LJUBLJANSKI SKOFIJSKI LIST. St. V. Vsebina: 24. Allocutio Celsissimi ac Reverendi.ssimi Domini Ordinarii neointhronizati ad Clcrum dioeccsanum. — 25. Ukaz pravosodnega minister-stva glede postopanja v spornih zakonskih stvareh. — 26. Solutio nonnullo-rum dubiorum quoad piam associationcm a 8. Familia. — 27. Smrt in pokop drugoverca v fari. — 28. Streljanje ob hudi uri. — 29. Vsprejem v knezo-skofijsko Alojzijevisöe. — 30. Anton Jaksiievi dijaski ustanovi. — 31. Andrej Wallandova dijaska ustanova. — 32. Slovstvo. — 33. Poziv. — 34. Birma in kanoniöno obiskanje. — 35. Duhovnc vaje za duhovnike. — 36. Nabiranje milih darov za pogorelcc v Pijavi gorici. — 37. Pomoö potresenccm v sinjskem okraju v Dalmaciji. — 38. Konkurzni razpis. — 39. -Skofijska kronika. 24. Allocutio Celsissimi ac Revcrendissimi Domini Antonii Bonaventurae, Principis-Episcopi Labacensis, quam hcilniit ad Clerum dioeceseos Labacensis, cum die 22. mensis Maii 1898 solcmnem possessionem Sedis Episcopalis aggrcderetur. Carissimi fratres, gratia, misericordia et pax a Deo Patre et Christo Jesu Domino nostro.1) Cum hisce verbis s. Pauli saluto et ego, indignus servus Dei vos fratres meos in Christo carissimos. Gratiam vobis ex-opto, qua translati a morte ad vitam, sancti-ficati et ministri Dei facti tum salutem ani-marum, quae vestrae curae commissae sunt, tum perfectionem propriam ad salutem ani-marum necessariam procurare possitis. Mise-ricordiam Dei vobis efflagito, ut ista freti in variis tentationibus et defectibus non despon-deatis animo, sed fortiter absoluta cum fiducia pugnetis pro vita sacerdote digna. Pax demum stabiliatur in vobis, pax cum Deo, qua nihil suavius, pax cum proximo, in primis cum fratre sacerdote, qua nihil desiderabilius, pax mecum, vestro episcopo, qua nihil necessarius. Teneamus pacem cum proximo, in primis cum animabus curae nostrae commissis. Dico cum s. Paulo: noli contendere verbis, ad nihil enim utile est, nisi ad subversionem audientium .... stultas quaestiones devita, sciens quia gene-rant lites . . servum autem Domini non oportet litigare, sed mansuetum esse ad omnes, do-cibilem, patientem, cum modestia corripientem eos, qui resistunt veritati, ne quando Deus det illis poenitentiam ad cognoscendam veri-tatem et resipiscant a diaboli laqueis, a quo captivi tenentur ad ipsius voluntatem.’) Apo-stolus gentium admonet nos pacem fovere cum omnibus et cum illis, qui veritati resistunt, ne forte resipiscant. Quod temporibus nostris ubi gens contra gentem, frater contra fratrem insurgit, ubi odium in proximum aliter sentientem et operantem artificialiter excitatur, immo ubi et ad violentias homines proni sunt, valde necessarium est, ut inprimis a nobis sacerdotibus observetur. Noli approbare principia perversa hominum, neque iniquum ■) I. Tim. 1, 2. ') 2 Tim. 2, 14. 24—26. agendi modum eorum, ast ama personas, ama animas immortales, pro quibus Christus Dominus sanguinem suum fudit, quos in altaris Sacramento expcctat, gratiis prosequitur, et longanimiter sustinet, ne forte convertantur et salventur; noli ergo illos contemnere, noli contentione ad iram provocare, noli verbis acerbitate plenis illos offendere et quasi provocare, ut et illi vice versa odio exardescant in te, in statum sacerdotalem, immo in Christum Jesum cuius tu personam geris. — Teneamus pacem cum omnibus confratribus nostris. „Alter alterius onera portate, dicit s. Paulus, ut salvetis animas vestras.“ Juniores vereantur illos, qui aetate provectiores sunt, seniores exhibeant se patres junioribus; ignoscite et ignoscetur vobis, dimittite et dimittetur vobis propter Deum et Dominum cuius servi estis. Vinculum vero caritatis foveatur quotidiano sacrificio ss. missae, in qua omnes istius mensae participes sumus, foveatur devotione erga Ss. Cor Jesu, quod amore omnium no-strum flagrat, omnibus ignoscit et flammis ardentis caritatis caritatem fraternam nutrit, foveatur pastoralibus conferentiis, ad quas omnes ad quaestiones necessarias pertractandas convenire soletis, foveatur fortiter reprimendo amorem proprium, quo instigante iudicium erga proximum pervertitur, quo operante proximus denigratur eiusque bona fama ab-sque sufficienti causa laeditur, quo impellente pax omnino perturbatur; foveatur respectu habito ad fideles, ne scandalum patiantur, respectu habito ad homines nobis oftensos, ne ansa illis praebeatur male loquendi non solum contra nos, sed et contra religionem et Dominum Deum. — Teneatis pacem et cum episcopo vestro. Onus episcopale a Providentia divina mihi est impositum, sed nimis debilis sum, ut solus illud sustineam. Fratres carissimi, succurrite mihi, quotidianis vestris precibus, succurrite vera caritate, quae patiens et benigna est, quae non inflatur, non est ambitiosa, quae non quaerit quae sua sunt, quae non cogitat malum, sed omnia sufitert, omnia sperat, omnia sustinet.1) Ex mea parte recordor verborum Domini mei Jesu, qui apostolis litigantibus de prima dignitate in regno cius respondit: „reges gentium domi-nantur eorum, et qui maiores sunt, potesta-tem exercent in eos; non ita erit inter vos: sed quicunque voluerit inter vos maior fieri, sit vester minister: et qui voluerit inter vos primus esse, erit vester servus.“ *) Ecce me a Deo vobis praepositum sed Deus seit, quod minister, servus vestrum omnium esse volo; desidero imitatorem me esse Domini mei Jesu Christi, qui linteo accepto ad pedes apo-stolorum provolutus lavit pedes omnium, immo et Judae traditoris; imitatorem Domini mei Jesu, qui apostolos per tres annos do-cebat, defectus eorum sustinebat, data occa-sione suaviter admonebat et carpebat, saepe saepius pro omnibus orabat, Petro lapso de-lictum misericorditer dimisit immo et Judae proditori veniam dedisset, si de delicto resi-puisset. Ast recordemini episcopum, qui pacem habet cum Sede apostolica, in sua dioecesi centrum esse unitatis, pro qua Dominus Jesus in ultima coena tarn inixe et instanter Patrem Suum rogabat. Episcopus vero centrum unitatis esse non potest, nisi illi praestetur illa ca-nonica obedientia, quam nos omnes in ordi-natione tarn solemniter episcopo ordinanti eiusque successoribus promisimus. Obedientia non est facilis, resistit enim nostra pro-pria voluntas, noster proprius amor, qui non considerat nisi semet ipsum et qui pronus est invenire, videre et affirmare iniuriam immo et iniustitiam ibi, ubi neque iniuria neque in-iustitia illata fuit. Sentiens nostram infirmitatem conabor canonicam obedientiam, sine qua unitas sacerdotalis stare nequit, qua faciliorem reddere, quam ob rem coram Deo vobis, fra-tres et filii dilectissimi, promitto me regere veile rebus mature perpensis, informatione capta a meo rev. capitulo vel a decanis, vel ab aliis viris idoneis precibus fusis coram ') I. Cor. 13, 4-7, ') Math. 20, 25—27. Christo Jesu praesente in Ss. altaris Sacra-mento, quem unice diligo, cui per Matrem Mariam quotidie me totum offero, cuius regno firmando et dilatando unice intendo. Scio, me omnibus satisfacere non posse; et si quis fratrum putaverit sibi iniuriam illatam esse, rogo, ne murmuret, ne ad iniuriosa iudicia prorumpat, ne episcopum suum damnet, sed coram Domino, iudice nostrum omnium sacriiicium proprii desiderii, propriae voluntatis, immo et proprii iudicii oherat ne Deum offendat, sed meritum et gratiam ab illo promereatur. Si vero per-suasus est sibi iniuriam esse illatam, nihilo-minus episcopum suum verbis mordacibus, peccaminosis, aures populi offendentibus non prosequatur, sed scribat mihi, vel melius ad-huc veniat ad me, qui illum ut fratrem, ut filium excipere, patienter audire et omnia coram Domino componere paratus sum. Ita unitas sacerdotalis non rumpetur, caritas non exstinguetur. Ne dicatur de nobis, sicut de Corinthiis apostolus gentium dicere potuit: „Significatum est mihi de vobis, fratres mei, quia contentiones sunt intervos.“') Sed dicatur, prout s. Lucas de primis christianis lauda-biliter pronuntiare potuit: „Multitudinis autem credentium erat cor unum et anima una.“2) Si nos omnes cor unum et anima una fuerimus, multum prodesse poterimus et ecclesiae et populo, neque inimici nominis Christi prae-valebunt adversum nos. — Haec, fratres in Domino carissimi, putavi vobis dicendum et inculcandum. Nunc vero venite ad me; iam porto vos in visceribus meis, venite ut am-plectar vos et magis adhuc exardescat ille ignis verae caritatis proveniens ex divinissimo Corde Jesu, quem nec plurimae aquae exstin-guere poterunt. ') I. Cor. 1, 11. — *) Act. ap. 4, 32. 25. Ukaz pravosodnega ministerstva z dne 9. decembra 1897, glede postopanja v spornih zakonskih stvareh. Um diejenigen Bestimmungen des Hofdekretes vom 23. August 1819, J.-G.-S. Nr. 1595, über das Verfahren in streitigen Eheangelegenheiten zu bezeichnen, welche gemäß Artikel I, Absatz 2 des Einführungsgesetzes zur Civilprozeßordnung (Gesetz vom 1. August 1895, R.-G.-Bl. Nr. 112) ungeachtet des Inkrafttretens der Civilprozeßordnung in Wirksamkeit bleiben, weit sie Gegenstände betreffen, welche in der Civilprozeßordnung nicht geregelt sind, und um die Anwendung dieser Bestimmungen mit den Vorschriften der Civilprozeßordnung in Einklang zu bringen, wird auf Grund des Artikels LV des Einführungsgesetzes zur Civilproceßordnung angeordnet: I. Anwendung der Civilproceßordnung. § 1. Vorbehaltlich der Besonderheiten, welche sich aus den Bestimmungen des allgemeinen bürgerlichen Gesetzbuches, des Einführungsgesetzes zur Civil- prozeßordnnng und ans den nachfolgenden Anordnungen ergeben, sind die Vorschriften des Gesetzes über das gerichtliche Verfahren in bürgerlichen Rechtsstreitigkeiten (Civilprozeßordnung) vom 1. August 1895, R.-G.-Bl. Nr. 113, auch in dem in den tzZ. 94, 97 it. 107 allg. bürgt, Gesetzb. vorgeschriebenen Verfahren in streitigen Ehesachen anzuwenden. In diesem Verfahren sind die Parteien in erster Instanz nicht verpflichtet, sich durch Advokaten vertreten zu lassen. (§ 27, Absatz 2 C.-P.-O.) Auch tritt bei Klagen in Eheftreitigkeiten eine Verpflichtung zur Sicherheitsleistung für Prozeßkosten nicht ein. (§ 57, Z. 3 C.-P.-O.) II. Verfahren i it Streitigkeiten über d i e Scheidung von Tisch und Bett. § 2. Das ohne Einwilligung des anderen Ehegatten angebrachte Scheidnngsgesuch ist wie eine Klage zu behandeln. Bor Anberaumung der ersten Tagsatzung zur mündlichen Verhandlung (§ 239 C.-P.-O.) hat das Gericht die im §. 104 allg. bürgt Gesetzt», vorge-schriebeneu Vorstellungen zu drei verschiedene» Akalen in Zwischenräumen von je 8 Tagen an die Ehegatten zu richte», falls bent Scheidungsgesuche (Scheidungsklage) nicht das Zeugnis des ordentliche» Seelsorgers über die »ach Vorschrift der §§. 104, 107 und 132 allg. bürgl. Gesetzb. vergeblich vorge»o»n»e»e» Versöhnungs-Versuche beiliegt. (§. 2 des Gesetzes vom 31. Dezember 1868, R.-G.-Bl. 91. 3 ex 1869.) Die Vorstellungen bei Gericht sind vom Vorsitzenden des Senates oder von einem durch diese» beauftragten Mitglieds des Senates vorzunehme». § 3. Das Gericht soll bei der »umdliche» Verhandlung die Streitigkeiten der Eheleute durch gütlichen Vergleich dahin beizulege» versuchen, dass entiveder das Scheidungsgesuch (Scheidungsklage) freiwillig zu-ruckgeuommen oder die aus vollgiltigeu Grüudeu verlangte Scheiduug von dem anderen Theile ohne gerichtliches Urtheil anf bestimmte oder unbestimmte Zeit bewilligt wird. (§ 204 C.-P.-O.) § 4. Wenn minderjährige oder u»ter K»ratel stehende Parteien aut Verfahre» betheiligt sind, werden mit ih»e» a»ch ihre Elter», Vormüttder oder Kuratoren zur mündlichen Verhandlung zu laden sein. § 5. In dem Berhaudluugsprotokolle sind außer de» im § 207, Z. 2 C.-P.-O. bezeich»ete» Angabe» »och Beschäftigung, Wohnort, Alter und Religion der beiden Ehegaten, die Zeit des Abschlusses der Ehe, die Anzahl, das Alter und Geschlecht der Kinder anzuführen; auch ist im Protokolle anzngeben, ob Ehepakten errichtet worden sind. § 6. In der mündlichen Verhandlnng über ein ohne Eittwillignng des a»dere» Ehegatte» angebrachtes Scheidnngsgesnch (Scheidungsklage) darf über die von den Parteien geltend gemachte» Scheidnngsgründe nicht hinansgegange» werden. In dem Urtheile über ein solches Scheidnngs-gesnch (Scheidungsklage) ist, falls dem Gesuche (Klage) stattgegeben wird, stets auch darüber zn erkennen, ob der eine oder der andere Ehegatte oder jeder Theil oder keiner von beiden an der Scheidung Schuld trägt. § 7. Bei Bewilligung einer zufolge beiderseitige» Einverständnisses a»ges»chte» Scheidung kamt fei» Vorbehalt weiterer gerichtlicher Verhandlungen über Unterhalt der Ehegattin n»d Kinder, Atlseiiia»-dersetzuttg des Vermögens oder andere gegenseitige Ansprüche der Ehegatte» zugelasse», mithin, insofern nicht beide Theile über alle diese Gege»stä»de voll-stäudig und unbedingt ansgegliche» si»d, der Scheidung nur durch gerichtliches Erkenntnis ans bat im § 109 allg. bürgl. Gesetzb. vorkommenden Gründen stattgegeben werden. (§ 8 des Hofdekretes vom 23. August 1819, I-G.-S. Nr. 1595.) III. Verfahren über die Ungiltigkeit und Trennung der E h e. § 8. I» de» Fälle» einer Untersuchung über die Ungiltigkeit oder über die augesuchte Trennung der Ehe ist auf die Vorschriften der §§. 94 bis 102 und 115 bis 117 allg. bürgl. Gesetzb. Bedacht z» nehmen. § 9. Im Verfahren über die Ungiltigkeit oder Trennung der Ehe findet weder erste Tagsatzmtg (§ 239 C.-P.-O.), noch Fällung eines Bersüumnngs-nrtheiles statt. Auf Gr»nd der amtlichen Anzeige oder des eingelangten Ansuchens ist sogleich znni Zwecke der amtliche» Untersuchung (§ 97 und 115 allg. bürgl. Gesetzb.) und Feststellung der für die Ungiltigkeit oder Auflösung der Ehe angeführten Gründe vorbereitendes Verfahren gemäß § 245, Z. 2 C.-P.-O auzuordneu. Nach Abschluß des vorbereitenden Verfahrens ist in mündlicher Streitverhandlnng über die Giltigkeit der Ehe oder über das Ansuchen um Tre»»»»g der Ehe z» verhaitdel». § 10. Sowohl im vorbereitenden Verfahren, wie bei der mündliche» Streitverha»dl»»g ist mit Hilfe der bent beauftragte» Richter, dem Vorsitzeitde» und bent Senate eingeräumten Prozeßleitmtgsbefug-uisse barauf hinzttwirke», bass alle für bie Cittschei-buitg wichtigen Thatiunstäiibe vollstä»big aufgeklärt werben. Es sinb bie für bie Ungiltigkeit ober Auslösung ber Ehe angeführten Grünbe zwar in ihr volles Licht zn setze», aber auch strenge zu prüfen, und ist eine giftige Ehe gegen jede willkürliche Anfechtung von amtswegen in Schutz zn nehmen. Sowohl das vorbereitende Verfahre«, wie die mündliche Verhandlung sind so zn leiten, dass die Ungiltigkeit der Ehe oder das Recht, die Auslösung derselben zu verlangen, entweder ohne Rücksicht auf eigenes Geständniss oder Uebereinkommen der Ehelente klar erwiesen oder die Unmöglichkeit dieses Beweises außer Zweifel gesetzt wird. (8 14 des Hofdekretes vom 23. August 1819, J.-G.-S. Nr. 1595.) Die für das vorbereitende Verfahren in § 252. Absatz 1 der Civilprozeßordnnng ausgesprochene Beschränkung auf die in den vorbereitenden Schriftsätzen geltend gemachten Ansprüche und Gegenansprüche, sowie die Vorschriften über die besonderen Folgen einer Sänmnis der Partei im vorbereitenden Verfahren (§ 254 C.-P.-O) finden bei der Untersuchung der Ungiltigkeit oder der begehrten Auflösung der Ehe keine Anwendung. § 1J. Ju dem Urtheile, durch welches die Ehe für uugiltig erklärt oder getrennt wird, ist stets anch darüber zn erkennen, ob der eine oder der andere Ehegatte oder jeder Theil oder keiner von beiden an der Ungiltigkeit der Ehe oder an der Trennung Schuld trügt. § 12. Leistet einer der Ehegatten der richterlichen Aufforderung zu einer Einvernehmung oder Verhandlung im vorbereitenden Verfahren oder zur mündlichen Streitverhandluug persönlich zn erscheinen, keine Folge, so kann er, sofern sein Erscheinen für die amtliche Untersuchung und Festellnng der für die Ungiltigkeit oder Auflösung der Ehe angeführten Gründe oder für den Versuch einer Wiedervereinigung der Ehegatte» vou Wichtigkeit ist, unter Androhung einer Ordnungsstrafe neuerlich geladen und durch die Verhängung dieser Strafe zum Erscheinen genöthigt werdeu. (§ 87 G.-P.-O.) § 13. Wäre das Gesuch des einen Ehegatten um Ungiltigerkläruug oder Auflösung der Ehe auffallend uugegriiudet, so soll er vorerst allein vorgeladen und durch zweckmäßige Vorstellungen, wenn möglich, dahiu vermocht werden, von seinem Vorhaben freiwillig abzustehen. (§15 des Hofdekretes vom 23. August 1819, J.-G.-S. Nr. 1595.) § 14. Kaun im Falle einer mit Recht für nngiltig angegebenen Ehe das Hindernis durch nach- trägliche Dispensation, Eiuwilligung der in ihren Rechten gekränkten Person oder Genehmigung der Behörde behoben werden, so muss die Vorschrift des § 98 des allg. bürgt Gesetzb. zur Anwendung gebracht, anch bei einer von Akatholiken angesuchten Auflösung der Ehe «ach Beschaffenheit der Umstünde eine gütliche Ausgleichung zu bewirken und die getrennten Gemüther wieder zu vereinigen gesucht werden. (§16 des Hofdekretes vom 23. Angnst 1819. J.-G.-S. Nr. 1595.) § 15. Dem vom Gerichte bestellten Verteidiger des Ehebandes ist die amtliche Anzeige oder das Ansuchen, ans Grnnd dessen die Untersuchung eingeleitet wird, mitzutheilen; außerdem ist der Verteidiger des Ehebandes sowohl dem vorbereitenden Verfahren, wie der mündlichen Streitverhandluug beizuziehen. Der Vertheidiger des Ehebandes hat über alle als Grnnd der Trennung oder Ungiltigerklürnng angegebenen Umstände genaue Erkundigungen einzn-ziehen, inwieferne der Antrag in dem Gesetze gegründet und durch vollständigen Beweis unterstützt sei, oder welche Einwendungen und Bedenken demselben entgegenstehen, sorgfältig zu untersuchen und sich hierüber gegen das Gericht gründlich und gewissenhaft zn änßern. Hätte er hierin irgend etwas versehen, so muss er vom Richter von amtswegen zurechtgewiesen werden. (§ 17 des Hofdekretes vom 23. August 1819, J.-G.-S. Nr. 1595.) § 16. Gegen Urtheile, durch welche die Ehe für uugiltig erklärt oder getrennt wird, muss der Vertheidiger des Ehebaudes immer rechtzeitig die Berufung ergreifen und, falls zwischen Katholiken oder wenn ein Theil katholisch ist, auf die Nichtigkeit der Ehe erkannt wird, selbst gegen eine das Urtheil erster Instanz bestätigende Bernsnngsentscheidung die Revision erheben. Die Erfüllung dieser Pflicht ist vom Gericht erster Instanz zn überwachen. (§ 18 des Hofdekretes vom 23. August 1819, J.-G.-S. Nr. 1595.) 8 17. Wenn die Ehe fiir nngiltig erklärt oder getrennt wird, muss nach eingetretener Rechtskraft dieses Erkenntnisses von amtswegen die Verfügung getroffen werden, dass dasselbe nach Anleitung des § 122 allg. bürgt. Gesetzt», in das Tranungsbuch durch das Inkrafttreten der Civilprozeßordnnng nicht eingetragen wird. (§ 19 des Hofdekretes vom berührt. 23. Angnst 1819, J.-G.-S. Nr. 1595.) § 19. Diese Verordnung tritt am I. Jänner 1898 § 18. Die Vorschriften des Hofdekretes vom tu Wirksamkeit. 13. November 1816, J.-G.-S. Nr. 1296, werden 26. Solutio nonnullorum dubiorum, propositorum ab Episcopo Labacensi, quoad piam associationcm a S. Familia. Vicarius Urbis solvit nonnulla dubia quoad piam associationcm a S. Familia, pro-posita a Revercndissimo Domino Dr. Jacobo Missia, Principe-Episcopo Labacensi sub die 24. Decembris 1896 per literas sequentes: „Emincntissime Domine! Piae Consociationis Sacrae Familiae re-gulae sub n. 3. b. dioecesanis Moderatoribus praecipiunt, ut nomina paroeciarum conso-ciationi adscriptarum ad Urbem mittantur. Huicce officio satisfaciens infrascriptus Epi-scopus Labacensis in adnexis tabulam cum nominibus paroeciarum exhibet, quae usque ad 20. dient mensis Maii a. c. in dioecesi Labacensi praedictae consociationi nomen de-derunt. Simul Moderatoris dioecesani nomine hu-millime rogat, ut Eminentia Vestra sequentia dubia resolvere dignetur: I. Domiciliunt ex una in aliant paroeciam transferentes, debentne egressunt, respective ingressum moderatoribus parochialibus in-dicare ? II. An sodales emortui a moderatoribus respectivis consignandi sunt? III. Possuntne sodales, impediti, quomi-nus statutas preces una simul cum aliis familiae membris recitent, indulgentiarum par-ticipes fieri quibusque sub conditionibus? IV. Quunt in archisodalitate s. Josephi sintiles preciunculae praescriptae eaedemque fere indulgentiae collatae sint, debentne sodales utriusque consociationis pracdictas preces ut indulgentias lucrentur, bis recitare, an vero sodales archisodalitatis s. Josephi, piae consociationi sacrae Familiae nomen dantes, eo ipso membra praedictae archisodalitatis esse desinunt? V. Possuntne etiam „infantes“ adscribi piae consociationi ? et quatenus negative, qua aetate licet adscribere parvulos ? VI. In solemniter in ecclesia suscipiendis familiis debentne omnia et singula familiae membra praesentia esse vel familiae capita respective rectores vel locunt tenentes tantum ? VII. Quas preciunculas debent recitare sodales literarum ignari, ut indulgentias lucrentur ? VIII. Debentne Parochi tamquam Mode-ratores parochiales quotannis non tantum numerum familiarum earumque membrorum sed etiam nomina familiarum Moderatori dioecesano indicare? IX. Possuntne alii sacerdotes in parochia extra sedem parochialem constituti, e. g. Ca-pellani expositi, Parochi, tamquam Moderatoris consociationis ordinarii, in suscipiendis so-dalibus vices gerere respective eum adiuvare, qui sodales suscipiant respectivasque familias immediate Moderator! dioecesano notificent? Qua ratione multae familiae, quae Ecclesiam parochialem ob distantiam loci visitarc non solent, consociationi nomen darent.“ Responsa ad quaesita praecedentia: Ad dubium I. Suadetur fidclibus, sed magis attinet ad Parochos in conficiendo prae-sertim Statum animarum. Ad dubium II. Non est de necessitate. Ad dubium III. Provisum in Manuali Piae Consociationis, in quo enumerantur Indul-gentiae a Pontifice concessae. Ad dubium IV. Pia Consociatio S. Familiae est distincta ab Archisodalitate S. Joseph, ideoque fideles ad utramque pertinere possunt, indulgentiasque adnexas lucrari. Ad dubium V. Affirmative a propriis parentibus sed fieri participes Indulgentiarum nequeunt usque ad rationis usum et pro ple-nariis usque ad lmam Communionem. Ad dubium VI. Omnibus si fieri potest suaderi debet, sed impeditos potest Caput Familiae repraesentare et Parocho inscribendos exhibere. Tenentur vero qui Cellam accedere non potuere coram Imagine S. Familiae con-secrationem peragere. Ad dubium VII. Provisum in Manuali Piae Consociationis. Ad dubium VIII. Non est necessarium, sed sufficit Caput Familiae cum numero mem-brorum. Ad dubium IX. Affirmative de licentia tarnen Parochi. Familiae distantes accedant ad propinquiorem Cellam. Ex aedibus Vicariatus Urbis Die 18. Augusti 1897. Cand. Raphael Chimenti Prosecretarius P. Consociationis S. Familiae. 27. Smrt in pokop drugoverca v fari. Za slucaj, ko umrjev duhovniji kak drugo-verec, kateremu pa zupnik pokopa na ka-toliskem pokopaliscu ne more zabraniti zarad avstr. postave z dn6 25. maja 1868, V., cl. 12. drz. zak. st. 49, opozarjamo gg. dusne pastirje, da je v takem prigodku v smislu c. kr. mini-sterskega ukaza za notr. dne 16. avgusta 1883 st. 8157 takoj poslati prejeti mrlisko-ogledni list ali naravnost onemu dusnemu skrbniku, kateremu je pripadal rajni po svoji veri, ali pa potom c. kr. okrajnega glavarstva. Vse potrebno ozir pokopa uravnä doticni drugo- verski dusni pastir; katoliski zupnik pa naj na cerkvenem pokopaliscu mrtvecu drugovercu odkaze spodobno mesto na onem neposve-cenem svetu pokopalisca, ki je po nizki ograji ali vsaj po jarku locen od posvecene zemlje. Vpise tacega mrlica drugoverca v mrtvasko knjigo natancno in z zaporedno stevilko nje-gov dusni skrbnik. Katoliski zupnik zapise v svojo mrtvasko knjigo brez pristavljene za-poredne stevilke samo ime in vero rajnega, pa kraj smrti ter pripomni, v kateri matici je najti natancni opis doticnega mrlica. 28. Streljanje ob hudi uri. Na raznih krajih sosedne Stajerske, kjer toca pogosto unicuje poljske pridelkc, po-skusajo s streljanjem odvrniti hudo uro. Ker z verskega stalisca ni in ne morc biti nie zoper takc nedolzne poskuse, ki pa utegnejo imeti znabiti vendar le kaj vspeha, se opo- zarja castita duhovscina, naj v tem smislu ljudi poduci, ako bi hoteli nekaterniki tudi v nasi dezeli tu ali tarn napravljati enake poskuse, da se jim ne bodo stavile s strani prebivalstva kake nepotrebne zapreke. 29. Vsprejem v kn.-sk. Alojzijevisce. Pogoji, 8 katerimi se vsprejemajo gojenei v kn. sk. Alojzijevisce, so obsirno oznaceni v äkofijskem listu, 1. 1894, st. V. t. 36, str. 68 s. V naslednjein izpisku priobeujemo glavne pogoje: 1. Vsprejeti se morejo samo taki gojenei, ki so dovrsili najmanj II. gimnazijski razred. 2. Prosnje izroed naj prosilei, ce le mo-goce, osebno, najkasnejse do 10. avgusta, naj-primernejse pa takoj po sklepu solskega leta, pri alojzijeviskem vodstvu. Obrnjene naj so na kn.-sk. ordinarijat; prilozi naj se jim a) krstni list, b) vsa dosedanja gimnazijska spricala pro-silceva, in c) uboznostno spricevalo, ce se prosi za brezplacni vsprejem ali za znizano placilo. 3. Vsprejemajo se samo taki gojenei, odkate-rihje upati, da sc bodo posvetili duhovsk. stanu. 4. Naredba veleslavnega c. kr. dezelnega solskega sveta z dnd 28. avgusta 1894. leta, §t. 2354, po katerej se ucenci, pripadajoci po svojem rojstvu ali po rodbinskih razmerah ozemlju c. kr. okrajnih glavarstev v Crnomlju, Kranju, Novem mestu in Radoljci in ozemlju c. kr. okrajnih sodisc v Kamniku, Kostanjevici, Mokronogu in Zaticini, smejo na ljubljanski c. kr. visji gimnaziji, kamor hodijo v solo Alojzijeviscniki, vsprejemati le izjemoma v posameznih, posebnega ozira vrednih slucajih, ne ovira vsprejema prosilcem iz nobenega dela skofije. Vslcd odloka vis. c. kr. mini-sterstva za uk in bogocastje z dne 22. febru-varija 1897, st. 4189, intim, z razglasom veleslavnega c. kr. dezelnega solskega sveta z dne 18. mar ca 1897, st. 643, je takim posebnega ozira vrednim slucajem, v katerih sme velesl. c. kr. dez. solski svet izjemoma do-voliti vsprejem na ljubljanske gimnazije, „pri-stevati brezdvomno tudi vsprejem v kn.-sk. Alojzijevisce“. 30. Anton Jaksic-evi dijaski ustanovi. Upokojeni zupnik Anton Jaksic, umrl pravil v svojem testamentu z dnö 4. aprila 1895 2. novembra 1896 v bolnisnici usmiljenih in dostavku z dnd 4. septembra 1895 pod bratov v Kandiji pri Novem mestu, je na- st. 7. za Alojzijevisce to-le volilo: „Deskemu semeniscu ali Alojzijeviscu (Collegium Aloysianum) v Ljubljani volim 10.000 gld. (deset tisoc goldinarjev) v ta na-men, da se z obrestmi te glavnice vzdrzujeta dva gojenca v Alojzijeviscu. Doticna gojenca izbere skofijstvo, ki naj se pri tem ozira v prvi vrsti na pridne in sposobne dijake mo-jega rojstnega kraja Fare, potem Ban je Loke, Osilnice in zupnij semiske de- kanije; ako bi pa takih gojencev ne bilo, po-delita naj se ti dve ustanovi izglednim go-jencem iz Kranjske dezele sploh. Ako bi pa Alojzijanec, ki uziva mojo ustanovo, Alojzi-jevisce zapustil ali izpodenbil, izgubi ustanovo.“ Kn.-sk. ordinarijat ljubljanski je ustanovi vsprejel in potrdil 1. februvarija 1898 in ja s tem za prihodnje solsko leto 1898/9 raz-pisuje. 31. Andrej Walland-ova dijaska ustanova. Baron Raspov beneficijat v Kamniku, Andrej Walland, umrl 3. novembra 1882 v Kamniku, je v ustni oporoki de prot. 30ega novembra 1882, sod. st. 10.119, dolocil, „da naj se njegovo premozenje po odstetih vo-lilih razdeli na tri dele; eno tretjino naj do-bita v enakih delih necaka Gregor in Janez Slibar; drugi dve tretjini pa naj kamniski gospod dekan po svoji volji obrne v dobre namene.“ Izvrsujoc omenjeno zadnjo voljo je iz-rocil prec. gospod kamniski dekan, castni kanonik Janez Oblak, kn.-sk. ordinarijatu ljubljanskemu 5000 gld. in ustanovno pismo z dne 4. marca 1897, ki se glasi v izpisku nekako tako-le: Z obrestmi te glavnice naj se vzdrzuje brezplacno v Alojzijeviscu v Ljubljani en go- jenec, o katerem se sme upati, da bo postal gorec duhovnik. Prednost imajo, ceteris pa-ribus, sorodniki rajnega gospoda beneflcijata, ne gledd na bliznjo ali daljno sorodstvo, ce so enako lepega vedenja, ce se enako dobro ucd, ce so enako dobrih starisev in ce kazejo enako go-tova znamenja duhovenskega poklica kotneso-rodni prosilci. Ce ni sorodnikov, imajo, ceteris paribus, prosilci iz radoljiske in kamniske fare prednost pred prosilci iz drugih far v skofiji. “ „Ustanovo oddaja vsakokratni knezoskof ljubljanski ali njegov namestnik, tako da ni odgovoren nobeni drugi oblasti. Isti upravlja tudi sam ustanovno glavnico in ni glede uprave nikomur odgovoren.,. Kn.-sk. ordinarijat ljubljanski je ustanovo vsprejel in potrdil 1. februvarija 1898 in jo s tem za prihodnje solsko leto 1898/9 razpisuje. 32. Slovstvo. Izsla je nova knjiga: „Katoliski molit-venik za bolnike v desetih jesikih za vpo-rabo dufnim pastirjem, slastiv bolniSnicah, kakor tudi vsem prijateljem bolnikov in bolnikom samim.“ — Spisal Adalbert Anderl, duhovnik pri zupni cerkvi sv. Jozefa v Leopold-ovem mestu na Dunaju. Gotovo je bil ze skoraj vsak dusni pa-stir, zlasti po mestih, v polozaju, da je imel opraviti s spovedencem ali bolnikom, cegar jezika ni razumel. Kako si je zelel, da bi vsaj bistvena vprasanja mogel staviti v jeziku, bol-niku razumljivem, ga spovedati in pripraviti na smrt. C. g. pisatelj je veliko uslugo storil 14 dusnim pastirjem z zgoraj navedeno knjigo in bo marsikomu pomagal iz zadrege. — Knjiga ima deset delov; I. del je latinski; obsega sploäna navodila, kako je ravnati z bolniki, jih pripravljati na sv. popotnico in na smrt; ima tudi obrede po rimskem obredniku pri delitvi sv. zakramentov za umirajoce (str. 68). — II. del je nemski: obsega opomine in to-lazilne molitve za bolnike; dalje izprasevanje vesti, kesanje, bozje cednosti, obhajilne molitve za odpustke, razne kratke vzdihe in vspodbu-jevanja za nevarno bolne in za umirajoce. Ta nemski del je potrjen od knezonad-skofijskega dunajskega ordinarijata in je pre-lozen v francoski, italijanski, ceski, hrvaski, poljski, slovaski, slovenski in mazarski jezik: vsak del ima okoli 40 stranij in se dobiva tudi posebej. — Knjiga obsega vse, kar je bist veno potrebno; molitve so jedrnate, pri-srcne, rabile se bodo lahko z velikim vspe-hom. Knjiga se cc. gg. duhovnim pastirjem toplo priporoca. 33. P o z i v. Ze pred vec nego jednim letom so se avstrijskih (cislitvanjskih) skotijah. Ker do- razposlale c. zupnijskim uradom vprasalne sedaj nekateri zupnijski uradi istih pol se niso pole, katere je dala natisniti dunajska vrnili, blagovolijo naj jih cim preje napolniti Leonova druzba, da na podlagi zanesljivih spotrebnimi podatki (o bratovscinah, cerkvenih podatkov sestavi in da na svetlo knjige o ustanovah, drustvih itd.) ter jih doposlati socijalnem delovanju katoliske cerkve v vseh knezoskotijskemu ordinarijatu. 34. Birma in kanonicno obiskanje. Premilostni knezoskof je delil zakrament Mestu. V Trzicu bo birma in kanonicno sv. birme 3. julija v Begunjah na Gorenjskem, obiskanje 31. julija, na Dobravi pri Kropi 5. julija v Mosnjah, kjer je ob enem posve- 16. avgusta, v Kamni gorici 17. avgusta. til veliki altar, ter 9. in 10. julija v Novem 35. Duhovne vaje za duhovnike. Duhovne vaje za duhovnike se pricnö Castiti gospodje duhovniki, ki nameravajo letos dne 22. avgusta zvecer ter se kon- posluziti se lepe prilike, katera se jim zopet cajo dne 26. avgusta zjutraj. ponuja, naj o tem svojem namenu kmalu ob- Vabi se torej castita duhovscina, da se veste dekanijske urade, da morejo le-ti tu vdelezi duhovnih vaj v prav obilnem stevilu. sem porocati do 12. avgusta. Zlasti naj pridejo tisti gospodje, ki se jih ze dolgo casa niso vdelezili. 36. Nabiranje milih darov za pogorelce v Pijavi gorici. Veleslavno c. kr. dezelno predsednistvo za Kranjsko je doposlalo z dopisom z dne 27. junija 1898, st. 2900 nastopni poziv: „Dopoludne 23. maja 1.1. je v vasi Pijava gorica istoimenske obeine v politicnem okraju Ljubljanske okolice nastal pozar, ki ga je mocan veter tako pod-netil, da je vecji del vasi popolnoma upepelil. Do tal je pogorelo 13 his, 17 hlevov, 7 vezanih kozolcev, 6 sup in 41 manjsih gospodarskih poslopij, in raz-topili so se tudi zvonovi podruznice sv. Simona in Jude. Ker je vrhu tega zgorelo doticnim posestnikom tudi mnogo domace zivine, hisne oprave in druzega blaga, znaäa vsled pozara narejena skoda nad 26.500 gld., za katero so bili posestniki zavarovani samo za 8880 gld. Pozarna nesreea, ki je zadela skoro samö uboznejse posestnike, je zanje z ozirom na jako slabo letino lansko tako obcutna, da preti kar naravnost uniciti gospodarski obstanek prizadetih prebivalcev. V olajsanje velikega ubostva med pogorelci raz-pisuje slavno c. kr. dezelno predsednistvo za Kranjsko v Ljubljani zategadelj nabiranje milih darov po vsej kro-novini ter apeliram na obceznano dobrodelnost prebi-valstva, ki bode gotovo tudi zdaj radovoljno podpiralo tako hudo prizadete dezelane. Nabrane darove sprejemajo dezelno predsedstvo, mestni Magistrat in okrajna glavarstva, razglasili se bodo v dezelnem casopisu ter izrocili svojemu namenu.“ Na prosnjo imenovanega dezelnega predsedniätva se naroca s tem cc. gg. dusnim pastirjem, naj oznanijo razpisano nabiranje z lece, nabrane darove pa naj posljejo zadevnemu c. kr. okrajnemu glavarstvu, oziroma v Ljubljani mestnemu magistratu. 37. Pomoc potresencem v sinjskem okraju v Dalmaciji. Precastiti skofijski ordinarijat v Spljetu (Spalato) v Dalmaciji se je obrnil na tukajsnji kn.-sk. ordinarijat z nastopno prosnjo: „Die 2. currentis mensis hora quinta mane localitas Siniensis ejusque districtus valde gravi terrae motu affligebatur, qui sequentibus diebus 4., 5. et ö.Julii repetitis vicibus peculiari quadam vi destructiva per-crebuit, immo adhuc proh dolor perdurat. Aedes scho-lasticae dirutae, Ecclesiae nee non aedes parochiales gravissimo damno affectae, agrieolarum domus penitus deletae sunt. Damnum praecipuum perpessae sunt loca-litates Turjaci, Kosuti, Caporiee, Vedrine, Trilj, Grab et Vojnic. Amplius mille familiae domibus privatae sunt. Porro populatio versatur dormitque sub divo, ad-hibitis tentoriis, tabulatis carpentisque. Plures exinde vel necati vel vulnerati sunt. Quapropter, etsi non ad totaliter miseriam incolarum ex memoratis localitatibus tollendam, tarnen saltem leniendam, permulti, stipem suam transmittendo, in auxilium accurrerunt. Sua Sacra Apostolica Majestas, gratiosissimus Imperator ac Rex Noster Franciscus Josephus I. munifice ac benigne pro damnum perpessis 4000 fl. elargitus est. Infrascriptus igitur summo sibi honori tribuit se-met posse benevolentiae Istius Reverendissimi Ordina-riatus Princ. Episcopalis egenos afflictosque, dioecesa-nos suos, qui terrae motu in hunc miserandum statum redacti sunt, commendare. Itaque infrascriptus enixe orat, ut Isti Reverendissimo Ordinariatui Princ. Episco-pali complaceat R. P. T. Clerum nec non fideles istius Dioeceseos certiores facere de prorsus miserabili statu, in quo Districtus Siniensis post terrae motum versatur, proindeque eosdem ad colligendam stipem pro memoratis miserabilibus advocare. Infrascriptus quodlibet munusculum pro miseris dicatum sibique transmissum pergrato animo accipiet, maximasque jam nun gratias nomine proprio et afflicto-rum refert.“ Z ozirom na to prosnjo naj opozorö cc. gg. dusni pastirji vernike na nesrecne Dalmatince, da jim poma-gajo po svoji moci v grozni nesreci z milimi darovi. Nabrani darovi naj se posljejo kn.-sk. ordinarijatni pisarni v Ljubljani, katera bo skrbela za to, da pridejo v roke ponesrecencem. 38. Konkurzni razpis. Razpisujejo se sledece zupnije: Vrabce, Podkraj v vipavski dekaniji, Studenec v leskovski, St. Joät pri Vrhniki v vrhniäki, Ambrus v zuzemberski, Prezganje v litijski in Rovte nad Jesenicami v radoljiski dekaniji. Prosilci za zupnije Studenec, St. Joät pri Vrhniki, Ambrus in Prezganje naj prosnje obmejo na veleslavno c. kr. dezelno vlado v Ljubljani. Prosnje za Vrabce in Podkraj naj se sestavijo na Skofijstvo ljubljansko, za Rovte nad Jesenicami pa na slavno kranjsko industrijsko druzbo kot lastnico fuzin na Savi. Kot zadnji rok za vlaganje proäenj se s tem do-loca 18. avgust 1898. 39. Skofijska kronika. Velecastiti gospod Janez Flis, stolni kanonik, stolni zupnik in dekan ljubljanske dekanije, je imenovan za generalnega vikarja premilostnega gospoda knezo-skofa Antona Bonaventure. Za slucaj odsotnosti gospoda generalnega vikarja je delegiran namestnik premilostnega g. knezoskofa presvitli g. prelat dr. Janez K u 1 a v i c. Za dekana ljubljanske dekanije je imenovan velecastiti gosp. stolni kanonik Janez Susnik; vodstvo stolne zupnije pa je izroceno v. c. g. stolnemu kanoniku Jozefu Erkerju. Velecastiti gospod castni kanonik in kn. sk. kan-celar Martin Pogacar je stopil v pokoj; na njegovo mesto pa je imenovan za ravnatelja knez. sk. pisarne c. g. Jozef Siska, dosedanji kn.-sk. tajnik, ki je bil imenovan ob enem za pravega konzistorijalnega svetnika. Kanonicno vmesceni so bili cc. gg.: Francisek Peäecna zupnijo Rob, dne 12. aprila; Miha*el Kozelj na zupnijo Podbrezje, dnd 26. aprila; Jozef Lavric na zupnijo Logatec, dnd 14. junija; Francisek Gornik na zupnijo Postojina, dne 30. junija, ki je bil ob enem imenovan za dekana postojinske dekanije, za kn. Sk. duhovnega svetnika ter za clana okrajnega Solskega sveta v Postojini; Leopold Rihar na zupnijo Nevlje, dne 4. julija; Francisek Perpar na zupnijo Sv. Tro-jica pri TrziScu, dne 7. julija; Francisek Cesarek na zupnijo Zagradec, dne 7. julija. Zupnija Borovnica je podeljena c. g. Gustavu Schiffrerju, zupniku v St. Joätu nad Polhovim Gradcem; zupnija Pr es er je c. gosp. dr. Ferdinandu Cekalu, zupniku na Studencu; zupnija Gorice c. g. Jemeju Primozicu, kuratu na Vrabcah. Premesceni so bili cc. gg.: Franciäek Finzgar, mestni kapelan v Kocevju, kot mestni kapelan v Idrijo; Jozef Gliebe, kapelan v Fari pri Kostelu, kot mestni kapelan v Kocevje; Dominik Janez, kapelan v Loskem Potoku, kot ekspozit na Goro pri Sodrazici; dr. Jozef Gruden, ki je bil zacasno vpokojen, kot kapelan na Bohinjsko Bistrico; Venceslav Vondrasek, kapelan v Dobmicah, kot zupni upravitelj v Ambrus; Jozef C e g n a r, kapelan v Moravcah, kot kuratni beneficijat na Vrhpolje pri Moravcah; Janez Mihelcic, kapelan v Zaticini, kot zupni upravitelj ravno tarn; Anton Kocijancic, kapelan v Vodicah, kot zupni upravitelj na Gojzd; Jozef Plantaric, kapelan v Cemseniku, kot kapelan v Vodice. V zacasni pokoj je stopil c. g. Janez Gnjezda, kapelan v Cmem Vrhu nad Idrijo. Na novo je nameäcen c. g. Jozef Krzisnik, se-meniSki duhovnik, kot kapelan v Cmem Vrhu nad Idrijo. Umrli so cc. gg.: Janez Cizek, misijonar druzbe sv. Vincencija Pavlanskega, dne 22. maja v Ljubljani; Francisek Barboric, vpok. zupnik kräke §kofije, dnd 1. junija v Ljubljani; FranciSek Gregori, zupni upravitelj v Zaticini, dne 1. julija v Vodmatu pod Ljubljano. Priporocajo se v molitev castitim duhovnim sobratom. Knezoskofijski ordinarijat ljubljanski, dnd 7. julija 1898. Izdajatelj in odgovorni urednik Josip §i$ka. — Tiskala Katoliäka Tiskarna.