Narodna In univerzitetna knjižnica v Ljubljani DISTTNCTIO EX NATURA rei FORMAL1S ACTUALIS Contra novos ejus Impu- gnatores vindicata & defenfa CUM OUODUBETIS THEO-SCOTO- L O G I C I S. Pi{AzSI D E P. F. M A XIM O RUESCH Ord. Min. S. Francifci Reform. SS. Theologi* Lečiore Ordinario, & Provinci* Diffinitore Ačtuali. PBJOPUGNANTE P. F. B A S IL I O BA TTAUZ ejufdem Ordinis & Študij Alumno. LabaciinEcckfta Beat. ma Virginia in Citlos ajfumpta. CUM FACULTATE SUPERIORUM. 'Anr.o M. D C C. XVII Menfe Julij Die Labaci, Formis J. G. Mayr, inc. Prov.Carn. T. . -— '1 53223 ,. C ^Um pnefensTračtatusbina- j rumcontroverliarum,qua- rura priina dirtinčtionem ex na- tura*rei fornialem in crektiš, *al- tera in Divinis tuetur, ex com- iniiFione noftra revifus nihii fidei Orthodoxx, aut bonis moribus diflbnum contineat, imb diffi-. cultates in šjs occurrentes ciarb, & folide difloivat, Concedimus hifce Licentiam, ut imprimacur. In quorum fidem, &c. Ex Of- ficio Epifcopali Labaci 9. Junij 1717. oannes Jacobus Schilling SS. Theologia: Doftor, Proto- notariusApoftoliciis, Vica- - rius Generalis Labacenfis. i \/ ' e: ji !! iii lili ililiiii nil if fii f if P R m F A T I O. .Af/ce Lc&or. Nthil Jub [oh novum , n e c valet quifquam dicere : Ecce hoc recens ejl : jam enim pracejfit in fdculis qua fnerunt ante nos. Ecclefiafl. c. z. f . 10. Et quid efly quod fuit ? ipfium , auod futurum'tjt; ejuid eji y qmd fadum ejl ? ipfum , quod fackndum e ji. Non evulgo proinde has pagellas ■, quafi quid novi fub file) cilm dudam jubtilis Academia Jludiose attemperata ab adverfantibus , tam Veterum , qudm B^e centi o?' um ficulu } & maxime paucis ab- hinc annis in Univerfitate Anglipolitana diJlinSio hdc formalis Academice provocata , d meo , cjuon- dam ad Beligionem Seraphicam firuido Dire&ore jlrenue ac Scot/Jlicevindicata fuerit ; nec hstc fcržbo y ut pungant , aut obruant , cjuamvu forfanajfurgant ac urgeant ; quia minime decet Viros Beligiofos hijpida in difiputationibus proferreverba, maxime SanAijJima 1 ‘aupertatis Se&atores 5 puibus Patriar- eba Nojler Seraphicus D. Francifcm boe monitum in tejlamento Juo obfirvandum r sli q uit ; dtbe- rnusbonorare,&venerariThcologos,ficut qui mšniftrant nobis fpiritum & vitam. Orna man. datum pr a oculit femper babere volo , vmnefjue _ X S i* in hoc paffu Adveifarios colo ac venercr , ut fin- cere de quolibet eorum dicere valeam, oppro- bria exprobrantium tibi ceciderunt fuper me. ■Sed quia (lifiinciio form ali s aflualis vix non eji unicum , vel cer te pr&cipuuni Schola »o/irafynt- bolum , & per untverfam tam L 3 hilofophiani~,qttdm Th ologiam in pluribm materiji Jrmamentum, Statui inbarendo vefligijs Scotijfeclarum r ur s lis eandem manutenere , ac contra identidem pullu- lantes Adverfariorum inf uit us tmn philofopbicos , tum theologicos , non cjuidem oj} e n Jv'e p tli tre , fed amicabili deje njiv a pugnandi methodo pro vinbtts modejle tu eri , ut & bujus n o Ji ra, Provinci quod addo ad fignificandum hanc di- ftinclio- Philosophica^ % fiin&ionem reperiri etiam inter naturam com- pletam, & fuas proprietates ; Item inrer na¬ turam , & fuam differentiam individualem, inter Naturam Divinam , & illius fubfiften- tiam, &c. Qute non funt propriž formalitates> tuni Natura Divina, ut alibi, fit adus puriflt- mus in ratione Eflentice. Hinc illa diftindio- nis extrema, qute totam important eflentiam, non redč vocantur formalitates; Licet non delint formaliftte qui formalitatem diftingunfi in totalem & partialem , quod tamen minus placet. 4. Necindč fequitur (ut nuperus quidanr voluit) diftindionem inter naturam, Sc fuam haecceitatem, fubjedum, Sc proprietates , Ef¬ fentiam Divinam , eju(que fubfiftentiam efle ftride realem , eflentialem, aut faltem mix- tam, quia diftindio illa eft inter extrema, quorumunum faltem habetpropriam exiften- tiam. Non [ejuitur, inquam , quia diftindio formalis non folum eft inter formalitates, fed etiam inter realiter identificata , & habentia tandemexiftentiam,utiinpropofito funtfub¬ jedum & ejus paflto,natura &htecceitas,&c. f. Alij prteterScotiftas nullatenus dividunc diftindionem realem ex natura rei,fed tantum admittunt diftindionem realem ftridam; Di- vidunt tamen rationis in diftindionem ratio¬ nis ranocinantis, & in diftindionem rationis A a ratio- 4 CONTROVERSIA I. ratiocinat«. Di/linBio rationis ratiocinanth di¬ citur tila , quaft ab intelleBu fine aliquo funda- mento in re , ut fi quis diftinguat Petrum a le jpfo. DiJlinBio rationis ratiocinatd, dicitur iUdy c] na ft ab intelleBu cum alicjuo fun d amen to in re t ut dum concipitur,ajunt, aliqua entitas 5 qute in reeft unica, ac fi efiet multiplex, eo quod includat virtualitcr feu eminenter aliquos ef- fedus, aut aliqua prttdicata, quae feorfim pot funt terminare cognitionem, licčt inadtequa- tam & imperfedam , ut quando in homine concipitur rado animalis, ut dfftinda k ratio- ne rationalis, quaj diftindio ab aliquibus vo- catur fundamentalis in re , ab alijs vero vir- tualis, & formalis adtualis folum per intel- ledum. Hae funt divifiones diftindionis ma- gis ufitatain Scholisad noftrutn propofitum. 6. Hinc dum Adverfarij dicunt omnem di- ftindionem, qux datur ex narura rei efle rea- lem juxta ferč reliquos omnes prater Scoti- ftas, ineptč hos excipiunt, qui aequ£ fatentur omnem diftindionem ex natura rei efle rea- Iem, vel fimplidter talem,qute eft inter rtm & rem, vel fecundum quid talem, qure eft in¬ ter rtalitatem , & rea/itatem, feu formalitatem , & formalitatem , fumpto vocabulo diminuto a re & formft todus. 7. Nec obftat, quod communiter vocetur etiam dijlinclio medu. Dicitur enim medna non per PHILOSOPHtČA. 5' per participationem utriulque extremi, qua- fi aliquid participaret de diftin&ione fimpli- citer reali, & de diftin&ione rationis, ut rur- sus quidam falso imponunt Scotiftis, Ted di- citur media per abnegationem utriufque ex- tremi; quia fcilicet nec eft interrem St rem, ficut eft diftindtio ftri&č realis, nec inter extre- ma per rationem tantum diverfa, ficut diftin- čtio rationis; fed eft inter Tormalitates, Sr rea- litates, Ste. Anteomne opusintelledlusalias, &alias. Hincetiam eft diftinčtio minor ftri- čte reali ,8t major diftinčtione rationis, atque fic iterum quafi media ; Temper tamen ex na¬ tura rei, Teu realis , Teu Tecundum qui'd , Teti (quod idem eft ) realis formalis : quia ut dixi, non veriatur inter rem, & rem. Sed quid nomine rei, & realitatis apud nos innteiliga- tur? fit. 8. Conclufio i. Nomine rei ftri&dfump- ta intelligitur ens veram exipens , aut fn&fijlent per propriam exifientiam , aut [u&fi/ientiam, vel certe capax fic ex;Jlendi , aut fubfijlendi. Quia nomen rei poteft filmi tripliciter.. i. Pro Om¬ ni eo,quod exiftit in rerum natura, ita utha- beat propriam exiftentiam , per quam poteft exiftere fine alio, five fit Tubftantia , five acci- dens, ut hic homo, hic lapis, Ste. 2 . Pro eo, quod exiftit quidem in rerum natura praster opus intelle&us, & poteft etiam ab alio Te- A 5 parad, € CONTROVERSIA I. parari, /ed non exi(tere feparatum fine lilo,in quo eft, & tales funt modi extrin(eci, quirea- Jiter infunt rebus, & fubjeda eorum poffunt efle fine illis,fed non ifti fine fuis fubjedis, un- de non funt tam res , quam modi rerum , 8c confequenrur hasc fignificatio rei eft minus rigorofa. j. Sumitur adhuc minus proprič, & fignificat ea , qute infunt quidem rebus in- dependenter ab omni operationc intelledus, fed funt adeo infixa rebus fuis, ut nec res fine iilis, nec illa fine rebus ullo modo , n£ divmi- tus quidem poffint exiftere , nec illa inter fc feparari> ut funt intelledus, & voluntas in Angelo, EfTentia & Paternitas in DE O, &c. jMaftrius definit rem Difp. 6. met. q. 7. art. 2. fl. 160. EJfe id , ejuod p er veram efjicientiatn , phfficam caufalitatem accipit effe , jivi dein folita - til exJiere po/Jit,five non. Super rem primo Sc iecundo modo defcriptam fundatur diftindio flridč realis, qu® proin requirit extrema, quor- rum utrumque fit verum ens exiftens , auc fubfiflens per propriam exiftentiam, aut fub- Jiftentiam. 5. Ex quo patet falfum efle, quod fignum univerfale diftindionis ftride realis ( ut fibi quidam finiftrč perfuadent) fit capacitas veri- ficandi duo prsdicata contradidoria inter duos conceptus objedivos quomodocunque. 20. Condufio 2. Nomine formaliutis fen rear Philosophica. *f fealitatis intelligitur rado qucedam> quae in fe confiderata non eft res , quia non poteft per fe exiftere> fed eft aliquid rei > non ficut mate- ria & forma funt aliquid compofid ; fed per identitatem, quatenus eft aiiquis gradus me- taphjdicus eflentia: rei,ide6que vocatur for- malitas,feu realitas, aut, quod idem eft , ali- quitas, ieu aliquid rei; undč folet defcribi k Scotiftis: Formalitas eft ratio objediva comepti- biiis in alicjua re conceptu perfeBo , & adaquan diflinSo d conceptu , quo concipitur alia ratio ob* jeciivn ejufdem rei. Formalitas fic fumpta fun- dat diftinčdonem ex natura rei formalem, t6 formaiem accipiendo non per intelle&um } led ex naturarei obje&ivč, velut aliquid ejus an- te omne opus intelle&us >fed quafi diminutfc, & minus quam realiter ftričtč. n. Etin hoc fenfu inquit DočtifT. Čara- muel in fua metalogia Lib. 3. de diftin&ioni- bus Difp. 3. art. 3. n. 221. Hodie ut video, di - jlin&io formuli* Thomijlica communior eji , &c. Sed qttia Scotifticam clariorem & veriorem eociflh* mOj volo illam [pedali fiudio fropugnare. Sane ijia diJlinSfio formalis ex natura rei reijcitur om- nind d Thomiflis, &Jefuitis : defenditur a Scott* Jlis , & curiofe d Fonfeca. Hurtadus met. Difp. 6 . fed. j. §. fi. concpueritur , qu»d non viderit apttd Scotico) di/linclionif ifiius alitpuam aut defnitio* nem, aut expofitionem : er go prius ivit ad ctzlunt A 4 Hur- 8 CoNTROVERSIA L Hurtadut, tjuarn 7 hom>Jlas , aut Scotidas inteUe- /, Ktrit jam in verbo (fic jpero ) omnia videns noti n tget noflris commentarijs : qui alijs pluribus pro- u c lerunt, ne c um Hurtado conquerantur , & alijs, p qui non capiunt eam, de quibus pergit Car- muel L. C. video multos hodie gloriari Scotifiarum p nomme, qui Scotifiarum fubtilitates 'mteUigere no- n lunt , aut non pojfunt : multos fub D. Tborna La- fi karo tjus menttm ajfejui : mul-os , qui conciliart ti cppofitas Scholas voiunt , unda at en as tnifccrc , & se opiniones contrarias confundere: Ergo etiam ex c< mente Do&iff. Caramuelis diftinčtio forma- fi lis ex natura rei adualis non coincidit cum ir Šila Thomiftica, aut Recentiorum. d 1 1. Porr 6 identitas realis ab omnibus com» r; muniter divifa in genericam , fpecificam, & d numericam ( ut taceam priores duas identi- le tates, quomodo bomo , & leo funt unum ac d idem in genere, Iicčt loco, tempore , & fub« rt jedo feparatj; quomodo Petrus , & Paulus it funt unum & idem fpecie) de fola hic identi- p; tate numerica termo eft, eamque fubdividi- rt mus in numericam realem, & formalem. Nu. re merica realis rji,feu realiter eadem funt, quorum li' tntitas exijkns, aut fubfi/lens , p er propriam, exi- Jlentiam , aut fubfiHentiam e/i una. Identitas ft enim eft plurium ,aut quafi plurium unitas in re eflcntia, exiftentia, aut fubfiftentia, ut habcc N Arift. i. met. c. 16. Identitas ej juadam um- ej Jas Philosophica. 5 'e- tasplurium tfjendi. Sic plures in eadem re for- >» malitates realiter funt identificattr, quia funt o- una realiter entitas propter unam entis veri s, propriam exi{lentiam,&c. r- 1$. Identitasformaliseft plurium, vel quafi m pluriumperconceptumduntaxat, vel folo no¬ ti. mine diverlorum in effentia unitas: & ifteeft a- fupremus gradus identitatis, feu fumma iden- rt titas, cum fundet conlenlum in omni prtedicato & seftimabili; atidentitasrealisminornecfundat iX confenfum in omni prtedicato formaliter. Et a- fic quafiapriori defcribitur identitas realis nu¬ ni merica: qua£i a pofteriori vero realiter eadem dicuntur, qute funt ab invicem prorsus inlepa- n- rabilia, necfe habent utproducens & produ- & duni) utcaufans&caufatum, nec aliam limi- :i- lem oppofitionem. Hinc ficut iignum diftin- ac dionis realis apudnoseft feparabilitas a parte b- rei,adualis, velpotentia!is»vel proportionalis ; us ita fignum identitatis realis a pofteriori eft infe- ti- parabilitas tališ. Htecprtemittenda erantpro li- reda intelligentia rei, & realitatis, diftindionis «. realis, & ex natura rei formalis; identitatis rea, m lis & formalis. Sed :i- 14. Dices cum Adverfarijs, non poffe Scoti- as ftas abfque contradidione diftindionem ftridž in realem conftituere in diverfitate exiftentiarurn. cc Nec dicere res plures efle, qute habent plures ti- exiftenti.as, quia tune etiam formalitates, & at A ; reali- IO CoNTROVERSIA I. realitates eSenc plures res, & diftinčtiointer eas qr foretftričlerealis, utpotč inter entia haben- ve tia diverias, & propriasexiftentias,communior enimScotiftarumtribuit fingulisformalkatibus pc propriam exiftentiam: ergo. R. negando ant, tai quoad ntramque partem. Prob. dift. tune fte etiam formalicates effent plurates res , & di- na ftin&io inter eas eflet fimpliciter realis, fi illi a£ Scotiftte fingulis formalitatibus tribuerent exi- dr ftentiam adcequawm , eni fci!. correfpondeat co Integra fieries, & tota colledio graduum prat- fi dicamentalium a fupremo ufque ad ultimura jar individualem incluforum cone. antec. Si autem pri tribuant fingulis formalitatibus tantum exi- mi ftentiam inada?quatam, feu talem, cui non cor- co refpc-ndeat integra(eries,&colledio graduum eflentialium nego antec. Dato ergo etiam,quod ab fingulat formalitates juxta communem Scoti- de ftarum fingulas haberent exiftentias; adhuc ha malč inferunt Adverfarij, eos non pofle fine tet contradičtioneconftituerediftinčlionemftričtt cfl realem in diverfitate exiftentiarum: conftitu- foi untenim eamin diverfitate exiftentiarum,fed lit; talium, quibus correfpondet integra Temper co feries & collečtio graduum entis citra omnem cx contradiclionem. pi'< i p. Porro qu6d fingulte formalitates non th; habeant proprias exiftentias verius vifum eft pu Mafirio, aliilque Scotiftis, vel exindč,quiaid, cu quod Phiiosophtca 1 l eas qnod exiftit, efl terminus phy(icte caufalitatis., en- vel ačtionis, leu etiam ut quidam loquuntuir tior Phyfict emamuionu , c]uomotlo formalitatesnori bus polfuntperfe immediatčefle terminus caufali- int, tatis phy(ica?. Tum quia ex Scoto & aliis exi- jnc ftentia dicitur ultimus ačtus eo, quod fuppo- di- nat eflentiam conftitutam fecundum omnes illi ačtus metaphyficos differentiarum, etiam in- :xi- dividualium ; ergo non cuilibet formalitati ,eat correfpondet propria exiftentia. pr. con. Quia rat* fi cuilibet correfponderet propria exiftentia, um jam non fupponeret totam coordinationem em prasdicatorum, Scaduum met. cum aliqutefor- ;xi- malirates dentur priores 8c pofteriores in tali :or. coordinatione. Sed um 16 . Inftant. Eflentia non diftinguitur realiter jod ab exiftentia: ergo cuilibet eflentia? correlpon- 3ti* det propria exiftentia: fed quaflibetformaIita$ buc habet propriam eflentiam diflinčtam formali- [ine ter ab eflentia alterius formalitatis : ergo tali ičti eflentia: correlpondet propria exiftentia etiam itu- formaliter diftinčta ab exiftentia alterius forma- fed litatis. Quod eflentia poflit dupliciter per confiderari. Primi pro re , cui non repugnac em exiftere, & qute poteft efle terminus ačtionis produčtiva:, & in hoc verum efl primum en- ion thymema; fed falfa eftminorfubfumpta,quia eft jiulla formalitas per fepoteft efle terminus ali- iid, cujusa&ionisprodu&ivKjaut phyficK emana- jod tionis« 12 CoKTR O VER.SIA I. tionis. Secundo pro quacunque ratione eflen- tiaii, in quo fenfu dicimusformalitates habere propriam eflentiam : quia quidquid eft , eo modo, quo eft, habetfuam eflentiam, cum nil poffic cfle fine ftia propria, & intrinfeca ratione efientiali. Sed ut lic falfum eft primum con- tequens , fcil. Quod cuilibet eflentias corre- fpondeat propria exiftentia. De hoc redibil termo. quseft. feq. Necperhoc volo claudere viam , ut qui!ibet Scotifta defendat modum quemcunquevoluerit,cum etiam alterfit pro- babilis, & rcpertus apud Scotum. pat po prc Int exi alic ftin Q_U M S T I o ir. An fit pofjibilis diftinčlio formalit Scotijlica media inter fimplki - ter realem & rationu? rur Sal cer ref| lib« af c del pol din lita ver for; t *7- C , XScotiftis vixeft, qui hanc tradet !". e . quaeft. Sedfefigunt in fide Magiftri, S1 exquo,dum probant illius adualitatem, fup- nes ponunt certo poflibilem. Quia tamen Rečen- fl uc tiores diftindionem ex natura rei lormalem in a P' fenfii k nobis relato quteft. prteced. negant, pot- “ at fibilem videl. i. inter formalitates, qusenon^P 2 funt a fc invicem feparatie adu,vel potenti2,: tl P ve! proportione, ideft, qus nonfunc adu fe- e( ^ para- Philosophtca.’ 15 en- parat*,necpoffuntfeparari, nec fehabentpro- ere portionaliter ad modum (eparatorum, veluc eo producens&produčtum,caufa & caufatum. 1. n j[ Inter formalitates , qu* non habent proprias )n8 exiftentias, nec pofiunt immediatč terminare 3n . aliquam ačtionem phyficam, ralem dico, di- re . ftinčtionem inter ejufmodi formalitates afle- jjjjt runt adverfarij impoffibilem, cum credant. 1.. er8 Saltem divinitus (imiles formalitates a fe invi* LiI11 cem (eparabiles. 2. Cuilibet realitati ačtuali ro . refponderepropriamexi(tentiam ,& j.Quam- libet realitatem creatam, eo ipfo, qn6d non fit 2 fe, fed ab alio ,po(fe immediatč terminare, ac debere aliquam ačtionem phyficam. 4. Non polfunt percipere,quid (it illa refultantia,aut .. dimanatiometaphyfica,quain Scotift* forma- /#litatibusattribuunt? in hoc fenfu negant Ad- rj m verfarijpoffibilitatemdiftinčtionis exnaturarei formalis. Contra quosfit. 18. Conclufio: nec formalitates in eadem j. et re plures, nec diftinčtio ex natura rei forma- ^ r j lis inter eafdemeftimpodibilis.itaScotifta; om- *nes. Nec h*c habetaliam di(ficukatem,ni(I, »n- qu°dAdverfarij nolint intelligere, quod detur "j n a partereiprscifio identitatis,qua non coinci- dat in ejufdcm negationem fimpliciter v. g. on quandoScotiftae dicuntlntelledtus Divinus di- .j^ ftinguttur a Voluntate Divina, & c. Quia Inrel- p e *lečtustanuimdUnrdlečtus,leuex natura fua n CoKtrovfrsia !. non habet, quod (it voluntas, alihs id etiatl na haberetintelle&us creatus, putant, quod par- to ticulataxativa tantum neceflari6 involuat lini. ta. pliciter, et(i tacitž negationem voluntatis, quid enim eft in tel letu m tantum efleintelledum, ži tijs non voluntatem, (eu prarfeindi hunc a volun. cla tate, nifi hunc non effe voluntatem exnaturj ad rei? Sed qu 19. Errant toto coelo , non attendentes, rtu quam diverfimodč in firnilibuspropofitionibus aui lumatur to ejl , vel non rfi , &quod alia fitplu-/'^ ralitas (ecundum quid,alia pluralitas (implici- q'J' ter, qute in una propofitionum exprimit fen- t c( i fum fimpliciter negativum, in altera vero tan- Dn tum fecundum quid, cum modificatione & ad- uni dito to formalittr , dicendo v g. animalitas Petri j e< ^ formaliter non eft rationalitas. Hinc diftin- h°< čtio inter res habentesproprias exi(lendas jurf eft merito retinet vocem fui (uperioris ,quod di- d° catur proprič & fimpliciter realis, ficut negatio a qiueutfic rečtž dividitur in privationem, Sc ic tra - negationem particulariterdičtam, retentofcil & U1 lui fuperioris nomine, dicitur negatio, quil ver non eft confundenda cum privationeproprižP cr tlida,eftolitetiamfuomodo negatio; itaiic& cau: diftinčtio, quse non eft inter res fimpliciter ta ‘f or ™ les,eftofit lat£ identice,feu participativž rea-^'° lis, attameneft tantum inter duas uniuseffen-f*™ lise rutiones formales, vel inter extrema e^ralit naturi Philosophica if artl naturarei quidem alia, & alia, in fenfu explica- ar . to,ideft,manendo inter fe realiter identifica- m. ta, minimčtamen eft realis fimpliciter, accepto uid reali in fenfu dicente rem & rem >propri js exiften- , J; tijs exiftentes, ut quilibet, niii ambos oculos jn . clauderev.elitjvidere poflit,rationš genericara un ad utramque diftindionem in eo conliftere* quod utraquerequiratdifcretionem extremo- es, rum ante intelledum cogitantem ; formale aus autem conftitutivum & diftindivuinr^i/« fim- \u.plkiter k diftindione formah confiftere in eo, ici, quod illa fit inter remlkrem, quibus alia cor- refpondet exiftentia, vel fubfiftentia, ut iu an . Divinis, polito, quod tresfubfiftentiaDivinae ac l. unica exifterent exiftentia; ubi exifient\a fub- etr ijedireciprocatiir in praedicato, ac fi diceres, tj n . hoc, quod cum alio realiter exiftit, illud non ur( eft formaliter illud, qu2efimulftant excludcn- (jj. do a fe diftindionem aliam rigidč realem. t j 0 20. Itaqueratio k priori feu differentia con- i c trahens diftindionem adualem ante intellc- p c j) dum ad conftituendkdiftindiončrealem,eft di- . ua verfitas rerum,& fimpliciter tališ nata exiftere 3r jjper propriam exiftendk extremoru phyfica fui ; c £ ( caulalitate producibilium; b contra diftin&ionis uJormalis conftitutivum, qute opponitur diftin- • ea .dioni fimpliciter reali , eft diverfitas rationutn ' en . formalium duntaxat metaphy ficalium, feu plu- , e xralitas cuiu identitate reali extremoruminuni- ura ca l£ CoNTROVEHSTA I. ca entitate ada;quatčconcepdbilium, &unicS exiftentisl exiftentium. Jam 21. Pr. formalitas ex didis eft pofitiva rei ut inadxquate fumpcte perfedio vel aliquitas, t j £ propria rarione determinans ad tale effe, feu t j £ facicnseffedum formalem , incapaxexiftendi, co »ut fubfiltendi per propriam exiftentiam, aut j lc fubfiftentiam , fed tales pofitiva; rei inadaequa- t0 tč fumptae perfediones, qus tamen nec funt { jr( feparabiles, nec producuntura fe invicem, nec er , terminant immediateadionem phyficam,ha- jfj £ bčntqueexiftentiamtocius,per quam exiftunf, ^ non autem aliquam propriam; tales inquam n j e funt poflibiles: ergo. Pr. min. quia nunquam demonftrabitur impoflibile efle, ut in una re i duae rationes entis fint, quae faciant fuum pro> pra prium,& detenninatum eftedum for malem, co; &non h^beantfingilladm fuam propriam exi- vet ftentiam,&c. Sed sxiftant per unam illius rei j n t' exiftentiam: ergo funt poflibiles. Pr. ant.om- cflt nes perfediones in homine , uti rado fubftan- re < ti«, ratiqviventis, rado fentiends, difcurren- illu tis, &c. Sicut & in Angelo incelledus & volun- go tas indrviduantur una individuatione v. g. pe- idei treitate, Michaeleitate , 8 t producuntur hxc liur omnia unica produdione petri, aut Michaelis; nur quid enim eft producere, niti dare exiftentiam , & produci, nifi accipere exiftentiam? fi ergo tior produdio eft unaj edam exiftentia erit una>*nei qua omnes rei perfediones fitnul exiftunc. Fhilosophica. 17 ki 22. Confr.i.DEus,quinonfingitdiftin£i:io- nes rationisjfed diftin&č, & perfedb penetrat rei univerfa,eorhmqueconvenientias, &dtfFeren- IS * tias, utique attingit convenientiam, & difFeren- e “ tiaminterhominem,&brutum, nonenimilla concipit in tota efFentia difFerre; quia fic vel iut homo, vel brutum non elfet animal; neque in J3 ‘ totaelFentiaconvenire; quia tune non minus int brutum, quam homo elFet animalTationale : iec ergonifi concipiat animal &rationale non efFč ia ' idem omnino a parte rei, non concipit dilcri- nt > men inter brutum & hominem, nec conve- inl nientiam inter illa, nec ullarum rerum,quod im eft paradoxum. w Confr. 2. etiam nos homines communitčr fo- prster adualitatem exiftendi, quam primo alt cognofcimus in rebus, quse immediatč mo- xi* vent fenfus , & his mediantibus phantafiam & rei intellečhmi, agnofeimus aliam a&ualitatem m- efFentia: tališ vel tališ, qua conamur fatisface- m* re qu£efl.ionibus an (it & do 2#w?quiaomnesfbrmalitatesrei producutur& pit: confervantur unica produčtione,& omnesfm- elo : gularizantur unafingularitate v. g. petreitate: lem ergoetiapoflibiieeft, utexiftantuna exiftenti&. on 30. AdUrtiamrationem negandifattt\ quod . r& formalitates immediate non terminenr ačfto- left nem phyficam; non enim inteile&us aut vo Ste luntas in Angelo, vel anima,nec animalitas vel reli rationalitasinhomine funt immediatus termi- juif nus a&ionis creativ£e,autprodu£tivee; fed An- vt gelusjanima, homo,qui habent intellečtum & >nei voluntatem, animalitatem& rationalitatž,čkc. ^.haacpoftmodum refultant. Perhoc 31. Patet ad 4. llbi querulantur Adverfarij ara non efle perceptibilem, aut explicabilem illatn 1 efrefuitantiam, feu dimanationemetaphyficam , . re .quam Scotiftee tribuunt formalitatibus. Dico ifse it 4 que, quod dimanatio illa nihil aliud lit, qukm 8 B 3 ratio 22 CoNTR.QVER.SlA. I. rada aliqua prior refpeftu alterius ex natur; p C g tei, ficut juxta Scotum i. dift. $,q, 7. paffionei f or etnanant a fubječto, & in 2. dift. 16. q. un. po per tentiae ab anima, quatenus videlicet fubjedun jn 1 eft pdusprioritate eflendi, quam paftiones,ani jip] mq prior, qukn fint potentiae, ut adeo fubje j]ta dum, eflenda, animafint rado prior refpedr pot paflionum,proprietatum, & potentiarum. Pa 3 terMaftriusDiip.6. met. q. 7. n. 16. declarai plu camfic, etiam exprincipijs ab Adverlarijs con ab t ceflis: Omnes concedunt , demonjb ationem pn p ter quid procedere ex primijjis , qu& fint cauft loq eonclufionis, nedum in cognofcendo , fitd etiam h ali c; tffiendo , & fic rut ion a lit at dtcitur ejje caufia rifi tiar bilitatis j &' hanc 6ene per illam propter quiddt trib monfirari\ quia rationalitaf nedum eft caufa , u nor eognofcatur rifiibilitus y fed etiam ut fit& exijiat h dift ret um natura. Unde rationalitas mn tam din qua tur caufia , qtfdm ratio prior rejpečlu alterius risi gra Silit atis ficfiicet , Sed 14, 5 2. Dices contra refpon. ad 2. rationem ne Sco gandi. implicat dari duas formalftates, qua fari nonhabeantpropriam exiftentiam; fed (i ha om bent propriam exiftendam 5 jam funr realitei fim diftinčise ex didis,ergQ,pr, maj quiaexiftenti; om prout eft exiftentia unius formalitatisv.g intcl 5 Ie&us,non eft exiftentia alterins,puta, volunta tla 1 tis, ergomuldplicaturexiftentia ad multiplica qui; tionem formalitatum. nego maj. ad prob dan m Philosomjica. a j :urs pego con. i, Licetenim eadem exiftentiafaciat >ne; formalicerexiftere intellečtum, & voluntatem, po' per hoc non infertur diftinčfio exiftentiarum tun: jnratione intrinfecaexiftentia2,ficut non mul- ani pplicantur capacitates ejuldem vališ ob diver- bje fitatem liquprum , quos fimul, aut (uccelHvč idx poteftintra le continere. Pa 33. Jr.ftaHs, etiam ex propria confelHone aral plurium Scotift. ex’Jlentia in re non dijiingnitur :on ab ejjentia , nic formaltter , nesite ex natura reif p n vi: c, ne vix Sc diftinguunturanteceden- am ter ad intellečtum , illa diflinguuntur ftričtž idd realiter, ergo. R. con. maj. & min. &c. ve¬ nca rum enimeft,quod omnis eftentia exiftens per lu$ fe ipfam diftinguatur a nihilo, & mere poffibili, dat licčt exiftentia non fibi propria; fed fit illius ta-rei, cujus formalitas eft aliquid per identita- sn- tem. Deindč ficut intellečlus&voluntas,alH~ 1 fit quegradusmetaphyficiv g. petri (ingularizan- urt tur per unicam & folam petreitatem k quavis mi ex natura rei formalicer diftinčtam, nec opus rac- eft, dari plures pecreitaces ad fingulas perfectio- Idi- nes fingularizandas; ita opus non eft, dari lat- plures exiftentias lingulis formalitatibus debi- 1 dt tas, fed fufficit una, per quam & illa res, & orn- r»,nesformalicates ponunturexcra caulas, Sc di- go ftinguuncur a nihilo, & merč poffibili. itti ? 6. lic ubit. quandocunque aliqua funt reiidem,mulriplicato uno, multiplicatur Screli- 2. quum, alias idem effet plurificatum, & non p!u- o-rificatum,fed exiftentiaeftrealitereademcum qualibet formalitate, ergo hac multiplicatk, Ir- B 5 mu|- atf CoNTRO VESTA I f multiplicatur & exiftentia, feu res acftjndsj. Ji mentum, cui dicuntur immerfae per identita* ti tem. K. dift. maj. multiplicatur edam ipfa res n realiter per pluralitatem fimpliciter nego maj, d formalker per pluralitatem fecundum quid ? i l ' ftu formalitatum con. maj.ficutergo diftindio di hrec fiatcumidentitatereali, itapluralitasfor, malitatum, feu fecundum quid, fiat cum uni- d tate rei, nec unquam poterit oftendi repugnan- C> tia, curcum unitatefimpliciter nonpoffic ftare pluralitas fecundum quid, W ne QlLESTIO III, g An de facto detur diftintfio exna- ca tura rei formalin ? J d \ D cognofcendam hanc diftinčlionž fif falent a noftris alHgnari plures viae, lit nos tres tantum proponemus, ad quas alia fa- ci| cilč reducuilUir. i. tflvia contradiSlionu ,quan- tr: do enim aliquafunt realiter idendficata, & ds lic ipfisabfcjue aliqua intelledtus operatione veri- Ve fjcantur duo prasdicata contradidoria, tune illa P r diftinguuntur formaliter. l{bi tamen fcicndumi ne quod talia fradicata contradidoria debent illis id' gonvemre independenter ah aliqua extrinfeca pt gonnotatione, & in ordine ad conceptus per- feftgs, &infuogenereada2quatosj narti fifo< tic Philosophica. i>7 lum illis conveniant per extrinlecas connoca- ita- tiopes, & in ordine adconceptus imperfečtoSj res non inferunt diftindionem formalem , ut pa- ia j, tet in Voluntate Divina, qu$ dicitur volens, id } in quantiim honiinem ordinat ad gioriam , 8c }i 0 diciturnolens, inquantum hominem ordinat ' or . adpoenam. Itern eadem Divina volitio dici- in |. tur f fficax, in quantum ordinat objedum ad an . e^iftentiatp, & inffficax, in quantum tendit in are obje&um, abfque eo, quod il!i abfolutč decer- nat exiftentiam , quse non inferunt diftindio- nem fprma!em , led tantqm divprfa mupera ejufdem formalitatis, licbt habeant diverfas de- nominationes, & ex illis. poftint inferri prcedi- jrf. cata contradidoria, eo quod talia pravcata conveniantlolumpenbs connotata extrinfeca, Jdem exemplificari poteft in divinis; ubi fub- sne fiftentiarelariva,&paternitasefteadem fonna^ dae, litas, & tamen intelledus imperfedb gam con- : fa- cipiens, poteft illi tribuere duo prtedicata con- a n- tradidoria, fcil., quod conveniat Pater cumFi*. ; de bo in ratione fubliftentis relativte, & non con-? eri* veniat in ratione Paternitatis. Tune ergo duQ illa pradicata contradidoria inferunt diftindio* im , nem formalem , quando de aiiqqibus reajit§? illis identificatis verificantur in ordine ad conce* uca P tus perfedos & adaequatos> quibus perfed& 3er - cognofcens, circa aliquam entitatem cogni* fo< tione intuiciva tendens cognoicit? quod de alta [um 28 CONTROVERSIA I. quo illius cntitatis verificatur unurn contradi- ni ftorium, quod de alio ipfius entitatis non veri- ti; ficatur, & econtra,utpatetde EfTenriaDivina pc & paternitate, quat realiter identificantur in Pa- fu tre,& de paternitate verificatur, quod fit in- communicabilis, quod non convenit Effentke, ali de hac vero verificatur, quod fit communi- de cabilis, quod non convenit paternitati,&hoc nc k partereiindependenterafidioneintelledus; foi ipie enim Dtus omnia intuitive videns, ita Ib hc habere cognolcit. rili 7, 8. 2 . EJi vi a dtfinitionii • illa enim qux fet realiter identificantur, &tanten adhuc diverlis ni; definitionibus eflentialibusdefiniuntur, forma- ne liter inter fe diftinguuntur. Dico definitioni- fpe bus ejjentiiiliius; quia definitiones, quas dantur per ordinem ad diveria munera, aut connota- ejt ta non inferunudiftin&ioneniformalem , quia tat tales definitiones potius dantur ad cogno/cen- & i da diverfa munera ejufdem formalitacis quam & adexplicandam ejus eflentiam ,ut patet in in- fot telledu, qui diverfis definitionibus definitur pri refpečtu luarumtriumoperationum,&tamen e Jft non eft multiplex, led unica formalitas; idem 33 eft de voluntate refpedu volitionis & nolitio- tUf nis; &clarius patet in fcientiaDEI,qute eftuna pat & fimplicilfima formalitas , & tamen diveria rer definitione definitur, ut dicitur icientia fim- tes plicis intelligentue,ac ut dicitur Icientia vifio- tur pHiLosopmca. 2,3 di- nis, propterdiverfa connotata; nam utfcien- :ri- tiafimplicis intelligentite refpicitfeu connotaC na poffibilia; & ut ičientia vifionis connotat 3 a- futura. in- 35?. %. E/lviareduplicationu, quando fcil. x, aliquid alicui convenitaparterei, 8cindepen- ni- denter ab intelledu fecundum unam rationem, oc non vero fecundum aliam , tune illae rationes is; formaliterex natura reidiftinguuntur; ficquia fe homini, in quantum eft rationalis, convenic rilibilitas, non vero in quantum eft animal, in- fertur in homine diftindio formalis inter ani- (is nial & rationale: hoc femper intellige in ordi- ,a- ne ad conceptus perfedos & adarquatos re¬ si!- fpedivd ur 40. Conclufio: inter gradus metaphyficos a- ejui'dem fuppoftti v. g. inter animalitatem & iia rationalitatem petri > inter naturam fpecificam, n- & difterentiam individualem; inter intelledu m & voluntatem datur diftindio ex natura rei n- formalis. Ita Scotiftx omnes colligentes id ur primo ex Arift.met. 10. ubi docet: Genus en *[f e extr*t rationem dijferentiarum- Item 7. met. m 3 3 • Sicut fe haiet tota definitio ad totum defini - o- tum ) ita partes definitionis ad partes de f ni ti : na partes autem definitionis funt genus & diffe- •fa rentia, ergo cum definitum non habeat par- n- tes, niii perhanc diftindionem formalem ,da- or tur tališ diftindio j ex quo patet, quam peri- lis pa- tl hi m cf m ali afl čti jo Controvfrsia I. pateticč Ioquantur AdveiTarij noftri volenteš quodlibet ens effe fimplex; Arift. autem vulc quodlibet habereparres,ut jam vidimus, ergo. 41. Pr. 1. quibuicunque a parte rei antc opus intellcduš conveniUntpraedicata contra- dičtdria, illa a parte rei, & ante opus intellečtus diftinguuntUr} fedgradibusrhetaphyficis V. g. animalitad & racionalitati in petro, aliifque gradibuseffentialibus; item naturte fpecific*, &differenti* individuali; intellectui & volun- tati ante opus intellecMs conveniunt prtedi- Cata coritradičtoria, ergo a parte rei ante opus intelleftus diftinguUntur* fed non diftiričtione ftričtžreali(utfateiituromnes)ergo ex natu¬ ra reiformaliter tanquam diftinčtioneminore< P r Maj. fundatur in his principijš lumine natura; tls tiotis : impoffibile efi idem sim ul effe, er non effe. ld.ee ej s e efi idem iimul effe , a ut non ejfe. Quod- l |u libet efi, ant non efi. Pro rriajore robore ar- U P gumeno. a ^' £ 4 . 2 i Suppono L ejccommuni DialečUcor, £ CI tune verčeffe conrradičhonem, quandoaffir- ® tnatur & negatur idem de eodem j fecunduni * ur idemj fub eadem ratione, in eodem loco, & ® ur tempbre,&e. ut patet ex ipfomet Arift. Elench. ner C. 4. docente: contradiBionem effe ejtifdtm non ner Mominis, fed rei [ecundum idem, & ad idem , & A Strnili ter , & in eodem tem por e , &č. Linde ll *™ a ) intra eandem tem lint rationes formales plu- Philosophisa. :es res, veraaliqua diftindionc diftind*, fecun- jj t dum quarumunam verafitaffirmatio.&fecun- rg, durrialiam negatio,quantumvisminimafit illa i tc diftindio, ceflat repugnantia, & quje appare- ra . bat coritradidid, nori eft vera contradidio. :us 43- Suppono II. Quidfit falvari, verifica- . ftd ignc tamdiu crucinndus , quamdiu con- nu feflus dlet, non efle idem fimul comburi, & tfl non comburi, utaitDočt in i.dift. 39. n. 13. ho) ex Avicenna. Jam e/a 4f. Pr. min. plures propofitionespofTunt ejl formari,in quibus idem vereaffirmatur degra- pot du iplo effenciali generico v. g. animalitate, & bu verčneg. de gradu differentialinatur^ fpecifica: tel conftitutivo v. g. de rationalitate> ergo inter . hos gradus effentiales inter animalitatem, & noi rationalitatemagnofcenda eftaliqua diftinčtio cor ex natura rei,fed non realis, ergo formalisSco- dift tiftica. Ans. pr. de gradibus eflentialibus feu alia animalitate & radonalitate. Nam petrus conve - tes nit cumepuo in animalitate , petrus non conve - per nit cum equO in radonalitate , ergo gr adut e/Jen- cun tiales ) aniinalitas š* rationalitas non funt omnirit lola idem d p ar te ret-, (Te. ftim 46. Pr. ans. etiam de natura fpecifica, &pot differentia individuali; nam petrus in naturi »erg< humana convenit cum pralo ; petrus in inaivi- 4 duatione fua non convenit cum pau/o. Petrus ejl trad ejufdem natura , cujus eji paulus , petrus non e/fper »jufdem inaividuationis , cujus eji paulus &c. er-eftv go natura fpecifica & individuatio non fundicžt ommno idem k papce rei* Bon 47. Pr. Philosophica. ’ j 5 i fi- 47. Pr. ans etiam de intelle&u & volunta- aci* te; quia intelle&us efl potentia neceffaria; volun- lus; t ejltradiftorias propofitiones falvari & verificari n efl per folam diftinčtionem virtualem, qua unum er-cft virtualiter plura per meram requivalentiam, funtlicžt fateantur hanc diftindtionem virtualem Bon effe verd diftinčtionem, fedsquivalemer. -.Pr, C jo. Con- 34 Controversia I* 5"0. Centra. Ad verificandas fine repugnart- f tia duas propofitiones contradičtorias requi-tion ritur aliquavera non identitas,ut non affirme- c ; na! tur & negetur idem de eodem refpečtu ejuCjdcft dem; fed diftinčtio virtualis , quce non eft vef unC re & proprič diftinčtio ačtu & formaliter j neif u ffi { asquivalenter quidem eft vera non identitas ;tnoc i ergo mn eft (ufficiens &c. maj. patet; quia imdem poflibile eft utramque contradičtionem fimufi cer( efle Veram autfalfam; & aliaš fi non intercefi t ; 0I ^ deretaliqua vera non identitas vel in (ubječto m en vel in prsedicato, vel in conditionibus per ffjntd! ad veritatem affirmationis, vel negadonis fpeDbječ čtancibns, idem verč de eodem, & retpečti^eptit ejufdemaflirmaretur, & negaretur, quod ely em impoflibile. Pr. min. diftinčtio virtualis ab Adj em verfarijs admifla non eft vera diftinčtio ačtu J ^ 2 formaliter> fed eft ačtu & formaliter fumm^entei identitas, aut illam prsfupponens: at impoftidem bile eftfummam identitatem, aut quod illai?c neg neceflario habet fecum, effetequivalenter nonatio identitatem ; quia impoflibile eft aliquier ful continere virtualiter fui contradičtorium^jed aut a?quivalere fui oppofito maximč confneg tradičtorio , ergo diftinčtio virtualis orado aquivalenter quidem eft fufficiens ad verifium A candasfine repugnantia propofitiones contrajppot diCtorias. em p fcgaci PHiLosopurcA ati- f f. 2 . Alij ad verificandas has propofi- l ul -tiones fufficere diftinčtionem rationis ratio- ■p e ‘cinats; quia propofidones contradidlorite,* :juf'idtft, affirmatio 8c negatio ejufdem de eodem’ v&funt operationes noftri intelledlus , ideoque nei fufficere, utnonfint refpečtu ejufdem eodem tas modoconcepti, fed refpečtu diverfi modiean- i m 'dem remconcipiendi. Alij etiam docent, fuf- mul ficere ad falvandas has contradidorias propo- t ce fitiones didtam diftindtionem rationis, non ta- exeo, quod prOpofitiones illre fint adtus sr ffiitelledtuscreati, fed ob fundamentum,quod fp e objedtum proebet intelledtui illud diverfis con- e&teptibus cogriofcenti, & quia ratio affirmandi d efidem de eodem, non eft fundamentaliter ea- A^em ac ratio negandi. Sed tu 8 j; 2 . Contra. JMera^uepropofitionesappa- nnventer čontradidlorks, feu qute tales efTent, fi lofiidem de eodem refpečtu ejufdem affirmaretur negaretur, funt tales, Ut vera fit tkm affir- •noinatio,quam negatio ejnfdem de eodem reali- iquier fubjedto, ut eft aparte rei,'Sf non tantum ut umibjedtumillarum fubftat intelledtui affirmanti cotf neganti; ex eo enim,quod res efl: Vel non eft, i nratio dicitur vera vel falfa, ut docent omnes 'erifium Arift. fkveritas propofitionis affirmativae •ntraipponit in objedlo identita-em, aut connexio- em praedicati cum fubjedto, verjtas autem tegadva lupponit negationem aut privatio- C x nem 36 Controversia !. nem prsedicati cum fiibjedo : in objedo ali* : < tem aparte rei non poflunt fimul in eodem fub. ver jedo efle, & non effe idem praedicatum, feu id, tial quodafifirmatur & negatur,fecundum eanderr f e d omnino rationem , feu conditionem fubjedi, eqi & pradicati ; cum (it contra evidentifiiniuir net omnium principium : impnJJIMe efi idem fimu ven effe, & non effe, in quofundatur alterum, im di, poffibile ef{ utrdm^ue propofitionum contradiBc con riarnm effe fimul veram Š" falfam , ergo ut utri fed que, idefl, tkmaffirmativaejufdem de eodem radi quam .negativa, non fit contradidoria veri Je, licžttališappareat; &inre non (equatur iden part & parte rei effe fimul & non efle; necefsč efi omt ut a parte rei, & non tantum perfidionem in dur telledus, aut per falfam, vel extrinfecam di cam ftindionem, fit aliqua vera non identitas(fe ftrič diftindio formalis ) ob quam verum fit corf j- DEO, qui non fallitur, non affirmari & nega coni idem de eodem refpedu ejufdem ; alias (i a quiE tollendam repugnantiam effendi, & non effer 2. p di, (ufficeret efle & non efle fecundum divepiurr fos conceptus inte!lduscreati,tolleretur qurum dem illa repugnantia apparenter, & putativi & dij fedapartereifequereturex talihypothefi comum tr2didio,& id, quod abfolutd impoflibile ef verif nempč, ut idem de eodem refpedu ejuldei cjuia elfet fimul, & noa eflet, ratio Philosophica. 37 aU* : Contra 2. idem animal eft rado con« fub- veniendigenericč cumequo;quia ratio eflen- u id, tialisanimalisreperiturin homine,& in equo; iderr fed ratio formalis radonalis non reperitur in jedi, equo, ergo nequitefleratio aflmiilandi horni- nurr nem equo,ergo in eadem linea, fcil. in con- fmu venientia generica, animal eft ratio convenien- j im di, & rationale non eft ratio conveniendi, 8c diBi confeq.in eadem linea invenitur contradičtio> utrli fed hsc nequit eidem rdi fecundum eandetn dem radonem convenire: ergo animal & rationa- verž le, quorum rationes homini conveniunt k iden parte rei ( eft enim homo a parte rei fecundum & eft omnes animal rationale, & non per intelle- m in ftum tantum, aut denominationem extrinfe- m di cam ) aliquomododiftinguuntur, non realiter s ( fe ftri&č, ergo formaliter. :or3' j-p. 3. Animalitatem pofTe dupliciter tegai confiderari. 1. entitative , ideft pro entitate, ; fi a quue eft principium fendendi, & ratiocinandi; efler 2. pracijive , ideft, prouttantum dicit princi- dive: pium fentiendi. Si primo modo fumatur, ve- r qu rum eft dicere, quod eadem entitas eft fimilis, ativi & difUmilis equo ratione diverfarnm operatio- i cot num. Si fecundo modo, nequit de animalitate le ef verificarifimilitudorefpečhi equi realiter; tkm uldeiquiacum animalitas non fit prscifa realiter k rationalitate , fed tantum per radonem , id quod convenic illi, ut pršci fs, non convenic . Cm C j illi % s CoNTROVERSIA I. illi realitcr, fed per racionem. tumzt lam; quii |p< nequit praffcindi anirnalitas a rationalitate, quii čh etiam praddndat ab hinnibilitate, $c fic potius fui eft una cmn animalitate equi, quam fimilis quia fimilitudononeft ejuldem ad fe ipfum;ac ne fimilitudinem enim requiritur diftin&io in e; ce ratione, in qua aliqua dicuntur (imilia, pr 55. Contra. Effentia animalis,vel confifti) ad jn hoc, quod fic principium fentiendi, & mio nii cinandi fimul? velinhoc,quodfitprincipiuir fi.11 fentiendi cantum ? fi primum : ergo eflenti; in animalis non reperitur in equo, quia in equc fic non reperitur principium ratiocinandi. Si fe cei cundum : ergo homo eft fimilis equo in effcn cir tiali ratione animalis, & diflimilis in eflential mi ratione rationalis; Sed tales rationes effentia inc les conveniunt animali & rationali ante opit tio intellečlus; ergo effentia animalis, & eflenti efl< rationalis ante oronem operationem intelle Set čtus diftinguuntur. Dum autem dicunt,quo( anirnalitas ut praecifafit una, & fic non fit ratii fin: aflimilandi.hocverumeft loquendo de praeci eqi fione per intel eftum; fedhoc nih.il eftcontr; put nos; quia non dicimus, quodnatura anima lis, utprsecifa per intellečlum fit ratio aflimi efle landi, fed prout k parterei dicit fuam effentiaffl erg qu£Eexfeformaliter praffcindic a rationalitate Tar. & ut fic reduplicativč, neque eft una, nequ' tur; plurcs, ut docent aoftri de unitate formalijfi' er g Philosophica. quii Ipecificative eft multiplicata, & realitcr diftin- guii darationedifferentiarum individuaIium,quod »ciui fufficit, urpoflitefleracio alfimilandi. lilis iji- 4* Quidam fugientes ad operatio- i;at nes&accidencia, feu connotata extrinfcca di- n e: cendoj tolli contradidionem ; quia in ima propofitionefumitur eadem effentia in ordinč (idil ad operationes fen(itivas,&c. inquibusconve- itiO' niunt; in altera vero eadem indivifib/lis encicas iutr fumiturinordine ad proprias operationes,&c. ntii in quibus non conveniunt petrus, & hic equus; quc ficut ergo unum irtdivilibile pundu poteft efle ;i fe centrum , & principium plurium linearuni in fen circulo ab ipfoprocedentium,&ad idem ter- itial itiinantium, ita poteft una eademque effentia rtia indivifibilis efle principium diverlarum opera- rpu tionum , in quarum aliquibus affimiletur alijs mti effentijs, in aliquibus autem non affimiletur. elle Sed uoi P7. Central. Non folum operationesfunt ■ati( fimiies, led & ipfi operantes, fcil. hotno & aeci equus, ergo. Detnde argumentum redit in ca- ntn put Adverfarijs; quia operationes funt fimiles, ma &diftimiles; lenfatio eft fimilis vegetationi in imi efle operiš vitalis, diflimilis in effe cognitionis, iaffl ergo faltem hic debet dari diftindiograduum. tate Tandem gradus individualis diftinguitur a na- :qu> tura Ipecifica, & tamen non eft operativus, , fei ergo. t 4® CoNTROVERSIA I/ f g. Contra. 2. Certumvidetur, non polle tra Adverfarios oftendere fummam identitatem lit: inter animalitatem & rationalitateni pctri, m dia c,\ priori ; quia in creaturis non eft Tunama fini- ta; plicitas; nec a po/feriori ex efFedibus; quia di- cči verjitas efFeduum ( praefertim formalium)in- au dicat potius diveriitatem , quam identitatem tio principiorum,quando unum non poteflinefFe- a p dum alterius, nunqunl enim de tribulisfcus col vit ligent) aut defpinis uvasl Matth.7. 16. c ae iple DEUS. 1. Juxta philofophum Fupra oni relatum , genus eft extra rationem dilFeren- ex 1 ti*» & quia genus & difFerentia Funt partes da derinitionis explicantis naturam rti , ac etiam cre£ fubftantite mere Fpiritualis: ergo compolitio tei ' ,: tnetaphy(ica, quam omnes admittunt in na- e . x * tura & iubftantia Fpirituali debet elFe realis. mu j. Compolituin metaphyficum eft ipFa col- rea ' lečtio nes PfflLOSOPHrcA. 47 1 al* ledio omnium pcrfedionum feu graduum di- effentialium, qui propter fuam efTentialem,& unt indilpenfabilemadfeinvicem fubordinationem >er. faciunt unum per (e. 4. Compofitio fit per 'nat', adum & potentiam; fed in homine, Angelo* mit &c. metaphyfice confideratis , dantur aliqua, nfu qu$ fe habent ante omne opus intelledus ve¬ ter lut adus & potentia metaphyficč , ndn item : ir. inDEO: ergdj&c. maj.patet. Pr. min. rado jp. mis in homine determinatur , & aduatur en* quafi per adum & formam metaphylicam, 10- nernpč perfeitatem, & facit fubftantiam. Bratin pa- fu&Jlantiit per corporcitatem , vel fpiritualitatem, •ae. &c. reperiuntur in naturareiinde- pendenterabintelledu. f. Homoeft eflen- er- daliter & intrinfecč animal perfedius bruto iy. antequamaccedatintelledus quicunque .* er- :0 . go habet aliquam perfedionem , quam non ea . habet brutumetiam in fenfu aliquo reali, Sed ne- 6f* Jnftant Adverfanj. fummam DEI fim- na , plicitatem confiftere in eo , quod excludat 3ra omnem compofitionem phyficam , quahs eft en- ex materia & forma phy(ica , vel ex fubftan- tes da & accidente , qualem habent omnes am creaturae , vel enim componuntur ex ma- cio ter ' a & forma phyfica, ut homo , vel faltem 13 . ex fubftantia & accidente, ut entia pnrčfpi- lis. r ‘tualia, v. g. Angeli habentes accidenria (ibi ol- dealiter fuperaddita, ut cognitiones, volitio- jj 0 nes,ubicationes,&c. 66 .Con- 48.. CoNTROVERSlA !. 66. (Jontra. Ergo materia prima , forma phyfica, accidentia Euchariftica, cognitiones, & volitiones, &c. Angelorum erunt a?quž fimplicidima, ac ipfe DElIS, cum quodlibet horum excludat compofitiončm ex materia & forma phy(ica. Si dicant htec omnia effe componibilia cumalijs, ficut & Angeluscum fuis accidentibus. Contrd. Certum eft,quod verbum divinum (it componibile cum natura humana , ut concedunt etiam RR- apud Pia- telium parte 4. de Incarnat. c. 1. §. 1. n. 23. Ubi habet formalia: Licet Verfona ChriJli,prout f racije importat fuppofitum Ver bi , jit quid fim< plex 5 cum Verbum rtulio modo Jit compofitum j tamen perfona Chrijliformaliter, ut Chrijii , fiti tjua rationc e/i conjlitutum ex humanitate & Di- vinitate, ea dem Ver bi jubjijientieiterminatis e ji ve¬ ri & proprie compojita. Ita. D. Thom. bic q. 2. ari 4. Suarez,, LugO)& BJ{. communijjime: ergo fi¬ cut Verbum Divinum manetin le (implicidi- mum, licčt lit componibile cum natura hu¬ mana, aut etiam accidente in multorum pro- babili fententia , etiam Angelus poffet dici fimpliciffimus non obftante conjungibilitate iax fubftantitE cum accidentibus 3 confequen- ter compolitio metaphy(ica in Angelo no« appellat ad conjunčtionem fuae lubftantis cum accidentibus. 67 . Al ex jed fa5 tp. vei hal ma de! qui fua lice nia fini coc ten qu< pra de dan deti lis t ver que anii ti en tioa nej PiiiLOsopmca. 49 €7. Ad 2. rationem , fcil. iftd dijlingutmtur = S) ix natura rei , qua habent diverfas defnitioncs J jed animalitiu & rationalitas petri habent diver- l£t fasdefnitiones : ergo dijlingnuntur ex natura rei, .j a communiter diftinguendo: qua: habent di- ([ e verfas definitiones ad$quatas con. maj. qute m habent diverfas definitrones inadcequatas neg. 3( | maj. & fic diftinčta min. negaiit con. notantesconccj n definitivumrerum aiium eflead£equatum, per kvoi [ a . quem exprimitur obječhim fecundum omnia ,, fua prasdicata, qutehabet intrinfecd & efTentia- l t liter : alium inadajquatum,perquem nonom- n< niaexprimuntur,cnjusrado eft,quiares de- finiuntur prout fubfunt, 8c repradentantur k J cognitionibus, & conceptibus nofiris, res au- )•, tem repracfentari poffunt conceptibus diverfis, je , quorum aliqui clarž: omnia, alij aliquafolum rt prsdicataclaritatefibipropria exprimunt j un- (]. de illa foliim habebunt diftinčtionem quam. dam (ibi intrinfecam nemine cogitante, quas u definiontur dcfinitione diverfa ada:quata,qua- 0 . Us eit definitio honiinis & leonis 3 ex inadsquata c j vero arguitur fola diftinčlio rationis : addunt- te que nobis incumbereprobandum.an definitio n _ snimalitatis petri v. g. qucd fit prmcipium Jen- )B dcntii , aut rationalitatis, cjuod fit principium ra- j 3 tiicinandi , (itada?quata ? hocautemquaratio« ne probemus, ait quidam, non video. il D Con - JO CoNTROVERSIA I. 6g. Contra. quando Advertarij defi.nrunt ^ hominem dicendo : homo ejimatma^animarA- jj tionalis , & ttnio haec definitio eft adasquata: r( quando definiunt deinde folam materiam: Q] quod fit fuijeBum pr im um uniufcujufpue ex p ft aliquid y &c. hsec altera definitio refpeftu to- ^ tius hominis eft quidetn inad£equata; at re- pj fpeftu folius materin, nonne haec definitio eft pj pariteradaequata? ergoetiam quando defini- ^ tur homo definitione metaphyfica dicendo: bomo eft animalrationale, erit definitio adcequa- pi¬ ta refpeftu totius; & quandcr definitur fola ^ animalitas, vel fola rationalitas , erit inadat- „ L , quatacomparationefaftaad totum hominem: ] lt at fi nulla tafta comparatione ad totum , fola v animalitas, vel fola rationalitas fecundum it prtecisč definiatur, uttque etiam erit definitio j es adaequata? fi enim pars phyfica poteft definio definitione adaequata phyfica: ergo etiam pari jj U metaphyficagenus, vel differentia poterit de’ t ; 0 , finitione adaequata metaphyfica definiri: ma' ximž cumjnxta philofophum differentia fit e£ jn n tra definitionem generis. Et juxta Doft, fub- tilem quodlib. i. lit. q. definitio exprimit in fj a , natura rei plures rationes quidditativas , fec co j gradus efiendi, quod pofterius exDoft.falteffl u fq verum efie debet (immo etiam ex Adveriarijs ari de¬ lu el- ub- ; in fet ceni ariji ieu de- PhtlosophicA. 51 definiuntur definitione diverfa adeequata ,qua- liseftdefinitiohominis, Scleonis, quiaperipfoš fes reprtelentari poflunt conceptibus diverfis , quorum aliqui clarb omnia, ali j aliqua folum praedicata claritate libi propriaexprimunt: er- go fi definitio adsequatainhomine&leoneex- primit omnia clare, hotno &leo includet ačlu pluresrationes quiddirativas) de re ftričtb di¬ eta, qucehabet propriam exiftentiam, & qute includit totam collečtionem graduiim meta- phyficorum a (upremo ufque ad infimum, uti eft homo, leo, &c. Dico de refaltern/Iri&e diSla ‘ quianon extendimushancradonem ad forma- litates & realitates, adeo ut etiam animalitas V.g. cum definitur, effe principiumfentiendi, lte- rum includat duas realitates feu minutias rea- les,minimb,ne ficabeaturininfinitumi 69. Aliter $. quidam Recentior moder, iius in fuis praelečt. log. I » Si animalitas (T ra - tionalitas hab en t divtrfaš defnitiones explicantes diverfas ejfentias: er^o omnino /IriBe realiter di- flinguuntur. Si illse definitiones explicant eflentias diverfas propriam habentes exiften- tiam, vel eflentiastales, qU3eincludunttotam colledtionem graduum eflentialium k primo ufque ad ultimunt cone. Secuš nego. II. retor- quet: ergo etiamprincipium d'lCbrrendi, fudtcan- di , tT apprthendenrfi d/jferent form ati ter ex natu¬ ra ni , nego paritatem; quia hac prmcipia D 2 funt j" 2 CoNTROVERSlA 1 . funtdiverfatantumin modotendendi, nonau- m tem formalter & intranlitivč fecundumTe. III. ^ dttinguit min. animalitas & r ationalitas hab eni diverfas defimtiones in oblicjuo cone. inre&onegatl [ xll r e Siutu enim e ji toprincipium, in quo conveniuntj ^ oblicjuum funt fenfationes & dif curfus in quibu\ ^ ^ non conveniunt. Sed contrd. Si animalitas & gp rationalitas difFerunt in folo obliquo , ergo jf differuntmerž accidentaliter, feu inacciden- mi tibus, quas funt fenfationes & difeurfus, cimi (ti . tamen revera differant inter fe efTentialiter; quia eriam fecundum ipfos Adverfarios funt t ji prardicata quidditadva, & rationes ellentialei rC) hominis a parte rei explicantes ejufdem natU' ram. Deinde hic Vir rechmubprincipium fumit p c meregrarnmaticaliter, nos autem (umimus it rat ludphilofophicd,feu pro forma metaphyfica, ^ &potentiafentiendi, quo modo funt diverfa p r j .potentiajfentiendi & difeurrendi. gej 70. Ad 3. rationetn : inter qutt eji or do es a [jf natura rei , inter e a eji dijlin&io ex natura rei', J, 0C fed intergradus metaph^ficos datur ordo cjuidaft dat ex natura rei: ergo. maj. patet.fr. min. nam i* q U( ' ter gradus metaphjficos , unus eji juf eri or , ac U r j ( ( tiu .r patens , alt er vero eji inferior & minus loti cim fatens , unus eji determinabilis , alter determint jj n j. tivus: unus eji prior altero per fubfijiendi confi' <3 un autnttam, ciim bona fit confequentia : datur ratd f eci nule: ergo datur animal. mala autem datur ari\ j nei Philosophica. 5; ^ md'. ergo datur rationale: erg,G'c. R»nt negan- domin. & antec. probs, addiintque rationem ent Srdicunt: hoc animal-> dč fecundum fubfiftendi con(equentiam tenet tr ’ J prior confequentia, nonitempofterior: quare gratis concedimus, fi animal aut rationale non l° a abftrahantur k petreitate; fed dicatur : datur re, i boe rationale: ergo datur animal 5 vel d contra* 'dan d at:ur hoc an j ma j . er g 0 datur rationale; 12 i* quod tune utrumque liceat. Veriim in prio- c j 1 ri (enfu abftrahentium utique non eft tnenda- " ‘ <,(l cium ; maximč cum in noftra fententia detur dnt univerlale k parte rej, quod hic eft fupponen- :£,w / ( 'dum, & fic rečtč ex inferiori infertur fuperius viri«-fecundum fubfiftendi confequertiam. Sed ne ' ll# iticr^ videamur fundati in falfo fuppofito. ^ D 3 72.1«. 2. f4 CoNTROVERSIA I. 72. 2. Ideo inter gradus metaphyfi« Je< cos ejurdem fuppofiti, v, g. petri dari ordi- m nem ex natura rei; quia huic enti homini non fui poteft competere rationalitas , nifi praefuppona* foi tur in eo animalitas , nec animalitas nili pra> ful fupponatur in eo ratio viventis > nec ifta > nili jn eo praefupponatur ratio [ubftantia ob eflen- T( tialem harum perfečtionum ad Te invicem ne fubordinationem. rei 7 j, Ad 4. rationem , nempž : animalitai ltt\ petri , & rationalitati ejufdem petri conveniuni ris tx natura, reipradicata contradi&oria intrinfect: vei er go ex natura rti difiinguuntur , non realiter \ cui trgo formaliter . fr. Ant, animalitas petri ejl rl< ob tio convenientia , cjttam habet petrus cum Leone , tis rationalitas ejl ratio djconvenientia , quam ha- ejfe bet petrus cum Leone t ergo ]g.nt communitet) nu; rationalitatem petri ex natura rei habere ean- gat dem prorfus fimilitudinem cum animalitats mc Leonis, quam habet cum illa animalitas pe- fict tri, Sc hanc eandem prorsus habere diflimili- dife tudinem cum animalitateLeonis,quam habet rati rationalitas petri eum illa. Addit modemui ; fufi independenter autem k noftris conceptibus diff verum eft,quod homo fentiat, difeurrat tam teli per animalitatem, quam rationalitatem, hoJ der eft, lisec res, quae in homine eft animal, di- dife fcurrit, & haec eadem res, quae eftrationalei der (eatit,ante omnem enim operationem in tel- fict Philosophica. ff lečMs non dantur diftin&as formalitates ani- malis & rationalis, fed inftituta hasc noftra funt ad fignificandos conceptus, per quos fic formalis extrinfeca diftinčtio circa rem ipfis fubftantem. Sed 74. Contra 1. Juxta Arift. 5.met. io.&čT. Topič. c. 3. genusnon partidpat differentias, nec differentias participant genus, fed diffe- rentia ponitur extra definitionem generis. Item in omni Schola alius eft conceptus gene¬ ris, alius differentias; quia ille eft ratio con- veniendi cum pluribus , ifte difconveniendi cum omnibus ( Lpquor autem de conceptu obje&ivo, non de formali generis 8t differen- tite; nam dcfinitio ejl oratio explica»s quod ejuid eje rti,feu naturam rei ) fed animalitas eft ge¬ nus , rationalitas eft differentia , ut nemo ne- gat; qua ergo ratione dici poteft, quod ho- nio etiam fit fimilis per rationalitatem bruto, ficut per animalitatem,aut quod homoasquž difcurrat per animalitatem formaliter, ac per rationalitatem ? nonne hoc eft aperta con- fufio conceptuum obječtivorum generis & differentias contra expreffam mentem Arifto- telis? deindč gratis concedimus , quod ea- dem res, quas eft homo, v. g. realiter firnul difcurrat, & fentiat , &c. Sed non per ean- dem formalitatem aut principium formale, ficut, fi quisdicat: tačlis hujus albedo ejl vi - 55 CoNTROVtRSTA I. ji bi lis , la Bi s hujus dulce do non efi vifibilis , fi al- on bedo & dulcedo non funt omninoidem a par- Da te rei, nulla eft in re repugnantia, & vera efi tas tam affirmativa, quam negativa, fied fi albedo ili/l & dulcedo hujus lačbis fint omnino idem re- pugnantia effet in re k parte rei, non minus, [e c ac fi albedo heec effet vifibilis, & non effet bili vifibilis ; immo fic albedo haec efiet albedo, (k non effet albedo; quia non magis diftin- efi gueretur albedo 6t dulcedo, quam albedo i fitr fe ipla, & fic idem, ideft , vifibilitas, de eo- fe l dem lačbe refpedu ejufdem qualitatis in or- alii dine ad eandem potentiam vifivam affirmare Uti tur, & negaretur. Nec vitaretur repugnaiv qu\ tia ind£ fecutura dicendo : dulcedinem effe trn quidem a parterei idem omnind cum albedine, tna fednegari deilla vifibilitatemproutfubftatvi- peti fui,qui ob fui imperfedionem non poteft fen- e»t tirequidquid fenfibile eft in albedine; foreau- dr* tem ut fenc.ret albedinem fimul & dulcedi- diff, nem per modum unius fenfibilis, fi effet fen* infr fus perfedior : ergo ficut ad vitandam in 8io lade hanc contradidionem admittitur plu- Jim ralitas formarum , ita fuo modo admitti de* dice bet in homine, cum homo tam a partž rei Sio fit animal rationale, quam lac album & dulce, dift, 75- Dices cum Adverlarijs eadem fimpli-^i cifiima realitss poteft fecundum fe eandem »ea «ffe fimilis, & diffimilis eidem > non quidem tif c omni* Philosophica. j7 I al- omnimode,fed aliquaIiter,quod(ic probant. par- D ato ttiam 5 quod animalitas petri , & rationali- a e(l tas fint thuz fermalitates ex natura rti inter fis »edo (tiftinBa , bat ipja form o lit ate s funt inter Je ali- re- qualiter faltem diffimiles , ut patet • &' funt inter ruši fe alicpualiter fimiles ; quia utrdque ejl identtfca- :ffet bilu c um petro , utrdcpue ejl form Alt as petri , utrd- :do, qae ejl rtalitas pojitiva d nihilo dfiinBa, utraque (lin- ejt cogvofcibiiis fine altera : ergo poteft eadem io j fimplicillima realiras fecundum fe eandemef- eo- fe (imilis & diffimilis eidem. Confrmat hoc or- alius. 1. Animalitas Leonis ejl firmi d animali- are- tari petri , & eidem animalitati petri dijfimilu } ran- quia animalitas Leonis mn identificatur realitcr e lis tam rationalitate , ficut tamen identificatur ani- iine, m ali t as petri cum rationalitate. z. Animalitas C vi* petri, feu crcaiura ejl alicjuatiter fimilis DEO fi¬ leti- Cut eJfieBus Ju a. caufia , aut tancpuam imate DEl, ; au- & eadem animalitas, feu creatura ejl aliqualiter edi- diffimilis eidem DEO tanpuam ens finitum enti fen- infinito. p. Addit modernm quidam ipja dijlin - ia dio Scetijlica c JI fimilis, & fimul non fimilis di- plu- JlinBioni abjolute reali-, [edin hac non dantur pra- de* dicata Scotijlice di/linBa : ergo. E rob. maj. dfiin- rci Slo Scotifiica ejl independens ab intelle&u , ficut lice- difiinBie realis: ergo ejl fimilis difiinBioni reali* ipli- Jed etiam non ejl fimiiis , dijlin tli o enim Scotijiicu lem rieceffario verfatur inter fermalitates realiter iden- lem tifcatas * quod difiinBioni reali convenirt non po- ini* D s teji P 8 CONTROVERSIA I, tejl: er go pote/l idem formaliter eidem ejfe ali • fin qualiter ftmile , & dijjimile , licet non omnimok, tiu 76. Contra. Ifta aliqualis limilitudo, & ali- qualis diflimilitudo ab Adverfarijs admiffa, nil qua idem homo petrus fecundum idemcum un bruto eft fimilis aliqualiter,& aliqualiter dilli- miliš, videtur effe ejufmodi, ficut v. g. aqua dic tepida eft aliqua!iter fimilis aquse in lam mo qu frigidse,& aliqualiter diflimilis eidem, adeoi ho ut nec omnimode lit fimilis, nec omnimode diflimilis, Ted aliqualiter, Coeterum ifta ali- an qualis limilitudo coniiftit in quibufdam gra- eti dibus frigoris, qui adhuc funt in aqua tepida; dif & diflimilitudo coniiftit in quibufdam gradi- eft bus caloris, qui itidem funt inaqua tepida. Sic tur. Scotiftte cceteris paribus dicunt, dari in eo- do dem petro Sthomine plures gradus effendii qu fecundum quorum unum homo eft Leoni ali- liti qualiter fimilis , fecundum alium aliqualiter qu diflimilis; Sicut )'uxta diverfitatem graduuta qb frigoris, & caloris in aqua tepida exurgit(i- for militudo, & diflimilitudo aliqualis ad aquaffl effi in fummo frigidam. Dato ergo , quod ali- cai quid podit effe fimile alteriinadasquat£; lita- tas men iflud aliud fit fimplex, nunquam verum ter erit, quia inhoc non datur aliquid &aliquid, »a ratione cujus intrudi poffet hite aliqualis fi* fe militudo & diflimilitudo ; fed fecundum Ad- tio VCiffarios qu£elibet natura eft quid omnind do Philosophica. 59 ali’ (implcx non habens pluralitatem componen- otk tiumf alias divertent ad nos) ergo. quod a d- ali- dit modernus de diftinčlione noftra media, Ta, nihilomnin6urget,quia difiin quandohabenturrationesfundanditalemfimi- ali- litudinem & diffimilitudinem alise 8t aljte, & iter quidemcum aliqua seftimabilitate conjunčtam um ob peculiares operationes & diverlos effe&us : fi- formalesabintrinfeco provenientes nonfolum ara effečtivb fed etiam formaliter, leu in genere ali- caufa: formalis: prout animalitas & rationali- ta- tas funt rationes fundandi, qua; cum formalk um ter infint petro ( petrus enim formaliter eft ani- lid, mal, formaliter rationalis, id eft, in genere cam- fi- fte formalis) & iint infuper principium fenfa^ tionum, &difcurfuum, jure meritb ob has ra^ inp tionesj fuper quas fundatur noftra fimijituda im- & 60 CONTROVERSIA I. & dinTinilitudo, arguitur pluralitas formalita' uiin,feurationum fundandi. Ac vero, quod J!P animalitas fic indentificabilis rationalitati pe. . tri,quodetiam (it formalitas pofitiva anihilo ni ” diftinčta, per fe cognofcibdis &c. hasc omnia ^ uc funt quidem rationes fundandi eriam fimilitu- lm . : dinem, fednon funt ita aftimabiles, quia non mi1 funtprincipia formaliterinexiftentiaaliquarum ^ operationum : ergo el! difparitas, & confeq l jj, ac minime infertur,quod animalitas diftinguatur . a fe ipfa ex natura rei formaliter; aut DEUS P UI vel creatura a fe ipfis. Accedit , quod in multipli- catione formalitatum non fit abeundum qua(i . ininfinitunr, quod fequeretur ex inftantia Ad- rati verfariorumponentium in realitate animalita- aut tispluresrationes fundandi fimiiitudines diver- rea fas i fed tandem monente etiam Ariftotele PJ -0 Platoquiefcere jabet, ubi fcil. non datur can- P u ta neceffitas vel probabilitas eas plurificandi, ? c ‘ ficut non amplius datur in animalitate vel ra- lm . tionalitate petri intranfitive , & fecundum fe ^ fumptis, ac non mere fecundum habitudines c a extrinfecas. , 0I: 78. llrgent Adverlari/Scotiftas,C]tii dicunt:- 81 non potejl alipuid alteri aliqualiter ejje tzauah , & ^ alicjudlitcr inacjnale : ergo nec poteji alnjuid alteri j nliq nalit er cjje fimile , (T aliqualiter dijjjmile. Ur- ^ gent,inquam, negantes confeq. dilparitas eft r. 1! juxta illos, quod quantitas coniiftat in indivi- CUI fibili, Philosophica^ " 61 ]j ta , fibili j adeo, ut unum non fit alteri cequale, ni- u 5 (j fi prosus habeant candem quantitatem aut per- p C( ' fe&ionem, quantam habetalterum; fivelmi- pjjg-nimum deficit, non eftsequale: at vero fitnili- in j a tudo fufcipit magis & minus , lic poteft una j tu _ imago magis efle limilis fuo prototypo , altera non m ’ nds ' um 75* Contra. Per Adverfarios animalitas & p eq rationalitas funt omnino eadem indivifibilis ltul . formalftas: ergo ficut impoffibile eft ,ut ali- quid ratione ejufdem quantitatis fit tequale& pjj, ina?quale eidem , etiam a!iqualiter; qu!a hanc ua (j eft indivifibilis, ita impoffibile erit, quod petrus ratione animalitatis & rationalitatis fit fimilis ; ta ; autdiffimilis leoni; quia juxta ipfos funt una rer . realitas indivifibilis. Exemplum de imagincSc ele P r °totypo non eft adr-em; quia imago habec an . plura lineamenta, punda,cavitates& umbras, ic jj ( &c. fecundum qute poteftdari major aut minot ra , fimilitudo, qua: omnia ceffant in animalitate & j f c rationalitate intranfitive & fecundum fe fpe- nes ^ at ' s > non declinando ad operationes St con- notata extrinfeca. Quod fi illa fimilitudo de- nt; claretur per ordinem ad operationes Stcanno- fr tata extrinfeca (ut folent plures ex Ad veri arijs) \ er i tune fimilitudo St diffimilitudo hominis cum q r . leone non foret effentialis, fed mere acciden- ta * ,s ’ ur pote defumpta ex fenfationibus & di- i v j. fcurfibus, quK funt accidentia. Deinde Veže lili, ' ...... , ide » 62 CONTROVERSIA I. idem fundamentum refpe&u diverforum tef* minorum podit fundare diverfasrelationes, ut tnil quantitas bicubita eft tequalis alteri bicubitte, , * & insequalis tricubitte;tarhenidem fundamen- ^ er tum nort poteft fundare relationes oppofitaS tefpedu ejufdem termini v. g. equi: ergo ra- 01 . tiones fundandi tales relationes debent ali- \ ir ‘- quomOdo diftingui. qui run rus DE Q_.ll & S T I O V* lnqua folmmturargumenta contn jjjjj difihičitonem ex natura rei mv fit a : litantid. Iten fiam $o. \ 7 Arioš ha&enus admoverunt Adveb P erl T farij arietes, quibus Scoticam qua- ^l Ue terent ac concuterent diftindionem. Primo j?, a > obtrudunt argumentum negativum: Nulluti i j- 10: habzmits fignum , nu!lam eotperientiam s nullar/t cus ienicjue rationem ejficactm, cjiuz fuadeat e j ujme- Y\§' di difiinBionem: ergo mn dat ur. Antec. patebit ^ l01 exfundamentii Adverfariorum. confeq. pr ob. ficut Veni eni ir/ entia non funt multiplicanda fine nečejfitatt) P er ^ hocejfmerl gratišj it a neque formalitates piicanda funt fine folitofundamento , c um & ^ juxta Adverjarios fint realitates quddam pofitivh Dls • (SC a nthilo dijtintiu , non miniti qttkm ea, qu& Ai‘ Philosophica." 65 ( ef , 'Aivtrfarijs Jimfliciter vocantur res qiu&am &• S) u; tntia. Sed 8 i- Contra. NontamScotilte, quam uni- nen | verfi alij habent fignum fufficiens, experien- ^ taS tSam ac rationem cfficacem fuadentem ejuftno- ra , tli diftinčtionem: ergodatur. Prot. Ant.juoad ^ pimummemlmim ,fignum auod habemus eft, quia nullushominum, nifi ingratus beneficio- rum DEI, incurius lui,Deiqueoblitusautigna- rus non videt, fe plus perfeaionis participMek DEO, quam creatura inferior v. g. quam ac- cidens aliquod al6edo t aut fubftantia iriaflimis , lapis: eft enim perfe&io aliqua, quod honio 'Til* ficaliquid, feuensexiftens,quo catetnihilum. Iteni eft aliquaperfečlio & major, quod fit jub- /lantiale , qua perfedtione caret accidens, eft ve f. perfečlio adhuc major, quod fit vivens, fentieni qua- caret lapis,eft perfedtio & propd maxi- imo ma > quod fit intelligens: harum omniumperfe- UhM &i v t j bis ? aut ( quod eft fecundum membrumj) quid a ^* x pertum magis? Ai S2. ,Ad 64 . COMTROVERSIA !. 82 . Adprob. con(eq. dicimus formalitateJ cor nonmultiplicarimerdgrans& fine necefiitate, fc U s necefiitas enim earum ek. i. ne intelledus definiendo, dividendo, demonftrandc dedi. car tuatur obječiis reverk fcibilibus. a.Nefruftre- nial tur appetitusnaturalisfciendi, qui utique non tjj C( fatiatur per figmentum intelledus, fed per vera p 0 fi objeda kparte rei cognita, & in re deprehen- i|ji u fa. j.Permukiplicationemformalitatum opti- ft; n j md vitanturcontradidoria a parte rei, Sc fal- j|lo' vantur, quae non falvantdr per diftindionem i nc I ranonis tantum , aut virtualem , aut realen 3 ftridam, utviditnus in prtecedentibus. Deh■ tim tik 4. Uc notatnofterFrancifcusMayroniusin ^ ua j quoblib. q. 6. rit. 1. didum illud: frujlraft pppofit plura, &c. maldintelledum mukos anguftio- e(Te rrs animi reddidit auaros, & niultas verirates rem interemit, adeo ut non viderint, ubicunque miri funtdiverfi effedus formales, mukiplicandas hoc efle autplures formas, aut plures formalitaces. effer g 5. Objiciunt 2. Si animalitas & ratioru !jtum Ut tu petri inter [e dijlinguuntur cx natur* rei t Hinc tune vel funt alitpuicl pr at er compofitum phyfi:ufl neac ex materia, anima rationali , & rniions , d" J conf illo ex natura rei tli/iinSium ? vel non ? neutruiA Verd tiki poteft : er go. k. animaiitatem & rationali-tium tatem,ficut& alij graduseffentialesmetaphy-tant, ficinoneffe aliquid prteter compofitum phyfi-piur{: cum, fed funt ipltun illud totum mecaphyiidetiat; con- Phitosopiiica. ate? confideratum, hotno enim petrus v. 'g. h pluri- ate, feus fcientijs conlideratur; fic etiam a meta* du$ phyfica, quas cum fit fcientia realis, utique cir- efti- eares & realitates verfari debet. Quod fi ani- dre- nialitas & rationalitasfeorfitn fumantur, tune non dico iterum easnon efle alicjuid prteter com- pofitum phvficum , fed dle partes effentiales ten- illius metaphyficč confiderati: durnautemdi- >pti- ftinguitur aniinalitas aut rationalitas a toto tal' illo, illa diflinčlio eft ex natura rei formalis itn 1 includentisabinclufo. ileni Dices. JufrtnScotiJIas ammalitas & ra- iimdilas dmianam ab entitate pbjfica , q»a ejl is ni cjitafi caufaearum', ei-go erunt aliquid prater com- ' p a \ pofttum phjfitum. r. dimanationem illam non ftio’ effe propriecaufarh.fed tantum rationemprio- ates rem refpeftu alterius in effendo , quatenuS ni- ;q’J6 miriim ddm produdum eft totum phyficum * idas hocipfo refultant Sc adfunt etiam perfediones ates* effentiales , quae fimul fumptee funt ipfum to« ont\ tum phyficum metaphyficč confideratura,. reii Hinc errant Adveriarij dum putant nos in ordi- b«« neadfenfationes, quarumprindpium, fi animal r d confidereturphyfice,eft anima & organum; fi ruri vero nietaphysicč, tune principium fenfatio- aali-num eft animal itas, errant, inquam,dum pu- ftiptant, nosdidatum fenfiuionum prster princi* iyfi; pium, quod eft anima & organum eorporis* yiic«etiam fuperaddere, ac ftatuerealiud principiu eon* E Teih 66 CoNTR OVFR.SIA I. fcil. anlmalitatis realitatern: quia qukm parvirt J homo confideratus pritisk phyfico, fideineon' fcefl fideretur a metaphyfico, aliquid luperadditum adr acquirir, led eft idem homo aliter ab alio clu< fcienrifico conlideratus ; ita Scotiftae non fu- terc peradduntquidquam entitati phyficse hominisi cifis led eundem hominem phyficum confideranl litai lecundum conftitutiva & principia metaphyli' arn; ca; & cum metaphylica lit (cientiarealis, it ften fua contempladone realicatem habebit pr« fum objedo, ne verfari cogatur circa figmentun § tanečim, idolum, autfimulacrumrationiSi ”qii Ob\iciunt j. ” Diftindio hrte effet at ”ve ”folutčrealis, Scfirniil noneftet abfolutč realis : "sin " ergo. Qiiod non eliet ablolutb realis coricc ” ve ” dunt Scotiftte. Quod autem elTet abfoluč ” no ” realis, prob. illa diftindio effet abfolutb tet ’’ ve ”hs, qU£eneminecogitantc verfatur inter at ’’int ” Iblutč realia, led tališ eft Scotiftica: ergo. in* ” lice ’’ admittitur k Scotiftis, & eft manifefta ab to ” lice ”dudione. min. prob. quidquid ideritificat« ”vei *’ enti ablolutb reali, eftens ablolutb reale,fe ”coi ” v. g animalicas &rationalitaspetri,inter qu! *pet ” datur diftindio Scotiitica, identificantur eni ” op< *’ ablolucb reali; quia fecundum Scotiftas pfi 3 ’ber ’’ trus eft ens abfolutb reale: ergo. maj. pater ” biu ’’cum quidquid de uno realiter identificat 'ces ’’ affirniari poteft * affirmari podit etiam <1j’ am *’ altero. ! tes 8^.1 PhiLOSOPHICA. 67 irčini §6. ty.Negando fequel. maj. ad prob. con- :on' fceflh maj. nego min. ad hujusprob. nego maj. tum admin. dico, petrus eft ens abfolutž reale in- alio cludendo animalitatem & rationalitatem coe- n Tu- cer6fque gradus meraphyficos cone. his prat- linisi cifisnego; quia fublata qualitcrcunque anima- irani )itate&rationa!itateapetro,non manet petrus hyfr amplius ensabfolute reale exiftenspropria exi- 5 , ii ftentia, Axiorha verum eft in fenfu reali, fal- pro fum in formaii. iturr 87. oSijciunt 4. ” Si femel concedatur, ”qiiod animalitas& rationalitas ejufdem petri tat ”verč ex natura rei diftinguantur inter fe* žališ ”smtque plures realitates, non poterunt Ad- >nct ''verfarij ulla amplius ratione fuadere, quod sluti ” non diftinguantur inter ferealiter; imocon- : re» ’’ vetliendus in eorum pnricipijs dicerentur r at ’’ inter (e diftingui realiter, quamfblum forma- rnai " liter exnatura rei; fedrtondiftinguunturrea- b iit "liter: ergonecformaliter.min.etiam abAd- :ati!" verfarijs conceditun maj. verb prob. Sienirrt žjfo "concedas attimalicatem > & rationalitatem •qU‘ petri efte plures realitates antecedenter ad t en 1 ” operationem intelledus inter fe diftinčtasha- s p£’’bentes definitiones diverfas ad2equatas, tri- atet ” buentes diverfos effečlus formales, 8c capa- icat'ces prtedicatorum contradičtoriorum nulla n d ” amplius tibi fuppetet ratio negandi realita- " teshaspoffe bfeinvicemfeparari faltem divi’ ]6A E a ”nitus; 6$ CONTROVERSIA I. *’ nirus; imbcum juxta te animalitas petri (it t0( ” fimiilima animalitati leonis, animalitas auteni t j n ” leonis fit feparabilis a rationalitate petri, cum re V de fačto ab ea fit feparata, debebis confequen. fo], ” ter dicere, etiam animalitatem petri effe (epa. re j ” rabilem a rationalitate ejufdem petri ; ledi b u; ” animalitas&rationalitas faltem divinitus a fe di c ” invicem feparari poffint, tune etiam juxta Ad- tre verfarios jam non funt amplius plures forma- r U1 * litates tantum, fed plures res , confeq. & di- rU! ” ftinčtio interiilas erit ffričtč realiS, non fot tat ’’malis ex natura rei: ergo fi femel conceda- m j ” tur, quod inter fe diftinguantur ex natura rei nit ’’ non porerunt Adverfarij ulla amplius rationt tel ” fuadere quod non difiinguantur interferea- en j ” liter, imo convenientiiishocdicerent, &di- tur ” ceredeberent con(equenterad fua principu rat Hi videnrurvelle cavereScoto cum (uis ab er- rorc veluti judaei Eleazaro cibum vetitum clair ft e , deferenteSj ini^ua mijeratione commoti. z. Mm coi Sed. tut 88. r». Negando mai- cujus pr oboe maj. di; tut ftinguo nulla amplius fuppetit ratio negandj p 0 | realitateseffea fe invicem divinitus feparabiles- tet (iconcedamus eas effe ante intellečtus opera- ma tionem diftinčtas velur res & res cone. velu' bei reahtates&formalitates nego maj. Iiem l\ con qyj cedamuseas habere diverfasdefinitionesadtf; tio quatas 3 qua: funt oratio explicans naturam r £ tial pHILOSOPHICA. 69 > ® totamfenemgraduumpradicamentaMumcon- te ™ tinentisconc. Sirancumconcedamuseashabe- cum re cliverfas definitiones adcequatas exp!icantes uen- folumunum gradu, aut unicam perfečtionem ^P a ' rei inadmquate fumptae nego maj. ltem (1 tri- edli buant diverfoseffectus forrnales capaces prte- 2H dicatorurealium,feu quoru ccmradičtoria ex- Ad' trema iint res & res cone. capaces pradicato- :ma' rum contradi&oriorum formalnim feu quo- ^ * rumcontradi&oriorum extretna fint formali- f<* tates & formaiitates nego maj. & fic transmiffa :eda' min.dift. pariter eonfeq. ergo falfum eft di vi- 2 r ®; mtus realitates efle feparabiles, licbt ante in- ; i° nt tel ledu m ex natura rei diftinguantur. Mmi :rea ' enim non poflunt feparari (eparabilitate mu- &num diftin&ionis reaiis a 5 polteriori eft, quod realiter diftindta poflint mal feparari entitativd mutuo vel non mutuo ad tift; minus divinitus , vel faltem correfpondeant dlic hisproportionate, qute poffunt feparari entita- ber tive. At ver6 formalitates, nec habent exi- eaf ftentiam propriam, nec fubfiftentiam, nec le ter producunt ad invicem: ergo eft dilparitasma- dičl nifefta. Sed fit ulterior fon led Philosophica 73 m 'qu'^sti-o vi. J52 In qua refutantur Jdverfarij vo- ida lente s dijtinčlionem ex natura mformalem tjjejlricle reakm, ■eni 91. \ Nte rcfolutionem fciendum , vel po¬ em /a. tius fupponendum eft, contradido- )ico riaaliaefie realia, alia fortnalia, alia virtualia, Kiii alia rationis; (eu redius loquendo, extrema exi- circaquje verlantur-contradidoria, aliquando dni effe res, aliquando formalitates, aliquando vir- prii tualiter,aliquandoperrationemdiverfa; con- pud tradidoria realia tolluntur & verificantur per ro' admiflam diftindionemrealem,contradidoria n fč formalia per admiflam diftinctionem forma- is & lem, contradidoria virtualia per diftindionern ituij virtualerrij&c. Jam fit is a 32. Canclufio. Diftindio ex natura reifor- Gnt nialis adualis no n eft (impliciter realis. Ita Sco- > ad| tiftceomnes. Ratioeft; quiaad hoc nrdiftin- ant tlio fcotiftica dicatur & lit fimpliciter realis, de- ita- beretverfariinterrem S(rem fimpliciter, &in ;xi- eafundari' fednon verfatur, nec fbndatur in* cfe ter rem & rem fimpliciter: ergo. maj. patetex na- didisq. 1. n. 8. min.conftat ex n. 10. &c. quia formalitates non funt res & res fimpliciter« led tantiim aliquid rei: ergo. Confrmatur fo- B‘ E f lu-* 74 CoNTROVERSIA I. lutione & refutatione argument, ab Adverfl« ’’ c rijs addu&orum&quidem ”(] 53. Oiijcres l. ” Diftlnctio a parte rei ver- ” jj ” fans inter pluresreseft fimpliciter realis; le4 ”11 ” tališ eft Scotiftica : ergo. maj. conceditur i c ” nobis, min. prob. formalitates Scotiftarum ” j ” funt vetč plures res., quia vera funt entia, ?’ r ” atqui ens $c res funt termini convertibilesi * ”p ” &ambo tranfcendentales: ergo. $>.negando ce min. ad prob. nego aflumptum, fublumptum p e concedojfcil.ens &res efle terminos conver- re; tibilesactranfcendentales; undd ficut dičfuin |ei eft,remaliam efle fimplicicer talem , aliam k- rej cundum quid talem, ita etiam de ente dicen- p 0 dum. Nec malč citantur ab Adverfarijs qui- c i t dam noftrates docentes conceptum entis in eo * "pantur a pluribus. 3:. Nos nec]uaquam re- ic i° pedere a communi modoloquendi, cum etiam uffi per nos omnis diftindio, qute eft a parte rei, fit /er ' realis; fed diftindionem ex natura rei feu rea- 11111 lem (ubdividimus in realem iimpliciter, & in & realem fecundum quid, prior eft inter res & res, ea ' pofterioreftinterfarmalitates. Sic etiam fa- 1 HI ' ciuntRR.qui diftindionem ex natura rei fub- J e0 dividunt in realem Iimpliciter, & in virtualem; lffl ‘ ficfecit Dodiff. Suarez diftindionem realem 10( ' fubdividendo jn realem abfolutč talem, & in a * tnodalem ; quod ergo fecerunt illi, & nos fa- rr , (1 l cimusfuhi Authoritateeadem, quailli; nihil | V1 ‘ tamen contravenientes monito Ariftotelico. eSt Et nonnč ante Molinam omnis fcientia in Deq vocabatur aut (implicis intelligentiae, aut vifio- aCIS nis, & tamen huic licuitintrudere mediam , er* go nec Scotus. erravit. ntt 9f. Ob. z. ” Produci realiter , exifter® ,lS j ” realiter , feparari realiter, &c, fecundum ’ J> omnes aliud nqn eft, qqkm produci, exifte- P e[ ” re, feparari, deftrui a parte rei, &c. ergo P uS ” etiam y€ CoNTROVERSlA I. ” etiam diftingui aliqua realiter, eft: lila diftin- ” gui a parte rei; fed ea,quae diftinguuntur di- ” ftinčtione Scotiftica , diftinguuntur a para ’’ rei: ergo diftinguuntur fimpliciter realiter: ” ergo diftinčtio Scotiftica eft dicenda fimpli- *' citer realis. Conjir . Quia omne ens vel eft v fimpliciter reale, vel rationis: ergo etiara ” omnis diftinčtio aut eft fimpliciter realis, aut J> rationis, cum diftinčtio fit paflio entis, & v pari paflu cum ente ambulat. 9 6. tjt. i. negandocon: quod enimilla, quaeaparte rei producuntur, exiftunt, fepa- rantur , aut deftruuntur , &c. diftinguuntur realiter; eft ratio , quod habent diverfas exi- ftentias,& fint feparabilia,non omniaautem, quae a parte rei diftinguuntur, habent lic di- verfas exiftentias, aut funt leparabilia, qua- les funt perfečtioncs eflentiales, Teu gradus metaphyfici in eodem fuppofito : ergo falfa eft con(eq. Qua: fupponit omnia a parre rei diftinčta diftingui realiter. Alias idem argU' mentum fieri poflet contra Suarium de diftin- čtione modah : modus & modificatum di¬ ftinguuntur a parte rei : ergo realiter fimpli¬ citer , negabit Suarez St quivis ejus Sečtator, fed dicet realiter moaaliter , fen dparte ramo- dalith ; fic nos etiam dicimus diftingui gradus eflendi ex natura rei formaliter. Deinde com- mittitur fallacia , quse a Dočtore noftro vo- catur ca fir ni e( ar at di pl »1 CI tl /« fa A ti; di ci tt d< ci bi re iti ci m di te ci Philosophica. 77 Hn. catur deceptio a fecundum quid ad di&um dj. fimplicicer; eftque fimilishuic argumentatio- irt! ni: JEthiops eftaibus fecundum dentes: ergo :er: eft fimpliciter albus. Tališ , inquam , eft p|j. argumentatio in fubfumpto , dum dicitur, eft atcjui ta , aua dijiingmmtur di/lmBione Scotijlica t ' ara mjlinguuntur dparte rei , ergo dijlinguuntur fim- aut flieiter rea/iter. Ea enim, quse diftinguuntur & apartereidiftinčlioneScotiftica funtrealia fe* cunduquid, feu realitatesdiminutivč; Scinfer- tur ergo dijUngmntnr realiter fimpliciter , feu ergo pa- l unt res &• res fimpliciter , & fic committitur t U r fallacia a fecundum quid ad dičlum (impliciten ■si- ddConjir.n. Eam confirmare noftram fenten- :m, dam, quod fcil. tališ fit aivifio & fubdivifio di- diftindtionis , qualis eft entis ex natura rei, u3 . cimi diftinčlio fit paffio entis ; fed ens ex na- Jus tl 'fa rei prmb dividitur in reale ac rationis, jlfa deinde ens reale fubdividitur in reale fimpli* rei c >ter, quod eft res ftridč dida defčriptak no- rU< bis n. 9. ac in reale fecundum quid,quod eft j n . realitas ibidem defcripta n. 10. ergo etiam di- t |j- ftindio ex natura rei alia debet effe fimplU } li. citer realis, & alia fecundum quid realis, & fie jr, manifefte falfum eft antec. confirmationis no- dum dicitur , omne ens vel eft fimpliciter lus rea Ie , vel rationis; cum detur etiam ens (e*- m- cudum quid reale velut realitas & formalitaSi. jo- 97 ' Ob, 2. Formalitates Scotiftica? mf- :ur ' __ ” funt n CoNTROVERSIA I. ” funt de (e fimpliciter negari, & non poffunt tt 11 *’ de fe fimpliciter affirmari: ergo non identi- ani »'ficantur realiter inrer fe. Confeq. patet, me »’ finiplicicer enim negare unum de alcero,eft tio *’ dicere unum fimpliciter non efle alterunij alij >’ adeoque realiter diftinččum ab altero. maj. fup »’ prob. fi enim formalitates illee in reččo de fe Un »’ invicem fimpliciter affirmari poffent, nec fte >' poffent de fe fimpliciter negari; ideo effet mi s ’ hdc, quia ab invicem nec aeču feparantiir, lica *’ nec feparari poffunt, nec habent oppofitio- »ut »’ nem producentis ad produčtum, aut aliam >’ finnlem, fed htec oinnia ad hoc non flifff- čut ” ciunt: ergo, &c. prob. min. ex confeffione f« ” Scotiftarum , qui communiffimč proferunt prc ” has & fimiles propofitiones fimpliciter: v.g. m 1 ” rationalitas petri eft principium ratiocinandi, tur ” animalitas petri non eft principium ratioci- fen ” nandi, &C. hoc idem argumentum profe- ^ ei ” quuntur lotigiuš Stali) R.R.fed piane edntra & i ” omnem fenfum & cogitatum Scotiftarum. iri p8 E»im. Nego aritec. quia falfum eft n >n formalitates Scotifticas de fe invicem fimpli- C01 citer negari, fed neganttlr cum modificatio- B« he& addito formaliter , dicendo v. g. animali - fed naj. lupponendo, & fubintelligendo to formaliter. i fe tlnde in lenfu ftričtč reali ob unitatetn exi- nec ftentise animaliratis , & rationalitatis in ho- (Tet mine, petrus tam difFert realiter per anima- ur, litatem quam rationalitatem k bruto £ non :io* autem formaliter. Hinc. am $9- 2 . Quod dum fimpliciter affirman- fF- tur de fe formalitates v. g. aicendo animali - >ne petri ejl rationalitas , affirmentur fimpliciter ant |>ropter unitatem exiftentix , & identitatem .g, in tertio v. g. petto. Quando auterti iiegan- idi, tur, nequeunt fimpliciter negari, quia ad ta¬ ci- lem negationem tequireretur pluralitas exi- fe- ftentice, quam tton habent; hinc negantur de era fe invicem formaliter , dicehdo : animalitas pe¬ ro ■ * r ‘ formaliter non ejl rationalitas. Deiride om¬ et nino evincerent Adverlarij fuum interituiri )li- contra nos, fi animalitas petri fimpliciter ite- io- garetur de rationalicate ; quia tališ tiegatio * ili- quce eftnaturse malignantis, excluderet orn¬ im nem identitatem : dum autem negatut in fert- e- fu formali, non exc(uditur omnis idehtitas j di- |ed tantiim identitas perfečtillima, feu forma* ui- lis manente identitate rea.i. Sed iij ioo ,D/‘ 8o CONTROVERSIA I. ioo- D ices. ”De quo fimpliciter poteft) ”negari definitio, poteft etiam limpliciterne- ” gari definitum, led de una formalitate v.g, ’’animalitate poteft fimpliciter negari defini- ” tio v. g. animalitas non eft principium ratio- ” cinandi: ergo etiam poteft fimpliciter nega- ! ’ri definitum rationalitas, riicendo v. g.ani- malitas non eftrationalitas. Nego maji falfiim enim eft, quod poftit fimpliciter nega¬ ri & dici, animalitas petri non eft principium ratiocinandi; led dicendum eft : animalitas petri non eft Formaliter principium ratioci¬ nandi , & formaliter non rationalitas, loquen- do de definitione cadente fliper formata- tem, &c. Ut nihil intentatum re!inquant Ad- verfarij ad reijciendam hanc diftinčfioneiiii alius & contra. *’ rationalehominisdareturhacc diftinčtiome- *’ dia, quia utriufque nemine cogitante intelj lečfu non conveniret eadem definitio : fedJ ’’ hoc eft falfum : ergo. maj. eft fundamem ’’ tum Scotiftarum. min. prob- definitio ani- ” malis in homine eft principium fentiendi, fed ”htec definitio convenit etiam rationali huic ‘'animali identiffcato: ergo, &c. prob. min- *’ hoc animal o iod eft in homine eft hoc ra- ”tionale: fed huic animali convenit princi- f’ pium fentiendi: ergo huic animali conve-, ” nit' c< hui vati inj Um m ra rati & c pro con ne ( i "til "er "lit ioi. JnJlat Sic. ” Ideo inter animal & pr ” id. co >> ; int cu n, qu ”fti. eti "ills "po un Philosophica. g* iteffl 'Vrat efle principium fentiendi: ergo utrique ne. ” convenit eadem definitio. ir.gi 102. Eadem definitio, quse convenit Sni- huic animali in homine, convenit etiam huic tio- rationali in fenfu reali ob unitatem exiftenti£e iga- in petro v, g. non aiuem in fenfu formali. mi. Undč in forma nego min. ad prob. concefla najj maj- dift. min. h&c definitio convenit etiam ga; rationali realiter cone. formaliter nego min. tim & con. nec petitnr hic principium, fatisenini itas probatum eft gradus metaphyficos v ut potA conftituentes eiTentias rerum pratcedere om- en- »e opus intellečlds. ita- ioj. Ob. 4. ” Juxta Scotiftas forrilalita- y. "tibus conveniunt praedicata contradidoria: m J ”ergo non tantum formaliter, fed etiam rea- ”liter diftinguuntur. Ant. eft Scotiftarum. & ”prob. con. ii poffunt aliqua inter fe realiter ne . ” identificari, etfi ipfis conveniant praedicata ;e l. 'contradidoria , tune poffunt etiam aliqua fed) ’’inter le realiter identificari, lied quo ad lo- en- ’’cum, vel tempus ab invicem poftint fepara- ni- ” ri, & fic etiam ipla feparabiiitas inter fe ali- fed ’ quorum non erit amplius fignum evidensdi- uic "ftindionis realis. Con. eft contra omnes, ,in, ” etiam Scotiftas : ergo. prob. maj. fi enim ra . ' illa, quse funt ab invicem feparabilia, non ici« 'poflent inter le realiter identificari , ratio ve-, "unica foret, quia de illis polfent verificari nit F ” con- %l CoNTROVtRSTA f. 81 contradidoria, (cil. effe hic & non efle bic; "effe nune & non efle nune; fed fi realiter "poffunt aliqua inter fe identificari, licet dc *' ipfis verificentur contradidoria , tune rado " illa e(l nulla : ergo (i poffunt aliqua Inrer fe ” realiter identifi ari, etli de iplis verificentur *’ contradidoria , poffunt etiam aliqua realiter " identificari, licčt ab invicem poflint feparari. 104. ip.Suppofironotabiliin principio hu- j,us qujeft. n. c)i. dift. Antec. formaliiatibus Scotiftarum conveniunt predicara contradi¬ doria formalia cone.contradidoria realia nego antec..& con.ad prob.con. dico% poffe realiter idendficatisconvenire predirata contradido¬ ria formalia, & virtualia ex natura rei: at con¬ tradidoria , qu.E conveniunt fepa abilibus funt contradidoria realia, & tolluntur ieu ve- rificanrur per admiffam diltindtionem realemi quiafeparata a fe invicem exiftere poffunt, non; lic realiter identificata: ergo adhuc verum eftj quod lepjrabilitas lit (ignum evidens diftindio-' nis realis. iop. D kes. ” Per Scotifta$quaehabentop' " pofitionem relativam producentisad produ- 8 ' dum realiter diftinguuntur: ergo etiam quai 8 ' habenr oppolitionem relativam eflentialii *’ dillimilitudinis. Cur enim potius oppolitioj ” relativa producentis ad produdum effet fi' *’gnuui diftindionis realis, qukm oppoficio ro- di P' b< fi< P c ft di' di qt fte Ca tei ter fil tot fur Dl:: inf far & ( ani eti; nii i?c;l Iret L - de atio r fc itur iter .*ari. hu. ibus adi- g® liter do :on- ibus ve- emi non; ied,| diod rop' odu- qii* riali! .liti« etfl •> rt 'Mi* i Philosophica, "‘lativa d ifIT m tl i c ud in i s ? fed Tormalitates * bent oppofirionem relarivam diflimilitudinis "effentialis ; cjiiia animalitas petri eft fimilis "animalitati leonis, rationalitas petri non eft "■fimilis illi: ergo. p.:, cone. Ant. &nego con. rfifp. eft quia oppofitio relativa diftimilitudinis poteft etiam efle inter extrema, qute non ha- bent propriamexiftentiam , aut fubfiftentiam, ficut funt animalitas & rationalitas peeri; op- pofitio autem relativa producentis ad produ- ftum Temper debet efle inter extrema habentia diverfas exiftentias aut fubfiftentias, cum pro- ducens Temper det exiftentiam produdo , & quidem a (e diverfam ; alias produdum exi- fteret antequam produceretur. Exhis 106. Infertur. i. Diftindionem fčotifti- cam non efle, oec pofle dici flridč & fimplici- ter realem ut volunt RR. confundentes illos terminos r tali ter,ex natur ar ei, a parterci , qua- fi hrec eflent Tynonima, quod manifeftč falliim toties h noftris proclamatum eft, led hoc veluti furdi praetereunt: habent le ergo ut termini poagis & minus communes, vel ut Tuperius & inferius, & quidem Tuperius eft ex natura rti , A fartt r«,independenter ab inteliedu, h«c ftint & fignificant idem,Tednon /orea/i/er, quia ficut animal eft duplex, rationgle & irrationale, ica €tiam ex natur ar ei fumitur dupliciter, eac natura r tirealiter } (F ex natura rti fo r mah ter: velrealittr F 2 fnn- < I 84 Controversia I. Philosophica.' fimpliciter, & nalit er fecundum quid. Errter- godiftinčtio realis minor fecundum quid, feu ex natura rei formalis. Quia Adverfarij nun- quam probabunt formalitates efle res fimplici- ter, quianunquamprobarepoterunt eashabe- re propriam exiftentiam > vel certč fi probave' rint exiftentiam propriam, non tamen eam evincentco npletam includentem totam colle- čHonemgraduummetaphy(icaIium, quam ad rationem rei proprie dičise requirimus. Jm nunquam probabuntieparabilitatem formali- tatum ineodemfuppoHto,quia quod femeleS idem,8rmanensidem, femper eftidem. Deintt fi edTentfeparabiles, Adverfarij fuainfe conver- terent arma ad interitum proprium, probantes contra fe, & faniores omnes diftinčticnem ftri- &Č realem, quam cum omnibus aiijs etiaffl horrent Scotifhe. Denisu e nunquam negare po- terunt pluralitatem formalitatum in eodeffl fuppofito; quia nunquam, nifi cum injuria Creatoris,&:ingratitudine propria negare po’’ terunt, quod plus a DEO perceperint perfečtio* nc ris,qukm creatura qua:vis inferior hominei nempčeffecum lapidibus, vivere cum arbort b ? is, fentirecum brucis,Scintetligere cum Ati' gelis- quasperfečtionesinaiijsvident difperfc fi-dinlehabentadunatasperidenutatem reab r e Omittopluraaiia argumenta RR.adferri folit&j cant SS.PP. Item Roman. 1. v. 20. mvifiiilm ti enim ipjitts d creatura mundi Jer e a , cjuafaBa funt e: tonfpiciuntur : fermat er na quoque ejus virtut & & Divinttas. ubi invifiiilia pluraliter extra intel- ft ledumnoftrumponuntur: itaficut mens no- E ftca non facit fempiternitatem, fed fupponit, E ita&invifibilia. Deinde quatenus non cogno- ( li feu n* Tikologica. 87 ri- fcuntur; dicuntur proprie mvi!ibilfo : ergo *- funt talia independrnter a noftro intellečtu. :er Jam ficargunientor: inDEOdantur omnla, m- n i i'ifiiilia, & pluta a part e t ei ; fed omneitas & plu- k* ralitasa parte rei arguit diitinčhonem a pane rei: ergodaturin DEQ diliinčtjo k parte rei, ^ fed non reaiisfimpliciter: ergo formalis Sco- jra tiftica. ra 'l no. Conf. i. Auth. SS. PP. S. Bernardi le - lib, p. de confidera. ante mednim: Malta di~ > n ’ Cantur cjfe in DEO, 'S cpuidem [a n e j catholiceejne : ltti j fcdmulta unum. S. Juftinus inq. q centra gen- M ' tes ad interrogationem tertiarn dicit; a tud effe v>n 1) EI L Jč ntiam , a!Ir.d loluntatemi ab tjf ri¬ ti a enim irodire voluntanm , non d voiun- [£• tate Ejjentlam. S. Cyril!us Alexand. I b. 2. ' nl ' the!auri, enumeraris Divinis Attributis aitr ; l fl I bhtc omnia non fubflannam , Jed alipuid eorum % ) u ' tjiiotin jubllantia in/pietuntur , fanifrant. S. Ba- e5£ | filiuslib. i. contra Eunomium afieric: epuomo. čil-1 do enim ridiculum non e//, fiq»is precreandi vi ant di- ipfam ejfedi•at Divtnam E [p ntiam ? ant prov Sc 10- iubilantia: qualitaces, NaturaDEI> & qu£ cir- jo' F 4 c» S8 CONTROVF.RSIA II. ca naturam funt, (untačtu&fbrmaliter kparte rt rei: ergoačhiformaliter diftinguunturaparte ta rei. Prob. min. independenter enim ab omni tt opeintellečhusEftentia Divina eftilla ratio ob- qi ječtiva, aquaprodit voluntas,& voluntas eft ji illaratio, aquanonproditEilentia Divina:er- ac go in aliquo fenfiu vero , fano, ac catholico n ElTentia Divina non eft attributum, & e contra fa Prob. Antec. non ideo Eftentia eft illa ratio, ti; quia ego vel alius hoc intelligit; fed econtra, re cx eo, c/uodreseji oradodicitur vera. cap. de Tub- ti; ftantia: ergo. Deinde cxcit. S.Bafilio,ridicu- at lum eft dicere Eflentiam Divinam efle vim pto- it; creandi, aut providentiam; & tamen hoc evi- pe denterdicuntAdverfarij: ergo. Tandem Patres pr Concilij Toletani 6. & n. inprofeflionefidei dii aflerunt: foUntffium affumpjiffehumanitatemh pe eo j cjuod eji projriumJUij, & non quod eji commu- pe w trinitati : ergo datur aliqua non identitas in; ex natura rei inter Verbum Divinum & natu- pli ram Divinam. Prob. confeq. vel hoc eft ve- nc rum, quia tu dicis, vel dicis, quia eft verum: fi Dl lecundum; habetur mtentum: fi primum er¬ go diCtaPP. funt vera, quia tu dicis: ergo fi tu let nondiceres, non foret verum dicere, filium D] aflumpfifle humanitatem in eo , quod eft pro- no priumfilij; &nonquodeftcommuneTrinitati» eft ^ m. Conf. 2 . exdo&rina ipforum Adver- lur ariorum 3 dum enim quxricur j an Effentia Jit k' do n• ; Theologica. 89 rte ratione atiriiutoruml rcfpondcntnegativi. Ec rte tamenquis non videt debereomnino efle,fiin- iini ter iila nulla fit diftinčtio. Viceverfa dum )b- quaeritur; <02 attnbuta fint de quidditate Effen- eli tia? refpondent item negative, idem dicunc et- ad quseft. an unum attributum fit de cjfientia al- ico ferw? & ramen omnia ifta debent efte neceft :ut farioinvicem eflentialia, (I fintEflentice eflen- lo, tialia, autnullum ponatur difcrimen ex natura ra, rei inter eainvicem, aut inter ipfa cum Eften- ib< tia comparata. Diinde Adverfarij dicuntunu :u- attributum demonftrari per aliud, & in fačto :o- ita demonftrant; fed ineptum eft velle idetn vi- perfe ipfum demonftrare, cum ibi conclufto a res praemiftis, & medium ab extremis non poftint lei diftingui. Nec dictu : hsec diftingui tantum 'in perinteliečtumnoftrum, & demonftrari unu ut- per aliud, prout fubftant noftris conceptibus :as inadaequatis, & idem modo confusb, modo ex- :u- plicitecognofcentibus; namfificefiet, ajebat ■e- nofter Mayronius: eflet negotiari non circa (i DELIM fed circa conceptus noftros de DEO. :r- 112. Conf. 3. Theologi Chriftiani omnes tu ferč impugnant philofophos, qui pofuerunc m DEUM produxifle creaturas per intelle&um, o- non per voiuntatem ,• fed li nulium inter haec ti* eft difcrimen in re, convincuntur illimet idip- r* ium tenere, quod philofophi. Beniquc omnes it 4 ocent contra Durandum proceftionesDivinas «* F p noa 50 GoNTR.OVER.SIA II. noti-fieri per naturam , fed per potentlas (cill nui intelledum & voluntatem; led hoc eflet nia l* n£ nifefta contradidio in terminis, nifi alitid ef 1101 fet intelledbus, & aliud EiTentia, alias proceffic nor fieret, & non fieret per Ellentiam , fieret, &■ iHu non fieret per intelledum: ergo. JVec Jatisftcift tati folita Adverlariorum cantilena dicentium, nos fult de DEOcognofcere per plures conceptus,Ž! ječt difcurfus explicit£, ac diftindč, quod antea) cognofcebamus implicitž, & confusd Nami. ^ Inhocdido gratis fupponitur, unutn attribu- oct tum implicitč in altero contineri, quodperin' in < de eil, ac unumincludi formaliter inalio, iclip-j fum autemeftin controverfia, nec ailumi de- &ai bet, fedprobari. II. Ex iftoprogrefluad cogni- ret tionem explicitam & diftindam debemus po- &fi tius agnofcere nos perfedius DEUM cognofce- nita re, Sc in illo plures perfediones deprehendere, hib' quas antea in urnim confundebamus ; licutin bed cognicionibus fenfitivis experimur nunquam Sc n nčs tranfireacognitioneimtnediatacontufaad °bj< diftindam, quin revera reperiarnus in objedo i veram diftindionem partium, figurarum, co- c pn lorum, & aliarum qualitatum, cur ergo intcl- J ibt Jedui noftro prceter eam impetfedionem, qu£ * me conlifticinfpeciebusalienis, hancinfuper vel- lemus irrogare, ut decipiaturcognofcendo di' ^ ftinda, quaerever& nullo modo luntdiftinda! Sed maxime- i quia conceptus apprehenfivi luppO' te c Theologica. 9* is fčill nuntobjedum, cadentesfuper illud naturaliter C ma fine ulla opera affedata difcurstisj ita quod id e f non poflintaliquidimaginari in objedo, quod ceflic nonfitinillo; fedtantiimei fe conformant,uti et, & illud inveniunt, & ab eo fuam fumunt repraden- isfail tationem: ergo reprefentatio, qua? in illis re- i, nos fiiltac,procedit immediatč & adtequate ab ob- js,& ječto, natura; fuae reličto. qmdu.l;erii*spatet. antes' quiafimplex apprehenfio eft neceffaria, & na- [ami. turalis imago rei, quam apprehendit: (imilis ;ribu- oculo, qui riihil poteft videre in objedo, quod >erin- in eo non (It, ut videat eo modo,quoeftper idip- fintplicem intuitum & naturaiem fine ulla arte, ii de' &afFedatione; ergo. Si igitur DEUS monftra- ogni- tet domini duo cognofcenda v. g. bonitatem s po- &fapientiam,aut Eflentiam Divinam & pater- ofce- nitatem, tune duo conceptusapprehenfivi ex- derei hibebunt repnefentationes otnnino diverfas; rutin led illi duo conceptus funt formaliter diverli, juarn &naturaies imagines objedorum: ergoetiam ifaad °bjeda funt formaliter in (ediverfa. jedo 113. Conf.4. DeattributisDEI verificantur , co- contradidoriaindependenteranoftrisconcep- ntcl- tibus; nam re ipfa verum eft i.quod DEUS nos quj 4 metvoiuntate^ & noninteUe&u. 2. quod juftitičl Yel‘ nos puniat, non mifercordia^&c. 3. qu6d o di* fater gensretjiliuni intelleBu , non -ooluntote , &e, »fia! ^d contradičtoria nequeunt verificari de en- ppo- £ e omnino indiftind.o , ergo debent hcec ali- nyi> c quo J 2 CONTROVERSIA II. quo modo efle diftinčia, non diftinčUonereal lit Itričta : ergo formali media. do 1x4. K. Adverfarij negando maj. hujus con■ te fir. qudd ali'at a predle ata fiat contradičloria; rt- trn tio enim cur pronicata E fanti* & natura. expn m. mamut pluribus diverjis no mini b ut, dicunt , not teli tfl alicjua pluralitas reperta in natura DEI, Jediw <]u, ptrfciiio noflri inttllelius , qui totam infinitarn pet Ut fičlionem uniut JimpliciJJimi a čl ut divini nm [>• du tejl nna cognitionejatis clare intueri , nec uno »(■ mine perfečie jignif.care, & idec debet illam attift no. gete im perfečie fub diverjis anigmatibus , feup« tet diverfas imagines rerum ere at ar um. Hincjt 1! ret e um de DEO loquimur per diverfa nomina , ml im pejfmus, nec ve Umu s DEUM Jignijicare tantkn bot prout e/l in fe, fed infuper prout ejt in nojlris cf epu nit ionih ut : Et cum DEUS prout ejl in una ffm f'* nit ione,feu prout tjl reprajentatus fub uno t dno filij; vel cur Sp. Sandus non lit (e- cundus fdjus ? ratio enim apud ipfos di ; quia m 5 CoNTROVERSlA II. in inteUigere, per quod producitur filius, invo-, fini Iuitur ElTentia ipfa divina, fed etiam tota illa involuiturin vel le divino : ergo per illud pro¬ ducitur filius nonrninus quam per intelligere, & ita Sp. Sandus eft filius, non minus quam verbum. Nec video quomodo harc poflint faivari per recurfum ad arnigmata, non enim dum Pater asternus producit filium aut Sp, Sandum, re(picit,aut refpexit ad haec inferio- ra; nec nos credimus procefliones divina* fieri ad (Imilitudinem creatarum. 120. Contra 5. Quia reverlt in naturi divina eft pluralitas perfedionum , non qui* dem (impliciter talium, quarurn quaftibetha- beret propriam exiftentiam, & noceret (im- piicitati divinae, fed fecundiim quid, feu rada- num formalium, de quibus in contro. phyC nam inttlUBus , voluntas, jujlitia , &c. Sunt perfediones (impliciter fimplices, qute forma- liter reperiuntur in DEO ; tUm quia juxts Avicennam 1. met, ac Peripateticos, Scorum & D. Thomam : Qi*&hbtt ratioformalis non tj mftipfa in quocunque ente (it, fivč finito,fiv 4 infinito, quia infinitas non mutat eflentiales differentias. fedaliaratio formalis eft intetteBtU) alia volnntj?.isi alia jujlitia, &c. tum quia ali- quis non male loqueretur dicendo : DEtlM effe complexum omnium perfedionum finH fequi pliciter funpiidum, quomodo philofophi de- ne di finiu^V bot ti o va Fra DE dift niti ) f*P" mii tli i f'd, 1 mat nam & m telle mata tolle toru putai poth impc tetpe ni at j Omni IVO-) illa jro- :re, lam Hnt tlim Sp, rio- ^ inas 'I :uvi qui- ha- (im- itis- hyf. lunt ma- ixta :utn nefl ales, ali- UM (im- de- iuflV Theologica. ‘ 97 flniunt beatitudinem, quod fic ftatus omnium bonorum aggregatione perfečlus, qu2edefini- tio intelligitur quoque debeatitudine obječti. •va , quae DELIŠ eft, Qua ratione S. P. N. Francifcus vocavic DEUM omnia dicendo : D EUS mtfts & omnia. Verba D. Thomse dift. i. q. I. funt hsec: in DEO ejl japientia , io- nitas fecundum [hi verijjimam rationem : rado fapientia non eji rado bonitaiis in quantumhitjuf- mdi. Et opttjcttlo 72. diverfitas rationis , qua. ifi in attributis , non ejl t ant um d parte nojlra » Jid d proprietate ipfitts rei , iy boe ver urn ejl. 121. Contra 4. Maximč contra illa senig- mara diverfa; quia fi ad tollendaai repug. nantiam elTendi & non effendi, fufficeret efle h non efle (ecundutn diverlos conceptus in- tellečbus creati,aut fecundum diverfa snig- mata, ac imagines rerum creacarum , tune tolleretur quidem illa repugnantia prmdica- torum in dičtis propolitionibus apparenterSc putativč 3 fed a parte rei fequeretur ex tali hy- pothefi contradičbio, & id , qnod abfolutč impoffibile eft, nempč ut idem de eodem re- lelpečtu ejufdem eflet fimul,& non eflet, v.g. tjuod DEUS amet volnntate , non mtelle&u. pu- dat jujlitia, mifericordia mn puniat, &c. qua: otnnino idem funt a parte rei in DEO. Imd fequitur per Adverfarios Thomiftas nec ratio- diftingui j quia per ipfos attributa diftin- G guuntur 58 Controversia II. guuntur ratione: ergo non diftinguuntur,ne quidem ratione.Prob. confeq. i. Quia diftin- dio radonis eft in lolo intelledu ut in fubjedo: crgo per illam non poteft quidquam extra diftingui. 2. Ubi nulla eft differentia , nulla eft diftindio; fed per Adverfarios ex parte DEI nulla eft differentia : ergo nec diftindio. 3. Qu6d eft in lola creatura, nequaquam eft in DEO; fed diftindio rationis eft in folo in- telledu creato : ergo non in DEO, eonfe«], ft quae argumenta convincant diftindjonem ullam in Divinis, non fatisfit illis per diftin- dionem rationis. 122. $2. Adverfarij. EademperfeBio in Ji- vinu ut connotat ver um intelkčlus dicitur , ut con- notat bonum dicitur voluntas, &’c. & bis mah falvantur contradifliones oceurrentes in diiiinili ut generare , ir non generare) fpirare ■&' negatit fpirationis, ir c. Contra. Siftendo in exemplo ab ipfis dato de intelledu & voluntate; ve- rum quod connotat intelledus in divinis eft verum increatum; bonum connotatum a vo¬ luntate divina eft bonum pariter increatum 1 non vero bonum finitum & infirmum crea- turarum: ergo jam datur bonum increatum di- ftindum adu a vero increato, & ita diftindio formalis inter aliqua divina; neque hajc &lU' tio aliud pr$ftat,quam transferre difHculta- tem ab intelledu ad verum. 123, to * i d- lei f* T; tr; in co Ey ra ria pu fur tic ac lil m, Sit ter div los *ut din dot M pol ter, go tan ne'; ii- io: :ra Ha :te io. eft in- \ eq,; 21111 in* Ji. on- tJh lisi atu plo ve- eft' vo- mi •ea- i di- čtio slu- i!ta- r jOf Theologica. 99 ia Contra y. Ponamus beatum, qui vi¬ det DEUMiicuti eft, illi reprtefentatur intel- IsBus & voluntas divina , jujiitia divina, & mi~ j,'ericordia divina, natura divina , er paternitas, &c. Tališ Beatus videt propofitionibusnoftris con- tradidorijsasnigmatitis formalibus refpondere in objedo ( DEO ) propolitiones objedivč- contradidorias, juxta didum Ariftocelicum: Ex eo j quod res eji, vel mn ejl, propofitio e/i ve¬ ra vel fa/fa: Ergo illa extrema contradido- ria, DEUS amac voluntate, non intelledu; punit juftitia, non mifericordia , &c. nedum funt vera propier conceptus noftros senigma- ticos de DEO formatos,fedin feeft alia & alia, ac non merč per intelledum diftinda. Vel fi liccret dicere : Intelligo DEUM fieb diverfis anigrnatibvs tršo in DEO non datur alia dtjlin- Uio nifi per intetteSum. Tune etiam lieebit affe- rere : inteliigo Patre m er Fihum , er Sp. Sandi um diverfis conceptibus er anigmatibus : ergo inter tos non datur nifi diftintlio per intellettum t ant km : *ut cognofco in laite diverfis [enfationibus dulce- dinem er albedinem ;ujlu fcil. er vifu : ergo albe- do er dulcedo in lacle non dijlinguunnir nifi pront fiiilant diverfis /enfationibus ? fallee (unt iftae poftremas duas illationes, & diftinguuntur Pa¬ ter, & filius, albedo & dulcedo etiam in le : er¬ go etiam attributa cceteris paribus , & non tantum per rationem, licčt diverfis cenigmati- G 2 bus 100 CoNTR OVEK.SIA II. bus k nobis concipiantur. Ex his patct ad omnes Adverfariorum Refpons. quod nempi revera intellečlus & voluntas DEI , &c. fint pluresperfečtiones, alias cene DELIŠ intelle&tt ve/let, & volumate intetttgcret \ 8 c fic cognofcen- do peccatum veljet peccacum , nec mere per- initteret,fi revera tališ voluntas eft ipfiffimus inrellečtus DEI. 124. Ip. Alij fufficere diflmcllonem virtualen nnt funiamentalem. Sed Contra. 1. in divinis neceffario debet dari aliqua pluralitas adtu> alias grads difputamus aut fupponimus e (Te attributa pneter Effentiam, &c. fed omnis pluralitas fupponit diftinčtionem unius ab alio; quia fi funt unum certe non funt piura, led diftinčtio virtualis aut fundamentalis non red- dit extrema ačlu diltinčta, fed poltea cliftin- guenda : ergo non fufficit ad veritatesTheo- jogicas; quia fundamentuni non elt fabrica, imo nec pars ejus proprič ( domus enim eft fupra, &innititur fundamento)ficut bafisnon eft pars ftatute: ergo jam fundarnentum di- ftinčtionis non eft difiinčtio ; fed in divinis opus elt diftinčtione: ergo non fufficit virtua¬ lis aut fundamentalis. I2f. Contra z. Dum iila diftinčtio funda- nientalis & inchoata perficitur, qujm>, an fit realis,vel rationis? li realis habetur intentum- Si rationis nil prodeft, ut probatum eft j “ uu> n fi d A ei n P 1 ti at bi li: °I lo 1« n< er $i di lei te pc Theologica. mixta, falluntur Adverfarij in propria dodrina, quod omnis diftindio fit realis ve! rationis, & fic tacite acceduntad noftras partes, cjuod fci). detur diftindio media. Confirmatur. Vel illa Adverfariorum diftinčtio confiftit in eo ; quod eft intra DELIM ; aut confiftit partim in eo , quod Tuperadditur ab intelledu: fi primum , non eft tantum inchoata, ut illi volunt, fed perTeda : fi fecundum, non eft fimpliciter vir- tualis, fed adualis: quod patet a fmuti: fi enim ad a!iquid fimpliciter neceffarium Torent ar- bores,certe non Tufficeret Temen pro fingu- lis, & tamen Temen eft virtualiter arbor , fi opus eflet ad aliquem efFedum ficcitas aut ca- lor v. g ad Tanitatem animalis, cei te non ex- pediret admovere, multo minus ingerere ig- nem, licd ignis (it virtualiter ficcitas & calor: ergo, &c. D ’inde propius ad rem : in DEO cEternitas non tequivalet immenfitati : ergo diftindio virtualis etiam ex hoc capite nihil va¬ let. Prob. Antec. quia aternitas non Te ex- tendit ad Tpatium loči, fed ad fpatium tem- poris : ergo, &c. QUJE- 102 Controversia II. OJIiESTIO II. An relationes divin# diftinguan - tur formalitev ex natura rei ab Effentia Divina , & 1 attributu ? ia^.^^Onclufio. Relationes feu perfonali- ' tates divinas diftingnuntur quoque formaliter ex natura rei ab Effentia divina, & attributis. ita Scotiftae omnes cum fuo dod. 3 • fene. d. 2. q. 7. ubi h^c habet : Jed hic re- Ji at ulterior diffictileas , n on enim videtur intelli- gibile , pito d Effentia non plurijicetur , &' fuppofita fint piura ,ni/i aliepua diJiinSlio panatur inter rt i- tionent Effentia , & rationem fuppofitii. MoX fubjungit : Et dico fine a[fertiqne , š" prajudicio fententia melioris , pito d ratio , cjiui formaiiter [up- pofitum eji incommumcabHe ratio Effentia ha- b ~t alipuam di/Un&ionem pr&cedentem omneirt achim inteliecius ere ati, & inereati. 127. Prob. 1. Auth. SS. PP. Quteft. pr£* ced. n. 109.de. maximč ex Concil. Florent. ieff. uit, ubi explicans illud Joan. 16. omnii p trne habet Pater meafunt inquit, omnia pua Fil¬ tri* Junt , ipje Pater unigenito Fžlio J'uo gignentlo dedu prater ef/e Patrem, ubi Concil. paternita- tem ab alijs leorfim ponit: ergo exdpit pa- ' ter- Theologica. ioj i ternitatem, fed quid eft diftinčtio nifi excep- fio quffidam. Confir. i. Ex noftro P, Barone ex dočtrina Adverlariorum fequitur , quod aut Pater dedit Filio Paternitatem, aut nihii dedič Fdio ; fi enim Paternitas per omnia eft idem cum eftentia data ei, jam etiam paterni¬ tas data eft, alioquin nec eftentia: & fi eflen- tia fit eadem per omnia Paternitati Eftentia non eft data ei, quando nec data paternitas : boepAtet in evempio : impoftibile enim eft da- re alicui enfem & non dare gladium cum en¬ fis & gladius fint lynonima. Nec valet hic effugium Adverfariorum de fua diftinčtionc rationis, in ordine ad conceptus amigmaticos, poffum enim diftinguere ratione enfem k gla- dio,ut fi dicam,omnis enfis eft gladius; quo cafu enfis eft fubječtum,gladius prtedicatum, confeq. aleitate aliqua faltem rationis aliud & tamen ftultus eflet, qui propter hoc puta- ret poffe donari enfem alicui abfque eo,quod donetur ei gladius : ergo fimiliter. 12 8- Prob. 2. Quoties ex parte obječti verificantur prtedicata contradičtoria dealiqua cntitate,ad declinandam contradiclionemde¬ bet in ea dari aliqua diftinčtio obječtiva, fed de Eftentia divina & perfonalitatibus verifi¬ cantur ex parte obječti prtedicata contradičto- tia : ergo, &c. Prob. min. 1. De fafto filiatia terminal unionem bypoJlaticam i natura vero tl - G 4 lam 104 Controversia II. lam non terminat , ut docet Scotus Clim fuis (inSententiavero Advcrfariorum communio- ri unio hypoftatica terminatur ad perlonam verbi, natura divina identificata cum pater- nitate terminat unionem,quin illam terminct paternitas) 2. Natura divina non generat , Pa- ter Divinus gener at. Natura divina non gener a- tur, Filius Divinus gener at ur , Pater gener at in- telleBu j Pater non gener at voluntate , S” c. Item omnes Theologi inquirunt , an principiura quo produdivum verbi & Sp. Sandi lit natu¬ ra, ah perfonalitas, an utrumque ? led haec quatftio foret plane inepta, nifi ex parte ob¬ jedli natura 5 & perfonalitas diftinguerentur: ergo, &c. 129. HaSdimilespropofitionesfunt (feu ve- rius loquendo ) eflent contradidoriae, fi a par¬ te rei nulla dlet diftindio inter naturam & perfonalitates, quia idem de una re vere ne- gatur, quod affirmatur vere de altera ; fed hic non poteft fieri recurfus ad diftindionem cxtrinfecatn penbs vera & realia connotata realiter inter le diftinda, cum hic non adfint, diftindio etiam realis, ut rei k re inter Elfen- tiam divinam & perfonalitates divinas argue- ret quaternitatem in DEO; diftindio autem rationis ad evitandam a parte rei contradidio- nem, ut oftenfum eft, non eft fufficiens, ficut nec virtualis. Deinde licet propolkiones for¬ ma* Theologica. io; males contradi&orijE non poilint formari ni- fi ab intellečlu j propoficiones ramen obječti- vx continentes prsedicata contradidoria,func coram DEO verre independencer a quovisin- telledlu, Scveriffirnum eftante omnem intel- lečtum , naturam divinam communtcari filio , faternitatem non communtcari jilio : Ergo re- quiricur aliqua alia diftinctio, aut non identi- tas minor reali, & major diftin&ione rationis per inteilečlum; tališ autem eft noftra for- malis: ergo. 105. Ttf.. Adverfarij. Negando verificari de Eflentia & perfonalitatibus divinis prcedicata vere contradičtoria probantes hoc ex Con- cilijs i. Florenc. felT. 2f. Credimus in unum D EU M 1 ‘atrem , (S"c. Sed ne identitatem, uni. tatemque Effntia divi dam us , atepue ut E j]en ti ant tib Hypo/lafibus non rt dijferentem , jed ratione t ant im 2, & aciu intelligendi ajfeveremus. 2 . Ex Joanirc Theologo in eodem Concil, feff. i g. Divina jubilanti a & p er j ona re q uidem funt idem , Jecundiim autem modum intcllečlionis no [Ir a differre videntur. 3. Ex Concil. Later. fub Innocentio III. in cap. firmiter de fumtna Trinic. contra Joachimum Abb. ideo in DEO jolumodo Trinitas ejl ,non quaternitcu, quia qud- Hbtt p er fon e. rum ejl Ul a res , videl, fubjlantia > E [fen ti a , feu natura divina , licet igitur ali us ft Pater ^ahus Filius^ ali us Sp. Sanclus , non tamen G 5 ftliud j ioS Controversia II, aliud, fed id , quod ejl Pater , eft Filius , & Sp, Sanchts idem omnind. 4. Ex Concil. Rhemei> fi contraGilbertum Porretanum. CredimustS' confitemttr fimplicem naturam divinitatis efft D EU M, nee aliquo Jenfu catholico poffe negari , quin Divinitas fit DELIŠ, & DEUSDivinitas, Item fic : credimus folum D EU M Patrem, & Filiunt, & Sp. Sančium aternum e/Je nec aliquas omnino ves,five relationes, J iv e prtprietates ,five finou/aritates , vel uniiates dicantur , vel ahqv-A hujufmodi adeffe DEO,quafint ah Aterno, CT non fint DEUS. Ex quibus contra nos fic, 131. Infurgunt Adverfarij. Si inter Effett- tiam & perfonalitates divinas veri fic antur pr A- dicata contradiBoria , debet ante omne opus in- telleBiis aliquid in Perfona effe v. g. paternitas, &"C> q»od fit negabile de Effentia, is* vicijfim. vel in ali- quo fenfu catholico debet ver um effe, quod illui non fit divinitas ; fed fi aliquid eji in perfona , quod ejl negabile de EJfientia fen quod non eji di¬ vinitas, tuno perfona & Effentia non funt idem omnind ; quia unum effe negabile de altero fup- ponit illud non effe alterum , fic ut aniverfiim dici fupponit effe, CT feqmtur ad effe. item dabitur quaternitas, quia dabitur aliquid, quod non ejl Effentia : er go , &’c. 132 . 32. 1. Ad Concil. Florent. ibi fuifle ačtum de proceflione Sp. Sandi ex Filio, fic- que fatjs erat latinis aflerere identitatem rea- lem Sp, :n- & # r h as. & l(U 1VČ ' UA \on >n- 'n - v r. 'Ib ui * j ib ?M r ici ur ejl (Te c- a- m Theologica. 107 lem inter naturam divinam , & perfonas , & huc tendebat per fe illorum iritentio ; licec occafionaliter joannes Theologus de lua opi- nione adjecerit diftindionem folius rationis, fed de hac nihil fuit definiram , ut noftrates notam communiter ex ipfis Concilij verbis, dum enim Joannes Theologus in illo Concil. dixit: re qttidem funt idem , fecundum autem n.odum lntdledionk nojlra differre videntur , ly videntur infinuat Concilium loqui opinativb, vel certe noluifle praejudicare opinionibus Scholafticorum , fumpfit ergo diftindionem rationis pro omni ea, qua’ excluditrealem in¬ ter rsm & rem. Scopus enim unicus Concilij erat notum facere, & probare, an Sp. Sandus procedat etiam a Filio ? & eximere grtecis fuam rationem dubitandi,an fi ex filio quo- que procederet Sp. Sandus, eflet idem prin- cipium cum patre, an duplex ? hoc enim ti- mebant grteci concedere, exiftimantes dividi Eflentiam in duas, fi filius fpiraret cum Patre. Latini , ut hoc impedimentum credendi re- moverent, unum folum ac idem principium ratione unius & eiufdem Eflentise ponebant, & fic fervantes unitatem, & identitatem natura: divinte, ademerunr gratcis metum & fcrupu- lum , & tandem perfuafdre procefiionem k filio ; occafionaliter autem Joannes Theolo¬ gus de fua opinione adjecit iblam diftindio- nem 3 o§ Gontroversia II. nem rationis, de qua nihil definiram fuit m hoc Concilio : ergo, &c. Tum quia inlitte. ris unionis latinorum cumgnecisEugenius IV. nullam facit mentionem de diftinčtione inter divinam naturam & perionas, confeq. tantum Joanni Theologo privato illi do&ori adver- ftremur, cujus dida non fuerunt omnia ap- probata, etiam tefte Ricciolio S. J, 15?. 2 Concil. Later. voluifle exclu- dere fblam diftindionem realem inter natu¬ ram & perfonas, cum folam quaternitatem eliminare cogit&rat: per to omnino idem, non nifi identitatem realem volebat, & (Ic fum- mam ftmplicitatem pro identitate reali , qua admifla jam excluditur quaternitas in DEO> vel multitudo rerum , quod folum intende- batur contra Joachimum Abbatem. 134. 3. In Concil. Rhemenfi fuifle damnatum errorem Gilberti Porretani Epifco- pi Pidavienfis qui inter alias propofitiones edidit has duas. I. Qund divina natura ,qu& divimtas dicitur , D EU S non fit , Jed forma , gjua D EUS e ji ; quemadmoi iti m im mam lat bomo non efl , Jed jarma , qua ejl bomo. 2. Quod tres perfona tribus unitatibus Jint tria , & diJlinSt proprietites tribus , ejuat non funt ipfdt peijons fei Jt-tf.t tres res aterna , &’ ab invicem d divina fub- Jlantia in numero dijferentes. llbi in fecunda propofitione Gilberti manifeftč ponuntur trd res in te. V. ter im er- >P- lit. :u- ;m on n- ua ), le- fle :o- ie'5 ut *> no ris St 'd b' da ■e! 'W Theoiogica. to^ ris turna, numcro a divina fubftantia differen- tes, fed diftindio numerica, & individui ab individuo eft realis ftrida: ergoGilbertuspo- fuit diftindionem realem ftridam tollendo idendtatem realem. Scotus autem ponit di¬ ftindionem minorem , nempč ex natura rci formalem manente identitace reali. Deinde Gilbertus aflerebat, rationes divinarum per- fonarum , relationes cxtrinfecus affixas efle fubftantia divina, & Eflentiam Divinam efle formam-, quaquadibet perfonarum DEUS eft; ipfam tamen non efle DEUM, & multaajter- na efle, quorum nullum fit DEUS, & perfo- nas divifas in fubftantia, & Patrem, & Eilium non efle veritatem , fapientiam, &c. fed ve¬ nim, fapientem , &c.; & dcni^ue perfonas non efle illam rem, qua funt DEUS. Undč qua- ternitatem in DEO admittebat (imilem qua- ternitati quatuor orbis partium , ut ex primic S. Bernardus : horum vero nihil, nec (omnia- vit quidem Scotus, qui čcontra docuit perfo¬ nas &Eflent : am efle unam rem, & Eflentiam Uivinam efle Deum, & fipientiam divinam ef- fe realiter bonitatem, & inter naturam & per- fonas,& inter attributa efle nvnimam om- nium diftindionum prtecedentium intelledu, quam ob fui parvitarem vocavir non tam di- Jlinafionem formalem , quan; von idtntiiaum for- malem: nihil ergo habet Scotus cumGilberro. IIO CoNTROVERSlA II. AdditP. Joan. Bapt. Ricciolius h. S. J. vindi. cando Scotum ab hoc errore Gilbertino: Quid ? it ane o culi s , & auribus caret Eccleji.i DEI) ut quA ad primos fujfurros , & de/ationes , centra Gilbertum adeo Jbenue cvigilavit ,& jujie injur- rexit ; poJLea centra Scotum poji tet fcteula, Gr ce- leberrimam de illius opinione Jamam, nullas qut- rellas audierit ? nullam notar it m a: u lam ? ai i Udti on e m ex Conctlijs. ijf. 32.4. Dift.maJ. Debet ante omnem operationem intelletlus aliquid efle in perfo- na v. g. patemkcLs ,feu to in communicabileplit- ribus , quod lit negabile de Eflentia formaliter cone. realiter & iimpliciter nego maj. (ic quo- que dift. min. ied li aliquid eft i:i in perfona> quod eft negabile de Eflentia, tune perlona & Eflentia non funt omnino idem formaliter cone. realiter nego min. & confeq. li enim to omnino idem accipiatur in fummo rigore,etiarn excludet diftinčtionem virtualem Sc rationis maximž quia Concil. Rhemenfe lub Eugenio III. art. 1. Ait: In Theotogm inter ejjenttama p er Jonam ratio non dijlinguit , quibus verbis plane videri poteft excludi etiam diftinčtio rationis ; ne ergo & Adverfarij Sc Scotiftte vi- deantur docere contra Concilia, aut arguari- tur, to omnino idem excludit folam diftinčtio- nem realern ad fenfurn genuinum Concilio- rum volentium retundere quaternitatem in PEO. Sed, '136 .Dieti> TheologicA. III 136. D ices. Hic adefle diftindionem ra- tionis, non rationantis, fed rationata;, hoc eft diftindio ab intelleduquidem fada,fed cum fundamento in re. Contra 1. ex hac Adver- fariorum Refiponfi fequicur , qu6d patemitas v. g. non definat communicari, nifi poft fidio- nem intelledus : ergo (i nullus intelledus circa hoc fingendum verfetur,/M/ww/taf,£equč communicabitur filio ac Effentia. Erob. cm- feq. quia illam comifiunicationem impedit fo- la diftinčtio cum fundamento > fed efto fun- damenturn fit, fivč intellečžtus operatio , ta- men diftindio non eft : ergo. Contra 2. Fun- damentum illud, aut eft aliqua diverfitas ho- rum duorum , aut non eft, fi primum ? ha- betur intentum. Si fecundum redit argumen- tum , quod duo contradidoria verificentur de eodem. I57. Inftabis.ArgucndoexConcil.Rhe- ■menfi : fi in perfonis divinis eflet aliquid ne- gabile de Eflentia, feu divinitate v. g. to in~ communicabik pluribus , tune debet in ahquo fenfu cauholico verum efle,quod illud non fit divinitaJftfk 1 eft nihilominus DEIIS ? vel ve¬ ro non eft DEUS ? fi eft DEUS : ergo in ali- quo fenfu catholico DEUS non eft divinittu , & divinitas non eft DEUS. Si non eft DEUS: er- ift aliquid in DEO, quod non hoc utrumqueeft contra ver- menfisn. 130. relati: ergo. 11 2 CoNTR.OVER.SIA II. I $8. $?. OmninS aliquid effe in DEO, fčil. paternitas ■, quaz formaliter non eft Divinitas ; iimpliciter autcmnegari non poteft paternitas dedivinitate ; nam paternitas fimpliciter lo- quendo eft Deitas. Et hoc in fenlu catholico verum eft , nemph in eo , quo S. Aug. lib. 7, c. 2. de Trinit. dixit: Verbum non eft eo verbum y pito fapientia ; & pater non eft eo pater cjuoDEUS. Item lib. f. de Trinit. c. 5*. & lib. 7. c. 4. aliui eft effe D EU M , a Im A effe 1‘atrern. Sed UtiCjllC S. Aug. fuit catholicus, & loquebatur catholi- ce; ergo etiam Scotifta benč loquitur catho- lic£ dicendo : paternitas nov eft form ali ter divi - nitas ; cum loquatur conformiter ad Concil. Florent. feff. uit. ubidixerat : patre m gignen- do dediffe filio omnia pr At er effe patrem , ubi elani vult Concil. Paternitatem effe aliquid forma- liter prteter divinitatem. Dum autem qu&- runt Adverlarij, an id (paternitas) quod hoc modo formaliter non eft divinitas, nihilominus fit DELIŠ ? an vero non (it DEUS ? r. fimpli¬ citer & realiter loquendo effe DELIM , non vero formaliter : quando autem ad hoc infe- runt: Ergo tnaliptto fenfte catholico DEUS non efl divinitas , &' divinitas non eft DEUS , quod eft damnatum in Gilberto. Si to DEUS luma- tur perfonaliter, feu prout (upponit pro per- fonalitate; tune illud verum eft inlenfu catho¬ lico, DEUS fttpponens perfonaliter , feu perforut- l\t fo, [it po pr m P r ' vit tet *j ne firr pli' lin" flei Co non lit vera ea propofitio; H jam 114 CONTROVERSIA II. jam quxrunt Adverfarij, an loliim fit falfa ca praedicatio ratione noftra, anetiamrealiter? fi folum ratione : ergo in fe non diftinguuntur illa prsdicata, led folum ratione $ fi vero rea- liter: ergo unum realiter non eft aliud, eo enim modo,quo unum non poteft vere dealio prcedicari, eo unum non eft aliud: ergo&c. in divinis has & fimiles propofitiones: paterni - tws ejl divinitas , fapientia eJlbonitas,&c. efte rea¬ liter acidenticeveras, formaliter fallas. Dum autem quaerunt, an fint etiam realiter falfat, di- cimus etiam efle realiter falfas, ut ly realiter de- terminat inhaerentiam, non inhterens; quia ex Dečt. noftro i. d. 50. q. 2. in fine, ly realiter aliquando determinat compofitionem,&tunc nihil aliud eft, quam illud, quod vere eft, ficuc dum dicimus, ifta propolitio eft realiter falfa, volumusdicere, quodeftverdfalfa; namfily realiter determinaret inhaerens, feu praedica- tum, tune fignificaretur falfitatem efle quid rea¬ le &pofitivum,- exhocautem,quodhtecpro- pofitio v. g. bonitas tfi Japientia , fit hoc modo realiter falfa, patet non benddeduci,quod unu extremum fit aliud realiter, vel realiter diftin- čtumab alioextremoin ienfu Adverfariorurn. f Qtt& A 4 ' da: in i &t lita ItS, run ret, . inftantiamhanceflefimilemei, quce fit de corpore in duobus locis replicato, quod in unoloco mihi poteftefle vicinum, in alionon vicinum,ex hoc tamen non fequitur, quod fit vicinum & non vicinum , minus veri- ficat contradictoria; cum enim vicinitas lit praedicatum dependens iloco,per adignatic- nemloci tollitur contradidio ,• ita in propofi- tocontingir; nam perlona eft quid intimčre- quifituin ad generationem, &generatio eft de¬ pendens a perlona, con(eq. tollitur contradi- dio per alfignationem perfonarum. 104. Secunda i nji ant i a eft de Eflentia & exiftentia: de bis enim verifeantur contradiB J- ria ; cjtiia exifientia D El eji natur alit er cognofii■ bili *, Effentianon ; joffumus enim de DEO [cin c/uodfit , non vero qnid fit , & tamen etiam fc- cundum Scotiftas Eflentia, & exiftentia funt formaliter idem. Confirm. Singularitajs Dll •non dijhnguitur d Natura DE It, & tamen pot 4 alicjuis inteSe&us efje certus de Deitate , & dabN de fingularitate ; ex qua contradiMione Scotus i-^ 2-q. z. eoUigit ens dijhngui d dijferentijs ex naturi rei 5 & tamen idem id ne pat de Deitate & finguU- ritate. ad 1. quod li exiftentia eft de Effentfi DEI,qui fcit exiftentiam, fcit & Effentiam>^ & confeq. ceffat illa contradidio, quod Efto)' t h ii L ti n al ni «!' § l P 1 nc cu Au l r ‘ res ex ver, trii fiin^ eti; in 1 tarr Idet attr bus con timi as s '»«■ iei, :o. , in :ur, eri- iit :ic- ofi* re¬ de- idi- i& go- ifei- cir t It- iint )£i ittfr J uri tl* iti) ,& en- ti> Theologica. i i 7 tiafitnaturaliter incognita, exiftentianatura- liter cognita. Ad Conjirm. 152. pariter, quod impollibile fit alicui conftare plen£ de Eflentia DEl, & non conftare de fingularitate; fi au- tem fbret tantum gradus aliquis efientialis, nulia eft contradičtio, quod lciatur ignotis alijs; quia fic non eflet idem ignotum & cog- nitum. In re autem defa&o contingit, quod quidam fintcertide Deitare, incerti de fin- gularitate; quia apprehendunt Deitatem im- purč, & per conceptum improprium, confeq. non eft mirum, fi dubitent de aliquo proprio, ciim non habeant nifi communem. 142. Injlantia tertia. DEUS fecundum gra- dum [ubjlantia convcnit cum lapide, Jecundum p adum viventis non ccnvenit, & tamen per plu¬ res Scoti/las ijli gradus in DEO non dijl/nguuntur ix natura rei: ergo. Conjirm. Attributacon- "oeniunt inter fe, & dijferuut in ratione tališ at - tri h uti , dr tamen haSenus nullus aufus eji di- fiinguere attributum d tali attributo : ergo. J#, etiam per plures Scotiftas gradus fuperiores in DEO diftingui ab inferioribus , quod non tam abfurdum, quhm neceftarium videtur. Idem dic ad conjirm. quid enim abfurdi , quod attributum ut lic dicat aliquid commune pluri- busattributis? anquod perlona ut fic fit quid tommunepluribusperfonis? Sctamenhoc ul- timum plures conceduntTheologi, ut videre H 3 eft II8 CoNTROVERSlA II. eftinScoto i.d.jif.q.un. &Aug. 7. deTrinit. 143. Inflantia cjuarta ejl de concreto & ab- JlraČlo v. g. ho m me & bummitatc , qua, dillingutm- tur fola r ati.o ne ; fed in kif debet falvari venficatio contradi&orioritm , nam concretum ,pata bomo, ejl conjiitutum , (S* non conjlitutivum ; abjlratlum, pata humanitas , ejl conjlitutivum , non conliitu■ tum\ ergo. reličtis alijs refponfionibus* cum noftro P. Bonaventura Barone Scotum millibi docuifle concretum & abflradum di- ftingui fola ratione & non formaliter , imo quandoque diftinguunturrealiter, at album& albedo; primum enim dicit fubjedtum, fecun- dum formam , quae duo certč realiter diftin- guuntur, cum poffint etiam feparari. 144. Inflamiacjuinta. Effentia Divinafub ea- demformalitate e/iradix fapientitiit ; hacautemut efl aBuatio unius , nontj ailuatio aherius ex natura rei , & tamen in iH a ume a exijl r -ntia non difiingutmtur plures aBuatio- n e s etiam fecun dum Scotijlas. Nego confcp quia idem manens unurn & idern poteft efle principi um multorum,adeoque non debet efie temper tanta oppo&io in principijs, quanta eft Theologica. 115 in forrnis, auteffe&ibus, ut patct i.in natura, qu£eeftprincipium motus & quietis, & tamen naturanon opponiturfibiipfi,ut motus quieti. 2. ab effentia animae prodeunt intellečlus, 8£ voluntas, quarum una eft naturaliter a&iva, al- teralibera, nec tamen effentia anima; oppone- turfibi,ficut inteilečhis& voluntas. j. abente, ut eftconceptus fimpliciffimus & omnium pri- mus procedunt illa tria,unum,bonu, verum: er- go liquidiflimu eft metaphylicč Ioquendo poffe effe pluralitatem in effectu abfque diftinčtio- ne in principio, cum oninis pluralitas debeat reduci ad unum, cum non poiiit dati, aut fanž cogitari proceffus in infinitum, alias etiam exi- ftentia DEIpoffet vocari in dubium; hoc nota- toevaneicunt omnes inftantite ab Adverfarijs afferri folitže, utpatebit applicanti. 145-. Sciendum tamen, quod ficut omnia refolvuntur ad a!iquod primo unum , atque adeo datur primo unum; ita dantur aliqua, qu£ funt primo plura exigentia dividi & di- ftingui, ita ut non poffint conciliari, & talia font priina genera, quasdividuntur, & confti- tuuntur perprimas differentiasv. g. ttdfe, & ad aliud, faciunt abfolutu,&relpe£livum;?« [ohin aha- qua’ faciunt iubftantiam & accidens; liker um., & nat tirale , quae dividunt principium utfic, & fimilia; iinde quandocunque concur- runt talia, necefsč eft admittere pluialitatem H 4 & J 20 CoNTROVERSIA II. &diftindionem, nec fafficit confeq. tračna a!> illis prioribus. Adconfirm. Si unica eft om- nium attributorum cxiftentia nego con. quis nimirum exiftentia competit fubjedis fliis ut funt res, & non tantum ut formalitates, at veri omnium illorum eft una entitas realis: ergo & una exiftentia , non vero una formalitas, Confeq. manetinconcuirutn illud axioma: con- tradiSoria non poffuni competere eidem : quod non tam eft Scoti, quam pbilofophi apud ip* fumcic.7.Top.inprimoThem. (upra: ad o/len- dendum /tliqua dijjerre fufficknter probatur pit alicjuid diet de uno, cjuod mn de alio. Imo princi- piumhoc eft ipfum lumen naturae, & primus ejusradius,contraquemnon poteft dari exce- ptio , autulla inftantia, ne quidem in creditrs & divinis propter quod & Apojlolus ab altifli- mismyfteri)sfidei removet, eft ,& non, hocefti contradidionem illam intolerabilem affirma- tionis&negationis deeodem: nunepuid levita te ufns fum, &c. ut fit apud me, eft, gr non ? Fi- deliš autem D EV S , cpuiafermo nojler ep ni fuit apud vos, non e Ji in illo , eft, Š" non. 2.Corinth. i.Sed nondumeft finis, habent Adverfarij ad- huc fuum effugium, & 14 6. t ]tent. Conantes oftendere, omnia prsdicata de natura, & perfonis Divinis veluti contradidoriaa nobis relata, revera non efie talia, pofseque explicari, fine'contradidione lic; Theologica. I2t fic: quianomen Effenti/i , & Naturi j fignificant tantum DELIM fubrationeinfiniti boni conti- nencis otnnem perfedionem abfolutam , ab- ftrahendo a prtedicatis relativis, leu perfona- litatibus. Econtranomina, Vater , Ftlitts^Sp. SanBus iignificant DEUM fub ratione illius di- ftindionis,& oppofidonis, quatnDElIS habet in perfonis; abfirahendo iterunr ab identitate perfedionum abfolutarum : re ipfa autem DEUM effcidentice žkillud bonum infinitum, & tres pcrfonas realiter diffindas. Hinc di- cunt fenium propofitionum, quas folent adfer- re Scotiftffi pro firmanda fua diffindione for- tnali efie iftum : Effentia Divina eH Filius , id eft, datur3liquaidentitas inter Eflentiam&Filium, vicujus filio communicacur tota ratio infiniti boni. Pater non eH Filius , ideft, non dat ur tan- ta identitas inter Patrem & Filium, vi cujus excluderetur ex DEO omnis diftindio & op- pofitiorealis inter Patrem & Filium , ubi patet (inquiunt) nulla eft contradidio; quia iden¬ titas, qu£E in prima propofitione affirmatur, verd datur inDEO; & altera identitas, qux in lecunda propofitionenegatur,verd non datur ■n DEO : ergo non eft realiter idem, quod in hispropofitionibus affirmatur,& negatur.Con- leq. Conjirmant hoc , ut propofitio negativa fit ^era, debet dicere aliquid inter Patrem & Filiil flondarij auodrevera non datur $ fedidenti- H ; tas 122 CoNTROVERSIA II. tas Efientia?, feu communicatio infiniti boni, qute eft in cer Pacrem, & Naturam, non eft id, c]uod inter Patrem Sc Filium non detur; cum Pater & Filius identitate Eflentfe vere fint ide: ergo propofitio negativa, cuin fit vera non di. cit hanc identiratem non dari, fed omnino aliam,qute fcil. toileret omnem oppofitionem realem inter Patrem, & Filium. 147. 1. Hcec vix non omnia grafis effe confi&a; quiautinquit Gregor. Nazian.orat. 3 f. Nec enim Effentia namen ejl Pater ,nec a&ionii) fed, relationem eam indicat, cjuam Pater erga Filiutn haiet, &'c. ergo ciim abFolutum ( qualis eft Ef- fentia Divina ) ex genere fuo, fit aliud a relatio- ne, qualis eft paternitas, &c. exnatura rei, noa pofiunt coincidere in eandem formalitatem; quiahtec eft prima & immediata entis divifio. tamen z.tranjcat, quod annotatum eft de nominibus Effentia š" Natur a, ac de nominibus Patra, & Filij &c. ea Fcil. fignificare D E UM prius, utabftrahitaperlonalitatibus,poftea ve¬ ro ut abftrahitab abfolutis perfečtionibus: di- ftin&ionem tamen inter abfoluta & relativa, feu inter Ejfintiam & Patrem refundere in me- rosconceptus diverfos, & abftrahentes planč fuftineri non poteft : quia fi v. g. affirmr.tio communitfationis ac identitatis de Natura Di¬ vina ad Filium , & negatio communicationis ac identitatis de-paternitate ad eundem filium Funt fui co Dl Ut! ful fin Si idei nic ne; c qu: mu rei; mu quc qui difl; ret, cen tate tori run 1 ne( e fl F. ver l nitcc. qute prof Theologica. Ji $ funt vera: tantumodo prout fubftant cJiveriis conceptibus, 8: abftradionibus in hac vita de DEO formatis , tune poflet aliquis dicere, utramque non effe veram k parte rei, prout fubftatearum objedum Intellečlui Divino, & fimplici apprehenfioni complexae Beatorum : Si enim paternitas & Eflentia elfent omnind idtm , poffet qnispre^ibitudicere, &commu- nicationem eiie objedivč veram , aut folam negationem communicationis, quia Eflentia, qu'£comunicatur, & paternitas, quae non com- municatur 8t qutenam eft ratio fun¬ dandi non identitatem inter patrem, 8t filium J nunquidin priori cafu eftpaternitasSt Eflentia omninoeadem? ficut ratio fundandi fimilitu- dinem inter album A. St album B. eft albedo utriu(queomnin6fim!lis. Et nunqu?d in po- fteriori cafu eft pat ernitas St filiatioomninodi- verfa? Sicut diffimilitudinisinter album St ni- grum ratio fundandi eft nigredo > St albedo utriufijuc emnin6 diflimilis. Cur autem ni¬ gredo cum albedinefundat diflimilitudinem,8c nonaltera albedo? nifiquiafuntdiverfa : ergo etiam Paternitas &. EJJtntia non funt omninb idem, fed diverfa, cum Paternitas cum filio fun- det non identitatem,' Effentia , quas tatpen per Adverfarios eft omnino idem ac Paternitas , fun- I 2(j CONTE.OVERSIA' II. fundat identitatem. Linde cum illa identitas & non identitas in utraque propofitione ha- beateandem omnino rationem fundandi, om¬ nino ejufdem, ad omnino idem nempe Effentia, quae eftomnindidem ac Paternitas ad etindem filium; nec podit dicere fecundum rationem fundandi diverfam; quiali£C eft Paternitas & Effentia , quse funt omnino idem juxta Adver- farios: ergo adhuc manet vera contradidioj fpečlata ratione fundandi prorsus eadem,hinc identitatem , iliinc non identitatem, vel ne- gationem prioris identitatis. 1 f o. Manet ergorevera contradičlio quo- ad rationem fundandi identitatem,& non iden- titate quae debet lalvari per aliquam diftinčfio* nem ačtualemaparte rei; nec enim falvari po- teft per diftinčtionem rationis tantum ob di- verfos conceptus: nam fi valeret: IntelligoEf- fentiam Divinam & pater ni tatem diverfis concepti- bus , fcil.ittam fub conceptu boni mfiniti , bane Juh conceptu relationis a d filium : ergo inter ea non da- tur aliadijiin&io , miter de fumma Trinit. dicit: frmiter credimus , &'fimpliciter Covfitemur, qttodnnus folus cjl v er us DEUS, &(• tres quidem perfona ., fed ima Effcntia , /nbjlrtm tia fu natura [implex omnino ; fed (i inter attri- buta veladfejVeladEHantiam comparata da- tur diftinčtio Scotiftica , natura DEI non eft fimpicx omnino : ergo, Ste. Er ob. min. Si in na¬ tura Divina datur aliqua ačtualis diftinčtio, & vera non identitas, datur in eadem ačtualis, & vera a!iqua multitudo, fcil. membrorum di- ftinčtorum; fed ft datur aliqua ačtualismulti- tudo in natura, natura non eft ftmplex omnino ; quiaomnimoda fimplicitas, St ačtualis aliqua multitudo j aut diftinčtio prsedicatorum inter fe J I tl c e b o lii Pl D ni cc fti Si, re fui liti SS lid eri ti c im n> a- nt n* sr¬ ne ir- in a- «- e» m n* na er -c. «- ri- a- a- & & li- ti- ' 0 ') ua •er fe Theologica. 129 fepugnant: Ethincinperfonisdivinisqua ta- libus non datur omnimoda fimplieitas; quia datur diftindio & Trinitas: ergo fi in natura datur inter attributa, aut alia prsedicata diftin- čfio quaedam adualis, natura Divina non erit fmplex o mn ir. c. i f 4. r». Hic confundi fummain unitatcm in DEO cumfunnmafimplicitate: quod fieri non debet: nam fumtrsa unitas utique excludk omnem pluralttatem ; fed fimplieitas tantum excludit cotapofitionem,& omnem componi- bilitatem ( utprobabo n. 1 ff. ) cui formaliter opponitur ; non vero omnem prorsus plura- litatem rationum formalium , quae eft fola pluralltas fecundum quid , & non fimpliciter. Deinde fumma identitas, in DEO non poteft po¬ ni ; quiaimpoffibile eftrationeprtcdicatorum contradidoriorum, qute independenter k no- ftris eonceptibus darentur, ut vifum eft fupra, Sic ergo fumma unitas confiftit m identitate reali perfedaomnium in DEO repertorum, & fumina fimplieitas in negatione omnis compo- fitionis, & componibilitatis, quod clar£ tum ex SS. PP. tum Theo!ogis,tum ratione. 1 f p. Patet 1. ex S. Bernardo lib. f. de con- fiderat. Non eft compofim DEUS , merum [implevs 2. exS. Cyrillo Alexand. lib. 3. thefau- ric.2. ubi DELIM acpelLit fimpticijfirmtm, aVjus tneompijitum. j. ex S. Bafilio lib. 1. contra Eu I nomium* J$0 CoNTROVERSlA II. nomium: dmplex omninb DEUS eft, & pofitus, & penitus liber ab omni compofitio- ne, &c. Patet eciam exlioc,quia omnes Theo- logi cum S. Thoma q'uaeft. 3. defimplicitate DE 1 quserunt, anDEUS fic corpus, aut compofitus ex materia & forma, aut ex Eflentia & perfona, aut ex Eflentia & exi(lentia, aut ex genere & differentia, aut ex fubjedo & accidentibus» vel ex partibus integralibus ? Et negatis his omnibus compofltionibusconcludunt.DEUM eflefummefimplicem; ergoetiamex unanimi conlenfuTheologorum fimplicitas opponitur compofidoni ex multis rebus. 1 f 6 . Conftat etiam ratione naturali, qu£ diČEat DEO convenire omnem perfe&ionem fimpliciterfimplicem & talem efle illam fiffl- plicitatem, qute fundatur in identitate reali eX- cludente compofitionem ex pluribus rebus realiter diftinčtis, ideft, habentibus fingilladm propriam exiftentiam, vel lubfiftentiam ; Evi- dens etiam eft, talem (implicitatem meliorem eflefuioppofito,id eft, compofitione padiva: ideoque S.Anfelmuslib. de Incarn. Verbi cap- 3. ait: Simpliciaprafare compofitis, qti ant tim ai fimplicitatem attinet & compofitionem. Et S.ThO' m."i. contra gentes cap. 18- in cjuolibet generi tani o alicjuid ejl melitts , quanto ftmplicius. Qubi ad ref tra piu tfli iarr >lij tat ti u n? U: VI m n» o- o- i El :us 13 , & IS) his [M mi tuf U3Ž Sffl m- ex- )US :im ,vi- em va: ho* iert jod eft; itur in Theologica. igr muno fimplici: hinc Mayroniusin r.d. lf.q. |,explieans D. Anfelm. aic: Simpliciaprajlare cimpofitis i Jed c at er is p arih us ideji, pojita eadem ferfeciione entitativa, fen quoad h ari c Conditioneni' alioquin mixta funt perfediora elementis-, & Chriflt 9 eft perfedior, licet perlona ejus fit com- pofica ex duabus nacuris, quam merus homo. i f7. Si vero Simplicitas ftimatur non pro perfedione oppotita compontioni g fed pro fumma identitare , non fo.lum reali, fed etiam formati ( pretit Adverfarij videntur accipere) negamus itJam effe perfedionem fimpiiciter iimplicem; quia non eft melior ipfa, qu.im non ij)fa;imo importatmaximam im perfedionem, fjuatiseftcapaciras contradidoriorum, qus in DEC) darentur, nifi aliqua vera non identitas admittererur, apta a parts rei ad tollendam tepugnantiam contradidionis; quod eflec con- traevidentiifimum & primurn omnium princi- pium, & idem refpedu ejufdem eftet & non pftet, quam repugnautiam pratter alios modos lam (uperius rejedos fruftri conantnr evicare >lij, dum 158. Refpondent, haecnonverificari,^*/* Tatara communicatur ji!io ctmmunicationefaaen- 11 unttm DE UM, & n espsrjonas , qna etiam com- VimeatioKe pater nit as eidem flio timmunicatM'; ^ jimiliterpaternitus clifiinguitur dflio dillinčiio* ^faumts-pUtrts ter Jonas, non phms DEOS , ejua 1 % etiam rji Controversta n. etkitn rfijlinflione diftinguitur natura d jUio ; »??- dč de natura & paternitate non verificanturpr&- dicataoppofita. Contra camP. Vivapart.i. difp. f. q. 2.n. j.deTrinit. inlioclabyrinthoverbo- rum Adverfarij ocukanc, non exc’udunt di- ftinčHonem obječtivam inter naturam & per- fonalitates; idem enim eft dicere, Eflentia communicatur filio communicatione faciente unum DEUM, nonunam perfonam, ac dicere, pater cotnunicatur filio ciTentialicer , non per- fonaliter; fed hoc importat Eflentiam Patris cominunicari filio , non paternitatem: ergo Eflentia patris & pa r ernitas verificant contra- dičtoria obječtiva. Sicutenimfi petrus&pau- lus ex parte ob ječi: i identificarentur formaliter, Sc diftinguerentur numerice ; ita ut una eflet natura humana in utr6que, & duplex haeccei- tas, tune in omnium iententia deberet dari diftin&io obječliva inter naturam & haecceita- tem, ad falvanda iftacontradičloria: quod na¬ tura utrlufque lituna,&harcceitasnonfituna; ita cum Pater & Filius identificentur eflentia' liter, & diftinguantur perfonaliter, dari debet diftinčfto obječtiva inter Eflentiam Divina® & perfonafitates ad lalvanda ifta comradt quod natura lit una, & perlbnalitas multiplex- i j$. Quare (impliciraš fumptapro fum®* identitate etiam formali eft merum ens ratio- nis fičtum gratis ab Adverfarijs, cum neqt' e in ii c «1 n e č ti » n d d: in ti; ti di pc pc ea to nc fei ne bu do m< Ul( Theologica. 13$ in SS. PP. habeat fundamentutn , & involuac infuperrepugnantiam cum lumine natura. Et certe fi entitati illi toti, qus DEUS eft, ejuf- que fimpiicitati non repugnat Trinitas perfo- narum; quianec eftcompofita in natura, nec ex natura &perfona, tanquamex rebus diftin- a .ftisj fedhabentibuseandem numero exiften- e tiatn; nec illi quidemrepugnarepoteft/Jw/’/e;w multip ličit as ( ut loquitur S. Auguft.) perfectio- •- nuni formaliter tancum diftindarum 5 led ea- is dem numero exiftentia cum fumma coexilre»- o di neceffitate coexiftentium. i- 160. Ob. 2. EflentiaDivinaaut continet i- in fe perfedionem attributi alicujus v.g. lapien- r, tis, aut nqn ? Si continet ? habetur inten- % tum. Si non continet ? qusro, dum ei ad- i- ditur fapientia, aut perficit Eflentiam, aut non ri perficit? Si perficit: ergoilla continet omnem i- perfedionem, erkque aliquid cogitabile majus i- ea contra. D. Anfelmum : nec erit infinita in i; toto genere entis. Si non perficit? ergo ibi i- non eft fapientia, quia foret fuperflua. Ef- 2t lentiam Divinam realiter fumptam in fe conti- & nere v. g. fapientiam, idem eft de csteris attri- a> butis tam realiter, qukm formaliter (Tumen- • do to formaliter prout opponitur eminenter) i* fivero ftimatur formaliter, id eft, fecundum, > mera prsdicata eflentialiaj non; imo neutro ■ ,e modo continet proprič; non realiter quia iila 1,1 I 3 eunc 134 CONTROVERSIA' II. tune non fumitur ut res; non form aliter,quia ficexcludit ea. Dum autem qusrunt Adver- farij, an EfTentia melius habeat v. g. per fapien,- tiatn? R. aflirmative! dum inftant illi: ergo nonfuit omne bonum ,&c. Dico : quod fitom- nebonum cflentiale, quo non poteft cogitari majus, non ramennecelšeeft, quod fit omne bonum formale , aut omne omnino. Qu6d ( oftendo i. certum eft, quod Eflentia Divina , non fit bonum creatum nili virtualiter, quid , ergo mirum, quod non fit attributum, nifi rea- , liter, autradicaliter. 2. Eflentia Divina eft in- , finita ingenereentis, & tamen adhuc eft fab- t ^ ftantia, eft vivens, intellečEualis, &c. 3. qua> j * libet perfona Divina cum fit DELIŠ, eft a fe, & j imparticipata, & tamen aliqua habet efle ab t alio, quod non impedit afleitatem ejus,quid { ergo mirum, quod Eflentia Divina fit a fe fa- j piens, fit a fe jufta, licet per fapientiam, & ju- j ftitiam aliquo modo diftinčtas. Debije qu£- tl ro, an Eflentia Divina melius habeat cumTri- ,, nitateperfoitarum, annon? finon, non eft ibi f admittenda Trinitas; fi fic, & tamen hsc di- t ftinguiturabEflentiaformaliter,afe etiamrea- f liter, poterit etiamelius habere per attributa, j licet hjse diftinguantur formaliter. Nec pe- r tim us hicprincipium, quodfcil. Trinitasfor- maliter diftinguaturab Eflentia: quia prteter- ^ quam, quod hoc fatis demonftretur a nofttis ( Theologica. i 5 f fuo Ioco, Iicet quadibet perlona idcntificerur Effentia Divina, tamen in his terminis videtur veritasevidens, quod Trinitasnon fitunitas, &viceverla; ergo. r/?Wmexdiftinčtione for- mali non lequitur aliquid non efle tale, fed fo- lum non efle conceptibile ut tale. 1 6 1. Ob. 5. Si in ter attriiuta Divina d at ur diftintlio Scotijlica , dat ur in ipfa natura novum myjieriitm Trimtatis^ &"y uidem longe major is mul- titudinis reali um pradicatorum , boe hafienus ejf inauditum in 1 heoiogia : ergo , &’c. Prob. maj- ram omnia pradicata attributorum natura funt rea- liter identificata cum natura, Jicut tres p er fon a funt cum natura identifcatd : & ex altera pa.) te funt plurima protdicata contraditioria , qu &, ut *nte di&um efl , de diJlinBis at tr ib ut is verificantur y boe ipfo , p no d eontradiSloria (int , non pojjunt mam identijicari, qudm tres p er fona interfeidenti- fcantur: ergo in ipfa natura DEl datur novum mpfierium 2 rinitatis , & longe majoris multitudi- , nit realium pradicatorum. Iderri argumentum fbrmant alijde pluribusformalitatibus|in crea- tishominev.g. quoddaretur&ibi myfterium Umile Trinitati, quia licut in Trinitate plures perlona lunt unus DEUS,itain ente creato ho- mine plures formalitates eflent unares. 1 62. Ad hoc & fimilia argumenta, qute Vocat P. Maftrius Tribunitia , eo quod plau- lumfaciunt apud Vulgus. neg. maj. cujus prob. I 4 an- 15 S CoXTR.OVER.SlA II. antec. quoad alteram partem dift. verificantur plura prsedicata contradidoriarealia& fimpli- citer neg. contradidoria formalia & fecundum quid conc.antec.& neg.confeq. dequibus con- tradidorijsvidefupra n. 91. folimi hic brevifti- me oftendo dari quand6que prxdicata forma¬ lia ; dum enim dico v. g. lapis , non lupit, panis , non panis , ideo funt contradidoria reafia, quia lapis, & panis funt res&res ftričte, & (ic corre- fpondensnegatio; utadeoW/e, & non ejfe. hic realicer fint diftinda. Dum vero dico inDEO Japientia , nonfapieniia, aut in homine<*w*»^- tas, mn animalitas, cum lapientia non (it res in DEO, quiadaretur quaternitas; fed tantimi ratio formalis&aIiquaperfedio DEI; fic cor- refpondensnegatioquoquenoneftres, & hinc noneffe animalitatem , eft contradidio minor reali, nempč ex natura rei formalis: hinc etiam ipfa multitudo realium prtedicato- rum in DEO non eft multitudo fimpliciter & rerum, qualis multitudo eft in perfonis Divi- nis, fed eft mtdtitudo lecundumquid & ratio- num formalium realiter inter fe identificata- rura, quomodotamen non funt inter fe identi* ficatas tres perfonte Divina:. 163. Porro myfterium SS. Trinitatisrin eo eft tam admirandum,& infcrutabile, quod ea- dem numero natura communicetur per iden- titacem realem tribus realiter diftinčtts fuppo litis Theolocica. i j 7 fitisDivinis; ita, qucd inter Entitatem Divi- nam vera fic, & propria produdio perfonarum, quibus communicaturNatlfra’ Divina cum op- pofitionereali producentis&produdi, nec na¬ tura numeromultiplicetur, utifitin produdio- necreata. Item quod Filius & Sp. Sandus ca- reant foecunditate producendialterumfilium; & quod Pater per iolum adum prodncendi producat verbum non accidentaie, fed fibi confubftantiale, &c. nihil horum videtur in attributis Divinis, ant in pluribus formalitati- bus entis creati v. g. hominis: ergo. 164. Ob. 4. Qtiod compofitio ex generc &difFerentia, fi importatfolum diftindionem ex natura rei formalem, non repugnaret fim- plicitati DEIjcum etiamattributa Divina juxta nos diftinguantur ex natura rei formaliter: er¬ go. Ri. Satisconftare exhac qu£eft. diftindio- nem non opponi limplicitati, fed compofitio- nem; aliks enim DELIŠ nec eflet diftinčius per- fbnalitcr, cum tamen manentefimplicitate per- fediflima detur diftindio perfonalis in DEO ex fide. confeq.compofi:ioexgenere& difFerentia repugnat fimplicitatiDivinte quatenuscompo¬ fitio eft; non quateniis inter genus & difFerentiS diftindio eft. Compofitio enim etiam ex ge- nere & difFerentia arguit imperfedionem in partibuscomponentibus, lit potč quarum una eft perfedibilis & determinabilis per aliam 5 non I J ita 1 2 8 ControvfrsiA II. ita fe habent attributa Divina, quat identifican* tur velur adus purus, & purus fine ulla poten, tialitate Sc perfedibilitate. i6f. Dices: DEUSperScotiftasrefolvituE a parce rei in plures conceptus objedivos: er- go necefiarid eft compofitus. Frob. canfej. quia 1 omne refolubile componirurexillis in quaere. i folvitur. ip’. dijf, ant ec. habentes fe ut adus & potentia nego antec. ut adus d adus, qui per fuam fummam fimplidtatem funt idetn concedo. Si dkas. ergo ex illis fitunum per acddensfeu per aggregationem, quia ex adu & adu non fit unum fimpliciter & per fe. i£. neg.confej. prob. eft vera in entitatibus limita- tis & finitis, quar non habent totalitatem eften- tiar, nec unacontinet aliam perfede realiter, Confeq. nequit aliam perfedž fibi identificare; nonautem inDivinis, ubi vel utriufque extre-. mum v. g. fapientia & Eflentia eft infinitum, & Eflentia perfedd continet aliud radicaliter; vel faltem unum eft infinitum utEflentia &re- latio,dc. ergo. rationeinfinitatis poteft ex his fieri unum perfe unitate identitatis, noncom- pofitionis ;quiain DEOnihil eft incompletu. 1 66. Infi. D E US nedum eft fummč fim- plex,fed etiamfummeunus. hinc a S. Bernar¬ do lib. de confiderat. c. 6. dicitur uniflimus: ergo per dtftindionem formalem faltem laedi- tur lumrnaunitas. Frol>. confea t ubi datur plurar litas Theologica. • 159 litasaparte rei, nonfolum permodum adys &potentite, fed etiam per modum adus & adus, ibinondatur unitas; fed per Scotiftas datur inDEO pluralicas formalitatum per mo¬ dum aduum : ergo. Bi. dijl.mtec. DEtISeft 1 fummeunusunitate reali in natura cone. unir tate formali, vel perlona!! neg. antec. h se enim : (prseterquam,quod non dicanc perfedionem limpliciter ut patetde perfonali, alias defado eflet in DF.O; de formali prob. alias albedo eUet petfedior Angelo, cumincludat paucio- ra formaliter aiftinda ) funt incompoflibiles inDEO, utpatuit exrationibushadenusalla- tis. Pratered perfediones attributales conti- nentur in DEO ex natura rei fecundum fuas rationes propriasformaliter, & non virtuali- ter tantum, & eminenter, aut per noftros coneeptus; alias D E US non denominaretur formaliter inteiligens, volens, juftus,&c. Sed tantum virtualiter,ficut Sol dicitur calidus &c. OJI^STIO V. An dijlmclto ex natura reiformalk in Divinu fi.t ftričle realu ? 167. f^Onclnp.0. Diftindio ex natura rei for- malis inDivinisnoneftftride realk. htet. quia extrema dillindionis reaiis debenc efle 140 CONTROVERSIA II. efte. ra, &'res ; fed attributa Divina inter fe & Elfentiam co m parata non fant ra & raprefsd: v ergo diftinčiio inter ea non eft ftričtč realis. I Tum quia Eflentia DivinafecundiimDamafcen. p eft infinitum cjuoddam fubftantižE pelagus: er- t, go identificat fibi omnia compoflibilia , atqui % perfe&iones attributales funt compoffibiles / Effentiae Divina? ; quia eam perficiunt: er- ?■ go, &c. Tum quia tune non tantum in DEO /i daretur quaternitas, fed qua(i centencitas con- t traD. Bernardum ; ergo. Hinc r i£8- Si diftinčiio noftra foret ftričte realis e merito in nos poffet retorqueri iilud D. Ber- e nardi lib. f. de confiderat. ad Eugen. cap. 7 . t Mtdta dicuntur effe in DEO q uidem Jane, d- j tholh'cque j fed m uit a unum ; alioquin fi diverfi j putamus , non quaternitatem hniemus , fed cen- J teneitatem. Item ibidem. dicimus DEllM mi- t gnum^ fuflum^ bonum, & innumera tali a; fed ni- l Jiom7iia unum in DEO , -Š* c um DEO confideres , J habebis multiplicem DEV M. Merito, inquatn, ha?c D. Bernardi verba, qug ipfe contra erro- j rem Gilberti fcripfit, in nos detorqueri pof- ] fent, utadeo in eademeum ipfo eflemusdam- ( natione: fed abfit! non enim Ecclefia DEI, i cui dogmata Dodt, Subtilis manifefta fačta funt ] nimis,per totfscula, impunčhancdo&rinam t tuliffet, qute adeo efferbuit in Gilbertum & j Abbatem Joachimum, aftruentes in DEO qua- i ternitatem, Atcamen, Ob. Thbologica. 141 169, Ob. Adverfarij 1. difiinBio Scoti ex natur a rei, vel elt flriBc realis , vel prtrsiis imperceptibi- 5 . lis: ergo inter attributa DE 1 non dat ur. Ant te. probant ex contradiBorijs , juaetiam nobisfaten- tibus verifcantur v.g. de fapientia & bonitate: bo- li nit as enim ejl ex natura rti aliquid di/linBum d s fapientia, & fapientia non e/l aliauid ex natura reiformaliter tlijiinclum d fapientia , & vicijfim ; ) fedfe bonitas&fapientia fiefe habent , diftinguun - turJlriBe realiter , c tim idem realiter mn pojfit fi- mut effe & non e[fe: ergo. Confinu. Sapientia, ut S ejl formalittr ex natura rei dijlinSa d bonitate, non ejl nihil , quia ejl ipfa ejuidditas & effeutia fapien- '• tt£ qua tališ : ergo fapientia ejua tališ ejl ens po/iti - - vum& vera pcrfettiuDEI. iubfumunt. haneper- 'Š" omnem rationem entis difiinguuntur s firieterealiter: ergo. 170. Ki. 1. nego antec. quoad ucriknque membrum. quia extrema diftinčtionis noftrx hiefunt fapientia & bonitas , qux non funt res & res habentes propriamexiftentiam,fed funt rationes formales > feu perfečtiones, quas in DEO plures dari paflim di&um eft. Deuidbj efto, quod contradiftoria verificentur de f 1- fientia , & bonitate $ fed illafunt contradioto- ria tantum formaiia in pnscedent. declarata. Han- 142 CONTR.OVER.SIA II. Tandem cum de fapientia & <£ott;7rt/?verificaiftur ejfe & non ep; to ep non eft fimpliciter aliquod efle, ficut resexiftens aut fubfiftens propria exiftentia aut fubfiftentia, qux fundatdiftin-. čiionem fimpliciter realem , 8c to non ejfe , non eft fimpliciter aliqna negatio unius de alio ; fi enim fimpliciter diceretur fapientia non ejl boni- tas; propofitio eifetfalfa, & damnata contra Gilbertum; fed dicitur fapientiafirmaliter non ejt bonittu , feu ratio bonitatis in quantiimbo- nitaseft, non eft ratio fapientite in quantum fa¬ pientia eft. Ad confirm. cone. antec. quod fa¬ pientia ut diftinčta a bonitatenon fit nihil, Si dift.confeq.ergo eft ens pofitivum, feu perfe- čftio pofitiva in DEO cone.- eft ens pofitivum fimpliciter,feu res, quas, fi inDEOdaretur, fa- ceret quaternitatem nego confeq. fubfumpt. etiam dift. fedhancperfečtionemnoncommu- nicat fapientia bonitati communicatione for- mali , feu per identitatem formalem, quie eft major identitate reali cone. non communicat communicatione reali, feu per identitatem realem nego fubfumptum , & confeq. verum ergo eft, nihil effe in fapientia , quod non fit etiam realiterin bonitate, efq;comunicatum; efttamenin fapientiaaliquid, quodnonfitfor- maliter in bonitate, eique formaliter non communicatum. 171 . Dices. Theologica. I7l« Dices. ldemre-aliter non contimtvr in fig. ipfo , altds effet idem & non idem ; jed at tri 6 /n ti tontinentur realiterper Scotifieus in Eljntia Divina, ergOj&c. m.diji. maj. idem non conrinetur in le ipfo per veram continentiam, qu3? iraportac diftinčfionem realem inter continens & con- tentum cone. per identificationem realem Unius formaiicatis cum entitate alterius,uthic ,fit, nego maj. und&re&ius dicuntur efie rea- litpr, quam contineri in Eflentia Divina. Si di- 'cas: haec refponfio facit diltinčiionem Scoti plane imperceptibilem; Si enim omnis realitas y omnisformalit as , & omne pradicatum , gttod e ji in fapientiii) realiter eiiamefl indonitate , (S* visifi- fim ; non jot e Ji 11U0 mode exjplicari ad cajrtam , cpuicL in bac propofitiorie fiapientia DEi mn efifor- maliterex natura rei Ionit as DEI , nega ur de fia- pientia ? $*. Cum ha»c lapientia fit Divina & in- finita, utlque non negari Divinitatem & infi- nitatem ; led negari rationem formalem la- pientiae, qua^non elt ratio formalis bonitatis, cum es Avicenna, & communi Peripat. ratio - nes formales mn fint nifi ijpfa-, in quoctmaue er:te five fini to , dve infinito fint. Ethcec ratio forma, lis fapientiae non negatur limpliciter tanquam res de bonitate ; fed cum rellričlione lecun« dum quid, & in fenfu formali, Sed 171. Infiadis: Hic peti principium, quia to formaliter sx natura rei } explicatur Jer jenfim 1 jbr- 144 CoNTROVERSTA II. formalem ; qui tamen £qučignotuseft, acillud formaliter : ergo nihil explicatur ad captum; nrnimč cum juxca hanc refponfionem etiam pnedicata contradičtoria, quae fupra oftenfa iiint dari inter attributa ex natura rei formali- ter diftinčia, debeant inter (e realiter identifi- čari, adeoque efe, & non ejfe debeat realiter g idem effe ; quod Adverfarij dicunt fibi penitus g imperceptibiie, & cum lumine naturae nullo modo combinabileeffe. In fentcntia Sco- tinequaquam fequi, quod ejfe, & non ejfe de- ^ beat realiter idem effe * quia per admiffam di- ftin&ionem for malem falvamus, feu tollimus ^ contradiciionem, qus effet, nifi diftinčtio da- ^ retur, ut notavimus fupra. Deinde li ejfe &“ . non ejfe verificčtur ( uti verificatur apud nos) ’ fecundumdu-erfasrationesformales jtuncnon g eft imperceptibiie, aut lumini naturali repu- gnans, ejufmodi ejfe,& nonejfe realiter identifi* j\ čari, fic enim ejfe , & non ejfe funt tantum diver- fe rationes formalesobje&ivae, quas identifi- čari in multis videmus ; imo ipfe Arift. defi- mens identitatern dixit: identitas ejt plurium, ^ feu cjua.fi pl uri um in EJf.-ntra unitas. Cceterunt ^ hatienus fufficienter explicatum eft, quid in- 'j tellrgatur per te formaliter , & per fenjum formi- ^ Um. Qu6d fi tamen necdum fufficeret; ere- te do hic contingere Scoto Dočl. fubtili, quod ^ olimChriftoMatth. querulanti : nonamnes , Theologica. 145* 5 ^ captunt "j eri um iftud , fed auibus rit t um e Ji. Sed qusnam hujus ratio ? infufHcientia ? P. Ric- ^ cioliuseS. J. dat hanc ; fi nenape Adverfarij j. mveteratam fuam opinionem aliquantilper g" deponerent, &squisrarionuna momentis opi- nionena Scoti librare fuftinerent, vina fuam ^ Scodca opinio apud eos non amififfet , aut , amitteret; led fufficienter ad captum forec. 0 ; 173. Ob. 1. Perfečtibile& perfečtivuna di- fiinguuntur realiter, quianihileftperfe£iivum jj] fuiiplius; fed attributaper Scotiftas funt per- us fe&ionesElfentisDivins: ergoab ea debent diftingui realiter. kj. difl. maj. Si perfečtivum ^ fe habet per modum forms infornaantis fub- \ ječtum, vel partis componentis totum, ficut ^ aninaa curo corpore conftituit vivens cone. Si u _ lit tantum formalitas afficiens fubječtum, quod g] perficiturpernaodum proprietatisSt perfečtio- * nis intrinfecae nego maj. attributa autem non g” perficiuntElTentiam Divinana per modum for- g_ nas informantis, aut partis componentis, fed tantum per modum formalitatis & perfečtionis ; J intrinfecs Elfentiana Divinana determinantis, ' Stperficientis hocvel illomodov.g.fapientia ] inrationefapientis: ergo non denoniinat per ' taodumformsinformantis, fed per identita- j tem; quiautacutč Scotus in i.d. 18.cj.4- X. declarat conliderans perfeciiones, & imperfe- ,, ftionesformse creatsinratione denominandi, ut- „ K nam 146 ControversiA II. nam quod (it forma infornians, & pars cbm* politi eft imperfedionis, quod vero lit ratio, qua alicjuid eft formaliter tale, efl perfedionis, & in hoc fenfu attributa dicuntur formae Ef- fentia: Divina:. 174. Ob. ?. Perfona- Divina: ut diftinda: ab Efientia habent proprias exiftentias: ergo diftinguuntur ab ea realiter ftride flcut res & ] res neg. antec. quia in DEO non datur Prida 1 diftindio realis , nifi ubi obviat relationum < oppofttio. Tum quia licdt habeant proprias fubiiftentias relativas perlona: divina: quibus 1 diftinguuntur inter fc realiter, non tamen ha- c bent propriam exiftentiam, ficut non habent I propriam fingillatim Elfentiam & naturam di- t vinam, confeq. exiftunt elldem numero exi- 1 ftentia, & adualitate, qu& natura divina; nec 5 tnuldplicatis perfonis multiplicantur exiften- p tite, nec Pater dat Fiiio duas exiftentias,unam a abfolutam, & alteram relativam, led unicam > & ^ perfonalitas diftinguuntur ftridč realiter. D Ji. mi . qua: habent diverlas fubiiftentias le inconamunicabiliter diftinguuntur realiter c< cone. Theologica. 147 t« cone. min. qu« habent diverfas 'fubfiftentias >, communicabiliter neg. min. D«Wretiamob s, hanc rationem natura Divina & perlbnalitas ,f. non diftinguuntur realiter; quia natura divi¬ na ratione infinitatis radicalis, quam habet, :x perfedč fibi identificat realiter omne fecum ;0 compoffibile; ideo non facit numerum cum & perfonaiitatibus realiter fibi identificatis,con- la feq. nec quaternitas rerum in DEO infertur, tn ant diftindio realis ftrida. as 176. Ob. 4. Ideo perfediones divin« di- as ftinguuntur formaliter , quia una poflet con- a- cipi fine alia faltem per DELIM, aut intelledum rit Beati, led & hoc falfum eft, quia DEUS ne- ii- quitfeipfum cognofcere fine attributis, aut d- unum fine alio: ergo ruit principalis ratio iz Scoti. $2. Breviter, quod quantum eft de fe, i- poffit Effentia concipi fine attributis, & unum m attributum fine alio, tam abintelledu creato, 1, quam divino: repugnantia tamen eft ex par- te intelledus divini; quia licčt prarcifio tališ > fieri poffit fine mendacio , non tamen fine ali- ia qua imperfedione omnino repugnante intel- > ledui divino, qui ob fuam infinicatem unico n- adu comprehenfivo cognolcit omnia firnul, & fivč objeda fint inter fe realiter diftindLa; fivč 5:. formaliter tantum. Ratio hujus eft omni- a$ Icientia DEI, virtute cujus unum fine altero sr cognofcere non poteft. Prsetereo plura Ad- c. K 2 ver- i48 CONTROVERSIA II. TVlEOLOGICA. verfariorum argumenta , quae ex hadlenus dičtis facile folui poflunt. Qui tamen plura defiderat, adeat noftrum , Fatrem Frideticum Stumeiium in fuo primo & perenni mobili de diftinčiione formah', aliofque majoris nota? Scotiftas ; aut fi his hoc in negotio fides tegre datur, dabitur cer- te P. Joan. Bapt. Ricciolio č S J. qui argumen¬ ta contra diftinčtionem Scotifticam miiitan- : tia loluit ultra 40. haec igitur, dum egoomiu to, eo remitto, ubi nihil non lolutum repe- ries. O. J. M. D. G. E. B. V. H. j ( t j J t quoa C IU O D L I B E T A EX UNIVERSA SCOTI THEOLOGICA. i« r | ' Heologia Viatrix Jimpli- JL citerpraptiča, z. Non tame in rigore fcientia , 7. Nec fcientia Beatorum proprie fubalternata , 4. Ha bet pr o objedlo DEUMfub ratione Deitatu . /. Exijientia eji pr a dk at um quidditati c vum DEU 6. Cujus dari nequit ignorantia in- vincibilu, 7. Ratio ultimo conjlitu - tiva & diftinPtiva Natura Divi- na eft JJJeitas . 8. Inter Effentiam Divinam & perfonalitates , ficut & inter attributa datur dtjiinčtio ex natura rei formatu . j/. Nequit DELIŠ vi deri oculo corporeo etiam fupernatur ali ter, 10. Benhamen hi¬ tel le Ptu elevato per lumen glorža K $ clarč clare & intuitive . n. PoJJibiliseft Jpecies imprejja Effentia Divina dfincle reprafentativa ejufdem , jz. Sicut & vifio intuitiva DEl abfque lumine gloria k a bitu ali ^ comumntefpecialiterDEO cxtrin- fece $ j j. Imo abfolute potejl videri una Per Jona non viša alterd , Ejjen- tia fine attributh , & unum a tiri - butumfine alio. 14 . Intclleclus per - febdior cum aquali lumine gloria elicit perfechorem vifionem. /y. D E US jcientia vifonh videt o m - vi afutura liber a contingcntia fcu abfoluta,feu conditionata in De- creto concomitante Jua voluntatu. Non daturfcientia medi a , 77. Nec Decretum pradeterminans. iS. Myfterium SS. Trinitatis nequit naturaliter demonftrari. 1 p. Per fo¬ na Divina non conjlituuntur & diftinguunturproprietatibus alfo- luthfedrelativis. 20. Natura Di¬ vina ut prtffcindit d perfonn habet propriam \fubjijtentiam abfolutam. 21. Perfonalitates in fuo conceptu formah non dicunt perfedionem Jimpliciterfimplicem & in fini tam. 22. D ata bypotbefi impoffibili,quod Sp. Sancius it folo Patre procederet f adbuc a Fi/io reali ter diftinguere - tur. 23 . dngelus efifubfiantia meri fpiritualis incompojita ex materin & forma pbyfice.2<\. Poffibiles funt , imo defaclb dantur plures Angeli fubeadem fpecieattoma folo nume - ro diverfii 2 ^. Kati ofundamentalis, perquamfunt in loco> non efl opera - ti o eorumfed fubjlantia adualiter exijlens. i 6 .Pote]lunus Divin it lis occupare duo loca ad fecreta cordium $ 2$. DefaBo ta• mm non cognofcit. 2 9. Vrimumpec- catum Angeli fuit philautia , fen inordinatm amorfni. p. lgnis in- fernalk non exercet in Angelo s dam* natos a cit onem realem & p fr¬ cam urendi , & calefaciendij p. Sed pracise cruciantur ab igne in- tentionalitet , quatenus ignis fua aBione intentionali caufat in ipjis fummam trijlitiam ob duphcem alligationem feu detentionem , lo- calem fcil ., & obje Bivam , & ftc abillisnaufeatam, 32. Frater aBus moraliter bonos & malos dantur etiam indifcrentes , tam fecundum Jpeciem , quam individuum, p. < aBus extenor fuperaddit diftinBa \ bonitatem , malitiam aBui in¬ terno. 34. hiterfententim vere tbeo- j logiceprobabiles ličite cjimfequitur 1 minus > minus probabilemreliPla probabu liore. 35. Peccatum , quod eji diPlu 1 farni, vel concupitum contraLegem • DEl ceternam , 36", Non babet - gravitatemfimplkiter bifinitam , - tantumfecundum qnid. 37. Z>. . F. Maria fempcrjiiit immunis d ■ peccato originali. 38. Poffibile t juh naturam burna nam uniri Ver v f bo in umi tat efuppojiti , 79. Natu- 1 raliter tamen oognitione evidenti - nullus inteUefhis creatus potuit co- ; gnofcere pojjibilitatem , exijlen- r to/72 Incarnatianu Verbi Divini . " 40. Creatio Animce Cbrijli , £2 reTifo jblm /pečic? ‘ panis & vini importat* 56". tV- 5 ^2/J 1 pm & Sanguh Chrifii , qu& in e o continentur , ne c totaliter , ?iec par- tialiter tanquam partes intrinfecl illud conftituunt. 57 . Jqua affii- S* imediate convertitur in vinum ? * in fanguinem vero mediate tan- tlim . 58 . datur Sacramen- tum poenitentia vali dum & infor- me. 59 . Circumftantiee mere ag- gravantes intra eandem fpeciem perJe loquendo non funt nece/farid cojifitendtf. 60. Etiam de ličen - ti a poemtentis nequit a Confejfario revelari peccatum. O. A. M. D. G. E. B. V, H.