Gesetz- und Verordnungs-Blatt für daS Hevzogthnm Krnin. Jahrgang 1866. XVI. Stillt. A u s g e g e l> c n und v c r s c n d c l a in 31. D c c e in b c r 1 8 6 6. —-------------------------- Zakonik in ukazni list za vojvodstvo kranjsko« lilo 1861». XVI. del. la d a n i ti razposlan 31. decembra 1866. Laibach. Gedruckt bei Rosalia Eger. — 7 MSJSäJMll, Natisnila Rozalia Ejrer. 21. Razpis c. k. deželne vlade za Kranjsko od 24. decembra 1866, št. 11723, * Merim se razjasni« Je minjsternki ukaz ml 81. julija IHO-l, It. 056», zastran opro-stenja otl vojtiline na razilelenili fcinetljali. Zavolj pomišljikov, ki so se primerili, je c. k. državno niinisterstvo dogovorno z visokim c. k. vojaškim ministerstvom z razpisom od 19. decembra 1866 št. -18'— „ v 2128 ’ potrebno spoznalo, odločbe ministerskega ukaza od 21. julija 1864, št. 9559 (razpis c. k. deželne gosposke za Kranjsko od 6. avgusta 1864, št. 8024;— Zakonik in ukazni list za vojvodino Kranjsko, leto 1864, XIII. del, št. 13) zastran opro-stenja od vojašine na razdelemh kmetijah tako-le dopolniti, oziroma prenarediti: Ako je zapustnik svojo kmetijo še v svojem življenji razdelil v dve ali več pravilnih (normalnih) kmetij z privoljenjem dostojne gosposke, kjer je tacega privoljenja k temu treba, tedaj more samo eden njegovih naslednikov zahtevati opro-s t e n j a o d v o j aš i n e. Ravno ista utesnitev na enega naslednika nastopa tudi takrat, kedar se je ta razdelitev naredila še le od neslednikov, naj si bode po naročilu poslednje volje zapustnika, ali brez tega po lastnem dobrovoljnem dogovoru naslednikov. Ako bi potem dvomba postala, ki eri teh naslednikov, ki so v enem teh treh tukaj imenovanih zgodkih v posest normalne kmetije prišli — če so vsi drugi postavni pogoji spolnjeni — utegne dobiti oprostenje od vojašine, tedaj se ima isto oprostenje spoznati posestniku onega dela kmetije, na kterem je zapustnik svoje navadno staniše imel. Po teh odločbah se mora tudi ravnati pri odpušanju od v oj aš in a po §. 42 k d postave za dopoluovanje armade, toda z ozirom na ministerski ukaz od 12. aprila 1863, št. 5768 (dodatni ukaz št. 162) samo v istih zgodkih, kedar — če so res vsi drugi pogoji spolnjeni — kmetija, ktera po razdelitvi postane, Spada sama na sebi zopet v vrsto nerazdeljivih kmetij. Edvard baron Hach I. r., c. k. deželni poglavar. 21. (Erfaß her ft. ft. £anbcsöel)örbc für DCratn vom 24. Dcccmöer 1866, Kr. 11723, mit einer Grläntcrung der Ministerial-Werordnnng vom 21. Juli 1861, Nr. 9559, in Betreff der Militärbcfrciung auf gethcilte Banernwirthschaften. In Folge vorgekommener Anstande hat das H. k. k. Staatsministerium nach gepflogenem Einvernehmen mit dem H. k. k. Kriegsministerium mit Erlaß vom 19. December 1866, Nr. die Bestimmungen der Ministerial-Verordnnng vom 21.Zuli 1864, Nr. 9559 (Erlaß der k. k. Landesbehörde für Krain vom 6. August 1864, Nr. 8024, — Gesetz- und Verordnungsblatt für das Herzogthnm Krain, Jahrgang 1864, XIII. Stück, Nr. 13), in Betreff der Militärbefreiung auf getheilte Baucrnwirthschaften in nachstehender Weise zu ergänzen, bezüglich abznändern befunden: Im Falle ein Erblasser seine Banernwirthschaft noch bei seinen Lebzeiten in zwei oder mehrere normale Banernwirthschaften mit Bewilligung der zuständigen Behörde, wo eine solche Bewilligung hierzu erforderlich ist, getheilt hat, kann nur Einer seiner Erben die Militärbefreiung ansprechen. Eben diese Beschränkung auf Einen Erben tritt auch ein, wenn jene Theilung erst von den Erben, sei es in Folge letztwilliger Anordnung des Erblassers oder ohne diese über das eigene freiwillige Einverständuiß der Erben vorgenommen wird. Wenn sodann ein Zweifel entstünde, welcher von den in einem der hier angeführten drei Fälle zum Besitze einer normalen Banernwirthschaft gelangten Erben, die Erfüllung aller übrigen gesetzlichen Bedingungen vorausgesetzt, die Militärbefreiung zn erhalten habe, so ist selbe dem Besitzer jenes Theiles der Wirtschaft zuzuerkennen, auf welchem der Erblasser seinen ordentlichen Wohnsitz gehabt hat. Diese Bestimmungen haben auch auf Entlassungen aus dem Heere nach 8- 42 zu d des Heeresergänzungsgesetzes Anwendung, jedoch mit Rücksicht auf die Ministerial-Verordnnng vom 12. April 1863, Z. 5768 (Nachtragsverordnnng Nr. 162), nur in Fällen, wo — vorausgesetzt, daß alle übrigen Bedingungen erfüllt sind — die aus der Theilung hervorgegangene Banernwirthschaft, auf welche die Entlassung angesucht wird, selbst wieder in die Kategorie der untheilbaren Banernwirthschaften gehört. Eduard Freiherr von Bach m. p., f. E. Statthalter.