Macher WcchMatt. Sitljnlt: I. Litterae apostolicae, quibus extraordinarium Jubilaeum indicitur, (lateinisch, deutsch und slovenisch). — II. Das Werk der heiligen Kindheit Jesu. — III. Nachsuchung. — IV. Konkurs-Verlautbarung. — V. Chronik der Diözese. I. SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI LEONIS DIVINA PROVIDENTIA PAPAE XIII. LITTERAE APOSTOLICAE QUIBUS EXTRAORDINARIUM IUBILAEUM INDICITUR. VENERABILIBVS FRATRIBVS PATRIARCHIS PRIMATIBVS ARCHIEPISCOPIS ET EPISCOPIS CVM APOSTOLICA SEDE PACEM ET COMMVNIONEM HABENTIBYS, ET DILECTIS FILIIS VNIVERSI3 CHRISTI FIDELIBVS SALVTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM LEO PP. XIII. VENERABILES FRATRES ET DILECTI FILII Militans Iesu Christi Ecclesia, quae hominum generi maxiine potest salutem incolumitatemque praestare, tarn graviter in hac calamitate temporum exercetur, ut in novas quotidie procellas incurrat, Vere comparanda cum Genesarethana illa navicula, quae, dum Christum Dominum eiusque discipulos olim Yeheret, maximis turbinibus ac fluctibus quatiebatur. Revera qui cum catholico nomine gerunt inimicitias, ii nunc numero, viribus, consiliorum audacia praeter modum insolescunt; neque satis habent doctrinas caelestes palam abdicare, sed summa vi impetuque contendunt, ut Ecclesiam aut omnino a civili hominum consociatione repellant, aut saltem in publica populorum vita nihil posse cogant. Ex (lUo 6t, ut illa in fungendo munere, quod ab Auctore suo divinitus accepit, magnis undique se difficul-tatibus implicatam ac retardatam sentiat. Nefariae huius coniurationis acerbissimi fructus in Pontificem Romanum maxime redundant; CUl Quidem, legitimis iuribus suis deiecto atque in exercendis maximis muneribus multimodis impedito, ßgura quaedam regiae maiestatis, quasi per ludibrium, relinquitur. Quapropter Nos, divinae providentiae consilio in hoc sacrae potestatis fastigio collocati, Ecclesiaeque universae procuratione districti, et iamdiu 4* sentimus et saepe diximus, quantum liaec, in quam Nos temporum vices compulerunt, aspera sit et calamitosa conditio. Commemorare singula nolumus: verumtamen manifesta sunt omnibus, quae in hac Urbe Nostra plures iam artnos geruntur. — Hic enim in ipso catholicae veritatis centro sanctitati religionis illuditur, et dignitas Apostolicae Sedis laeditur, et in crebras profligatorum hominum iniurias pontificia maiestas obiicitur. — Erepta potestati Nostrae plura sunt, quae Decessores Nostri pie liberaliterque instituerant, ac successoribus suis inviolate servanda transmiserant; neque temperatum est, quin iura laederentnr sacri Instituti christiano nomini propagando; quod quidem non de religione solum, sed etiam de humanitate gentium praeclare meritum, nulla unquam vis superiorum temporum violaverat. — Templa catholici ritus clausa vel profanata non pauca, liaeretici ritus multiplicata; doctrinarum pravitas scribendo agendoque impune diffusa. — Qui rerum summa potiti sunt, dant saepe operam constituendis legibus in Ecclesiam nomenque catholicum iniuriosis: idque in conspectu Nostro, quoruvn curae omnes ex Bei ipsius mandato vigilare in eo debent, ut cbristiana res incolumis et Ecclesiae iura salva sint. — Nullo autem respectu ad illam, quae est in Boinano Pontifice, docendi potestatein, ab ipsa institutione iuven-tutis auctoritatem Nostram intercludunt; ac si Nobis est permissum, quod nulli privatorum interdicitur, in institutionem adolescentium scbolas sumptibus Nostris aperire, in eas ipsas legum civilium vis et severitas invadit. — Quarum rerum funesto spectaculo multo veheinentius commoveinur, quod succurrendi facultas, quam maxime optarenius, Nobis non suppetit. ln potestate enim sumus verius inimicorum quam Nostra; atque illa ipsa, quae Nobis conceditur, usura libertatis, cum eripi aut imminui alieno possit arbitrio, certum non habet stabilitatis constantiaeque tirmamentum. Interea quotidiano rerum usu manifestum est, malorum contagicnem magis magisque serpere per reliquum christianae reipublicae corpus, et ad plures propagari. Etenim aversae ab Ecclesia gentes in miserias incidunt quotidie maiores; atque ubi semel extincta aut debilitata tides catbolica sit, finitimum est iter ad opinionum insaniam rerumque novarum cupiditatem. Eins autem, qui Dei vices in terris gerit, maxima et nobilissima potestate contempta, perspicuum est, nullos hominum auctoritati frenos superesse tarn validos, qui possint indomitos perduelium spiritus compescere, aut ardorem dementis libertatis in multitudine coercere. — Atque bis de caussis civilis hominum socictas, etsi magnas iam calamitates suscepit, maiorum tarnen periculorum suspicione terretur. Quo igitur Ecclesia queat inimicorum conatus refutare, suumque munus, utilitatis omnium caussa, pcrticcre, multum laboret necesse est, multumque contendat. In hoc autem certamine vehementi et vario, in quo et divina agitur gloria, et de salute animorum sempiterna dimicatur, frustra esset omnis hominum virtus et industria, nisi caelestia adiumenta suppeditarentur opportuna temporibus. — Quare in trepidis afflictisque christiani nominis rebus, hoc semper laborum ac sollicitudinum perfugium esse consuevit, summis precibus a Deo postulare, ut opitularetur laboranti Ecclesiae suae, impertiretque depugnandi virtutem, triumphandi potestatein. — Hunc igitur Nos praeclarum morem disciplinamque maiorum imitati, cum probe intelligamus, tanto Deum magis esse exorabilem, quanto in hominibus maior est vis poenitendi, gratiaeque cum eo reconciliandae voluntas, idcirco, caelestis praesidii impetrandi atque animorum iuvandorum caussa, sacrum Iubilaeum extra ordinem catholico orbi per bas Litteras Nostras indicimus. Itaque de omnipotentis Dei misericordia, ac beatorum Apostolorum Petri et Pauli auetoritate confisi, ex illa ligandi atque solvendi potestate, quam Nobis Dominus licet indignis contulit, universis et singulis utriusque sexus Christi tidelibus plenissimam peccatorum omnium indulgentiam, ad instar generalis Iubilaei, concedimus, si modo effecerint, qui in Europa agunt, a proximo die 19 liuius mensis Martii, sacro ob memoriam Sancti Josephi beatae Mariae Virginis Sponsi, ad diem primum Novembris, solemnem ob memoriam caelitum universorum inclusive; qui vero extra Europam, ab eodem proximo die 19 huius mensis Martii usque ad postremum diem labentis anni MDCCCLXXXI inclusive, quae infra praecepta sunt: scilicet quotquot sunt Romae cives vel liospites Basilicam Latera-nensem, item Vaticanam et Liberianam bis adeant, ibique per aliquod temporis spatium pro catliolicae Ecclesiae et huius Apostolicae Sedis prosperitate et exaltatione, pro extirpatione haeresum omniumque errantium conversione, pro christianorum Principum concordia ac totius tidelis populi pace et unitate, secundum meutern Nostram pias ad Be um preces effundant; iidem uno die esurialibus tantum cibis utentes ieiunent, praeter dies in quadragesimali indulto non comprehensos, aut alias simili stricti iuris leiunio ex praecepto Ecclesiae consecratos: praetera peccata sua rite contessi sanctissimum Eucharistiae sacramentum suscipiant, atque eleemosynae nomine in pium aliquod opus quidquam conferant. Qua in re ea Instituta nominatim commemoramus, quorum tuitionem caritati Christianorum haud ita pridem per Litteras commendavimus, nimirum Propagationem Fidei, Sacram Iesu Christi Infantiam et Scholas Orientis; quas quidem in remotis etiam et silvestribus plagis instituere et proveliere, ut pares necessitatibus Sll>t, optatissimum Nobis destinatumque in animo est. — Ceteri vero onmes extra Urbem ubicumque degentes tria templa ab Ordinariis locorum vel eorum Vicariis seu Officialibus, aut de eorum mandato eb ipsis deficientibus, per eos qui ibi curam animarum exercent designanda, bis, vel si duo tantum Slnt templa, ter, aut si unum, sexies, dicto temporis intervallo, adeant; item alia opera, quae supra commemorata sunt, peragant. — Quam indulgentiam etiam animabus, quae Beo in caritate coniunctae ex hac vita migraverint, per modum suffragii applicari posse volumus. — I’raeterea locorum Ordinariis i» d ul gern us, ut Capitulis et Congregationibus tarn saecularium quam regularium, sodalitatibus, confrater-mtatibus, universitatibus, seu collegiis quibuscumque memoratas Ecclesias processionaliter visitantibus, easdem visitationes ad minorem numerum pro suo prudenti arbitrio reducere queant. Concedimus vero, ut navigantes et iter agentes, ubi ad sua domicilia, seu alio ad certam Stationen! sese reccperint, visitata sexies Ecclesia maiore aut parochiali, ceterisque operibus, quae supia praescripta sunt, rite peractis, eamdem indulgentiam consequi possint. — Regularibus vero personis utriusque sexus, etiam in claustris perpetuo degentibus, nec non aliis quibuscumque tarn laicis, quam ecclesiasticis, saecularibus vel regularibus, qui carcere, infirmitate corporis, aut alia qualibet iusta caussa unpediantur, quominus memorata opera, vel eorum aliqua praestent, concedimus atque indulgemus, ut ea Confessarius in alia pietatis opera commutare possit, vel in aliud proximum tempus prorogare, facta etiam potestate dispensandi super Communione cum pueris nondum ad prim am Communionem admissis. Insuper universis et singulis Christi fidelibus, tarn laicis quam ecclesiasticis, saecularibus ac regularibus cuiusvis Ordinis et Institut! etiam specialiter nominandi, facultatem concedimus, ut sibi ad hunc effectum eligere possint quemeumque presbyteruni Confessarium tarn saecularem quam regulärem ex actu aPprobatis; qua facultate uti possint etiam Moniales, Novitiae, aliaeque midieres intra claustra degentes, dummodo Confessarius approbatus sit pro Monialibus. — Confessariis autem, hac occasione et durante huius Iubilaei tempore tantum, omnes illas ipsissiinas facultates largimur, quae a Nobis butae fuere in alio Iubilaeo concesso per Nostras Litteras Apostolicas datas die XV mensis Februarii ,.nno MBCCCLXXIX, quae incipiunt „Pontifices Maxinii“, iis tarnen Omnibus semper exceptis, quae in usdem litteris a Nobis excepta fuere. Quo autem fructus salutares, qui Nobis propositi sunt, ex hoc sacro Iubilaeo tutius atque nus percipiantur, hoc magnopere studeant universi, ut magnam Bei Matrem praecipuo per id tempus equm cultuque demereantur. — Ipsum autem sacrum lubilaeum in tutelam fideinque tradimus ac commendamus sancto IOSEPHO, castissimo beatae Virginis MARIAE Sponso, «zuem gloriosae recordationis Pius IX P. M. totius Ecclesiae Patronuni declaravit, et cuius opem suppliciter cjuotidie implorari ab omnibus Christi tidelibus optamus. — Praeterea cunctos hortamur, ut peregrinationes suscipere pietatis causa velint ad sanctoruin caelitum aedes, quae peculiari religione in variis regionibus sanctae ac vene-rabiles haberi consueverint: ena s^a poprejsnjib casov ni lotila. — Mnogo katoliäkih Cerkvä so zaperli ali jih izroöili posvetnim namenom, On'l'6 - 1 krivovercev pa so se pomnoLili; malopridni nauki se razsirjajo brez kazni s pisanjem in dejanjem. — , ni.’v ®° se polastili naj visje oblasti, velikokrat ustanovljajo postave, ki Lalijo Cerkev in katoliäko vero, to pa prico Nas, ki moramo po Bozjem povelji z vso skerbjo cuti, da kerscanstvo Skode ne terpi in da se cerkvene pravue ne kratijo. — Brez ozira na oblast poducevanja, ki jo ima rimski papeä, izkljucujejo Naso oblast ge celd poducevanja mladine; in ce je Nam pripugceno, kar ni nobenemu osebniku prepovedano, napravljati sole v Nas CeVan^e Eadine na svoje strogke, se vriva vanje sila in ostrost derzavljanskib postav. — Ta zalostni ogled kak °^V° i,retresai ker, kakor bi tudi radi, ne moremo pomagati. Zakaj bolj smo v oblasti sovraänikov , °J. sami SY°ji, in ker tudi tisto posMevanje svobode, ki se nam dovoljuje, tuja samovoljnost labko vzame ali er i, nemamo gotove in terdne stalnosti in stanovitnosti. jn ^ tem uci vsakdanja skusnja, da se kuLno zlo v drugo telo kergcanskega obcinstva bolj in bolj giri Gnkrat'10^6 ?r6se^uje‘ ^a^aJ narodi, ki se od Gerleve odvernejo, od dne do dne v huje reve zabredajo, in kjer je Kjei-1 '^oH^ka vera ugasnila ali oslabela, je pot odperta k nespametnim menitvam in k Leijam po novotarijah. clov -y6 zan^uJe naJ vigja in naj imenitnejga oblast tistega, kateri je Bozji namestnik na zemlji, je oeitno, da n a ve^ava nema tako moenih berzdä, ki bi mogle razberzdane duhove upornikov krotiti ali hlepenje po velik 16 111 P10st°sti v ljudstvu berzdati. — In iz teh vzvokov derzavljanska clovegka druzba, dasiravno so jo Le 6 nacll°ge zadele, vendar trepeta strahü pred veejimi nevarnostmi. Da more tedaj Cerkev naklepe sovraänikov ovreci in svojo nalogo vsem v prid resiti, ji je treba mnogo dela in tvuda. V tem hudem in raznem bojevanji pa, v katerem se gve za east Boäjo, in v katerem se borimo za vecno dusno izvclicanjc, bi bila zastonj vsa cioveäka moc in prizadeva, ko bi se ne ponudili nebeski, casu primerni pomocki. — Zato je bila navada, v zalostnih in bridkih zadevah kerscanstva, v terpljenji in v skei’beh pribeLati z goreöimi molitvami k Bogu, da naj pride boreci Cerkvi na pomoc, in naj ji dodeli moc v vojskovanji in slavo v zmagovanji. — To prelepo navado in äego sprednikov hoöemo posnemati, in, ker dobro spoznamo, da je Bog toliko milostlivejäi, kolikor spokornejäi so ljudje in kolilcor bolj hvepene po milosti sprave z njim, okliöemo s tem pismom izvanredno sveto leto za katoliski svet, da nebeske pomoci sprosimo in duäam pomagamo. Zato podelimo, opiraje se na usmiljenje vsegamogocnega Boga in na veljavo svetih apostolov Petra in Pavla, iz tiste oblasti zavezovati in razvezovati, ki jo je Na in, dasiravno nevrednim, Gospod dodelil, vsem vernim obojega spola popolnoma odpustek vseh gvehov, v podobi vesoljnega svetega leta, ce le oni, ki v Evropi prebivajo od bliznjega 1!). dne tega meseca susca. praznika svetega Josefa, zenina preciste Device Marije, do pervega dne listopada ali do praznika vseh Svetnikov vstevno; kateri so pa zunaj Evrope, od istega bliznjega 19. dneva tega meseca susca do poslednjega dne tekocega leta 1881. vstevno, opravijo to, kar je spodaj zapovedanega: da uainrec meäfiani in tujci v Rimu lateransko, vatikansko in liberijansko cerkev dvakrat obiScejo in tarn nekoliko casa za poviäanje in slavo katoliske Cerkve in tega apostolskega Sedeza, za zatrenje krivoverstev in za spreobernjenje vseh zmotenih, za sloLnost keräöanskih poglavarjev in za mir in edinost vsega vernega ljndstva, v Naä namen pobozne molitve k Bogu opravljajo; in se tudi en dan postijo in le postne jedi vLivajo, pa ne tiste dni stiridesetdanskega posta, ki niso polajsani, in tudi ne druge dni, v katerem so po cerkveni zapovedi k enakemu ostremu postu zavezani; in se potein svojih grehov prav spovedö, in zakrament svetega resnjega Telesa prejmejo in miloscine nekoliko podare za katerokoli dobro delo. V tem posebno imenujemo zavode, ki smo njili varstvo pred malo casom ljubezni kristijanov priporocili, namrec razSirjenje katoliäke vere, sveto detinstvo Jezusa Kristusa in Sole v vshodnih krajih, ki imamo gorece äelje in terdni sklep jih po potrebi vpeljevati in pospesevati tudi v daljnih in podgozdnih okrajih. — Vsi drugi pa, kateri kjerkoli zunaj Rima prebivajo, naj tri od äkofov ali njihovih namestnikov ali upraviteljev ali po njihovem povelji, in, kjer teh ni, po tistih, ki tarn duhovno pastirstvo oskerbujejo, zaznanmjane cerkve dvakrat, ali, kjer ste le dve cerkvi, trikrat, ali kjer je le ena, sestkrat v imenovanem casu obiscejo in druga zgoraj omenjena dela opravijo. — Hocemo tudi, da se more ta odpustek po priprosnji oberniti v prid duäam, ki so z Bogom v ljubezni zdruLeue sie iz tega sveta. — Zraven tega dovoliino skofom, da kapiteljnom in druzbam svetnih in redovnih duhovnov, druätvom, bratovscinam, vseuciliseem ali katerimkoli zavodom, ki omenjene cerkve v sprevodu obisöejo, smejo ätevilo teh cerkvenih obiskovanj po svoji modri previdnosti zmanjsati. Dovoliino pa, da oni, ki se vozijo po morji ali ki popotovajo, kadar pridejo na svoj dom ali drugam v dolocno prebivalisce, morejo ravno ta odpustek dobiti, ako veliko ali duhovnijsko cerkev Sestkrat obiscejo in druga zgoraj zapovedana dela prav opravijo. — Redovniskim osebam pa obojega spola, tudi njim, ki vedno v samostanih bivajo, kakor tudi katerimkoli drugim osebam, neduhovnom, svetnim in redovnim duhovnom, ki jih jetnistvo, telesna bolezen ali drug pravicen uzrok zaderzuje, da ne morejo omenjenih del ali nekaterih zmed njih opraviti, pripustimo in dovoliino, da jih more spovednik v druga pobozna dela spremeniti, ali na drugi bliznji cas odloziti, in dodelimo tudi oblast spregledati obhajilo otrokom, ki se nijso bili k pervemu obhajilu pusceni. Verb tega dodelimo vsem vernim, nednhovnim in duhovnim, svetnim in redovniskim slehemega reda in zavoda, ki bi se moral tudi posebej imenovati, oblast, da si smejo v ta namen kateregakoli masnika, svetnega ali redovniäkega, ki je zares za spovednika poterjen, v spovednika izvoliti; in tega pooblascenja se smejo posMevati tudi nune, novinke in druge gospe, ki v samostanih Live, ce je le spovednik za nune poterjen. — Spovednikom pa podelimo pri tej priliki, pa le za cas tega svetega leta, vse tiste prav posebne pravice, ki smo jih podelili v drugem svetem letu, katero smo razpisali z apostoljskiin pismom od 19. susca 1879, in ki se zaöenja z besedama „Pontifices Maximi", pa vselej z vsemi tistimi izjemami, ki smo jih v önem pismu naznanili. Da se pa zvelicavni sad, ki ga zelimo, iz tega svetega leta toliko gotovse in obilneje doseLe, naj si vsi mocno prizadevajo za to, da si pomoc velike Matere Bozje v tem casu s posebno poboLnostjo in s posebnim öeäcenjem zasluzijo. — Sveto leto samo pa izrocimo in priporocimo v varstvo in brambo svetemu Jozefu, precistemu zeninu presvete Device Marije, katerega je papeL Pij IX. slavnega spomina, pomocnika vsej Cerkvi postavil, in ki naj njegove pomoci vsi verni po Nasih zeljah vsak dan poniLuo prosijo. — Zraven tega opominjamo vse, da naj iz poboznosti iiopotovajo k cerkvam svetnikov, ki jih imajo v raznih dezelah zarad svetosti in castitljivosti v posebni casti, med katerimi je na Laäkein imenitna sveta hisa Marije Device Lavretanske, ki jo spomin naj viäih skrivnost priporoöa. Zato zapovedujemo in ukazujerao v moci svete pokoräcine vsem skofom, njihovim namestnikom in upraviteljem, ali, kjer teh nij, njim, ki duhovno pastirstvo oskerbujejo, da, ko prejmejo prepis ali tudi iztis tega pisma; to vsak v svojem okraji oznanijo, ljudstva z oznanovanjem BoÄje besede, kar je mogoce, dobro pripravijo in cerkev ali cerkve, ki se imajo obiskovati, kakor smo zgoraj omenili, zaznamnjajo. Da pa za to pismo, ki se ne more na vsak posamezen kraj prinesti, Me vsi zvedö, hocemo, da tudi prepisom ali iztisom tega pisma, ki so z roko postavljenega beMnika podpisani in s pecatom cerkvenega dostojnika zaznamovani, naj se prav tako verjame, kakor bi se verjelo temu pismu, ko bi se podMilo ali pokazalo. Dano v Ilimu pri svetem Petru pod ribicevim pecatom 12. dne susca leta 1881., v öetertem letu Nasega papeätva. LEON XIII., papel Gcgiuu des Jubiläums in der Laibacher HiöjcTc. Seine Heiligkeit Papst Leo XIII. haben sich bewogen gefühlt, in Erwägung der traurigen Zeitverhältnisse und zur Beschleunigung einer Wendnng zum Bessern ein außerordentliches Jubiläum zu verkünden. Indem Wir das diesbezügliche Apostolische Schreiben vom 12. März d. I. voranstehend im Originale, in deutscher und sloveuischer Übersetzung veröffentlichen, ordnen Wir hiemit an, daß in Unserer Diöcese dieses Jubiläum am 1. Sonntage nach Ostern (Dominica in Albis) eröffnet fterbe. Die hochw. Herren Seelsorger werden an diesem Sonntage das päpstliche Jubiläum-Schreiben den Gläubigen von der Kanzel verlesen, allenfalls für nothwendig gehaltene Erläuterungen daran knüpfen, und am Abende demselben Tages soll ein viertelstündiges Geläute mit allen Glocke» in allen Kirchen der Diöcese den Beginn des Jubiläums verkündigen. Desgleichen wird am Abende des 1. November d. I. ein allgemeines Glockengelänte das Jubiläum beschließen. Die Bestimmung der Kirchen, welche behnfs Gewinnung des Jubelablasses von den Gläubigen im Sinne des Hl. Vaters besucht werden solle», wird deu hochw. Herrn Pfarrern mit dem Bemerken überlassen, daß diese Bestimmung ebenfalls am Tage der Verkündigung des Jubiläums de» Psarrgemeinden bekannt zu gebcu ist. Nähere Aufklärung über die Bedingungen zur Gewinnung des Jubelablaffes bietet der Ordinariats-Erlaß ddo. 15. März 1879 (Diözefanblatt Nr. 4. de 1879, S. 33 ff.). Im Uebrigen vertrauen Wir zuversichtlich auf deu Eifer des bochm. Kuratklerus und erwarten, daß derselbe die ihm zu Gebote stehenden Mittel freudig ergreifen wird, um in dieser gnadenvollen Zeit durch Weckung des Bußgeistes und Stärkung des Gotivertraueus den reichlichsten Segen für die Kirche im Allgemeinen, so wie insbesondere für unsere Diöcese vom Himmel zu erflehe». Fürstbischöfliches Ordinariat Laibach am 12. April 1881. Chrysostomus. 11. Das Werk der heiligen Kindheit Ielu. Da der heilige Vater Papst Leo XIII. in dem Aufrufe zur Unterstützung der katholischen Missionen vom Dezember 1880 namentlich auch das Werk der heiligen Kindheit bezeichnet und desseu möglichste Förderung und Aus-teititng empfiehlt, und in der Ausschreibung des außergewöhnlichen Jubiläums vom 12. März d. I. unter den guten Werken, denen behufs der Gewinnung des Jnbelablafses eine Liebesgabe zu verabreiche» wäre, ebenfalls das Werk der heiligen Kindheit erwähnt, so findet das fb. Ordinariat, den hochwürdigen Diöcesan Klerus aufmerksam zu machen, daß n§ ^rk der Kindheit Jesu in Rücksicht des segensreichen Zweckes bereits am 21. Mai 1880 für die Diöcese Laibach öknehmiget, die Abhaltung und allfällige statutenmäßige Uebertragung der Feste der heiligen Kindheit Hierlands gestattet, 'e fr*r die Leiter, Beförderer und Theilnehmer des Werkes der heiligen Kindheit vom apostolischen Stuhle verliehenen 0 er zu verleihenden Facnltäten und Wohllhaten bestätiget, und mit der Direktion des fraglichen Werkes in der Laibacher weese der hochwürdige Domherr Herr Andreas Zainejec betraut worden, an den sich die hochwürdige Diöcefaugeistlichkeit llein, was das belobte Werk betrifft, wenden wolle. Chrysostomus. 5 III. Uachsllchimg. Herr Ladislaus Graf Cavriani zu Graz hat mit Zuschrift vom 18. Februar d. I. hichcr das Ersuchen gerichtet, ihm zur Ueberkommung zweier dringend nothwcndigen Trauungsschcine behilflich zu sein, nämlich: 1) des Wolfgang Nicolaus Grafen Auersperg zu Mokritz und Zobelsberg mit Maria Theresia Gräfin Lichtenberg, Tochter des Franz Carl Grafen Lichtenberg zu Schneeberg und der Maria Josefa, geborue Gräfiu Thurn-Yalsassina. 9tach Siotizen sollen selbe am 14. März oder 14. Mai 1743 oder 1744 gcheirathet haben. Jedenfalls Hai die Vermählung zwischen 1720 und 1755 stattgefuudcn. 2) des Ernst Josef oder Josef Ernst Freihcrrn Mordaxt vou Portendorf und der Maria Caecilia Freiin Haller von Ilallerstein, Tochter des Johann Ferdinand Freiherr» Haller von Hallerstein und der Susanna Frciin von Erberg. Nach Notizen sollen selbe am 24. November 1746 oder 1750 gcheirathet haben, somit jedenfalls zwischen 1720 UNd 1750. In Gewährung dieses Ersuchens werden die hochwürdigcn Herren Matrikcnfiihrer angewiesen, in den Tranungs-büchern diesfalls nachzuforschen und im Auffindungsfalle die Trannngsfcheine gegen Vergütung der Kosten hieher einznfendeN- IV. Kolllrurs-Perlmitbarung. Die Pfarre Brusnxe, im Dekanate Rudolfswerth, ist durch Todfall in Erledigung gekommen, und wird dieselbe unterm 18. März 1881 zur Bewerbung ausgeschrieben. Die Gesuche sind an die hohe k. k. Landesregierung für Kram zn Laibach zu stilisiren. Die ebenfalls durch Todfall erledigte Pfarre Vavta Vas, im Dekanate Rudolfswerth, wird unterm 20. Mai'} d. I. zur Bewerbung ausgeschrieben. Die Gesuche sind an das hochwürdige Collegiat-Capitel zu Rudolfswerth zu richten. Die Pfarre lg, im Dekanate Laibach, ist durch Beförderung in Erledigung gekommen, und wird dieselbe unterm 1. April d. I. zur Bewerbung ausgeschrieben. Die Gesuche sind an das hochwürdigste fürstbischofliche Ordinariat in Laibach zu stilisiren. V. Chronik der Diözese. Seine k. und k. Apostolische Majestät haben mit allerhöchster Entschließung vom 18. März d. I. den Pfarrer in Ui Herrn Josef Hocevar zum Chorherrn des Eollegiat-Capitels in Rudolfswerth allergnädigst zu ernennen geruht. Dem Schilliug'schen Bcnefiziaten und Pfarrkoopcrator bei St. Peter in Laibach, Herrn Franz Porenta ttntrW die Pfarre Sora verliehen. Der Pfarrkoopcrator in Cerklje, Herr Dr. Josef Marinko wnrde als Schilling'scher Benefiziat und Pfa^' kooperator nach St. Peter in Laibach einberufcn. Herr Johann Pecar, Ortskurat in Verhpolje bei Vipava wurde in den bleibenden Ruhestand versetze Der Defizientcnpriester, Herr Jakob Susnik wurde in den Orden der unbcschnhten Karmeliten entlassen. Gestorben sind die Herren: Franz Svetliciö, penf. Pfarrer von Godovic zu Laibach, am 22. Februar; Steffi11 Turk, Pfarrer iit Brusnice, am 6. Februar; Kaspar Martine, Pfarrer in Vavta Vas, am 11. März; Franz Ura»1' penf. Pfarrer der Diözese Parenzo-Pola in Ihan, am 2. Auirz und Matthaeus Mersol, Domherr an der Cathedralkir^ in Laibach, am 13. April d. I. — Dieselben werden dem Gebete des hochwürdigen Diözesanklerns empfohlen. Bom fürstbischöflichen Ordinarate Laibach am 14. April 1881. Herausgeber und für die Redaelion verantwortlich: Martin Pogatar. — Truck der „Närodim tiskarna“ in Laibach.