LJUBLJANSKI SKOFIJSKI LIST. Laibacher Dioecesanblaü. St. VII. Vsebina: 33. Epistola apostolica de Rosario Mariali. — 34. De crematione. — 35. Pro lucrandis indulgentiis Portiunculae valet confessio peracta die 30. Julii. — 36. Ministerial-Erlass betreffend die Nostrification von an den päpstl. Universitäten und Collegien in Rom erworbenen theol. Doctordiplomen. — 37. Obljuba ljubljanske Skofije, storjena dne 12. maja 1895. — Gelübde der Laibacher Dioecese, gethan am rjf 12. Mai 1895. — 38. Skofijska kronika. — 39. Konkurzni razpis. ' 33. Venerabilibus fratribus patriarchis „primatibus archiepiscopis episcopis aliisque locorum ordinariis pacem et comriwgipnem cum apostolica sede habentibus LEO PP. XIII. Venerabiles fratres salutem et apostolicam benedictionem. Adiutricem populi christiani potentem et cle-mentissimam, Virginem Dei Matrera, dignum est et magnificentiore in dies celebrare laude et ac-riore fiducia implorare. Siquidera argumenta fidu-ciae laudisque äuget ea varia beneficiorum copia, quae per ipsam affluentior quotidie in commune bonum longo lateque diffunditur. Nee beneficentiae tantae profecto a catholicis officia desunt dedi-tissimae voluntatis; quum, si unquam alias, bis nimirum vel aeerbis religioni temporibus, videre liceat amorem et cultum erga Virginem beatis-simam exeitatum in omni ordine atque incensum. Cui rei praeclaro sunt testimonio restitutae passim multiplicataeque in eius tutela sodalitates; eius nomini augusto splendidae dedioatae aedes; pere-grinationes ad sacratiora eius templa actae fre-quentiä religiosissima; convocati coetus, qui ad eius gloriae incrementa deliberando incumbant; alia id genus, per se optima fausteque in futurum significantia. Atque id singulare est Nobisque ad recordationem periucundum, quemadmodum multi-plices inter formas eiusdem pietatis, iam Rosarivm Mariale, ille tam excellens orandi ritus, in opi-nione et consuetudine latius invaleseat. Id Nobis, inquimus, periucundum est, qui, si partem curarum non minimam promovendo Rosarii instituto tri-buimus, probe videmus quam benigna optatis Nostris adfuerit exorata Eegina caelestis: eamque sic Nobis confidimus adfuturam, ut curas quoque aegritudinesque lenire velit quas proximi allaturi sunt dies. — Sed praecipue ad regnum Christi amplificandum uberiora Nobis adiumenta ex Eo-sarii virtute expectamus. Consilia quae studiosius in praesentia urgemus, de reconciliatione esse dis-sidentium ab Ecclesia nationum, haud semel edi-ximus; simul professi, felicitatem eventus, orando obsecrandoque divino Numine, maxime quaeri oportere. Id etiam non multo antehac testati sumus, quum per sollemnia sacrae Pentecostes, peculiares preces in eam causam divino Spiritui adhibendas commendavimus: cui commendationi magna ubi-que alacritate obtemperatum est. At vero pro gra-vitate rei perarduae, proque debita omnis virtutis Constantia, apte facit hortamentum Apostoli: Instate orationi;1) eo vel magis quod tali instantiae pre-candi suavius quoddam incitamentum bona ipsa coeptorum initia admovere videantur. Octobri igitur proximo nihil sane fuerit, Venerabiles fratres, neque proposito utilius, neque acceptius Nobis, quam si toto mense vos populique vestri, Rosarii prece consuetisque praescriptis, Nobiscum apud Virginem Matrem pientissimi insistatis. Praeclare quidem sunt causae cur praesidio eius consilia et vota Nostra summa spe eommittamus. Eximiae in nos caritatis Christi mysterium ex eo quoque luculenter proditur, quod moriens Matrem ille suam Ioanni discipulo matrem voluit relictam, testamento memori: Ecce filius tuus. In Ioanne autem, quod perpetuo sensit Ecclesia, de-signavit Christus personam humani generis, eorum in primis qui sibi ex fide adhaerescerent: in qua sententia sanctus Anselmus cantuariensis: Quid, inquit, polest dignius aestimari, quam ut tu, Virgo, sis mater qxiorum Christus dignatur esse pater et fr ater?2) Huius igitur singuiaris muneris et labo-riosi partes ea suscepit obiitque magnanima, con-secratis in Cenaculo auspiciis. Christianae gentis primitias iam tum sanctimonia exempli, auctoritate consilii, solatii suavitate , efficacitate sanctarum precum admirabiliter fovit; verissime quidem mater Ecclesiae atque magistra et regina Apostolorum, quibus largita etiam est de divinis oraculis quae conservabat in corde suo. — Ad haec vero dici vix potest quantum amplitudinis virtutisque tune acces-serit, quum ad fastigium caelestis gloriae, quod dignitatem eius claritatemque meritorum decebat, est apud Filium assumpta. Nam inde, divino con-silio, sic ilia coepit advigilare Ecclesiae, sic nobis adesse et favere mater, ut quae sacramenti hu-manae redemptionis patrandi administra fuerat, eadem gratiae ex illo in omne tempus derivandae esset pariter administra, permissä ei paene im-mensa potestate. Eine recte admodum ad Mariam, velut nativo quodam impulsu adductae, animae l) Col. IV, 2. *) Or. XLVII, olim XLVI. | christianae feruntur; cum ipsa fidenter consilia et opera, angores et gaudia communicant; curaeque ae bonitati eius se suaque omnia filiorum more commendant. Eine rectissime delata ei in omni gente omnique ritu ampla praeconia, suffragio cre-scentia saeculorum : inter multa, ipsam dominam nostram, mediatricem nostram, ipsam reparatricem totius orbis,2) ipsam donorum Del esse concilia-tricem,3) — Et quoniam munerum divinorum, quibus homo supra naturae ordinem perficitur ad aeterna, fundamentum et caput est Ildes, ad hanc ideo assequendam salutariterque excolendam iure extollitur arcana quaedam eius actio, quae Auctorem edidit fidei, quaeque ob fidem beata est salutata: Nemo est, o sanctissima, qui Del cognitione reple-atur, nisi per te; nemo est qui salvetur, nisi per te, o Deipara; nemo, qui donum ex misericordia consequatur, nisi per te,4) Neque is nimius certe videbitur qui affirmet, eius maxime ductu auxilioque factum ut sapientia et instituta evangelica, per asperitates offensionesque immanes, progressione tarn celeri ad universitatem nationum pervaserint, novo ubique iustitiae et pacis ordine inducto. Quod quidem sancti Cyrilli alexandrini animum et ora-tionem permovit, ita Virginem alloquentis: Per te Apostoli salutem gentibus praedicarunt . ; per te Crux praetiosa celebratur toto orbe et adoratur ; per te fugantur daemones, et liomo ipse ad coelum revoeatur; per te omnis creatura idolorum errore detenta, conversa est ad agnitionem veritatis; per te fideles homines ad sanctum baptisma pervenerunt, atque ecclesiae sunt ubivis gentium fundatae.5) — Quin etiam sceptrum orthodoxae fidei, prout idem collaudavit doctor,6) praestitit illa valuitque: quae fuit eius non intermissa cura ut fides catholica perstaret firma in populis atque Integra et fecunda vigeret. Complura in hoc sunt satisque cognita monumenta rerum, miris praeterea modis non-nunquam declarata. Quibus maxime temporibus locisque dolendum fuit, fidem vel socordia elan-guisse vel peste nefaria errorum esse tentatam, ') S. Bernardus serm. II in adv. Domini n. 5. ’) S. Tharasius, or. in praesent. Dcip. s) In offic. graec., VIII dec., QsotoxCov post öden IX. 4) S. Germanus constantinop. or. II in dormit. B. M. V. °) Honi. contra Nestorium. °) Ib. magnae Virginia succurrentis benignitas apparuit praesens. Ipsäque raovente, roborante, viri exti-terunt sanctitate clari et apostolieo spiritu, cjui conata retunderent improborum, qui animos ad ehristianae vitae pietatem reducerent et infiam-marent. Unus multorum instar Dominieus est Gus-manus, qui uträque in re elaboravit, raarialis Ro-sarii confisus ope, feliciter. Neque dubium cuiquam erit, quantum redundet in eamdem Dei Genitricem de promeritis venerabilium Eeclesiae Patrum et Doctorum, qui veritati eatholicae tuendae vel illu-strandae operam tarn egregiam dederunt. Ab ea namque, sapientiae divinae Sede, grato ipsi fatentur animo copiam consilii optimi sibi defluxisse scri-bentibus; ab ipsa propterea, non a se, nequitiam errorum esse devictara. Denique et Principes et Pontifices romani, custodes defensoresque fidei, alii sacris gerendis bellis, alii sollemnibus decretis ferendis, divinae Matris imploravere nomen, nun-quam non praepotens ao propitium senserunt. — Quapropter non vere minus quam splendide Ecclesia et Patres gratulantur Mariae: Ave, os per-petuo eloquens Apostolorum, Fidei stabile firma-mentuni, propiujnaculum Ecclesiae immotum; ’) Ave, per quam inter unius, sanctae, catholicae atque apo-stolicae Ecclesiae cives descripti sumus;2) Ave, fons divinitus scaturiens, e quo divinae sapientiae fluvii, purissimis ac limpidissimis orthodoxiae undis de-fluentes, errorum acjmen dispellunt ;3) Gaude, quia cunctas liaereses sola interemisti in universo mundo.4) Ista quae Virginis excelsae fuit atque est pars magna in cursu, in proeliis, in triumphis fidei catholicae, divinum de illa consilium facit illustrius, magnamque in spem bonos debet omnes erigere, ad ea quae nunc sunt in communibus votis. — Mariae fidendum, Mariae supplicandum! Ut enim christianas inter nationes una fidei pro-fessio concordes habeat mentes, una perfectae ca-ritatis necessitudo copulet voluntates, hoc novum exoptatumque Eeligionis decus, sane quam illa poterit virtute sua ad exitum maturare. Ecquid autem non velit efficere, ut gentes, quarum ma- ') Ex hymno Graecor. ’AxäTLOTOg. 2) S. Ioannes Damasc. or. in annunc. Dei Genitricis, n. 9. 3) S.Germanus constantinop. or. inDeip. prnesentatione, n. 14. *) In off. B. >/. V. ximam coniunctionem Unigena suus impensissime a Patre fiagitavit, quasque per unum ipse baptisma ad eamdem kereditatem salutis, pretio immenso partarn, vocavit eo omnes in admirabili eius lu-mine contendant unanimes? Ecquid non impendere ipsa velit bonitatis providentiaeque, tum ut Eccle-siae, Sponsae Christi, diuturnos de hac re labores soletur, tum ut unitatis bonum perficiat in chri-stiana familia quae suae maternitatis insignis est fructus ? — Auspiciumque rei non longius even-turae ea videtur confirmari opinione et fiducia quae in animis piorum calescit, Mariam nimirum felix vinculum fore, cuius firma lenique vi, eorum omnium, quotquot ubique sunt, qui diligunt Christum, unus fratrum populus fiat, Vicario eius in terris, Pontifici romano, tamquam communi Patri obsequentium. Quo loco sponte revolat mens per Ecclesiae fastos ad priscae unitatis nobilissima exempla, atque in memoria Concilii magni eplie-sini libentior subsistit. Summa quippe consensio fidei et par sacrorum communio quae Orienten! atque Occidentem per id tempus tenebat, ibi enim-vero singulari quadam et stabil!täte valuisse et enituisse gloria visa est; quum Patribus dogma legitime sancientibus, sanctam Virginem esse I)ei-param, eius facti nuncium a religiosissima civitate exultante manans, una eademque celeberrima laetitia totum christianum orbem complevit. — Quot igitur causis fiducia expetitarum rerum in potente ac perbenigna Virgine sustentatur et crescit, tot ve-luti stimulis acui oportet Studium quod catholicis suademus in ea exoranda. Uli porro apud se re-putent quam honestum hoc sit sibique ipsis fructu-osum, quam eidem Virgini acceptum gratumque certe futurum. Nam, compotes ut sunt unitatis fidei, ita declarant et huius vim beneficii se magni pro merito facere, et idem se veile sanctius custo-dire. Nec vero queunt praestantiore ullo modo fraternum erga dissidentes probare animum, quam si eis ad bonum recuperandum unum omnium maximum enixe subveniant. Quae vere christiana fraternitatis affectio, in omni vigens Ecclesiae memoria, praecipuam virtutem consuevit petere ex Deipara, tamquam fautrice optima pacis et unitatis. Eam sanctus Germanus constantinopolitanus his vocibus orabat: Cliristianorum memento, qui servi 13* tui sunt: omniim preces commenda, spes omnium adiuva; tu fidem solida, tu ecclesias in unum con-iunge.1) Sic adhuc est (fraecorum ad eam obte-statio : 0 purrissima, cui datum accedere ad Filium tuum nullo mctu repulsae, tu eum exora, o santis-sima, ut mundo pacem impertiat et eamdem eccle-siis omnibus mentem adspiret: atque omnes magni-ficabimus te.2) — Huc propvia quaedam accedit causa quam obrem nobis, dissentientium nationum gratiä comprecantibus, annuat Maria indulgentias: egregia scilicet quae in ipsam fuerunt earum me-rita, in primisque orientalium. Hisce multum sane debetur de veneratione eius propagata et aucta: in bis commemorabiles dignitatis eius assertores et vindices, potestate scriptisve gravissimi; lauda-tores ardore et suavitate eloquii insignes; dilectis-simae Beo imperatrices3) integerrimam Virginem iinitatae exemplo, munificentia prosecutae; aedes ac basilicae regali cultu excitatae. — Adiicere unum übet quod non abest a re, et est Deiparae sanctac gloriosum. Ignorat nemo, augustas eius imagines ex Oriente, variis temporum casibus, in occidentem maximeque in Italiam et in hanc Urbem complures fuisse advectas: quas et summa cum religione exceperunt patres magnificeque coluerunt et aemula nepotes pietate habere Student sacer-rimas. Hoc in facto gestit animus nutum quemdam et gratiam agnoscere studiosissimae matris. Signi-ficari enim videtur, imagines eas perinde extare apud nostros, quasi testes temporum quibus Christian a familia omnino una ubique cohaerebat, et quasi communis hereditatis bene cara pignora: earumdem propterea adspectu, velut ipsa Virgine submonente, ad hoc etiam invitari animos, ut illorum pie meminerint quos Ecclesia catholica ad pristinam in complexu suo concordiam laetitiamque amantissime revocat. Itaque permagnum unitatis christianae prae-sidium divinitus oblatum est in Maria. Quod quidem etsi non uno precationis modo demereri licet, at-tamen instituto Rosarii optime id fieri uberrimeque arbitramur. Monuimus alias, non ultimum in ipso emolumentum inesse, ut prompta ratione et facili habeat christianus homo quo fidem suam alat et ab ignorantia tutetur errorisve periculo: id quod vel ipsae Rosarii origines faciunt apertum. Iamvero huiusmodi quae exercetur fides, sive precibus voce iterandis, sive potissimum contemplandis mente mysteriis, palam est quam prope ad Mariam refe-ratur. Nam quoties ante illam supplices coronam sacram rite versamus, sic nostrae salutis admira-bile opus commemorando repetimus, ut, quasi praesenti re, ea explicata contueamur, quorum serie et effectu extitit illa simul Mater Bei, simul mater nostra. Utriusque magnitudo dignitatis, utriusque ministerii fructus vivo in lumine apparent, si quis Mariam religiöse consideret mysteria gaudii, doloris, gloriae cum Filio sociantem. Inde profecto consequitur ut grati adversus illam amoris sensu animus exardescat, atque caduca omnia infra se habens, forti conetur proposito dignum se matre tanta beneficiisque eius probare. Hac autem ipsa mysteriorum crebra fidelique recordatione quum ea non possit non iucundissime affici, et miseri-cordia in homines, longe omnium matrum optima, non commoveri, idcirco diximus Rosarii preeem peropportunam fore ut fratrum causam dissidentium apud ipsam oremus. Ad spiritualis maternitatis eius officium proprie id attinet. Nam qui Christi sunt, eos Maria non peperit nec parere poterat, nisi in una fide unoque amore; numquid enim divisus est Christus?1) debemusque una omnes vitain Christi vivere, ut in uno eodemque corpore fructificemus Deo.2) Quotquot igitur ab ista unitate calamitas rerum funesta abduxit, illos oportet ut eadem mater, quae perpetua sanctae prolis fecundi-tate a Deo aucta est, rursus Christo quodammodo pariat. Hoc plane est quod ipsa praestare vehementer optat; sertisque donata a nobis acceptis-simae praecis, auxilia vivificantis Spiritus abunde •llis impetrabit. Qui utinam miserentis matris vo-luntati obsecundare ne renuant, suaeque consu-lentes saluti, boni audiant blandissime invitantem: Filioli mei, quos Herum parturio, donec formetur Christus in vobis.3) — Tali marialis Rosarii virtute perspecta, nonnulli fuere decessores Nostri qui sin- V Or. his. in dormit. Deiparae. s) Men. V niaii, ösoToxiov post od. IX. de S. Irene V. M. s) S. Cyrill, alex. de fide ad Pulcheriam et sorores reginas. *) I Cor. I, 13. ») Rom. VII, 4. 3) Gal. IV, 19. gulares quasdam curas eo converterunt ut per orientales nationes dilataretur. In primis Eugenias IV, constitutione Advesperascente, anno data mccccxxxix, tum Innocentius XII et Clemens XI; quorum auctoritate item privilegia ampla Ordini Praedicatorum, eius rei gratiü, sunt attributa. Neque fructus desiderati sunt, Sodalium eiusdem Ordinis contendente sollertia; iique extant multiplici et clara memoria testati: quamquam rei progres-sibus diuturnitas et adversitas temporum non pa-rum deinde offeeit. Hac vero aetate idem Eosarii colendi ardor quem initio excitatum laudavimus, similiter per eas regiones animis multorum incessit. Quod sane nostris quantum respondet inceptis, tantum votis explendis perutile futurum speramus. — Coniungitur cum hac spe laetabile quoddam factum, aeque Orientem attingens atque Occidentem, eisdemque plane congruens votis. Illud spectamus propositum, Venerabiles Fratres, quod in pernobili Conventu eucharistico, Hierosolymis aeto, initium duxit, templi videlicet exaedificandi in honorem Re-ginae sacratissimi Rosarii; idque Patrae in Achaia, non proeul a locis, ubi olim nomen christianum, ea auspice, eluxit. Ut enim a Consilio quod rei provehendae curandoque operi, probantibus Nobis, constitutum est, perlibentes accepimus, iam ple-rique vestrum rogati, collaticiam stipem omni diligentia in id submiserunt; etiarn pollieiti, se dein-ceps non dissimiliter adfore usque ad operis per-fectionem. Ex quo satis iam est consultum, ut ad molitionem quae amplitudini rei conveniat, aggredi liceat: factaque est a nobis potestas ut propediem auspiealis templi lapis sollemnibus caeremoniis po-natur. Stabil templum, nomine christiani populi, monumentum perennis gratiae Adiutrici et Matri caelesti: quae ibi et latino et graeco ritu assidue invocabitur, ut vetera beneficia novis usque velit praesentior cumulare. Iam, Venerabiles Fratres, illuc unde egressa est Nostra redit bortatio. Eia, pastores gregesque omnes ad praesidium magnae Virginis, proximo praesertim mense, fiducia plena confugiant. Eam publice et privatim, laude, prece, votis compellare concordes ne desinant et obsecrare Matrem Dei et nostram: Monstra te esse Matrem! Maternae sit clementiae eius, familiam suam universam ser-vare ab omni periculo incolumem, ad veri nominis prosperitatem adducere, praecipue in sancta uni-tate fundare. Ipsa catholicos cuiusvis gentis be-nigna respiciat; et vineulis inter se caritatis ob-strictos, alacriores faciat et constantiores ad susti-nendum religionis decus, quo simul bona maxima continentur civitatis. Respiciat vero benignissima dissidentes, nationes magnas atque illustres, ani-mos nobiles officiique christiani inemores: salu-berrima in illis desideria conciliet et conciliata foveat eventuque perficiat. Eis qui dissident ex Oriente, illa etiam valeat tarn effusa quam profi-tentur erga ipsam religio, tamque multa in eius gloriam et preclara facta maiorum. Eis qui dissident ex occidente. valeat beneficentissimi patro-cinii memoria, quo ipsa pietatem in se omnium ordinum, per aetates multas eximiam, et probavit et muneravit. Utrisque et ceteris, ubicumque sunt valeat vox una supplex catholicarum gentium, et vox valeat Nostra, ad extremum spiritum clamans: Monstra te esse Matrem! Interea divinorum munerum auspicem bene-volentiaeque Nostrae testem, singulis vobis clero-que ac populo vestro Apostolicam benedictionem peramanter impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum die V Septembris anno mdcccvc, Pontificatus Nostri de-cimo octavo. LEO PP. XIII. Kakor je razvidno iz predstojeöe okroznice, priporoöajo sv. Oöe zopet letos z iskrenimi besedami in z brezmejnim zaupanjem v pomoc preblazene Device Marije molitev sv. roznega venca. Zelja, katero neprestano goje v svojem srcu, je zdruZenje od nas se loöenih narodov s sv. katoliäko cerkvijo. V ta namen priporoöajo stanovitno molitev k preblazeni Devici Mariji, varuhinji sv. cerkve, katero proslavljajo z mladeniskim navdusenjem priöakujoö od njene mogoöne priprosnje velikanski vspeh: povrnitev verskih loöin v sv. katolisko cerkev. Da se öim preje izpolnijo vzviseni nameni sv. Oöeta, vabim öö. gg. duhovne pastirje, naj seznanijo vernike s to prelepo okroznico ter naj je spodbujajo k stanovitni molitvi za namene v njej izrazene. Ljubljana, dne 21. septembra 1895. -j* Jakob, knezoskof. 34. De crematione. JBeatissime Pater! Avchiepiscopus Friburgensis ad pedes 8. V. provolutus humillime petit sequentium dubiorum resolutionem: I. Utrum liceat Sacramenta morien-tium ministvare fidelibus, qui massonicae quidem sectae non adhaerent nec ejus ducti principiis, 86d aliis rationibus moti corpora sua post mortem cremanda mandarunt, si hoc mandatum retractare nolint? II. Utrum liceat pro fidelibus, quorum corpora non sine ipsorum culpa cremata sunt, Missae Sacrificium publice offerre vel etiam privatim appli-care itemque fundationes ad hunc finem accipere? III. Utrum liceat cadaverum cremationi cooperari, sive mandato ac consilio, sive praestita opera, ut medicis, officialibus, operariis in crematorio inser-vientibus ? et utrum hoc liceat saltem, si fiat in quadam necessitate aut ad evitandum magnum damnum ? IV. Utrum liceat taliter cooperantibus ministrare sacramenta, si ab hac cooperatione desistere nolunt aut desistere non posse aflirmant ? Feria IV. die 27. Iulii 1892. In Congrega-tione Generali S. Eom. et Univ. Inquisitionis, pro-positis supra dictis dubiis praehabitoque Eeveren-dissimorum DD. Consultorum voto Eminentissimi ac Reverendissimi Domini Cardinales in rebus fidei et morum Generales Inquisitores respondendum mandarunt: Ad I. Si moniti renuant: negative. Ut vero fiat aut omittatur monitio, serventur re-gulae a probatis auctoribus traditae, habita prae-sertim ratione scandali vitandi. Ad II. Circa pu-blicam 8. Missae applicationem: Negative; circa privatam: Affirmative. Ad III. Nunquam licere formaliter cooperari mandato vel consilio. Tolerari autem aliquando posse materialem cooperationem, dummodo 1. crematio non habeatur pro signo pro- testativo massonicae sectae; 2. non aliquid in ipsa contineatur, quod per se, directe, atque unice ex-primat reprobationem catholicae doctrinae et appro-bationem sectae; 3. neque constet, officiales et ope-rarios catholicos ad opus adigi vel vocari in con-temptum catholicae religionis. Ceterum, quam vis in hisce casibus relinquendi sint in bona fide, semper tarnen monendi sunt, ne cremationi cooperari intendant. Ad IV. Provisum in praece-denti. Et detur Decretum Feriae IV. 15. Decembris 1886. Quod quidem decretum ita se habet: Quo-ties agatur de iis, quorum corpora non propria ipsorum, sed aliena voluntate cremationi sub-jiciuntur, Ecclesiae ritus et suffragia adhiberi posse tum domi tum in Ecclesia non autem usque ad cremationis locum, remoto scandalo. Scandalum vero removeri etiam poterit, si notum fiat, cre-mationem non propria defuncti voluntate electam fuisse. Ae ubi agatur de iis, qui propria voluntate cremationem elegerunt, et in hac voluntate certo ac notorie usque ad mortem perseveraverunt, attento decreto feriae IV. 19. Maji 1886, agendum cum iis juxta normas Eitualis Eomani Tit. Quibus non licet dare ecclesiasticam sepulturam. In casibus autem particularibus, in quibus dubium vel difficultas oriatur, consulendus erit Ordinarius, qui accurate perpensis omnibus adjunctis id decernet, quod magis in Domino expedire judicaverit. Se-quenti vero feria ac die Ss.mus D. N. D. Leo Div. Prov. Papa XIII. relatam sibi E.morum ac E.morum Patrum resolutionem benigne adprobare et confirmare dignatus est. L. S. J. MANCINI, 8. E. et U. J. Notarius. 27. Iulii 1892. 35. Pro lucrandis Indulgentiis Portiunculae valet confessio peracta die 30. Julii. Beatissime Pater! Fr. Eaphael ab Aureliaco Proc. Gen. Ord. Min s. Francisci et Delegatus Generalis, ad pedes 8. V humiliter provolutus sequentia exponit: Pro lucran^ dis Indulgentiis de Portiuncula nuncupatis in multis totius Orbis locis ob ingentem populi concursum simulque ob inopiam Confessariorum contigit, ut die 2. Augusti et in pervigilio bujus diei omnibus, (jui ad sacramentalem confessionem peragendam accedunt satisfieri nequeat. Quam ob rem humilis Orator S. V. enixe rogat, quatenus ad maiorem fidelium nee non aniraarum, quae in Purgatorio detinentur, consolationem benigne concedere dig-netur Indultum generale vi cuius confessio sacra-mentalis peraeta septem intra dies ante praedictum 2. Augusti sufficiat ad fruendum Indulgentiis de Portiuncula nuncupatis. Et Deus. SS. D. N. Leo Pp. XIII. in Audientia habita die 14. Julii 1894 ab infrascripto Secretario S. C. Indulgentiis sacrisque Eeliquiis praepositae, audita relatione expositorum attentisque Decretis ab hae eadem S. 0. pluries editis, quibus indultum est, ut tum confessio dumtaxat tum confessio et Com- munio peragi queat in pervigilio festivitatis, cui adnexa est Indulgentia vel die qui immediate prae-cedit sequentem pro quo concessa fuerit Indulgentia qualibet ex causa, benigne tantum indulsit, ut confessio sacramentalis peraeta etiam 30. die Julii, nimirum die immediate praecedenti pervigi-lium diei, quo a primis Vesperis datur perfrui Indulgentia de Portiuncula, suffragari valeat in posterum ad memoratam Indulgentiam acquiren-dam pro universis Christi fidelibus, tarnen ser-vata in adimplendis aliis piis operibus regula generali circa modum et tempus in concessione praedictae Indulgentiae praescriptum. Contrariis quibuscunque non obstantibus. Datum Romae ex Secretaria eiusdem S. 0. 14. Julii 1894. Fr. Ignatius Card Persico Praef. Alex. Arch. Nicop., Secr. 36. Erlass des 6. (t. k. Ministeriums für Gultus und Unterricht vom V. Sept. 1895, M. 1717, in betreff der IMrificntion von an den päpstlichen Universitäten und Loltegien in Nom erworbenen theologischen Dortordiplomen. Behufs Erzielung eines einheitliche» Vorganges bei Festsetzung der Bedingungen für die nach Maßgabe der Bestimmungen des hierortigen Erlasses vom 6. Jnni 1850, Z. 4513, R.-G.-Bl. Nr. 240, vorzn-nehmeude 3!ostrisication von an den päpstlichen Universitäten und Collegien tu Rom erworbenen theologischen Doctordiplomen finde ich Nachstehendes zn erlassen: Die theologischen Facultäten sind ermächtigt, die an der gregorianischen Universität, am römischen Seminar bei St. Apollinar und an dem Collegium ürbanum de propaganda flde erworbenen Doctor-diplome ohne Einholung der gemäß § 3 des obci-tierten Erlasses vorgeschriebeneu hierortigen Genehmigung zu nostrisicieren, wenn die Bewerber 1. das Gymnasium ordnungsmäßig absolviert und ein staatsgittiges Maturitätszeugnis vorgelegt, 2. die theologischen Studien entweder an einer österreichischen theologischen Facultät oder an einer der obgenannten theologischen Anstalten in Rom ordnungsmäßig zurückgelegt habe», und 3. sich au jener theologischen Facultät, an welcher sie die Nostrisication anstreben, nach Maßgabe der gel- tenden theologischen Rigorosenordnnng einer strengen Prüfung aus dem Kirchenrecht und der Kirchengeschichte oder soserne sie das Docwrat oder Liceiitial des Kirchenrechtes nachweisen, lediglich aus Kircken-geschichte mit gutem Erfolge unterziehen. Im Falle des Vorhandenseins der unter 1 und 2 angeführten Voraussetzungen wird Eandidaten, welche an dem Dominicaner-Collegium bei Santa Maria sopra Minerva den theologischen Doctorgrad erlangt haben, das Rigorosnm aus der Fundamentaltheologie und Dogmatik, und jenen, welche an der juridischen Facultät bei St. Apollinar oder an der Gregorianischen Universität das Doctorat juris canonici erworben haben, die strenge Prüfung ans dem Kircheurechte erlassen. In besonders rücksichtswerthen Fällen, wie insbesondere bei Nachweis hervorragender wissenschaftlicher Leistungen können weitergehende Begünstigungen hierorts in Antrag gebracht werden. Heber die von den theologischen Facultäten hiernach vollzogenen Nostrificationen ist am Schlüsse eines jeden Studienjahres anher zu berichten. Obljuba ljubljanske skofije, storjena dne 12. maja 1. 1895. 0 moj Bog! Mi spoznamo, da smo ubogi gresniki, ki smo si zasluzili tvojo sibo. Vendar pa te prosimo, prizanesi nam in po-magaj nam, da ti odslej zvesto sluzimo. Saj neces smrti gresnika, temvec, da se vrne s svojega pota in zivi. Prizanesi nam torej, prosimo te, in vsprejmi milostno naso obljubo, ki ti jo hocemo sedaj sto-riti, da se ob jednem zahvalimo, da nas ni zadela se hujsa nesreca in da te prosimo, da sibo potresa milostno in za zmiraj odvrnes od nasega mesta in nase dezele. Obljubimo ti pa posebno procesijo z Najsve-tejsim za Veliko nedeljo popoludne vsako leto, oziroma izpostavljenje Najsvetejsega, ako bi pro-cesije ne bilo. Obljubimo ti nadalje ustanoviti pet vecnih svetih mas, ki naj se berö ob gotovih dneh in v gotove namene; zlasti pa jedna na cast sv. Jozefu, po jedna pa na cast trem svetnikom bozjim, katere si izberemo za posebne zavetnike zoper sibo potresa: sv. Francisku Borgiji, sv. Alesu in sve-temu Emigdiju. Tako ti slovesno obljubimo. Ti pa, o gospod Bog, ki nikogar ne potre-bujes, pa tudi nikogar ne zanicujes, usmili se nas in vsprejmi milostno to naso obljubo ter jo sprem-ljaj vsikdar s svojim svetim blagoslovom, sebi v cast, nam pa v dusno zvelicanje in casno korist. In vi mogocni pomocniki zoper nevarnosti potresa: sv. Francisek Borgija, sv. Ales in sveti Emigdij, usmilite se nas tudi vi ter nas podpirajte z mogocno svojo priprosnjo pri Bogu, da moremo sveto ziveti in srecno umreti, pa tudi, da Bog v svoji milosti odvrne od nas sibo potresa. Ti pa sv. Jozef, zavetnik sv. katoliske cerkve in varuh nase dezele, izrocaj z Marijo, devisko Ketuöde der Laibacher Moecese, gethan am 12. Mai 1895. O mein Gott! Wir bekennen, dass wir arme Sünder sind und deine Zuchtruthe verdienten. Doch verzeihe uns, wir bitten dich, und hilf uns, dass wir dir von nun an stets treu dienen mögen. Du willst ja nicht den Tod des Sünders, sondern vielmehr, dass er sich bekehre von seinen Wegen und lebe. Verzeihe uns also, so bitten wir nochmals, und nimm das Gelübde gnädig an, das wir jetzt vor dir ablegen wollen, um zugleich zu danken, dass uns nicht noch größeres Unglück getroffen, und um zu bitten, dass du die Geißel des Erdbebens gnädig und auf immer abwenden wollest von unserer Stadt und unserem Land. Wir geloben dir aber eine besondere Procession mit dem Allerheiligsten am Ostersonntag nachmittags jeden Jahrs, beziehungsweise die Aussetzung des Aller-heiligsten, wenn die Procession nicht stattfände. Wir geloben dir weiters, fünf heilige Messen auf immerwährende Zeiten zu stiften, die an bestimmten Tagen und in bestimmten Intentionen gelesen werden sollen; insbesondere eine zu Ehren des Hl. Joseph, und je eine zu Ehren dreier Heiligen, die wir uns zu unseren besonderen Schutzpatronen gegen die Geißel des Erdbebens erwählen, nämlich: des hl. Franciscus Borgias, des hl. Alexius und des hl. Emygdins. Das geloben wir dir feierlich. Du aber, unser Herr und Gott, der du niemandes bedarfst, aber auch niemanden verachtest, erbarme dich unser und nimm dieses unser Gelübde gnädig an; begleite es immerdar mit deinem heiligen Segen, dir zu Ehren, uns aber zum ewigen und. zeitlichen Wohle. Und ihr, mächtige Schutzpatrone wider die Gefahren des Erdbebens: heiliger Franciscus Borgias, Hl. Alexius und Hl. Emygdins, erbarmet auch ihr euch unser und helfet uns durch euere mächtige Fürbitte zu Gott, dass wir heilig leben und selig sterben mögen, aber auch, dass Gott in seiner Erbarmung die Geißel des Erdbebens gnädig von uns abwende. Du aber, o Hl. Joseph, Schutzpatron der gesummten katholischen Kirche und auch unser Landes- svojo nevesto in na so materjo, to naso obljubo in vse na88 in nasik sveti h zavetnikov prosnje Jezusu Kristusu, da je podpira tudi on, ki je nas zavetnik pri ßogu, ocetu vsegamogoenein (I. Jan. 2, 1.), in ki, skusan v vsakovrstnem trpljenju, more usmi-Ijenje imeti tudi z naini v vseh nasih potrebah in stiskah. (Hebr. 4, 15.) Sveti Bog! — Sveti moöni Bog! — Sveti neumr-ljivi Bog! — Usmili se nas! Amen. Molitve za odvrnitev potresa. 1. V. Öibe potresa. 0. Resi nas, o Gospod! Moli m o. Vsegamogocni vecni Bog, ki pogledas zernljo in ona se strese, prizanesi nam prestrasenirn, pomagaj nam prosecim; da kakor srao se zbali tvoje jeze, ko je tresla temelj zemlje, tako vsikdar cutimo tudi tvoje usmiljenje, ki ustavi njen potres. Po Kristusu, Grospodu na sein. Amen. Oöe nas. Öesöena Marija. öast hodi Oöetu. 2. V. Sibe potresa. 0. Resi nas, o Gospod! Molimo. 0 Bog, ki si postavil zernljo na njeno trd-njavo, sprejmi milostno darove in prosnje svojoga ljudstva; odvrni do cela nevarnost tresoco se zemlje in izpremeni grozo svoje bozje jeze v po-mocek nasemu izvelicanju; da, ki smo iz zemlje in se povrnemo v zemijo, najdemo svoje veselje v svetem zivljenju in lirepenenju po nebesih. Po Kristusu, Gospodu nasem. Amen. Oöe nas. Öesöena Marija. Öast bodi Oöetu. Patron, übergib zugleich mit Maria, deiner jungfräulichen Braut und unserer Mutter, dieses unser Gelübde und alle unseren und unserer Hl. Schutzpatrone Bitten in die Hände Jesu Christi, unseres göttlichen Erlösers, damit auch er sie unterstütze, der ja unser Fürsprecher ist bei Gott, dem Allmächtigen Vater (I. Joh. 2, l.i uud, wie er selbst versucht ward iu jeglichem Leid, so auch mit uns Mitleid zu habeu vermag iu allen unseren Bedürfnissen und Bedrängnissen. iHebr. 4, 15.) Amen. Heiliger Gott! — Heiliger starker Gott! — Heiliger unsterblicher Gott! Erbarme dich unser! Gebete um Abwendung des Erdbebens.