogismum ex hac communi no stri appcllationc S. Clemcntis Belgradensis (Cyriil. et Method. 1823 p. 77) ad bulgaricam originem codicis Asscma-niani. Alioquin ipsa codicis subseriptio (Junio mense noc-tis horas staluens 9, ct diei i5) Satis declarat, eum esse exaratum in MacedOnia. 8) Negatio duplex non affirmat ut Latinorum, imo magis eiiam negat ut veteribus Gcrmanis: n^cte λη mah νηκοαηγκε nunquamnc legistis. 9) Etiam πρεϊκ^ε aahse rcquirit ne ante Verbum, sicut Gallorum: avant q u'i 1 n'a i t fa i t: njefcsk^e ^ajke ne csnh-thca hma ττρΐν τον (ΤννεΧθεΐν χύτους antequam convenircnt. 10) In propositione item negativa verba, quac alias accusativum regunt, cum Genitivo construuntur, prae-fenmturque formae verborum durativae absolutis : ne 30bh £ρθγγά cbohv's, nh kj>athia cbokia, nh ^ο^νηκά cbo-hjf , nh cace£ra εογατάΐγά, noli vocare (ad convivium) amicos tuos, nec fratres, nec cognatos, nec vicinos divi-tes. ne K"b hma ha^a non erat illis filius. csmputh ne κλ^ετκ κτβΜογ mors non erit amplius (κτοΛίογ ad verbum respondet τω adhuc latino). 11) Verba cx η^ή et w composita postulant Geniti-vum, ac si praepositiones η^ά ct w substantivis praeli-gantur: wcr.*nH πρ^ΓρΐΐΗΕΝΗΓ7ΐ. Cf. plurima hujus exem-pla in Glagolita nostro. 12) Sic ct L o c a 1 c m invenias constructum cum ver-bis e nph ct na compositis: ne h^hkacahteca χ^μφΊ^ά MOH)fi nolite tangere christos mcos. njHOKTiuiTHTHtA φαηνα^ά 48 Glagolitae nostri et alia plurima. Imo et cum hujusmodi adjeetivis: κολοβέ νεπ^ηκαοννη β^πιχ'λ κγο platani 11011 fuerunt aequae frondibus illius. 13) Certe jam ipse lector observaveris, Slavos Da· t i v o frcquentissimc uti pro Genitivo, v. gr. ubi in Ka-lendario Ostromiriano habes: crpACTU cBA«royoy;i\oy γΑ-ραλαλμιηκβη passio S. Charalampii. Sic et ij^capu ij^ca-ρκμά Rex Regum. Cf. supra 4) ipsum ch Da ti v i pro possessivo cboh. Lege etiam, si vacat, Alteri Miscclla-nea, Vindob. 1799, p. 35 — 69, ubi ille plurima hujus Da-tivi pro Genitivo exempla congessit. 14) Dativum etiam habent Slavi cum Latinis et Grac-cis verbi sum pro habeo: Cf. supra ex 10): ne k^ hma •ia^a non fuit illis filius. 15) Latinorum ablat. absolutum, Graccorum-que similem G e π i t i v u m, Slavus reddit Dativo: £unk>jke κάιβάιιιιο die vero exorto, ημέρχς Ιέ γενομένης. 16) Instrumentalis est proprie casus instrumenti, cujus opc quid facias: ογκπ κγο πραψείχ h kamenemu occidit eum funda ct lapide. Vides plane latino ct graeco more usurpari sine omni praepositione. At si de societate aga-tur, usurpant itidem cum praepositione cs, sicut Lat in i et Gracci: iwch(j>ra cs ερατηκία cbokia. 17) Conlra peculiaris est Slavo Inslrumpnl.llis pr« Lat. et Graec. Nominativo secundo, praedieato primi: cfcHj^A ijAJHLjEl·» H b^oba nHjCau» sedco regina el vidua non sum. Sed vides simul cx b^oba nec a Latinorum syn-taxi abborrere Slavum; imo videntur Cisdanubiani hanc praeferre; illa priore, cum Instrumcntali, Transdfmubia-nis, Bohemis maximc et Polonis praeplacentc. 18) Nota Slaviš ct Stipinum esse sicut Latinis, ejus-dcmquc plane syntaxeos: πρΪΗ^ιτύ («^ht1» venlurus est judicarc. Vides etiam Latinos recentiores jam ignorarc su-pinum, quo Graeci semper caruere. At veteres codd. Sla-vici diligenter observant; vigetquein bodiernum diem apud Carentanos universos, nec Zagrabiensibus exceptis, qui-biis tamen Dualis jam obsolescit. 19) Reetio p r a ep o s i t i o n u m. G e n i t i vu m regunt: o γ apud, 10 usque ad, ci de, wabs, hh-s cx, κε3ά sine. Adde pleraque a d v e r b i a quae praepositionum~viccs agant: βνΦ foris, βάνά foras, Bupjfoy supra, κλη3ά propc, παμε plus, nffefk^e ante, pA^H gratia, ρλ3βϊ praeter, excepto, KpoM-fe praeter, ^aa et ^aa ob, no^A^ pone, πο^ολγά pone (germ. langs), bm^cto loco, βν^τρι» intra, consequcn- ter, secutidum, b-sckjah pone, ivkjkcr-s circum, no-cp-fe^Hi in medio, inter, οκαπολάι utrinqne. Dativum regit k>s ad. ltcmque adverbia npAMU) ex adverso, προτΗΒΛ et t^npoTHB-s adversus. Accusativum regunt: ok-s (wk-s) per, sub: οκά notpu per noetem, sub noetem, οκά ονά ποαά in altera ripa.; βά^ά super: κααγο^ατκ βά3ά kaaco^atu. np^·* per: πρ^ά buce αΊϊτο per totum" annum. εά signilicaiu ε!ς comparandae quantitatis: trs γάογτκ ne ημάιη cha^i Os. 8, 7: (εις) Ιςχγμχ ονκ έχον κτχνν. μο^ά (ultra), per: Ίρ^1* BhtE ,RH'r,£ Pcr totam v',am· ltem adverbia mhmw praeter, γκβο3Ίγ et 0^03^' per. Localem regit praepositTo npH apud, juxta. I n s t r u m c n t a l c m regit cs cum: cs tokoia Iccum, γά koatomu cum fratre. Plures, sicut Lat. in, sub, super ctc. pro re nata casus regunt: w, βά, na, να^ά, πο^ά, np-fe^. Nimi-rum seu Accusativum seu Localem w et βά: ne no^-tkneu1h w kamenu νογάι tbokia ne offendas ad lapidem pedem tuum; at ΒΆ3ρΑ^ογι*ΕΑ w tek^ exultabo in te. βά λομά in domum ,~βά ^0μ0γ in domo. Adde βά »ima εις ονομχ, ubi Germanus et Latinus habent in nomine. na neko in coclum, na νεκει^^ά in coelis. Et sic porro. no praeter Acc. et Loc. etiam cum Dativo construitur: no sto quarc, no tomu posthac, no τομογικε secundum haec, κατά τχντχ. Similiter pro rationc motus aut quietis να^ά, πο^ά, πρ^^Ά, ^a et adv. meik^a reguftt aut Accusativum aut l n s t ru m e n t a 1 e m. Imo 3A prael er hos duos, cun» tempus indicat (latini Abl. absoluti) etiam Genitivu». 20) Desyntaxi o r d in is panca addamus. Lingua sla-vica, cum flexione multiplici et diligenti gaudcat, vix non eadem qua graeca et latina ordinis libertatc et inver-sione utitur. Necessaria sic babe: I) Conjunctiones ko, jre , ah , oytw, ct praepositiones ja^h, ^*baa postponi: ne ^acti» ko aut ne ko ^A^e non enim dedit; Αψε »t si vero, χοιρΕωπΛΗ visne? II) ca Recentiores verbo suffigunt, Veteres etiam prac-ponere centies videas e Glagolita nostro. III) Adverbium BM-bcru» (loco, proprie: in locum) etiam disjungi potest ita, ut illius genitivns sit interme-dius inter βά et m^cto: oko βά oka m^cto oculum pro oculo; ubi simul vides, quam futilis sit seriptio per w: r.^fcttu), cum bi οκλ μ4·(φ0 apertrssime idemsit, ac in o cul i I o cum; ridealurque jure, qui Graecorum καλώ« se putet imitari. IV) Composita item ex nh et pronomina, prae-positiones u», w, βά, ne», na, 3a, κά similiter interse-runt post Nh et n^-: nN 3a htojke pro nhmtojke; νΦ βά κοκ bfkma quodam tempore. De n^- inseparabili de-sines mirari, si scias esse contractum e ne k^me (ncscio) ut adeo νΊ»" βά κοκ bp^ma proprie sit: np.scio qno tempore. Imo et substantiva ex ne composita sic invenias se. parala; ne βά ΜΑ^ροετι. γλλγολια iv αφροσύνη λέγω in insipientia dico. ne βά ίεεφε εις άτιμίαν. Sicque his pau-cis praescitis facilius reliqua ex usu ipso i. e. diligenti ve-terum librorum, Gla golitae e. g. noslri, et ("'mani aliquando edatur totus ) Ostro miri a ni Kvangelii Icc-tione poteris tibi compararc. VOCABULARIUM LINGUAE SLAVORUM SACRAE. P r a c m o n i t u m. Habcs hic, Icctor candide 1) vocabula omnia Glagolitae Cloziani cxplicata. Kaq«c nos disfin-ximus asterisco; eoquc subjeeto tantum in line vocabulis linguae sacrae etiam aliunde nolis, al utrinoue addito nune pnmum e nostro Glagol.ta emergentibus. 2) Vocabula reliqua ejusdem dialeeti sacrae, nonnisi simplicia, c Dobrovn et nostns collcclancis; qu.bus Derivata ct Composita facile erit addere, sive tu ipse veliš praestarc sive a nobis aut alns expcctarc. ' il. il*, at, δε; ctsi, κα); a ne non autem. ακεε#(αεϊε) stalim, ευθύς: ακεελη sta-timne? αγνε^κ* agnus, αμνός. Cf. ΠίΓΝΕ^Ά (et ιτιγνει|κ). α^αμά* Adam, 'Αδαμ: ΙΪ^λμα. Et 764 ma'c ΡΓΟ: nota Λ^λ Acc. Infcrni q. animati; mox habebis βά α^ά inanimati. α^ά* Infernus, Hades /'Αΐδν;«. βά λ^ά ; βά a^.Adj. α^οβά Inferni, τ οι αδου : βρατα α^οβα; α^οβενϊη ! α^οβεεκ. Nota ex Hadc factum λ^ά , sine II. Α3Ά* ego εγώ. AKporoNiEH* kamene angularis lapis, ακρογωνιαίος λίθος·, retinuit voccm graecam. Alias kamene αγάλενά quod vide. αλκατη , αλμα, -heuih, esurio, πεινάω Cf. λαμενά. ΑΛΆΓογϊ* retinuit c graeco Αλόη, inserta r epentheliea sicut in voce Eva, quae iis itidem est έβγα , illiusque Adj. εβηϊννά. Obscrva ci o του αλόη mutatum in oy, ncscias Slavine an ipsius Gracci illius acviculpa; nam Graecos hodiernos nolumest dicere κουδοινι pro χωδων veteri etc. amhne* (ct amne 553 sine nota com-pendii), amen, άμην. Obscrva in line u, non ά; non tamen eredimus sonarc n liquata, nec quemquam in ecclesia Rus sum audiimus diccn-a m i g n e (gallicc), sed a m i n e. Certc ipse Ostromir αμηνά seribit Cf. de hac seriptione nostras notu-las p. 49 ct alibi. ανιελά* (ανΙ)ελά) angelus, άγγελος. Sic et α^αν]'ελά (α^υαν1)ελά). an- 1)ελομά m ApVαν^ελολνά — TBOpLjE, item— γοεπο^ά. Adj. αν1)ελάεκάιια εηλάι 548· αννα* nora. propr. m. Annas, *Αννας. αποετολά* m. apostolus, άπόςολος: αποετολογ. AfiMAT^m* ct ApHMATHm* f. nom. propr. loci: Ariinalhaca/A^a-S-a/a: οτά AfHMAT^fetA Ct οτά αρηματϊη. Nota gr. θ redditum per τ, et ai per *fc (sicut in φΑρΗε^Η). Nota et duplicem genitivum in -4για et -Vh. Af)fANl)EArfi* vide λνΐ)ελά Af^EjEH* (lege A^EEffeii) archiereus, άρχιερεύς: ^ba Αργερ^ΑΑ pro Ap-^Efferci. ΑρχϊεπϊεκβγπΆ* m. arehiepiseopus, αρχιεπίσκοπος: αργϊεπϊεκογπα. Nota ογ pro o archctypi sicut in ΑΛΆΓογϊ. aujiota* in vanum , μάτην. auite* (Αψε) si, έάν. auite ne κάι χο-τ^λά nisi ipse voluissct; aujte κάι )£οτΦλά si vellct; auite λη, si vero, εάν δε; auiteahske idem. E. KAKA 1) vetula. 2) obstetrix. 5) avia: npAEAEA atavia. ελβλιχ detineo. καλΪη (καλή*) m. medicus, Ιατρός. Proprie: incantator; Serbis hodicquc KAI7ITH (pro καλπιτη P) est incantarc. Hinc καλάετβο* n. medicina, θεραπεία. Nota seriptionem καλά- pro καλε. κανά videtur conlractum c εοπινά, Byzantinis βοεάνος. Signilicatus est: satrapa aut similis muneris homo. EAik vide εαλϊη. e^^th vigilare. — ΚΕ^ρο n. femur. κε3ά* sine άνευ; κε3ά b^mene* pa-rum in tempore; oppositum: βά b^fe-ma* in tempore. I11 cofnpositis re-spondet lat. -in, gr. a-, ut: κε3^λλ*(ι. c. ΚΕ3Ά ^λα) άπρακτος, inefficax, otiosus. ΚΕ3^άνα* f. abyssus , άβυσσος. Comp. e ΚΕ3Ά ct ^UNo^n. fundus. KE3AK0NEE* (i. e. Ee^sakonee) impietas, ασέβεια. Adj". κε^ακοννά impius, άσεβης: ΚΕ3ΑΚΟΝΝΆ11Α εάβ^τάι im-pia consilia. Hinc Subst. ^ε'-^λκον-νηκά bomo impius ό άσεβη" κε3μλάβεε* silcntium, σιγη. Comp, c κε^ά ct μλάβα tumultus θόρΐ" βος. " ΚΕ30ΤΆΒ^ΤΑ* (i. e. ΚΕ3Ά ΟΤΆΒ^ΤΑ sine excusatione) incxciisabilis, ava* πολόγητος. ΚΕ30ΜΆίΤΒ0# n. impudcnlia , άναισ-χυντία, e εε^ά ct οκο q. sine oculo, subintell. pudico, modesto. KEtnpαβ^άι* (i. e. εε'^ά ηρΑΒ^Άΐ sine juslitia) injuslus, άδικος. kecmpetee* (eecem^etVe) immorlalilas, ά&ανασία. Adj. κεεεμ^ετενά : ke- ΕΆΜρΆΤΆΝΟγΜΟγ. κε3μα»:άνάιη λ\αη;ά άνανδρος άνηρ r maritus nec-maritus. ΚΕίτσγ^ΆΝΆΪΗ* impudens, άναίσχν.- Τθς\ ΚΕΕΤθγ^ΆΝΑ'κ (-ΝΑβΐ); ^ρΆ30ε*ΓΙ. ΕΕΕΤΟγ^ΆΝΑΙ*. Hinc Subst. ΚΕ' ΕΤΟγΑΆΝΟΕΤΕ. ΚΕΕΒ^ΦΤΕΛΕ* (i. e. ΕΕ3Ά ΕΒ^^ΦτΕΛΙ.) .sine teslibus, άνευ μαρτύρων. ΚΕ3ογΜΑ* (κε^ά ογΜ'Α) sine rationc, άνευ λόγου. Hinc Subst. ΚΕ^ογΛίΕΕ* amentia, ανοησία. Adj. ΚΕ^ογΜΝΆΗ μη#, bujusque Subst. ΚΕ^ογΜΝΗΚΆ^: κε30γμνηη£ ! ΚΕ34^ΝΝΆ* inacstimabilis, ατίμητος acc. ΚΕ34^ΝΝΑΓΟ. KEUirTHNNnqA* m. homo inordinatus, non servans instituta, άτακτος. Vides hic κε^ά non modo in εεεά sed vel in -iu mutatum ob sequcntcm h ; est enim compos. e ΚΕ3Ά ct hmni, ordo, τάξις. Nota acc. plur. keui-thnnh^a, etuiTproqi, hocque iterum pro ti. κεκιτηελενά* innumerus, άνάριθμος. Cf. notam ad eeuithnnh^a, et jam supra ad ipsam lin. 771. KEpA, KpATH lego. κερΛΟΓΆ lustrum ferae. Ajunt esse Ba-renloch Germ. kee^a* f. Germ. sermo, ρήμα: Instr. κεείϊ^,οια. kh* vide κάι seu εάη. κηγίλ* (kmcem. margarila , μχργχ-, n , κλαγά, α, ο*, bonus, αγαθός. In Comp. respondet gr. εν'-: kaatob^ctk f. et κλαγοβ^τβϊε π. bonus nuncius, ευαγγέλιο?. Hinc Verbum κλαγοβΦ-ψα, -b^cthujh et Frcq. κααγοβΗϊ- ίτογίλ et -CT"ACTBOyiX. κλαγο^ίίτκ (beneticium) gratia, 1. 6. male quidem pro χαράν, sed alias rccte χάρις. Subst. m κλαγο^Ηϊτελκ benefactor, ευεργετης. ελαγομοβενά* benedictus, ευλογημένος part.pass.verbi EAAr0CA0BAU&,-BHiJUH. κλα^ενά* (def. -ενάιη) beatus, μακάριος, part. v. kaajka: Dat.: kaajke-N0yM0y*, -noe* jkhtke , -nh* Oljli , -HtHMi* OLJEMA. έλατο n. lutum. ΚΛΔ3ΝΗΤΗ , KAAKNift scandalizo. eaeck1* splendor. κλειλ balo. κλη3ά propc, eahfknih proximus. Kahctanie et kahcljanke* fulgor. lnstr. EAHCLjANHMU*. Katica pulex. εα^ά pallidus. KAK»», kakbath vooio, vomerc. κλιο^ο scutclla. κ\κ>ψ hcdcra hclix. kaio^a custodio. EAA^rn f. deliramcntum. ελα^ά m. fomicatio (error). ελα^νηκά fornicator, τόρνος. F. eaa^-nhlja meretrix. Verbum: eaajk^a*, κλα^ητη: κλα^αιητεπ errantes πλανώμενοι·, κλα^αιητε. ko* enim, γάρ. Etiam Slavus postponit. κοκ^ά m. castor. κοκά faba. EorrA*I)eus, S-εός: Gen. κογα n auieto ; Dat.: κογοβη etKoroy; κογάι deos. Hinc possessivum koških , Dci, τον S·εον; koskh (i. c. κογκϊη) ja3oyavk Locali, ob verbum e. nju composi-tum; kojkVk) γν^βογ Dativo; κο- ηη^ (-πι) κλαγο^^τκ ; cainobe κο- γκη (i. e. kojkih); kojkVio τ^Λογ hjju-tba njHNomA^A 3-εόσωμον S-υσίαν Dativus pro Genitivo, familiarissima syntaxi Slavorum; ijkjk*abκ kojkVks kojkkctbo divinitas (deitas) 3-εότης. Hinc Adj. KofKKCTBkN-A* divinus: KOHiKCTBKNAA* (-απι) divina (τα της ■3-εότητος; κοηπλτβκναγο* κογατά-ctba ·9·ησ"Χνρου τής S-εότητος. Comp. ΕΟΓΟΝΑογΊΕΝΆ* $~εοδίδακτος, at etiam sinecompositione κογομά ΝΑογΗΕΝΗ 8-εοδίδχκτως. Itemque Eorooyro-^κνά S-εάρεςος, deo placitus. κογατά, α, ο*, dives, πλούσιος. Radix vocis certe a κογά, sicut lat. dives a Dis ant Deus ? κογατάετβο* divitiae, πλούτος (·3·ήσχυ-ρος). ko^a, KOfTH pfmgo (CF. fodio). κοιΐ pugna, derivaluni a khth. κοητά* (ca) timet, φοβείται. Nola ca praepositum verbi komca timeo, φοβούμαι. κοκά latus. koae magis, μάλλον, κολϊη νε^αγά major morbus, μείζων νόσος, koae* bkce-ro ecti» camh^enke kjatjknke μείζον major. Etiam koauuja maka majus supplicium. Adv. κοακηιάλ\η magis, s τ) πλεΐςον, μείζον. κοα^3ν1»* f· (morbus) dolor, οδύνη. κολι*, -Ϊτη , dolco ; κολκνά ae-grotus. KOfA arborspeciei pini. κο^ιλ* pugno, μάχομαι; koja gerund. praes.pugnans, μαχόμενος. Ct. kjank. koča nudipes. κοτΊϊιλ pinguesco. κογίί ct κογϊΗ μωρός, desipiens. ε^κάι, Gcnit.: κογκΒΕ f. fagus; hinc et liber, et 1 i t c r a ? cf. germ. Buch. κογρΐ7ΐ boreas, tempestas. κογιιχ strepo ut apis, quae hinc vo-catur καμήλα ct contraete nune ΠΜΕΛΑ. Carn. per metathesin ηάκ'&λα. eja^a barba. kja^^a f. sulcus. Male edd. russ.con-fuudunt kja3^a ct κρο3£Α (i. e. κ^Ά3^Α quod vide). κ^ακά m. nuptiae. kjank* f. bcllum, πόλεμος. Piadix ke-jaca, kjathca sive congrcgari fuerit, sive congredi. Verbum: kjania defendo. kjaui'ano* cibus, βρώσις. kje^a transvado flumen. Hinc kjo^a vadum, πόρος, germ. Furt. KjHKft tondeo barbam. EjrABK f. supercilium. Kj'ANt7i lorica (brun i a medii aevi). camus, frenum (Gall. bridc). κρΆ^Ά et ΚΆ^Ά vclox. kjubno n. trabs, Carn. κρογΝΆ m. kju^o i) mons. 2) peeten tcxtorius. κ^οιρκ m. rubia tinetorum. oKpoqjHTH rubefacio. EjoycA cos. KjoycHTH acuere. kji»ni»e* n. lutum, πηλός: oy κ^νκΊς i. c. KjbNbm; al. κ^κνϊπι. Kffer'* littus, ripa. kj^ta, -ipH custodio, attendo. kj^a betula. kjHjma onus". kjaljanke*n.tinnitus, ^(ifi/bof.kjatjankffe pro kjaqανκγ71. Verb. kjaljai», Fuis-sis kjakabr, idem. KjATrA*m.: kjatomu, etsaepius kjat^a* m.frater, αδελφός: kjatja, kj»ATjoy. Hinc Collect. kjati»^ (-m) ct kja-τρΐ»φ(-πΐ). Et Adj. kjatjknk, nka, nke , fraternus, αδελφικός. κκετά* (eVetk) a eki« russice, rec-tius κΊΊλ scu κhi%, pereutio, τίπτω. Hinc kh'iu flagelhim, et Gerrtt, Peitsclie. kakknk m. tympanum. ka^a*, ero, εσομχΐ; kat\euih, κ*-^ΕΤΆ, ΚΑΝΕΛΛΑ, ΚΑΘΕΤΕ (dualis), Imperat. κα^η , ne κα^η, κάι κάιαα ut esset, κα njffccTAAH et ^a κα ογβ^^ίίλη ut ccssarent ct intelligerent. iNota ka pro κάι. κάιτη* esse, είναι. κάιβατη* soleo esse. κάικά taurus. Kffe* fuit. κΊγγά fnga. K^fe^A* afflictio. Hinc Verbum NH EAHNOMOy κ4ί-^aiutk) nernine affligcnte. κ^λά albus. k^ca* daemon, δαίμων, 1. 205 να^ά k^cai super daemones. ba, f. βΦ, dualis του \yh pron. BABHAOH^m. Babylon, Βαβυλών. Vides hinc, Veteres etiam Glagolitas s 1 a v i c e scripsissc haec peregrina, sicut Itali seribunt i ta lice. Nota et hoc, Glagolitam non ΕακηαοηΆ seribere, ad latinam pronuncia-tionem, sed Βαβηλονά ad grae-c a m seculi IX. Adj. babhaonuck%: NA f^lj^f BABHAONhClj^. Nota CIS-danubianum Localem in -cLj^r, qui Piusso fuisset -ct^j. baealft bakhth, invitO. βαγα (Wage): hinc bajku-H-a magni momenti et bajka aestimo. — nabada consuetudo (Carniolis). Piadix bo^-? βαλπηχ voluto. Simplex βααιχ, βαλητη volvo. βαμά* Dat. pl. pronom. τάι ; bac* Gen. Acc. Loc. Hinc possess. bauik , a, e, vester. βαπνο calx. bajbaja* pro Bajaba scu Bajaba τον Βχρχββχ. Nota, siquidcm reete con-jecimus Bajaba, jam tum Masculina in a terminata transire ad ane-logiam masculinorum; nam regu-laris dcclinatio poscit Bajaba. BAJI», BAJHTH frixo. baca vos, vestrum, Gcuit. ct Acc< pl. pron. τάι. BE^A , BECTH duCO. BE3A, BECTH veho. βεαϊη, Vm, ΪΚ (et Nostro βεακη, λκα, λι»ε*). magnus μέγας. beaeca m. Deus pecorts bB\ECi(Pan ?). Cisdanvibianorum beaeca conlirmat nom.propr. loci Carniolac superiorist bea^cobo» Germanis nune M i c h e 1-s t e 11 en (nuper) monasterium mo-nialium. βεαηκά*, A, O, et βεληκάιη , AR> , OK, magnus, μέγας. BEAKKA^percgrinum est, nempe goth. b^oba— βλά)£άβά U1 b a n d u s, ipsum corruptum c gr. ελέφας. Slaviš et Gothis est camc-lus. Βελκλα^ά autem et βε^κλιο^ά nonnisi ulterior est corruptio ejusdem βελκηα^ά; ut frustra sit iilius ad discrimen vocum κάμιλος fru-dens) et κάμηλος (camelus) detorsio. b^oba vidua: b^obkijk viduus. β^ο^ά m. upupa. βελιλ*, ahujh jubeo, κελεύω (Germ. befehlen); hinc βολγζι voluntas? βε^ηγα eatena. BEp^rn postis portae. βεεελά*, a, o, laetus, φαιδρός. beta, o* vetus, αρχαίος. Nota radicem candem cum lat. vetus. βετά^άι '^ακον'δ οκετάωα; βετά^άι £κνεμά ; βά βετάε^λλκ gakon^. Compos. οκετάπιαιχ obveterasco v. suo loco. «ΕΗΕρ'Δ* m. vesper, έσπερος; βεηΗϊ pra coena. Hinc leviter mutatum βάηε^α heri, χθές; hinc porro adj. ab altera forma βάπε^λεκ (cf. ^knkek aut ^uneck) per legem euphoniae βάηε-ρΑίιΐΗΪΗ hesternus, χθεσινός. beuik (Gl. beuitk*) f. res, πράγμα. videtur a βΗϊτά sermo, sicut germ. S a c h e a sagen , ct aliorum Slavorum, Pol. nempe ct Carn. pdiHK (ver-bum) usurpatum etiam pro r c. βη^'δφαγηγϋ*: οτά βη^άφαγηια in Gc-nitivo. Nota βη^άΦαγηγπ pro βηιΟλΆ-slavice pro graeco. In ίΤρϊΛ\ΛτΗίΓΠ τ seribit pro κν E\ utrmjue vides, en tempore ιθ> nil habuisse hodicr-nae Russorum pronunciationis ut φ i. e. f. Cf. βμφκλεομά. bhtk^a*. bh^hujh, βη^ίίτη VldeO, όράω; Imp. bhii;^!» (Gl. βηγκ^ά). βηλα Serbis est nymphae genus. βηλάι plur. f. furca, gabalus. bhma* f. causa, αίτια. bhc a*, bheaujth* ger. praes. a bhuia, -chuih , -cHjth pciidco κρεμάομαι. Βητκλεομά* et βά ΒμτκλΗϊλ\ϊ*. Nom. Βμτκλ^λ\κ? Bcthlehem, Βηθ-λεδ'μ. bhta^k vietor; ηητμπι orator. βιι^ά m. turbo (ventus). BHjfATH suecingo, retraho. βηιχ vieo ·, forma II: bhna. βλαγα humor. Adj. βλλγκκνά. ΒΛΑΧΙΚΑ* ni. Dominus, δεσπότης, κύριος. Adj. poss. βλλ^άιίκνϊη* domi-uicus, τοϊ κυρίου. βλαεά m. capillu.s. baaetk* f. potestas,άρχη: verbum: baa-^a, baacth et βλα^Φτη dominor. βλάκά lupus, λύκος. βλάκα lana. βαάνα* b fluetus, χύμα. •βλάεναιιιτεη* (ια'-(Άιι)η) linguae bal-butientes, al γλωσσαι a! ψεΜ,ίξουσαι. Potius βλά^άβά sit a ηλάενα, quam vice versa ? ΡΛΆγΆΗΆ Tnagu.s, pl. ΛΛΆΓΒΗ. ba^ka — βάιμι^α βλΦκα , -ψΗ traho. ΒΝογκΆ nepos, filii filius. βο^λ aqua, υ'δωρ. bojk^a, bo^hujh duco. Cf. be^a. βο^ά m. currus. Cf. be^a. boh l) a bhia: ποβομ fascia. 2) a βάιι*, ululatus. 5) boh exercitus; βοκβο^λ dux belli. βοηνά* m. miles, ςρατιωτης; bohna bellum. βολπΐ* f.voluntas, θέλημα, γνώμη. G. BOAA ipro ΒΟΛΙΑ; Acc. 3ΆΛΑ BOAA pro '^άλα boais. Nostcr post con-sonas non amat ιχ, nec ia , sed a et a. Ostromir est diligentior. βονγπ f. odor. βοεκά (Carn. βοεκκά; Illyr. βοεακά'! ccra. Β p a κι h m. passer. β^αγά* m. ^Cf. germ. warg) inimicus, εχθρός. Hinc b^ahva^a* f. inimicitia, έχθρα. Et eaB|J>ah;a odi, εαβ^αϊκκ-νηκά inimicus (Carniolis). β^ανά niger, 11011 βο^ονά quod e dia- lecto russica irrepsit in Biblia. BpATA* n. pl. portae, πυλαι. Hinc βλλτκνμκά* m. janitor, πυλωρός·, pl. BpATKNHIJH. β^ατά m. collum. (q. quod vertatur?) bjamk medicus. ΒρΆΚΛ f. salix, Ιτέα. Hinc collectivum ΒρΆΚΪΕ*η. (salictum, ό ίτεων) salices, ίτέαι. buketa series. ΒρΆΤΆΠΆ* m. specus, σπηλαιον. BpKBU f. restis. Deminutivum b^kbija, non BpkBHlJA. β^κγα, bfbiph jacio. βρκχά m. summitas. Verb. bk^uihtm triturare et ε'ΑΒρκιηΗΤΗ absolvo. Βρ^^Ά noxa. Hinc lepra. praet. του βρφίκ^,κ, Bp^H-111 h , Bpfb^HTH cum Acc. noceo, corruinpo. ((iraec. h. I. habet πολιορκώ). Russis bje^h per e. bfbma*, G. -λχενε tcmpus, καιρός. BffeiA ferveo. Hinc βλ^ιλ coquo. βά* in, εις cum Acc.: βά mu in eum, εις αυτόν.\ βά he^aaha cx iuspera-to. in , sv, cum Loc. Composita cum βά-: βάβε^ε* introduxit, εϊσηγαγεν, ab βάβε^α, -^eiuh, becth. βά^ατη* dare, διδόνχΓ, βάλανο; βά- ^ACTK. βά^ραηϊα*, 3hu1h, 3hth (radix^rt^r'a contus) figo, erigo πηγνυμι. Praet. iterat: Bri^pArKACECA* deligebatur; kp'ict'a βά^ραίκενΐ κάιβααηιε*. ΒΆ3κρΐΛ* et Bri3HpATH* vide sub ΒΆΛΛΓΑΛΗΐυτΕ* n. crumena, βχλάν-τιον. βάνά foras; BUitdi foris. βάηη^α*, ^eluk, βάνη'γμ* illlroeo, (εμπίπτω.) ΒΆΝΑΤρΚ — ΒΆ'^ΝΟίΗτΆΟΑ ΒΆΝΑτρι. f. intra, ένδον. βάπα^ε* incidit (εμπίπτω): βάπλ^α (-^να), -euih, i1acth. BrinpouiA*, chth iutcnogo, έπερωτω. BrfintANO*part. pract.pass.verbi βάπη-uia, nmueujh, n(ath slovacicc·, nam Cisdanubianis radix iihc- mancf integra per totarn conjugationem. Potuil omnino fieri, ut S. Metho-dius, cui nato Thesšalonicae bul-garica dialeetus erat vernacula , in nova sila dioccesi Pannonica non solum Pannonicis uteretur interpre-tibus, sed in ter dum ct ex pa rte etiam moravicis, qtiibus dari pote-rant le vi o res moravismi qualis est hic του ncANO pro nncAHO, aut κρατρά pro κ^λτά: at γβ^3^α pro βάι^α pro H3£A non item. βάπλκ m. clamor, ab βάπηικ hodie-dum usitato Carniolis: Gl. βάπκι%. βάμμα* (βάπηιλ) clamo, κράζω, έκ- φωνω. Cf. βάπλκ. βάίκοηη insiliit ab βάεκοηα, ημτη. ΒΆγο^Ητκ* intrat (επιπηδφ;: ΒΆγοϊκ^Α, VO^HUlH. ^ βάμάμετά* incipit, αρχεται: βάμάνα, neujh , ματη. βάηάνά gCT. praet. b'sceaenai71* ad verbum gr. η οικουμένη, orbis: β·ϊεελιλ, huih, hth consi-dere facio. Cf. germ. ansiedeln. βά^ά sursum, ανά. Composita: ΒΆ^ΆΚρΑΝΗΤΗΓΑ* dcfcndcre se, (aco-λυειν). βά^βα3ατη alligare, έπιφορτίζειν. βά^άβάγιη* inclamavit, άνεκέκραζεν praet. του ΒΆ3ΆΒΆΠΗΙΛ*; ΒΆ3ΒΆπΗίΛ-uje* praet. iterat. βά^^αεμά* reddimus, άναδιδο^εν. ΒΆϊΚ^ΕΛ^χΆ* concupivi, επόθησα : βά^ά-cum γκελΐΐα,-λφκίπμ,λ'βτμ et ^ epenthetico post η; : »ιϊ^ελΗγια. βά^κριχρπ> βά^ά^κρία, ctfrcq. βά3;ά-^hj»ath suspicio, aspicio, ανα-βλέπω. ΒΆ3ΗΜΑ capio, λαμβάνω; ΒΆ3ΗΜΑΛ-uie* pract iterat; βά^ελ\λα* gerund. praes. BrAqx\VA*ger. praet. a βά^άλχλ (jamtum); bkhauia*tert.plur. praet. ΒΆίκρΆΓΝΑ resurgo, άνίςημι. Hinc ΒΆ£κρΆ{ΕΝΚΕ* rcsurrcctio. άνάςασις. Nota varietatem: βάγκ^κεάιμιημη de eo qui resurrexit; ΒΆίκρΆίΆπιιο-λ\ογ, denique o βάεκρε£άΐηκ>μογ. βά-EKfbcNOE εελο άναςάσεως χωρίον, βά-EKpdiUiα* facio resurgere, exc.ito, ανεγείρω. Cf. simplcx Kp^uiA. βά^λιοκλεν'ϊιη* dilcctus ηγαπημενος: βά^λιοκλια adamo (amabo). ΒΆ'-^ΛίΟίΚΕ* potuit, έδυνηθη. ne ΒΆ3-ΛΐοίΚΝΆΐΗ* impossibilis, αδύνατος. βά^νεναβηηί^α* , -BH^HUJH , BH^^- th odi, μισω (q. d. non possum vi-dere). βά3άνοεητάεα* exaltatur, άνυψουται. 18 ΒΆΙΗΛΕφΗ —BdiHU BrAtn.\cijiH* applaudc, κρότει: βάγπλΕ- φ*, -CKATH· βάεποεμά* cancmus, υμνήσαμε ν. βγάποη rane. B^cn^mA eccincrc: a βάεποιλ, Bicn^TH. ΒΆΕπρΑΝ** expergiscor , ανεγείρομαι. ΒΆΕΠΑτι»* retrorsum (ύπτιοι !). βάει»Φιχ (βάηϊιτιι%) affulgeo, χνχλάμπω. ΒΆίΤΛΒΆΐυΛΛΓΟ* τόν άνεςαμένου cum cpii resurrcxit, proprie βά«τανα BrACCTATH. Β'αετ^επεψλ -πεΤΛτη contremisco, τρομάζω. , , . ne Β'αί^οτφ* noluit, ουκ νθελησεν: ΒΆί^ΟψΧ, tpEllIH , χΌτΊίΤΜ. ηάτο^άιη*, λ tu, οκ sccundus, δε V-τερος. Hinc dies Martis vocatur βά-τορκκΆ (quasi secundus hebdo-madae, sicut cfk^A (Mittvvoch), ΜΕΤΒύΐιΤΆΚ (quartus) dies Jovis, πΗϊτάκά denique (quintus) dies Vcncris. cakota est a Sabbato. Dies dominica Slaviš est νε^Φλπι (utpotc qua nefas sit I a I) or are), dies Lunae πονε^Ηϊλι»κά q. qui sit post τ^ν νε^Ηϊλι71 BrATOfHLjEaiterum, δεύτερον (das zweyte Mal). ota-bu^a , cth aperio. Ri%pT'A m. hortus. ΒΆΜΕρΛίυΕΝι'ίι, m, κ hesternus, χθεσινός vide βεμε^ά. βάι* vos, υμεΐς. βά1χ , βάιτη , ululo. να-βάικ-να disro Cf. ογκΆ, Croat. βογκά. βάιμα, -mene uber vaccac. βάινα* semper, αεί. Hinc adj. rarum, ni plane novum *βάιηκνά* sempi-ternus, διψεκης: βάιννλη; παματι». βάκοκά, λ, ο altus JvJ/VjAc?; compar. βάι im ii ct 6άΐωωϊη; βάΐιηϊη nempe formae ίη'ϊη, βάιιιιιιιϊη vero in iuih, ante utramque radice b'Aic-legitime mutata in b^iu.adv. εά βάηιιιε desu-per, cx alto. Adj.aliud: βάιιννϊν*, superus; βάιιννεε 83o i. e. βάιιιιν^ε ανώτερος. Compositum b'AicnpUNU* -Ni7i, -Νκ quasi in altum volans, superus: βάκ-π^νϊη ιερογίλλνμά. Bucu* viens, χωρίον. Carniolis bacu Ser-bismo non insueto (quippc in ^anu pro ^unu, Gcnit. obaiju pro obmju etc. obvio), at Gen. buch. bucu*, buciti et buca, buce omnis, πας. bucu mmj>ra* mundus, κόσμος. Hinc BucfeK'A* (i. e. βγγτικά) omnis, omnige-nus, άπας. bucu^e* ubique παντχχοΐ. β^γλα:ά prudens. Cf. pol. biegly? b^auite* ger. praes. plur.: βΊϊλμ» (βΦ^α) quod vide; scio, ο'ιδχ: βΦ-^atu; βΊ^^ά; iterat. βίϊ^λ^α. Β^ΓΚλί. Nestori est lurris? tentorium? Carniolis seska est quod Austriacis dieLaben (Laubc?) aliis Hausflur. i. c. βίϊκά — γνμια vestibulum, ubi in angulo est iocus, et undc in reliquas aedium partes penetres, si conccdatur. βΠίΚΆ* m. seculum, αιών; β^^νά, A, o aeternus, χΐωνιος. BdfNuiju*, m.corona, sertum, ςέφχνος. βΊϊννίαιλ corono, ςεφανοω. b^no dos. Utrumque a βηιχ vieo, sicut ok^ulia a ii ti im a· ba£na, contr. bana, marcco. βΊϊΟΑ* f. iides, πίςις: b^ja ^ath lidcm dare; βϊ^α haa^th aut iath lidem habere. βΊϊ^νά, a, o lidelis,πιςος. baska, βα3λτη ligare. *βΦτάεκάη* μυθικώς a βΊϊτά m. μύθος, fabula. Notiora sunt Compo-sita: 0T,ABrbT^resp0nsum, ^αβ^φά foedus; ipsaque B^ip^res, cujus ul-terius derivatum est ouuipu* res puhlica, etadj. oKuipuN'A*pul)licus, hinc-que oiiULpHNA* f. communio,tfoii>0Tv|5. b^tbue* n. coll. rami, virgulta, κλάδοι , a Brfcn^BU f. ramus, κλάδος. Cf. Bffem ramus, κλάδος hodieque usitatum Carniolis. β^ιλ i) flo ; 2) ventilo. Γ. γαβ-, radix τον ογαβϊε molestia. γλα'ϊ reptile, γα^ητη vitupero. γαη nemus. γανατη proponere (aenigmata?): γα-νανϊε; huc Carn. oyrANUKA f. aenig-ma et oyTNHTH solvere acnigma. tachtm (taiua) restinguo (ignem). rBC»3^u* m. rlavus, νλος: γβο3£Ϊε et γβο'-^ϊη haereas utrum pro m. ha-beas a tbo3^u , an pro n. a γβο'-^ϊe collectivo; grammaticautrumvis pro-bante. γλαβα* f. caput, κεφχλη: ^o γλαβάι* in capitis diserimen. ΓΛΑΓΟΛΙΛ*, akuih, ΛΑΤΗ dico, λεγω. γλαγολά m. sermo. γλλ^ά m. fames. γλαεά* m. sonus, νοχ, φωνή. Hinc taacoyta* -cobath freq. clamo (φω-νεω? neograece φωνάζω). ΓΛΕ3ΝΑ (rA^JKUNU f.) talllS. γληνα limus. tahcta lumbricus. γλοκα multa. γαοκαιλ multo. γλογά m. crataegus: γλογοβηνα etc. γλο^ατη, γλοϊκ^α rodcrc. rAOYMHTHCA cxerceri. γλογπά stolidus. ΓΛογ^Ά surdus. γλάφηφμ glutio. γλακοκά proiundus. Hinc subst. γλα-khna, -kokoctu, -κοψΑ. Et quidni etiam γλΗϊΚνα coeno inhačreo ct γλάκηνα? γλα^ίίτη speeto; Durat.: γλα^ατη. γνλτη agere cf. h;ena et γονι». γνη^α lens, -dis. rNHiA putresco; γνοη limus. ΓNOγCΆ — rf O^iTATH ΓNoγcΆ m. fastidium. γνΊϊβά* m. ira , όργη. γνΊϊ^ά fuseus. γν^^ο n. nidus. γνϊτητη (γν^ιρα) accendo ignem; γνϊτα, tn^cth premo. roKU^ uber. Cf. goth. gabigs. γοβα^ο n. pccus bubulum, Germ. Hind. Cf. Germ. Kuh, angl. row. γοβο^ά* m. tuniultus, θόρυβος; sermo. Hinc γοβο^ιχ loquor: πογοβο^ά, na- ΓΟΒΟ^Ά, ηρΗϊ^ΆΓΟΒΟρΆ CtC. tob^nue* reverentia, (επιείκειχ); ro-b^th revereri. Radicem mireris a Dobrovio p. 192 collatam cum τω ro-ba^o pccus! γο^ά tempus; anniversarius dies. ro^^ adv. volupe; hincoYro^HTH κο-Μογ probare se cui, acceptum red-dere. ΓΟΗΦΗ sagino. γολά nudus. toaaku, m. columba. Cf. rhinesmum. ΓΟΛ1ΗΛΑ cumulus. tonu^nasalvor (a germ. genesen?) γονα* ger. praes. verbi γονιλ, γονη-th concito, agito, ελχυνω. Cf. jke-N/R, γνατη perfectivam formam, roj>A* f. mons, όρος. γο^α^^ά peritus. Cf. nom. propr. sla— vici S. Methodii in ?annonia disci-puli et destinati successoris Go-rasdi Archiepiscopi; locumquc in Bosnia rofAa;^i'E. γο^κάιη*, λγτι, οκ amarus, πικρός-, Γ0fuκ0CTΆ amaritudo. Γορκ vae. Comp. rojuuiE pejus. roeno^u* dominus, κύριος. (Etymo-1 o g i c e convenit cum gr. δεσπότης). Nota lin. ^55 Genit. rocno^H, item-que 681 Loc. rocno^H, et 51 ipsum consentaneum Genit. roeno^^ (i. c. roeno^m), penes magis obvium ro-cno^H. Hinc Adj. possess. roeno-^unu*, νγ7ι, nk Domini, του κυρίου; iternque alterum rocno^K- ck'aih , αγ71, OK. rocru hospes, germ. Gast. γοφοβά, A, o paratus, έτοιμος, cui affme est γοτοβά. Hinc verbum ro-tobaift* paro, ετοιμάζω: iterat. praet. totoba^a^aca parabant se. γ^ακλιλ , bhth rapio. γ^ακά et ΓΑΚρΆ carpinus. γ^α^ά* m. urbs, πόλις. 2) grando. Nota γ^α^ά i. q. grando, atsine rhinesmo. γ^ακατν crocitare. r^ANU ter minus; hinc rpANHijA germ. Granze et| eccl. rpANO, -eci arror stichis. γ^ανα ramus. ΓρΑ^Ά pisum. γ^εκα remigo. 2) norpEKA sepelio. ΓροεΆ* m. sepulerum, τάφος. Γ^ογοΦΑΤΗ cachinnari. rjogi — £EBEjVi Γρο^Ά m.uva. rjog^Vf n.Collcct. uvae. rjo^HTH minari. rpoguNi ingcns. Γ^ογκΆ (germ. grob) crassus. rjoy^A gleba. rpoyuiKA pirus ct pirum. ΓρϊΚΆ gibbus. rfS^niNH* f. superbia, τίφος. rfi^n superbus. γ^άκά m. Graecus. Adj. rpvikCK^iH. r^SAO n. guttur. hinc γ^άληι|α turtur, ct rp-iAHSHUJTA* dual. τ ου iysAH-«iHijJum. (non ΓΟ^ΛΗΜΗψΕ n. ut habet Alexiejcvius) , pullus turturis , τρύγων. Γ^ΐΜΛ^Λ rogus. γ^ϊμλια, λ\4τη tono: rpoava tonitrus. r^sNuiju olla. rjcsNiiHAju ligulus. rjtcru pugillus. rj-STANi» m. guttur. γ^ϊι^α, rfiitTH mordco. .rffcjf·** m.peccatum, αμάρτημα·, rffe-uiiiHi peccaminosus, rj^bujuNHK^ peccator. r^fci* calfacio cf ropix. rjvcnio , έρχομαι. rjA^n m. coenum. rjAgMA mergor (coeno) tovkhteau* m. exlcrminator, o ολε-Š-ρεύων. At 824 τύραννος, loco male intellecto. Piadix est ΓογκΗΦΗ per-do, όλεθρευ ω. royMNo area. Γογιρε^ϊ lacerta. γάικνα pereo cf. royKAiA perdo. γακα spongia. γαγνηβ γογγύζων, μογιλάλος,blaesus. rxti» f. anser. rACENHipA bruchus. tacah* f. plur. lides, κιθάρα.Cf. carn. godi, et pol. g?sli, cum reliquo-rum Slavorum roytAH ; quam voca-lcm et Poloni imprudentes adscivere in peregrinis guslarz elc. Verbum estra^a, tacth lidibus ludcrc. rACT1» densus. Λ ut, Ίνα. ^ΑΒΗ^'ί* m. David, οΑαυ)δ. Adj. ΒΗ^ΟΒΐ, A, O. ^ABAVA , ^ΛΒΗΦΗ Sllffoco. ^ΑΒ'ΛΜ'Λ qui olim fuit. ^aaeme* longe, μακραν. Comparat. ^aaunee longius*, (μακρότερον). m. donutn, δωρον. Frcq. CTBoyiA dono. ey-£AftA pcicutio. ^ath* dare, διδόναι. Imperat. ^λ^ητε*. Iterat. ^λϊτη" (^απιφη) χαρίζομαι', praet. ^a^uie (^ahiuje). ^ba et ^άβλ* duo , δυο. Adj. ^boh* Aio^ivE biria hominum genera. ^βηγνα moveo. πο^βηγά m. ccrta- men, άγων. ^BOfi m. aula. ^bkjh* f. plur. fores, θύραι. At bjata* sunt πΰλχι. ^ΕΒΕρϊ levir, vide utrum ad ^djBEjrA ^EBATI» — ^OCTOHT« pertineat, an sit peregrinum, indi-cum, lat. levir cognatum. ^ebatu novem. ^εκελά, crassus. ^ENk vide ^uni». ^fkTH cxcorio. Cf. gr. δέρω cum noc^Ej/K. et cum oy£Af»A.Huc ^jamVe vepres? ^HBTi* m. res mira, θαύμα. Adj.^HB'*- νάιη mirus, θαυμάσιος. £λλκα f. villllS. ^aanii. f. vola manus, hir, θεναρ. ^λάκα , ^aukcth γλύφω, sculpo. An huc ^a^to scalprum? ^λάγά debitum. Hoc a nobis mutuati Gothi fecere dulgs, more germa-nico, consonas rclinquente fini, quas Slavus mavult protligareprius, ut postea in vocales desinat com-modius. ^λάγά Boh. est dluh. ^λάίκενά, ίκάηα, ?κάνο obstrietus, obligatus: ^αϊμάνη cati» debent. χάνο n. fundus. " 1 tf £Ousqucad, εως: ^o γλαβάι usque ad capitis diserimen, περί του ζην. ^οκροτΑ f. bonitas, κάλλος. Nota sis, Graecis seculi IX. καλός, qui Ve-teribus erat puleher et hone-s t u s, jam nonnisi b o n u m valerc. Jam non miraberis, Slavos Graeci textus interpretes, graecis magistris usos itidem accepisse καλόν pro bo no, sicut χρόνον pro anno ct similia. Ceterum si. £OKprA*, A, o bonus, etymologice convcnit cum germ. tapfer; crgo^OEjOTApropc abest a lat. vir tu s. ^οβολή* (fortasse seribendum; ^o-boau , q. e £0 βόλια contractum): satis, Ίκανως. Carniolis hodiedum ^obcai» et £obeau. ^OB^A^TH^ufFicere, άρκεΐν: ^οβϊλ^ια, praet. ^οβάλΦτά* pro ^οβάλϊ*. ^οβάλκνά*, a, o, sufficiens, άρκετος. Videtur q. £0 boaia ad voluntatem, affatim. ^oia, ^ohth lacto. ^OArs vallis. ^oava* m. domus, οίκος: £0M0y 262 Ge-nitivo. Adj. ^oa\aujunVh, niti, ν k do-mesticus 356 ^OMAUikN^bro »htu^. ne ^ΟΜΆΗϋΐΛ^Α^ΑΕΑ* non autuma-bant, ignorabant, ηγνόουν, praet. iterat. verbi ^ομάκλητη, inde in freq. ^ΟΜΆΐηΐΛπιτΗ per attractioncm του ai7i etiam c in uj mutato; ^ομάιιη-a^a^aca, -uia^ bulgaricc pro -ujai71-. ^ocAaj^ENUE* (tacdiumj, contumelia, ^octoht^* oportet, πρεπει. Adj. ^0-CTOHN-i, A, o dignus, άξιος. Quid sibi velit 106 t» ^Οϋτο^Νογ EA\oy nocToy non satis asscquor, nisi fuerit condignum ei jejunium, ita ^ovna — ^UHU uL ^octodinoy sil pro ^octoh-Noy i1 ^oyNA spiro, flo. Ilinc q. v. ^oynAra concavitas (arboris). &ογχ'ΐ* m. spiritus, πνεύμα. Adj. χοβι»νά*, a, o spiritualis, πνευματικός. £oyuiA* f. anima, ψυχή. ££ΑΓΑ via. ^^αγά carus. ^5»ΛίΚΗΤΗ irritare: hinc fortasce ^fo»:-^Via (^fOJKE Carniolis ;)faeces, f. pl. aliis ^ροΗί^ΪΕ n. ^jebae* olim, παλαί. ^jebndia* (^jebni71i7i) vetera, τά παλαιά. ^ροκ·Αεχΐ8; fortassc a ^jokaia ^jokh-iph minuo comminuo; hinc et ^jokk-νάιη minutus. ^ρο^^Ά et ^jog-sni turdus. ^ρογτΆ* m. amicus, εταίρος. ^ρογΓΆΐίί*, a πι, οκ alius, aller, έτερος. ^fSJKABA* potentia, dominatio, reg-num, κράτος. Vcrb.^^ϊϊκα*, hiuh, λτη, servo, teneo, κρατώ. ^■ϊ^να audco , τολμώ. Verbale ^nobenus* iiducia, παρρησία. Ab-straetum ^fsgocTi» f. audacia, τόλμη , a confidens. ^o-skoau* m.Tustis (δόρυ). Dobrovius Inst. 128 habet pro composito e et κλατη quasi arbor diffisa. ^^ϊνά cornus mas. ^ffeBO* 11. arbor, lignum , ξυλον: na ^jcfeB^k in ligno, h ξύλω. Adj. AfbB-SNn* ligni, του ξυλου, το επί ξύλου. Adj. materiae (^odiBiTiN-s? ^^BAN-i?) ligncus, ξύλινος. Carniolis est druven, sed non satis probat, cum tam cx A quam cx Φ faciant suum e ferme. ^jdiAtATH dormito. ^p^TH, ^EpA, excorio. ^pArn contus.Hinc B^n^f αγ«ητη q.v. ^jakna torpco. ^^ΑγΛ'ϋΗ et ^^AtEATiiH tristis, σκυθρωπός. ^TiCKA tabula ; ^'Aipnij a tabella. ^■sfts^ii, m. pluvia. Carnioli Genit. ^TiiKjA retinent vestigia του -«ί^κ. ^uiti» (^Tiipb), G. ^nuiTEfE f. filia, θυγάτηρ: ^uitejumh cum liliabus, (Sociativo, ob compositum verbum csm^ujathca). f. vallis, convallis. £ΐ*Νκ*(φΕΝΐ>,) m. dies, bo- dic σήμερον (vides ^uni» ti», i. e. diem hunc, Slavum habere Acc. quod Lat. Abl. hoc d i c, et Gr.Adj. σήμερον hodiernum; ct animadverte superstes Graeco σ- initio vocis idem quod si. ct). Glagolita saepius etiam habet ^unecu; liincque 477 ^0 NECUN^ro usque in hodier- num diem, quod Ostromir haberet ^o ^uni»tLIKNI7irO ^\i»ne. Adj. 561 ^uftfboau—— £|'»;e ^άηεβάηά*, a, o diurnus ημερι-νός. ^εΊϊβολά* (^ϊγπβολά) diabolus, διάβολος. Adj. poss. ^udjBOA^" (-Ara) tHAA diaboli potcntia. ^άιλλά fumus. ^άινπι pepo. ^άι^ατη spirarc. ^djBA* f. virgo π άρρενος. J^fcBUCTBO virginitas, πχρ&ενίχ. Adj. ^dfBi»-CTUB-iH-iiH*, Ara, ok virginalis, παρ-3-ενικός. ^Ηϊ^ά avus; πρα^^ά atavus. ^Φγκα Dose germ. ^Φλά pars; ^Φλιλ, λητη partiri. ^^λα ob. ^"fctatii dcccm.^'fetiin'i dextcr. ^Φενάι t. gingivac. ^τελγτι trifolium. ^τελά avis (picus): at ^diTEAi» f. faclum. ^Ίϊιλ* facio, ποιώ. (Cf. germ. thue, angl. to do): ^^bu* gcr. praes.; ^diAUJETEcA* dualis praet. iterativi: hebant. Yerl)alc ^diANUE* τ o ποιείν. ^diAO* n. opus, έργον, ^τελκ* f. factum, έργον. Composita ci^ffe-teak* ct ^οκοο^τελι»* conditor et benefactor. λκ>κο^η fornicator. 3Άαο^Φη irialefactor. £ακά quercus. An hinc ^akjaba sal- tus (cjuasi qucrcetum)? £*γά etymon τ ου νε^αγά* morbus. ^ata n. infans. 5. ε* (k) 5oi acc. n. pronominis h, id (mare), αύτψ (β-χλχσσχν). Ε* (κ) tcrtia pers. verbi substantivi kca\u , pro kcti». Et nota, non so-lum Glagolitam nostrumhaberehanc contractionem omnibus Slavorum dialcctis hodiernis familiarcm pro ectk lin. 82 , 87 , 128, sed et Ostro-mirum ccterosquc antiquissimos Russorum codices. ebanjeahct'S* (εβαν^εληγτά) evange-gclista, εύαγγελιςης. Adj. ebanjeak-γκάιμ* cvangclicus, ευαγγελικός. 27 coniiidit cum anjeaucktiih*. εβ^Ϊκκάιη liebraicus εβραϊκός: plur. EB^kncipn* ubi Russus haberet ΕΒρΕίκτϊΗ. Nota df pro gr. χι sicut in (J>ApncdiU. ει·^λ* (κγ^α) quando, οτε relat. Nota r esse mutatum ex κ ob sequcns κγ^αγκελη 221 cpiando vero, οτχν δε. εγο* (κγο) ejus χΰτοΰ vide η. εγογκε* cujus, qucm. ε^ηηά ct Κ^ηνά UnUS. εγκε* (kh;e) quod, o , η. του h γκε quod vide. ei'*(kh)ita, vxi. Oppositum του hh , 110η , οίκ. εϊηιε* (κηγκε) 50 quam , »v. Nota bunc Localem f. syntac|ice, r>b vcrbuin ejkk-γκη^οβηνά ΝΛογ'ΐΗΑ'ϋ compositum cum ΜΛ-regente Localem. εγκκ m. echinus. ερπετά* m. Aegyptus, Α'ίγυπτος: H3"i ε]κ>πτα*, οτά ε]κ)πτλ* et 858 EjynTA*. Gentile ε)κ>πτΦνη* 3i6 acc. pl. pro EjionT^N^i, hocque pro usitato EjionTraN^i. jEKU m. et jEKA f. sonitus. jeaa abies. έλη ko* 676 pro ectkah ko nam si, ει γαρ. Cl. supra e pro ectk. εληκά* , a, o quantus, o σος relat. EA\oy# Dat. του ονά aut potius h , jn. C. ΕΠΪφΑΝΪΗ*, G. ΕΠΪφΑΝΪ^ (-ΪΠΐ) S. Epiphanius. ecmk sum. etefi*, a, o, aliquis, τ)?. Dobrovius lnst. 343 reete derivare videtur ab h, εγο ope τε^ά formativac, sicut κάτε^άιη ct κοτε^άιη qui, a κά-£0. euite* (εψε, κιρε) adhuc, έτι. JK. jkaka rana; Adj. γκακϊη rannrum. γκα^λικ, γκ^αιλ, γκη^αιλ desidero, cx- pccto. γκαγκ^α sitis. γκααά dolor, γκαλητη dolere. skaao aculeus. fkafu aestus. ου-γκλεά terror. γκβατη mando. Hinc »βαλα pl. n. frena (spumantia mandit). -γκε* vero, δέ. Conj. postponenda. In ηγκε, mγκε, κγκε ct similibus -γκε affixum ostendit relat i onem: οτά κχ^χ undc? οτά κα^αγκε unde. γκε'^λά* baculus / βχκτηρίχ.. γκελβά f. χίλυς testudo. γκελ^3° fcrrum. rKEAdiik*, diKUiH, λ^τη cupio. Hinc forma quinta γκελγπιλ (G. γκελΦκκ*) , cujus habes 708 part. praes. pass. rKEAdiEAAAitt* concupitam , gr. Ιπχι-νουμένψ nescias utrius culpa, Sla-vinc qui male legerit, an Graeci seriptoris. γκελα^κ m. glans. γκεηλ* f. mulier, uxor, γυνη. γκενα, γνλτη pello, ago. γκε^λβλκ , m. grus. γκεετοκά durus, gravis. γκηβοτά* m. vita, ξωη. 802 γκηβο-toa\a σφχλμχ librarii aut interpre-tis pro γκηβοτάνομα, ζώων accepit pro ζωών. Adj. γκηβά* vivus, ξων. a; h β A*, rKHBEUiH , γκητη vivo, γκητο frumentum, σίτος, παγκητκ pascuum. γκηγαγχ, Frcqu. του γκγα ΓΚΕίρπ uro. γκη^οβηνά* Judacus, ΐουδχίος. pl. γκη- ^obe 3 γκη£ά. γκη^οβκεκά* (α3άικά '^ΑΤΒΑ^ΐΑηιτΆ 728 γλωττχν ΐου-Ϊχϊκην, linguam Judacorum oblu-rans. »ih3mk — 3λιηάλο «1H3NU* f. vita, ζων. Cf γκηβοτά. γκηλα vena. γκητκε* η. (γκητϊε) vita, ζι>:ν. cf. mm- βοτά*. γκλάνα picus martius. γκλάτά gilvus; hinc η;λάίι» fcl. γκλ+κά m. ca na lis. γκλ^3α glandula. γkoyπeλάm.(Carn. γκβειίλο n.) sulphur. γκ^άτβλ* f. sacriticium &υσίχ. γκ^κϊη* m. sors, κλήρος. Quid si έτυμον quaerendum in sequenti γκ^Φ-Kuijk, cujus fortasse similitudinen» referebant sortium tali? rK^KKiju* m. cquus (juvenis) integer, Τίΰλος. JKpdiKA, -KATE pullus cqui-nus, πωλχριον. f. palanga (Germ. \Vicsbaum). γκ^εηοβά m. lapis molaris. «upa immolo. Eademnc radix , quae του γκε^α voro. A \oroest Γκ^ρ^ΛΟ fauces, scaturigo fluminis? γκατη inf. a γκνιλ meto, ct a γκλια hn-morem cxtotqueo. S. •s^ao valde. *sd?A0yT0* (140) ποίΑΓΚ^ΕΝΚΕ nescias. an pro slovacizantc adjeetivo c sdiAo-(valde) derivato habcas, an pro· graeco ξηλωτός retento. 3. 3Λ* (pracpositio regens acc.) pro , δια. Sed nota 88: 3Λ tsro pa^h prop-terea, διχ τούτο. 3A post cum instr. ν^ααπα spes, in phrasi adv. βά ηε 3ααγια praeter spem, ex insperato. Fiadix videtur oy - πβατη hoffcn. 3λκάιτη* oblivisci, έπιλχν&χνομχι i Fut. 3aka^a; Part. pass. pract. 3ΑΚ6ΕΝΆ, a, o. Est compositum e --(λ- ct verbo κάιτη, quasi 3irat se esse jam diu post illam rem, cujus non meminit amplius. Sed ^akcam» aut ^acmu non dicitur. ^α^ά a J v. post. ^λκλλαχα* maetabant, a cempos. 3λ-κλλλια forma quinta verbi 3λκλμ1ι., 'akujh, κλατη maeto, -S-Jco. ^ακονά*, m. 1 ex. νόμος; compositum c ^A et KON-quasi definitum (dc-cretum); Constantino- Porphyroge.-nito sec. X graeco est ζχχχνον, n. Adj. 3ακ0νενά, A, o legitimus, νόμιμος. ^ANE*(3A HE i. e. 3A hk) proj>tcrca quod, quoniam, έτει, οτι, διότι. ^Aii^cfeuiTATH^ (3AnpdmiAra>) veto, comminor, επιτιμά, Freq. του 3A-nfbipa, thuih, thth-3aj»ra aurora. Compos. e 3λ- et fK^vb- th rubeo? '^αωάλο* κΐ ίλάνάΐ)ε occiderat sol, gracc. vy δΰσχς (eadem plane qna Slavus syntaxi) part. praet. act. verb. -;a- H^A orcido . δύαμχι.. -ίλφβΛρ'βίΛΐυ'ΓΆ —■ Η ^ATf.AfdikaiT^part. praes. acl. verbi qATBAf'bixC3A,rBApnii*)claudo, ob-?uro, frequent. τ ου 3ΑΤΒθριχ, cujus habes part. praet. pass. 916 nt- HΑΤΟΜΑ 3ATBOftNOAA'S. -^AM-iMATk^incipicnl Praes. et futurum verbi ^α-μίνα, cujus freq. habes 64: 3ΛΜΗΝΑΕΜ'** incipimus, αρχο-fitSa. '^AiAijk, »sija lepus. Ηβλτη, 30B*, vocare. 3EMA»fe* (ŠEMAtn) terra , γη. Nota Gla-golitamA epentbcticum omittcre non solum in Adj. 3eavsntiih lEpoycA-λημί 902 , et 3EA\uckriih 467, sed in ipso substanlivo: na 3EMH Toy?K-^eh passim, ante H. -^h^s murus, 3HJK£A, 3ΗϊΚ£ΗΤΗ et ijH^ATH cf. cs^AMU i. e. condo. Hinc - ^hsk^hteab* (m.) buc^m* 0 tcv-tcov πλαςουργός, omnium conditor. 3ΗΛΑΑ hiems. ΗΗΝΧ hio.; Dur. 3^1» (311711»), 3ϊιτιτη. serpens. ΐ^ΜρΆΝΛ* f. mirrha , σμύρνη. ^okai» manduco (grana). 300λ vide 3Apm. v^nais»* novi, γινώσκω. Hinc. 3νλμα signum et 3Naa\enawk* signo, σφρχ- Ύ<&· ' , „ maturcsco; 3p>KA*xiH maturus. ^-sabk f. glos, mariti soror, γ άλως. ^άλά*, a, o, malus, κακός. Subst. 3^0- ea* f. malitia, κακία. ^άικλιλ*, akluh, κατ h (ca) agitari, <τχλεύομχι; 3·αικ^λι» f. cunae. H^aVe Collectiv.: n. herbae. 3Ϊνηι}Λ pupilla. aspicio, βλέπω: 3κρΗ* aspice; -^κρΐτΗ* aspicere. m. virus. Cf. ζόμβρος Byzanti- norum de hoc animali sec. IX. e Bul- garia in Urbem adducto. m. dens. ^ati» m. genor. H. h* et, etiam ,'κχί. Nota et phrasin mKO h na np^ctoa^f sicut inthrono, ubi το h videatur abundare, sed est ad-huc familiarissimum Serbis. H* acc. pron. obsoleti nominativo (cf. gr. i). Declinationem vide suo loco in grammatica. Ipsi Pvussi obser-vant, pronunciandum esse jn; boc-que non solum reliqua tlexio κγο, κΜογ, kh, κΐΑ, t», ια ctc. confir-mat, sed etiam a Dobrovio indica-ta Inst. p. 24 codicum scriptio: nOCTABHAl ΪΗ , Β^ΝΜΑΛΆ ΪΗ, npH-ιατά ϊη Ct γαλγολιλτκηηϊηβλ (di- cunt eum vivum), £a πομαγκιλτκη (ut ungant eum). Quibus nune adde Glagolitae 216 et 227: h Λ3Ά bamu np^AMUH lege npdr^AMjn (et^ ego vobis tradam eum: el 5l8 buinnahi UBA — I^B^AUJTEM ΠΑΜΑΤΗΪΜΆ lege ΠΑΜΑΤ jim. Cf. Ostromir Luc. XI, 12: ripocHTu AHLjA i. e. r.i M1J Λ ■ hba salix caprca. ΗΓΛΑ acus. uro jugum. HrpA ludus; HrpAl·» ludo. h^ejke* rel. ubi, όπου. Sic seribit no-ster, qui et κά^ε ubi, που, pro aliorum r^ffc et h^ske. η^ολκεκίιη*, ΛΓ7ΐ, οκ idolorum , των ειδώλων. ^euih, HTH (non h^th quod semidoeti seribunt). Conjugationem habes in grammatica. HEpEH* (iEpEH) m. sacerdos, 'ιερεύς. περογΓΑΛΗΜΆ* m. nom. pr. Jerusalem, Ιερουσχλημ. hske, rafke, kh;e* qui, quae, quod; 'ός, η, o. Declinationem et reliqua vide in grammatica. H3rs*, ex, εξ (εκ.). Sequentc fortiori consona scis mutari in hc$- : sed Antiqui qui ex audi tu, aut (si malis) cum Graecis a d .auditum seribebant, etiam in as mutarunt ante liquescentes; hjknefo 5i pro η3·χ νκγο; 46o hjk^enh pro h3-ϊκενη ( H^fK^ENH ) hocquc denuo εύφωνιΤμένον in ηγκ^ενη profano acnigmaticum; (taliumque vocum nonnullae hodieque servant vetus ευ-ψωνίχς privilegium per felicem gram-maticorum ignorantiam; nam si c. g. seirent ridiculi hi δοκηΰίσοφοι, hsk^hbhth esse idem quod h^-jkhbhth , nae jam dudum prior vo-cis forma cum ηκνεγο pariter exu-laret c libris etlexicis, quae nuncig-nota ubiqueper Rutheniae et Serbiac libros vagatur Iiberc; imo 829 huj-ΤΕ3Λ pro hcme^, sicut in Ostro-miro Luc. 24, 51 habes Ηψε3Ε di-sparuit. Nondum habes omnia: videbis in Compcsitione carcre suo 'S, et χμε^ως jungi sequcnti eonsonae; item in H3^pEUJTH pro Η3Ή0ΕΙ11Η interponi ^ epentheticum, quoa aliasTtS fk subditur in hsk^enh, ΒΆίκ^ΕΛ^γΆ etc. Imo ct extra com-positionem habes 1. 21 H3oytTrA pro Η3Ά ογιτϊ ex ore etc.; adeo blande se insinuat euilibet vocihaec ^littera. η'^κλβλιλ*, bhluh, hth libero, ελευ-3-ερόω. Hinc Η3ΚΛΒΛΕΝΚΕ* n. libe-ratio, λύτρωσΊς, ct Freq. Η3ΚαβλΦιχ* (η3ΚΑβλγϊιιλ). H^Kdirs 314 praet. pro H3Krfero)f,s "verbi η3Κ^γα, k^jkeujh, k^ijjh, eίTugio,^(αφ^t;Yω. (Dobr. Inst. 564.) h^b^^^ujteh* plur. part. praes. τ ου h^b^mu rescio, comperio. Hinc Freq. h^b^uitaiaca* stabilior, βε-βχιουμχι. Et Adj. H3BrbtT'ftN's*, a, o, certns , βεβχιος. η3γλλγ0λιχ — ηίκογίλιχιϋτηλ^ Η3ΓΛΛΓΟΛΙΛ* eloquor (εκφράζω). H3^fEUITH* pro H'SpEl|IH inf. του H3pEK^ (Η3ΡΗΪΚΛ), pE'IEUJH, pE- tpH , eloquor, εκφράζω. Sic habe, seribi, ubi tonum habet haec syllaba, contra pu- et russice pE-ubi tonus transmigravit ad aliam, e. g. pbLjHMH dic mihi; in praeterito tamen vix putem aliter reperiri quam pEHE per e etiam cum tono in prima. Η3ΛΗΒΛΜ cffundo, εκχέω] et H3Ai»raBR#, cujus habes 572 praet. Η3Λΐ»Ίί* more Glagolitae bulgarico pro H3Aum, seu Η3ΛΪ171. η3Μ^νι»*, hujh, hth, excipio (muto; διχδεχομχι. Η3ογΕτΆ* i. e. Η3Ά ογΕτΆ ev orc, lx του ςόμχτος. ηλη* aut, vj. ηληρχ* acc. του ηληΦ (ηληγπ) nom. prop. Elias, Ηλίχς. hmamu* habeo , έχω, cujus declinationem videsis in grammatica. Hic habes hmaiuh*; ημλτά* et neh-ααατά* . ηαιαμά* pl.; ηαλλτά*; gCr, praes. ημάι*, part. praes. hm^ui-tih* ; inf. hm^th*: imperat. ne ημΦη νηκάτοϊκε; ger.praes. ha\rtiiA* praet. iterat., hm^auie*, ημΊλΛ^*. hma* , G. hmene n. nomen, όνομα. Verb. HMENoyus* nomino, ονομάζω., hni*, λ, o, alius, άλλος. HNor^A*ali-quando, ποτέ. Possit quacri, utrum ηνογ^λ simpliciter sit composilum ex ηνϊ et r^a an ex κ^ηνά et γ^λ: Nam in ηνοία^ά* quidcm μονογενής unigenitus et HN0^oyujNO* una-nimiter, ομοθυμαδόν prior pars aperte estab κ^ηνά*: at ηνοπλεμεννηκά* άλλόφυΤλος alienigena itidem aperte ab ηνά. m m οκά m. monachus etiam est a κ^ηνά μόνος. ηολνά* nom. pr. Joannes, Ιωάννης. Adverte sis orthographiae simplici-tatem, oppositam τω grammatico-rum Ιφλννά. Aeque parum curat ltalus, seribens G i o v a η n i, prout audit. ΗΟΕΗφΆ* nom. pr. Joseph, Iωιϊηφ. npo^^m. nom. pr. Herodes , Ηρώδης. hcah^* (,HCAHt7i) m. nom. pr. Isaias, Ησα/ας. hcV* lege Hcoyc& pro veterum sim-plicitate, aut et HVcoycx ct i'HCoycs. Genitivo HcoytA*, Dat. HtoycoBH*. Adj. poss. HcoycoBH. Jungitur et ϊχΆ i. e. Hcoyci ^pncTOca ct decli-natur. G. HcoyYpncTA etc. hckauje* praet. verbi hipa (et ηγκλ), HipEUJH, HCKATH quaero, ζητώ. πίΚογηπτΆ* Supinurn ab HCKoynAt» , 11hluh, hth redimo, λυτρόω. ποκογοΑ^υιτΗΜΆ* part. praes. Freq, HCKoyujAiA tento, πειράζω; sphal-ma est HtKoyr- pro hckovuj- : nam ι g hckpa — vhwaa perfectivi HCKoytHTH jam in prima persona abit in ui autc ; HCKoy-ιηλ, sicque etiam antc-mth inf. frequentativi: HtKoyujATH pro-uira-TH. HCKpA seintilla. hckpacth* inf. TOV hckja^a, aeujh, kpacth, furor, εκληςευω. mckpk adv. prope: adj. hck^uhih pro-pinquus, γνήσιος, ct hinc sincerus. ΗΕΠΑΆΝΙ/ϋ*, HLUH, HTH impleo, CX- pleo, έκπληρώ. Freq. ηεπαάηϊιχ* (-ηγτηλ). HcnA^Num. f. etn.plcnus. Htnoe^Mii*, conliteor, ομολογώ. Ejus declinationem habes in grammatica p. 63. Hinc HcnoEidi^LNHKTi* con-fessor et Freq. η£Ποβ*Αλιλ* conti-teor, et HcnoB^^ANUE coufessio. μπογιηττιιυλγο* γαα£γα ejus qui emi-sit vocem, τον άφιεντος, participium gerundii praet. verbi Hcnoyipx, cthuih, hth: gcr. ποπογετηβά et Hcnoyipu et fem. ct plur. itcmquc casibus ob!iquis omnibus ncnoy-UlTiLUH, -UJE, -ηιάιη, AtTl, EK. Vide Dobr. Inst. p. 585 ct Nostri excm-pla BrscKfrbciUJio,\\oy ctc. hcnpabahk*, hn in u, hth reete facio, cfficio, κατορθώ. Hinc verbale hcnpabaenue*, et Frc q. hcnpab-λΊϊιλ (-λγμα). HtnpA3HH* pract. verbi η3Π0Α5κηιλ, hhuih, hth, vanum reddo, καταργώ. Rad. πρΛ^ΚΗΆ, seu n^ A3-vacuus; cujus dubites ulrum A sit cpenthcticum, an radicalc. Equidcm habeo pro epcnthetico. Htn^fcBA* i. e. Η3Ά πρΆΒΑ primo, εκ πρώτου, πρώτον. Η£ΠΆΙτληι»ε* examinatio, ζητησις. Nota in his Instr. in -hmi» pro -kmk. HcpAHAi»* Israel, Ισραήλ. Adj. poss. Hcjahaeb-s, a, o. hcthha* f. veritas, αλήθεια. Adj. hcth-νκη'α, a, o, veritatis, της αληθείας; verus, αληθης. Radix est ηγτά idem. hcti»ah(>* , ahuih , hth corrumpo, διαφθείρω. Hinc ηοτι»α*ιλ*, kujh, λΦτη corrumpor, διαφθείρομαι, et Verba hctua^nue* corruptio, διαφ-θορα. Ht^oiK^EHKE* η. exitus, έξοδος. hclj^aehue* η. sanatio, θεραπεία. huitete*biilg.pro ηψετε. V. hck;r aut ηψα, ipEuiH, ckath, quaero. huite^^* vide supra η^ϊ.— Cf. I litteram, Antiquis ex asse aequi-polcntcm huic H litterae. I. i. e. η^ά vide ad h. k* i. e. lHcoycs quod vide. Vj^A* ct Vy^A i. c. HtoyxoHCTA. Vhk)aa* nora. propr. Judas, Ιούδας. Nota graecum horrorcm τών ja, je, ji, IlO^diH-K Λ UMA jo, ju diphlhongorum; ne cum La-tino et ipso Judaco dicere videa-tur Judas δκΤνϊλαβώς, potius I geminat, quod ne ipse quidem grae-culus facit. Sic qui graeculo fuit Ιούδας trisvllabus, Slavo grae-cizanti lit q u a d r i s y I 1 a b u s: lijuda; ni forte tamen malis legi Jijuda aut Ihk>AaτρισνλΚαβώς. Adj. poss. Ιηκ>αοβά* ct Ιμκ>αηηά*. Ito^dih* Judaeus, o Ιουδαίος. Voc. w Iio^diE. Nota ffe pro gr. «f. Plur. Ikj^h*. Adj. lk>adjhch's*, a. o. ΙΊϊκοβϊ* (hrakob's) Jacob, Ιακώβ. Adj. idikobau* Jacobi, του Ιακώβ. K. ·κ· Glagolitis valet XL (40), Cyril-lianis cum Graecis nonnisi XX (20). ka^hth (καίκ^χ) adoleo; ka^hao suffimentum, ka^hakniiija turi-bulum. ΚΛ^ανκε* monstratio, δείξις; ΚΛ3ΛΤΗ (-γκλ) monstro. κλ3ΚΝ!λ f. punitio. κλ3ητη (-«;*) corrumpo; καηϊενηκά cunuchus. kako* quomodo , πώς. καλά coenum ·, κλλητη turbo (aquam). kamehu* m. (καμάι, kamnik'*)· Adj. κλ-μενκηά lapideus: κλλ\ειιιγα moct^. κανχ stillo. Durativum: καπακκ, ka-πατη. Est ergo κληχ contr. pro καπν& , sicut τοηλ mergor, pro τοπνλ. καπά stillicidium. kafiadi* (καπλγτι) stilla , gutta. καπηψε dclubruin, ara (UndeP) kauia puls (miliacea). kaulkau, m. tussis; kaulisattlth tussirc. ΚΑ^φΛ* (ΚΑΓπφΛ) nom. pr. Caiphas, ό καίάφας. Nota KA^-^/^^a/Bcojpro και a trisyllabo. kai^ca poenitet me. kbafs m. damnum, kba^hth corrumpo. kbaca fermentum. κλλ£Α=(ι» m. fons, putcus. κλα^λ, kaacth ροπο. kaan^auje ca* praet. iterat. a kaahiti-iaca inclinor, προσκυνώ. Forma IV: κλοηιλ, kaonhth (clino). kaacs spica. kaath vide koakk. kaebeta calumnia, συκοφαντία; kae-betuhri* dctractorius, συκοφαντικός. KAEBpETTi m. contubernalis συνδουλος. KA0K0yK,A pileus. κλοηκκ vide kaahuik. κλάνλ (kaunx, r. kaen/r) kaath juro, maledico; kaatba* maledietio, έπάρα. κα^κνλ genuflecto. Freq καΦκατη. Contra καΦματη est abjeetum esse in genua. καΊϊτι» f. cella, cubile. kahoka uneus. κλκ>ή» m. clavis. κλκ)ιλ, kakbath rostro pungo. κλκ>ηά m. rostrum. kakjhamu (Čarniolis) ΚΛΑΠΙ» — K fACA ticcdula, utpote rostro longo in-s ign is. KA^nu f. scamnum. κμετά scnccio; hinc senator quasi ru-sticus. Radix vocabuli ignota. Čarniolis (ct Polonis) kmet simplicitcr est rusticus. κνηγα liber; epistola. Cf.sinic. King? KNA3U princeps, άρχων. Cf. germ. k u 11 i η g. κοκ'ϊιλλ cqua. κοβ^ηεγά m. arca. κογ^α* quando, πότε. kojka pcllis; κοίκονγή pcllicium. ko^a capra; ko^ua1*, m. caper; κο- ^i»aa pullus caprae. KO^bHk f. (reetius k^^nu) teehnae, mac hinalio. kokouii» f. gallina. koah* unquam, ποτε. koahka časa, καλυβη. koahko* quantum, ποσον. koao n. rota. koa^s m. palus. κολακα®, koa^fegath jacto, agito. koa^ho genu. κοαβϋ, kaath, lindo; maeto. komaj» 1», m. culcx. κονοκά lebes. KOHonii f. cannabis. kohi» m. cquus. konu Γ. cxtrcmita«. Hinc koni»qu* m. finis, τέλος. κοΝΐ»4ηνα* finis, mors, τελευτη. κοπ^Ά anethum. Russis κ^οπά. kojakau m. navis cf. gr. κχράβιον. kofeni»*m.radix, ρίζα. KofHtTK f. spolium; emolumentum (reetius sic, quam ko^sictu). κορ'ίΐτο canalis. kopis subjicio : ποκο^ητη ; ποκο^λ; Itcr. KApniTH. κοεά merula. koča falx fenaria. 2) capilli. koctu os, cίςεον. κοτά catus. κοτι»λά ahenum. cf. goth. kafils. κογ- est radix τον komati» amo (pob), et pAcKomu f. luxuria voluptas. kouju m. cophinus. kj»aba vaera; adj. possess. κ^αβϊη vaccariitn. At bos est βολ·χ, m. KpAroyH accipiter minor. kfacth furor, ληςευω: k^a-AOA\'iiH c λη-,ευομένος. KpAH margo. KfAAi» rcx. Notum est, Dobrovio vi-deri factum e germ. Kari, sicut ijdrcApi» ct Kaiser e Caesaris nomine. κ p amoaa seditio. Cf. Carmula, Legis Bajuvar., quae ipsa Lcx hanc voccm pro bajuvarica habet, interpre-taturque seditionem. k^aca pulehritudo: kjachth* (kjaiux), orno, κοσμώ. Κ^ΛΤΐ- - ΚρΆΙΑ κ^λφά- vicibus: φ^νκ^αφάι bis; com- pos. CEKfATTi rcccns, q. hac vice. κ^αφάκά brevis; verb. kpaipia, kpa- thth abbrevio. kremeni» m. silex. K () h rά curvus 2) iniquus, sons; hinc KpHBHijA injuria. κ p n h;κ crux. Hinc Dobr. derivat εΆκρH- ϊκλλε tabula (decalogi). κρΗΛΟ ala. Adj κ^ηλατά alatus; hinc Fris. KpHAA'ruL)u aliger, pro angelo. KpOBbiA* et KfOBHtA lnstr. ρωσίζων a κρΐΐ seu κρΆΒΐ» f. sanguis pro κρΆ-BKIft et Κ^ΆΒΗΜ. Kf ομϊ* cum lnstr. ^3: KpoAvfe hcivai-φανημι» (absque, πχρεζ); quod mireris, nam aJias cum Genitivo con-struitur κροΛλΊί. κροπ'Δ aqua fervida; hinc κροπΗΒΑ urtica, et κ^οπηφν aspergo. κ^οφάκά* mansuetus πραύς. κρονχ scindo; hinc κροίί m. formula (Germ. Zuschnitt). κρογΛΠΙΒΆ Carn. claudus cf. ^pOAVA. κρογχ'Α proprie frustum panis·, hinc Carn. et Dalmatis panis ipse (alio-rum ^λ^κά) a verbo: κρογιηΜΦΜ frango. Sic et Graccis άρτος nune est ψωμί, frustum, buccella. κράλ\ά (κά^μά) cibus. κρϊ,μα (κάλλια) puppis. Hinc κά^μη-«ρη; κά^λαμαο; κά^μμιη; κά^λν- μλγ71 κνηγλ. βάε-κοάενα excitor, resurgo. Facti-tivum KfbcHTH (KffeuiA) excito, suscito. Frcq. KfbtATH Carn. est ignem extundo, excit o, e silice, Kf^cHBoet KpdsCHAO chalybs ad hoc. κ^μφά* ct Kp'iCT'i ct κρεετΆ, imo et Υ^μφά m. crux, ςαυρός. Adj. κρκ-εφκνά crucis. Lin. 718 fortassc ip-sum C h r i s t u m signilicat? Certc-quc 1. 98 : cbatoe κρ'λετενίιε ct 101: κρ'&ιυτΕΝΕΕ est sanetus baptis-mus et Christi initiatio. Verbum KpTicrHTH(κρκψΑ)est baptizare, proprie Christianum faccrc, a Germ. christen, et κ^φι^νά i. e. κρ'«Φΐ»ΐ7ΐΝ'ί m. Cnristianus. Nota Russis dominis ser vos ru-sticos vocari KfECTi»f7iNE, itemque Carniolis servas (ancillas) κρΆψΕ-nhije; nescias utrum a paganis-mi tempore, an quia sacerdotcs plebem suam pro karissimis chri-stianis salutent.— At Adv. οκρΆεΦΆ circum, videtur alius radicis, cog-natae fortasse germ. Krcis. κ^άφά talpa. κ^άηηφη exstirpo dumcta.facio agrum. KpTiHi» m. spasmus. KpiHMA caupona. κρ'ίΜΛ* tego, κρύπτω. Glag. semper κρΗίΛ seribit. Hinc ΓΆΚρΆΒΗψΕ the- *;mrus (j. v. ΚρΗιΠΆΚΆ — ΚΑΤΆ κρΐπΆΚΆ* lirmus, ισχυρός. κ^αρά, orbis; hinc οκ^αγλά rotundus. Kn"0M0y# adbuc, amplius, έτι. Plc-rumquc negative: νε-κφ0λ\0γ ουκετι. Vides esse κά ad -(- TOMoy sicut lat. adhuc i. e. ad hoc. KoyrA Cisdanubianis est pestis, alias MOfS, πομορά, λ\0ρηγ71. Adj. κογ-γκκνά pestifer. KoyA\np"i idolum. Aliis Slaviš plane ignota vox, vocisque έτυμον. Certe Dobrovius veterum Bulgarorum t u r-c i c a e linguae tribuit. Sed ille ni-mis liberalis erat in talibus , etiam ijAfi» tribuens Turcis, quod nune Oslromiro cl Glagolita testibus certo certius est syneopatum c ijrfecApi», IJUCApK, LjApk. KoynnNA rubus, βάτος. Rectius κχ-iihna; nam et Pol. habent k^pina, et Carn. kopina. Koyfurai, πητη cmo (cf. germ. kau-ien); -κογπΛΐ7ΐ* negotium, mcrca-tura, σινά>λαγμχ: etiam KoynrA m. ^οκρΆ KoynrA respondet gall. bon marche ; Koyruaju mercator. κογπά m. (cf. germ. Haufe), cumu- lus ; KoynNo* simul, άμα. κογρΆ Russis est gallus gallinaceus, alias ri^TEAK (eantor), Cisdanubianis π^φλά, G. ιι^τλλ; itemque ΑΛΕΚΦορΆ e gracco αλέκτωρ retentus. κογ^ΛΦΜ coquo, germ. koehen; hinc Koyx"iiNi7i culina. ΚΆ* ad, προς. κά^ε* ubi, που. (Nune K^di, r^-k). *ΚΆΜ0ΦρΛ* f. commatcr et confilia (sit venia verbo) cf. Praef. p. VIII. κάφο* quis, τις. Alias κφο. κάι^λια fimum ejicio. Hinc κάιηα (jacio) pro κάι^νμ cf. kana. At κάινα aliud pro κάι^να a κάι^λια sternuto. κάιμε lnstr. pronom. κάφο, quod vi- desis. κάκελά acidus. κάιμηφη inllo.vidcturspcctaread κάικα capillorum ornatus,- unde fortasse ct κάιφα Illyricum, idem fere signili-cans. ka^eau f. pensum lini. KA^oyrKEAM (sie) unde vero? πόθεν δέ.1 Mireris seriptionem KA^oy, quum ka^a expectassesP Cf. 1. 261 οτι CA^A. KA^f H cincinni; hinc κα^^πιβά eri-spus et KA^praBbiji» subst. Sic Her-berstein se dicit a condiscipulis c. i5oO fuisse appcllatum (kodrolz enim lege ka^obklji»). kakoak m. agrostemma githago Linn. καπαφη balneo lavo: KAirfeAu f. bal- neum. kacs frustum. καφ'6 angulus. KAip A — A'AICA ΚΑψΑ tugurium. Cf. lllyr. KoybA, cl Carn. κοία. κγπρΕΕΚΆΐΗ Cyprius , της Κόπροι. Λ. λλγαφη cf. λοίκηφμ. aa^ura (λα^ηπι). Nota de λ epenthctico. Labiales κ, β, π, μ, quoties iis jotatac vocales m, κ, κ>, u affi gendae sint (brevius: ante syllabas j o ta t as) epentheticum λ assumunt; pro zemia Pol. aut Boh. Cisdanubianis dicit 3eaum, pro drcmig^pe-μμά etc. Sed vides Glagolitam pro ^EMAH cliam habere 3EMH, et scito hodic tam Bulgaros, quam Illyrios e. g. insulae Corcyrae nigrac oblitos hujus cpcnthcscos AAHiA, ΛΛ3ΗΦΗ , repto. Cl. ΛΑ3a· λαι», λαγπφη latrare. λεβά (λεβά), λι»βα IcO. λεη;α*, huih , «5αφη jaceo, κεΐμχι λανηφα gena. λανη anno clapso. λανκ f. caprea. λλϊκλφη adulari. λαγφοβηι}Λ hirundo. An proprie βλα-εφοβηlja ? ΛΑΚΑ^Κ m. cygnus. λειλ ct ληηα fundo; hincAOH scbum, λη*, (aut, η. 2) an? graccus carcl. ληκά* m. chorus, χορός. ληη;α, λη3αφη lambo. ληεφά folium. ληίφϊε collcct. folia. ληγά vulpes mas. λη^ά*, A, o impar, περιττόν. ΛΗωΝΦΗ privare. ahije* n. vultus, πρόσωπον. ΛΗΐ)ΕΜΪρΆ* m. simulator, υποκριτής. Cf. Germ. Glcissncr. ΛΟΚΆ3ΑΝΙ1Ε* osculatio, φίλημα. An rad. λοκά frons? Sed λοκά est proprie λάκά, non λοκά, et unde 3 cxpli-cabis? λοβλιλ, λοβηφη CaptO. λόγκε cubile, leetus. cf. λεηϊα. Λ03Λ (bhnoba) vitis. λομλια*, -mhuih , ηφη frango χλχω λοπαφα pala. aock m. Germ. Elent, alces. λοηηφη ct λοκαφη lambo. AoyKENHL]A anguria. ΛογΓΆ lixivium, germ. Laugc. Aoyrr,A lacuna (Pfiitze). Aliis KAAoyw>A. AoyNA luna. Et hoc vocabulum testa-tur linguae sacrac pannonietatem. λθγιιά* et λθγηάυίιά* Ct λθγηϊίί* IT1C- lior , κρείττων. Aoyiu f. fax. λάκά , λοκά eranium. λάγα , λάγαφη mentior. λ·ζικά liber arboris. λάκα macula. λι»γάκ facilis, leviš. λι»μά, Genit. \i,noy linum Λ1»Η'.Α — iMACTI« λκγκα et λάη;ι» , r. aojki» f. mendacium. (ε) a^Hi* licct, έξεςι. Hoc λι^Φ videtur Dativus vocis ama? akctu* f. dolus, fraus, δόλος (Cf. germ. List). λΊϊηά laevus; aHjrhlja laeva manus. α^ά, AK^oy, glacies. α^κά medicina, cf, suec. ct golil. leik. λΊγνά piger. αΊϊπά*, a, o, pulclier, καλός, πρετων. aHjcs silva. a^ctbhlja scala a a^a, scando. αΊϊταιλ volito ; a^ia, αΦτΊϊτη volo. αΊϊτο* n. i)aunus, ενιχυτός. '2) grae-cizat: na bi»cfc a^jta 425, εις παν-τας χρόνους i. e. neogr. annos. aHjti» facile. αΊ^α f· Marc. 6, 4°: » Vulg. in partes (agri). αιοκαιχ*, khllih , htm amo , ψΐλίύ. AtOEOA^ANUE* fornicatio; hinc adj. ak>-κο£Η?λνι»νά* fornicationis, πορνείας. Subst. αιοκο^Φη* m. fornicator, πόρνος. λκ>κάβκ#, f. amor, αγάπη. Adj. ak>- κοβάνάιη* amoris, της αγάπης. aio^ke* m. pl. homines, άνθρωποι. Gen. ato^V 868, Dat. ακ>£ι»εμά 772, Acc. BI AK>£H 11- Λίοτ'ί furiosus. ΑΑΓΑ, Λ^ψΗ acrumbo. aa^hna novale. λα3α, a^cth repo, scando. Cf. aajka. αα)(Ά (Lengyel) appellatio Polonorum. aΛίρΑ letiš, G. lentis. Cf. cum latinac vocis rhincsmo. a αγά lucus. Cf. neogr. λόγγος. λακαβενά* (pro λακαβκνά) a, o: ma- lus, πονηρος. αακά arcus. ΛΑ. ΛΎαγ^ααηνα* n pr. Magdalena, Μάγο χληνη. MAHATH UllgO. μακά m. papaver. Austriacis: Magen. ,v\AAA\*Eoy* Dat. a a^aaa^ea, Malacheas propheta. Nota declinationem genu s sequentem potius, quam tcr-minationem ; nam de regula exspec-tares a\aaayeh, nec Dobrovius me-minit tališ transitus. Si quis dicat, posse Nominativum esse maaa^eh utilN£jEH, illi respondebimus, Rus-sis ipsis, quorum est IIn^jeh, prophe-tam esse μααα)(ϊα. λ\ααά*, a , o parvus, μικρός, βά μαα^* paullulum, προς βραχύ. .mana, μάνα, ματη minuo, contero. MajVa* η. pr. Maria. Μαρία. Adj. poss. Majih νά, a, o Mariae, της Μαρίας. avacao oleum. Carn. est Schmalz i.e. butyrumcocturn. Radix MA3-ungo; unde. macti» f. ungucnlum. AUT H -A\JU'-(I& ■MATU, G. mateje f. mnTer, μητήρ. ma\\\th vibrare; au^na. λ«αοτοηάνάιη*mellilluus, μελίρρυτος. με^ά (μ^ά?) mel. με^ά (cf. medius) hinc meik^a limes·, adv. AtEfK^* '"ter, et mesk^io q.v. aiejk^'0* inter, (προς, μεταξύ). Nota seriptionem, ubi μεγκ^ιλ (aut Nostri more qui post consonas semper a tantum seribit, mejila) exspectcs. mene* ja^h mca gratia, vide α^ά. μεαιλ, λ\λϊτη molo ", μαηνά mola. meni» (a\i»nk) minus. meta, mecth vcrro. μεηά*, tu. cnsis, gladius, μάχαιρα. μη mihi, μοι vide α^ά. μηαά carus. μημο^οϊκ^α*, ^hujh, hth transeo. παρέρχομαι. μήνα transeo; hinc adv. mhmo praetcr. μη^ά* m. pax, ειρήνη. Compositum mh jotbojulji»* m. pacilicalor, είρηνό· ποιος. Adj. λιη^νά* paciiicus, της ειρήνης. At bkci» α\η^ά* (Rcccntiori-bus tantum etiam sine bkck) est or-bis tcrrarum, mundus, κόσμος, et alius fortasse radicis quam mhj's pax. Hinc slavici Gottschedii mun-dum seribunt μ'ι^ά , pacem vero mhjra. μαα^ά juvenis; maa^octk juventus. maa^nelji»* Gen. pl. pro maa^nhljk, m. puer. Adj. maa^enehi»* puero- rum , των παίδων. Nota seriptionis variationem μαα^Ϊ- et maa^e-. μαατά malleusi ahis kaa^hbo. μλάβα tumultus. ορρ. κε^μαάβϊε q. v. ΜΛΆ3Α mulgeo. μαάκνα conticesco. Frcq. μαάίατη. μαάνϊα fulgur. μαφκο lac; μαίϊηκνά lacteus. μογα*, MOfflEUlH, μοψη pOSSUm, δίναμαι. Praet. it. moskaauie. Ger. praes. νεαϊογάι cum non posset, ου δυνάμενος. Gcrund. praes. μογοηιτε 180 pro μογαιιιτε , quod habes regularc ig8. Sed hoc σφάλμα in-nucre videtur similitudinem sonorum o et a. Hinc Moipuf.potentia; virtus. μο'·}ι»γά cerebrum. moh, m, κ* meus, έμός, μου. mokJ's bumidus; mok jota hnmiditas. Verb. a\oha , huih, hth humeeto. moak m. tinea. moahk(ca)* precor, προσεύχομαι. Nota βά ljjkkbh ca moaa* ca praepOSlti exemplum de millibus unum. mojk (moje*) mojra marc, 3-άλασσα. moch*, G. mocHia Moses, Mcocrijis. Moy)fA f. musca. mjλkά crepusculum. Cf. mjkkna. mjabih formica. mjrikna obscuror. .modi, abominor. Adj. ^^JU3ΆKΆ. A\JI»3H A — ΜΑΓΆ a\ji»hna gelo. AtjffefKA retc. a\ja, atjdith morior.mjάtάbά*, tba, o, rriortuus, νεκρός. Nota phrasin: οτά MJ^BrAI\^ Ct Η3ΜρΆΤΒΆΐγΆ. Subst. mj^'Bi»lji» homo mortuus, νεκρός. ΑλΆ^ΑΗΤΗ cunctari; hinc μά^λο(τκ*. (vi. αχα^ητη. ααάνογά*, a, o multus, πολυς. (Cf. germ. manrh). ne ho avano^^* paullo post, μετ'ου' πολύ. Verbum: α\άνο?κα*, h lil h , hth multipllCO , πολυπλασιάζω. Subst. Λ^ΆNOfκι»cτBO* multitudo, πλήθος. Adv. μάνο-taujth* sacpe, πολλάκις. ΜΆχΆ m. museus. (Russ. μο^ά Carn. α\α)(ά). mi»fkhth (mh3ath) conniveo. Radix est ΜΙ»Γ-, ΜΗΓ-. mk^i» m.(r. MECK^Carn.AtK^K^) mulus. mi»3£A merces. MKKHA movco. α\ι»νιλ#, huih, ΐτη (ca) opinor, δοκώ. MKCTK f.vindicta,verb.MKijJA,Ati»cthth. μάι nos. μάκαι»* f. cogitalio, λογισμός. ΜΆιιυκ f. mus. μάιτο vectigal; mάitλjά publicanus. μάι ix lavo. μΊϊ^κ f. aes; μ^^ανά aeneus. α\Ηϊνιλ muto. m^ja*, mensura, μέτρον. m^cto n. locus, τόπος. AdAr. βά cta-j^)^ mHjcto* senum loco, άντ\ των πρεσβυτέρων, βά ckota m^cto* ju. menti loco? μΦτατη, M^bipA, jacto. μ^χ·ά m. uter, follis. mHjuia , m^chth ·, iterat. m^ujath misceo. m a me. ΜΑΚΆΚΆ mollis. mana in Compos. πομανα memini. maco n. caro. Cf. goth. mi ms. Hinc μα^γα succus arboris. MA3£jA diaphragma. mate τι»* (ca) turbatur, ταράττ ετχι: a mata, euih, macth turbo. μαϊκά* m. vir, άνήρ. a\afi;^a, a\aahuih retardo; cunctor. MAAJΆ sapiens. Hinc MA^Joci"4* f· sapientia, σοφία. Sac- pius tamen nj^MA^jocTK. maka* f. supplicium, πά-Sος. 2) farina. μαίενηκά* m. martyr, μάρτυρ. H. na* in, super, £7ri. Rcgit Acc.et Lo-calcm: na 3EMH* 56l , pro 3ΕΜΛΗ. Et phrasin: na -j· cje^nhlj^)^ pretio triginta argenteorum. nabe^a*, euih , becth, induco, επάγω. ναβάικνα* disco, μαν3·άνω. να^ά supra. ναγά nudus. Hinc oknaska denudo. νλ£άιμα»γα — νεμ^άναη na^limai&ca*intumesco, οιδαίνω. (Una cum ^άιμά fumus?) a ^άμμ, ^ά-MATH (^ATH) flo. nah γκοοέε* citissime (μάλιςα συνεχώς). Vide pracf. p. VIII. Hah^e* i. e. na-h^e succcssit. Distin-gue a NAH^Einvenit; quamvis ufrum-que ex iisdem elementis exstiterit. nakobaao* n. incus, ακμωι/.ίΑκοΒΛΤΗ. ναλαγλιχ* Freq. impono, επιφορτίζω. ναλ\ά* Dat. pl. pronom. α^ά q. v. ΜΛογίΑ*, hujh, hth edoceo, διδάσκω. Naiiactk* f. tentatio, periculum; na- ridtTk mh CTBopH, επηρέασε μοι. ναιΊεανά* scriptus, γεγραμμένος; Slo- vacismus, cf. βάγκανά. nareka* appello, nomino, ονομάζω. Freq. NApHijAiA*. ΝΑρο^Ά* populus, δήμος. NACAA^HTH* CA (-JK£A, £HUJH), frili, απολανψαι Freq. nacaajk^aj»* (ca), nactoiallitha* rkh^unu praesens vita, η παρούσα ζωη. NACi* Gen. Acc. etLoc. pron. A3"i q. v. naink*, a, e, poss. noster, ημών. ναηατάκά* m. initium, άρχη. nak> Genit. Dualis ab α^ά. ne* non; ne; ουκ. Vidisti in Annota-tionibus syntacticis, ne amare sepa-rari a rectione: ne no λ\άνο^ μετ ου πολύ ; ne ^a beake πρ^κρ^ΝΚΕ ob non magnum peccatum. ne oy*nondum, ουκέτι. νε^αγά morbus, νεμμτά impurus etc. Composita. neko*, nekece n. coelum, ουρανός. Adj. nekeck-iin* coelestis, ουράνιος. νεβη^ημά* qui non videtur, invisibi- lis, αόρατος. νεβά:;μο?κάνά* impossibilis, απατός. neb^ik^ctbke* ignorantia, (αμάθεια). νεκάιτκε* n. non -essentia, το μη ε'ιναι. νεγο* (νκγο) G. et Α. pron. η et ονά q. ν. Itemque ΝΕΜογ* Dat.; nemk-h;e* m. Loc. του hjke ; nehjke f. Loc. ab hjke etc. νε^βηϊκημά* qui non amovetur, «λιτός. Pl. £bhjk/k. νε^αγά* m. morbus, νόσος. Nota seriptionem NE^ACiad amussim respon-dentem Carantanicae nedosKKii, ubi et P o l o n u s haeret cum suo simplici duJKy, quod mutuatus est a Ruthcnis, et nicdusKy bohemico. nehctobkctbo* insania, άγνωμοσΰνη. nehctka^nen^* (pro nemctka^nkn^) incorruptibilis, άφθαρτος. ΝΕΛΗ^ΕΜ^ρΆΝθ*ηοη8ΐηηιΙ.,α!νΐ;τά>£^τος. νελχοιντκνά* inlirmus, ασθενής. Com-parativus: νεμοιητκνΦηιηη* iutir-miores. νεμοιητά*, f. inlirmitas, άσθένεια. NEMp"iMAH* cb^t·** lux non vesperas-cens, το άνέσπερον φως, adj. ge-rund. praes. ab ne- et ΜρΆΚΗΑ, praet. Mp^iE.Cf. ΜρΛΚΆ crcpusculum. nenabh^dith — νοβά νεναβη^Φτη* (-jk^a, hujh) odi, μισω. νϊοκηνογία (ca)* non subterfugiens, libere, συν παρρησία,: νε-οκ-βηνα. ΝεοτΆΒρ^τΆ* non apertus, άδιάνοικ-τος. ΝΕογκοΗίΆΝ o*n on paup ere, άπτωχευτως. νεγιοβηνκνά* innocens, αναίτιος. νεπολκ3Άνά* inutilis, άνωφελης. ΝΕπρΗΪ^ΚΝΚ*£ diabolus. Propric: Ιη-vidia,Herodoti φθονερόν θείον.Oppos. npHRiTH faveo; πρΗίζιτΕΛΚ amicus. Cf. germ. frijan et friudil. NEnkLUTfoižfL* cxistimo, δοκω. Ipse Dobrovius haerebat de etymo hujus vocabuli (quamvis p. 574 derivarit a ΝΕίικψίΛε,Λ non sum sollicitus). Esse cum ne compositum vix du-bites; reliquum πκψ cf. cum lat. fic- verbi inlicior? ΝΕπρΛΒΕ^ΆΝϊΐΗ* injustus, άδικος. NEfAS^UJEN^CprO NEpAg^fbuJKN^) indissolubilis, άλυτος: ne - ρΑ^-ρφιιι. neca, neceuih, necth, fcrO. Necaaba*, ignominia, Ι'βρις. NECiMfiTKN^iii* immortalitatis , τί;ς αθανασίας. · necsλ\"sicakn^ih* irrationalis, άλογος. ΝΕτοπΆΐρκ (νατοπάιοκ) vespertilio. Recte refert ad indicum αι,ινλπλ-TpA (gr. δερματόπτερον) vespertilio-nis no m en Dobrovius. neshct"^* impurus, ακάθαρτος, nemh- ctota immunditia , ακαθαρσία. nemkctk*impietas, άσέβεια. nehkctke* iniquitas, ασέβεια. ΝΗ i) nec, ουτε, ουδε. Huc pertinent composita nh κ^ηνϊ necullus, nul-lus, ουδε εις; νηκάτοϊκε nemo, ουδείς; nhkoahjke nunquam, οίτοτε; *nhm,sjke*nihilque (κα) μηδέν). Hoc νημά viget adhuc in Carniolis ita, ut eo solo utantur pro aliorum Slavorum nhmto, nhluta etc. Geniti- VUS TOV ΝΗΊΆΪΚΕ est nhmecojke 4g2. nhba ager. Sonat et Cisdanubianis, (qui alias i minime efferunt hohe-mice aut polonice ji), nkhba, ut Italus g ni v a seriberet, non niva. nh3deorsum. nh^ath iterat. to£nk3*. νη^άκ humilis; Compar. νηγκϊη etc. νηκά cf. nhijb. νηκο^ημά* nora, pr. Nicodemus, N;- κοδημος. nhtk f. lilum; an ab obs. hhi»neo? νηΐρκ pauper. Dobr. derivat a nhhto qui nil (habeatne, an sit?). (kiJhhmi* ad eos, προς αυτους. Vide on"i. Sic Ct ci νημη*, πο^ά νημη*. nhljk* (a, e?) pronus, έπ) πρόσωπον (Ι'πτιος ?) Cf. Illyr. phrasin poeticam: νηκομά noNHKouiE speetabant hu-mi, nolentes negare, nec audentes offerre se periculo. νοβά* riovus, νεός. Nota noboia ndr-cknk 1. 3o σφάλμα pro nobaia , cum νοιά — okeujtknhk'a ΛΧΟΓΟ111ΦΕ pro ΜΟΓΑΐυπΈ similitudi-nem sonorum o et a indicans. νογα* f. pes, πους; πο^·&νοη;ϊε scabel-lum. νοϊκά (rectius νοϊκκ) cultcr. N03^pn nares. Cf. Niistern Germ. A n a s o sunt vocatae: c in ^ ante Νθρ·2 simplex τ ου ποΝορ·2, i. c. vorago, quales obviae sunt in alpibus calca-reis, excipientes flumina tota, su-binde reddenda alio loco. noci nasus; hinc no^ph nares. nouja*, chuih, chth porto, φέρω. nouitk* (ΝΟψκ) f. ηοχ, νυζ. ΝρΑΒΆ m. et NpABk f. indoles, mos. Νρΐκϋ, ΝρΦτΗ verbum του Νορΐ. νά sed. Ν-Ζ^Α (NK3A) inligor; anhinc NOJKK :' n*ži* nos et nobis. v. a=CS. νάιια* segnis sum. Hinc ογΝΆΐΛ^ιή segnis (acidiosus medii aevi). νάιν^* nune, νυν. ΝΆΐρ- alia forma radicis Np^-, q. v. Nffe- in compositis respondet lat. ali-: νΦκάτο, νΦηάτο. Sed proprie est contractum c ne b^mk (nescio). ν^γα educatio blanda; νΦηϊνάιη te- ner, hlandus. n^^po sinus. Cf. m^po. ν^μά mutus. n^mk^k m. homo mu-tus. Non probamus Germanoruni apudSlavos appellationcm, n^aikiju, huic etymo tribui. Si enim Hunga-rorum Neme t compares, potius tibi Nemctcs venient in mentem, populus germanicus, Julii adhuc Caesaris teinpore superstes; eo fortasse tempore (χρόνω άδηλφ), quo Slavi βλα^ά appellaverc Italum, et Germanum νΦλλκ^κ, longe poten-tior , certe Slaviš vicinior. ndict^non est, ουκέςιν. n^cti» mh na πο^οκα* (11011 placet mihi (?), 11011 est mihi similis (?), non est me dignus. νΦηάφο* aliquid, τι. οτά h^h* omnino, πάντως. Dobi . Inst. 431. na^atk* 5. plur. verbi najk^a, ^h-luh , hth cogo, άναγκάζω. Ilinc Subst. nafk^a. f. necessitas, ανάγκη. O. o* l)pro ώ 1.56 o rocno^H cnAcH*. 2) de, περι: Nota phrasin camh ocekdf* per se, sponte, αυτό) αφ' εαυτών. οκά (praep. regens Localem) tempore, circa. Contrahitur et in o: Carn. okco-pEH ct ocopEH adv. hac fere hora; o TpomLj^jfz Carn. circa Trinitatis. οκετάιιιαια* veterasco , παλαιονμαι. Vides Compositionem ex οκ- et βετ·ζ^ά vetus. Post κ cliditur b ; prout videbis millies, e. g. mox in scq. οκεψκνηκΐ, οκη^φτη. οκειιιτκνηκά* m. (pro οκκι|ικνηκά q. vide) particcps, κοινωνός. 20 oehjk^jk,— ολε)(λ ©ΚΗΗΙ^Λ*, oEH^diTH injuria afficio, άδικώ. Compos. ex οκ-ct βη^τη. Adj. οεη^εληβά* injuriosus, άδικος, ο κ ήλιε abundantia; Adj. οεηλι^νή, et hinc oehaenocte. R. bhia? Cf. tamen pol. obiity, olim oplwity. οελα^αια* cum Instr. dominor, δεσπόζω. oeaact^* f. potestas (δύναμις). οκλαγλί* ca* cingor, περιβάλλομαι. r οελακά* , m. nubes, νεφελη. Compo-situm ex οκ- ct βλΦκα (q. o b d u c o coclum). οελημαιλ* coarguo, accuso, κατηγορώ; praet. it. OKAHHAAUiE',perfectivum οελημητη; hinc οελημητελε* ac-cusator, κατήγορος. Etymon est ahl)e, q. quod in faciem accuset. οκογατητη* (-ψα, thluh) dito, πλουτίζω. οκρΑ'^Ά* m. σχήμα, τύπος, forma, figura. Adj. οκ^Λ^ΆΝΆΐΗ*τυ7Γ;κί3ϊ, figuratus. OEf ATHTH cA*(-ipA, thujh) convcrti, επιςρέφω. okffeika*, skeujh, 3ath circumcido , περιτεμνω. Compos. ex oE-ffciKA. ckffeta*, teluh, ffe cth, invenio, ευρίσκω. Compos. cx oe- ct j^ta, quod et in c"s - f ΐτχ habes. Freq. οερΦτΛίΑ ; hinc ne οε^ταλ^χ praet. iterat. se-cundum Dobr. lnst. 387. οε^τά 704 ger. praet. cf. Inst. 385. 0E'swth csnimh* concilia generalia, σύνοδοι κοινάι (οικουμενικά!). Subst. oe^ujtenee* communio, συγγένεια, κοινωνία). οεΐ* nACLj*fe utrumque paseha τά c$Jo (άμφώ). oe^ujaia* freq. suspendo, κρεμάω. (Per- fectivum ok^lua, chujh , chth. oe^uitaia* pollicitor, ύπισχνουμαι. ofidjuiTANKE* pollicitatio, υπόσχεσις. •oEATffciACA* φλεγμαίνω, turgeo. Cf. pol. obiatrzyc. ΟΒΟψΕ m. poma. Cf. germ. Obst. οβά* hic, ούτος; ille, εκείνος; opponi- tur τω ce. OBkNU m. aries. cbelja ovis. obeci m. avena. obema*, mate n. pullus ovinus , πρό-βατον. ογνε* et ογνε* m. ignis (indice: ag-ni). πυρ vero gr. est germ. Fcuer. geabatus. oKAEBETAiA*calumnior, κατηγορώ.Compos. ex O-Ct κλεβετα· ολοκαβάτοματα*, τά όλοκαυτώματα. Adverte spiritum asperum periisse jam graecis sec. IX. Itemque Sla-vum etiam graccae voci interseruisse suum ψΑ n* plur. pulmones. πλά'-;να labor(in lubrico); adj.nAT^KTi. ΠΛ1ΚΆ turma, populus. Hinc nom. propr. rov γβατοπλάκΆ, boh. cba-τοπΛογκη q. d. Ιερόδημος. παάνά* plcnus, πληρης. πλάτι»* f. caro, σάρξ\ Adj. poss. πλά- τκεκάιη* carnalis, της σαρκός. ΠΛΆγ'& m. glis, Germ. Bilchmaus. ΓΙΑΓΙΑ, πλ^τη runco, germ. jaten; ΠΛ^Β'έΛ'ί m. et ΠΑ^ΒΪΛίΕ n. ziza-nia exstirpanda. πλ^βλ palea. πλ^νά* captivitas, praeda, χίχμχλω-σία. Verbum πλΗ^νια*, huih , mth in captivitatem abduco, αϊχμαλόω. πλΗϊννηκά* captivus , αιχμάλωτος. πλΊϊγκλτη ΠΑΦιρΑ) plaudo. ru^uiuf. calvitium.Rad. πλ^ά calvus. πλκηα , πλκβλτη SpUO. ona, inf. πατη tendo. no* Opost, μετά. 2) secundum, κατά. no cpdj^* άνάμεσον in medio. ηοκΐ^Λ* devietio, νίκη. Π0Κ^5Κ£Α% K^HUIH, κΦ^ΗΤΗ devinco, νικω. part. ger. praet. ποκ^ϊκ^ά* , f· no-K^FK^IUIH*. ποβελίινιιε* (294) et ποβελφνηε* pracceptum , επίτχγμχ. ποβ^αια* enarro, εζηγουμχι. ποβηννά* sons, υπεύθυνος: a no - ct bhna culpa, causa ποβ^αγα*, h5eluh, fbiph abjicio, ρίπτω. noBu^feiACA* (ποβϊπιιαεα) obvolvor, κχτατυλίττομαι. U n i u s aetionis ποβηια; hincn0B0H m. fascia longa, quae ut zona circumligatur infanli aut aegroto, diversa a πελενα quae nonnisi lacinia est lintea. πογανά* m. paganus, εθνικός. Nota ethoc vocabulum, utpote inter La-tinos in Pannonia adoptatum a Slaviš neophytis. Adj. πογανεκά paganus, των εθνικών. ποΓογκΛίΑ*, ehuih, hth perdo, όλο-θρευω. nociiKNA* pereo, άτότλυμαι: Acc. part. ger. praet. norniK^ujn.* nor^EKENiiE* sepultura, εντχφίχσις, ποτάμι» i. e. πο-^AMb porrigam. ΠΟ^Ά* Sub, l/TO. ηο^οκΑΕΤΐ decet*, oportet, τρετει. na πο^οκα N^bcTk* non est dignus (?), non placet? πο^οκάνο* β^Ίϊμα* tempus opportu-num, ευκχιρίχ. Simplex ^oka Dobro-vio videbatur f. et tempus signifi-care. Certe Illyrii nonnisi ^oka ca-sum defectivum norunt: koje ah jE ^OKA NohH,(quid est temporisnoetis). πο^άκλονια*, HUIH , HTH (sUCclino) reclino , vVοκλίνω. nO^^fAUE — Π0ΤΑ1Α no^^AUE* (704) est ad verbum gr. ττά-ρεργον. ποεμά* canimus a ποια , π^τη cano, υμνω. iiohte cantate, υμνήσατε. ποϊκη^Φμά* Imperat. μείνωμεν, cx- peetemus: ποκη^α. notKKfh* nACjfa θυει το τάσχχ, immola pascha. nogofUNHK^* m. θεχτης, speclator. πο3λκονι»νά* νόμιμος, legitimus. πο^^ΐ* adv. sero,. ό-ψία. Π03ΝΛΝΆ* notus, γνωςός. V. Π03ΗΑΤΗ. ποη^α* ibo, (ποη^α) πορεύσομ&ί. Π0ΚΑΗ5Α*, JKEUUH, ^ath ostendo δείΚ' νυμι. 2) arguo, punio: noKA3AlAUi-TH)fS 1. io5. ποκλανΊϊνΙιΕ* (ποκλανπινι»ε) adoratio, τροσκύνησις. Perfectivum ποκλονια-ca* adoro, προσκυνώ. ποκρϊΐΒΑΤΗ* (Gl. noKpH-semper) te- gere, καλύπτω. noKoyuiAiACA# attento ? πολά m. 1) latus. 2) sexus: ma»si»-οκάιη et »enkck^ih πολά. Hinc Carn. (ΈΠΛογΆ in genere, universim ? πολαγαια* , pono, τίθημι. πολο5κα", huih, hth pono τίθημι: ger. praet. πολοηίά (nOAOfKU, f. nOAOSKUUIH), εθηκοός. πολιι^α*, Gen. ΠΟΛΙΚΑ 221- utilitas, όφελος, ne πολι^ινά* inutilis, άνω. φελης. Quaeras, an sit compositum e no et AU3A. ηοΜΗΛογίΛ misereor*, οίκτείρω: roc- πο^η ηοΜΗΛογπ, κύριε ελέησαν. πομάιιηλ^ια* considero, Freq. tou nOA\TllUlAIA*, cahujh, λητη. noMLNiACA* studeo, σπουδάζω: et sine ca praet. it. πομνΊϊα^A εμνημόνευον. πομΊϊνa* (πομανa ?) memini, μνχομχι. nonefke* posteaquam, επειδή. ποπε^α*, eujh, π^ατη conculco, ΚΧ' τχπχτω. ποπά (a G. phaph) presbyter, sacerdos. ποροΓΚ^ΕΝΪΕ* η. άνχγέννησις (renatio partus. n0CA0YUJAiA* audio, ausculto, obedio, όπχκονω. nocA^fK^E* postea, υςε^ον ,^έπειτχ. nocnduuA* prosperor, εΐ/ωδω: nocpAMAiA, mhuih, hth pudore afficio, αίσχΰνω. nOCTABAK), bhuih, hth statuo, "ςημι. nocTHAAlA* substerno, υποςρόννυμι. nocT^m. jejunium, νηςεία. Estipsum germ. F a s t e. nocT^HTHtA* (-CT'SliK^ACA), con- fundor, αίσχυνομαι. nocsAATH*(nouiAiA,nouiAKUJH, etiam nociAiA); Freq. itocsiaaia mitto, πέμπω. nocfeuiTENiiE* jVisitatio. nocAHi^ENiiE* inquisitio, dijudicatio? ποταια*, huih , hth occulo, κρίττω: no - TAIA. t tO- ripHNECA no φολ\ι>* posthac: 110 φολ\κ h;e* eh;e etc. sccundum vero illud quod clc. iiot^knaca* oiTendo, προσκόπτω: πο· φάκνα: 3. sing. praet. ποτάμε. *ποτι»π^γλ* i. uxor dimissa, άπολε-λυμένη 132: Loc. ποφεπ^^* verbum πρΗΑ^ΠΑ^ΗΜΑ. De etymo cf. praef. p. VIII. noT-isudor; noipACA, noTHTHCAsudo. ποογΗΑ* addoceo, διδάσκω: ηο-ογίΑ, -M H T H. πο^βαλ^ιλ* (-λιϊιιχ) collaudo, συναινώ. πο^οτϊε* n. concupiscentia, έπι-9-υμία. nouiTENut* 141 nescio an sit ποιρΕΝΜ jejunatio, an pro πο·ιφενι»ε honoratio? ιιοφλφο* i. e. no ίάφο , quarc, δια τί. πομάφενεε* honor, τιμή. ηρΛΒΆ reetus. ηρΛΒΆ^Λ* justitia, δικαιοσύνη. Adj. πρΑ-βε^άνά* justus, δίκαιος: Subst. πρΑ-βε^άνηκά* bomo justus, ό δίκαιος. πρΛΓΆ* m. ι) limen, φλιά. 2) cata-racta iluminis; Russis nopor1*, unde illorum ^ΛηοροίΚΝΚΐΕ ka^akh , quia ultra cataractas liabitant. πρΑβ^ΕΝΐ vacuus. Hinc ni,A3A,lNHK'i* m· f°stus, έορτη. Cave credas in π^α^ενηκά inesse quidquam τον ^ι>νι*. Est formatio simplcx et regularis ab adj. npA-^KN, sicut rpdiujuNHK^ a r^buiuN^. ηρλ'^ενογίλ*, kuih, οβλφη ferior. De ^ epcntnetico in ηρΑ3£ΐ»ΝΆ pro nj>A--;ΚΗΆ (cf. pol. prozny) diximus alibi. 11 pACA porcellus. Cf. ipsam radicem π fAc-cum lat. pore-, et npoc- cum proč-. πρΛγΐ pulvis; n^uiuN·* pulverulentus. n^AipA funda. Carn. nune est φρΑΜΑ. nj»H*apud, Ιτί. π^ηβε^α*, ^eujh, becth, adduco, προ-σάγω: Freq. π^ηβο^ηφη (-ϊκ^α, bo^hujh). HpHBfirACA*, huujhca, bpdjiphta of- fendo, προσκόπτω. nj>H^A*(i. e. πρϊΗ£Λθ venio; έρχομαι. 11 ρηελλλιλ*, akluh, εμαφη Ct hmjth accipio, δέχομαι. Perfectivum est ιιρϊημα, eujh , iath; lertia praet. Νοηιαφά cum t^paragogico. p.555. gerund. praet. ποϊημά et negligen-tius πρΪΜΆ sicut in Indicativi npH-meuih; et π^πεμάιτιε pl. Quascar-niolanas omnes negligentias mireris tam vetustas esse. ιι^η^βλνά* part. praet. pass. τον nph-30BA, eujh, 2βαφη advoco, προσκαλώ. π^ηκαλ^ά* exemplum, σύμβολον. n^HAOHiHTHtA* (Τι>γκατατί&εμαι, ac- commodo me. n^HMHpHTH* paco, plačo, καταλλάττω. npHMiiuiAKUiE^pl. ger. praet. τον πρπ-AVAlUlAIft, cahuih , ΓΑΗΦΗ eXCOgitO, επινοώ. nphneca*, cehih, necth adfero, φέρω. llpHOKpdfT/fc — Πρ'&ΚΟ Freq. ii^hnolua, nochuih , ηφη. Praet. it. npHNoujA^A. πρποκ^φα, euih , κρ^ψη recupero άνακτάομαι π^ηοκάιχιφητη (-κάίρα, kilphujh) communico, συγκοινωνώ. Nota syn-taxin cum Locali ob compos. npH-. npncNo* semper, άε). Adj. npHCN'&iH germanus. ηρ^φαπαΐ»*, rihuih, ηφη , acccdo , προσέρχομαι. Freq. π^φαπλια. n^HCATA* f. jusjurandum , 'όρκος. ηρΗΦΪΚΛΑ)(Α* praet. iterat. a πρΗΦ^-ka, heuih , iph. Freq. πρητέκαΐα. ηρΗ^Ο^ΗΦΗ* (JCOSK^A, ^o^hujh) ad-vento, έρχομαι. Perfectivum npH-uje^a, (πpHUlECΦH ? saltim in deri-vato Π|j)HUJECΦΪE et πρπι^ΦΒΪΕ quod Dobr. 3o3 pulal e πρΗίΝΕΦϊτΪΕ et -εφβϊε contrartum: at poterat αμέσως ab Infinitivo derivare eodem jure, quo a\oqiu, ruipu al> Inf. mo-ipn, riEipn deaucit. Hujus ger. praet. npHuiE^·* et participiale npHUJE^iiH. π^ηηηφαιχ* adnumero (προσαρι-5-μόω?) nphhacφhφh* ca (-haljja , Ct Fr. ha-qit\i/Y>) communico, particeps bo συγκοινωνώ. Verbale: πρΗΊΑψΕΝΪΕ. Subst. γίρηηαγφϊε 11. et πph^acφk-νηκά bomo particeps. προ- praep. similis sensus in Compo- sitis, ac lat. ct gr. pro, προ-: π^ογααμφη*, (-γλαινα, hujh) pro- nuncio εκφωνώ. προΓΆΝΑΒΆΐΗ (o προδιωξας) o σκυλευων, qui fugavit: nfohtena, neujh, npo-ΓΐΝΑΦΗ, proiligare, fugare. npoH^A* tertia pl. praet.) transiere, διέβησαν. προκΆ cf. προ'ΐΪΗ, reliquus. προκλάνα*, neuih, π^οκλαφη κ«Τ«-ράομαι, cxccror: ger. praet. plur. npokaenuuje. njoahhs*, hujh, hφhprofundo, χέω: Sup. ηρΟΛΗΦΆ. nponoB^^u* praedicatio, άνακηρυξις; nponoB^Mi^et Freq. προροκΆ* m. propheta, προφήτης. n^ocBi^^CA* έπέφανεν illuxit, a npo- CB^ipACA*, ίβγ1ϊφηφη , COmpOS. C προ et CBrbφ,i. Nota "fe mutatum in h ob mutatam toni sedem. π^ηφη*, npouiA prccor, αιτούμαι. πf0cλabhφh*, caabais, celebro, υμνώ. npoco milium. π^φά simplcx , cf. πp,bπpocΦU. η^Φΐ^ρ;»;*, euih, τι»ρτΗ extendo, έκτεΐναι·, part. perf. praet. pass. njo-CTfiT·*; ger. praet. π^φρι». nfocu^bTH* (ηροίΐΓΠΦΗ) effulgere. π^οφηβά, ηροτΗΒΚΝΆ contrarius; npo-φηβα contra. πj)OΦHBHΦHCA adver-sari. προΐ)ΒΪΦΛΐΛ* efTlorcsco, έπαν&ω. πρίΒΆΐΗ*, primus, πρώτος. Π^ΆΒΟ— ncAA%M% πρΐΒΟ* primo πρώτον. πp'iBOCΦBo-pEN"iiH primo ereatus, (πρόγονος?). Comparat. πρΆΒ^Ε prius , πρότερον. Hinc np^B^Ni»^ m. (et np^B^NELju, sed G. utriusquc iifiB^iNULjA) primo-genitus πρωτότοκος. πρΆΦ'δ* pannus lincus: hinc πρΆΦΑΝΆ ex tali panno confcctus, Carn. τφηί. πρΐκάΐβαεα* i. e. npdf - κάιβαι-« pcr- sisto, persevero, maneo, επιμένω. πρ^ΒΐιιιιΓΔΝίΗ o υπεράνω. np^B^M^N^iH^raeactCrnus προαιώνιος* πρ^^amu* (cf. ^AMii in gramm.)trado, 7ra(jaS/^co^/.Nota nps^AACT^H Freq. np^Ais. Verbale π jcb^ANUE ; np^-^αφεαι» traditor, proditor προδότης. Adj.poss. ηρ^ΑτΕΛΕΒΆ τονπροδότον. nfb^^ante, έμπροσθεν. πρ^'Λ ναμη; nfb^AEHUR, jacco ante-, προκεΐμοίΓ, πρΐ^^φουι^βίο ante-, προκεΐμαι. n^cfefK^E* ante, προ. np^Hcno^uNm* ό κατωτάτω. rip^K-i (βά nffeK^) contra. nfbAOJKA* fut. Freq. npdiAArAiA adji-jicio, applico, προσάπτω. Expec-tasses npH-. np^AOMkH* ger. praet. pro np-feAOAiAk h κλασας αυτόν, fraeto eo, a npdr- AOMAHi«, MHUIH, ηφη. πρ^αιοκάι* φβορηφη, Ct £^λφη moC- chor, μοιχευω. πpΓbΛL·UJΦENΆ*dolo circumvcntus (ηπα-τημένος). Compos. e nyb ct λκεφε. π^Μ^ΑΜΆΝΆΐΗ* τχνέσπερος, perob- scurus. πρ^Μ^Νΐχ* muto, αμείβω. ηρΦΜΑ^^ΦΆ* f. sapientia, σοφία. πρΐπ^Φΐ»* adv. απλώς, simpliciter (omnino). nfbckN^ reccns (hinc ct azymus?). Cf. germ. friseh. Πprbcφλna*, eujh, cφλφh CCSSO, dc- sisto, παύομαι. Freq. πρ^φοιχ*, hujh, ογπφη, adstare, παρεΐναι. πρ^φλβλιλ, βhuih, ηφη muto, Solvo, λυω. πpτbcΦOΛΆ*m.thronus,^ayoς, Compos. e πρΐ ct CΦOΛ,i q. d. sedes (germ. Stuhl) praestantior πfd:cΦAΠN'ilH*transgressorius (εις πα- ρείσδνσιν). π^φηφη (nfbipA.) minor. Π^ΑΓΑ, npASKEUJH, ΠρΑψΗ JUgO. npa^a, ^eujh, npacth lila duco. npa^na (npana), expergiscor. π^ΑίΚΗΦΗ torreo. π^αμο e regionc. π f α^ά torrens; syrtis. π^α«;ηφη porrigere. n^A ca nji^th ca contcndo.Subst. npra. π^αφά m. virga. π^αφι»ε n. virgulta. NffejCOUi^AAUJE* (praet. it. a npdi)fO- £ΗΦΗ), circuibat. γκλλάλαά* ct ncAAAAH* m. psalmus, nCANUE — ■Ιαλμός. IIcAAT^ifs τό -φχλτηριον, Iiussis ί'., Veteribus putem τη. Nota ■δι in πεαλτ'λίρά pro gr. η. πεανιιε* Cf. nhcath. iithlja avis. R. πτ- sicut gr.irr-in ττε-ρόν etc. noyuiTATH*Frcq. a noyipx, uoycTH-ujh, hth, dimilto, α'τολύω. Adj. noy-ct"A desertus: nc^CT^mm descrtum. noyHHHA, baratbrum; reetius πληηνλ. nuiEHon.degluptuin·, niiiEHHLjAtriticum. πκιι^Ηίρε parasanga, stadium. Πάι^ά convivium. Π'ίίτΛίΛ quacro. nril)fATH (π'διίυχ) flo. nuni» m. truncus Carn. et Illyr. πανκ. nujcndual. peetus. Cf. germ. Brust. nuj»CT'i m. digitus. nhpCTi» f. humus. nucTj»1» variegatus. Hinc nutTfiBu f. fario. ni»ci canis. nucin (Carn. ct lllyr. nAcjn) caninus. nUipEBATH V. ΝΕΠΚψΕΒΑΤΗ. πκηελα apis. Veteres etiam κάπελα ha-bent; hinc Slov. et Serborum βμελλ ex una parte, ct Carn. ηκκ^λα cxaltera. ηΗϊγα, macula. Carn. πΗϊγατά m. me- leagris. π*ηλ*, spuma. i^bu Ai(i» m. a germ. p h e η i η g, numus. ndiCNK* f. cantilcna, φδη. Adj. π^νκνά της ωδής, cantilenae. ndicAK^* m., arena , ψάμμος. nrbcToyH'i paedagogus. Carn. ndi-CToya est gesto infanlem, et nds-ctjkna ancilla quae gestat in ulnis. ηΦηικ adv. (per)pedcs. πΐγοτΛ, pc-ditalus. lvfeth*iiif. v. irr. ποιχ, okuih, cano, άδω. Vcrbalc π^νκι* (sed ct πΗϊτηκ). ndiipu fornax. Cf. p. XII. ct πεκλ. udiLpEjA spclunca. πα^κ f. spithama. R. πατη. nAcTb f. pugnus. Cf. π^ετογΗΆ. πατα calx; b-scnatk retrorsum. πατη (πϊνα), tendo. πατκ quinque. η^,^ητη, pello; πλ^λ^ά m. custos vineac. πλκνλ erepo. Hinc πλίηνα. π.&πκκά umbilicus. πλτκ* m. (et f.?) via, οδός. Cf. G. p Pa d. ρΑΚΆ* m. servus, δούλος. Adj. jakVh* servilis, δουλικός, cf. ροκκ- ctbo Serborum. ^αβάνά* aequalis, ίσος; jabnoctk f. etc. ρα^ά, a, o, lubens. Nonnisi Nomina-tivo invenias. Hinc ^a^octk gau-dium; pAAoyiACA* gaudeo, χαίρω. Et ipsum quod sequitur £AAh* (adv. praepositionale) gratia, χάριν; regit genitivum cui postponitur: hacs faah*, "ieco jaah#, 3akoha τβοεγο ^ληί^αιλ--pahhth h*, et 88 quod mirerc 3Λ četo ubi ^a, pracp. regens Acc., mnuit fA^H esse Acc. sicut est gr. χάριν. Putes antiouissimum j»aAh, ad exemplum τ ου ^αεάινη, kna- γγδινh CtC. j>AfKAAis;* Freq. του ροίκ^χ , ^o^huih, hth pario, γεννώ. ^afk^aiftca* pa-rior, γεννώμαι: Hinc m. na- tura, νλ{>οΑά natio*, nojo^Ti etc. jaskknk, ν m m. veru. jajkoh* m. (a £a3-khis, quasi disci-aium) latrocinium, ληςείχ. j>a3koh-ctbo* idem. Adj. ρΛ3Κ0ΗςΚ·χ* latro-cinii, της ληςείχς. ρΛ3Κ0ΗΝΗΚΆ* la-tro, ληςης. ^Λ'^πΐ* (adv. pracp. cum Genit.) ex- cepto, praeter, πχρεκτός. ^A3^oyuiEMKE*dcstructio, έκπόρ&ησις. £ est epenlheticum. j»A^Aj>dfuiAh»i* (cum A epenthetico inter 3 ct p; cf. gr. ανδρός pro άνρός) dissolvo, αναλύω. Perf. j^^^fcuj/iv*, huih, hth. pA^^AtscA* dividor, διαιρούμαι. ρΑ3ΗΑ*χΑ# (discesscrc), soluti sunt διελυ$·ηθ"αν: aeujh, ^3- hth (ca). pACKonABAEfc* perfodio, διορυττω. j>a3ahmle* η. diserimen, διάφορα. pA3-ahmehi»e*(si lectio vera, nequc legen-dum ^A3A^MEHi»E)separatio, diseretio. ΡΑ3ΛΛΗΗΤΗ* separo, χωρίζω. Fr. ^3- awiiath* (sic pro : f a3a*hath). ^a3Nkctbke* η. diserimen, διάφορα. huih, hth, εκπορθώ, dc-struo. Quaere etymon; invenies in o^ath aro, q. d. solo aequare·. ρΛ^ογΛνϊ* m. intellectus, νους, νόημα. ρΛ3anhth vulnerarc. ρΑΝΆ matutinus; j»ano mane. I jamhth dignari. An cf. fa^1*? fAHTlUlKJ — JldilA ^AM^uuo* vide an sit comparativus derivati alicujus acc. fcm. a ^ahhth dignari? Ipsumque jahhth videtur co-( gnatum του ρΑ^Ά lubens. j»b^ca rixari, germ. sich raufen. jiek/S, pEHEuiH, ^EqjH dico, λε^ω.Νο-ta lmperat. jiuljh*, et praet. p^bjfs* (penes ρΕκοχ-ϊ) a j^bi», ^Ηϊτη, (pc-nes, ρεΚΛ, j»Eipn). Cf. gr. ρέω. jee^o costa. pH3A vestis; ^H3HHijA vestiarium. οτϊ-ρΗΝΛ retrudo. ροΒΆ fovea, a fsiuf» ruo (fodio). ρθίΚφ/S*, pO^HUlH, HTH l) gigllo/^fVVM. Hinc jo^hteai»* parens, γονευς. 2) *νεοο^ητη* o MEMi» noncurare ali-quid, αμελώ. Carniolis etiamnum usi-tatum; vide Truberi Nov. Test. j>oh cxamen (apum). Unde? ρο^Ή* natura φύσις; genus, γένοi. P03UCTB0* 877 ct 879 Slovacismuspro fOfKUCTBO* 881 russico, hocqucpro poas^ucTBO* vere slavico 887 ct passim. ροΓΆ cornu; posKAN« comeus. poro3ri scirpus. Cf. Ducangii ραγάζιον. fom?/,, poNHTH fundo (Iacrimas). jiocA ros. poyAA metallum. ρογΉο vcllus. poyuiHTH destruo. poyrATHCA illudo, reetius ^λγατηεα q.v.u poyciiH rufus. ρογχο pannus. fASKu, jt-AJKH f. siligo, germ. Roggen, austriace Korn. P^ck 11. collect. locus erica vulgari con- situs; germ. Heide. οτΐ- ρΐίΓΝΛ erueto. ^■fii^AHi» lugeo, lamentor. piifK^ii rufus, πυρρός; Serb. pnlj. ρΆίΚΝΛ et ^ΆΐκΑΚ rugio. ^άκά f. nomen animalis (lynx). fiicTANUE cursus equorum. ρ'ΔίεΑ piscis. p-AITSUJTI»*, JCAITSIUTEUJH, finUTATH murmuro, γογγΰζω. (Carn. jono-MEMU, ρΟΠΟΤΑΤΗ StrepO. pu^diTH (^liFK^^K.) rubeo; hinc ρι»ϊκΑΑ et pufKA rubigo et Adj. ^καβά ferrugi-neus, Carn. ^(71βά eodem significatu; at Serbis ρ1)ΛΒΆ est malus, miser. jffe^uK^ rarus. ffefK* (fbsKATH) ringor. ^diKA* f. flumen, πόταμος. ρΐπΑ rapa. pdrn-A cauda.; cf. CBH^bn^. jrfeciif. Carniolis estveritas inphrasibus: fbci» κ, nh ffecu; hinc Veteribus: pdscuN^ verus; pdiCNOTA veritas. ^diUIHTH solvo. Cf. fA3Aj>rfeujHTH. ^ιχ est gr. ρέω tam fluo quam lo-q u o r. Hinc pdiKA flumen, et ^b·!1* sermo. ραεά— thbra ρΑΚΆ ora (r. ρογεΓΑ, unde ct eorum poy-ελε m. a ρογεπτπ, ρογκΛί» scco). pArAiACA* κολ\ογ illudo cui, εμπαίζω. ρΑΚΑ manus , χειρ; ^αηενά manualis ; hojama mando etc. HincpAMKA urna. f λ^'α m. ordo. G. ca^hth, cajk^a planto. caao adeps. γαμά* ipse, αυτός; ipse, solus. ιλμπεονά* nora. pr. Samson, Χαμψων. (ανά officium, dignitas, αξίωμα. Hinc (ανηϊη, αξιωματικός: Bulgarogracco (Γαμψής in vita S. CIcmcntis, Methodii discipuli. (ΛογΛΆ* n. pr. Saul, Χαύλ. (bapra m.contcntio,(ba phth reprehendo. (βατά aitinis. Piadix: cboh? (BHNim sus. (BHfi7iTH tislula cano. (bhtath illuccsco. (BOEO^E* (generis omnis) liber, ε'λευ-θερος. (bokoma f. libertas, ελευθερία. (boeo^hth* (-hs^a) liberum reddo, ελενθεροω. (Βοεο^ητελκ ελευθερωτής. Radis nondum liquct. cboh*, suus, εαυτοί etc. vide gramm. (β^εεά m. prurigo. (Βατά* sanclus, ιερός, 'όσιος, άγιος. (Bataa (βατάιγά* saneta sanetorum , τα άγια των αγίων, (βατάινη* (ct-ta) sanetimonia, όσιότης, (βαψα* , (βα-thuih, ητη sanctiiico, αγιάζω. (ΒΊί(ΤΕ f. soror mariti (Serb. (Ba(t). (Β^κρΆΐ et (Β^κρΆΒΕ socrus. (βη^πά fcrox. Puto esse composi-tum e (bh -ρ^πά quasi, primitus de vacca oestro pcrcita ad furorem, ideo-que caudam vol v en te. (βΊϊτά* m. lux, φως. (b'bqjA, (βΗϊ-thuih , hth luceo, λάμπω: 6j6 cbetauithma*, in (be-transiil cb^i-ob toni transitum. (β^τηλενηκά* λαμπάς, fax. cb^uia* f. lucerna φανός. 2) NA (ΕΜΕ (β4τ^* l54 ill hoc mundo, εν τούτω τω κόσμω ; habent hodie dialccti omnes; adstipulantur-que Valachi quorum a^me, mundus, nil est aliud quam interpretatio latina του (βΦτά κόσμος. Vetcribus erat bk(e λιη^ά , Gottschediis nune μϊ{>ά ut distinguatur a μη^ά pax. (E* lOo cl al. cccc. Cf. (e*, (H, ce hic, haec, hoc; CEJK^E, CHHi^E, CEJK^E (581) hic idem. (ελο vicus pagus. (Εμεονά* n. pr. Symeon, Χνμεων, rus-sicc 910, qui alias corrcctius esl (γΜΕΟΝΆ q. v. (e(tj>a soror. (h* f. ct n. pron. ce , (h, (E q. vide. IEEE et cEErb* vide ch pron. οτά CEAdi* abhinc, εκ τούτον. (ηβά canus. (ΗΛΑ—(ΝΟγΕΗΤΗ (Ηλα* f. vis, δύναμις. (Ηλάνά* potens, δυνατός. (Ηλο laqucus cf. 0(Ηλο. chne coeruleus. (ηονά* η. pr. Sion, Χιων. Οηονοβά γ^α^ά* civitas Sion. chto eribrum. CHtTiTH splcndco, flllgco; cf. CEdiET^ ckaaa saxum. Cf. Tzctzac σκάλα ap. Ducange. ckbpena macula; ockbjenhth polluerc. ck^ke f. aflliclio. CKpHNtn serinium. cKpnrKAAE tabula; cf. κρΗΗίΕ. ck0kά saltus; ckomhth sabo. Frcq. ckakath. CKonHTH castro. Sed fortasse est com- positum ab CΆ-κoίlHTH ; cf. capo. ck0p0*statim, mox, παραντα-, *nah cko-p^E* Superl. cilissimc, μάλιςα (457). Adj. cko^h. ^οτά* m. pccus, κτήνος. ^οτάνά* pccudis, του κτήνους. cKoyEA, CKoyECTH deplumo, dcglubo. cKoy<\EAEm. όςρακος, testa. Cf. sculella. ΰΛΑΕΆ debilis. (aaba* f. gloria, δόξα. Adj. (λαβάνά* gloriosus, ένδοξος. (λα^άκά dulcis. (λαμα stramen (a (τλατη sterno). (λλνλ pruina. Radix est (Ολε ob simi- Icm aspeetum. caath (uMtJfi) millerc; Frcq. πο(άΐ-aath. Hinc simplex (άλά apostolus monumentorum Frising. (ahna šaliva. (an'a1je* et (ANEqE Ct (AENEljE Sol, ηλίος. caobo, -e(a* n. sermo, λόγος. Nota lnstr. caoboate*, non caobecoa\e#. (λονια inclino; hinc. caon'a elephas, quia eredunt, hoc ani-mal somnum caperc inclinatum (caona) ad arborem. CAoyrA* famulus, υπηρέτης; (ΛογίΚΆΕΑ* ministerium, υπηρεσία. (αά^α lacryma. (αάιινα*, huih , ath audio, άκονω. Nola u5 σφάλμα ca^uihte pro aecthte decipial; itemque 180 ^ά-uiath*. Hinc caoy^* m. rumor, άκοη; et nocAoyuiATH ausculto. ^ακά obliquus. Cf. αακά? μΗϊ^ά* vcstigium, Ιχνος. caHjma, -ene 11.trabs suprema aediiun. CA^n^ coecus, τυφλός. cmokba , ficus. Cf. goth. smakka. CMOKΆ draco. cmoaa pix. CMpE^TH-foctcre; CA\pA^rA foetor, CMpdiKA pinus. CA\rb^'A suppallidus, υπωχρος. CA\rbiA, CAvifTH , audeo. cavbi&ca, cm^rthca, rideo. cnoiva merges. (HoyEHTH pronubarc; (ΝογΕΛΜΗ pro- (Ν^ΓΆ—(ΤΟγ^Ά nubi, vides ipse quam prope absit a lat. nubo. (ν^γά nix; γν^γκκνά nivcus. (OEOtA* vide pron. ch. coκoΛΆ m. falco. coae f. sal. cora corvus glandarius. conA, concTH spiro , anhelo. coyroyu^ duplex, διπλούς. coyroy-ελιλ, EHUiH, hth gemino, διπλασιάζω. Nota varietatem seriptionum coyroyE-ct coyroE. Etymon sat diffi-cilc. Si enim veliš compositum ex coy (con-) ct γάιενα (plico), probaveris plerisquc, at non iis qui coy sciant in Oslromiro ct similibus codicibus seribi ca, noncoy.An coy-cx «βά-? coyn, rn, κ vanus: brAcoyE* i. e. βά coyt£ in vanum μάτην. coyETΆNΆ* et εογΕΤΕΝΆ* vanus, μάταιος, a coyETA* vanitas, ματαιοτης. *coyArljE* comparativus: μάλλον, potius. An inveniatur positivus, ncscio. Nomcn enim propr. ^γΛ^ΛΑΒΆ pos-sit cliam a Comparalivo esse, sicut est baιphcλλrά. Imo quid si etymon quaerasin βοαπ* ut coyAE sit q. cl· βολια de voluntatc aut caboaei». cum voluntate. An fluminum nomina coy-aa huc spcctent, aeque ignoro. coyAHtjA lancea Est a coyNA trudo. coypoBΆ erudus. coyx^ siccus, coyuiA siccitas; («p* areseo. cno^ σνμπόσιον Marc. 6, 59. επορΆΐΗ prolicuus. cn^tA festino; cirfcuiHTH prosperor. cπoy^Ά (ηΐΑ^Ά?) modius. cpAKA et cfAMH^A indusium. (Carn. est cfahl|a). ΰ^ΛΜΆ m. pudor. Hinc cjamota; c^a- μενά. ε^Ε^Ά m. furor, ira. Cf. cpE^ELjE. cpEKATH sorbere. cpENA caprca. cfEnΆ m. falx messoria. cprA^EijE* ct cpE^EijE n. cor, καρδία. cfb^A*f. medium, μέσον; dics mcrcurii (Germ. Mittvvocb); no (fbA^ ίη medio, άνάμεσον. (ρ^'ΝΆ ct (ρΐίΚΕ m. pruinac genus: stiria? (ta^o grex. (ΤΛρΐ|Ε*7Γ^εσΊ3υ'τε^ος;senior. Notascrip-tionem (Tajijepro (TApELjE*m.; adeo facile cocunt pij. Adj. (τλ^ά* scncx. (tbofhth* vide catbopta. cteaia, ctaath , sterno. Cf. nOCTH- ΛΑΤΗ* Ct caaa\a. cτEφΛNΆ*, Stephanus, Χτέφανος. cthtna , cthqih assequor. cτΛΆΠΆ columna. cτoΓΆ meta focni. ίτοΛΆβοΙ^; meiisa. Hinc πο^τολά. ΰτογ^Ά* m. άναισχυντία, tlagitium. Adj. cτoy^ΆNΆ* αναίσχυντος. ttdv^i» f· frigus; cto^^^hulju fons^ CTcbuJE* (croraLUE) stabat, praet. it. τ ου ctois» , ετογπτη; ctoiah* part. praes. tTfAKHTH, CTpAKAi», rcficere. CTpA^ATH pati, vide CTpAfK^A. ίτρΑϊΚΑ custodia. Cf. CTp^r*· tTfAa;^* cTpA^ATH patior, πάσχω. CTpAHA latus. cTpAtTi»* f- passio, πάθος. CTpA^^* timor, φόβος. Adj. CTpAiuuN^ tremendus, φοβερός. CTpAUiAHB-s ti-midus. CTpH γλ , -ψΗ tondeo. CTpoift dispono. crpoynA chorda. CTpoyra fluentum. cTprsm patruus. ctpub^ m. cadavcr. cTpu^rs m. mel. CTpuAVA Adj. praeccps. ctfbr^, ψΗ observo; hinc ctjaska. cTp^feAA sagitta; cTp^Ais jaculor. ίτρ^ϊΚΆ ocstrus. CTp/R, cTpHiTH extcndo. Vide Com- pos. npocTp* etc. ϊφάγνα platea. ct-ai^auieca erubcscebat, pudebat cum, ησχυνετο, a cT-sias^**, cTrAi-£eu1h, hith. cTU^ni scmita. Cf. germ. ste g. ctukao n. vitrum: Gotth. stiki s. ct^na paries. ct^nu* f. umbra, σκιά. Cf. cbNu. CT^nATH incedo; hinc CT^nHra vcsti- gium, Germ. Stapie. c'i* cum, cΤυνcum Instr. 2) de, εκ cum Genit. cak^thca* pcrlici, τελεΐσθχι. Com-pos. c ca et κάιτη q. conticri. csbe£**, becth COlljungO, λ- ζεύγνυμι. CABp-suu**, hujh, hth absolvo, αποτελώ. _ / csi^b^TEAu*(conscius) testis, μάρτυς; cb^^Hjteauctbo testimonium, μχρ-τυρίχ; verb. CABrb^rbTEAUCTBoyt&*. CAB-b^AuiA* 783 est mendum transcrip-toris pro c*sba3auia a CSBA3AKI»* et CSBAHS* ligO, SfCO. CiB^TTi^m. consilium, βουλή. R. β^τά. csb^ujtath* (cab^ipai/ft ) condico, statuo, κατχβάϊλω. csrp^buiA, hujh, hth pccco, εζα-μαρτάνω. ca^>fera*fccif, έποίησεν aF^cs^-braift; Periectiv. cb^^ra». ca^hjteau fac-tor5io- Nota ^οκρΑΑτο ca^^teaHj* posse etiam verti boni factorem, i. e. qui fecit bonum. £·ΑΗ3Β^ιυτογΐΛαιτκ>* dat. part.praes. ca-ΗϊζΒ^ιρογιχ simul affirmo, συμ. β εβχιόω. caka^ath*, cskask*, ostcndo δείκνυμι. CAKONuMAtA* absolvo, αποτελώ. Radix KON - ulji» q. v. CAKpHTH —CSnO^OKHTU CAKpHTH* (sicGl., pro-'al ?) a CAKpHI» abscondo, κρύπτω. Part. pass. praet. ΕΆΚρΆΒΕΝΆ. CAKpOBHUJTE n. tllCSaU- rus θησχυρος. csKpoyw**, hujh, hth, collido, frango. CAAorK^*, hujh , hth compono, (Τυν- τίθιή μι. csažrtu* mittunt, πεμπ ου d pro cauktu seu reetius etiam ujaistu a csata, akluh , ΛΛΤΗ. Nota Glagolitam No-strum post consonas praeferre & τφ ιλ etiam in boa&, 3ΕΜΛΧ ctc. Idem facit de a ct ia. Sed sunt in ipsa Carniola b o d i e d u m Dolenci qui vola, v o 111 dicunt, Gorenci contra boahi , boais. Nota deniquc seriptionem csa*tu , ac si caath sit Comp.cumcs ctALft,ut est CAMpUTU ab c"a ct a\p^. Cf. similc cam^ia· CAMHpiA* reconcilio, συγκχτχτίθημι. Freq. camhp^fs* (-γτιιλ). Verb. ca-MHpENUE* reconciliatio, καταλλαγη. CAMOTpHiia* (-raift) Freq. τον cAMOTpis οικονομώ. Adj. CAMOTpUAHB'ANrA της οικονομίας. CAA\upTU* et CAMprATU f. mors, θάνατος. Adj. CAMpuT'AH,A* mortis, του θάνατον. ΰΆΜΆΚΛΆ* m. intentio, διανοιχ. CSMilCAUHTl* Ct HECAM'AICAUNIA ?<-0γΐκ0ς et άλογος. CAM'AiujA^biA* (-mia) comminiscor, επινοώ. cam^penVe* ταπείνωσις, humilitas. cam^ia* audco, τολμώ. Nota seriptionem crAM-ac si csset cum cs com-positum. csm^uiakk* commiscco, συμμείγνυμι. crAH'a m. somnus. cahh^Hjava* prima pl. imperat. a canh- ^λ* desccndo. cahhtue* dcscensus, κατάβχσΊς. Com- pos. ex: ca (dc) ct h^*. CAH^b^u* (cANra^u?)f. manducatio, βρώ-(Τις.Ύ. cah^jcth manducare, comessc. canua\"a* m. concilium, σύνοδος. Com-pos. e ca cum et hmx pag. 53. Car-niolis abiit in camunu, G. camnia nundinae (dedicatio ecclesiae) πχνη-γυρις, Germ. Messe. CAnACAis.* (an crtACAt».? nam plcrumque codd. habent sub titla: cucala) salvo, σώζω. caiiacs* et ciiachteau* servator, σωτηρ; crucENUE* salva-tio, σωτηρίχ ; canacan'a* salutaris, ^T^ios.DobroviuscAnACTH(simpL) pro Composito habuit e ca ct nacx pasco, probans e psalmo: Dominus pascct me, et nihil mihi deerit. csnHTu* 3. praes. ind. a csnAi»*, πη- ujh, πath dormio, κχθευδω. csnA^TAl·»* connccto, συμπλέκω. csno^okhtu* 3. praes. ind. a csno-^okals, khluh, hth. Frcq. csno-^οκαιλ, dignor, άζιοω. CAntABrA — ΕΛ^ΙΗ CAntABrA* ger. praet. a ΰΆΓΚΑΤΗ , cinH- uj^ (nam πιιιλ nemo bodic dicit). CspEKpuHHKrA* argentcus (numus) χρ-γυρουν» Nota seriptionem c"spEKp-pro cpEKp-. Undc videas, ni I pro-bare seriptionem. cac^t» m. vas. CAp^bT^*, teujh, p>bcTH obviam fio, απαντώ. Nota CApHiT^ 35 pro cs-P^touja, sccundum Dobr. Instr. 564 et nos p. 64· cscTABranhk,a* advocatus, συνήγορος. cac/Kluthγ'Α* gen. pl. par- lic. praes. τ ου :a satur. ci», ch, ce hic, haec, hoc. ce eecc. cu^e* hic, εντχυθχ (hodie 3^; cf. ΚΆ£Ε, hodie r^^i). cu^etu* 3 praes. ind. a cu^ta» pro ci-miisostromiriano: λάμπω, splcndeo. cuii*pron. hic, ούτος q. vide in Gramm. 2) cuii*(69) etcsH*(2o8, 4o8)par-tic. praes. του kcmu, is, qui est. o coV. Nota et n. MOpE ah^o cah (58l) η θάλασσα περιττή ούσα. cbBEp1*, m. aquilo. cb^om^ 35ο σφάλμα pro cb^ojfom-a? cb^diA^oM-s? a cb^* (ca^), cb-cth et cb^th. cbK^, cbipn et cbKATH caedo; hinc cb- K*AipA securis, et cbnu caedes. cbNO* n. foenum, χόρτος. cbNU* umbra, σκιά. cf. cT-bNU*. c^pA sulphur. cbTU f. laqucus. cbToyBS lamentor. no- cethth, cbip^, invisere. cbiiR, cbmTH, sero.; cbMA, -ehe n. semen. / £Λ^ητελι»# q. judicator, κριτής. c^Vh* et c^^Htn* (Gl. c^^ura) judex, —τλακο κριτής; cask^a, ca^huih, hth κρίνω. judico. ία^ά* m. judicium, tribunal, δικχςή-ριον. Adj. ca^n^h* ^ehi» dics (cx-trcmi) judicii. catk* 5 pl. τον kcmk , q. v. ιαπογφλτά adversarius. talutti* part. praes. τον kcmi». cf. csh. ca* se, vide pronomina. ca^na, cfecth consideo cf. ck^feth. *tAn"i* plusquam vicies sensu gr. φησί·, imo 281 cliam cath, quasi vetu-stiore adhuc forma servati tertia per-sona h, sicut habetur in gr. φησί. Item 1. 71 ηϊφο ca 3. persona prae-teriti. Vox antehac in a udi ta linguae ecclesiasticae; quam si con-feras cum germ. s a g e η, erit et ipsa testis pannonicae linguae ecclesiasticae originis. Quamquam nos quidcm malimus ad lat. inquam referre. Praes.fuerit camk, cach? cati* ct olim cath; pract. caj^s, ca,caetc.?Peni-tius viderint Grimm et Indopbili. cyMEON'i*31 et 35. cf. cum cemkon^9 1 o. T. τλ* pl. n. pronom. τ·*, ta, to quod vide; τογ illic. te^ohmenVe nomi-nis communio. τακο^ά castra, peregrinum videtur. tako* sic, όντως, τακοβά* tališ τοιούτος, *takobi»ci»h* (104) tališ, τοιούτος. Adv. τλ4ε sic. tahna* μυςήριον, mysterium. Adj. ταηνά, tahna, tahno* arcanus, κρυπτός. Verb. τλιλ, huih, hth κρύπτω, occulo; Carn. iniicior. TA17ITH liquare. Cf. τοπητη. tati» m. fur; tatuka, tatkkhna fur-tum. tbaji»* ereatura. κτίσις; a tbojb& ποιώ facio, cujus Freq. τβλ^ιζιιλ* (Gl. τΒΑρΦίΛ»). Hinc tbojuijk* creator, κτιςής, illius q. posscss. ΤΒΟρκ'ΐι»* του κτιςου ereatoris. TBOH* tuus, 0 (ϊός. TBji»^rA* lirmus, solidus, durus, ςερρός. teke* (cIta) te, σέ, vide pronomina. tek^* tibi, σοι, vide pronomina. teka, temeuih, teijjh CUrrO. •γελα, -ατε n. vitulus. τεπα, TEncTH verbero. ποτεπαι^α vagor. An hinc ποτι»πΊ?γλ (q. vaga-trix ?) uxor dimissa!1 Sedobstat -ιιΊϊ-non -πα-. Cf. pol. vvardgga. tecath , teuja, ascio. teta, amita (gall. la tante), tesenue* 11. cursus, δρόμος. thna f. et τημ^νϊε n. lutum. thca (arbor) taxus. THTi»A"A*m. o τίτλος, inseriptio (titulus). THJfAtacitUS cf. THU1HTH Ct T^UIHTH. τκμο* et τάκμο et τάηϊιλ tantum, solum, μόνον. taaka angaria Carn. a taamhth calco? τλάκα — tja τλάκα, TA,sqjH, tundo. ΤΛΆΚογίΛ interpretor. Videtur peregrinum, quamvis Russi τολκά (in-terpretatio) videantur deducere a το-ΛΗΚο, ta nt um dem quasi dico (vcrnaculis tibi verbis) ? ΤΛΆΰΤΆ pinguis. tara, corruptio, διάφ&ορα. cf. τλΦιλ. tma l) tenebrac. 2) myrias. tobaji» m. sarcina. τογ^λ* tunc, τότε. τοληκά* tantus, τόσος, τοληκο η. cum Genitivo, sicut lat. tantum. (ότι) τολΊϊ* cx tunc, εζ εκείνου (τον χρόνου). τολκμη* tantum, τόσον. τομλιλ, τολιητη macero, cxercco. τοπλβλ mergo. 2) liquo. τοπολι» ί. populus arbor. τοπο^ά securis, τοπο^ΗψΕ η. manu- brium. τογ adv. illic, εκεί. τογίκ^κ Cisdanubianis idem quod rc- liquis πιοίΚ^Ά, peregrinus. τογΛΆ pharetra. τογΝΕ gratis δωρεάν. τογκΆ adeps. Cf. τάιιχ. τογρΆ urus. Carn. habenl in nomine loci: τογρπίκΆ. Germ. Auerspcrg. tjaba gramen. Τ£ΛΠΕ3Λ* f. (saera) mensa, τρχπέζχ. τ^πετά* m. tremor, φρΤκος. τ^ετϊη tertius. tj»h tres. Tj>H3NA lucta. tfohlja*f. trinitas. τριάς, lin. 47 per σφάλμα, interpretis, aut librarii, sed vox est bona. τρογ^Ά* labor, μοχλός. τ^ογίκ^Α τρογ^ΗΐυΗ fatigo, ενοχλώ; τρογϊκ-^aca* laboro, πονέω. τρογπΆ m. et Carn. τρογπΛΟ n. ea- daver hominis. τρογ^ΝΑ putreseo. τ^άγά mercatus. τ^άνά sentis, spina. Germ. Dorn. TfiCTK f. arundo. τ^ι»π^τη, -ΠΛΕϋ, patior. tpi»ci» f. vitis. τρΦκΦ (Dat. a TffcKA)opus est, χρή. TfbKHUiTE* n. altare, βωμός. Nescias utrum a TffcKAnecessitas an a Tffc-khth cxentero. Huc et τρκκογγΆ alvus. Sed ct oataju» m. est allare. τ^3ΚΒΆιη sobrius a vino. τρΐπε3α v. tfane^a. TfA, τρΐτπ tero. Cf. εάτ^ενη. τρΑΚΑ tuba. τρΑΤΆ fucus (apis). Germ. Drobne. τρΑΤΆ custodia, carcer. tjiacaca trcino, τρέμω. Hinc tjaca terraemotus, σεισμός. τά*, ta, το ille, illa, illud. τάη;^ε, tajk^e, τοίκν\ε idem, ό αυτός. τάμα* et tkma* f.tcnebrae, σκότος. 2) μνρίας, sexcenti (pro numero tpaka — oy3kf ati» valde magno, qui quasi ut locustac volantes faciat tenebras?). τάηκκά tenuis. τάιητά, a, e vacuus, κενός. Subst. ΤΆιυτΕτΑ* κενότης, inanitas, ethinc pro uiteta (hodierno) damno. Adj. τάηιτετάνά κενός, inanis. Nota άτοπον τάιητά* pro τΆψκ c mo-tione: nam τάιιιτά faceret -a, o, non a (m), e (k), ^ujtaca, euih, ατη vaco, satago, σπουδάζω. τάι* tu, συ. τάικαιλ. It erat. Totlinsero; hinc tkna tango; ikath tero. τάιλά m. oeciput. τάινά m. saepes. τΆΚΑίρι». f. milic. ΤΆΙΙΛ crassesco. Hinc τογκΆ. τ^λο, Gch.t^aa et t^taece, n. cor-pus, σωμα. Adj. τΗϊλε^νάιη* cor-poris , σωματικός. τίίμα, -ene vcrtex, κορυφή. t^cto massa. τrbcι»NΆ angustus. ταγα qucrela; tah;hth. ταπλκ), πητη obtundo. taha, grando, imber. ταγκατελκ agricola, operarius. ΤΑίΚΑΐΛ, operor. ΤΑίκι» f. pondus, τό βαρυ. Adj. τα»!ι»κά gravis βαρύς, ταγοτα f. το βάρος, onus, gravitas. ταγκα , τα3λτη (ca) contcndo. τατη (τνλΟ dccollo. Cf. Monumenta Frising. ct Bohemos. tathba nervus, chorda arciis. oy, Praemonitum. Quamquam sat probabili ratione potuissemus ογ po-nere αμέσως post o, ad lexicographo-rum graecorum exeinplum, maluimus tamen sequi Russos, ογ pro simplici littera traetantes reete quidem, at minus reete seribentes per γ. Cyrillus latino-slavus seriberet per u latinum. ογ* apud, π αρχ. ογκο* igitur, ουν; quidem, μέν. oykoiaca*, oykohujhca, oykomthca, φοβούμαι; 3εμλ^ oykorbca i. e.3em-λι71 oykofzlca. ογκι»ενά* part. perf. pass. ab ογκκίΛ (ογεΗίΛΤζί/σ'ϋΜ.χβώί) occido, κτείνω. ογκΗΐ|Α(ογκϊίί^Α) interfcctor ληςής. ογΒ^ΜΚ*, b^^euih, B-fe^HiTH intelligo, συνίη μι. ογτορΆ anguilla. ογΓΟΤΟΒΛΗϋ* paro, έτοιμάζω. ογΑ"1 membrum. ογ^Λρι»*, huih , hth caedo, δείρω. oyrKE*jam, ήδη. Cf. ne ογ nondum, ουκετι. ογ3^ρΑτκ* 3. plur. ab ογ3κρΐΛ 'ίδωσι, videbunt. ογίί — ογχο ογίί avunculus; aliis ογκκ'4 et ©γκΐ-ju (Carn. et oyHLju, BoyHiju)G. ovhka, ovhi|a. Illyr. ογμκτί, Genit. oyjAKA. ογκΛρΊίΐΑ* (-^πιιλ) , coiitumeliis affi-cio, υβρίζω. Hucspectat oyKojH3HA eontumeiia, ύβρις, Adj. ογκορΗ3~ uuii'a opprobriosus et Composit, ογκορΗ^Ν^ΤΒΟρΗΤΕΕ* ludibrium. ογκ^α^α* furor, ληςεύω. ογκρωα*, chluh, chth condecoro, κοσμώ. ογΛ*δ alveus, alveare. Carn. alveus est πλνι» (illyrice pro πι»νι» truncus, sicut ^ανά pro dies), et apia-riura est βαλνακά, quamquam Poloni ul habeant, non wal. ογλογπα*, hth, illumino (irradio?) φωτίζω. R.adix AoyMU cf. lux. ογμηλενκε* humilitas. R. μηλά et phrasis μηλί ca ^ia. ογλ\αάμα, hluh , ath obticesco, ησυχάζω. ΟγΛ^ρ'ΛΤΒΗΤΗ (-ΛΐρΆΐρΒΛΙΑ, -MfSTBH- ujh) occido, άποκτείνω. ογΜΆ* mens, διάνοια. Adj. ογΛ\ι»ΝΆ sapiens, αοφός, Cf. KE3<>yMUE etc. ογΛλΆΐΒϋ* abluo , λονω. ογμκοηί'γη, (pa, jeuih) mori, αποθνήσκω ; part. ger. praet. oyMfsujiH. ογΝΕ melius. oyN-iitA# segnesco, ραθυμώ. ογπκΛΤΗ (hoffen)spero, conlido. (Sed et hoffcn G. reccns est). Psalt. pol. sec. XIII habet simplex p v a, f. spes. ογορΑίΚΗΤΗ* armare, εξοπλίζω. oyc'ira* (substantia) ούσια. Nota Germane sonum gr. σ ut si. c, non 3. oycTA* n. pl. os, ςόμα. oycT'ANA* f. labium, χείλος. oycTpAuiA*, hiuh, hth exterreo, εκ-φοβώ. oyctfsm,\»?f.* mhiuh, mhth in altum tendo, εφορμώ. oycsnAift*, πηιηιι, πλτη obdormio, υπνοω. -syTH Dobr. habet pro inusitato sim-plici τών οκογι» induo (calceamenta), ct H3oyt» cxuo ; putatque syncopen pro lat. induo, et gr. δυω. Interim, dum melius quid afferatur, nota, Slavum oKoyiA et H3oyift de calceamenti tantum indutionc usurparc. Alias habet oka^ka, re-spondens τφ anziehen Germ. ογτΒΛ f. Serb. ct oyTA n Russ. Cf Ente; ergo Slavus pannoniushabuerit at-. 0γΤΒ{·Ά£ΗΤΗ*(-£Η5£Α, -f^HUJH) lir- mo, βεβαιοω.. 0yT0AHTH* paco, πραύνω. oyTFSKNACA* incido in quid, offendo , Nota syntaxin κμεγκε et praet. itcra-tivum: ογτΆΚΝ^ΑωΕ. ___ ογχο*, uiece n. auris, ους. 3a ογχο ογ^Α^ΕΝΆ colaphis caesus. OyiUECA — )filTHTH oyuiECA* pl. του oy\o el dual. oyuin j q. videsis. oyiA, hiuh, hth doceo, διδάσκω. ογΗΗΤΕΛΕ* qui docet, διδάσκαλος. ογΜΕΝΗΚΆ* discipulus, μαθητης; oy-menue doctrina, διδασκαλία. oyrb^EHi1E*(oyra^ENUE) morsus, δήγμα. Φ. ΦαpnctiH* φαρισαΐος, pharisaeus. Φϊλο^Φηλ* φιλοσοφία, philosophia. *φ£>οπΗΤΆ* m. prophcta, προφήτης. En quomodo perverterit vocem cx-teram! X. χλ* lege ^jhcta. ^λλογπλ boh. vide κολάικα tugurium, γΒΛΛΛ* f. laus, αίνος, ^baabr*, ahujh , hth laudo , επαινώ. ^b^acti» virgultum. \t* i. e. ^pHCTE etc. £ob* i. c. γρπ- ctob^; ^ΟΒΆΝΑ* i. C. J^hctobtina cf. Α^ΟΒΆΝΑ. ^λα^ά frigus (proprie germ. Kiihle). γΛΛΠΆ puer. Carn. est ^AAnuiji». ^aame f. pl. Carn. sunt caligae (Ho-sen germ.): Slavo veteri fortasse fuere ^ΛΛψΗ sicut rALpn. γΛ^ΚΆ panis. Cf. goth. hlajfs. ^λ^βά bovile. ^λάμά collis, boh. ^ΛογΜϊ. ^mHjau m. humulus lupulus. ^o^atah* πρόξενος, procurator. Ety-mon Dobr. derivat, a ^o^hth, quasi qui eat ab uno ad alterum. ^osk^a*, ^o^hiuh eo (ito), βαίνω. γο^ΑΓΚΒΐ» f. vexillum. ^ot^th* (γΟψΑ, ^oljjeujh, Ct Gl. ^oujteujh* etc.) volo, βούλομαι. Verbale ^οτ^νϊε*, habes enim 197 γΟΤΕΝΪΗΜΙ»*· γοχοτΛΤΗ cachinnari. Cf. ΓρογοτΛΤΗ. χον^Ά vilis. Carniolis est malus, et fere idem quod aliis 3'ϊλ,ϊ; et c*A-χογϊκ^ΆυΐΑΤΗ (ΰΆγογΗωΛΤΗ) ma-ereseo. χογΛλ blasphemia; ^oyAtiiiblasphemo. γρΛκρΆ fortis. Υ^λματη claudico. χ^ΛΜΆ i)domus. 2) templum, aedes. Χ^ληια, hluh , hth custodio, φυλάσσω. ^pACTTi quercus. )Cj»ob- radix obscura nominis Croata-rum. γροΜΆ claudus. Cf. ^^amath. γρΆΤΆ vertagus. χjisKUT» m. dorsum. γ^ΝΆ in. cochlearia armoracia Linn. (Germ. Meerrettig; Austriaci. K r e n adoptavere a Slaviš agricolis). Χ^ηκλ ct Carn, γ-iiuiA časa, tugurium, rustici habitatio. Υ'λιτητη (-qiA)rapio. if^iTfS callidus. — lIETA el γτΜ^Ά dicitur Slovacis esse r u m o r. ^a^ofkictrhds* (-hri) Genit. του ^ojk^ctbVe* τέχνασμα, artilicium. χ·Α^0Γϊ artificiosus de re, ct de homi-ne tcchnico.R.adix alia, quam CD. w*, ώ, o! sed alias o quod cf. wcaha* ώσανά, hosanna. K· ψΛ^ΗΤΗ et uite^hth parco. ljjactie fortuna. Piectius camactVe Compos. ιρε^^Ά misericors (qui parcit). Lp ε h a , G. -HATE n. catulus. ψΗΠΛΤΗ vellico. ιρπτΆ seutum. qjoy^i» f. indoles (lllyr. nune hy,\). ljbhitti flos; ljbuta, qBrb'cTH floreo. lj j ι»* nescias utrum sit του com- pendium, an του lj^caju. Equidem cum Ostromiriano malim lj^caj»!» et hic, utpote magis pannonicum; qApu enim nobis quidem videtur remotior contractio et recentior. ljfuktil (541), uflik^bu et q^likobu f. (a germ. Kircne) ecclesia, εκκλησία. LjdiBii f. fistula. lj^^hth, Lj-brK^A, colare. qdiAOBANiiE salutatio, ασπασμός; pari ter convenit ctymologice ljHja^ cum salvus, ολος. qrfeAOMA^p'icTBHK, η. σωφροσύνη mo-destia, de ver bo imitatio graeci, cui σόος, σώς est integer (qrbA'i). qrbA'A integer; hinc ad verbum: Ljffc- ΛΟΒΛΤΗ saluto. lj^na pretium. ij^nEH^TH rigere. lj^bnaia, qrbnhth findo. Ljffen^ flagellum. Carn. ij'feniiqi» m. lj^cta via. Dobrovio videbatur a hhctti. qATA denarius. Cf. gazetta Venelo-ruin? 'f. ma^ath praestigiari. mac τ ά densus. macti» f. pars. Rectius macti. cf. pol. czfsc. hacs hora. •jaipa f. dumetum; est a hact1». maujra (hauja) calix, ποτηριον. maja expecto. Ilinc Carn. makath. MBUfCT"» solidus. me: meto, quid; Genit. meco. ME3HA vaneseo. Cf. HCME3NA (Ostrom. ΗψΕ3ΝΑ). ΜΕΛΟ frons. μελάνι» familia. meak)cti» mandibnla. mecath peeto. meta iurma. 22 μηνά — ηατη ιηνά* m. τάξις., ordo. Compos. kt- ijihnmhija*, m. hotno άτακτος. ίηελο nuinerus cf. ηάτα. μηετά*, a, o, purus, κάθαρος. ίηια quicsco. Hinc noiHiArequicsco, et ποκοίί requies; pax. PolonisnoKoii est cubile (q. requics). Hinc ct no-•ihna conquinisco. ίλενά articulus. ■ιλοβ^κά* m. homo (ίελοβΗϊκά est purus putus russismus, sicut κο^οιιά KONIiprO βρλνά, ΜΟΛΟΤΑψΗρΓΟ Λ1ΛΑ-τΑψπ, aut propius ιίΕρεί'ΝΑΒΆ pro πρ^ΓΝΑΒΆ'ΐη codicc Ostromiriano). Adj. ΜΛΟΒ^ίΗΚΓΚΆ humanus, άνθρώ-πινος. Composita: Subst. μλοβ^κο-AK>Ki»qu* in. φιλάνθρωπος, hominum amans. Abstractum: maob^koajoke-ctbo ctc. -ctbee*, et-ctbVe φιλανθρωπία. •ιλάνά cymba. Hinc honak Hung. ■imeau m. fucus (apis). ΗρΆΜΝΆΐίί*, ari, OKrubcr, ερυθρός. ■ιρΕΒΕ m. vcrmis. ΊρΚΒΕΝΆ Ct ΊρΕΜΕΝΆ rubcr. Cf. ΊρΆ- λλνάιη. ΜρΕΠΑ, ncth haurio. Ίρ'ΐΒο* η. γαςηρ, ventcr. Carniolis Mp^BO est intestinum. •ιρ^Λ f. vices. Carn. grcx. «ip^CAO n. lumhus. ίάτεηεε* lectio, άνάγνωοΊς; hita* ναγκανο lego inscriptum, άναγινωσ-χεο; sed ct 572 ΗΆΤ0ΜΆ*ρ3Π. praes. pass. qui lionoratur ό τιμώμενος. Hinc videas μάτα valcre i. q. numero, hodieque Carn. ht^th est numc-rare; hinc lego literas, et numero habeo aliquem i. e. honoro, τιμώ. μάτο* quid, τι. Vide grammaticam de pronomine. no μάτο* quarc, δια τί? Gcnit.HEto fa^h*; nh mecojke* nihil. ΊΕρΕΝΆ niger; πρΕΝΗΛΟ atramentum. •iecte (et ηάίτά* ct ηεετά* Glag.) τιμή, honor; pietas, ευσέβεια. ιικ>^ο*, hk>£ece n. miraculum. θαύμα. Compos. MK)^0TB0puLj* θαυματουργός , thaumaturgus. eujh, HK>th SCIltio: ne mioe- uihah* αγνοείς, nonne sentis. Carniolis ΊΚ5ΤΗ hodiedum est sen ti o: Serbis contra a u d i o. ma^o* n. iilius, τέκνον. Compos. hno-■ια£Ά pro κ^ΗΝΟΊΑ^'ί unigenitus, μονογενής (proprie: utiic-infans). •1 ΑΤΗ , ΜΆΝΑ COC.pi. ΙΙΙΑρΆ — ΗίΚΟ IM. 111 ΑρΆ m. color. ινε^ά* ger. pract. a uie^a quod sup-plet h^a; cf. ^ujE£'Aibique noiata. uiEAra* (ινάλλ, ιηάλο) partic. praet. act. του uje^a seu uie^a. Mireris tamen et Carniolis esse ηιελά, qut ^ minime clidunt in participio, sed πλ^λά, ίν^λά dicunt, itaque a uju^a dicerc de bere nt ιιιε^λά cum Polonis: sed dicunt ιιιελά, uiaa, uiao. uiEpLutnk m. erabro. Rectius cum Carn. et Croatis ερκιιίΕΝΆ. uihka virga. υιπροκΆ, λ, o, latus, a, um. ιηηπάκά m. rosa canina. ujhbr suo; ujhao subula. moyH laevus; uioyHLjA laeva manus. iuoyAVA sonitus, strepitus. uiatane^* 772 plur. Glagolitae pro uiatanutn a ujatanee n. fremitus, φρυαγμα. K). κ>γά m. auster, λ/ψ. κ>ικενά austra-lis; tofKHNA (Germ. Carautanis Jau-sen) merenda , coena sub meridiem. fOJKE* jam, ηδη. Occurrit quater: 47, 335, 374, 4o3, et scmcl pro iajke ionocte* f. juventus, νεότης; κ»νά ju- venis. to^A jus, jusculum. m (Glagolitae ■£). »b* pro 171 ea αυτά 3o6. diJKE pro πηκε quae, a. πελλνκ pomus? malus? Serbis est platani species. ΓΖ1ΚΛΆΚΟ n. pomum. Hjbaia*, (πιβλκ)), bhuih, hth mani-festo, δηλόω. Freq. ιϊιβλπιτη (Gl. HiBaHjth). Γ7ΐΒθρΆ, acer platanoides Linn. ηί^ά* (γπ^ά) m. venenum, φαρμαχον. Adj. Φ^οβητά* venenosus, ιώδης, φαρμακερός. ra^po vide rectius lA^po. m3BA (Gl. fbgBA*) plaga. Carniolis sonat k^a et signilicat iram. ra3Buqu m. meles. 171 lil JE 11. ovum. •bno* (ΐ7ΐκο) sicut, ως. Nota phrasin h^ko h na npdictoads* abundante nobis h , sed familiari hodicquc Serbis. Hskojke, sicut (relative). ιπκά— hfc£oyjke ιτικά qualis (relative); γζικο ως, sicut. 171λοβ sterilis. πιλ\λ fovea. rapo n. ver. Hinc Serb. ρρκο coyNijE sol vernus (gratissimus). diCAH* plur. f. CmtAH) praesepe, φάτνη. Etymon est sequcns racTH , gaudc-miisque Carniolos, qui ^cth ha-bent pro edo, praesepe adhuc ap-pcllare ricah per m. •bcTH* (racTH) comedcre, φάγω: ■femt*, •ben*, *bcTrA* 782, (ΓΪΙΜΆΙ, ricte) Ηί^ΑΤΆ* 338. mcENu f. arbor fraxinus, Germ. Esche. ιηρκΜΆ jugum. πκτρΕΕΆ m. accipiter. κ. • κ^ερο lacus. cf. EgEpo. Nam o3Epo est "russi cum, sicut όλε ne, ocene, ο^ηνά etc., quae omnia aliis Slaviš, prac-sertim Cisdanubianis inehoant a κ-, κψε adhuc cf. eujte. tA. ia* acc. pl. m. ct f. pronominis H vide gramm. ΙΑΓΚΕ* Acc. aut Nom. pl. f. quac, τάς. lA^po 11. nucleus, Pol. jadro. Ergo non valet Dobrovii deductio a rcth quasi quod nucleus comedi pos-sit. Carn. jedro n. est nucleus; al abalia radice Adj. jaderni promtus, celer.Dalmatis jedra sunt vela. Μν^ΆΐκΆ* m. lingua, γλώττα. iath* inf. verbi hma. Vide grammaticam. ΙΑτρΑ n. pl. jecur. ιατράβε aut ιατοάι leviri uxor. iammene m. hordeum. X. αγλά m. angulus, At αγλε. m. carbo. αγλενά* καλ\ενε (alias χατ άναλογίαν αγλενά) lapis angularis, λίθος ακρογωνιαίος. A3A* f. vinculum, δεσμός. ?85 cf. 824 α^αλλη. a τ po κ a* f. γαςηρ, ventcr. cf. Hfbeo. Βϋ. acc. f. pron. h (ονά), m, k. lafke* acc. f. pron. relativi hjke item- que 376 male wjke pro »jke. ix^oyJKE* undc, οθεν. Nota seriptionem ift^oy ubi ια^α expectes. τ vpis A Ν T O Ν 1 f V I Ε Ν Ν A E, n o r i t. i s de S C II M i D , c. r. pr, t v p o g r a p h γ. Or^rU'. ~ατΓ « tm rP „ »B9 crijce ge ci · E r _ ΐ' j^Ml* Γ • ' ^ « 3 S 25') I s3 šrV fc 0 ^ λ A- i I fcrtrojfrifbjro r βοβ 9>2A£UCp* ξ>*βά%ιψ ScfbS <Άο&5&ε&Μ(ψ dPetSrfb aj> <υ>€£>Π>οβδ(£ cfb A 8 ΛΑ foq οβ turf. φ »>9 ΛΦσοαρ » (T?5' /. C^ftv^'« //v/ 1{/szt&ncS iTCliifZll frltiita· ^ i Hi frit*»^ > > iiU^Vi ZiigZmV? •J ia'auv ,>; .1 «.»£ Λ «s VM . y r ip g χ» V«? | Λ · . if ft » t? 5 H i * i 3)1 re i-€ r o» J * »v f 3 tr t> 3 c> r i s f· r & SLAVORUM UratUSOTJE RITUS TJN1US EJUS1)EMQUE LINGUAE SACRAE ΑΟΏΑΒΕΤϋΜ IITRUMQI F, 'uz/ruMn 'fa/m' /nam. Teolm J^/rfrVt/sm 'nMrrt/. JΨ* / 3. f- Λ. iž«. č. 7. /sat (Υίιηοπ. 9- /0. /2. . /Ο * * ώ i rh ΛΑ t A Λ <1 a { 2 m: £ m r- 2 K Ε Π 3 QJ> qjj 4 Γ Γ Γ Γ S- uS ιΟ,Λ iTtj .m> Λ Ub irb 6 Λ Λ 4 4 T?,» a* J* 9 0 D J 3 0 6 e 6 e 3 7 JC M ΤΓ2Γ Šil X M db 7 χ 2Κ κ / s * cB % Po δ s 2 9 80 P- φι DB 9 3 J 7 fC T op up /o H Η Η s s H CD cr> 8 2288 2.0 1 4 1 / I ta. 0ζαξαΧ, HP HP HP »O (Λ* /3 v > A <1 tO K Κ Κ tt> \ rt A «a db Λ dfi db 6O Λ Λ Α ΑΟ rti m rti M 60 ΚΛ Μ Μ 40 ,0 * FY Υ V 7° K Μ Ν ύΟ <7 3,3 9 i Π 2 a ai δο 9 0 0 γο /s ΊΡ V P1 Γ P P π Π η dO '9 h h t £ L· Β fOO ? Ρ* 9 100 K 2S> s «s» <5* <0> -2C>0 c C c 200 ** ETO ΤΠΓ OD σο DD on 300 T τ τ 22 9R 9& a Β a 4oo ογ οχ ga offe * ί * ΰΟΟ Φ Φ * ΰΟΟ 24 Zo bi L· 6oo * Χ χ όοο 20 <£>,9,<9. Λ Φ γοο ω α> ω 300 20 ULOV V Vi v •ό* ČOO ψ Ψ Ψ *7 V «r v T/ v ρ 00 Η Μ 900 2S φ «> « /OO0 Υ Υ t y 24 Ui UJ tu uu LU UJ ur 111 ui ΆΟ 0« 1 1 1 1 iii •χ Ιι 3/ * bi *2 -e L· 33 Δ iS a β Ά e ibfb t M 7* jro J» P Ψ Κ) AS ΕΑ Μ ^ Κ Κ Λ7 Α 36 ΪΑ 90 »9 Λ 4? 4/ 6ο 42 cp Τ γοο 43 1JD 9 44 fi ψ, •Λ' OD 23 r 4οο '/asa/o/m^ O ^m/M άάιη /n /ttrcyvte a^iAefAčfr -rtt^oncTerM : v-. č'- X.--» Z - e/ ----- C V ■n/ o — A /T— f Λό A -fi W--I Ott^kt//. / w0 //a&rn?· J^VT4 cc -uix//-c<-> ACt/ ,au£~/>cA vttaTitM^u] nudčjce/na. to 'Μ muŽ&cesnč ■ jJL·- ry— ' /ό> /t?/ /tomlts I /UIUHI^O ?j / 09' - tA j.