LJUBLJANSKI ŠKOFIJSKI LIST St. IX. Vsebina: 69 Litterae Apostolicae de consecratione novi templi B. M. V. a sacratissimo Rosario in Lourdes. — 70. Decretum Augustodunen. Beati ficationis et canonisationis ven. servi Dei Claudii de La Colombiere, Sacerdotis professi e Societate Jesu. — 71. Poziv na čč. gg. duhovne pastirje in katehete. — 72. Prorogatio facultatem quoad alienationem bonorum Regularium. — 73. Privilegiji Bonifacijeve družbe — 74. Davčni certifikati kot priloge fasijam so kolka prosti. — 75. Uvrstitev duhovnikov-vojakov v rezervo in klerikov v eviienco nadomestne rezerve. — 76. Raziskavanje po maticah. — 77. Konkurzni razpis. — 78 Škofijska kronika. 69. Litterae Apostolicae de consecratione novi templi Beatae Mariae Virginis a sacratissimo Rosario ad oppidum Lourdes in Galliis mense Octobri MDCCCCI. LEO PP. XIII. Universis Christifidelibus praesentes litteras inspecturis Salutem et apostolicam benedictionem. Parta humano generi per Iesum Christum Redemptorem immortalia beneficia in nostris omnium animis penitus insident, atque in Ecclesia non modo memoria recoluntur sempiterna, sed etiam eorum commentatio quotidie cum suavi quodam amoris officio erga Virginem Deiparam consociatur. — Nos siquidem cum diuturnum Summi Sacerdotii Nostri spatium respiciamus, atque animum ad acta Nostra revocemus, grato et iucundo perfundimur consolationis sensu, conscientia earum rerum, quas, auctore bonorum consiliorum atque adiutore Deo, ad maiorem Mariae Virginis honorem vel suscepimus Ipsi, vel a catholicis viris curavimus suscipiendas ac provehendas. Illud autem est singulari Nobis gaudio, Marialis Rosarii sanctum institutum hortationibus curis-que Nostris esse magis in cognitione . positum, magis in consuetudine populi Christiani invectum: multiplicata esse Rosarii sodalitia atque ea in dies sociorum numero et pietate florere: multa litterarum monumenta ab eruditis viris elucubrata esse et late pervulgata: denique Octobrem mensem, quem integrum Rosario sacrum haberi iussimus, ubique teri'arum magno atque inusitato cultus splendore celebrari. Praesenti autem anno, a quo suum saeculum vicesimum ducit exordium, officio Nostro Nos prope putaremus deesse, si opportunam praetermitteremus occasionem, quam Nobis Venerabilis Frater Episcopus Tarbiensis, Clerus, populusque oppidi Lourdes sponte obtulerunt, qui in templo augusto, Deo sacro in honorem B. M. V. a sanctissimo Rosario, quindecim construxere altaria, totidem Rosarii mysteriis consecranda. Qua quidem occasione eo libentius utimur, quod de iis Galliae regionibus agitur, quae tot tantisque Beatae Virginis illustrantur gratiis, quae fuerunt olim Dominici Patris Legiferi nobilitatae praesentia, et in quibus prima incunabula sancti Rosarii reperiuntur. Neminem enim Christianorum hominum latet, ut Dominicus Pater ex Hispania in Galliam profectus, Albigensium haeresi per id tempus circa saltus Pyrenaeos, veluti perniciosa lues, Occitaniam fere totam pervadenti, invicte obstiterit; divinorumque beneficiorum admiranda et sancta mysteria exponens et praedicans, per ea ipsa loca circumfusa errorum tenebris lumen veritatis accenderit. Id enim apte singulis singuli vel ipsi faciunt eorum mysteriorum ordines, quos in Rosario admiramur, ut Christianus quippe animus sensim sine sensu cum crebra eorum cogitatione vel recordatione vim insitam hauriat, combibat; sensim sine sensu adducatur ad vitam modice in actuosa tranquillitate componendam, ad adversas res aequo animo et forti tolerandas, ad spem alendam bonorum in potiore patria immortalium, ad Fidem demum, sine qua nequicquam quaeritur curatio et levamentum malorum, quae promunt, aut propulsatio periculorum, quae impendent, adiuvandam atque augendam. Quas Dominicus, aspirante atque adiuvante Deo, Mari-ales preces primus excogitavit et Redemptionis mysteriis certo ordine intermiscuit, Rosarium merito dictae sunt: quoties enim praeconio angelico gratia plenam Mariam 13 consalutamus, toties de ipsa iterata laude eidem Virgini quasi rosas deferimus, iucundissimam efflantes odoris suavitatem; toties in mentem venit tum dignitas Mariae excelsa, tum inita a Deo per benedictum fructum ventris gratia; toties reminiscimur alia singularia merita, quibus Illa cum Filio Iesu Redemptionis humanae facta est particeps. 0 quam suavis igitur, quam grata angelica salutatio accidit beatae Virgini, quae tum, cum Gabriel eam salutavit, sensit se de Spiritu Sancto concepisse Verbum Dei! Verum nostris etiam diebus vetus illa Albigensium haeresis, mutato nomine, atque aliis invecta sectis auctoribus, novis sub errorum impiorumque commentorum formis atque illecebris mire reviviscit, serpitque iterum per eas regiones, et latius contagionis foeditate inficit contaminatque populos Christianos, quos misere ad perniciem et exitium trahit. Videmus enim et vehementer deploramus saevissimam in praesens, praesertim in Galliis, adversus religiosas Familias, pietatis et beneficentiae operibus de Ecclesia et de populis optime meritas, coortam procellam. Quae quidem dum Nos mala dolemus, et gravem concipimus ex Ecclesiae acerbitatibus animi aegritudinem, auspicato obtigit ut non dubia inde ad Nos profecta sit significatio salutis. Bonum enim faustumque capimus omen, quod firmet augusta caeli Regina, quum in sacris aedibus de Lourdes tot, ut supra diximus, proximo Octobris mense dedicanda sint altaria, quot mysteria sanctissimi Rosarii numerantur. Nec quidquam certe ad Mariae conciliandam et demerendam saluberrimam gratiam valere rectius potest, quam quum mysteriis nostrae Redemptionis, quibus illa non adfuit tantum sed interfuit, honores, quos maximos possumus, habeamus, et rerum contextam seriem ante oculos explicemus ad recolendum propositam. Neque ideo Nos sumus animi dubii, quin velit ipsa Virgo Deipara, et pientissima Mater nostra, adesse propitia votis precibusque, quas innumerae illuc turmae peregre confluentium Christianorum rite effundent, iisque miscere et sociare implorationem suam, ut, foederatis quodammodo votis, vim faciant, et dives in misericordia Deus sinat exorari. Sic potentissima Virgo Mater, quae olim cooperata est caritate ut Fideles in Ecclesia nascerentur'), sit etiam nunc nostrae salutis media et sequestra; frangat, obtruncet multiplices impiae hydrae cervices per totam Europam latius grassantis, reducat pacis tranquillitatem mentibus anxiis; et maturetur aliquando privatim et publice ad Iesum Christum reditus, qui salvare in perpetuum potest accedentes per semet-ipsum ad Deum.2) — Nos interea Venerabili Fratri Episcopo Tarbiensi, et dilectis filiis clero et populo de Lourdes benevolum animum Nostrum profitentes, omnibus et singulis eorum optatis, quae nuper Nobis significanda curarunt, Litteris hisce Apostolicis obsecundare decrevimus, quarum authenticum exemplar ad universos Venerabiles Nostros in pastorali munere Fratres, Patriarchas, Archiepiscopos, Episcopos, reliquosque sacrorum Antistites in orbe catholico existentes iussimus transmitti, ut hi quoque eodem ac Nos gaudio et sancta laetitia perfundantur. Quamobrem, quod bonum, felix, faustumque sit, Dei gloriam amplificet, et toti Ecclesiae catholicae benevertat, auctoritate Nostra Apostolica per has ipsas litteras concedimus, ut dilectus filius Noster Benedictus Mariae S. R. E. Cardinalis Langenieux dedicare licite possit nomine et auctoritate Nostra novum templum in oppido Lourdes erectum, sacrumque Deo in honorem B. M. V. a sanctissimo Rosario; ut idem dilectus filius Noster in sollemni sacro faciendo utatur libere Pallio velut si in Archidioecesi adesset sua; utque post sacrum sollemne adstanti populo, item auctoritate et nomine Nostro, possit benedicere cum solitis Indulgentiis. Haec concedimus, non obstantibus in contrarium facientibus quibuscumque. Datum Romae apud Sanctum Petrum sub annulo Piscatoris, die VIII Septembris MDCCCCI, Pontificatus Nostri anno vicesimo quarto. A. Card. M a c c h i. ‘) S. Aug. De sancta Virginitate. Cap. VI. *) Hebr. VII, 25. 70. Decretum Augustodunen. Beatificationis et canonizationis ven. servi Dei Claudii de La Colombiere, Sacerdotis professi e Societate Jesu. Super dubio An constet de Virtutibus Theologalibus fide, spe et caritate in Deum et ■proximum, nec non de Cardinalibus prudentia, iustitia, temperantia, fortitudine iisque adnexis in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur. Universus terrarum orbis non ita pridem SSmmo Cordi Iesu publico ac solemni ritu devotus, haud poteret V. S. Dei Claudii de La Colombiere memoriam a B. Margaritae Mariae Alacoque recordatione seiungere, praesertim quum utrique Eze-chielis illa verba convenire videantur: „dabo vobis cor novum — et spiritum meum ponam in medio vestri“ (Ezechiel. XXXVII, 26. 27). Quod si ut est in Ecclesiastico ,.gloria hominis in honore patris* (Eccl. III, 13) quos caelitum honores consecuta tilia est, iisdem decebat illum augeri, cuius paterno magisterio ipsa „ascensiones in corde suo disposuitPlane autem aequum fuit beatorum ritu colendum proponi virum non modo sanctitatis alienae spectatorem ac testem, sed eius ita participem ut ad singularem Ecclesiae utilitatem et ad absolutae virtutis exemplum excitatus esse videatur. Ortus est Ven. Claudius, IV non. Februar, an. MDCXLI in pago Sancti Symphoriani de Oson parentibus genere ac pietate conspicuis. Transacta summa innocentiae laude pueritia, quum vix annum aetatis suae XI attingeret, Lugdunum missus est instituendus a PP. Societatis Iesu, quibus ducibus ac magistris studiorum cursum felicissime absolvit. Divinarum rerum in dies magis desiderio flagrans, impetrata, non sine assidua sollicitudine et contentione, venia a parente, Avenionem contendit, ibique inter sodales Societatis Iesu, cui quantum in schola sanctitatis et evangelicae sublimis pariter humilisque sapientiae Christiana respublica debeat declarant propriae regionum historiae, religiosae vitae tirocinium posuit. Quo exacto, primum rhetoricae, mox theologiae tradendae munus obivit in Lugdunensi Collegio SSmmae Trinitatis. Idem votis iam nuncupatis, eo virtutis processit, ut arduum illud adiecerit Instituti sui leges omnes et singulas diligenter servandi sub gravis culpae poena; cui voto fidelissime satisfecit. Sacerdotio initiatus, in duo illa sacri ministerii sane praecipua, sedulo incubuit, quorum alterum condonandi munus est, alterum „ars artium regimen animarumIlla quidem, quae ipsius erat simplex et efficax dicendi copia, sic est perfunctus, ut devios ad meliorem frugem, dissidentes ad Ecclesiae sinum quam-plures revocaverit. In officio autem moderandae conscientiae haud sine divino instinctu Margaritae Mariae ad-stitisse magna laus est, quae ipsum tamquam ministrum sibi divinitus datum agnovit. Ac multum quidem Ven. Claudius operae contulit, multaque perpessus est in provehendo cultu Sacratissimi Cordis Iesu, cui religioni haud pauci initio adversabantur. Religiosae suae domus rector electus Parodii, biennio post ad Angliae regis aulam missus est ut concio-natoris munus apud clarissimum Eboracensem ducem obiret, ubi non tam in principis aede quam pio in recessu versari visus est. Nec tamen id vitae genus impedimento fuit, quominus haereticorum calumniis impetitus, et carcere et exilio damnaretur. His invicto animo toleratis, Parodium reversus est aegrotus; perrexitque nihilominus saluberrimo fungi ministerio,- nihil de consueto caritatis ardore remittens. Tandem a proposito Viennam discedendi per epistolam a Margarita Maria deterritus, quae divinitus sciret esse illi mortem obeundam Parodii, paucis post diebus, tot fractam laborius, tot iactatam procellis, tot meritis insignem mortalem vitam cum beatissima commutavit XV cal. Martias anno MDCLXXXII. Demortui laudes et praeclarae sanctitatis opinionem non modo dies non imminuit, sed ita auxit ut plane dici possit Venerabilis Claudii nomen tam longe lateque pervagatum fuisse, quantum terrarum complexa est Sacratissimi Cordis Iesu religio. Itaque plurimi singulari eum pietate coluere, quos inter Beata ipsa virgo Margarita Maria, sueta quotannis tanti Patris memoriam celebrare, quasi festum diem. Fama haec multis confirmata prodigiis non potuit communia studia non excitare ut Augustodunensis Causa ad S. Rituum Congregationem deferretur. Quamobrem, institutis perquisitionibus, digestis tabulis ceterisque ad ius bonum absolutis, de virtutibus in gradu summo, quadruplici actione rite confecta, est disceptatum; prima in antepraeparatorio conventu decimotertio calendas Ian. anno MDCCCXCVIII advocato ad aedes R.mi Cardinalis Miecislai Ledö-chowski, Causae Relatoris, Praefecti Sacri Concilii Christiano nomini propagando; altera in duobus comitiis praeparatoriis ad Vaticanum indictis nono calendas Augusti anno MDCCCC; et deinde quaestione instaurata septimo calendas Apr. volventis anni; ac tandem quarta in coetu universo ibidem habito coram Sanctissimo Domino Nostro Leone PP. XIII septimo idus Iui. mox elapsi. In quo, proposito dubio ab eodem R.mo Card. Miecislao Ledöchowski: „An constet de Virtutibus Theologalibus Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum, item de Cardinalibus Prudentia Iustitia, Temperantia, Fortitudine, Usque adnexis in gradu heroico in casu et ad effectum de quo agitur“; omnes qui aderant tum R.mi Cardinales, tum Patres Consultores, constare unanimi consensu censuerunt. Horum sententias laetissimo animo excepit Beatissimus Pater sequentibus verbis: Causa in hodierno conventu feliciter acta eiusmodi est, quae Nos, candide fatemur, insueta quadam laetitia plane perfundit-Excitatur enim animo suavis et dulcis praeteritae aetatis memoria, quum Nobis adolescentibus pergratum erat, pie lectitare scripta huius Ven. Famuli Dei\ et magnopere delectabamur de sancta illa necessitudine; quae ipsi cum B. Margarita Alacoque et coram et per epistolas intercessit. Augent porro laetitiam nonnulla provida praesentis temporis adiuncta, ex eo praesertim quod, ut probe scitis, Nobis placuit universitatem generis humani laborantis clementissimo Iesu Christi Cordi sub initio saeculi consecrare. Ecquid igitur per se opportunius, ecquid Nobis optatius quam, ut aliquando liceat ad honores beatorum Caelitum illum evehere, qui huius sacratissimae saluberrimae in 13* lesum pietatis patronus et propugnator exstitit insignis! Attamen idem Pontifex Maximus decretorium iudi-cium de more proferre distulit, ut divinae significatio voluntatis in re tanti momenti, effusis ad Deum precibus, innotesceret. Hodierna vero die Dominica XI post Pentecosten, Sacris ante operatus in privato sacello atque inde Vaticanam aulam nobiliorem ingressus, ad Se arcessivit Rmmos Cardinales Dominicum Ferrata S. RR. Congregationi Praefectum et Miecislaum Ledochowski Causae Relatorem una cum R. P. Ioanne Baptista Lugari Sanctae Fidei Promotore meque infrascripto a Secretis, iisque adstantibus solemniter edixit: ,,Ita constare de Virtutibus Theologalibus Fide, Spe et Caritate in Deum et proximum, nec non de Cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine iisque adnexis Ven. Claudii de La Colombiere in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur ut procedi possit ad ulteriora, hoc est ad quatuor miraculorum discussionem!1 Hoc autem Decretum in vulgus edi et in Sacrorum Rituum Congregationis tabulis inscribi iussit tertio idus Augusti an. MDCCCCI. Dominicus Card Ferrata X. R. C. Praefectus. L. + S. f Diomedes Panici, Archiep. Laodicen. SRC Secretarius. 71. Poziv! Od raznih krajev sem dobil pozive za duhovno in telesno pomoč naših rojakov. 1. Severna Amerika. Tu je v nekaterih škofijah mnogo našega ljudstva; ker se jih vsako leto na stotine tje izseli, manjka jim pa duhovne pomoči. Ker je tam premalo slovenskih duhovnikov, zato se mnogi izgube časno in večno. Amerikanski škofje bi našim rojakom radi pomagali. Zato želč, da bi se za Ameriko oglaševali mladeniči, ki so dovršili vsaj šest gimnazijalnih razredov in čutijo v sebi poklic do svetih misijonov. Nadškof Ireland ima v Št. Pavlu v Minnesoti veliko semenišče; v to bi slovenske mladeniče sprejemal, kjer bi se naučili angleškega jezika, privadili na običaje amerikanske in pripravili za duhovski stan. Tako namreč mi zatrjuje omenjeni nadškof v listu z dne 22. septembra 1901. Jaz sem mu pa obljubil, da bom pomagal dotičnim mladeničem za potni strošek, ako bi se kateri oglasil. Se ve, da bi dotični moral biti dober in vzgleden, da se bo tudi o njem moglo reči, kar mi piše nadškof o dosedanjih naših misijonarjih: „Ultro fatemur filios slovenicae gentis praeclarum dedisse exemplar optimeque de ecclesia americana meruisse sicque confidimus bonitate ingenii non mediocris fama ac moribus integros ac in primis vocatione sacerdotali et zelo insignes pristinam renovare gloriam valituros.“ 2. Južna Amerika. Tudi v Braziliji je nad 24.000 Avstrijancev, med njimi tudi precej Slovencev. Ti so pa dušno in telesno še bolj zanemarjeni in zapuščeni. Do sedaj niso imeli nobene duhovne pomoči. Svoje otroke so morali pošiljati celo v protestantovske šole. Pred nekoliko mesci so se v Št. Pavel naselili beuronski benediktinci in začeli duhovno pastirovanje po mestu in po deželi. Sprevideli so, da brez šole ne morejo dosti opraviti. Zato so v sredi mesta najeli veliko hišo in jo priredili za šole, katere sedaj že nad 100 otrok obiskuje. Potrebnih stroškov pa sami ne morejo zmagati in potrkali so na naša vrata, ko bi jim kaj pomagati hoteli in mogli. Ondi tudi za Slovence skrbe.in upajo, da bodo po oo. benediktincih v Pragi mogli tudi kakega slovenskega patra dobiti. Ko bi kak Slovenec imel poklic v red reformiranih benediktincev in za težavni misijon v Južni Ameriki, morda bi ga v Pragi sprejeli v red, in za obojni poklic pripravili. 3. Afrika. Znano je, koliko Slovencev, posebno slovenskih deklet, je v Egiptu, posebno v Aleksandriji. Tudi v tem novem Babilonu se premnoge dušno in telesno, časno in večno izgube. Hvala Bogu, da imajo sedaj gorečega očeta frančiškana in sicer Slovenca, ki si prizadeva dobre ohraniti, izgubljene pa rešiti. Ali cerkve lastne nimajo. V skupni cerkvi za vse narode je pa preveč drenja in duhovno pastirovanje skoraj nemogoče. Začeli so se pa prizadevati, da bi si lastno cerkvico sezidali. Prav presrčno prosijo za denarno pomoč. 4. Šolski bratje. Kaj na dobrem glasu so šolski bratje, ki podučujejo v ljudskih šolah, imajo tudi na dveh krajih učiteljišče in svoj novicijat v Stre-bersdorfu pri Dunaju. Želeli bi, da se jim prijavi tudi kaj Slovencev. Sprejemajo pamladeniče, ki imajo poklic in ki so dovršili štiri gimnazijske razrede z dobrim vspehom. S početka je treba za hrano nekaj malega plačati; kose pa o poklicu prepričajo, onda je vse brezplačno. Ali je kak slovenski mladenič, katerega bi veselilo stopiti v kongregacijo šolskih bratov in se v njej pripraviti za preimenitni učiteljski poklic? Želelo bi se, ker morebiti jih bomo kmalu tudi na Slovenskem potrebovali. Vse to se naznanja častitim gg. duhovnim pastirjem in gg. katehetom na gimnazijah, da po svojih močeh kaj pripomorejo v eni ali drugi zadevi. Točko 1. in 4. naj bi častiti gg. katehetje posebno uvaževali. Knezoškofijski ordinarijat prav rad v vseh omenjenih zadevah posreduje. Kn-šk. ordinarijat v Ljubljani 4. novembra 1901. f Anton Bonaventura knezoškof. 72. Prorogatio facultatum quoad alienationem bonorum Regularium. Nuntiatura Apostolica Viennae sub die 3. Octobris 1901 Nro. 6207 litteras sequentis tenoris huc transmisit: „Facultates quoad alienationem bonorum Regularium, a S. Sede Reverendissimis Ordinariis Austriae et Hungariae concessae per Breve „Facultates de Regularium bonis“ diei lilc Septembris 1891,*) prorogatae *) Confer „Laibacher Dioecesanblatt“ n. XI. 61 ex 1891 pag. 135. sunt in forma ac terminis praecedentis concessionis per Breve Apostolicum diei 18 nuper elapsi mensis Septembris ad aliud decennium a novissimo postremae prorogationis die computandum “ Viennae, die 3a Octobris 1901. f Emygdius Archiepiscopus Sebastenus Nuntius Apostolicus. 73. Privilegiji Bonifacijeve družbe. Glavno načelstvo Bonifacijeve družbe v Pader-bornu je poslalo semkaj v prepisu papežev breve z dne 15. marca 1901., ki slove: Leo PP. XIII. Ad perpetuam rei memoriam. Dilectus Filius Noster Georgius S. R. E. Presbyter Cardinalis Kopp retulit ad Nos in votis sibi admodum esse, ut sacerdotibus in piam associationem a Sancto Bonifacio rite adlectis facultatem de Nostra benignitate faciamus quam Antistites Germaniae Fuldae coadunati flagitarunt, nempe altaris personalis privilegium et veniam tribuendi aegrotis in mortis articulo constitutis benedictionem cum plenaria indulgentia admissorum omnium; nec non benedicendi cruces, crucifixos, coronasque precatorias, et parvas Sanctorum statuas et nonnulla scapularia benedicendi ac fidelibus consueto ritu imponendi. Nos autem ut tam frugifera societas uberiora capiat in Domino incrementa, de Omnipotentis Dei misericordia ac B. B. Petri et Pauli Apostolorum eius auctoritate confisi, per praesentes concedimus, ut omnes et singuli sacerdotes nunc et in posterum dictam in associationem S. Bonifacii legitime adlecti, quandocumque pro anima cuiuscumque christifidelis in purgatorio detenta ad quodlibet altare missam celebraverint, missae sacrificium huiusmodi ter tantum qualibet hebdomada animae pro qua celebratum fuerit perinde suffragetur ac si ad altare privilegiatum fuisset peractum. Praeterea concedimus, ut quoties aliquem ex utroque sexu christifidelem in mortis articulo constitutum esse contigerit, si vere poenitens et confessus ac S. Communione refectus vel quatenus id facere nequiverit saltem contritus nomen Jesu ore si potuerit, sin minus corde devote invocaverit et mortem tamquam peccati stipendium de manu Domini patienti animo susceperit, toties per quemcumque e presbyteris nunc et pro tempore existentibus in ipsa associatione benedictionem Apostolicam Nostro et Romani Pontificis pro tempore existentis nomine cum plenaria omnium peccatorum suorum indulgentia et remissione recipere servatis servandis queant: veniam insuper facimus, ut omnes et singuli presbyteri nunc et pro tempore pariter in dicta S. Bonifacii societate inscripti extra urbem de loci respectivi Ordinarii consensu cruces, crucifixos, sacra numismata, coronas precatorias et parvas Domini Nostri Jesu Christi, B. Mariae Vir. omniumque Sanctorum metallicas statuas cum indulgentiarum applicatione, quae in elencho edito typis S. Congregationis de Propaganda fide die XXIII. Februarii MDCCCLXXVIII numerantur, et quoad coronas precatorias non excepta indulgentiarum applicatione S. Birgittae nuncupatarum in forma ecclesiae solita, tempore missionum dumtaxat atque spiritualium exercitiorum publice, aliis vero temporibus privatim benedicere possint. Tandem largimur, ut ipsi presbyteri dictae associationis socii, dummodo consensus accedat Moderatorum Ordinum Religiosorum, ad quos similis facultas spectat, benedicere et imponere fidelibus queant scapularia SSmae Trinitatis, B. Mariae Virginis a Monte Carmelo, Septem Dolorum Immaculatae Conceptionis, dummodo tamen ipsa scapularia confecta sint ad normam a S. Sede probatam et quoad ipsorum benedictionem et impositionem ea omnia serventur quae ab ecclesiae legibus servanda praescribuntur. Non obstantibus Nostra et Cancellariae Aposto-licae regula de non concedendis indulgentiis ad instar aliisque Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis ceterisque contrariis quibuscumque. Praesentibus perpetuo valituris. Volumus autem ut praesentium litterarum transumptis seu exemplis etiam impressis et manu alicujus Notarii publici subscriptis et sigillo personae in ecclesiastica dignitate constitutae praemunitis eadem prorsus adhibeatur fides quae adhiberetur ipsis praesentibus, si forent exhibitae vel ostensae. Datum Romae apud S. Petrum sub annulo Piscatoris die XV Martii MDCCCCI. Pontificatus Nostri Anno vigesimo quarto. Pro Dno Card. M a c c h i L. S. Nicolaus Marini Sub. Ker se nahajajo tudi v naši škofiji nekateri člani Bonifacijeve družbe, se podeli s tem duhovnikom, ki so člani, dovoljenje, da se smejo posluževati pooblastil, katera jim naklanja predstoječe papeževo pismo. 74. Davčni certifikati kot priloge fasijam so kolka prosti. C. kr. deželna vlada za Kranjsko javlja z dopisom z dnč 20. septembra 1901, št. 14.272, doslovno: „Laut Erlasses des k. k. Ministeriums für Cultus und Unterricht vom 8. August 1901, Z. 23.719, hat das k. k. Finanz Ministerium anlässlich einer gestellten Anfrage an die k. k Finanz-Landes-Direction in Wien auszusprechen befunden, dass sich die mit den Finanz-Ministerialerlässen vom 26. März 1886, Z. 7913 (Fin.-Min.-Vdg.-Bl. Nr. 12 de 1886) und vom 24. November 1887, Z. 35.361, dem hochwürdigen fürstbischöflichen Ordinariate mitgetheilt mit der h. ä. Zuschrift vom 9. Dezember 1887, Z. 12.140,") den Eingaben zur Vorlage der °) Glej „Laibacher Dioecesanblatt“ 1. 1887 X. 82 str. 112. Einbekenntnisse in Congruasachen zugestandene Befreiung auch auf die im Grunde des § 4, IIa der Verordnung des Ministeriums für Cultus und Unterricht und des Finanz-Ministeriums vom 16. November 1898 R.-G.-Bl Nr. 205, beizubringenden Steuercertificate, beziehungsweise auf die Eingaben um Ausfertigung dieser Bescheinigungen erstreckt. Hievon beehrt sich die Landesregierung das hochwürdige fürstbischöfliche Ordinariat behufs weiterer gefälliger Verständigung in Kenntnis zu setzen.“ Kar se daje s tem na znanje 75. Uvrstitev duhovnikov-vojakov v rezervo in klerikov v evidenco nadomestne rezerve. C. in kr. poveljstvo dopolnilnega okraja št. 17 v Ljubljani sporoča z dopisom z dnč 7. septembra 1901, št. 7357, okrožnico, katero je razposlalo c. kr. okrajnim glavarstvom v zadevi postopanja pri uvrstitvi duhovni-kov-vojakov v rezervo ter klerikov v evidenco nadomestne rezerve in ki se glasi doslovno: „Es wird das Ersuchen gestellt bei Vorlage von Gesuchen der ausgeweihten Priester um Ernennung derselben zu Militärgeistlichen in der Reserve dieselben zu verständigen, dass ihnen im Falle ihrer Ernennung zu Militär-Seelsorgern in der Reserve die gleichen Verpflichtungen wie den übrigen Reserve-Gagisten obliegen und sie demnach alljährlich beim Hauptrapporte zu erscheinen und sich innerhalb der festgesetzten Zeit vor-schriftsmässig zu adjustieren und die vorgeschriebenen Dienstbücher anzuschaften haben werden. Bei Uebersetzung von Candidaten des geistlichen Standes in die Evidenz der Ersatz-Reserve sind dieselben jedoch von jeder Dienstleistung im Frieden, wie z. B. Erscheinen bei der Controlversammlung u. s. w. enthoben und werden im Mobilisierungsfalle nur nach Bedarf zum Seelsorgerdienste herangezogen. Es erfolgt in einem solchen Falle dann gleichzeitig mit dem Einberufungsbefehle ihre Ernennung zum Militär-Kaplan II. Classe auf Krlegsdauer. Sollten Candidaten des geistlichen Standes, beziehungsweise die ausgeweihten Priester nach Kenntnisnahme dieser Bestimmungen der Corps-Commando-Ver-ordnung M. A. Nr 3144 vom 27. Mai 1889 noch weiterhin ihre Ernennung anstreben, so sind ihre diesbezüglichen eigenhändig geschriebenen an das kais. u. königl. Reichs Kriegs-Ministerium in Wien zu richtenden Gesuche im Wege der zuständigen politischen Bezirksbehörde h. a. einzubringen und mit folgenden Docu-menten zu 1 elegen: 1. Mit dem legalisierten Nachweis über die vollständig beendeten Studien. 2. Dem Nachweise über die erhaltene Priesterweihe. 3. Dem Reverse bezüglich der Uebernahme der Verpflichtung zur vorschriftsmässigen Adjustierung und zur Anschaffung der vorgeschriebenen Dienstbücher. Auch ist dem Gesuche der Militärpass stets beizulegen und im Gesuche der jeweilige Anstellungsort zu erwähnen. Kar se daje s tem na znanje. 76. Raziskavanje po maticah. Dr. Wilhelm Smeschkall, c. k. notar na Dunaju (Wien, VIII., Josefstädterstrasse 31) prosi, naj bi se poiskali v župnih maticah ljubljanske škofije rojstni podatki nekega Mateja (ali Matije) Sabukouz,ki se je porodil leta 1797 ali 1798 nekje na Kranjskem. Naroča se torej čč. gg. matičarjem, naj iščejo to rojstvo po svojih maticah. Kdor je najde, naj pošlje dotični rojstni in krstni list naravnost zgoraj omenjenemu gospodu notarju na Dunaj. 77. Konkurzni razpis. Razpisuje se vsled smrti dr. Leonarda Klofutarja izpraznjeno prvo dostojanstvo stolnega kapiteljna ljubljanskega, to je stolna proštija pri stolnici sv. Nikolaja v Ljubljani, ki je cesarske ustanove, podeljujejo jo pa sv. Oče. Prošnje zanjo so nasloviti na Njegovo c. in kr. apostolsko Veličanstvo. Istotako se razpisuje tudi izpraznjeni grof Lambergov kanonikat pri stolnici sv. Nikolaja v Ljubljani. Prošnje za ta kanonikat so nasloviti na starejšino (senijorja) grof Lambergove rodbine. Glede osebe prezentatorja in pravice do tega ka-nonikata glase se določila ustanovnega pisma z dnč 24. aprila 1708 doslovno: /. Ut Canonicus Lambergianae familiae perpetuo vocetur, praesentandus semper a Seniore familiae Nostrae, prout de antiquo more, ad Beneficia simplicia hucusque praesentari consueverunt eorundem Beneficiati. II. Ius Patronatus dicti Canonicatus pro tempore obtinens tenebitur aptam semper Personam et idoneam, quae Doctorali vel Licentiatus in Theologia vel utroque Iure Laurea condecorata sit, eaque scientia instructa. ut Consiliarium Consisto-rialem agere, et Ecclesiae prodesse possit, Domino pro tempore existenti Labacensi Episcopo tanquam loci Ordinario ad confirmandum et instituendum debito tempore praesentare. III. Extante vero quopiam idoneo de familia Nostra Lambergica, hunc aliis praeferre et praesentare teneatur. Razpisujejo se dalje župnije: Babno Polje v cerkniški dekaniji, Horjul v vrhniški dekaniji, Koroška Bela v radovljiški dekaniji in Turjak v ribniški dekaniji. Prošnje za župniji Babno Polje in Koroško Belo so nasloviti na veleslavno c. kr. deželno vlado; za župnijo Horjul na prečastiti kn.-šk. ordinarijat; za župnijo Turjak pa na slavno lastništvo patronskega posestva Auersperg. Zadnji rok za vlaganje prošenj je 7. december 1901. 78. Škofijska kronika. Za vodjo bogoslovnih ved je bil mesto pokojnega prošta dr. Leonarda Klofutarja imenovan prečastiti gospod semeniški vodja prelat dr. Janez Ku-1 a v i c Podeljene so bile župnije: Sent-Janž č. g. Ivanu Nemanjiču. župniku v St. Lambertu; Kočevje č. g. Ferdinandu Erkerju, kapelanu v St. Vidu nad Ljubljano; Škocijan pri Dobravi č. g. Peiru Bohinjcu, župniku v Horjulu. Kanonično vmeščeni so bili čč. gg.: Ivan Nem an j ič na župnijo Šentjanž dnč 16 septembra 1901; Alojzij Jaklitsch na župnijo Kočevsko Reko (Rieg) dnč 16. septembra 1901; Frančišek And reja k na župnijo Banjo Loko dnč 24. septembra 1901; 'osip Erker na župnijo Mozelj (Moesel) dne 24 septembra 1901; Jurij Rozman na župnijo Kovor dnč 1. oktobra 1901; Josip Seiger schmied na župnijo Lesce dnč 1. oktobra 1901; Ivan Lovšin na župnijo Prem dnč 2. oktobra 1901; Ivan Jereb na župnijo Sv. Vid nad Cerknico dnč 3. oktobra 1901; Frančišek Indof na župnijo Javorje pri Litiji dnč 21. oktobra 1901; Frančišek Pokorn na župnijo Zg. Besnico dne 24. oktobra 1901; Peter Bohinjec na župnijo Škocijan pri Dobravi dnč 11. novembra 1901 Premeščeni so b i 1 i čč. gg.: Avgust S c h a u er kot župni upravitelj na Toplo Reber (Unterwarmberg); Frančišek Sturm iz Kočevske Reke (Rieg) kot župni upravitelj v Poljanico (Pöllandl); Josip P 1 a n t a r i č iz Kranja kot župni upravitelj v Šent-Lambert; Josip Po -to kar iz Tržiča v Kranj; Ivan Barle iz Kranjske gore v Tržič; Ivan Baloh iz Šmarija v Kranjsko goro; Leonard Z u p a n iz Polhovega Gradca v Šmarije; Jakob Kleindienst s Krke v Polhov Gradec; Vincencij Cibašek iz Spodnje Idrije v Leskovec mesto na Dole; Josip J u v a n e c s Suhorije kot župniv upra vitelj v Rakitno; Frančišek Zega s Prema v Št. Vid pri Zatičini; Frančišek Žužek iz Dolenje vasi pri Ribnici v ŠentVid na Ljubljano; Leopold Kolbezen iz Dragatuša v Dolenjo vas; Anton B o j a n e c iz Škocijana pri Dobravi kot ekspozit na Suhorijo; Ivan Meršolj z Dobrove kot župni upravitelj v Horjul. Na novo sta bila nameščena čč. gg. seme-niška duhovnika: Jakob Kalan kot duhovni pomočnik na Dobravi pri Kropi in Matija Okorn kot kapelan na Krki. Nemški viteški red je premestil iz Podzemlja č. P. Janeza K u b i n k a ter poslal na njegovo mesto č. P. Stanislaja D o s t a 1 a. Začasni pokoj je bil dovoljen č. g. Jakobu Lovretiču, kapelanu v Horjulu. Umrl je p. n. prečastiti gospod infulirani stolni prošt ljubljanski dr. Leonard Klofutar v Ljubljani dne 26. oktobra 1901; v Velesovem pa je umrl častiti g. Josip Benkovič dne 5. novembra 1901. Priporočata se v molitev čč. gg. duhovnim sobratom. V knezoškofijsko bogoslovno semenišče so sprejeti naslednji gospodje: Borštnar Janez z Vranje peči; Jamšek Nikolaj z Goričice, župnija Moravče; Koželj Matej iz Tunjic pri Kamniku; Kralj Alojzij iz Višnje gore; Kurent Alojzij iz Višnje gore; Orehek Andrej iz Krasc, župnija Moravče; Osčl Andrej iz Dragočajna, župnija Smlednik; Perne Alojzij iz Kranja; Prešern Josip iz Smolenje vasi, župnija Šmihel pri Novem mestu; Prijatelj Vladimir iz Novega mesta; Rataj Ivan iz Šempetra pri Novem mestu; Štrubelj Ivan s Peči, župnija Polica; Žnidaršič Josip s Ceste, župnija Dobrepolje. Knezoškofijski ordinarijat v Ljubljani, dne 11. novembra 1901. Izdajatelj in odgovorni urednik Josip Šiška. Tiskala Katoliška Tiskarna.