faikdjtr Diötrfttitblati Nr. IV. Inhalt: 25. Litterae Apost. de constituendo collegio clericorum Maroni-tarum. — 26. De conjugiis clandestinis. — 27. Decretum s. Indulgent. Congr. de clausula »corde contrito«. — 28. Formula benedictionis instrumentorum organi in ecclesia. — 29. Formula benedictionis vexilli process. — 30. Legitimations-Anmerkung per subsequens matrimonium. — 31. Heimatrecht-Erwerbung durch Erlangung eines öffentlichen Amtes. — 32. Mäßigkeits-Vereine. — 33. Firmung und kanonische Visitation. — 34. Coucurs - Verlautbarung. — 35. Chronik der Diöcese. MH i i;ii11 111iiiiiiiiii11iiiiiiiiiniiiiiiiimminiiiiirri «-y-i » «•'Jn. .✓p* y 25. Sanctissimi Domini nostri LEONIS Divina Providentia PAPAE XIII. Litterae Apostolicae quibus Collegium clericis Maroniticis instituendis in Urbe constituitur. LEO PP. XIII. AD PERPETVAM Sapienter olim et felioiter mens provida De-cessoris Nostri Gregorii XIII illustris Maronitarum Nationis bono consuluit, qui probe perspieiens quantum solidae doetrinae exeultaeque virtutis laus non ad privatam modo sed ad publicam utilitatem conferat, Maronitarum Collegium in hae alma urbe constituit, in quo iuvenes Cleriei eiusdem Nationis ad optima studia et ecclesiasticam disciplinam rite excolerentur. Tantum Pontifex ille providentissimus operae pretium se facturum in eo Collegio excitando existimavit, ut eius causa hospitalem domum pere-grinis Maronitis excipiendis, ad S. Ioannis de Ficoria in regionario vieo ad lacum Virginis antea in urbe a se fundatam, in sedem memorati Collegii conver-terit, ae per Apostolicas litteras anno MDLXXXIV datas, pristinum hospitalis domus institutum, ad iusti et legitimi Collegii ius et conditionem evexerit. Huiusmodi Collegii sedes duo amplius saecula in-columis mansit. ao divina adspirante gratia ex eius disciplina illustrium virorum seges laetissima prodiit, qui uti eorum temporum memoria docet, et egregie de Ecclesia meruerunt, et Maroniticum nomen sua BEI MEMOEIAM. eruditione ac laboribus illustrarunt. ln hae prae-stantium alumnorum copia iuvat memorare Asse-manos, ac Iosephum Simonium praecipue celebri fama virum, cui orientales litterae et Vaticana Nostra Bibliotheca plures veteris eruditionis et doetrinae thesauros debent, Abrahamum item Ec-chellensem, doctorum virorum iaudibus commen-datum, quibus praeclarissimi alii ex alumnorum numero viri accensendi sunt ad Patriarchalem vel Episcopalem dignitatem evecti, quorum et doetrinae praestantia, et virtus in reducendis ad catholicam unitatem devii§ hominibus splendide effulsit. Ob tanturn huius Instituti tructum et gloriam, non potuit non molesta graviter et acerba accidere Maroniticae genti, adversa ea quae contigit initio huius saeculi ei dem Collegio fortuna: namque propter perturbationes temporum, cum plura eccle-siastiea bona in urbe venirent, alumnorum etiam suorum Collegium ea calamitate perculsum vidit, eiusque aedes in aliorum possessionem potesta-temque translatas. In his tarnen adversorum temporum fluctibus, curae fuit Decessoribus Nostris 8 quae pauca superfuerant de Collegii bonis, veluti naufragii reliquias, colligere ae tueri, eorumque redditus instituendis in Collegio Urbaniano aliquot Nationis Maroniticae clericis attribuere, ut quorum bona erant., ipsi eoruin beneficio salutari frue-rentur. Haec cum Nobis omnia perspecta et cognita essent, aegerrime semper tulimus Maronitas Libani incolas pluribus nominibus illustres, pristina apud hanc Apostolicam Sedem ecclesiasticae institutionis domo cavere, ac diu eam eogitationem aluimus auetoritate operaque Nostra efficiendi, ut eorum Collegium in hae urbe olim fun datum ab interitu revocaretur. Id enim a Nobis expetere putabamus paternum Studium quo in omnes orientis catholieos affecti surnus. et suo quodain iure Maronitas pro-mereri qui avitae fidei eultores. firmam semper practulere in ea retinenda et conservanda constan-tiam, et latius etiam proferendam virtutem. Hue etiam aeeessit quod non iteratis solum votis Pa-triaroha aliique Maronitarum Antistites. Collegii Nationis suae restitutionem a Nobis postulaverint, sed subsidia etiam liuius rei causa comparare atque conferre studuerint, quae licet paria necessitati non sint, firma tarnen spes adest fore, ut et Maronitarum et aliorum fidelium liberalitate suffragante, iusto Collegii patrimonio plene tandem consuli possit. Nos autem ipsis gratificari pro viribus cupientes, et nobilissimum opus ope Nostra iuvare, sedem in hac urbe designabimus Collegii Maronitici usibus opportunam, quam eidem Collegio pleno iure in perpetuum attribuemus. Nunc itaque votis Patriarchae et Antistitum Maroniticae gentis libenter annuentes, et quod propositum Nobis diu fuit, optatum ad exitum ad-ducentes, bis litteris auetoritate Nostra Apostolica ad maiorem Dei gloriam, ad incrementum catho-licae apud orientis populos religionis, ad decus utilitatemque Maroniticae Nationis, Collegium in hac alma urbe Clericis Maroniticis instituendis instauramus restituimus ac denuo excitamus, ad leges quae infra dicuntur, idemque Collegium eodem iure esse volumus, quo quae optimo et legi-timo iure Pontificia clericorum Collegia in urbe sunt. Cum porro maxi me optemus ut hoc Maronitarum Collegium ad veterem dignitatem et decus assurgat, contidimus studiosae Nostrae in ipsum voluntati uberes alumnorum in virtute et doctrina progressus vicissim responsuros. Collegium itaque ipsum in ditione et potestate Consilii Nostri 6dei propagandae. orientalis ritus negotiis praepositi, perpetuo sit, ae iisdem regi-minis et disciplinae legibus utatur, quae in Urbaniano collegio fidei propagandae vigent. Oardinalis qui sacri Consilii fidei propagandae generalis Praefectus est. quique in posterum futurus sit, Patron! seu Protectoris Maronitarum in urbe Collegii munus in perpetuum gerat. Cum vero maxime intersit ad rectum Collegii regimen eiusque prosperitatem, Bectorem caete-rosque Moderatores constitui qui magis idonei ac utiles bono eiusdem videantur, Cardinal! Patrono tribuimus, ut quaesita etiam sententia Consilii Car-dinalium, de quo supra diximus. ßectorem aliosque Collegii moderatores designet, deque iis ad Ponti-ficem Maximum referat. ut qui designati fuerint. eorum eligendornm Pontifex Maximus auctor fiat. Sacerdos Maroniticae Nationis a Patrono de-ligatur qui sedem in Collegio habeat, quique se-dulam det operam alumnis excolendis et exercendis in iis quae ad sacram Liturgiam. atque ad sa-crorum ritus, Maronitarum proprios. pertinent. Patroni autem auctoritas et potestas ea erit, cui omnes qui regendi et administrandi munus in Collegio habent. nedum alumni, obsequi et parere debeant. Cum de gravioribus agatur Collegii negotiis, de iis Patronus ad Pontificem Maximum referat, ac in singulos annos eidem Pontifici Maximo descriptio-nem totius Collegii status litteris mandatain exhibeat. Quo vero facilius et expeditius Cardinalis Patronus suo munere fungi possit, adiutorem ei adii-cimus Antistitem Urbanum, administrum ab actis Nostri Consilii negotiis ritus Orientalis praepositi. qui nomine et auetoritate Praesidis Maronitici Collegii. in omnibus quae ministerio eius deman-dentur, Collegii Patrono operam navet. Omnia demum quae bis litteris Nostris sta-tuimus ac deelaravimus, rata ac firma uti sunt. ita, in posterum esse volumus ac iubemus, irritum ae inane futurum decernentes si quid super bis a quoquam contigerit attentari; contrariis quibus-curnque non obstantibus. Datum Eomae apud 8. Petrum sub anulo Piscatoris die XXX Novembris anno MDCCCXCI. Pontificatus Nostri deeimoquarto. LEO PF. XIII. 26. LEO PP. XIII. AD PERPETUA M REI ME MORIA M. Consensus mutuus, unde matrimonia iusta nascuntur, non verbis dumtaxat sed aliis quoque signis exterioribus patefievi ac declarari potest. Quamobrem Alexander III.1) Innocentius III.2) et Gregorius IX.3). deeessores Nostri, merito decre-verunt ut carnalis copula, si sponsalia de futuro certa ac valida praecessissent, cum in iudicio tum extra iudicium pro vero coniugio haberetur, nisi impedimentum canonicum obstitisset. Et in hac iuris praesumptione tantum roboris inesse volu-erunt, ut firmum ipsa statueret sanciretque ius nec probationem contrariam ullam admitteret. Deinde vero matrimonia clandestina, id est non praesente Parocho et duobus tribusve testibus inita, quum Concilium Tridentinum 4) irrita infec-taque esse iussisset. ius illud priscum, ut erat ne-cesse, valere desiit ubicumque promulgata ve! mo-ribus usuque recepta Tridentina lex. Quibus autem illa locis non viget, in iis semper Apostolicae Sedis iudicium fuit, canones, quos indicavimus, ratos atque firmos permansisse. Sed aetatum decursu, ex conscientia et cognitione christianorum sensim effluxere. Plures enirn Episcopi ex iis regionibus, in quibus matrimonia clandestina contra fas qui-dem inita, sed tarnen valida iudicantur, baud ita pridem rogati quid populus ea de re sentire vide-retur, plane retulerunt. canonicam de coniugiis praesumptis disciplinam passim exolevisse desue- ') Cap. Veniens, de Sponsal. 2) Cap. Twa nos, eodem tit. 3) Cap. Is qui fidem, eodem tit. *) Ses. XXIV. Cap. 1 de Reform, matrim. tudine atque oblivione deletam: propterea vix aut ne vix quidem contingere ut copula inter sponsos affectu maritali nec fornicario habeatur: eamque non matrimonii legitim! usum sed fornicationis peccatum communi hominum opinione existimari: imo vix persuaderi populo posse, sponsalia de futuro per coniunctionem carnalem in matrimo-nium transire. His igitur rebus et causis, de consilio Vene-rabilium Fratrum Nostrorum 8. R. E. Cardinalium in rebus fidei Inquisitorum generalium, supra me-moratos canones et alias quascumque iuris canonici ea de re dispositiones, etiam speciali mentione dignas, per hoc Decretum Nostrum abrogamus et abolemus, et pro abrogatis, ac si nunquam prodiissent, haberi volumus. Simul per bas litteras Nostras decernimus ac mandamus ut deinceps illis in locis in quibus coniugia clandestina pro validis habentur, a qui-busvis iudicibus eoclesiasticis, in quorum foro cau-sas eiusmodi matrimoniales agitari et iudicari contigerit, copula carnalis sponsalibus superveniens non amplius ex iuris praesumptione coniugalis con-tractus censeatur, nec pro legitimo matrimonio agnoscatur seu declaretur. Huius tarnen auctori-tate Decreti induci nolumus necessitatem formae, Tridentinae servandae, ad matrimonii validitatem, ubi illa forma modo non viget. Datum Romae apud 8. Petrum die 15. Fe-bruarii MDCCCXCII, Pontificatus Nostri anno de-cimo quarto. LEO PF. XIII. 27. Ex 8. Con<$. Indultf. et Ss. Reliq. De sensu clausulae „c Ürbis et Orbis. Iuxta Apostolicae Sedis praxini in plenariae Indulgentiae concessionibus apponitur clausula: Christifidelibus, qui vere poenitentes, con-fessi, sacraque Communione refecti etc. Haec clausula juxta declarationem alias datam exprimit con-ditionem, ita ut Confessio intev opera iniuncta recensenda sit, et nemo indulgentiam plenariam, etsi statu gratiae reperiatur, luorari possit nisi sacramentalem confessionem faciat, et cetera in-juncta opera adimpleat. Jam vero in indultis, quibus partiales indulgentiae conceduntur, nulla inentio tit de Sacra-mentali Confessione, sed adhibetur clausula „corde saltem contrito.“ Hinc apud nonnullos quaestio orta est: An praescripta contritio requiratur dumtaxat uti mera dispositio, nempe ut, quatenus nliquis in statu peccati mortalis reperiatur, ac propterea incapax lucrandae cuiusvis indulgentiae, per perfectam contritionem cum proposito confessionis ad statum orde saltem contrito.“ gratiae restituatur, et capax fiat indulgentias asse-quendi; vel potius clausula illa „corde saltem contrito" inducat veram conditionem scilicet tamquam pars operis iniuncti contritio ipsa habenda sit ut ad indulgentiam lucrandam etiam ab illis actus contritionis emittendus sit, qui in statu gratiae et caritatis reperiuntur ? Ut hac in re Christifideles tutam regulam habeant, Sacra Congregatio suprascriptum du bi um solvere non dedignetur. Sacra Congregatio, re sedulo diligenterque perpensa. proposito dubio respondendum censuit, prout respondit: Affirmative ad primam partem, Negative ad secundam. Et facta relatione SSrno D. N. Pio IX in Audientia habita a me infrascripto Cardinale Prae-fecto 18. Dec. 1870, Sanctitas Sua resolutionem Sacrae Congregationis approbavit, et confirmavit. A. Card. Bizzarri, Praef. A. Colombo, Secret. 28. Benedictio instrumentorum organi in ecclesia. (S. R. C. die 13. Novembris 1891.) V. Adjutorium nostrum in nomine Domini. Qui fecit coelum et terram. Psalmus 150. Laudate Dominum in sanctis ejus: laudate eum in tirmamento virtutis ejus. Laudate eum in virtutibus ejus: * laudate eum secundum multitudinem magnitudinis ejus. Laudate eum in sono tubae: * laudate eum in psalterio et cithara. Laudate eum in tympano et choro : * laudate eum in chordis et organo. Laudate cum in cymbalis benesonantibus: laudate eum in cymbalis jubilationis: * omnis spi-ritus landet, Dominum. Gloria Patri. Sicut erat. y. Laudate Dominum in tympano et choro. H. Laudate eum in chordis et organo. y. Dominus vobiscum. 1^. Et cum spiritu tuo. OREMÜS. Deus, qui per Moysen famulum tuum tubas ad canendum super sacrificiis, nomini tuo offe-rendis. facere. praecepisti, quique per filios Israel in tnbis et cymbalis laudem tui nominis decantari voluisti: bene t die. quaesumus. hoc instrumentum organi. cultui tuo dedicatum: et praesta, ut fidelns tui in canticis spiritualibus jubilantes in terris. ad gaudia aeterna pervenire mereantur in coelis. Per Dominum nostrurn Iesuni Christum Filium tnurn: Qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus saneti Deus, per omnia saecula saeeulorum. I£. Amen. Deinde organum aspergat aqua benedicta. 29. Benedictio Vexilli processionalis. (S. R. C. die 18. Novembris 1891.) y. Adjutorium nostrum in nomine Domini. H. Qui fecit coelum et terra m. Dominus vobiscum. $. Et cum spiritu tuo. OBE MUS. Domine Iesu Christe, cujus Ecclesia est ve-luti castrorum acies ordinata: bene f die hoc ve- xillum: ut omnes sub eo tibi Domino Deo exer-cituurn militantes, per intercessionem beati N. inimicos suos visibiles et invisibiles in hoc saeculo superare. et post victoriam in coelis triumphare mereantur. Per te, Jesu Christe, qui vivis et regnas cum Deo Patre et Spiritu sancto, in saecula saecu-lorum. I£. Amen. Deinde vexillum aspergat aqua benedicta. Legilimalions-Anmerkung per Das hohe !. f. Ministerium des Innern hat mit dem Erlasse vom 21. Mürz 1892, Z. 11.890, an die f. f. Statthalterei in Brünn, Folgendes ange-ordnet: „Mit dem hierümtlichen Erlasse vom 12. September 1868, Z. 3649/MJ., wilrde der auf Grund der bestehenden Vorschriften zu beobachtende Vorgang wegen Berichtigung der Gebnrts-Matriken aus Anlaß der durch nachgefolgte Verehelichung der Eltern eingetretenen Legitimation unehelicher Kinder im Einverständnisse mit dem k. f. Ministerium für Cultus und Unterricht zur Darnachachtuug bekauutgegebeu. In gleicher Weise ist mit hierämtlichem Erlasse vom 7. November 1884, Z. 12.350, die Weisung für jene Fälle erflosseu, in denen es sich um die Anmerkung der Legitimation per subsequens matrimonium in den Gebnrtsmatriken handelt, die Parteien aber nicht in der Lage sind, die erforderlichen Erklärungen vor dem Führer der Geburtsmatrik persönlich abzugebeu. Beide bezogenen Erlässe haben für die entweder gleich bei Aufnahme des Geburtsaktes oder später erfolgende Eintragung des unehelichen Vaters in die Geburtsmatrik die unter Beobachtung der gesetzlichen subsequens matrimonium. Vorschriften abgegebene Einwilligung des Vaters hiezu zur Voraussetzung. Außerdem kommen häufig Fälle zur Verhandlung, iu denen die Veranlassung der Vormerkung der Legitimation unehelicher. Kinder in den Gebnrtsmatriken auf Grund nachgefolgter Ehe der Eltern im administrativen Wege angestrebt wird, ohne daß die vom Gesetze geforderte ausdrückliche. Einwilligung des angeblichen Vaters zur Eintragung der Vaterschaft in die Geburtsmatrik zumeist wegen frühereu Ablebens des angegebenen Vaters oder auch aus einem anderen Grunde zu erwirken ist. In solchen, nicht selten vorkommenden Fällen kann nach den bestehenden Vorschriften wegen Mangels des gedachten gesetzlichen Erfordernisses die Anmerkung der Legitimation durch uachgefolgte Verehelichung der Eltern im Geburtsbuche uicht sofort im administrativen Wege verfügt, sondern kann dieselbe erst auf Grund eines mit Erfolg durchgeführten Eivil-proceffes begehrt werden. Aber auch der Austragung der Anerkennung der Vaterschaft und sonach der Legitimation im Eivil-rechtswege treten nicht fetten vielfache Schwierigkeiten entgegen und muß wieder daranf hingewiesen werden, daß selbst die ausnahmsweise Erwirkung der Legitimation durch Begünstigung des Laudesfürsteu uicht geeignet ist, alle für die Kinder nachtheiligen Folgen zu beheben. Den in den bezeichnten Fällen sich sowohl für die Partei als für die Sache ergebenden erheblichen Mißständen, sowie eventuellen Civil-Processen und de» hiemit verbundenen Kosten kann dadurch begegnet, oder wenigstens die Zahl derartiger Fülle vermindert werden, daß für die rechtzeitige Ordnung des Familienstandes Vorsorge getroffen wird. Die Ursache der häufigen Unterlassung der Eintragung der Vaterschaft in die Geburtsmatrik wird, wenn die materielle Grundlage einer solchen Matrikeneintragnng, nämlich die Zeugung des Kindes durch den nachmaligen Gatten der Mutter vorliegt, kaum einem Widerstreben oder selbst auch nur einer Absicht des Vaters zuzuschreiben, sondern meistentheils in der Unkenntnis; der bestehenden Vorschriften, in der Nachlässigkeit und Indolenz der Parteien zu suchen sein. Es wird sonach in vielen Fällen durch eine entsprechende Einflußnahme auf die Parteien seitens derjenigen Organe, welche in Ausübung ihres Berufes iu die Lage kommen, von den obwaltenden Verhältnissen Kenntniß zn erhalten, und zwar zunächst seitens der Seelsorger nnd Matrikenführer ermöglicht werden, die erwünschte Abhilfe zu schaffen. Bei Eheschließungen wird sich vorzugsweise Gelegenheit bieten, auf die Brautleute oder doch auf beit Bräutigam dahin ernstlich einzuwirken, daß bei vorhandene» vorehelichen Kindern die Durchführung der Legitimation eingeleitet und bewirkt werde. Es wird aber auch iu allen Fällen eine entsprechende gleiche Einflußnahme anzuempfehlen sein, in welchen die Seelsorger und Matrikenführer in irgend einer anderen Weise etwa Kenntnis; erhalten, daß vor der Eheschließung geborene Kinder der Eheleute vorhanden sind, ohne das; die Richtigstellung der Geburtsmatrik veranlaßt worden wäre. Bei diesen Anlässen wird es nuit Aufgabe dieser Organe sein, die Parteien über die ans der Unterlassung der rechtzeitigen Legitimationsvorschrei-buug entspringenden Folgen und sonach über die Wichtigkeit der Matrikenrichtigstellung auszukläre», dieselbe» über die einzuschlagenden Schritte zu belehren und ihnen zur Durchführung derselben die erforderliche Anleitung und Unterstützung zu gewähren. In Würdigung der angeführten Momente findet sich das Ministerium des Inner» im Einvernehmen mit dem k. k. Ministerium für Eultus und Unterricht bestimmt, die k. k. Statthalterei anzuweisen, unter gleichzeitiger Inanspruchnahme der Mitwirkung der betreffenden kirchlichen Oberbehörden zu veranlassen, das; die Seelsorger und Matrikenführer anfgefordert werden, in den in Rede stehenden Füllen und in der oben angedeutete» Weise ihre» Einfluß geltend zu »lache», damit die Legitimation vorehelicher Ki»der seitens ihrer Eltern im Geburtsbuche ohne Aufschub zur Durchführung gelange. Ebenso werden die politischen Behörden erster Instanz entsprechend zn verständigen sein, da auch sie vielfach in der Lage find, i» der gleichen Richtung mit Erfolg einzuwirken." Diese Anordnung wird den hochwürdigen Ma-trikensührern zur Darnachachtnng mitgetheilt. 30. Keimatrechterwerönng durch Erlangung eines öffentlichen Amtes. Zum Legrisst „ ItiinMgrr ^Illtsjch". Erkenntniß vom ‘29. Cctober 1891, Z. 3407. Stadtgemeinde Brüx (Adv. Dr. Pichler) contra k. k. Statthalterei in Prag (M.-R. Dr.Ritter v. Helm); E. vom 12. December 1890, Z. 107.712, puncto Heimatszustäudigkeit der Beamten der k. k. Berg-direetion in Brüx. „Die Beschwerde wird als »»begrü»det ab gewiesen." Entscheidungsgründe. Nach § 10 des Heimatgesetzes erlangen definitiv angestellte Hof-, Staats-, Landes- und öffentliche Fondsbeamte, Geistliche und öffentliche Lehrer mit dem Antritte ihres Amtes das Heimatrecht in der Gemeinde, in welcher ihnen ihr ständiger Amtssitz angewiesen wird. Diese Art Begründung des Heimatrechtes bezeichnet das Gesetz als eine solche, welche „durch die Erlangung eines öffentlichen Amtes" vor sich geht, und daß der § 5, Absatz 4 des eit. Gesetzes keine — wie die Beschwerde vermeint — den § 10 etwa einschränkende Bedeutung hat, vielmehr nur im Sinne einer einfachen Determination einer Begründnngsart des Heimatrechtes anfgefaßt werden kann, geht schon zur Genüge daraus hervor, daß, sowie bei § 5, Punkt 4 der § 10 des Heimatgesetzes, auch bei jeder der drei anderen im § 5 genannten Begründnngsarten des Heimatrechtes die entsprechenden, diese Begründnngsart speciell behandelnden Gesetzesstellen ausdrücklich citirr sind. Bei der Frage der Heimatzuständigkeit der in der angefochtenen Entscheidung insbesondere benannten Beamten der k. k. Bergdirection in Brüx kommt es lediglich darauf an, ob dieselben definitiv angestellte Staatsbeamte sind, und ob ihnen in der Gemeinde Brüx ihr ständiger Amtssitz angewiesen erscheint. Daß die in der angefochtenen Entscheidung benannten Beamten als definitiv angestellte Staatsbeamte angesehen werden müssen, geht nicht nur aus der Zuschrift des Ackerbauministerinms vom 7. April 1890, Z. 5231, sondern auch insbesondere aus den Anstellungsdecreten dieser Beamten hervor, in welchen ihnen eine bestimmte, im Gesetze vom 15. April 1873, R.-G.-B- Ar. 47, vorgesehene Rangsclasse und die entsprechenden systemmäßigen Bezüge zuerkannt werden. Daraus, daß die Erwerbung von Staatsgütern nach den gesetzlichen Grundsätzen des Privatrechtes (§ 290 a. b. G.-B.) zu erfolgen hat, kann in Hinsicht auf die öffentlich-rechtlichen Consequenzen der Staatsbeamten-Qualität der Verwaltungsorgane nichts gefolgert werden. Was den ständigen Amtssitz in Brüx anbelangt, darf nicht außer Betracht bleiben, daß bei Administrativ-Beamten überhaupt (im Gegensatz zu den richterlichen) von einem derartig ständigen Amtssitze, der nicht jederzeit von der berufenen Oberbehörde nach Ermessen geändert werden könnte, keine Rede sein kann. Zum Begriffe des ständigen Amtssitzes muß als ausreichend erkannt werden, daß die Zuweisung des Beamten zur regelmäßigen Dienstleistung bei einer Behörde oder einem Amte erfolgt, im Gegensätze zu einer Entsendung behufs Abwicklung einer bestimmten Geschüftsangelegenheit oder für bestimmte Dauer, wobei die Rückkehr des Entsendeten nach beendigter Amtshandlung an den ständigen Amtssitz, oder die Zuweisung an einen anderen Dienstort bereits im Vorhinein feststeht. Als ständiger Amtssitz im angegebenen Sinne war für die in Frage kommenden Beamten die Dienststation in Brüx anzusehen und der in der Beschwerde angeführte Umstand, daß die Erwerbung der Bergobjecte in Brüx eine nur provisorische ist, ändert hieran nichts, besonders wenn erwogen wird, daß die Ernennung der Beamten — wie dies aus den betreffenden Ernennungsdecreten zu entnehmen ist — keineswegs ans die Dauer des Besitzes dieser Bergwerksobjecte eingeschränkt erscheint. Die in Frage kommenden Beamten haben daher durch ihre Zuweisung nach Brüx und den Antritt des Dienstes daselbst nach § 10 des Heimatgesetzes das Heimatrecht in Brüx erworben. 32. Wäljiglieils - Dereine. In den Pfarren: Freddvor, im Decanate Krarij. und Ambras, im Decanate Trebnje, sind Mäßigkeitsvereine ins Leben getreten, welche hiemit als kanonisch errichtet erklärt werden. Diese zwei Vereine haben zur Gewinnung des vollkommenen Ablasses das Fest der Unbefleckten Empfängniß Mariens (8. December), und zur Gewinnung des Ablasses von 7 Jahren und 7 Qua- dragenen das Fest des Hl. Joseph (19. März) und die ersten drei Quatember-Sonntage des Jahres gewählt. Die eauonische Errichtung dieser Mäßigkeits-Bereine ist im resp. Verzeichnisse der Vereins-Mitglieder in der, in dem Diöcesanblatte VIII, S. 87 de 1887, mitgetheilteu Form anzumerken. 33. Eanonische Distlation und Kirmung. Mit Bczug aus die Verlautbarung des letzten Diöcesan-blattes Nr. III wird des Weiteren hiemit bekannt gegeben, daß die eanonische Visitation und Ausspendung der Hl. Firmung in den Decanaten Radovljiea, Kranj und Loka an den nachfolgenden Tagen stattfinden wird. Am 27. Mai Vormittags Firmung und eanonische Visitation in Rovte; am 28. Mai Vormittags Firmung und eanonische Visitation iit Rateöe; am 29. Mai Vormittags Firmung und eanonische Visitation in Bohinjska Bela; am 30. Mai Vormittags Firmnng und eanonische Visitation in Kamna Gorica; am 31. Mai Vormittags Firmung uud Visitation in Dobrava; Nachmittags in Ovsiäe ; am 1. Juni Vormittags Firmung und Visitation in Besnica; am 2. Juni Vormittags Firmung und Visitation in Zabnica, und am 3. Juni Vormittags Firmung und Visitation in Retece. 34. Eoncurs-IerL'aulöarmlg. Die unter dem Patronate der Religionsfonds-Domäne Sittich stehende vaeante Pfarre Cemsenik, im Deeanate Mo-ravöe, wird hiemit zur Bewerbung ausgeschrieben. Die Gesuche sind an die hohe f. f. Landesregierung in Laibach zu stylisiren. Die Pfarre Polhov Gradec, im Deeanate Vrhnika, ist durch Beförderung in Erledigung gekommen und wird ebenfalls ausgeschrieben. Die Gesuche sind an das hochwürdige Domkapitel l. f. Stiftung in Laibach zu richten. Die Pfarre Kropa, im Deeanate Radovljiea, ist durch Todfall in Erledigung gekommen, und wird hiemit zur Bewerbung ausgeschrieben. Die Gefnä)e sind au das hochw. fürstbischöfliche Ordinariat in Laibach zu stylisiren. Peremptorischer Competenztermin 12. Juni 1892. 35. (proitili der Diöcese. Die eanonische Investitur erhielten die beiden Herren : Franz Gornik auf die Pfarre Nevlje, am 20. April, und Johann Lavreneic auf die Pfarre Bostanj, am 21. April 1892. Dem Herrn Michael Zupau, Pfarrer in Polhov Gradec, wurde die Pfarre Sostro verliehen. Versetzt wurden die Herren: Franz Krumpestar. Subsidiär in Nevlje, als Pfarrcooperator uach Precioa; Franz Vrhoväek, Pfarrcooperator in Ribuica, als solcker nach Komeuda; Johann Mauring, Pfarrcooperator in Vodice, als solcher nach Kranj; Franz Birek, Benesiciat und Coope-rator in Gottschee, als Pfarrcooperator nach Kranj: Mathias Slak. Pfarrcooperator in Predoslje. als solcher nach Vodice; Ignaz Zupanec, Dcsicieut, als Pfarrcooperator nach Predoslje ; Johann Pavlie, Pfarrcooperator in Bostanj, als solcher nach Cerklje; Alois Cesarek, Pfarrcooperator in Cirknica, als solcher uad) BoStanj; Johann Zupan, Pfarrcooperator in Vipava, als solcher uad) Brezovec; Franz Rajöevic, Pfarrcooperator in Brezovec. als solcher nach Vipava; Johann Lovsin, Pfarrcooperator in Mokronog, als Kosler'sd)er Bene-siciat und Coop. uad) Gottschee; Josef Zagar, Pfarrcooperator in Altenmarkt bei Poljane, als solcher nach Hinje; Josef Kramariö, Pfarrcooperator in Hinje, als foldjer nach Altenmarkt bei Poljane, und Anton Antoncic, Pfarrcooperator und Benesiciat in Gorje, als Pfarrcooperator nach Dovje. Herr Johann Kapuz, Pfarrer in Kropa, ist am 6. Mai 1892 gestorben, und wird hiemit dem Gebete des hochwürdigen Diöcesan - Elerus empfohlen. Vom fürltbifchöflichen Ordinariate, Laibach am 30. April 1892. Herausgeber und für die Redaktion verantwortlich: Martin Pogaöar. — Druck der „Katholische» Buchdruckerei" in Laibach.